• Σχόλιο του χρήστη 'ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΡΕΝΤΖΕΛΑ' | 19 Δεκεμβρίου 2014, 15:28

    Η ανακούφιση που νιώθουν οι γονείς των ανήλικων (ερασιτεχνών) αθλητών διαβάζοντας το άρθρο 10 είναι τεράστια. Για την οικογένεια μας ειδικότερα έρχεται την καταλληλότερη στιγμή, αφού ο 13χρονος γιος μας περνά τη βάσανο των μεταγραφών και για να καταλάβουν όλοι ποιος πραγματικά βλάπτεται από την ισχύουσα κατάσταση θα κάνω μια σύντομη αναφορά στην προσωπική μας εμπειρία. Από τις αρχές Σεπτεμβρίου, αφού πλέον ήρθαμε σε οριστική ρήξη με το προηγούμενο σωματείο στο οποίο ήταν ο αθλητής από το 2005(σε ηλικία 4 ετών), εκφράσαμε την επιθυμία μας να πάρει ο γιος μας μεταγραφή. Μέσα Οκτωβρίου (με καταληκτική ημερομηνία 31-10-2014) αποστείλαμε τη σχετική αίτηση στην οικεία ομοσπονδία. Η αίτηση συζητήθηκε στις 15-12-2014 και η επιτροπή μας γνωστοποίησε ότι θα ανακοινώσει την απόφασή της στις 5-1-2015 (περίπου 2,5 μήνες μετά την υποβολή της αίτησης!) Στη συζήτηση παραβρέθηκαν οι εκπρόσωποι του σωματείου στο οποίο επιθυμεί να μεταγραφεί ο αθλητής και η εκπρόσωπος του προηγούμενου σωματείου με δικηγόρο τον γιο του προέδρου της ομοσπονδίας προκειμένου να αντικρούσουν την αίτηση μεταγραφής! Δεν θα μιλήσω εγώ για δεοντολογία και ηθική τάξη, ούτε για εμπιστοσύνη στις διαδικασίες (αφήνω σ' εσάς τα σχόλια), μόνο θα πω τούτο ως μητέρα. Δεν έχω τι να απαντήσω στον 13χρονο γιο μου ο οποίος ξοδεύει 4 ώρες καθημερινά στην προπόνηση, ο οποίος αρίστευσε στις σχολικές του υποχρεώσεις και η ερώτησή του είναι η εξής: 'Μαμά γιατί δεν μπορώ να πάρω μέρος στους αγώνες, γιατί προπονούμαι άδικα, μήπως να σταματήσω;' Τέλος, σ'όλους εκείνους που μιλούν για την αποδυνάμωση του σωματειακού αθλητισμού θέλω να πω πως πιστεύω ακράδαντα ότι με την αλλαγή του νόμου θα μπορέσει να γίνει ένα ξεσκαρτάρισμα και θα μείνουν ισχυροί εκείνοι που πραγματικά αξίζουν, προάγουν τα αθλητικά ιδεώδη και ενδιαφέρονται πραγματικά για τους αθλητές ως ξεχωριστές προσωπικότητες και όχι ως περιουσιακά στοιχεία που φέρνουν βαθμούς στα σωματεία. Έχουμε όλοι μια ευκαιρία να δείξουμε με πράξεις ότι αυτό που προέχει είναι η υγιής ψυχική ανάπτυξη ευτυχισμένων παιδιών πάνω και πέρα από κάθε σωματειακό ή άλλο συμφέρον. Το κράτος πρέπει να γνωρίζει ότι οι γονείς που τρέχουμε ασταμάτητα πίσω από τα παιδιά μας προσφέροντας όλη την υλική, ψυχολογική και ηθική υποστήριξη δεν έχουμε πλέον εμπιστοσύνη στα σωματεία αλλά προβληματιζόμαστε και για τον ρόλο των ομοσπονδιών. Τα παιδιά είναι πάνω απ'όλα, και αλήθεια μέσα σ' όλη αυτή τη διαδικασία τα παιδιά τα έχει ρωτήσει κανείς; Τέλος, αναφορικά με το χρόνο διεξαγωγής των μεταγραφών πιστεύω ότι θα ήταν καλό να υπάρχει ένας χρονικός περιορισμός (για συγκεκριμένο διάστημα 1 ή δύο φορές το χρόνο) έτσι ώστε η ελεύθερη μεταγραφή να μην γίνεται οποτεδήποτε και παρακωλύεται με τον τρόπο αυτό ο προγραμματισμός του σωματείου και η συμμετοχή του σε αγώνες και πρωταθλήματα.