• Η διάταξη της παραγράφου 4 ότι «ο δημιουργός μπορεί να παραχωρήσει άνευ ανταλλάγματος μη αποκλειστικές άδειες εκμετάλλευσης του έργου προς όφελος οποιωνδήποτε χρηστών» αντιβαίνει τον θεμελιώδη για το δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας κανόνα της υποχρέωσης καταβολής αμοιβής στον δημιουργό για κάθε συναλλαγή που έχει ως αντικείμενο το περιουσιακό του δικαίωμα (και δη ποσοστιαίας υπολογιζόμενης επί των ακαθαρίστων εσόδων ή/ και εσόδων και εξόδων που σχετίζονται με την εκάστοτε πράξη εκμετάλλευσης του έργου του). Αν και η προτεινόμενη διάταξη στο σύνολό της φαίνεται ότι υλοποιεί το άρθρο 18 της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/790, επισημαίνεται ότι στην Οδηγία δεν υφίσταται καμία σχετική πρόβλεψη σχετικά με τη δυνατότητα του δημιουργού να παραχωρεί μη αποκλειστικές άδειες που αφορούν στο έργο του χωρίς κανένα οικονομικό αντάλλαγμα. Αντιθέτως, ο ενωσιακός νομοθέτης με το άρθρο 18 της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/970 θεσπίζει, χωρίς εξαιρέσεις, την αρχή περί δέουσας και αναλογικής αμοιβής του δημιουργού, την οποία η συγκεκριμένη παράγραφος καταστρατηγεί και για αυτό τον λόγο θα πρέπει να αφαιρεθεί από το σχέδιο νόμου. Επίσης και η παράγραφος 3 της προτεινόμενης διάταξης εναντιώνεται στο απόλυτο δικαίωμα του δημιουργού να καθορίζει ο ίδιος ελεύθερα την αμοιβή του (όπως η αρχή αυτή διαμορφώνεται από πλέγμα διατάξεων του Ν. 2121/1993) και θα πρέπει να αφαιρεθεί.