Άρθρο 47 Ειδικές περιβαλλοντικές μελέτες, σχέδια διαχείρισης και καθορισμός χρήσεων γης στις προστατευόμενες περιοχές

Δεδομένης της έκτασης του νομοσχεδίου, της πληθώρας από διατάξεις που χρήζουν σοβαρής ανάλυσης, του εντοπισμού σειράς από πολύ προβληματικές διατάξεις, και των τομέων που αγγίζει το νομοσχέδιο, θεωρούμε απαραίτητη την παράταση της διαβούλευσης τουλάχιστον μέχρι το τέλος του Μαρτίου.

1. Να εξαιρεθούν από τις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας τα ακίνητα που απαλλοτριώθηκαν από το Δημόσιο για εκτέλεση δημοσίων έργων και στα στοιχεία του φακέλλου της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης και στην ΚΥΑ και τους κτηματολογικούς πίνακες χαρακτηρίστηκαν ως μη δασικά και ηδη άλλαξε αμετάκλητα η μορφή τους [ π.χ.Εγνατία οδός]
2. να ληφθεί υπόψη και να επανισχύσει αυτό που είχε προβλεφθεί με την ερμηνευτική εγκύκλιο νόμου 3208/2003 άρθρο 6 περι ιστ [Μπασιάκος] «Οι εκτάσεις που κατά το παρελθόν ήταν δάση ή δασικές, και με πράξεις της Διοικήσεως έχουν αποδοθεί σε άλλες χρήσεις. Οι εκτάσεις αυτές διαχειρίζονται ως μη δασικές, από της ισχύος του νόμου 3208/03, εφόσον οι διοικητικές πράξεις δεν έχουν ανακληθεί.»
Ιωάννινα 3-2- 2020
Μετά τιμής
Αναγνώστου Δ. Θεοχάρης
Δικηγόρος
Χρ. Πάτση 3, Ιωάννινα
2651035345
^[1]

1. Οι διατάξεις που αφορούν στον τρόπο χαρακτηρισμού ή τα εργαλεία διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών πρέπει να αποτυπώνονται σε αυτό το άρθρο και όχι να διασκορπίζονται στο π.δ. 59/2018 ή σε άρθρα του ν. 1650/1986 που αφορούν άλλα θέματα (όπως το άρθρο 18). Συνεπώς προτείνεται να διατηρηθεί με τις ανάλογες προσαρμογές o τίτλος και η δομή του άρθρου 21 του ν. 1650/1986 όπως ισχύει σήμερα, περιγράφοντας δηλαδή πλήρως τη διαδικασία χαρακτηρισμού μίας προστατευόμενης περιοχής και στη συνέχεια τα εργαλεία διαχείρισης. Το προτεινόμενο άρθρο έτσι κι αλλιώς απαιτεί νομοτεχνική επεξεργασία καθώς δημιουργείται σύγχυση μεταξύ των παραγράφων 1 και 4.
Συγκεκριμένα, προτείνονται οι ακόλουθες διατυπώσεις σε αντικατάσταση των παρ. 1, 2, 3, 5, και 7 βασισμένες στις ισχύουσες διατάξεις και κάποιες διατυπώσεις από το παρόν νομοσχέδιο, καθώς και την εν γένει εμπειρία των τελευταίων ετών:

1) Με προεδρικό διάταγμα, που εκδίδεται με πρόταση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, ύστερα από γνώμη της «Επιτροπής Φύση 2000» και σε εφαρμογή ειδικής περιβαλλοντικής μελέτης (ΕΠΜ), γίνεται ο χαρακτηρισμός των προστατευόμενων περιοχών 1 (Προστασίας και Διατήρησης της Βιοποικιλότητας) και 2 (Εθνικών Πάρκων) άρθρου 19 καθώς και η οριοθέτηση των ζωνών προστασίας του άρθρου 19 και ο καθορισμός χρήσεων γης και δραστηριοτήτων μέσα σε αυτές.
Σημειώνεται ότι οι κατηγορίες προστατευόμενων περιοχών προτείνονται στα ειδικότερα σχόλια μας στο άρθρο 46.

2) Η ΕΠΜ τεκμηριώνει επιστημονικά την ανάγκη προστασίας του εκάστοτε προστατευτέου αντικειμένου, την κατηγορία χαρακτηρισμού, τις ζώνες και τις ρυθμίσεις προστασίας της κάθε περιοχής και εξετάζει τις επιπτώσεις που θα έχουν στο περιβάλλον και ειδικότερα στο προστατευτέο αντικείμενο, τα προτεινόμενα μέτρα και ιδίως οι όροι και περιορισμοί δραστηριοτήτων που προτείνει, σε συνδυασμό με τις επιτρεπόμενες δραστηριότητες, όπως αυτές θα προκύπτουν από τις προτεινόμενες χρήσεις γης. Επίσης, εξετάζει τις συνέπειες εναλλακτικών λύσεων, περιλαμβανομένης και της μηδενικής λύσης, καθώς και την αναγκαιότητα λήψης μέτρων σε γειτονικές εκτάσεις.

3) Η ανάθεση της σύνταξης ΕΠΜ και η έγκριση της γίνεται από τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας.

4) Η διαδικασία σύνταξης και έγκρισης των ΕΠΜ, όπως και οι προδιαγραφές των ΕΠΜ, των ειδικών εκθέσεων και των προεδρικών διαταγμάτων ορίζονται με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας.

5) Τα σχέδια προεδρικών διαταγμάτων των πράξεων χαρακτηρισμού της παραγράφου 1 ανακοινώνονται πριν από την οριστική διατύπωση τους στα συναρμόδια υπουργεία, στους αρμόδιους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης και κατατίθενται υποχρεωτικά σε δημόσια διαβούλευση για διάστημα ενός μηνός. Ενδιαφερόμενοι πολίτες, αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες και φορείς έχουν τη δυνατότητα εντός του οριζομένου χρονικού διαστήματος να εκφράσουν εγγράφως τη γνώμη τους. Σε περιοχές, στις οποίες λειτουργεί πολιτικό αεροδρόμιο, απαιτείται η σύμφωνη γνώμη της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας. Σε περίπτωση που η εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος νόμου αφορά σε περιοχές ενδιαφέροντος του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και των νομικών προσώπων που εποπτεύονται από αυτό, οι οποίες περιλαμβάνουν στρατιωτικές υποδομές και εκτάσεις που χρησιμοποιούνται για σκοπούς εθνικής άμυνας και ασφάλειας, απαιτείται η σύμφωνη γνώμη του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας.

6) Για τον χαρακτηρισμό μιας περιοχής ως καταφυγίου άγριας ζωής και ως προστατευόμενου τοπίου ή φυσικού σχηματισμού εκδίδεται απόφαση του Συντονιστή της οικείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης, με βάση ειδική έκθεση που τεκμηριώνει την οικολογική ή άλλη φυσική αξία της περιοχής. Στην πράξη χαρακτηρισμού καθορίζονται προτεραιότητες διατήρησης για την κάθε περιοχή.

2. Στην προτεινόμενη παρ. 3, η οποία προτείνεται να μεταφερθεί μετά από όλες τις διατάξεις που αφορούν στον χαρακτηρισμό προστατευόμενων περιοχών, σχετικά με τα σχέδια διαχείρισης πρέπει να διευκρινιστεί ότι τα σχέδια διαχείρισης αφορούν σε όλες τις κατηγορίες προστατευόμενων περιοχών. Συνεπώς πρέπει να προστεθεί «Για όλες τις κατηγορίες προστατευόμενων περιοχών καταρτίζονται σχέδια διαχείρισης.», αντί της προτεινόμενης παρ. 1 που αφορά μόνο στις περιοχές Natura 2000. Το σχέδιο διαχείρισης αποτελεί το βασικό εργαλείο διαχείρισης κάθε περιοχής.

(1) Τα Σχέδια Διαχείρισης προβλέπεται να συντάσσονται μόνο για τις ΠΠΟΕ (περιοχές του δικτύου Natura 2000). Θα πρέπει να προβλεφθεί να συντάσσονται και για τα Εθνικά Πάρκα, εφόσον αυτά δεν εντάσσονται εξ ολοκλήρου σε μια ΠΠΟΕ.
(2) Η παρ. 3 του άρθρου αναφέρει μεταξύ άλλων ότι με τα σχέδια διαχείρισης εξειδικεύονται οι όροι και περιορισμοί άσκησης δραστηριοτήτων και εκτέλεσης έργων. Αυτά δε θα πρέπει να ρυθμίζονται σε προηγούμενο στάδιο (στο ΠΔ χαρακτηρισμού των ΠΠ);
(3) Δεν αναφέρεται η χρονική διάρκεια των Διαχειριστικών Σχεδίων. Θα είναι 5-ετή, όπως προβλέπονταν και στον Ν1650/86;
(4) Δε αναφέρεται ποιος θα είναι υπεύθυνος για τη σύνταξη των διαχειριστικών σχεδίων. Η σύνταξη αυτών θα πρέπει να αποτελεί αρμοδιότητα του ΟΦΥΠΕΚΑ και στη διαδικασία να συμμετέχουν και οι ΜΔΠΠ.

Θα πρέπει να προβλεφθεί η δυνατότητα κατάρτισης Σχεδίων Διαχείρισης για όλες τις κατηγορίες προστατευόμενων περιοχών, αντί της προτεινόμενης παρ. 1 που αφορά μόνο στις περιοχές Natura 2000. Το Σχέδιο Διαχείρισης αποτελεί το βασικό εργαλείο διαχείρισης κάθε περιοχής και δυστυχώς αποτελεί μεγάλη παράλειψη η έλλειψη πρόβλεψης εφαρμογής Σχεδίου Διαχείρισης για όλες τις προστατευόμενες περιοχές πχ τα Εθνικά Πάρκα. Ως αποτέλεσμα των προβλεπόμενων στο σχέδιο νόμου, εάν εντός ενός Εθνικού Πάρκου υπάρχουν 2 περιοχές Natura, αλλά και άλλες σημαντικές περιοχές, δεν θα μπορεί να υπάρξει ένα ενιαίο Σχέδιο Διαχείρισης για το σύνολο της περιοχής του Εθνικού Πάρκου, αλλά μόνο για κάθε μία περιοχή Natura αγνοώντας τους λόγους για τους οποίους θεωρήθηκαν μία ενιαία συνεχής οικολογική ενότητα και βάση αυτού χαρακτηρίστηκαν ως Εθνικό Πάρκο και επίσης αγνοώντας τις περιοχές που δεν αποτελούν μέρος του δικτύου Natura αλλά μόνο του Εθνικού Πάρκου.

Το νομοσχέδιο προτείνει σημαντικές τροποποιήσεις στο εθνικό σύστημα προστατευόμενων περιοχών καθώς και στη διαδικασία χαρακτηρισμού των περιοχών αυτών.
Η Επιτροπή Φύση 2000 έχει τα τελευταία 5 χρόνια γνωμοδοτήσει για πολλά π.δ. ωστόσο (πλην του Κυπαρισσιακού) κανένα δεν προχώρησε ως την ολοκλήρωσή του. Δεν έχει πραγματοποιηθεί αναλυτική αξιολόγηση γιατί παρουσιάζεται αυτή η σημαντική καθυστέρηση στην θεσμική κατοχύρωση των προστατευόμενων περιοχών.
Όμως η θεσμική κατοχύρωση των σημαντικών στοιχείων της ελληνικής φύσης πρέπει να προχωρήσει όπως και ο ορισμός στόχων προστασίας και μέτρων διαχείρισης για τις περιοχές Natura 2000 δεδομένης της καθυστέρησης εκπλήρωσης της σχετικής υποχρέωσης που έχει οδηγήσει την χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Συνεπώς, όποια τροποποίηση στο ισχύον νομικό πλαίσιο πρέπει να διασφαλίσει ότι θα είναι αμέσως εφαρμόσιμη χωρίς περαιτέρω καθυστερήσεις. Εφόσον υπάρξουν τροποποιήσεις θα πρέπει να είναι διατυπωμένες με σαφήνεια, διαφοροποιώντας τις κατηγορίες προστατευόμενων περιοχών από τις ζώνες προστασίας (οι οποίες τώρα προτείνεται να προβλεφθούν στο π.δ. 59/2018) εντός αυτών και δίνοντας στην πολιτεία τη δυνατότητα να παρέχει ένα ισχυρό θεσμικό πλαίσιο προστασίας στα στοιχεία της φύσης που αποτελούν μέρος της εθνικής ή/και ευρωπαϊκή φυσικής κληρονομιάς.
Επιπλέον, δεν θα πρέπει να παραγνωρίζεται ο σημαντικός ρόλος της Επιτροπής Φύση 2000 στη διαδικασία χαρακτηρισμού των προστατευόμενων περιοχών (ειδικά στις κατηγορίες Εθνικών Πάρκων), ο οποίος τώρα παραβλέπεται από τις διατάξεις του νομοσχεδίου.

Οι ρυθμίσεις για τα Σχέδια Διαχείρισης και τις ΕΠΜ χρειάζονται περισσότερη επεξεργασία.
Ίσως πρέπει να εξεταστεί κατά πόσον η έγκριση ΕΠΜ πρέπει να αποτελεί προϋπόθεση για να εκπονηθεί και να εγκριθεί Σχέδιο Διαχείρισης, ειδικά για τις περιοχές του Δικτύου Natura 2000, οι οποίες είναι χαρακτηρισμένες ως Περιοχές Προστασίας Οικοτόπων και Ειδών. Επί της ουσίας ο χαρακτηρισμός και οι όροι προστασίας αποτελούν μια δέσμη μέτρων από αυτές που ενδεχομένως απαιτούνται για την επίτευξη των στόχων διατήρησης.
Προτείνεται να υπάρχει η δυνατότητα έγκρισης και εφαρμογής Σχεδίου Διαχείρισης ανεξάρτητα από την έγκριση ΕΠΜ και την έκδοση του σχετικού ΠΔ.
Συχνά η έκδοση ΠΔ είναι χρονοβόρα διαδικασία διότι απαιτούνται μακροχρόνιες διαβουλεύσεις. Δεν υπάρχει κανείς λόγος στο διάστημα αυτό να μην υλοποιούνται άλλες απαραίτητες διαχειριστικές δράσεις και αναγκαία προγράμματα παρακολούθησης.

Σε αντιστοιχία με τις παραπάνω παρατηρήσεις μας, θα πρέπει ο χαρακτηρισμός των προστατευόμενων περιοχών να είναι σαφής.
Θεωρούμε ανησυχητικό το γεγονός ότι δεν προβλέπεται η γνώμη της Επιτροπής Φύση 2000 στον χαρακτηρισμό των προστατευόμενων περιοχών, στις κατηγορίες που προβλέπεται και σήμερα.
Πρέπει να προβλέπονται σχέδια διαχείρισης για όλες τις προστατευόμενες περιοχές και όχι μόνο για τις περιοχές Natura 2000.

– Οι διατάξεις που αφορούν στον τρόπο χαρακτηρισμού ή τα εργαλεία διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών πρέπει να αποτυπώνονται σε αυτό το άρθρο και όχι να διασκορπίζονται στο π.δ. 59/2018 ή σε άρθρα του ν. 1650/1986 που αφορούν άλλα θέματα (όπως το άρθρο 18). Συνεπώς προτείνεται να διατηρηθεί με τις ανάλογες προσαρμογές o τίτλος και η δομή του άρθρου 21 του ν. 1650/1986 όπως ισχύει σήμερα, περιγράφοντας δηλαδή πλήρως τη διαδικασία χαρακτηρισμού μίας προστατευόμενης περιοχής και στη συνέχεια τα εργαλεία διαχείρισης. Το προτεινόμενο άρθρο έτσι κι αλλιώς απαιτεί νομοτεχνική επεξεργασία καθώς δημιουργείται σύγχυση μεταξύ των παραγράφων 1 και 4.
– Συγκεκριμένα, προτείνονται οι ακόλουθες διατυπώσεις σε αντικατάσταση των παρ. 1, 2, 3, 5, και 7 βασισμένες στις ισχύουσες διατάξεις και κάποιες διατυπώσεις από το παρόν νομοσχέδιο, καθώς και την εν γένει εμπειρία των τελευταίων ετών:
1) Με προεδρικό διάταγμα, που εκδίδεται με πρόταση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, ύστερα από γνώμη της «Επιτροπής Φύση 2000» και σε εφαρμογή ειδικής περιβαλλοντικής μελέτης (ΕΠΜ), γίνεται ο χαρακτηρισμός των προστατευόμενων περιοχών 1 (Εθνικών Πάρκων) και 2 (Προστασίας και Διατήρησης της Βιοποικιλότητας) άρθρου 19 καθώς και η οριοθέτηση των ζωνών προστασίας του άρθρου 19 και ο καθορισμός χρήσεων γης και δραστηριοτήτων μέσα σε αυτές.
Σημειώνεται ότι οι κατηγορίες προστατευόμενων περιοχών προτείνονται στα ειδικότερα σχόλια μας στο άρθρο 46.
2) Η ΕΠΜ τεκμηριώνει επιστημονικά την ανάγκη προστασίας του εκάστοτε προστατευτέου αντικειμένου, την κατηγορία χαρακτηρισμού, τις ζώνες και τις ρυθμίσεις προστασίας της κάθε περιοχής και εξετάζει τις επιπτώσεις που θα έχουν στο περιβάλλον και ειδικότερα στο προστατευτέο αντικείμενο, τα προτεινόμενα μέτρα και ιδίως οι όροι και περιορισμοί δραστηριοτήτων που προτείνει, σε συνδυασμό με τις επιτρεπόμενες δραστηριότητες, όπως αυτές θα προκύπτουν από τις προτεινόμενες χρήσεις γης. Επίσης, εξετάζει τις συνέπειες εναλλακτικών λύσεων, περιλαμβανομένης και της μηδενικής λύσης, καθώς και την αναγκαιότητα λήψης μέτρων σε γειτονικές εκτάσεις.
3) Η ανάθεση της σύνταξης ΕΠΜ και η έγκριση της γίνεται από τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας.
4) Η διαδικασία σύνταξης και έγκρισης των ΕΠΜ, όπως και οι προδιαγραφές των ΕΠΜ, των ειδικών εκθέσεων και των προεδρικών διαταγμάτων χαρακτηρισμού ορίζονται με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας.
5) Τα σχέδια προεδρικών διαταγμάτων χαρακτηρισμού της παραγράφου 1 ανακοινώνονται πριν από την οριστική διατύπωση τους στα συναρμόδια υπουργεία, στους αρμόδιους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης και κατατίθενται υποχρεωτικά σε δημόσια διαβούλευση για διάστημα ενός μηνός. Ενδιαφερόμενοι πολίτες, αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες και φορείς έχουν τη δυνατότητα εντός του οριζομένου χρονικού διαστήματος να εκφράσουν εγγράφως τη γνώμη τους. Σε περιοχές, στις οποίες λειτουργεί πολιτικό αεροδρόμιο, απαιτείται η σύμφωνη γνώμη της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας. Σε περίπτωση που η εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος νόμου αφορά σε περιοχές ενδιαφέροντος του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και των νομικών προσώπων που εποπτεύονται από αυτό, οι οποίες περιλαμβάνουν στρατιωτικές υποδομές και εκτάσεις που χρησιμοποιούνται για σκοπούς εθνικής άμυνας και ασφάλειας, απαιτείται η σύμφωνη γνώμη του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας.
6) Για τον χαρακτηρισμό μιας περιοχής ως καταφυγίου άγριας ζωής και ως προστατευόμενου τοπίου ή φυσικού σχηματισμού εκδίδεται απόφαση του Συντονιστή της οικείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης, με βάση ειδική έκθεση που τεκμηριώνει την οικολογική ή άλλη φυσική αξία της περιοχής. Στην πράξη χαρακτηρισμού καθορίζονται προτεραιότητες διατήρησης για την κάθε περιοχή.
– Στην προτεινόμενη παρ. 3 σχετικά με τα σχέδια διαχείρισης, η οποία θα ήταν σκόπιμο να μεταφερθεί στο τέλος όλων των διατάξεων που αφορούν στον χαρακτηρισμό προστατευόμενων περιοχών, πρέπει να διευκρινιστεί ότι τα σχέδια διαχείρισης αφορούν σε όλες τις κατηγορίες προστατευόμενων περιοχών. Συνεπώς πρέπει να προστεθεί «Για όλες τις κατηγορίες προστατευόμενων περιοχών καταρτίζονται σχέδια διαχείρισης.», αντί της προτεινόμενης παρ. 1 που αφορά μόνο στις περιοχές NATURA 2000. Το σχέδιο διαχείρισης αποτελεί το βασικό εργαλείο διαχείρισης κάθε περιοχής.

Συντασσόμαστε με το The Green Tank

Η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, η Καλλιστώ και η Ελληνική Εταιρία για την Προστασία της Φύσης παραπέμπουν στα σχόλια που έχουν αναρτήσει από κοινού στο άρθρο 1 του Σχεδίου νόμου και τα οποία αφορούν συνολικά το Σχέδιο νόμου.

Οι διατάξεις που περιέχονται στα άρθρα 1 έως 47 του Σχεδίου νόμου παραβιάζουν το άρθρο 24 του Συντάγματος, το γράμμα και το πνεύμα της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ, όπως έχει ερμηνευθεί από το Δικαστήριο της ΕΕ, γενικές αρχές, όπως η αρχή της πρόληψης και θεμελιώδη δικαιώματα, όπως το άρθρο 37 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.

Ακόμη, καταγγέλλεται η προσχηματικότητα της διαδικασίας διαβούλευσης, καθώς το ΥΠΕΝ δεν έκανε δεκτό το κοινό αίτημα των περιβαλλοντικών οργανώσεων για παράταση της διαδικασίας διαβούλευσης, παρά τις εξαιρετικές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί το τελευταίο διάστημα – ελέω κοροναϊού – και παρά το ότι κατά την πρόσφατη διμηνιαία συνάντηση με τις περιβαλλοντικές οργανώσεις, τον Φεβρουάριο 2020, υπήρξε διαβεβαίωση προς όλες τις περιβαλλοντικές οργανώσεις που ήταν παρούσες ότι θα υπήρχε επαρκής χρόνος για τη διαβούλευση.

Άρθρο 47, παρ. 2

Η κλιματική αλλαγή, ως το μείζον περιβαλλοντικό πρόβλημα, θα πρέπει να συνιστά βασική παράμετρο που θα λαμβάνεται υπόψη από τα σχέδια διαχείρισης, τα οποία δεν θα πρέπει να εστιάζουν μονομερώς σε θέματα βιοποικιλότητας.

Η παράγραφος αυτή πρέπει να τροποποιηθεί ως εξής:

«2. Τα σχέδια διαχείρισης και τα προεδρικά διατάγματα της προηγούμενης παραγράφου καταρτίζονται κατόπιν ειδικής περιβαλλοντικής μελέτης, η οποία τίθεται υποχρεωτικώς σε δημόσια διαβούλευση και εξετάζει τις επιπτώσεις που θα έχουν στο περιβάλλον και ειδικότερα στο προστατευτέο αντικείμενο, σε συνδυασμό με την επίτευξη των στόχων για την κλιματική αλλαγή και την ισόρροπη, αειφορική ανάπτυξη, τα προτεινόμενα μέτρα και ιδίως οι όροι και περιορισμοί δραστηριοτήτων που προτείνει, σε συνδυασμό με τις επιτρεπόμενες δραστηριότητες, όπως αυτές θα προκύπτουν από τις προτεινόμενες χρήσεις γης. Επίσης…….».

Παρ. 1 Στη διάταξη αυτή προβλέπονται σχέδια διαχείρισης για τις περιοχές προστασίας οικοτόπων και ειδών, αλλά δεν αναφέρονται οι υπόλοιπες κατηγορίες προστατευόμενων περιοχών, οι οποίες σύμφωνα με το άρθρο 19 (3) του ν. 1650/1986 (άρθρο 46 του παρόντος νομοσχεδίου) μπορεί να συμπίπτουν με τις περιοχές του δικτύου Natura (να “περικλείουν μια ή περισσότερες από αυτές είτε να τοποθετούνται εντός ή εκτός αυτών”). Θα πρέπει να γίνει ρητή πρόβλεψη για την εκπόνηση και εφαρμογή σχεδίων διαχείρισης ή άλλων εργαλείων διαχειριστικού σχεδιασμού (πχ όπως των προβλεπομένων στο άρθρο 19 παρ. 4.3 του ν. 1650/1986 “ειδικών μελετών διαχείρισης” για τα ΚΑΖ) και για τις υπόλοιπες κατηγορίες προστατευόμενων περιοχών (στο βαθμό που δεν καλύπτονται από τις περιοχές προστασίας οικοτόπων και ειδών).

Παρ. 2: Η διάταξη αυτή προβλέπει υποχρεωτική δημόσια διαβούλευση για τις ειδικές περιβαλλοντικές μελέτες, αλλά θα πρέπει να προβλεφθεί ρητά ότι και τα π.δ. για τον χαρακτηρισμό των περιοχών και τα σχέδια διαχείρισης θα τίθενται υποχρεωτικά σε δημόσια διαβούλευση. Επιπλέον, θα πρέπει να καθοριστεί ο κατ’ελάχιστον χρόνος για τη διαβούλευση των ΕΠΜ, π.δ. και σ.δ. σε ένα μήνα. Θα πρέπει επίσης να προβλεφθεί δημόσια διαβούλευση, υπό τον συντονισμό των οικείων μονάδων διαχείρισης, κατά τη διαδικασία εκπόνησης και σύνταξης των ΕΠΜ προκειμένου να ενισχυθούν οι συμμετοχικές διαδικασίες και η συμμετοχή των εμπλεκομένων φορέων και της τοπικής κοινωνίας όπως προτείνεται σε διεθνείς και ευρωπαϊκές ενδεδειγμένες πρακτικές.
Στο άρθρο 21 παρ. 1 στοιχ. α΄ του ν. 1650/1986 προβλέπεται γνώμη της Επιτροπής Φύση κατά τη διαδικασία έκδοσης π.δ. χαρακτηρισμού, η οποία με την παρούσα διάταξη καταργείται. Η συμβολή της Επιτροπής Φύση έχει υπάρξει σημαντική για τη βελτίωση των σχεδίων των π.δ. (προτεινόμενος χαρακτηρισμός, ρυθμίσεις, μέτρα κλπ), και θα πρέπει το παρόν νομοσχέδιο να προβλέψει ρητά τη συμμετοχή της στη διαδικασία έκδοσης π.δ.

Παρ. 7. Η διάταξη αυτή προβλέπει τον χαρακτηρισμό των ΚΑΖ και των προστατευόμενων τοπίων και φυσικών σχηματισμών με υπουργική απόφαση, ωστόσο θεωρούμε ότι ο χαρακτηρισμός τους θα πρέπει να γίνεται με απόφαση του γενικού γραμματέα της οικείας αποκεντρωμένης διοίκησης, όπως προβλέπεται στον ν. 1650/1986. Η απόφαση της αποκεντρωμένης διοίκησης αποτελεί καταλληλότερο εργαλείο για τον χαρακτηρισμό και τον καθορισμό όρων και περιορισμών των δραστηριοτήτων προκειμένου να ανταποκριθεί στις ανάγκες των περιοχών αυτών για ευελιξία στον καθορισμό των όρων αυτών και προσαρμογή τους σε νέα δεδομένα (και ειδικότερα στην περίπτωση των ΚΑΖ).
Η διάταξη αυτή θα πρέπει επίσης να προβλέπει ρητά την εκπόνηση ειδικής έκθεσης για την τεκμηρίωση της οικολογικής ή/και άλλης φυσικής αξίας του προστατευτέου αντικειμένου και των απαιτούμενων ρυθμίσεων και μέτρων βάσει της οποίας θα εκδοθεί η πράξη χαρακτηρισμού.

Το αντικείμενο του προτεινομένου νομοσχεδίου κρίνεται ιδιαίτερα σημαντικό. Περιέχει όμως πολύπλοκες διατάξεις που απαιτούν περαιτέρω διερεύνηση του θεσμικού πλαισίου και συστηματική επιστημονική αντιμετώπιση, γιατί δεν επιδέχονται οποιεσδήποτε ερμηνείες καθώς σήμερα, περισσότερο από ποτέ, απαιτείται να αντιμετωπιστούν εποικοδομητικά οι διαχρονικά διαπιστωμένες δυσλειτουργίες του συστήματος προστασίας των ευαίσθητων περιβαλλοντικά περιοχών. Θεωρούμε επομένως απαραίτητη την παράταση της διαβούλευσης. Έναν επιπλέον λόγο συνιστά η διαμορφωθείσα κατάσταση λόγω της πανδημίας.

Η δημόσια διαβούλευση ενός τόσο σημαντικού νομοσχεδίου για τις προστατευόμενες περιοχές της χώρας με τίτλο «Εκσυγχρονισμός περιβαλλοντικής νομοθεσίας», εν μέσω καραντίνας στην οποία έχει μπει η χώρα μας και κατ’οίκον περιορισμού των πολιτών, δεν προάγει τις αρχές της διαβούλευσης και της απρόσκοπτης συμμετοχής σε αυτή σύμφωνα με τα οριζόμενα στη σύμβαση Aarhus, σχετικές οδηγίες ΕΕ και την εθνική νομοθεσία. Ενδεικτικά, υπάρχει αδυναμία σύγκλισης συλλόγων, κινημάτων πολιτών, περιβαλλοντικών ΜΚΟ κλπ, αλλά και οργάνων των οποίων οι απόψεις είναι καίριες για το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο όπως πχ Επιτροπή Φύση 2000. Η απομακρυσμένη επαφή μέσω διαδικτύου δεν μπορεί να αντικαταστήσει τις διαδικασίες ζωντανού διαλόγου εντός των συλλογικοτήτων και οργάνων τα οποία αδυνατούν να συγκληθούν ώστε να λάβουν αποφάσεις.
Ζητάμε λοιπόν να πράξετε το αυτονόητο και να αποσύρετε το νομοσχέδιο με τίτλο «Εκσυγχρονισμός περιβαλλοντικής νομοθεσίας» και τη σχετική διαδικασία της δημόσιας διαβούλευσης τουλάχιστον έως ότου επανέλθει η χώρα στην κανονικότητα.
Δεδομένου όμως ότι η δημόσια διαβούλευση κακώς μέχρι σήμερα δεν έχει αποσυρθεί, υποβάλλουμε τις παρακάτω σύντομες παρατηρήσεις και επιφυλασσόμαστε για πιο αναλυτικές παρατηρήσεις και προτάσεις, ύστερα από μια πιο εκ βάθους μελέτη και σύγκλιση των οργάνων μας προκειμένου να παρθούν συλλογικές αποφάσεις:
Τα άρθρα 44, 45, 46 και 47 απαιτούν εκτενέστατη μελέτη την οποία λόγω των εκτάκτων συνθηκών που προαναφέραμε δεν έχουμε μπορέσει να πραγματοποιήσουμε, αλλά ως γενική παρατήρηση βλέπουμε χαλάρωση αντί για αυστηροποίηση των μέτρων προστασίας στις προστατευόμενες περιοχές. Ενδεικτικά, δίνεται η δυνατότητα κατασκευής υποδομών κοινής ωφέλειας , κτιρίων, δρόμων μέσα στον πυρήνα των περιοχών Natura, η δυνατότητα μεταλλευτικών και εξορυκτικών δραστηριοτήτων σε όλες τις ζώνες προστασίας εκτός του πυρήνα των περιοχών Natura, η φύλαξη αντί να ανατεθεί σε ένα ειδικά επανδρωμένο σώμα ανατίθεται στις ήδη υποστελεχωμένες δασικές υπηρεσίες κλπ.

Στην παράγραφο 7 θα πρέπει να προβλέπεται η δυνατότητα αποχαρακτηρισμού ή τροποποίησης των ορίων των Καταφυγίων Άγριας Ζωής, με την εξής διατύπωση:
«Αποχαρακτηρισμός ή μείωση της έκτασης της προστατευόμενης περιοχής επιτρέπεται με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και του κατά περίπτωση συναρμόδιου Υπουργού, ύστερα από αιτιολογημένη γνώμη του Γενικού Γραμματέα της οικείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης (όπως προβλέπεται στο άρθρο 21 του ν. 1650/1986, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 6 του ν. 3937/2011)».
Τα καταφύγια θηραμάτων που ιδρύθηκαν με εξουσιοδότηση του Δασικού Κώδικα έχουν μετονομαστεί σε KAZ με διαφορετικούς σκοπούς και προϋποθέσεις (άρθρο 57 του Νόμου 2637/1998 και μετέπειτα Ν. 3937/2011).
Η αλλαγή, όμως, αυτή περιορίστηκε μόνο στην αλλαγή του ονόματος. Δεν λήφθηκε ΠΟΤΕ υπόψη το εάν τα πρώην καταφύγια θηραμάτων πληρούν τα αναγκαία κριτήρια και, ακόμα περισσότερο, για το πώς η θήρα μπορεί να επηρεάσει το προστατευτέο κάθε φορά αντικείμενο.
Τονίζεται ότι η σοβαρή αδυναμία του καθεστώτος που διέπει τα Καταφύγια Άγριας Ζωής έγκειται στο ότι απαγορεύει εξαρχής τη θήρα, ακόμα και αν τα προστατευόμενα είδη (φυτά, έντομα, θηλαστικά, ερπετά, πτηνά) της περιοχής, δεν έχουν επιπτώσεις από τη θήρα.
Από την άλλη, για τις υπόλοιπες δραστηριότητες (όπως η βόσκηση, η υλοτομία, ακόμα και επέκταση του οικιστικού ιστού κ.α.), συνήθως δεν προβλέπεται καμιά ρύθμιση.
Ο αριθμός των ΚΑΖ ανέρχεται σε 622, περίπου, και καλύπτουν έκταση 11016 km2 στους καλύτερους, συνήθως, κυνηγοτόπους της επικράτειας. Έρευνες, όμως, έχουν δείξει ότι, η διεξαγωγή της θήρας είναι συμβατή με την προστασία προστατευόμενων ειδών, αφού σε πολλές περιπτώσεις οι πληθυσμιακές πυκνότητες των προστατευόμενων ειδών, είναι υψηλότερες σε περιοχές που ασκείται θήρα!
Συμπερασματικά, είναι επιτακτική η ανάγκη επανεξέτασης του δικτύου των υφιστάμενων ΚΑΖ, με γνώμονα την ορθή λειτουργία τους και παράλληλα με την διερεύνηση της σύμπτωσης των ορίων τους με τις περιοχές του δικτύου Natura.

ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ-ΣΧΟΛΙΑ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 44-47 ΤΟΥ Σ.Ν.

ΣΧΟΛΙΑ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 44-47 – Τροποποίηση του Π.Δ. 59/2018, Προστατευόμενες Περιοχές και Σχέδια Διαχείρισης αυτών, Χαρακτηρισμοί και Ζώνες Προστασίας Περιοχών, Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες, Σχέδια Διαχείρισης και καθορισμός χρήσεων γης στις Προστατευόμενες Περιοχές

1. Αν επιτραπούν ως δραστηριότητες εντός των ΠΠ τα όσα αναφέρονται στο Σ.Ν. είναι προφανές ότι θα προκληθούν σοβαρά, και ενδεχομένως μη αναστρέψιμα προβλήματα, όχι μόνον στα Φυσικά Οικοσυστήματα αλλά και στην Οικονομία της χώρας. Η ανάπτυξη ορισμένων δραστηριοτήτων, θα έχουν σαν αποτέλεσμα την κατάτμηση των ενδιαιτημάτων και την αλλοίωση του χαρακτήρα των Π.Π. Η αλλοίωση των προστατευόμενων οικοσυστημάτων θα έχει σοβαρές επιπτώσεις μεσο-μακροπρόθεσμα, τόσο στις Τοπικές Κοινωνίες, όσο και ευρύτερα στην χώρα.

2. Οι δραστηριότητες που κατακερματίζουν τα οικοσυστήματα εντός των Π.Π. και τις υποβαθμίζουν ανεπανόρθωτα, θα οδηγήσει στην αναξιοπιστία της χώρας σε ότι αφορά την εφαρμογή των Ευρωπαϊκών και Διεθνών Θεσμικών Πλαισίων προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος (π.χ. Διεθνής Σύμβαση Ραμσάρ για τους Υγροτόπους, Συνθήκη της Βαρκελώνης για την Προστασία της Μεσογείου, Ευρωπαϊκές Οδηγίες για την προστασία Οικοτόπων και Ειδών 92/43/ΕΟΚ και για την προστασία των άγριων Πτηνών 2009/147/ΕΚ, Ευρωπαϊκή Οδηγία για τα Νερά 2000/60, Ευρωπαϊκή Οδηγία για την Θαλάσσια Στρατηγική στη Μεσόγειο 2008/59) και της συνέργειας αυτής με την Βιώσιμη Ανάπτυξη των Τοπικών Κοινωνιών, με προφανή κίνδυνο την επιβολή κυρώσεων και προστίμων από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

3. Η Οδοποιία εντός μιας Π.Π. δεν θα πρέπει να ξεπερνά τις προδιαγραφές, που θέτει η Δασική Οδοποιία και να διανοίγονται οδοί μόνο όπου αυτό κρίνεται απολύτως απαραίτητο.

4. Τα Δίκτυα Υποδομής (π.χ. ΔΕΗ) δεν θα πρέπει να διέρχονται εντός Π.Π., εκτός και εάν υφίσταται εξαιρετικοί λόγοι δημοσίου συμφέροντος και σίγουρα θα πρέπει να είναι υπόγεια, για να αποφευχθεί ο κίνδυνος καταστροφικών πυρκαγιών, αλλά και επίσης αρνητικών συνεπειών στην βιολογία και τον κύκλο ζωής ειδών τόσο σε χερσαία όσο και σε παράκτια οικοσυστήματα.

5. Είναι κρίσιμο σε ευαίσθητες οικολογικά περιοχές να υπάρχει η εκτίμηση της Φέρουσας Ικανότητας των Οικοσυστημάτων, προτού υπάρξει σχετική αδειοδότηση για οποιαδήποτε δραστηριότητα (συμπεριλαμβανομένων και αυτών που εκ πρώτης ανάγνωσης θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως ‘ήπιες’ και ‘μη οχλούσες δραστηριότητες’).

6. Είναι αναγκαίο για τη διατήρηση των Π.Π. να αποσυρθούν τα μέρη των Άρθρων, που επιτρέπουν τις Εξορυκτικές Δραστηριότητες στις Π.Π. (Ορυχεία – Λατομεία – Μεταλλεία, Αμμοληψία, Ζώνες αναζήτησης, έρευνας και εκμετάλλευσης Υδρογονανθράκων) καθώς οι βιομηχανικές εγκαταστάσεις που θα αναπτυχθούν, θα έχουν σαν αποτέλεσμα την καταστροφή των ενδιαιτημάτων στους Φυσικούς Οικότοπους και θα οδηγήσουν στην καλύτερη περίπτωση στην μείωση των πληθυσμών των ειδών ή στη χειρότερη στην εξαφάνισή τους.

7. Οι βιομηχανικές εγκαταστάσεις των ΑΠΕ, σε συνδυασμό με τα συνοδά έργα (διάνοιξη δρόμων, καλωδιώσεις, κ.λπ.) εντός των πυρήνων των Π.Π. υποβαθμίζουν ανεπανόρθωτα το φυσικό περιβάλλον και θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο τη βιοποικιλότητα των Π.Π., καθώς απαιτούν μεγάλης κλίμακας αποψιλώσεις και παρεμβάσεις. Η χωροθέτηση των εγκαταστάσεων ΑΠΕ θα πρέπει να γίνεται στην Περιφερειακή Ζώνη των Π.Π. χωρίς να τίθενται σε κίνδυνο οι Οικότοποι και τα Είδη στον Πυρήνα της Π.Π.

8. Προτείνεται η απόσυρση των Παραγράφων 14α, 14β, 14γ και 14δ του Άρθρου 45 του Σ.Ν. μέχρι να ολοκληρωθούν οι (σε εξέλιξη) Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες, καταρτιστούν τα Σχέδια Διαχείρισης και εκδοθούν τα Προεδρικά Διατάγματα για το σύνολο των Π.Π. της χώρας.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ Φ.Δ. των Π.Π.: Α. ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ – Πρόεδρος Φ.Δ. Προστατευόμενων Περιοχών Δέλτα Έβρου και Σαμοθράκης, Καθηγητής Δ. ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ – Πρόεδρος Φ.Δ. Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Ζακύνθου, Καθηγητής Γ. ΑΡΑΠΗΣ – Πρόεδρος Φ.Δ. Προστατευόμενων Περιοχών Ν. Πελοποννήσου-Κυθήρων, Διευθυντής Ερευνών Γ. ΚΑΡΕΤΣΟΣ – Πρόεδρος Φ.Δ. Πάρνηθας, Δρ. Γ. ΛΥΡΙΝΤΖΗΣ – Πρόεδρος Φ.Δ. Εθνικού Πάρκου Σχοινιά-Μαραθώνα, Υμηττού & Νοτιοανατολικής Αττικής

ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΟΣ ΟΙΚΙΣΜΟΣ (ΟΙΚΙΣΤΙΚΗ ΠΥΚΝΩΣΗ) ΠΑΡΑΛΙΑΣ ΚΟΥΛΟΥΡΑΣ

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ
Η παραλία Κουλούρας διοικητικά ανήκει στην τοπική κοινότητα Κρανιάς του Δήμου Τεμπών.
ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ
Όσον αφορά το ιδιοκτησιακό του καθεστώς το μεγαλύτερο τμήμα του οικισμού αποτελεί δημόσιο κτήμα το οποίο βρίσκεται υπό καθεστώς παραχώρησης κατόπιν αιτήσεως των φερομένων ως ιδιοκτητών προς την κτηματική υπηρεσία του ελληνικού Δημοσίου. Οι ιδιοκτήτες της περιοχής απέκτησαν τα οικόπεδά τους έναντι χρηματικής αμοιβής, είτε αυτά αφορούσαν εκτάσεις ιδιωτών, είτε εκτάσεις που εκ υστέρων πληροφορήθηκαν ότι ανήκαν στο δημόσιο.
ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ
Η περιοχή υπάγεται στην ζώνη οικιστικού ελέγχου δύο (ΖΟΕ ΙΙ) με βάση το ΦΕΚ 589Δ / 1990 σύμφωνα με το οποίο η περιοχή καθίσταται ως προστατευόμενη και απαγορεύεται κάθε είδους οικοδόμησης.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Ο οικισμός παραλίας Κουλούρας Δήμου Τεμπών Π.Ε. Λάρισας δημιουργήθηκε περί το 1985 και καταλαμβάνει έκταση περί τα 170 στρέμματα. Επιπλέον, ο οικισμός διαθέτει πρόσβαση με ανεμπόδιστο οδικό δίκτυο, άριστη ρυμοτομία και πολλούς, ανοιχτούς κοινόχρηστους χώρους, που τον έχουν καταστήσει έναν από τους πιο ελκυστικούς της περιοχής.
Μέσω των νόμων τακτοποίησης αυθαιρέτων Ν. 4014/11, Ν. 4178/13 και Ν. 4495/17 πολλοί συμπολίτες μας κατάφεραν να τακτοποιήσουν τις ιδιοκτησίες τους και να εξαλείψουν τα πρόστιμα διατήρησης που ελάμβαναν.
Ταυτόχρονα άλλοι συμπολίτες μας διαπίστωσαν κατόπιν ενημέρωσης από τους μηχανικούς αλλά και την ΥΔΟΜ Δ. Τεμπών ότι δεν έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν τακτοποίηση, εξαιτίας του ειδικού ιδιοκτησιακού (ζώνη Παλιού Αιγιαλού) ή και περιβαλλοντικού (ΖΟΕ περιοχής) καθεστώτος της περιοχής.
Αυτό όπως καταλαβαίνετε διαμορφώνει μια άνιση κατάσταση με πολίτες δύο ταχυτήτων. Κάποιοι μπορούν να χρησιμοποιούν και να διαθέτουν τις ιδιοκτησίες τους όπως επιθυμούν, κατά τις αρχές του Συντάγματος, και κάποιοι παραμένουν ή μάλλον καθίστανται δέσμιοι των ιδιοκτησιών τους από τις οποίες δεν μπορούν να αποδεσμευτούν λόγω χρηματικών προστίμων διατήρησης που εκκρεμούν και ταυτόχρονης αδυναμίας τακτοποίησης όπως κάποιοι «τυχεροί» συμπολίτες μας.
Είναι απόλυτα σαφές ότι με τις ήδη υπάρχουσες τακτοποιήσεις ιδιοκτησιών, σε συνδυασμό με την υφιστάμενη διαμόρφωση των οδών, ο οικισμός της παραλίας Κουλούρας έχει ήδη αποκτήσει την υπόστασή του, έχει διαμορφωθεί και θα διατηρηθεί κατά τις διατάξεις της νομοθεσίας για 30 τουλάχιστον χρόνια με αυτή τη μορφή.
Παράλληλα, αρκετά χρόνια τώρα, για το μεγαλύτερο τμήμα του οικισμού (παλιός Αιγιαλός) δεκάδες συμπολίτες μας βρίσκονται σε διαδικασία χορήγησης τίτλων από την Κτηματική Υπηρεσία, κάτι που, έστω και καθυστερημένα, ολοκληρώνεται, αλλά πλέον καθίσταται άνευ ουσίας εφόσον δεν υπάρχει η δυνατότητα τακτοποίησης των κτισμάτων επί των ιδιοκτησιών.
Συνοψίζοντας τα ανωτέρω, ζητούμε ή και παρακαλούμε,:
• Να γίνει δυνατή η υπαγωγή στον Ν. 4495/17 όλων των αυθαιρέτων κτισμάτων του οικισμού με στόχο την αναστολή όλων των βεβαιωμένων προστίμων στις αρμόδιες ΔΟΥ και να παραταθεί η ισχύς του νόμου μετά την 30η Ιουνίου 2020.
• Να προβλεφθεί η δυνατότητα τροποποίησης της ΖΟΕ που ισχύει στην περιοχή αλλά δεν έχει εφαρμοστεί.
• Να προβλεφθεί ο χαρακτηρισμένος ως Οικιστική Πύκνωση του Ν. 3889/2010 οικισμός να μπορεί να ενταχθεί στο χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό του Δήμου σαν νόμιμος Οικισμός.

ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΟΣ ΟΙΚΙΣΜΟΣ (ΟΙΚΙΣΤΙΚΗ ΠΥΚΝΩΣΗ) ΠΑΡΑΛΙΑΣ ΚΟΥΛΟΥΡΑΣ

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ
Η παραλία Κουλούρας διοικητικά ανήκει στην τοπική κοινότητα Κρανιάς του Δήμου Τεμπών.
ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ
Όσον αφορά το ιδιοκτησιακό του καθεστώς το μεγαλύτερο τμήμα του οικισμού αποτελεί δημόσιο κτήμα το οποίο βρίσκεται υπό καθεστώς παραχώρησης κατόπιν αιτήσεως των φερομένων ως ιδιοκτητών προς την κτηματική υπηρεσία του ελληνικού Δημοσίου. Οι ιδιοκτήτες της περιοχής απέκτησαν τα οικόπεδά τους έναντι χρηματικής αμοιβής, είτε αυτά αφορούσαν εκτάσεις ιδιωτών, είτε εκτάσεις που εκ υστέρων πληροφορήθηκαν ότι ανήκαν στο δημόσιο.
ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ
Η περιοχή υπάγεται στην ζώνη οικιστικού ελέγχου δύο (ΖΟΕ ΙΙ) με βάση το ΦΕΚ 589Δ / 1990 σύμφωνα με το οποίο η περιοχή καθίσταται ως προστατευόμενη και απαγορεύεται κάθε είδους οικοδόμησης.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Ο οικισμός παραλίας Κουλούρας Δήμου Τεμπών Π.Ε. Λάρισας δημιουργήθηκε περί το 1985 και καταλαμβάνει έκταση περί τα 170 στρέμματα. Επιπλέον, ο οικισμός διαθέτει πρόσβαση με ανεμπόδιστο οδικό δίκτυο, άριστη ρυμοτομία και πολλούς, ανοιχτούς κοινόχρηστους χώρους, που τον έχουν καταστήσει έναν από τους πιο ελκυστικούς της περιοχής.
Μέσω των νόμων τακτοποίησης αυθαιρέτων Ν. 4014/11, Ν. 4178/13 και Ν. 4495/17 πολλοί συμπολίτες μας κατάφεραν να τακτοποιήσουν τις ιδιοκτησίες τους και να εξαλείψουν τα πρόστιμα διατήρησης που ελάμβαναν.
Ταυτόχρονα άλλοι συμπολίτες μας διαπίστωσαν κατόπιν ενημέρωσης από τους μηχανικούς αλλά και την ΥΔΟΜ Δ. Τεμπών ότι δεν έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν τακτοποίηση, εξαιτίας του ειδικού ιδιοκτησιακού (ζώνη Παλιού Αιγιαλού) ή και περιβαλλοντικού (ΖΟΕ περιοχής) καθεστώτος της περιοχής.
Αυτό όπως καταλαβαίνετε διαμορφώνει μια άνιση κατάσταση με πολίτες δύο ταχυτήτων. Κάποιοι μπορούν να χρησιμοποιούν και να διαθέτουν τις ιδιοκτησίες τους όπως επιθυμούν, κατά τις αρχές του Συντάγματος, και κάποιοι παραμένουν ή μάλλον καθίστανται δέσμιοι των ιδιοκτησιών τους από τις οποίες δεν μπορούν να αποδεσμευτούν λόγω χρηματικών προστίμων διατήρησης που εκκρεμούν και ταυτόχρονης αδυναμίας τακτοποίησης όπως κάποιοι «τυχεροί» συμπολίτες μας.
Είναι απόλυτα σαφές ότι με τις ήδη υπάρχουσες τακτοποιήσεις ιδιοκτησιών, σε συνδυασμό με την υφιστάμενη διαμόρφωση των οδών, ο οικισμός της παραλίας Κουλούρας έχει ήδη αποκτήσει την υπόστασή του, έχει διαμορφωθεί και θα διατηρηθεί κατά τις διατάξεις της νομοθεσίας για 30 τουλάχιστον χρόνια με αυτή τη μορφή.
Παράλληλα, αρκετά χρόνια τώρα, για το μεγαλύτερο τμήμα του οικισμού (παλιός Αιγιαλός) δεκάδες συμπολίτες μας βρίσκονται σε διαδικασία χορήγησης τίτλων από την Κτηματική Υπηρεσία, κάτι που, έστω και καθυστερημένα, ολοκληρώνεται, αλλά πλέον καθίσταται άνευ ουσίας εφόσον δεν υπάρχει η δυνατότητα τακτοποίησης των κτισμάτων επί των ιδιοκτησιών.
Συνοψίζοντας τα ανωτέρω, ζητούμε ή και παρακαλούμε,:
• Να γίνει δυνατή η υπαγωγή στον Ν. 4495/17 όλων των αυθαιρέτων κτισμάτων του οικισμού με στόχο την αναστολή όλων των βεβαιωμένων προστίμων στις αρμόδιες ΔΟΥ και να παραταθεί η ισχύς του νόμου μετά την 30η Ιουνίου 2020.
• Να προβλεφθεί η δυνατότητα τροποποίησης της ΖΟΕ που ισχύει στην περιοχή αλλά δεν έχει εφαρμοστεί.
• Να προβλεφθεί ο χαρακτηρισμένος ως Οικιστική Πύκνωση του Ν. 3889/2010 οικισμός να μπορεί να ενταχθεί στο χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό του Δήμου σαν νόμιμος Οικισμός.

ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΟΣ ΟΙΚΙΣΜΟΣ (ΟΙΚΙΣΤΙΚΗ ΠΥΚΝΩΣΗ) ΠΑΡΑΛΙΑΣ ΚΟΥΛΟΥΡΑΣ

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ
Η παραλία Κουλούρας διοικητικά ανήκει στην τοπική κοινότητα Κρανιάς του Δήμου Τεμπών.
ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ
Όσον αφορά το ιδιοκτησιακό του καθεστώς το μεγαλύτερο τμήμα του οικισμού αποτελεί δημόσιο κτήμα το οποίο βρίσκεται υπό καθεστώς παραχώρησης κατόπιν αιτήσεως των φερομένων ως ιδιοκτητών προς την κτηματική υπηρεσία του ελληνικού Δημοσίου. Οι ιδιοκτήτες της περιοχής απέκτησαν τα οικόπεδά τους έναντι χρηματικής αμοιβής, είτε αυτά αφορούσαν εκτάσεις ιδιωτών, είτε εκτάσεις που εκ υστέρων πληροφορήθηκαν ότι ανήκαν στο δημόσιο.
ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ
Η περιοχή υπάγεται στην ζώνη οικιστικού ελέγχου δύο (ΖΟΕ ΙΙ) με βάση το ΦΕΚ 589Δ / 1990 σύμφωνα με το οποίο η περιοχή καθίσταται ως προστατευόμενη και απαγορεύεται κάθε είδους οικοδόμησης.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Ο οικισμός παραλίας Κουλούρας Δήμου Τεμπών Π.Ε. Λάρισας δημιουργήθηκε περί το 1985 και καταλαμβάνει έκταση περί τα 170 στρέμματα. Επιπλέον, ο οικισμός διαθέτει πρόσβαση με ανεμπόδιστο οδικό δίκτυο, άριστη ρυμοτομία και πολλούς, ανοιχτούς κοινόχρηστους χώρους, που τον έχουν καταστήσει έναν από τους πιο ελκυστικούς της περιοχής.
Μέσω των νόμων τακτοποίησης αυθαιρέτων Ν. 4014/11, Ν. 4178/13 και Ν. 4495/17 πολλοί συμπολίτες μας κατάφεραν να τακτοποιήσουν τις ιδιοκτησίες τους και να εξαλείψουν τα πρόστιμα διατήρησης που ελάμβαναν.
Ταυτόχρονα άλλοι συμπολίτες μας διαπίστωσαν κατόπιν ενημέρωσης από τους μηχανικούς αλλά και την ΥΔΟΜ Δ. Τεμπών ότι δεν έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν τακτοποίηση, εξαιτίας του ειδικού ιδιοκτησιακού (ζώνη Παλιού Αιγιαλού) ή και περιβαλλοντικού (ΖΟΕ περιοχής) καθεστώτος της περιοχής.
Αυτό όπως καταλαβαίνετε διαμορφώνει μια άνιση κατάσταση με πολίτες δύο ταχυτήτων. Κάποιοι μπορούν να χρησιμοποιούν και να διαθέτουν τις ιδιοκτησίες τους όπως επιθυμούν, κατά τις αρχές του Συντάγματος, και κάποιοι παραμένουν ή μάλλον καθίστανται δέσμιοι των ιδιοκτησιών τους από τις οποίες δεν μπορούν να αποδεσμευτούν λόγω χρηματικών προστίμων διατήρησης που εκκρεμούν και ταυτόχρονης αδυναμίας τακτοποίησης όπως κάποιοι «τυχεροί» συμπολίτες μας.
Είναι απόλυτα σαφές ότι με τις ήδη υπάρχουσες τακτοποιήσεις ιδιοκτησιών, σε συνδυασμό με την υφιστάμενη διαμόρφωση των οδών, ο οικισμός της παραλίας Κουλούρας έχει ήδη αποκτήσει την υπόστασή του, έχει διαμορφωθεί και θα διατηρηθεί κατά τις διατάξεις της νομοθεσίας για 30 τουλάχιστον χρόνια με αυτή τη μορφή.
Παράλληλα, αρκετά χρόνια τώρα, για το μεγαλύτερο τμήμα του οικισμού (παλιός Αιγιαλός) δεκάδες συμπολίτες μας βρίσκονται σε διαδικασία χορήγησης τίτλων από την Κτηματική Υπηρεσία, κάτι που, έστω και καθυστερημένα, ολοκληρώνεται, αλλά πλέον καθίσταται άνευ ουσίας εφόσον δεν υπάρχει η δυνατότητα τακτοποίησης των κτισμάτων επί των ιδιοκτησιών.
Συνοψίζοντας τα ανωτέρω, ζητούμε ή και παρακαλούμε,:
• Να γίνει δυνατή η υπαγωγή στον Ν. 4495/17 όλων των αυθαιρέτων κτισμάτων του οικισμού με στόχο την αναστολή όλων των βεβαιωμένων προστίμων στις αρμόδιες ΔΟΥ και να παραταθεί η ισχύς του νόμου μετά την 30η Ιουνίου 2020.
• Να προβλεφθεί η δυνατότητα τροποποίησης της ΖΟΕ που ισχύει στην περιοχή αλλά δεν έχει εφαρμοστεί.
• Να προβλεφθεί ο χαρακτηρισμένος ως Οικιστική Πύκνωση του Ν. 3889/2010 οικισμός να μπορεί να ενταχθεί στο χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό του Δήμου σαν νόμιμος Οικισμός.

Η Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας Θράκης, συμφωνεί απόλυτα με τις θέσεις της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος επί του Άρθρου 47, στις οποίες αναφέρονται τα εξής: Στην παράγραφο 7 θα πρέπει να προβλέπεται η δυνατότητα αποχαρακτηρισμού ή τροποποίησης των ορίων των Καταφυγίων Άγριας Ζωής, με την εξής διατύπωση:
«Αποχαρακτηρισμός ή μείωση της έκτασης της προστατευόμενης περιοχής επιτρέπεται με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και του κατά περίπτωση συναρμόδιου Υπουργού, ύστερα από αιτιολογημένη γνώμη του Γενικού Γραμματέα της οικείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης (όπως προβλέπεται στο άρθρο 21 του ν. 1650/1986, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 6 του ν. 3937/2011)».
Τα καταφύγια θηραμάτων που ιδρύθηκαν με εξουσιοδότηση του Δασικού Κώδικα έχουν μετονομαστεί σε KAZ με διαφορετικούς σκοπούς και προϋποθέσεις (άρθρο 57 του Νόμου 2637/1998 και μετέπειτα Ν. 3937/2011).
Η αλλαγή, όμως, αυτή περιορίστηκε μόνο στην αλλαγή του ονόματος. Δεν λήφθηκε ΠΟΤΕ υπόψη το εάν τα πρώην καταφύγια θηραμάτων πληρούν τα αναγκαία κριτήρια και, ακόμα περισσότερο, για το πώς η θήρα μπορεί να επηρεάσει το προστατευτέο κάθε φορά αντικείμενο.
Τονίζεται ότι η σοβαρή αδυναμία του καθεστώτος που διέπει τα Καταφύγια Άγριας Ζωής έγκειται στο ότι απαγορεύει εξαρχής τη θήρα, ακόμα και αν τα προστατευόμενα είδη (φυτά, έντομα, θηλαστικά, ερπετά, πτηνά) της περιοχής, δεν έχουν επιπτώσεις από τη θήρα.
Από την άλλη, για τις υπόλοιπες δραστηριότητες (όπως η βόσκηση, η υλοτομία, ακόμα και επέκταση του οικιστικού ιστού κ.α.), συνήθως δεν προβλέπεται καμιά ρύθμιση.
Ο αριθμός των ΚΑΖ ανέρχεται σε 622, περίπου, και καλύπτουν έκταση 11016 km2 στους καλύτερους, συνήθως, κυνηγοτόπους της επικράτειας. Έρευνες, όμως, έχουν δείξει ότι, η διεξαγωγή της θήρας είναι συμβατή με την προστασία προστατευόμενων ειδών, αφού σε πολλές περιπτώσεις οι πληθυσμιακές πυκνότητες των προστατευόμενων ειδών, είναι υψηλότερες σε περιοχές που ασκείται θήρα!
Συμπερασματικά, είναι επιτακτική η ανάγκη επανεξέτασης του δικτύου των υφιστάμενων ΚΑΖ, με γνώμονα την ορθή λειτουργία τους και παράλληλα με την διερεύνηση της σύμπτωσης των ορίων τους με τις περιοχές του δικτύου Natura.

Η ειδική περιβαλλοντική μελέτη πρέπει να λάβει υπόψη της και την ακριβή τοποθεσία των ήδη ( ελάχιστων στις περισσότερες περιπτώσεις ) υφιστάμενων εγκαταστάσεων – επιχειρήσεων – νομίμως υφιστάμενων οι οποίες θα αιτηθούν αλλαγή δραστηριότητας – χρήσης σε άλλη ήπια ή και ηπιότερη από την υφιστάμενη, για την νόμιμη αδειοδότηση και λειτουργία της εγκατάστασης και οι οποίες βρίσκονται μεν σε προστατευόμενη ζώνη της περιοχής NATURA 2000 όμως απέχουν δε λίγα μόλις μέτρα ( πχ 200 -250 μέτρα ) από το όριο -οριογραμμή, της εκάστοτε ζώνης ( πχ Β6 )στην περιοχή της NATURA 2000 με κωδικό GR1220002 KAI GR 1220010,