• Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ είχε ενεργή συμμετοχή στη συζήτηση για την αναμόρφωση του πλαισίου χωρικού σχεδιασμού που οργάνωσε το ΥΠΕΚΑ το 2013. Είχαμε υποβάλλει τότε λεπτομερές υπόμνημα με συγκεκριμένες προτάσεις για τη ριζική αναδιάρθρωση του σχετικού πλαισίου, σε πέντε επίπεδα, με στόχο το ξεκαθάρισμα της πολυνομίας και των επικαλύψεων και των συγκρούσεων των υφισταμένων ρυθμίσεων. (επισυνάπτεται αντίγραφο). Στο υπόμνημα είχαμε επισημάνει την αξία της ύπαρξης ενός σταθερού πλαισίου, όχι μόνο για την διασφάλιση του περιβάλλοντος αλλά και για την ανάπτυξη, μέσω αειφόρων επενδύσεων, τονίζοντας και την οικονομική αξία του περιβάλλοντος, ως πρώτης ύλης της βαριάς μας βιομηχανίας: του τουρισμού. Είχαμε τεκμηριώσει ότι οι επενδύσεις δεν εμποδίζονται από τις χωροταξικές και πολεοδομικές ρυθμίσεις, αλλά από την απουσία τους. Επομένως δεν μπορούμε παρά να χαιρετίσομε την κατάρτιση του παρόντος Σχεδίου Νόμου, με αυτό τον σκοπό. Το νομοσχέδιο πράγματι καλύπτει θεματικά πολλά από αυτά που είχαμε προτείνει στο Υπόμνημά μας, ήδη από τον Δεκέμβριο του 2012. Συγκεκριμένα: i. περιέχει τη δημιουργία ηλεκτρονικής βάσης γεωχωρικών δεδομένων με συνεχή ενημέρωση. ii. την κωδικοποίηση της υφιστάμενης νομοθεσίας και το ξεκαθάρισμα της μόλις ψηφισθούν οι νέες διατάξεις. iii. την μερική αναμόρφωση του Εθνικού Συμβουλίου Χωροταξίας (ΕΣΧ), με ασαφείς αρμοδιότητες, αλλά και την εξουδετέρωσή του από την νέο-ιδρυόμενη Εκτελεστική Επιτροπή. iv. τη διάρθρωση του χωρικού σχεδιασμού και εφαρμογής στα πέντε επίπεδα που είχαμε προτείνει (Εθνικό-περιφερειακό-μητροπολιτικό-τοπικό-ρυμοτομικό) αλλά δίνει κυρίαρχο ρόλο και στα ειδικά χωροταξικά, τα οποία δεν είναι τομεακά – όπως σήμερα – αλλά ανταγωνιστικά των τοπικών, με αυξημένη ισχύ. Όμως έχει σημαντικές παραλείψεις, συγχύσεις και στρεβλώσεις (από ότι διαφαίνεται στο κείμενο σκόπιμες) που αντί να δημιουργούν ένα ξεκάθαρο, αποτελεσματικό και αειφόρο πλαίσιο χωρικού σχεδιασμού διότι: i. δεν τολμούν να θίξουν το καίριο πρόβλημα των συναρμοδιοτήτων και της αδυναμίας του ΥΠΕΚΑ να διαχειριστεί το θέμα του αειφόρου σχεδιασμού, αντίθετα δημιουργούν πλήρη σύγχυση με την προσθήκη και άλλων φορέων, ii. δεν τολμούν να κάνουν την ουσιαστική σύνδεση με τον σχεδιασμό του αιγιαλού και της παραλίας, iii. εισάγουν εντονότερη σύγχυση στη σχέση των ΣΜΠΕ και ΜΠΕ με τον χωρικό σχεδιασμό «ξεδοντιάζοντας» τις μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, iv. αντί για σταθερότητα, διαφάνεια και αντικειμενικότητα στις διαδικασίες χωρικού σχεδιασμού, τις καθιστούν ένα είδος «φυσαρμόνικας», την οποία μπορεί να παίζει κατά βούληση η πολιτική ηγεσία και οι «επενδυτές», οι οποίοι αποκτούν τη δυνατότητα πολεοδόμησης ή κατά βούληση ρύθμισης των πάντων, με τη θέσπιση περιοχών παραγωγικών και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων. (Άρθρο 9, παρ. 1.3.2). v. επιπλέον, ο χωρικός σχεδιασμός, όλων των επιπέδων, μπορεί να αναθεωρείται οποτεδήποτε, κατά τη βούληση του ΥΠΕΚΑ ή και άλλων συναρμόδιων αρχών, όπως του Υπουργείου Τουρισμού. (Άρθρο 5, παρ. 5)