1.α. Το πρώτο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 1 του π.δ. 59/2018 (Α’ 114) τροποποιείται ως εξής:
«1. Οι χρήσεις γης που ρυθμίζονται από τον ρυθμιστικό (πολεοδομικό) σχεδιασμό και τις Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες καθορίζονται σύμφωνα με τη γενική και ειδική χωρική τους λειτουργία ως ακολούθως.»
β. Στο τέλος της περ. Ι του άρθρου 1 του π.δ. 59/2018 (Α’ 114) προστίθενται οι ακόλουθες γενικές κατηγορίες χρήσεων:
«- Ζώνη απόλυτης προστασίας της φύσης
– Ζώνη προστασίας της φύσης
– Ζώνη διαχείρισης οικοτόπων και ειδών
– Ζώνη βιώσιμης διαχείρισης φυσικών πόρων.»
2.α. Η ειδική κατηγορία χρήσεων 24 της περ. ΙΙ του άρθρου 1 του π.δ. 59/2018 τροποποιείται ως εξής:
«24. Αγροτικές εκμεταλλεύσεις – εγκαταστάσεις και δραστηριότητες»
24.1. Γεωργικές, δασικές, κτηνοτροφικές, αλιευτικές και λοιπές αγροτικές εκμεταλλεύσεις και δραστηριότητες
24.2. Γεωργικές αποθήκες, θερμοκήπια και λοιπές εγκαταστάσεις αγροτικού τομέα (άρθρο 2 του από 31.5.1985 π.δ., Δ’ 270).
24.3. Κτηνοτροφικές-πτηνοτροφικές εγκαταστάσεις – Αντλητικές εγκαταστάσεις.
24.4. Ιχθυοκαλλιέργειες (χερσαίες, θαλάσσιες, λιμναίες και ποτάμιες εγκαταστάσεις)
24.5. Πολυλειτουργικό αγρόκτημα (άρθρο 52 του ν. 4235/2014, A’ 32).
24.6. Κτηνοτροφικά Πάρκα (άρθρο 43 του ν. 4235/2014).
24.7. Αλυκές
24.8. Δάση και δασικές εκτάσεις, όπως έχουν προσδιορισθεί βάσει της δασικής νομοθεσίας από τις αρμόδιες υπηρεσίες
24.9. Βόσκηση
24.10. Αλιεία (ερασιτεχνική και επαγγελματική)
24.11. Συλλογή φυτών, βοτάνων, ασπόνδυλων και μυκήτων (μανιταριών) και βενθικών οργανισμών από το υπόστρωμα της παραλιακής ζώνης
24.12. Θήρα
24.13. Ιππικά Κέντρα
24.14. Εγγειοβελτιωτικά έργα αγροτικής ανάπτυξης»
β. Η ειδική κατηγορία χρήσεων 25 της περ. ΙΙ του άρθρου 1 του π.δ. 59/2018 τροποποιείται ως εξής:
«25. Εξορυκτικές δραστηριότητες (Ορυχεία, Λατομεία, Μεταλλεία, Αμμοληψία, Ζώνες αναζήτησης, έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων.»
γ. Μετά την χρήση 26.11 της περ. ΙΙ του άρθρου 1 του π.δ. 59/2018 προστίθενται οι ακόλουθες ειδικές κατηγορίες χρήσεων:
«26.12. Γραμμικές υποδομές μεταφορών
26.12.1. Οδοί (κίνησης μηχανοκίνητων οχημάτων) (δυνατότητα εξειδίκευσης βάσει της οικείας νομοθεσίας)
26.12.2. Οδοί ήπιας κυκλοφορίας
26.12.3. Πεζόδρομοι
26.12.4 Αμιγείς πεζόδρομοι
26.12.5. Ποδηλατόδρομοι
26.12.6. Πλατείες
26.12.7 Μονοπάτια (πεζών)
26.12.8 Θαλάσσιοι διάδρομοι κίνησης σκαφών».
δ. Η ειδική κατηγορία χρήσεων 33 της περ. ΙΙ του άρθρου 1 του π.δ. 59/2018 τροποποιείται ως εξής:
«Εγκαταστάσεις παραγωγής, αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου, ύδρευσης, τηλεπικοινωνιών, και συναφείς εγκαταστάσεις.»
ε. Στο τέλος της περ. ΙΙ του άρθρου 1 του π.δ. 59/2018 προστίθενται οι ακόλουθες ειδικές κατηγορίες χρήσεων:
«48. Κατασκευές σε δημόσιους κοινόχρηστους χώρους κατά το άρθρο 20 του ΝΟΚ
48.1. Κατασκευές για:
α) τη διαμόρφωση του εδάφους, όπως κλίμακες, τοίχοι, διάδρομοι, κεκλιμένα επίπεδα, μηχανικά μέσα κάλυψης υψομετρικών διαφορών, καθώς και κατασκευές για την εξυπηρέτηση ατόμων με αναπηρία ή/και εμποδιζόμενων ατόμων,
β) τον εξωραϊσμό και την αισθητική τους αναβάθμιση, τον εξοπλισμό και την ασφάλειά τους και γενικά κατασκευές για την εξυπηρέτηση του προορισμού των χώρων αυτών,
γ) λυόμενες και προσωρινές κατασκευές,
δ) για τη λειτουργία και την εξυπηρέτηση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς.
48.2. Εγκαταστάσεις:
α) Οι κατασκευές δικτύων υποδομής και εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας, μετά των παραρτημάτων αυτών (υπέργειων και υπόγειων)
β) Η εγκατάσταση σταθμών μέτρησης ατμοσφαιρικής ρύπανσης, θορύβου και μετεωρολογικών παραμέτρων με τον αναγκαίο εξοπλισμό.
γ) Υπέργειοι και υπόγειοι σταθμοί διανομής ή μέτρησης και ρύθμισης φυσικού αερίου.
δ) Η εγκατάσταση κεντρικών λεβήτων ή μονάδων Συμπαραγωγής Ηλεκτρισμού και θερμότητας Υψηλής Αποδοτικότητας (ΣΗΘΥΑ) για τηλεθέρμανση.
ε) Η εγκατάσταση σταθμών φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων.
49. Περίπτερα ενημέρωσης/ έργα ερμηνείας περιβάλλοντος (πινακίδες, αποχωρητήρια, περίπτερα, στέγαστρα κ.λπ.)
50. Μνημεία, ιστορικοί χώροι,αρχ. χώροι (Αρχ. Ζώνες Α, Β), όπως έχουν προσδιορισθεί και προστατεύονται βάσει της αρχαιολογικής νομοθεσίας αυτοδικαίως ή από την αρχαιολογική υπηρεσία – απεικονίζονται
51. Έργα πρόληψης ή αντιμετώπισης της υφαλμύρωσης των υπογείων υδάτων ή εδαφών
52. Έργα προστασίας από διάβρωση, κατολισθήσεις και στήριξη εδαφών
53. Υδάτινοι βιότοποι
54. Ήπια θαλάσσια αναψυχή (κολύμβηση, ιστιοσανίδα, καταδύσεις, υποβρύχια φωτογράφηση κ.λπ.)
55. Έργα που αφορούν την αποκατάσταση και βελτίωση των ιχθυοαποθεμάτων
56. Πλωτές υποδομές και εγκαταστάσεις θαλάσσια αναψυχής
57. Φάροι».
3. α. Στο άρθρο 2 του π.δ. 59/2018 προστίθενται, μεταξύ των κατηγοριών (22) και (30), οι ακόλουθες ειδικές κατηγορίες χρήσεων:
(26.12) Γραμμικές υποδομές μεταφορών
(26.12.1) Οδοί (κίνησης μηχανοκίνητων οχημάτων) (δυνατότητα εξειδίκευσης βάσει της οικείας νομοθεσίας)
(26.12.2) Οδοί ήπιας κυκλοφορίας
(26.12.3) Πεζόδρομοι
(26.12.4) Αμιγείς πεζόδρομοι
(26.12.5) Ποδηλατόδρομοι
(26.12.6) Πλατείες
β. Στο τέλος του άρθρου 2 του π.δ. 59/2018 προστίθενται οι ακόλουθες ειδικές κατηγορίες χρήσεων:
(48) Κατασκευές σε δημόσιους κοινόχρηστους χώρους κατά το άρθρο 20 του ΝΟΚ
(49) Περίπτερα ενημέρωσης/ έργα ερμηνείας περιβάλλοντος (πινακίδες, αποχωρητήρια, περίπτερα, στέγαστρα κ.λπ.)
(50) Μνημεία, ιστορικοί χώροι,αρχ. χώροι (Αρχ. Ζώνες Α, Β), όπως έχουν προσδιορισθεί και προστατεύονται βάσει της αρχαιολογικής νομοθεσίας αυτοδικαίως ή από την αρχαιολογική υπηρεσία
(54) Ήπια θαλάσσια αναψυχή (κολύμβηση, ιστιοσανίδα, καταδύσεις, υποβρύχια φωτογράφηση κ.λπ.).
4. Στο τέλος του άρθρου 3 του π.δ. 59/2018 προστίθενται οι ακόλουθες ειδικές κατηγορίες χρήσεων:
(48) Κατασκευές σε δημόσιους κοινόχρηστους χώρους κατά το άρθρο 20 του ΝΟΚ
(49) Περίπτερα ενημέρωσης/ έργα ερμηνείας περιβάλλοντος (πινακίδες, αποχωρητήρια, περίπτερα, στέγαστρα κ.λπ.)
(50) Μνημεία, ιστορικοί χώροι,αρχ. χώροι (Αρχ. Ζώνες Α, Β), όπως έχουν προσδιορισθεί και προστατεύονται βάσει της αρχαιολογικής νομοθεσίας αυτοδικαίως ή από την αρχαιολογική υπηρεσία
(54) Ήπια θαλάσσια αναψυχή (κολύμβηση, ιστιοσανίδα, καταδύσεις, υποβρύχια φωτογράφηση κ.λπ.)
5.α. Στο τέλος του άρθρου 4 του π.δ. 59/2018. προστίθενται οι ακόλουθες ειδικές κατηγορίες χρήσεων:
(48) Κατασκευές σε δημόσιους κοινόχρηστους χώρους κατά το άρθρο 20 του ΝΟΚ
(49) Περίπτερα ενημέρωσης/ έργα ερμηνείας περιβάλλοντος (πινακίδες, αποχωρητήρια, περίπτερα, στέγαστρα κ.λπ.)
(50) Μνημεία, ιστορικοί χώροι,αρχ. χώροι (Αρχ. Ζώνες Α, Β), όπως έχουν προσδιορισθεί και προστατεύονται βάσει της αρχαιολογικής νομοθεσίας αυτοδικαίως ή από την αρχαιολογική υπηρεσία
(54) Ήπια θαλάσσια αναψυχή (κολύμβηση, ιστιοσανίδα, καταδύσεις, υποβρύχια φωτογράφηση κ.λπ.)
β. Στις ειδικές κατηγορίες χρήσεων που επιτρέπονται ειδικά στα τοπικά κέντρα συνοικίας-γειτονιάς προστίθενται οι ακόλουθες ειδικές κατηγορίες χρήσεων:
(26.12) Γραμμικές υποδομές μεταφορών
(26.12.1) Οδοί (κίνησης μηχανοκίνητων οχημάτων) (δυνατότητα εξειδίκευσης βάσει της οικείας νομοθεσίας)
(26.12.2) Οδοί ήπιας κυκλοφορίας
(26.12.3) Πεζόδρομοι
(26.12.4) Αμιγείς πεζόδρομοι
(26.12.5) Ποδηλατόδρομοι
(26.12.6) Πλατείες
(48) Κατασκευές σε δημόσιους κοινόχρηστους χώρους κατά το άρθρο 20 του ΝΟΚ
(49) Περίπτερα ενημέρωσης/ έργα ερμηνείας περιβάλλοντος (πινακίδες, αποχωρητήρια, περίπτερα, στέγαστρα κ.λπ.)
(50) Μνημεία, ιστορικοί χώροι,αρχ. χώροι (Αρχ. Ζώνες Α, Β), όπως έχουν προσδιορισθεί και προστατεύονται βάσει της αρχαιολογικής νομοθεσίας αυτοδικαίως ή από την αρχαιολογική υπηρεσία
(54) Ήπια θαλάσσια αναψυχή (κολύμβηση, ιστιοσανίδα, καταδύσεις, υποβρύχια φωτογράφηση κ.λπ.)
5. Στο τέλος του άρθρου 5 του π.δ. 59/2018 προστίθενται οι ακόλουθες ειδικές κατηγορίες χρήσεων:
(48) Κατασκευές σε δημόσιους κοινόχρηστους χώρους κατά το άρθρο 20 του ΝΟΚ
(49) Περίπτερα ενημέρωσης/ έργα ερμηνείας περιβάλλοντος (πινακίδες, αποχωρητήρια, περίπτερα, στέγαστρα κ.λπ.)
(50) Μνημεία, ιστορικοί χώροι,αρχ. χώροι (Αρχ. Ζώνες Α, Β), όπως έχουν προσδιορισθεί και προστατεύονται βάσει της αρχαιολογικής νομοθεσίας αυτοδικαίως ή από την αρχαιολογική υπηρεσία
(54) Ήπια θαλάσσια αναψυχή (κολύμβηση, ιστιοσανίδα, καταδύσεις, υποβρύχια φωτογράφηση κ.λπ.)
6. Στο άρθρο 6 του π.δ. 59/2018 προστίθενται, μεταξύ των κατηγοριών (8) και (29), οι ακόλουθες ειδικές κατηγορίες χρήσεων:
(26.12) Γραμμικές υποδομές μεταφορών
(26.12.1) Οδοί (κίνησης μηχανοκίνητων οχημάτων) (δυνατότητα εξειδίκευσης βάσει της οικείας νομοθεσίας)
(26.12.2) Οδοί ήπιας κυκλοφορίας
(26.12.3) Πεζόδρομοι
(26.12.4) Αμιγείς πεζόδρομοι
(26.12.5) Ποδηλατόδρομοι
(26.12.6) Πλατείες
7.α. Στο άρθρο 7 του π.δ. 59/2018 προστίθενται, μεταξύ των κατηγοριών (9) και (30), οι ακόλουθες ειδικές κατηγορίες χρήσεων:
(26.12) Γραμμικές υποδομές μεταφορών
(26.12.1) Οδοί (κίνησης μηχανοκίνητων οχημάτων) (δυνατότητα εξειδίκευσης βάσει της οικείας νομοθεσίας)
(26.12.2) Οδοί ήπιας κυκλοφορίας
(26.12.3) Πεζόδρομοι
(26.12.4) Αμιγείς πεζόδρομοι
(26.12.5) Ποδηλατόδρομοι
(26.12.6) Πλατείες
β. Στο τέλος του άρθρου 7 του π.δ. 59/2018 προστίθενται οι ακόλουθες ειδικές κατηγορίες χρήσεων:
(48.1) Κατασκευές για:
α) τη διαμόρφωση του εδάφους, όπως κλίμακες, τοίχοι, διάδρομοι, κεκλιμένα επίπεδα, μηχανικά μέσα κάλυψης υψομετρικών διαφορών, καθώς και κατασκευές για την εξυπηρέτηση ατόμων με αναπηρία ή/και εμποδιζόμενων ατόμων,
β) τον εξωραϊσμό και την αισθητική τους αναβάθμιση, τον εξοπλισμό και την ασφάλειά τους και γενικά κατασκευές για την εξυπηρέτηση του προορισμού των χώρων αυτών,
δ) για τη λειτουργία και την εξυπηρέτηση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς.
(48.2) Εγκαταστάσεις:
α) Οι κατασκευές δικτύων υποδομής και εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας, μετά των παραρτημάτων αυτών (υπέργειων και υπόγειων)
β) Η εγκατάσταση σταθμών μέτρησης ατμοσφαιρικής ρύπανσης, θορύβου και μετεωρολογικών παραμέτρων με τον αναγκαίο εξοπλισμό.
ε) Η εγκατάσταση σταθμών φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων.
(49) Περίπτερα ενημέρωσης/ έργα ερμηνείας περιβάλλοντος (πινακίδες, αποχωρητήρια, περίπτερα, στέγαστρα κ.λπ.)
(50) Μνημεία, ιστορικοί χώροι,αρχ. χώροι (Αρχ. Ζώνες Α, Β), όπως έχουν προσδιορισθεί και προστατεύονται βάσει της αρχαιολογικής νομοθεσίας αυτοδικαίως ή από την αρχαιολογική υπηρεσία
(51) Έργα πρόληψης ή αντιμετώπισης της υφαλμύρωσης των υπογείων υδάτων ή εδαφών
(52) Έργα προστασίας από διάβρωση, κατολισθήσεις και στήριξη εδαφών
(53) Υδάτινοι βιότοποι
(54) Ήπια θαλάσσια αναψυχή (κολύμβηση, ιστιοσανίδα, καταδύσεις, υποβρύχια φωτογράφηση κ.λπ.)
8. Στο τέλος του άρθρου 8 του π.δ. 59/2018 προστίθενται οι ακόλουθες ειδικές κατηγορίες χρήσεων:
(48.1) Κατασκευές για:
α) τη διαμόρφωση του εδάφους, όπως κλίμακες, τοίχοι, διάδρομοι, κεκλιμένα επίπεδα, μηχανικά μέσα κάλυψης υψομετρικών διαφορών, καθώς και κατασκευές για την εξυπηρέτηση ατόμων με αναπηρία ή/και εμποδιζόμενων ατόμων,
β) τον εξωραϊσμό και την αισθητική τους αναβάθμιση, τον εξοπλισμό και την ασφάλειά τους και γενικά κατασκευές για την εξυπηρέτηση του προορισμού των χώρων αυτών,
(48.2) Εγκαταστάσεις:
α) Οι κατασκευές δικτύων υποδομής και εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας, μετά των παραρτημάτων αυτών (υπέργειων και υπόγειων)
β) Η εγκατάσταση σταθμών μέτρησης ατμοσφαιρικής ρύπανσης, θορύβου και μετεωρολογικών παραμέτρων με τον αναγκαίο εξοπλισμό.
γ) Υπέργειοι και υπόγειοι σταθμοί διανομής ή μέτρησης και ρύθμισης φυσικού αερίου.
δ) Η εγκατάσταση κεντρικών λεβήτων ή μονάδων Συμπαραγωγής Ηλεκτρισμού και θερμότητας Υψηλής Αποδοτικότητας (ΣΗΘΥΑ) για τηλεθέρμανση.
ε) Η εγκατάσταση σταθμών φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων.
(55) Έργα που αφορούν την αποκατάσταση και βελτίωση των ιχθυοαποθεμάτων
9. Στο τέλος του άρθρου 9 του π.δ. 59/2018 προστίθενται οι ακόλουθες ειδικές κατηγορίες χρήσεων:
(48.1) Κατασκευές για:
α) τη διαμόρφωση του εδάφους, όπως κλίμακες, τοίχοι, διάδρομοι, κεκλιμένα επίπεδα, μηχανικά μέσα κάλυψης υψομετρικών διαφορών, καθώς και κατασκευές για την εξυπηρέτηση ατόμων με αναπηρία ή/και εμποδιζόμενων ατόμων,
β) τον εξωραϊσμό και την αισθητική τους αναβάθμιση, τον εξοπλισμό και την ασφάλειά τους και γενικά κατασκευές για την εξυπηρέτηση του προορισμού των χώρων αυτών,
(48.2) Εγκαταστάσεις:
α) Οι κατασκευές δικτύων υποδομής και εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας, μετά των παραρτημάτων αυτών (υπέργειων και υπόγειων)
β) Η εγκατάσταση σταθμών μέτρησης ατμοσφαιρικής ρύπανσης, θορύβου και μετεωρολογικών παραμέτρων με τον αναγκαίο εξοπλισμό.
γ) Υπέργειοι και υπόγειοι σταθμοί διανομής ή μέτρησης και ρύθμισης φυσικού αερίου.
δ) Η εγκατάσταση κεντρικών λεβήτων ή μονάδων Συμπαραγωγής Ηλεκτρισμού και θερμότητας Υψηλής Αποδοτικότητας (ΣΗΘΥΑ) για τηλεθέρμανση.
ε) Η εγκατάσταση σταθμών φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων.
10. Στο τέλος του άρθρου 10 του π.δ. 59/2018 προστίθενται οι ακόλουθες ειδικές κατηγορίες χρήσεων:
(48.1) Κατασκευές για:
α) τη διαμόρφωση του εδάφους, όπως κλίμακες, τοίχοι, διάδρομοι, κεκλιμένα επίπεδα, μηχανικά μέσα κάλυψης υψομετρικών διαφορών, καθώς και κατασκευές για την εξυπηρέτηση ατόμων με αναπηρία ή/και εμποδιζόμενων ατόμων,
β) τον εξωραϊσμό και την αισθητική τους αναβάθμιση, τον εξοπλισμό και την ασφάλειά τους και γενικά κατασκευές για την εξυπηρέτηση του προορισμού των χώρων αυτών,
(48.2) Εγκαταστάσεις:
α) Οι κατασκευές δικτύων υποδομής και εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας, μετά των παραρτημάτων αυτών (υπέργειων και υπόγειων)
β) Η εγκατάσταση σταθμών μέτρησης ατμοσφαιρικής ρύπανσης, θορύβου και μετεωρολογικών παραμέτρων με τον αναγκαίο εξοπλισμό.
γ) Υπέργειοι και υπόγειοι σταθμοί διανομής ή μέτρησης και ρύθμισης φυσικού αερίου.
δ) Η εγκατάσταση κεντρικών λεβήτων ή μονάδων Συμπαραγωγής Ηλεκτρισμού και θερμότητας Υψηλής Αποδοτικότητας (ΣΗΘΥΑ) για τηλεθέρμανση.
ε) Η εγκατάσταση σταθμών φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων.
11. Στο τέλος του άρθρου 11 του π.δ. 59/2018 προστίθενται οι ακόλουθες ειδικές κατηγορίες χρήσεων:
(48.1) Κατασκευές για:
α) τη διαμόρφωση του εδάφους, όπως κλίμακες, τοίχοι, διάδρομοι, κεκλιμένα επίπεδα, μηχανικά μέσα κάλυψης υψομετρικών διαφορών, καθώς και κατασκευές για την εξυπηρέτηση ατόμων με αναπηρία ή/και εμποδιζόμενων ατόμων,
β) τον εξωραϊσμό και την αισθητική τους αναβάθμιση, τον εξοπλισμό και την ασφάλειά τους και γενικά κατασκευές για την εξυπηρέτηση του προορισμού των χώρων αυτών,
(48.2) Εγκαταστάσεις:
α) Οι κατασκευές δικτύων υποδομής και εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας, μετά των παραρτημάτων αυτών (υπέργειων και υπόγειων)
β) Η εγκατάσταση σταθμών μέτρησης ατμοσφαιρικής ρύπανσης, θορύβου και μετεωρολογικών παραμέτρων με τον αναγκαίο εξοπλισμό.
γ) Υπέργειοι και υπόγειοι σταθμοί διανομής ή μέτρησης και ρύθμισης φυσικού αερίου.
δ) Η εγκατάσταση κεντρικών λεβήτων ή μονάδων Συμπαραγωγής Ηλεκτρισμού και θερμότητας Υψηλής Αποδοτικότητας (ΣΗΘΥΑ) για τηλεθέρμανση.
ε) Η εγκατάσταση σταθμών φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων.
(55) Έργα που αφορούν την αποκατάσταση και βελτίωση των ιχθυοαποθεμάτων
12. Στο τέλος του άρθρου 12 του π.δ. 59/2018 προστίθενται οι ακόλουθες ειδικές κατηγορίες χρήσεων:
(48) Κατασκευές σε δημόσιους κοινόχρηστους χώρους κατά το άρθρο 20 του ΝΟΚ
(57) Φάροι
13. Στο τέλος του άρθρου 13 του π.δ. 59/2018 προστίθενται οι ακόλουθες ειδικές κατηγορίες χρήσεων:
(48) Κατασκευές σε δημόσιους κοινόχρηστους χώρους κατά το άρθρο 20 του ΝΟΚ
(49) Περίπτερα ενημέρωσης/ έργα ερμηνείας περιβάλλοντος (πινακίδες, αποχωρητήρια, περίπτερα, στέγαστρα κ.λπ.)
(50) Μνημεία, ιστορικοί χώροι,αρχ. χώροι (Αρχ. Ζώνες Α, Β), όπως έχουν προσδιορισθεί και προστατεύονται βάσει της αρχαιολογικής νομοθεσίας αυτοδικαίως ή από την αρχαιολογική υπηρεσία
(51) Έργα πρόληψης ή αντιμετώπισης της υφαλμύρωσης των υπογείων υδάτων ή εδαφών
(52) Έργα προστασίας από διάβρωση, κατολισθήσεις και στήριξη εδαφών
(53) Υδάτινοι βιότοποι
(54) Ήπια θαλάσσια αναψυχή (κολύμβηση, ιστιοσανίδα, καταδύσεις, υποβρύχια φωτογράφηση κ.λπ.)
(55) Έργα που αφορούν την αποκατάσταση και βελτίωση των ιχθυοαποθεμάτων
(56) Πλωτές υποδομές και εγκαταστάσεις θαλάσσια αναψυχής
(57) Φάροι
14.α. Στο άρθρο 14 του π.δ. 59/2018 προστίθενται, μεταξύ των κατηγοριών 24 και 30, οι ακόλουθες ειδικές κατηγορίες χρήσεων:
(26.12) Γραμμικές υποδομές μεταφορών
(26.12.1) Οδοί (κίνησης μηχανοκίνητων οχημάτων) (δυνατότητα εξειδίκευσης βάσει της οικείας νομοθεσίας)
(26.12.2) Οδοί ήπιας κυκλοφορίας
(26.12.3) Πεζόδρομοι
(26.12.4) Αμιγείς πεζόδρομοι
(26.12.5) Ποδηλατόδρομοι
(26.12.6) Πλατείες
(26.12.7) Άλση
(26.12.8) Μονοπάτια (πεζών)
β. Στο τέλος του άρθρου 14 του π.δ. 59/2018 προστίθενται οι ακόλουθες ειδικές κατηγορίες χρήσεων:
(48) Κατασκευές σε δημόσιους κοινόχρηστους χώρους κατά το άρθρο 20 του ΝΟΚ
(50) Μνημεία, ιστορικοί χώροι,αρχ. χώροι (Αρχ. Ζώνες Α, Β), όπως έχουν προσδιορισθεί και προστατεύονται βάσει της αρχαιολογικής νομοθεσίας αυτοδικαίως ή από την αρχαιολογική υπηρεσία
(51) Έργα πρόληψης ή αντιμετώπισης της υφαλμύρωσης των υπογείων υδάτων ή εδαφών
(52) Έργα προστασίας από διάβρωση, κατολισθήσεις και στήριξη εδαφών
(53) Υδάτινοι βιότοποι
(54) Ήπια θαλάσσια αναψυχή (κολύμβηση, ιστιοσανίδα, καταδύσεις, υποβρύχια φωτογράφηση κ.λπ.)
(55) Έργα που αφορούν την αποκατάσταση και βελτίωση των ιχθυοαποθεμάτων
(56) Πλωτές υποδομές και εγκαταστάσεις θαλάσσια αναψυχής
(57) Φάροι
15. Στο άρθρο 15 του π.δ. 59/2018 προστίθενται οι ακόλουθες ειδικές κατηγορίες χρήσεων:
(26.12 Γραμμικές υποδομές μεταφορών
(26.12.1 Οδοί (κίνησης μηχανοκίνητων οχημάτων) (δυνατότητα εξειδίκευσης βάσει της οικείας νομοθεσίας)
(26.12.2 Οδοί ήπιας κυκλοφορίας
(26.12.3 Πεζόδρομοι
(26.12.4 Αμιγείς πεζόδρομοι
(26.12.5 Ποδηλατόδρομοι
(26.12.6 Πλατείες
(26.12.7 Άλση
(26.12.8 Μονοπάτια (πεζών)
48. Κατασκευές σε δημόσιους κοινόχρηστους χώρους κατά το άρθρο 20 του ΝΟΚ
48.1. Κατασκευές για:
α) τη διαμόρφωση του εδάφους, όπως κλίμακες, τοίχοι, διάδρομοι, κεκλιμένα επίπεδα, μηχανικά μέσα κάλυψης υψομετρικών διαφορών, καθώς και κατασκευές για την εξυπηρέτηση ατόμων με αναπηρία ή/και εμποδιζόμενων ατόμων,
β) τον εξωραϊσμό και την αισθητική τους αναβάθμιση, τον εξοπλισμό και την ασφάλειά τους και γενικά κατασκευές για την εξυπηρέτηση του προορισμού των χώρων αυτών,
γ) λυόμενες και προσωρινές κατασκευές,
δ) για τη λειτουργία και την εξυπηρέτηση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς.
48.2. Εγκαταστάσεις:
α) Οι κατασκευές δικτύων υποδομής και εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας, μετά των παραρτημάτων αυτών (υπέργειων και υπόγειων)
β) Η εγκατάσταση σταθμών μέτρησης ατμοσφαιρικής ρύπανσης, θορύβου και μετεωρολογικών παραμέτρων με τον αναγκαίο εξοπλισμό.
γ) Υπέργειοι και υπόγειοι σταθμοί διανομής ή μέτρησης και ρύθμισης φυσικού αερίου.
δ) Η εγκατάσταση κεντρικών λεβήτων ή μονάδων Συμπαραγωγής Ηλεκτρισμού και θερμότητας Υψηλής Αποδοτικότητας (ΣΗΘΥΑ) για τηλεθέρμανση.
ε) Η εγκατάσταση σταθμών φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων.
49. Περίπτερα ενημέρωσης/ έργα ερμηνείας περιβάλλοντος (πινακίδες, αποχωρητήρια, περίπτερα, στέγαστρα κ.λπ.)
50. Μνημεία, ιστορικοί χώροι,αρχ. χώροι (Αρχ. Ζώνες Α, Β), όπως έχουν προσδιορισθεί και προστατεύονται βάσει της αρχαιολογικής νομοθεσίας αυτοδικαίως ή από την αρχαιολογική υπηρεσία
51. Έργα πρόληψης ή αντιμετώπισης της υφαλμύρωσης των υπογείων υδάτων ή εδαφών
52. Έργα προστασίας από διάβρωση, κατολισθήσεις και στήριξη εδαφών
53. Υδάτινοι βιότοποι
54. Ήπια θαλάσσια αναψυχή (κολύμβηση, ιστιοσανίδα, καταδύσεις, υποβρύχια φωτογράφηση κ.λπ.)
55. Έργα που αφορούν την αποκατάσταση και βελτίωση των ιχθυοαποθεμάτων
56. Πλωτές υποδομές και εγκαταστάσεις θαλάσσια αναψυχής
57. Φάροι
16. Στο τέλος του άρθρου 16 του π.δ. 59/2018 προστίθενται οι ακόλουθες ειδικές κατηγορίες χρήσεων:
48. Κατασκευές σε δημόσιους κοινόχρηστους χώρους κατά το άρθρο 20 του ΝΟΚ
(50) Μνημεία, ιστορικοί χώροι,αρχ. χώροι (Αρχ. Ζώνες Α, Β), όπως έχουν προσδιορισθεί και προστατεύονται βάσει της αρχαιολογικής νομοθεσίας αυτοδικαίως ή από την αρχαιολογική υπηρεσία
(54) Ήπια θαλάσσια αναψυχή (κολύμβηση, ιστιοσανίδα, καταδύσεις, υποβρύχια φωτογράφηση κ.λπ.)
17. Μετά το άρθρο 14 του π.δ. 59/2018 προστίθενται άρθρα 14α, 14β, 14γ και 14δ ως εξής:
«Άρθρο 14α
Ζώνη απόλυτης προστασίας της φύσης
Στις περιοχές που καθορίζονται ως Ζώνη απόλυτης προστασίας της φύσης επιτρέπονται μόνο:
(1) Κατοικία για προσωπικό ασφαλείας και εργαζομένους
(7) Διοίκηση, μόνο για τις ανάγκες της Ζώνης
(11) Μόνο επιστημονική έρευνα για τη Ζώνη.
(24.8) Δάση και δασικές εκτάσεις, όπως έχουν προσδιορισθεί βάσει της δασικής νομοθεσίας από τις αρμόδιες υπηρεσίες
(26.12.1) Οδοί (κίνησης μηχανοκίνητων οχημάτων) (δυνατότητα εξειδίκευσης βάσει της οικείας νομοθεσίας)
(26.12.5) Ποδηλατόδρομοι
(26.12.8) Μονοπάτια (πεζών)
(26.12.9) Θαλάσσιοι διάδρομοι κίνησης σκαφών
(48.2) Εγκαταστάσεις:
α) Οι κατασκευές δικτύων υποδομής και εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας, μετά των παραρτημάτων αυτών (υπέργειων και υπόγειων)
β) Η εγκατάσταση σταθμών μέτρησης ατμοσφαιρικής ρύπανσης, θορύβου και μετεωρολογικών παραμέτρων με τον αναγκαίο εξοπλισμό.
(49) Περίπτερα ενημέρωσης/ έργα ερμηνείας περιβάλλοντος (πινακίδες, αποχωρητήρια, περίπτερα, στέγαστρα κ.λπ.)
(50) Μνημεία, ιστορικοί χώροι,αρχ. χώροι (Αρχ. Ζώνες Α, Β), όπως έχουν προσδιορισθεί και προστατεύονται βάσει της αρχαιολογικής νομοθεσίας αυτοδικαίως ή από την αρχαιολογική υπηρεσία
(51) Έργα πρόληψης ή αντιμετώπισης της υφαλμύρωσης των υπογείων υδάτων ή εδαφών
(52) Έργα προστασίας από διάβρωση, κατολισθήσεις και στήριξη εδαφών
(53) Υδάτινοι βιότοποι
(54) Ήπια θαλάσσια αναψυχή (κολύμβηση, ιστιοσανίδα, καταδύσεις, υποβρύχια φωτογράφηση κ.λπ.)
(55) Έργα που αφορούν την αποκατάσταση και βελτίωση των ιχθυοαποθεμάτων
(56) Πλωτές υποδομές και εγκαταστάσεις θαλάσσια αναψυχής
(57) Φάροι
Άρθρο 14β
Ζώνη προστασίας της φύσης
Στις περιοχές που καθορίζονται ως Ζώνη προστασίας της φύσης επιτρέπονται μόνο:
(1) Κατοικία για προσωπικό ασφαλείας και εργαζομένους
(7) Διοίκηση, μόνο για τις ανάγκες της Ζώνης
(11) Kέντρα έρευνας και επιστημονική έρευνα που αφορούν τη Ζώνη.
(13) Αναψυκτήρια μέχρι 200 τ.μ.
(16) Στάθμευση μόνο για τη ζώνη, υπαίθρια
(24) Αγροτικές εκμεταλλεύσεις – εγκαταστάσεις και δραστηριότητες, με εξειδίκευση ανά υποκατηγορίες ανάλογα με τη Ζώνη
(26) Εγκαταστάσεις Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, με εξειδίκευση ανά υποκατηγορίες ανάλογα με τη Ζώνη
(48.1) Κατασκευές για:
α) τη διαμόρφωση του εδάφους, όπως κλίμακες, τοίχοι, διάδρομοι, κεκλιμένα επίπεδα, μηχανικά μέσα κάλυψης υψομετρικών διαφορών, καθώς και κατασκευές για την εξυπηρέτηση ατόμων με αναπηρία ή/και εμποδιζόμενων ατόμων,
β) τον εξωραϊσμό και την αισθητική τους αναβάθμιση, τον εξοπλισμό και την ασφάλειά τους και γενικά κατασκευές για την εξυπηρέτηση του προορισμού των χώρων αυτών,
γ) λυόμενες και προσωρινές κατασκευές,
δ) για τη λειτουργία και την εξυπηρέτηση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς.
(48.2) Εγκαταστάσεις:
α) Οι κατασκευές δικτύων υποδομής και εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας, μετά των παραρτημάτων αυτών (υπέργειων και υπόγειων)
β) Η εγκατάσταση σταθμών μέτρησης ατμοσφαιρικής ρύπανσης, θορύβου και μετεωρολογικών παραμέτρων με τον αναγκαίο εξοπλισμό.
(49) Περίπτερα ενημέρωσης/ έργα ερμηνείας περιβάλλοντος (πινακίδες, αποχωρητήρια, περίπτερα, στέγαστρα κ.λπ.)
(50) Μνημεία, ιστορικοί χώροι,αρχ. χώροι (Αρχ. Ζώνες Α, Β), όπως έχουν προσδιορισθεί και προστατεύονται βάσει της αρχαιολογικής νομοθεσίας αυτοδικαίως ή από την αρχαιολογική υπηρεσία
(51) Έργα πρόληψης ή αντιμετώπισης της υφαλμύρωσης των υπογείων υδάτων ή εδαφών
(52) Έργα προστασίας από διάβρωση, κατολισθήσεις και στήριξη εδαφών
(53) Υδάτινοι βιότοποι
(54) Ήπια θαλάσσια αναψυχή (κολύμβηση, ιστιοσανίδα, καταδύσεις, υποβρύχια φωτογράφηση κ.λπ.)
(55) Έργα που αφορούν την αποκατάσταση και βελτίωση των ιχθυοαποθεμάτων
(56) Πλωτές υποδομές και εγκαταστάσεις θαλάσσια αναψυχής
(57) Φάροι
Άρθρο 14γ
Ζώνη διαχείρισης οικοτόπων και ειδών
Στις περιοχές που καθορίζονται ως Ζώνη διαχείρισης οικοτόπων και ειδών επιτρέπονται μόνο:
(1) Κατοικία
(2) Κοινωνική πρόνοια.
(3) Εκπαίδευση (Τα κτίρια ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων πρέπει να έχουν μέγιστη συνολική επιφάνεια δόμησης μέχρι 1.500 τ.μ.)
(4.1) Μικρές αθλητικές εγκαταστάσεις (κατηγορίες Α1, Α2, Β1, Δ, Ε1).
(4.3) Ειδικές αθλητικές εγκαταστάσεις.
(5) Θρησκευτικοί χώροι.
(6) Πολιτιστικές εγκαταστάσεις μέχρι 1200 τμ
(7) Διοίκηση τοπικής κλίμακας
(8) Περίθαλψη.
(10.1) Εμπορικά καταστήματα.
(10.2) Καταστήματα παροχής προσωπικών υπηρεσιών
(10.3) Υπεραγορές τροφίμων οι οποίες πρέπει να έχουν μέγιστη συνολική επιφάνεια δόμησης μέχρι 1.500 τ.μ. (ν. 4315/2014)
(11) Γραφεία/ Κέντρα έρευνας
(12) Εστίαση μέχρι 200 τ.μ.
(13) Αναψυκτήρια μέχρι 200 τ.μ.
(15) Τουριστικά καταλύματα μέχρι 150 κλίνε, εγκαταστάσεις ειδικής τουριστικής υποδομής και λοιπές τουριστικές επιχειρήσεις (ν. 4276/2014).
(16) Στάθμευση μόνο για τη ζώνη, υπαίθρια
(22) Επαγγελματικά Εργαστήρια για την επεξεργασία τοπικών προϊόντων, μέχρι 400 τ.μ (άρθρο 17 του ν. 3982/2011).
(24) Αγροτικές εκμεταλλεύσεις – εγκαταστάσεις και δραστηριότητες, με εξειδίκευση ανά υποκατηγορίες ανάλογα με τη Ζώνη
(25) Εξορυκτικές δραστηριότητες (Ορυχεία – Λατομεία – Μεταλλεία, Αμμοληψία, Ζώνες αναζήτησης, έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων)
(26) Εγκαταστάσεις Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, με εξειδίκευση ανά υποκατηγορίες ανάλογα με τη Ζώνη
(30) Γωνιές ανακύκλωσης και πράσινα σημεία (μικρά) (κοινή υπουργική απόφαση 18485/26.4.2017 ΦΕΚ Β’1412)
(34) Εγκαταστάσεις Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.
(35) Πάρκα κεραιών τηλεπικοινωνιών, ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών
(36) Στρατιωτικές εγκαταστάσεις
(47) Κατασκηνώσεις – Παιδικές εξοχές.
(48.1) Κατασκευές για:
α) τη διαμόρφωση του εδάφους, όπως κλίμακες, τοίχοι, διάδρομοι, κεκλιμένα επίπεδα, μηχανικά μέσα κάλυψης υψομετρικών διαφορών, καθώς και κατασκευές για την εξυπηρέτηση ατόμων με αναπηρία ή/και εμποδιζόμενων ατόμων,
β) τον εξωραϊσμό και την αισθητική τους αναβάθμιση, τον εξοπλισμό και την ασφάλειά τους και γενικά κατασκευές για την εξυπηρέτηση του προορισμού των χώρων αυτών,
γ) λυόμενες και προσωρινές κατασκευές,
δ) για τη λειτουργία και την εξυπηρέτηση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς.
(48.2) Εγκαταστάσεις:
α) Οι κατασκευές δικτύων υποδομής και εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας, μετά των παραρτημάτων αυτών (υπέργειων και υπόγειων)
β) Η εγκατάσταση σταθμών μέτρησης ατμοσφαιρικής ρύπανσης, θορύβου και μετεωρολογικών παραμέτρων με τον αναγκαίο εξοπλισμό.
(49) Περίπτερα ενημέρωσης/ έργα ερμηνείας περιβάλλοντος (πινακίδες, αποχωρητήρια, περίπτερα, στέγαστρα κ.λπ.)
(50) Μνημεία, ιστορικοί χώροι,αρχ. χώροι (Αρχ. Ζώνες Α, Β), όπως έχουν προσδιορισθεί και προστατεύονται βάσει της αρχαιολογικής νομοθεσίας αυτοδικαίως ή από την αρχαιολογική υπηρεσία
(51) Έργα πρόληψης ή αντιμετώπισης της υφαλμύρωσης των υπογείων υδάτων ή εδαφών
(52) Έργα προστασίας από διάβρωση, κατολισθήσεις και στήριξη εδαφών
(53) Υδάτινοι βιότοποι
(54) Ήπια θαλάσσια αναψυχή (κολύμβηση, ιστιοσανίδα, καταδύσεις, υποβρύχια φωτογράφηση κ.λπ.)
(55) Έργα που αφορούν την αποκατάσταση και βελτίωση των ιχθυοαποθεμάτων
(56) Πλωτές υποδομές και εγκαταστάσεις θαλάσσια αναψυχής
(57) Φάροι
Άρθρο 14δ
Ζώνη βιώσιμης διαχείρισης φυσικών πόρων
Στις περιοχές που καθορίζονται ως Ζώνη βιώσιμης διαχείρισης φυσικών πόρων δύναται να καθορίζονται ειδικές κατηγορίες χρήσεων από το άρθρο 1 του παρόντος ανάλογα με την ειδική περιβαλλοντική επίπτωση και χωρική λειτουργία και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε περιοχής.»
Πέρα από το Γενικό Σχόλιο 4 για το Κεφάλαιο Δ, επισημαίνουμε ότι δεν έχει προηγηθεί κάποια δημοσιευμένη μελέτη που να συνοψίζει και να υποστηρίζει τις προτεινόμενες νέες γενικές κατηγορίες χρήσεων γης, ως τις καταλληλότερες. Συνεπώς είναι απαραίτητο να γίνει η διευκρίνιση που αναφέρουμε στο σχόλιο για το άρθρο 46.
Το αντικείμενο του προτεινομένου νομοσχεδίου κρίνεται ιδιαίτερα σημαντικό. Περιέχει όμως πολύπλοκες διατάξεις που απαιτούν περαιτέρω διερεύνηση του θεσμικού πλαισίου και συστηματική επιστημονική αντιμετώπιση, γιατί δεν επιδέχονται οποιεσδήποτε ερμηνείες καθώς σήμερα, περισσότερο από ποτέ, απαιτείται να αντιμετωπιστούν εποικοδομητικά οι διαχρονικά διαπιστωμένες δυσλειτουργίες του συστήματος προστασίας των ευαίσθητων περιβαλλοντικά περιοχών. Θεωρούμε επομένως απαραίτητη την παράταση της διαβούλευσης. Έναν επιπλέον λόγο συνιστά η διαμορφωθείσα κατάσταση λόγω της πανδημίας.
Σχολιασμός Άρθρο 14α
α. Στην παράγραφο 24.8 του άρθρου 14α αναφέρει μόνο ‘’ Δάση και δασικές εκτάσεις, όπως έχουν προσδιορισθεί βάσει της δασικής νομοθεσίας από τις αρμόδιες υπηρεσίες’’
Δεν περιγράφει τον ρόλο των δασών και των δασικών εκτάσεων. (δασική διαχείριση, προστασία κλπ)
β. Ο ορθός όρος στην περίπτωση είναι ‘’δασικά οικοσυστήματα’’
γ. Για την αποφυγή προβληματισμών και ερωτημάτων, θα πρέπει να αναφερθεί ρητά ότι στην ζώνη απόλυτης προστασίας της φύσης (ΖΑΠ) «επιτρέπεται η διαχείριση των δασικών οικοσυστημάτων, σύμφωνα με τις αρχές της δασολογικής επιστήμης».
Σχολιασμός Άρθρο 14β
Δασικά οικοσυστήματα υπάρχουν και στις υπόλοιπες ζώνες και τα οποία δεν αναφέρονται.
α. Στην παράγραφο 24.8 του άρθρου 14α αναφέρει μόνο ‘’ Δάση και δασικές εκτάσεις, όπως έχουν προσδιορισθεί βάσει της δασικής νομοθεσίας από τις αρμόδιες υπηρεσίες’’
Δεν περιγράφει τον ρόλο των δασών και των δασικών εκτάσεων. (δασική διαχείριση, προστασία κλπ)
β. Ο ορθός όρος στην περίπτωση είναι ‘’δασικά οικοσυστήματα’’
γ. Για την αποφυγή προβληματισμών και ερωτημάτων, θα πρέπει να αναφερθεί ρητά ότι στην ζώνη απόλυτης προστασίας της φύσης (ΖΑΠ) «επιτρέπεται η διαχείριση των δασικών οικοσυστημάτων, σύμφωνα με τις αρχές της δασολογικής επιστήμης».
Θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε προσθήκη στο άρθρο 44 του νομοσχεδίου και συγκεκριμένα στην παράγραφο 17 με την οποία προστίθενται στο Π.Δ. 59/2018 τα άρθρα 14α -14δ. Στα άρθρα αυτά που ορίζουν τις επιτρεπόμενες επεμβάσεις σε ζώνες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και κυρίως στο άρθρο 14β πρέπει να προστεθεί ως επιτρεπόμενη επέμβαση οι (5) «Θρησκευτικοί χώροι», ήτοι η ανέγερση, διατήρηση, επισκευή κλπ Ιερών Ναών, Μοναστηριών, Παρεκκλησίων, Μετοχιών και βοηθητικών χώρων αυτών κ.λπ. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η κατασκευή Ι. Ναών εντός δασικών εκτάσεων προβλέπεται ήδη στο άρθρο 57 παρ. 1 Ν. 998/79 (δασικός νόμος) όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 36 Ν. 4280/14. Η προσθήκη λοιπόν είναι αναγκαία όχι μόνο για την αποφυγή αξιολογικής αντινομίας μεταξύ των δύο νόμων, αλλά κυρίως για την προστασία των θρησκευτικών χώρων λατρείας που βρίσκονται ήδη εγκαταστημένοι σε ζώνες φυσικής προστασίας, όπως λ.χ. στην Β’ ζώνη προστασίας του Υμηττού, όπως επίσης και για την μελλοντική ανέγερση τέτοιων κτισμάτων, δεδομένου ότι είναι πλήρως εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και ιδιαίτερα χαμηλής όχλησης.
Θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε προσθήκη στο άρθρο 44 του νομοσχεδίου και συγκεκριμένα στην παράγραφο 17 με την οποία προστίθενται στο Π.Δ. 59/2018 τα άρθρα 14α -14δ. Στα άρθρα αυτά που ορίζουν τις επιτρεπόμενες επεμβάσεις σε ζώνες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και κυρίως στο άρθρο 14β πρέπει να προστεθεί ως επιτρεπόμενη επέμβαση οι (5) «Θρησκευτικοί χώροι», ήτοι η ανέγερση, διατήρηση, επισκευή κλπ Ιερών Ναών, Μοναστηριών, Παρεκκλησίων, Μετοχιών και βοηθητικών χώρων αυτών κ.λπ. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η κατασκευή Ι. Ναών εντός δασικών εκτάσεων προβλέπεται ήδη στο άρθρο 57 παρ. 1 Ν. 998/79 (δασικός νόμος) όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 36 Ν. 4280/14. Η προσθήκη λοιπόν είναι αναγκαία όχι μόνο για την αποφυγή αξιολογικής αντινομίας μεταξύ των δύο νόμων, αλλά κυρίως για την προστασία των θρησκευτικών χώρων λατρείας που βρίσκονται ήδη εγκαταστημένοι σε ζώνες φυσικής προστασίας, όπως λ.χ. στην Β’ ζώνη προστασίας του Υμηττού, όπως επίσης και για την μελλοντική ανέγερση τέτοιων κτισμάτων, δεδομένου ότι είναι πλήρως εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και ιδιαίτερα χαμηλής όχλησης.
Πέραν των σχολίων που αφορούν συνολικά το Σχέδιο Νόμου και έχουν αναρτηθεί στο άρθρο 1 από την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία από κοινού με την ΚΑΛΛΙΣΤΩ και την Ελληνική Εταιρία για την Προστασία της Φύσης, η ΚΑΛΛΙΣΤΩ επιθυμεί να τονίσει πως στο Κεφάλαιο Δ γίνεται έκδηλη η προσπάθεια παράκαμψης της «δέουσας εκτίμησης» του άρθρου 6 παρ. 3 της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ, για την αδειοδότηση έργων και επενδυτικών δραστηριοτήτων ακόμα στις πιο ευαίσθητες περιοχές της χώρας και του Δικτύου Natura 2000.
Σε περίοδο που βρίσκεται υπό εξέλιξη η κατάρτιση Σχεδίων Διαχείρισης και σχετικών Προεδρικών Διαταγμάτων για τις ΠΠ, με πόρους του ΥΜΕΠΕΡΑΑ, στο άρθρο 44 του νομοσχεδίου επιχειρείται υπόδειξη και προκαθορισμός δραστηριοτήτων που επιτρέπεται να αδειοδοτηθούν εντός ζωνών προστασίας, αντί αυτό να αφεθεί στην κρίση των μελετητών, ανάλογα και με το χαρακτήρα και τις απαιτήσεις του κατά περίπτωση προστατευτέου αντικειμένου.
Η ΚΑΛΛΙΣΤΩ ζητά την ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ του Νομοσχεδίου και την έναρξη ουσιαστικού και συστηματικού διαλόγου, για να δοθεί η δυνατότητα συζήτησης και ανταλλαγής τεκμηριωμένων απόψεων και προτάσεων μεταξύ των εμπλεκόμενων και ενδιαφερόμενων μερών.
Επί της αρχής, ο καθορισμός χρήσεων (όχι φυσικών καλύψεων γης, αλλά χρήσεων) προσφέρει μια συστηματοποίηση που μπορεί να ενισχύσει την ασφάλεια δικαίου και την καλή νομοθέτηση στο πεδίο της οριοθέτησης και θεσμοθέτησης μέτρων για τις προστατευόμενες περιοχές. Εντούτοις, οι συγκεκριμένες χρήσεις που ορίζονται στο νομοσχέδιο ανά ζώνη ανοίγουν ένα μεγάλο κεφάλαιο νέων δραστηριοτήτων που εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους και εγείρει σημαντικά ζητήματα νομιμότητας.
Επίσης επί της αρχής, είναι απαράδεκτη η τροποποίηση του π.δ. χρήσεων γης με νόμο, καθώς έτσι αποφεύγεται ο έλεγχος νομιμότητας από το ΣτΕ των νέων ρυθμίσεων.
Τέλος, σε καμία από τις ζώνες δεν προβλέπονται μια σειρά από σημαντικές για την προστασία των περιοχών αυτών, όπως για παράδειγμα μονάδες περίθαλψης άγριων ζώων.
Ειδικότερες παρατηρήσεις:
Παρ. 1β: Οι τέσσερις νέες ζώνες προστασίας έχουν περισσότερο τον χαρακτήρα των περιοχών προστασίας κατά το σύστημα χωρικού σχεδιασμού, εντός των οποίων καθορίζονται χρήσεις γης (ν. 4447/2018, άρθ. 7), και λιγότερο τον χαρακτήρα των κατηγοριών γενικών χρήσεων.
Εξ αυτού προκύπτει επίσης μια αναντιστοιχία ανάμεσα στις προβλέψεις του συστήματος χωρικού σχεδιασμού και της νέας τυπολογίας χρήσεων γης. Το ίδιο πρόβλημα προκύπτει και από τη θεώρηση των ζωνών Α και Β της αρχαιολογικής νομοθεσίας ως γενικών χρήσεων γης (βλ. και ειδικότερο σχολιασμό παρακάτω).
Για τον τετραμερή καθορισμό κατηγοριών ζωνών προστασίας δεν αναφέρεται η σκοπιμότητα και τα βασικά χαρακτηριστικά που οφείλουν να διέπουν τη διάκριση και διαβάθμισή τους, όπως ισχύει στον ν. 1650/1986.
Παρ. 2.α έως 17: Στις ειδικές χρήσεις του π.δ. 59/2018 προστίθεται σύνολο νέων «χρήσεων», οι οποίες ωστόσο δεν έχουν τον τυπικό χαρακτήρα «χρήσεων γης», καθώς αποτελούν δραστηριότητες, λειτουργίες ή έργα χωρίς σαφή αντιστοίχιση με «χρήση γης».
Συγκεκριμένα προστίθενται: (α) δραστηριότητες [όπως βόσκηση (24.9), αλιεία (24.10), συλλογή φυτών…(24.11), θήρα (24.12) και ήπια θαλάσσια αναψυχή (54)], (β) κατασκευές [όπως εγγειοβελτιωτικά έργα αγροτικής ανάπτυξης (24.14) και κατασκευές σε δημόσιους χώρους (48.1-2)] και (γ) έργα ή δραστηριότητες, η φύση ή/και η κλίμακα των οποίων -και άρα το περιβαλλοντικό τους αποτύπωμα- είναι ιδιαίτερα ασαφή και ευρεία ενώ οι ίδιες επιδέχονται περαιτέρω εξειδίκευσης και επιμερισμού [όπως αλιεία (24.10), έργα που αφορούν την αποκατάσταση και βελτίωση των ιχθυαποθεμάτων (55), έργα πρόληψης ή αντιμετώπισης της υφαλμύρινσης υδάτων ή εδαφών (51) και έργα προστασίας από διάβρωση … (51)].
Επίσης σημειώνεται ότι προστίθενται στοιχεία, όπως υδάτινοι βιότοποι (53), τα οποία έχουν παντελώς ασαφή υπόσταση ως χρήση γης (θα πρέπει να θεωρούνται ως φυσική κάλυψη γης ώστε να μη προκληθεί σύγχυση ότι “μέσα σε προστατευόμενες περιοχές μπορεί να κατασκευαστούν υδατοδεξαμενές και φράγματα”).
Ως εκ τούτου, με τη νέα τυπολογία γίνεται ένας προβληματικός συγκερασμός ανάμεσα σε χρήσεις γης και δραστηριότητες-έργα. Προκύπτει δηλαδή ασαφής διάκριση ανάμεσα σε χρήσεις γης που εντάσσονται στη συμβατική τυπολογία των χρήσεων γης και σε δραστηριότητες-έργα, οι οποίες μπορεί και να μην αντιστοιχούν αυστηρά σε «χρήση γης» αλλά και που η ρύθμισή τους συναρτάται άμεσα με την επίτευξη αποτελεσματικής προστασίας και διαχείρισης και αποτελεί αντικείμενο των σχεδίων διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών. Ως συνέπεια, δυσχεραίνεται η χρήση των βασικών κατά την περιβαλλοντική νομοθεσία εργαλείων (π.δ. και σχέδια διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών) για την επίτευξη αποτελεσματικής προστασίας.
Επίσης στις ειδικές χρήσεις γης προστίθενται στοιχεία που προστατεύονται από ειδικότερα νομικά καθεστώτα (π.χ. μνημεία κ.ά. χώροι της αρχαιολογικής νομοθεσίας, δάση και δασικές εκτάσεις κατά τη δασική νομοθεσία). Κατ’ αυτό τον τρόπο, επιχειρείται κάποιου είδους ενσωμάτωση ετερογενών καθεστώτων προστασίας, κάθε ένα από τα οποία αποτελεί αρμοδιότητα διακριτών δημοσίων αρχών, χρησιμοποιεί τα δικά του θεσμικά και τεχνικά εργαλεία, παράγει διαφορετικές έννομες συνέπειες για αρμόδιες αρχές και ενδιαφερομένους, και διαμορφώνει ένα ιδιαίτερο πλαίσιο προστασίας και διαχείρισης, στο οποίο περιλαμβάνονται κανονιστικές ρυθμίσεις χωρικού χαρακτήρα (όπως “χρήσεις γης” και όροι και περιορισμοί σε έργα και δραστηριότητες). Είναι ωστόσο προφανές ότι μια τέτοια “εναρμόνιση” διακριτών καθεστώτων προστασίας στην τυπολογία των χρήσεων γης θα απαιτούσε συνολικότερες αλλαγές στις επιμέρους πολιτικές και όχι την απλή συμπερίληψη ετερογενών ρυθμίσεων προστασίας στην τυπολογία χρήσεων γης. Σε κάθε περίπτωση, διαστέλλεται ακόμα περισσότερο η έννοια των χρήσεων γης και μειώνεται η συνεκτικότητα της συστηματοποίησής τους, με αβέβαια αποτελέσματα τόσο για τον περιβαλλοντικό όσο και για τον χωρικό σχεδιασμό.
Ιδιαίτερα προβληματική είναι η προσθήκη των ζωνών αναζήτησης, έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων στην ειδική κατηγορία των εξορυκτικών δραστηριοτήτων (παρ. 2.β), στο βαθμό που γίνεται συμπερίληψή της στις προβλεπόμενες ειδικές χρήσεις γης εντός της ζώνης διαχείρισης ειδών και οικοτόπων (παρ. 17).
Επισημαίνουμε ότι στο αρχικό σχέδιο νόμου που αναρτήθηκε στη διαβούλευση, η ιδιαίτερα σοβαρού οικολογικού αποτυπώματος χρήση αυτή προβλεπόταν και εντός των ζωνών απόλυτης προστασίας της φύσης και των ζωνών προστασίας της φύσης. Η τρομακτική αυτή αρχική πρόβλεψη αποσύρθηκε από το υπουργείο, ως αποτέλεσμα των έντονων αντιδράσεων που προκλήθηκαν. Είναι απαραίτητο να αποσυρθεί από όλες τις ζώνες η δυνατότητα χωροθέτησης δραστηριοτήτων και εγκαταστάσεων εξόρυξης υδρογονανθράκων και μεταλλείων με βαρύ ρυπαντικό αποτύπωμα.
Η αντιστοίχιση ειδικών χρήσεων και ζωνών προστασίας (ως “γενικών χρήσεων”) θα έπρεπε να διέπεται από μια σαφή και τεκμηριωμένη διαβάθμιση των ειδικών χρήσεων με κριτήρια εκτίμησης περιβαλλοντικών επιπτώσεων και συμβατότητας, προς εξυπηρέτηση σκοπών προστασίας και διαχείρισης και κατ’ αναλογία με την τετραμερή διαβάθμιση των ζωνών προστασίας. Αντιθέτως, με την αντιστοίχιση που γίνεται (παρ. 17), δεν προκύπτει μια ξεκάθαρη, λειτουργική και εστιασμένη στους σκοπούς προστασίας και διαχείρισης διαβάθμιση.
Συγκεκριμένα, παρατηρείται:
(α) Προδιαγραφή χρήσεων που δεν συνάδουν με τον προστατευτικό χαρακτήρα κάθε ζώνης και τη διαβάθμιση των ζωνών. Ιδιαίτερα στη ζώνη απόλυτη προστασίας είναι προφανές ότι χρήσεις όπως οδοί (θα έπρεπε ρητά να αφορούν τις ανάγκες προστασίας και διαχείρισης της περιοχής), ποδηλατόδρομοι, θαλάσσιοι διάδρομοι κίνησης σκαφών, κατοικία, διοίκηση και γραφεία, είναι ασύμβατες με την εξασφάλιση του πλέον αυστηρού προστατευτικού καθεστώτος. Η ίδια προβληματική συμπερίληψη χρήσεων αφορά και στις ζώνες προστασίας και της φύσης και διαχείρισης οικοτόπων και ειδών. Στην τελευταία συμπεριλαμβάνεται πλήθος χρήσεων που δύσκολα συνάδουν με το εν λόγω προστατευτικό καθεστώς, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τις εξορυκτικές δραστηριότητες.
(β) Αποσπασματική αντιστοίχιση ειδικών χρήσεων και ζωνών προστασίας (π.χ. στη ζώνη απόλυτης προστασίας προδιαγράφονται ειδικές χρήσεις, οι οποίες δεν προδιαγράφονται για τις λοιπές ζώνες).
(γ) Ως εκ τούτου, για τις ζώνες απόλυτης προστασίας, προστασίας και διαχείρισης οικοτόπων-ειδών προδιαγράφονται -αναλογικά- ιδιαίτερα πολλές χρήσεις, οι οποίες δεν συνάδουν με μια ιεραρχημένη και συστηματική ζώνωση για την επίτευξη σκοπών προστασίας και άρα εν συνόλω αναιρούν την ίδια τη σκοπιμότητα και τη διαβάθμιση του προστατευτικού καθεστώτος των ζωνών.
(δ) Καθώς για την τέταρτη κατηγορία ζώνης (βιώσιμη διαχείριση φυσικών πόρων) παρέχεται η δυνατότητα καθορισμού οποιασδήποτε ειδικής χρήσης, δεν εξασφαλίζεται ο χαρακτήρας της ως περιφερειακής ζώνης κατά τη συνήθη πρακτική ζώνωσης προστατευόμενων περιοχών.
(ε) Μη συμπερίληψη ειδικών χρήσεων -και ιδίως των νέων προτεινόμενων- σε καμία από τις ζώνες (π.χ. βόσκηση, αλιεία κ.λπ.), (στ) λεπτομερής αντιστοίχιση για κάποιες χρήσεις (π.χ. κατασκευές κατά ΝΟΚ) και συγχρόνως γενική αντιστοίχιση για άλλες (π.χ. εγκαταστάσεις μέσων μαζικής μεταφοράς).
Εκτός από την ασάφεια στη διάκριση μεταξύ χρήσεων γης και δραστηριοτήτων, προκαλεί εντύπωση η απουσία προσδιορισμού των απαραίτητων διαχειριστικών παρεμβάσεων, όπως για παράδειγμα έργα αναβάθμισης φυσικών λειτουργιών, έργα αποκατάστασης.
Η ειδική κατηγορία χρήσεων 25 – Εξορυκτικές δραστηριότητες, να προστεθεί σε όλες τις περιπτώσεις, εφόσον πρόκειται για ήπιες επιφανειακές εξορυκτικές δραστηριότητες με χρήση μηχανικών μέσων, χωρίς εκρηκτικά, με την προϋπόθεση της υποβολής των απαραίτητων μελετών και σχεδίων αποκατάστασης του περιβάλλοντος.
Επιπλέον, προτείνεται εξορυκτικές δραστηριότητες του ανωτέρω τύπου να μπορούν να ασκηθούν και εντός ζωνών ΖΟΕ.
Ειδικότερα για τον Νομό Ηλείας:
Πολύ μεγάλο μέρος της Ηλείας έχει χαρακτηριστεί ως ΖΟΕ με διάφορες διαβαθμίσεις, εντός των οποίων οι επιτρεπόμενες χρήσεις γης είναι πολύ περιορισμένες.
Είναι ένα μέτρο που έχει αφήσει πίσω την τουριστική, βιομηχανική και οικιστική ανάπτυξη της περιοχής. Θα μπορούσαν να αναθεωρηθούν οι επιτρεπόμενες χρήσεις και εντός ΖΟΕ να είναι επιτρεπτή η δημιουργία τουριστικών υποδομών, καταλυμάτων, χώρων αναψυχής, αθλητικών δραστηριοτήτων, βιομηχανικών εγκαταστάσεων υπό όρους -καθώς εξάλλου η Ηλεία δεν έχει κάποιον οργανωμένο υποδοχέα βιομηχανικής δραστηριότητας, καθώς και ελαφρών λατομικών δραστηριοτήτων επιφανειακής εξόρυξης κατόπιν σύνταξης των ανάλογων περιβαλλοντικών μελετών.
Άρθρο 44 (Τροποποίηση του π.δ. 59/2018 ως προς το Άρθρο 14γ Ζώνη διαχείρισης οικοτόπων και ειδών)
Στο υπ’ αριθμ. (34) Εγκαταστάσεις Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ), να προστεθεί: «και τα συνοδά τους έργα».
Η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, η Καλλιστώ και η Ελληνική Εταιρία για την Προστασία της Φύσης παραπέμπουν στα σχόλια που έχουν αναρτήσει από κοινού στο άρθρο 1 του Σχεδίου νόμου και τα οποία αφορούν συνολικά το Σχέδιο νόμου.
Οι διατάξεις που περιέχονται στα άρθρα 1 έως 47 του Σχεδίου νόμου παραβιάζουν το άρθρο 24 του Συντάγματος, το γράμμα και το πνεύμα της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ, όπως έχει ερμηνευθεί από το Δικαστήριο της ΕΕ, γενικές αρχές, όπως η αρχή της πρόληψης και θεμελιώδη δικαιώματα, όπως το άρθρο 37 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.
Ακόμη, καταγγέλλεται η προσχηματικότητα της διαδικασίας διαβούλευσης, καθώς το ΥΠΕΝ δεν έκανε δεκτό το κοινό αίτημα των περιβαλλοντικών οργανώσεων για παράταση της διαδικασίας διαβούλευσης, παρά τις εξαιρετικές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί το τελευταίο διάστημα – ελέω κοροναϊού – και παρά το ότι κατά την πρόσφατη διμηνιαία συνάντηση με τις περιβαλλοντικές οργανώσεις, τον Φεβρουάριο 2020, υπήρξε διαβεβαίωση προς όλες τις περιβαλλοντικές οργανώσεις που ήταν παρούσες ότι θα υπήρχε επαρκής χρόνος για τη διαβούλευση.
Γενικές παρατηρήσεις επί του άρθρου 44 που τροποποιεί το Π.Δ. 59/ ΦΕΚ 114Α/2018 χρήσεων γης
Υπάρχει ταύτιση των εννοιών κάλυψης γης και χρήσεων γης στις προτεινόμενες ειδικές κατηγορίες χρήσεων της παραγράφου ΙΙ του άρθρου 1 σε σχέση με εκτάσεις της κατηγορίας π.χ. Αλυκές, Δάση-δασικές εκτάσεις, Μνημεία-Ιστορικοί χώροι, Υδάτινοι βιότοποι. Οι περιοχές αυτές είτε ορίζονται από άλλη νομοθεσία με ευθύνη άλλων φορέων (Δασική υπηρεσία, Αρχαιολογία, Υπουργείο Γεωργίας…) είτε ορίζονται βάσει οικολογικών χαρακτηριστικών. Σε κάθε περίπτωση δεν αποτελούν χρήσεις γης. Οι χρήσεις γης σχετίζονται άμεσα με εγκαταστάσεις άσκησης δραστηριοτήτων. Ακόμα και αν ενσωματωθούν ως χρήσεις-καλύψεις γης που ορίζονται από άλλη νομοθεσία θα πρέπει να αποτελέσουν γενικές κατηγορίες χρήσεων και όχι ειδικές.
Ιδιαίτερα τα δάση έχουν και σχέδια διαχείρισης που καθορίζουν τις επιτρεπόμενες δραστηριότητες τα οποία εκπονούνται από τις αρμόδιες δασικές υπηρεσίες και όχι από τον χωροταξικό σχεδιασμό.
Ιδιαίτερα τα Μνημεία, Ιστορικοί χώροι, Αρχαιολογικοί Χώροι είναι ζώνες που ορίζονται σύμφωνα με την αρχαιολογική νομοθεσία, στις οποίες επιβάλλονται περιορισμοί ως προς την άσκηση δραστηριοτήτων αλλά δεν αποτελούν χρήσεις.
Προστίθενται στο διάταγμα των χρήσεων γης δραστηριότητες π.χ. Βόσκηση, Αλιεία, Θήρα, οι οποίες δεν προσδιορίζονται χωρικά και δεν αποτελούν χρήσεις γης, όπως και έργα π.χ. έργα πρόληψης, έργα προστασίας από διάβρωση αν και υφίσταται άλλη νομοθεσία για την περιβαλλοντική αδειοδότηση αυτών
Είναι κατανοητή η προσπάθεια να ενσωματωθούν στοιχεία γεωπληροφορικής στη νομοθεσία των χρήσεων γης, ιδιαίτερα για τον πολεοδομικό σχεδιασμό. Ως τέτοια αντιλαμβανόμαστε την παράγραφο 2.γ, με βάση την οποία φαίνεται πως επιχειρείται να μετατραπούν τα γραμμικά στοιχεία του οδικού δικτύου σε πολύγωνα, ώστε να δοθεί ένας μοναδικός κωδικός χρήσης γης σε κάθε πολύγωνο μιας περιοχής εντός σχεδίου ή προς πολεοδόμηση.Όμως, από τη στιγμήπου οι πλατείες και οι δρόμοι εμπίπτουν, σύμφωνα με το άρθρο 7 παρ.1 του Π.Δ. 59/ ΦΕΚ 114Α/2018 στους Κοινόχρηστους χώρους που καθορίζονται από το εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο και οι οποίοι προκύπτουν από την πολεοδόμηση μιας περιοχής, η προσθήκη τους ως νέα υπο-κατηγορία της ειδικής κατηγορίας χρήσεων 26 «Εγκαταστάσεις Μέσων Μαζικής Μεταφοράς» δημιουργεί σύγχυση και θα προκαλέσει προβλήματα ερμηνείας. Επιπλέον, ακόμη και αν η συγκεκριμένη προσπάθεια γίνεται κατανοητή σε επίπεδο πολεοδομικού σχεδιασμού (κλίμακα σχεδιασμού 1:1000) δεν έχει νόημα όταν μιλάμε για χωροταξική κλίμακα (1:5.000 και άνω)
Δεν είναι κατανοητή η προσθήκη κατασκευών σε δημόσιους κοινόχρηστους χώρους ως χρήσεων στην παράγραφο 2.ε
Υπάρχει προσπάθεια ένταξης χρήσεων που αφορούν στο θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό χωρίς όμως να είναι αντιληπτό από ποιες διατάξεις διέπονται οι προτεινόμενες χρήσεις.
Ειδικότερα, σχετικά με τις ΕΠΜ και το άρθρο 44
Βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας (ν.3937/2011) μέσω των ΕΠΜ γίνεται «η οριοθέτηση και ο καθορισμός χρήσεων γης και δραστηριοτήτων μέσα [στις προστατευόμενες περιοχές]». Αποδίδεται έτσι χωροταξικό περιεχόμενο στις ΕΠΜ, που γίνονται εργαλείο «ρυθμιστικού» σχεδιασμού εφόσον καθορίζουν γενικές και ειδικές κατηγορίες χρήσεων, αυτές δηλαδή που προβλέπονται από το άρθρο 44. Ο χωροταξικός σχεδιασμός έρχεται να συνδυάσει διαφορετικά δεδομένα και καθεστώτα που ισχύουν σε ορισμένες περιοχές, δεδομένα επί των υφιστάμενων εγκαταστάσεων και δραστηριοτήτων στο χώρο, την υφιστάμενη νομοθεσία, τον υπερκείμενο σχεδιασμό καθώς και την αναπτυξιακή φυσιογνωμία και τις κοινωνικές ανάγκες της χωρικής ενότητας που καλείται να ρυθμίσει. Στις επιτρεπόμενες χρήσεις που θα καθοριστούν στις ΕΠΜ ανά ζώνη πρέπει να ληφθούν όλα αυτά υπόψη. Πρόκειται για ένα αντικείμενο που απαιτεί εμπειρία και θα πρέπει στην ομάδα μελέτης να συμπεριλαμβάνεται χωροτάκτης ανάλογης εμπειρίας.
Εισάγονται οι περιοχές προστασίας του άρθρου 19 του ν.1650/1986, στις γενικές χρήσεις του Π.Δ. όπως προκύπτει από το πρώτο εδάφιο της παραγράφου 1 «χρήσεις γης που ρυθμίζονται από τον ρυθμιστικό (πολεοδομικό) σχεδιασμό και τις Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες…». Αφενός δεν είναι κατανοητή η αναφορά στο άρθρο 19 του ν. 1650/1986 αφού έχει αντικατασταθεί από το Άρθρο 5 του ν. 3937/2011. Αφετέρου οι ζώνες προστασίας περιγράφονται ορθώς στο άρθρο 46 «Χαρακτηρισμοί και ζώνες προστασίας περιοχών» καθώς αποτελούν ζώνες και όχι γενική κατηγορία χρήσεων του πολεοδομικού σχεδιασμού όπως οι λοιπές κατηγορίες του άρθρου 1. του π.δ. 59/2018. Στο άρθρο 47 «Ειδικές περιβαλλοντικές μελέτες, σχέδια διαχείρισης και καθορισμός χρήσεων γης στις προστατευόμενες περιοχές» θα πρέπει να περιγράφονται και οι επιτρεπόμενες χρήσεις ανά ζώνη.
Άλλα σχόλια
Προβληματίζει το γεγονός ότι το δάσος χαρακτηρίζεται κατά περίπτωση ως χρήση γης, που μπορεί να αλλάζει ανάλογα με διαφορετική ερμηνεία του νόμου κάθε φορά. Επιπλέον, αναφέρεται ότι επιτρέπονται οι Υδάτινοι βιότοποι, δηλαδή οι χερσαίοι δεν επιτρέπονται; Προτείνεται να διατηρηθεί η υπάρχουσα -επιστημονικά αποδεκτή- ορολογία μεταξύ χρήσεων, καλύψεων και δραστηριοτήτων και συνεπώς να αλλάξει/τροποποιηθεί η γραφή όλου του άρθρου.
Προβληματίζει έντονα η αναφορά στις επιτρεπόμενες δραστηριότητες εντός Περιοχών/Ζωνών Απόλυτης Προστασίας της Φύσης. Πέρα από την επιστημονική έρευνα με σκοπό την προστασία των ΠΑΠΦ, να μην επιτρέπονται άλλες δραστηριότητες και χρήσεις, όπως η οικοδόμηση κτηρίων, δρόμων και κατασκευών δικτύων υποδομής και εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας «μετά των παραρτημάτων αυτών (υπέργειων και υπόγειων)». Προτείνεται, λοιπόν, να αφήσουμε «ανέγγιχτους» εκείνους τους λίγους μικρούς πυρήνες απόλυτης προστασίας. Άλλωστε και η φράση «απόλυτη προστασία» αυτό δεν πρεσβεύει;
Οι χρήσεις γης που καθορίζονται πρέπει να συμπληρωθούν και με τις υπόλοιπες δραστηριότητες της 4ης Ομάδας «Συστημάτων Περιβαλλοντικών Υποδομών» της Υ.Α. ΔΙΠΑ/οικ.37674/2016 (ΦΕΚ 241Β΄/2016) όπως τροποποιήθηκε με την Υ.Α. ΔΙΠΑ/οικ.2307/2018 (ΦΕΚ 439Β΄/2018) (πχ. ΚΔΑΥ, μονάδες επεξεργασίας ΑΕΚΚ, ΟΕΔΑ ΑΕΚΚ κτλ.), προκειμένου σε περίπτωση νέας εγκατάστασης να προκύπτει συμβατότητα με αυτές, και να μην απαιτείται έκδοση βεβαίωση χωροθέτησης σύμφωνα με την Κ.Υ.Α. ΥΠΕΝ/ΔΙΠΑ/11936/836/14.02.2019 (ΦΕΚ 436Β΄/2019).
Γενικά Σχόλια
Το Κεφάλαιο Δ είναι ομολογουμένως το πιο προβληματικό κεφάλαιο του νομοσχεδίου. Εκκινεί με το άρθρο 44 που τροποποιεί το ΠΔ 59/2018 περί χρήσεων γης, μια επί της ουσίας απαράδεκτη και νομικά και μεθοδολογικά αστήριχτη τροποποίηση του ν. 1650/86 – 3937/2011. Ειδικότερα γίνεται προσπάθεια, με τροποποίηση ενός ΠΔ το οποίο εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση διατάξεων αμιγώς πολεοδομικού χαρακτήρα και το οποίο ορίζει κατηγορίες και χρήσης γης ως εργαλείο για τον πολεοδομικό σχεδιασμό, τον αστικό δηλαδή κατά βάση χώρο, να προδιαγράψει επιτρεπόμενες χρήσεις και δραστηριότητες εντός προστατευόμενων περιοχών, δηλαδή κατά τεκμήριο εκτός αστικού χώρου στην ύπαιθρο και ακόμα και στην πολύτιμη φύση. Αυτό καταλήγει σε παράλογες και δυνητικά καταστροφικές προβλέψεις, με πιο χαρακτηριστικές σειρά αστικών χρήσεων στις ζώνες απόλυτης προστασίας (τι κι αν αφαιρέθηκαν γρήγορα οι εξορύξεις;). Η επιχειρούμενη τροποποίηση ΠΔ με νόμο είναι επιπλέον και νομικά απαράδεκτη, καθώς με αυτόν τον τρόπο επιχειρείται η παράκαμψη του ελέγχου νομιμότητας των τροποποιητικών διατάξεων από το ΣτΕ. Επί της ουσίας, οι ζώνες των προστατευόμενων περιοχών δεν μπορούν να ταυτίζονται με τις κατηγορίες χρήσης γης. Το περισσότερο που νομιμοποιείται να κάνει το υπουργείο είναι να ορίσει ότι κατά την κατάρτιση των ΠΔ χαρακτηρισμού και επιτρεπόμενων δραστηριοτήτων στις προστατευόμενες περιοχές και στις ζώνες προστασίας τους θα χρησιμοποιούνται οι κωδικοί του ΠΔ 59/2018 και αυτοί οι κωδικοί να εμπλουτιστούν με κατάλληλο και μελετημένο τρόπο για να καλύπτουν και το φυσικό περιβάλλον. Διαφορετικά, η προτεινόμενη ρύθμιση, αν ισχύσει, οδηγεί σε απομείωση του επιπέδου προστασίας προστατευόμενων περιοχών που έχουν θεσπιστεί ανά την επικράτεια, πράγμα ανεπίτρεπτο κατά πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Το Κεφάλαιο Γ συνεχίζει με 3 άρθρα που επιχειρούν να αναμορφώσουν τα άρθρα 18, 19 και 21 του νόμου 1650/86 όπως έχουν τροποποιηθεί με τον ν.3937/2011 με διατυπώσεις που προκαλούν προβληματισμό και σύγχυση, ιδίως σε συνδυασμό με τα όσα προβλέπονται στο άρθρο 44. Προτείνεται λοιπόν η συνολική αναμόρφωση του Κεφαλαίου Δ, σύμφωνα με όσα έχει ήδη υποβάλει στην παρούσα διαβούλευση το Green Tank, τα οποία και παραθέτουμε στα κατ’ άρθρο σχόλιά μας με μικρές διαφοροποιήσεις και προσθήκες.
Άρθρο 44
– Η απόπειρα του νομοσχεδίου να εντάξει ρυθμίσεις που αφορούν σε χρήσεις γης που ρυθμίζονται από τον ρυθμιστικό (πολεοδομικό) σχεδιασμό στον σχεδιασμό των προστατευόμενων περιοχών είναι ιδιαιτέρως προβληματική.
– Επειδή ωστόσο γίνεται κατανοητή η ανάγκη κωδικοποίησης των καλύψεων και χρήσεων εντός των προστατευόμενων περιοχών και συνέπειας ως προς τις χρήσεις που αφορούν σε όλες τις εκτάσεις της χώρας, προτείνεται να προβλεφθεί η επικαιροποίηση του π.δ. και να γίνει συντεταγμένα και οργανωμένα μετά από στενή διεπιστημονική συνεργασία χωροτακτών και ειδικών με εμπειρία στη διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών.
– Συγκεκριμένα, το π.δ. 59/2018 μπορεί να συμπληρωθεί και να περιλαμβάνει επιπλέον χρήσεις γης που να αφορούν σε περιοχές της υπαίθρου και εξωαστικού χώρου.
– Ειδικότερα, ο κατάλογος των χρήσεων γης θα ήταν χρήσιμο να είναι συνεπής με τον κωδικοποιημένο κατάλογο απειλών που χρησιμοποιείται από την ΕΕ με βάση τις προδιαγραφές της IUCN στα τυποποιημένα δελτία αναφοράς για κάθε περιοχή NATURA 2000 καθώς και τις σχετικές αναφορές της χώρας προς την ΕΕ και διεθνείς συμβάσεις (π.χ. Σύμβαση Ραμσάρ). Συνεπώς, ο κατάλογος πρέπει να συμπληρωθεί ώστε να καλύπτει διαφορετικούς τύπους χρήσεων, π.χ. να διαφοροποιεί την εντατική από την εκτατική κτηνοτροφία, την ελεύθερη από την εσταυλισμένη βόσκηση, τη λατομική δραστηριότητα από την εξορυκτική, κοκ, διαφοροποιήσεις δηλαδή που έχουν ιδιαίτερη σημασία για τις προστατευόμενες περιοχές και οι οποίες αποτελούν διαφορετικές χρήσεις γης. Οι διαφοροποιήσεις αυτές είναι αντίστοιχες με τον πολεοδομικό σχεδιασμό που διαφοροποιεί τις οδούς από τις οδούς ήπιας κυκλοφορίας και τους πεζοδρόμους από τους αμιγείς πεζοδρόμους. Με αυτόν τον τρόπο θα διασφαλιστεί συνέπεια και τυποποιημένη ορολογία. Στις σχετικές χρήσεις πρέπει να προστεθούν και όλες εκείνες που αφορούν στον θαλάσσιο χώρο, καθώς οι περιοχές NATURA 2000 καλύπτουν σήμερα το 19% περίπου των εγχώριων υδάτων της χώρας.
– Όσον αφορά στις καλύψεις γης που προτείνεται να περιληφθούν στο π.δ., αυτές θα πρέπει να διαφοροποιηθούν από τις χρήσεις. Η κατηγοριοποίηση προτείνεται να είναι σε αντιστοιχία με τις κατηγορίες που χρησιμοποιεί η ΕΕ κατά το CORINE (για λόγους συνέπειας) καθώς και με τους τύπους οικοτόπων της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ και τον σχετικό κατάλογο των πρόσθετων ελληνικών τύπων οικοτόπων. Επιπλέον, σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει η κατηγοριοποίηση να αφορά στις καλύψεις που είναι ορατές και κατανοητές στον καθένα και όχι τυχόν νομικούς ορισμούς, όπως στην περίπτωση των δασικών οικοσυστημάτων. Οι εκάστοτε λοιπές διαφοροποίησης, π.χ. μεταξύ δασών και δασικών εκτάσεων θα προκύψουν από την εφαρμογή της δασικής νομοθεσίας και τα εργαλεία τα οποία προβλέπει, δηλαδή τους δασικούς χάρτες και το δασολόγιο.
– Παρ. 1α): Η πρόβλεψη για το περιεχόμενο των ειδικών περιβαλλοντικών μελετών και των όρων προστασίας για την εκάστοτε προστατευόμενη περιοχή δεν πρέπει να περιλαμβάνεται στο π.δ. που αφορά στην καταγραφή των χρήσεων γης αλλά στις σχετικές διατάξεις που αφορούν στις προστατευόμενες περιοχές και τον χαρακτηρισμό τους και συγκεκριμένα στα άρθρα 19-21 του ν. 1650/1986, όπως έχουν τροποποιηθεί και ισχύουν. Σχετική πρόταση κατατίθεται στις παρατηρήσεις μας επί των αντίστοιχων άρθρων (άρθ. 45-47).
– Παρ. 1 β): Οι τέσσερις ζώνες που προβλέπονται στο συγκεκριμένο άρθρο είναι μία χρήσιμη και συμβατή με τη διεθνή πρακτική κατηγοριοποίηση. Ωστόσο δεν θα πρέπει να προβλέπεται στο συγκεκριμένο π.δ. αλλά στα σχετικά άρθρα 19-21 του ν. 1650/1986. Οι ζώνες αυτές πρέπει να ορίζονται (όπως ισχύει σήμερα και για τις κατηγορίες των προστατευόμενων περιοχών) ως προς τον σκοπό και το γενικό τους πλαίσιο και συγκεκριμένα κριτήρια και όχι βάσει ενός καταλόγου χρήσεων που δυνητικά ή υποχρεωτικά θα περιλαμβάνουν (βλ. παρατηρήσεις για την παρ. 17 παρακάτω). Σχετική πρόταση κατατίθεται στις παρατηρήσεις μας επί των αντίστοιχων άρθρων.
– Ειδικότερα, πρέπει να διασφαλίζεται η διαβάθμιση της προστασίας, από τις ζώνες απολύτου προστασίας, στις οποίες δεν επιτρέπεται τίποτα άλλο παρά η έρευνα και η πολύ αυστηρά ορισμένη και απολύτως απαραίτητη διαχείριση ή επίσκεψη της περιοχής, μέχρι τις ζώνες βιώσιμης διαχείρισης των φυσικών πόρων στις οποίες επιτρέπονται υπό όρους αρκετές δραστηριότητες που συντελούν ώστε οι προστατευόμενες περιοχές να γίνουν πρότυπα βιώσιμης ανάπτυξης. Σχετική πρόταση κατατίθεται στις παρατηρήσεις μας επί των αντίστοιχων άρθρων.
– Παρ. 17 (σχετικά με τις χρήσεις ανά ζώνη προστασίας): Είναι αδόκιμο και επικίνδυνο οι χρήσεις που θα ισχύουν στην εκάστοτε ζώνη προστατευόμενης περιοχής να προκαθορίζονται. Μία τέτοια προσέγγιση θα καθιστούσε χωρίς αντικείμενο τον σχεδιασμό και αχρείαστες τις ειδικές περιβαλλοντικές μελέτες, οι οποίες μελετούν, αναλύουν, τεκμηριώνουν και καθορίζουν τους συγκεκριμένους όρους χρήσης και δραστηριοτήτων σε κάθε περιοχή ανάλογα με το εκάστοτε προστατευόμενο/α αντικείμενο/α. Διαφορετικές χρήσεις και δραστηριότητες προβλέπονται σε μια προστατευόμενη ζώνη δασικού χαρακτήρα, υγροτοπικού ή θαλάσσιου χαρακτήρα όπως και όταν αντικείμενο προστασίας είναι ένα φυτό, ένα ζώο που ζει σε περιορισμένο χώρο ή αν πρόκειται για εποχικό μεταναστευτικό είδος. Προτείνεται στα αντίστοιχα άρθρα του ν. 1650/1986 να προβλέπεται ότι ο καθορισμός των χρήσεων ανά ζώνη προστασίας θα πρέπει να επιλέγεται από το π.δ., αφού αυτό πρώτα συμπληρωθεί με τις χρήσεις που αφορούν σε προστατευόμενες περιοχές, όπως περιγράφεται παραπάνω, και να εξειδικεύονται ανάλογα με τις ανάγκες προστασίας της κάθε περιοχής. Σχετική πρόταση κατατίθεται στις παρατηρήσεις μας επί των αντίστοιχων άρθρων.
Γενικό σχόλιο: Θεωρούμε προβληματική την απόπειρα του νομοσχεδίου να εντάξει ρυθμίσεις που αφορούν σε χρήσεις γης που ρυθμίζονται από τον ρυθμιστικό (πολεοδομικό) σχεδιασμό στον σχεδιασμό των προστατευόμενων περιοχών. Προτείνουμε να προβλεφθεί η επικαιροποίηση του π.δ. και να γίνει συντεταγμένα και οργανωμένα μετά από στενή διεπιστημονική συνεργασία χωροτακτών και ειδικών με εμπειρία στη διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών. Συγκεκριμένα, προτείνουμε ανασκόπηση των προδιαγραφών της IUCN στα τυποποιημένα δελτία αναφοράς για κάθε περιοχή Natura 2000 καθώς και τις σχετικές αναφορές της χώρας προς την ΕΕ και διεθνείς συμβάσεις (π.χ. Σύμβαση Ραμσάρ). Συνεπώς, ο κατάλογος πρέπει να συμπληρωθεί ώστε να καλύπτει διαφορετικούς τύπους χρήσεων, π.χ. να διαφοροποιεί την εντατική από την εκτατική κτηνοτροφία, την ελεύθερη από την εσταυλισμένη βόσκηση, τη λατομική δραστηριότητα από την εξορυκτική, κοκ, διαφοροποιήσεις δηλαδή που έχουν ιδιαίτερη σημασία για τις προστατευόμενες περιοχές και οι οποίες αποτελούν διαφορετικές χρήσεις γης. Οι διαφοροποιήσεις αυτές είναι αντίστοιχες με τον πολεοδομικό σχεδιασμό που διαφοροποιεί τις οδούς από τις οδούς ήπιας κυκλοφορίας και τους πεζοδρόμους από τους αμιγείς πεζοδρόμους. Με αυτόν τον τρόπο θα διασφαλιστεί συνέπεια και τυποποιημένη ορολογία. Στις σχετικές χρήσεις πρέπει να προστεθούν και όλες εκείνες που αφορούν στον θαλάσσιο χώρο, καθώς οι περιοχές Natura 2000 καλύπτουν σήμερα το 19% περίπου των εγχώριων υδάτων της χώρας.
Επί της παρ. 1α).1 Η πρόβλεψη για το περιεχόμενο των ειδικών περιβαλλοντικών μελετών και των όρων προστασίας για την εκάστοτε προστατευόμενη περιοχή δεν πρέπει να περιλαμβάνεται στο π.δ. που αφορά στην καταγραφή των χρήσεων γης αλλά στις σχετικές διατάξεις που αφορούν στις προστατευόμενες περιοχές και τον χαρακτηρισμό τους και συγκεκριμένα στα άρθρα 19-21 του ν. 1650/1986, όπως έχουν τροποποιηθεί και ισχύουν. Σχετική πρόταση κατατίθεται στις παρατηρήσεις μας καθώς και άλλων φορέων (π.χ. Green Tank, Επιτροπή Φύση 2000) επί των αντίστοιχων άρθρων (άρθ. 45-47).
Επί της Παρ. 1 β) Οι τέσσερις ζώνες που προβλέπονται στο συγκεκριμένο άρθρο είναι μία χρήσιμη και συμβατή με τη διεθνή πρακτική κατηγοριοποίηση. Ωστόσο δεν θα πρέπει να προβλέπεται στο συγκεκριμένο π.δ. αλλά στα σχετικά άρθρα 19-21 του ν. 1650/1986. Οι ζώνες αυτές πρέπει να ορίζονται (όπως ισχύει σήμερα και για τις κατηγορίες των προστατευόμενων περιοχών) ως προς τον σκοπό και το γενικό τους πλαίσιο και συγκεκριμένα κριτήρια και όχι βάσει ενός καταλόγου χρήσεων που δυνητικά ή υποχρεωτικά θα περιλαμβάνουν. Ειδικότερα, πρέπει να διασφαλίζεται η διαβάθμιση της προστασίας, από τις ζώνες απολύτου προστασίας, στις οποίες δεν επιτρέπεται τίποτα άλλο παρά η έρευνα και η πολύ αυστηρά ορισμένη και απολύτως απαραίτητη διαχείριση ή επίσκεψη της περιοχής, μέχρι τις ζώνες βιώσιμης διαχείρισης των φυσικών πόρων στις οποίες επιτρέπονται υπό όρους αρκετές δραστηριότητες που συντελούν ώστε οι προστατευόμενες περιοχές να γίνουν πρότυπα βιώσιμης ανάπτυξης.
Επί της Παρ. 17 (σχετικά με τις χρήσεις ανά ζώνη προστασίας), θεωρούμε κακή πρακτική να προκαθορίζονται οι χρήσεις που θα ισχύουν στην εκάστοτε ζώνη προστατευόμενης περιοχής. Μία τέτοια προσέγγιση θα καθιστούσε χωρίς αντικείμενο τον σχεδιασμό και αχρείαστες τις ειδικές περιβαλλοντικές μελέτες, οι οποίες μελετούν, αναλύουν, τεκμηριώνουν και καθορίζουν τους συγκεκριμένους όρους χρήσης και δραστηριοτήτων σε κάθε περιοχή ανάλογα με το εκάστοτε προστατευόμενο/α αντικείμενο/α. Διαφορετικές χρήσεις και δραστηριότητες προβλέπονται σε μια προστατευόμενη ζώνη δασικού χαρακτήρα, υγροτοπικού ή θαλάσσιου χαρακτήρα όπως και όταν αντικείμενο προστασίας είναι ένα φυτό, ένα ζώο που ζει σε περιορισμένο χώρο ή αν πρόκειται για εποχικό μεταναστευτικό είδος. Προτείνεται ότι στα αντίστοιχα άρθρα του ν. 1650/1986 να προβλέπεται ότι ο καθορισμός των χρήσεων ανά ζώνη προστασίας να επιλέγεται από το π.δ. αφού αυτό πρώτα συμπληρωθεί με τις χρήσεις που αφορούν σε προστατευόμενες περιοχές, όπως περιγράφεται παραπάνω, και να εξειδικεύονται ανάλογα με τις ανάγκες προστασίας της κάθε περιοχής.
Πέραν αυτού υπάρχουν ασάφειες αλλά και μη κατανοητές χρήσεις ανά Ζώνη. Ενδεικτικά στη Ζώνη απόλυτης προστασίας της φύσης επιτρέπονται (μεταξύ άλλων): (24.8) Δάση και δασικές εκτάσεις και (53) Υδάτινοι βιότοποι. Στη Ζώνη Προστασίας της Φύσης και στη Ζώνη Διαχείρισης Οικοτόπων και Ειδών δεν αναφέρονται τα Δάση και οι Δασικές εκτάσεις αλλά μόνον οι Υδάτινοι βιότοποι.
Με βάση τα παραπάνω δημιουργούνται ερωτήματα τα οποία μάλλον οδηγούν σε αδιέξοδο. Π.χ.
Τα Μακί και τα Φρύγανα κ.λπ., οικότοποι προτεραιότητας που δεν είναι δάση ή υδάτινοι βιότοποι (που επίσης δεν είναι σαφές τι περιλαμβάνουν) δεν μπορούν να περιληφθούν σε κάποια ζώνη. Τα δάση και οι δασικές εκτάσεις μπορούν να περιλαμβάνονται μόνον στις Ζώνες Απόλυτης Προστασίας και μόνον οι υδάτινοι βιότοποι μπορούν να χαρακτηριστούν με τις τρείς πρώτες ζώνες.
Στην περίπτωση που κάποια ή κάποιες από τις επιτρεπόμενες χρήσεις για είδος ή τύπο οικοτόπου είναι σημαντική απειλή, δεν υπάρχει δυνατότητα αποκλεισμού της. Οδηγούμαστε πρακτικά σε επιλογή ανώτερης ζώνης προστασίας περιλαμβάνοντας όμως απαγορεύσεις που δεν απαιτούνται.
Στις Περιοχές Απόλυτης Προστασία της Φύσης προβλέπεται για παράδειγμα χρήση «(26.12.1) Οδοί (κίνησης μηχανοκίνητων οχημάτων)». Στην περίπτωση όμως που το οδικό δίκτυο αποτελεί σημαντική απειλή, δεν φαίνεται να προβλέπεται δυνατότητα αντιμετώπισης.
Γενικά ο απόλυτος προσδιορισμός των επιτρεπόμενων χρήσεων δημιουργεί ένα εξαιρετικά ανελαστικό πλαίσιο που δεν συνάδει με τις πραγματικές ανάγκες διαχείρισης και μάλλον θα δημιουργήσει αποκλεισμούς χρήσεων και δραστηριοτήτων χωρίς αυτό να είναι απαραίτητο.
Ο καθορισμός των όρων στις προστατευόμενες περιοχές με όρους χωροταξίας δεν συνάδει με τους στόχους διατήρησης στις περιοxές Natura 2000, που αποτελούν τη βάση του συστήματος.
Με τις χρήσεις γης του ΠΔ 59 εισάγεται μια νέα κατηγοριοποίηση η οποία δεν συνδυάζεται με την υπάρχουσα κατηγοριοποίηση πιέσεων και απειλών, όπως προβλέπονται από την Οδηγία 92/ 43 και περιλαμβάνονται στα ΤΔΔ των περιοχών Natura και τις εξαετείς εκθέσεις.
Η προσέγγιση αυτή θα δημιουργήσει δυσκολίες διότι για την διατήρηση των οικοτόπων και ειδών, τον καθορισμό και επίτευξη των Ικανοποιητικών Τιμών Αναφοράς και των Στόχων Διατήρησης οι χρήσεις γης όχι μόνον δεν είναι επαρκείς αλλά και ενδέχεται να δημιουργήσουν ποιο δεσμευτικό πλαίσιο απ’ ότι θα απαιτείται (ότι δεν θα περιλαμβάνεται στην κάθε ζώνη δεν θα επιτρέπεται).
Πέραν αυτού υπάρχουν ασάφειες αλλά και μη κατανοητές χρήσεις ανά Ζώνη. Ενδεικτικά στη Ζώνη απόλυτης προστασίας της φύσης επιτρέπονται (μεταξύ άλλων): (24.8) Δάση και δασικές εκτάσεις και (53) Υδάτινοι βιότοποι. Στη Ζώνη Προστασίας της Φύσης και στη Ζώνη Διαχείρισης Οικοτόπων και Ειδών δεν αναφέρονται τα Δάση και οι Δασικές εκτάσεις αλλά μόνον οι Υδάτινοι βιότοποι.
Με βάση τα παραπάνω δημιουργούνται ερωτήματα τα οποία μάλλον οδηγούν σε αδιέξοδο. Π.χ.
Τα Μακί και τα Φρύγανα κ.λπ., οικότοποι προτεραιότητας που δεν είναι δάση ή υδάτινοι βιότοποι (που επίσης δεν είναι σαφές τι περιλαμβάνουν) δεν μπορούν να περιληφθούν σε κάποια ζώνη. Τα δάση και οι δασικές εκτάσεις μπορούν να περιλαμβάνονται μόνον στις Ζώνες Απόλυτης Προστασίας και μόνον οι υδάτινοι βιότοποι μπορούν να χαρακτηριστούν με τις τρείς πρώτες ζώνες.
Στην περίπτωση που κάποια ή κάποιες από τις επιτρεπόμενες χρήσεις για είδος ή τύπο οικοτόπου είναι σημαντική απειλή, δεν υπάρχει δυνατότητα αποκλεισμού της. Οδηγούμαστε πρακτικά σε επιλογή ανώτερης ζώνης προστασίας περιλαμβάνοντας όμως απαγορεύσεις που δεν απαιτούνται.
Στις Περιοχές Απόλυτης Προστασία της Φύσης προβλέπεται για παράδειγμα χρήση «(26.12.1) Οδοί (κίνησης μηχανοκίνητων οχημάτων)». Στην περίπτωση όμως που το οδικό δίκτυο αποτελεί σημαντική απειλή, δεν φαίνεται να προβλέπεται δυνατότητα αντιμετώπισης.
Γενικά ο απόλυτος προσδιορισμός των επιτρεπόμενων χρήσεων δημιουργεί ένα εξαιρετικά ανελαστικό πλαίσιο που δεν συνάδει με τις πραγματικές ανάγκες διαχείρισης και μάλλον θα δημιουργήσει αποκλεισμούς χρήσεων και δραστηριοτήτων χωρίς αυτό να είναι απαραίτητο.
Για να χτίζονται εκκλησίες και μοναστήρια ευχαριστώ πολύ
Θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε προσθήκη στο άρθρο 44 του νομοσχεδίου και συγκεκριμένα στην παράγραφο 17 με την οποία προστίθενται στο Π.Δ. 59/2018 τα άρθρα 14α -14δ. Στα άρθρα αυτά που ορίζουν τις επιτρεπόμενες επεμβάσεις σε ζώνες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και κυρίως στο άρθρο 14β πρέπει να προστεθεί ως επιτρεπόμενη επέμβαση οι (5) «Θρησκευτικοί χώροι», ήτοι η ανέγερση, διατήρηση, επισκευή κλπ Ιερών Ναών, Μοναστηριών, Παρεκκλησίων, Μετοχιών κ.λπ. Η προσθήκη είναι αναγκαία ιδίως για την προστασία των θρησκευτικών χώρων λατρείας που βρίσκονται ήδη εγκαταστημένοι σε ζώνες φυσικής προστασίας, όπως λ.χ. στην Β’ ζώνη προστασίας του Υμηττού, αλλά και για την μελλοντική ανέγερση τέτοιων κτισμάτων, δεδομένου ότι είναι πλήρως εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον, είναι ιδιαίτερα χαμηλής όχλησης, αποτελούν στοιχείο της ελληνικής παράδοσης και έκφραση της επικρατούσας θρησκείας του έθνους.
Είμαστε όλοι υπεύθυνοι για την διαφύλαξη των ναών μας γιατί αφενός αποτελούν την θρησκευτική και ιστορική μας ταυτότητα και αφετέρου ανήκουν σε όλους μας. Ας μην σταθούμε στην φωνάζουσα μειοψηφία που θέλει την εξαφάνιση τους αλλά στην ήσυχη πλειοψηφία που θέλει και επιθυμεί την διατήρηση τους.
Θεωρούμε ότι οι εξορυκτικές δραστηριότητες δε συνάδουν με το πνεύμα του παρόντος άρθρου και γι’αυτό θα πρέπει να μην συμπεριλαμβάνονται στις «Ζώνες Προστασίας της Φύσης». Σε αντίθετη περίπτωση θα πρέπει να υπάρξουν πολύ αυστηροί περιορισμοί και ως προς τη χωροθέτησή τους και ως προς την καταλαμβανόμενη έκταση
Είναι λάθος να προκαθορίζονται χρήσεις γης για οποιαδήποτε κατηγορία ζώνης προστασίας.
Οι προστατευόμενες περιοχές είναι φυσικά οικοσυστήματα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά η κάθε μία, και το να προσπαθούμε να τις ενσωματώσουμε σε χωροταξικά πολεοδομικά δεδομένα είναι λάθος.
Εφόσον για καθαρά πολεοδομικούς- χωροταξικούς λόγους, πρέπει να υπάρχει κωδικοποιημένη χρήση γης, τότε πρέπει αυτές να μην είναι δεσμευτικές για την κάθε ζώνη προστασίας.
Ένα παράδειγμα, σε μια ζώνη απόλυτης προστασίας για μία συγκεκριμένη προστατευόμενη περιοχή μπορεί η κτηνοτροφία να είναι σημαντικός παράγοντας διατήρησης της. Σε μια άλλη περιοχή μπορεί να είναι σημαντικός ανασταλτικός παράγοντας.
Με τις προτεινόμενες προκαθορισμένες χρήσεις, υπάρχει κίνδυνος η κτηνοτροφία να απαγορεύεται και αυτό να συμβάλει στην υποβάθμιση του συγκεκριμένου οικοσυστήματος.
Να μην αναφέρω ότι οι χρήσεις γης 24.8. Δάση και κλπ….. δεν υπάρχει στις περισσότερες ζώνες, λες και ο νομοθέτης καθορίζει που θα υπάρχει δάσος και που όχι. Η φύση δημιουργεί και πράττει ελεύθερα, εμείς οι άνθρωποι απλά τις δίνουμε ονόματα και την οριοθετούμε κατά τις ανάγκες μας.
Αναφορικά με τις προσθήκες στο άρθρο 14 του π.δ. 59/2018 και ειδικά αυτές που προβλέπονται στην παρ. 17, καταργούν την έννοια του σχεδιασμού εντός μίας προστατευόμενης περιοχής, καθώς καθορίζουν εκ των προτέρων τις χρήσεις εκείνες που επιτρέπονται σε κάθε ζώνη. Σε μία προστατευόμενη περιοχή πρέπει να επιλέγονται ως επιτρεπόμενες χρήσεις και δραστηριότητες, εκείνες που δεν βλάπτουν τα προστατευταία αντικείμενα και συνεπώς είναι οι πλέον συμβατές με τον στόχο της βέλτιστης δυνατής προστασίας των εκάστοτε οικοσυστημάτων, οικοτόπων και ειδών που απαντούν σε κάθε προστατευόμενη περιοχή.
Αναλυτικότερα ανάμεσα στις χρήσεις που προστίθενται στο π.δ. από το νομοσχέδιο
υπάρχουν χρήσεις (εξορύξεις, ΑΠΕ, κατασκευές και παρεμβάσεις , οδοποιία , κατοικίες, κατασκευές δικτύων υποδομής και εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας) που αναλόγως της έκτασης και του μεγέθους τους μπορεί να προκαλέσουν σοβαρές επιπτώσεις στα οικοσυστήματα, τους οικοτόπους και είδητης χώρας, όπως πχ να οδηγήσουν στην κατάτμηση των ενδιαιτημάτων και την αλλοίωση του χαρακτήρα των προστατευόμενων περιοχών και της βιοποικιλότητας. Όμως εκ των προτέρων δεν μπορεί αυτό να αξιολογηθεί, καθώς εξαρτάται από την κάθε περιοχή, την κατάσταση των ειδών, το είδος των χρήσεων, τις σωρευτικές επιπτώσεις διαφορετικών χρήσεων κοκ.
Εξάλλου, κοινός παρανομαστής της επιλογής των χρήσεων και δραστηριοτήτων στην εκάστοτε προστατευόμενη περιοχή είναι η πραγματοποίησή τους με βάση τον γνώμονα της μη αλλοίωσης του φυσικού περιβάλλοντος, της διατήρησης και αποκατάστασης της βιοποικιλότητας και της αειφορίας των φυσικών οικοσυστημάτων.
Σε ότι αφορά τίς εξορυκτικές δραστηριότητες (Ορυχεία, Λατομεία, Μεταλλεία, Αμμοληψία, Ζώνες αναζήτησης, έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων) είναι προφανές ότι οι δύο χρήσεις είναι διαφορετικές και δεν πρέπει να εξισωθούν ως μία ενιαία κατηγορία χρήσης. Η έρευνα και η εξόρυξη υδρογονανθράκων αποτελεί μία σοβαρή απειλή για τη φύση και πρέπει να αντιμετωπίζεται διαφορετικά.
Συνεπώς προτείνεται, το π.δ. να συμπληρωθεί με διαφορετικές χρήσεις, ωστόσο να μην καθορίζει εκ των προτέρων ζώνες προστασίας και την αντιστοιχία τους με συγκεκριμένες χρήσεις.
Στο συγκεκριμένο άρθρο υπάρχουν πολλά ουσιαστικά προβλήματα με πρώτο και κυριότερο ότι δεν είναι δυνατόν η προστασία και η διατήρηση του περιβάλλοντος να αποκτά χαρακτήρα χρήσεων γης και να χάνει άρα την ύψιστη αξία που της πρέπει. Πουθενά στο σύνολο των υπο διαβούλευση άρθρων δεν μπορεί κάποιος να αντιληφθεί τι σημαίνουν, τι ορίζουν οι ζώνες των ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ στο πλαίσιο που τους αναλογεί. Ποια είναι τα επί της ουσίας κριτήρια που χρησιμοποιούνται για να καθοριστούν οι ζώνες; Η προστασία του φυσικού πλούτου δεν μπορεί να είναι λίστα επιτρεπόμενων χρήσεων γης.
Επίσης, στις τροποποιήσεις που έχουν γίνει επί του ΠΔ 59/2018, έχουν προστεθεί στις γενικές κατηγοριών οι ζώνες που αφορούν στην κλιμακούμενη προστασία των προστατευόμενων περιοχών. Η προσθήκη των ζωνών προστασίας στο πολεοδομικού χαρακτήρα ΠΔ που προβλέπει χρήσεις γης υποβαθμίζει την σημασία τους.
Ένα επιπρόσθετο προβληματικό σημείο στο σχέδιο νόμου είναι το ότι οι χρήσεις γης «δάση» και «υδάτινοι βιότοποι», που έχουν προστεθεί στις ειδικές κατηγορίες χρήσεων γης, δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση χρήσεις, αλλά καλύψεις γης. Επομένως, η ενσωμάτωσή τους στις δυνατότητες επιτρεπόμενων χρήσεων είναι προβληματική και είναι απορίας άξιο το πως δεν έχουν, με την ίδια άκρως παράλογη λογική, προστεθεί οι παράκτιες περιοχές κτλ.. Με βάση την πρότασή σας, εννοείτε ότι σε κάποια προστατευόμενη περιοχή «θα επιτρέπεται η χρήση γης δάση»; Τουλάχιστον οξύμωρο.
Στην επί της ουσίας εξέταση των χρήσεων που θα οριστεί εκ των προτέρων ότι επιτρέπονται στις ζώνες κλιμακούμενης αυστηρότητας προστασίας του περιβάλλοντος, πρέπει οπωσδήποτε να απαγορευτούν όλες οι χρήσεις αυτές που δεν εμπίπτουν σε εντός σχεδίου περιοχές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι στην ζώνη διαχείρισης οικοτόπων και ειδών επιτρέπονται η κατοικία, η εκπαίδευση, οι αθλητικές εγκαταστάσεις, οι θρησκευτικοί χώροι, τα εμπορικά καταστήματα και πολλά άλλα, τα οποία ιδίως εάν προβλέπονται και σε εκτός σχεδίου περιοχές (όπως αφήνεται να εννοηθεί τώρα), είναι εντελώς ασύμβατα με τον χαρακτήρα μίας προστατευόμενης περιοχής. Η προστατευόμενη περιοχή / ζώνη έχει ως κεντρικό σημείο το εκάστοτε προστατευτέο αντικείμενο. Το παρών κείμενο έχει ξεχάσει τους πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας. Τους πρωταγωνιστές στην προστασία του περιβάλλοντος. Πως θα ακουγόταν αντίστοιχα εάν σε έναν οικισμό και στα πλαίσια ορισμού των χρήσεων γης αμιγής κατοικία, πολεοδομικό κέντρο κτλ ορίζαμε ότι εντός αυτών των κατηγοριών θα μπορεί να συναντάται βλάστηση κωνοφόρων και η θερμοκρασία να κυμαίνεται μεταξύ 5-25οC; Μόνο με αυτήν την αντιπαραβολή, ίσως κάποιος καταλάβει πόσο εκτός πραγματικότητας και σίγουρα πολύ μακριά από την προστασία του περιβάλλοντος κινείται αυτό το σχέδιο νόμου.
Μία επιπρόσθετη παρατήρηση αφορά στο ότι η ίδια κωδικοποίηση ειδικών χρήσεων έχει αποδοθεί διαφορετικά σε άλλες ζώνες. Είναι επικίνδυνο και παραπλανητικό στην μία περίπτωση μία ειδική χρήση να αποτυπώνεται ως «επιστημονική έρευνα» και παρακάτω η ίδια χρήση να αναφέρεται σε «γραφεία/κέντρα έρευνας/θερμοκοιτίδες επιχειρήσεων». Είναι τελείως διαφορετικό να επιτρέπεται σε κάποια περιοχή η επιστημονική έρευνα σε σχέση με την δόμηση γραφείων/κέντρων έρευνας/θερμοκοιτίδων επιχειρήσεων. Είναι ευνόητο ότι οι δύο αυτές κατηγορίες πρέπει να διαφοροποιούνται. Επίσης, χρήζει ορισμού η έννοια των θερμοκοιτίδων επιχειρήσεων. Σε συνέχεια του παραπάνω, η ειδική χρήση γης 13.Αναψυκτήρια (όπως περιγράφεται στο άρθρο 1 του ΠΔ 59/2018), όταν χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό των ειδικών χρήσεων στην ζώνη Προστασίας της Φύσης, αυτή αλλάζει σε 13.Αναψυκτήρια μέχρι 200 τ.μ. (ενώ παράλληλα χρησιμοποιείται η ίδια αρίθμηση). Και ερωτώ: εάν προκαθοριστούν τα πάντα μέσω του αυστηρού προσδιορισμού των χρήσεων γης (μέχρι και η επιφάνεια των αναψυκτηρίων) τότε ποιο το αντικείμενο των ειδικών που εκπονούν Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες, οι οποίες εξ ορισμού μελετούν, αναλύουν, τεκμηριώνουν και καθορίζουν τους συγκεκριμένους όρους χρήσης και δραστηριότητες που επιτρέπονται ή ρυθμίζονται σε κάθε περιοχή ανάλογα με το εκάστοτε προστατευτέο αντικείμενο.
Δυστυχώς, μέσω των παραπάνω και πολλαπλών άλλων στοιχείων, διαφαίνεται η έλλειψη όποιας ελάχιστης σχέσης μπορεί να υπάρχει μεταξύ των συντακτών των υπό διαβούλευση άρθρων και του αντικειμένου για το οποίο καλούνται να νομοθετήσουν!
Πρέπει να αφαιρεθούν τα σημεία 25 και 34 από το άρθρο 14γ. Οι συγκεκριμένες δραστηριότητες θα οδηγήσουν σε σημαντική αλλοίωση και κατακερματισμό των οικοτόπων ιδιαίτερα στην περίπτωση μεγάλων έργων. Είναι παράλογο να αναφέρεται ότι σε Ζώνη διαχείρισης Οικοτόπων και Ειδών να επιτρέπονται «Εξορυκτικές δραστηριότητες (Ορυχεία – Λατομεία – Μεταλλεία, Αμμοληψία, Ζώνες αναζήτησης, έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων)» και «Εγκαταστάσεις Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας».
Πέραν των χρήσεων που επιτρέπονται στις ζώνες
• Ζώνη απόλυτης προστασίας της φύσης
• Ζώνη προστασίας της φύσης
• Ζώνη διαχείρισης οικοτόπων και ειδών
• Ζώνη βιώσιμης διαχείρισης φυσικών πόρων.
θα πρέπει να υπάρχει ειδική πρόβλεψη για την χωρητικότητα των εκτάσεων από τις επιτρεπόμενες δράσεις (ειδική οικοχωρική έρευνα για κάθε Π.Π.).
Στην παρ. 17 «Άρθρο 14α -Ζώνες απόλυτης προστασίας της φύσης» πρέπει να υπάρχει σχεδόν καθολική απαγόρευση χρήσεων.
Να επιτρέπονται ΜΟΝΟ οι χρήσεις:
1. Κατοικία για προσωπικό φύλαξης ασφαλείας με κτίρια μη μόνιμης φύσεως
2. Επιστημονική έρευνα για την ζώνη
3. Αυστηρά οδοί δασικής φύσεως μέγιστου πλάτους 5μ
4. Μονοπάτια πεζών
5. Η εγκατάσταση σταθμών μέτρησης ατμοσφαιρικής ρύπανσης, θορύβου και μετεωρολογικών παραμέτρων με τον αναγκαίο εξοπλισμό.
6. Περίπτερα ενημέρωσης/ έργα ερμηνείας περιβάλλοντος (πινακίδες, αποχωρητήρια, περίπτερα, στέγαστρα κ.λπ.)
7. Μνημεία, ιστορικοί χώροι, αρχ. χώροι (Αρχ. Ζώνες Α, Β), όπως έχουν προσδιορισθεί και προστατεύονται βάσει της αρχαιολογικής νομοθεσίας αυτοδικαίως ή από την αρχαιολογική υπηρεσία
8. Έργα πρόληψης ή αντιμετώπισης της υφαλμύρωσης των υπογείων υδάτων ή εδαφών
9. Έργα προστασίας από διάβρωση, κατολισθήσεις και στήριξη εδαφών
10. Έργα που αφορούν την αποκατάσταση και βελτίωση των ιχθυοαποθεμάτων
11. Φάροι
Στην παρ. 17 «Άρθρο 14γ –Ζώνη διαχείρισης ειδών και οικοτόπων» :
Να αφαιρεθούν οι χρήσεις με αα: (25), (34), (35). Αν θα παραμείνει η χρήση (34) να είναι για εγκαταστάσεις ΑΠΕ ισχύος μικρότερης του 0.5 MW και συγκεκριμένης χρήσης.
Θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε προσθήκη στο άρθρο 44 του νομοσχεδίου και συγκεκριμένα στην παράγραφο 17 με την οποία προστίθενται στο Π.Δ. 59/2018 τα άρθρα 14α -14δ. Στα άρθρα αυτά που ορίζουν τις επιτρεπόμενες επεμβάσεις σε ζώνες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και κυρίως στο άρθρο 14β πρέπει να προστεθεί ως επιτρεπόμενη επέμβαση οι (5) «Θρησκευτικοί χώροι», ήτοι η ανέγερση, διατήρηση, επισκευή κλπ Ιερών Ναών, Μοναστηριών, Παρεκκλησίων, Μετοχιών και βοηθητικών χώρων αυτών κ.λπ. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η κατασκευή Ι. Ναών εντός δασικών εκτάσεων προβλέπεται ήδη στο άρθρο 57 παρ. 1 Ν. 998/79 (δασικός νόμος) όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 36 Ν. 4280/14. Η προσθήκη λοιπόν είναι αναγκαία όχι μόνο για την αποφυγή αξιολογικής αντινομίας μεταξύ των δύο νόμων, αλλά κυρίως για την προστασία των θρησκευτικών χώρων λατρείας που βρίσκονται ήδη εγκαταστημένοι σε ζώνες φυσικής προστασίας, όπως λ.χ. στην Β’ ζώνη προστασίας του Υμηττού, όπως επίσης και για την μελλοντική ανέγερση τέτοιων κτισμάτων, δεδομένου ότι είναι πλήρως εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και ιδιαίτερα χαμηλής όχλησης.
Θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε προσθήκη στο άρθρο 44 του νομοσχεδίου και συγκεκριμένα στην παράγραφο 17 με την οποία προστίθενται στο Π.Δ. 59/2018 τα άρθρα 14α -14δ. Στα άρθρα αυτά που ορίζουν τις επιτρεπόμενες επεμβάσεις σε ζώνες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και κυρίως στο άρθρο 14β πρέπει να προστεθεί ως επιτρεπόμενη επέμβαση οι (5) «Θρησκευτικοί χώροι», ήτοι η ανέγερση, διατήρηση, επισκευή κλπ Ιερών Ναών, Μοναστηριών, Παρεκκλησίων, Μετοχιών και βοηθητικών χώρων αυτών κ.λπ. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η κατασκευή Ι. Ναών εντός δασικών εκτάσεων προβλέπεται ήδη στο άρθρο 57 παρ. 1 Ν. 998/79 (δασικός νόμος) όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 36 Ν. 4280/14. Η προσθήκη λοιπόν είναι αναγκαία όχι μόνο για την αποφυγή αξιολογικής αντινομίας μεταξύ των δύο νόμων, αλλά κυρίως για την προστασία των θρησκευτικών χώρων λατρείας που βρίσκονται ήδη εγκαταστημένοι σε ζώνες φυσικής προστασίας, όπως λ.χ. στην Β’ ζώνη προστασίας του Υμηττού, όπως επίσης και για την μελλοντική ανέγερση τέτοιων κτισμάτων, δεδομένου ότι είναι πλήρως εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και ιδιαίτερα χαμηλής όχλησης.
Θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε προσθήκη στο άρθρο 44 του νομοσχεδίου και συγκεκριμένα στην παράγραφο 17 με την οποία προστίθενται στο Π.Δ. 59/2018 τα άρθρα 14α -14δ. Στα άρθρα αυτά που ορίζουν τις επιτρεπόμενες επεμβάσεις σε ζώνες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και κυρίως στο άρθρο 14β πρέπει να προστεθεί ως επιτρεπόμενη επέμβαση οι (5) «Θρησκευτικοί χώροι», ήτοι η ανέγερση, διατήρηση, επισκευή κλπ Ιερών Ναών, Μοναστηριών, Παρεκκλησίων, Μετοχιών και βοηθητικών χώρων αυτών κ.λπ. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η κατασκευή Ι. Ναών εντός δασικών εκτάσεων προβλέπεται ήδη στο άρθρο 57 παρ. 1 Ν. 998/79 (δασικός νόμος) όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 36 Ν. 4280/14. Η προσθήκη λοιπόν είναι αναγκαία όχι μόνο για την αποφυγή αξιολογικής αντινομίας μεταξύ των δύο νόμων, αλλά κυρίως για την προστασία των θρησκευτικών χώρων λατρείας που βρίσκονται ήδη εγκαταστημένοι σε ζώνες φυσικής προστασίας, όπως λ.χ. στην Β’ ζώνη προστασίας του Υμηττού, όπως επίσης και για την μελλοντική ανέγερση τέτοιων κτισμάτων, δεδομένου ότι είναι πλήρως εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και ιδιαίτερα χαμηλής όχλησης.
Θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε προσθήκη στο άρθρο 44 του νομοσχεδίου και συγκεκριμένα στην παράγραφο 17 με την οποία προστίθενται στο Π.Δ. 59/2018 τα άρθρα 14α -14δ. Στα άρθρα αυτά που ορίζουν τις επιτρεπόμενες επεμβάσεις σε ζώνες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και κυρίως στο άρθρο 14β πρέπει να προστεθεί ως επιτρεπόμενη επέμβαση οι (5) «Θρησκευτικοί χώροι», ήτοι η ανέγερση, διατήρηση, επισκευή κλπ Ιερών Ναών, Μοναστηριών, Παρεκκλησίων, Μετοχιών και βοηθητικών χώρων αυτών κ.λπ. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η κατασκευή Ι. Ναών εντός δασικών εκτάσεων προβλέπεται ήδη στο άρθρο 57 παρ. 1 Ν. 998/79 (δασικός νόμος) όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 36 Ν. 4280/14. Η προσθήκη λοιπόν είναι αναγκαία όχι μόνο για την αποφυγή αξιολογικής αντινομίας μεταξύ των δύο νόμων, αλλά κυρίως για την προστασία των θρησκευτικών χώρων λατρείας που βρίσκονται ήδη εγκαταστημένοι σε ζώνες φυσικής προστασίας, όπως λ.χ. στην Β’ ζώνη προστασίας του Υμηττού, όπως επίσης και για την μελλοντική ανέγερση τέτοιων κτισμάτων, δεδομένου ότι είναι ιδιαίτερα χαμηλής όχλησης και πλήρως εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον.
Η μεταφορά κατηγοριών ΠΠ του 1650/1986 στο π.δ. 59/2018 και η μετατροπή τους σε γενικές κατηγορίες χρήσεων γης είναι λανθασμένη και αντιεπιστημονική. Οι προστατευόμενες περιοχές δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται με το σκεπτικό των πολεοδομικών ρυθμίσεων. Το πρωταρχικό για τις ΠΠ είναι ο διαχειριστικός σκοπός και το θέμα των επιτρεπόμενων δραστηριοτήτων και χρήσεων γης πρέπει να εξετάζεται κατά περίπτωση και όχι στο πλαίσιο μιας εκ των προτέρων καθορισμένης, άκαμπτης και άνευ νοήματος «λίστας». Τι είναι περιοχή προστασίας της φύσης ή περιοχή απολύτου προστασίας της φύσης; Στον 1650/1986 υπήρχαν ορισμοί οι οποίοι με βάση το νομοσχέδιο προβλέπεται να καταργηθούν. Υπήρξε μάλιστα προσπάθεια ώστε αυτές οι κατηγορίες να είναι ως ένα βαθμό συμβατές με τη διεθνώς αναγνωρισμένη κατηγοριοποίηση της IUCN. Αν μιλάμε για μια περιοχή στην οποία επιτρέπονται οι δρόμοι ή οι κατοικίες, αυτή δεν μπορεί να αποτελεί περιοχή απόλυτης προστασίας της φύσης. Αλλιώς και οι όροι χάνουν το νόημά τους. Οι κατηγορίες που περιέχονται σε κάθε γενική κατηγορία είναι σε πολλές περιπτώσεις ασύμβατες με τον τίτλο των γενικών κατηγοριών. Η σύγχυση που προκαλείται επίσης με την χρήση του όρου «χρήση γης» όπως αυτή εκλαμβάνεται στη χωρική νομοθεσία (περιλαμβάνει τόσο χρήσεις όσο και μορφές κάλυψης γης) δημιουργεί σύγχυση σε σχέση με το τι επιτρέπεται και τι όχι. Για παράδειγμα στη ζώνη απόλυτης προστασίας της φύσης επιτρέπονται οι “υδάτινοι βιότοποι” και τα “Δάση και δασικές εκτάσεις, όπως έχουν προσδιορισθεί βάσει της δασικής νομοθεσίας από τις αρμόδιες υπηρεσίες”. Αυτά είναι προφανές ότι δεν πρέπει να αναφέρονται καθώς ήδη υφίστανται. Άραγε οι αμμοθίνες ή άλλες κατηγορίες οικοσυστημάτων που δεν είναι δάση ή δασικές εκτάσεις ούτε και υδάτινοι βιότοποι δεν μπορούν να περιλαμβάνονται στις ΠΠ; Είναι σαφές λοιπόν ότι η προσέγγιση είναι εντελώς λανθασμένη και προτείνεται η όποια ρύθμιση να γίνει με επιστημονικά κριτήρια κάνοντας τις αντίστοιχες τροποποιήσεις στον 1650/1986.
Η περαιτέρω ανάπτυξη χερσαίων αιολικών θα πρέπει να απαγορευθεί εντελώς στο σύνολο της χώρας! Έχουμε ήδη περισσότερα αιολικά από όσα χρειαζόμαστε κι αυτά που ήδη βάλαμε (>3500MW στο τέλος 2019) αποδείχθηκαν στην πράξη εντελώς ανίκανα ν’ αντικαταστήσουν αξιόπιστα έστω και μία παλιά λιγνιτική μονάδα των 300MW. Μας ζητάτε δηλαδή να χρυσοπληρώνουμε επενδύσεις σε μη αξιόπιστη ηλεκτροπαραγωγή, με λεφτά τα οποία δεν έχουμε και δανειστήκαμε με όρους μνημονίων. Και δεν είναι μόνο μη αξιόπιστη ηλεκτροπαραγωγή, οι ανεμογεννήτριες εκπέμπουν υπόηχους σε αποστάσεις χιλιομέτρων, οι οποίοι εγνωσμένα βλάπτουν την υγεία ανθρώπων και ζώων, επηρεάζουν αρνητικά τα οικοσυστήματα των περιοχών όπου εγκαθίστανται, επηρεάζουν αρνητικά την τροφοδοσία των υδροφόρων οριζόντων καθώς τροποποιούν κατείσδυση και απορροή των μετεωρικών κατακρημνισμάτων, εξοντώνουν πουλιά, νυχτερίδες και έντομα, με το διαρκή θόρυβο >100dBA απομακρύνουν την πανίδα, είναι απολύτως πρόβλημα!
Θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε προσθήκη στο άρθρο 44 του νομοσχεδίου και συγκεκριμένα στην παράγραφο 17 με την οποία προστίθενται στο Π.Δ. 59/2018 τα άρθρα 14α -14δ. Στα άρθρα αυτά που ορίζουν τις επιτρεπόμενες επεμβάσεις σε ζώνες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και κυρίως στο άρθρο 14β πρέπει να προστεθεί ως επιτρεπόμενη επέμβαση οι (5) «Θρησκευτικοί χώροι», ήτοι η ανέγερση, διατήρηση, επισκευή κλπ Ιερών Ναών, Μοναστηριών, Παρεκκλησίων, Μετοχιών και βοηθητικών χώρων αυτών κ.λπ. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η κατασκευή Ι. Ναών εντός δασικών εκτάσεων προβλέπεται ήδη στο άρθρο 57 παρ. 1 Ν. 998/79 (δασικός νόμος) όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 36 Ν. 4280/14. Η προσθήκη λοιπόν είναι αναγκαία όχι μόνο για την αποφυγή αξιολογικής αντινομίας μεταξύ των δύο νόμων, αλλά κυρίως για την προστασία των θρησκευτικών χώρων λατρείας που βρίσκονται ήδη εγκαταστημένοι σε ζώνες φυσικής προστασίας, όπως λ.χ. στην Β’ ζώνη προστασίας του Υμηττού, όπως επίσης και για την μελλοντική ανέγερση τέτοιων κτισμάτων, δεδομένου ότι είναι πλήρως εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και ιδιαίτερα χαμηλής όχλησης.
Θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε προσθήκη στο άρθρο 44 του νομοσχεδίου και συγκεκριμένα στην παράγραφο 17 με την οποία προστίθενται στο Π.Δ. 59/2018 τα άρθρα 14α -14δ. Στα άρθρα αυτά που ορίζουν τις επιτρεπόμενες επεμβάσεις σε ζώνες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και κυρίως στο άρθρο 14β πρέπει να προστεθεί ως επιτρεπόμενη επέμβαση οι (5) «Θρησκευτικοί χώροι», ήτοι η ανέγερση, διατήρηση, επισκευή κλπ Ιερών Ναών, Μοναστηριών, Παρεκκλησίων, Μετοχιών και βοηθητικών χώρων αυτών κ.λπ. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η κατασκευή Ι. Ναών εντός δασικών εκτάσεων προβλέπεται ήδη στο άρθρο 57 παρ. 1 Ν. 998/79 (δασικός νόμος) όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 36 Ν. 4280/14. Η προσθήκη λοιπόν είναι αναγκαία όχι μόνο για την αποφυγή αξιολογικής αντινομίας μεταξύ των δύο νόμων, αλλά κυρίως για την προστασία των θρησκευτικών χώρων λατρείας που βρίσκονται ήδη εγκαταστημένοι σε ζώνες φυσικής προστασίας, όπως λ.χ. στην Β’ ζώνη προστασίας του Υμηττού, όπως επίσης και για την μελλοντική ανέγερση τέτοιων κτισμάτων, δεδομένου ότι είναι πλήρως εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και ιδιαίτερα χαμηλής όχλησης.
Θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε προσθήκη στο άρθρο 44 του νομοσχεδίου και συγκεκριμένα στην παράγραφο 17 με την οποία προστίθενται στο Π.Δ. 59/2018 τα άρθρα 14α -14δ. Στα άρθρα αυτά που ορίζουν τις επιτρεπόμενες επεμβάσεις σε ζώνες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και κυρίως στο άρθρο 14β πρέπει να προστεθεί ως επιτρεπόμενη επέμβαση οι (5) «Θρησκευτικοί χώροι», ήτοι η ανέγερση, διατήρηση, επισκευή κλπ Ιερών Ναών, Μοναστηριών, Παρεκκλησίων, Μετοχιών και βοηθητικών χώρων αυτών κ.λπ. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η κατασκευή Ι. Ναών εντός δασικών εκτάσεων προβλέπεται ήδη στο άρθρο 57 παρ. 1 Ν. 998/79 (δασικός νόμος) όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 36 Ν. 4280/14. Η προσθήκη λοιπόν είναι αναγκαία όχι μόνο για την αποφυγή αξιολογικής αντινομίας μεταξύ των δύο νόμων, αλλά κυρίως για την προστασία των θρησκευτικών χώρων λατρείας που βρίσκονται ήδη εγκαταστημένοι σε ζώνες φυσικής προστασίας, όπως λ.χ. στην Β’ ζώνη προστασίας του Υμηττού, όπως επίσης και για την μελλοντική ανέγερση τέτοιων κτισμάτων, δεδομένου ότι είναι πλήρως εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και ιδιαίτερα χαμηλής όχλησης.
Θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε προσθήκη στο άρθρο 44 του νομοσχεδίου και συγκεκριμένα στην παράγραφο 17 με την οποία προστίθενται στο Π.Δ. 59/2018 τα άρθρα 14α -14δ. Στα άρθρα αυτά που ορίζουν τις επιτρεπόμενες επεμβάσεις σε ζώνες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και κυρίως στο άρθρο 14β πρέπει να προστεθεί ως επιτρεπόμενη επέμβαση οι (5) «Θρησκευτικοί χώροι», ήτοι η ανέγερση, διατήρηση, επισκευή κλπ Ιερών Ναών, Μοναστηριών, Παρεκκλησίων, Μετοχιών και βοηθητικών χώρων αυτών κ.λπ. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η κατασκευή Ι. Ναών εντός δασικών εκτάσεων προβλέπεται ήδη στο άρθρο 57 παρ. 1 Ν. 998/79 (δασικός νόμος) όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 36 Ν. 4280/14. Η προσθήκη λοιπόν είναι αναγκαία όχι μόνο για την αποφυγή αξιολογικής αντινομίας μεταξύ των δύο νόμων, αλλά κυρίως για την προστασία των θρησκευτικών χώρων λατρείας που βρίσκονται ήδη εγκαταστημένοι σε ζώνες φυσικής προστασίας, όπως λ.χ. στην Β’ ζώνη προστασίας του Υμηττού, όπως επίσης και για την μελλοντική ανέγερση τέτοιων κτισμάτων, δεδομένου ότι είναι πλήρως εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και ιδιαίτερα χαμηλής όχλησης.
Θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε προσθήκη στο άρθρο 44 του νομοσχεδίου και συγκεκριμένα στην παράγραφο 17 με την οποία προστίθενται στο Π.Δ. 59/2018 τα άρθρα 14α -14δ. Στα άρθρα αυτά που ορίζουν τις επιτρεπόμενες επεμβάσεις σε ζώνες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και κυρίως στο άρθρο 14β πρέπει να προστεθεί ως επιτρεπόμενη επέμβαση οι (5) «Θρησκευτικοί χώροι», ήτοι η ανέγερση, διατήρηση, επισκευή κλπ Ιερών Ναών, Μοναστηριών, Παρεκκλησίων, Μετοχιών και βοηθητικών χώρων αυτών κ.λπ. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η κατασκευή Ι. Ναών εντός δασικών εκτάσεων προβλέπεται ήδη στο άρθρο 57 παρ. 1 Ν. 998/79 (δασικός νόμος) όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 36 Ν. 4280/14. Η προσθήκη λοιπόν είναι αναγκαία όχι μόνο για την αποφυγή αξιολογικής αντινομίας μεταξύ των δύο νόμων, αλλά κυρίως για την προστασία των θρησκευτικών χώρων λατρείας που βρίσκονται ήδη εγκαταστημένοι σε ζώνες φυσικής προστασίας, όπως λ.χ. στην Β’ ζώνη προστασίας του Υμηττού, όπως επίσης και για την μελλοντική ανέγερση τέτοιων κτισμάτων, δεδομένου ότι είναι πλήρως εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και ιδιαίτερα χαμηλής όχλησης.
Θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε προσθήκη στο άρθρο 44 του νομοσχεδίου και συγκεκριμένα στην παράγραφο 17 με την οποία προστίθενται στο Π.Δ. 59/2018 τα άρθρα 14α -14δ. Στα άρθρα αυτά που ορίζουν τις επιτρεπόμενες επεμβάσεις σε ζώνες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και κυρίως στο άρθρο 14β πρέπει να προστεθεί ως επιτρεπόμενη επέμβαση οι (5) «Θρησκευτικοί χώροι», ήτοι η ανέγερση, διατήρηση, επισκευή κλπ Ιερών Ναών, Μοναστηριών, Παρεκκλησίων, Μετοχιών και βοηθητικών χώρων αυτών κ.λπ. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η κατασκευή Ι. Ναών εντός δασικών εκτάσεων προβλέπεται ήδη στο άρθρο 57 παρ. 1 Ν. 998/79 (δασικός νόμος) όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 36 Ν. 4280/14. Η προσθήκη λοιπόν είναι αναγκαία όχι μόνο για την αποφυγή αξιολογικής αντινομίας μεταξύ των δύο νόμων, αλλά κυρίως για την προστασία των θρησκευτικών χώρων λατρείας που βρίσκονται ήδη εγκαταστημένοι σε ζώνες φυσικής προστασίας, όπως λ.χ. στην Β’ ζώνη προστασίας του Υμηττού, όπως επίσης και για την μελλοντική ανέγερση τέτοιων κτισμάτων, δεδομένου ότι είναι πλήρως εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και ιδιαίτερα χαμηλής όχλησης.
Θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε προσθήκη στο άρθρο 44 του νομοσχεδίου και συγκεκριμένα στην παράγραφο 17 με την οποία προστίθενται στο Π.Δ. 59/2018 τα άρθρα 14α -14δ. Στα άρθρα αυτά που ορίζουν τις επιτρεπόμενες επεμβάσεις σε ζώνες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και κυρίως στο άρθρο 14β πρέπει να προστεθεί ως επιτρεπόμενη επέμβαση οι (5) «Θρησκευτικοί χώροι», ήτοι η ανέγερση, διατήρηση, επισκευή κλπ Ιερών Ναών, Μοναστηριών, Παρεκκλησίων, Μετοχιών και βοηθητικών χώρων αυτών κ.λπ. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η κατασκευή Ι. Ναών εντός δασικών εκτάσεων προβλέπεται ήδη στο άρθρο 57 παρ. 1 Ν. 998/79 (δασικός νόμος) όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 36 Ν. 4280/14. Η προσθήκη λοιπόν είναι αναγκαία όχι μόνο για την αποφυγή αξιολογικής αντινομίας μεταξύ των δύο νόμων, αλλά κυρίως για την προστασία των θρησκευτικών χώρων λατρείας που βρίσκονται ήδη εγκαταστημένοι σε ζώνες φυσικής προστασίας, όπως λ.χ. στην Β’ ζώνη προστασίας του Υμηττού, όπως επίσης και για την μελλοντική ανέγερση τέτοιων κτισμάτων, δεδομένου ότι είναι πλήρως εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και ιδιαίτερα χαμηλής όχλησης.
Θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε προσθήκη στο άρθρο 44 του νομοσχεδίου και συγκεκριμένα στην παράγραφο 17 με την οποία προστίθενται στο Π.Δ. 59/2018 τα άρθρα 14α -14δ. Στα άρθρα αυτά που ορίζουν τις επιτρεπόμενες επεμβάσεις σε ζώνες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και κυρίως στο άρθρο 14β πρέπει να προστεθεί ως επιτρεπόμενη επέμβαση οι (5) «Θρησκευτικοί χώροι», ήτοι η ανέγερση, διατήρηση, επισκευή κλπ Ιερών Ναών, Μοναστηριών, Παρεκκλησίων, Μετοχιών και βοηθητικών χώρων αυτών κ.λπ. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η κατασκευή Ι. Ναών εντός δασικών εκτάσεων προβλέπεται ήδη στο άρθρο 57 παρ. 1 Ν. 998/79 (δασικός νόμος) όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 36 Ν. 4280/14. Η προσθήκη λοιπόν είναι αναγκαία όχι μόνο για την αποφυγή αξιολογικής αντινομίας μεταξύ των δύο νόμων, αλλά κυρίως για την προστασία των θρησκευτικών χώρων λατρείας που βρίσκονται ήδη εγκαταστημένοι σε ζώνες φυσικής προστασίας, όπως λ.χ. στην Β’ ζώνη προστασίας του Υμηττού, όπως επίσης και για την μελλοντική ανέγερση τέτοιων κτισμάτων, δεδομένου ότι είναι πλήρως εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και ιδιαίτερα χαμηλής όχλησης.
Επειδή οι εξορυκτικές δραστηριότητες εκ της φύσεως τους προκαλούν υποβάθμιση του περιβάλλοντος θα πρέπει να μην συμπεριλαμβάνονται στη «Ζώνη προστασίας της φύσης». Σε αντίθετη περίπτωση θα πρέπει να τεθούν αυστηροί περιορισμοί για τις εν λόγω περιοχές.
Θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε προσθήκη στο άρθρο 44 του νομοσχεδίου και συγκεκριμένα στην παράγραφο 17 με την οποία προστίθενται στο Π.Δ. 59/2018 τα άρθρα 14α -14δ. Στα άρθρα αυτά που ορίζουν τις επιτρεπόμενες επεμβάσεις σε ζώνες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και κυρίως στο άρθρο 14β πρέπει να προστεθεί ως επιτρεπόμενη επέμβαση οι (5) «Θρησκευτικοί χώροι», ήτοι η ανέγερση, διατήρηση, επισκευή κλπ Ιερών Ναών, Μοναστηριών, Παρεκκλησίων, Μετοχιών και βοηθητικών χώρων αυτών κ.λπ. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η κατασκευή Ι. Ναών εντός δασικών εκτάσεων προβλέπεται ήδη στο άρθρο 57 παρ. 1 Ν. 998/79 (δασικός νόμος) όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 36 Ν. 4280/14. Η προσθήκη λοιπόν είναι αναγκαία όχι μόνο για την αποφυγή αξιολογικής αντινομίας μεταξύ των δύο νόμων, αλλά κυρίως για την προστασία των θρησκευτικών χώρων λατρείας που βρίσκονται ήδη εγκαταστημένοι σε ζώνες φυσικής προστασίας, όπως λ.χ. στην Β’ ζώνη προστασίας του Υμηττού, όπως επίσης και για την μελλοντική ανέγερση τέτοιων κτισμάτων, δεδομένου ότι είναι πλήρως εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και ιδιαίτερα χαμηλής όχλησης.
Θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε προσθήκη στο άρθρο 44 του νομοσχεδίου και συγκεκριμένα στην παράγραφο 17 με την οποία προστίθενται στο Π.Δ. 59/2018 τα άρθρα 14α -14δ. Στα άρθρα αυτά που ορίζουν τις επιτρεπόμενες επεμβάσεις σε ζώνες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και κυρίως στο άρθρο 14β πρέπει να προστεθεί ως επιτρεπόμενη επέμβαση οι (5) «Θρησκευτικοί χώροι», ήτοι η ανέγερση, διατήρηση, επισκευή κλπ Ιερών Ναών, Μοναστηριών, Παρεκκλησίων, Μετοχιών και βοηθητικών χώρων αυτών κ.λπ. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η κατασκευή Ι. Ναών εντός δασικών εκτάσεων προβλέπεται ήδη στο άρθρο 57 παρ. 1 Ν. 998/79 (δασικός νόμος) όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 36 Ν. 4280/14. Η προσθήκη λοιπόν είναι αναγκαία όχι μόνο για την αποφυγή αξιολογικής αντινομίας μεταξύ των δύο νόμων, αλλά κυρίως για την προστασία των θρησκευτικών χώρων λατρείας που βρίσκονται ήδη εγκαταστημένοι σε ζώνες φυσικής προστασίας, όπως λ.χ. στην Β’ ζώνη προστασίας του Υμηττού, όπως επίσης και για την μελλοντική ανέγερση τέτοιων κτισμάτων, δεδομένου ότι είναι πλήρως εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και ιδιαίτερα χαμηλής όχλησης.
Θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε προσθήκη στο άρθρο 44 του νομοσχεδίου και συγκεκριμένα στην παράγραφο 17 με την οποία προστίθενται στο Π.Δ. 59/2018 τα άρθρα 14α -14δ. Στα άρθρα αυτά που ορίζουν τις επιτρεπόμενες επεμβάσεις σε ζώνες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και κυρίως στο άρθρο 14β πρέπει να προστεθεί ως επιτρεπόμενη επέμβαση οι (5) «Θρησκευτικοί χώροι», ήτοι η ανέγερση, διατήρηση, επισκευή κλπ Ιερών Ναών, Μοναστηριών, Παρεκκλησίων, Μετοχιών και βοηθητικών χώρων αυτών κ.λπ. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η κατασκευή Ι. Ναών εντός δασικών εκτάσεων προβλέπεται ήδη στο άρθρο 57 παρ. 1 Ν. 998/79 (δασικός νόμος) όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 36 Ν. 4280/14. Η προσθήκη λοιπόν είναι αναγκαία όχι μόνο για την αποφυγή αξιολογικής αντινομίας μεταξύ των δύο νόμων, αλλά κυρίως για την προστασία των θρησκευτικών χώρων λατρείας που βρίσκονται ήδη εγκαταστημένοι σε ζώνες φυσικής προστασίας, όπως λ.χ. στην Β’ ζώνη προστασίας του Υμηττού, όπως επίσης και για την μελλοντική ανέγερση τέτοιων κτισμάτων, δεδομένου ότι είναι πλήρως εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και ιδιαίτερα χαμηλής όχλησης.
Θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε προσθήκη στο άρθρο 44 του νομοσχεδίου και συγκεκριμένα στην παράγραφο 17 με την οποία προστίθενται στο Π.Δ. 59/2018 τα άρθρα 14α -14δ. Στα άρθρα αυτά που ορίζουν τις επιτρεπόμενες επεμβάσεις σε ζώνες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και κυρίως στο άρθρο 14β πρέπει να προστεθεί ως επιτρεπόμενη επέμβαση οι (5) «Θρησκευτικοί χώροι», ήτοι η ανέγερση, διατήρηση, επισκευή κλπ Ιερών Ναών, Μοναστηριών, Παρεκκλησίων, Μετοχιών και βοηθητικών χώρων αυτών κ.λπ. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η κατασκευή Ι. Ναών εντός δασικών εκτάσεων προβλέπεται ήδη στο άρθρο 57 παρ. 1 Ν. 998/79 (δασικός νόμος) όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 36 Ν. 4280/14. Η προσθήκη λοιπόν είναι αναγκαία όχι μόνο για την αποφυγή αξιολογικής αντινομίας μεταξύ των δύο νόμων, αλλά κυρίως για την προστασία των θρησκευτικών χώρων λατρείας που βρίσκονται ήδη εγκαταστημένοι σε ζώνες φυσικής προστασίας, όπως λ.χ. στην Β’ ζώνη προστασίας του Υμηττού, όπως επίσης και για την μελλοντική ανέγερση τέτοιων κτισμάτων, δεδομένου ότι είναι πλήρως εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και ιδιαίτερα χαμηλής όχλησης.
Θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε προσθήκη στο άρθρο 44 του νομοσχεδίου και συγκεκριμένα στην παράγραφο 17 με την οποία προστίθενται στο Π.Δ. 59/2018 τα άρθρα 14α -14δ. Στα άρθρα αυτά που ορίζουν τις επιτρεπόμενες επεμβάσεις σε ζώνες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και κυρίως στο άρθρο 14β πρέπει να προστεθεί ως επιτρεπόμενη επέμβαση οι (5) «Θρησκευτικοί χώροι», ήτοι η ανέγερση, διατήρηση, επισκευή κλπ Ιερών Ναών, Μοναστηριών, Παρεκκλησίων, Μετοχιών και βοηθητικών χώρων αυτών κ.λπ. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η κατασκευή Ι. Ναών εντός δασικών εκτάσεων προβλέπεται ήδη στο άρθρο 57 παρ. 1 Ν. 998/79 (δασικός νόμος) όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 36 Ν. 4280/14. Η προσθήκη λοιπόν είναι αναγκαία όχι μόνο για την αποφυγή αξιολογικής αντινομίας μεταξύ των δύο νόμων, αλλά κυρίως για την προστασία των θρησκευτικών χώρων λατρείας που βρίσκονται ήδη εγκαταστημένοι σε ζώνες φυσικής προστασίας, όπως λ.χ. στην Β’ ζώνη προστασίας του Υμηττού, όπως επίσης και για την μελλοντική ανέγερση τέτοιων κτισμάτων, δεδομένου ότι είναι πλήρως εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και ιδιαίτερα χαμηλής όχλησης.
Θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε προσθήκη στο άρθρο 44 του νομοσχεδίου και συγκεκριμένα στην παράγραφο 17 με την οποία προστίθενται στο Π.Δ. 59/2018 τα άρθρα 14α -14δ. Στα άρθρα αυτά που ορίζουν τις επιτρεπόμενες επεμβάσεις σε ζώνες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και κυρίως στο άρθρο 14β πρέπει να προστεθεί ως επιτρεπόμενη επέμβαση οι (5) «Θρησκευτικοί χώροι», ήτοι η ανέγερση, διατήρηση, επισκευή κλπ Ιερών Ναών, Μοναστηριών, Παρεκκλησίων, Μετοχιών και βοηθητικών χώρων αυτών κ.λπ. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η κατασκευή Ι. Ναών εντός δασικών εκτάσεων προβλέπεται ήδη στο άρθρο 57 παρ. 1 Ν. 998/79 (δασικός νόμος) όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 36 Ν. 4280/14. Η προσθήκη λοιπόν είναι αναγκαία όχι μόνο για την αποφυγή αξιολογικής αντινομίας μεταξύ των δύο νόμων, αλλά κυρίως για την προστασία των θρησκευτικών χώρων λατρείας που βρίσκονται ήδη εγκαταστημένοι σε ζώνες φυσικής προστασίας, όπως λ.χ. στην Β’ ζώνη προστασίας του Υμηττού, όπως επίσης και για την μελλοντική ανέγερση τέτοιων κτισμάτων, δεδομένου ότι είναι πλήρως εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και ιδιαίτερα χαμηλής όχλησης.
Θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε προσθήκη στο άρθρο 44 του νομοσχεδίου και συγκεκριμένα στην παράγραφο 17 με την οποία προστίθενται στο Π.Δ. 59/2018 τα άρθρα 14α -14δ. Στα άρθρα αυτά που ορίζουν τις επιτρεπόμενες επεμβάσεις σε ζώνες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και κυρίως στο άρθρο 14β πρέπει να προστεθεί ως επιτρεπόμενη επέμβαση οι (5) «Θρησκευτικοί χώροι», ήτοι η ανέγερση, διατήρηση, επισκευή κλπ Ιερών Ναών, Μοναστηριών, Παρεκκλησίων, Μετοχιών και βοηθητικών χώρων αυτών κ.λπ. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η κατασκευή Ι. Ναών εντός δασικών εκτάσεων προβλέπεται ήδη στο άρθρο 57 παρ. 1 Ν. 998/79 (δασικός νόμος) όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 36 Ν. 4280/14. Η προσθήκη λοιπόν είναι αναγκαία όχι μόνο για την αποφυγή αξιολογικής αντινομίας μεταξύ των δύο νόμων, αλλά κυρίως για την προστασία των θρησκευτικών χώρων λατρείας που βρίσκονται ήδη εγκαταστημένοι σε ζώνες φυσικής προστασίας, όπως λ.χ. στην Β’ ζώνη προστασίας του Υμηττού, όπως επίσης και για την μελλοντική ανέγερση τέτοιων κτισμάτων, δεδομένου ότι είναι πλήρως εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και ιδιαίτερα χαμηλής όχλησης.
Θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε προσθήκη στο άρθρο 44 του νομοσχεδίου και συγκεκριμένα στην παράγραφο 17 με την οποία προστίθενται στο Π.Δ. 59/2018 τα άρθρα 14α -14δ. Στα άρθρα αυτά που ορίζουν τις επιτρεπόμενες επεμβάσεις σε ζώνες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και κυρίως στο άρθρο 14β πρέπει να προστεθεί ως επιτρεπόμενη επέμβαση οι (5) «Θρησκευτικοί χώροι», ήτοι η ανέγερση, διατήρηση, επισκευή κλπ Ιερών Ναών, Μοναστηριών, Παρεκκλησίων, Μετοχιών και βοηθητικών χώρων αυτών κ.λπ. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η κατασκευή Ι. Ναών εντός δασικών εκτάσεων προβλέπεται ήδη στο άρθρο 57 παρ. 1 Ν. 998/79 (δασικός νόμος) όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 36 Ν. 4280/14. Η προσθήκη λοιπόν είναι αναγκαία όχι μόνο για την αποφυγή αξιολογικής αντινομίας μεταξύ των δύο νόμων, αλλά κυρίως για την προστασία των θρησκευτικών χώρων λατρείας που βρίσκονται ήδη εγκαταστημένοι σε ζώνες φυσικής προστασίας, όπως λ.χ. στην Β’ ζώνη προστασίας του Υμηττού, όπως επίσης και για την μελλοντική ανέγερση τέτοιων κτισμάτων, δεδομένου ότι είναι πλήρως εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και ιδιαίτερα χαμηλής όχλησης.
Θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε προσθήκη στο άρθρο 44 του νομοσχεδίου και συγκεκριμένα στην παράγραφο 17 με την οποία προστίθενται στο Π.Δ. 59/2018 τα άρθρα 14α -14δ. Στα άρθρα αυτά που ορίζουν τις επιτρεπόμενες επεμβάσεις σε ζώνες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και κυρίως στο άρθρο 14β πρέπει να προστεθεί ως επιτρεπόμενη επέμβαση οι (5) «Θρησκευτικοί χώροι», ήτοι η ανέγερση, διατήρηση, επισκευή κλπ Ιερών Ναών, Μοναστηριών, Παρεκκλησίων, Μετοχιών και βοηθητικών χώρων αυτών κ.λπ. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η κατασκευή Ι. Ναών εντός δασικών εκτάσεων προβλέπεται ήδη στο άρθρο 57 παρ. 1 Ν. 998/79 (δασικός νόμος) όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 36 Ν. 4280/14. Η προσθήκη λοιπόν είναι αναγκαία όχι μόνο για την αποφυγή αξιολογικής αντινομίας μεταξύ των δύο νόμων, αλλά κυρίως για την προστασία των θρησκευτικών χώρων λατρείας που βρίσκονται ήδη εγκαταστημένοι σε ζώνες φυσικής προστασίας, όπως λ.χ. στην Β’ ζώνη προστασίας του Υμηττού, όπως επίσης και για την μελλοντική ανέγερση τέτοιων κτισμάτων, δεδομένου ότι είναι πλήρως εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και ιδιαίτερα χαμηλής όχλησης.