Αρχική Προώθηση της Ανακύκλωσης–Ενσωμάτωση των Οδηγιών 2018/851 και 2018/852 της 30ής Μαΐου 2018.ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ (ΕΕ) 2018/851 ΤΗΣ 30ΗΣ ΜΑΪΟΥ 2018 ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2008/98/ΕΚ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ (L 150/109) Άρθρο 1 Σκοπός – Πεδίο εφαρμογής – Τροποποίηση του άρθρου 1 του ν. 4042/2012 (παρ. 1 άρθρου 1 της Οδηγίας (EΕ) 2018/851)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ (ΕΕ) 2018/851 ΤΗΣ 30ΗΣ ΜΑΪΟΥ 2018 ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2008/98/ΕΚ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ (L 150/109) Άρθρο 1 Σκοπός – Πεδίο εφαρμογής – Τροποποίηση του άρθρου 1 του ν. 4042/2012 (παρ. 1 άρθρου 1 της Οδηγίας (EΕ) 2018/851)

Η παρ. 2 του άρθρου 1 του ν. 4042/2012 (Α’ 24) αντικαθίσταται και το άρθρο 1 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 1
Σκοπός – Αντικείμενο – Πεδίο εφαρμογής
1. Με τα άρθρα 2 έως 9 της Ενότητας Α’ εναρμονίζεται το εθνικό δίκαιο προς την Οδηγία 2008/99/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 17ης Νοεμβρίου 2008 «σχετικά με την προστασία του περιβάλλοντος μέσω ποινικού δικαίου» (L328/28/6.12.2008) και θεσπίζονται αποτρεπτικές, αποτελεσματικές και αναλογικές κυρώσεις, μέσω του ποινικού δικαίου, για τις περιπτώσεις που προκαλείται ή ενδέχεται να προκληθεί ρύπανση ή υποβάθμιση του περιβάλλοντος, με σκοπό τη διασφάλιση της αποτελεσματικής ποινικής προστασίας του.
2. Με τα άρθρα 10 έως 48 της Ενότητας Β’ εναρμονίζεται το εθνικό δίκαιο προς την Οδηγία 2008/98/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 19ης Νοεμβρίου 2008 «για τα απόβλητα και την κατάργηση ορισμένων οδηγιών» (L 312/3 της 22.11.2008), όπως τροποποιήθηκε με την Οδηγία (ΕΕ) 2018/851 της 30ής Μαΐου 2018 «για την τροποποίηση της οδηγίας 2008/98/ΕΚ για τα απόβλητα» (L 150/109) και θεσπίζονται μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος και της ανθρώπινης υγείας, προλαμβάνοντας ή μειώνοντας την παραγωγή αποβλήτων, τις αρνητικές συνέπειες της παραγωγής και της διαχείρισης αποβλήτων, περιορίζοντας τον συνολικό αντίκτυπο της χρήσης των πόρων και βελτιώνοντας την αποδοτικότητά της, στοιχείο που έχει καθοριστική σημασία για τη μετάβαση σε μια κυκλική οικονομία και για την εξασφάλιση της μακροπρόθεσμης ανταγωνιστικότητας της Ένωσης.»

Σχόλια 1 2
  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 15:44 | Ελληνική Ένωση Επιχειρήσεων Οργανωμένης Εστίασης (ΕΠΟΕΣ)

    Επί της αρχής του παρόντος σχεδίου νόμου, τονίζουμε ότι είναι ιδιαίτερα σημαντικό να λειτουργήσει αποτελεσματικό πανελλαδικό σύστημα ελέγχου συμμόρφωσης με τη νομοθεσία, με ταυτόχρονη επιβολή κυρώσεων. Στην αντίθετη περίπτωση, είναι βέβαιο ότι θα προκύψουν φαινόμενα αθέμιτου ανταγωνισμού, κάτι το οποίο παρατηρείται αρκετά συχνά στον κλάδο της εστίασης (φοροδιαφυγή, εισφοροδιαφυγή), το οποίο έχει ως αποτέλεσμα την επιβάρυνση των συνεπών επιχειρήσεων έναντι των παραβατών που παραμένουν ατιμώρητοι.

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 15:53 | ΣΕΤΕ | Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων

    Το σχέδιο νόμου κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, όμως πρέπει να γίνουν πολλά και σταθερά βήματα προκειμένου να επιτευχθούν οι Ευρωπαϊκοί στόχοι. Η εφαρμογή του πλαισίου θα πρέπει να γίνει συντεταγμένα χωρίς καθυστερήσεις ενώ παράλληλα θα πρέπει να γίνει διασύνδεση με τον οδικό χάρτη εφαρμογής της νομοθεσίας παράλληλα με τον οδικό χάρτη της κυκλικής οικονομίας. Για την ορθή παρακολούθηση της εφαρμογής της νομοθεσίας, συστηματικές αναφορές θα πρέπει να δημοσιεύονται, ώστε να φαίνεται η πρόοδος που γίνεται ανά περιοχή, αλλά και σχετικά με τα θέματα που αναπτύσσονται στο σχέδιο νόμου

    Τέλος, απαιτούνται αντικειμενικοί δείκτες παρακολούθησης και διαχειριστικοί κανόνες που να ενθαρρύνουν την διαλογή στην πηγή, την ανακύκλωση και την επαναχρησιμοποίηση τω στερεών αποβλήτων. Κοινός στόχος είναι η δημιουργία ενός σύγχρονου επιχειρηματικού περιβάλλοντος στο οποίο οι ελληνικές επιχειρήσεις ανεξαρτήτως κλάδου θα μπορούν να αναπτύσσονται βιώσιμα, να εξελίσσονται δυναμικά μαζί με την κοινωνία, να καινοτομούν, να προσφέρουν και να δημιουργούν προστιθέμενη αξία. Σε αυτό ο τουριστικός κλάδος θέλει επιδιώκει να είναι πρωτοπόρος και επιζητά κατάλληλα εργαλεία και κίνητρα.

    Για την ανάπτυξη της κυκλικής οικονομίας, είναι βασικό η ανάπτυξη δευτερογενούς αγοράς υλικών αποβλήτων. Στο πλαίσιο αυτό και εκτός από τις πράσινες δημόσιες συμβάσεις, προτείνεται η παροχή κινήτρων (φορολογικών/ φοροελαφρύνσεων, πολεοδομικών/ αυξημένων Σ.Δ., πριμοδότηση σε κατηγορίες αστεριών) για επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν/ επιλέγουν τέτοια υλικά/ πρώτες ύλες, πχ ως δάπεδο, οδόστρωμα (για μεγάλες αναπτύξεις), μόνωση, κλπ., ακόμα και ως κινητό εξοπλισμό, π.χ. έπιπλα.

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 15:15 | Πλάτων Μαρλαφέκας Προέδρος Επιμελητήριου Αχαΐας

    ΓΕΝΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ

    Με την παρούσα αναφερόμαστε στο υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου με τίτλο «Προώθηση της ανακύκλωσης – Ενσωμάτωση των οδηγιών 2018/851 τη; 30ης Μαϊου 2018 για την τροποποίηση της οδηγίας 2008/98/ΕΚ για τα αποβλητα (ΕΕ L 150/109) και 2018/852 της 30ης Μαϊου 2018 για την τροποποίηση της οδηγίας 94/62/ΕΚ για τις συσκευασίες και τα απορρίματα συσκευασίας (ΕΕ L 150/141).
    Είμαστε υποχρεωμένοι να δηλώσουμε ( με μεγάλη μας λύπη), πως για μία ακόμη φορά, θα κληθεί η ετοιμοθάνατη μικρομεσαία παραγωγική επιχείρηση να πληρώσει το μάρμαρο της ανικανότητας και αδιαφορίας τoυ Α & Β βαθμού τοπικής αυτοδιοίκησης αλλά και όλων των κυβερνήσεων των προηγούμενων δεκαετιών.
    Να δηλώσουμε βέβαια πως το σχέδιο νόμου πού εισάγεται για διαβούλευση και πρέπει να εναρμονιστούμε με την οδηγία της ευρωπαϊκής Ένωσης παράγει θεμιτό
    αποτέλεσμα και σαν θεματολογία είναι προς τη σωστή κατεύθυνση πού είναι η προστασία του περιβάλλοντος.
    Προφανώς και όλοι οφείλουμε, να προστατέψουμε το περιβάλλον σαν στόχο και σαν αποτέλεσμα, αλλά να δηλώσουμε με διαφορετικό τρόπο και αντίληψη. Και βέβαια χωρίς για μία ακόμη φορά εις βάρος της Ελληνικής παραγωγής της μικρής επιχείρησης.
    Θα προσπαθήσουμε, ακολούθως, να επισημάνουμε τα αρνητικά αποτελέσματα για την
    τοπική παραγωγή τους τοπικούς παραγωγούς και την Ελληνική οικονομία, που θα έχει ως αποτέλεσμα η εφαρμογή του νόμου αυτού και με τους τρόπους αυτούς .
    Η εκτίμησή μας είναι ότι οι επιπτώσεις θα είναι πάρα πολύ μεγάλες.
    Καταρχήν θέλω να τονίσω ότι όλο αυτό το πνεύμα που διατρέχει το σχέδιο, σύμφωνα με τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει στοχοποίησει (αδίκως) έναν περιέκτη που είναι το πλαστικό. Και ευθύς αμέσως το αναλύω. Οι βασικοί περιέκτες στα τρόφιμα ποτά είναι τέσσερις. Το γυαλί, το πλαστικό, το αλουμίνιο, και το χαρτί. Για την παραγωγή του γυαλιού και του αλουμινίου, απαιτούνται τεράστιες ποσότητες ενέργειας με σοβαρό αποτύπωμα άνθρακα για τoν περιβάλλον , το οποίο θεωρούμε πως δεν έχει εκτιμηθεί σε βάρος του πλαστικού, ενώ το PET (που κατά βάση χρησιμοποιείται στις συσκευασίες) χρειάζεται ελάχιστη ενέργεια. Για το χαρτί δε αντιλαμβανόμαστε ότι για παραχθεί καταστρέφονται δέντρα και δάση.

    H αίσθησή μας, είναι ότι έχουμε εξετάσει μόνο τι είδους είναι ο κάθε περιέκτης σαν απόρριμμα , και όχι όλη την διαδρομή του. δηλαδή από την παραγωγή έως την κατανάλωση- απόρριμμα. Και βέβαια επι της ουσίας δεν διαφοροποιεί τα πλαστικά σε αυτά που ανακυκλώνονται και μη. Τα πλαστικά που ανακυκλώνονται πρεπει να κατηγοριοποιηθούν σε καλά πλαστικά όπως είναι τα PET.

    Η βιομηχανία τροφίμων και ποτών τα τελευταία 40 χρόνια έχει αναπτυχθεί κυρίως με βάση τη συσκευασία του πλαστικού μιας χρήσης σαν περιέκτη και σαν υλικά Συσκευασίας. Με βάση το πλαστικό σαν περιέκτη η μικρή Ελληνική παραγωγή τροφίμων και ποτών, εξελίχθηκε, αναπτύχθηκε και πλέον εξάγει σε όλο τον κόσμο τα προϊόντα της, καθώς ο κλάδος είναι ο πιο δυναμικός κλάδος (εκτός τον πετρελαιοειδών) για την Χώρα μας.
    Είναι φανερό πως η εμμονή με όλα αυτά τα μέτρα που περιγράφει το νομοσχέδιο και τα σκληρά χρονοδιαγράμματα που καλείται η ελληνική παραγωγή να
    προσαρμοστεί, θα προκαλέσει σοβαρά προβλήματα βιωσιμότητας σε πλήθος κλάδων και επιχειρήσεων. Και αυτό διότι δεν υπάρχουν οι υποδομές που θα έπρεπε για χρόνια να έχουν τελειώσει ώστε να υπάρχει διαχωρισμός των υλικών στην πηγή.
    Το απίστευτο δε είναι, πως όποιους στόχους δεν πιάσει η χώρα μας και οι ΑΣΕΔ ή ΣΣΕΔ, που δεν είναι ευθύνη των Ελληνικών παραγωγών τα ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΘΑ ΒΑΡΥΝΟΥΝ κυρίως τους μικρούς Παράγωγους που δεν θα συμμετέχουν και που θα είναι η πλειονότητα !!!!
    Αυτό θα αδυνατίσει τις ελληνικές εταιρείες παραγωγής τροφίμων και ποτών που κατά το πλείστων είναι μικρές επιχειρήσεις δεν θα αντέξουν αυτές τις μεγάλες αλλαγές ούτε σαν κόστος, αλλά ούτε και σαν λειτουργία, με αποτέλεσμα, την συρρίκνωση και το κλείσιμο των μονάδων παραγωγής που υπάρχουν.
    Ακόμα και αυτές που θα καταφέρουν να επιβιώσουν θα συρρικνωθούν
    σε μία τοπική μικρή επιχείρηση που θα εξυπηρετεί αποκλειστικά την γεωγραφική
    τους η περιοχή που θα είναι η έδρα τους.
    Συμπερασματικά
    • Τα χρονοδιαγράμματα για τις επιχειρήσεις πρέπει να ξεκινούν αφού έχουν ολοκληρωθεί οι απαραίτητες υποδομές από την τοπική αυτοδιοίκηση, ώστε να γίνεται βασικός χωρισμός στην πηγή.
    • Με την εφαρμογή του νόμου, το πρώτο αποτέλεσμα θα είναι η ραγδαία αύξηση των τιμών του κλάδου τροφίμων και ποτών στο ράφι σε ποσοστό άνω του 20%. Και αυτό σε μία εποχή του εξελίσσεται η φτωχοποίηση της Ελληνικής οικογένειας αλλά και γενικότερα η φτωχοποίηση της παγκόσμιας κοινότητας.
    • Είναι αδιανόητο να μιλούμε όλοι (ειδικά αυτήν την περίοδο) για την προστασία της Δημόσιας Υγείας και να συζητούμε σε επίπεδο διαβούλευσης την επαναχρησιμοποίηση πλαστικών περιεκτών (PET) , όταν σε αυτούς θα πρέπει με βάση την Ελληνική νομοθεσία να έχουμε προσθέσει 20% φυσικό χυμό !!!!.Αλλά και στον άλλον περιέκτη το γυαλί θα δημιουργηθούν άλλου είδους σοβαρά προβλήματα που έχουν σχέση με τον διπλασιασμό των μετακινήσεων φορτηγών ανά την επικράτεια , με ότι αυτό συνεπάγεται για την προστασία του περιβάλλοντος , που όλοι μας καλόπιστα ενδιαφερόμαστε.
    • Προβλέπεται συρρίκνωση της Ελληνικής Παραγωγής
    • Και προβλέπεται συρρίκνωση των Εξαγωγών
    ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑ ΠΑΡΑΓΕΙ

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 15:36 | ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

    http://www.epper.gr/el/Documents/Hmerides/%CE%97%CE%9C%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%94%CE%91_2014-02-10_%CE%95%CE%92%CE%95%CE%91/PRAKTIKA_HMERIDAS_EBEA_2014-02-10.pdf
    ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙΤΕ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΙΔΑΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΤΕ ΤΟ ΣΤΟ ΠΙΟ ΠΑΝΩ pdf
    ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ, ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ
    ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ «ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΑΕΙΦΟΡΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗ»
    ΗΜΕΡΙΔΑ ΜΕ ΘΕΜΑ: «Εθνικό Στρατηγικό Πρόγραμμα Πρόληψης Παραγωγής Αποβλήτων & Αναθεώρηση του Εθνικού Σχεδίου Διαχείρισης Αποβλήτων»
    ΔΕΥΤΕΡΑ 10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014
    Τόπος: Εθνικό Βιομηχανικό και Εμπορικό Επιμελητήριο
    Γιώργος Κρεμλής,
    Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Γενική Διεύθυνση Περιβάλλοντος:
    ΠΕΡΙΛΗΨΗ

    Κύριε Υπουργέ, κυρία Πρόεδρε της Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής, κυρία και κύριοι Γενικοί Γραμματείς, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να χαιρετίσω την πρωτοβουλία του ΥΠΕΚΑ να διοργανώσει την συγκεκριμένη ημερίδα στο κρίσιμο αυτό χρονικό
    ΗΜΕΡΙΔΑ – 10/2/2014 σελ. 36
    σημείο, μια που και τα δύο θέματα της ημερίδας, το Σχέδιο Πρόληψης Παραγωγής Αποβλήτων και η αναθεώρηση του Εθνικού Σχεδιασμού αποτελούν αιρεσιμότητες για την τρέχουσα προγραμματική περίοδο, αποτελούν δηλαδή προϋποθέσεις από τις οποίες θα εξαρτηθεί η ροή πόρων προς τη χώρα μας, οι οποίες πρέπει να ικανοποιηθούν το αργότερο μέχρι το 2016 και ως εκ τούτου ο δημόσιος διάλογος που γίνεται σήμερα είναι πάρα πολύ χρήσιμος ώστε τα δύο αυτά εργαλεία διαχείρισης των αποβλήτων στη χώρα μας να διαμορφωθούν κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
    Οι προλαλήσαντες κάλυψαν όλο το φάσμα της παθολογίας της διαχείρισης των αποβλήτων στη χώρα μας και κατέθεσαν προτάσεις για το μέλλον, εγώ πρέπει να πω ότι στο πλαίσιο της κυκλικής οικονομίας, επιτρέψτε μου την έκφραση, στα αγγλικά circular economy και της ορθολογικής αξιοποίησης των πόρων, resources efficiency, που αποτελούν προτεραιότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η διαχείριση των αποβλήτων αποτελεί μοχλό οικονομικής ανάπτυξης, δημιουργίας πράσινων θέσεων εργασίας, καινοτομιών και νέων τεχνολογιών στη διαχείριση των αποβλήτων, τις οποίες θα πρέπει να αξιοποιήσουμε στη χώρα μας, κάτι το οποίο δεν έχει γίνει στο παρελθόν.
    Τα απόβλητα, επιγραμματικά και μόνο να πω, ήτανε μέχρι σήμερα μία πονεμένη ιστορία. Ξεκινώντας από την καταδίκη της χώρας μας για τη χωματερή του Κουρουπητού, συνεχίζοντας με την καταδίκη της χώρας μας για τους ΧΑΔΑ, τις ανεξέλεγκτες δηλαδή χωματερές, για την οποία έχει κατατεθεί και εκκρεμεί νέα προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με πρόταση επιβολής προστίμου και χρηματικής ποινής αν μέχρι την έκδοση της αποφάσεως του Δικαστηρίου δεν έχουν κλείσει και αποκατασταθεί όλοι οι ΧΑΔΑ και φτάνοντας πολύ πρόσφατα στο πρόβλημα της Ζακύνθου, το οποίον είναι και το πιο πρόσφατο, πρόβλημα διαχείρισης αποβλήτων στο νησί, το οποίο φιλοξενεί και την χελώνα καρέτα – καρέτα και αποτελεί ένα θαλάσσιο πάρκο προστασίας που είναι και περιοχή Natura 2000.
    Τα προβλήματα των αποβλήτων, αναφέρθηκε ο κ. Σγουρός, στο παρελθόν συνδέονται και με την χωροταξία. Η έλλειψη χωροταξίας και οριοθέτησης των περιοχών διαχείρισης των αποβλήτων δημιούργησε προβλήματα κοινωνικής αποδοχής διότι όταν κάποια στιγμή αποφασίσαμε να διαχειριστούμε τα απόβλητα με μονάδες διαχείρισης των αποβλήτων στις
    ΗΜΕΡΙΔΑ – 10/2/2014 σελ. 37
    περιοχές όπου προβλέφθηκε ο προγραμματισμός είχανε ήδη εγκατασταθεί μόνιμα ή παράνομα πολίτες μας, συμπολίτες μας, οι οποίοι αντέδρασαν στην ιδέα να έχουν στην περιοχή τους μονάδες σχεδιασμού αποβλήτων, πράγμα το οποίο ισχύει και για τις μονάδες επεξεργασίας λυμάτων. Αυτό λοιπόν που έχει σημασία και αναφερθήκαμε και προηγουμένως σ’ αυτό είναι να δημιουργηθούν και οι προϋποθέσεις κοινωνικής αποδοχής για τις οποίες χρειάζεται διάλογος και η δημιουργία εμπιστοσύνης στον πολίτη ότι η διαχείριση των αποβλήτων προστατεύει πολύ καλύτερα το περιβάλλον από μία ανεξέλεγκτη χωματερή η οποία καίει, αυτοαναφλέγεται ή καίγεται τα καλοκαίρια στα νησιά μας και η οποία παράγει διοξίνες που είναι καταστροφικές για την υγεία όλων μας και για τον τουρισμό.
    Ο εθνικός σχεδιασμός σε αυτό ακριβώς κατατείνει, στο να σχεδιάσουμε τον τρόπο διαχείρισης πανελλαδικά των αποβλήτων μας, και θα πρέπει να συνδυαστεί και με τους περιφερειακούς σχεδιασμούς. Να πω στο σημείο αυτό ότι χρειάζεται στρατηγική μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, τουλάχιστον για τους περιφερειακούς σχεδιασμούς, ενδεχομένως και για τον εθνικό εάν προβλέπει συγκεκριμένες εγκαταστάσεις και χωροθετήσεις και να πω βέβαια μία γενική παρατήρηση, ότι ο εθνικός σχεδιασμός θα πρέπει να εκφράζει την ιεράρχηση η οποία προβλέπεται στην Οδηγία του 2008 για τη διαχείριση των αποβλήτων, την οποίαν, όπως είπε χαρακτηριστικά η κα Αυγερινοπούλου, μέχρι σήμερα εμείς την αντιστρέψαμε. Χρησιμοποιήσαμε τον έσχατο τρόπο διαχείρισης που είναι οι ΧΥΤΑ ως πρώτο τρόπο διαχείρισης ενώ θα είχαμε τη δυνατότητα να επαναχρησιμοποιήσουμε, να ανακτήσουμε τα υλικά, να ανακυκλώσουμε και ούτω καθεξής τα απόβλητα, πράγμα το οποίον δεν έγινε στο παρελθόν και το οποίο μας δίνει σήμερα την ευκαιρία ο εθνικός σχεδιασμός να το κάνουμε.
    Ποιες είναι οι νομικές υποχρεώσεις από δω και πέρα τις οποίες και θα ήθελα να αναφερθώ διότι απ’ αυτές εξαρτάται και η απορρόφηση κονδυλίων στην τρέχουσα προγραμματική περίοδο αλλά και η μη επιβολή προστίμων, διότι η απώλεια για τη χώρα όπως καταλαβαίνετε θα είναι διπλή. Δηλαδή θα χάσουμε και κονδύλια και θα επιβληθούν πρόστιμα εάν δεν συμμορφωθούμε.
    ΗΜΕΡΙΔΑ – 10/2/2014 σελίδα38
    Ο πρώτος είναι ότι σύμφωνα με την τρέχουσα προγραμματική για να διατεθούν κονδύλια για διαχείριση αποβλήτων θα πρέπει να έχουμε τον εθνικό σχεδιασμό, αυτό συζητάμε σήμερα, όχι μόνο για τα αστικά αλλά και για τα επικίνδυνα, να μην τα ξεχνάμε τα επικίνδυνα, τα οποία είναι πάρα πολύ σημαντικά και δεύτερον να έχουμε το πρόγραμμα πρόληψης. Κανονικά και ιδανικά το πρόγραμμα πρόληψης θα έπρεπε να είχε γίνει πριν γίνει ο εθνικός σχεδιασμός διαχείρισης ή εν πάση περιπτώσει να γίνει ταυτόχρονα όπως γίνεται τώρα, διότι το πρόγραμμα πρόληψης τι σου λέει; Ότι τα επόμενα 5 – 10 – 15 χρόνια οι ποσότητες αποβλήτων που παράγονται στη χώρα θα μειωθούν διότι θα γίνεται πρόληψη, διότι θα εισαχθούν αειφόρα πρότυπα παραγωγής και κατανάλωσης, διότι θα γίνεται διαχείριση των αποβλήτων στην πηγή, θα αυξηθεί η ανάκληση των υλικών και η ανακύκλωση, με αποτέλεσμα το απόβλητο που θα απομείνει, που είναι τα υπολείμματα, δεν θα χρειάζεται τόσο μεγάλες μονάδες για τη διαχείρισή του. Σε κάθε περίπτωση τα δύο αυτά εργαλεία αποτελούν αιρεσιμότητες. Υπάρχει και μία τρίτη αιρεσιμότητα: η χρησιμοποίηση των οικονομικών εργαλείων. Ο κ. Κουράκης είπε πληρώνω όσο πετάω, όσο παράγω απόβλητα. Η ευθύνη του παραγωγού. Τα κίνητρα για την ανακύκλωση, όπως επίσης και τα τέλη για την διάθεση αποβλήτων σε ΧΥΤΑ, που πρέπει να είναι πιο ψηλά. Πρέπει ο Δήμαρχος να έχει το κίνητρο να διαχειριστεί τα απόβλητά του ανάντη ώστε οι ποσότητες που στέλνονται στον ΧΥΤΑ του γειτονικού Δήμου ή στη μεγάλη μονάδα επεξεργασίας που θα γίνει με τα ΣΔΙΤ να είναι μικρότερες, για να πληρώνει λιγότερα τέλη, αφού τα τέλη ούτως ή άλλως πρέπει να είναι υψηλότερα για να αποθαρρύνουμε την κατάληξη των αποβλήτων σε ΧΥΤΑ. Τα οικονομικά λοιπόν εργαλεία είναι πάρα πολύ σημαντικά υπό την έννοια αυτή.
    Μία άλλη νομική υποχρέωση, μέχρι το 2015 πρέπει να έχομε τέσσερα ρεύματα διαλογής στην πηγή: χαρτί, αλουμίνιο, πλαστικό και γυαλί. Μιλάμε για υλικά συσκευασίας τα οποία είναι ανακυκλώσιμα, τα οποία έχουνε πάρα πολύ μεγάλη αξία, με στόχο μέχρι το 2020 να πετύχουμε το 50% σε ανακύκλωση.
    ΗΜΕΡΙΔΑ – 10/2/2014 σελ. 39
    Αυτή τη στιγμή συζητάμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί επίσημα, την αύξηση του στόχου αυτού, ο στόχος να πάει στο 70% μέχρι ενδεχομένως το 2030 και άρα αυτό που θα μένει, ένα 30% αυτό να αποτελεί το αντικείμενο της επεξεργασίας με τις άλλες μεθόδους, μια που όλα τα ανακυκλώσιμα υλικά θα έχουνε βγει. Και βέβαια πέραν από τα τέσσερα αυτά ρεύματα πρέπει να δούμε και την εκτροπή του οργανικού, το οποίο πρέπει να εκτρέπεται από τους ΧΥΤΑ και το οποίο οργανικό έχει μία τεράστια εσωτερική αξία.
    Εδώ στην Ελλάδα τα οργανικά, κυρίως το καλοκαίρι λόγω των φρούτων, είναι πολλά και έχουν πολύ μεγάλη αξία, από τα οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί η βιομάζα και για την παραγωγή βιοκαυσίμων και για την παραγωγή κομπόστ και γενικότερα για βιοαέριο και ούτω καθεξής.
    Και βέβαια να δούμε και ποια άλλα ρεύματα, διότι οι Οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μιλάνε για τα τέσσερα ρεύματα και την εκτροπή του οργανικού, αλλά τίποτα δεν εμποδίζει την Ελλάδα στο πλαίσιο των σχεδιασμών να προβλέψει και άλλα ρεύματα ώστε χρήσιμα υλικά να ανακτώνται. Για παράδειγμα το αλουμίνιο. Το αλουμίνιο έχει μία τεράστια αξία και μία τεράστια αγορά. Εάν λοιπόν μπορεί κανείς να ανακτήσει το αλουμίνιο και να αποφευχθεί αυτό που είπε η κα Αυγερινοπούλου, το κύκλωμα των σκραπατζήδων, συγχωρείστε με για την έκφραση, αλλά είναι αυτό το χαρακτηριστικό, ή και το κύκλωμα των Πακιστανών οι οποίοι παίρνουνε όλα τα ανακυκλώσιμα υλικά και τα οποία κυκλώματα ούτε καν φορολογούνται, είναι παράνομα και στο τέλος σε κάθε περίπτωση δεν εγγυώνται μία ορθολογική διαχείριση των αποβλήτων, ούτε την εμπιστοσύνη του πολίτη, ο οποίος θα πρέπει να κάνει την διαλογή στην πηγή.
    Να κάνω μία άλλη παρατήρηση για τον εθνικό σχεδιασμό. Στον εθνικό σχεδιασμό προβλέπεται ότι θα γίνουνε μονάδες, επιτρέψτε μου πάλι την έκφραση, ABT, δηλαδή μηχανικής βιολογικής επεξεργασίας των αποβλήτων. Οι μονάδες αυτές έχουνε γίνει και σε άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προγραμματίζονται στο πλαίσιο των ΣΔΙΤ κτλ., αυτό που έχει σημασία είναι να εξασφαλιστεί ότι οι στόχοι της ανακύκλωσης θα επιτευχθούν.
    ΗΜΕΡΙΔΑ – 10/2/2014 ΣΕΛ. 40
    Δεν πρέπει οι μονάδες αυτές να υπερδιαστασιολογηθούν αφενός, μια που η προοπτική στο μέλλον είναι να μειώνονται προοδευτικά τα απόβλητα και κατά δεύτερο λόγο θα πρέπει να προσέξουμε το θέμα των εγγυημένων ποσοτήτων.
    Η εγγυημένη ποσότητα σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να περνάει το 50%. Πρέπει να επιτρέπει το 50% της ανακύκλωσης σε κάθε περίπτωση για να το πω κατ’ αυτόν τον τρόπο και να δίνει και την προοπτική εάν ο στόχος μέχρι το 2030 είναι να πάμε σε ένα 70% να επιτευχθεί ο συγκεκριμένος στόχος.
    Άρα οι εγγυημένες ποσότητες είναι πολύ σημαντικό να λάβουν υπόψη τους συγκεκριμένους στόχους και να σας πω και κάτι άλλο, αυτή τη στιγμή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή επεξεργαζόμαστε και ένα άλλο μέτρο το οποίο ακόμη δεν έχει ανακοινωθεί, αυτό που λέμε, συγχωρέστε με πάλι την αναφορά στην αγγλική γλώσσα η οποία έχει γίνει πλέον η Λίγκουα Φράγκα, το περιβάλλον end of waste criteria, δηλαδή κριτήρια τέλους ζωής αποβλήτου, πότε δηλαδή κάποιο απόβλητο δεν είναι πια απόβλητο, διότι κάποιο ενώ για όλους εμάς θεωρείται απόβλητο μπορεί να το αξιοποιήσει ως υλικό το οποίον αξιοποιείται. Και άρα το συγκεκριμένο προϊόν πια, γιατί αφού δεν είναι απόβλητο έχει γίνει προϊόν, έχει μία συγκεκριμένη αγορά.
    Όλα αυτά μας οδηγούν, το είπε και ο Υπουργός, σε μία οικονομία μηδενικών αποβλήτων στο μέλλον. Θέλω να πιστεύω ότι αυτό δεν είναι ουτοπικό, θα επιτευχθεί αλλά βέβαια χρειάζεται μία πολύ μεγάλη προσπάθεια για να γίνει κάτι τέτοιο.
    Στο θέμα της ανακύκλωσης θα είμαι πάρα πολύ σύντομος, είμαστε δυστυχώς ακόμη ουραγοί, χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια, έχουν αρχίσει κάποιες προσπάθειες, αυτό που έχει σημασία με την ανακύκλωση είναι να γίνει διαλογή στην πηγή. Μπορούμε να αρχίσουμε σε κάποιους Δήμους με σακούλες διαφορετικών χρωμάτων και να δώσουμε το συγκεκριμένο έργο σε ιδιώτη, ο οποίος θα κάνει την εκστρατεία, θα μοιράσει τις σακούλες, θα κάνει σεμινάρια στα σχολεία και ούτω καθεξής, διότι τα παιδιά σ’ αυτά τα θέματα είναι πιο ευαίσθητα από ό,τι οι γονείς;
    ΗΜΕΡΙΔΑ – 10/2/2014 ΣΕΛ. 41
    Μπορούμε να προβλέψουμε συγκεκριμένα ζητήματα όπου τα τέσσερα ρεύματα θα πηγαίνουν με εγγυήσεις και θα ξέρουμε ότι η αποκομιδή θα γίνεται κατά συγκεκριμένο τρόπο χωριστά για το κάθε ρεύμα και θα καταλήγει στην ανακύκλωση και όχι όπως ελέχθη από κάποιους προλαλήσαντες επιλεκτικά σε ΚΔΑΥ ή σε ΧΥΤΑ κατευθείαν. Υπάρχουνε περιθώρια για να γίνουνε όλα αυτά, οι πόροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουνε διατεθεί, η Task Force ξεκίνησε μία προσπάθεια και ένα σεμινάριο με το Δήμο Θεσσαλονίκης για να δούμε πώς και κατά πόσον μπορεί να προχωρήσει η δυνατότητα αυτή. Είναι κάτι το οποίο γίνεται σε όλες τις πόλεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
    Δεν έχω καταλάβει γιατί δεν μπορούμε να το κάνουμε και στην Ελλάδα, μια που υποστηρίζεται και από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση και μια που είναι κάτι το οποίο μπορούν να κάνουν οι ίδιοι οι πολίτες. Για να γίνουν όμως αυτά θα πρέπει ο πολίτης να έχει εμπιστοσύνη ότι συμμετέχοντας σ’ αυτό το σύστημα συμβάλλει πραγματικά στην ανακύκλωση και θα έλεγα να δοθούν και κίνητρα στον πολίτη ώστε να έχει τη δυνατότητα να συμμετάσχει και να νιώθει ότι συμμετέχει και γι’ αυτό ακριβώς το λόγο να έχει και κάποια κίνητρα στην προσπάθεια την οποίαν κάνει. Μία τελευταία παρατήρηση. Θεωρώ ότι πρέπει να δούμε και το θέμα της διακυβέρνησης της διαχείρισης αποβλήτων, είμαι πάρα πολύ σύντομος σ’ αυτό και ενδεχομένως της δυνατότητας εκχώρησης στους Δήμους αρμοδιοτήτων και κινήτρων ώστε οι Δήμοι να έχουν τη δυνατότητα πέραν από τη διαλογή στην πηγή που για μένα γίνεται στο σπίτι, στην πόρτα, στο σχολείο, στο ξενοδοχείο, στο εστιατόριο και με το οργανικό απόβλητο, διότι υπάρχουνε συστήματα κομποστοποιητών που μπορούμε να βάλουμε στα μπαλκόνια μας, στους κήπους μας, στα εστιατόρια κτλ. Πρέπει λοιπόν να δούμε το θέμα αυτό και να δώσουμε και στους Δήμους τη δυνατότητα να μπουν με έξυπνα συστήματα μικρών μονάδων είτε στην ανακύκλωση, είτε στην παραγωγή κομπόστ, ώστε να μειώσουμε στην πηγή την παραγωγή αποβλήτων και μεγάλες μονάδες να λειτουργήσουν υποστηρικτικά.
    ΗΜΕΡΙΔΑ – 10/2/2014 σελ. 42
    Κλείνω με το θέμα των επικινδύνων (αποβλήτων), έκανα ήδη μία αναφορά στο θέμα αυτό, τα επικίνδυνα μέχρι πρότινος, ίσως και μέχρι σήμερα είτε αποθηκεύονται, είτε καταλήγουν σε ΧΑΔΑ, είτε εξάγονται, με αβέβαιο τον προορισμό της εξαγωγής, ο οποίος μπορεί να είναι και εντός των συνόρων της χώρας.
    Πρέπει να γίνουν μονάδες διαχείρισης επικινδύνων (αποβλήτων), προβλέπεται αυτό, είναι και μνημονιακή υποχρέωση της χώρας να γίνουνε τουλάχιστον δύο μονάδες διαχείρισης επικινδύνων, οι μονάδες επικινδύνων μπορεί να έχουνε τεράστια προστιθέμενη αξία, να γίνουν με ΣΔΙΤ και είναι κάτι το οποίο πρέπει να προγραμματιστεί άμεσα.
    Ένα τελευταίο σημείο, παιδεία ευαισθητοποίησης, κάτι που πρέπει να αρχίσει από το σχολείο και πρέπει να συνδυαστεί και με την ανακύκλωση, η οποία είναι πάρα πολύ σημαντική και η οποία μπορεί να μας κάνει όλους μέτοχους στη μεγάλη αυτή προσπάθεια της κυκλικής οικονομίας, η οποία μπορεί να έχει πολλά θετικά πλεονεκτήματα για τη χώρα μας. Ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας.

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 15:31 | Support Earth

    Ως Support Earth, μια πρωτοβουλία ενεργών πολιτών και συλλογικοτήτων για την προάσπιση του πλανήτη μας και όλων των οικοσυστημάτων του, θέλουμε να παρέμβουμε στη δημόσια διαβούλευση για το παρόν σχέδιο νόμου.

    Το νέο νομοσχέδιο, σε συνέχεια του νέου ΕΣΔΑ, θεσμοθετεί την καύση (ενεργειακή αξιοποίηση) των απορριμμάτων με σκοπό την επίτευξη της μείωσης της υγειονομικής ταφής τους και την ενσωμάτωση της αντίστοιχης ευρωπαϊκής οδηγίας.

    Ωστόσο, αυτός ο σχεδιασμός αποτελεί εγκληματική επιλογή η οποία θα επιβαρύνει την υγεία όλων μας, ρυπαίνοντας τόσο την ατμόσφαιρα, όσο και τα χερσαία εδάφη όπως έχει δείξει μια πληθώρα από επιδημιολογικές μελέτες παγκοσμίως.

    Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, οι διοξίνες, κύρια αιτία έκλυσης των οποίων είναι η παρουσία χλωρίου σε καιόμενα απορρίμματα, είναι περιβαλλοντικοί ρύποι εξαιρετικά τοξικοί και ανήκουν στη λεγόμενη «βρώμικη δωδεκάδα», μια ομάδα επικίνδυνων χημικών ουσιών γνωστών ως «ανθεκτικοί περιβαλλοντικοί ρύποι» (Persistent Environmental Pollutants – POPs).

    Τα αστικά απορρίμματα περιέχουν βαρέα μέταλλα, που κατά τη διάρκεια της θερμικής επεξεργασίας μπορούν να αλλάξουν τη φυσική και χημική τους μορφή και να απελευθερωθούν στην ατμόσφαιρα μαζί με μικροσωματίδια. Επιπλέον, τα βαρέα μέταλλα θα μπορούσαν να διαφύγουν από την τέφρα και να μολύνουν το περιβάλλον.
    Μελέτες παγκοσμίως έχουν δείξει ότι η μακροχρόνια έκθεση σε διοξίνες συνδέεται με νεοπλάσματα, εξασθένιση του ανοσοποιητικού συστήματος, βλάβες του αναπτυσσόμενου νευρικού συστήματος, του ενδοκρινικού συστήματος και των αναπαραγωγικών λειτουργιών. Σε περιοχές που υπάρχουν εργοστάσια καύσης απορριμμάτων, υπάρχει αύξηση παθήσεων του αναπνευστικού συστήματος, αύξηση καρκίνου του μαστού στις γυναίκες και πολλαπλό μυέλωμα στους άνδρες, καρκίνος του ήπατος και του πνεύμονα, αύξηση παιδικών καρκίνων. Η καύση σκουπιδιών παράγει διοξίνες και φουράνια τα οποία βιοσυσωρεύονται στον οργανισμό και μπορούν να περάσουν ακόμη και από το μητρικό γάλα στο μωρό.

    Η πλειονότητα του καδμίου που υπάρχει στην ατμόσφαιρα είναι αποτέλεσμα μεταξύ άλλων της αποτέφρωσης αστικών αποβλήτων. Η εισπνοή καδμίου προκαλεί: κεφαλαλγία, ζάλη, ρίγη, αδυναμία, ρινοφαρυγγικό ερεθισμό, πόνο στο στήθος, δύσπνοια, πνευμονίτιδα (δυνητικά θανατηφόρο) και μπορεί να προκαλέσει πνευμονική ίνωση

    Το κάδμιο συσσωρεύεται πρωτίστως στους νεφρούς και ο βιολογικός χρόνος ημιζωής στον άνθρωπο είναι 10-35 έτη. Η συσσώρευση καδμίου στους νεφρούς μπορεί να οδηγήσει σε μη αναστρέψιμη σωληναριακή δυσλειτουργία. Επίσης η εισπνοή καδμίου σε υψηλές συγκεντρώσεις μπορεί να προκαλέσει βλάβες στους πνεύμονες, ακόμη και πνευμονικό οίδημα, το οποίο μπορεί να είναι θανατηφόρο.
    Ο υδράργυρος είναι από τους πλέον τοξικούς και ανθεκτικούς ρύπους στο φυσικό μας περιβάλλον και η αποτέφρωση των αποβλήτων αποτελεί μία από τις πηγές του.
    Τα απόβλητα αντιπροσωπεύουν μια πιθανή πηγή βιολογικού κινδύνου λόγω της απελευθέρωσης μικροοργανισμών ή/και τοξινών που μπορούν να μεταφερθούν στον αέρα σχηματίζοντας βιολογικά αερολύματα. Οι οργανισμοί που υπάρχουν σε αυτά τα βιολογικά αερολύματα μπορεί να είναι βακτήρια (κύτταρα ή σπόρια), μύκητες, τμήματα μικροβίων, τοξίνες, μεταβολίτες, ιοί και παράσιτα. Οι εργαζόμενοι σε σταθμούς μεταφοράς, χώρους υγειονομικής ταφής και μονάδες αποτέφρωσης αποβλήτων παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο αναπνευστικών παθήσεων (άσθμα, βρογχίτιδα), συχνά γαστρεντερικά προβλήματα (ναυτία και διάρροια) καθώς και ερεθισμό του δέρματος, των οφθαλμών, του ρινικού βλεννογόνου και του ανώτερου αναπνευστικού.

    Λαμβάνοντας υπόψιν τον τρόπο λειτουργίας του εργοστασίου της ΑΓΕΤ Lafarge στο Βόλο και το Μηλάκι Ευβοίας, καθώς και του ΤΙΤΑΝ στη Θεσσαλονίκη, είναι φανερό πως:
    • δεν υπάρχει επαρκής έλεγχος όσον αφορά στην επάρκεια και την αδιάκοπη λειτουργία των απαραίτητων φίλτρων,
    • δεν έχουν προβλεφθεί έγκυρες και αδιάβλητες μετρήσεις των παραγόμενων ρύπων, από τη στιγμή που για τον έλεγχο των παραγόμενων ρύπων τα στοιχεία δίνονται κυρίως από τις μετρήσεις των ρυπαινουσών βιομηχανιών, οι κρατικοί μετρητές υπολειτουργούν και αμφισβητούνται οι μετρήσεις της ειδικής ερευνητικής ομάδας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας «Green Your Air»,που δείχνουν υπέρβαση της μέσης συγκέντρωσης των βλαπτικών για την υγεία αιωρούμενων σωματιδίων διαμέτρου έως 2,5 μικρόμετρα (PM2.5) κατά 200,3%με βάση τα όρια που έχει θεσπίσει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και 20,12% με βάση τα όρια που έχει θεσπίσει η ελληνική νομοθεσία, βάσει της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2008/50/ΕΚ.
    • δεν υπάρχουν επαρκείς έλεγχοι της σύστασης των απορριμματογενών καυσίμων. Στο Βόλο ελέγχεται δειγματοληπτικά το 1 τοις χιλιοίς ενώ αν αποφασιστεί, όπως ήδη έχει συμβεί στο Βόλο, η εισαγωγή απορριμματογενούς καυσίμου μπορεί να γίνεται χωρίς κάποια προηγούμενη κρατική έγκριση, όπως προβλέπει η ελεύθερη μετακίνηση απορριμμάτων στο εσωτερικό της Ε.Ε.
    • Η απόφαση να επιτραπεί η καύση εισαγόμενου απορριμματογενούς καυσίμου από την Ιταλία στο εργοστάσιο της ΑΓΕΤ στο βόλο, καθιστά ακόμα πιο αμφίβολη και επικίνδυνη τη σύσταση των προς καύση απορριμμάτων, ειδικά από τη στιγμή που στην Ιταλία τα συστήματα διαχείρισης απορριμμάτων συχνά έχουν κατηγορηθεί ως σκιώδη και ήδη στη Ρουμανία ο τελωνειακός έλεγχος εντόπισε φορτίο με ραδιενεργά και επικίνδυνα απόβλητα, το οποίο παρανόμως προοριζόταν να αξιοποιηθεί ως καύσιμο σε ιδιωτικό εργοστάσιο.

    Τη στιγμή που ολόκληρος ο πλανήτης προσπαθεί να αντιμετωπίσει μια φονική πανδημία και οι πολίτες βρίσκονται σε υποχρεωτικό εγκλεισμό, προωθείτε ένα νέο σχέδιο που περιλαμβάνει την καύση ως βασική μέθοδο διαχείρισης των απορριμμάτων προωθώντας παράλληλα ένα υγειονομικό έγκλημα!

    Έχετε θέσει σε διαβούλευση ένα νομοσχέδιο που προωθεί την ανακύκλωση, στην ουσία όμως προωθείτε την καύση των σκουπιδιών με τις παραπάνω εγκληματικές συνέπειες!

    Δηλώνοντας αναίσχυντα και αντιφατικά στο εν λόγω σχέδιο Νόμου πως έως το τέλος του 2020 η Ελλάδα θα έχει πετύχει ανακύκλωση του 50% του βάρους των παραγόμενων απορριμμάτων, την ίδια στιγμή που στο Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων (ΕΣΔΑ) του 2020 αναφέρεται ξεκάθαρα ότι δεν επετεύχθη κανένας από τους στόχους στα ποσοστά ανακύκλωσης που είχαν οριστεί από τον προηγούμενο ΕΣΔΑ του 2015, επενδύετε ένα υπέρογκο ποσοστό κονδυλίων στην κατασκευή των μονάδων καύσης (από 1 έως 1,3 δισεκατομμύρια ευρώ με βάση το παράρτημα ΙΧ του ΕΣΔΑ, χωρίς να υπολογίζεται το κόστος των μονάδων παραγωγής απορριμματογενούς καυσίμου).

    Εύλογα αναρωτιόμαστε:
    • Πώς θα προωθηθεί η ανακύκλωση, όταν η επιδότηση μονάδων καύσης και μονάδων παραγωγής απορριμματογενούς καυσίμου απομυζούν χρήματα που οφείλουν να διατεθούν για εναλλακτικές και ιεραρχικά ανώτερες της καύσης μεθόδους διαχείρισης των απορριμμάτων.
    • Πώς θα επιδιωχθεί μείωση των παραγόμενων απορριμμάτων αν υπάρχουν ρήτρες εγγυημένης απόδοσης καυσίμου στις σχεδιαζόμενες μονάδες. Να σημειωθεί πως στην περίπτωση της Σουηδίας που επετεύχθη ο στόχος της ανακύκλωσης με συνακόλουθη μείωση του όγκου των απορριμμάτων, οδηγήθηκαν σε εισαγωγή απορριμμάτων προκειμένου να εξασφαλιστεί η σταθερή ροή απορριμμάτων και να επιτευχθεί μια εύλογη απόσβεση κόστους και κερδοφόρος απόδοση των εγκαταστάσεων.
    • Πώς θεωρείτε ότι οι κεντρικές μονάδες καύσης θα συγχρηματοδοτηθούν από την ΕΕ, από τη στιγμή που ήδη από το 2017 έχει δηλωθεί ότι η συγχρηματοδότηση από την ΕΕ για οποιαδήποτε νέα μονάδα μηχανικής –βιολογικής επεξεργασίας σε επίπεδο ΠΕΣΔΑ θα περιορίζεται μόνο σε επαρκώς αιτιολογημένες περιπτώσεις, που η χωρητικότητά τους δε θα υπερβαίνει το 50% της παραγόμενης ποσότητας αποβλήτων της εν λόγω Περιφέρειας, έτσι ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος δημιουργίας υπερδιαστασολογημένων εγκαταστάσεων και ώστε να τηρούνται πλήρως οι στόχοι ιεράρχησης στη διαχείριση αποβλήτων. Επιπλέον, τα έργα αυτά θα πρέπει να σχεδιάζονται και να κατασκευάζονται με τρόπο που να επιτρέπει στο μέλλον τη μετατροπή τους, ώστε να εκτελούν εργασίες ανακύκλωσης.

    Κάνετε βήματα προς τα πίσω με ένα σχέδιο που εξυπηρετεί συγκεκριμένα επιχειρηματικά λόμπι, για χάρη των οποίων εφαρμόζετε την παρωχημένη και επικίνδυνη καύση των απορριμμάτων, αντί να κάνετε άλματα μπροστά δίνοντας προτεραιότητα στη μείωση τους, την επαναχρησιμοποίηση συσκευασιών, την κομποστοποίηση και τη σωστή ανακύκλωση.

    Την ίδια στιγμή που υποκλίνεστε στις πιέσεις των εργολάβων σας και προβάλλετε μόνο την ενεργειακή απόδοση από την καύση, απαξιώνετε επιδεικτικά τις διεθνείς περιβαλλοντικές οργανώσεις και τους χιλιάδες γιατρούς οι οποίοι καταγγέλλουν την καύση απορριμμάτων ως μια μέθοδο εξαιρετικά επιζήμια για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον, λόγω της παραγωγής διοξινών, φουρανίων και άλλων καρκινογόνων ουσιών.

    Αν κύριες και κύριοι ενδιαφέρεστε για την υστεροφημία σας και δεν επιθυμείτε να μείνουν τα ονόματα σας στην ιστορία αυτών που κατέστρεψαν το περιβάλλον και την υγεία , παρακαλούμε να αναθεωρήσετε και να μην προβείτε σε καμία ενέργεια που θα ενισχύσει την καύση απορριμμάτων!

    Ο κ. Χατζηδάκης χαρακτήρισε γραφικούς όσους εναντιώνονται στην καύση, αλλά σε αντίθεση με τον ίδιο είμαστε ανήσυχοι πολίτες που δίνουμε μάχη για ένα υγιές παρόν για τα παιδιά μας και ένα ασφαλές μέλλον για τις επόμενες γενιές

    Δηλώνουμε την πλήρη αντίθεσή μας με την καύση απορριμμάτων και επιθυμούμε:
    • άμεσα μέτρα για διαλογή στην πηγή, με ενίσχυση των ΟΤΑ και των επιχειρήσεων της κοινωνικής οικονομίας, με τη δημιουργία πολλών μικρής κλίμακας και αποκεντρωμένων μονάδων κομποστοποίησης, ανακύκλωσης και παραγωγής βιοαερίου
    • ενισχυμένα μέτρα για την αναμόρφωση της αγοράς προς την κατεύθυνση της πρόληψης, μείωσης, επαναχρησιμοποίησης και ανακύκλωσης
    • θέσπιση υποχρεωτικής σήμανσης σε όλα τα προϊόντα που να δηλώνει ξεκάθαρα αν και σε ποιο ποσοστό το συγκεκριμένο προϊόν ανακυκλώνεται στην Ελλάδα
    • σαφή και δεσμευτική υποχρέωση των Παραγωγών, στα πλαίσια της διευρυμένης ευθύνης τους, πως σε ορίζοντα 10 ετών ό,τι δεν ανακυκλώνεται θα σταματήσει να παράγεται
    • υποχρεωτικό σχεδιασμό και θεσμικά κίνητρα για δημιουργία συστημάτων επαναχρησιμοποίησης
    • πρόβλεψη και προώθηση της συμμετοχής της κοινωνίας των πολιτών στη διαχείριση των απορριμμάτων, με διεξαγωγή πανελλαδικών και τοπικών ενημερωτικών δράσεων,
    • ενίσχυση και θεσμική υποστήριξη της συνοικιακής κομποστοποίησης
    • κίνητρα για παραγωγή και χρησιμοποίηση του παραγόμενου κομπόστ στις καλλιέργειες

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 14:15 | Χρυσή Τσιορτα

    Όχι στην καύση των σκουπιδιών

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 14:08 | ΤΟΡΤΟΠΙΔΟΥ ΕΛΙΣΣΑΒΕΤ

    ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΥΣΗ

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 14:05 | Ευάγγελος Κακαλιας

    Όχι στην καύση των σκουπιδιών

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 14:31 | ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

    http://www.epper.gr/el/Documents/Hmerides/%CE%97%CE%9C%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%94%CE%91_2014-02-10_%CE%95%CE%92%CE%95%CE%91/PRAKTIKA_HMERIDAS_EBEA_2014-02-10.pdf
    ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ, ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ
    ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ «ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΑΕΙΦΟΡΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗ»
    ΗΜΕΡΙΔΑ ΜΕ ΘΕΜΑ: «Εθνικό Στρατηγικό Πρόγραμμα Πρόληψης Παραγωγής Αποβλήτων & Αναθεώρηση του Εθνικού Σχεδίου Διαχείρισης Αποβλήτων»
    ΔΕΥΤΕΡΑ 10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014
    Τόπος: Εθνικό Βιομηχανικό και Εμπορικό Επιμελητήριο
    Γιώργος Κρεμλής,
    Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Γενική Διεύθυνση Περιβάλλοντος:
    ΠΕΡΙΛΗΨΗ

    Κύριε Υπουργέ, κυρία Πρόεδρε της Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής, κυρία και κύριοι Γενικοί Γραμματείς, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να χαιρετίσω την πρωτοβουλία του ΥΠΕΚΑ να διοργανώσει την συγκεκριμένη ημερίδα στο κρίσιμο αυτό χρονικό
    ΗΜΕΡΙΔΑ – 10/2/2014 σελ. 36
    σημείο, μια που και τα δύο θέματα της ημερίδας, το Σχέδιο Πρόληψης Παραγωγής Αποβλήτων και η αναθεώρηση του Εθνικού Σχεδιασμού αποτελούν αιρεσιμότητες για την τρέχουσα προγραμματική περίοδο, αποτελούν δηλαδή προϋποθέσεις από τις οποίες θα εξαρτηθεί η ροή πόρων προς τη χώρα μας, οι οποίες πρέπει να ικανοποιηθούν το αργότερο μέχρι το 2016 και ως εκ τούτου ο δημόσιος διάλογος που γίνεται σήμερα είναι πάρα πολύ χρήσιμος ώστε τα δύο αυτά εργαλεία διαχείρισης των αποβλήτων στη χώρα μας να διαμορφωθούν κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
    Οι προλαλήσαντες κάλυψαν όλο το φάσμα της παθολογίας της διαχείρισης των αποβλήτων στη χώρα μας και κατέθεσαν προτάσεις για το μέλλον, εγώ πρέπει να πω ότι στο πλαίσιο της κυκλικής οικονομίας, επιτρέψτε μου την έκφραση, στα αγγλικά circular economy και της ορθολογικής αξιοποίησης των πόρων, resources efficiency, που αποτελούν προτεραιότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η διαχείριση των αποβλήτων αποτελεί μοχλό οικονομικής ανάπτυξης, δημιουργίας πράσινων θέσεων εργασίας, καινοτομιών και νέων τεχνολογιών στη διαχείριση των αποβλήτων, τις οποίες θα πρέπει να αξιοποιήσουμε στη χώρα μας, κάτι το οποίο δεν έχει γίνει στο παρελθόν.
    Τα απόβλητα, επιγραμματικά και μόνο να πω, ήτανε μέχρι σήμερα μία πονεμένη ιστορία. Ξεκινώντας από την καταδίκη της χώρας μας για τη χωματερή του Κουρουπητού, συνεχίζοντας με την καταδίκη της χώρας μας για τους ΧΑΔΑ, τις ανεξέλεγκτες δηλαδή χωματερές, για την οποία έχει κατατεθεί και εκκρεμεί νέα προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με πρόταση επιβολής προστίμου και χρηματικής ποινής αν μέχρι την έκδοση της αποφάσεως του Δικαστηρίου δεν έχουν κλείσει και αποκατασταθεί όλοι οι ΧΑΔΑ και φτάνοντας πολύ πρόσφατα στο πρόβλημα της Ζακύνθου, το οποίον είναι και το πιο πρόσφατο, πρόβλημα διαχείρισης αποβλήτων στο νησί, το οποίο φιλοξενεί και την χελώνα καρέτα – καρέτα και αποτελεί ένα θαλάσσιο πάρκο προστασίας που είναι και περιοχή Natura 2000.
    Τα προβλήματα των αποβλήτων, αναφέρθηκε ο κ. Σγουρός, στο παρελθόν συνδέονται και με την χωροταξία. Η έλλειψη χωροταξίας και οριοθέτησης των περιοχών διαχείρισης των αποβλήτων δημιούργησε προβλήματα κοινωνικής αποδοχής διότι όταν κάποια στιγμή αποφασίσαμε να διαχειριστούμε τα απόβλητα με μονάδες διαχείρισης των αποβλήτων στις
    ΗΜΕΡΙΔΑ – 10/2/2014 σελ. 37
    περιοχές όπου προβλέφθηκε ο προγραμματισμός είχανε ήδη εγκατασταθεί μόνιμα ή παράνομα πολίτες μας, συμπολίτες μας, οι οποίοι αντέδρασαν στην ιδέα να έχουν στην περιοχή τους μονάδες σχεδιασμού αποβλήτων, πράγμα το οποίο ισχύει και για τις μονάδες επεξεργασίας λυμάτων. Αυτό λοιπόν που έχει σημασία και αναφερθήκαμε και προηγουμένως σ’ αυτό είναι να δημιουργηθούν και οι προϋποθέσεις κοινωνικής αποδοχής για τις οποίες χρειάζεται διάλογος και η δημιουργία εμπιστοσύνης στον πολίτη ότι η διαχείριση των αποβλήτων προστατεύει πολύ καλύτερα το περιβάλλον από μία ανεξέλεγκτη χωματερή η οποία καίει, αυτοαναφλέγεται ή καίγεται τα καλοκαίρια στα νησιά μας και η οποία παράγει διοξίνες που είναι καταστροφικές για την υγεία όλων μας και για τον τουρισμό.
    Ο εθνικός σχεδιασμός σε αυτό ακριβώς κατατείνει, στο να σχεδιάσουμε τον τρόπο διαχείρισης πανελλαδικά των αποβλήτων μας, και θα πρέπει να συνδυαστεί και με τους περιφερειακούς σχεδιασμούς. Να πω στο σημείο αυτό ότι χρειάζεται στρατηγική μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, τουλάχιστον για τους περιφερειακούς σχεδιασμούς, ενδεχομένως και για τον εθνικό εάν προβλέπει συγκεκριμένες εγκαταστάσεις και χωροθετήσεις και να πω βέβαια μία γενική παρατήρηση, ότι ο εθνικός σχεδιασμός θα πρέπει να εκφράζει την ιεράρχηση η οποία προβλέπεται στην Οδηγία του 2008 για τη διαχείριση των αποβλήτων, την οποίαν, όπως είπε χαρακτηριστικά η κα Αυγερινοπούλου, μέχρι σήμερα εμείς την αντιστρέψαμε. Χρησιμοποιήσαμε τον έσχατο τρόπο διαχείρισης που είναι οι ΧΥΤΑ ως πρώτο τρόπο διαχείρισης ενώ θα είχαμε τη δυνατότητα να επαναχρησιμοποιήσουμε, να ανακτήσουμε τα υλικά, να ανακυκλώσουμε και ούτω καθεξής τα απόβλητα, πράγμα το οποίον δεν έγινε στο παρελθόν και το οποίο μας δίνει σήμερα την ευκαιρία ο εθνικός σχεδιασμός να το κάνουμε.
    Ποιες είναι οι νομικές υποχρεώσεις από δω και πέρα τις οποίες και θα ήθελα να αναφερθώ διότι απ’ αυτές εξαρτάται και η απορρόφηση κονδυλίων στην τρέχουσα προγραμματική περίοδο αλλά και η μη επιβολή προστίμων, διότι η απώλεια για τη χώρα όπως καταλαβαίνετε θα είναι διπλή. Δηλαδή θα χάσουμε και κονδύλια και θα επιβληθούν πρόστιμα εάν δεν συμμορφωθούμε.
    ΗΜΕΡΙΔΑ – 10/2/2014 σελίδα38
    Ο πρώτος είναι ότι σύμφωνα με την τρέχουσα προγραμματική για να διατεθούν κονδύλια για διαχείριση αποβλήτων θα πρέπει να έχουμε τον εθνικό σχεδιασμό, αυτό συζητάμε σήμερα, όχι μόνο για τα αστικά αλλά και για τα επικίνδυνα, να μην τα ξεχνάμε τα επικίνδυνα, τα οποία είναι πάρα πολύ σημαντικά και δεύτερον να έχουμε το πρόγραμμα πρόληψης. Κανονικά και ιδανικά το πρόγραμμα πρόληψης θα έπρεπε να είχε γίνει πριν γίνει ο εθνικός σχεδιασμός διαχείρισης ή εν πάση περιπτώσει να γίνει ταυτόχρονα όπως γίνεται τώρα, διότι το πρόγραμμα πρόληψης τι σου λέει; Ότι τα επόμενα 5 – 10 – 15 χρόνια οι ποσότητες αποβλήτων που παράγονται στη χώρα θα μειωθούν διότι θα γίνεται πρόληψη, διότι θα εισαχθούν αειφόρα πρότυπα παραγωγής και κατανάλωσης, διότι θα γίνεται διαχείριση των αποβλήτων στην πηγή, θα αυξηθεί η ανάκληση των υλικών και η ανακύκλωση, με αποτέλεσμα το απόβλητο που θα απομείνει, που είναι τα υπολείμματα, δεν θα χρειάζεται τόσο μεγάλες μονάδες για τη διαχείρισή του. Σε κάθε περίπτωση τα δύο αυτά εργαλεία αποτελούν αιρεσιμότητες. Υπάρχει και μία τρίτη αιρεσιμότητα: η χρησιμοποίηση των οικονομικών εργαλείων. Ο κ. Κουράκης είπε πληρώνω όσο πετάω, όσο παράγω απόβλητα. Η ευθύνη του παραγωγού. Τα κίνητρα για την ανακύκλωση, όπως επίσης και τα τέλη για την διάθεση αποβλήτων σε ΧΥΤΑ, που πρέπει να είναι πιο ψηλά. Πρέπει ο Δήμαρχος να έχει το κίνητρο να διαχειριστεί τα απόβλητά του ανάντη ώστε οι ποσότητες που στέλνονται στον ΧΥΤΑ του γειτονικού Δήμου ή στη μεγάλη μονάδα επεξεργασίας που θα γίνει με τα ΣΔΙΤ να είναι μικρότερες, για να πληρώνει λιγότερα τέλη, αφού τα τέλη ούτως ή άλλως πρέπει να είναι υψηλότερα για να αποθαρρύνουμε την κατάληξη των αποβλήτων σε ΧΥΤΑ. Τα οικονομικά λοιπόν εργαλεία είναι πάρα πολύ σημαντικά υπό την έννοια αυτή.
    Μία άλλη νομική υποχρέωση, μέχρι το 2015 πρέπει να έχομε τέσσερα ρεύματα διαλογής στην πηγή: χαρτί, αλουμίνιο, πλαστικό και γυαλί. Μιλάμε για υλικά συσκευασίας τα οποία είναι ανακυκλώσιμα, τα οποία έχουνε πάρα πολύ μεγάλη αξία, με στόχο μέχρι το 2020 να πετύχουμε το 50% σε ανακύκλωση.
    ΗΜΕΡΙΔΑ – 10/2/2014 σελ. 39
    Αυτή τη στιγμή συζητάμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί επίσημα, την αύξηση του στόχου αυτού, ο στόχος να πάει στο 70% μέχρι ενδεχομένως το 2030 και άρα αυτό που θα μένει, ένα 30% αυτό να αποτελεί το αντικείμενο της επεξεργασίας με τις άλλες μεθόδους, μια που όλα τα ανακυκλώσιμα υλικά θα έχουνε βγει. Και βέβαια πέραν από τα τέσσερα αυτά ρεύματα πρέπει να δούμε και την εκτροπή του οργανικού, το οποίο πρέπει να εκτρέπεται από τους ΧΥΤΑ και το οποίο οργανικό έχει μία τεράστια εσωτερική αξία.
    Εδώ στην Ελλάδα τα οργανικά, κυρίως το καλοκαίρι λόγω των φρούτων, είναι πολλά και έχουν πολύ μεγάλη αξία, από τα οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί η βιομάζα και για την παραγωγή βιοκαυσίμων και για την παραγωγή κομπόστ και γενικότερα για βιοαέριο και ούτω καθεξής.
    Και βέβαια να δούμε και ποια άλλα ρεύματα, διότι οι Οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μιλάνε για τα τέσσερα ρεύματα και την εκτροπή του οργανικού, αλλά τίποτα δεν εμποδίζει την Ελλάδα στο πλαίσιο των σχεδιασμών να προβλέψει και άλλα ρεύματα ώστε χρήσιμα υλικά να ανακτώνται. Για παράδειγμα το αλουμίνιο. Το αλουμίνιο έχει μία τεράστια αξία και μία τεράστια αγορά. Εάν λοιπόν μπορεί κανείς να ανακτήσει το αλουμίνιο και να αποφευχθεί αυτό που είπε η κα Αυγερινοπούλου, το κύκλωμα των σκραπατζήδων, συγχωρείστε με για την έκφραση, αλλά είναι αυτό το χαρακτηριστικό, ή και το κύκλωμα των Πακιστανών οι οποίοι παίρνουνε όλα τα ανακυκλώσιμα υλικά και τα οποία κυκλώματα ούτε καν φορολογούνται, είναι παράνομα και στο τέλος σε κάθε περίπτωση δεν εγγυώνται μία ορθολογική διαχείριση των αποβλήτων, ούτε την εμπιστοσύνη του πολίτη, ο οποίος θα πρέπει να κάνει την διαλογή στην πηγή.
    Να κάνω μία άλλη παρατήρηση για τον εθνικό σχεδιασμό. Στον εθνικό σχεδιασμό προβλέπεται ότι θα γίνουνε μονάδες, επιτρέψτε μου πάλι την έκφραση, ABT, δηλαδή μηχανικής βιολογικής επεξεργασίας των αποβλήτων. Οι μονάδες αυτές έχουνε γίνει και σε άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προγραμματίζονται στο πλαίσιο των ΣΔΙΤ κτλ., αυτό που έχει σημασία είναι να εξασφαλιστεί ότι οι στόχοι της ανακύκλωσης θα επιτευχθούν.
    ΗΜΕΡΙΔΑ – 10/2/2014 ΣΕΛ. 40
    Δεν πρέπει οι μονάδες αυτές να υπερδιαστασιολογηθούν αφενός, μια που η προοπτική στο μέλλον είναι να μειώνονται προοδευτικά τα απόβλητα και κατά δεύτερο λόγο θα πρέπει να προσέξουμε το θέμα των εγγυημένων ποσοτήτων.
    Η εγγυημένη ποσότητα σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να περνάει το 50%. Πρέπει να επιτρέπει το 50% της ανακύκλωσης σε κάθε περίπτωση για να το πω κατ’ αυτόν τον τρόπο και να δίνει και την προοπτική εάν ο στόχος μέχρι το 2030 είναι να πάμε σε ένα 70% να επιτευχθεί ο συγκεκριμένος στόχος.
    Άρα οι εγγυημένες ποσότητες είναι πολύ σημαντικό να λάβουν υπόψη τους συγκεκριμένους στόχους και να σας πω και κάτι άλλο, αυτή τη στιγμή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή επεξεργαζόμαστε και ένα άλλο μέτρο το οποίο ακόμη δεν έχει ανακοινωθεί, αυτό που λέμε, συγχωρέστε με πάλι την αναφορά στην αγγλική γλώσσα η οποία έχει γίνει πλέον η Λίγκουα Φράγκα, το περιβάλλον end of waste criteria, δηλαδή κριτήρια τέλους ζωής αποβλήτου, πότε δηλαδή κάποιο απόβλητο δεν είναι πια απόβλητο, διότι κάποιο ενώ για όλους εμάς θεωρείται απόβλητο μπορεί να το αξιοποιήσει ως υλικό το οποίον αξιοποιείται. Και άρα το συγκεκριμένο προϊόν πια, γιατί αφού δεν είναι απόβλητο έχει γίνει προϊόν, έχει μία συγκεκριμένη αγορά.
    Όλα αυτά μας οδηγούν, το είπε και ο Υπουργός, σε μία οικονομία μηδενικών αποβλήτων στο μέλλον. Θέλω να πιστεύω ότι αυτό δεν είναι ουτοπικό, θα επιτευχθεί αλλά βέβαια χρειάζεται μία πολύ μεγάλη προσπάθεια για να γίνει κάτι τέτοιο.
    Στο θέμα της ανακύκλωσης θα είμαι πάρα πολύ σύντομος, είμαστε δυστυχώς ακόμη ουραγοί, χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια, έχουν αρχίσει κάποιες προσπάθειες, αυτό που έχει σημασία με την ανακύκλωση είναι να γίνει διαλογή στην πηγή. Μπορούμε να αρχίσουμε σε κάποιους Δήμους με σακούλες διαφορετικών χρωμάτων και να δώσουμε το συγκεκριμένο έργο σε ιδιώτη, ο οποίος θα κάνει την εκστρατεία, θα μοιράσει τις σακούλες, θα κάνει σεμινάρια στα σχολεία και ούτω καθεξής, διότι τα παιδιά σ’ αυτά τα θέματα είναι πιο ευαίσθητα από ό,τι οι γονείς;
    ΗΜΕΡΙΔΑ – 10/2/2014 ΣΕΛ. 41
    Μπορούμε να προβλέψουμε συγκεκριμένα ζητήματα όπου τα τέσσερα ρεύματα θα πηγαίνουν με εγγυήσεις και θα ξέρουμε ότι η αποκομιδή θα γίνεται κατά συγκεκριμένο τρόπο χωριστά για το κάθε ρεύμα και θα καταλήγει στην ανακύκλωση και όχι όπως ελέχθη από κάποιους προλαλήσαντες επιλεκτικά σε ΚΔΑΥ ή σε ΧΥΤΑ κατευθείαν. Υπάρχουνε περιθώρια για να γίνουνε όλα αυτά, οι πόροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουνε διατεθεί, η Task Force ξεκίνησε μία προσπάθεια και ένα σεμινάριο με το Δήμο Θεσσαλονίκης για να δούμε πώς και κατά πόσον μπορεί να προχωρήσει η δυνατότητα αυτή. Είναι κάτι το οποίο γίνεται σε όλες τις πόλεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
    Δεν έχω καταλάβει γιατί δεν μπορούμε να το κάνουμε και στην Ελλάδα, μια που υποστηρίζεται και από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση και μια που είναι κάτι το οποίο μπορούν να κάνουν οι ίδιοι οι πολίτες. Για να γίνουν όμως αυτά θα πρέπει ο πολίτης να έχει εμπιστοσύνη ότι συμμετέχοντας σ’ αυτό το σύστημα συμβάλλει πραγματικά στην ανακύκλωση και θα έλεγα να δοθούν και κίνητρα στον πολίτη ώστε να έχει τη δυνατότητα να συμμετάσχει και να νιώθει ότι συμμετέχει και γι’ αυτό ακριβώς το λόγο να έχει και κάποια κίνητρα στην προσπάθεια την οποίαν κάνει. Μία τελευταία παρατήρηση. Θεωρώ ότι πρέπει να δούμε και το θέμα της διακυβέρνησης της διαχείρισης αποβλήτων, είμαι πάρα πολύ σύντομος σ’ αυτό και ενδεχομένως της δυνατότητας εκχώρησης στους Δήμους αρμοδιοτήτων και κινήτρων ώστε οι Δήμοι να έχουν τη δυνατότητα πέραν από τη διαλογή στην πηγή που για μένα γίνεται στο σπίτι, στην πόρτα, στο σχολείο, στο ξενοδοχείο, στο εστιατόριο και με το οργανικό απόβλητο, διότι υπάρχουνε συστήματα κομποστοποιητών που μπορούμε να βάλουμε στα μπαλκόνια μας, στους κήπους μας, στα εστιατόρια κτλ. Πρέπει λοιπόν να δούμε το θέμα αυτό και να δώσουμε και στους Δήμους τη δυνατότητα να μπουν με έξυπνα συστήματα μικρών μονάδων είτε στην ανακύκλωση, είτε στην παραγωγή κομπόστ, ώστε να μειώσουμε στην πηγή την παραγωγή αποβλήτων και μεγάλες μονάδες να λειτουργήσουν υποστηρικτικά.
    ΗΜΕΡΙΔΑ – 10/2/2014 σελ. 42
    Κλείνω με το θέμα των επικινδύνων (αποβλήτων), έκανα ήδη μία αναφορά στο θέμα αυτό, τα επικίνδυνα μέχρι πρότινος, ίσως και μέχρι σήμερα είτε αποθηκεύονται, είτε καταλήγουν σε ΧΑΔΑ, είτε εξάγονται, με αβέβαιο τον προορισμό της εξαγωγής, ο οποίος μπορεί να είναι και εντός των συνόρων της χώρας.
    Πρέπει να γίνουν μονάδες διαχείρισης επικινδύνων (αποβλήτων), προβλέπεται αυτό, είναι και μνημονιακή υποχρέωση της χώρας να γίνουνε τουλάχιστον δύο μονάδες διαχείρισης επικινδύνων, οι μονάδες επικινδύνων μπορεί να έχουνε τεράστια προστιθέμενη αξία, να γίνουν με ΣΔΙΤ και είναι κάτι το οποίο πρέπει να προγραμματιστεί άμεσα.
    Ένα τελευταίο σημείο, παιδεία ευαισθητοποίησης, κάτι που πρέπει να αρχίσει από το σχολείο και πρέπει να συνδυαστεί και με την ανακύκλωση, η οποία είναι πάρα πολύ σημαντική και η οποία μπορεί να μας κάνει όλους μέτοχους στη μεγάλη αυτή προσπάθεια της κυκλικής οικονομίας, η οποία μπορεί να έχει πολλά θετικά πλεονεκτήματα για τη χώρα μας. Ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας.

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 14:02 | Αμαλία Καραγιάννη

    ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΥΣΗ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ!!!

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 14:33 | ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ

    ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΥΣΗ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 14:20 | ΔΥΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

    ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ

    στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο του ΥΠΕΝ, με τίτλο:
    «Προώθηση της Ανακύκλωσης-Ενσωμάτωση των οδηγιών 2018/851 της 30ής Μαΐου 2018 για την τροποποίηση της Οδηγίας 2008/98/ΕΚ για τα απόβλητα (EE L 150/109) και 2018/852 της 30ής Μαΐου 2018 για την τροποποίηση της Οδηγίας 94/62/ΕΚ για τις συσκευασίες και τα απορρίμματα συσκευασίας ( EE L 150/141)»

    Για πολλά χρόνια, τα θέματα της ανακύκλωσης ρυθμίζονταν από το ν. 2939/2001, με τίτλο «Συσκευασίες και εναλλακτική διαχείριση συσκευασιών και άλλων προϊόντων – ίδρυση ΕΟΕΔΣΑΠ και άλλες διατάξεις». Προϊόν αυτού του νομοθετικού πλαισίου, σε συνδυασμό με τις κάθε φορά κυβερνητικές επιλογές, ήταν η παράδοση του τομέα της ανακύκλωσης στους ιδιώτες – μεγάλους παραγωγούς, η εγκαθίδρυση καθεστώτος πλήρους αδιαφάνειας και ανυποληψίας και τα πενιχρά αποτελέσματα, με ποσοστά που ελάχιστα ξεπέρασαν το 5%, στον τομέα των αστικών αποβλήτων.

    Το πλαίσιο αυτό αναθεωρήθηκε με το ν. 4496/2017, με τίτλο «Τροποποίηση του ν. 2939/2001 για την εναλλακτική διαχείριση των συσκευασιών και άλλων προϊόντων, προσαρμογή στην Οδηγία 2015/720/ΕΕ, ρύθμιση θεμάτων του Ελληνικού Οργανισμού Ανακύκλωσης και άλλες διατάξεις». Είχε προηγηθεί η έγκριση του Εθνικού Σχεδίου Διαχείρισης Αποβλήτων (ΕΣΔΑ), το Δεκέμβρη του 2015, που ενσωμάτωνε σε μεγάλο βαθμό την κινηματική αντίληψη της αποκεντρωμένης διαχείρισης με έμφαση στην πρόληψη και στη προδιαλογή των υλικών, την οποία είχε οδηγηθεί να υιοθετήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αναζητώντας ένα πειστικό αντίλογο απέναντι στις, μέχρι τότε, κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις. Ο ν. 4496/2017 αποδείχθηκε ένα μεγάλο «φιάσκο», αφού δεν υπήρχε καμία πολιτική βούληση να υποστηριχθεί και να υλοποιηθεί το ΕΣΔΑ του 2015, ούτε και να αλλάξει το καθεστώς της ανακύκλωσης, το οποίο παραμένει -μέχρι σήμερα- αναλλοίωτο στα βασικά του σημεία.

    Δε μας προξένησε καμία εντύπωση το γεγονός ότι η κυβέρνηση της ΝΔ έσπευσε να καταργήσει αμέσως το ΕΣΔΑ του 2015, αλλάζοντας πλήρως τη φιλοσοφία του, ξαναγυρνώντας στο συγκεντρωτισμό, στις ιδιωτικοποιήσεις, στις σχέσεις «συμπάθειας» για τα σύμμεικτα, στη συγκρατημένη στάση απέναντι στην ανακύκλωση και, κυρίως, στην επαναφορά του μοντέλου της καύσης. Αφού πρώτα είχε φροντίσει να εντάξει -με έμφαση- την καύση απορριμματογενών υλικών στο Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ), που κυρώθηκε στις 31/12/2019.

    Από αυτή τη σκοπιά αντιμετωπίζουμε το, υπό διαβούλευση, σχέδιο νόμου, που επιχειρεί μια αντίστοιχη «τακτοποίηση» και στον τομέα της ανακύκλωσης, παρότι -όπως προαναφέρθηκε- το έδαφος είναι, ήδη, «στρωμένο». Η επίκληση της ενσωμάτωσης των οδηγιών 851 και 852 του 2018 (άραγε, γιατί όχι και της 850 για την ταφή;) αποδεικνύεται ένα καλό πρόσχημα για την παγίωση της κυριαρχίας των ιδιωτικών συστημάτων «εναλλακτικής» διαχείρισης συσκευασιών και για την επέκταση της λογικής της καύσης, εκτός από τα προϊόντα της επεξεργασίας σύμμεικτων απορριμμάτων σε μονάδες μηχανικής επεξεργασίας και στα υπολείμματα των Κέντρων Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (ΚΔΑΥ). Το ΔΥΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ, από το 2016, έχει επισημάνει αυτήν την επιδίωξη, αποκαλύπτοντας δημόσια την προσπάθεια της εταιρείας WATT ΑΕ να επανασυστήσει το καμένο ΚΔΑΥ στη Φυλή, σαν μονάδα «διαλογής», που θα παράγει και καύσιμη πρώτη ύλη.

    Αν το περιεχόμενο του σχεδίου νόμου ανταποκρίνονταν, στοιχειωδώς, στο «περιτύλιγμά» του, θα έπρεπε να υπάρχουν άρθρα σχετικά με την προώθηση της πρόληψης, της επαναχρησιμοποίησης και της ανακύκλωσης των στερεών αποβλήτων, άρθρα για τη στήριξη των δήμων (με χρηματοδότηση, εκπαιδευμένο προσωπικό, δημόσιες – δημοτικές υποδομές ανακύκλωσης και κομποστοποίησης, δυνατότητα διάθεσης και αξιοποίησης των ανακτώμενων υλικών, ευχέρεια χωροθέτησης απλών υποδομών ανακύκλωσης κ.ά.), άρθρα για την ανάκτηση του δημόσιου χαρακτήρα της ανακύκλωσης και την αναγνώριση του τέλους ανακύκλωσης ως δημόσιου πόρου και άρθρα για τη διασφάλιση της επίτευξης των στόχων που υιοθετούνται υποχρεωτικά από την κοινοτική οδηγία 2018/851, στα άρθρα 23 («προετοιμασία για επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση») και 62 «Ποσοτικοί στόχοι για την ανακύκλωση των απόβλητων συσκευασιών και την επαναχρησιμοποίηση»), στα οποία, μεταξύ άλλων, μπαίνουν και οι στόχοι για επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση με προδιαλογή των υλικών στο 55% το 2025, στο 60% το 2030 και στο 65% το 2035.

    Αντίθετα, το σχέδιο νόμου, μόνο επιφανειακά δείχνει ότι υιοθετεί μέτρα για την προώθηση της επαναχρησιμοποίησης , ανακύκλωσης σε άρθρα, όπως το 11 («Πρόληψη Αποβλήτων»), όπου οι δήμοι με πληθυσμό άνω των 20.000 κατοίκων υποχρεούνται να δημιουργήσουν Κέντρα δημιουργικής επαναχρησιμοποίησης υλικών (ΚΔΕΥ) – κτήρια για συγκέντρωση και διαχείριση μεταχειρισμένων υλικών (και πάλι χωρίς καμία πρόβλεψη για υποδομές και προσωπικό), το 25 («Χωριστή συλλογή και ανακύκλωση στις σχολικές μονάδες»), το 26 («Πράσινα σημεία»), το 30 («Απόβλητα Εκσκαφών, Κατασκευών και Κατεδαφίσεων – ΑΕΚΚ»), αφού με άλλες διατάξεις του «ναρκοθετεί» την υπόθεση της επαναχρησιμοποίησης και της ανακύκλωσης των υλικών, εξειδικεύοντας τις βασικές κατευθύνσεις του νέου Εθνικού σχεδίου Διαχείρισης Αποβλήτων (ΕΣΔΑ).

    Μιλώντας συνολικά και για την ουσία του σχεδίου νόμου, θεωρούμε ότι τα βασικά χαρακτηριστικά του είναι:
    • η προώθηση, με κάθε κόστος, της ΚΑΥΣΗΣ, ακόμη κι αν αυτή μεταφράζεται σε κατασπατάληση τεράστιων ποσοτήτων ανακτήσιμων υλικών,
    • η εμμονή στην ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ,
    • ο ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΣΜΟΣ στη λειτουργία του συστήματος διαχείρισης και
    • η εκτόξευση του ΚΟΣΤΟΥΣ, που θα κληθούν να καταβάλλουν οι πολίτες

    Πιο συγκεκριμένα:

    Άρθρο 4

    Το σχέδιο νόμου επαναλαμβάνει τη γνωστή ιεράρχηση των δράσεων και των εργασιών διαχείρισης των αποβλήτων (πρόληψη, προετοιμασία για επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωση, άλλου είδους ανάκτηση, διάθεση), συνοδευόμενη από την πονηρή έκφραση «κατά προτεραιότητα», ανοίγοντας το δρόμο σε αυτό που εκφράζεται πιο καθαρά παρακάτω, όπου γίνεται λόγος για τη δυνατότητα «παρέκκλισης από την ιεράρχηση για ορισμένα ειδικά ρεύματα αποβλήτων, εφόσον …». Είναι προφανές ότι η πριμοδότηση της καύσης χρειάζεται να υποσκελίσει ορισμένα από τα πρότερα στάδια.

    Έχει ενδιαφέρον να δούμε τι αναφέρει στο αντίστοιχο σημείο η ευρωπαϊκή οδηγία που επικαλείται το σχέδιο νόμου: «Τα κράτη μέλη χρησιμοποιούν οικονομικά μέσα και άλλα μέτρα, με σκοπό την παροχή κινήτρων για την εφαρμογή της ιεράρχησης των αποβλήτων, όπως εκείνα που αναφέρονται στο παράρτημα IVα ή άλλα κατάλληλα μέσα και μέτρα». Το πρώτο από τα μέτρα που παρατίθενται στο συγκεκριμένο παράρτημα είναι το εξής: «τέλη και περιορισμοί για την υγειονομική ταφή και αποτέφρωση των αποβλήτων, που παρέχουν κίνητρα για την πρόληψη και την ανακύκλωση και διατηρούν την υγειονομική ταφή ως τη λιγότερο προτιμώμενη επιλογή για τη διαχείριση των αποβλήτων».

    Άρθρο 20

    Χρησιμοποιείται παραπλανητικά ο τίτλος «Αναβάθμιση της χωριστής διαλογής – ανακύκλωσης», αφού με βάση το περιεχόμενο αυτού του άρθρου, τα ΚΔΑΥ (κέντρα διαλογής ανακυκλώσιμων υλικών) μετατρέπονται υποχρεωτικά σε παραγωγούς δευτερογενών καύσιμων υλικών των υπολειμμάτων τους, με σκοπό την καύση στη βιομηχανία ή στις ενεργειακές μονάδες που προγραμματίζονται. Αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Από την 1η.1.2022, η συνολική ποσότητα των προσμίξεων (υπόλειμμα) από τα ΚΔΑΥ με δυνατότητα διαλογής άνω των τριάντα (30) τόνων ανά ημέρα, που με επεξεργασία δύναται να κατηγοριοποιηθεί ως προς τις βασικές παραμέτρους στις κλάσεις 1, 2 ή 3, όπως αυτές ορίζονται από το πρότυπο ΕΛΟΤ ΕΝ 15359:2011 ή χωρίς περαιτέρω επεξεργασία, πρέπει να χρησιμοποιείται ως απορριμματογενές καύσιμο, το οποίο αξιοποιείται ενεργειακά στην ενεργοβόρα βιομηχανία ή σε Μονάδες Ενεργειακής Αξιοποίησης».

    Η μέγιστη πρόκληση, που δεν έχει προηγούμενο, είναι ότι την επεξεργασία και την παραγωγή των απορριμματογενών καυσίμων θα την πληρώνουν οι δημότες με χρέωση μέσω των δήμων τους με 35 ευρώ/τόνο. Αν αναλογιστούμε ότι οι μονάδες καύσης θα κατασκευαστούν με τη μέθοδο ΣΔΙΤ, συμπεραίνουμε ότι κάποιοι «γνωστοί και μη εξαιρετέοι» θα κερδοσκοπούν τόσο από τη διαχείριση του υπολείμματος, όσο και από την πώληση του ηλεκτρικού ρεύματος, ενώ οι δημότες θα πληρώνουν νέα χαράτσια στα δημοτικά τέλη. Αλλά και ό,τι δεν οδηγείται σε επεξεργασία για παραγωγή καυσίμου και θα οδηγείται για ταφή, θα επιβαρύνεται με κλιμακωτή χρέωση που θα ξεκινά από τα 5 ευρώ/τόνο και θα φτάσει στα 35 ευρώ/τόνο (άρθρο 32, παρ. 3).

    Άρθρο 31

    Καθώς η γενικευμένη εφαρμογή της καύσης αποτελεί, πρωτίστως, πολιτική και οικονομική επιδίωξη και προκειμένου να διασφαλιστεί η υλοποίησή της, δημιουργείται Δίκτυο μονάδων ενεργειακής αξιοποίησης, όπως έχει προβλεφθεί στο νέο ΕΣΔΑ, που βρίσκεται υπό τον πλήρη έλεγχο του ΥΠΕΝ
    Το ΥΠΕΝ με αποφάσεις του υπουργού αναλαμβάνει την υπόθεση της γενικευμένης καύσης, με ότι συνεπάγεται αυτό για την υγεία ,το περιβάλλον και την οικονομική επιβάρυνση των πολιτών. Το πλήρες κείμενο του άρθρου 31 είναι το παρακάτω:

    «1. Οι διαδικασίες εκπόνησης ή ανάθεσης μελετών και παροχής τεχνικών και λοιπών συναφών υπηρεσιών, όπως και χωροθέτησης, δημοπράτησης, κατασκευής και λειτουργίας των μονάδων ενεργειακής αξιοποίησης αποβλήτων, καθώς και ο συντονισμός και η εποπτεία υλοποίησης αυτών υπάγονται στις αρμοδιότητες του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Η χωροθέτηση των εν λόγω μονάδων γίνεται σύμφωνα με τις προβλέψεις και τα σχετικά κριτήρια χωροθέτησης του Εθνικού Σχεδίου Διαχείρισης Αποβλήτων (Ε.Σ.Δ.Α.) που εγκρίθηκε με την με αρ. 39/31.08.2020 Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου (Α’ 185) και σύμφωνα με τον ν. 4014/2011 (Α’ 209).
    2. Με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας καθορίζονται η δυναμικότητα των μονάδων ενεργειακής αξιοποίησης αποβλήτων της παρ. 1, οι εξυπηρετούμενες από τις μονάδες περιοχές, καθώς και κάθε ειδικός όρος και προϋπόθεση για την εφαρμογή της παρ. 1».

    Άρθρο 32

    Επανέρχεται το τέλος ταφής, μετά την αναστολή που είχε δοθεί, συνέπεια των κινητοποιήσεων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ενάντια στο χαράτσι αυτό. Από 1/1/2021 όσα απορρίμματα δεν υφίστανται επεξεργασία και οδηγούνται απευθείας στην ταφή θα επιβαρύνονται, αρχικά με 15 ευρώ/τόνο, με αύξηση 5 ευρώ/τόνο ανά έτος, έως τα 35 ευρώ/τόνο. Είναι άξιο απορίας πως επανέρχεται μια τόσο μεγάλη επιβάρυνση, που θα κληθούν να καταβάλουν οι δημότες, όταν οι κυρίως υπεύθυνοι (κυβέρνηση και περιφέρειες) δεν έχουν κάνει τίποτα για την κατασκευή των αναγκαίων υποδομών ανάκτησης και επεξεργασίας των απορριμμάτων. Είναι εξωφρενικό να επιβάλλονται πρόστιμα από αυτούς που έχουν την κύρια ευθύνη.

    Άρθρο 38

    Στην παρ. 5 του τροποποιούμενου άρθρου αναφέρεται: «Προϋπόθεση για την έκδοση κάθε άδειας που καλύπτει την αποτέφρωση ή τη συναποτέφρωση με ανάκτηση ενέργειας είναι να πραγματοποιείται η ανάκτηση ενέργειας με υψηλό επίπεδο ενεργειακής απόδοσης, σύμφωνα με το Παράρτημα ΙΙ». Οι όροι της ευρωπαϊκής οδηγίας, στο παράρτημα ΙΙ, απαιτούν από τις μονάδες καύσης που δημιουργούνται πολύ υψηλά ποσοστά απόδοσης, που αν δεν καλύπτονται η διαδικασία της καύσης θεωρείται ισοδύναμη της ταφής.

    Εκμεταλλευόμαστε την ευκαιρία να επισημάνουμε, για μια ακόμη φορά, ότι για να γίνει εφικτό αυτό, χρειάζεται συμπαραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και θερμότητας και σταθερή απορρόφηση της παραγόμενης θερμικής ενέργειας σε όλη τη διάρκεια του έτους, κάτι που σε μεσογειακές χώρες όπως η Ελλάδα δεν είναι δεδομένο. Ο κίνδυνος αποχαρακτηρισμού της διαδικασίας ως ανάκτησης είναι υπαρκτός, όσο υπαρκτό είναι και το ενδεχόμενο μιας σκανδαλώδους διασπάθισης δημόσιου χρήματος.

    Άρθρο 53

    Επιβεβαιώνοντας την εκτίμησή μας για συγκεντρωτισμό του συστήματος και την απάλειψη οποιασδήποτε δυνατότητας αποκεντρωμένης διαχείρισης αποκλείεται η δυνατότητα των ΟΤΑ α΄ βαθμού να κατασκευάσουν δημοτικές ή διαδημοτικές μονάδες επεξεργασίας αστικών αποβλήτων, ενώ μπαίνει συγκεκριμένο όριο για τα ΚΔΑΥ και τις μονάδες επεξεργασίας βιοαποβλήτων.

    Άρθρο 58

    Το άρθρο αναφέρεται σε ρυθμίσεις για τους φορείς ΣΣΕΔ και ΑΣΕΔ. Πρόκειται για τα γνωστά ιδιωτικά συστήματα που διαχειρίζονται το σύνολο της ανακύκλωσης και έχουν σημαντικό μερίδιο ευθύνης για τα χαμηλά επίπεδα ανακύκλωσης αν και επωφελούνται αποκλειστικά από το τέλος που επιβαρύνει τις συσκευασίες και καταβάλουν οι καταναλωτές. Το καθεστώς, όχι μόνο δεν αλλάζει, αλλά με το παρόν σχέδιο νόμου, τα ιδιωτικά συστήματα -στην πεπατημένη του ν. 4496/2017- ισχυροποιούνται, περιθωριοποιώντας ακόμη περισσότερο τους δήμους.

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 14:04 | ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

    Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον τροχό. Μπορούμε να πάρουμε το μοντέλο της Ελβετίας και να το αντιγράψουμε. Χρειάζονται πολλοί κάδοι δια διαφορετικά είδη που θα ανοίγουν με κάρτα και ένα σύστημα που θα καταγράφει την ποσότητα των σκουπιδιών κάθε κάρτας (δηλ. κάθε δημότη).
    https://greenagenda.gr/%CF%80%CF%8E%CF%82-%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CF%8D%CE%BA%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7-%CE%AD%CF%83%CF%89%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%B2%CE%B5%CF%84%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C/

    Σε κάθε περίπτωση ΟΧΙ ΚΑΥΣΗ. Πάμε να λύσουμε ένα πρόβλημα, όχι να δημιουργήσουμε ένα νέο. ΤΟ παράδειγμα του Βόλου το αποδεικνύει περίτρανα.

    Χρειάζονται ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΔΟΙ, ΓΙΑ ΌΛΑ ΤΑ ΕΙΔΗ. Κάδοι κομποστοποίησης δεν υπάρχουν πουθενά, και είναι το μόνο υλικό που σίγουρα δεν μπορούμε να σταματήσουμε να καταναλώνουμε.

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 14:11 | ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ

    Π.Ο. Ε.Μ.Δ.Υ.Δ.Α.Σ.
    Π Α Ν Ε Λ Λ Η Ν Ι Α Ο Μ Ο Σ Π Ο Ν Δ Ι Α
    ΕΝΩΣΕΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΔΙΠΛΩΜΑΤΟΥΧΩΝ ΑΝΩΤΑΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ
    Μαυρομματαίων 17, 104 34 ΑΘΗΝΑ
    τηλ: 210-88.16.583 fax: 210-82.59.410 e-mail: emdydas@tee.gr URL:www.emdydas.gr
    Αρ. Πρωτ.: 8356 Αθήνα, 4-12-2020Θέμα : Παρατηρήσεις για το Ν/Σ του Υπ. Περιβάλλοντος & Ενέργειας
    «Προώθηση της Ανακύκλωσης – Ενσωμάτωση των Οδηγιών 2018/851 της 30ής Μαΐου
    2018 για την τροποποίηση της Οδηγίας 2008/98/ΕΚ για τα απόβλητα (EE L 150/109) και 2018/852 της 30ής Μαΐου 2018 για την τροποποίηση της Οδηγίας 94/62/ΕΚ για τις συσκευασίες και τα απορρίμματα συσκευασίας (EE L 150/141)»
    Με το Άρθρο 30 επέρχεται σύγχυση ως προς την διαχείριση των Αποβλήτων
    Εκσκαφών, Κατασκευών και Κατεδαφίσεων (ΑΕΚΚ) τόσο στο ιδιωτικό όσο και στο
    δημόσιο έργο και αίρονται όλοι οι μέχρι στιγμής μηχανισμοί ελέγχου για την
    επεξεργασία και διάθεση των αποβλήτων και την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος από την ανεξέλεγκτη απόθεση.
    1. Με την διάταξη προβλέπεται ότι μπορεί μέσω της ΑΕΠΟ ενός έργου να εγκρίνεται και η δραστηριότητα της ανακύκλωσης στο έργο. Πώς νοείται ο χώρος εγκατάστασης σε έργα που δεν εκτελούνται σημειακά, όπως έργα οδοποιίας και έργα δικτύων υποδομών;
    Με ποια κριτήρια μπορεί μια επιβλέπουσα Υπηρεσία να δεχθεί την εγκατάσταση αυτή, χωρίς να υπάρχει περιβαλλοντική αδειοδότηση για συγκεκριμένο χώρο, με βάση τα κριτήρια που εφαρμόζονται στις δραστηριότητες επεξεργασίας αποβλήτων του Ν. 4014/2011;
    2. Ποιος θα επιβλέπει την διαδικασία της ανακύκλωσης στο έργο; Αν συνδυαστεί το παρόν άρθρο με την διάταξη του άρθρου 47, αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει μηχανισμός ελέγχου από την μεριά της περιβαλλοντικής νομοθεσίας. Οι επιβλέποντες μηχανικοί των δημοσίων έργων δεν έχουν στα καθήκοντα και τις αρμοδιότητες τους την άσκηση ελέγχου ως προς την διαχείριση αποβλήτων.
    3. Οι διακηρύξεις των έργων οφείλουν να είναι σαφείς και οι όροι του διαγωνισμού να είναι διατυπωμένοι με ακρίβεια. Η διάταξη καταστρατηγεί τις παραπάνω αρχές, καθώς προβλέπει ότι η διαχείριση των ΑΕΚΚ γίνεται κατά προτεραιότητα στον χώρο του έργου και ότι τα παραγόμενα υλικά χρησιμοποιούνται στο έργο, χωρίς αυτό να είναι γνωστό εκ των προτέρων. Πως θα συντάσσεται ο προϋπολογισμός του έργου και ποιες εργασίες θα προβλέπει;
    4. Σύγχυση προκαλείται και όσον αφορά στην χρήση των παραγόμενων υλικών στο
    έργο, καθώς δεν είναι εκ των προτέρων γνωστή η τελική ποσότητα των ανακυκλωμένων υλικών που θα πληρούν τις προδιαγραφές για χρήση.
    5. Στα ιδιωτικά έργα υπάρχει ο ελεγκτής δόμησης, ο οποίος ελέγχει το έργο σε συγκεκριμένα στάδια και συγκεκριμένα στοιχεία εφαρμογής των μελετών σύμφωνα με τις οποίες εκδόθηκε η οικοδομική άδεια, βάσει του Ν. 4495/17. Συνεπώς, δεν δύναται να ασκεί έλεγχο της επεξεργασίας των ΑΕΚΚ και των παραγόμενων προϊόντων. Ούτε τα στελέχη των Υπηρεσιών Δόμησης έχουν αυτήν την αρμοδιότητα.
    6. Στα ιδιωτικά έργα ο Ν. 4495/17 προβλέπει με σαφήνεια την υποχρέωση του
    κυρίου του έργου ή του αναδόχου να υποβάλει Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων και Σύμβαση με Συλλογικό Σύστημα Εναλλακτικής Διαχείρισης ΑΕΚΚ. Προβλέπεται, επιπλέον, η έκδοση βεβαίωσης του ΣΣΕΔ μετά το πέρας των εργασιών. Με την παρούσα διάταξη, η οποία καταργεί την υποχρέωση της σύμβασης με ΣΣΕΔ, επέρχεται πλήρης σύγχυση στις αρμόδιες Υπηρεσίες δόμησης.
    Σαν επιστημονικός σύλλογος με αρμοδιότητα στα τεχνικά έργα, στηρίζουμε την
    κυκλική οικονομία, η μετάβαση στην οποία πρέπει να γίνει με την πλήρη διασφάλιση της ποιότητας των έργων και της ολιστικής διαχείρισης του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων. Εκφράζουμε λοιπόν την ανησυχία μας ότι η συγκεκριμένη διάταξη θα φέρει πισωγύρισμα και θα ενθαρρύνει την παράνομη διάθεση των ΑΕΚΚ.

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 13:03 | Τρεσίντση Σοφία

    Τα μέλη της Επιτροπής Αγώνα Βόλου καλούν πολίτες, φορείς, συλλόγους και συλλογικότητες τόσο του Βόλου όσο και όλης της Ελλάδας να συμμετάσχουν στη διαβούλευση του ΥΠΕΝ σχετικά με το νομοσχέδιο για την “ανακύκλωση”, έως την Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου. «Η εμπειρία μας λέει ότι δεν θα μας λάβουν υπόψη τους, αλλά είναι ένα εργαλείο και οφείλουμε να το χρησιμοποιήσουμε», επισημαίνουν στο κάλεσμά τους τα μέλη της Επιτροπή και εφιστούν την προσοχή των συμμετεχόντων αναφέροντας ότι θα πρέπει να μπαίνουν σε κάθε ένα άρθρο που θέλουν να σχολιάσουν και να πατούν το “Σχολιάστε” για να γράψουν το κάθε σχόλιό τους.

    Για όσους ενδιαφέρονται, δίνεται στη δημοσιότητα το κείμενο του μέλους της Επιτροπής Ιφιγένειας Ηλιοπούλου, με το οποίο τόσο η ίδια όσο και η Επιτροπή Αγώνα Πολιτών Βόλου συμμετείχαν στη διαβούλευση. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να συμμετάσχουν χρησιμοποιώντας ατόφια τα παρακάτω σχόλια ή τροποποιημένα ή με δικά του σχόλια.

    Το κείμενο:

    Η Επιτροπή Αγώνα Πολιτών Βόλου κατά την καύση σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ καθώς και χιλιάδες πολιτών που διαδηλώσαμε στον Βόλο κατά της καύσης σκουπιδιών και κατά της κατασκευής του εργοστασίου παραγωγής SRF κι έχουμε υπογράψει στο avaaz (https://bit.ly/2VleVI2) είμαστε αντίθετοι σε πολλά σημεία του νομοσχεδίου που αυτοαποκαλείται ψευδώς “για την ανακύκλωση”.

    Αρχικώς να καταγγείλουμε τη σύνθετη μορφή του νομοσχεδίου που το καθιστά δυσνόητο για τους πολίτες, που θα ήθελαν να εκφράσουν την άποψή τους. Επιπλέον, καταγγέλουμε το γεγονός ότι εν μέσω καραντίνας τίθεται σε διαβούλευση για τόσο μικρό χρονικό διάστημα ένα τόσο σοβαρό νομοσχέδιο.

    Κατά δεύτερον, θεωρούμε ότι πρόκειται για μία κατ’ επίφαση προσπάθεια της κυβέρνησης να προωθήσει την ανακύκλωση και την επαναχρησιμοποίηση υιοθετώντας κάποια στοιχεία της παγκόσμιας πρακτικής του Zero Waste. Στην πραγματικότητα πρόκειται για την νομιμοποίηση της καύσης αποβλήτων πασπαλισμένη με ολίγη χρυσόσκονη προκειμένου οι πολίτες να καταπιούμε αμάσητο το καταστρεπτικό χάπι της καύσης αποβλήτων. Η αντίθεσή μας στηρίζεται στα εξής επιχειρήματα αναφορικά με το συνολικό νομοσχέδιο και τα συγκεκριμένα άρθρα:

    ΑΡΘΡΟ 4: Αναφέρεται ότι στη διαχείριση των αποβλήτων ισχύει κατά προτεραιότητα η γνωστή ιεράρχηση όσον αφορά στα απόβλητα:α) πρόληψη,β) προετοιμασία για επαναχρησιμοποίηση,γ) ανακύκλωση,δ) άλλου είδους ανάκτηση, όπως ανάκτηση ενέργειας, καιε) διάθεση και ότι κατά την εφαρμογή της λαμβάνονται μέτρα, τα οποία προωθούν εναλλακτικές δυνατότητες που παράγουν το καλύτερο, από περιβαλλοντικής απόψεως, αποτέλεσμα. Για το σκοπό αυτόν, ενδέχεται να απαιτείται η παρέκκλιση από την ιεράρχηση για ορισμένα ειδικά ρεύματα αποβλήτων, εφόσον αυτό δικαιολογείται από τον κύκλο ζωής των προϊόντων, λαμβάνοντας υπόψη τις γενικές αρχές περί προστασίας του περιβάλλοντος, της προφύλαξης και της αειφορίας, του τεχνικώς εφικτού και της οικονομικής βιωσιμότητας, της προστασίας των πόρων, καθώς και ο συνολικός αντίκτυπος στο περιβάλλον, την ανθρώπινη υγεία, την οικονομία και την κοινωνία
    Η βασική ένσταση που δημιουργείται είναι: Πώς γίνεται η κυβέρνηση να δηλώνει ότι προωθεί την ανακύκλωση και την επαναχρησιμοποίησή τους και παράλληλα να φτιάχνει μονάδες ή να προωθεί την καύση των απορρριμμάτων και μάλιστα με οικονομικά κίνητρα; Είναι γνωστό τοις πάσοι ότι η καύση αποβλήτων, όπου εφαρμόζεται, ακυρώνει ή μειώνει τα ποσοστά της ανακύκλωσης. Επιπροσθέτως, η αναφορά στην παρέκκλιση αφήνει “παραθυράκια” για την κατάργηση της ιεραρχίας και την νομιμοποίηση της καύσης ξεκάθαρα. Ακόμη, πώς προστατεύεται η υγεία και το περιβάλλον όταν:

    α. Πολλές επιδημιολογικές μελέτες αναφέρουν επιπτώσεις στην υγεία όσων κατοικούν κοντά σε αποτεφρωτήρες, ενώ συγκεκριμένες διοξίνες και φουράνια, που αποδεδειγμένα εκλύονται από την καύση σκουπιδιών είναι καρκινογόνες ουσίες σύμφωνα με την International Agency for Research on Cancer του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (Agents Classified by the IARC Monographs, Volumes 1–127); Σύμφωνα με την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ, “Η έκθεση του πληθυσμού στις εκπομπές εργοστασίων καύσης απορριμμάτων γίνεται είτε απευθείας μέσω της αναπνευστικής οδού και με τη μεταφορά των αερολυμάτων τόσο σε κοντινές όσο και σε πιο μακρινές περιοχές ανάλογα με τα τεχνικά χαρακτηριστικά του εργοστασίου και τις μετεωρολογικές συνθήκες, αλλά και μέσω της διατροφικής οδού από την επιμόλυνση των γύρω υδάτινων περιοχών και καλλιεργειών. Οι επιδημιολογικές μελέτες που έχουν γίνει ειδικά σε περιοχές που λειτουργούν εργοστάσια καύσης απορριμμάτων είναι λίγες, και διερευνούν κυρίως τη σχέση με την εμφάνιση διαφόρων μορφών καρκίνου και προβλήματα στη κύηση και στα νεογνά (Hu et al 2001, Tait et al 2020). Επιπρόσθετα, οι καλής ποιότητας, διαθέσιμες μελέτες υποστηρίζουν επιβαρυντικές σχέσεις με την εμφάνιση γενετικών ανωμαλιών (Ashworth et al 2014). Σε κάθε περίπτωση η έλλειψη δεδομένων, δεν συνεπάγεται την απουσία βλαπτικών επιδράσεων και η πολιτεία οφείλει να προχωράει με γνώμονα την «αρχή της προφύλαξης» της δημόσιας Υγείας (precautionary principle), εφόσον είναι γνωστό ότι οι εκπεμπόμενοι ρύποι έχουν επιβλαβείς επιδράσεις στην υγεία όπου απαντώνται ακόμα και σε χαμηλές συγκεντρώσεις.Για τους παραπάνω λόγους, η Ελληνική Εταιρεία Υγείας και Περιβάλλοντος θεωρεί ότι η προώθηση της καύσης απορριμμάτων ως το μέσο διαχείρισης των αποβλήτων αποτελεί επισφαλή λύση για τη Δημόσια Υγεία, ιδιαίτερα όταν δεν έχει δοθεί προτεραιότητα στην εφαρμογή άλλων τρόπων διαχείρισης των αποβλήτων, που συμβαδίζουν και με τις αρχές της Κυκλικής Οικονομίας (όπως πρόληψη, ανακύκλωση, κομποστοποίηση στην πηγή). Ακόμη,

    Το 1989 στη Σουηδία, καταγράφηκε αυξημένη θνησιμότητα στους εργαζόμενους των καμίνων καύσης σκουπιδιών και 3,5 φορές παραπάνω πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου του πνεύμονα.

    Το 1998 στο Τέξας των ΗΠΑ καταγράφηκαν οι επιπτώσεις στην υγεία των κατοίκων κοντά σε τσιμεντοκαμίνους. Την ίδια χρονιά (1998) σε μελέτη Ayres J.G. παρατηρήθηκαν οι επιδράσεις των αερίων ρύπων, η ατμοσφαιρική ρύπανση και τα προβλήματα υγείας στην περιβαλλοντική επιστήμη και την τεχνολογία.

    Το 2000 στην Ιαπωνία η συγκέντρωση διοξινών στους εργαζόμενους σε καμίνους καύσης σκουπιδιών κυμαινόταν (range 13.3 to 805.8 ppt TEQ).

    Το 2001 στις ΗΠΑ παρατηρήθηκαν παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος, άσθμα και βρογχίτιδα σε περιοίκους τσιμεντοβιομηχανιών που έκαναν καύση απορριμμάτων.

    Το 2003 στη Γαλλία παρατηρήθηκε αύξηση κινδύνου κατά 2-3 φορές για εμφάνιση λεμφώματος μη Ηοdgking.

    Το 2007, στην Ιταλία, υπήρξε αύξηση του σαρκώματος 3,3 φορές και συσχέτισή του με τις διοξίνες από καύση σκουπιδιών σε αποτεφρωτήρες στην επαρχία της Βενετίας.

    Το 2008 στη Γαλλία καταγράφηκε αύξηση καρκίνων και στα δύο φύλα , αύξηση καρκίνου του μαστού στις γυναίκες, πολλαπλό μυέλωμα στους άνδρες, καρκίνος του ήπατος.

    Το 2008 στην Ευρώπη, υπήρχαν αυξημένα περιστατικά καρκίνου του πνεύμονα, λεμφώματος μη Ηοdgking, σαρκώματος μαλακών ιστών και παιδικών νεοπλασματικών ασθενειών.

    Το 2008 στη Γαλλία εκπονήθηκε μελέτη της συχνότητας εμφάνισης καρκίνων πλησίον των αποτεφρωτήρων αστικών στερεών αποβλήτων και το 2013 καταγράφηκαν κρούσματα θνησιμότητας από καρκίνο σε πόλεις κοντά σε αποτεφρωτήρες και εγκαταστάσεις για την αξιοποίηση ή τη διάθεση επικίνδυνων αποβλήτων.

    Το 2015 στην Ευρώπη παρατηρήθηκε αυξημένη πιθανότητα σε 33 τύπους καρκίνου σε κατοίκους που ζουν κοντά σε τσιμεντοβιομηχανίες και ασβεστοποιίες.

    Το 2017 στην Ισπανία παρατηρήθηκε αύξηση των παιδικών καρκίνων κοντά σε βιομηχανίες παραγωγής τσιμέντου και καύσης σκουπιδιών, καθώς και αυξημένη πιθανότητα καρκίνου σε κατοίκους γύρω από εγκατάσταση καύσης σκουπιδιών.

    Προφανώς συμπεραίνεται ότι, δεν υπάρχει καμία εγγύηση για την υγεία των πολιτών και είναι βέβαιο ότι η λειτουργία αυτών των μονάδων κοντά σε οικιστικούς ιστούς προκαλούν τεράστια προβλήματα υγείας, τα οποία αναλογούν σε πολλαπλάσιο κοινωνικό και οικονομικό κόστος σε σχέση με το όποιο όφελος από τη λειτουργία τους.

    β. Το ένα μετά το άλλο, τα Περιφερειακά Διοικητικά Εφετεία της Ιταλίας ακυρώνουν το άρθρο 35 του νόμου 164/2014, που προβλέπει την ενίσχυση των 40 μονάδων καύσης που λειτουργούν στη χώρα και την κατασκευή άλλων 8, ως αντίθετο στην κοινοτική οδηγία 42/2001. Οι αποφάσεις των Δικαστηρίων κρίνουν την καύση απορριμμάτων επιζήμια για την υγεία του ανθρώπου και του περιβάλλοντος, ενώ θεωρούν ότι η κατασκευή των μονάδων οφείλει να τίθεται σε διαβούλευση με τις τοπικές κοινωνίες από την φάση του προγραμματισμού της (https://bit.ly/3mtj4pg).

    γ. Οι προηγμένες χώρες εγκαταλείπουν πλέον την καύση. Για παράδειγμα, η Δανία, μια χώρα που χρησιμοποιείται κατά κόρον από τους πολιτικούς ταγούς ως παράδειγμα για τα υπερσύγχρονα εργοστάσια καύσης, αφήνει πίσω της την εποχή της αποτέφρωσης. Μελέτη δείχνει αύξηση διάφορων μορφών καρκίνου το 2018 (https://bit.ly/3o4URpU). Αφήνοντας πίσω αυτές τις μεμονωμένες κι απεγνωσμένες προσπάθειες να κάνει την αποτέφρωση της μόδας, προκειμένου να πουλήσει την τεχνολογία στην Ασία, η αλήθεια είναι ότι η Δανία ετοιμάζεται για μια πολύ μεγάλη πρόκληση. Η χώρα στοχεύει να ανεξαρτητοποιηθεί από τα ορυκτά καύσιμα μέχρι το 2050 και αυτό σημαίνει ότι μέχρι τότε πρέπει να κλείσουν όλες οι ρυπογόνες μονάδες ηλεκτροπαραγωγής, συμπεριλαμβανομένων φυσικά και των εγκαταστάσεων αποτέφρωσης αποβλήτων με συμπαραγωγή ενέργειας.η καύση των απορριμμάτων στη Δανία είναι μια πρακτική του 19ου αιώνα, η οποία είναι σαφώς ακατάλληλη για τον 21ο αιώνα. Όχι μόνο επειδή η καύση των αποβλήτων είναι εξαιρετικά αναποτελεσματικός τρόπος για παραγωγή ενέργειας, αλλά περισσότερο επειδή υπάρχουν ήδη άλλες ουδέτερες τεχνολογίες (από την πλευρά των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα), που τίθενται σε αναμονή για όσο χρονικό διάστημα το δυναμικό αποτέφρωσης δε μεταβάλλεται. (https://bit.ly/3mEeNPS)

    δ.Ο Δήμος Παύλου Μελά κατέθεσε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αίτηση ακύρωσης κατά της αδειοδότησης του ΥΠΕΝ στον «ΤΙΤΑΝ» να καίει δευτερογενή καύσιμα υπό τη μορφή RDF-SRF για την παραγωγή ενέργειας, γιατί σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα – μελέτη του μοντέλου διασποράς των ρύπων, φάνηκε καθαρά υπέρβαση των ανώτατων επιτρεπτών ορίων που θέτει η Ε.Ε, γεγονός που επιβεβαιώνει τη ρύπανση της περιοχής για τις παραμέτρους που μετρήθηκαν (https://bit.ly/3lq7XMM)

    ε. Είναι ακατόρθωτο να πετύχουμε τον στόχο του 50% ως το 2020, οπότε είναι αδιανόητο να προχωράμε στην ανάκτηση που είναι το τελευταίο στάδιο της διαχείρισης. Στην Ευρωπαϊκή Οδηγία για τις ΑΠΕ 2001/77/ΕΕ αναφέρεται ότι η αποτέφρωση σύμμεικτων ΑΣΑ ακόμα και για παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος δεν μπορεί να υποστηριχθεί από την οδηγία στην περίπτωση που αυτή αντίκειται στην ιεραρχία βιώσιμης διαχείρισης των αποβλήτων. Γιατί η κυβέρνηση δεν υιοθετεί πρακτικές του zero waste ως μια εφαρμόσιμη λύση χωρίς ανάκτηση, που εφαρμόζεται σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις (https://zerowastecities.eu); Όταν μάλιστα η Ε.Ε θα παρέχει πόρους σε όσα κράτη μέλη εφαρμόζουν την κυκλική οικονομία και όχι την καύση και ενώ θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας γιατί η Ελληνική κυβέρνηση προχωρεί τα εργοστάσια καύσης;

    στ.Στην καύση αποβλήτων έχει ταχθεί ενάντια ο Ιατρικός Σύλλογος Μαγνησίας, το ΤΕΕ Μαγνησίας, ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Μαγνησίας και πολλοί άλλοι φορείς, σύλλογοι και συλλογικότητες.

    ζ. Η καύση σκουπιδιών ή των λεγόμενων “εναλλακτικών” καυσίμων σύμφωνα με τον Οργανισμό

    Προστασίας Περιβάλλοντος των ΗΠΑ (https://www.epa.gov/) παράγει περισσότερο CΟ2 και αέρια του θερμοκηπίου σε σχέση με την καύση ορυκτών καυσίμων και σε σχέση με την ταφή οπότε καταρρίπτεται το κύριο επιχείρημα των υπερασπιστών της καύσης ότι πρόκειται για εναλλακτική, “πράσινη” πρακτική και αντιμετωπίζει την κλιματική αλλαγή.

    ΆΡΘΡΟ 7: Στο συγκεκριμένο άρθρο αναφέρεται ότι εάν η Ευρ. Επιτροπή καθυστερεί να εκδώσει εκτελεστικές πράξεις που θα κρίνουν πότε ένα υλικό είναι απόβλητο, πότε όχι ή πότε είναι δευτερογενές καύσιμο, αυτό θα αποφασίζεται από τον υπουργό Περιβάλλοντος.
    Θεωρούμε ότι γίνεται κατάχρηση της εξουσίας του υπουργού, όταν νομιμοποιείται ο ρόλος του ως εκείνου που θα αποφασίζει τι θα χαρακτηρίζεται ως απόβλητο και τι όχι, και άρα θα αποφασίζει πώς θα αξιοποιείται αντίστοιχα. Η έως σήμερα πρακτική είναι η Ε.Ε. να εκδίδει οδηγίες και η Ελλάδα να καθυστερεί την ενσωμάτωσή τους, όπως συνέβη και με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο (οδηγίες Μαΐου 2018).
    Tα σκουπίδια όταν πακεταριστούν προκειμένου να καούν δεν παύουν να είναι σκουπίδια, όπως αναφέρει το νομοσχέδιο, επειδή θα υποστούν μια επεξεργασία. Απεναντίας, γίνονται και πιο επικίνδυνα, αφού ψεκάζονται με χημικά. Όταν καίγονται, μετατρέπονται σε μεγάλο ποσοστό σε στάχτη η οποία πρέπει να διαχειριστεί γιατί αν όπως στα τσιμεντάδικα μπαίνει στο τσιμέντο, τότε έχουμε ένα τοξικό τσιμέντο με ραδιενεργά όπως έδειξε και έρευνα του ΠΑΚΟΕ.

    ΆΡΘΡΟ 19: Προκαλεί απορία καθώς δεν γίνεται σαφής μια πρόβλεψη που, αφού αναφέρει ότι «τα απόβλητα υποβάλλονται σε εργασίες προετοιμασίας για επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωσης ή άλλες εργασίες ανάκτησης», αμέσως μετά λέει ότι «επιτρέπονται και παρεκκλίσεις».
    Δεν αναφέρει ποιος θα επιτρέπει τις παρεκκλίσεις αλλά λέει, μεταξύ άλλων, ότι θα επιτρέπονται όταν «η χωριστή συλλογή θα είχε δυσανάλογο οικονομικό κόστος.

    ΆΡΘΡΟ 32: Ορίζεται από την 1/1/21 τέλος ταφής που ξεκινά από 15 ευρώ/τόνο για κάθε δήμο που θα θάβει απόβλητα και δεν θα τα ανακυκλώνει. Το κόστος αυτό αναμένεται να μετακυλιστεί στους δημότες. Παραδόξως, για τα απόβλητα των ΚΔΑΥ αλλά και των Μονάδων Επεξεργασίας Απορριμμάτων και Βιοαποβλήτων (ΜΕΑ-ΜΕΒΑ) που θα κατασκευαστούν με ΣΔΙΤ, το τέλος ταφής θα είναι μόνο 5 ευρώ.
    Πιστεύουμε ότι πρόκειται για μια ανορθόδοξη και κατάφωρα άδικη ενέργεια.

    ΑΡΘΡΟ 38: παρακάμπτεται ο όρος «ενεργειακή αξιοποίηση» που υπάρχει στο άρθρο 31 και αναφέρεται ότι για κάθε άδεια που αφορά «αποτέφρωση ή συναποτέφρωση με ανάκτηση ενέργειας είναι προϋπόθεση να πραγματοποιείται η ανάκτηση ενέργειας με υψηλό επίπεδο ενεργειακής απόδοσης».

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 13:48 | WWF Ελλάς

    ΓΕΝΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ
    Στο νομοσχέδιο υπάρχουν θετικά στοιχεία. Αλλά λαμβάνοντας υπόψη το σημείο εκκίνησης της Ελλάδας, η ενσωμάτωση των οδηγιών είναι μάλλον αμήχανη και δεν περιέχει τις ρηξικέλευθες τομές που απαιτούνται.
    Βασικό μέλημα μοιάζει η αποτροπή από την ταφή, όμως αυτό δεν πρέπει να συμβεί εις βάρος των άλλων δεσμεύσεων της χώρας μας για μετάβαση στην κυκλική οικονομία, τον μηδενισμό εκπομπών αερίων θερμοκηπίου έως το 2050 κοκ.
    Στα θετικά του νομοσχέδιου πρέπει να συμπεριληφθούν οι πρόνοιες για τον περιορισμό της σπατάλης τροφίμων, η θέσπιση ΠΔΕΠ για κλωστοϋφαντουργικά, η υλοποίηση ΚΔΕΥ, η διάθεση για εφαρμογή των χωριστών ρευμάτων και η προσπάθεια επιβολής μιας κάποιας τάξης στο ομιχλώδες καθεστώς των συστημάτων διευρυμένης ευθύνης παραγωγού και των ΣΣΕΔ.
    Στα αρνητικά του νομοσχεδίου περίοπτη θέση καταλαμβάνει η διατήρηση της έμφασης στην καύση απορριμμάτων (αλλιώς, ενεργειακή αξιοποίηση), η αμήχανη θέσπιση του Πληρώνω Όσο Πετάω (ΠΟΠ) και της διαφοροποίησης των εισφορών των υπόχρεων παραγωγών στα ΣΣΕΔ, το ελάχιστο κι αναποτελεσματικό τέλος ταφής απορριμμάτων, η απουσία συνδυαστικών μέτρων στην κατάρτιση ΦΟΔΣΑ και ΟΤΑ στην υλοποίηση αποτελεσματικών προγραμμάτων στα ανώτερα στάδια της ιεραρχίας διαχείρισης αποβλήτων, η άρνηση να επιβληθεί ένα διαφανές και σαφές προς τους πολίτες σύστημα σήμανσης των προϊόντων που χρησιμοποιούνται σε επίπεδο νοικοκυριών αναφορικά με την ανακύκλωσή τους και τον τρόπο διάθεσης, η αδυναμία να τεθούν σε εφαρμογή νέα ΠΔΕΠ για υλικά που σήμερα δεν ενσωματώνονται σε κανένα μηχανισμό ανάκτησης και ανακύκλωσης (όπως πχ. το εκτυπωτικό χαρτί και τα έπιπλα).
    Επιπρόσθετα, το μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η εφαρμογή των νόμων. Η χωριστή συλλογή έπρεπε να εφαρμοστεί από το 2017, αλλά ουδέποτε προχώρησε. Πολλά ΣΣΕΔ λειτουργούν καταστρατηγώντας τους όρους που προβλέπονται στην έγκριση των επιχειρησιακών τους σχεδίων, αλλά ουδέποτε υπήρξε αποτελεσματικός έλεγχος και επιβολή κυρώσεων.
    Αυτό που σήμερα λείπει από την Ελλάδα και δεν καταφέρνει να αλλάξει το παρόν νομοσχέδιο είναι η δημιουργία ενός διαφορετικού αφηγήματος για τη διαχείριση των αστικών απορριμμάτων και την ανακύκλωση, όπου η διαφάνεια αποτελεί τον κανόνα κι όχι την εξαίρεση, όπου η εμπιστοσύνη των πολιτών αποκαθίσταται, όπου οι έλεγχοι είναι συνεχείς, άρτιοι και αποτελεσματικοί, όπου καταργούνται οι χαριστικές διατάξεις, όπου τα μέτρα προτείνονται βάσει συνεκτικού σχεδιασμού για την επίτευξη των στόχων, ακολουθώντας πλήρως την ιεραρχία διαχείρισης.

    ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΑΡΘΡΩΝ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ

    ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ (ΕΕ) 2018/851 ΤΗΣ 30ΗΣ ΜΑΪΟΥ 2018 ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2008/98/ΕΚ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ (L 150/109).

    Άρθρο 5 Θέσπιση συστήματος «πληρώνω όσο πετάω» (παρ. 4 άρθρου 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/851).
    Η θέσπιση του ΠΟΠ παρότι απαραίτητη και μια εκ των βασικών συστάσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην έγκαιρη ειδοποίηση του 2018, γίνεται με αδύναμο και αμήχανο τρόπο. Από τη στιγμή που το ανταποδοτικό τέλος καθαριότητας σήμερα γίνεται βάσει τετραγωνικών και αδυνατεί να επιφέρει ουσιαστικές αλλαγές θα πρέπει να αντικατασταθεί στο σύνολο της χώρας το συντομότερο δυνατό. Προτείνεται η υποχρεωτική θέσπιση του ΠΟΠ από 1.1.2025, ώστε να προλάβουν ακόμα και οι λιγότερο καταρτισμένοι δήμοι να προετοιμαστούν. Δυνατότητα εξαίρεσης θα πρέπει να υπάρξει α) αν δημοτικές αρχές μπορούν να επιδείξουν την επίτευξη σημαντικών ποσοστών πρόληψης, επαναχρησιμοποίησης ή/και ανακύκλωσης με χρήση άλλου ανταποδοτικού τέλους καθαριότητας ή/και με άλλους τρόπους, β) σε περίπτωση γεωγραφικών, πληθυσμιακών, κοινωνικών και οικονομικών ιδιαιτεροτήτων Ο.Τ.Α. α’ βαθμού, όπως οι ορεινοί και οι νησιωτικοί, πάντα με την κατάλληλη τεκμηρίωση.
    Στο ίδιο πλαίσιο, θα πρέπει να θεσπιστεί διαδικασία κατάρτισης δημοτικών αρχών και ΦΟΔΣΑ σε μεθόδους και οικονομικά εργαλεία διαχείρισης αστικών αποβλήτων και ανακύκλωσης. Δείτε σχετική προσθήκη πιο κάτω (Άλλα μέτρα που μπορούν να περιληφθούν στο κεφάλαιο Α του παρόντος νομοσχεδίου).

    Άρθρο 6 Υποπροϊόντα – Τροποποίηση του άρθρου 12 του ν. 4042/2012 (παρ. 5 άρθρου 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/851).
    To άρθρο 6 αφορά τους όρους και τις διαδικασίας, βάσει των οποίων ένα απόβλητο μπορεί να θεωρηθεί υποπροϊόν. Κατά το νομοσχέδιο, αν δεν έχουν εκδοθεί οι σχετικές εκτελεστικές πράξεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ή κοινή υπουργική απόφαση (παρ. 2), ο καθορισμός των απαραίτητων όρων και προϋποθέσεων γίνεται με ΑΕΠΟ αποκλειστικά για την «τη συγκεκριμένη ουσία ή αντικείμενο που προκύπτει αποκλειστικά από την εξεταζόμενη στη ΜΠΕ διαδικασία παραγωγής» (ή, αν το έργο δεν υπάγεται σ περιβαλλοντική αδειοδότηση, με απόφαση του Περιφερειάρχη). Η ρύθμιση ενσωματώνει εσφαλμένα την ρύθμιση του άρθ. 5 παρ. 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/851, και πρέπει να αποσυρθεί. Πρώτα από όλα, το άρθ. 5 παρ. 3 απαιτεί τον καθορισμό κριτηρίων (ενν., γενικής εφαρμογής) και όχι όρων και προϋποθέσεων για «συγκεκριμένες» ουσίες ή διαδικασίες. Δεύτερον, μία ατομική ρύθμιση, όπως η ΑΕΠΟ, δεν είναι δυνατόν να επιβάλλει όρους και προϋποθέσεις σε «προοριζόμενες χρήσεις» που αφορούν άλλους φορείς, εκτός του πεδίου αναφοράς της συγκεκριμένης ΑΕΠΟ. Τρίτο, και σημαντικότερο, μία κανονιστική ρύθμιση διασφαλίζει τον ανταγωνισμό και την ισότιμη μεταχείριση όλων των περιπτώσεων.

    Άρθρο 7 Αποχαρακτηρισμός αποβλήτων και κατάλογος αποβλήτων – Τροποποίηση του άρθρου 13 του ν. 4042/2012 (παρ. 6 και 7 άρθρου 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/851).
    Όπως σημειώνεται στην Οδηγία (ΕΕ) 2008/98, «τα κράτη μέλη διασφαλίζουν ότι η ανάπτυξη της νομοθεσίας και της πολιτικής για τα απόβλητα είναι μια απολύτως διαφανής διαδικασία, τηρώντας τους υφιστάμενους εθνικούς κανόνες όσον αφορά τη διαβούλευση με τους πολίτες και τους ενδιαφερόμενους παράγοντες και τη συμμετοχή τους στη διαδικασία» (άρθ. 4 παρ. 2). Στα πλαίσια αυτά, θα πρέπει να οριστεί ότι οι αποφάσεις του άρθ. 6 και άρθ. 7 του νομοσχεδίου υπάγονται σε μία διαδικασία διαβούλευσης. Παράλληλα, θα πρέπει να οριστεί με ακρίβεια ο τρόπος δημοσίευσης της απόφασης της παρ. 3 του άρθ. 7, η οποία λαμβάνεται από τον Γενικός Γραμματέας Συντονισμού Διαχείρισης Αποβλήτων κατόπιν αιτήματος συγκεκριμένου φορέα (επιχείρησης), και αφορά τα απόβλητα του τελευταίου. Η απόφαση αυτή πρέπει να τεκμηριώνει ότι δεν επηρεάζεται δυσμενώς το περιβάλλον και την δημόσια υγεία: κατά συνέπεια, θα πρέπει να υπάρχει πλήρης διαφάνεια και δημοσιότητα, όχι μόνο της ίδιας της απόφασης, αλλά και των στοιχείων που την τεκμηριώνουν.

    Άρθρο 8 Διευρυμένη ευθύνη του παραγωγού – Αντικατάσταση του άρθρου 25 του ν. 4042/2012 (παρ. 8 άρθρου 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/851).
    Η λήψη μέτρων με υπουργική απόφαση για την ενίσχυση την πρόληψης, της επαναχρησιμοποίησης και της ανακύκλωσης δεν θα πρέπει να έχει προαιρετικό χαρακτήρα αλλά να οριστεί με σαφήνεια. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να διαγραφεί το διστακτικό «μπορούν» στις παρ. 1 και 1α.
    Ο νομοθέτης θα έπρεπε στο παρόν άρθρο να παραθέσει συγκεκριμένα μέτρα που πρόκειται να ληφθούν με υπουργική απόφαση (περιλαμβάνοντας και καταληκτική ημερομηνία δημοσίευσης) για:
    α) την υποχρεωτική σήμανση προϊόντων που υπόκεινται σε σύστημα διευρυμένης ευθύνης παραγωγού συμπεριλαμβανομένου του συνόλου των προϊόντων συσκευασίας για τη δυνατότητα ανακύκλωσης και τον τρόπο διάθεσης (στο παράδειγμα του Triman της Γαλλίας που πρόσφατα κατέστη υποχρεωτικό ),
    β) τη δημιουργία προτύπων για τον σχεδιασμό προϊόντων με τρόπο που διευκολύνουν την επαναχρησιμοποίησης, επιδιορθωσιμότητα, ανακύκλωση,
    γ) τη δημιουργία προτύπων για προϊόντα με ανακυκλωμένο περιεχόμενο.

    Στο άρθ. 8 επίσης πρέπει να προβλεφθεί και να οριστεί η θέσπιση νέων συστημάτων διευρυμένης ευθύνης παραγωγού για τα εξής προϊόντα:
    α) έντυπο χαρτί και χαρτί γραφικής ύλης που προορίζεται για οικιακή χρήση,
    β) έπιπλα και στρώματα
    γ) παιχνίδια, με την εξαίρεση των παιχνιδιών που υπόκεινται ήδη σε άλλο σύστημα διευρυμένης ευθύνης,
    δ) αθλητικός εξοπλισμός και είδη αναψυχής, με την εξαίρεση των ειδών που υπόκεινται ήδη σε άλλο σύστημα διευρυμένης ευθύνης,
    ε) σκάφη αναψυχής ή για αθλητισμό.
    Να προβλεφθεί επίσης ότι με υπουργική απόφαση έως 1/1/2022 θα οριστούν οι όροι και προϋποθέσεις ανάπτυξης των εν λόγω συστημάτων, με στόχο την έναρξη εφαρμογής των νέων συστημάτων έως 1/1/2024.

    Άρθρο 9 Γενικές ελάχιστες απαιτήσεις όσον αφορά τα Προγράμματα Διευρυμένης Ευθύνης Παραγωγού (ΠΔΕΠ) – Προσθήκη νέου άρθρου 25α στο ν. 4042/2012 (παρ. 9 άρθρου 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/851).
    Όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως στην παρ. 1β του άρθ. 9 το εύρος εφαρμογής περιορίζεται μόνο σε υφιστάμενα ΠΔΕΠ. Να γίνει ρητή αναφορά ότι οι στόχοι διαχείρισης αποβλήτων αφορούν και τα μελλοντικά ΠΔΕΠ που θα αναπτυχθούν.
    Επιπρόσθετα, στην παρ. 1β πρέπει να οριστεί πρόβλεψη για ορισμό στόχου πρόληψης αποβλήτων από τα ΠΔΕΠ, σε μια προσπάθεια να περιοριστεί η αλόγιστη παραγωγή αποβλήτων.
    Στην παρ. 1 πρέπει επίσης να περιληφθεί πρόβλεψη για ενδιάμεση αξιολόγηση των επιχειρησιακών σχεδίων των ΣΣΕΔ που αναπτύσσονται και λειτουργούν στο πλαίσιο των ΠΔΕΠ. Η αξιολόγηση θα γίνει σε σχέδιο που τα ΣΣΕΔ θα πρέπει να καταθέσουν στον ΕΟΑΝ εντός του οποίου θα περιγράφουν την πρόοδό τους για την επίτευξη των στόχων και μέτρα που προτίθενται να λάβουν σε περίπτωση απόκλισης. Τα μέτρα που θα προταθούν θα πρέπει να ποσοτικοποιούνται επαρκώς και να αποδεικνύουν πως με τη λήψη τους θα συντελέσουν στην επίτευξη των στόχων. Μεταξύ των μέτρων θα πρέπει να περιλαμβάνεται και η περαιτέρω διαφοροποίηση των εισφορών ή γενικότερα η αύξηση των εισφορών στο βαθμό που είναι αναγκαίο.
    Στην παρ. 3α κρίνεται θετικά η ανάληψη του πλήρους κόστους από τα ΣΣΕΔ.
    Όμως στην παράγραφο 3β πρέπει να γίνει σαφές πως τα ΣΣΕΔ είναι υποχρεωμένα να προχωρήσουν σε διαφοροποίηση εισφορών (modulation) βάσει ανθεκτικότητας, επισκευασιμότητας, δυνατότητας επαναχρησιμοποίησης, ανακυκλωσιμότητας, καθώς και βάσει της παρουσίας επικίνδυνων ουσιών. Τα υφιστάμενα ΣΣΕΔ πρέπει να συμμορφωθούν με αυτή την απαίτηση, τεκμηριώνοντας σχετικά τις διαφοροποιημένες εισφορές και θέτοντας αυτές σε εφαρμογή, έως το αργότερο την 1/1/2022. Σε περίπτωση που τα ΣΣΕΔ δεν συμμορφωθούν οι διαφοροποιημένες εισφορές των ΣΣΕΔ θα πρέπει να οριστούν με υπουργική απόφαση ή με απόφαση ΕΟΑΝ το αργότερο έως 1/6/2022 με άμεση εφαρμογή.
    Επιπρόσθετα, στην παρ. 3 θα πρέπει να γίνει σαφές, όπως εξάλλου προτείνει και η από το 2018 έγκαιρη ειδοποίηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, θα πρέπει να τεθεί ένας συμφωνημένος μαθηματικός τύπος υπολογισμού της χρηματοδότησης των ΣΣΕΔ προς τους ΟΤΑ. Ο τύπος πρέπει να οριστεί με απόφαση του ΕΟΑΝ για τις διάφορες κατηγορίες αστικών αποβλήτων έως 30.6.2021.
    Θετικά κρίνεται η περίληψη των πωλήσεων εξ απόστασης στις πρόνοιες της παρ. 4α.
    Στην περίπτωση της παρ. 7, κρίνεται θετικά η ρύθμιση για ανάπτυξη τακτικού διαλόγου και συνεδρίαση δυο φορές ετησίως. Θα πρέπει επίσης να γίνει αναφορά πως πριν την εκάστοτε συνεδρίαση θα παρέχεται επαρκής πληροφόρηση προς τα ενδιαφέρομενα μέρη και τους συμμετέχοντες σχετικά με τις επιδόσεις των ΣΣΕΔ και την πρόοδό τους και θα πρέπει επίσης να δίδεται η δυνατότητα προ-υποβολής ερωτήσεων. Επιπρόσθετα, και για λόγους ενίσχυσης της διαφάνειας των ΣΣΕΔ, στην παρούσα παράγραφο μπορεί να οριστεί η υποχρέωση για τα ΣΣΕΔ να δημιουργήσουν επιτροπή παρακολούθησης του έργου τους, στην οποία επιτροπή θα μετέχουν εκπρόσωποι υπόχρεων παραγωγών, φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης, περιβαλλοντικών και καταναλωτικών οργανώσεων. Σκοπός της επιτροπής είναι να ενημερώνεται για την πρόοδο του ΣΣΕΔ και να προάγει τη διαφάνεια. Ο ορισμός της σύνθεσης και των κανόνων λειτουργίας μπορεί να γίνει με υπουργική απόφαση ή με απόφαση ΕΟΑΝ.
    Θετικά κρίνονται τα προβλεπόμενα στην παρ. 8.
    Στο άρθρο 9 θα πρέπει επίσης να υπάρξει πρόβλεψη για υποχρεωτική ιχνηλασιμότητα των αποβλήτων που υπόκεινται σε διαχείριση στο πλαίσιο των ΣΣΕΔ. Τα ΣΣΕΔ θα πρέπει να παρακολουθούν την πορεία των αποβλήτων, όχι μόνο πχ. στην είσοδο των ΚΔΑΥ, έως την τελική επεξεργασία τους και να παραθέτουν σχετική ενημέρωση στον ΕΟΑΝ σε ετήσια βάση. Σε περίπτωση που τα απόβλητα εξάγονται τα ΣΣΕΔ είναι υποχρεωμένα να αναφέρουν στον ΕΟΑΝ τις ποσότητες, το είδος και τον προορισμό των εξαγόμενων αποβλήτων.

    Άρθρο 10 Πρόγραμμα Διευρυμένης Ευθύνης Παραγωγού Κλωστοϋφαντουργικών Προϊόντων – Προσθήκη άρθρου 25β στο ν. 4042/2012 (παρ. 10 και 11 άρθρου 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/851).
    Θετικά κρίνεται η ανάπτυξη ΠΔΕΠ για κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα.

    Άρθρο 11 Πρόληψη αποβλήτων (παρ. 10 άρθρου 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/851).
    Τα ΚΔΕΥ είναι μια ευπρόσδεκτη ρύθμιση, όμως η πρόληψη αποβλήτων δεν λαμβάνεται σοβαρά υπόψη στο παρόν νομοσχέδιο. Μια σειρά από απαιτήσεις στην παρ. 10 του άρθ. 1 της οδηγίας (ΕΕ) 2018/851 δεν λαμβάνονται υπόψη (όπως πχ. η ενθάρρυνση της επαναχρησιμοποίησης, η ενθάρρυνση της διαθεσιμότητας ανταλλακτικών, η εκπόνηση ενημερωτικών εκστρατειών) και πρέπει να συμπληρωθούν.
    Στο παρόν άρθρο πρέπει να θεσπιστεί στόχος πρόληψης, ώστε βάσει αυτού να προκύπτουν και να εξελίσσονται τα εθνικά προγράμματα και εθνικά σχέδια. Η πρότασή μας είναι για ορισμό δεσμευτικού στόχου μείωση των αστικών αποβλήτων κατά 20% έως το 2030 με έτος βάσης το 2018. Η μείωση αυτή μπορεί να επιτευχθεί με α) με την μείωση της σπατάλης τροφίμων, β) με την επαναχρησιμοποίηση προϊόντων και συσκευασιών, γ) με την περιβαλλοντική συμπεριφορά των καταναλωτών στις αγορές τους, δ) με εκτεταμένα προγράμματα ανταλλαγών προϊόντων και αγοράς προϊόντων δεύτερο χέρι, ε) με τον οικολογικό σχεδιασμό προϊόντων.
    Επιπρόσθετα θα πρέπει να υπάρχει πρόβλεψη ώστε με υπουργική απόφαση να τεθεί ξεχωριστός ελάχιστος αθροιστικός στόχος για την προετοιμασία για επαναχρησιμοποίηση (ηλεκτρικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού, επίπλων και ρουχισμού). Η απόφαση πρέπει να βασιστεί σε τεχνικοοικονομική μελέτη για την ωριμότητα της αγοράς.

    Άρθρο 12 Πρόληψη αποβλήτων τροφίμων (παρ. 10 άρθρου 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/851).
    Αναντίρρητη η ανάγκη για εκπαίδευση και ενημέρωση κι άρα κρίνεται θετικά το περιεχόμενο του άρθ. 12. Επιπρόσθετα, όμως θα πρέπει να στην παρ. β να προβλεφθεί η αξιοποίηση υλικού όχι μόνο για την πρόληψη τροφίμων, αλλά γενικότερα για την πρόληψη αποβλήτων, την επαναχρησιμοποίηση και την ορθή ανακύκλωση. Αν απλά παραχθεί και διανεμηθεί κάποιο υλικό, σίγουρα δεν πρόκειται να δούμε αλλαγές. Θα πρέπει επιπρόσθετα με απόφαση του Υπ.Παιδείας να οριστεί ως υποχρέωση σε ετήσια βάση να ενημερώνονται οι μαθητές για τα εν λόγω θέματα, ενδεχομένως στο πλαίσιο της ευέλικτης ζώνης. Επιπρόσθετα, τα σχολικά γεύματα είναι ένας μηχανισμός που μπορεί να αξιοποιηθεί για την ευαισθητοποίηση και ενημέρωση μαθητών και γονιών για τον περιορισμό της σπατάλης. Ιδίως όταν γνωρίζουμε σήμερα ότι ένα μεγάλο μέρος των σχολικών γευμάτων καταλήγει στα σκουπίδια.

    Άρθρο 13 Απόβλητα τροφίμων – Προσθήκη νέου άρθρου 44β στο ν. 4042/2012 (παρ. 10 άρθρου 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/851).
    Η πρόβλεψη της παρ. 10 του άρθ. 1 της οδηγίας (ΕΕ) 2018/851 για την ανάληψη δράσεων περιορισμού της σπατάλης τροφίμων γίνεται με έναν συγκεκριμένο στόχο κατά νου: «τη συμβολή στην επίτευξη των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών για μείωση κατά 50 % της κατά κεφαλήν παγκόσμιας σπατάλης τροφίμων σε επίπεδο λιανικής πώλησης και καταναλωτή, και για μείωση των απωλειών τροφίμων κατά μήκος της αλυσίδας παραγωγής και εφοδιασμού μέχρι το 2030». Μάλιστα σύντομα η ΕΕ θα προχωρήσει σε θέσπιση δεσμευτικού στόχου για αυτό. Σε αυτό το πλαίσιο και προκειμένου να δοθεί το κατάλληλο στίγμα στην αγορά και τους πολίτες, θα πρέπει στο άρθ. 13 του νομοσχεδίου να οριστεί δεσμευτικός στόχος για μείωση κατά 50 % της κατά κεφαλήν παγκόσμιας σπατάλης τροφίμων σε επίπεδο λιανικής πώλησης και καταναλωτή, και για μείωση των απωλειών τροφίμων κατά μήκος της αλυσίδας παραγωγής και εφοδιασμού μέχρι το 2030.
    Επιπρόσθετα, το «ειδικό πρόγραμμα μέτρων πρόληψης της δημιουργίας αποβλήτων τροφίμων» που θεσπίζεται στην παρ. 1 κινδυνεύει να μείνει κενό γράμμα αν δεν συνοδευτεί με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, αρχικά εκπόνησης (εντός του 2021) και έπειτα αναθεώρησης (κάθε τρία έτη).
    Αναφορικά με την πρόβλεψη για καταχώρηση από συγκεκριμένες επιχειρήσεις των παραγόμενων αποβλήτων τροφίμων σε ειδική πλατφόρμα, θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στα ξενοδοχειακά καταλύματα που υποχρεώνονται να το πράξουν. Τα περισσότερα ξενοδοχεία στην Ελλάδα είναι μικρού ή μεσαίου μεγέθους (μέσος όρος κλινών 82) , επομένως η απαίτηση να καταχωρούν δεδομένα μόνο τα καταλύματα άνω των 200 κλινών θα αφήσει εκτός υποχρέωσης το μεγαλύτερο ποσοστό των ξενοδοχείων της χώρας. Προτείνεται να μειωθεί η απαίτηση και να μετέχουν στην υποχρέωση τα σύνθετα τουριστικά καταλύματα και τα κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα άνω των 100 κλινών ή εναλλακτικά, να υποχρεωθούν στην καταχώρηση δεδομένων για τα απόβλητα τροφίμων, όσα ξενοδοχεία είναι ούτως ή άλλως εγγεγραμμένα στο ΗΜΑ.
    Θετικά κρίνονται τέλος οι προβλέψεις των παρ. 5β, 6 και 7 του άρθ. 13.
    Στο παρόν άρθρο θεωρούμε πως θα πρέπει επιπλέον να τεθούν και οι εξής προβλέψεις:
    – Με υπουργική απόφαση έως 31.12.2021 να οριστούν οι όροι και οι προϋποθέσεις για αλλαγή στη σήμανση τροφίμων και να επιβληθούν κοινοί κανόνες αναφορικά με την ημερομηνία λήξης και γενικά τη διατηρησιμότητα των προϊόντων. Πρόκειται για μια ενέργεια που ούτως ή άλλως αναμένεται στο πλαίσιο της στρατηγικής της ΕΕ «farm to fork».
    – Η θεσμοθέτηση με υπουργική απόφαση συντονιστικού οργάνου για τις δωρεές τροφίμων, που θα αναλάβει μεταξύ άλλων την απογραφή των υφιστάμενων ενδιάμεσων φορέων και των επωφελούμενων. Έτσι, θα καταστεί δυνατή η καλύτερη αξιοποίηση δωρεών σε μικρές ποσότητες από πολλαπλούς δωρητές (πχ. φούρνοι, μίνι μάρκετ, μανάβικα κοκ), και θα αποφευχθεί το φαινόμενο που παρατηρείται σήμερα, μεγάλες ποσότητες αδιάθετων τροφίμων να καταστρέφονται διότι δεν υφίσταται μηχανισμός έγκαιρης αξιοποίησης. Το πλαίσιο και οι όροι λειτουργίας θα πρέπει να οριστούν με την εν λόγω απόφαση.
    – Θέσπιση προγράμματος κατάρτισης φορέων του ευρύτερου δημοσίου τομέα (πανεπιστήμια, νοσοκομεία, στρατός), προκειμένου να ενσωματώσουν υποχρεωτικά συστήματα εκτίμησης και περιορισμού της σπατάλης. Συνδυαστικά θα απαιτηθούν προγράμματα κατάρτισης εργαζομένων και παρακολούθησης της προόδου με τη δημιουργία σχετικών πρωτοκόλλων και διαδικασιών.
    – Στο ίδιο πλαίσιο, θα πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη ώστε στο εθνικό σχέδιο πράσινων προμηθειών να ενταχθούν και τα τρόφιμα, όπως επίσης και η ανάπτυξη στάνταρντς για την πρόληψη της σπατάλης (διαδικασίες κατάρτισης προσωπικού, διαδικασίες προετοιμασίας μενού και συντήρησης τροφίμων, μέγεθος μερίδων κοκ).

    Άρθρο 14 Απαλλαγή δωρεών τροφίμων από τον ΦΠΑ (παρ. 10 άρθρου 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/851).
    Θετικά κρίνονται οι προβλέψεις του άρθρου 14.

    Άρθρο 15 Μείωση φόρου για δωρεές – Τροποποίηση άρθρου 19 του ν. 4172/2013 (παρ. 10 άρθρου 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/851).
    Θετικά κρίνονται οι προβλέψεις του άρθρου 15.

    Άρθρο 16 Μείωση ΦΠΑ σε υπηρεσίες σχετικές με τη διαχείριση απορριμμάτων και την κυκλική οικονομία (παρ. 10 άρθρου 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/851).
    Θετικές οι προβλέψεις στις παρ. 8 και 9 του άρθρου.

    Άρθρο 20 Αναβάθμιση της χωριστής διαλογής – ανακύκλωσης – Προσθήκη νέου άρθρου 44δ στο ν. 4042/2012 (παρ. 11 άρθρου 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/851).
    Με το παρόν άρθρο ενώ τύποις επιχειρείται η αναβάθμιση της χωριστής διαλογής στην πράξη υποβαθμίζεται η ικανότητα ανακύκλωσης και αλλάζει η αποστολή των ΚΔΑΥ μιας και μετατρέπονται -από χώρους προετοιμασίας για ανακύκλωση- σε χώρους επεξεργασίας και παραγωγής δευτερογενούς καυσίμου. Η υποχρέωση αυτή επί της ουσίας μειώνει το κίνητρο σε δημοτικές αρχές, ΣΣΕΔ συσκευασίας και ΚΔΑΥ να δημιουργηθούν όσο το δυνατόν καθαρότερες ροές ανακυκλώσιμων υλικών. Σήμερα που το υπόλειμμα ξεπερνά το 40%, το παρόν άρθρο δίνει λάθος στίγμα και επιτρέπει κακές πρακτικές όπως πχ. φορτία πράσινου κάδου να βαφτίζονται υπόλειμμα ΚΔΑΥ και τυγχάνουν ευνοϊκότερης τιμολογιακής πολιτικής (βλ. σχ. άρθ. 32).
    Επιπρόσθετα από τη στιγμή που λείπουν πληροφορίες για τα ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά του υπολείμματος είναι δύσκολο να οριστεί η οποία δυνατότητα αξιοποίησης και πολύ περισσότερο να οριστεί κόστος επεξεργασίας και διάθεσης. Να σημειωθεί επίσης ότι το παρόν άρθρο δημιουργεί περισσότερα προβλήματα απ’ όσα επιχειρεί να λύσει καθώς δεν κάνει καμιά μνεία για το gate fee του υπολείμματος σε μονάδες καύσης, ούτε επίσης για το ποιος θα επωμίζεται το κόστος μεταφοράς.
    Η απαίτηση να βαρύνει το κόστος διαχείρισης του υπολείμματος και παραγωγής απορριμματογενούς καυσιμού του ΟΤΑ, αναλογικά με τις προσμίξεις που τους αναλογούν, φανερώνει επίσης ελλιπή κατανόηση του τρόπου που λειτουργούν τα ΚΔΑΥ. Είναι σχεδόν αδύνατο να υπάρξει ασφαλής εκτίμηση για την ποσότητα υπολείμματος του κάθε ΟΤΑ κι άρα να επιβληθεί χρέωση σε κάθε ΟΤΑ με τρόπο που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης.
    Προτείνεται η διαγραφή των παρ. 4 και 5 του παρόντος άρθρου και προσθήκη νέας παραγράφου με την οποία θα οριστεί ανώτερο επιτρεπόμενο ποσοστό υπολείμματος στα ΚΔΑΥ το 20%. Έως το 20% το υπόλειμμα θα κοστολογείται βάσει της πρόβλεψης της παρ. 3 του άρθ. 43 του ν. 4042/2012, όπως τροποποιείται με το άρθ. 32 του παρόντος νομοσχεδίου. Το υπόλειμμα άνω του 20% θα τιμολογείται με ποσό ίδιο με το τέλος ταφής που ορίζεται στην παρ. 2 του άρθ. 43 του ν. 4042/2012, όπως τροποποιείται με το άρθ. 32 του παρόντος νομοσχεδίου. Ο ορισμός επιτρεπόμενου ποσοστού υπολείμματος είναι κάτι που εφαρμόζεται και σε άλλες χώρες, όπως πχ. σε κρατίδια της Γερμανίας. Η τιμολογήση που προτείνεται δεν πρέπει να αφορά τη δημιουργία απορριμματογενούς καυσίμου, το οποίο θα πρέπει να μην αφορά τα ΚΔΑΥ. Επισημαίνουμε και πάλι ότι αποστολή των ΚΔΑΥ είναι η πρακτική προετοιμασία για ανακύκλωση των αποβλήτων κι όχι η προετοιμασία για καύση.

    Άρθρο 23 (παρ. 12 άρθρου 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/851) Προετοιμασία για επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση – Αντικατάσταση του άρθρου 27 του ν. 4042/2012.
    Η διατήρηση των στόχων της ΕΕ για την προετοιμασία για επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση είναι μια θετική ενέργεια. Η χωριστή συλλογή για χαρτί, μέταλλα, πλαστικά, γυαλί προβλέπονταν στην πρότερη νομοθεσία για τα απόβλητα αλλά ουδέποτε επιβλήθηκε. Για να μην παρατηρηθεί κι αυτή τη φορά το ίδιο φαινόμενο θα πρέπει να προστεθούν προβλέψεις που θα δημιουργήσουν το κατάλληλο κίνητρο για δημοτικές αρχές και ΦΟΣΔΑ να προχωρήσουν στη χωριστή συλλογή.
    Σε αυτό το πλαίσιο, θα πρέπει η υποχρεωτική συλλογή και τα χωριστά ρεύματα να καταστούν υποχρεωτικά από 1/1/2023 στους ΟΤΑ. Με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας δύναται να προβλέπονται εξαιρέσεις από την υποχρέωση για χωριστή συλλογή σε περιπτώσεις που συντρέχουν λόγοι επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος, καθώς και σε περιπτώσεις γεωγραφικών, πληθυσμιακών, κοινωνικών και οικονομικών ιδιαιτεροτήτων Ο.Τ.Α. α’ βαθμού, όπως οι ορεινοί και οι νησιωτικοί. Η χωριστή συλλογή θα πρέπει υποχρεωτικά να προβλέπεται και να σχεδιαστεί στην αναθεώρηση των ΤΣΔΑ. Σε περίπτωση που ΟΤΑ δεν συμμορφώνονται με την απαίτηση, δεν σχεδιάζουν και δεν εφαρμόζουν τη χωριστή συλλογή, να οριστεί στο άρθ. 49 του παρόντος σχετική κύρωση. Για την επίτευξη της χωριστής συλλογής, ο κάθε ΟΤΑ συνεργάζεται με τα ΣΣΕΔ που σχετίζονται με το θέμα και καταστρώνουν από κοινού σχέδιο χρηματοδότησης και εφαρμογής της χωριστής συλλογής. Τα σχετιζόμενα ΣΣΕΔ αναλαμβάνουν το κόστος που τους αναλογεί και το οποίο θα προκύψει από μαθηματικό τύπο με σχετική μελέτη και απόφαση του ΕΟΑΝ έως 30/6/2021.
    Πέραν αυτού προτείνεται η διαγραφή της παρ. 4β που ορίζει στόχο προετοιμασίας για επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση στο 50% έως το 2020. Βρισκόμαστε στο τέλος του 2020 και το ποσοστό αυτό είναι ενδεχομένως κάτω από το 20%. Είναι εμπαιγμός να ορίζεται αυτός ο στόχος όταν ήδη γνωρίζουμε πως έχουμε αποτύχει.

    Άρθρο 24 (παρ. 13 άρθρου 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/851) Κανόνες σχετικά με τον υπολογισμό της επίτευξης των στόχων – Προσθήκη άρθρου 27Β στο ν. 4042/2012.
    Προτείνεται να προστεθεί παρ. 9, στην οποία θα προβλέπεται και θα θεσπίζεται ο υπολογισμός της ποιοτικής σύστασης των ΑΣΑ και των επιμέρους ρευμάτων με ανάθεση σε ανεξάρτητο τρίτο φορέα. Όπως εξάλλου προβλέπεται και στο ΕΣΔΑ για τη «διενέργεια στατιστικά αντιπροσωπευτικής ανάλυσης της σύνθεσης των αστικών αποβλήτων και επακόλουθος συγκερασμός μεταξύ των συνόλων δεδομένων για τα αστικά απόβλητα και τα απορρίμματα συσκευασιών», ο υπολογισμός θα βοηθήσει στην αξιολόγηση της πορείας της χώρας όπως και στον έλεγχο των δεδομένων που παρέχονται από τους σχετιζόμενους φορείς (ΦΟΔΣΑ, ΟΤΑ, ΣΣΕΔ κλπ). Ο υπολογισμός θα πρέπει να διενεργείται ανά τριετία, αρχής γενομένης από το 2021, ενώ οι όροι και προϋποθέσεις υλοποίησης του υπολογισμού μπορούν να οριστούν με απόφαση της Γενικής Γραμματείας Συντονισμού Διαχείρισης Αποβλήτων του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας.

    Άρθρο 25 Χωριστή συλλογή και ανακύκλωση στις σχολικές μονάδες (παρ. 12 άρθρου 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/851).
    Θετικά κρίνεται η παρούσα πρόβλεψη.

    Άρθρο 26 Πράσινα Σημεία – Τροποποίηση του άρθρου 44α του ν. 4042/2012 (παρ. 11 άρθρου 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/851).
    Θετικά κρίνεται το περιεχόμενο του άρθ. 26.

    Άρθρο 28 Απαγόρευση καταστροφής προϊόντων (παρ. 11 και 12 άρθρου 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/851).
    Ορθές οι προβλέψεις του παρόντος άρθρου. Θα πρέπει να επεκταθούν και σε άλλα είδη, όπως συσσωρευτές και μπαταρίες και βρεφικά προϊόντα.

    Άρθρο 29 Πρόβλεψη χώρου στις νέες οικοδομές για τη συλλογή και αποθήκευση των αστικών αποβλήτων (παρ. 12 άρθρου 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/851).
    Ορθή η πρόβλεψη για υποχρεωτική εξασφάλιση χώρου σε νέες οικοδομές για συλλογή αποβλήτων, σε τουλάχιστον τέσσερα ρεύματα. Να διερευνηθεί ενδεχομένως η δυνατότητα οι χώροι σε νέες και υφιστάμενες οικοδομές για συλλογή αποβλήτων να τυγχάνουν κάποιας έκπτωσης ή κινήτρων πχ. μέσω δημοτικών τελών.
    Η πρόβλεψη για εξασφάλιση χώρου σε υφιστάμενα κτίρια είναι ημιτελής καθώς δεν προβλέπεται έναρξη ισχύος εφαρμογής, αλλά επιπρόσθετα δεν εντάσσεται μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο διαχείρισης απορριμμάτων με συλλογή πόρτα-πόρτα που η ευρωπαϊκή εμπειρία έχει δείξει πως φέρνει τα καλύτερα αποτελέσματα στην ανακύκλωση και την εκτροπή από την ταφή. Η υποχρεωτική εφαρμογή του πληρώνω όσο πετάω από το 2025 (όπως προτείνουμε στο άρθ. 5), σε συνδυασμό με την υποχρέωση για χωριστή συλλογή και την ύπαρξη χώρου συλλογής σε κτίρια, θα βοηθήσουν στην αλλαγή του μοντέλου συλλογής των αποβλήτων και θα καταφέρουν να μειώσουν τον όγκο των αποβλήτων, μεγιστοποιώντας παράλληλα την ανακύκλωση.
    Σε αυτό το πλαίσιο, επίσης προτείνεται η λήψη των εξής μέτρων:
    Α) Προσθήκη πρόβλεψης για παροχή κινήτρων σε όσους δήμους εφαρμόζουν μεθόδους συλλογής πόρτα-πόρτα, όπως πχ. η προτεραιότητα στην πρόσβαση στα χρηματοδοτικά προγράμματα του Πράσινου Ταμείου για την ανταποδοτική διάθεση των εσόδων από το τέλος ταφής.
    Β) Η δημιουργία μηχανισμού κατάρτισης και παροχής στήριξης στις δημοτικές αρχές και ΦΟΣΔΑ. Δείτε πιο κάτω την πρότασή μας (Άλλα μέτρα που μπορούν να περιληφθούν στο κεφάλαιο Α του παρόντος νομοσχεδίου).

    Άρθρο 30 Απόβλητα Εκσκαφών, Κατασκευών και Κατεδαφίσεων (ΑΕΚΚ) – Αντικατάσταση του άρθρου 40 του ν. 4042/2012 (παρ. 10 και 12 άρθρου 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/851).
    Λαμβάνοντας υπόψη ότι στον τομέα διαχείρισης των ΑΕΚΚ υπάρχει υπερπληθώρα αιτήσεων για δημιουργία νέων ΣΣΕΔ, σχεδόν προσωποπαγούς χαρακτήρα, και δεδομένου πως έχει αυξηθεί υπέρμετρα ο φόρτος εργασίας για την αξιολόγηση τέτοιων ΣΣΕΔ που πετυχαίνουν μικρά σχετικά νούμερα διαχείρισης, προτείνεται να προβλεφθεί η εξής πρόνοια: Με απόφαση του Υπουργείου Ενέργειας και Περιβάλλοντος δύναται να δημιουργηθεί συντονιστικός φορέας ή συνομοσπονδία ΣΣΕΔ στον τομέα των ΑΕΚΚ. Στον συντονιστικό φορέα θα μετέχουν υποχρεωτικά όλα τα ΣΣΕΔ ΑΕΚΚ και μέσω αυτού θα διενεργούνται οι επαφές και συνεργασίας με τα αρμόδια εποπτικά όργανα (ΕΟΑΝ και ΥΠΕΝ). Οι όροι και προϋποθέσεις λειτουργίας του συντονιστικού φορέα, που θα καταστεί επιπλέον αρμόδιος για την διαδικασία κατάθεσης αιτήσεων έγκρισης επιμέρους ΣΣΕΔ, θα οριστούν με την ίδια απόφαση.
    Ορθή η πρόβλεψη της παρ. 5.

    Άρθρο 31 Δημιουργία Δικτύου Μονάδων Ενεργειακής Αξιοποίησης Αποβλήτων.
    Όπως προκύπτει από τις τελευταίες εξελίξεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο, οι μονάδες καύσης ή αλλιώς ενεργειακής αξιοποίησης αποβλήτων μένουν εκτός χρηματοδότησης από τα ευρωπαϊκά προγράμματα χρηματοδότησης, όπως επίσης και από το EU Taxonomy. Πλέον, η χρηματοδότηση και λειτουργία τέτοιων μονάδων μπορεί να συμβεί μόνο μέσα από την επιβολή ασφυκτικών ρητρών που θα δεσμεύσουν την Ελλάδα σε πανάκριβες επενδύσεις, που θα κοστίσουν εκατομμύρια ευρώ στους φορολογούμενους χωρίς ανάλογο αντίκρισμα.
    Επιπρόσθετα, η δημιουργία και λειτουργία των μονάδων καύσης που προβλέπονται στον ΕΣΔΑ θα παγιδεύσουν και την πορεία απανθρακοποίησης της χώρας στο πλαίσιο της δέσμευσης της ΕΕ για μηδενικές εκπομπές άνθρακα έως το 2050.
    Ταυτόχρονα, η εμμονή σε επενδύσεις στα κατώτερα στάδια της ιεραρχίας (καύση και ΜΕΑ) δεν συμβαδίζει με τις συστάσεις της Κομισιόν στην έγκαιρη ειδοποίηση του 2018, βάσει των οποίων η χώρα μας θα πρέπει να δώσει έμφαση κι άρα την απαραίτητη χρηματοδότηση στην πρόληψη, την επαναχρησιμοποίηση και την ανακύκλωση.
    Υπό αυτό το πρίσμα, καλούμε το ΥΠΕΝ να σκεφτεί ξανά το αδιέξοδο που θα δημιουργηθεί από τα σχέδια που καθιστούν την καύση ως βασική μέθοδο διαχείρισης των απορριμμάτων από το 2030 και έπειτα. Ως εκ τούτου, το παρόν άρθρο θα πρέπει να διαγραφεί.

    Άρθρο 32 Τέλος ταφής – Αντικατάσταση του άρθρου 43 του ν. 4042/2012 (παρ. 4 και 14 άρθρου 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/851).
    Για μια ακόμη φορά το τέλος ταφής (παρ. 2) παραμένει σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα μη δημιουργώντας τις προϋποθέσεις που θα βοηθήσουν την τοπική αυτοδιοίκηση να στραφεί σε βέλτιστες πρακτικές διαχείρισης των αποβλήτων με έμφαση στην ανώτερη ιεραρχία. Ο παλιότερος νόμος του 2012 προέβλεπε έναρξη στα 35 ευρώ/τόνο με σταδιακή αύξηση έως τα 60 ευρώ/τόνο. Η ρύθμιση του 2018 μείωσε το τέλος (μετονομάζοντάς το) στα 10 ευρώ/τόνο με σταδιακή αύξηση στα 35 ευρώ/τόνο. Με την παρούσα ρύθμιση το τέλος ξεκινά από τα 15 ευρώ και καταλήγει στα 35 ευρώ. Κι αυτή η πρόβλεψη είναι μικρή και δεν πρόκειται να αντιστρέψει το κλίμα. Αν η βασική αιτία επιβολής του τέλους ταφής είναι να μειωθούν τα παραγόμενα απόβλητα και να μεγιστοποιηθεί η ανακύκλωση, τότε το τέλος πρέπει τουλάχιστον να επανέλθει στην αρχική ρύθμιση των 35 ευρώ/τόνο με ετήσια αύξηση 10 ευρώ/τόνο έως το ποσό των 75 ευρώ/τόνο έως το 2025. Θα πρέπει επίσης να γίνει σαφές πως το τέλος ορίζεται αυξητικά για μια πενταετία (2021-2025) κι ότι έως 1/1/2025 θα υπάρξει αξιολόγηση και νέα ρύθμιση για το ύψος του τέλους.
    Στο ίδιο πλαίσιο, τα υπολείμματα των ΚΔΑΥ (παρ. 3) που οδηγούνται σε ταφή ή καύση θα πρέπει να τιμολογηθούν σχεδόν στο μισό του τέλους ταφής, εκκινώντας από τα 15 ευρώ το 2021 και καταλήγοντας στα 55 ευρώ/τόνο εως το 2025.
    Πάντα στο ίδιο περιεχόμενο, είναι εντελώς λανθασμένη η ίση μεταχείριση του υπολείμματος των ΚΔΑΥ με το υπόλειμμα των ΜΕΑ και ΜΕΒΑ (παρ. 3). Στόχος των ΚΔΑΥ είναι η επίτευξη υψηλών ποσοστών ανάκτησης καθαρών ρευμάτων ανακυκλώσιμων υλικών, ενώ κυρίως οι ΜΕΑ είναι σχεδιασμένος ώστε να παράγουν υψηλότατο υπόλειμμα. Προτείνεται η διαφοροποίηση του τέλους για υπόλειμμα ΜΕΑ και ΜΕΒΑ της τάξης με εκκίνηση από 25€/τόνο το 2021 και ετήσια αύξηση 10€/τόνο έως επίσης το 2025.
    Σε κάθε περίπτωση, ο ορισμός του ποσού για το τέλος ταφής και τα υπολείμματα των ΚΔΑΥ πρέπει να προέλθουν από τεχνικοοικονομικές μελέτες. Σήμερα, δυστυχώς, κανείς δεν γνωρίζει πόσο κοστίζει η διαχείριση των ΑΣΑ στην Ελλάδα και πως το κόστος κατανέμεται στους διάφορους τομείς και φορείς που εμπλέκονται.
    Αναφορικά με τη διάθεση των εσόδων από το τέλος ταφής (50% οριζόντια σε ΟΤΑ, 40% σε ΟΤΑ με καλές επιδόσεις, 10% σε έρευνα και τεχνολογία), δημιουργείται μεγάλος προβληματισμός αναφορικά με τη διαφάνεια και την αναλογικότητα στη διάθεση των εν λόγω πόρων. Ιδίως μάλιστα όταν δεν ορίζεται μέσα από το νομοσχέδιο τι ορίζεται ως καλή επίδοση βάσει των οποίων θα κατανεμηθούν πόροι. Η ανταποδοτική επιστροφή των πόρων στους ΟΤΑ πρέπει να προέλθει βάσει συγκεκριμένου μαθηματικού τύπου, ώστε να προάγει την ισοτιμία και ισονομία. Ο μαθηματικός τύπος θα πρέπει να εξειδικευτεί με απόφαση του ΥΠΕΝ έως 30/6/2021.
    Επιπρόσθετα, θα πρέπει να γίνει σαφές στο παρόν άρθρο πως η χρηματοδότηση των ΟΤΑ δεν θα καλύπτει έξοδα και επενδύσεις οι οποίες εντάσσονται σε ΠΔΕΠ κι άρα πρέπει να καλυφθούν από τα σχετιζόμενα ΣΣΕΔ.

    Άρθρο 34 Έλεγχος επικίνδυνων αποβλήτων – Προσθήκη νέου άρθρου 16Α στον ν. 4042/2012.
    Θετικά κρίνονται οι προβλέψεις των παρ. 2 και 5.

    Άρθρο 36 (Άρθρο 1 παρ. 17 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/851) Επικίνδυνα απόβλητα παραγόμενα από νοικοκυριά – Τροποποίηση άρθρου 18 του ν. 4042/2012.
    Στο άρθρο 36 πρέπει να οριστεί περαιτέρω εξειδίκευση για τη διαχείριση αυτών των αποβλήτων, λαμβάνοντας υπόψη τις κατευθυντήριες της ΕΕ. Να σημειωθεί εδώ ότι η ΕΕ προτείνει την συλλογή με τρεις βασικούς τρόπους: περιοδική συλλογή, παράδοση σε καταστήματα και παράδοση σε ειδικά σημεία. Στο παρόν άρθρο επιλέγεται μόνο η τελευταία επιλογή (παράδοση σε ειδικά σημεία) που είναι πιθανά και η λιγότερο αποτελεσματική, μιας και δεν δημιουργείται κανένα κίνητρα στους πολίτες να επισκεφθούν τα πράσινα σημεία ή άλλον αδειοδοτημένο χώρο για αυτόν τον σκοπό.
    Προτείνεται να αναφερθεί πως ο τρόπος διάθεσης και διαχείρισης των επικίνδυνων αποβλήτων που παράγονται από νοικοκυριά θα εξειδικευτεί με υπουργική απόφαση έως 30/6/2021.

    Άρθρο 38 Έκδοση αδειών – Τροποποίηση του άρθρου 36 του ν. 4042/2012.
    Η 1η παράγραφος τροποποιεί το ισχύον καθεστώς, με τρόπο που παραβιάζει την αντίστοιχη διάταξη της Οδηγίας 2008/89 (άρθ. 23 παρ. 1). Συγκεκριμένα, η Οδηγία απαιτεί «άδεια» (με καθορισμένο ελάχιστο περιεχόμενο) «από κάθε οργανισμό ή επιχείρηση που προτίθεται να εκτελέσει εργασίες επεξεργασίας αποβλήτων». (Κάθε εξαίρεση από την υποχρέωση αδειοδότησης πρέπει να αφορά τις εργασίες που ορίζονται στο άρθ. 24 της Οδηγίας 2008/89, και να γίνεται υπό τους όρους του άρθ. 25 της ίδιας Οδηγίας). Αντιθέτως, η προτεινόμενη διάταξη προβλέπει την έκδοση ΑΕΠΟ, ή την υπαγωγή σε ΠΠΔ κάθε οργανισμού ή επιχείρησης «που προτίθεται να προβεί σε εκτέλεση εργασιών επεξεργασίας αποβλήτων που ανήκουν στην κατηγορία Α ή Β του ν. 4014/2011 (Α’ 209)» : κατά συνέπεια, το νομοσχέδιο δεν απαιτεί άδεια για εργασίες επεξεργασίας που δεν υπάγονται στις κατηγορίες Α ή Β του ν. 4014/2011, και αυτό δεν είναι σύμφωνο με την Οδηγία.
    Η παρ. 8 πρέπει επίσης να αποσυρθεί ή να αναδιατυπωθεί. Το πρόβλημα είναι ότι εγκαταστάσεις επεξεργασίας δεν είναι δυνατόν να υπάγονται σε καθεστώς γνωστοποίησης. Καταρχάς, το ενωσιακό δίκαιο απαιτεί για αυτές άδεια με συγκεκριμένο περιεχόμενο (άρθ. 23 Οδηγίας 2008/89), και η γνωστοποίηση του ν. 4442/106 δεν ικανοποιεί τα κριτήρια αυτά. Εξαιρέσεις από την απαίτηση αδειοδότησης είναι δυνατή μόνο υπό όρους που θέτει το ενωσιακό δίκαιο (άρθ. 25 Οδηγίας 2008/89), και όχι ο ν. 4442/2016. Σε κάθε περίπτωση, οι εργασίες επεξεργασίας αποβλήτων ικανοποιούν τα κριτήρια που θέτει ο ν. 4442/2016 για υπαγωγή σε καθεστώς έγκρισης, και ιδίως διότι προκαλούν «αυξημένο κίνδυνο για το δημόσιο συμφέρον, …για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων, των περιοίκων, του κοινού και για το φυσικό ή πολιτιστικό περιβάλλον…» (πρβλ. άρθ. 7 παρ. 2 ν. 4442/2016). Ανεξάρτητα από τυχόν νομικά προβλήματα, η υπαγωγή σε καθεστώς γνωστοποίησης οποιασδήποτε εργασίας επεξεργασίας αποβλήτων δεν ικανοποιεί τις απαιτήσεις διαφάνειας, πληροφόρησης, ακρίβειας και δυνατότητας δικαστικού ελέγχου που επιβάλλει η φύση τους.
    H προτεινόμενη διάταξη εμπεριέχει δύο εξαιρέσεις από την απαίτηση ασφαλιστήριου συμβολαίου: για επικίνδυνα απόβλητα, εξαιρούνται «οι οργανισμοί ή επιχειρήσεις που ανακτούν τα δικά τους απόβλητα στον τόπο παραγωγής τους» και για τα μη επικίνδυνα και ΑΗΗΕ, οι «Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ)». Οι εξαιρέσεις είναι αναιτιολόγητες, και υπονομεύουν το δημόσιο συμφέρον στην προστασία του περιβάλλοντος. Καταρχάς, θα πρέπει να ειπωθεί ότι, ανεξάρτητα της απαίτησης ασφάλισης ή εγγύησης, και στις 2 περιπτώσεις οι υπόχρεοι φορείς βαρύνονται από την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» και φέρουν στο ακέραιο την υποχρέωση αποκατάστασης κάθε περιβαλλοντικής ζημιάς που προκαλείται από την λειτουργία τους (πρβλ. άρθ. 14 παρ. 1 οδηγίας 2008/89 και 3 παρ. 1 Οδηγίας 2004/35) . Στις περιπτώσεις αυτές, το κράτος οφείλει να ενθαρρύνει την χρηματοοικονομική ασφάλεια (άρθ. 14 Οδηγίας 2004/35). Οι εξαιρέσεις υπονομεύουν την ανάγκη θέσπισης κινήτρων υποδειγματικής διαχείρισης αποβλήτων, και «εσωτερίκευσης» της περιβαλλοντικής ζημιάς από αυτούς που είναι υπεύθυνοι για αυτή. Tο γεγονός ότι μία επιχείρηση «ανακτά» επικίνδυνα απόβλητα στον τόπο παραγωγής δεν εξαλείφει τον κίνδυνο περιβαλλοντικής ζημίας εκτός (ή εντός) του τόπου παραγωγής, ενώ οι ΟΤΑ είναι σε κάθε περίπτωση οι σημαντικότεροι φορείς συλλογής και μεταφοράς μη επικίνδυνων αποβλήτων.

    Η παρ. 5 παραπέμπει στο ένα Παράρτημα («Παράρτημα ΙΙ») που δεν φαίνεται να υπάρχει στην αναρτημένη εκδοχή του νομοσχεδίου. Παρόμοια παραπομπή δεν υπάρχει στην Οδηγία 2008/89 (πρβλ. άρθ. 23 παρ. 4).

    Άρθρο 43 (παρ. 21 άρθρου 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/851) Σχέδια διαχείρισης αποβλήτων – Τροποποίηση άρθρου 22 του ν. 4042/2012.
    Στα σχέδια διαχείρισης της παρ. 2 να προστεθούν και τα τοπικά σχέδια διαχείρισης, που εξάλλου αναφέρονται και στο άρθ. 41.

    Άρθρο 44 (παρ. 22 και 23 άρθρου 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/851) Εθνικό Πρόγραμμα Πρόληψης Δημιουργίας Αποβλήτων – Τροποποίηση του άρθρου 23 της Οδηγίας 2008/98.
    Όπως έχουμε αναφέρει στο άρθρο 11, απαιτείται η θέσπιση στόχου πρόληψης ώστε βάσει αυτού να προκύπτουν και να εξελίσσονται τα εθνικά προγράμματα και εθνικά σχέδια. Η πρότασή μας είναι για ορισμό δεσμευτικού στόχου μείωση των αστικών αποβλήτων κατά 20% έως το 2030 με έτος βάσης το 2018. Η μείωση αυτή μπορεί να επιτευχθεί με α) με την μείωση της σπατάλης τροφίμων, β) με την επαναχρησιμοποίηση προϊόντων και συσκευασιών, γ) με την περιβαλλοντική συμπεριφορά των καταναλωτών στις αγορές τους, δ) με εκτεταμένα προγράμματα ανταλλαγών προϊόντων και αγοράς προϊόντων δεύτερο χέρι, ε) με τον οικολογικό σχεδιασμό προϊόντων.
    Επιπρόσθετα, θα πρέπει να οριστεί καταληκτική ημερομηνία έκδοσης του εθνικού προγράμματος πρόληψης δημιουργίας αποβλήτων, προκειμένου να μην μείνει μόνο στα χαρτιά, όπως έχει συμβεί μέχρι στιγμής. Προτείνεται η προσθήκη πρόβλεψης για έκδοση του εν λόγω σχεδίου έως 1/1/2022.

    Άρθρο 45 Συμμετοχή του κοινού – Αντικατάσταση άρθρου 32 στον ν. 4042/2012.
    Δεν είναι σαφές σε ποιον διαδικτυακό τόπο πρόκειται να αναρτηθούν τα εν λόγω σχέδια και προγράμματα, αλλά ούτε επίσης ορίζονται στάδια διαβούλευσης από την έναρξη εκπόνησης των σχεδίων.

    Άρθρο 47 Επιθεωρήσεις και αρχεία – Τροποποίηση άρθρου 19 του ν. 4042/2012.
    Δεν υπάρχει λόγος να γίνεται διάκριση στην παρ. 4 αναφορικά με το ποια ελεγκτικά όργανα μπορούν να διεξάγουν ελέγχους στις διαφορετικές κατηγορίες ελεγχόμενων. Άρα οι 3 υποκατηγορίες της παρ. 4 να μπορούν να υπόκεινται σε έλεγχο και από αρμόδιες ελεγκτικές αρχές, και από μικτά κλιμάκια της αστυνομίας με τα Κλιμάκια Ελέγχου Ποιότητας Περιβάλλοντος (Κ.Ε.Π.ΠΕ.) ή/και από Κ.Ε.Π.ΠΕ.

    Άρθρο 49 (παρ. 26 άρθρου 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/851) Επιβολή της εφαρμογής και κυρώσεις – Τροποποίηση του άρθρου 37 του ν. 4042/2012.
    Επιβάλλεται η κατάργηση της πρόβλεψης για επιβολή προστίμου σε ΚΔΑΥ ύψους 10 ευρώ ανά τόνο υπολείμματος για το οποίο δεν παράγεται απορριματογενές καύσιμο. Πρέπει να σημειωθεί ότι ένα μεγάλο μέρος του υπολείμματος σήμερα στα ΚΔΑΥ, ενδεχομένως ποσοστό άνω του 30-40%, είναι υπόλειμμα πολύ μικρής διαμέτρου, σχεδόν αποκλειστικά οργανικά υπολείμματα. Τα συγκεκριμένα υπολείμματα το μόνο που μπορούν να καταφέρουν αν αξιοποιηθούν είναι η μείωση της ποιότητας του rdf/srf που επιδιώκεται λανθασμένα να παραχθεί. Αλλά πέρα από αυτό, η τιμωρία των ΚΔΑΥ είναι λανθασμένη μιας και η όποια ποινή θα έπρεπε να αφορά τον περιορισμό του υπολείμματος κι όχι τη δημιουργία όσο το δυνατόν περισσότερο rdf/srf προς καύση. Επαναλαμβάνουμε, όπως επισημαίνουμε στο σχολιασμό του άρθ. 20, πως ο ρόλος και η αποστολή των ΚΔΑΥ δεν είναι η δημιουργία καυσίμου, αλλά η μεγιστοποίηση της ανακύκλωσης.

    Άρθρο 51 Συνέπειες μη συμμόρφωσης με την ευρωπαϊκή νομοθεσία – Τροποποίηση του άρθρου 44 του ν. 4042/2012.
    Τα πρόστιμα λόγω παραβίασης της ευρωπαϊκής νομοθεσίας ορθά επιμερίζονται στους υπαίτιους.

    Άρθρο 53 Αρμοδιότητες ΦΟΔΣΑ και Ο.Τ.Α. – Τροποποίηση άρθρων 227 και 228 του ν. 4555/2018.
    Στο παρόν άρθρο θα πρέπει να προβλεφθεί πως η ετήσια έκθεση που πρέπει να υποβληθεί από ΦΟΔΣΑ (παρ. 1θ) και ΟΤΑ (παρ 1ιδ) θα υλοποιείται βάσει συγκεκριμένου προτύπου που θα καθοριστεί από το ΥΠΕΝ και ότι οι εν λόγω εκθέσεις αμελητί θα αναρτώνται στην ιστοσελίδα του ΥΠΕΝ.

    Άλλα μέτρα που μπορούν να περιληφθούν στο κεφάλαιο Α του παρόντος νομοσχεδίου
    Α) Στο νομοσχέδιο πρέπει να προβλεφθεί ένας θεσμός ή σύστημα κατάρτισης και κινητοποίησης των ΟΤΑ και των ΦΟΔΣΑ. Η υποχρέωση για ετήσια δημόσια εκθέση (όπως προτείνουμε στο άρθ.53) είναι μια θετική ενέργεια, αλλά πέραν αυτού απαιτείται πολύ μεγαλύτερη στήριξη των φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης που σήμερα δεν έχουν τεχνογνωσία και μέσα για την πρόληψη, την ανακύκλωση και τη βέλτιστη διαχείριση των ΑΣΑ.
    Προτείνεται η δημιουργία ενός one stop shop – κέντρου κατάρτισης και παροχής τεχνογνωσίας σε δήμους και ΦΟΣΔΑ, που θα περιλαμβάνει διάθεση εργαλείων, βοήθεια στη σωστή παρακολούθηση, βοήθεια στην εξασφάλιση χρηματοδότησης. Το κέντρο θα πρέπει επίσης να παρακολουθεί πως κατανέμονται οι πόροι μεταξύ των δήμων πχ. από ΣΣΕΔ και πώς εξελίσσονται οι στόχοι κάθε δήμου, ώστε να εξασφαλίζεται η αναλογική στήριξη κάθε δημοτικής αρχής στο έργο της.
    Το κέντρο θα πρέπει επίσης να συντελέσει στη «θέσπιση εθνικών ελάχιστων προτύπων υπηρεσιών για τη συλλογή των αποβλήτων (π.χ. συχνότητα συλλογής, είδος και χωρητικότητα των κάδων, λαμβανομένων υπόψη παραγόντων όπως το είδος του αποθέματος κατοικιών, το πόσο αγροτική είναι η περιοχή, το κλίμα της περιοχής κ.λπ.) που πρέπει να πληρούν οι δήμοι», όπως προτείνει και η ΕΕ στην έγκαιρη ειδοποίησή της προς την Ελλάδα. Το πλαίσιο και αντικείμενο λειτουργίας, όπως και η ονοματοδοσία του one stop shop, μπορεί να οριστεί με υπουργική απόφαση.
    Β) Απαιτείται επίσης η θέσπιση παρατηρητηρίου πρόληψης, επαναχρησιμοποίησης και ανακύκλωσης, όπου θα αναρτώνται δημόσια οι επιδόσεις δήμων, ΦΟΔΣΑ και συστημάτων ΣΣΕΔ βάσει των δεδομένων που καταχωρούνται στο ΗΜΑ και των δεδομένων που προκύπτουν από ΚΔΑΥ, ΦΟΣΔΑ. Το παρατηρητήριο επίσης θα μπορεί να προβαίνει στο σχεδιασμό, σε συνεργασία με τον ΕΟΑΝ, συστηματικής ενημέρωσης πολιτών. Το παρατηρητήριο θα πρέπει επίσης να είναι υπεύθυνο για την ανάπτυξη ομάδας εργασίας για τον οικολογικό σχεδιασμό και την επαναχρησιμοποίηση. Το περιεχόμενο λειτουργίας του παρατηρητηρίου μπορεί να οριστεί με υπουργική απόφαση.
    Γ) Στον τομέα της επαναχρησιμοποίησης να οριστεί εξάμηνη εγγύηση για προϊόντα που επιδιορθώνονται, έτσι ώστε να τονωθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών προς τα επιδιορθωμένα προϊόντα και να κινηθεί η αγορά προς αυτή την κατεύθυνση. Θα πρέπ

    ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β’ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ (ΕΕ) 2018/852 ΤΗΣ 30ΗΣ ΜΑΪΟΥ 2018 ΓΙΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 94/62/ΕΚ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΑ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΑΣ (EE L 150/141)

    Άρθρο 58 Ρυθμίσεις για τους φορείς ΣΣΕΔ και ΑΣΕΔ – Τροποποίηση του άρθρου 4Α του ν. 2939/2001.
    Θετική η απαίτηση για υποβολή αναλυτικών στοιχείων από τα ΣΣΕΔ. Στην παρ. 11θ να προβλεφθεί ότι το επενδυτικό και λειτουργικό κόστος ανά μέθοδο εναλλακτικής διαχείρισης να εκφράζεται μεταξύ άλλων και ως δείκτης κόστους διαχείρισης σε ευρώ ανά τόνο αποβλήτου. Έτσι θα είναι πιο εύκολα κατανοητή η αποδοτικότητα των συστημάτων.
    Θετική επίσης η πρόβλεψη για δημοσιοποίηση της έκθεσης των ΣΣΕΔ και της σχετικής αξιολόγησης από τον ΕΟΑΝ (παρ. 11).

    Άρθρο 59 Διατάξεις γενικής εφαρμογής για τα ΑΣΕΔ και ΣΣΕΔ – Τροποποίηση του άρθρου 4Β του ν. 2939/2001.
    Επικροτούμε τη θέσπιση της πρόβλεψης της παρ. 4γ για την μη-απαλλαγή των υπόχρεων παραγωγών από την ευθύνη εναλλακτικής διαχείρισης στην περίπτωση που η απόκλιση του ΣΣΕΔ με τον οποίο συμβάλλονται είναι μεγαλύτερη του 50%. Σήμερα διαπιστώνεται μια τάση εφησυχασμού στους υπόχρεους παραγωγούς που συμβάλλονται με καταφανώς αναποτελεσματικά ΣΣΕΔ χωρίς να ενδιαφέρονται για το έργο που επιτελούν εν λόγω ΣΣΕΔ και την αδιαφάνεια με την οποία λειτουργούν. Επιπρόσθετα όμως, πρέπει στο άρθ. 66 να οριστούν οι διοικητικές κυρώσεις για τους υπόχρεους παραγωγούς που συμμετέχουν σε σύστημα με απόκλιση στόχου μεγαλύτερη του 50%, χωρίς αυτό να τους απαλλάσσει από λοιπές ποινικές ευθύνες.
    Στην παρ. 9α προφανώς υπάρχει λάθος στη διατύπωση αναφορικά με την περίπτωση ‘μη συμμόρφωσης του ενδιαφερόμενου με τις υποδείξεις του ΕΟΑΝ’. Σε αυτή την περίπτωση ο ΕΟΑΝ πρέπει να απορρίπτει κι όχι να εγκρίνει το αίτημα. Σε διαφορετική περίπτωση ακυρώνεται η αποστολή του ΕΟΑΝ και θα προκύψει πληθώρα έγκρισης αναποτελεσματικών ΣΣΕΔ. Επιπρόσθετα στην ίδια παράγραφο πρέπει να οριστεί ένα πλαφόν στη δυνατότητα του ενδιαφερόμενου να υποβάλλει παρατηρήσεις και να συμμορφωθεί με τις υποδείξεις του ΕΟΑΝ, ειδάλλως θα δημιουργηθεί ένα μη-λειτουργικό γαϊτανάκι ανταλλαγής διευκρινίσεων που θα αποτρέψει τον ΕΟΑΝ από το να ασχοληθεί με την ουσία του έργου του. Προτείνεται να συμπεριληφθεί πρόβλεψη ότι εάν ο ενδιαφερόμενος δεν συμμορφωθεί με τις υποδείξεις του ΕΟΑΝ και απορριφθεί ο φάκελος του να μην μπορεί να καταθέσει εκ νέου φάκελο έγκρισης πριν την παρέλευση τουλάχιστον 2 ετών.
    Θετικά κρίνονται επίσης οι προβλέψεις της παρ. 9γ.
    Στην παρ. 9 θα πρέπει επίσης να προστεθεί όρος ότι το εγκεκριμένο επιχειρησιακό σχέδιο θα πρέπει να τροποποιείται ανάλογα σε περίπτωση που τίθεται σε εφαρμογή ευρωπαϊκή ή εθνική νομοθεσία ή κανονισμός που άπτεται του αντικειμένου λειτουργίας των ΣΣΕΔ. Δεν μπορεί για παράδειγμα σήμερα να λειτουργούν ΣΣΕΔ που έλαβαν έγκριση επιχειρησιακού για τα επόμενα 5-6 έτη, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις πρόνοιες του μελλοντικού νόμου ενσωμάτωσης των οδηγιών (ΕΕ) 2018/851 και 2018/852 ή/και του ν. 4736/2020 για τα πλαστικά μιας χρήσης.
    Επιπρόσθετα στην παρ. 10 πρέπει να γίνει σαφές πως η απόφαση έγκρισης
    Τέλος, παρότι οι προβλέψεις της παρ. 15 είναι θετικές θα πρέπει να υπάρξει διευκρίνιση στο σκέλος την αυτοδίκαιη παύση της έγκρισης λειτουργίας του ΣΣΕΔ. Για κάποια ΣΣΕΔ είναι σχεδόν αδύνατο να αφορά μόνο επιμέρους υλικά, αλλά το σύνολο του έργου του. Επομένως η ανάκληση της έγκρισης πρέπει να αφορά το σύνολο της λειτουργίας, πράγμα που πρέπει να γίνει σαφές στην παρ. 15.

    Άρθρο 60 Πρόληψη και επαναχρησιμοποίηση – Προσθήκη άρθρου 5Α στον ν. 2939/2001 (Άρθρα 1 παρ. 3 και 4 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/852).
    Η θέσπιση ελάχιστου ποσοστού επαναχρησιμοποιήσιμων συσκευασιών ποτών κατά 30% έως 2030 (παρ. 3) είναι μια θετική πρώτη ενέργεια, αν και το ποσοστό αυτό θα μπορούσε να είναι σημαντικά μεγαλύτερο. Ευτυχώς, υπάρχει η πρόβλεψη της παρ. 4 για αναθεώρηση του στόχου εντός τριών ετών, όπως επίσης για τη θέσπιση κι άλλων στόχων επαναχρησιμοποίησης σε άλλα υλικά συσκευασίας.
    Επικροτούμε επίσης τα όσα προβλέπονται στην παρ. 7 μιας και θα δώσει το έναυσμα για τον περιορισμό της κατανάλωσης συσκευασιών από τους πολίτες και θα παροτρύνει τις επιχειρήσεις λιανικού εμπορίου και μαζικής εστίασης να στραφούν προς την χύμα πώληση προϊόντων.
    Ορθή η απαίτηση για διαφοροποίηση των εισφορών (παρ. 8) βάσει των χαρακτηριστικών των συσκευασιών (eco-modulation). Στα κριτήρια να προστεθεί επίσης και το ποσοστό ανακύκλωσης στο υφιστάμενο σύστημα ανακύκλωσης, διότι σήμερα παρότι ορισμένα υλικά συσκευασίας θεωρούνται ανακυκλώσιμα, στην πράξη δεν ανακυκλώνονται ή ανακυκλώνονται αρκετά δύσκολα κι έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται διαφορετικά σε σχέση με τα πλήρως ανακυκλώσιμα και αξιοποιήσιμα υλικά.
    Στην παρ. 10 να υπάρξει πρόβλεψη πως σε περίπτωση που τα ΣΣΕΔ δεν υποβάλλουν εντός έξι μηνών στον ΕΟΑΝ τον προσδιορισμό χρηματικών εισφορών, να δύναται ο ΕΟΑΝ να ορίσει με απόφαση τις χρηματικές εισφορές για το ΣΣΕΔ. Οι νέες εισφορές θα πρέπει να τεθούν σε εφαρμογή και να καταβάλλονται στο ΣΣΕΔ εντός τριών μηνών από την έκδοση της απόφασης.

    Άρθρο 61 Πρόληψη – Χρήση δευτερογενών πρώτων υλών στην παραγωγή συσκευασίας – Προσθήκη άρθρου 6Β στο ν. 2939/2001 (Άρθρο 1 παρ. 3 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/852).
    Η διάθεση στην αγορά πλαστικής σακούλας με ανακυκλωμένο υλικό κατά 30% από το 2025 δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα της πλαστικής ρύπανσης από σακούλες, ειδικά όταν βάσει των τελευταίων στοιχείων που έρχονται από τον ΕΟΑΝ δείχνουν ότι η πλαστική σακούλα δεν έχει μειωθεί στο αναμενόμενο με αποτέλεσμα να χάσαμε τον στόχο των 90 τεμαχίων ανά άτομο που είχε οριστεί από την ευρωπαϊκή νομοθεσία για το 2019. Όταν χώρες όπως η Γαλλία, η Ιταλία, το Βέλγιο, η Αυστρία, η Ρουμανία έχουν ήδη προχωρήσει σε ολική απαγόρευση της πλαστικής σακούλας, δεν μπορούμε να δεχτούμε πως δεν έχουν ωριμάσει οι συνθήκες στην Ελλάδα για τον ορισμό ημερομηνίας κατάργησης της λεπτής και πολύ λεπτής πλαστικής σακούλας μεταφοράς.
    Προτείνουμε να προβλεφθεί οριστική κατάργηση της λεπτής πλαστικής σακούλας μεταφοράς έως 31/12/2023, με όρους και προϋποθέσεις που θα εξειδικευτούν με υπουργική απόφαση έως το 2022.

    Άρθρο 62 Ποσοτικοί στόχοι για την ανακύκλωση των απόβλητων συσκευασιών και την επαναχρησιμοποίηση – Τροποποίηση του άρθρου 10 του ν. 2939/2001 (Άρθρο 1 παρ. 5 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/852).
    Θετικά κρίνονται οι διατάξεις του παρόντος άρθρου.

    Άρθρο 64 Συστήματα επιστροφής, συλλογής και ανάκτησης – Προσθήκη άρθρου 10Β στο ν. 2939/2001 (Άρθρο 1 παρ. 8 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/852).
    Σε γενικές γραμμές, θετικά κρίνονται οι προβλέψεις του νέου άρθ. 10Β. Σε επιμέρους σημεία του άρθρου προτείνουμε τα εξής:
    Στην παρ. 2γ να υπάρξει πρόβλεψη για θέσπιση συστήματος γυάλινης φιάλης και άλλων επαναχρησιμοποιήσιμων προϊόντων, με όρους και προϋποθέσεις που θα προκύψουν με υπουργική απόφαση έως 1/1/2022 και μετά από μελέτη σκοπιμότητας που θα εκπονήσει ο ΕΟΑΝ.
    Θετικά κρίνονται επίσης οι προβλέψεις των περ. α), β), γ) και δ), προτείνοντας όμως στην περ. β) να προστεθούν τα ξενοδοχεία που διαθέτουν τουλάχιστον 100 κλίνες (όπως έχουμε επιχειρηματολογήσει στο άρθ. 13 του παρόντος νομοσχεδίου).

    Άρθρο 65 Έλεγχοι – Τροποποίηση των διαδικασιών των ελέγχων του Ε.Ο.ΑΝ.
    Ο έλεγχος είναι το βασικό εργαλείο της δημόσιας διοίκησης προκειμένου να εξασφαλίσει τη συμμόρφωση των υπόχρεων με τους νόμους του κράτους. Ο έλεγχος στον τομέα διαχείρισης αποβλήτων είναι όμως από ελάχιστος έως μηδαμινός. Η υποστελέχωση του ΕΟΑΝ και του Σώματος Επιθεωρητών και Ελεγκτών, όπως επίσης και οι τεράστιες πιέσεις που δέχονται, εμποδίζουν τον έλεγχο και ακυρώνουν την όποια προσπάθεια επιβολής της τάξης στο διεφθαρμένο σύστημα διαχείρισης αποβλήτων της χώρας. Επιπρόσθετα, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που οι ελεγκτές απειλήθηκαν και εμποδίστηκαν με άσκηση βίας όταν προσπάθησαν να ελέγξουν επιχειρήσεις και εγκαταστάσεις διαχείρισης αποβλήτων. Η λύση δεν είναι η υποβοήθηση του ΕΟΑΝ από νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου ή φυσικά πρόσωπα (παρ. 3), αλλά η ουσιαστική στελέχωση των πιο πάνω σωμάτων του ελεγκτικού μηχανισμού στον χώρο των αποβλήτων.
    Επαναφέρουμε εδώ την πρόταση που έχουμε πολλάκις καταθέσει στο ΥΠΕΝ για θέσπιση νέου σώματος καταπολέμησης παρανομιών στα απόβλητα. Το σώμα θα πρέπει να στελεχωθεί από εισαγγελείς, επιθεωρητές περιβάλλοντος και στελέχη των σωμάτων ασφαλείας και να του ανατεθούν οι κατάλληλες αρμοδιότητες για την απρόσκοπτη υλοποίηση του έργου του. Μόνο έτσι θα περιοριστεί η γενικευμένη διαφθορά στον κλάδο.

    Άρθρο 66 Διοικητικές Κυρώσεις – Τροποποίηση του άρθρου 20Α του ν. 2939/2001.
    Θετικά κρίνονται οι προβλέψεις της παρ. 7 για επιβολή προστίμων σε ΑΣΕΔ ή ΣΣΕΔ που δεν πετυχαίνουν στόχους.

    Άρθρο 68 – Τροποποίηση του παραρτήματος του ν. 2939/2001.
    Στο παράρτημα Ι, κεφ. Α, παρ. 2Α, περ. η) να προστεθεί πρόβλεψη για εκτίμηση κόστους εκφρασμένο σε ευρώ / τόνο για κάθε μια από τις διαφορετικές μεθόδους εναλλακτικής διαχείρισης που εφαρμόζει το ΑΣΕΔ. Το ίδιο να ισχύει και για το κεφ. Β, παρ. 2Β, περ ι).
    Αναφορικά με το παράρτημα ΙΙ, θεωρούμε ότι αυτό δεν θα έπρεπε να περιορίζεται μόνο στις πλαστικές συσκευασίες, αλλά να επεκτείνεται στο σύνολο των διαφορετικών κατηγοριών συσκευασίας που κυκλοφορούν στην αγορά. Εκτός αυτού, θεωρούμε περιοριστική κι άρα μη αποτελεσματική τη διαφοροποίηση των εισφορών που προβλέπονται.
    Δεν μπορεί για παράδειγμα να προβλέπεται ίση προσφορά για PE, PP και PET, όταν είναι γνωστό τοις πάσι πώς τα προϊόντα PP και PE (ιδίως LDPE) δεν ανακυκλώνονται το ίδιο εύκολα με τα προϊόντα από διαυγές PET. Επομένως, η ανακυκλωσιμότητα και το ποσοστό ανακύκλωσης είναι παράμετροι που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Σε αυτό το πλαίσιο προτείνουμε για τη διαφοροποίηση των εισφορών να ακολουθηθεί η προσέγγιση που προβλέπεται στο ‘Eunomia, Study to Support Preparation of the Commission’s Guidance for Extended Producer Responsibility Schemes, Final report, 27.04.2020’.
    Το παράδειγμα το μοντέλο που προβλέπεται στη Γαλλία είναι ενδεικτικό για τον τρόπο που πρέπει να γίνει η διαφοροποίηση. Εκεί υπάρχει διαφορά όχι μόνο μεταξύ των PP, PE και PET, αλλά ακόμα και για τα διάφορα είδη PET, πράγμα που είναι κατανοητό μιας και η αγορά ανακύκλωσης (και στην Ελλάδα) προτιμά φιάλες PET αντί των φαγητοδοχείων. Σχεδόν το ίδιο μοντέλο, με 5 κατηγορίες ανακυκλωσιμότητας και ανάλογες εισφορές, θα εφαρμοστεί σύντομα και στη Γερμανία.
    Επιπρόσθετα, ο ορισμός των εισφορών δεν αρκεί, αν δεν συνδυαστεί με ένα μηχανισμό εκπτώσεων ή πρόσθετων εισφορών, όπως για παράδειγμα πρόσθετη εισφορά 20-30% για άκαμπτη συσκευασία PET ή PP ή PE μαύρου χρώματος που δεν αναγνωρίζεται από τους οπτικούς διαχωριστές. Στις εκπτώσεις θα πρέπει να συμπεριληφθούν το κοινό μονοστρωματικό υλικό συσκευασίας σε μια μονάδα προϊόντος (πχ. συσκευασία γαλακτοκομικών όπου το δοχείο και το καπάκι είναι από το ίδιο μονοστρωματικό υλικό), καθώς και οι συσκευασίες χωρίς ετικέτα από διαφορετικό υλικό.
    Βάσει των ανωτέρω, θεωρούμε πως η διαβάθμιση των εισφορών πλαστικών συσκευασιών δεν έχει φτάσει σε ένα ικανοποιητικό βαθμό ωρίμανσης, για αυτό προτείνουμε να τεθεί πρόβλεψη στο παρόν νομοσχέδιο, στην οποία θα αναφέρεται ότι η θέσπιση της διαβάθμισης στις εισφορές συσκευασιών (όχι μόνο πλαστικών) θα οριστεί με υπουργική απόφαση, μετά από εισήγηση του ΕΟΑΝ, το αργότερο έως 30.3.2021.

    Σε αυτό το σημείο, να αναφέρουμε επίσης το πάγιο αίτημά μας, όπως το παραθέτουμε στο σχολιασμό του άρθ. 8 του παρόντος νομοσχεδίου, για υποχρεωτική σήμανση των προϊόντων που υπόκεινται σε σύστημα διευρυμένης ευθύνης παραγωγού συμπεριλαμβανομένου του συνόλου των προϊόντων συσκευασίας για τη δυνατότητα ανακύκλωσης και τον τρόπο διάθεσης (στο παράδειγμα του Triman που πρόσφατα κατέστη υποχρεωτικό στη Γαλλία). Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τους λόγους που το ΥΠΕΝ δεν προβαίνει σε μια τέτοια ρύθμιση που θα συνδράμει καθοριστικά στην βελτίωση των καθαρών ροών ανακυκλώσιμων υλικών.

    Άλλα μέτρα που μπορούν να περιληφθούν στο κεφάλαιο Β του παρόντος νομοσχεδίου.
    Α) Μια παράλειψη στο ν. 4736/2020 για τα πλαστικά μιας χρήσης αφορά τον τρόπο σήμανσης των βιοπλαστικών προϊόντων. Αν αυτά μπορούν να κομποστοποιηθούν μόνο σε βιομηχανικές εγκαταστάσεις δεν θα πρέπει να λαμβάνουν και να χρησιμοποιούν τη σήμανση «βιοαποδομήσιμο» ή «κομποστοποιήσιμο».
    Β) Λαμβάνοντας υπόψη ότι τα μικροπλαστικά δημιουργούν τεράστιο πρόβλημα πλαστικής ρύπανσης, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει καμιά ρύθμιση περιορισμού, προτείνεται η απαγόρευση κυκλοφορίας στην αγορά προϊόντων καθαρισμού και υγιεινής που περιέχουν μικροπλαστικά, στο παράδειγμα άλλων χωρών της ΕΕ. Ημερομηνία εφαρμογής μπορεί να οριστεί η 1.1.2022, ώστε να δοθεί χρόνος στις επιχειρήσεις να αναπροσαρμόσουν το πορτφόλιο τους.

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 13:41 | Σπύρος Καραμούτσος Ελληνική Επιτροπή EERA (European Electronics Recyclers Association)

    Τα γενικά σχόλια της Ελληνικής Επιτροπής της EERA (European Electronics Recyclers Association) είναι τα εξής:

    1. Το Τέλος Ταφής πρέπει να ανέλθει στα €70/τόνο και όχι στα €35, αν θέλουμε να προχωρήσει η Κυκλική Οικονομία και να γίνουν οι αναγκαίες επενδύσεις.
    2. Το τίμημα /gate fee για την υγειονομική ταφή (διάθεση) διαφέρει σημαντικά ανά περιφέρεια και προκαλεί εκτροπή αποβλήτων από την ανάκτηση, μέσω «μετανάστευσης». Θεωρούμε ότι πρέπει να ορισθεί διοικητικά ΚΑΤ’ ΕΛΑΧΙΣΤΟ τίμημα /gate fee για ΟΛΗ την επικράτεια. Προτείνεται 40€/τόνο.
    3. Ο ΕΣΔΝΑ (και οι ΦΟΣΔΑ) δεν χρεώνουν ΦΠΑ στο τίμημα των υπηρεσιών τους προς τους Δήμους /ΟΤΑ. Αντίθετα, οι ιδιωτικές εταιρείες, οι οποίες παίζουν καθοριστικό ρόλο στην προσπάθεια εκτροπής από την ταφή, αναγκαστικά επιβαρύνουν ΟΤΑ/ΦΟΣΔΑ στις χρεώσεις με ΦΠΑ. Αυτό συνιστά αθέμιτο ανταγωνισμό και παρεμποδίζει ιδιωτικές επενδύσεις. Προτείνεται να επιβληθεί ο ίδιος συντελεστής ΦΠΑ στους ΦΟΣΔΑ και στις ιδιωτικές εταιρείες διαχείρισης αποβλήτων.

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 13:52 | Αντώνης Γ.

    ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΥΣΗ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 13:03 | Κώστας Μάγκος

    ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΥΣΗ

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 12:53 | Μαργαρίτα Καραβασίλη

    Ο νέος Νόμος εισάγει καταρχήν ορθές και καινοτόμες ρυθμίσεις προκειμένου να ενισχύσει την προώθηση της ανακύκλωσης επιτυγχάνοντας τους γενικότερους στόχους της κυκλικής οικονομίας.
    Ωστόσο, ο τρόπος που είναι συνταγμένος είναι πολύπλοκος και ο αναγνώστης θα πρέπει να διαθέτει ακόμη και νομικές γνώσεις για να μπορέσει να κατανοήσει τι ακριβώς προβλέπεται κατά περίπτωση. Απαιτείται μια στοιχειώδης κωδικοποίηση παράλληλα με αποσαφήνιση των διαδικασιών εφαρμογής, ώστε να αποφευχθεί το χάος που υπάρχει και να ενισχυθεί η θετική πρόθεση του νομοθέτη.
    Επικροτούμε τη φιλοσοφία του νομοσχεδίου καθώς οι ρυθμίσεις που εισάγει ανταποκρίνονται στους στόχους των Οδηγιών που ενσωματώνονται με το παρόν νομοσχέδιο στο εθνικό μας δίκαιο και παίζουν ιδιαίτερα θετικό ρόλο ενισχύοντας την πρόληψη δημιουργίας αποβλήτων συσκευασιών και άλλων προϊόντων, τη μείωση της τελικής διάθεσης των αποβλήτων συσκευασιών ή άλλων προϊόντων με την ενθάρρυνση κατά προτεραιότητα της προετοιμασίας για επαναχρησιμοποίησή τους, καθώς και την ανάκτηση υλικών και ανακύκλωσής τους. Ενισχύεται η έννοια της ιεράρχησης των εργασιών διαχείρισης αποβλήτων και υποστηρίζεται, τόσο η μείωση της κατανάλωσης ενέργειας και πρωτογενών πρώτων υλών, όσο και η ανάκτηση ενέργειας ως δευτερεύουσα επιλογή. Παράλληλα, καθορίζονται ποσοτικοί στόχοι για την προετοιμασία για επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση και τις άλλες εργασίες ανάκτησης των αποβλήτων συσκευασιών και άλλων προϊόντων.
    Αξίζει να υπογραμμιστούν τα κάτωθι εξόχως θετικά στοιχεία :
    Έως τον Ιανουάριο του 2022:
     εισάγεται και εφαρμόζεται η ευρωπαϊκή αρχή «πληρώνω όσο πετάω» με τη δυνατότητα που δίνεται στους δήμους να χρεώνουν χαμηλότερα δημοτικά τέλη για όσους παράγουν λιγότερα απόβλητα ή/και ανακυκλώνουν περισσότερο, καθώς και κίνητρα και αντικίνητρα για τους ΟΤΑ ανάλογα με τις επιδόσεις τους (υψηλό τέλος ταφής για τους δήμους που «θάβουν» απόβλητα, αποζημίωση σε όσους Δήμους δεν «θάβουν» απόβλητα).
     τα πρόστιμα που επιβάλλονται από την ΕΕ μεταφέρονται στους δήμους και τις επιχειρήσεις που τα προκαλούν, απαλλάσσοντας έτσι από το σχετικό βάρος τους φορολογούμενους
     επιτέλους η χώρα θεσπίζει τη χωριστή συλλογή αποβλήτων συσκευασιών σε 4 ρεύματα (πλαστικό, χαρτί, μέταλλο, γυαλί), μετά από ένα έτος, ως υποχρέωση για σειρά κατηγοριών χρήσεων με υπεύθυνους τους φορείς εκμετάλλευσης ή τους ΟΤΑ (κατά περίπτωση). Όμως η ρύθμιση αυτή θα πρέπει να συναρτηθεί οπωσδήποτε με οριστική απόσυρση του μπλε κάδου, μια πρακτική η οποία ενώ πριν χρόνια φάνηκε χρήσιμη κατέληξε, για πολλούς λόγους που δεν είναι του παρόντος, να αποτελεί τη «γάγγραινα» της ανακύκλωσης.
     όλα τα νέα κτίρια, θα πρέπει πλέον να διαθέτουν χώρο συλλογής αποβλήτων για 4 χωριστά ρεύματα, ρύθμιση ιδιαίτερα σημαντική, η οποία ωστόσο θα πρέπει να αφορά και στα υφιστάμενα κτίρια για τα οποία εξίσου θα πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη χωριστής συλλογής αποβλήτων συσκευασιών σε 4 ρεύματα, καταρχήν σε χώρους ανά Οικοδομικό Τετράγωνο, αξιοποιώντας όποιον διαθέσιμο χώρο εντός του ακάλυπτου χώρου υπάρχει, εφόσον αυτός είναι προσβάσιμος, παράλληλα με τις υποδομές που αναπτύσσονται σχετικά ανά γειτονιά με ευθύνη των οικείων ΟΤΑ . Έτσι θα δοθεί η ευκαιρία και της ενεργοποίησης του ενεργού οικοδομικού τετραγώνου και εν γένει της λειτουργίας του βασικού κυττάρου του οικοδομικού τετραγώνου.

    Το ιδιαίτερα θετικό μέτρο της υποχρέωσης των νοικοκυριών να προβαίνουν σε χωριστή συλλογή των επικίνδυνων αποβλήτων από είδη καθημερινής χρήσης και των Δήμων να οργανώσουν αυτή τη χωριστή συλλογή των αποβλήτων θα πρέπει να εφαρμοστεί ένα χρόνο νωρίτερα του προβλεπόμενου, δηλαδή έως την 31 Δεκεμβρίου 2022.
    Επίσης για την εφαρμογή της αρχής «Πληρώνω όσο πετάω» ή «κερδίζω όσο διαχωρίζω», όπου οι Δήμοι θα διαμορφώνουν τα δημοτικά τους τέλη, ανάλογα με πόσα απόβλητα παράγει ο κάθε δημότης, αλλά και ανάλογα με πόσα από αυτά ανακυκλώνει -και όχι βάσει των τετραγωνικών του ακινήτου του όπως ίσχυε μέχρι σήμερα θα πρέπει να γίνει σαφές (άρθρο 5) ότι η εκτίμηση θα γίνεται με βάση τα πραγματικά απορριπτόμενα απόβλητα και όχι με βάση τα πραγματικά παραγόμενα απόβλητα, ώστε να δοθεί η δυνατότητα στους παραγωγούς να επιλέξουν να διαθέσουν τα απόβλητά τους σε εναλλακτικά συστήματα και καινοτόμες διεργασίες ανάκτησης και αξιοποίησης (έτσι θα προσμετράται η απορριπτόμενη ποσότητα.
    Είναι απολύτως ορθό και δίκαιο να μετακυλούνται τα πρόστιμα της ΕΕ στους ΟΤΑ και τις επιχειρήσεις που δεν συμμορφώνονται με τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες για τη διαχείριση των στερεών ή υγρών αποβλήτων. Ωστόσο αυτό θα πρέπει να γίνει νωρίτερα, ίσως τον Ιούλιο του 2021 για να τεθεί πιο γρήγορα τέλος στην ανομία, καθώς για πολλά χρόνια τα πρόστιμα τα πληρώνουν οι φορολογούμενοι πολίτες για τις παράνομες πρακτικές ορισμένων αναφορικά, ειδικότερα όσον αφορά στην ανεξέλεγκτη διάθεση των αποβλήτων σε χωματερές, την ελλιπή διαχείριση των υγρών αποβλήτων (λυμάτων) και την μη διαχείριση των ιστορικά αποθηκευμένων αποβλήτων
    Στους ορισμούς (άρθρο 3) θα πρέπει να προστεθούν με σαφήνεια τα οργανικά υπολείμματα (στον ορισμό 16 της «προετοιμασίας για επαναχρησιμοποίηση»), αλλά και τα αποσυρόμενα οικιακά φάρμακα (ληγμένα ή μη) και τα απόβλητα πλαστικών γεωργικής χρήσης, κατηγορίες οι οποίες μάλλον ξεχάστηκαν. Επίσης, ο διαχωρισμός των αποβλήτων γεωργικής χρήσης από τα αστικά απόβλητα (παρ. 2β) δεν πρέπει να αποτρέψει τη δυνατότητα ταφής μέρους αυτών όταν δεν μπορούν να αξιοποιηθούν μέσω ανακύκλωσης, ενεργειακής ανάκτησης κλπ. Προς τούτο απαιτείται σχετική πρόβλεψη του νόμου όπου ενδείκνυται.
    Δεν πρέπει να γίνεται αποσύνδεση της συσκευασίας και των συσκευασμένων αγαθών χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ο πλήρης κύκλος ζωής στην εφοδιαστική αλυσίδα.
    Είναι επίσης ουσιαστικό η όποια εναλλακτική πρόταση να διασφαλίζει την λειτουργικότητα του προσφερόμενου προϊόντος στην αγορά. Απαιτείται επίσης προσοχή ώστε να μην υπάρξει οριζόντια κατάργηση ή συλλήβδην περιορισμός διάθεσης ορισμένων κατηγοριών συσκευασιών τροφίμων και ποτών, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το συνολικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα και οι εκπομπές ρύπων, σε πλήρη ευθυγράμμιση με το νέο σχέδιο δράσης για την κυκλική οικονομία, καθώς η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα προτείνει στις εταιρείες να τεκμηριώνουν τους περιβαλλοντικούς ισχυρισμούς τους με τη χρήση μεθόδων περιβαλλοντικού αποτυπώματος προϊόντων και οργανισμών με ενσωμάτωση των μεθόδων αυτών στο οικολογικό σήμα της ΕΕ με πιο συστηματικά κριτήρια απονομής του οικολογικού σήματος της ΕΕ, όπως η ανθεκτικότητα, η ανακυκλωσιμότητα και το ανακυκλωμένο υλικό.
    Πρέπει να αναζητάτε σε κάθε περίπτωση η πλήρης τεκμηρίωση οικολογικών ή άλλων ισχυρισμών ώστε να διασφαλιστεί η προστασία των καταναλωτών.
    Σε ότι αφορά στην επέκταση που προτείνεται στα υπολείμματα από τις μονάδες επεξεργασίας αποβλήτων, βιοαποβλήτων και κέντρων διαχείρισης ανακυκλώσιμων υλικών (ΜΕΑ, ΜΕΒΑ, ΚΔΑΥ), στα βιοαπόβλητα, στα βιομηχανικά, στα επικίνδυνα κ.α. το ζήτημα θα πρέπει να αντιμετωπισθεί με δραστικό τρόπο. Δεν αρκεί το προτεινόμενο αντικίνητρο στην ταφή αποβλήτων, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι αυτό θα συμβάλλει στην επίτευξη του στόχου για χαμηλότερο από 10% ποσοστό ταφής το 2030. Σημασία έχει να ελεγχθεί συστηματικά και αποτελεσματικά η όλη διακίνηση με καταγραφή ποσοτήτων και της πορείας που ακολουθείται έως την επεξεργασία.
    Ιδιαίτερα σημαντικό είναι και το προτεινόμενο σύστημα ιχνηλάτησης (άρθρο 34) αλλά θα πρέπει να αποσαφηνιστούν ορισμένοι όροι και προϋποθέσεις εάν θέλουμε να λειτουργήσει με διαφάνεια, αξιοπιστία και αποτελεσματικότητα. Στο πλαίσιο αυτό προτείνουμε να αποσαφηνίζεται πλήρως η χρησιμότητά του, ως βασικό εργαλείο που εξασφαλίζει την ορθή περιβαλλοντική διαχείριση των επικίνδυνων αποβλήτων, αρκεί η αποτύπωση να γίνεται με τέτοιο που να μην επιδέχεται αμφισβήτηση καταγράφοντας τόσο τη θέση και το χρόνο προέλευσης – συλλογής και τελικής ή ενδιάμεσης διάθεσης του αποβλήτου, το βάρος (μικτό και καθαρό), όσο και στοιχεία που μαρτυρούν το ίχνος της διαδρομής του, εις τρόπον ώστε να είναι δυνατός ο εντοπισμός της θέσης του οχήματος σε πραγματικό χρόνο.
    Συμπληρωματικά θα πρέπει να προστεθούν και άλλοι Κωδικοί επικινδύνων αποβλήτων οι οποίοι απουσιάζουν, μάλλον εκ παραδρομής, όπως είναι οι Κωδικοί 16 και 20 και για τους οποίους θα πρέπει να καθορίζονται οι διαδικασίες πιστοποίησης της δυνατότητας αντικατάστασης των τηρουμένων εντύπων ΕΑΕΑ με το κατάλληλο πληροφοριακό δελτίο που καταγράφεται και τηρείται στο ηλεκτρονικό σύστημα ιχνηλάτησης.
    Απουσιάζει επίσης η μέριμνα για τα αποσυρόμενα οικιακά φάρμακα, ληγμένα ή μη, τα οποία θα πρέπει να συλλέγονται από τα Φαρμακεία τα οποία θα υποχρεούνται να τα συλλέγουν με επιμέλεια και να τα παραδίδουν σε συλλέκτες που ενεργούν γι’ αυτό το σκοπό, σύμφωνα με το Επιχειρησιακό Σχέδιο του ΣΣΕΔ Αποσυρομένων Οικιακών Φαρμάκων και Συσκευασιών που εγκρίνεται από τον ΕΟΑΝ.
    Ιδιαίτερα θετικές είναι οι ρυθμίσεις που αφορούν στην επαναχρησιμοποίηση, που αποτελεί ένα από τα βασικά μέτρα πρόληψης στη δημιουργία αποβλήτων, ειδικότερα σε ότι αφορά στη δημιουργία Κέντρων Δημιουργικής Επαναχρησιμοποίησης Υλικών (ΚΔΕΥ) στους Δήμους άνω των 20 χιλιάδων κατοίκων, στο στόχο επαναχρησιμοποίησης στα μπουκάλια, κλπ.
    Στα ζητήματα που αφορούν στην ενεργειακή αξιοποίηση των υπολειμμάτων από τα ΚΔΑΥ από την ενεργοβόρο βιομηχανία ή/και από Μονάδες Ενεργειακής Αξιοποίησης είναι εξαιρετικά σημαντικό να προβλεφθεί η θέσπιση αυστηρών απαιτήσεων τήρησης περιβαλλοντικών όρων και ελέγχου συμμόρφωσης και ακόμη πιο σημαντικό να προβλεφθούν ειδικές εγκαταστάσεις και όροι για τα βιομηχανικά απόβλητα, επικίνδυνα ή μη.
    Είναι σημαντικό να ενισχυθεί ο Ελληνικός Οργανισμός Ανακύκλωσης (ΕΟΑΝ) και να επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή διαφάνεια για τα Συστήματα Ανακύκλωσης, αρκεί να ενεργοποιηθούν όλα τα εργαλεία για την ενίσχυση του ανθρωπίνου δυναμικού, μεταξύ των οποίων εξονυχιστικοί έλεγχοι.
    Θα πρέπει να τεθούν πιο αυστηροί κανόνες στα κέντρα διαλογής για να προκύπτει υλικό επαρκώς αξιοποιήσιμο. Αυστηροί κανόνες για ορθότερη διαχείριση υλικών .
    Τέλος θεωρούμε λάθος να κρατήσει ο υπουργός την αρμοδιότητα να αποφασίζει ο ίδιος τι είναι απόβλητο και τι όχι, ώστε να αξιοποιείται αναλόγως, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν καθυστερήσεις εκ μέρους της ΕΕ στην έκδοση των σχετικών κανονιστικών πράξεων, γιατί έτσι ούτε διαφάνεια υπάρχει ενώ ο υπουργός θα δέχεται πιέσεις από κάθε πλευρά οι οποίες θα καθιστούν δύσκολο και επικίνδυνο το ρόλο του .
    Οι αυξήσεις επί των εισφορών των πλαστικών μιας χρήσης προς τα εν λειτουργία ΣΣΕΔ, θα πρέπει να επανεξεταστούν καθώς είναι σε εξέλιξη, στις τεχνικές επιτροπές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η συζήτηση επί ουσιωδών απαιτήσεων για την ανακυκλωσιμότητα των πλαστικών συσκευασιών (νέα τροπολογία της 2008/98), δεν έχουν οριστικοποιηθεί οι ορισμοί των πλαστικών μιας χρήσης και επιπλέον, δεν έχει εκδοθεί η σχετική ΚΥΑ για τον καθορισμό των προδιαγραφών, για το τι πρέπει να θεωρείται πλαστικό προϊόν μίας χρήσης στην Ελλάδα.
    Πριν από την εφαρμογή του όποιου προτεινόμενου συστήματος σχετικά με bonus – malus ή/και δημοσιοποίηση νέου κατάλογου χρηματικών εισφορών που πληρώνουν οι υπόχρεοι παραγωγοί στην χώρα μας, θα πρέπει να προηγηθεί εκτενής τεχνική συζήτηση όλων των εμπλεκομένων φορέων και περαιτέρω διερεύνηση σχετικά με προϊόντα που ο σκοπός παραγωγής τους εξυπηρετεί δραστηριότητες σύντομου χρόνου ζωής..

    Μαργαρίτα Καραβασίλη

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 12:13 | Άννα Λεκατσά

    Εκ της Γρηγόρης ΑΒΕΕ: Το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου αποτελεί μία πολύ καλή προσέγγιση, καθώς εισάγονται ορθές ρυθμίσεις για την προώθηση της ανακύκλωσης και τη μετάβαση στην κυκλική οικονομία, που εκκρεμούν εδώ και δεκαετίες. Δεδομένου ότι υπάρχουν «ανοιχτά» διάφορα νομοθετήματα εν ισχύ και σχετικές τροποποιήσεις, αυτό σημαίνει ότι κάθε φορά θα πρέπει να γίνονται πολλές αντιπαραβολές επί των άρθρων, προτείνεται απλοποίηση και κωδικοποίηση του νόμου.
    Αναμένονται οι νέες Ευρωπαϊκές οδηγίες, σχετικά με τις ουσιώδεις απαιτήσεις των συσκευασιών και τους πράσινους ισχυρισμούς.

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 12:06 | Άγγελος Ανδρουλιδάκης

    ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΥΣΗ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 12:43 | Μαυριάνος Κωσταντής

    Σε ολόκληρο το νομοσχέδιο που αφορά το περιβάλλον η λέξη ρύπανση αναφέρεται δυο (2) φορές, η λέξη αντιρρύπανσης καμία (0).
    Ωστόσο στην Δυτική Μακεδονία στην Κοζάνη μεταξύ των υπολοίπων τμημάτων του ΑΤΕΙ υπάρχει μια σχόλια, μια εκ των ελάχιστων του ΣΤΕ αν όχι η μοναδική που δεν αναβαθμίστηκε το πτυχίο σε ανώτερη βαθμίδα αλλά αυτό αφορά το υπουργείο παιδείας. Είναι η σχολή των Μηχανικών Τεχνολογιών Αντιρρύπανσης. Χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα, Χωρίς αναβαθμισμένο πτυχίο, χωρίς εργασιακή προοπτική, ποτέ! Γιατί απλά αγνοείται! Δεν θεωρείτε ότι σε αυτό το νομοσχέδιο πρέπει να αποκτήσει ένα λόγο ύπαρξης αυτό το πτυχίο και όλοι αυτοί που το σπούδασαν στο κάτω – κάτω. Ρύπανση υπάρχει παντού, αντιρρύπανση πουθενά, δεν θα έπρεπε.

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 11:36 | ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΣ ΣΚΟΡΔΙΛΗΣ

    Το νομοσχέδιο είναι εξαιρετικό στο πλαίσιο της κυκλικής οικονομίας και εντάσσει και τη χώρα μας στην κοινωνία της ανακύκλωσης.
    Σχόλια άρθρων :
    ΑΡΘΡΟ 10
    Παρ . 3α : ο όρος” λευκά είδη “ δεν είναι ευδόκιμος ,προτείνεται “οικιακής χρήσης”
    ΑΡΘΡΟ 20
    Παρ. 1 : ο βασικός εξοπλισμός για την αναγνώριση και διαχωρισμό των αποβλήτων έχει αναπτυχθεί .Θα ήταν προτιμότερο να προταθεί η” χρήση βέλτιστης τεχνολογίας ,όπως NIR , Laser κλπ,)
    Παρ.5 : το κόστος διαχείρισης του υπολείμματος εξαρτάται από τη ποιότητα του και η δυνατότητα επεξεργασίας ποικίλη, γιαυτο τον λόγο δεν είναι δυνατόν να τεθεί πλαφόν, αρκεί να δικαιολογηθεί πλήρως από τον διαχειριστή του.
    ΑΡΘΡΟ 23
    Παρ.2 και 3 : η καθιέρωση της χωριστής συλλογής αλλά και μεταφοράς με προδιαγραφές αποτελεί προϋπόθεση για την επαναχρησιμοποίηση χωρίς επιφυλάξεις. Άρα αυτές οι παράγραφοι πρέπει να εξαλειφθούν.

    ΑΡΘΡΟ 26
    Παρ.3 : η αναφορά “χωρίς περίφραξη ή οποιεσδήποτε κατασκευής” θα δημιουργήσει πρόβλημα στις γωνιές που λειτουργούν σήμερα με συνεργασία της Τ.Α. και εθελοντών και είναι περιφραγμένες με κάποιου είδους κατασκευές . Π.χ υπάρχει δήμος με 30 τέτοιες γωνιές .Θ α ονομασθούν πράσινα σημεία ? Προτείνεται να απαλειφθεί το “χωρίς περίφραξη ή οποιεσδήποτε κατασκευής” και να μείνει μικρής έκτασης.
    ΑΡΘΡΟ 48
    Παρ.1β : ο προορισμός, η συχνότητα συλλογής , ο τρόπος μεταφοράς και η μέθοδος επεξεργασίας είναι βασικά απαραίτητα στοιχεία της διαχείρισης των αποβλήτων, άρα η αναφορά “όπου είναι σκόπιμο” πρέπει να απαλειφθεί.
    ΑΡΘΡΟ 59
    Παρ.4γ : Η παράγραφος αυτή αντίκειται στις βασικές αρχές της κοινοτικής και εθνικής νομοθεσίας όπως η αρχή” ο ρυπαίνων πληρώνει” και στη “διευρυμένη ευθύνη του παραγωγού”. Τα ΣΣΕΔ έχουν υποχρέωση τήρησης των προσδιοριζόμενων από την κείμενη νομοθεσία ποσοστών στο ακέραιο, χωρίς καμιά έκπτωση .Δεν υφίσταται ολίγον ευθύνη.

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 11:34 | Χαρίκλεια Κούρτη

    Το νομοσχέδιο αποτελεί προσπάθεια προς τη σωστή κατεύθυνση, που, όμως, περιπλέκει σε αρκετά σημεία τα πράγματα, διότι δεν τα αντιμετωπίζει ουσιαστικά και συντονισμένα. Η τυποποίηση του νόμου με συνεχείς παραπομπές και αναφορές άλλων νομοθετημάτων μάλλον μπερδεύει τον πολίτη του οποίου προβλέπεται μάλιστα η συμμετοχή στην εκπόνηση σχεδίων διαχείρισης κλπ. Επιπλέον αναφέρεστε σε Εθνικά Σχέδια, Περιφερειακά Σχέδια και Ειδικά Σχέδια. Μήπως, όμως, το σχέδιο πρέπει να είναι ένα και να αποτελεί την επιτομή όλων περιορίζοντας έτσι πρωτοβουλίες δήμων εν πολλοίς αυθαίρετες, οι οποίες και μπορεί να μην εντάσσονται στα γενικότερα σχέδια; Το Εθνικό Πρόγραμμα Πρόληψης εισάγει το τεράστιο θέμα της πρόληψης το οποίο, δυστυχώς, για πάρα πολλά χρόνια βρισκόταν στην αφάνεια. Η πρόληψη, όμως, σημαίνει συντονισμό όλων των εμπλεκομένων από το σημείο της αρχικής παραγωγής έως τον τελικό αποδέκτη. Ας τερματιστούν οι περιττές, οι μη ανακυκλώσιμες αλλά και οι πολύ μικρές συσκευασίες μεταφοράς ή τυποποίησης των αγαθών.Η λογική «πληρώνω όσο πετάω» παραπέμπει στη λογική » ο ρυπαίνων πληρώνει» για την οποία δεν πρέπει να υπάρχει πλέον ανοχή. Το Περιβάλλον βρίσκεται σε απειλή από τις ανθρώπινες αστοχίες φτάνοντας στην έσχατη επιλογή της καύσης των απορριμμάτων, που τόσο εύκολα και απερίσκεπτα δημιουργούνται.Στο νομοσχέδιο για την ανακύκλωση γίνεται σαφής αναφορά στην αποτέφρωση ορισμένων υπό όρους κλπ με το καλύτερο δυνατό περιβαλλοντικό αποτύπωμα! Υπάρχει τέτοια αποτέφρωση;Τί σημαίνει «καλύτερο δυνατό;’ Μήπως ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου για νέα δραματικά περιβαλλοντικά λάθη; Το «καλύτερο δυνατό» μήπως επιτείνει την περιβαλλοντική ασφυξία και το τοπίο στην ομίχλη που οι πολίτες «απολαμβάνουν» στις πόλεις μας σήμερα μαζί με τη διάχυτη οσμή παντού των καιόμενων πλαστικών;

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 09:05 | ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

    http://www.epper.gr/el/Documents/Hmerides/%CE%97%CE%9C%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%94%CE%91_2014-02-10_%CE%95%CE%92%CE%95%CE%91/PRAKTIKA_HMERIDAS_EBEA_2014-02-10.pdf

    Ο κ. Γιούλιους Λάνγκεντορφφ ήταν τότε αρμόδιος από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Γενική Διεύθυνση Περιβάλλοντος
    ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ, ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ
    ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ «ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΑΕΙΦΟΡΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗ»
    ΗΜΕΡΙΔΑ ΜΕ ΘΕΜΑ: «Εθνικό Στρατηγικό Πρόγραμμα Πρόληψης Παραγωγής Αποβλήτων & Αναθεώρηση του Εθνικού Σχεδίου Διαχείρισης Αποβλήτων»
    ΔΕΥΤΕΡΑ 10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014
    Τόπος: Εθνικό Βιομηχανικό και Εμπορικό Επιμελητήριο

    Γιούλιους Λάνγκεντορφφ

    J. LANGENDORFF

    ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Ευχαριστούμε τον κ. Τσομπανίδη.

    Ο επόμενος ομιλητής είναι ο κ. Julius Langendorff.

    J. LANGENDORFF: Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε και γεια σας σε όλους.

    Χαίρομαι που βρίσκομαι εδώ μαζί σας, που βρίσκομαι εδώ με Έλληνες και μη Έλληνες συναδέλφους και έχω την ευκαιρία να συμμετέχω σ’ αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα διαδικασία.
    Μου ζητήθηκε να σας μιλήσω για τα ουσιώδη στοιχεία του σχεδιασμού πρόληψης παραγωγής και διαχείρισης αποβλήτων. Ενδεχομένως θα επαναλάβω κάποια πράγματα, ήδη ειπώθηκαν σήμερα το πρωί, αλλά θα εστιάσω σε οκτώ βασικά μηνύματα ώστε να καταλάβετε ακριβώς τι θέλω να σας πω.

    Το πρώτο μήνυμα:

    είναι πόρος τα απόβλητα και ως τέτοιος θα πρέπει να θεωρείται και να εκτιμάται. Βεβαίως υπάρχει ένας περιβαλλοντικός στόχος, ένας στόχος υγείας, αλλά τελικά πάντα θα πρέπει να τα θεωρούμε πόρο.
    Δεν υπάρχει απόβλητο. Τα απόβλητα είναι ανύπαρκτα. Αυτό είναι το μότο μιας εταιρείας από την Ολλανδία η οποία ακριβώς έχει αρπάξει αυτή την ευκαιρία και έχει στηθεί πάνω σ’ αυτό το concept. Δισεκατομμύρια τόνοι απόβλητα τα οποία δυστυχώς καταλήγουνε σε χωματερές, σε ΧΥΤΑ. Με άλλα λόγια θάβουμε ένα τεράστιο πλούτο. Το 40% στις Ηνωμένες Πολιτείες ακόμα έχει αυτή την τύχη.
    Λοιπόν το πρώτο μου μήνυμα είναι αλλάξτε το όραμά σας και ξεκινήστε να θεωρείτε τις πολιτικές που αφορούν τα απόβλητα ως πολιτικές που αφορούν ένα πόρο.

    ΗΜΕΡΙΔΑ – 10/2/2014 σελ. 62

    Το δεύτερο μήνυμα:

    κάνοντας αυτό μπορείτε να δημιουργήσετε πολλές οικονομικές ευκαιρίες και θέσεις εργασίας. Είναι σαφές ότι με την απλή εφαρμογή της νομοθεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα μπορούσε να δημιουργηθούν 400 χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να υπάρξουν 42 δισεκατομμύρια προστιθέμενη αξία για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτά είναι τεράστια νούμερα, ήδη η νομοθεσία υπάρχει, φανταστείτε λοιπόν τι αλλαγή θα γινότανε. Πολλές θέσεις εργασίας θα προέκυπταν στην ανακύκλωση, στο διαχωρισμό, εργασίες που είναι έντασης εργασίας και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Από την άλλη τώρα πλευρά υπάρχουνε και οι πολιτικές για τα κακά απόβλητα. Με άλλα λόγια θα πρέπει να διαχειριστούμε υλικά τα οποία είναι βλαβερά για το περιβάλλον, για την υγεία, μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα στον τουρισμό και αυτό θα πρέπει να το καταλάβουμε.

    Το τρίτο μου μήνυμα:

    για να γίνει μια σωστή πολιτική θα πρέπει να δώσουμε προτεραιότητες και να ιεραρχήσουμε τα πράγματα. Το θέμα δεν είναι τι κάνουμε, πώς το κάνουμε. Πρώτα θα πρέπει να δούμε την πρόληψη, μετά να περάσουμε στη συλλογή, στην ιεράρχηση, στην αξιολόγηση και τέλος να δούμε ποιες είναι οι καλύτερες επιλογές απόθεσης αποβλήτων.
    Υπάρχουνε διάφοροι στόχοι δεσμευτικοί, ποσοτικοί, 50% για παράδειγμα επανάχρησης και επανακύκλωσης μέχρι το 2020 για τα δημοτικά απόβλητα ή ανάκτηση ηξ ποσοστού πάλι μέχρι το 2020, η μετατροπή των χωματερών 65% στόχος, πάλι μέχρι το 2020 και φυσικά όμοιοι στόχοι για όλα τα απόβλητα, μέχρι και τα προϊόντα τυποποίησης κτλ. Ακούσαμε σήμερα το πρωί ότι υπάρχει μία σκέψη να αυξηθούν αυτοί οι στόχοι.

    Το τέταρτό μου μήνυμα

    και ενδεχομένως το σημαντικότερο: αν θέλετε να το πετύχετε αυτό θα πρέπει να έχετε διαλογή στην πηγή. Δεν μπορεί να έχετε καλής ποιότητας ανακύκλωση αν δεν επιτευχθεί πρώτα η διαλογή και αυτά υπάρχουν ήδη μέσα σε Ευρωπαϊκές Οδηγίες, είναι υποχρεώσεις τις οποίες κάθε χώρα θα πρέπει να τις καλύπτει μέχρι το 2015, δημιουργώντας μέτρα διαχωρισμού στην πηγή των πλαστικών και άλλων υλικών.

    ΗΜΕΡΙΔΑ – 10/2/2014 σελ. 63

    Αυτό είναι κρίσιμο. Αν δούμε ποιες χώρες φέρνουν καλά αποτελέσματα στην Ευρώπη όλες έχουνε καλά συστήματα διαλογής στην πηγή. Αν δεν το κάνετε αυτό δεν θα καταφέρετε να πετύχετε κανένα στόχο.
    Βεβαίως υπάρχουνε και άλλα εργαλεία: οικονομικά εργαλεία, κίνητρα, απόδοσης ευθυνών κτλ. ώστε όλα να γίνονται με διαφάνεια και αποτελεσματικότητα, υπάρχει η αρχή «ο μολύνων πληρώνει» κτλ.

    Το πέμπτο μου τώρα μήνυμα:

    τα προγράμματα πρόληψης αποβλήτων είναι σημαντικά βήματα αν θέλουμε να ανοίξουμε μια καινούργια σελίδα, να αφήσουμε το παρελθόν πίσω μας. Αυτή είναι μια ευκαιρία να ξεκινήσουμε να κάνουμε τα πράγματα σωστά.
    Υπάρχει μία αίσθηση επείγοντος πλέον. Θα πρέπει τώρα να ξεκινήσουμε να κάνουμε όλοι τα πράγματα διαφορετικά και να εφαρμόσουμε προγράμματα τα οποία ήδη υπάρχουν. Αυτό θα πρέπει να γίνει όχι μόνο λόγω των πολιτικών που είμαστε αναγκασμένοι να υιοθετήσουμε αλλά αυτή τη στιγμή υπάρχουν και τα χρήματα από τα Ταμεία Συνοχής, από Ευρωπαϊκά Ταμεία, συνεπώς στο παρελθόν ήταν πολύ πιο δύσκολο να κάνουμε χρήση αυτών των χρηματοοικονομικών εργαλείων για αυτό το σκοπό, τώρα όμως πια έχει λυθεί το ζήτημα αυτό.

    Έκτο (μήνυμα):

    να αλλάξουμε την ιεράρχησή μας. Κάποιοι ήδη μίλησαν για ιεράρχηση από πάνω προς τα κάτω. Να θυμίσω όμως, στην Ελλάδα η ανακύκλωση είναι πολύ χαμηλά, μόνο 20% αν δεν κάνω λάθος. Οπότε, θα πρέπει να ανατρέψετε αυτή την κατάσταση. Τα κράτη τα ευρωπαϊκά, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που τυπικά συνήθως είναι κάτω από 5% το απόβλητο που καταλήγει σε ταφή και έχουν πάρα πολύ υψηλά επίπεδα ανακύκλωσης.
    Αν λοιπόν συγκρίνουμε αυτή την κατάσταση με την εικόνα της Ελλάδας και γυρίσουμε 20-30 χρόνια πίσω, θα δούμε ότι η Γερμανία, η Ολλανδία, το Βέλγιο ήταν σε παρόμοια κατάσταση, αλλά κατάφεραν να ανατρέψουν αυτή την κατάσταση μέσα σε 10-15 χρόνια.
    Συνεπώς, τα πράγματα δεν είναι τόσο στατικά. Δεν είναι τόσο δύσκολο να αλλάξετε την κατάσταση. Την προηγούμενη εβδομάδα, μιλούσα με έναν εκπρόσωπο της Εσθονίας και αυτοί κατάφεραν να μειώσουν σημαντικά τον όγκο των αποβλήτων που καταλήγει στις χωματερές.

    ΗΜΕΡΙΔΑ – 10/2/2014 σελ.64

    Εβδομο μήνυμα.

    Είστε μόνοι σας σε αυτήν την προσπάθεια; Όχι. Να σας θυμίσω τους εκπροσώπους από την Ιταλία, Βέλγιο, Εσθονία, που βρέθηκαν μαζί σας στο πλαίσιο της συνάντησης με την Επιτροπή, έγινε ανταλλαγή εμπειριών, υπήρξε κι ένα πρόγραμμα συμμόρφωσης και δημιουργήθηκε και ένας οδικός χάρτης σχετικά με τον τρόπο που θα μπορούσε η κατάσταση στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες βεβαίως να βελτιωθεί. Και το

    Ογδοο μήνυμα

    αφορά ακριβώς ότι όλοι μπορούμε να μάθουμε από την εμπειρία των άλλων. Υπάρχουν κι άλλες χώρες που είναι σε παρόμοια κατάσταση, ωστόσο όχι τόσο δραματική όσο της Ελλάδας, αλλά σε κάθε περίπτωση κατάφεραν να βγουν από αυτή τη νοσηρή πραγματικότητα. Εσείς μπορείτε να μελετήσετε, να δείτε αυτά τα παραδείγματα και να προχωρήσετε μπροστά. Μπορείτε να εξετάσετε τον βαθμό που μπορείτε να βασιστείτε σε μηχανική επεξεργασία αποβλήτων και άλλα εργαλεία τα οποία υπάρχουν, να δείτε πώς μπορείτε να προχωρήσετε με την ανακύκλωση και σε ένα εύρος χρόνου να πετύχετε τον στόχο σας.
    Επίσης, βάλτε ενδιάμεσους στόχους στα σχέδιά σας, ώστε να διασφαλίσετε ότι κατακτάτε βαθμιαία τα βήματα που θα σας οδηγήσουν στην επόμενη δεκαετία να έχετε καλύτερα αποτελέσματα.
    Και τέλος, είναι πολύ σημαντικό, αναφέρθηκε σήμερα το πρωί ήδη, να λάβετε υπόψη σας την εξέλιξη των πολιτικών, διότι αυτή τη στιγμή αναθεωρείται η ευρωπαϊκή νομοθεσία, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θέλει να πάει πέρα από το κεκτημένο του παρόντος προγράμματος δράσης, να δούμε τι θα συμβεί από το 2020 μέχρι το 2030. Μιλάμε για ανακύκλωση του 75%, της εξαφάνισης των χωματερών. Αυτά θα πρέπει να τα θυμόσαστε πάντοτε.
    Είναι σημαντικό να δείτε δηλαδή και πέραν του ορίζοντος του 2020. Και να φανταστείτε τι θα μπορούσατε να κάνετε με τις νομοθετικές προτάσεις που θα υποβληθούν φέτος για τη χρονική περίοδο ’20-’30.
    Ως συμπέρασμα, καταρχήν αυτά τα σχέδια που αναπτύσσετε και τα προγράμματα είναι όντως κρίσιμα, διότι μπορούν να ορίσουν μια αλλαγή σημαντική στον τρόπο που αντιλαμβάνεστε τις πολιτικές και στον τρόπο τον ίδιο που διαχειρίζεστε τα απόβλητα. Πράγματι, όλοι παραδέχεστε

    ΗΜΕΡΙΔΑ – 10/2/2014 65

    ότι πρέπει να γίνουν τα πράγματα διαφορετικά. Τα λόγια είναι καλά και τώρα είναι η ώρα για να αναλάβετε δράση.
    Για να γίνει αυτό, χρειάζεται αυστηρή εφαρμογή των όσων ισχύουν και επανέρχομαι και τονίζω τη διαλογή στην πηγή και τη συλλογή. Την προηγούμενη εβδομάδα, ενώ συζητούσαμε με συναδέλφους στις Βρυξέλλες, μου είπαν: «Αυτό το μήνυμα πρέπει να μεταφέρεις στην Ελλάδα». Και στη συνέχεια να δείτε και να συνεκτιμήσετε την οικονομική πρόκληση που είναι για όλους σας αυτή η νέου μοντέλου διαχείριση αποβλήτων. Να φανταστείτε, να χτίσετε ένα καινούργιο όραμα, να δείτε πόσες νέες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν και είμαι βέβαιος ότι με σκληρή δουλειά θα πετύχουμε όλοι μαζί να φτάσετε στο αποτέλεσμά σας μέσα στην επόμενη περίοδο.
    Ευχαριστώ.

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 09:07 | ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

    http://www.epper.gr/el/Documents/Hmerides/%CE%97%CE%9C%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%94%CE%91_2014-02-10_%CE%95%CE%92%CE%95%CE%91/PRAKTIKA_HMERIDAS_EBEA_2014-02-10.pdf
    Είναι πολύ σημαντικό να ξαναθυμηθεί το ΥΠΠΕ στο τι καταγράφηκε στην Ημερίδα που έλαβε χώρα στις 10/2/2014 στο ΕΒΕΑ μεταξύ των οποίων ήταν παρών και ο κ. Κων/νος Χατζηδάκης ο οποίος ήταν Υπουργός Ανάπτυξης στην τότε Κυβέρνηση.
    Ο κ. Γιώργος Κρεμλής ήταν τότε αρμόδιος από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Γενική Διεύθυνση Περιβάλλοντος
    ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ, ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ
    ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ «ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΑΕΙΦΟΡΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗ»
    ΗΜΕΡΙΔΑ ΜΕ ΘΕΜΑ: «Εθνικό Στρατηγικό Πρόγραμμα Πρόληψης Παραγωγής Αποβλήτων & Αναθεώρηση του Εθνικού Σχεδίου Διαχείρισης Αποβλήτων»
    ΔΕΥΤΕΡΑ 10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014
    Τόπος: Εθνικό Βιομηχανικό και Εμπορικό Επιμελητήριο
    Γιώργος Κρεμλής,
    Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Γενική Διεύθυνση Περιβάλλοντος:
    Ο χαιρετισμός του και οι θέσεις του
    Κύριε Υπουργέ, κυρία Πρόεδρε της Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής, κυρία και κύριοι Γενικοί Γραμματείς, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να χαιρετίσω την πρωτοβουλία του ΥΠΕΚΑ να διοργανώσει την συγκεκριμένη ημερίδα στο κρίσιμο αυτό χρονικό
    ΗΜΕΡΙΔΑ – 10/2/2014 σελ. 36
    σημείο, μια που και τα δύο θέματα της ημερίδας, το Σχέδιο Πρόληψης Παραγωγής Αποβλήτων και η αναθεώρηση του Εθνικού Σχεδιασμού αποτελούν αιρεσιμότητες για την τρέχουσα προγραμματική περίοδο, αποτελούν δηλαδή προϋποθέσεις από τις οποίες θα εξαρτηθεί η ροή πόρων προς τη χώρα μας, οι οποίες πρέπει να ικανοποιηθούν το αργότερο μέχρι το 2016 και ως εκ τούτου ο δημόσιος διάλογος που γίνεται σήμερα είναι πάρα πολύ χρήσιμος ώστε τα δύο αυτά εργαλεία διαχείρισης των αποβλήτων στη χώρα μας να διαμορφωθούν κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
    Οι προλαλήσαντες κάλυψαν όλο το φάσμα της παθολογίας της διαχείρισης των αποβλήτων στη χώρα μας και κατέθεσαν προτάσεις για το μέλλον, εγώ πρέπει να πω ότι στο πλαίσιο της κυκλικής οικονομίας, επιτρέψτε μου την έκφραση, στα αγγλικά circular economy και της ορθολογικής αξιοποίησης των πόρων, resources efficiency, που αποτελούν προτεραιότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η διαχείριση των αποβλήτων αποτελεί μοχλό οικονομικής ανάπτυξης, δημιουργίας πράσινων θέσεων εργασίας, καινοτομιών και νέων τεχνολογιών στη διαχείριση των αποβλήτων, τις οποίες θα πρέπει να αξιοποιήσουμε στη χώρα μας, κάτι το οποίο δεν έχει γίνει στο παρελθόν.
    Τα απόβλητα, επιγραμματικά και μόνο να πω, ήτανε μέχρι σήμερα μία πονεμένη ιστορία. Ξεκινώντας από την καταδίκη της χώρας μας για τη χωματερή του Κουρουπητού, συνεχίζοντας με την καταδίκη της χώρας μας για τους ΧΑΔΑ, τις ανεξέλεγκτες δηλαδή χωματερές, για την οποία έχει κατατεθεί και εκκρεμεί νέα προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με πρόταση επιβολής προστίμου και χρηματικής ποινής αν μέχρι την έκδοση της αποφάσεως του Δικαστηρίου δεν έχουν κλείσει και αποκατασταθεί όλοι οι ΧΑΔΑ και φτάνοντας πολύ πρόσφατα στο πρόβλημα της Ζακύνθου, το οποίον είναι και το πιο πρόσφατο, πρόβλημα διαχείρισης αποβλήτων στο νησί, το οποίο φιλοξενεί και την χελώνα καρέτα – καρέτα και αποτελεί ένα θαλάσσιο πάρκο προστασίας που είναι και περιοχή Natura 2000.
    Τα προβλήματα των αποβλήτων, αναφέρθηκε ο κ. Σγουρός, στο παρελθόν συνδέονται και με την χωροταξία. Η έλλειψη χωροταξίας και οριοθέτησης των περιοχών διαχείρισης των αποβλήτων δημιούργησε προβλήματα κοινωνικής αποδοχής διότι όταν κάποια στιγμή αποφασίσαμε να διαχειριστούμε τα απόβλητα με μονάδες διαχείρισης των αποβλήτων στις
    ΗΜΕΡΙΔΑ – 10/2/2014 σελ. 37
    περιοχές όπου προβλέφθηκε ο προγραμματισμός είχανε ήδη εγκατασταθεί μόνιμα ή παράνομα πολίτες μας, συμπολίτες μας, οι οποίοι αντέδρασαν στην ιδέα να έχουν στην περιοχή τους μονάδες σχεδιασμού αποβλήτων, πράγμα το οποίο ισχύει και για τις μονάδες επεξεργασίας λυμάτων. Αυτό λοιπόν που έχει σημασία και αναφερθήκαμε και προηγουμένως σ’ αυτό είναι να δημιουργηθούν και οι προϋποθέσεις κοινωνικής αποδοχής για τις οποίες χρειάζεται διάλογος και η δημιουργία εμπιστοσύνης στον πολίτη ότι η διαχείριση των αποβλήτων προστατεύει πολύ καλύτερα το περιβάλλον από μία ανεξέλεγκτη χωματερή η οποία καίει, αυτοαναφλέγεται ή καίγεται τα καλοκαίρια στα νησιά μας και η οποία παράγει διοξίνες που είναι καταστροφικές για την υγεία όλων μας και για τον τουρισμό.
    Ο εθνικός σχεδιασμός σε αυτό ακριβώς κατατείνει, στο να σχεδιάσουμε τον τρόπο διαχείρισης πανελλαδικά των αποβλήτων μας, και θα πρέπει να συνδυαστεί και με τους περιφερειακούς σχεδιασμούς. Να πω στο σημείο αυτό ότι χρειάζεται στρατηγική μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, τουλάχιστον για τους περιφερειακούς σχεδιασμούς, ενδεχομένως και για τον εθνικό εάν προβλέπει συγκεκριμένες εγκαταστάσεις και χωροθετήσεις και να πω βέβαια μία γενική παρατήρηση, ότι ο εθνικός σχεδιασμός θα πρέπει να εκφράζει την ιεράρχηση η οποία προβλέπεται στην Οδηγία του 2008 για τη διαχείριση των αποβλήτων, την οποίαν, όπως είπε χαρακτηριστικά η κα Αυγερινοπούλου, μέχρι σήμερα εμείς την αντιστρέψαμε. Χρησιμοποιήσαμε τον έσχατο τρόπο διαχείρισης που είναι οι ΧΥΤΑ ως πρώτο τρόπο διαχείρισης ενώ θα είχαμε τη δυνατότητα να επαναχρησιμοποιήσουμε, να ανακτήσουμε τα υλικά, να ανακυκλώσουμε και ούτω καθεξής τα απόβλητα, πράγμα το οποίον δεν έγινε στο παρελθόν και το οποίο μας δίνει σήμερα την ευκαιρία ο εθνικός σχεδιασμός να το κάνουμε.
    Ποιες είναι οι νομικές υποχρεώσεις από δω και πέρα τις οποίες και θα ήθελα να αναφερθώ διότι απ’ αυτές εξαρτάται και η απορρόφηση κονδυλίων στην τρέχουσα προγραμματική περίοδο αλλά και η μη επιβολή προστίμων, διότι η απώλεια για τη χώρα όπως καταλαβαίνετε θα είναι διπλή. Δηλαδή θα χάσουμε και κονδύλια και θα επιβληθούν πρόστιμα εάν δεν συμμορφωθούμε.
    ΗΜΕΡΙΔΑ – 10/2/2014 σελίδα38
    Ο πρώτος είναι ότι σύμφωνα με την τρέχουσα προγραμματική για να διατεθούν κονδύλια για διαχείριση αποβλήτων θα πρέπει να έχουμε τον εθνικό σχεδιασμό, αυτό συζητάμε σήμερα, όχι μόνο για τα αστικά αλλά και για τα επικίνδυνα, να μην τα ξεχνάμε τα επικίνδυνα, τα οποία είναι πάρα πολύ σημαντικά και δεύτερον να έχουμε το πρόγραμμα πρόληψης. Κανονικά και ιδανικά το πρόγραμμα πρόληψης θα έπρεπε να είχε γίνει πριν γίνει ο εθνικός σχεδιασμός διαχείρισης ή εν πάση περιπτώσει να γίνει ταυτόχρονα όπως γίνεται τώρα, διότι το πρόγραμμα πρόληψης τι σου λέει; Ότι τα επόμενα 5 – 10 – 15 χρόνια οι ποσότητες αποβλήτων που παράγονται στη χώρα θα μειωθούν διότι θα γίνεται πρόληψη, διότι θα εισαχθούν αειφόρα πρότυπα παραγωγής και κατανάλωσης, διότι θα γίνεται διαχείριση των αποβλήτων στην πηγή, θα αυξηθεί η ανάκληση των υλικών και η ανακύκλωση, με αποτέλεσμα το απόβλητο που θα απομείνει, που είναι τα υπολείμματα, δεν θα χρειάζεται τόσο μεγάλες μονάδες για τη διαχείρισή του. Σε κάθε περίπτωση τα δύο αυτά εργαλεία αποτελούν αιρεσιμότητες. Υπάρχει και μία τρίτη αιρεσιμότητα: η χρησιμοποίηση των οικονομικών εργαλείων. Ο κ. Κουράκης είπε πληρώνω όσο πετάω, όσο παράγω απόβλητα. Η ευθύνη του παραγωγού. Τα κίνητρα για την ανακύκλωση, όπως επίσης και τα τέλη για την διάθεση αποβλήτων σε ΧΥΤΑ, που πρέπει να είναι πιο ψηλά. Πρέπει ο Δήμαρχος να έχει το κίνητρο να διαχειριστεί τα απόβλητά του ανάντη ώστε οι ποσότητες που στέλνονται στον ΧΥΤΑ του γειτονικού Δήμου ή στη μεγάλη μονάδα επεξεργασίας που θα γίνει με τα ΣΔΙΤ να είναι μικρότερες, για να πληρώνει λιγότερα τέλη, αφού τα τέλη ούτως ή άλλως πρέπει να είναι υψηλότερα για να αποθαρρύνουμε την κατάληξη των αποβλήτων σε ΧΥΤΑ. Τα οικονομικά λοιπόν εργαλεία είναι πάρα πολύ σημαντικά υπό την έννοια αυτή.
    Μία άλλη νομική υποχρέωση, μέχρι το 2015 πρέπει να έχομε τέσσερα ρεύματα διαλογής στην πηγή: χαρτί, αλουμίνιο, πλαστικό και γυαλί. Μιλάμε για υλικά συσκευασίας τα οποία είναι ανακυκλώσιμα, τα οποία έχουνε πάρα πολύ μεγάλη αξία, με στόχο μέχρι το 2020 να πετύχουμε το 50% σε ανακύκλωση.
    ΗΜΕΡΙΔΑ – 10/2/2014 σελ. 39
    Αυτή τη στιγμή συζητάμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί επίσημα, την αύξηση του στόχου αυτού, ο στόχος να πάει στο 70% μέχρι ενδεχομένως το 2030 και άρα αυτό που θα μένει, ένα 30% αυτό να αποτελεί το αντικείμενο της επεξεργασίας με τις άλλες μεθόδους, μια που όλα τα ανακυκλώσιμα υλικά θα έχουνε βγει. Και βέβαια πέραν από τα τέσσερα αυτά ρεύματα πρέπει να δούμε και την εκτροπή του οργανικού, το οποίο πρέπει να εκτρέπεται από τους ΧΥΤΑ και το οποίο οργανικό έχει μία τεράστια εσωτερική αξία.
    Εδώ στην Ελλάδα τα οργανικά, κυρίως το καλοκαίρι λόγω των φρούτων, είναι πολλά και έχουν πολύ μεγάλη αξία, από τα οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί η βιομάζα και για την παραγωγή βιοκαυσίμων και για την παραγωγή κομπόστ και γενικότερα για βιοαέριο και ούτω καθεξής.
    Και βέβαια να δούμε και ποια άλλα ρεύματα, διότι οι Οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μιλάνε για τα τέσσερα ρεύματα και την εκτροπή του οργανικού, αλλά τίποτα δεν εμποδίζει την Ελλάδα στο πλαίσιο των σχεδιασμών να προβλέψει και άλλα ρεύματα ώστε χρήσιμα υλικά να ανακτώνται. Για παράδειγμα το αλουμίνιο. Το αλουμίνιο έχει μία τεράστια αξία και μία τεράστια αγορά. Εάν λοιπόν μπορεί κανείς να ανακτήσει το αλουμίνιο και να αποφευχθεί αυτό που είπε η κα Αυγερινοπούλου, το κύκλωμα των σκραπατζήδων, συγχωρείστε με για την έκφραση, αλλά είναι αυτό το χαρακτηριστικό, ή και το κύκλωμα των Πακιστανών οι οποίοι παίρνουνε όλα τα ανακυκλώσιμα υλικά και τα οποία κυκλώματα ούτε καν φορολογούνται, είναι παράνομα και στο τέλος σε κάθε περίπτωση δεν εγγυώνται μία ορθολογική διαχείριση των αποβλήτων, ούτε την εμπιστοσύνη του πολίτη, ο οποίος θα πρέπει να κάνει την διαλογή στην πηγή.
    Να κάνω μία άλλη παρατήρηση για τον εθνικό σχεδιασμό. Στον εθνικό σχεδιασμό προβλέπεται ότι θα γίνουνε μονάδες, επιτρέψτε μου πάλι την έκφραση, ABT, δηλαδή μηχανικής βιολογικής επεξεργασίας των αποβλήτων. Οι μονάδες αυτές έχουνε γίνει και σε άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προγραμματίζονται στο πλαίσιο των ΣΔΙΤ κτλ., αυτό που έχει σημασία είναι να εξασφαλιστεί ότι οι στόχοι της ανακύκλωσης θα επιτευχθούν.
    ΗΜΕΡΙΔΑ – 10/2/2014 ΣΕΛ. 40
    Δεν πρέπει οι μονάδες αυτές να υπερδιαστασιολογηθούν αφενός, μια που η προοπτική στο μέλλον είναι να μειώνονται προοδευτικά τα απόβλητα και κατά δεύτερο λόγο θα πρέπει να προσέξουμε το θέμα των εγγυημένων ποσοτήτων.
    Η εγγυημένη ποσότητα σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να περνάει το 50%. Πρέπει να επιτρέπει το 50% της ανακύκλωσης σε κάθε περίπτωση για να το πω κατ’ αυτόν τον τρόπο και να δίνει και την προοπτική εάν ο στόχος μέχρι το 2030 είναι να πάμε σε ένα 70% να επιτευχθεί ο συγκεκριμένος στόχος.
    Άρα οι εγγυημένες ποσότητες είναι πολύ σημαντικό να λάβουν υπόψη τους συγκεκριμένους στόχους και να σας πω και κάτι άλλο, αυτή τη στιγμή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή επεξεργαζόμαστε και ένα άλλο μέτρο το οποίο ακόμη δεν έχει ανακοινωθεί, αυτό που λέμε, συγχωρέστε με πάλι την αναφορά στην αγγλική γλώσσα η οποία έχει γίνει πλέον η Λίγκουα Φράγκα, το περιβάλλον end of waste criteria, δηλαδή κριτήρια τέλους ζωής αποβλήτου, πότε δηλαδή κάποιο απόβλητο δεν είναι πια απόβλητο, διότι κάποιο ενώ για όλους εμάς θεωρείται απόβλητο μπορεί να το αξιοποιήσει ως υλικό το οποίον αξιοποιείται. Και άρα το συγκεκριμένο προϊόν πια, γιατί αφού δεν είναι απόβλητο έχει γίνει προϊόν, έχει μία συγκεκριμένη αγορά.
    Όλα αυτά μας οδηγούν, το είπε και ο Υπουργός, σε μία οικονομία μηδενικών αποβλήτων στο μέλλον. Θέλω να πιστεύω ότι αυτό δεν είναι ουτοπικό, θα επιτευχθεί αλλά βέβαια χρειάζεται μία πολύ μεγάλη προσπάθεια για να γίνει κάτι τέτοιο.
    Στο θέμα της ανακύκλωσης θα είμαι πάρα πολύ σύντομος, είμαστε δυστυχώς ακόμη ουραγοί, χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια, έχουν αρχίσει κάποιες προσπάθειες, αυτό που έχει σημασία με την ανακύκλωση είναι να γίνει διαλογή στην πηγή. Μπορούμε να αρχίσουμε σε κάποιους Δήμους με σακούλες διαφορετικών χρωμάτων και να δώσουμε το συγκεκριμένο έργο σε ιδιώτη, ο οποίος θα κάνει την εκστρατεία, θα μοιράσει τις σακούλες, θα κάνει σεμινάρια στα σχολεία και ούτω καθεξής, διότι τα παιδιά σ’ αυτά τα θέματα είναι πιο ευαίσθητα από ό,τι οι γονείς;
    ΗΜΕΡΙΔΑ – 10/2/2014 ΣΕΛ. 41
    Μπορούμε να προβλέψουμε συγκεκριμένα ζητήματα όπου τα τέσσερα ρεύματα θα πηγαίνουν με εγγυήσεις και θα ξέρουμε ότι η αποκομιδή θα γίνεται κατά συγκεκριμένο τρόπο χωριστά για το κάθε ρεύμα και θα καταλήγει στην ανακύκλωση και όχι όπως ελέχθη από κάποιους προλαλήσαντες επιλεκτικά σε ΚΔΑΥ ή σε ΧΥΤΑ κατευθείαν. Υπάρχουνε περιθώρια για να γίνουνε όλα αυτά, οι πόροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουνε διατεθεί, η Task Force ξεκίνησε μία προσπάθεια και ένα σεμινάριο με το Δήμο Θεσσαλονίκης για να δούμε πώς και κατά πόσον μπορεί να προχωρήσει η δυνατότητα αυτή. Είναι κάτι το οποίο γίνεται σε όλες τις πόλεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
    Δεν έχω καταλάβει γιατί δεν μπορούμε να το κάνουμε και στην Ελλάδα, μια που υποστηρίζεται και από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση και μια που είναι κάτι το οποίο μπορούν να κάνουν οι ίδιοι οι πολίτες. Για να γίνουν όμως αυτά θα πρέπει ο πολίτης να έχει εμπιστοσύνη ότι συμμετέχοντας σ’ αυτό το σύστημα συμβάλλει πραγματικά στην ανακύκλωση και θα έλεγα να δοθούν και κίνητρα στον πολίτη ώστε να έχει τη δυνατότητα να συμμετάσχει και να νιώθει ότι συμμετέχει και γι’ αυτό ακριβώς το λόγο να έχει και κάποια κίνητρα στην προσπάθεια την οποίαν κάνει. Μία τελευταία παρατήρηση. Θεωρώ ότι πρέπει να δούμε και το θέμα της διακυβέρνησης της διαχείρισης αποβλήτων, είμαι πάρα πολύ σύντομος σ’ αυτό και ενδεχομένως της δυνατότητας εκχώρησης στους Δήμους αρμοδιοτήτων και κινήτρων ώστε οι Δήμοι να έχουν τη δυνατότητα πέραν από τη διαλογή στην πηγή που για μένα γίνεται στο σπίτι, στην πόρτα, στο σχολείο, στο ξενοδοχείο, στο εστιατόριο και με το οργανικό απόβλητο, διότι υπάρχουνε συστήματα κομποστοποιητών που μπορούμε να βάλουμε στα μπαλκόνια μας, στους κήπους μας, στα εστιατόρια κτλ. Πρέπει λοιπόν να δούμε το θέμα αυτό και να δώσουμε και στους Δήμους τη δυνατότητα να μπουν με έξυπνα συστήματα μικρών μονάδων είτε στην ανακύκλωση, είτε στην παραγωγή κομπόστ, ώστε να μειώσουμε στην πηγή την παραγωγή αποβλήτων και μεγάλες μονάδες να λειτουργήσουν υποστηρικτικά.
    ΗΜΕΡΙΔΑ – 10/2/2014 σελ. 42
    Κλείνω με το θέμα των επικινδύνων (αποβλήτων), έκανα ήδη μία αναφορά στο θέμα αυτό, τα επικίνδυνα μέχρι πρότινος, ίσως και μέχρι σήμερα είτε αποθηκεύονται, είτε καταλήγουν σε ΧΑΔΑ, είτε εξάγονται, με αβέβαιο τον προορισμό της εξαγωγής, ο οποίος μπορεί να είναι και εντός των συνόρων της χώρας.
    Πρέπει να γίνουν μονάδες διαχείρισης επικινδύνων (αποβλήτων), προβλέπεται αυτό, είναι και μνημονιακή υποχρέωση της χώρας να γίνουνε τουλάχιστον δύο μονάδες διαχείρισης επικινδύνων, οι μονάδες επικινδύνων μπορεί να έχουνε τεράστια προστιθέμενη αξία, να γίνουν με ΣΔΙΤ και είναι κάτι το οποίο πρέπει να προγραμματιστεί άμεσα.
    Ένα τελευταίο σημείο, παιδεία ευαισθητοποίησης, κάτι που πρέπει να αρχίσει από το σχολείο και πρέπει να συνδυαστεί και με την ανακύκλωση, η οποία είναι πάρα πολύ σημαντική και η οποία μπορεί να μας κάνει όλους μέτοχους στη μεγάλη αυτή προσπάθεια της κυκλικής οικονομίας, η οποία μπορεί να έχει πολλά θετικά πλεονεκτήματα για τη χώρα μας. Ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας.

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 09:52 | ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

    ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

    Αίγλης 4, 24100 Καλαμάτα
    Επικοιν. 6944280160

    Καλαμάτα 4 Δεκεμβρίου 2020

    ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΑΣΤΙΚΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ ΜΑΣ

    Σκέψεις και προτάσεις για τη λύση του

    Όταν αναφερόμαστε στη διαχείριση των Αστικών Απορριμμάτων (ΑσΑ) μας αναφερόμαστε στα απορρίμματα που παράγονται από τα 10.000.000 συμπολιτών μας, το 1.500.000 των μεταναστών που διαμένουν στην πατρίδα μας και τους 18.000.000 επισκέπτες μας – τουρίστες που μας επισκέπτονται κάθε χρόνο, οι οποίοι αποτελούν ένα σύνολο ανθρώπων με διαφορετικές κουλτούρες, γνώσεις, ευαισθησίες και γενικά στάσεις ζωής, με όλα τους τα προβλήματα και μάλιστα τα σημερινά.
    Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ότι δεν απευθυνόμαστε σε ένας ομοιογενές σύνολο, επομένως οι αντιδράσεις αυτού του ανομοιογενούς συνόλου των συμπολιτών μας και των ξένων μας είναι εντελώς διαφορετικές, και μάλιστα σήμερα στο έπακρο.
    Αυτό συμβαίνει σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής.
    Οι μελετητές στους οποίους ανατίθεται να λύσουν το πρόβλημα θεωρούν ότι όλοι οι πολίτες θα πρέπει να δράσουν όχι σε νομικό αλλά σε εθελοντικό επίπεδο.
    Εδώ ακριβώς είναι το μεγάλο λάθος στη διαχείριση των απορριμμάτων αλλά και των προτάσεων που κάνουν προς την πολιτεία.
    Όλοι μιλούν για «ευαισθητοποίηση» και «εθελοντική» συμμετοχή του κοινού σε ένα αρκετά πολύπλοκο, κατ’ αρχήν, θέμα που είναι η διαχείριση των απορριμμάτων, που όμως στην ουσία είναι αρκετά, έως πολύ, απλό.
    Εδώ όμως απαιτούνται ρυθμίσεις με θεσμικά μέσα.
    Θα σας φέρουμε ένα απλό, πολύ απλό, παράδειγμα.
    Τι είναι πιο δύσκολο; Να μάθει κάποιος/α να οδηγεί ένα αυτοκίνητο μέσα στο χάος μιάς κυκλοφορίας 5,5 εκατομμυρίων Ι.Χ, 1 εκατομμυρίου φορτηγών και λεωφορείων, 3 εκατομμυρίων μοτοποδηλάτων και μοτοσυκλετών όπου εμπλέκεται και το σιδηροδρομικό δίκτυο και άλλα δίποδα και τετράποδα; Η να μάθει να ανακυκλώνει στο σπίτι του/της, στο γραφείο του/της, στην επιχείρηση του/της;
    Σαφώς το πρώτο είναι δυσκολότερο.
    Για να ανταπεξέλθει όμως στις συγκεκριμένες συνθήκες για αυτό χρειάζεται να διαβάσει τον Κ.Ο.Κ., τα σήματα της τροχαίας, να εκπαιδευτεί από ειδικούς επαγγελματίες οδηγούς, με πρακτική εξάσκηση και να δώσει εξετάσεις για να αποκτήσει το δίπλωμα οδήγησης.
    Αν δεν υπήρχαν όλα αυτά τα στάδια και αν δεν υπήρχε ο Κ.Ο.Κ και τα κάθετα και οριζόντια σήματα στους δρόμους, οι ρυθμίσεις και φυσικά οι ποινές και τα πρόστιμα για την παράβασή τους, φαντάζεστε τι ΧΑΟΣ θα επικρατούσε στους δρόμους με όλα αυτά τα εκατομμύρια τροχοφόρα!
    Ακριβώς αυτό που φαντάζεστε για την οδική συμπεριφορά όλων και το τι θα συνέβαινε, αυτό συμβαίνει σήμερα αλλά και συνέβαινε χρόνια τώρα στη διαχείριση των απορριμμάτων μας.
    Στα θέματα συλλογής και διαχείρισης των απορριμμάτων μας τι γίνεται;
    Ο κάθε ένας μας κάνει ότι θέλει παρ’ όλο ότι υπάρχει ενδελεχέστατη νομοθεσία για το τι και πως και ποιος πρέπει να κάνει τι. Όμως λείπει ΚΑΤΙ !
    Πιθανόν υπάρχουν Δήμοι που δεν έχουν Κανονισμούς Καθαριότητας και Διαχείρισης των Απορριμμάτων (λίγο παλαιότερα μάλλον δεν είχαν, σήμερα μάλλον όχι), αλλά οι αυτοί οι Κανονισμοί έχουν συνταχθεί κατά το πώς το σκέφτηκε ο κάθε Δήμαρχος, οι αρμόδιες Υπηρεσίες και το τι ψήφισε το Δημοτικό Συμβούλιο. Δηλ. 350 Δήμοι 350 διαφορετικοί ή σχεδόν παρόμοιοι αλλά όχι ενιαίοι Κανονισμοί ως προς τις διατάξεις και τις προβλέψεις των Οδηγιών της Ε.Ε και των Εθνικών Νόμων.
    Ο κάτοικος της Ορεστιάδας πχ δεν γνωρίζει τον Κανονισμό Καθαριότητας της Καλαμάτας αλλά ούτε καν και τον Κανονισμό της κοντινής του Αλεξανδρούπολης, ο κάτοικος της Κέρκυρας δεν γνωρίζει τον Κανονισμό της Ρόδου ούτε και της κοντινής του Ηγουμενίτσας.
    Αρά υπάρχει ένα Εθνικό αλαλούμ στο τι πρέπει να κάνει κάποιος κάπου αλλά και μέσα στον ίδιο το Δήμο του. Γιατί οι Κανονισμοί αυτοί στην πλειοψηφία τους είναι ΑΓΝΩΣΤΟΙ στους δημότες ότι υπάρχουν ή στην καλύτερη περίπτωση, αν ξέρουν ότι υπάρχουν, δεν γνωρίζουν τι προβλέπουν γιατί δεν φρόντισε κανένας ΠΟΤΕ να τους το γνωστοποιήσει.
    Αρά λοιπόν αν θέλουμε να μπορέσουμε για να συμμαζέψουμε κατ’ αρχήν τα πράγματα και να προχωρήσουμε άμεσα με τα απορρίμματα ΠΡΕΠΕΙ να υπάρξει αυτό το ΚΑΤΙ !, δηλ. ένας «ΕΝΙΑΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ & ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΡΕΥΜΑΤΑ» χωρισμένος σε κεφάλαια των ΑσΑ για κάθε ρεύμα στα πρότυπα του Κ.Ο.Κ και όλων των Κωδίκων που θα είναι, σαφής, απλός, περιεκτικός και ΝΟΜΙΚΑ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ για όλους.
    Αυτός ο ΕΝΙΑΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ θα αποτελέσει σχέδιο που θα τεθεί σε ενδελεχέστατη διαβούλευση σε όλα τα επίπεδα και τελικά θα αποτελέσει την πυξίδα του τι πρέπει και πως ο καθένας μας και τελικά θα νομοθετηθεί είτε ως Νόμος είτε ως Π.Δ.
    Αν δεν υπάρξει ένας τέτοιος Κώδικας ΜΑΤΑΙΟΠΟΝΟΥΜΕ.
    Η διαχείριση των απορριμμάτων, ότι και αν προσπαθήσουμε να κάνουμε, θα αποβεί μια αποτυχία.
    Βρισκόμαστε δυστυχώς σε λάθος δρόμο.
    Και όσον αφορά ειδικά στα Αστικά Στερεά Απορρίμματα, φυσικά, ξεχωριστά προδιαλεγμένα ρεύματα:
    1ον ΒΙΟΑΠΟΒΛΗΤΩΝ
    2ον ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΙΜΩΝ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΩΝ (φυσικά ξεχωριστό υπορρεύμα για το ΧΑΡΤΙ ΕΚΤΥΠΩΣΕΩΝ, ΧΑΡΤΙ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΩΝ κλπ., για ΠΛΑΣΤΙΚΑ για ΓΥΑΛΙΑ και ΜΕΤΑΛΛΑ)
    3ον ΑΧΡΗΣΤΩΝ ή ΒΡΩΜΙΚΩΝ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ
    Το θέμα των επικίνδυνων αποβλήτων είναι ένα ειδικό θέμα και θα πρέπει ίσως να αντιμετωπιστεί στα πλαίσια ξεχωριστού ΚΩΔΙΚΑ γιατί αφορά κυρίως τις επικίνδυνες ουσίες που παράγονται από τη βιομηχανία και τη βιοτεχνία και δεν θα πρέπει να υπάρχει ενταγμένο συνολικά στα αστικά απόβλητα μας.
    Αυτό που «καίει» σήμερα είναι τα ΑΣΤΙΚΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ και εδώ θα πρέπει να δοθεί η μέγιστη προσοχή διότι αφορά σε ΟΛΟΚΛΗΡΟ τον πληθυσμό και ολόκληρη την κοινωνία.
    Εδώ πάσχουμε και από εδώ προέρχονται σχεδόν ΟΛΕΣ οι καταδίκες μας από το ΕΔ.
    Πρέπει να διαχωρίσουμε ΟΠΩΔΗΠΟΤΕ τα ΑΣΤΙΚΑ απορρίμματα μας και να τελειώνουμε μια και καλή.
    Και ευτυχώς από την ίδια τη ΦΥΣΗ τους και τη ΣΥΣΤΑΣΗ τους διαχωρίζονται και είναι πάρα πολύ εύκολο να διαχωριστούν.
    ΠΡΕΠΕΙ λοιπόν ΝΑ ΠΡΟΒΛΕΦΘΕΙ ΕΝΑΣ «ΚΩΔΙΚΑΣ ΔΙΑΛΛΟΓΗΣ & ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΑΣΤΙΚΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ ή ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ» με Πανελλαδική εμβέλεια. Δηλ. Να συντάξει και να θέσει σε διαβούλευση σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, το ΥΠΕΚΑ έναν ΚΩΔΙΚΑ, κυρίως για τη ΣΥΛΛΟΓΗ από τους Αβάθμιους ΟΤΑ του οργανικού κλάσματος των απορριμμάτων που θα έχει ισχύ σε ολόκληρη την επικράτεια.
    Θα γνωρίζει ο κάθε κάτοικος της Ελλάδας, πχ της Ορεστιάδας όπως και της Γαύδου ή της Κέρκυρας και του Καστελόριζου ότι ισχύει ΕΝΑΣ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ κατά το πρότυπο όλων των ΚΩΔΙΚΩΝ πχ του ΚΩΔΙΚΑ ΟΔΙΚΗΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ, που πρέπει να τον τηρούν ΟΛΟΙ ανεξαιρέτως, οι ΟΤΑ και φυσικά οι πολίτες και θα έχει την ισχύ ΝΟΜΟΥ με όλες τις θετικές και αρνητικές συνέπειες (μπόνους – μάλους).

    Δεν έχουμε αυταπάτες ότι θα εφαρμόζεται στο 100%, πάντα θα υπάρχουν οι απροσάρμοστοι παραβάτες – άνθρωποι γαρ –, όπως συμβαίνει και με την αυτοκίνηση αλλά είναι βέβαιο ότι κατά 95-98% θα τηρείται αφού ΕΝΗΜΕΡΩΘΟΥΝ και συνειδητοποιήσουν οι πολίτες ότι είναι προς το συμφέρον ολόκληρης της κοινωνίας και ατομικά για τον καθένα και ότι «ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ».
    ΔΙΑΛΟΓΗ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ, λοιπόν, το πρώτο βήμα:
    Α. Σε ΟΡΓΑΝΙΚΑ ή ΒΙΟΑΠΟΔΟΜΗΣΙΜΑ ή ΖΥΜΩΣΙΜΑ το 40-50% του συνόλου των ΑΣΤΙΚΩΝ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ ΜΑΣ.

    Το ΠΡΟΒΛΗΜΑ των ΑΣΤΙΚΩΝ ΜΑΣ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ είναι τα ΟΡΓΑΝΙΚΑ, δηλ. ό,τι χρησιμεύει για την παραγωγή των τροφών μας και το υπόλοιπο που απομένει από την παρασκευή τους είτε στο σπίτι είτε στα εστιατόρια είτε ακόμη και από τις βιομηχανίες και τις βιοτεχνίες επεξεργασίας πρώτων υλών για τα τρόφιμά μας κάθε είδους, καθώς και τα αγριόχορτα και τα κλαδέματα των κήπων, ιδιωτικών και δημοτικών.
    Αν διαχωρίσουμε «ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ» αυτά τα ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ απορρίμματα, τα συλλέξουμε ξεχωριστά και τα επεξεργαστούμε ΛΥΝΟΥΜΕ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ το πρόβλημα των ΑΣΤΙΚΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ μας παράγοντας χρήσιμο κομπόστ που σήμερα εισάγουμε.
    Σήμερα υπάρχουν οι ΒΙΟΑΠΟΔΟΜΗΣΙΜΕΣ σακούλες που κατασκευάζονται από τα άχρηστα άμυλα πατάτας, αραβοσίτου και δημητριακών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη συλλογή τους σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις και σε γραφεία.
    Για αυτά προβλέπει επακριβώς η Οδηγία 1999/31/ΕΚ και θα έπρεπε ήδη από το 2006 και κατά παράταση κατόπιν αιτήματός μας στην ΕΕ από το 2008, να συλλέγουμε το 25% των οργανικών μας, μέχρι το 2010, κατά παράταση για εμάς να συλλέγονται το 50% και μέχρι το 2018 το 75% και να κομποστοποιούνται !!
    Εμείς ΜΕΧΡΙ σήμερα δεν παράγουμε ΟΥΤΕ 1 κιλό κομπόστ που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη γεωργία και την κηποτεχνία, κι όμως ξοδεύουμε εκατοντάδες εκατομμύρια για τη μηχανική διαλογή του, δηλ. από το ΣΥΜΜΕΙΚΤΟ κλάσμα που δεν κάνει ούτε για ταφή.
    Γι αυτό και όλοι οι Δήμαρχοι έχουν στο «πίσω μέρος του μυαλού τους» την ΚΑΥΣΗ και οδηγούν τη σκέψη τους και το ΥΠΕΚΑ προς τα εκεί το οποίο πρόσφατα με την ΚΥΑ για τη διαχείριση των απορριμμάτων της Δυτικής Αττικής προβλέπει τη διαχείριση των ΣΥΜΜΕΙΚΤΩΝ απορριμμάτων και την παραγωγή RDF και SRF που κάνουν μόνο για καύση . Αν και το ΚΑΘΑΡΟ RDF, πριν καταστεί RDF, μπορεί να ανακυκλωθεί ενώ με τη «διαλογή στην πηγή» δεν θα υπάρχει SRF αλλά ΑΧΡΗΣΤΑ υλικά που θα συλλέγονται με τη «Διαλογή στην ΠΗΓΗ» ξεχωριστά και μπορούν αν οδηγούνται για ταφή σε ΧΥΤΥ ή αν είναι οικονομικά εφικτό να υπάρχει περαιτέρω διαλογή και χρησιμοποίηση τους (βλέπε περίπτωση Γ).
    Β. ΟΙ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΙΜΕΣ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΕΣ αποτελούν μαζί με το χαρτί (κάθε είδους καθαρό) και τα χαρτοκιβώτια συσκευασιών τροφίμων και εμπορευμάτων και των εφημερίδων – περιοδικών κάθε είδους το 35% των ΑΣΤΙΚΩΝ απορριμμάτων.
    Εδώ τα πράγματα είναι ΕΥΚΟΛΟΤΕΡΑ. Αρκεί οι συσκευασίες να είναι ΚΑΘΑΡΕΣ για να έχουν υψηλό ποσοστό προστιθέμενης αξίας για τη χρησιμοποίησή τους από τις σχετικές βιομηχανίες.
    Εξυπακούεται ότι οι συσκευασίες αυτές θα πρέπει να συλλέγονται ξεχωριστά και ιδιαίτερα οι γυάλινες συσκευασίες, λόγω του εύθραυστου χαρακτήρα τους αλλά και του χρώματός τους.

    Τέλος

    Γ. Τα ΑΧΡΗΣΤΑ ή ΒΡΩΜΙΚΑ απορρίμματα. Αυτά αποτελούν το 10-15% των απορριμμάτων μας.
    Θα πρέπει να συλλέγονται χωριστά και να οδηγούνται σε ΧΥΤΥ.
    Ένας τέτοιος χώρος αντί να «φιλοξενεί το 90% των σύμμεικτων, όπως συμβαίνει σήμερα, θα «φιλοξενεί» μόλις το 15%, δηλ. αν ένας ΧΥΤΑ, όπως είναι σήμερα έχει ζωή 20 ετών, με αυτόν τον τρόπο διαχείρισης θα διαρκέσει για 100 χρόνια !!! χωρίς επιβάρυνση από αέρια ή στραγγίσματα.
    Θα πρέπει επίσης να ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ (ΔΗΜΟΤΙΚΟΙ) ΚΑΔΟΙ ΣΥΛΛΟΓΗΣ των απορριμμάτων και να υπάρχουν ΜΟΝΟ ΟΙΚΙΑΚΟΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΟΙ ΚΑΔΟΙ στα νοικοκυριά, τις επιχειρήσεις και τα δημόσια καταστήματα.
    Έτσι θα προστατεύεται η Δημόσια Υγεία, η αισθητική και θα αποφευχθεί η ανεύθυνη χρήση τους που τόσα προβλήματα δημιουργεί.
    Τα πράγματα είναι ΑΠΛΑ πολύ ΑΠΛΑ. Αυτά γίνονται σε όλον τον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πολιτισμένο κόσμο.
    Παρ’ όλο πως έχουμε αργήσει αλλά και έχουμε κάνει λάθη, έχουμε τη δυνατότητα, εφ’ όσον το επιλέξουμε, να κάνουμε το καλύτερο για τη χώρα μας. Δηλ. κάτι τόσο ορθολογικό που μπορεί να μην έχει κάνει καμιά άλλη μικρή ή μεγάλη χώρα στο σύνολό της.
    Τα ΟΡΓΑΝΙΚΑ ή ΒΙΟΑΠΟΔΟΜΗΣΙΜΑ ή ΖΥΜΩΣΙΜΑ και Οι ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΕΣ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ που πληρούν τις προϋποθέσεις θα ΑΠΟΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΟΥΝ ΩΣ ΑΠΟΒΛΗΤΑ. Υπό την προϋπόθεση της «ΔΙΑΛΟΓΗΣ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ».
    Αυτό είναι ΝΟΜΙΚΗ υποχρέωση του ΥΠΠΕ να προχωρήσει με τη θεσμοθέτηση της μεθόδου «ΔΙΑΛΟΓΗ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ» για τα ΑΣΤΙΚΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ.
    δηλ.
    Α. Τα ΟΡΓΑΝΙΚΑ ή ΒΙΟΑΠΟΔΟΜΗΣΙΜΑ ή ΖΥΜΩΣΙΜΑ ή ΒΙΟΑΠΟΒΛΗΤΑ και
    Β. Οι ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΕΣ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ
    Αυτές και οι δύο κατηγορίες και κυρίως η πρώτη, τα οργανικά, ως εκ της φύσεως της πληροί και τις τέσσερις προϋποθέσεις της διάταξης αυτής:
    ήτοι
    α) η ουσία ή το αντικείμενο χρησιμοποιείται συνήθως για συγκεκριμένους σκοπούς,
    β) υπάρχει αγορά ή ζήτηση για τη συγκεκριμένη ουσία ή αντικείμενο,
    γ) η ουσία ή το αντικείμενο πληροί τις τεχνικές απαιτήσεις για τους συγκεκριμένους σκοπούς και συμμορφώνονται προς την κειμένη νομοθεσία και τα πρότυπα που ισχύουν για τα προϊόντα, και
    δ) η χρήση της ουσίας ή του αντικειμένου δεν πρόκειται να έχει δυσμενή αντίκτυπο στο περιβάλλον ή την ανθρώπινη υγεία, αντίθετα θα έχει ευμενή αποτελέσματα.
    Το ίδιο και για τη δεύτερη κατηγορία των ανακυκλώσιμων συσκευασιών.
    Έτσι λοιπόν αποφεύγουμε και τις ΚΑΥΣΕΙΣ, τις ΑΕΡΙΟΠΟΙΗΣΕΙΣ, ΤΙΣ ΧΩΜΑΤΕΡΕΣ, ΤΙΣ ΜΗΧΑΝΙΚΕΣ ΔΙΑΛΟΓΕΣ, ΤΙΣ ΔΕΜΑΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΙΚΤΩΝ, ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ και έχουμε για ολόκληρη την επικράτεια:
    • Α. Από τα (5.000.000) πέντε εκατομμύρια τόνους αστικά απορρίμματα θα εξοικονομούμε:
    Κομπόστ 500.000 τόνους από 2,5 εκατομμύρια τόνους οργανικά για τη βελτίωση των εδαφών μας.
    • Β, 1.750.000 τόνους πλαστικά, χαρτιά, αλουμίνια, μέταλλα για παραγωγή άλλων χρήσιμων υλικών που είναι μη ανανεώσιμοι φυσικοί πόροι !!! και
    • Γ. ΜΟΛΙΣ 750.000 τόνους άχρηστα ή βρώμικα για τους ΧΥΤΥ που κι από αυτά κάτι άλλο μπορεί να βγάλουμε στην πορεία.
    Μη μιλάμε λοιπόν για Εργοστάσια καύσης όπως π.χ μέσα στη Βιέννη ή την Κοπεγχάγη.
    Έχουν μετρηθεί οι διοξίνες και τα φουράνια που εκπέμπουν και που είναι τις ίδιας τάξης επικίνδυνα για την υγεία του ανθρώπου και των άλλων ζώων όπως το ΠΛΟΥΤΩΝΙΟ; !
    Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να δεχθούμε τέτοιες λύσεις γιατί είναι αντίθετες με ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ της Ε.Ε και ειδικότερα με την αρχή ότι η «Η Ε.Ε είναι η Κοινωνία της ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ» !!
    Η καύση για την παραγωγή ενέργειας είναι το τελευταίο στάδιο της πυραμίδας πριν από τη Διάθεση.
    Αλλά:
    Τί θα κάψουμε;
    Τα οργανικά; Που περιέχουν πατατόφλουδες, πεπονόφλουδες, καρπουζόφλουδες, χορτάρια και κάθε είδους χρήσιμο υλικό που συμβάλλει στην τροφή μας; Αυτά γίνονται κομπόστ !!
    Τις ανακυκλώσιμες συσκευασίες; Που είναι χαρτιά, γυαλί, πλαστικό (διοξίνες) και μέταλλα; Αυτά παράγουν άλλα χρήσιμα υλικά – είναι πρώτες ύλες !!
    Θα κάψουμε λοιπόν τα ΣΥΜΜΕΙΚΤΑ, γιατί μέχρι σήμερα ΑΡΜΟΥΜΑΣΤΕ να δεχτούμε ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ πράγματα !!!, που περιέχουν πλαστικά και χαρτιά και θα εισπράξουν αυτοί που θα τα κάψουν το ΠΕΝΤΑΠΛΑΣΙΟ της σημερινής τιμής της ΚΙΛΟΒΒΑΤΩΡΑΣ επειδή το κράτος έχει χαρακτηρίσει το RDF και το SRF ως Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) !!, για να ενθυλακώσουν κάποιοι τις επιδοτήσεις !!
    Ε. Όχι δεν πρέπει να τα κάψουμε !!!
    Θα τα Κομποστοποιήσουμε και θα μετατρέψουμε τα υπόλοιπα σε χρήσιμα υλικά. Χωρίς την ανέγερση ενεργειοβόρων και κοστοβόρων εργοστασίων διαλογής ΣΥΜΜΕΙΚΤΩΝ απορριμμάτων που μετατρέπουν τα χρήσιμα υλικά σε RDF & SRF, για να παράξουν ρεύμα !!
    Το ισοζύγιο ενέργειας στην περίπτωση της λειτουργίας των Σκουπιδοεργοστασίων, η καταναλωνώμενη σε σχέση με τη λαμβανόμενη ενέργεια από το RDF είναι αρνητικό, και ταυτόχρονα έχουμε απώλεια πρώτων υλών και ρύπανση και μόλυνση του αέρα.
    Η λέξη και έννοια ΣΥΜΜΕΙΚΤΑ, λοιπόν, θα πρέπει να απαλειφθεί και να αντικατασταθεί με τον όρο ΑΧΡΗΣΤΑ ή ΒΡΩΜΙΚΑ που αντιστοιχούν στο 5ο ρεύμα των απορριμμάτων μας από το λεξιλόγιο της διαχείρισης των αστικών μας απορριμμάτων γιατί αποτελεί ντροπή για τον πολιτισμό μας του 21ου αιώνα, του αιώνα της απογείωσης της επιστήμης και της τεχνολογίας.
    Μια πολιτισμένη κοινωνία δεν παράγει ΣΥΜΜΕΙΚΤΑ αλλά προδιαλεγμένα απορρίμματα που δεν είναι τίποτε άλλο παρά φυσικοί πόροι.
    Τέλος δεν χρειαζόμαστε ούτε σκουπιδοεργοστάσια, ούτε καύσεις, ούτε πυρολύσεις για τα οικιακά μας απορρίμματα.

    Κάνουμε ΕΚΚΛΗΣΗ προς τον κ. Υπουργό ΥΠΠΕ, και πιστεύουμε ένα πολύ μεγάλο μέρος των συμπολιτών μας συμμετέχει στην έκκληση μας αυτή, ως και σε ολόκληρη την ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ να εισακούσει τη φωνή της ΛΟΓΙΚΗΣ & και του ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ και να απορρίψει τις εύκολες λύσεις των σκουπιδοεργοστασίων, των καύσεων και της σπατάλης των ΜΗ ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΩΝ ΠΟΡΩΝ που περιέχουν ΤΑ ΣΥΜΜΕΙΚΤΑ Αστικά Απορρίμματά μας (ΑΣΑ) και να προχωρήσουν στην ΠΛΗΡΗ «ΔΙΑΛΟΓΗ στην ΠΗΓΗ» των Αστικών Απορριμμάτων (ΑσΑ) μας συστοιχούμενοι, κι αν είναι δυνατόν ως πρωτοπόροι, με την υπόλοιπη Ευρώπη για μια «ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ».
    Ας κάνουμε σε κάτι ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ !! ΚΙ ας είναι τα απορρίμματά μας.

    ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 09:13 | ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

    Προσερχόμαστε στη διαδικασία της Διαβούλευσης για τη
    «Δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση επί του σχεδίου νόμου «Προώθηση της Ανακύκλωσης – Ενσωμάτωση των Οδηγιών 2018/851 της 30ής Μαΐου 2018 για την τροποποίηση της Οδηγίας 2008/98/ΕΚ για τα απόβλητα (EE L 150/109) και 2018/852 της 30ής Μαΐου 2018 για την τροποποίηση της Οδηγίας 94/62/ΕΚ για τις συσκευασίες και τα απορρίμματα συσκευασίας (EE L 150/141)», ποιάς όμως Διαβούλευσης;;
    Σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα στο άρθρο 61 του Ν.4622/2019 – ΦΕΚ 133/Α/7-8-2019.
    Άρθρο 61.Διαβούλευση
    1. Η διαβούλευση επιτυγχάνεται με τη δημοσιοποίηση, με πρόσφορα μέσα, της σχεδιαζόμενης ρύθμισης, με σκοπό την έγκαιρη ενημέρωση και συμμετοχή σε αυτήν κάθε ενδιαφερομένου. Υπόχρεη για την κίνηση της διαδικασίας διαβούλευσης είναι η Προεδρία της Κυβέρνησης, σε συνεργασία με την αρμόδια Υπηρεσία του Υπουργείου που έχει τη νομοθετική πρωτοβουλία.
    2. Η διαβούλευση επί των νομοσχεδίων γίνεται και μέσω του δικτυακού τόπου http://www.opengov.gr και διαρκεί δύο (2) εβδομάδες. Κατά τη φάση της διαβούλευσης αναρτάται στον δικτυακό τόπο προσχέδιο των διατάξεων του νομοσχεδίου καθώς και μία προκαταρκτική Ανάλυση Συνεπειών Ρύθμισης και παρέχεται η δυνατότητα κατ’ άρθρον σχολιασμού.
    3. Η διαβούλευση μπορεί να συντμηθεί μέχρι μία (1) εβδομάδα ή να επιμηκυνθεί για μία (1) ακόμη εβδομάδα, με εισήγηση του οικείου Υπουργού και έγκριση της Προεδρίας της Κυβέρνησης, για επαρκώς τεκμηριωμένους λόγους, οι οποίοι αναφέρονται στην έκθεση επί της δημόσιας διαβούλευσης που συνοδεύει τη ρύθμιση.
    4. Η Υπηρεσία Συντονισμού του οικείου Υπουργείου συντάσσει έκθεση επί της δημόσιας διαβούλευσης, στην οποία παρουσιάζονται ομαδοποιημένα τα σχόλια και οι προτάσεις όσων έλαβαν μέρος στη διαβούλευση και τεκμηριώνεται η ενσωμάτωσή τους ή μη στις τελικές διατάξεις. Η έκθεση εντάσσεται στην τελική Ανάλυση Συνεπειών Ρύθμισης του άρθρου 62 του παρόντος και συνοδεύει τη ρύθμιση κατά την κατάθεσή της στη Βουλή, αναρτάται στον δικτυακό τόπο στον οποίον έλαβε χώρα η διαβούλευση και αποστέλλεται με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο στις ηλεκτρονικές διευθύνσεις από τις οποίες προήλθαν τα σχόλια.
    Σύμφωνα λοιπόν με τη διάταξη της παραγράφου 2 θα έπρεπε να υπάρχουν εκτός του προσχεδίου των διατάξεων του νομοσχεδίου και όλες οι προβλέψεις ρύθμισης όπως διαλαμβάνονται στο ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ, ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΣΥΝΕΠΕΙΩΝ ΡΥΘΜΙΣΗΣ, ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ. Αθήνα 2020
    Και παρατίθενται στον πιο κάτω πίνακα.

    Πίνακας πεδίων ανά Ενότητα της Ανάλυσης
    ΕΝΟΤΗΤΑ
    Α. ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ 1 – 14
    B. ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 75 ΠΑΡ. 1 & 2 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ 15 – 16
    Γ. ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 75 ΠΑΡ. 3 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ 17
    Δ. ΕΚΘΕΣΗ ΓΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΕΠΕΙΩΝ 18 – 21
    Ε. ΕΚΘΕΣΗ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗΣ 22 – 23
    ΣΤ. ΕΚΘΕΣΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ 24 – 28
    Ζ. ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΟΥΜΕΝΩΝ Ή ΚΑΤΑΡΓΟΥΜΕΝΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ 29 – 30
    Η. ΕΚΘΕΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΗΣ ΡΥΘΜΙΣΗΣ 31 – 40
    Όλα όσα περιλαμβάνονται στον πιο πάνω πίνακα είναι αναγκαία από ουσιαστική και τυπική πλευρά ώστε ο οποιοσδήποτε θελήσει να εισέλθει στη διαβούλευση να έχει μια ολοκληρωμένη θεώρηση του αντικειμένου της αλλά και με τις πληροφορίες να είναι ευκολότερη η διαχείριση των θεμάτων.
    Προτείνουμε επί πλέον να υπάρχουν σε έναν άλλον πίνακα οι Νόμοι, τα ΠΔ, οι ΚΥΑ, οι Υπουργ. Αποφάσεις κλπ. με όλες τις τυχόν τροποποιήσεις, συμπληρώσεις και καταργήσεις, όπως επίσης οι αντίστοιχες Οδηγίες και αποφάσεις της ΕΕ με τις αλλαγές που έχουν τροποποιηθεί κλπ..
    Δηλαδή όλο το «οπλοστάσιο» των Νόμων κλπ. σε μορφή και διάταξη ώστε με ένα πάτημα στον αντίστοιχο Νόμο κλπ να εμφανίζεται και ο Νόμος κλπ. σε πλήρη μορφή και να παραπέμπει στην αντίστοιχή διάταξη που πρόκειται να αναφερθεί και εισάγεται προς διαβούλευση.
    Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ακριβώς ή περίπου, η μορφή που πρωτοεμφανίστηκε η διαβούλευση πριν από 10 περίπου χρόνια (αφορούσε στην περίπτωση των Κρατικών Αυτοκινήτων του Πρωθυπουργού των Υπουργών κλπ.).
    Σήμερα η τεχνολογία προσφέρει πολλές άλλες δυνατότητες παρουσιάσεων π.χ pdf , πίνακες, στατιστικές, εικόνες και πλήθος άλλων μέσων για να μην είναι μια ξηρά παράθεση ατεκμηρίωτων γνωμών και σχολίων. Να είναι μια ζωντανή συμμετοχή απόψεων, γνώσεων κλπ.. Όσες περισσότερες γνώμες και απόψεις τόσο ο διάλογος εμπλουτίζεται.
    Επίσης πρέπει να υπάρξει μια τροποποίηση της Παρ. 2 του άρθρου 61 και όπου αλλού χρειάζεται ώστε να αυξηθεί ο χρόνος διαβούλευσης. Διότι ενώ υπάρχει άφθονος χρόνος αλλά και εμπειρία των νομοπαρασκευαστικών επιτροπών οι πολίτες ούτε καν γνωρίζουν πράγματα και διαδικασίες που έπρεπε να γνωρίζουν. Πώς να συμμετάσχουν σε ένα νομοθέτημα αφού ομολογείται ότι ακόμα και οι νομικοί πολλές φορές αδυνατούν να ακολουθήσουν.
    Επί τέλους θα πρέπει να εφαρμοστούν οι πρόνοιες και διαδικασίες της παραγράφου 4 του άρθρου 61 σε όλες τις πτυχές του, ώστε να γνωρίζει ο κάθε πολίτης που συμμετείχε ότι ακούστηκε πραγματικά και υπήρξε τεκμηριωμένη απάντηση, όσο αυτό είναι δυνατόν να υπάρξει αντικειμενικότητα, σε πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων.
    Αυτές οι παρατηρήσεις μας ως προς τις διαδικασίες των διαβουλεύσεων. Θέλουμε διαβουλεύσεις αντάξιες των καιρών μας.
    Μας είναι αδύνατον να ανταποκριθούμε με ΕΥΘΥΝΗ στην κατ’ άρθρο σχολίαση των 70 άρθρων που έχουν χαρακτήρα ΚΩΔΙΚΑ, για αυτό η παρέμβασή μας θα είναι Γενική και θα κατατεθεί στο ΑΡΘΡΟ 1 του νομοσχεδίου παραθέτοντας τις ΒΑΣΙΚΕΣ αρχές της ανακύκλωσης.
    ΕΠΙΓΡΑΜΑΤΙΚΑ:
    1ον Η «ΔΙΑΛΟΓΗ στην ΠΗΓΗ» είναι το Α & Ω στη διαχείριση γενικώς των απορριμμάτων μας. Στο σχετικό άρθρο του νομοσχεδίου η «ΔΙΑΛΟΓΗ στην ΠΗΓΗ» έχει την ΑΧΡΩΜΗ ονομασία «Χωριστή Διαλογή».
    «ΔΙΑΛΟΓΗ στην ΠΗΓΗ» σημαίνει ακριβώς αυτό: ότι εκεί που παράγεται το απόρριμμα μας (στο σπίτι μας, στην επιχείρηση η στο γραφείο) εκεί το διαχειριζόμαστε. Διαλέγουμε ρεύμα, υπάρχουν 4 ρεύματα – βιοαποδομήσιμα, ανακυκλώσιμες συσκευασίες, χαρτί, μέταλλα κάθε είδους και γυαλί» αρκεί να είναι ΚΑΘΑΡΑ!! Και ένα ρεύμα για τα άχρηστα ή βρώμικα περίπου το 10-15% του συνόλου.
    Το απλό παρουσιάζεται απίστευτα σύνθετο που δύσκολα μπορεί να υλοποιηθεί στην πράξη τόσο με το Νομοσχέδιο αυτό που θα γίνει Νόμος όσο και σε άλλους ήδη ισχύοντες σχετικούς Νόμους, με αποτέλεσμα, να «πετάμε τη μπάλα (τα απορρίμματα μας) κάθε φορά στην εξέδρα».
    Με δύο σταράτες κουβέντες, για τη «ΔΙΑΛΟΓΗ στην ΠΗΓΗ», είμαστε ΝΟΜΙΚΑ υπόχρεοι όλοι μας, ΠΟΛΙΤΕΙΑ κι ΠΟΛΙΤΕΣ.
    Πρέπει να έχει προηγηθεί ενημέρωση από τις αντίστοιχες υπηρεσίες των Δήμων οι οποίοι έχουν υποχρέωση να διαθέτουν τις υποδομές, για την ολοκλήρωση της «ΔΙΑΛΟΓΗΣ στην ΠΗΓΗ» και την περιβαλλοντικά ασφαλή διαχείριση των πέντε ρευμάτων χωρίς ΚΑΥΣΕΙΣ.
    Τα 71 άρθρα του Νομοσχεδίου για τη διαχείριση των Αστικών Απορριμμάτων θεωρούμε ότι είναι πάρα πολλά και ικανά να θολώνουν το πεδίο της διαχείρισης των Αστικών Απορριμμάτων μας στο διηνεκές δημιουργώντας, παράθυρα, παραθυράκια και «τρυπίτσες» για να μη γίνει ΠΟΤΕ ορθολογική διαχείριση των Αστικών Απορριμμάτων μας.
    2ον Αν θέλουμε για να μπορέσουμε να συμμαζέψουμε τα πράγματα και να προχωρήσουμε άμεσα με τα απορρίμματα ΠΡΕΠΕΙ να υπάρξει ένας:
    «ΕΝΙΑΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ & ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΡΕΥΜΑΤΑ».
    Χωρισμένος σε κεφάλαια των Αστικών Στερεών Απορριμμάτων απλών και επικίνδυνων και για κάθε ρεύμα στα πρότυπα του Κ.Ο.Κ και όλων των Κωδίκων που θα είναι, σαφής, απλός, περιεκτικός και ΝΟΜΙΚΑ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ για όλους.
    Αυτός ο ΕΝΙΑΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ως σχέδιο θα τεθεί σε ενδελεχέστατη διαβούλευση σε όλα τα επίπεδα και τελικά θα αποτελέσει την πυξίδα του τί πρέπει να κάνει και πώς ο καθένας μας και τελικά θα νομοθετηθεί είτε ως Νόμος είτε ως Π.Δ.
    Αν δεν υπάρξει ένας τέτοιος Κώδικας ΜΑΤΑΙΟΠΟΝΟΥΜΕ.
    Η διαχείριση των απορριμμάτων, ότι και αν προσπαθήσουμε να κάνουμε, θα αποβεί μια αποτυχία.
    3ον Υπάρχει το ΣΟΒΑΡΩΤΑΤΟ θέμα της ΚΑΥΣΗΣ (Εγκαταστάσεις Αποτέφρωσης που προορίζονται για την επεξεργασία στερεών αποβλήτων) η οποία επιτρέπεται μόνον εφ όσον η ενεργειακή τους απόδοση ισούται ή υπερβαίνει, σύμφωνα με όσους υπολογισμούς αναφέρονται στο Παράρτημα ΙΙ με τον τίτλο ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΑΝΑΚΤΗΣΗΣ και κωδικό R1 της Οδηγίας 2008/98/ του ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ.
    Στις παρατηρήσεις που παρατίθενται για το θέμα αυτό γίνεται πλήρης ανάλυση σε ποιες περιπτώσεις επιτρέπονται σύμφωνα με τον αναφερόμενο τύπο.
    Βλέπετε σελ. L 312/24 της Επίσημης Εφημερίδας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
    Στο άρθρο 19 του νομοσχεδίου αναφέρεται:
    1. Κατ΄ εξαίρεση επιτρέπονται παρεκκλίσεις από την παρ. 2, υπό την προϋπόθεση ότι πληρούται τουλάχιστον ένας από τους ακόλουθους όρους:
    α) η κοινή συγκέντρωση ορισμένων τύπων αποβλήτων δεν επηρεάζει τη δυνατότητά τους να υποβάλλονται σε προετοιμασία για επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωση ή άλλες εργασίες ανάκτησης, σύμφωνα με το άρθρο 29 και το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται με τις εργασίες αυτές είναι συγκρίσιμης ποιότητας με εκείνο που επιτυγχάνεται με τη χωριστή συλλογή,
    β) η χωριστή συλλογή δεν παράγει τα καλύτερα δυνατά περιβαλλοντικά αποτελέσματα λαμβανομένων υπόψη των συνολικών περιβαλλοντικών επιπτώσεων της διαχείρισης των σχετικών ροών αποβλήτων,
    γ) δεν είναι τεχνικά εφικτή η χωριστή συλλογή στο πλαίσιο των ορθών πρακτικών συλλογής των αποβλήτων,
    δ) η χωριστή συλλογή θα είχε δυσανάλογο οικονομικό κόστος, λαμβανομένων υπόψη του κόστους από τις επιπτώσεις της συλλογής και επεξεργασίας ανάμικτων αποβλήτων στο περιβάλλον και στην υγεία, των δυνατοτήτων για βελτίωση της αποτελεσματικότητας της συλλογής και επεξεργασίας αποβλήτων, των εσόδων από τις πωλήσεις δευτερογενών πρώτων υλών, καθώς και από την εφαρμογή της αρχής «ο ρυπαίνων πληρώνει» και της διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού.
    Αυτή η εξαίρεση τέθηκε αυθαίρετα χωρίς να ληφθούν υπ’ όψη οι προβλέψεις του ανωτέρω αναφερόμενου Παραρτήματος ΙΙ της Οδηγίας 2008/98/ΕΚ.
    Τελικά πάρθηκε η απόφαση απολιγνητοποίησης για να οδηγηθούμε στην ΚΑΥΣΗ; Να σπαταλήσουμε δηλ. 850 εκατομμύρια ΕΥΡΩ για τη δημιουργία εργοστασίων ΚΑΥΣΗΣ με όλες τις υγειονομικές επιβαρύνσεις και οικονομικές αστοχίες; Με τα 850 εκατομμύρια ΕΥΡΩ μπορούμε να «στήσουμε» το καλύτερο σύστημα διαλογής και επεξεργασίας των απορριμμάτων μας.
    Αυτό δεν μπορεί να γίνει δεκτό. Ας αποδειχθεί πρώτα ότι είναι νόμιμο και οικονομικά επιτρεπταίο και κατόπιν το συζητάμε αν είναι και η ορθή και λογική λύση για τα απορρίμματά μας.

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 08:48 | ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

    Προσερχόμαστε στη διαδικασία της Διαβούλευσης για τη
    «Δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση επί του σχεδίου νόμου «Προώθηση της Ανακύκλωσης – Ενσωμάτωση των Οδηγιών 2018/851 της 30ής Μαΐου 2018 για την τροποποίηση της Οδηγίας 2008/98/ΕΚ για τα απόβλητα (EE L 150/109) και 2018/852 της 30ής Μαΐου 2018 για την τροποποίηση της Οδηγίας 94/62/ΕΚ για τις συσκευασίες και τα απορρίμματα συσκευασίας (EE L 150/141)», ποιάς όμως Διαβούλευσης;;
    Σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα στο άρθρο 61 του Ν.4622/2019 – ΦΕΚ 133/Α/7-8-2019.
    Άρθρο 61.Διαβούλευση
    1. Η διαβούλευση επιτυγχάνεται με τη δημοσιοποίηση, με πρόσφορα μέσα, της σχεδιαζόμενης ρύθμισης, με σκοπό την έγκαιρη ενημέρωση και συμμετοχή σε αυτήν κάθε ενδιαφερομένου. Υπόχρεη για την κίνηση της διαδικασίας διαβούλευσης είναι η Προεδρία της Κυβέρνησης, σε συνεργασία με την αρμόδια Υπηρεσία του Υπουργείου που έχει τη νομοθετική πρωτοβουλία.
    2. Η διαβούλευση επί των νομοσχεδίων γίνεται και μέσω του δικτυακού τόπου http://www.opengov.gr και διαρκεί δύο (2) εβδομάδες. Κατά τη φάση της διαβούλευσης αναρτάται στον δικτυακό τόπο προσχέδιο των διατάξεων του νομοσχεδίου καθώς και μία προκαταρκτική Ανάλυση Συνεπειών Ρύθμισης και παρέχεται η δυνατότητα κατ’ άρθρον σχολιασμού.
    3. Η διαβούλευση μπορεί να συντμηθεί μέχρι μία (1) εβδομάδα ή να επιμηκυνθεί για μία (1) ακόμη εβδομάδα, με εισήγηση του οικείου Υπουργού και έγκριση της Προεδρίας της Κυβέρνησης, για επαρκώς τεκμηριωμένους λόγους, οι οποίοι αναφέρονται στην έκθεση επί της δημόσιας διαβούλευσης που συνοδεύει τη ρύθμιση.
    4. Η Υπηρεσία Συντονισμού του οικείου Υπουργείου συντάσσει έκθεση επί της δημόσιας διαβούλευσης, στην οποία παρουσιάζονται ομαδοποιημένα τα σχόλια και οι προτάσεις όσων έλαβαν μέρος στη διαβούλευση και τεκμηριώνεται η ενσωμάτωσή τους ή μη στις τελικές διατάξεις. Η έκθεση εντάσσεται στην τελική Ανάλυση Συνεπειών Ρύθμισης του άρθρου 62 του παρόντος και συνοδεύει τη ρύθμιση κατά την κατάθεσή της στη Βουλή, αναρτάται στον δικτυακό τόπο στον οποίον έλαβε χώρα η διαβούλευση και αποστέλλεται με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο στις ηλεκτρονικές διευθύνσεις από τις οποίες προήλθαν τα σχόλια.
    Σύμφωνα λοιπόν με τη διάταξη της παραγράφου 2 θα έπρεπε να υπάρχουν εκτός του προσχεδίου των διατάξεων του νομοσχεδίου και όλες οι προβλέψεις ρύθμισης όπως διαλαμβάνονται στο ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ, ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΣΥΝΕΠΕΙΩΝ ΡΥΘΜΙΣΗΣ, ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ. Αθήνα 2020
    Και παρατίθενται στον πιο κάτω πίνακα.

    Πίνακας πεδίων ανά Ενότητα της Ανάλυσης
    ΕΝΟΤΗΤΑ
    Α. ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ 1 – 14
    B. ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 75 ΠΑΡ. 1 & 2 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ 15 – 16
    Γ. ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 75 ΠΑΡ. 3 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ 17
    Δ. ΕΚΘΕΣΗ ΓΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΕΠΕΙΩΝ 18 – 21
    Ε. ΕΚΘΕΣΗ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗΣ 22 – 23
    ΣΤ. ΕΚΘΕΣΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ 24 – 28
    Ζ. ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΟΥΜΕΝΩΝ Ή ΚΑΤΑΡΓΟΥΜΕΝΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ 29 – 30
    Η. ΕΚΘΕΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΗΣ ΡΥΘΜΙΣΗΣ 31 – 40
    Όλα όσα περιλαμβάνονται στον πιο πάνω πίνακα είναι αναγκαία από ουσιαστική και τυπική πλευρά ώστε ο οποιοσδήποτε θελήσει να εισέλθει στη διαβούλευση να έχει μια ολοκληρωμένη θεώρηση του αντικειμένου της αλλά και με τις πληροφορίες να είναι ευκολότερη η διαχείριση των θεμάτων.
    Προτείνουμε επί πλέον να υπάρχουν σε έναν άλλον πίνακα οι Νόμοι, τα ΠΔ, οι ΚΥΑ, οι Υπουργ. Αποφάσεις κλπ. με όλες τις τυχόν τροποποιήσεις, συμπληρώσεις και καταργήσεις, όπως επίσης οι αντίστοιχες Οδηγίες και αποφάσεις της ΕΕ με τις αλλαγές που έχουν τροποποιηθεί κλπ..
    Δηλαδή όλο το «οπλοστάσιο» των Νόμων κλπ. σε μορφή και διάταξη ώστε με ένα πάτημα στον αντίστοιχο Νόμο κλπ να εμφανίζεται και ο Νόμος κλπ. σε πλήρη μορφή και να παραπέμπει στην αντίστοιχή διάταξη που πρόκειται να αναφερθεί και εισάγεται προς διαβούλευση.
    Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ακριβώς ή περίπου, η μορφή που πρωτοεμφανίστηκε η διαβούλευση πριν από 10 περίπου χρόνια (αφορούσε στην περίπτωση των Κρατικών Αυτοκινήτων του Πρωθυπουργού των Υπουργών κλπ.).
    Σήμερα η τεχνολογία προσφέρει πολλές άλλες δυνατότητες παρουσιάσεων π.χ pdf , πίνακες, στατιστικές, εικόνες και πλήθος άλλων μέσων για να μην είναι μια ξηρά παράθεση ατεκμηρίωτων γνωμών και σχολίων. Να είναι μια ζωντανή συμμετοχή απόψεων, γνώσεων κλπ.. Όσες περισσότερες γνώμες και απόψεις τόσο ο διάλογος εμπλουτίζεται.
    Επίσης πρέπει να υπάρξει μια τροποποίηση της Παρ. 2 του άρθρου 61 και όπου αλλού χρειάζεται ώστε να αυξηθεί ο χρόνος διαβούλευσης. Διότι ενώ υπάρχει άφθονος χρόνος αλλά και εμπειρία των νομοπαρασκευαστικών επιτροπών οι πολίτες ούτε καν γνωρίζουν πράγματα και διαδικασίες που έπρεπε να γνωρίζουν. Πώς να συμμετάσχουν σε ένα νομοθέτημα αφού ομολογείται ότι ακόμα και οι νομικοί πολλές φορές αδυνατούν να ακολουθήσουν.
    Επί τέλους θα πρέπει να εφαρμοστούν οι πρόνοιες και διαδικασίες της παραγράφου 4 του άρθρου 61 σε όλες τις πτυχές του, ώστε να γνωρίζει ο κάθε πολίτης που συμμετείχε ότι ακούστηκε πραγματικά και υπήρξε τεκμηριωμένη απάντηση, όσο αυτό είναι δυνατόν να υπάρξει αντικειμενικότητα, σε πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων.
    Αυτές οι παρατηρήσεις μας ως προς τις διαδικασίες των διαβουλεύσεων. Θέλουμε διαβουλεύσεις αντάξιες των καιρών μας.
    Μας είναι αδύνατον να ανταποκριθούμε με ΕΥΘΥΝΗ στην κατ’ άρθρο σχολίαση των 70 άρθρων που έχουν χαρακτήρα ΚΩΔΙΚΑ, για αυτό η παρέμβασή μας θα είναι Γενική και θα κατατεθεί στο ΑΡΘΡΟ 1 του νομοσχεδίου παραθέτοντας τις ΒΑΣΙΚΕΣ αρχές της ανακύκλωσης.
    ΕΠΙΓΡΑΜΑΤΙΚΑ:
    1ον Η «ΔΙΑΛΟΓΗ στην ΠΗΓΗ» είναι το Α & Ω στη διαχείριση γενικώς των απορριμμάτων μας. Στο σχετικό άρθρο του νομοσχεδίου η «ΔΙΑΛΟΓΗ στην ΠΗΓΗ» έχει την ΑΧΡΩΜΗ ονομασία «Χωριστή Διαλογή».
    «ΔΙΑΛΟΓΗ στην ΠΗΓΗ» σημαίνει ακριβώς αυτό: ότι εκεί που παράγεται το απόρριμμα μας (στο σπίτι μας, στην επιχείρηση η στο γραφείο) εκεί το διαχειριζόμαστε. Διαλέγουμε ρεύμα, υπάρχουν 4 ρεύματα – βιοαποδομήσιμα, ανακυκλώσιμες συσκευασίες, χαρτί, μέταλλα κάθε είδους και γυαλί» αρκεί να είναι ΚΑΘΑΡΑ!! Και ένα ρεύμα για τα άχρηστα ή βρώμικα περίπου το 10-15% του συνόλου.
    Το απλό παρουσιάζεται απίστευτα σύνθετο που δύσκολα μπορεί να υλοποιηθεί στην πράξη τόσο με το Νομοσχέδιο αυτό που θα γίνει Νόμος όσο και σε άλλους ήδη ισχύοντες σχετικούς Νόμους, με αποτέλεσμα, να «πετάμε τη μπάλα (τα απορρίμματα μας) κάθε φορά στην εξέδρα».
    Με δύο σταράτες κουβέντες, για τη «ΔΙΑΛΟΓΗ στην ΠΗΓΗ», είμαστε ΝΟΜΙΚΑ υπόχρεοι όλοι μας, ΠΟΛΙΤΕΙΑ κι ΠΟΛΙΤΕΣ.
    Πρέπει να έχει προηγηθεί ενημέρωση από τις αντίστοιχες υπηρεσίες των Δήμων οι οποίοι έχουν υποχρέωση να διαθέτουν τις υποδομές, για την ολοκλήρωση της «ΔΙΑΛΟΓΗΣ στην ΠΗΓΗ» και την περιβαλλοντικά ασφαλή διαχείριση των πέντε ρευμάτων χωρίς ΚΑΥΣΕΙΣ.
    Τα 71 άρθρα του Νομοσχεδίου για τη διαχείριση των Αστικών Απορριμμάτων θεωρούμε ότι είναι πάρα πολλά και ικανά να θολώνουν το πεδίο της διαχείρισης των Αστικών Απορριμμάτων μας στο διηνεκές δημιουργώντας, παράθυρα, παραθυράκια και «τρυπίτσες» για να μη γίνει ΠΟΤΕ ορθολογική διαχείριση των Αστικών Απορριμμάτων μας.
    2ον Αν θέλουμε για να μπορέσουμε να συμμαζέψουμε τα πράγματα και να προχωρήσουμε άμεσα με τα απορρίμματα ΠΡΕΠΕΙ να υπάρξει ένας:
    «ΕΝΙΑΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ & ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΡΕΥΜΑΤΑ».
    Χωρισμένος σε κεφάλαια των Αστικών Στερεών Απορριμμάτων απλών και επικίνδυνων και για κάθε ρεύμα στα πρότυπα του Κ.Ο.Κ και όλων των Κωδίκων που θα είναι, σαφής, απλός, περιεκτικός και ΝΟΜΙΚΑ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ για όλους.
    Αυτός ο ΕΝΙΑΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ως σχέδιο θα τεθεί σε ενδελεχέστατη διαβούλευση σε όλα τα επίπεδα και τελικά θα αποτελέσει την πυξίδα του τί πρέπει να κάνει και πώς ο καθένας μας και τελικά θα νομοθετηθεί είτε ως Νόμος είτε ως Π.Δ.
    Αν δεν υπάρξει ένας τέτοιος Κώδικας ΜΑΤΑΙΟΠΟΝΟΥΜΕ.
    Η διαχείριση των απορριμμάτων, ότι και αν προσπαθήσουμε να κάνουμε, θα αποβεί μια αποτυχία.
    3ον Υπάρχει το ΣΟΒΑΡΩΤΑΤΟ θέμα της ΚΑΥΣΗΣ (Εγκαταστάσεις Αποτέφρωσης που προορίζονται για την επεξεργασία στερεών αποβλήτων) η οποία επιτρέπεται μόνον εφ όσον η ενεργειακή τους απόδοση ισούται ή υπερβαίνει, σύμφωνα με όσους υπολογισμούς αναφέρονται στο Παράρτημα ΙΙ με τον τίτλο ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΑΝΑΚΤΗΣΗΣ και κωδικό R1 της Οδηγίας 2008/98/ του ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ.
    Στις παρατηρήσεις που παρατίθενται για το θέμα αυτό γίνεται πλήρης ανάλυση σε ποιες περιπτώσεις επιτρέπονται σύμφωνα με τον αναφερόμενο τύπο.
    Βλέπετε σελ. L 312/24 της Επίσημης Εφημερίδας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
    Στο άρθρο 19 του νομοσχεδίου αναφέρεται:
    1. Κατ΄ εξαίρεση επιτρέπονται παρεκκλίσεις από την παρ. 2, υπό την προϋπόθεση ότι πληρούται τουλάχιστον ένας από τους ακόλουθους όρους:
    α) η κοινή συγκέντρωση ορισμένων τύπων αποβλήτων δεν επηρεάζει τη δυνατότητά τους να υποβάλλονται σε προετοιμασία για επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωση ή άλλες εργασίες ανάκτησης, σύμφωνα με το άρθρο 29 και το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται με τις εργασίες αυτές είναι συγκρίσιμης ποιότητας με εκείνο που επιτυγχάνεται με τη χωριστή συλλογή,
    β) η χωριστή συλλογή δεν παράγει τα καλύτερα δυνατά περιβαλλοντικά αποτελέσματα λαμβανομένων υπόψη των συνολικών περιβαλλοντικών επιπτώσεων της διαχείρισης των σχετικών ροών αποβλήτων,
    γ) δεν είναι τεχνικά εφικτή η χωριστή συλλογή στο πλαίσιο των ορθών πρακτικών συλλογής των αποβλήτων,
    δ) η χωριστή συλλογή θα είχε δυσανάλογο οικονομικό κόστος, λαμβανομένων υπόψη του κόστους από τις επιπτώσεις της συλλογής και επεξεργασίας ανάμικτων αποβλήτων στο περιβάλλον και στην υγεία, των δυνατοτήτων για βελτίωση της αποτελεσματικότητας της συλλογής και επεξεργασίας αποβλήτων, των εσόδων από τις πωλήσεις δευτερογενών πρώτων υλών, καθώς και από την εφαρμογή της αρχής «ο ρυπαίνων πληρώνει» και της διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού.
    Αυτή η εξαίρεση τέθηκε αυθαίρετα χωρίς να ληφθούν υπ’ όψη οι προβλέψεις του ανωτέρω αναφερόμενου Παραρτήματος ΙΙ της Οδηγίας 2008/98/ΕΚ.
    Τελικά πάρθηκε η απόφαση απολιγνητοποίησης για να οδηγηθούμε στην ΚΑΥΣΗ; Να σπαταλήσουμε δηλ. 850 εκατομμύρια ΕΥΡΩ για τη δημιουργία εργοστασίων ΚΑΥΣΗΣ με όλες τις υγειονομικές επιβαρύνσεις και οικονομικές αστοχίες; Με τα 850 εκατομμύρια ΕΥΡΩ μπορούμε να «στήσουμε» το καλύτερο σύστημα διαλογής και επεξεργασίας των απορριμμάτων μας.
    Αυτό δεν μπορεί να γίνει δεκτό. Ας αποδειχθεί πρώτα ότι είναι νόμιμο και οικονομικά επιτρεπτ’εο και κατόπιν το συζητάμε αν είναι και η ορθή και λογική λύση για τα απορρίμματά μας.

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 00:16 | Πολυχρονάκη Σόνια

    ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΥΣΗ ΤΩΝ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ
    Τα βαρέα μέταλλα που δεν καίγονται συσσωρεύονται στην ατμόσφαιρα, στα φυτά, στο έδαφος. ΕΙΝΑΙ ΚΑΡΚΙΝΟΓΟΝΑ ΤΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΚΟΝΤΑ ΣΤΙΣ ΤΣΙΜΕΝΤΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΥΣΗΣ.
    ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ
    Ενημέρωση των πολιτών και εκπαίδευση στα σχολεία με στόχο την εκτενέστερη χρήση επαναχρηποίησιμων συσκευασιών και προϊόντων
    ΝΑΙ ΣΤΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΜΗ ΑΝΑΚΥΚΛΩΜΕΝΩΝ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΩΝ
    ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΤΟΧΕΥΕΙ ΠΡΩΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ,ΜΕΤΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΥΣΗ ΤΩΝ ΥΠΟΛΛΗΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΎΜΕΝΕΣ ΔΥΟ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ
    ΝΑΙ ΣΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΣΗΜΕΙΩΝ
    Σημεία τα οποία θα υπάρχουν σε όλη την πόλη,θα είναι προσιτά στους πολίτες και θα έχουν διαφορετικούς κάδους για τα διαφορετικά υλικά(πλαστικό, γυαλί, αλουμίνιο,οργανικά υπολείμματα κτλ)

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 00:09 | Σπύρος Παχός

    Όχι στην καύση ναι στην ανακύκλωση . Η διάταξη αυτή επιβαρύνει το περιβάλλον .

  • 4 Δεκεμβρίου 2020, 00:44 | Σπύρος Παχός

    Όχι στην καύση σκουπιδιών , η λύση εναι η ανακύκλωση και όχι η περαιτέρω επιβάρυνση του περιβάλλοντος με την καύση .

  • 3 Δεκεμβρίου 2020, 23:41 | Χαρης

    ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΥΣΗ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ
    ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΦΥΛΗ
    ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΤΕΣ

    Κάθε περιφερειακή ενότητα να αναλάβει μόνη της την διαχείριση των απορριμάτων της, μόνο έτσι θα προσέχουν οι δημότες και θα ξεκινήσουν την ανακύκλωση.
    Όταν τα πετάμε όλα στην Δυτική Αττική γιατί να ενδιαφερθούν οι δημότες των υπολοίπων περιφερειών ?
    Στο εξωτερικό υπάρχουν μονάδες επεξεργασίας των απορριμάτων ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ ! Πολλά χρόνια τώρα . Γιατί δεν κοιτάμε τι κάνουν πιο ανεπτυγμένες χώρες και να ζητήσουμε βοήθεια από επιχειρήσεις στο εξωτερικό που κάνουν πολλά χρόνια αυτή την δουλειά ώστε να μας δώσουν τα μέσα και την τεχνογνωσία?Σαν να προσπαθούμε να ανακαλύψουμε μόνοι μας τον τροχό από την αρχή όταν οι άλλοι έχουν και το κάρο έτοιμο. Πότε επιτέλους θα πάψουμε να σπαταλάμε εκατομμύρια σε μεγαλο-εργολάβους σκουπιδιών ?
    Ριζική αλλαγή στην διαχείριση ΑΜΕΣΑ !

    Ένας Δημότης Άνω Λιοσίων….

  • 3 Δεκεμβρίου 2020, 21:39 | ΔΥΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

    ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ

    στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο του ΥΠΕΝ, με τίτλο:
    «Προώθηση της Ανακύκλωσης-Ενσωμάτωση των οδηγιών 2018/851 της 30ής Μαΐου 2018 για την τροποποίηση της Οδηγίας 2008/98/ΕΚ για τα απόβλητα (EE L 150/109) και 2018/852 της 30ής Μαΐου 2018 για την τροποποίηση της Οδηγίας 94/62/ΕΚ για τις συσκευασίες και τα απορρίμματα συσκευασίας ( EE L 150/141)»

    Για πολλά χρόνια, τα θέματα της ανακύκλωσης ρυθμίζονταν από το ν. 2939/2001, με τίτλο «Συσκευασίες και εναλλακτική διαχείριση συσκευασιών και άλλων προϊόντων – ίδρυση ΕΟΕΔΣΑΠ και άλλες διατάξεις». Προϊόν αυτού του νομοθετικού πλαισίου, σε συνδυασμό με τις κάθε φορά κυβερνητικές επιλογές, ήταν η παράδοση του τομέα της ανακύκλωσης στους ιδιώτες – μεγάλους παραγωγούς, η εγκαθίδρυση καθεστώτος πλήρους αδιαφάνειας και ανυποληψίας και τα πενιχρά αποτελέσματα, με ποσοστά που ελάχιστα ξεπέρασαν το 5%, στον τομέα των αστικών αποβλήτων.

    Το πλαίσιο αυτό αναθεωρήθηκε με το ν. 4496/2017, με τίτλο «Τροποποίηση του ν. 2939/2001 για την εναλλακτική διαχείριση των συσκευασιών και άλλων προϊόντων, προσαρμογή στην Οδηγία 2015/720/ΕΕ, ρύθμιση θεμάτων του Ελληνικού Οργανισμού Ανακύκλωσης και άλλες διατάξεις». Είχε προηγηθεί η έγκριση του Εθνικού Σχεδίου Διαχείρισης Αποβλήτων (ΕΣΔΑ), το Δεκέμβρη του 2015, που ενσωμάτωνε σε μεγάλο βαθμό την κινηματική αντίληψη της αποκεντρωμένης διαχείρισης με έμφαση στην πρόληψη και στη προδιαλογή των υλικών, την οποία είχε οδηγηθεί να υιοθετήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αναζητώντας ένα πειστικό αντίλογο απέναντι στις, μέχρι τότε, κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις. Ο ν. 4496/2017 αποδείχθηκε ένα μεγάλο «φιάσκο», αφού δεν υπήρχε καμία πολιτική βούληση να υποστηριχθεί και να υλοποιηθεί το ΕΣΔΑ του 2015, ούτε και να αλλάξει το καθεστώς της ανακύκλωσης, το οποίο παραμένει -μέχρι σήμερα- αναλλοίωτο στα βασικά του σημεία.

    Δε μας προξένησε καμία εντύπωση το γεγονός ότι η κυβέρνηση της ΝΔ έσπευσε να καταργήσει αμέσως το ΕΣΔΑ του 2015, αλλάζοντας πλήρως τη φιλοσοφία του, ξαναγυρνώντας στο συγκεντρωτισμό, στις ιδιωτικοποιήσεις, στις σχέσεις «συμπάθειας» για τα σύμμεικτα, στη συγκρατημένη στάση απέναντι στην ανακύκλωση και, κυρίως, στην επαναφορά του μοντέλου της καύσης. Αφού πρώτα είχε φροντίσει να εντάξει -με έμφαση- την καύση απορριμματογενών υλικών στο Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ), που κυρώθηκε στις 31/12/2019.

    Από αυτή τη σκοπιά αντιμετωπίζουμε το, υπό διαβούλευση, σχέδιο νόμου, που επιχειρεί μια αντίστοιχη «τακτοποίηση» και στον τομέα της ανακύκλωσης, παρότι -όπως προαναφέρθηκε- το έδαφος είναι, ήδη, «στρωμένο». Η επίκληση της ενσωμάτωσης των οδηγιών 850 και 851 του 2018 (άραγε, γιατί όχι και της 850 για την ταφή;) αποδεικνύεται ένα καλό πρόσχημα για την παγίωση της κυριαρχίας των ιδιωτικών συστημάτων «εναλλακτικής» διαχείρισης συσκευασιών και για την επέκταση της λογικής της καύσης, εκτός από τα προϊόντα της επεξεργασίας σύμμεικτων απορριμμάτων σε μονάδες μηχανικής επεξεργασίας και στα υπολείμματα των Κέντρων Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (ΚΔΑΥ). Το ΔΥΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ, από το 2016, έχει επισημάνει αυτήν την επιδίωξη, αποκαλύπτοντας δημόσια την προσπάθεια της εταιρείας WATT ΑΕ να επανασυστήσει το καμένο ΚΔΑΥ στη Φυλή, σε μονάδα «διαλογής», που θα παράγει και καύσιμη πρώτη ύλη.

    Αν το περιεχόμενο του σχεδίου νόμου ανταποκρίνονταν, στοιχειωδώς, στο «περιτύλιγμά» του, θα έπρεπε να υπάρχουν άρθρα σχετικά με την προώθηση της πρόληψης, της επαναχρησιμοποίησης και της ανακύκλωσης των στερεών αποβλήτων, άρθρα για τη στήριξη των δήμων (με χρηματοδότηση, εκπαιδευμένο προσωπικό, δημόσιες – δημοτικές υποδομές ανακύκλωσης και κομποστοποίησης, δυνατότητα διάθεσης και αξιοποίησης των ανακτώμενων υλικών, ευχέρεια χωροθέτησης απλών υποδομών ανακύκλωσης κ.ά.), άρθρα για την ανάκτηση του δημόσιου χαρακτήρα της ανακύκλωσης και την αναγνώριση του τέλους ανακύκλωσης ως δημόσιου πόρου και άρθρα για τη διασφάλιση της επίτευξης των στόχων που υιοθετούνται υποχρεωτικά από την κοινοτική οδηγία 2018/851, στα άρθρα 23 («προετοιμασία για επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση») και 62 «Ποσοτικοί στόχοι για την ανακύκλωση των απόβλητων συσκευασιών και την επαναχρησιμοποίηση»), στα οποία, μεταξύ άλλων, μπαίνουν και οι στόχοι για επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση με προδιαλογή των υλικών στο 55% το 2025, στο 60% το 2030 και στο 65% το 2035.

    Αντίθετα, το σχέδιο νόμου, μόνο επιφανειακά δείχνει ότι υιοθετεί μέτρα για την προώθηση της επαναχρησιμοποίησης , ανακύκλωσης σε άρθρα, όπως το 11 («Πρόληψη Αποβλήτων»), όπου οι δήμοι με πληθυσμό άνω των 20.000 κατοίκων υποχρεούνται να δημιουργήσουν Κέντρα δημιουργικής επαναχρησιμοποίησης υλικών (ΚΔΕΥ) – κτήρια για συγκέντρωση και διαχείριση μεταχειρισμένων υλικών (και πάλι χωρίς καμία πρόβλεψη για υποδομές και προσωπικό), το 25 («Χωριστή συλλογή και ανακύκλωση στις σχολικές μονάδες»), το 26 («Πράσινα σημεία»), το 30 («Απόβλητα Εκσκαφών, Κατασκευών και Κατεδαφίσεων – ΑΕΚΚ»), αφού με άλλες διατάξεις του «ναρκοθετεί» την υπόθεση της επαναχρησιμοποίησης και της ανακύκλωσης των υλικών, εξειδικεύοντας τις βασικές κατευθύνσεις του νέου Εθνικού σχεδίου Διαχείρισης Αποβλήτων (ΕΣΔΑ).

    Μιλώντας συνολικά και για την ουσία του σχεδίου νόμου, θεωρούμε ότι τα βασικά χαρακτηριστικά του είναι:
    • η προώθηση, με κάθε κόστος, της ΚΑΥΣΗΣ, ακόμη κι αν αυτή μεταφράζεται σε κατασπατάληση τεράστιων ποσοτήτων ανακτήσιμων υλικών,
    • η εμμονή στην ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ,
    • ο ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΣΜΟΣ στη λειτουργία του συστήματος διαχείρισης και
    • η εκτόξευση του ΚΟΣΤΟΥΣ, που θα κληθούν να καταβάλλουν οι πολίτες

    Πιο συγκεκριμένα:

    Άρθρο 4

    Το σχέδιο νόμου επαναλαμβάνει τη γνωστή ιεράρχηση των δράσεων και των εργασιών διαχείρισης των αποβλήτων (πρόληψη, προετοιμασία για επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωση, άλλου είδους ανάκτηση, διάθεση), συνοδευόμενη από την πονηρή έκφραση «κατά προτεραιότητα», ανοίγοντας το δρόμο σε αυτό που εκφράζεται πιο καθαρά παρακάτω, όπου γίνεται λόγος για τη δυνατότητα «παρέκκλισης από την ιεράρχηση για ορισμένα ειδικά ρεύματα αποβλήτων, εφόσον …». Είναι προφανές ότι η πριμοδότηση της καύσης χρειάζεται να υποσκελίσει ορισμένα από τα πρότερα στάδια.

    Έχει ενδιαφέρον να δούμε τι αναφέρει στο αντίστοιχο σημείο η ευρωπαϊκή οδηγία που επικαλείται το σχέδιο νόμου: «Τα κράτη μέλη χρησιμοποιούν οικονομικά μέσα και άλλα μέτρα, με σκοπό την παροχή κινήτρων για την εφαρμογή της ιεράρχησης των αποβλήτων, όπως εκείνα που αναφέρονται στο παράρτημα IVα ή άλλα κατάλληλα μέσα και μέτρα». Το πρώτο από τα μέτρα που παρατίθενται στο συγκεκριμένο παράρτημα είναι το εξής: «τέλη και περιορισμοί για την υγειονομική ταφή και αποτέφρωση των αποβλήτων, που παρέχουν κίνητρα για την πρόληψη και την ανακύκλωση και διατηρούν την υγειονομική ταφή ως τη λιγότερο προτιμώμενη επιλογή για τη διαχείριση των αποβλήτων».

    Άρθρο 20

    Χρησιμοποιείται παραπλανητικά ο τίτλος «Αναβάθμιση της χωριστής διαλογής – ανακύκλωσης», αφού με βάση το περιεχόμενο αυτού του άρθρου, τα ΚΔΑΥ (κέντρα διαλογής ανακυκλώσιμων υλικών) μετατρέπονται υποχρεωτικά σε παραγωγούς δευτερογενών καύσιμων υλικών των υπολειμμάτων τους, με σκοπό την καύση στη βιομηχανία ή στις ενεργειακές μονάδες που προγραμματίζονται. Αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Από την 1η.1.2022, η συνολική ποσότητα των προσμίξεων (υπόλειμμα) από τα ΚΔΑΥ με δυνατότητα διαλογής άνω των τριάντα (30) τόνων ανά ημέρα, που με επεξεργασία δύναται να κατηγοριοποιηθεί ως προς τις βασικές παραμέτρους στις κλάσεις 1, 2 ή 3, όπως αυτές ορίζονται από το πρότυπο ΕΛΟΤ ΕΝ 15359:2011 ή χωρίς περαιτέρω επεξεργασία, πρέπει να χρησιμοποιείται ως απορριμματογενές καύσιμο, το οποίο αξιοποιείται ενεργειακά στην ενεργοβόρα βιομηχανία ή σε Μονάδες Ενεργειακής Αξιοποίησης».

    Η μέγιστη πρόκληση, που δεν έχει προηγούμενο, είναι ότι την επεξεργασία και την παραγωγή των απορριμματογενών καυσίμων θα την πληρώνουν οι δημότες με χρέωση μέσω των δήμων τους με 35 ευρώ/τόνο. Αν αναλογιστούμε ότι οι μονάδες καύσης θα κατασκευαστούν με τη μέθοδο ΣΔΙΤ, συμπεραίνουμε ότι κάποιοι «γνωστοί και μη εξαιρετέοι» θα κερδοσκοπούν τόσο από τη διαχείριση του υπολείμματος, όσο και από την πώληση του ηλεκτρικού ρεύματος, ενώ οι δημότες θα πληρώνουν νέα χαράτσια στα δημοτικά τέλη. Αλλά και ό,τι δεν οδηγείται σε επεξεργασία για παραγωγή καυσίμου και θα οδηγείται για ταφή, θα επιβαρύνεται με κλιμακωτή χρέωση που θα ξεκινά από τα 5 ευρώ/τόνο και θα φτάσει στα 35 ευρώ/τόνο (άρθρο 32, παρ. 3).

    Άρθρο 31

    Καθώς η γενικευμένη εφαρμογή της καύσης αποτελεί, πρωτίστως, πολιτική και οικονομική επιδίωξη και προκειμένου να διασφαλιστεί η υλοποίησή της, δημιουργείται Δίκτυο μονάδων ενεργειακής αξιοποίησης, όπως έχει προβλεφθεί στο νέο ΕΣΔΑ, που βρίσκεται υπό τον πλήρη έλεγχο του ΥΠΕΝ
    Το ΥΠΕΝ με αποφάσεις του υπουργού αναλαμβάνει την υπόθεση της γενικευμένης καύσης, με ότι συνεπάγεται αυτό για την υγεία ,το περιβάλλον και την οικονομική επιβάρυνση των πολιτών. Το πλήρες κείμενο του άρθρου 31 είναι το παρακάτω:

    «1. Οι διαδικασίες εκπόνησης ή ανάθεσης μελετών και παροχής τεχνικών και λοιπών συναφών υπηρεσιών, όπως και χωροθέτησης, δημοπράτησης, κατασκευής και λειτουργίας των μονάδων ενεργειακής αξιοποίησης αποβλήτων, καθώς και ο συντονισμός και η εποπτεία υλοποίησης αυτών υπάγονται στις αρμοδιότητες του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Η χωροθέτηση των εν λόγω μονάδων γίνεται σύμφωνα με τις προβλέψεις και τα σχετικά κριτήρια χωροθέτησης του Εθνικού Σχεδίου Διαχείρισης Αποβλήτων (Ε.Σ.Δ.Α.) που εγκρίθηκε με την με αρ. 39/31.08.2020 Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου (Α’ 185) και σύμφωνα με τον ν. 4014/2011 (Α’ 209).
    2. Με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας καθορίζονται η δυναμικότητα των μονάδων ενεργειακής αξιοποίησης αποβλήτων της παρ. 1, οι εξυπηρετούμενες από τις μονάδες περιοχές, καθώς και κάθε ειδικός όρος και προϋπόθεση για την εφαρμογή της παρ. 1».

    Άρθρο 32

    Επανέρχεται το τέλος ταφής, μετά την αναστολή που είχε δοθεί, συνέπεια των κινητοποιήσεων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ενάντια στο χαράτσι αυτό. Από 1/1/2021 όσα απορρίμματα δεν υφίστανται επεξεργασία και οδηγούνται απευθείας στην ταφή θα επιβαρύνονται, αρχικά με 15 ευρώ/τόνο, με αύξηση 5 ευρώ/τόνο ανά έτος, έως τα 35 ευρώ/τόνο. Είναι άξιο απορίας πως επανέρχεται μια τόσο μεγάλη επιβάρυνση, που θα κληθούν να καταβάλουν οι δημότες, όταν οι κυρίως υπεύθυνοι (κυβέρνηση και περιφέρειες) δεν έχουν κάνει τίποτα για την κατασκευή των αναγκαίων υποδομών ανάκτησης και επεξεργασίας των απορριμμάτων. Είναι εξωφρενικό να επιβάλλονται πρόστιμα από αυτούς που έχουν την κύρια ευθύνη.

    Άρθρο 38

    Στην παρ. 5 του τροποποιούμενου άρθρου αναφέρεται: «Προϋπόθεση για την έκδοση κάθε άδειας που καλύπτει την αποτέφρωση ή τη συναποτέφρωση με ανάκτηση ενέργειας είναι να πραγματοποιείται η ανάκτηση ενέργειας με υψηλό επίπεδο ενεργειακής απόδοσης, σύμφωνα με το Παράρτημα ΙΙ». Οι όροι της ευρωπαϊκής οδηγίας, στο παράρτημα ΙΙ, απαιτούν από τις μονάδες καύσης που δημιουργούνται πολύ υψηλά ποσοστά απόδοσης, που αν δεν καλύπτονται η διαδικασία της καύσης θεωρείται ισοδύναμη της ταφής.

    Εκμεταλλευόμαστε την ευκαιρία να επισημάνουμε, για μια ακόμη φορά, ότι για να γίνει εφικτό αυτό, χρειάζεται συμπαραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και θερμότητας και σταθερή απορρόφηση της παραγόμενης θερμικής ενέργειας σε όλη τη διάρκεια του έτους, κάτι που σε μεσογειακές χώρες όπως η Ελλάδα δεν είναι δεδομένο. Ο κίνδυνος αποχαρακτηρισμού της διαδικασίας ως ανάκτησης είναι υπαρκτός, όσο υπαρκτό είναι και το ενδεχόμενο μιας σκανδαλώδους διασπάθισης δημόσιου χρήματος.

    Άρθρο 53

    Επιβεβαιώνοντας την εκτίμησή μας για συγκεντρωτισμό του συστήματος και την απάλειψη οποιασδήποτε δυνατότητας αποκεντρωμένης διαχείρισης αποκλείεται η δυνατότητα των ΟΤΑ α΄ βαθμού να κατασκευάσουν δημοτικές ή διαδημοτικές μονάδες επεξεργασίας αστικών αποβλήτων, ενώ μπαίνει συγκεκριμένο όριο για τα ΚΔΑΥ και τις μονάδες επεξεργασίας βιοαποβλήτων.

    Άρθρο 58

    Το άρθρο αναφέρεται σε ρυθμίσεις για τους φορείς ΣΣΕΔ και ΑΣΕΔ. Πρόκειται για τα γνωστά ιδιωτικά συστήματα που διαχειρίζονται το σύνολο της ανακύκλωσης και έχουν σημαντικό μερίδιο ευθύνης για τα χαμηλά επίπεδα ανακύκλωσης αν και επωφελούνται αποκλειστικά από το τέλος που επιβαρύνει τις συσκευασίες και καταβάλουν οι καταναλωτές. Το καθεστώς, όχι μόνο δεν αλλάζει, αλλά με το παρόν σχέδιο νόμου, τα ιδιωτικά συστήματα -στην πεπατημένη του ν. 4496/2017- ισχυροποιούνται, περιθωριοποιώντας ακόμη περισσότερο τους δήμους.

  • 3 Δεκεμβρίου 2020, 21:23 | Πολιτικός συνδιασμός «Για την κοινότητα Μεσολογγίου»

    Πώς ο κάθε Δήμος και η κάθε Περιφέρεια θα εφαρμόσει αυτό το νομοθέτημα; Έχουμε το παράδειγμα πολλών δήμων που αδιαφόρησαν και δεν εφάρμοσαν τα προβλεπόμενα στον εθνικό σχεδιασμό μέχρι τώρα. Ποιος εγγυάται τη συνέπεια των τοπικών αυτοδιοικήσεων απέναντι σε αυτό το θέμα;

  • 3 Δεκεμβρίου 2020, 21:06 | Πολιτικός συνδιασμός «Για την κοινότητα Μεσολογγίου»

    Η τραγωδία με τίτλο “Η διαχείριση απορριμμάτων στην Ελλάδα” συνεχίζεται για πάνω από τρεις δεκαετίες. Ο δρόμος για τη σωτηρία του τόπου μας, εξακολουθεί να είναι δύσβατος.
    Υπάρχουν οι κοινοτικές οδηγίες και πρέπει να εναρμονιστεί η εθνική μας πολιτική με την ευρωπαΐκή και τη διεθνή τάση! Τι πρόκειται άραγε να συμβεί; Θα αρκεστούμε πάλι στις ανακοινώσεις και στη θέσπιση νόμων και κανόνων χωρίς να μας ενδιαφέρει το πραγματικό αποτέλεσμα;
    Ο κ. Υπουργός υπογράμμισε ότι το νέο νομοσχέδιο έχει στόχο, η ανακύκλωση να γίνει μέρος της καθημερινότητας όλων των Ελλήνων, όπως γίνεται στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης.

    Αν θυμόμαστε και όλα τα προηγούμενα νομοσχέδια αυτό είχαν στόχο. Επίσης απ΄ότι θυμόμαστε οι πολίτες ήθελαν να ανακυκλώνουν τις συσκευασίες και τα υλικά. Το έργο ανατέθηκε στην Ελληνική εταιρεία Ανακύκλωσης -αυτή με το Μπλε κάδο. Αυτός ο μπλε κάδος μπήκε στη ζωή μας πριν από 20 περίπου χρόνια και εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται ότι μπήκε χωρίς κανένα σοβαρό σχεδιασμό και χωρίς καμιά προετοιμασία των πολιτών. Σε μερικούς τόπους μάλιστα δεν τοποθετήθηκε ποτέ. Παταγώδης αποτυχία κρίνοντας και από τα δημοσιευμένα αποτελέσματα. Οι νέοι κάδοι με τα διάφορα χρώματα θα τοποθετηθούν επίσης χωρίς κανένα σχεδιασμό και εκπαίδευση των πολιτών;

  • 3 Δεκεμβρίου 2020, 16:07 | Μαργαριτα Καραβασίλη

    Το σχόλιό μου είναι γενικό – Αφορά στο σύνολο του νομοσχεδίου και σε επιμέρους βασικές διατάξεις:

    Ο νέος Νόμος εισάγει καταρχήν ορθές και καινοτόμες ρυθμίσεις προκειμένου να ενισχύσει την προώθηση της ανακύκλωσης επιτυγχάνοντας τους γενικότερους στόχους της κυκλικής οικονομίας.
    Ωστόσο, ο τρόπος που είναι συνταγμένος είναι πολύπλοκος και ο αναγνώστης θα πρέπει να διαθέτει ακόμη και νομικές γνώσεις για να μπορέσει να κατανοήσει τι ακριβώς προβλέπεται κατά περίπτωση. Απαιτείται μια στοιχειώδης κωδικοποίηση παράλληλα με αποσαφήνιση των διαδικασιών εφαρμογής, ώστε να αποφευχθεί το χάος που υπάρχει και να ενισχυθεί η θετική πρόθεση του νομοθέτη.
    Επικροτούμε τη φιλοσοφία του νομοσχεδίου καθώς οι ρυθμίσεις που εισάγει ανταποκρίνονται στους στόχους των Οδηγιών που ενσωματώνονται με το παρόν νομοσχέδιο στο εθνικό μας δίκαιο και παίζουν ιδιαίτερα θετικό ρόλο ενισχύοντας την πρόληψη δημιουργίας αποβλήτων συσκευασιών και άλλων προϊόντων, τη μείωση της τελικής διάθεσης των αποβλήτων συσκευασιών ή άλλων προϊόντων με την ενθάρρυνση κατά προτεραιότητα της προετοιμασίας για επαναχρησιμοποίησή τους, καθώς και την ανάκτηση υλικών και ανακύκλωσής τους. Ενισχύεται η έννοια της ιεράρχησης των εργασιών διαχείρισης αποβλήτων και υποστηρίζεται, τόσο η μείωση της κατανάλωσης ενέργειας και πρωτογενών πρώτων υλών, όσο και η ανάκτηση ενέργειας ως δευτερεύουσα επιλογή. Παράλληλα, καθορίζονται ποσοτικοί στόχοι για την προετοιμασία για επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση και τις άλλες εργασίες ανάκτησης των αποβλήτων συσκευασιών και άλλων προϊόντων.

    Αξίζει να υπογραμμιστούν τα κάτωθι εξόχως θετικά στοιχεία :

    Έως τον Ιανουάριο του 2022:
     εισάγεται και εφαρμόζεται η ευρωπαϊκή αρχή «πληρώνω όσο πετάω» με τη δυνατότητα που δίνεται στους δήμους να χρεώνουν χαμηλότερα δημοτικά τέλη για όσους παράγουν λιγότερα απόβλητα ή/και ανακυκλώνουν περισσότερο, καθώς και κίνητρα και αντικίνητρα για τους ΟΤΑ ανάλογα με τις επιδόσεις τους (υψηλό τέλος ταφής για τους δήμους που «θάβουν» απόβλητα, αποζημίωση σε όσους Δήμους δεν «θάβουν» απόβλητα).
     τα πρόστιμα που επιβάλλονται από την ΕΕ μεταφέρονται στους δήμους και τις επιχειρήσεις που τα προκαλούν, απαλλάσσοντας έτσι από το σχετικό βάρος τους φορολογούμενους
     επιτέλους η χώρα θεσπίζει τη χωριστή συλλογή αποβλήτων συσκευασιών σε 4 ρεύματα (πλαστικό, χαρτί, μέταλλο, γυαλί), μετά από ένα έτος, ως υποχρέωση για σειρά κατηγοριών χρήσεων με υπεύθυνους τους φορείς εκμετάλλευσης ή τους ΟΤΑ (κατά περίπτωση). Όμως η ρύθμιση αυτή θα πρέπει να συναρτηθεί οπωσδήποτε με οριστική απόσυρση του μπλε κάδου, μια πρακτική η οποία ενώ πριν χρόνια φάνηκε χρήσιμη κατέληξε, για πολλούς λόγους που δεν είναι του παρόντος, να αποτελεί τη «γάγγραινα» της ανακύκλωσης.
     όλα τα νέα κτίρια, θα πρέπει πλέον να διαθέτουν χώρο συλλογής αποβλήτων για 4 χωριστά ρεύματα, ρύθμιση ιδιαίτερα σημαντική, η οποία ωστόσο θα πρέπει να αφορά και στα υφιστάμενα κτίρια για τα οποία εξίσου θα πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη χωριστής συλλογής αποβλήτων συσκευασιών σε 4 ρεύματα, καταρχήν σε χώρους ανά Οικοδομικό Τετράγωνο, αξιοποιώντας όποιον διαθέσιμο χώρο εντός του ακάλυπτου χώρου υπάρχει, εφόσον αυτός είναι προσβάσιμος, παράλληλα με τις υποδομές που αναπτύσσονται σχετικά ανά γειτονιά με ευθύνη των οικείων ΟΤΑ . Έτσι θα δοθεί η ευκαιρία και της ενεργοποίησης του ενεργού οικοδομικού τετραγώνου και εν γένει της λειτουργίας του βασικού κυττάρου του οικοδομικού τετραγώνου.

    Το ιδιαίτερα θετικό μέτρο της υποχρέωσης των νοικοκυριών να προβαίνουν σε χωριστή συλλογή των επικίνδυνων αποβλήτων από είδη καθημερινής χρήσης και των Δήμων να οργανώσουν αυτή τη χωριστή συλλογή των αποβλήτων θα πρέπει να εφαρμοστεί ένα χρόνο νωρίτερα του προβλεπόμενου, δηλαδή έως την 31 Δεκεμβρίου 2022.

    Επίσης για την εφαρμογή της αρχής «Πληρώνω όσο πετάω» ή «κερδίζω όσο διαχωρίζω», όπου οι Δήμοι θα διαμορφώνουν τα δημοτικά τους τέλη, ανάλογα με πόσα απόβλητα παράγει ο κάθε δημότης, αλλά και ανάλογα με πόσα από αυτά ανακυκλώνει -και όχι βάσει των τετραγωνικών του ακινήτου του όπως ίσχυε μέχρι σήμερα θα πρέπει να γίνει σαφές (άρθρο 5) ότι η εκτίμηση θα γίνεται με βάση τα πραγματικά απορριπτόμενα απόβλητα και όχι με βάση τα πραγματικά παραγόμενα απόβλητα, ώστε να δοθεί η δυνατότητα στους παραγωγούς να επιλέξουν να διαθέσουν τα απόβλητά τους σε εναλλακτικά συστήματα και καινοτόμες διεργασίες ανάκτησης και αξιοποίησης (έτσι θα προσμετράται η απορριπτόμενη ποσότητα.

    Είναι απολύτως ορθό και δίκαιο να μετακυλούνται τα πρόστιμα της ΕΕ στους ΟΤΑ και τις επιχειρήσεις που δεν συμμορφώνονται με τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες για τη διαχείριση των στερεών ή υγρών αποβλήτων. Ωστόσο αυτό θα πρέπει να γίνει νωρίτερα, ίσως τον Ιούλιο του 2021 για να τεθεί πιο γρήγορα τέλος στην ανομία, καθώς για πολλά χρόνια τα πρόστιμα τα πληρώνουν οι φορολογούμενοι πολίτες για τις παράνομες πρακτικές ορισμένων αναφορικά, ειδικότερα όσον αφορά στην ανεξέλεγκτη διάθεση των αποβλήτων σε χωματερές, την ελλιπή διαχείριση των υγρών αποβλήτων (λυμάτων) και την μη διαχείριση των ιστορικά αποθηκευμένων αποβλήτων.

    Στους ορισμούς (άρθρο 3) θα πρέπει να προστεθούν με σαφήνεια τα οργανικά υπολείμματα (στον ορισμό 16 της «προετοιμασίας για επαναχρησιμοποίηση»), αλλά και τα αποσυρόμενα οικιακά φάρμακα (ληγμένα ή μη) και τα απόβλητα πλαστικών γεωργικής χρήσης, κατηγορίες οι οποίες μάλλον ξεχάστηκαν. Επίσης, ο διαχωρισμός των αποβλήτων γεωργικής χρήσης από τα αστικά απόβλητα (παρ. 2β) δεν πρέπει να αποτρέψει τη δυνατότητα ταφής μέρους αυτών όταν δεν μπορούν να αξιοποιηθούν μέσω ανακύκλωσης, ενεργειακής ανάκτησης κλπ. Προς τούτο απαιτείται σχετική πρόβλεψη του νόμου όπου ενδείκνυται.
    Δεν πρέπει να γίνεται αποσύνδεση της συσκευασίας και των συσκευασμένων αγαθών χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ο πλήρης κύκλος ζωής στην εφοδιαστική αλυσίδα.
    Είναι επίσης ουσιαστικό η όποια εναλλακτική πρόταση να διασφαλίζει την λειτουργικότητα του προσφερόμενου προϊόντος στην αγορά. Απαιτείται επίσης προσοχή ώστε να μην υπάρξει οριζόντια κατάργηση ή συλλήβδην περιορισμός διάθεσης ορισμένων κατηγοριών συσκευασιών τροφίμων και ποτών, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το συνολικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα και οι εκπομπές ρύπων, σε πλήρη ευθυγράμμιση με το νέο σχέδιο δράσης για την κυκλική οικονομία, καθώς η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα προτείνει στις εταιρείες να τεκμηριώνουν τους περιβαλλοντικούς ισχυρισμούς τους με τη χρήση μεθόδων περιβαλλοντικού αποτυπώματος προϊόντων και οργανισμών με ενσωμάτωση των μεθόδων αυτών στο οικολογικό σήμα της ΕΕ με πιο συστηματικά κριτήρια απονομής του οικολογικού σήματος της ΕΕ, όπως η ανθεκτικότητα, η ανακυκλωσιμότητα και το ανακυκλωμένο υλικό.
    Πρέπει να αναζητάτε σε κάθε περίπτωση η πλήρης τεκμηρίωση οικολογικών ή άλλων ισχυρισμών ώστε να διασφαλιστεί η προστασία των καταναλωτών.
    Σε ότι αφορά στην επέκταση που προτείνεται στα υπολείμματα από τις μονάδες επεξεργασίας αποβλήτων, βιοαποβλήτων και κέντρων διαχείρισης ανακυκλώσιμων υλικών (ΜΕΑ, ΜΕΒΑ, ΚΔΑΥ), στα βιοαπόβλητα, στα βιομηχανικά, στα επικίνδυνα κ.α. το ζήτημα θα πρέπει να αντιμετωπισθεί με δραστικό τρόπο. Δεν αρκεί το προτεινόμενο αντικίνητρο στην ταφή αποβλήτων, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι αυτό θα συμβάλλει στην επίτευξη του στόχου για χαμηλότερο από 10% ποσοστό ταφής το 2030. Σημασία έχει να ελεγχθεί συστηματικά και αποτελεσματικά η όλη διακίνηση με καταγραφή ποσοτήτων και της πορείας που ακολουθείται έως την επεξεργασία.

    Ιδιαίτερα σημαντικό είναι και το προτεινόμενο σύστημα ιχνηλάτησης (άρθρο 34) αλλά θα πρέπει να αποσαφηνιστούν ορισμένοι όροι και προϋποθέσεις εάν θέλουμε να λειτουργήσει με διαφάνεια, αξιοπιστία και αποτελεσματικότητα. Στο πλαίσιο αυτό προτείνουμε να αποσαφηνίζεται πλήρως η χρησιμότητά του, ως βασικό εργαλείο που εξασφαλίζει την ορθή περιβαλλοντική διαχείριση των επικίνδυνων αποβλήτων, αρκεί η αποτύπωση να γίνεται με τέτοιο που να μην επιδέχεται αμφισβήτηση καταγράφοντας τόσο τη θέση και το χρόνο προέλευσης – συλλογής και τελικής ή ενδιάμεσης διάθεσης του αποβλήτου, το βάρος (μικτό και καθαρό), όσο και στοιχεία που μαρτυρούν το ίχνος της διαδρομής του, εις τρόπον ώστε να είναι δυνατός ο εντοπισμός της θέσης του οχήματος σε πραγματικό χρόνο.

    Συμπληρωματικά θα πρέπει να προστεθούν και άλλοι Κωδικοί επικινδύνων αποβλήτων οι οποίοι απουσιάζουν, μάλλον εκ παραδρομής, όπως είναι οι Κωδικοί 16 και 20 και για τους οποίους θα πρέπει να καθορίζονται οι διαδικασίες πιστοποίησης της δυνατότητας αντικατάστασης των τηρουμένων εντύπων ΕΑΕΑ με το κατάλληλο πληροφοριακό δελτίο που καταγράφεται και τηρείται στο ηλεκτρονικό σύστημα ιχνηλάτησης.
    Απουσιάζει επίσης η μέριμνα για τα αποσυρόμενα οικιακά φάρμακα, ληγμένα ή μη, τα οποία θα πρέπει να συλλέγονται από τα Φαρμακεία τα οποία θα υποχρεούνται να τα συλλέγουν με επιμέλεια και να τα παραδίδουν σε συλλέκτες που ενεργούν γι’ αυτό το σκοπό, σύμφωνα με το Επιχειρησιακό Σχέδιο του ΣΣΕΔ Αποσυρομένων Οικιακών Φαρμάκων και Συσκευασιών που εγκρίνεται από τον ΕΟΑΝ.

    Ιδιαίτερα θετικές είναι οι ρυθμίσεις που αφορούν στην επαναχρησιμοποίηση, που αποτελεί ένα από τα βασικά μέτρα πρόληψης στη δημιουργία αποβλήτων, ειδικότερα σε ότι αφορά στη δημιουργία Κέντρων Δημιουργικής Επαναχρησιμοποίησης Υλικών (ΚΔΕΥ) στους Δήμους άνω των 20 χιλιάδων κατοίκων, στο στόχο επαναχρησιμοποίησης στα μπουκάλια, κλπ.
    Στα ζητήματα που αφορούν στην ενεργειακή αξιοποίηση των υπολειμμάτων από τα ΚΔΑΥ από την ενεργοβόρο βιομηχανία ή/και από Μονάδες Ενεργειακής Αξιοποίησης είναι εξαιρετικά σημαντικό να προβλεφθεί η θέσπιση αυστηρών απαιτήσεων τήρησης περιβαλλοντικών όρων και ελέγχου συμμόρφωσης και ακόμη πιο σημαντικό να προβλεφθούν ειδικές εγκαταστάσεις και όροι για τα βιομηχανικά απόβλητα, επικίνδυνα ή μη.

    Είναι σημαντικό να ενισχυθεί ο Ελληνικός Οργανισμός Ανακύκλωσης (ΕΟΑΝ) και να επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή διαφάνεια για τα Συστήματα Ανακύκλωσης, αρκεί να ενεργοποιηθούν όλα τα εργαλεία για την ενίσχυση του ανθρωπίνου δυναμικού, μεταξύ των οποίων εξονυχιστικοί έλεγχοι.
    Θα πρέπει να τεθούν πιο αυστηροί κανόνες στα κέντρα διαλογής για να προκύπτει υλικό επαρκώς αξιοποιήσιμο. Αυστηροί κανόνες για ορθότερη διαχείριση υλικών .
    Τέλος θεωρούμε λάθος να κρατήσει ο υπουργός την αρμοδιότητα να αποφασίζει ο ίδιος τι είναι απόβλητο και τι όχι, ώστε να αξιοποιείται αναλόγως, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν καθυστερήσεις εκ μέρους της ΕΕ στην έκδοση των σχετικών κανονιστικών πράξεων, γιατί έτσι ούτε διαφάνεια υπάρχει ενώ ο υπουργός θα δέχεται πιέσεις από κάθε πλευρά οι οποίες θα καθιστούν δύσκολο και επικίνδυνο το ρόλο του.

    Οι αυξήσεις επί των εισφορών των πλαστικών μιας χρήσης προς τα εν λειτουργία ΣΣΕΔ, θα πρέπει να επανεξεταστούν καθώς είναι σε εξέλιξη, στις τεχνικές επιτροπές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η συζήτηση επί ουσιωδών απαιτήσεων για την ανακυκλωσιμότητα των πλαστικών συσκευασιών (νέα τροπολογία της 2008/98), δεν έχουν οριστικοποιηθεί οι ορισμοί των πλαστικών μιας χρήσης και επιπλέον, δεν έχει εκδοθεί η σχετική ΚΥΑ για τον καθορισμό των προδιαγραφών, για το τι πρέπει να θεωρείται πλαστικό προϊόν μίας χρήσης στην Ελλάδα.
    Πριν από την εφαρμογή του όποιου προτεινόμενου συστήματος σχετικά με bonus – malus ή/και δημοσιοποίηση νέου κατάλογου χρηματικών εισφορών που πληρώνουν οι υπόχρεοι παραγωγοί στην χώρα μας, θα πρέπει να προηγηθεί εκτενής τεχνική συζήτηση όλων των εμπλεκομένων φορέων και περαιτέρω διερεύνηση σχετικά με προϊόντα που ο σκοπός παραγωγής τους εξυπηρετεί δραστηριότητες σύντομου χρόνου ζωής..

    Φιλικά

  • 3 Δεκεμβρίου 2020, 13:27 | ΦΑΝΗ ΖΕΤΟΥ

    ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΥΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ

  • 2 Δεκεμβρίου 2020, 22:01 | ΠΑΝΤΕΛΙΑΔΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ

    ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΥΣΗ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ

  • 1 Δεκεμβρίου 2020, 22:13 | Βασιλική Ντουρντουρέκα

    ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΥΣΗ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ.

  • 1 Δεκεμβρίου 2020, 21:11 | ΜΑiΡΗ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΥ

    ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΥΣΗ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ

  • 1 Δεκεμβρίου 2020, 21:40 | Ευαγγελάκη κωνσταντίνα

    ΕΠΑΝΑΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ
    ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ
    ΚΕΝΤΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΑΝΑΚΥΛΩΣΗΣ (ΚΑΕΔΙΣΠ)
    ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ
    ΚΟΜΠΟΣΤΟΠΟΙΗΣΗ (οτι μπόρει να σαπίσει ξεχωριστά,στο σπίτι, στη γειτονιά, στον δήμο)
    ΠΡΑΣΙΝΑ ΣΗΜΕΙΑ
    ΥΛΙΚΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΑΚΥΚΛΩΝΟΝΤΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΙ

    ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΥΣΗ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ

  • 1 Δεκεμβρίου 2020, 21:35 | Ευαγγελάκη κωνσταντίνα

    ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΥΣΗ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ

    ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ
    ΕΠΑΝΑΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ
    ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ
    ΚΕΝΤΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΑΝΑΚΥΛΩΣΗΣ (ΚΑΕΔΙΣΠ)
    ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ
    ΚΟΜΠΟΣΤΟΠΟΙΗΣΗ (οτι μπόρει να σαπίσει ξεχωριστά,στο σπίτι, στη γειτονιά, στον δήμο)
    ΠΡΑΣΙΝΑ ΣΗΜΕΙΑ
    ΥΛΙΚΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΑΚΥΚΛΩΝΟΝΤΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΙ

  • 1 Δεκεμβρίου 2020, 21:06 | ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΥ

    ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΥΣΗ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ

  • 30 Νοεμβρίου 2020, 12:11 | Φαίη Τζανετουλάκου

    Δεν πρέπει να «βαφτιστεί» η καύση απορριμμάτων ή αλλιώς ενεργειακή αξιοποίηση αποβλήτων, σε τσιμεντοβιομηχανίες «κυκλική οικονομία» και ανακύκλωση. Εάν αυτή η πρακτική περάσει μέσα από αυτό το νομοσχέδιο, το Ελληνικό κράτος θα αναγκαστεί να λογοδοτήσει στους Ευρωπαϊκούς ελεγκτικούς μηχανισμούς για τις καταστροφικές επιδράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό, και στην ενίσχυση της αέριας ρύπανσης.

  • 27 Νοεμβρίου 2020, 14:19 | Δ. Μαντής

    Εκ μέρους της επιτροπής του ΣΥΒΙΠΥΣ για την βιώσιμη ανάπτυξη παραθέτουμε σχόλια επί του σκοπού και του αντικειμένου της νομοθεσίας,

    H συνολική αποτίμηση του σχεδίου νόμου που παρουσιάζεται στην δημόσια διαβούλευση κρίνεται ως θετική και ικανοποιεί τις πάγιες θέσεις του ΣΥΒΙΠΥΣ για την άμεση εναρμόνιση της Ελληνικής νομοθεσίας με τις Ευρωπαϊκές οδηγίες 2018/851, 2018/852 αλλά και την εφαρμογή των κανονισμών 2019/665 (θέσπιση κανόνων με σκοπό τον υπολογισμό, την επαλήθευση και την υποβολή στοιχείων σχετικά με τα απόβλητα σύμφωνα με την οδηγία 2008/98/ΕΚ) και 2019/1004 (σχετικά με τη θέσπιση κανόνων με σκοπό τον υπολογισμό, την επαλήθευση και την υποβολή στοιχείων σχετικά με τα απόβλητα σύμφωνα με την οδηγία 2008/98/ΕΚ).

    Παραθέτονται σε ορισμένα άρθρα προτάσεις βελτίωσης του σχεδίου νόμου, ώστε να διαφοροποιήσουμε τον θεωρητικό όρο ‘technical recycling’ έναντι του επιθυμητού στόχου που αναφέρεται ως ‘practical recycling’.

    Επίσης αναμένουμε με ενδιαφέρον και τις νέες Ευρωπαϊκές οδηγίες, που θα ανακοινωθούν σύντομα στα κράτη μέλη σχετικά με τις ουσιώδες απαιτήσεις των συσκευασιών και τους πράσινους ισχυρισμούς. Οι νέες οδηγίες θα δώσουν το έναυσμα της ολιστικής αξιολόγησης του ζεύγους προϊόντος και συσκευασίας που περιλαμβάνει την πλήρη ανάλυση του κύκλου ζωής του διακινούμενου αγαθού στην Ευρωπαϊκή αγορά. Με τις νέες νομοθετικές πράξεις θεωρούμε ότι όρος ‘βιώσιμη συσκευασία’ θα δώσει τη θέση του στον πλέον δόκιμο όρο ‘υπεύθυνη συσκευασία’.
    Τονίζουμε ότι η συσκευασία αποτελεί μέρος της λύσης της περιβαλλοντικής μόλυνσης και της υπερθέρμανσης του πλανήτη μας.

  • 26 Νοεμβρίου 2020, 10:42 | Ιωάννης Σπανός TERRA NOVA

    Το σχόλιο μου είναι γενικό επί του συνόλου του Σχεδίου Νόμου.
    Εισάγει ορθές και καινοτόμες ρυθμίσεις προς την προώθηση της ανακύκλωσης και την επίτευξη των στόχων της.
    Παρόλα αυτά, το Σχέδιο Νόμου είναι χαοτικό. Χάνει το νόημα του διότι αυτός που θα το διαβάζει θα πρέπει ταυτόχρονα να έχει ανοικτά άλλα εν ισχύ νομοθετήματα και να προσπαθεί να κάνει αντιπαραβολή μεταξύ του τι καταργείται, τροποποιείται ή μένει ως έχει!!!
    Η νομοθεσία πρέπει να είναι κατανοητή και εύληπτη στο οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο.
    Δεν έχει νόημα να πρέπει να διαθέτει κάποιος νομικό τμήμα ή να χρειάζεται να απευθύνεται σε δικηγόρους για να του εξηγήσουν τι προβλέπει η νομοθεσία για αυτόν. Θα πρέπει να μπορεί να διαβάσει μόνος του την νομοθεσία, αυτοτελώς και να μπορεί να την καταλάβει χωρίς να μπλέκεται με νομοθετικά technicalities!
    Για να μην μακρυγορώ, αυτό που έχει νόημα και πρέπει επειγόντως να γίνει στο πλαίσιο του νέου Νόμου, είναι η κωδικοποιημένη παρουσιάση των θεμάτων που άπτονται της νομοθεσίας περί ανακύκλωσης, χωρίς να μπλέκεται ο αναγνώστης με το τι μεταβάλλεται σε σχέση με τον Ν. 2939 ή τον Ν. 4042, κλπ.
    Τουτέστιν, ο νέος Νόμος θα πρέπει να είναι κωδικοποιημένος αλλιώς φοβάμαι ότι θα χαθεί η καλή πρόθεση του νομοθέτη και βεβαίως μία καλή ευκαιρεία για περαιτέρω βελτίωση και ρύθμιση της ανακύκλωσης στην χώρα μας.

    Φιλικά

  • 25 Νοεμβρίου 2020, 08:50 | Δημήτριος Σωτηρίου

    Μιλάτε για ενσωμάτωση. Η αθλιότητα να πετάμε οι πολίτες ότι θέλουμε, όπου θέλουμε και εσείς οι αρμόδιοι να κοιτάτε ενθουσιασμένοι πότε θα αντιμετωπιστεί; Γιατί αδιαφορείτε; Γιατί μη Ελλάς είναι βρώμικη από άκρου εις άκρο;

  • 21 Νοεμβρίου 2020, 07:26 | Δημήτριος Σωτηρίου

    … Τροποποιείται η περ. α) της παρ. 1, προστίθεται περ. ε) στην παρ. 2, προστίθεται νέα παρ. 4 στο άρθρο 10 του ν. 4042/2012 (Α’ 24) και το άρθρο διαμορφώνεται ως εξής:… Αδιανόητη παθογένεια και απόδειξη μη ορθολογικής διοίκησης, διαπλοκής και ανευθυνότητας. Ξαναγράψατε από την αρχή το άρθρο/παράγραφο – όπως έχουμε ζητήσει εδώ και πολλά χρόνια – και καταργήστε τις παλιές και ισχύουσες διατυπώσεις

Σχόλια 1 2