• Σχόλιο του χρήστη 'θανάσης Μπινιάρης (Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος της Ν. Καρυστίας)' | 3 Νοεμβρίου 2010, 14:15

    Η ΚΥΑ ανήκει στο πλαίσιο της πρόσφατης νομοθεσίας (ν. 3851/2010, ν/σ της βιοπικοιλότητας, fast track) που διευκολύνει την εγκατάσταση ανεμογεννητριών χωρίς περιορισμούς σε όλες τις προστατευόμενες περιοχές. Mε δεδομένο ότι ένας μεγάλος αριθμός αιολικών σταθμών έχει ήδη χωροθετηθεί σε περιοχές ΖΕΠ, η KΥΑ εναρμονίζει το καθεστώς των ΖΕΠ ώστε να είναι ανεμπόδιστη η εγκατάσταση βιομηχανικού τύπου αιολικών σταθμών. Το πρόβλημα είναι ότι η συγκεκριμένη ρύθμιση αναιρεί το πρωταρχικό σκοπό της ΚΥΑ δηλ. τη διατήρηση των ενδιαιτημάτων των πουλιών και την αποφυγή όχλησης. Οι αιολικοί σταθμοί δεν είναι αθώα πάρκα όπως παραπλανητικά ονομαζονται αλλά βιομηχανικοί σταθμοί παραγωγής ρεύματος που απαιτούν μεγάλες εκτάσεις για την εγκατάστασή τους και βαριές υποδομές (δρόμοι, δίκτυα μεταφοράς, υποσταθμοί). Αν βάλεις μέσα σε μια ΖΕΠ μερικές εκατοντάδες ανεμογεννήτριες με τις υποδομές τους δημιουργείς μάλλον βιομηχανική ζώνη παρά προστατευόμενη περιοχή. Η κατασκευή και μόνο δρόμων στις τελευταίες παρθένες περιοχές υποβαθμίζει τους βιοτόπους των πουλιών είτε άμεσα είτε έμμεσα π.χ διάσπαση της ενότητας του τοπίου, διάβρωση των εδαφών, εκχερσώσεις βλάστησης, ο κίνδυνος πρόσκρουσης των πουλιών…. Η IUCN (2008) κάλεσε τις κυβερνήσεις της Ισπανίας και της Πορτογαλίας να αποφύγουν την εγκατάσταση αιολικών σταθμών σε προστατευόμενες περιοχές. Η ΕΟΕ (2010) κατέθεσε ολοκληρωμένη πρόταση εξαίρεσης των ΖΕΠ από εγκατάσταση ΑΣ. Ωστόσο το ΥΠΕΚΑ ούτε ακούει τις περιβαλλοντικές οργανώσεις ούτε βλέπει τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης που απαγορεύουν την εγκατάσταση αιολικών σταθμών στις περιοχές προστασίας της φύσης. Μετά από σωρεία συστάσεων και καταδικαστικών αποφάσεων της ΕΕ, εξακολουθεί να στηρίζει καταστροφικά σχέδια στις προστατευόμενες περιοχές. Σαν παράδειγμα του τι πρόκειται να συμβεί αναφέρουμε την περιοχή της Οχης (ΖΕΠ και Natura) στην οποία έχουν πάρει άδεια παραγωγής 136 ανεμογεννήτριες που θα συνοδεύονται από 24 χμ νέων δρόμων, μία γραμμή υψηλής τάσης και εκατοντάδες ξύλινες κολόνες. Πιστεύει κανείς ότι θα υφίσταται προστατευόμενη περιοχή μετά από μια τέτοια δραματική επέμβαση στο χώρο; Οι δήθεν διασφαλίσεις προστασίας πέφτουν στο κενό : οι ορνιθολογικές μελέτες προσαρμόζονται στα μέτρα αυτών που τις πληρώνουν και η υπογειοποίηση θα είχε νόημα αν ήταν υποχρεωτική και όχι ‘όπου είναι η βέλτιστη λύση’. Η ΚΥΑ μάλλον έρχεται να συμπληρώσει το χρονικό του προαναγγελθέντος θανάτου των προστατευόμενων περιοχών. Θανάσης Μπινιάρης Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος Ν.Καρυστίας