Άρθρο 44 Τροποποίηση του π.δ. 59/2018

Σε σχέση με το άρθρο 44 δεν ορίζονται επακριβώς τα όρια των ζωνών προστασίας,

θα πρέπει να ληφθεί υπόψη κατά τον καθορισμό των χρήσεων των παραπάνω ζωνών οι μεταλλευτικές δραστηριότητες , ως γνωστό τα μεταλλικά ορυκτά όπως είναι ο βωξίτης βρίσκονται σε πολύ συγκεκριμένες περιοχές. Σε περίπτωση που δεν γίνει αυτό, τα αποθέματα του βωξιτικού δυναμικού της χώρας θα περιοριστούν αισθητά με ότι συνεπάγεται αυτό.

Η έλλειψη επιβεβαιωμένων αποθεμάτων βωξίτη για την εταιρεία μας αυτή τη στιγμή , αλλά έχοντας ξεκινήσει μεγάλο ερευνητικό πρόγραμμα, θα δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα βιωσιμότητας εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη βωξίτη σαν και εμάς.

Με γνώμονα το περιβάλλον και την βιωσιμότητα των εταιρειών εξόρυξης , λαμβάνοντας υπόψη τις ειδικές οικολογικές αξιολογήσεις για την προστασία των προστατευόμενων οικοτόπων και ειδών (Λύκος, αγριόγιδο, κλπ) , οι χρήσεις που θα έχουν οι προτεινόμενες ζώνες θα πρέπει να επιτρέπουν τη συγκεκριμένη εξορυκτική δραστηριότητα .

Θεωρώ ανεπίτρεπτο να αλλάζουν χρήσεις γης με νόμο. Να μην επιτρέπονται διάφορες χρήσεις, ούτε ναοί, ούτε μοναστήρια άλλα ούτε οι επεκτάσεις τους. Άναγκη έχουμε απο πράσινο, όχι από εκκλησίες, αρκετές έχουμε. Να μην επιτρέψουμε επόμενες γενιές αυθαιρέτων, σε καμία περίπτωση. Ας ληφθεί υπόψιν η περίπτωση του Προφ. Ηλία στη Β΄ζώνη προστασίας του Υμηττού, είναι ήδη στα σκαριά…

Οι χρήσεις γης δεν πρέπει να αλλάζουν με νόμο, αλλά με ΠΔ, για να ελέγχει το ΣΤΕ τη νομιμότητά τους!Το μόνο που είναι πιο εναρμονισμένο με το φυσικό περιβάλλον είναι τα ΔΕΝΔΡΑ!

«Το μοναδικό αυτό ελληνικό περιβάλλον δεν μας ανήκει. Είμαστε οι θεματοφύλακές του. Είναι το χρέος μας στις γενιές που πέρασαν κι η παρακαταθήκη μας στις γενιές που θα έρθουν. Είναι ένας πλούτος εθνικός τον οποίο δεν έχουμε δικαίωμα να καταναλώσουμε αλλά υποχρέωση να διατηρήσουμε. Το ελληνικό περιβάλλον υπήρξε θύμα του τρόπου με τον οποίον αναπτύχθηκε η χώρα, αλλά και των διαχρονικών αδυναμιών του ελληνικού κράτους… Συμφωνώ απόλυτα. Ας σταματήσουμε πια αυτή την κατρακύλα….

Η δημόσια διαβούλευση ενός τόσο σημαντικού νομοσχεδίου για τις προστατευόμενες περιοχές της χώρας με τίτλο «Εκσυγχρονισμός περιβαλλοντικής νομοθεσίας», εν μέσω καραντίνας στην οποία έχει μπει η χώρα μας και κατ’οίκον περιορισμού των πολιτών, δεν προάγει τις αρχές της διαβούλευσης και της απρόσκοπτης συμμετοχής σε αυτή σύμφωνα με τα οριζόμενα στη σύμβαση Aarhus, σχετικές οδηγίες ΕΕ και την εθνική νομοθεσία. Ενδεικτικά, υπάρχει αδυναμία σύγκλισης συλλόγων, κινημάτων πολιτών, περιβαλλοντικών ΜΚΟ κλπ, αλλά και οργάνων των οποίων οι απόψεις είναι καίριες για το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο όπως πχ Επιτροπή Φύση 2000. Η απομακρυσμένη επαφή μέσω διαδικτύου δεν μπορεί να αντικαταστήσει τις διαδικασίες ζωντανού διαλόγου εντός των συλλογικοτήτων και οργάνων τα οποία αδυνατούν να συγκληθούν ώστε να λάβουν αποφάσεις.
Ζητάμε λοιπόν να πράξετε το αυτονόητο και να αποσύρετε το νομοσχέδιο με τίτλο «Εκσυγχρονισμός περιβαλλοντικής νομοθεσίας» και τη σχετική διαδικασία της δημόσιας διαβούλευσης τουλάχιστον έως ότου επανέλθει η χώρα στην κανονικότητα.
Δεδομένου όμως ότι η δημόσια διαβούλευση κακώς μέχρι σήμερα δεν έχει αποσυρθεί, υποβάλλουμε τις παρακάτω σύντομες παρατηρήσεις και επιφυλασσόμαστε για πιο αναλυτικές παρατηρήσεις και προτάσεις, ύστερα από μια πιο εκ βάθους μελέτη και σύγκλιση των οργάνων μας προκειμένου να παρθούν συλλογικές αποφάσεις:
Τα άρθρα 44, 45, 46 και 47 απαιτούν εκτενέστατη μελέτη την οποία λόγω των εκτάκτων συνθηκών που προαναφέραμε δεν έχουμε μπορέσει να πραγματοποιήσουμε, αλλά ως γενική παρατήρηση βλέπουμε χαλάρωση αντί για αυστηροποίηση των μέτρων προστασίας στις προστατευόμενες περιοχές. Ενδεικτικά, δίνεται η δυνατότητα κατασκευής υποδομών κοινής ωφέλειας , κτιρίων, δρόμων μέσα στον πυρήνα των περιοχών Natura, η δυνατότητα μεταλλευτικών και εξορυκτικών δραστηριοτήτων σε όλες τις ζώνες προστασίας εκτός του πυρήνα των περιοχών Natura, η φύλαξη αντί να ανατεθεί σε ένα ειδικά επανδρωμένο σώμα ανατίθεται στις ήδη υποστελεχωμένες δασικές υπηρεσίες κλπ.

Διαβάζοντας τα σχόλια των συμμετεχόντων εξεπλάγην όταν διαπίστωσα ότι έχει γίνει αντιγραφή και επικόλληση συγκεκριμένων σχολίων τα οποία πιθανόν είναι καθοδηγούμενα. Ο Υμηττός πρέπει να προστατευθεί και να μην επιτραπεί κανενός είδους επέκταση ναών, μοναστηριών και λοιπών θρησκευτικών χώρων. Ζητώ να αποσυρθεί από τη διαβούλευση. Χρειαζόμαστε τα δέντρα, το δάσος!

Όπως σωστά επισημαίνει το WWF Ελλάς σε σχόλιό του που κατατέθηκε στην παρούσα διαβούλευση:
Παρ. 2.α έως 17: Στις ειδικές χρήσεις του π.δ. 59/2018 προστίθεται σύνολο νέων «χρήσεων», οι οποίες ωστόσο δεν έχουν τον τυπικό χαρακτήρα «χρήσεων γης», καθώς αποτελούν δραστηριότητες, λειτουργίες ή έργα χωρίς σαφή αντιστοίχιση με «χρήση γης».
Συγκεκριμένα προστίθενται: (α) δραστηριότητες [όπως βόσκηση (24.9), αλιεία (24.10), συλλογή φυτών…(24.11), θήρα (24.12) και ήπια θαλάσσια αναψυχή (54)], (β) κατασκευές [όπως εγγειοβελτιωτικά έργα αγροτικής ανάπτυξης (24.14) και κατασκευές σε δημόσιους χώρους (48.1-2)] και (γ) έργα ή δραστηριότητες, η φύση ή/και η κλίμακα των οποίων -και άρα το περιβαλλοντικό τους αποτύπωμα- είναι ιδιαίτερα ασαφή και ευρεία ενώ οι ίδιες επιδέχονται περαιτέρω εξειδίκευσης και επιμερισμού [όπως αλιεία (24.10), έργα που αφορούν την αποκατάσταση και βελτίωση των ιχθυαποθεμάτων (55), έργα πρόληψης ή αντιμετώπισης της υφαλμύρινσης υδάτων ή εδαφών (51) και έργα προστασίας από διάβρωση … (51)].
Επίσης σημειώνεται ότι προστίθενται στοιχεία, όπως υδάτινοι βιότοποι (53), τα οποία έχουν παντελώς ασαφή υπόσταση ως χρήση γης (θα πρέπει να θεωρούνται ως φυσική κάλυψη γης ώστε να μη προκληθεί σύγχυση ότι “μέσα σε προστατευόμενες περιοχές μπορεί να κατασκευαστούν υδατοδεξαμενές και φράγματα”).
Ως εκ τούτου, με τη νέα τυπολογία γίνεται ένας προβληματικός συγκερασμός ανάμεσα σε χρήσεις γης και δραστηριότητες-έργα. Προκύπτει δηλαδή ασαφής διάκριση ανάμεσα σε χρήσεις γης που εντάσσονται στη συμβατική τυπολογία των χρήσεων γης και σε δραστηριότητες-έργα, οι οποίες μπορεί και να μην αντιστοιχούν αυστηρά σε «χρήση γης» αλλά και που η ρύθμισή τους συναρτάται άμεσα με την επίτευξη αποτελεσματικής προστασίας και διαχείρισης και αποτελεί αντικείμενο των σχεδίων διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών. Ως συνέπεια, δυσχεραίνεται η χρήση των βασικών κατά την περιβαλλοντική νομοθεσία εργαλείων (π.δ. και σχέδια διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών) για την επίτευξη αποτελεσματικής προστασίας.
Επίσης στις ειδικές χρήσεις γης προστίθενται στοιχεία που προστατεύονται από ειδικότερα νομικά καθεστώτα (π.χ. μνημεία κ.ά. χώροι της αρχαιολογικής νομοθεσίας, δάση και δασικές εκτάσεις κατά τη δασική νομοθεσία). Κατ’ αυτό τον τρόπο, επιχειρείται κάποιου είδους ενσωμάτωση ετερογενών καθεστώτων προστασίας, κάθε ένα από τα οποία αποτελεί αρμοδιότητα διακριτών δημοσίων αρχών, χρησιμοποιεί τα δικά του θεσμικά και τεχνικά εργαλεία, παράγει διαφορετικές έννομες συνέπειες για αρμόδιες αρχές και ενδιαφερομένους, και διαμορφώνει ένα ιδιαίτερο πλαίσιο προστασίας και διαχείρισης, στο οποίο περιλαμβάνονται κανονιστικές ρυθμίσεις χωρικού χαρακτήρα (όπως “χρήσεις γης” και όροι και περιορισμοί σε έργα και δραστηριότητες). Είναι ωστόσο προφανές ότι μια τέτοια “εναρμόνιση” διακριτών καθεστώτων προστασίας στην τυπολογία των χρήσεων γης θα απαιτούσε συνολικότερες αλλαγές στις επιμέρους πολιτικές και όχι την απλή συμπερίληψη ετερογενών ρυθμίσεων προστασίας στην τυπολογία χρήσεων γης. Σε κάθε περίπτωση, διαστέλλεται ακόμα περισσότερο η έννοια των χρήσεων γης και μειώνεται η συνεκτικότητα της συστηματοποίησής τους, με αβέβαια αποτελέσματα τόσο για τον περιβαλλοντικό όσο και για τον χωρικό σχεδιασμό.

Επί της αρχής, η τροποποίηση του Π.Δ. για τις Χρήσεις Γης με το παρόν νομοσχέδιο αποτελεί μία ανησυχητική εξέλιξη καθώς με αυτόν τον τρόπο αποφεύγεται ο έλεγχος της νομιμότητας των εν λόγω διατάξεων από το Σ.τ.Ε.

Από και πέρα, αποτελεί παραλογισμό και απόλυτη παραφωνία η προσθήκη των ζωνών αναζήτησης, έρευνας, και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων στις “ζώνες διαχείρισης οικοτόπων και ειδών”. Στην αρχική, μάλιστα, έκδοση του νομοσχεδίου όπως αυτή αναρτήθηκε στο opengov, η αναζήτηση, έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων είχε συμπεριληφθεί μέσα στις ζώνες “απόλυτης προστασίας της φύσης” και αποσύρθηκε μετά από έντονες αντιδράσεις. Σε κάθε περίπτωση, η ένταξη των διαδικασιών εξόρυξης πετρελαίου και αερίου σε περιβαλλοντικές ζώνες αποτελεί ένα οξύμωρο σχήμα και εναντιώνεται στην ίδια την φύση της περιβαλλοντικής πολιτικής μίας χώρας: οι εξορύξεις υδρογονανθράκων αφενός αποτελούν μία από τις πιο καταστροφικές για το περιβάλλον ανθρώπινες δραστηριότητες αφετέρου θα πρέπει να εκλείψουν στο εγγύς μέλλον προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κλιματική κρίση και να συγκρατηθεί η αύξηση της μέσης πλανητικής θερμοκρασίας όσο πιο κοντά στον 1,5°C είναι εφικτό (στόχος της Συμφωνίας των Παρισίων).

Θα πρότεινα διαγραφή από τις (α) δραστηριότητες τα εξής: βόσκηση (24.9), αλιεία (24.10), συλλογή φυτών…(24.11) και θήρα (24.12), λόγω του ότι είναι ασαφή και δεν θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνονται σε τέτοια ευαίσθητα θέματα όταν μιλάμε για προστασία του περιβάλλοντος χωρίς τις αναγκαίες μελέτες για την ζημιά που κάνουν στο περιβάλλον και την βιοποικιλότητα.

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

Με το παρόν κεφάλαιο επιχειρείται σε έννοιες όπως το δάσος ή ο βιότοπος που χρήζουν προστασίας και διαχείρισης ή και διατήρησης να δοθεί η έννοια της χρήσης μέσω πολεοδομικών όρων και κάτι που δύναται να επιτρέπεται ή να απαγορεύεται κατά βούληση.

ΖΩΝΕΣ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΠ

· Αν επιτραπούν τα όσα αναφέρονται ως δραστηριότητες εντός των ΠΠ θα προκληθούν σοβαρά και ενδεχομένως μη αναστρέψιμα προβλήματα στα οικοσυστήματα και στην οικονομία της χώρας. Εάν επιτραπούν ορισμένες δραστηριότητες τότε αυτές θα οδηγήσουν στην κατάτμηση των ενδιαιτημάτων και την αλλοίωση του χαρακτήρα των προστατευόμενων περιοχών. Αυτό δεν αφορά μόνο την προστασία του περιβάλλοντος, αλλά και την προστασία της οικονομίας της χώρας, καθώς η αλλοίωση των προστατευόμενων οικοσυστημάτων θα έχει σοβαρές επιπτώσεις μεσομακροπρόθεσμα, πρωτίστως στις τοπικές κοινωνίες αλλά και ευρύτερα. Σε μελλοντικό χρόνο θα πρέπει να βρεθούν δυνατότητες αειφόρου ανάπτυξης των περιοχών που θα πληγούν. Συνεπώς, το ίδιο κράτος θα ζημιωθεί διπλά.

· Το να επιτρέπονται δραστηριότητες που κατακερματίζουν τα οικοσυστήματα εντός των ΠΠ και τις υποβαθμίζουν ανεπανόρθωτα θα οδηγήσει στην αξιοπιστία της χώρας στα ευρωπαϊκά δεδομένα προστασίας του περιβάλλοντος και της συνέργειας αυτής με την αειφόρο ανάπτυξη των τοπικών πληθυσμών.

· Η οδοποιϊα εντός ΠΠ δεν θα πρέπει να ξεπερνά τις προδιαγραφές που θέτει η δασική οδοποιϊα και να διανοιχθούν μόνο όπου κρίνεται απολύτως απαραίτητο.

· Τα δίκτυα υποδομής δεν θα πρέπει να διέρχονται εντός ΠΠ, εκτός και εάν υφίσταται εξαιρετικοί λόγοι δημοσίου συμφέροντος και σίγουρα θα πρέπει να είναι υπόγεια, για να αποφευχθεί ο κίνδυνος καταστροφικών πυρκαγιών.

· Είναι κρίσιμο σε ευαίσθητες οικολογικά περιοχές να μετρηθεί η φέρουσα ικανότητα αυτής προτού αδειοδοτηθεί η οποιαδήποτε δραστηριότητα.

· Είναι αναγκαίο για τη διατήρηση των ΠΠ να αποσυρθούν τα μέρη των άρθρων που επιτρέπουν τις εξορυκτικές δραστηριότητες καθώς και οι ΑΠΕ γιατί είναι βιομηχανικές εγκαταστάσεις που θα καταστρέψουν τους οικότοπους και οδηγήσουν στην καλύτερη περίπτωση σε φυγή είδη ή στη χειρότερη σε θανάτωση.

· Οι βιομηχανικές εγκαταστάσεις ΑΠΕ σε συνδυασμό με τα συνοδά έργα (διάνοιξη δρόμων, καλωδιώσεις κλπ) υποβαθμίζουν ανεπανόρθωτα το φυσικό περιβάλλον και θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο τη βιοποικιλότητα των προστατευόμενων περιοχών καθώς απιτούν μεγάλης κλίμακας αποψιλώσεις. Η χωροθέτηση των εγκαταστάσεων ΑΠΕ πρέπει να γίνεται στο ήδη διαταραγμένο περιβάλλον και και να αφεθεί το αδιατάρακτο ενιαίο και δίχως παρεμβάσεις που θα το θέτουν σε κίνδυνο.

· Προτείνεται η απόσυρση των παραγράφων 14α, 14β, 14γ και 14δ του άρθρου 45 μέχρις ότου ολοκληρωθούν οι Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες, καταρτιστούν τα Σχέδια Διαχείρισης και εκδοθούν τα Προεδρικά Διατάγματα για το σύνολο των ΠΠ.

17 με την οποία προστίθενται στο Π.Δ. 59/2018 τα άρθρα 14α -14δ. Στα άρθρα αυτά που ορίζουν τις επιτρεπόμενες επεμβάσεις σε ζώνες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και κυρίως στο άρθρο 14β πρέπει να προστεθεί ως επιτρεπόμενη επέμβαση οι (5) «Θρησκευτικοί χώροι», ήτοι η ανέγερση, διατήρηση, επισκευή κλπ Ιερών Ναών, Μοναστηριών, Παρεκκλησίων, Μετοχιών και βοηθητικών χώρων αυτών κ.λπ. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η κατασκευή Ι. Ναών εντός δασικών εκτάσεων προβλέπεται ήδη στο άρθρο 57 παρ. 1 Ν. 998/79 (δασικός νόμος) όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 36 Ν. 4280/14. Η προσθήκη λοιπόν είναι αναγκαία όχι μόνο για την αποφυγή αξιολογικής αντινομίας μεταξύ των δύο νόμων, αλλά κυρίως για την προστασία των θρησκευτικών χώρων λατρείας που βρίσκονται ήδη εγκαταστημένοι σε ζώνες φυσικής προστασίας, όπως λ.χ. στην Β’ ζώνη προστασίας του Υμηττού, όπως επίσης και για την μελλοντική ανέγερση τέτοιων κτισμάτων, δεδομένου ότι είναι πλήρως εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και ιδιαίτερα χαμηλής

Άρθρο 44
Τροποποίηση π.δ. 59/2018

Η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδας ζητάει να απαλειφτεί η προσθήκη της θήρας ως χρήση γης στο σημείο 24.12 της επιχειρούμενης τροποποίησης τους ΠΔ 59/2018.
Και αυτό διότι από τη σύσταση του ελληνικού κράτους και με βάση τις κοινοτικές οδηγίες, το κυνήγι δεν αντιμετωπίζεται ως χρήση γης ή κάλυψη γης, αλλά ως υπαίθρια κοινωνικοοικονομική δραστηριότητα αναψυχής.

Κάτω από αυστηρό νομικό πλαίσιο και ειδικές ρυθμιστικές αποφάσεις, η θήρα ασκείται οριζόντια, πάνω και πέρα από την πολεοδομική έννοια της χρήσης γης.
Με βάση τον Αστικό Κώδικα (άρθρο 1077 του ΑΚ), η θήρα σχετίζεται αποκλειστικά και μόνο με το θήραμα, και όχι με την ιδιοκτησία της γης, ή την κάλυψη της γης ή τη χρήση της γης. Το θήραμα, μάλιστα, ανήκει στον πρώτο νόμιμο καρπωτή του (κυνηγό).
Η συγκεκριμένη χωροταξική διευθέτηση για την θήρα που επιχειρείται από το νομοσχέδιο, συνιστά και εισάγει μία καινοφανή έννοια. Και αυτό είναι κάτι που αναπόφευκτα θα επιφέρει τεράστια δυσλειτουργία στους χρήστες και την διοίκηση, σε ότι αφορά την ρεαλιστική εφαρμογή της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας.

Άρθρο 14β
Ζώνη προστασίας της φύσης

Η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδας θεωρεί ότι στην Ζώνη προστασίας της φύσης η θήρα πρέπει να επιτρέπεται. Ειδικές ρυθμίσεις θήρας, πέρα από τις υφιστάμενες, στην εν λόγω Ζώνη, θα πρέπει να λαμβάνονται μόνο στην έκταση που καταλαμβάνουν τα κρίσιμα ενδιαιτήματα ειδών χαρακτηρισμού, εφόσον τεκμηριωμένα προκύπτει ότι η δραστηριότητα του κυνηγίου αποτελεί σημαντική πίεση ή απειλή για τα είδη χαρακτηρισμού. Οι ανωτέρω ρυθμίσεις θήρας δεν είναι αναγκαίες εφόσον τα είδη χαρακτηρισμού της περιοχής βρίσκονται σε ικανοποιητική κατάσταση διατήρησης. Οι ρυθμίσεις θήρας θα πρέπει να αξιολογούνται κατά τον περίτροπο χρόνο αναθεώρησης του Διαχειριστικού σχεδίου.

Άρθρο 14γ
Ζώνη διαχείρισης οικοτόπων και ειδών

Εν ονόματι των 200.000 κυνηγών που εκπροσωπεί, η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδας ζητάει να συμπεριλαμβάνεται εξαρχής η θήρα, στις δράσεις που επιτρέπονται εντός της Ζώνης Διαχείρισης οικοτόπων & ειδών.
Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να ακολουθούνται οι προβλέψεις που καθορίζονται στην Ζώνη προστασίας της φύσης : “(24) Αγροτικές εκμεταλλεύσεις – εγκαταστάσεις και δραστηριότητες, με εξειδίκευση ανά υποκατηγορίες ανάλογα με τη Ζώνη”.
Στην Ζώνη διαχείρισης οικοτόπων και ειδών, εξ ορισμού δεν περιλαμβάνονται κρίσιμα ενδιαιτήματα ειδών κοινοτικού ενδιαφέροντος, καθώς και οικότοποι προτεραιότητας, όπως συμβαίνει στις δύο προηγούμενες ζώνες. Άρα η θήρα στην Γ ζώνη πρέπει να ασκείται σύμφωνα με τις υφιστάμενες αυστηρές προβλέψεις της εθνικής νομοθεσίας, χωρίς περαιτέρω «εξειδίκευση». Οι υφιστάμενοι αυστηροί περιορισμοί χρόνου θήρας, αριθμού θηρευομένων ειδών, τρόπων και μέσων θήρας, περιοχών εκτός θήρας κ.α., καθώς και η ύπαρξη της ετήσιας Ρυθμιστικής Απόφασης του Υπουργού Περιβάλλοντος και των τοπικών δασικών ρυθμίσεων θήρας, εξασφαλίζουν τον μεγαλύτερο στην Ευρώπη βαθμό ασφαλείας, όσον αφορά στις διατάξεις προστασίας των ειδών.
Παράλληλα, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το ΣτΕ (ΣτΕ 1047/2001) έχει δεχθεί ότι “η θήρα αποτελεί μορφή διαχείρισης της άγριας πανίδας, η οποία μπορεί να επιτρέπεται βάσει πάντοτε ρητών κανονιστικών διατάξεων……”.
Προκύπτει επομένως ότι η θήρα δεν θα πρέπει να τίθεται υπό αμφισβήτηση σε μία ζώνη που φέρει τον τίτλο: «Ζώνη διαχείρισης οικοτόπων και ειδών».
Όλες οι υφιστάμενες απαγορεύσεις κυνηγίου και αυτές που θα προκύψουν σε τμήμα του δικτύου Natura, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι αφορούν μία ανθρώπινη παραδοσιακή δραστηριότητα (ερασιτεχνική θήρα), η οποία ποτέ δεν θεωρήθηκε από επιστήμονες ως υπεύθυνη για την εξαφάνιση κανενός είδους. Πέραν τούτου, όμως, αποτελεί και αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτιστικής μας παράδοσης, συμβάλλοντας σημαντικά στην οικονομική ανάπτυξη της υπαίθρου και στην βελτίωση της ποιότητας ζωής των Ελλήνων.
Tο εν λόγω νομοσχέδιο πρέπει να φροντίσει, ώστε να μην υπάρχει δυσαναλογία στην σχέση περιβαλλοντικών προβλημάτων και αντίστοιχης νομικής προστασίας, την στιγμή που το πλέον δυσεπίλυτο και κρίσιμο πρόβλημα για την επιβίωση των ειδών της άγριας ζωής, είναι η υποβάθμιση και η απώλεια των οικοτόπων σε διεθνές επίπεδο (The Global 2000 Report to the President, WWF, IUCN κ.α.).
Οι υποχρεώσεις του κράτους από το άρθρο 24 του Συντάγματος, όσον αφορά στην προστασία της άγριας πανίδας, δεν θα πρέπει να εξαντλούνται σε απαγορευτικές για το κυνήγι διατάξεις. Σε αυτό το πνεύμα η Ε.Ε. χρηματοδοτεί Πρόγραμμα προώθησης και συνεργασίας μεταξύ των Κυνηγετικών Οργανώσεων και των Διαχειριστικών Αρχών των περιοχών NATURA με τον τίτλο: «NATURA 2000. Μια ευκαιρία για τη βιοποικιλότητα και το κυνήγι στην Ευρώπη» (NATURA 2000. An opportunity for Biodiversity and Hunting in Europe).

Άρθρο 14δ
Ζώνη βιώσιμης διαχείρισης φυσικών πόρων

Η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδας ζητάει να προβλέπεται εξ αρχής η άσκηση της θήρας στη Ζώνη βιώσιμης διαχείρισης φυσικών πόρων, εφόσον δεν προβλέπεται διαφορετικά από τη δασική νομοθεσία και τις ειδικές ρυθμιστικές αποφάσεις.
Η διερεύνηση της ειδικής περιβαλλοντικής επίπτωσης που προβλέπει το νομοσχέδιο, σε ό,τι αφορά τη θήρα στην Ζώνη βιώσιμης διαχείρισης φυσικών πόρων, έρχεται σε αντίθεση με την οδηγία 2001/42/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (L 197), με την οποία καθιερώθηκε η υποχρέωση προηγούμενης εκτίμησης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων και προγραμμάτων, τα οποία τεκμαίρεται ότι έχουν σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον.
Το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας καθορίζεται στο άρθρο 3, χωρίς να γίνεται καμία αναφορά στην θήρα. Παρομοίως καμία αναφορά για την θήρα δεν γίνεται και στα παραρτήματα Ι και ΙΙ της οδηγίας 85/337/ΕΟΚ, για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον, επειδή ακριβώς η επίδραση της θήρας δεν κρίνεται σημαντική.
Αντίθετα, για να ασκηθεί θήρα έχει προηγηθεί της ετήσιας Υπουργικής ρυθμιστικής Απόφασης συνολική επιστημονική μελέτη, ως προς ένα έκαστο των θηρευσίμων ειδών.
Η μελέτη αυτή καλείται κάθε φορά να τεκμηριώσει ότι κανένα θηρεύσιμο είδος δεν διατρέχει κίνδυνο αφανισμού ή μειώσεως του πληθυσμού του σε μη ικανοποιητικό επίπεδο, ενώ συμπεριλαμβάνει, επίσης, τεκμηριωμένη έκθεση, όσον αφορά στην επίδραση της θηρευτικής δραστηριότητας σε απολύτως προστατευτέα είδη (και ειδικότερα όσον αφορά τη δυνατότητα ελέγχου και λαθροθηρίας, προκειμένου να τηρηθούν οι υποχρεώσεις που απορρέουν από τη Συνθήκη της Βέρνης και την Οδηγία 79/409/ΕΟΚ.
Επίσης, στην ίδια μελέτη γίνεται και ειδική έρευνα, όσον αφορά στην επίδραση των χρονικών ορίων της κυνηγετικής περιόδου (ενάρξεως και λήξεως) επί της αναπαραγωγικής δυνατότητας των ως άνω ειδών, η οποία εκκινεί από την υφιστάμενη πραγματική κατάσταση, όσο το δυνατόν εγγύτερα χρονικώς (και πάντως είναι μεταγενέστερη της λήξεως της προηγούμενης κυνηγετικής περιόδου, όπως απαιτεί η νομολογία του ΣτΕ).
Με βάση όσα προαναφέρθηκαν είναι πρόδηλο ότι, η διερεύνηση της ειδικής περιβαλλοντικής επίπτωσης για την θήρα που φαίνεται να υιοθετεί το νομοσχέδιο στην Δ΄ Ζώνη, έχει ήδη υπερκαλυφθεί κατά την τεκμηρίωση των ειδικών ρυθμίσεων που διέπουν το κυνήγι, σε εθνικό και τοπικό επίπεδο.

Το νομοσχέδιο θα πρέπει να αποσυρθεί από τη διαβούλευση σ αυτή τη χρονική συγκυρία λόγω έκτακτων συνθηκών.
Όσον αφορά το περιεχόμενο δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να επιτρέπονται διάφορες χρήσεις όπως ναοί, μοναστήρια ή επεκτάσεις τους.
Επίσης δε μπορεί να αλλάζουν χρήσεις γης με νόμο. Μόνο με ΠΔ για να ελέγχεται η νομιμότητά τους.

Υπό το καθεστώς της πανδημίας του κορωνοιού, που έχει αλλάξει άρδην τη ζωή και καθημερινότητα όλων, έχει προσθέσει μεγάλη αβεβαιότητα και αγωνία για το άμεσο μέλλον, καθώς και οικονομική απώλεια για πολλούς, το σχέδιο νόμου πρέπει να αποσυρθεί από τη διαβούλευση έως ότου επιστρέψουμε στον κανονικό ρυθμό ζωής. Για την ουσιαστική συμμετοχή μας στη διαβούλευση απαιτείται να είμαστε νηφάλιοι και να υπάρχει η δυνατότητα της εμπεριστατωμένης μελέτης, της συνάθροισης, συνεργασίας και απαραίτητης συναπόφασης για φορείς, συλλογικότητες και νομικά πρόσωπα.

Επί της αρχής, σχετικά με το άρθρο 44 που τροποποιεί το Π.Δ. 59/ ΦΕΚ 114Α/2018 περί χρήσεων γης, δεν είναι νόμιμη η τροποποίηση ενός Π.Δ. με νόμο, δεδομένου ότι δεν μπορεί να ελεγχθεί από το ΣΤΕ η νομιμότητα των προτεινομένων ρυθμίσεων. Είναι ένας πολύ σοβαρός λόγος που επιβάλλει την απόσυρση του νομοσχεδίου.
Επίσης στις ειδικές χρήσεις γης προστίθενται μνημεία κ.ά. αρχαιολογικοί χώροι που προστατεύονται από την αρχαιολογική νομοθεσία, δάση και δασικές εκτάσεις που προστατεύονται από τη δασική νομοθεσία. Οι Ζώνες Α και Β της αρχαιολογικής νομοθεσίας θεωρούνται ως γενικών χρήσεων γης!

Στις ειδικές χρήσεις του π.δ. 59/2018 προστίθεται σύνολο νέων «χρήσεων», οι οποίες δεν έχουν τον τυπικό χαρακτήρα χρήσεων γης αλλά αποτελούν δραστηριότητες, λειτουργίες ή έργα.
Το δάσος χαρακτηρίζεται κατά περίπτωση ως χρήση γης, που μπορεί να αλλάζει ανάλογα με διαφορετική ερμηνεία του νόμου κάθε φορά! Αυτό, σε συνδυασμό με τις ιδιαίτερα πολλές επιτρεπόμενες χρήσεις στη Ζώνη απόλυτης προστασίας της φύσης (άρθρο 44, παρ. 14α), στη Ζώνη προστασίας της φύσης (άρθρο 44, παρ. 14β), στη Ζώνη διαχείρισης οικοτόπων και ειδών (άρθρο 44, παρ. 14γ), συνεπάγεται απώλεια της προστατευτικού καθεστώτος που απολαμβάνει πολύτιμος φυσικός πλούτος, σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Ζητάμε να αποσυρθεί το νομοσχέδιο από τη δημόσια διαβούλευση μέχρι την επιστροφή στην κανονικότητα και να δοθεί επαρκής χρόνος για την ουσιαστική συμμετοχή στη διαβούλευση ενός τόσο σημαντικού νομοσχεδίου.

Αδιανόητο να επιτρέπονται διάφορες χρήσεις γης. Αφήστε τις εκτάσεις αυτές ήσυχες και εκτός οποιονδηποτε σχεδιων για ανοικοδομήσεις και επεκτάσεις.
Επίσης δε γινεται να επιτραπεί να αλλάζουν οι χρησεις γης με νόμο αλλά μόνο με ΠΔ, για να ελέγχεται ετσι η νομιμότητά τους.

Υπό το καθεστώς της πανδημίας του κορωνοιού, που έχει αλλάξει άρδην τη ζωή και καθημερινότητα όλων, έχει προσθέσει μεγάλη αβεβαιότητα και αγωνία για το άμεσο μέλλον, καθώς και οικονομική απώλεια για πολλούς, το σχέδιο νόμου πρέπει να αποσυρθεί από τη διαβούλευση έως ότου επιστρέψουμε στον κανονικό ρυθμό ζωής. Για την ουσιαστική συμμετοχή μας στη διαβούλευση απαιτείται να είμαστε νηφάλιοι και να υπάρχει η δυνατότητα της εμπεριστατωμένης μελέτης, της συνάθροισης, συνεργασίας και απαραίτητης συναπόφασης για φορείς, συλλογικότητες και νομικά πρόσωπα.
Επί της αρχής, σχετικά με το άρθρο 44 που τροποποιεί το Π.Δ. 59/ ΦΕΚ 114Α/2018 περί χρήσεων γης, δεν είναι νόμιμη η τροποποίηση ενός Π.Δ. με νόμο, δεδομένου ότι δεν μπορεί να ελεγχθεί από το ΣΤΕ η νομιμότητα των προτεινομένων ρυθμίσεων. Είναι ένας πολύ σοβαρός λόγος που επιβάλλει την απόσυρση του νομοσχεδίου.
Επίσης στις ειδικές χρήσεις γης προστίθενται μνημεία κ.ά. αρχαιολογικοί χώροι που προστατεύονται από την αρχαιολογική νομοθεσία, δάση και δασικές εκτάσεις που προστατεύονται από τη δασική νομοθεσία. Οι Ζώνες Α και Β της αρχαιολογικής νομοθεσίας θεωρούνται ως γενικών χρήσεων γης!
Στις ειδικές χρήσεις του π.δ. 59/2018 προστίθεται σύνολο νέων «χρήσεων», οι οποίες δεν έχουν τον τυπικό χαρακτήρα χρήσεων γης αλλά αποτελούν δραστηριότητες, λειτουργίες ή έργα.
Το δάσος χαρακτηρίζεται κατά περίπτωση ως χρήση γης, που μπορεί να αλλάζει ανάλογα με διαφορετική ερμηνεία του νόμου κάθε φορά! Αυτό, σε συνδυασμό με τις ιδιαίτερα πολλές επιτρεπόμενες χρήσεις στη Ζώνη απόλυτης προστασίας της φύσης (άρθρο 44, παρ. 14α), στη Ζώνη προστασίας της φύσης (άρθρο 44, παρ. 14β), στη Ζώνη διαχείρισης οικοτόπων και ειδών (άρθρο 44, παρ. 14γ), συνεπάγεται απώλεια της προστατευτικού καθεστώτος που απολαμβάνει πολύτιμος φυσικός πλούτος, σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Ζητάμε να αποσυρθεί το νομοσχέδιο από τη δημόσια διαβούλευση μέχρι την επιστροφή στην κανονικότητα και να δοθεί επαρκής χρόνος για την ουσιαστική συμμετοχή στη διαβούλευση ενός τόσο σημαντικού νομοσχεδίου.

Υπό το καθεστώς της πανδημίας του κορωνοιού, που έχει αλλάξει άρδην τη ζωή και καθημερινότητα όλων, έχει προσθέσει μεγάλη αβεβαιότητα και αγωνία για το άμεσο μέλλον, καθώς και οικονομική απώλεια για πολλούς, το σχέδιο νόμου πρέπει να αποσυρθεί από τη διαβούλευση έως ότου επιστρέψουμε στον κανονικό ρυθμό ζωής. Για την ουσιαστική συμμετοχή μας στη διαβούλευση απαιτείται να είμαστε νηφάλιοι και να υπάρχει η δυνατότητα της εμπεριστατωμένης μελέτης, της συνάθροισης, συνεργασίας και απαραίτητης συναπόφασης για φορείς, συλλογικότητες και νομικά πρόσωπα.
Επί της αρχής, σχετικά με το άρθρο 44 που τροποποιεί το Π.Δ. 59/ ΦΕΚ 114Α/2018 περί χρήσεων γης, δεν είναι νόμιμη η τροποποίηση ενός Π.Δ. με νόμο, δεδομένου ότι δεν μπορεί να ελεγχθεί από το ΣΤΕ η νομιμότητα των προτεινομένων ρυθμίσεων. Είναι ένας πολύ σοβαρός λόγος που επιβάλλει την απόσυρση του νομοσχεδίου.
Επίσης στις ειδικές χρήσεις γης προστίθενται μνημεία κ.ά. αρχαιολογικοί χώροι που προστατεύονται από την αρχαιολογική νομοθεσία, δάση και δασικές εκτάσεις που προστατεύονται από τη δασική νομοθεσία. Οι Ζώνες Α και Β της αρχαιολογικής νομοθεσίας θεωρούνται ως γενικών χρήσεων γης!
Στις ειδικές χρήσεις του π.δ. 59/2018 προστίθεται σύνολο νέων «χρήσεων», οι οποίες δεν έχουν τον τυπικό χαρακτήρα χρήσεων γης αλλά αποτελούν δραστηριότητες, λειτουργίες ή έργα.
Το δάσος χαρακτηρίζεται κατά περίπτωση ως χρήση γης, που μπορεί να αλλάζει ανάλογα με διαφορετική ερμηνεία του νόμου κάθε φορά! Αυτό, σε συνδυασμό με τις ιδιαίτερα πολλές επιτρεπόμενες χρήσεις στη Ζώνη απόλυτης προστασίας της φύσης (άρθρο 44, παρ. 14α), στη Ζώνη προστασίας της φύσης (άρθρο 44, παρ. 14β), στη Ζώνη διαχείρισης οικοτόπων και ειδών (άρθρο 44, παρ. 14γ), συνεπάγεται απώλεια της προστατευτικού καθεστώτος που απολαμβάνει πολύτιμος φυσικός πλούτος, σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Ζητάμε να αποσυρθεί το νομοσχέδιο από τη δημόσια διαβούλευση μέχρι την επιστροφή στην κανονικότητα και να δοθεί επαρκής χρόνος για την ουσιαστική συμμετοχή στη διαβούλευση ενός τόσο σημαντικού νομοσχεδίου.

Θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε προσθήκη στο άρθρο 44 του νομοσχεδίου και συγκεκριμένα στην παράγραφο 17 με την οποία προστίθενται στο Π.Δ. 59/2018 τα άρθρα 14α -14δ. Στα άρθρα αυτά που ορίζουν τις επιτρεπόμενες επεμβάσεις σε ζώνες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και κυρίως στο άρθρο 14β πρέπει να προστεθεί ως επιτρεπόμενη επέμβαση οι (5) «Θρησκευτικοί χώροι», ήτοι η ανέγερση, διατήρηση, επισκευή κλπ Ιερών Ναών, Μοναστηριών, Παρεκκλησίων, Μετοχιών και βοηθητικών χώρων αυτών κ.λπ. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η κατασκευή Ι. Ναών εντός δασικών εκτάσεων προβλέπεται ήδη στο άρθρο 57 παρ. 1 Ν. 998/79 (δασικός νόμος) όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 36 Ν. 4280/14. Η προσθήκη λοιπόν είναι αναγκαία όχι μόνο για την αποφυγή αξιολογικής αντινομίας μεταξύ των δύο νόμων, αλλά κυρίως για την προστασία των θρησκευτικών χώρων λατρείας που βρίσκονται ήδη εγκαταστημένοι σε ζώνες φυσικής προστασίας, όπως λ.χ. στην Β’ ζώνη προστασίας του Υμηττού, όπως επίσης και για την μελλοντική ανέγερση τέτοιων κτισμάτων, δεδομένου ότι είναι πλήρως εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και ιδιαίτερα χαμηλής όχλησης.

Θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε προσθήκη στο άρθρο 44 του νομοσχεδίου και συγκεκριμένα στην παράγραφο 17 με την οποία προστίθενται στο Π.Δ. 59/2018 τα άρθρα 14α -14δ. Στα άρθρα αυτά που ορίζουν τις επιτρεπόμενες επεμβάσεις σε ζώνες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και κυρίως στο άρθρο 14β πρέπει να προστεθεί ως επιτρεπόμενη επέμβαση οι (5) «Θρησκευτικοί χώροι», ήτοι η ανέγερση, διατήρηση, επισκευή κλπ Ιερών Ναών, Μοναστηριών, Παρεκκλησίων, Μετοχιών και βοηθητικών χώρων αυτών κ.λπ. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η κατασκευή Ι. Ναών εντός δασικών εκτάσεων προβλέπεται ήδη στο άρθρο 57 παρ. 1 Ν. 998/79 (δασικός νόμος) όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 36 Ν. 4280/14. Η προσθήκη λοιπόν είναι αναγκαία όχι μόνο για την αποφυγή αξιολογικής αντινομίας μεταξύ των δύο νόμων, αλλά κυρίως για την προστασία των θρησκευτικών χώρων λατρείας που βρίσκονται ήδη εγκαταστημένοι σε ζώνες φυσικής προστασίας, όπως λ.χ. στην Β’ ζώνη προστασίας του Υμηττού, όπως επίσης και για την μελλοντική ανέγερση τέτοιων κτισμάτων, δεδομένου ότι είναι πλήρως εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και ιδιαίτερα χαμηλής όχλησης.

Τροποποιείται με νόμο ένα ΠΔ που αφορά τον αστικό ιστό και μάλιστα εφαρμόζεται στις προστατευόμενες περιοχές. Για να μην επιβληθούν και άλλα πρόστιμα εκατομμυρίων στην Ελλάδα προτείνεται η απόσυρση των παρ. 14α, 14β, 14γ και 14δ του άρθρου 45 μέχρις ότου ολοκληρωθούν οι Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες, καταρτιστούν τα Σχέδια Διαχείρισης και εκδοθούν τα Προεδρικά Διατάγματα για το σύνολο των Προστατευόμενων Περιοχών. Με την παρούσα ρύθμιση θα προκληθούν μη αναστρέψιμη ζημιά σε οικοσυστήματα που χρήζουν προστασίας ανεξαρτήτου ζωνοποίησης. Θα αλλοιωθούν προστατευόμενες περιοχές ειδικά γύρω από τα μεγάλα αστικά κέντρα που δεν έχουν άλλες διεξόδους πλην των προστατευόμενων περιοχών για ποιότητα ζωής, οξυγόνο και ελεύθερο χώρο. Το να επιτραπούν δραστηριότητες που κατακερματίζουν τις προστατεύομενες περιοχές εκθέτουν την χώρα σε επιβολή οικονομικών κυρώσεων αλλά και υποβαθμίζουν τη ποιότητα ζωής των πολιτών της. Θα πρέπει να υπάρχει και μέτρηση φέρουσας ικανότητας κάθε περιοχής πριν φτάσει στο σημείο όπου η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη, κάτι που δεν έχει γίνει μέχρι της παρούσης για αυτό φτάσαμε στη χρεωκοπία οικονομική και ηθική. Σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές οδηγίες οι βιομηχανικές εγκαταστάσεις, τα ΑΠΕ και τα συνοδά τους έργα (οδοποιϊα, δίκτυα κτλ.) υποβαθμίζουν μη αναστρέψιμα το περιβάλλον και την αισθητική, δημιουργούν αίσθημα απαισιοδοξίας στους πολίτες (για αυτό οι βιομηχανικές περιοχές του εξωτερικού δεν είναι ορατές από εθνικές οδούς και πόλεις-οικισμούς κτλ.) και προτείνεται να χωροθετούνται μόνον στο ήδη διαταραγμένο ανθρωπογενές περιβάλλον. Δυστυχώς δεν μεταφέρεται καμία τεχνογνωσία από το εξωτερικό, η φαβελοποίηση στη χώρα συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό με ότι αυτό φέρνει (οικονομικό κόστος-εγκληματικότητα-ασθένειες κτλ.) και ίσως το Υπουργείο να σκεφτεί να αφαιρέσει το τίτλο Περιβάλλον που κατέχει τόσα χρόνια καταχρηστικά.

ΖΩΝΕΣ ΕΝΤΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ-ΣΧΟΛΙΑ

Στο συγκεκριμένο Κεφάλαιο του Σ.Ν. το ΔΙΚΤΥΟ των Φ.Δ. των Π.Π. εκφράζει τον ιδιαίτερο προβληματισμό του για την επιχειρούμενη προσπάθεια του ΥΠΕΝ να υπάρξει η προσπάθεια απόδοσης σε έννοιες όπως το ‘Δάσος’ ή ο ‘Βιότοπος’, που ως γνωστόν χρήζουν ειδικής Προστασίας και Διαχείρισης ή και Διατήρησης εξαιτίας του γεγονότος ότι συνιστούν οικολογικές καλύψεις, να δοθεί ο χαρακτηρισμός της δυνητικής ‘Χρήσης Γης μέσω Πολεοδομικών Όρων’ και αυτό να αποτελεί κάτι που θα δύναται όχι μόνον να επιτρέπεται ή να απαγορεύεται κατά βούληση αλλά και, κυρίως, να αλλάζει. Στο Σ.Ν. περιλαμβάνεται η πρόβλεψη ότι ως προς το προστατευόμενο αντικείμενο, οι Προστατευόμενες Περιοχές Natura θα χωρίζονται σε 4 Ζώνες κλιμακούμενης προστασίας (από τον Πυρήνα έως την Περιφερειακή Ζώνη), και σε καθεμία από αυτές αντιστοιχούνται συγκεκριμένες ‘Χρήσεις Γης’. Αν και το ΥΠΕΝ απέσυρε, μια ημέρα μετά την ανάρτηση του Σ.Ν για Διαβούλευση, την πρόβλεψη ‘…… περί εξορυκτικών δραστηριοτήτων (Ορυχεία – Λατομεία – Μεταλλεία, Αμμοληψία, Ζώνες αναζήτησης, έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων) στους Πυρήνες των Π.Π. – Ζώνη Απόλυτης Προστασίας της Φύσης ….’, εξακολουθεί να την διατηρεί σε όλες τις υπόλοιπες Ζώνες (στις οποίες περιλαμβάνονται οι Ζώνες Προστασίας της Φύσης), παράλληλα με άλλες ασύμβατες χρήσεις. Αν σε όλες τις Ζώνες μιας Προστατευόμενης Περιοχής, πλην του Πυρήνα, επιτρέπονται Μεταλλευτικές δραστηριότητες και Εξορύξεις Υδρογονανθράκων εύλογα αναρωτιέται κάθε ευαισθητοποιημένος πολίτης για την προστασία του περιβάλλοντος από τι άραγε πρέπει να προστατευθεί μια Προστατευόμενη Περιοχή Natura, αν όχι από Βιομηχανικές Εγκαταστάσεις υψηλής επικινδυνότητας; Είναι σαφές κατά την άποψη του ΔΙΚΤΥΟΥ ότι με το παρόν Σ.Ν., επιχειρείται μια σαφής αποδυνάμωση της Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας για την αποτελεσματική Προστασία του Φυσικού Περιβάλλοντος και αναπόφευκτα θα δημιουργηθούν πολλαπλά προβλήματα στις Π.Π. με σοβαρές επιπτώσεις όχι μόνον για τα προστατευταία αντικείμενα αλλά και για τις ίδιες τις Τοπικές Κοινωνίες. Είναι προφανές ότι σε Ευρωπαϊκό επίπεδο δεν υπάρχει ανάλογο παράδειγμα Πλαισίου προστασίας και διαχείρισης Π.Π. με Πολεοδομικούς και Χωροταξικούς όρους όπως επιχειρείται με το συγκεκριμένο Κεφάλαιο του Σ.Ν. Το συγκεκριμένο Κεφάλαιο παρουσιάζει σοβαρές ελλείψεις και κενά επί της ‘αρχής’ και θα ήταν πιο ορθολογικό να υπάρχει απόσυρση του και επανα-διατύπωση από την αρχή λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες των Προστατευόμενων Περιοχών του Δικτύου Natura 2000 καθώς τις αντίστοιχες Ευρωπαϊκές Οδηγίες και Διεθνείς Συμβάσεις για Είδη και Οικότοπους, τους Στόχους Διατήρησης και την Κατάσταση Διατήρησης Ειδών και Οικοτόπων.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΙΚΤΥΟΥ Φ.Δ. των Π.Π.: Α. ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ – Πρόεδρος Φ.Δ. Προστατευόμενων Περιοχών Δέλτα Έβρου και Σαμοθράκης, Καθηγητής Δ. ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ – Πρόεδρος Φ.Δ. Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Ζακύνθου, Καθηγητής Γ. ΑΡΑΠΗΣ – Πρόεδρος Φ.Δ. Προστατευόμενων Περιοχών Ν. Πελοποννήσου-Κυθήρων, Διευθυντής Ερευνών Γ. ΚΑΡΕΤΣΟΣ – Πρόεδρος Φ.Δ. Πάρνηθας, Δρ. Γ. ΛΥΡΙΝΤΖΗΣ – Πρόεδρος Φ.Δ. Εθνικού Πάρκου Σχοινιά-Μαραθώνα, Υμηττού & Νοτιοανατολικής Αττικής

Καμία απολύτως προσθήκη στο άρθρο 44 στην παράγραφο 17 με την οποία προστίθενται στο Π.Δ. 59/2018 τα άρθρα 14α -14δ. Καμία επιτρεπόμενη επέμβαση σε ζώνες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, πόσο μάλλον όταν αυτή έχει να κάνει με «θρησκευτικούς χώρους», που μοναδικός τους σκοπός είναι η καταπάτηση και εκμετάλλευση των δικαιωμάτων των πολιτών. Οι ζώνες φυσικού περιβάλλοντος και ιδιαίτερα εκείνες οι οποίες βρίσκονται μέσα στον αστικό ιστό όπως η Β’ ζώνη προστασίας του Υμηττού είναι εκείνες που επιζητούν προστασία και όχι οι θρησκευτικοί χώροι λατρείας που ήδη βρίσκονται, γύρευε πώς, εγκατεστημένοι και επιζητούν αδηφάγως την μελλοντική επέκταση τους μέσω ανεγέρσεων μελλοντικών κτισμάτων.

Καμία απολύτως προσθήκη στο άρθρο 44 στην παράγραφο 17 με την οποία προστίθενται στο Π.Δ. 59/2018 τα άρθρα 14α – 14δ. Καμία επιτρεπόμενη επέμβαση σε ζώνες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, πόσο μάλλον όταν αυτή έχει να κάνει με «θρησκευτικούς χώρους», που μοναδικός τους σκοπός είναι η καταπάτηση και εκμετάλλευση των δικαιωμάτων των πολιτών. Οι ζώνες φυσικού περιβάλλοντος και ιδιαίτερα εκείνες οι οποίες βρίσκονται μέσα στον αστικό ιστό όπως η Β’ ζώνη προστασίας του Υμηττού είναι εκείνες που επιζητούν προστασία και όχι οι θρησκευτικοί χώροι λατρείας που ήδη βρίσκονται, γύρευε πώς, εγκατεστημένοι και επιζητούν αδηφάγως την μελλοντική επέκτασή τους μέσω ανεγέρσεων μελλοντικών κτισμάτων.

Επείγον Αίτημα
Παρακαλώ για την παράταση της προθεσμίας υποβολής απόψεων επί του σχεδίου. Στις σημερινές συνθήκες που βρίσκεται η Χώρα ,δεν είναι δυνατόν να ολοκληρωθεί ένας σοβαρός και ειλικρινείς διάλογος που αφορά στο Περιβάλλον , στην Ποιότητα ζωής και στην Ανάπτυξη του Τόπου. Είμαι σίγουρος πως αυτό ειναι στις δικές σας προθέσεις,ωστε οι ουσιαστικές προτάσεις να εχουν τον ανάλογο χρόνο και χώρο για να αναπτυχθούν. Αντίστοιχα δε , να διαφυλάξουμε , με νόμους & ΠΔ «καθαρά» , την προστασία των Δασών και των φυσικών σχηματισμών ΟΠΩΣ και της Πολιτιστικής και Αρχιτεκτονικής μας Κληρονομιάς , απο όσους θελήσουν να επωφεληθούν της σύγχυσης για να «νέες» και «σύγχρονες » κατασκευές , σε βάρος της Φύσης και του Πολιτισμού . Η αυστηρή συντήρηση , εντός των υφιστάμενων διαγραμμάτων και οι ανάδειξη του Φυσικού και Πολιτιστικού μας πλούτου προβλέπεται από όλα τα διατάγματα και ρυθμίσεις. Οι θέσπιση αυστηρότερους πλαισίου για την θωράκιση τους είναι και τώρα , για όλους το ζητούμενο. Ελπίζοντας στο αίσθημα ευθύνης που σας διακατέχει ,
με εκτίμηση,
Πατσαβός Παναγιώτης
Αρχιτέκτονας

Είναι αδιανόητος ο καθορισμός των όρων στις προστατευόμενες περιοχές με όρους χωροταξίας καθώς δεν συνάδει με τους στόχους διατήρησης των οικοτόπων και ειδών στις περιοxές Natura 2000, που αποτελούν τη βάση του συστήματος ! Πόσο μάλλον η ένταξη των διαδικασιών εξόρυξης πετρελαίου και αερίου σε περιβαλλοντικές ζώνες !
Το νομοσχέδιο θα πρέπει να αποσυρθεί από τη διαβούλευση.

Στις παρούσες συνθήκες εξάπλωσης του κορωνοϊού, των έκτακτων μέτρων που έχουν ληφθεί για την αντιμετώπισή του και των επιπτώσεων που όλα αυτά έχουν στην κοινωνία μας, είναι εξαιρετικά δυσχερές, έως αδύνατον, για πολλούς κοινωνικούς φορείς, συλλογικότητες και νομικά πρόσωπα να συνεδριάσουν / μελετήσουν / συζητήσουν / συναποφασίσουν, προκειμένου να συμμετάσχουν στη δημόσια διαβούλευση.

Επιβάλλεται λοιπόν να ανασταλεί ή να παραταθεί η διαβούλευση έως ότου αποκατασταθεί η κανονικότητα στη ζωή μας και δοθεί ο απαιτούμενος χρόνος για ευρεία / ουσιαστική συμμετοχή στη διαβούλευση.

Περικλής Ζήκας
Δημοτικός Σύμβουλος Παπάγου – Χολαργού

Η επιχείρηση αλλαγής του καθεστώτος προστασίας των Ζωνών των ΠΠ εγκυμονεί κινδύνους για την προστασία και διατήρηση τους. Με αυτήν επιχειρείται μία οριζόντια και αυθαίρετη προσέγγιση να εισαχθούν ρυθμίσεις οι οποίες δεν υποστηρίζονται με επιστημονική οικολογική θεώρηση και τεκμηρίωση, γεγονός που θα δημιουργήσει σημαντικά προβλήματα και ασυμβίβαστο στη μελλοντική σύνταξη των ΠΔ για τις κατά τόπους ΠΠ. Το νομοσχέδιο θεσμοθετεί χωρίς να έχει λάβει υπόψη τις ΕΠΜ και τα ΣΔ που εκπονούνται το διάστημα αυτό για το σύνολο των περιοχών NATURA 2000. Η κάθε περιοχή έχει τη δική της σημαντικότητα και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί οριζόντια.
Μία κατηγορία από τις διαβαθμισμένες ζώνες στις σημαντικότερες ΠΠ είναι οι Ζώνες Απόλυτης Προστασίας της Φύσης. Σε αυτές τις, ελάχιστες για την επικράτεια, περιοχές μέχρι στιγμής επιτρεπόταν καλώς, μόνο η επιστημονική έρευνα. Οι περιοχές αυτές έχουν χαρακτηριστεί έτσι για κάποιο σημαντικά επιστημονικό λόγο καθώς αποτελούν αδιατάρακτες περιοχές με σπάνιους οικότοπους ή ενδιαιτήματα απειλούμενων ειδών χλωρίδας και πανίδας. Οι ρυθμίσεις του νομοσχέδιου επιτρέπουν στις περιοχές αυτές :
o (26.12.1) Οδοί (κίνησης μηχανοκίνητων οχημάτων) (δυνατότητα εξειδίκευσης βάσει της οικείας νομοθεσίας)
o (26.12.5) Ποδηλατόδρομοι
o (26.12.8) Μονοπάτια (πεζών)
o (26.12.9) Θαλάσσιοι διάδρομοι κίνησης σκαφών
o (48.2) Εγκαταστάσεις: α) Οι κατασκευές δικτύων υποδομής και εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας, μετά των παραρτημάτων αυτών (υπέργειων και υπόγειων), β) Η εγκατάσταση σταθμών μέτρησης ατμοσφαιρικής ρύπανσης, θορύβου και μετεωρολογικών παραμέτρων με τον αναγκαίο εξοπλισμό.
o (49) Περίπτερα ενημέρωσης/ έργα ερμηνείας περιβάλλοντος (πινακίδες, αποχωρητήρια, περίπτερα, στέγαστρα κ.λπ.)
Οι δραστηριότητες αυτές δεν συνάδουν με το καθεστώς της απόλυτης προστασίας της φύσης. Να παραμείνει ο χαρακτήρας των ζωνών αυτών ως έχει. Το ίδιο ισχύει για τις Ζώνες Προστασίας της Φύσης που αποτελούν περιφερειακές ζώνες των περιοχών απόλυτης προστασίας και χρήζουν και αυτές ιδιαίτερης προστασίας λόγω της σημαντικότητας τους. Σε αυτές με το νέο σχέδιο νόμου θα επιτρέπονται:
o (13) Αναψυκτήρια μέχρι 200 τ.μ.
o (16) Στάθμευση μόνο για τη ζώνη, υπαίθρια
o (24) Αγροτικές εκμεταλλεύσεις – εγκαταστάσεις και δραστηριότητες, με εξειδίκευση ανά υποκατηγορίες ανάλογα με τη Ζώνη
o (26) Εγκαταστάσεις Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, με εξειδίκευση ανά υποκατηγορίες ανάλογα με τη Ζώνη
o (48.1) Κατασκευές για: α) τη διαμόρφωση του εδάφους, όπως κλίμακες, τοίχοι, διάδρομοι, κεκλιμένα επίπεδα, μηχανικά μέσα κάλυψης υψομετρικών διαφορών, καθώς και κατασκευές για την εξυπηρέτηση ατόμων με αναπηρία ή/και εμποδιζόμενων ατόμων, β) τον εξωραϊσμό και την αισθητική τους αναβάθμιση, τον εξοπλισμό και την ασφάλειά τους και γενικά κατασκευές για την εξυπηρέτηση του προορισμού των χώρων αυτών, γ) λυόμενες και προσωρινές κατασκευές, δ) για τη λειτουργία και την εξυπηρέτηση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς.
o (48.2) Εγκαταστάσεις: α) Οι κατασκευές δικτύων υποδομής και εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας, μετά των παραρτημάτων αυτών (υπέργειων και υπόγειων), β) Η εγκατάσταση σταθμών μέτρησης ατμοσφαιρικής ρύπανσης, θορύβου και μετεωρολογικών παραμέτρων με τον αναγκαίο εξοπλισμό,
o (49) Περίπτερα ενημέρωσης/ έργα ερμηνείας περιβάλλοντος (πινακίδες, αποχωρητήρια, περίπτερα, στέγαστρα κ.λπ.)
Καμία από αυτές τις δραστηριότητες δεν συνάδουν με το καθεστώς προστασίας των περιοχών αυτών και για το λόγο αυτό να αφαιρεθούν.

Παρ. 2-3: Η προσωρινή στελέχωση του νέου οργανισμού κατά την έναρξη λειτουργίας του με την απόσπαση προσωπικού (με αποφάσεις των ΔΣ των φορέων διαχείρισης χωρίς πρόβλεψη κριτηρίων) και με γενικευμένη μεταφορά του υφιστάμενου προσωπικού των ΦΔ σε αντίστοιχες θέσεις των ΜΔΠΠ, ειδικά αν αυτές οι διαδικασίες συμβούν πριν την έκδοση του οργανισμού εσωτερικής λειτουργίας και τη διαμόρφωση των δομών των υπηρεσιών του ΟΦΥΠΕΚΑ και των ΜΔΠΠ, δημιουργεί σύγχυση και αβεβαιότητα για την αποτελεσματική αρχική λειτουργία του και συνεπώς για τη διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών.

Τροποποίηση π.δ. 59/2018

Η Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας Θράκης, συμφωνεί απόλυτα με τις θέσεις που κατέθεσε η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδας επί του άρθρου 44 στις οποίες ζητάει να απαλειφτεί η προσθήκη της θήρας ως χρήση γης στο σημείο 24.12 της επιχειρούμενης τροποποίησης τους ΠΔ 59/2018.
Και αυτό διότι από τη σύσταση του ελληνικού κράτους και με βάση τις κοινοτικές οδηγίες, το κυνήγι δεν αντιμετωπίζεται ως χρήση γης ή κάλυψη γης, αλλά ως υπαίθρια κοινωνικοοικονομική δραστηριότητα αναψυχής.

Κάτω από αυστηρό νομικό πλαίσιο και ειδικές ρυθμιστικές αποφάσεις, η θήρα ασκείται οριζόντια, πάνω και πέρα από την πολεοδομική έννοια της χρήσης γης.
Με βάση τον Αστικό Κώδικα (άρθρο 1077 του ΑΚ), η θήρα σχετίζεται αποκλειστικά και μόνο με το θήραμα, και όχι με την ιδιοκτησία της γης, ή την κάλυψη της γης ή τη χρήση της γης. Το θήραμα, μάλιστα, ανήκει στον πρώτο νόμιμο καρπωτή του (κυνηγό).
Η συγκεκριμένη χωροταξική διευθέτηση για την θήρα που επιχειρείται από το νομοσχέδιο, συνιστά και εισάγει μία καινοφανή έννοια. Και αυτό είναι κάτι που αναπόφευκτα θα επιφέρει τεράστια δυσλειτουργία στους χρήστες και την διοίκηση, σε ότι αφορά την ρεαλιστική εφαρμογή της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας.

Τροποποίηση άρθρου 14β του Π.Δ. 59/2018
Ζώνη προστασίας της φύσης

Η Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας Θράκης, συμφωνεί απόλυτα με τις θέσεις που κατέθεσε η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδας επί του άρθρου 14β, θεωρεί ότι στην Ζώνη προστασίας της φύσης η θήρα πρέπει να επιτρέπεται. Ειδικές ρυθμίσεις θήρας, πέρα από τις υφιστάμενες, στην εν λόγω Ζώνη, θα πρέπει να λαμβάνονται μόνο στην έκταση που καταλαμβάνουν τα κρίσιμα ενδιαιτήματα ειδών χαρακτηρισμού, εφόσον τεκμηριωμένα προκύπτει ότι η δραστηριότητα του κυνηγίου αποτελεί σημαντική πίεση ή απειλή για τα είδη χαρακτηρισμού. Οι ανωτέρω ρυθμίσεις θήρας δεν είναι αναγκαίες εφόσον τα είδη χαρακτηρισμού της περιοχής βρίσκονται σε ικανοποιητική κατάσταση διατήρησης. Οι ρυθμίσεις θήρας θα πρέπει να αξιολογούνται κατά τον περίτροπο χρόνο αναθεώρησης του Διαχειριστικού σχεδίου.

Άρθρο 44. Τροποποίηση του Άρθρου 14γ του Π.Δ. 59/2018
Ζώνη διαχείρισης οικοτόπων και ειδών

Η Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας Θράκης, συμφωνεί απόλυτα με τις θέσεις που κατέθεσε η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδας επί του άρθρου 44 σχετικά με την τροποποίηση του Άρθρου 14.γ του Π.Δ. 59/2018 στις οποίες ζητάει να συμπεριλαμβάνεται εξαρχής η θήρα, στις δράσεις που επιτρέπονται εντός της Ζώνης Διαχείρισης οικοτόπων & ειδών.
Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να ακολουθούνται οι προβλέψεις που καθορίζονται στην Ζώνη προστασίας της φύσης : “(24) Αγροτικές εκμεταλλεύσεις – εγκαταστάσεις και δραστηριότητες, με εξειδίκευση ανά υποκατηγορίες ανάλογα με τη Ζώνη”.
Στην Ζώνη διαχείρισης οικοτόπων και ειδών, εξ ορισμού δεν περιλαμβάνονται κρίσιμα ενδιαιτήματα ειδών κοινοτικού ενδιαφέροντος, καθώς και οικότοποι προτεραιότητας, όπως συμβαίνει στις δύο προηγούμενες ζώνες. Άρα η θήρα στην Γ ζώνη πρέπει να ασκείται σύμφωνα με τις υφιστάμενες αυστηρές προβλέψεις της εθνικής νομοθεσίας, χωρίς περαιτέρω «εξειδίκευση». Οι υφιστάμενοι αυστηροί περιορισμοί χρόνου θήρας, αριθμού θηρευομένων ειδών, τρόπων και μέσων θήρας, περιοχών εκτός θήρας κ.α., καθώς και η ύπαρξη της ετήσιας Ρυθμιστικής Απόφασης του Υπουργού Περιβάλλοντος και των τοπικών δασικών ρυθμίσεων θήρας, εξασφαλίζουν τον μεγαλύτερο στην Ευρώπη βαθμό ασφαλείας, όσον αφορά στις διατάξεις προστασίας των ειδών.
Παράλληλα, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το ΣτΕ (ΣτΕ 1047/2001) έχει δεχθεί ότι “η θήρα αποτελεί μορφή διαχείρισης της άγριας πανίδας, η οποία μπορεί να επιτρέπεται βάσει πάντοτε ρητών κανονιστικών διατάξεων……”.
Προκύπτει επομένως ότι η θήρα δεν θα πρέπει να τίθεται υπό αμφισβήτηση σε μία ζώνη που φέρει τον τίτλο: «Ζώνη διαχείρισης οικοτόπων και ειδών».
Όλες οι υφιστάμενες απαγορεύσεις κυνηγίου και αυτές που θα προκύψουν σε τμήμα του δικτύου Natura, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι αφορούν μία ανθρώπινη παραδοσιακή δραστηριότητα (ερασιτεχνική θήρα), η οποία ποτέ δεν θεωρήθηκε από επιστήμονες ως υπεύθυνη για την εξαφάνιση κανενός είδους. Πέραν τούτου, όμως, αποτελεί και αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτιστικής μας παράδοσης, συμβάλλοντας σημαντικά στην οικονομική ανάπτυξη της υπαίθρου και στην βελτίωση της ποιότητας ζωής των Ελλήνων.
Tο εν λόγω νομοσχέδιο πρέπει να φροντίσει, ώστε να μην υπάρχει δυσαναλογία στην σχέση περιβαλλοντικών προβλημάτων και αντίστοιχης νομικής προστασίας, την στιγμή που το πλέον δυσεπίλυτο και κρίσιμο πρόβλημα για την επιβίωση των ειδών της άγριας ζωής, είναι η υποβάθμιση και η απώλεια των οικοτόπων σε διεθνές επίπεδο (The Global 2000 Report to the President, WWF, IUCN κ.α.).
Οι υποχρεώσεις του κράτους από το άρθρο 24 του Συντάγματος, όσον αφορά στην προστασία της άγριας πανίδας, δεν θα πρέπει να εξαντλούνται σε απαγορευτικές για το κυνήγι διατάξεις. Σε αυτό το πνεύμα η Ε.Ε. χρηματοδοτεί Πρόγραμμα προώθησης και συνεργασίας μεταξύ των Κυνηγετικών Οργανώσεων και των Διαχειριστικών Αρχών των περιοχών NATURA με τον τίτλο: «NATURA 2000. Μια ευκαιρία για τη βιοποικιλότητα και το κυνήγι στην Ευρώπη» (NATURA 2000. An opportunity for Biodiversity and Hunting in Europe).

Άρθρο 44. Τροποποίηση του άρθρου 14.δ του Π.Δ. 59/2018
Ζώνη βιώσιμης διαχείρισης φυσικών πόρων

Η Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας Θράκης, συμφωνεί απόλυτα με τις θέσεις που κατέθεσε η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδας επί του Άρθρου 44 σχετικά με την τροποποίηση του Άρθρου 14.δ του Π.Δ. 59/2018, στις οποίες ζητάει να προβλέπεται εξ αρχής η άσκηση της θήρας στη Ζώνη βιώσιμης διαχείρισης φυσικών πόρων, εφόσον δεν προβλέπεται διαφορετικά από τη δασική νομοθεσία και τις ειδικές ρυθμιστικές αποφάσεις.
Η διερεύνηση της ειδικής περιβαλλοντικής επίπτωσης που προβλέπει το νομοσχέδιο, σε ό,τι αφορά τη θήρα στην Ζώνη βιώσιμης διαχείρισης φυσικών πόρων, έρχεται σε αντίθεση με την οδηγία 2001/42/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (L 197), με την οποία καθιερώθηκε η υποχρέωση προηγούμενης εκτίμησης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων και προγραμμάτων, τα οποία τεκμαίρεται ότι έχουν σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον.
Το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας καθορίζεται στο άρθρο 3, χωρίς να γίνεται καμία αναφορά στην θήρα. Παρομοίως καμία αναφορά για την θήρα δεν γίνεται και στα παραρτήματα Ι και ΙΙ της οδηγίας 85/337/ΕΟΚ, για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον, επειδή ακριβώς η επίδραση της θήρας δεν κρίνεται σημαντική.
Αντίθετα, για να ασκηθεί θήρα έχει προηγηθεί της ετήσιας Υπουργικής ρυθμιστικής Απόφασης συνολική επιστημονική μελέτη, ως προς ένα έκαστο των θηρευσίμων ειδών.
Η μελέτη αυτή καλείται κάθε φορά να τεκμηριώσει ότι κανένα θηρεύσιμο είδος δεν διατρέχει κίνδυνο αφανισμού ή μειώσεως του πληθυσμού του σε μη ικανοποιητικό επίπεδο, ενώ συμπεριλαμβάνει, επίσης, τεκμηριωμένη έκθεση, όσον αφορά στην επίδραση της θηρευτικής δραστηριότητας σε απολύτως προστατευτέα είδη (και ειδικότερα όσον αφορά τη δυνατότητα ελέγχου και λαθροθηρίας, προκειμένου να τηρηθούν οι υποχρεώσεις που απορρέουν από τη Συνθήκη της Βέρνης και την Οδηγία 79/409/ΕΟΚ.
Επίσης, στην ίδια μελέτη γίνεται και ειδική έρευνα, όσον αφορά στην επίδραση των χρονικών ορίων της κυνηγετικής περιόδου (ενάρξεως και λήξεως) επί της αναπαραγωγικής δυνατότητας των ως άνω ειδών, η οποία εκκινεί από την υφιστάμενη πραγματική κατάσταση, όσο το δυνατόν εγγύτερα χρονικώς (και πάντως είναι μεταγενέστερη της λήξεως της προηγούμενης κυνηγετικής περιόδου, όπως απαιτεί η νομολογία του ΣτΕ).
Με βάση όσα προαναφέρθηκαν είναι πρόδηλο ότι, η διερεύνηση της ειδικής περιβαλλοντικής επίπτωσης για την θήρα που φαίνεται να υιοθετεί το νομοσχέδιο στην Δ΄ Ζώνη, έχει ήδη υπερκαλυφθεί κατά την τεκμηρίωση των ειδικών ρυθμίσεων που διέπουν το κυνήγι, σε εθνικό και τοπικό επίπεδο.

Ως Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας – Θράκης εκπροσωπώντας τους 63 Κυνηγετικούς Συλλόγους της περιοχής μας δηλώνουμε τα εξής:
Στο Άρθρο 44 προβλέπεται να ενταχθούν η θήρα, η ερασιτεχνική αλιεία, η συλλογή φυτών, βοτάνων, ασπόνδυλων και μυκήτων (μανιταριών) και βενθικών οργανισμών από το υπόστρωμα της παραλιακής ζώνης, στην κατηγορία «24. Αγροτικές εκμεταλλεύσεις – εγκαταστάσεις και δραστηριότητες» του Π.Δ. 59/2018, κάτι το οποίο τόσο εννοιολογικά όσο και πρακτικά δεν ισχύει.

Η θήρα, η ερασιτεχνική αλιεία, η συλλογή βοτάνων, καρπών και μανιταριών καθώς και άλλων ανανεώσιμων φυσικών πόρων για προσωπική χρήση ή κατανάλωση, θα πρέπει να ενταχθούν χωριστά ως δραστηριότητες και όχι ως χρήσεις γης, σε μία νέα κατηγορία που θα ενσωματωνόταν στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο και θα μπορούσε να έχει τον τίτλο: «υπαίθριες δραστηριότητες κάρπωσης ανανεώσιμου φυσικού πόρου, για προσωπική χρήση ή κατανάλωση».

Σήμερα, με εξαίρεση τη θήρα η οποία είναι οργανωμένη και ρυθμίζεται και ελέγχεται απόλυτα, οι άλλες δραστηριότητες που αναφέρονται παραπάνω είναι ανέφικτο να ρυθμιστούν ή να ελεγχθούν. Πρόσφατα καταργήθηκε η ερασιτεχνική άδεια αλιείας, ενώ για τις άλλες δραστηριότητες πλην της θήρας που αναφέρονται παραπάνω, δεν εκδόθηκε ποτέ καμία άδεια χρήστη.

Αν οι παραπάνω δραστηριότητες αποτελέσουν μία ενιαία νέα κατηγορία υπαίθριων δραστηριοτήτων και εφαρμοστεί το παράδειγμα της οργάνωσης, της ρύθμισης και του ελέγχου της θήρας και στις υπόλοιπες, τότε η χώρα θα αποκτήσει επιτέλους ένα σύγχρονο μοντέλο διαχείρισης ήπιων ανθρώπινων δραστηριοτήτων με κάρπωση ανανεώσιμου φυσικού πόρου για προσωπική χρήση ή κατανάλωση.

Μία τέτοια προσέγγιση θα είχε ως αποτέλεσμα την ορθή κατηγοριοποίηση των συγκεκριμένων δραστηριοτήτων και κυρίως τη θεσμική θωράκιση τους. Θα προσέφερε σημαντικές νέες δυνατότητες ανάπτυξης της υπαίθρου και του εναλλακτικού τουρισμού, τόνωση της περιφερειακής οικονομίας, δυνατότητα ελέγχου από τη Δασική Υπηρεσία και κάθε άλλο αρμόδιο φορέα, και ορθό, αξιολογήσιμο και ρεαλιστικό διαχειριστικό σχεδιασμό στην εφαρμογή τους.

Οι «ήπιες υπαίθριες δραστηριότητες κάρπωσης ανανεώσιμου φυσικού πόρου για προσωπική χρήση ή κατανάλωση», θα πρέπει να επιτρέπονται στη «Ζώνη Διαχείρισης Οικοτόπων και Ειδών» και τη «Ζώνη Βιώσιμης Διαχείρισης Φυσικών Πόρων» κάθε προστατευόμενης περιοχής.

Στη «Ζώνη Προστασίας της Φύσης» κάθε προστατευόμενης περιοχής να επιτρέπονται οι «ήπιες υπαίθριες δραστηριότητες κάρπωσης ανανεώσιμου φυσικού πόρου για προσωπική χρήση ή κατανάλωση», εκτός αν υπάρχει τεκμηριωμένη εισήγηση για ιδιαίτερα αρνητική επίδραση τους στα ενδιαιτήματα των ειδών χαρακτηρισμού. Η εισήγηση αυτή να δίνεται για κάθε δραστηριότητα χωριστά.

Στη Ζώνη απολύτου προστασίας να ρυθμίζονται οι ήπιες δραστηριότητες κάρπωσης ανανεώσιμου φυσικού πόρου για προσωπική χρήση ή κατανάλωση, και εφόσον η άσκησή τους επιδρά αποδεδειγμένα θετικά στη διατήρηση των ενδιαιτημάτων των ειδών χαρακτηρισμού, αυτές να επιτρέπονται.

Η Θήρα είναι υπαίθρια δραστηριότητα που δεν συνδέεται με τον τόπο αλλά με το θήραμα, το οποίο αποτελεί δημόσιο αγαθό. Η κάρπωση αυτού επιτρέπεται με την έκδοση της ειδικής άδειας θήρας καταβάλλοντας τα αντίστοιχα τέλη και άλλα ποσά στο Κράτος (και κύρια στο Πράσινο Ταμείο). Η άσκησή της είναι ανεξάρτητη από το ιδιοκτησιακό καθεστώς της γης εν αντιθέσει με άλλα κράτη της Ευρώπης, όπου εκεί η θήρα λειτουργεί με βάση τα κατάλοιπα των φεουδαρχικών συστημάτων. Στην Ελλάδα η θήρα είναι παραδοσιακή δραστηριότητα της υπαίθρου. ΕΠΙΣΗΣ πολύ σημαντικό είναι το γεγονός πως η θήρα ρυθμίζεται κατά χώρο και κατά χρόνο από την Πολιτεία. Κατά χώρο με βάση τα Καταφύγια Άγριας Ζωής (μόνιμη απαγόρευση θήρας) αλλά και τις ειδικές Δασικές Αποφάσεις (απαγορεύσεις θήρας ορισμένου χρόνου). Κατά χρόνο ρυθμίζεται με την ετήσια Υπουργική Απόφαση του ΥΠΕΝ (Ρυθμιστική) ενώ περιφερειακά και τοπικά με τις τοπικές Ρυθμιστικές Αποφάσεις Θήρας που εκδίδουν κάθε χρόνο οι κατά τόπους δασικές αρχές. Επομένως είναι άνευ αντικειμένου η ένταξη της θήρας σε αυτό το νομοσχέδιο ως χρήση γης και η αντιστοίχιση της με κάθε άλλη μορφή αδειοδότησης.
Επιπλέον η θήρα ασκείται στην Ελλάδα σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις και είναι απόλυτα εναρμονισμένη με τις ευρωπαϊκές οδηγίες, όπως αποδεικνύεται από το γεγονός πως η χώρα μας δεν έχει ποτέ καταδικαστεί για θέματα θήρας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ
Οι χαρακτηρισμοί, οι ζώνες προστασίας και οι επιτρεπτές δράσεις/ ζώνη προστασίας στις ΠΠ οφείλουν να ακολουθούν τα διεθνή πρότυπα (IUCN) και τις Οδηγίες για τα Πουλιά και τους Οικοτόπους.

Προσθήκη α

Σε περίπτωση που δεν προβλέπεται σε κάποια κατηγορία χρήσεων γης εξορυκτική δραστηριότητα, δεδομένου ότι θεωρείται βάση του Μεταλλευτικού Κώδικα και του Ν. 4512/2018 δημοσίου συμφέροντος, τότε μπορεί να τροποποιούνται και οι χρήσεις γης μέσω της ΜΠΕ της δραστηριότητας.

Προσθήκη β

Δεν εντάσσονται στις χρήσεις γης οι εγκαταστάσεις καθετοποίησης-επεξεργασίας ορυκτών. Εντοπίζεται κενό. Προτείνουμε την εξής προσθήκη:

(23) Βιοτεχνικές και βιομηχανικές εγκαταστάσεις, εγκαταστάσεις καθετοποίησης-επεξεργασίας ορυκτών

Τροποποίηση παραγρ. 17

Η ειδική κατηγορία χρήσης»25» (εξορυκτικές δραστηριότητες), πρέπει να συμπεριληφθεί και στο Άρθρο 14 α και στο άρθρο 14β βάσει των αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι δεν απορρίπτεται a priori η εξορυκτική δραστηριότητα εντός προστατευόμενων περιοχών και της εκδοθείσας κατευθυντήριας ευρωπαϊκής οδηγίας «Εξόρυξη ορυκτών πλην ενεργειακών και το δίκτυο NATURA 2000», τον Ιούλιο του 2010, αφού τηρούνται οι προϋποθέσεις και οι διαδικασίες που αναφέρονται σε αυτήν.

Στην παρ. 17, στα άρθρα 14α έως 14δ υπάρχει καταρχήν σύγχυση στις έννοιες χρήσεις γης, κάλυψη, κ.λπ έτσι π.χ. στο 14α αναφέρεται Ζώνη Απόλυτης Προστασίας της φύσης στην οποία επιτρέπονται μόνο: μνημεία, ιστορικοί χώροι (50), υδάτινοι βιότοποι (53) τα οποία προφανώς και είτε υφίστανται είτε αποτελούν προστατευτέες περιβαλλοντικές οντότητες της περιοχής.
Στον προηγούμενο νόμο (Ν.1650/86) σε περιοχές απολυτής προστασίας της φύσης απαγορεύονταν οποιαδήποτε δραστηριότητα με εξαίρεση, τις επιστημονικές έρευνες και την εκτέλεση εργασιών που αποσκοπούν στη διατήρηση των χαρακτηριστικών δεδομένου πως θα διασφαλίζεται υψηλός βαθμός προστασίας (Άρθρο 19-Ν1650/86). Το πνεύμα στον καθορισμό της Ζώνη Απόλυτης Προστασίας της φύσης θα πρέπει να είναι αντίστοιχο και στο νέο Νόμο και να είναι ξεκάθαρο πως στις Ζώνες Απόλυτης Προστασίας της Φύσης δεν θα πρέπει να επιτρέπεται καμία ανθρώπινη δραστηριότητα εκτός από την έρευνα και τις εργασίες διατήρησης της περιοχής. Μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις και για λόγους δημοσίου συμφέροντος δύναται να επιτρέπονται δραστηριότητες.
Ανάλογες διατάξεις εισάγονται και στις άλλες κατηγορίες προστατευόμενων περιοχών όπως οι ζώνες Προστασίας της Φύσης και οι ζώνες Διαχείρισης Οικοτόπων και Ειδών (πχ επιτρέπονται ο Εξορυκτικές δραστηριότητες (25) και οι Εγκαταστάσεις Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (34), χωρίς σαφή αναφορά σε κλίμακα).

Εμφανίζεται γενικά στο Άρθρο μια οριζόντια προσέγγιση εισάγοντας ρυθμίσεις που δεν επιτρέπουν, την κατά περίπτωση αξιολόγηση κάθε ΠΠ βάση των σπάνιων και απειλούμενων ειδών χλωρίδας και πανίδας. Οι ΕΠΜ ωστόσο που συντάσσονται δεν μπορούν να αντιμετωπίζουν με ένα συγκεκριμένο πρότυπο όλες τις ΠΠ. Η κάθε ΠΠ θα πρέπει να μελετάται χωριστά λαμβάνοντας υπόψη τα κατά περίπτωση ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της.
Όπως φαίνεται στο νέο Νομοσχέδιο γίνεται διάκριση των ΠΠ σε δύο κατηγορίες:
i) περιοχές Natura 2000 και
ii) υπόλοιπες ΠΠ (Εθνικά Πάρκα, ΚΑΖ, Προστατευόμενοι φυσικοί σχηματισμοί).
Για τις περιοχές αυτές γίνεται προσπάθεια να ομαδοποιηθούν κριτήρια (μέσω του Άρθρου 44) ώστε να υπάρχει κοινό πλαίσιο σχεδιασμού και κοινή κωδικοποίηση στην περιβαλλοντική αδειοδότηση. Είναι εμφανής η προσπάθεια να ακολουθηθεί αντίστοιχο σκεπτικό με εκείνο του καθορισμού χρήσεων γης στον πολεοδομικό σχεδιασμό (κατάλογος χρήσεων γης για κάθε συγκεκριμένη περιοχή, εντός ή εκτός σχεδίου). Αυτό όμως δεν είναι εφικτό στην περίπτωση του Φυσικού Περιβάλλοντος όπου το βασικό αντικείμενο «χωροταξίας» είναι οι κατανομές των προστατευταίων ειδών και οικοτόπων και όχι οι χρήσεις γης και προφανώς είναι αναγκαία η κρίση κατά περίπτωση.
Για ορισμένες ΠΠ τα Σχέδια Διαχείρισης που θα συνταχθούν, μετά την υλοποίηση των ΕΠΜ, θα εξειδικεύουν όρους και περιορισμούς άσκησης δραστηριοτήτων και εκτέλεσης έργων, ωστόσο ΕΠΜ και Σχέδια Διαχείρισης δεν συντάσσονται για όλες τις ΠΠ, όπως άλλωστε φαίνεται και στο Άρθρο 47. Λόγου χάρη στην περίπτωση που ένα Εθνικό Πάρκo ή τμήμα αυτού είναι εκτός περιοχής Natura δεν θα συντάσσεται για αυτήν Διαχειριστικό Σχέδιο, γεγονός που αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο υλοποίησης έργων /δραστηριοτήτων που δεν συμβαδίζουν με την έννοια της προστασίας της φύσης.
(1) Όπως έχει ήδη ειπωθεί και στο σχολιασμό του Άρθρου 46, τα Σχέδια Διαχείρισης συντάσσονται μόνο για περιοχές ενταγμένες στο δίκτυο Natura 2000, με αποτέλεσμα να μην εξετάζονται κατά περίπτωση έργα και δραστηριότητες που πρόκειται να υλοποιηθούν σε ΠΠ εκτός δικτύου.
(2) Στη σύνταξη των Σχεδίων Διαχείρισης θα πρέπει να μετέχουν και οι νέες ΜΔΠΠ
(3) Τα Σχέδια θα πρέπει να έχουν ορισμένη χρονική διάρκεια, και ακολούθως να επικαιροποιούνται. Σε προηγούμενο Νόμο (Ν.16502/86, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει) η διάρκεια των Σχεδίων Διαχείρισης ορίζονταν σε 5 έτη, που θεωρείται ικανοποιητικό διάστημα.

ΣΤΟ 2.α. Η ειδική κατηγορία χρήσεων 24 της περ. ΙΙ του άρθρου 1 του π.δ. 59/2018
24. Αγροτικές εκμεταλλεύσεις – εγκαταστάσεις και δραστηριότητες»
24.1. Γεωργικές, δασικές, κτηνοτροφικές, αλιευτικές και λοιπές αγροτικές εκμεταλλεύσεις και δραστηριότητες
24.2. Γεωργικές αποθήκες, θερμοκήπια και λοιπές εγκαταστάσεις αγροτικού τομέα (άρθρο 2 του από 31.5.1985 π.δ., Δ’ 270).
24.3. Κτηνοτροφικές-πτηνοτροφικές εγκαταστάσεις – Αντλητικές εγκαταστάσεις.
24.5. Πολυλειτουργικό αγρόκτημα (άρθρο 52 του ν. 4235/2014, A’ 32).
24.6. Κτηνοτροφικά Πάρκα (άρθρο 43 του ν. 4235/2014).
24.9 Βόσκηση
ΝΑ ΙΣΧΥΣΟΥΝ – ΕΝΣΩΜΑΤΩΘΟΥΝ Η ΝΑ ΒΓΕΙ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ(και ειδικα ΣΤΗΝ ΚΥΑ 4110 , Αρ.Φυλλου 102, 16 Μαρτίου 2007, Άρθρο 3 ,Παρ.Α2.4. Ζώνες Δ, Ε, Ζ, Η, Θ ) ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΛΕΤΕΣ ΒΟΣΚΟΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΚΠΟΝΗΘΕΙ ΓΙΑ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΝΑΤΟΥΡΑ ΕΩΣ ΟΤΟΥ ΕΚΠΟΝΗΘΟΥΝ ΟΙ ΝΕΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ Η ΒΓΟΥΝ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΙΚΕΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΙ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΟΧΗ ΝΑΤΟΥΡΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ .ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΕΛΕΤΕΣ ΒΟΣΚΟΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΣΩΜΑΤΩΜΕΝΕΣ .