• Σχόλιο του χρήστη 'ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού' | 4 Σεπτεμβρίου 2020, 12:48

    Το άρθρο 34 (παρ.1) δημιουργεί προβληματισμούς καθώς προβλέπει ότι για τα κτίρια κατοικίας όλες οι πληγές της εκτός σχεδίου δόμησης, ακόμα και οι παρεκκλίσεις «εντός της ζώνης των πόλεων, κωμών και οικισμών..» εξακολουθούν να ισχύουν και μάλιστα για δύο χρόνια από τη δημοσίευση του νόμου. Σημειώνεται ωστόσο ότι για τις λοιπές χρήσεις σωστά δεν ισχύουν μεταβατικές διατάξεις, προκειμένου τα κτίρια να ενταχθούν σε οργανωμένους υποδοχής. Όμως η παρόδια ανάπτυξη κατοικίας σε γήπεδα περιορισμένου εμβαδού, ακόμα και σε διεθνείς και εθνικές οδούς, πέραν από τα ζητήματα κινδύνου και αισθητικής που ενέχει, αντίκειται στο στόχο περιορισμού της εκτός σχεδίου δόμησης. Θα ήταν αφελές να πιστεύουμε ότι οποιοσδήποτε κατέχει ένα κομμάτι γης, με αρτιότητες που ξεκινούν από 750,00 τ.μ., δεν θα φροντίσει να κατοχυρώσει το δικαίωμά του. Ο νομοθέτης οφείλει να ρυθμίσει τις παραμέτρους αυτού του πολυσύνθετου ζητήματος συνολικά, ώστε να διασφαλιστεί η δυνατότητα επίτευξης των ορθολογικών -και θετικότατων- προθέσεων του. Πολύ σωστά, με την παρ.3 του ίδιου άρθρου «Αναστέλλεται η έκδοση οικοδομικών αδειών» για νέες τουριστικές εν γένει εγκαταστάσεις στις εκτός σχεδίου περιοχές Μυκόνου και Σαντορίνης, από την έναρξη εκπόνησης και μέχρι την ολοκλήρωση Τοπικού ή Ειδικού Πολεοδομικού Σχεδίου. Θα ήταν επίσης ευκταίο, ανάλογα μέτρα να προβλεφτούν έγκαιρα και σε άλλα νησιά με έντονη τουριστική ανάπτυξη, πριν οδηγηθούμε σε καταστάσεις κορεσμού και περιβαλλοντικών πληγών, όπως στη Μύκονο και Σαντορίνη.