Αρχική Σχέδιο Στρατηγικής Ανάπτυξης της Δασοπονίας 2018-2038 (Εθνική Στρατηγική για τα Δάση)Άρθρο 03 – Μεσογειακή ΔασοπονίαΣχόλιο του χρήστη Γιώργος Κατσιώτης | 5 Σεπτεμβρίου 2018, 23:14
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος Κατσιώτης' | 5 Σεπτεμβρίου 2018, 23:14

    Προτείνω να διαγραφεί η πρόταση: Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης. Διαχείριση σημαίνει να γνωρίζεις με κάθε λεπτομέρεια τις περίπλοκες σχέσεις που διέπουν την οικολογία όλων των οργανισμών αλλά και των άβιων παραγόντων ενός οικοσυστηματος, να διαπιστώσεις κάποια δυσλειτουργία και μετά να επέμβεις για να τη διορθώσεις. Ο άνθρωπος μόλις και μετά βίας κατανοεί τα πολύ βασικά. Το δε κυνήγι δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα χόμπι που αφαιρεί από τη φύση ζώα χωρίς κανένα κριτήριο, πέρα από τη συνήθεια και την ιστορία που έχει σε κάθε τόπο. Στη σημερινή εποχή που όλα τα οικοσυστήματα καταρρέουν λόγω των ανθρώπινων πρακτικών, και οι αριθμοί σχεδόν όλων των ζώων βρίσκονται σε κάθετη πτώση, θα ήταν αδιανόητο να γίνει ηθικά και οικολογικά δεκτή αυτή η πρακτική. Για το λόγο αυτό, οι σύγχρονοι κυνηγοί καλύπτουν το χόμπι τους με ένα νέο μανδύα-δικαιολογία που το ονόμασαν «διαχείριση». Με ποιο κριτήριο αλήθεια δίνονται οι αριθμοί κάθε χρόνο για το πόσα πουλιά από κάθε είδος επιτρέπεται να σκοτωθούν; Υπό ποιες μελέτες;και ποια είναι η γνώση μας για τις απειράριθμες σχέσεις όλων των ειδών που θηρεύονται με όλα τα υπόλοιπα που δεν θηρεύονται; πρακτικά καμία. Απλά εδώ και δεκαετίες (χιλιετίες) κάνουμε αυτό που κάνουμε και η φύση προσαρμόζεται στη νέα πραγματικότητα που της δημιουργούμε. Και κάθε φορά το σημείο ισορροπίας είναι και πιο φτωχό. Τώρα αυτό όλο που κάνουμε το ονομάζουμε ‘διαχείριση’ με μόνο σκοπό να το δικαιολογήσουμε. Αν οι άνθρωποι που ζούσαν το 1930 ήταν σήμερα εδώ, με πανικό θα επέβαλλαν άμεση απαγόρευση του κυνηγιού γιατί θα έβλεπαν μια φύση πάρα πολύ φτωχή σε σχέση με αυτό που ήξεραν.