• Σχόλιο του χρήστη 'Παναγιώτης Τριανταφυλλίδης' | 29 Οκτωβρίου 2014, 09:27

    Αρθρο 9: Μέτρα διευκόλυνσης της επέκτασης της χρήσης φυσικού αερίου για θέρμανση κτιρίων ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 1η: Για τις πολυκατοικίες με κεντρική θέρμανση με φυσικό αέριο από το νομοσχέδιο προβλέπεται διαφορετική αντιμετώπιση σε όσες η κεντρική θέρμανση με φυσικό αέριο προϋπήρχε του νομοσχεδίου και σε όσες θα εγκαταστήσουν τώρα. Ενώ στις δεύτερες προστατεύεται η κεντρική θέρμανση (η φτηνότερη λύση θέρμανσης, εφόσον λειτουργεί κανονικά) και αποκλείεται εφεξής η εγκατάσταση και λειτουργία στο κτίριο ατομικών συστημάτων θέρμανσης με φυσικό αέριο δεν συμβαίνει το ίδιο και στις πρώτες. Σύμφωνα όμως με την παράγραφο 1, άρθρο 4 του Συντάγματος «Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου». Για τον λόγο αυτό πρέπει να αποκλείεται εφεξής σε όλες τις πολυκατοικίες με κεντρική θέρμανση φυσικού αερίου η εγκατάσταση και λειτουργία στο κτίριο ατομικών συστημάτων θέρμανσης με φυσικό αέριο ή άλλο μέσο. Ο σκοπός του Ν. 3175/2003 (άρθρο 30 § 4) που είναι η ορθολογική αξιοποίηση του γεωθερμικού δυναμικού της χώρας και κατά συνέπεια ο εξορθολογισμός στην ενεργειακή κατανάλωση προς εξυπηρέτηση του γενικού συμφέροντος έχει πλήρως εκπληρωθεί με την χρήση αερίου καυσίμου στην κεντρική θέρμανση. ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 2η: Στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο προβλέπεται στην παράγραφο 6 ότι «Στην περίπτωση αυτή το θέμα σύγκλησης της έκτακτης γενικής συνέλευσης είναι η λειτουργία ή μη, της υπάρχουσας εγκατάστασης κεντρικής θέρμανσης». Να κλείσει η κεντρική θέρμανση για να γίνει τι; Να μείνει όλη η πολυκατοικία χωρίς θέρμανση; Να αντικατασταθεί σε όλα τα διαμερίσματα ταυτόχρονα από ανεξάρτητη μόνιμη εγκατάσταση θέρμανσης με φυσικό αέριο ή αντλίες θερμότητας; (τα κλιματιστικά, τζάκια, ηλεκτρικά σώματα κ.λ.π. δεν θεωρούνται μόνιμη εγκατάσταση θέρμανσης) Αν αυτοί που θα ψηφίσουν να σταματήσει η λειτουργία της κεντρικής θέρμανσης δεν εγκαταστήσουν στα διαμερίσματα τους μόνιμη εγκατάσταση θέρμανσης με φυσικό αέριο ή αντλίες θερμότητας θα ισχύει η απόφαση της γενικής συνέλευσης ή θα μπορούν οι υπόλοιποι να ξαναλειτουργήσουν τον κεντρικό καυστήρα και να πληρώνουν όλοι την νόμιμη συμμετοχή τους στα πάγια; Αυτά είναι μερικά από τα προβλήματα που δημιουργεί η ασαφής και ελλιπής ρύθμιση. Επιπλέον, η απόφαση της γενικής συνέλευση για μη λειτουργία της κεντρικής θέρμανσης αποτελεί κατάχρηση δικαιώματος, κάτι που απαγορεύεται και από το άρθρο 25 του Συντάγματος και από το άρθρο 281 του Αστικού Κώδικα. Δεν είναι δυνατόν η Πολιτεία να δίνει το δικαίωμα στα ισχυρότερα οικονομικά νοικοκυριά (που μπορούν να πληρώσουν τη εγκατάσταση αυτόνομης θέρμανσης) και στους ιδιοκτήτες κλειστών διαμερισμάτων (που δεν επιθυμούν να πληρώνουν τις πάγιες κοινόχρηστες δαπάνες της θέρμανσης) και που κατέχουν μια οποιαδήποτε πλειοψηφία, να αφήσουν τους υπόλοιπους χωρίς θέρμανση, ειδικά σε πολυκατοικίες που η κεντρική θέρμανση λειτουργεί κανονικά και χωρίς προβλήματα. Αυτό θα αποτελέσει την απαρχή τεράστιας περαιτέρω υποβάθμισης της ζωής των υπολοίπων μέσα στο ίδιο κτίριο. ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 3η: Στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο (παράγραφος 7) προβλέπεται ότι «Η γενική συνέλευση του κτιρίου μπορεί οποτεδήποτε με απόφασή της να αποφασίσει ποσοστό πάγιας συμμετοχής μικρότερο από 25% ή και πλήρη απαλλαγή των ιδιοκτησιών που αυτονομούνται με βάση τις διατάξεις του παρόντος.» Λαμβάνοντας, όμως, υπόψη τα αναφερόμενα στην 1073/2013 (Δ, ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ) Απόφαση του Αρείου Πάγου «…., η σύμβαση με την οποία απαλλάσσεται κάποιος συνιδιοκτήτης από την ως άνω δαπάνη (δαπάνη συντήρησης και λειτουργίας της κεντρικής θέρμανσης), ως άγουσα στην μεταβολή των εκατέρωθεν υποχρεώσεων των συνιδιοκτητών, πρέπει να γίνει μόνο με κοινή όλων συμφωνία, υποβαλλόμενη στο συμβολαιογραφικό τύπο και μεταγραφή. …… Για να μεταβληθεί η συμφωνηθείσα ποσοστιαία συμμετοχή των χωριστών ιδιοκτησιών στις κοινές δαπάνες, πρέπει να γίνει τροποποίηση του κανονισμού συμφωνία όλων των συνιδιοκτητών που περιβάλλεται τον τύπο συμβολαιογραφικού εγγράφου και υποβάλλεται σε μεταγραφή. Η πλειοψηφία των συνιδιοκτησιών δεν μπορεί να δεσμεύσει τον μη συμφωνούντα ιδιοκτήτη στην τροποποίηση των όσων κοινή συναινέσει με τον κανονισμό, έχουν συνομολογηθεί περί του μέτρου συνεισφοράς στα κοινά βάρη, αυξάνοντας το ποσοστό συμμετοχής του στα βάρη αυτά» για την μείωση της παγίας συμμετοχή ή της απαλλαγής δεν αρκεί η απόφαση της γενικής συνέλευσης αλλά είναι αναγκαία και η τροποποίηση του Κανονισμού, ο οποία πρέπει να πρέπει να είναι ομόφωνη και όχι κατά πλειοψηφία. Σχετική και η απόφαση ΕφΑθ 3973/96 περί μη δυνατότητας τροποποίησης από την πλειοψηφία των οροφοκτητών, ζητημάτων που έχουν καθοριστεί από τον Κανονισμό. Για να αλλάξουν (ή απαλλαγούν) τα ποσοστά συμμετοχής στην θέρμανση σε ένα ή περισσότερα διαμερίσματα, πρέπει να γίνει μηχανολογική μελέτη (κύρια σε πολυκατοικίες όπου υπάρχει ωρομέτρηση ή θερμιδομέτρηση), με την οποία τα ποσοστά αυτά να επιμεριστούν στα υπόλοιπα διαμερίσματα και να ανακατανεμηθούν τα χιλιοστά της θέρμανσης ώστε να μπορεί να γίνει η κατανομή των δαπανών. Αυτά τα έξοδα ποιός θα τα επιφορτιστεί; Πέρα από τα προαναφερόμενα δεν είναι δυνατόν η κάθε πλειοψηφία στις γενικές συνελεύσεις να ανεβοκατεβάζει κατά το δοκούν το ποσοστό πάγιας συμμετοχής με όλες τις παραπάνω διεργασίες. ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 4η: Στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο προβλέπεται ότι «Οι διατάξεις του παρόντος υπερισχύουν κάθε αντίθετης ρύθμισης των ισχυόντων κανονισμών των πολυκατοικιών της χώρας.» Η πολυνομία και οι αλληλεπικαλυπτόμενοι νόμοι ταλαιπωρούν τους πολίτες αυτής της Χώρας, που προστρέχουν για κάθε τι στα Δικαστήρια για να επιλύσουν τις διαφορές τους. Ήδη το πρόβλημα αυτό, όσον αφορά την κοινόχρηστη θέρμανση έχει ταλαιπωρήσει πολλούς πολίτες και αυτό αποδεικνύεται και από τον αριθμό των αποφάσεων του Αρείου Πάγου που έχουν εκδοθεί για τον σκοπό αυτό, και που πρέπει να ληθφούν υπόψη στο υπό συζήτηση νομοσχέδιο, μια και αποτελούν νομολογία (ΑΠ 1073/13, ΑΠ 629/07 κ.λ.π.). Η κατανομή των δαπανών της κοινόχρηστης θέρμανσης στηρίζεται σε διάφορους νόμους (Α.Κ. 281, Π.Δ. 27 Σεπτ./7 Νοεμ. 1985, Το Δίκαιο Των Ακινήτων κ.λ.π.) για τον λόγο αυτό και για αποφυγή παρερμηνειών πρέπει να γίνει ρητή μνεία στις καταργούμενες διατάξεις και όχι αόριστη αναφορά, επειδή για ορισμένες ίσως να μη μπορεί να γίνει κατάργηση, όπως π.χ. το άρθρο 281 του Αστικού Κώδικα (Κατάχρηση Δικαιώματος) και οι οποίες υπερισχύουν των ρυθμίσεων του νομοσχεδίου αυτού κατά την προσφυγή στα Δικαστήρια. Σε μια ευνομούμενη χώρα πρέπει να είναι ξεκάθαρη η Νομοθεσία, να ξέρει κάθε πολίτης τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του και να μην είναι υποχρεωμένος να προστρέχει για κάθε τι στην Δικαιοσύνη, γεγονός απαγορευτικό για τους ασθενέστερους οικονομικά. ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 5η: Πρέπει να προβλεφθούν κυρώσεις για όσους (Εταιρίες Αερίου και πολίτες) παραβαίνοντας την ισχύουσα νομοθεσία εγκαθιστούν αυτόνομη θέρμανση σε διαμερίσματα πολυκατοικιών με κεντρική θέρμανση φυσικού αερίου με μη σύννομες διαδικασίες. ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 6η: Δεν πρέπει να απαξιωθούν οι Κανονισμοί των πολυκατοικιών, για να μην μπορεί ο κάθε κακόπιστος να τους ερμηνεύει και να τους εφαρμόζει όπως τον συμφέρει.