Άρθρο 11
Επιτρεπόμενες χρήσεις γης στις ζώνες προστατευόμενων περιοχών του Δικτύου «Φύση 2000»
1. Με την επιφύλαξη της παρ. 5 του παρόντος, στις περιοχές που καθορίζονται ως Ζώνες Απόλυτης Προστασίας της φύσης της περ. α’ της παρ. 4 του άρθρου 19 του ν. 1650/1986 (Α’160), επιτρέπονται οι εξής ειδικές κατηγορίες χρήσεων του άρθρου 1 του π.δ. 59/2018 (Α’ 114), όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 44 του ν. 4685/2020 (Α’ 92):
(1) Κατοικία για προσωπικό ασφαλείας και εργαζομένους μόνο για την εξυπηρέτηση της προστασίας και της βέλτιστης διαχείρισης του προστατευτέου αντικειμένου.
(11) Επιστημονική έρευνα για την προστατευόμενη περιοχή.
(26.12) Γραμμικές υποδομές μεταφορών, ιδίως οδοί κίνησης μηχανοκίνητων οχημάτων, οδοί ήπιας κυκλοφορίας, πεζόδρομοι, ποδηλατόδρομοι, πλατείες, μονοπάτια και θαλάσσιοι διάδρομοι.
(33) Εγκαταστάσεις ύδρευσης, εξαιρουμένης της αφαλάτωσης, εγκαταστάσεις αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, τηλεπικοινωνιών, σταθμών μέτρησης ατμοσφαιρικής ρύπανσης, θορύβου και μετεωρολογικών παραμέτρων, με τον αναγκαίο εξοπλισμό και τις συναφείς εγκαταστάσεις, υπέργειων ή υπόγειων.
(50) Έργα πρόληψης ή αντιμετώπισης της υφαλμύρωσης των υπογείων υδάτων ή εδαφών.
(51) Έργα προστασίας από διάβρωση, κατολισθήσεις και στήριξη εδαφών.
(53) Έργα που αφορούν την αποκατάσταση και βελτίωση των υδατοαποθεμάτων.
Η ελεύθερη βόσκηση και η ερασιτεχνική αλιεία δύνανται να απαγορεύονται εφόσον αυτό κρίνεται απαραίτητο για τη διασφάλιση της ακεραιότητας της περιοχής ως προς τις οικολογικές της λειτουργίες.
2. Με την επιφύλαξη της παρ. 5 του παρόντος, στις περιοχές που καθορίζονται ως Ζώνες Προστασίας της Φύσης της περ. β’ της παρ. 4 του άρθρου 19 του ν. 1650/1986, επιτρέπονται οι εξής ειδικές κατηγορίες χρήσεων:
(1) Κατοικία για προσωπικό ασφαλείας και εργαζομένους.
(7) Διοίκηση μόνο για τις ανάγκες της Ζώνης ή της προστατευόμενης περιοχής.
(11) Kέντρα έρευνας και επιστημονική έρευνα που αφορούν τη Ζώνη.
(13) Αναψυκτήρια μέχρι πενήντα (50) τετραγωνικά μέτρα (τ.μ.).
(15) Τουριστικά καταλύματα, εγκαταστάσεις ειδικής τουριστικής υποδομής και λοιπές τουριστικές επιχειρήσεις του ν. 4276/2014 (Α’ 155), ήπιας τουριστικής ανάπτυξης, εφόσον εξυπηρετούν λειτουργικά μια ή περισσότερες μορφές θεματικού τουρισμού των άρθρων 4, 6, 13, 14, 15, 19 και 20 του ν. 4582/2018 (Α΄ 208), υπό τις ακόλουθες σωρευτικές προϋποθέσεις:
α. η πραγματοποιούμενη συνολικά δόμηση δεν υπερβαίνει το μηδέν κόμμα μηδέν πέντε (0,05) της επιφάνειας του γηπέδου, και
β. πληρούν ενεργειακά και περιβαλλοντικά κριτήρια της απόφασης της παρ. 1 του άρθρου 34 του ν. 4759/2020 (Α’ 245).
Τα τουριστικά καταλύματα, οι εγκαταστάσεις ειδικής τουριστικής υποδομής και οι λοιπές τουριστικές επιχειρήσεις δύνανται να αναπτύσσονται, υπό τις ως άνω προϋποθέσεις, και σε οργανωμένους υποδοχείς, με την επιφύλαξη της παρ. 2 του άρθρου 9 του ν. 3937/2011 (Α’ 60).
(16) Υπαίθρια στάθμευση μόνο για τη ζώνη.
(24) Αγροτικές εκμεταλλεύσεις εγκαταστάσεις και δραστηριότητες, με εξειδίκευση ανά υποκατηγορίες ανάλογα με τη ζώνη.
(25) Εξορυκτικές δραστηριότητες που διενεργούνται υπόγεια υπό την προϋπόθεση ότι η είσοδος της υπόγειας εκμετάλλευσης βρίσκεται εκτός ζώνης προστασίας της φύσης και ζώνης απολύτου προστασίας της φύσης.
(26) Εγκαταστάσεις Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, με εξειδίκευση ανά υποκατηγορίες.
(33) Εγκαταστάσεις ύδρευσης, εξαιρουμένης της αφαλάτωσης, εγκαταστάσεις αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου, τηλεπικοινωνιών, σταθμών φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων, σταθμών μέτρησης ατμοσφαιρικής ρύπανσης, θορύβου και μετεωρολογικών παραμέτρων με τον αναγκαίο εξοπλισμό και συναφείς εγκαταστάσεις, υπέργειων ή υπόγειων.
(34) Εγκαταστάσεις Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ).
(47) Κατασκηνώσεις – Παιδικές εξοχές.
(48.1) Κατασκευές για: α) τη διαμόρφωση του εδάφους, όπως κλίμακες, τοίχοι, διάδρομοι, κεκλιμένα επίπεδα, μηχανικά μέσα κάλυψης υψομετρικών διαφορών, καθώς και κατασκευές για την εξυπηρέτηση ατόμων με αναπηρία ή/και εμποδιζόμενων ατόμων,
β) τον εξωραϊσμό και την αισθητική τους αναβάθμιση, τον εξοπλισμό και την ασφάλειά τους και γενικά κατασκευές για την εξυπηρέτηση του προορισμού των χώρων αυτών,
γ) λυόμενες και προσωρινές κατασκευές,
δ) τη λειτουργία και την εξυπηρέτηση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς.
(49) Περίπτερα ενημέρωσης και έργα ερμηνείας περιβάλλοντος, ιδίως πινακίδες, αποχωρητήρια, περίπτερα και στέγαστρα.
(50) Έργα πρόληψης ή αντιμετώπισης της υφαλμύρωσης των υπογείων υδάτων ή εδαφών.
(51) Έργα προστασίας από διάβρωση, κατολισθήσεις και στήριξη εδαφών.
(53) Έργα που αφορούν την αποκατάσταση και βελτίωση των υδατοαποθεμάτων.
(54) Πλωτές υποδομές και εγκαταστάσεις θαλάσσιας αναψυχής.
Οι χρήσεις των ειδικών κατηγοριών (1), (7) και (49) επιτρέπονται μόνο για την εξυπηρέτηση της προστασίας και της βέλτιστης διαχείρισης του προστατευτέου αντικειμένου.
Επιτρέπονται επίσης τα ορειβατικά καταφύγια της περ. ηη) της παρ. 3 του άρθρου 1 του ν. 4276/2014, καθώς και δραστηριότητες τύπου αναρρίχησης, η ιππασίας, περιήγησης σε σπήλαια, η κατάβαση ποταμού, ανεμοπορίας με αλεξίπτωτο πλαγιάς ή αιωροπτερισμός.
3. Με την επιφύλαξη της παρ. 5 του παρόντος, στις περιοχές που καθορίζονται ως Ζώνες Διατήρησης Οικοτόπων και ειδών της περ. γ’ της παρ. 4 του άρθρου 19 του ν. 1650/1986, επιτρέπονται οι εξής ειδικές κατηγορίες χρήσεων:
(1) Κατοικία.
(4.1) Μικρές αθλητικές εγκαταστάσεις (κατηγορίες Α1, Α2, Β1, Δ, Ε1).
(4.3) Ειδικές αθλητικές εγκαταστάσεις.
(5) Θρησκευτικοί χώροι.
(8.3). (Περίθαλψη) Εξωνοσοκομειακές Μονάδες Ψυχικής Υγείας.
(8.4) (Περίθαλψη) Μονάδες Πρόληψης και Καταπολέμησης των Εξαρτήσεων.
(12) Εστίαση.
(13) Αναψυκτήρια.
(15) Τουριστικά καταλύματα, εγκαταστάσεις ειδικής τουριστικής υποδομής και λοιπές τουριστικές επιχειρήσεις του ν. 4276/2014, υπό τις ακόλουθες σωρευτικές προϋποθέσεις:
α. η πραγματοποιούμενη συνολικά δόμηση δεν υπερβαίνει το μηδέν κόμμα μηδέν εφτά (0,07) της επιφάνειας του γηπέδου, και
β. πληρούν ενεργειακά και περιβαλλοντικά κριτήρια της απόφασης της παρ. 1 του άρθρου 34 του ν. 4759/2020.
Τα τουριστικά καταλύματα, εγκαταστάσεις ειδικής τουριστικής υποδομής και λοιπές τουριστικές επιχειρήσεις δύνανται να αναπτύσσονται, υπό τις ως άνω προϋποθέσεις, και σε οργανωμένους υποδοχείς, με την επιφύλαξη της παρ. 2 του άρθρου 9 του ν. 3937/2011.
(16) Υπαίθρια στάθμευση μόνο για τη ζώνη.
(22) Επαγγελματικά Εργαστήρια για την επεξεργασία τοπικών προϊόντων του άρθρου 17 του ν. 3982/2011 (Α’ 143).
(24) Αγροτικές εκμεταλλεύσεις, εγκαταστάσεις και δραστηριότητες, με εξειδίκευση ανά υποκατηγορίες ανάλογα με τη Ζώνη.
(25) Εξορυκτικές δραστηριότητες, ιδίως ορυχεία, λατομεία, μεταλλεία, αμμοληψία και ζώνες αναζήτησης, έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων.
(26) Εγκαταστάσεις Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, με εξειδίκευση ανά υποκατηγορίες.
(30) Γωνιές ανακύκλωσης και πράσινα σημεία.
(33) Εγκαταστάσεις ύδρευσης, συμπεριλαμβανομένης της αφαλάτωσης, εγκαταστάσεις αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου, τηλεπικοινωνιών, σταθμών φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων, σταθμών μέτρησης ατμοσφαιρικής ρύπανσης, θορύβου και μετεωρολογικών παραμέτρων με τον αναγκαίο εξοπλισμό και συναφείς εγκαταστάσεις, υπέργειων ή υπόγειων.
(34) Εγκαταστάσεις ΑΠΕ.
(35) Πάρκα κεραιών τηλεπικοινωνιών, ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών.
(47) Κατασκηνώσεις – Παιδικές εξοχές.
(48.1) Κατασκευές για: α) τη διαμόρφωση του εδάφους, όπως κλίμακες, τοίχοι, διάδρομοι, κεκλιμένα επίπεδα, μηχανικά μέσα κάλυψης υψομετρικών διαφορών, καθώς και κατασκευές για την εξυπηρέτηση ατόμων με αναπηρία ή/και εμποδιζόμενων ατόμων,
β) τον εξωραϊσμό και την αισθητική τους αναβάθμιση, τον εξοπλισμό και την ασφάλειά τους και γενικά κατασκευές για την εξυπηρέτηση του προορισμού των χώρων αυτών,
γ) λυόμενες και προσωρινές κατασκευές,
δ) τη λειτουργία και την εξυπηρέτηση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς.
(48.2) Εγκαταστάσεις: α) κατασκευές δικτύων υποδομής και εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας, μετά των παραρτημάτων αυτών, υπέργειων και υπόγειων,
β) εγκατάσταση σταθμών μέτρησης ατμοσφαιρικής ρύπανσης, θορύβου και μετεωρολογικών παραμέτρων με τον αναγκαίο εξοπλισμό τους,
στ) εγκατάσταση μονάδων αφαλάτωσης και λοιπών συστημάτων επεξεργασίας νερού για την υδροδότηση δημοτικών δικτύων, μετά των συνοδών έργων που απαιτούνται, για την πλήρη λειτουργία αυτών.
(49) Περίπτερα ενημέρωσης και έργα ερμηνείας περιβάλλοντος, ιδίως πινακίδες, αποχωρητήρια, περίπτερα και στέγαστρα.
(50) Έργα πρόληψης ή αντιμετώπισης της υφαλμύρωσης των υπογείων υδάτων ή εδαφών.
(51) Έργα προστασίας από διάβρωση, κατολισθήσεις και στήριξη εδαφών.
(53) Έργα που αφορούν την αποκατάσταση και βελτίωση των υδατοαποθεμάτων.
(54) Πλωτές υποδομές και εγκαταστάσεις θαλάσσιας αναψυχής.
Επιτρέπονται επίσης δραστηριότητες τύπου αναρρίχησης, ιππασίας, περιήγησης σε σπήλαια, κατάβαση ποταμού, ανεμοπορίας με αλεξίπτωτο πλαγιάς ή αιωροπτερισμός.
4. Στις περιοχές που καθορίζονται ως Ζώνες Βιώσιμης Διαχείρισης Φυσικών Πόρων της περ. δ’ της παρ. 4 του άρθρου 19 του ν. 1650/1986, επιτρέπονται οι ειδικές κατηγορίες χρήσεων του άρθρου 1 του π.δ. 59/2018, με εξαίρεση τις εξής ειδικές κατηγορίες χρήσεων:
(23) Βιοτεχνικές και βιομηχανικές εγκαταστάσεις υψηλής όχλησης.
(43) Πίστες αγώνων αυτοκινήτων και μοτοποδηλάτων.
Επιτρέπονται ιδίως η αναρρίχηση, η ιππασία, η περιήγηση σε σπήλαια, η κατάβαση ποταμού, η ανεμοπορία με αλεξίπτωτο πλαγιάς ή αιωροπτερισμό.
5. Για το σύνολο των ζωνών της παρ. 4 του άρθρου 19 του ν. 1650/1986 επιτρέπονται:
α) δράσεις και παρεμβάσεις αποκλειστικά για τη βελτίωση της βιοποικιλότητας και τη διατήρηση του προστατευτέου αντικειμένου,
β) δράσεις και παρεμβάσεις που σχετίζονται με αρχαιολογικούς χώρους και μνημεία, όπως ανασκαφές και εργασίες συντήρησης και αποκατάστασης,
γ) Η ειδική χρήση (52) Ήπια θαλάσσια αναψυχή, η οποία περιλαμβάνει ιδίως κολύμβηση, ιστιοσανίδα, καταδύσεις και υποβρύχια φωτογράφηση.
δ) Η πεζοπορία και η ορειβασία.
5. Οι ειδικές χρήσεις γης των παρ. 1 έως 4, που επιτρέπονται στις προστατευόμενες ζώνες των παραγράφων αυτών, επιλέγονται και εξειδικεύονται ανά προστατευόμενη περιοχή, βάσει της ειδικής περιβαλλοντικής μελέτης της παρ. 2 του άρθρου 21 του ν. 1650/1986, με το προεδρικό διάταγμα της παρ. 3 του άρθρου 21 του ν. 1650/1986.
6. Οι φάροι και οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις δεν υπόκεινται σε περιορισμούς χρήσεων γης και χωροθετούνται όπου απαιτείται για την εξυπηρέτηση της ναυσιπλοΐας και της εθνικής άμυνας αντίστοιχα.
Άρθρο 12
Ζώνες προστασίας και διαχείρισης που περιλαμβάνονται στις ειδικές περιβαλλοντικές μελέτες – Τροποποίηση παρ. 4 και 5 άρθρου 19 ν. 1650/1986
Τα δύο τελευταία εδάφια των περ. α, β, γ και δ της παρ. 4 του άρθρου 19 του ν. 1650/1986 (Α’ 160), περί επιτρεπόμενων ειδικών κατηγοριών χρήσεων προστατευόμενων περιοχών, καταργείται, η παρ. 5 αντικαθίσταται και οι παρ. 4 και 5 διαμορφώνονται ως εξής:
«4. Στις περιοχές των παραγράφων 1 και 2 του παρόντος ορίζονται, με το προεδρικό διάταγμα της παρ. 3 του άρθρου 21, μία ή περισσότερες ζώνες προστασίας και διαχείρισης από τις παρακάτω:
α. Ζώνη απόλυτης προστασίας της φύσης: ως ζώνες απόλυτης προστασίας της φύσης ορίζονται εκτάσεις με εξαιρετικά ευαίσθητους τύπους φυσικών οικοτόπων, ή/ και με ενδιαιτήματα εξαιρετικά ευαίσθητων ειδών, των οποίων η παρουσία και αντιπροσωπευτικότητα εκτιμάται ως πολύ υψηλή ή η κατάσταση των οποίων επιτάσσει εξαιρετικά αυστηρή προστασία.
β. Ζώνη προστασίας της φύσης: ως ζώνες προστασίας της φύσης ορίζονται εκτάσεις με τύπους φυσικών οικοτόπων, ή/και με ενδιαιτήματα ειδών, των οποίων η παρουσία και αντιπροσωπευτικότητα εκτιμάται ως υψηλή ή η κατάσταση των οποίων επιτάσσει αυστηρή προστασία. Στις ζώνες αυτές προστατεύεται το φυσικό περιβάλλον από δραστηριότητες ή επεμβάσεις που μπορούν να μεταβάλουν ουσιωδώς προς το χειρότερο τη φυσική κατάσταση, σύνθεση ή εξέλιξή του. Απαγορεύονται ή περιορίζονται, σύμφωνα με τις ειδικότερες ρυθμίσεις της πράξης χαρακτηρισμού της προστατευόμενης περιοχής ή/και του οικείου Σχεδίου Διαχείρισης, δραστηριότητες όταν η άσκησή τους έχει επιπτώσεις που υπονομεύουν τους στόχους διαχείρισης ή την αποτελεσματικότητα των μέτρων διαχείρισης της προστατευόμενης περιοχής.
γ. Ζώνη διατήρησης οικοτόπων και ειδών: ως ζώνες διατήρησης οικοτόπων και ειδών ορίζονται εκτάσεις που υπόκεινται σε κατάλληλη διαχείριση για τη διασφάλιση ικανοποιητικού βαθμού διατήρησης των προστατευτέων αντικειμένων (τύπων φυσικών οικοτόπων και ειδών ενωσιακής σημασίας ή/και εθνικού ενδιαφέροντος) που αυτές φιλοξενούν. Στις Ζώνες Διαχείρισης Οικοτόπων και Ειδών απαγορεύονται ή περιορίζονται, σύμφωνα με τις ειδικότερες ρυθμίσεις της πράξης χαρακτηρισμού της προστατευόμενης περιοχής ή/και του οικείου Σχεδίου Διαχείρισης, δραστηριότητες όταν αυτές είναι σε θέση μεμονωμένα, σωρευτικά με άλλες ή σε συνέργεια με άλλες, να υποβαθμίσουν τον βαθμό διατήρησης προστατευτέου αντικειμένου και ειδικά όταν η υποβάθμιση αυτή δρα αρνητικά στην κατάσταση διατήρησης του προστατευτέου αντικειμένου σε εθνικό επίπεδο.
δ. Ζώνη βιώσιμης διαχείρισης φυσικών πόρων: ως ζώνες βιώσιμης διαχείρισης φυσικών πόρων ορίζονται εκτάσεις προστατευόμενων περιοχών, στις οποίες είναι δυνατό να συνυπάρχει το προστατευτέο αντικείμενο μαζί με σχετικές πολιτισμικές αξίες ή/και ανθρωπογενείς δραστηριότητες που προάγουν τη βιώσιμη διαχείριση φυσικών πόρων ή/και τη βιώσιμη ανάπτυξη, αυτή, δηλαδή, που υπηρετεί την προστασία του περιβάλλοντος, την οικονομική ανάπτυξη, την κοινωνική συνοχή και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Ανθρωπογενείς δραστηριότητες εντός της ζώνης αυτής, όταν μπορούν να οδηγήσουν σε υποβάθμιση του βαθμού διατήρησης του προστατευτέου αντικειμένου στην προστατευόμενη περιοχή και ιδιαιτέρως της κατάστασης διατήρησης του προστατευτέου αντικειμένου σε εθνικό επίπεδο, υπόκεινται σε κατάλληλες ρυθμίσεις βάσει των σχετικών προβλέψεων της πράξης χαρακτηρισμού της προστατευόμενης περιοχής και του οικείου Σχεδίου Διαχείρισης.
5. Στις ζώνες του παρόντος περιλαμβάνονται και περιοχές που υπάγονται σε ειδικό καθεστώς προστασίας, όπως αρχαιολογικοί χώροι και οι ζώνες προστασίας Α’ και Β’ αυτών, Περιοχές Οργανωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης, Ειδικά Σχέδια Χωρικής Ανάπτυξης Στρατηγικών Επενδύσεων, Ειδικά Σχέδια Χωρικής Ανάπτυξης Δημοσίων Ακινήτων. Στις ζώνες του παρόντος δεν περιλαμβάνονται περιοχές που βρίσκονται εκτός των ορίων των προστατευόμενων περιοχών, συμπεριλαμβανομένων των περιφερειακών ζωνών των προστατευόμενων περιοχών που έχουν ορισθεί ως οικολογικοί διάδρομοι.».
Άρθρο 13
Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες, σχέδια διαχείρισης και καθορισμός χρήσεων γης στις προστατευόμενες περιοχές – Τροποποίηση άρθρου 21 ν. 1650/1986
Στο άρθρο 21 του ν. 1650/1986 (Α’ 160), περί σχεδίων διατήρησης των περιοχών προστασίας: α) στο τέταρτο εδάφιο της παρ. 2 προσδιορίζεται ότι οι επιτρεπόμενες χρήσεις γης δεν είναι προτεινόμενες, αλλά συνδέονται με τις αντίστοιχες ζώνες προστασίας και προστίθεται νέο πέμπτο εδάφιο, β) προστίθενται παρ. 2α, υποπερ. εε στην περ. α της παρ. 3 και παρ. 9, 10 και 11, γ) στην υποπερ. γγ της περ. α της παρ. 3 εξειδικεύεται ότι οι περιορισμοί άσκησης δραστηριοτήτων γίνονται κατ’ εξουσιοδότηση του οικείου προεδρικού διατάγματος, δ) στην παρ. 4 αφαιρούνται οι αναφορές για τα διαλαμβανόμενα, στο προεδρικό διάταγμα χαρακτηρισμού, σχέδια διαχείρισης και τον καθορισμό γειτονικών εκτάσεων, ε) η προθεσμία του τελευταίου εδαφίου της παρ. 6 παρατείνεται, στ) η παρ. 7 αντικαθίσταται, και το άρθρο 21 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 21
Χαρακτηρισμός περιοχών, στοιχείων ή συνόλων της φύσης και του τοπίου
1. Για την προστασία και τη διατήρηση των περιοχών προστασίας της βιοποικιλότητας και των Εθνικών Πάρκων καταρτίζονται τα σχέδια διαχείρισης της παραγράφου 3 και εκδίδονται τα προεδρικά διατάγματα της παραγράφου 4, κατόπιν της ειδικής περιβαλλοντικής μελέτης της παραγράφου 2.
2. Η Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη αποτελεί την επιστημονική μελέτη τεκμηρίωσης του Προεδρικού Διατάγματος μιας ή περισσότερων προστατευόμενων περιοχών και του Σχεδίου Διαχείρισης κάθε προστατευόμενης περιοχής. Ειδικότερα εστιάζει στον χαρακτηρισμό των προστατευόμενων περιοχών, στις ζώνες που ορίζονται εντός αυτών, στην αναγκαιότητα ή μη θεσμοθέτησης περιφερειακών ζωνών, οικολογικών διαδρόμων, καθώς και στην πρόταση ρύθμισης δραστηριοτήτων και λειτουργιών και πρόβλεψης κατάλληλων μέτρων και δράσεων για τη διατήρηση του προστατευτέου αντικειμένου κάθε προστατευόμενης περιοχής. Η ειδική περιβαλλοντική μελέτη εκπονείται για μία ή περισσότερες προστατευόμενες περιοχές και τίθεται υποχρεωτικά σε δημόσια διαβούλευση. Εξετάζει τις επιπτώσεις που θα έχουν στο περιβάλλον και ειδικότερα στο προστατευτέο αντικείμενο οι όροι και περιορισμοί δραστηριοτήτων που προτείνει, σε συνδυασμό με τις επιτρεπόμενες δραστηριότητες, όπως αυτές θα προκύπτουν από τις χρήσεις γης ανά ζώνη. Στις ζώνες αυτές λαμβάνονται υπόψη οι υφιστάμενες δραστηριότητες και η γειτνίαση με οικισμούς και υπάρχει μέριμνα για την εξυπηρέτηση των λειτουργιών που είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τον πολεοδομικό ή οικιστικό χαρακτήρα των περιοχών αυτών, καθώς και οι κατευθύνσεις του περιφερειακού χωροταξικού πλαισίου της οικείας περιφέρειας και των ειδικών χωρικών πλαισίων. Επιπλέον, εξετάζει τις συνέπειες εναλλακτικών λύσεων, περιλαμβανομένης και της μηδενικής λύσης.
Η περιοχή που καλύπτει κάθε ειδική περιβαλλοντική μελέτη, η διαδικασία σύνταξης και έγκρισης, όπως και οι προδιαγραφές των ειδικών περιβαλλοντικών μελετών ορίζονται με απόφαση του αρμόδιου οργάνου του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας.
2α. Το αντικείμενο της ειδικής περιβαλλοντικής μελέτης και του προεδρικού διατάγματος περιλαμβάνει το σύνολο των προστατευόμενων περιοχών, εκτός των περιοχών:
α. για τις οποίες έχουν εκδοθεί Ειδικά Πολεοδομικά Σχέδια, σύμφωνα με τον ν. 4447/2016 (Α’ 241),
β. εντός ορίων οικισμών ή σχεδίου πόλης ή οικισμών προ του 1923, και
γ. εντός οργανωμένων υποδοχέων παραγωγικών δραστηριοτήτων, ιδίως Περιοχών Οργανωμένης Ανάπτυξης Παραγωγικών Δραστηριοτήτων ή Οργανωμένων Υποδοχέων Μεταποιητικών Δραστηριοτήτων.
3. α. Τα σχέδια διαχείρισης περιλαμβάνουν:
αα. τους στόχους διατήρησης και την πιθανή ιεράρχηση προτεραιοτήτων διαχείρισης της προστατευόμενης περιοχής,
ββ. διαχειριστικές δράσεις, παρεμβάσεις και μέτρα που είναι απαραίτητα για να επιτευχθεί ή να διατηρηθεί η ικανοποιητική διατήρηση του προστατευτέου αντικειμένου. Οι σχετικές δράσεις και τα σχετικά μέτρα δύνανται να εξειδικεύονται για επιμέρους στοιχεία του προστατευτέου αντικειμένου ανάλογα με τις οικολογικές τους απαιτήσεις, τον βαθμό διατήρησής τους και τις πιέσεις ή απειλές που αντιμετωπίζουν,
γγ. την εξειδίκευση των όρων και περιορισμών άσκησης δραστηριοτήτων και εκτέλεσης έργων που είναι απαραίτητα για την ικανοποιητική διατήρηση του προστατευτέου αντικειμένου κατ’ εξουσιοδότηση του σχετικού προεδρικού διατάγματος καθώς και, όπου είναι αναγκαίο, τις ειδικότερες μελέτες που πρέπει να εκπονηθούν για την εξειδίκευση ή/και οριστικοποίηση του περιεχομένου προτεινόμενων διαχειριστικών δράσεων και μέτρων,
δδ. τις κατευθύνσεις και τις προτεραιότητες για την υλοποίηση έργων, δράσεων και μέτρων που απαιτούνται για την αποτελεσματική προστασία, διαχείριση και αποκατάσταση των αντικειμένων που προστατεύονται κατά περίπτωση, καθώς και τα κατάλληλα προγράμματα παρακολούθησης του προστατευτέου αντικειμένου και αξιολόγησης της αποτελεσματικότητας του Σχεδίου Διαχείρισης, και
εε. τον προσδιορισμό των έργων και δραστηριοτήτων που δεν ανήκουν στις κατηγορίες Α’ και Β’ της παρ. 1 του άρθρου 1 του ν. 4014/2011 (Α’ 209). Για την έγκρισή αυτών δύναται να προβλέπεται στην απόφαση της περ. β της παρούσας, η διενέργεια δέουσας εκτίμησης επιπτώσεων της παρ. 10 του άρθρου 11 του ν. 4014/2011, σύμφωνα με την παρ. 11 του παρόντος.
Στα σχέδια διαχείρισης περιλαμβάνονται σχέδια δράσης στα οποία εξειδικεύονται τα αναγκαία μέτρα, δράσεις, έργα και προγράμματα, οι φάσεις, το κόστος, οι πηγές και οι φορείς χρηματοδότησής τους, καθώς και το χρονοδιάγραμμα εκτέλεσης τους και οι φορείς εφαρμογής τους.
β. Τα σχέδια διαχείρισης εγκρίνονται με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Τα σχέδια διαχείρισης των περιοχών στις οποίες περιλαμβάνονται ρυθμίσεις που αφορούν στη γεωργική, αλιευτική και υδατοκαλλιεργητική δραστηριότητα, εγκρίνονται με κοινή απόφαση των Υπουργών Περιβάλλοντος και Ενέργειας και Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.
γ. Όπου απαιτείται, με τις αποφάσεις αυτές εξειδικεύονται τα γενικά και ειδικά μέτρα που προβλέπονται στα άρθρα 5 και 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης του Τοπίου που κυρώθηκε με το ν. 3827/2010 (Α’ 30).
4. Με προεδρικό διάταγμα, που εκδίδεται με πρόταση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας και μετά από γνώμη της Επιτροπής Φύση 2000, βάσει της αντίστοιχης ειδικής περιβαλλοντικής μελέτης, γίνεται ο χαρακτηρισμός των περιοχών προστασίας της βιοποικιλότητας και των εθνικών πάρκων, η οριοθέτησή τους, καθώς και ο καθορισμός χρήσεων γης και δραστηριοτήτων μέσα στις ανωτέρω προστατευόμενες περιοχές, ανά ζώνη. Με το ως άνω προεδρικό διάταγμα γίνεται ο χαρακτηρισμός περιοχών του Εθνικού Καταλόγου Περιοχών του Ευρωπαϊκού Οικολογικού Δικτύου Natura 2000 που περιλαμβάνονται στην προστατευόμενη περιοχή ως ειδικών ζωνών διατήρησης, ζωνών ειδικής προστασίας ή/και τόπων ενωσιακής σημασίας, εφόσον αυτές δεν έχουν ήδη χαρακτηρισθεί με προηγούμενη πράξη. Όταν στην προστατευόμενη περιοχή περιλαμβάνονται και αγροτικές περιοχές (χερσαίες και υδάτινες) υψηλής φυσικής αξίας, το προεδρικό διάταγμα εκδίδεται με πρόταση των Υπουργών Περιβάλλοντος και Ενέργειας και Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Με το ίδιο προεδρικό διάταγμα μπορούν να οριοθετούνται οικολογικοί διάδρομοι της περίπτωσης 11 του άρθρου 2 του ν. 3937/2011 (Α’ 60).
5. Αν η εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος αφορά σε περιοχές ενδιαφέροντος του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και των νομικών προσώπων που εποπτεύονται από αυτό, οι οποίες περιλαμβάνουν στρατιωτικές υποδομές και εκτάσεις που χρησιμοποιούνται για σκοπούς εθνικής άμυνας και ασφάλειας, το προεδρικό διάταγμα της παραγράφου 4 προτείνεται και από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας.
6. Για περιοχές, στοιχεία ή σύνολα της φύσης και του τοπίου, για τα οποία αρχίζει η διαδικασία χαρακτηρισμού με προεδρικό διάταγμα και έως ότου εκδοθεί η πράξη χαρακτηρισμού, ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας με απόφασή του, που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, μπορεί να καθορίζει όρους και περιορισμούς για επεμβάσεις και δραστηριότητες που είναι δυνατόν να έχουν βλαπτική επίδραση στις παραπάνω περιοχές, στοιχεία ή σύνολα και να υλοποιεί τα σχέδια δράσης της υποπαραγράφου α’ της παραγράφου 3 και συγκεκριμένες διαχειριστικές δράσεις που αποσκοπούν στη βελτίωση και διατήρηση της κατάστασης των προστατευτέων αντικειμένων. Η ισχύς της υπουργικής αυτής απόφασης δεν μπορεί να υπερβαίνει τα δύο (2) έτη. Αν συντρέχουν εξαιρετικοί λόγοι, η προθεσμία αυτή μπορεί να παρατείνεται, με όμοια υπουργική απόφαση, για τρία (3) ακόμη έτη.
7. Οι χαρακτηρισμοί των καταφυγίων άγριας ζωής και των προστατευομένων τοπίων και φυσικών σχηματισμών, όταν αυτές δεν εμπίπτουν σε περιοχές προστασίας της βιοποικιλότητας και εθνικά πάρκα, γίνεται με απόφαση του αρμοδίου οργάνου του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας είναι δυνατή η επιβολή όρων και περιορισμών στις δραστηριότητες που ασκούνται εντός των περιοχών αυτών.
8. Ειδικά ο χαρακτηρισμός και ο καθορισμός των ορίων και των ζωνών σε προστατευόμενες περιοχές, που περιλαμβάνονται σε ζώνη οικιστικού ελέγχου (ΖΟΕ), γίνεται με την πράξη καθορισμού της ΖΟΕ και με τη διαδικασία του άρθρου 29 του ν. 1337/1983 (Α’ 33), όπως ισχύει.
9. Οι εθνικοί δρυμοί του άρθρου 78 του ν. δ. 86/1969 (Α’ 7) και οι υγρότοποι διεθνούς ενδιαφέροντος του άρθρου 2 της Σύμβασης Ραμσάρ, η οποία κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν.δ. 191/1974 (Α’ 350), χαρακτηρίζονται ως εθνικά πάρκα με τη διαδικασία της παρ. 3.
10. Με τα προεδρικά διατάγματα της παρ. 3 προβλέπεται ότι:
α. εξακολουθούν να λειτουργούν νομίμως έργα ή δραστηριότητες, εντός των προστατευόμενων περιοχών, οι οποίες είναι νομίμως αδειοδοτημένες και λειτουργούν, σύμφωνα με τους όρους της άδειάς τους, υπό την προϋπόθεση ότι η παραμονή τους δεν διακινδυνεύει την επίτευξη των στόχων διατήρησης της αντίστοιχης περιοχής, σύμφωνα με τις παρ. 2 και 3 του άρθρου 10 του ν. 4014/2011. Προκειμένου να διαπιστωθεί η συνδρομή της εν λόγω προϋπόθεσης, εφόσον υπάρχει σχετική απαίτηση του σχεδίου διαχείρισης της παρ. 3, ακολουθείται η διαδικασία της παρ. 9 του άρθρου 2 του ν. 4014/2011,
β. υλοποιούνται και λειτουργούν νομίμως έργα ή δραστηριότητες, εντός των προστατευόμενων περιοχών, εάν διαθέτουν Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕΠΟ), μετά από υποβολή και έγκριση Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) που συνοδεύεται από Ειδική Οικολογική Αξιολόγηση (ΕΟΑ), υπό την προϋπόθεση ότι η παραμονή τους δεν διακινδυνεύει την επίτευξη των στόχων διατήρησης της αντίστοιχης περιοχής, σύμφωνα με την παρ. 2 του άρθρου 10 του ν. 4014/2011. Προκειμένου να διαπιστωθεί η συνδρομή της εν λόγω προϋπόθεσης, εφόσον υπάρχει σχετική απαίτηση του σχεδίου διαχείρισης της παρ. 3, ακολουθείται η διαδικασία της παρ. 9 του άρθρου 2 του ν. 4014/2011,
γ. υλοποιούνται και λειτουργούν νομίμως έργα ή δραστηριότητες, εντός των προστατευόμενων περιοχών, όταν διαθέτουν ΑΕΠΟ, μετά από υποβολή και έγκριση ΜΠΕ, που δεν συνοδεύεται από ΕΟΑ, υπό την προϋπόθεση ότι η παραμονή τους δεν διακινδυνεύει την επίτευξη των στόχων διατήρησης της αντίστοιχης περιοχής, σύμφωνα με την παρ. 2 του άρθρου 10 του ν. 4014/2011, κατόπιν υποβολής συμπληρωματικής ΕΟΑ, εντός δεκαοκτώ (18) μηνών από τη θέση σε ισχύ του προεδρικού διατάγματος,
δ. υλοποιούνται και λειτουργούν νομίμως, εντός των προστατευόμενων περιοχών, έργα ή δραστηριότητες που δεν ανήκουν στην κατηγορία Α’ της παρ. 1 του άρθρου 1 του ν. 4014/2011, εάν η παραμονή τους δεν διακινδυνεύει την επίτευξη των στόχων διατήρησης της αντίστοιχης περιοχής. Η διαπίστωση αυτή γίνεται μέσω ΕΟΑ που εγκρίνεται από την αρμόδια Διεύθυνση της οικείας περιφέρειας και περιλαμβάνει τα στοιχεία που ορίζονται στην παρ. 8 του άρθρου 11 του ν. 4014/2011, εφόσον υπάρχει σχετική απαίτηση του σχεδίου διαχείρισης της παρ. 3, εντός ενός (1) έτους από τη θέση σε ισχύ του προεδρικού διατάγματος. Τα ανωτέρω έργα και οι δραστηριότητες των περ. α’ έως δ’ δύνανται να εκσυγχρονίζονται και να επεκτείνονται σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία.
11. Κάθε έργο ή δραστηριότητα που δεν ανήκει στις κατηγορίες Α’ και Β’ της παρ. 1 του άρθρου 1 του ν. 4014/2011, αλλά για την έγκρισή του, ενδέχεται να απαιτείται διενέργεια δέουσας εκτίμησης επιπτώσεων της παρ. 10 του άρθρου 11 του ν. 4014/2011, σύμφωνα με την υποπερ. εε’ της περ. α’ της παρ. 3 του παρόντος, υποβάλλεται σε διαδικασία προελέγχου από τη Γενική Διεύθυνση Χωροταξικής και Περιβαλλοντικής Πολιτικής της οικείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης, προκειμένου να εκτιμηθεί αν επηρεάζει σημαντικά την προστατευόμενη περιοχή καθαυτό ή από κοινού με άλλα έργα ή δραστηριότητες, λαμβανομένων υπόψη των στόχων διατήρησης της εν λόγω περιοχής. Για τον σκοπό αυτό, ο φορέας του έργου ή της δραστηριότητας υποβάλλει στη Γενική Διεύθυνση Χωροταξικής και Περιβαλλοντικής Πολιτικής της οικείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης, συνοπτική περιγραφή του έργου ή της δραστηριότητας. Η Γενική Διεύθυνση Χωροταξικής και Περιβαλλοντικής Πολιτικής, εντός αποκλειστικής προθεσμίας τριάντα (30) ημερών, αποφασίζει αν απαιτείται διενέργεια δέουσας εκτίμησης επιπτώσεων, άλλως τεκμαίρεται ότι το έργο ή η δραστηριότητα δεν επηρεάζει σημαντικά την προστατευόμενη περιοχή. Η δέουσα εκτίμηση επιπτώσεων υποβάλλεται στη Μονάδα Διαχείρισης Προστατευόμενης Περιοχής (ΜΔΠΠ) του άρθρου 34 του ν. 4685/2020 (Α’ 92), βάσει των προδιαγραφών της υπό στοιχεία 52983/1952/23.9.2013 απόφασης του Υπουργού Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (Β’ 2436). Εάν προκύπτει από την ΕΟΑ ότι ενδέχεται να κινδυνεύει η ακεραιότητα της προστατευόμενης περιοχής, η ΜΔΠΠ, με απόφαση του προϊσταμένου της, εκδίδει όρους για την υλοποίηση του εξεταζόμενου έργου ή δραστηριότητας, προκειμένου να διασφαλίσει ότι δεν παραβλάπτεται η ακεραιότητα της προστατευόμενης περιοχής.».
Άρθρο 14
Απλοποίηση ειδικών κατηγοριών χρήσεων γης – Τροποποίηση άρθρων 1, 2, 4, 6, 7, 14 και 15 π.δ. 59/2018
1. Οι ειδικές κατηγορίες χρήσεων γης της περ. «26.12» της παρ. ΙΙ του άρθρου 1 και των άρθρων 2, 4, 6, 7, 14 και 15 του π.δ. 59/2018 (Α’ 114), όπως προστέθηκαν με την παρ. 2γ του άρθρου 44 του ν. 4685/2020 (Α’ 92), εξειδικεύονται και διαμορφώνονται ως εξής:
«(26.12) Γραμμικές υποδομές μεταφορών, ιδίως οδοί κίνησης μηχανοκίνητων οχημάτων, οδοί ήπιας κυκλοφορίας, πεζόδρομοι, ποδηλατόδρομοι, πλατείες, μονοπάτια και θαλάσσιοι διάδρομοι.».
2. Η ειδική κατηγορία χρήσεων γης «33» της παρ. ΙΙ του άρθρου 1 του π.δ. 59/2018, όπως προστέθηκε με την παρ. 2δ του άρθρου 44 του ν. 4685/2020, επικαιροποιείται και διαμορφώνεται ως εξής:
«33. Εγκαταστάσεις παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ορυκτά καύσιμα, εγκαταστάσεις ύδρευσης συμπεριλαμβανομένης της αφαλάτωσης, εγκαταστάσεις αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου, τηλεπικοινωνιών, σταθμών φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων, σταθμών μέτρησης ατμοσφαιρικής ρύπανσης, θορύβου και μετεωρολογικών παραμέτρων με τον αναγκαίο εξοπλισμό και συναφείς εγκαταστάσεις.».
Άρθρο 15
Καταργούμενες διατάξεις
1. Η παρ. 4 του άρθρου 18 του ν. 1650/1986 (Α’ 160), περί οργάνωσης μέτρων προστασίας της βιοποικιλότητας, ανά ζώνες, καταργείται.
2. Καταργούνται οι κάτωθι ειδικές κατηγορίες χρήσεων του π.δ. 59/2018, όπως αυτό τροποποιήθηκε με το άρθρο 44 του ν. 4685/2020 (Α’ 92):
α) 26.12.1. έως και 26.12.7. της περίπτωσης ΙΙ του άρθρου 1, όπως προστέθηκαν με την περ. γ της παρ. 2 του άρθρου 44 του ν. 4685/2020,
β) (26.12.1) έως και (26.12.5) του άρθρου 2, όπως προστέθηκαν με την περ. α της παρ. 3 του άρθρου 44 του ν. 4685/2020,
γ) (26.12.1) έως και (26.12.5) του άρθρου 4, όπως προστέθηκαν με την περ. β της παρ. 5 του άρθρου 44 του ν. 4685/2020,
δ) (26.12.1) έως και (26.12.5) του άρθρου 6, όπως προστέθηκαν με την παρ. 7 του άρθρου 44 του ν. 4685/2020,
ε) (26.12.1) έως και (26.12.5) της παρ. 2 του άρθρου 7, όπως τέθηκαν με την περ. α της παρ. 8 του άρθρου 44 του ν. 4685/2020,
στ) (26.12.1) έως και (26.12.7) του άρθρου 14, όπως προστέθηκαν με την περ. α της παρ. 15 του άρθρου 44 του ν. 4685/2020 και
ζ) (26.12.1) έως και (26.12.7) του άρθρου 15, όπως προστέθηκαν με την παρ. 16 του άρθρου 44 του ν. 4685/2020.
3. Η ειδική κατηγορία χρήσεων «(36) Στρατιωτικές εγκαταστάσεις» της παρ. ΙΙ του άρθρου 1 και του άρθρου 13 του π.δ. 59/2018, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 44 του ν. 4685/2020, καταργείται.
4. Η ειδική κατηγορία χρήσεων «(55) Φάροι» της παρ. ΙΙ του άρθρου 1 του π.δ. 59/2018, όπως προστέθηκε με την παρ. 2 του άρθρου 44 του ν. 4685/2020,καταργείται.
5. Τα άρθρα 14α, 14β, 14γ και 14δ του π.δ. 59/2018, περί προστατευτικών ζωνών, όπως προστέθηκαν με την παρ. 18 του άρθρου 44 του ν. 4685/2020, καταργούνται.
6. Τα άρθρα 1 έως και 11 και 21 του ν. 4519/2018 (Α’ 25), περί διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών, καταργούνται.
Ειμαι τελείως αντίθετος με τον παρόν νομοσχέδιο. Οι περιοχες Natura που καθορίζονται ως Ζώνες Απόλυτης Προστασίας της φυσης με βαση το παρον νομοσχέδιο ακυρώνονται,αφού θα υπάρχει δυνατότητα πλεον να γίνουν στον πυρήνα τους έργα, όπως δρόμοι κυκλοφορίας οχημάτων και μέσων μαζικής μεταφορας, ποδηλατόδρομοι, αναψυκτήρια και διαφόρων άλλων ειδών εγκαταστάσεις εντός των δασικών περιοχών, πλατείες, μονοπάτια και θαλάσσιοι διάδρομοι και θα επιτρέπονται η βόσκηση και η ερασιτεχνική αλιεία. Επίσης, μεταξύ άλλων, θα επιτρέπονται εγκαταστάσεις αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, σταθμών μέτρησης ατμοσφαιρικής ρύπανσης, τηλεπικοινωνιών καθώς και γιγάντιων ανεμογεννητριών. Είναι ευνόητο ότι ούτε η κατασκευή των πιο πάνω έργων ούτε η ηχορύπανση και η ρύπανση του δασους κατά τη λειτουργία όλων αυτών των εγκαταστάσεων και χώρων αναψυχης εναρμονίζεται με τις Ευρωπαϊκές διατάξεις που ισχύουν από το 1992 και με τις οποίες η Ελλάδα οφείλει να συμμορφωθεί. Δεν επιτρέπεται να έχει υποστεί τόσο μεγάλη καταστροφή το φυσικό περιβάλλον στην χώρας μας, να αδυνατεί ο κρατικός μηχανισμός να προστατεύσει τα δάση, να μην επαρκούν τα εναέρια μέσα κατάσβεσης πυρκαγιών, να μην παίρνονται μέτρα προστασίας της ανθρώπινης υγείας η οποία κινδυνεύει από την κακή ποιότητα αέρα που υπάρχει στο λεκανοπέδιο της Αττικής λόγω του λιγοστού πρασίνου, λόγω των αλλεπάλληλων πυρκαγιών που εκδηλώνονται σε εγκαταστάσεις περισσυλογης ανακυκλωσεων συσκευών και της καύσης σκουπιδιών στον Ασπρόπυργο και τις γύρω περιοχές και να συντάσσεται μέσα σε όλα ένα τόσο καταστροφικό νομοσχέδιο για τον φυσικό πλούτο της χώρας μας. Είναι ένα νομοσχέδιο για την εκμετάλλευση του φυσικου περιβαλλοντος και το οικονομικό κέρδος λίγων εις βαρος της ποιοτητας ζωης όλου του κόσμου. Δεν αφορά καθόλου την προστασία του περιβάλλοντος και δεν πρέπει να εγκριθεί
Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο είναι ένα έκτρωμα που μόνο στόχο έχει να καταστρέψει τις πριστατευόμενες περιοχές και να προωθησει τα ιδιωτικά συμφέροντα..παρτε το πίσω….
Τα περιφερειακά χωροταξικα στο κεφάλαιο τους για τα τοπία αναφέρονται στις χαρακτηρισμένες περιοχές natura, για τις οποίες προτείνουν άμεση εκπόνηση των ειδικών περιβαλλοντικών μελετών και «οικολογική προστασία, ανασυγκρότηση και ανάδειξη του τοπίου». H χωρα με την ενσωμάτωση της οδηγίας περί τοπίου μέσω των ΠΧΠ υποστηρίζει τα τοπία των περιοχών natura. Eίναι αντιφατικο επομένως με το εν λόγω νομοσχέδιο να υποβιβαζονται οι περιοχές natura, με κατασκευές και χρήσεις που είναι αντίθετες με την πολιτικη ανάδειξης και προστασίας των τοπίων τους. Τέλος, οι κατασκευές πολλών στρεμμάτων που αποκλείουν τον πολίτη από πρόσβαση (‘οπως γίνεται με τους οργανωμένους τουριστικούς υποδοχείς’) είναι σε αντίθεση με τη Δημοκρατική πολιτική που θέλει τον πολιτη κοινωνό των περιοχών natura.
Για τα άρθρα 11-14, το γενικό συμπέρασμα είναι ότι διευκολύνεται περαιτέρω η εμπορική/επιχειρηματική εκμετάλλευση και χρήση για κατασκευή υποδομών σε προστατευόμενες περιοχές. Δεν είναι αρνητικό η αναζήτηση της οικονομικής ανάπτυξης, όμως το φυσικό περιβάλλον και οι λειτουργίες του, εφ΄όσον απωλεσθούν, δεν ανακτώνται. Αλλώστε η οικονομική αξία ενος οικοσυστήματος μπορεί να αποτιμηθεί, και να αξιολογηθεί εάν αξίζει ή όχι να ενταχθεί σε ένα πλαίσιο κλασσικής οικονομικής εκμετάλλευσης, ή όχι, ή υπό ποιούς όρους. Επομένως, ο δικός μου προβληματισμός, έγγειται στα εξής :
1. Σε συνδυασμό με το Κεφάλαιο Β, περί απλοποίησης των διαδικασιών της περιβαλλοντικής αδειοδότησης, τα μικρά χρονικά διαστήματα που προβλέπονται για την αξιολόγηση φακέλων δραστηριοτήτων υπό αδειοδότηση (έκδοση ΑΕΠΟ) και η de facto αποδοχή των φακέλων με το πέρας των προβλεπομένων ημερών
(3 ημερών ), τουλάχιστον ως προς την πληροτητά τους, τα κρίνω απολύτως προβληματικά. Τουλάχιστον η πληρότητα του φακέλου πρέπει να έχει επαρκές χρονικό περιθώριο ελέγχου (τουλάχιστον μηνός) και να μην τίθεται de facto αποδοχή με το πέρας του χρονικού διαστήματος.
2.Προβληματίζουν ιδιαίτερα οι διατάξεις περί αδειοδότησης πάσης ουσιαστικά επιχειρηματικής δραστηριότητας σε προστατευόμενες περιοχές και ειδικά τουριστικών επιχειρήσεων και εγκαταστάσεων ΑΠΕ, καθώς δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν το αποτέλεσμα της ΜΟΝΙΜΗΣ όχλησης των οικοτόπων (βλ. σχόλιο 3). Δυστυχώς, έχει αποδειχθεί ότι η ακόμη και ελεγχόμενη παρουσία ανθρώπου σε φυσικά περιβάλλοντα υπό προστασία, προκαλεί σοβαρά προβλήματα στην φυσική λειτουργία και επιβίωση ζωικών και φυτικών οργανισμών. Είναι αδύνατον κυριολεκτικά να μην υπάρχουν αρνητικές επιπτώσεις από την ανάπτυξη δραστηριοτήτων που θα προσεκλύσουν κοινό.
3. Η εκπόνηση ΕΟΑ και ΜΠΕ θα πρέπει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ να γίνεται από ομάδα επιστημόνων (Βιοεπιστημόνων, Γεωτεχνικών) που έχουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ σχέση με την λειτουργία των φυσικών οικοσυστημάτων, δηλαδή να γνωρίζουν την λειτουργία των ζωικών και φυτικών κοινωνιών και των οικοσυστημάτων που σχηματίζουν και συμμετέχουν και να έχουν την επιστημονική ικανότητα και γνώση να αξιολογήσουν τα πραγματικά αποτελέσματα από την όποια σχεδιαζόμενη παρέμβαση για εκμετάλλευση.
4. Αν αναπτυχθεί ένα νέο καθεστώς νομιμοποίησης υφιστάμενων παρεμβάσεων και εκμεταλλεύσεων, και επέκτασης νέων, σε προστατευόμενες περιοχές, τότε θίγεται άμεσα το κεφάλαιο της βιοποικιλότητας και της χωρικής ακεραιότητας προστατευόμενων περιοχών με υψηλή οικολογική αξία. Περιβαλλοντικά είναι περισσότερο αποδοτικό για την τοπική οικονομία να αναδυκνύει την οικολογική αξία ενος σπάνιου και πλούσιου οικοσυστήματος, παρά να το εντάξει στο πλαίσιο των συνηθισμένων τουριστικών και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων. Θα πρέπει να προβλεφθούν εξειδικευμένες χρήσεις για περιοχές υψηλής οικολογικής αξίας. Αλλιώς ελοχεύει ο κίνδυνος της σταδιακής υποβάθμισης.
5. Οι Περιβαλλοντικοί Όροι που δύνανται ανά περίπτωση αιτούμενης δραστηριότητας να εγκρίνονται, είναι αδύνατον να προβλέπουν μακροπρόθεσμες επιπτώσεις από παράγοντες που μία ΜΠΕ ή μία ΕΟΑ δεν έχει ουσιαστικά την δυνατότητα να μελετήσει για το χρονικό διάστημα εκπόνησής της. Επομένως, οι ΜΔΠΠ πρέπει να έχουν την εξουσιοδότηση απόρριψης ή ακύρωσης μίας σχεδιαζόμενης δραστηριότητας εφόσον κρίνουν ότι η κατατεθειμένη ΜΠΕ ή ΕΟΑ είναι αόριστες και μη ρεαλιστικές.
6. Οποιαδήποτε έκταση για κατασκευή υποδομών εντός προστατευόμενων περιοχών, ΠΡΕΠΕΙ να είναι η ελάχιστη δυνατή και να εξασφαλισθεί ότι η όποια αδειοδότηση δεν κινείται σε κατεύθυνση αλλαγής του χαρακτήρα της περιοχής στο εγγύς ή απώτερο μέλλον. Το ποσοστό αυτό, όπως και οι προσφερόμενες τοποθεσίες/επιφάνειες μίας προστατευόμενης περιοχής που δύνανται να χρησιμοποιηθούν, πρέπει να καθορίζονται από υπηρεσίες που γνωρίζουν τον χαρακτήρα, τις φυσικές/περιβαλλοντικές διεργασίες και τις ιδιαιτερότητες της περιοχής, και τέτοιες υπηρεσίες είναι οι οικείες ΜΔΠΠ.
7. Επικουρικά στην αξιολόγηση των προτεινόμενων περιβαλλοντικών όρων, να δύνανται να γνωμοδοτήσει και η Υπηρεσία Επιθεωρητών Περιβάλλοντος, που έχει την εμπειρία και την γνώση από την εφαρμογή και τα αποτελέσματα και αδυναμίες κατά περιπτωση διαφόρων κατά περίπτωση ΑΕΠΟ.
Εφ΄όσον ο στόχος είναι η ελεγχόμενη χρήση προστατευόμενων περιοχών, χωρίς την δημιουργία κινδύνων αλλοίωσης ή υποβαθμισής τους, τα ανωτέρω, θεωρώ ότι πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν. Το φυσικό περιβάλλον είναι κεφάλαιο για την περιβαλλοντική οικονομία και την ποιότητα ζωής, και είμαστε μία χώρα που διατεινόμαστε ότι έχουμε ακόμη πλούτο φυσικών οικοσυστημάτων και την μεγαλύτερη βιοποικιλότητα στην Ευρώπη. Επομένως πρέπει να διατηρήσουμε αυτά τα δύο στοιχεία, γιατί το φυσικό περιβάλλον και η ποιοτητά του αποτελεί το πραγματικό μας προιόν. Ολες οι προηγμένες χώρες της Ευρώπης, εμφανίζουν την κρίσιμη ισορροπία που έχουν επιτύχει μεταξύ οικονομικής δρατηριότητας και περιβαλλοντικής προστασίας και κερδίζουν προτάσσοντας το δεύτερο και όχι το πρώτο από τα δύο στοιχεία.
Με Εκτίμηση
Κωνσταντόπουλος Γιάννης
Ζητώ να αποσυρθούν οι καινούριες διατάξεις.
Δεν μπορείς να σώσεις το περιβάλλον καταστρέφοντας το .
Όλες οι καινούριες διατάξεις θα έχουν καταστροφικές επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον της Ελλάδας.
Θα είναι η επιτάχυνση της απαξιωσής του
Ζητώ να αποσυρθούν οι καταστροφικές διατάξεις του σχεδίου νόμου για την ελληνική φύση αναφορικά με:
την αλλοίωση του διεθνώς αποδεκτού θεσμού των αυστηρά προστατευόμενων περιοχών,
την επί της αρχής επιβάρυνση όλων των ζωνών προστασίας των περιοχών του δικτύου Natura 2000 με νέες, βαριές, ασύμβατες χρήσεις που δεν προβλέπονταν από το έτσι κι αλλιώς προβληματικό ισχύον καθεστώς,
την περαιτέρω υποβάθμιση του ήδη αναξιόπιστου θεσμού των Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων,
τη σημειακή τροποποίηση ρυθμίσεων εις βάρος της ολοκληρωμένης διαχείρισης του ελληνικού χώρου,
την συνεχιζόμενη απλοποίηση των διαδικασιών περιβαλλοντικής αδειοδότησης σε βάρος της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος.
Οι ρυθμίσεις που περιλαμβάνει το εν λόγω νομοσχέδιο, αφορούν κρίσιμα ζητήματα για την προστασία του περιβάλλοντος, ωστόσο, όπως προκύπτει, οδηγούν στην αποδόμηση της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας μας με: την υπεραπλούστευση της περιβαλλοντικής αδειοδότησης, την αποδυνάμωση της περιβαλλοντικής επιθεώρησης, την επιβάρυνση όλων των ζωνών προστασίας των περιοχών του δικτύου Natura 2000 με ασύμβατες και βλαπτικές για το περιβάλλον χρήσεις, τη σοβαρή υποβάθμιση του ήδη αναξιόπιστου θεσμού των Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων.
Αποκορύφωμα των ρυθμίσεων είναι εκείνες που αφορούν τις περιοχές του δικτύου Natura 2000 και συνδέονται άμεσα με την προστασία και τη διαχείριση των πολύτιμων αυτών περιοχών που πρέπει να παραδοθούν αλώβητες στις επόμενες γενιές. Όποιες πρωτοβουλίες τροποποιούν τους όρους προστασίας τους οφείλουν να συμβαδίζουν με τις αρχές της αειφορίας, να πραγματοποιούνται βάσει αυστηρών κριτηρίων και οπωσδήποτε να πληρούν την ενωσιακή περιβαλλοντική νομοθεσία και τις Συνταγματικές επιταγές, τις οποίες το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου παραβιάζει ευθέως. Οποιαδήποτε παρέμβαση στις περιοχές αυτές οφείλει να είναι αποτέλεσμα ευρύτατης και ουσιαστικής διαβούλευσης, προσέγγιση η οποία δεν έχει καμία ομοιότητα με τον τρόπο που έχει χειριστεί έως σήμερα το θέμα το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας.
Θα πρέπει να επισημανθεί ότι εκκρεμεί η συμμόρφωση της Ελλάδας με την καταδικαστική απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ για μη καθορισμό των στόχων διατήρησης και των αναγκαίων μέτρων διατήρησης όπως απαιτεί η οδηγία 92/43/ΕΟΚ. Η μη θέσπιση των απαιτούμενων προστατευτικών μέτρων για τις περιοχές του δικτύου Natura 2000 είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει σε νέα παραπομπή της χώρας μας στο Δικαστήριο και νέα καταδικαστική απόφαση και επιβολή προστίμου.
Ζητώ να αποσυρθεί το παρών νομοσχέδιο.
Όπως έχει τοποθετηθεί το κοινό κείμενο περιβαλλοντικών οργανώσεων η επιβάρυνση των περιοχών Natura 2000 με νέες χρήσεις ελέγχεται ως προς την συμβατότητα με την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική πολιτική, και κυρίως ως προς την υποχρέωση της χώρας να θεσπίσει στόχους διατήρησης και σχέδια διαχείρισης στις περιοχές αυτές, από τα οποία θα πρέπει σαφώς να προκύπτει ότι οι επιτρεπόμενες ανά περιοχή χρήσεις είναι συμβατές με τους ανωτέρω στόχους και την αναγκαία διαχειριστική πολιτική.
Επίσης όμως, όπως είχε τοποθετηθεί η Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού κατά την διαβούλευση επί των τριών πρώτων ΕΠΜ (15.2.2022) ο σχεδιασμός και η ρύθμιση των χρήσεων γης δεν μπορεί να προκύπτει μόνο από τις ΕΠΜ και να μη συνδέεται με τον γενικότερο χωρικό σχεδιασμό, τόσο σε επίπεδο περιφερειακό, όσο και σε τοπικό. Είναι αναγκαίο να υπάρξει ρητή δέσμευση επ΄ αυτής της αρχής στον νόμο. Η ελλιπής σύνδεση του προγράμματος με τέτοια μελέτη, καθιστά επί πλέον προβληματική την διεύρυνση των χρήσεων που θέτει το παρόν σν
Η MOm/Εταιρεία για την Μελέτη και Προστασία της Μεσογειακής Φώκιας ως φορέας με 35ετή εμπειρία στον τομέα της προστασίας της φύσης και της όλης μέχρι σήμερα σειράς διαδικασιών θεσμοθέτησης και λειτουργίας των προστατευόμενων περιοχών της χώρας. τάσσεται αντίθετη με το παρόν νομοσχέδιο θεωρώντας το ένα σημαντικό πισωγύρισμα στην προστασία της βιοποικιλότητας της χώρας καθώς:
• Θέτει ευθέως σε κίνδυνο την ουσιαστική προστασία των περιοχών NATURA ανοίγοντας σαφή «παράθυρα» σε σαφώς καταστροφικές για την φύση δραστηριότητες ακόμη και εντός των περιοχών απόλυτης προστασίας και βρίσκεται σαφώς σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που θέτει η Ευρωπαϊκή Στρατηγική για τη Βιοποικιλότητα.
• Εν μέσω της διαδικασίας (ήδη προβληματικής και εξαιρετικά καθυστερημένης) εκπόνησης των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών που υποτίθεται θα θωρακίσουν στο μέλλον την περιβαλλοντική προστασία εισάγει νέους όρους προκαλώντας άνευ προηγουμένου σκόπιμες ασάφειες που κυριολεκτικά θα διαλύσουν την ήδη προβληματική πορεία εκπόνησης των Μελετών. Είναι πασιφανές ότι η εξ απήνης αλλαγή της νομοθεσίας θα καθυστερήσει ακόμη περισσότερο την ολοκλήρωση των ήδη καθυστερημένων ΕΠΜ που είναι απαραίτητες για την έκδοση των απαραίτητων Προεδρικών Διαταγμάτων.
• Υποβαθμίζει ακόμη περισσότερο την θέση της χώρας μας όσον αφορά στην επίτευξη των ευρωπαϊκών στόχων προστασίας της βιοποικιλότητας σε ξηρά και θάλασσα, την ίδια στιγμή που η χώρα είναι ήδη εγκαλούμενη από το αρμόδια όργανα της ΕΕ για την αποτυχία της στον συγκεκριμένο τομέα. Ταυτόχρονα ευτελίζει με τον πιο άμεσο τρόπο τις σε διεθνές ακροατήριο (πρόσφατο συνέδριο της IUCN για την προστασία της βιοποικιλότητας) δεσμεύσεις του Πρωθυπουργού ότι η θεσμική θωράκιση των περιοχών NATURA θα ολοκληρωθεί μέσα στο 2022 και ότι το 10% των ελληνικών θαλασσών θα είναι απόλυτα προστατευμένο (περιοχές πλήρους απαγόρευσης της αλιείας) μέχρι το 2030.
• Εισάγει διεθνούς «πρωτοτυπίας» διαδικασίες όπως ιδιώτες ελεγκτές μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΜΠΕ) να πληρώνονται απευθείας από τον ιδιώτη επενδυτή που θα ελέγχουν!!!
Είναι σαφές ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο έχει ως προτεραιότητα την εξυπηρέτηση των επενδύσεων με όποιο κόστος για την φύση την οποία υποτίθεται ότι θέλει να προστατεύσει, θέτοντας σε άμεσους κινδύνους υποβάθμισης ένα από τα πολυτιμότερα στοιχεία της Ελλάδας που είναι η μοναδική της βιοποικιλότητα και αδιαφορώντας για το τι είδους χώρα θα βρουν οι επόμενες γενιές.
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω συντασσόμαστε με πληθώρα περιβαλλοντικών και επιστημονικών φορέων, μεμονωμένων επιστημόνων και πολιτών και ζητούμε την απόσυρση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου καθώς φαίνεται ξεκάθαρα ότι θα συμβάλλει καθοριστικά στην περαιτέρω υποβάθμιση της ήδη πλημμελούς προστασίας της βιοποικιλότητα εντός των ορίων των περιοχών NATURA. Τέλος εκφράζουμε την απορία μας καθώς από όσο γνωρίζουμε το ΥΠΕΝ δεν ζήτησε καν την γνώμη της Επιτροπής Φύση για μια τόσο σημαντική νομοθετική παρέμβαση που θα έχει άμεσο αντίκτυπο στην προστασία της βιοποικιλότητας στην χώρα.
Διαφωνώ με το παρών νομοσχέδιο .
Το νομοσχέδιο είναι σαφέστατα σχεδιασμένο να δίνει τη δυνατότητα εκμετάλλευσης χώρων εις βάρους του περιβάλλοντος, παρακάμπτοντας προστατευόμενες περιοχές μέσω «αξιολογήσεων και μελετών»
ΑΠΑΝΤΗΤΙΚΟ προς Βαγγέλη Δενέζη
=======================================
«»»»14 Ιουλίου 2022, 13:09 | Βαγγέλης Δενέζης
Το νομοσχέδιο αυτό είναι απολύτως προς την σωστή
κατεύθυνση.
H Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπολογίζει και προωθεί την δημιουργία εσόδων
από την βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη των περιοχών Νατούρα 2000 και
προβαίνει στην αξιολόγηση τους.
Σχετικό και το έγγραφό της:
“Estimating the economic value of the benefits provided by the
tourism/recreation and Employment supported by Natura 2000 Final
Report European Commission
– DG Environment December 2011”
Σύμφωνα με αυτό το έγγραφο της Επιτροπής:
“Visitors to Natura 2000 sites purchase goods and services (e.g. entrance
fees to the natural area, bike renting, accommodation and catering).
Visitor spending generates additional income locally and causes
economic impacts at local and wider levels1, such as income and
employment. Hence, tourism and recreation activities undertaken in
Natura 2000 sites provide market benefits to the economy.“
“Natura 2000 sites receive between 1.2 and 2.2 billion visitor days per
annum. In 2006, total visitor spending was estimated between 50 and 90
billion Euros. This expenditure generated additional income which was
estimated in the range of 50 to 85 billion Euros.“
Επί τέλους, ας αρχίσει και η Ελλάδα να αξιοποιεί τις τουριστικές
δυνατότητες του δικτύου των περιοχών Νατούρα 2000, που
αποτελούν περίπου το 25% της Ελληνικής Επικράτειας.
Η αξιοποίηση αυτή θα συνεισφέρει και στην αποτελεσματικότερη
περιβαλλοντική τους προστασία…»»»»
ΔΕΝ ΑΜΦΙΒΑΛΟΥΜΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΟΤΙ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΕΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΝΑTURA ΗΤΑΝ ΕΞΑΡΧΗΣ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΛΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΏΝ ΚΡΑΤΩΝ…. και ο τουρισμός είναι απλά η αθώα προμετωπίδα αυτής της άλωσης .. πίσω από αυτή βρίσκεται το κατεξοχήν μέτωπο που δρομολογεί για τις περιοχές αυτές ακόμη και βιομηχανικά πάρκα που θα συνδυάζουν εξόρυξη και λατόμευση, ΑΠΕ , σταθμούς αποθήκευση των δικτύων αγωγών διακίνησης καυσίμων κι ό,τι άλλο βάζει ο νους του τεχνοκρατη ανταγωνιστή και εκποιητή της φύσης κτλ κτλ
…άρα ναι όλα τα εθνικά νομοσχέδια είναι προς την «»σωστή»»κατεύθυνση αυτή που προ πολλού έχει δοθεί από το στρατηγικό σχεδιασμό για τις προστατευόμενες περιοχές …δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι όσα έχουν γίνει NATURA θα πρέπει να τα θεωρούμε ήδη «»καμμένη»» γη, αλωμένη…
…δεν είναι τυχαίο ότι οι πιο εκτεταμένες στην Ελλάδα περιοχές NATURA βρίσκονται στο Ιόνιο
( η 171 GR 2220003 Eσωτερικό Αρχιπέλαγος Ιονίου Μεγανήσι, Αρκούδι, Ατοκος , Βρώμονας 88.333,27 εκταρια … και η 179 GR 2230004 Νήσοι Παξοί και Αντιπαξοί και ευρύτερη θαλάσσια περιοχή 135.527,66 εκτάρια) εκεί που έχει γίνει και η οικοπεδοποίηση της θάλασσας για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων …
…ΤΕΛΙΚΑ η λογική NATURA μια χαρά δρομολογεί την παράδοση των εθνικών γαιών ηπειρωτικών και θαλάσσιων σε ευρωπαικών συμφερόντων γκρουπ εταιρειών με κάλυμμα την προστασία της φύσης ….
…μήπως να το ξανασκεφτόμασταν να προστατέψουμε την ελληνική γη βγάζοντας της από το δίκτυο NATURA και μπλοκαροντα τις διαδικασίες ειδόδου νέων περιοχών στο δίκτυο για να τις σώσουμε από τα ευρωπαικά μαγαθηήρια που θελουν να τις αλώσουν ύπουλα και με το γάντι της περιβαλλοντικής δήθεν νομιμότητας ????
Συμφωνούμε με τα σχόλια WWF
Άρθρο 11 – Επιτρεπόμενες χρήσεις γης στις ζώνες προστατευόμενων περιοχών του Δικτύου «Φύση 2000»Με το άρθρο 11 του σχεδίου νόμου προτείνονται αλλαγές στο υφιστάμενο νομικό πλαίσιο που ουσιαστικά επιδεινώνουν το προστατευτικό καθεστώς σε όλες τις κατηγορίες ζωνών προστασίας και ιδίως σε αυτές της αυστηρής προστασίας, ενισχύοντας τον προβληματικό χαρακτήρα των διατάξεων που είναι σήμερα σε ισχύ.Θυμίζουμε ότι η εισαγωγή του συστήματος καθορισμού χρήσεων γης με βάση την πολεοδομική νομοθεσία για τις χρήσεις γης (π.δ. 59/2018), η οποία έγινε με τον ν. 4685/2020, είχε ιδιαίτερα σοβαρά προβλήματα, τα οποία είχαμε εκτενώς σχολιάσει τόσο στο πλαίσιο της δημόσιας διαβούλευσης (https://contentarchive.wwf.gr/images/pdfs/sholia_gi_to_ns_exihronismos_per_vomothesias.pdf) όσο και κατά τη νομοπαρασκευαστική διαδικασία για το τότε νομοσχέδιο στη βουλή (https://contentarchive.wwf.gr/images/pdfs/sholia_vs_eksihronismos_per_nomothesias.pdf).
Συνοπτικά, τα κυριότερα προβλήματα είναι η συμπερίληψη ιδιαίτερα επιβαρυντικών χρήσεων ανά ζώνη (με «κορωνίδα» την εξόρυξη υδρογονανθράκων), η ελλιπής συνολικά διαβάθμιση του προστατευτικού καθεστώτος στις 4 κατηγορίες ζωνών προστασίας, και ο συγκερασμός ανάμεσα σε χρήσεις γης και δραστηριότητες-έργα, ο οποίος δυσχεραίνει σημαντικά τη χρήση των βασικών εργαλείων για την θωράκιση και διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών (προεδρικά διατάγματα και σχέδια διαχείρισης). Όπως θα φανεί στις παρατηρήσεις μας που ακολουθούν, το νέο νομοσχέδιο επιδεινώνει αντί να επιλύει αυτά τα προβλήματα.Συγχρόνως, το νέο νομοσχέδιο αποτελεί μια σημαντική αλλαγή του υφιστάμενου συστήματος ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη, και μάλιστα υποτίθεται ότι ολοκληρώνεται, το σημαντικό έργο εκπόνησης των ειδικών περιβαλλοντικών μελετών, προεδρικών διαταγμάτων και σχεδίων διαχείρισης για το σύνολο του δικτύου Natura 2000 στην χώρα μας. Ήδη διαπιστώνεται, με βάση τις τρεις πρώτες μελέτες του έργου που έχουν τεθεί σε διαβούλευση, ότι ο ορισμός χρήσεων γης, αλλά και η ίδια η ζώνωση των περιοχών, γίνεται με διαφορετικό τρόπο από μελέτη σε μελέτη, ενώ συγχρόνως οι συγκεκριμένες προτάσεις των μελετών παρουσιάζουν διάφορα προβλήματα, σημαντικό μέρος των οποίων εκπορεύεται από καθαυτές τις αδυναμίες του νέου συστήματος, και αυτά τα προβλήματα επιχειρείται να επιλυθούν με ετερογενή και αποσπασματικό τρόπο. Προκαλεί, επομένως, εύλογες ανησυχίες τόσο το γεγονός της αλλαγής επί το χείριστον του προβληματικού αυτού συστήματος, όσο και η διαφαινόμενη αδυναμία των αλλαγών να συμβάλλουν αποτελεσματικά στην επίλυση των προβλημάτων εφαρμογής που έχουν διαπιστωθεί.
Τέλος, όπως θα φανεί και στα σχόλια που ακολουθούν, η χώρα έχει τη σημαντική υποχρέωση που εκπορεύεται από τη νέα στρατηγική για τη βιοποικιλότητα της ΕΕ να εντάξει το 10% του χερσαίου και θαλάσσιου χώρου της σε καθεστώς αυστηρής προστασίας. Όμως οι εδώ προτεινόμενες διατάξεις αποδυναμώνουν σε σημαντικό βαθμό το καθεστώς προστασίας στις ζώνες απόλυτης προστασίας και στις ζώνες προστασίας της φύσης, επομένως είναι σχεδόν βέβαιο ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί με ουσιαστικό και αποτελεσματικό τρόπο στις ενωσιακές της υποχρεώσεις.Σε ό,τι αφορά καθαυτές τις διατάξεις που προτείνονται:Στις ζώνες απόλυτης προστασίας της φύσης διευρύνονται οι χρήσεις και οι δραστηριότητες που είναι ασύμβατες με το αναγκαίο καθεστώς αυστηρής προστασίας, καθώς προστίθεται η ειδική κατηγορία χρήσεων (33) «Εγκαταστάσεις ύδρευσης, εξαιρουμένης της αφαλάτωσης, εγκαταστάσεις αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, τηλεπικοινωνιών, σταθμών μέτρησης ατμοσφαιρικής ρύπανσης, θορύβου και μετεωρολογικών παραμέτρων, με τον αναγκαίο εξοπλισμό και τις συναφείς εγκαταστάσεις, υπέργειων ή υπόγειων», καθώς και οι δραστηριότητες της ελεύθερης βόσκησης και της ερασιτεχνικής αλιείας.Μάλιστα οι δύο τελευταίες εισάγονται με μια άκρως προβληματική διατύπωση: «Η ελεύθερη βόσκηση και η ερασιτεχνική αλιεία δύνανται να απαγορεύονται εφόσον αυτό κρίνεται απαραίτητο για τη διασφάλιση της ακεραιότητας της περιοχής ως προς τις οικολογικές της λειτουργίες». Δηλαδή ουσιαστικά επιτρέπεται η ελεύθερη βόσκηση ή η ερασιτεχνική αλιεία, χωρίς να τίθενται ειδικότερες προϋποθέσεις (π.χ. παραπομπή στις κανονιστικές προβλέψεις του π.δ. ή του σ.δ. της προστατευόμενης περιοχής, ή έστω στη σχετική ε.π.μ. ή άλλες ειδικές μελέτες) και προβλέπεται η δυνητική τους απαγόρευση εάν αυτό κριθεί απαραίτητο «για τη διασφάλιση της ακεραιότητας της περιοχής», και πάλι χωρίς να τίθενται ειδικότερες ουσιαστικές ή διαδικαστικές προϋποθέσεις (ποιος, με βάση ποια κριτήρια και στο πλαίσιο ποιας διαδικασίας θα κρίνει εάν διασφαλίζεται ή όχι η ακεραιότητα της περιοχής, κι ακόμα πώς θα σχετίζεται αυτή η κρίση με μέτρα που θα έχουν προσδιοριστεί από τα νομικά εργαλεία που προβλέπει ο νόμος για την προστασία και τη διαχείριση της ζώνης;).
Εξίσου προβληματική είναι η αντικατάσταση των –καταργούμενων σε άλλη διάταξη του νομοσχεδίου (άρθρο 14, παρ. 1)- τριψήφιων ειδικών κατηγοριών περί γραμμικών υποδομών με τη διψήφια κατηγορία (26.12) «Γραμμικές υποδομές μεταφορών, ιδίως οδοί κίνησης μηχανοκίνητων οχημάτων, οδοί ήπιας κυκλοφορίας, πεζόδρομοι, ποδηλατόδρομοι, πλατείες, μονοπάτια και θαλάσσιοι διάδρομοι». Όχι μόνο ενισχύεται ακόμα περισσότερο ο προβληματικός χαρακτήρας της πρόβλεψης, σε περιοχές αυστηρής προστασίας, γραμμικών υποδομών όπως οδοί, ποδηλατόδρομοι, μονοπάτια και θαλάσσιοι διάδρομοι κίνησης σκαφών (αυτές τις υποδομές προβλέπει ο νόμος ως ισχύει), αλλά και προστίθενται οι οδοί ήπιας κυκλοφορίας (χρήση η οποία έχει κυρίως πολεοδομική λογική), οι πεζόδρομοι (που επίσης έχουν νόημα στον πολεοδομημένο χώρο – άραγε τι σκοπό εξυπηρετούν οι πεζόδρομοι, που μάλιστα είναι διακριτοί σε σχέση με τα μονοπάτια, σε αμιγώς φυσικές περιοχές;) και οι πλατείες (των οποίων η συμπερίληψη σε φυσικές περιοχές και μάλιστα αυστηρής προστασίας επίσης δεν έχει κανένα απολύτως νόημα). Ακόμα χειρότερα, η κατάργηση των -συγκεκριμένων- τριψήφιων χρήσεων και η χρήση του όρου «ιδίως» στη νέα διατύπωση είναι ακόμα περισσότερο προβληματική, καθώς σημαίνει ότι μπορεί να υπάρχουν γραμμικές υποδομές μεταφορών που δεν περιλαμβάνονται στη συγκεκριμένη απαρίθμηση τύπων υποδομών. Δημιουργείται, επομένως, ασάφεια και αδυναμία εφαρμογής της εν λόγω διάταξης – με τη διοίκηση και τα δικαστήρια να καλούνται για ακόμα μία φορά να κάνουν ερμηνεία απλών, φαινομενικά, διατάξεων του νόμου.Επίσης, ενδεικτική κυβερνητικής πρόθεσης για υποβάθμιση του αυστηρού προστατευτικού καθεστώτος είναι η κατάργηση της πρόβλεψης του π.δ. 59/2018 (άρθρο 14α ως ισχύει), σύμφωνα με την οποία «οι χρήσεις των ειδικών κατηγοριών (1), (7), (26.12.1), (26.12.4), (26.12.7), (26.12.8), (48.2) και (49) επιτρέπονται μόνο για την εξυπηρέτηση της προστασίας και της βέλτιστης διαχείρισης του προστατευτέου αντικειμένου». Με την αφαίρεση αυτής της πρόβλεψης, γίνεται σαφές ότι η ανάπτυξη αυτών των χρήσεων και δραστηριοτήτων εντός της συγκεκριμένης κατηγορίας ζωνών μπορεί να γίνεται για λόγους άσχετους με την προστασία, επιβεβαιώνοντας έτσι την καταστρατήγηση του σκοπού ορισμού των ζωνών προστασίας -και δη της ζώνης αυστηρής προστασίας- εντός των προστατευόμενων περιοχών. [Σημειωτέον, η συγκεκριμένη διατύπωση στην ισχύουσα διάταξη έχει νομοτεχνικά σφάλματα, αφού αναφέρεται σε ειδικές κατηγορίες χρήσεων που δεν περιλαμβάνονται στην απαρίθμηση χρήσεων του συγκεκριμένου άρθρου].
Συνολικά, οι προτεινόμενες ως άνω αλλαγές επιδεινώνουν την ήδη προβληματική συμπερίληψη χρήσεων στις ζώνες απόλυτης προστασίας σύμφωνα με το π.δ. 59/2018 και το προβληματικό πλαίσιο που εισήγαγε ο ν. 4685/2020. To καθεστώς που δημιουργούν όχι μόνο είναι σε πλήρη αντίθεση με τις διεθνώς αποδεκτές πρακτικές, οι οποίες εκπορεύονται από την Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN), αλλά και είναι αντίθετες με τα χαρακτηριστικά και τον σκοπό που ορίζει ο νόμος για τις ζώνες απόλυτης προστασίας [«εκτάσεις με εξαιρετικά ευαίσθητους τύπους φυσικών οικοτόπων, ή/ και με ενδιαιτήματα εξαιρετικά ευαίσθητων ειδών, των οποίων η παρουσία και αντιπροσωπευτικότητα εκτιμάται ως πολύ υψηλή ή η κατάσταση των οποίων επιτάσσει εξαιρετικά αυστηρή προστασία» – άρθρο 19 (4) (α) ν. 1650/1986].Σημειώνεται επίσης ότι η προαναφερόμενη ειδική χρήση (33), τροποποιούμενη ως υφίσταται σε άλλο σημείο του ίδιου νομοσχεδίου, έχει διαφορετική διατύπωση, σύμφωνα με την οποία οι επιμέρους χρήσεις που περιλαμβάνονται είναι ακόμα πιο ασύμβατες με σκοπούς προστασίας, καθώς προστίθεται οι «εγκαταστάσεις παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ορυκτά καύσιμα» (άρθρο 14, παρ. 2). Πρόκειται δυστυχώς για μία απτή επιβεβαίωση της προχειρότητας η οποία διέπει όχι μόνο την συνολική προσέγγιση του νομοσχεδίου αλλά ακόμα και τη νομοτεχνική επεξεργασία του από την επισπεύδουσα αρχή.Ασύμβατες χρήσεις προστίθενται -και μάλιστα σε μεγαλύτερο εύρος- και στις ζώνες προστασίας της φύσης, τη δεύτερη σε σειρά κατηγορία ζωνών ως προς τη διαβάθμισης του καθεστώτος προστασίας. Εδώ, εκτός από τις προαναφερόμενες εγκαταστάσεις ύδρευσης, ηλ. ενέργειας κ.λπ., προβλέπονται επίσης:Πλήθος τουριστικών χρήσεων (καταλύματα, εγκαταστάσεις ειδικής τουριστικής υποδομής κ.ά.). Ωστόσο ο προσδιορισμός αυτών των χρήσεων με τη συχνά χρησιμοποιούμενη, παντελώς ασαφή, χωρίς νομική υπόσταση και εν τέλει προσχηματική έννοια της «ήπιας τουριστικής ανάπτυξης», καθώς και η προϋπόθεση της λειτουργικής τους διασύνδεσης με μορφές θεματικού τουρισμού (τουρισμό υπαίθρου ή γαστρονομίας, αθλητικό ή πολιτιστικό ή θρησκευτικό ή εκπαιδευτικό τουρισμό) στερείται σαφήνειας, σκοπιμότητας και τεκμηρίωσης. Επιπρόσθετα, οι λοιπές προϋποθέσεις που εισάγει η προτεινόμενη διάταξη (χαμηλός συντελεστής δόμησης 0,05 και υψηλή ενεργειακή αποδοτικότητα), παρότι περιορίζουν την κλίμακα των επεμβάσεων, δεν αναιρούν την ασυμβατότητα της χωροθέτησης δραστηριοτήτων σημαντικού αποτυπώματος σε ζώνες υψηλής προστασίας, ιδιαίτερα αν ληφθεί υπόψη τόσο ότι υφίσταται σημαντική τάση ανάπτυξης τέτοιου είδους εγκαταστάσεων (και άρα μεγέθυνση των σχετικών πιέσεων και απειλών για τις περιοχές), όσο και ότι οι εγκαταστάσεις αυτές συνοδεύονται από σημαντικά έργα υποδομής (που με σειρά τους δύναται, σωρευτικά, να υποβαθμίσουν το υψηλό καθεστώς προστασίας).
Υπόγειες εξορυκτικές δραστηριότητες, με την προϋπόθεση «ότι η είσοδος της υπόγειας εκμετάλλευσης βρίσκεται εκτός ζώνης προστασίας της φύσης και ζώνης απολύτου προστασίας της φύσης». Μοιάζει σαν οι συντάκτες του νομοσχεδίου να θεωρούν ότι μόνο η είσοδος ή γενικά το επιφανειακό τμήμα των εξορυκτικών πεδίων έχει περιβαλλοντικές επιπτώσεις και δύναται να επηρεάσει τα προστατευτέα αντικείμενα (!). Ωστόσο, δύσκολα μπορεί κάποιος να αμφισβητήσει ότι δεν πρόκειται για τραγική έλλειψη βασικών γνώσεων, αλλά για σκόπιμη και σκανδαλώδη προσπάθεια να επιτρέπονται οι εξορύξεις (υδρογονανθράκων, ορυκτών πόρων κ.λπ) σε ζώνες προστασίας της φύσης.
Εγκαταστάσεις Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ), οι οποίες επίσης δεν συμβατές με το καθεστώς υψηλής προστασίας στις ζώνες αυτής της κατηγορίας.Επίσης, όπως και στις ζώνες απόλυτης προστασίας, έτσι και στις ζώνες προστασίας της φύσης απαλείφεται η υφιστάμενη πρόβλεψη για συμπερίληψη χρήσεων «μόνο για την εξυπηρέτηση της προστασίας και της βέλτιστης διαχείρισης του προστατευτέου αντικειμένου»Στις ζώνες διατήρησης οικοτόπων και ειδών, παρά τη σκόπιμη αφαίρεση ορισμένων ειδικών χρήσεων που προβλέπει το ισχύον π.δ. (κοινωνική πρόνοια, εκπαίδευση, πολιτιστικές εγκαταστάσεις, διοίκηση, εμπορικά καταστήματα, υπεραγορές και γραφεία), απαλείφεται η υφιστάμενη πρόβλεψη για το επιτρεπτό ορισμένων κατηγοριών χρήσεων (κατοικία, αθλητικές εγκαταστάσεις) μόνο για περιοχές εντός σχεδίου ή εντός οικισμού, αλλά και καταργούνται οι περιορισμοί για την επιφάνεια ορισμένων άλλων χρήσεων (εστίαση και αναψυκτήρια). Οι δύο αυτές αλλαγές, σε συνδυασμό με την προσθήκη των τουριστικών χρήσεων και των εγκαταστάσεων ύδρευσης κ.λπ. όπως στις παραπάνω κατηγορίες ζωνών, επιδεινώνουν ακόμα περισσότερο το ήδη προβληματικό συνονθύλευμα χρήσεων και καταστρατηγούν το σκοπό ορισμού των ζωνών προστασίας.Στις ζώνες βιώσιμης διαχείρισης φυσικών πόρων διατηρείται η προβληματική συμπερίληψη των συνόλου των ειδικών κατηγοριών χρήσεων γης, ενώ επιπρόσθετα καταργούνται οι περιορισμοί που υπάρχουν για εγκαταστάσεις μεγάλης κλίμακας (π.χ. αεροδρόμια, εμπορικές εκθέσεις, ιππόδρομοι, καζίνο κ.ά. – επιτρέπονται μόνο εντός σχεδίου ή εντός οικισμού).
« Κατά πρώτον, ο χρόνος της διαβούλευσης, για ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο, δεν είναι σε καμία περίπτωση επαρκής. Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας.
Κατά δεύτερον, το παρόν νομοσχέδιο δεν με βρίσκει καθόλου σύμφωνο. Δεν συμβάλλει καθόλου στην προστασία της φύσης, έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία. Προφανώς κάποιοα συμφέροντα εξυπηρετεί, αλλά τα συμφέροντα αυτά θα στραφούν και ενάντια σε αυτούς που εξυπηρετούν πρόσκαιρα.»
Ειμαι τελείως αντίθετη με τον παρόν νομοσχέδιο. Οι περιοχες Natura που καθορίζονται ως Ζώνες Απόλυτης Προστασίας της φυσης με βαση το παρον νομοσχέδιο ακυρώνονται,αφού θα υπάρχει δυνατότητα πλεον να γίνουν στον πυρήνα τους έργα, όπως δρόμοι κυκλοφορίας οχημάτων και μέσων μαζικής μεταφορας, ποδηλατόδρομοι, αναψυκτήρια και διαφόρων άλλων ειδών εγκαταστάσεις εντός των δασικών περιοχών, πλατείες, μονοπάτια και θαλάσσιοι διάδρομοι και θα επιτρέπονται η βόσκηση και η ερασιτεχνική αλιεία. Επίσης, μεταξύ άλλων, θα επιτρέπονται εγκαταστάσεις αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, σταθμών μέτρησης ατμοσφαιρικής ρύπανσης, τηλεπικοινωνιών καθώς και γιγάντιων ανεμογεννητριών. Είναι ευνόητο ότι ούτε η κατασκευή των πιο πάνω έργων ούτε η ηχορύπανση και η ρύπανση του δασους κατά τη λειτουργία όλων αυτών των εγκαταστάσεων και χώρων αναψυχης εναρμονίζεται με τις Ευρωπαϊκές διατάξεις που ισχύουν από το 1992 και με τις οποίες η Ελλάδα οφείλει να συμμορφωθεί. Δεν επιτρέπεται να έχει υποστεί τόσο μεγάλη καταστροφή το φυσικό περιβάλλον στην χώρας μας, να αδυνατεί ο κρατικός μηχανισμός να προστατεύσει τα δάση, να μην επαρκούν τα εναέρια μέσα κατάσβεσης πυρκαγιών, να μην παίρνονται μέτρα προστασίας της ανθρώπινης υγείας η οποία κινδυνεύει από την κακή ποιότητα αέρα που υπάρχει στο λεκανοπέδιο της Αττικής λόγω του λιγοστού πρασίνου, λόγω των αλλεπάλληλων πυρκαγιών που εκδηλώνονται σε εγκαταστάσεις περισσυλογης ανακυκλωσεων συσκευών και της καύσης σκουπιδιών στον Ασπρόπυργο και τις γύρω περιοχές και να συντάσσεται μέσα σε όλα ένα τόσο καταστροφικό νομοσχέδιο για τον φυσικό πλούτο της χώρας μας. Είναι ένα νομοσχέδιο για την εκμετάλλευση του φυσικου περιβαλλοντος και το οικονομικό κέρδος λίγων εις βαρος της ποιοτητας ζωης όλου του κόσμου. Δεν αφορά καθόλου την προστασία του περιβάλλοντος και δεν πρέπει να εγκριθεί.
AΠΑΝΤΗΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΤΣΙΚΩΣΤΑ========
====================
«»»»14 Ιουλίου 2022, 18:32 | ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΗΤΣΙΚΩΣΤΑΣ
-. Το νομοσχέδιο αυτό θεωρούμε ότι ολοκληρώνει την
λειτουργικότητα των περιοχών Νατούρα 2000,
ελευθερώνοντας και τις δυνατότητες τους για την ήπια,
βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη τους, η οποία έχει παραμέινει
ανενεργός, αλλά με την σειρά της θα βοηθήσει στην
καλλίτερη και εξειδικευμένη προστασία τους.
Επί πλέον συμβαδίζει με τις πρόσφατες απόψεις της
Ευρωπαίκής Επιτροπής, όπως αποτυπώνονται σε διάφορες
σχετικές δημοσιεύσεις της, όπως π.χ. η Αναφορά προς την
Επιτροπή του
THE N2K GROUP European Economic Interest Group
«SCOPING DOCUMENT ON THE MANAGEMENT OF TOURISM
AND RECREATIONAL ACTIVITIES IN NATURA 2000», Σεπτεμβερ
2019″»»»
….η παρεμβαση σου εμμεσως και κατα λάθος σου καταδεικνυει το συνολικο σχεδιο ΝΑΤURA 2000 ως προγραμματισμενο να κανει τις εθνικα προστατευομενες περιοχες ευρωπαικου ενδιαφεροντος λειτουργικες στα πλαισια μιας ανισορροπα ετσι κι αλλιως αναπτυσσομενης οικονομίας που την εχουμε δει τι συμφορες μπορει να προκαλεσει στα περιβαλλοντα που διαμορφωθηκαν ως αστικα χωροτεταγμενα περιβάλλοντα μεχρι τωρα …
…αρα εμμεσως μας λες οτι το ΣΧΕΔΙΟ ΝΑΤURA εχει αποτερη βλέψη του να αλωσει τα προστατευομενα μερη απο τα μέσα …σαν το παραμυθακι με τον λυκο και τα 7 κατσικακια ..μας ειπαν οτι θελουν να προστατεψουν καποια κομματια της γης μας και τωρα ολοκληρωνουν την οικονομικη διεισδυση σε αυτη …με παπα και κουμπαρο τα προεδρικα διαταγματα καταλήγουν να γινονται διαταγματα σφραγιδες μιας «»επιτρεπομενης»» ασυδωσιας ????
χμμμ … δεν μας τα λες καλα Αθανασιε Μητσικωστα ..η μηπως μας λες ακριβως αυτο που εχει γινει και που αποκαλυπτει και το ΕΓΓΡΑΦΟ
«» η Αναφορά προς την Επιτροπή του
THE N2K GROUP European Economic Interest Group
«SCOPING DOCUMENT ON THE MANAGEMENT OF TOURISM
AND RECREATIONAL ACTIVITIES IN NATURA 2000»»»»», Σεπτεμβερ
2019>> που τα λεει πιο ξεκαθαρα για το τι ακριβως ειναι οι περιοχες που ΠΙΣΤΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ως ΝΑTURA …χμμμ ειναι περιοχες του SCOPING … ON THE MANAGEMENT OF TOURISM AND RECREATIONAL ACTIVITIES
Η Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης θεωρεί ότι το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου θα έχει συνέπεια την σοβαρή αποδόμηση της περιβαλλοντικής προστασίας ενώ έρχεται σε αντίθεση με την ενωσιακή και εθνική νομοθεσία (Οδηγία Οικοτόπων), και ζητάει την άμεση απόσυρση αυτούσιου του άρθρου 11.
Συγκεκριμένα: Με το Άρθρο 11 επιχειρείται εκ νέου η ένταξη χρήσεων γης και δραστηριοτήτων, ασύμβατων με την προστασία του περιβάλλοντος, εντός ζωνών προστασίας των προστατευόμενων περιοχών του δικτύου Natura 2000. Αυτό έχει γίνει ήδη κατά το παρελθόν από το Άρθρο 44 του Νόμου 4685/2020 (Νόμος Κ. Χατζηδάκη για τον «Εκσυγχρονισμό της Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας»), όταν εντάχθηκαν χρήσης γης από την πολεοδομική νομοθεσία στις προστατευόμενες περιοχές, σε έναν συγκερασμό περιβαλλοντικής και πολεοδομικής νομοθεσίας ο οποίος συσκοτίζει την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, και δυσχεραίνει το επιστημονικό και νομικό έργο προστασίας μέσω των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και των Προεδρικών Διαταγμάτων προστασίας, ή άλλων επιστημονικών και νομικών εργαλείων.
Το παρόν Άρθρο 11 επιβαρύνει ακόμα περισσότερο τις ζώνες προστασίας με νέες, πρόσθετες χρήσεις και δραστηριότητες επιπλέον του Ν.4685, που προκαλούν έκπληξη, ή με απογύμνωση των περιορισμών σε χρήσεις και δραστηριότητες, οι οποίες (αν και κατά την άποψή μας επίσης ασύμβατες με καθεστώτα προστασίας) ήταν πιο οριοθετημένες. Παρακάτω παρουσιάζονται οι επιβαρυντικές προσθήκες και αλλαγές, ενδεικτικά:
α) Στις ζώνες απόλυτης προστασίας της φύσης, στους λεγόμενους «πυρήνες», επιτρέπονται πλέον:(26.12) Γραμμικές υποδομές μεταφορών, οδοί ήπιας κυκλοφορίας, πεζόδρομοι, ποδηλατόδρομοι, πλατείες, μονοπάτια κ.ο.κ.
(33) Εγκαταστάσεις αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, τηλεπικοινωνιών, κ.ο.κ.
Επίσης, η ελεύθερη βόσκηση και η ερασιτεχνική αλιεία δύνανται να απαγορεύονται μόνο εφόσον αυτό κρίνεται απαραίτητο για τη διασφάλιση της ακεραιότητας της περιοχής ως προς τις οικολογικές της λειτουργίες.
β) Στις ζώνες προστασίας της φύσης επιτρέπονται πλέον:
(15) Τουριστικά καταλύματα, εγκαταστάσεις ειδικής τουριστικής υποδομής και λοιπές τουριστικές επιχειρήσεις κ.ο.κ.
(25) Εξορυκτικές δραστηριότητες που διενεργούνται υπόγεια υπό την προϋπόθεση ότι η είσοδος της υπόγειας εκμετάλλευσης βρίσκεται εκτός ζώνης προστασίας κ.ο.κ.
(33) Εγκαταστάσεις αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου, τηλεπικοινωνιών, κ.ο.κ.
(34) Εγκαταστάσεις Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ).
(47) Κατασκηνώσεις – Παιδικές εξοχές.
3) στις ζώνες διατήρησης οικοτόπων και ειδών αίρονται περιορισμοί σε:
(12) Εστίαση. (εκλίπει ο περιορισμός τ.μ.)
(13) Αναψυκτήρια.(εκλίπει ο περιορισμός τ.μ.)
(15) Τουριστικά καταλύματα, (εκλίπει ο περιορισμός τ.μ.)
(22) Επαγγελματικά Εργαστήρια για την επεξεργασία τοπικών προϊόντων του άρθρου 17 του ν. 3982/2011 (Α’ 143). (εκλίπει ο περιορισμός τ.μ.)
Επίσης, επιτρέπονται πλέον:(33) Εγκαταστάσεις αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου, τηλεπικοινωνιών, κ.ο.κ..
Η Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης ζητάει την άμεση απόσυρση ολόκληρου του Άρθρου 11 ως ασύμβατου με κάθε έννοια προστασίας της φύσης μέσα στις ζώνες προστασίας των Προστατευόμενων Περιοχών της χώρας μας και αντίθετου προς την ενωσιακή και εθνική νομοθεσία. Επιφυλασσόμαστε για την προσβολή του Άρθρου, όπως και άλλων άρθρων του σχεδίου νόμου στα αρμόδια όργανα στης Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο.
Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης,
αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές
& φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Ο χρόνος της διαβούλευσης, για ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο,
δεν είναι σε καμία περίπτωση επαρκής.
Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο,
προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας.
Έχοντας στην σκέψη τις αρχές της Βιώσιμης Ανάπτυξης και της Ατζέντας 2030, αδυνατώ να κατανοήσω πώς οι χρήσεις γης σε Natura περιοχές μπορούν να επιτραπούν με αποχαρακτηρισμό περιοχών.
Για παράδειγμα, η χωροθέτηση Βιομηχανικών ΑΠΕ μέσα στον πυρήνα Προστατευόμενων Περιοχών NATURA 2000 μπορεί να προκαλέσει καταστροφές πχ με την κατασκευή τεράστιων δρόμων για τη μεταφορά γιγάντιων Ανεμογεννητριών.
Συνεπώς, αντί των αυξημένων πιθανοτήτων σε καταστροφή προστατευόμενων περιοχών με τέτοια έργα, η κυβέρνηση θα έπρεπε να στηρίζει νοικοκυριά και δήμους για να παράγουν ρεύμα από Ανανεώσιμες Πηγές σε κατοικίες και δημόσια κτήρια, χωρίς καταστροφή του περιβάλλοντος.
Με βλέμμα προς την αυτάρκεια και την αυτονομία της κάθε περιοχής και όχι στην δημιουργία Βιομηχανικών Πάρκων ΑΠΕ τα οποία απαιτούν διασύνδεση με έργα μεγένθυσης, χωρίς να βλέπουν 7 γενιές μπροστά, κατά τα λεγόμενα της Ελινορ Όστρομ (Νόμπελ Οικονομίας 2009), ζητώ την προσοχή σας, στη διαχείριση του κάθε κοινού πόρου.
Ευχαριστώ.
Το παρόν νομοσχέδιο ουσιαστικά καταλύει το θεσμικό πλαίσιο των περιοχών Natura 2000, που καθορίζονται ως Ζώνες Απόλυτης Προστασίας της Φύσης αφού θα υπάρχει δυνατότητα να γίνουν στον πυρήνα τους έργα, όπως δρόμοι κυκλοφορίας οχημάτων, ποδηλατόδρομοι, πλατείες, μονοπάτια και θαλάσσιοι διάδρομοι και θα επιτρέπονται η βόσκηση και η ερασιτεχνική αλιεία. Επίσης, μεταξύ άλλων, θα επιτρέπονται εγκαταστάσεις αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, σταθμών μέτρησης ατμοσφαιρικής ρύπανσης, τηλεπικοινωνιών καθώς και γιγάντιων ανεμογεννητριών. Είναι ευνόητο ότι ούτε η κατασκευή των πιο πάνω έργων ούτε ο θόρυβος λειτουργίας τους εναρμονίζεται με τις Ευρωπαϊκές διατάξεις που ισχύουν από το 1992 και με τις οποίες η Ελλάδα οφείλει να συμμορφωθεί. Σε αντίθετη περίπτωση, όπως δυστυχώς συμβαίνει συχνά, επιβάλλονται δυσβάστακτα για το λαό μας πρόστιμα για την παραβίαση των οδηγιών.
Εκτός από τις Ζώνες Απόλυτης Προστασίας της Φύσης, υπάρχουν και οι Ζώνες Προστασίας της Φύσης, όπου με το παρόν νομοσχέδιο δίνεται η δυνατότητα για σειρά επιβαρυντικών για τη φύση δραστηριοτήτων. Μεταξύ άλλων, θα υπάρχουν τουριστικές εγκαταστάσεις, εγκαταστάσεις μέσων μαζικής μεταφοράς, αναψυκτήρια ως 50 τ.μ., εγκαταστάσεις ΑΠΕ, υδροδότησης, εξαιρουμένης της αφαλάτωσης, αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου. Επιπλέον, θα επιτρέπονται δραστηριότητες στα βουνά, στις θάλασσες, στα ποτάμια επιζήμιες τόσο για το φυσικό περιβάλλον, όσο και για τη βιοποικιλότητα των ενδημούντων ειδών.
Ακόμη περισσότερο θα επιβαρυνθούν οι Ζώνες Διατήρησης Οικοτόπων και Ειδών, όπου θα καταργούνται οι περιορισμοί δόμησης τουριστικών καταλυμάτων, χώρων εστίασης καθώς και οι επί μέρους περιορισμοί επιχειρήσεων, όπως μεταλλεία και λατομεία.
Διαφωνούμε κάθετα με το άρθρο που προτείνει να γίνεται η πληρωμή των πιστοποιημένων αξιολογητών Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων από τους ελεγχόμενους επενδυτικούς φορείς προς διευκόλυνση της διαδικασίας αδειοδοτήσεων και είναι ευνόητο γιατί.
Επιλέξαμε να σχολιάσουμε το Κεφάλαιο Γ, Χρήσεις Γης και Προστατευόμενες Περιοχές ( άρθρα 11-15) επειδή το περιεχόμενο είναι άμεσα συνδεδεμένο με το αντικείμενο του Συλλόγου μας και επειδή ο χρόνος διαβούλευσης είναι πολύ σύντομος και δεν έχουμε την ευχέρεια να επεξεργαστούμε το νομοσχέδιο συνολικά.
Θεωρούμε ότι η κατάλυση του θεσμικού πλαισίου προστασίας των περιοχών φυσικού κάλλους και της βιοποικιλότητας δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο διαβούλευσης.
Το παρόν νομοσχέδιο αν ψηφισθεί:
• Θα καταστρέψει τις ανέγγιχτες περιοχές φυσικού κάλλους που έχουν απομείνει στη χώρα μας.
• Καταδικάζει τις επερχόμενες γενιές να ζήσουν σε αφύσικο, ανθυγιεινό περιβάλλον.
• Θα επιβαρύνει τους πολίτες με συνεχή πρόστιμα λόγω μη τήρησης των διατάξεων των Ευρωπαϊκών οδηγιών που αφορούν στην προστασία του περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας.
• Απομακρύνεται ή μάλλον εξαφανίζεται ο στόχος του 1,5 βαθμού Κελσίου ανόδου θερμοκρασίας για τον περιορισμό της κλιματικής αλλαγής.
Καλούμε το ΥΠΕΝ να αποσύρει το παρόν νομοσχέδιο και να επαναφέρει το θεσμικό πλαίσιο προστασίας των περιοχών Nαtura 2000, των Ζωνών Προστασίας της Φύσης και Προστασίας Οικοτόπων και Ειδών , που ίσχυε πριν την ψήφιση του περιβαλλοντικού νόμου Χατζηδάκη.
Για το Δ.Σ.
Η Πρόεδρος, Η Γραμματέας,
Βέρα Κορωνάκη Ελένη Μαρτζούκου
Στην περίπτωση 25 της παραγράφου 2 του άρθρου 11 του Νομοσχεδίου, που έχει ως ακολούθως :
(25) Εξορυκτικές δραστηριότητες που διενεργούνται υπόγεια υπό την προϋπόθεση ότι η είσοδος της υπόγειας εκμετάλλευσης βρίσκεται εκτός ζώνης προστασίας της φύσης και ζώνης απολύτου προστασίας της φύσης.
Προστίθεται πρόταση :
———————————————————————————————————–
Οι εξορυκτικές δραστηριότητες θα εκτελούνται με μέθοδο λιθογομώσεων (cut and fill) ή θαλάμων και στύλων (room and pillars), ώστε να διασφαλίζεται, ότι ουδεμία επίπτωση στην επιφάνεια του εδάφους θα επέλθει διαχρονικά. Ειδικά στην περίπτωση των θαλάμων και στύλων θα εξασφαλίζεται η ακεραιότητα των υπογείων ανοιγμάτων, ώστε να είναι δυνατή η μεταφορά υπογείως χρήσεων, με απελευθέρωση αντιστοίχων επιφανειακών περιοχών (π.χ. ωρίμανση τυριών, φύλαξη κρασιών ή και επικίνδυνων δραστηριοτήτων, όπως αποθήκευση καυσίμων ή στρατιωτικού υλικού.
Να αποσυρθεί το παρόν νομοσχέδιο με το οποίο επιχειρείται η περαιτέρω υποβάθμιση της προστασίας του περιβάλλοντος.
Το άρθρο 11 του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου κινείται σε λάθος και επιβαρυντική για τις Προστατευόμενες Περιοχές κατεύθυνση. Παρά την υποχρέωση της χώρας να ευθυγραμμιστεί με τη νέα στρατηγική για τη βιοποικιλότητα της ΕΕ, που επιτάσσει την αυστηροποίηση του καθεστώτος προστασίας για το 10% του χερσαίου και θαλάσσιου χώρου της και τις αντίστοιχες εξαγγελίες του Πρωθυπουργού στο συνέδριο της Διεθνούς Ένωσης Προστασίας της Φύσης (IUCN), τον περασμένο Σεπτέμβριο, τα μέτρα που παρουσιάζονται, όχι απλά δεν εξασφαλίζουν αυστηρή προστασία, αλλά οδηγούν σε κρίσιμη υποβάθμιση των προστατευόμενων περιοχών.
Ως πρώτη οριζόντια παρατήρηση, κρίνεται ως απαράδεκτη και καλούμε το Υπουργείο να αποσύρει την συμπερίληψη των εξορυκτικών δραστηριοτήτων στις τρεις από τις τέσσερις ζώνες των προστατευόμενων περιοχών, αν και στην πραγματικότητα ούτε σε μία από αυτές δε θα ήταν ανεκτή. Προστατευόμενες περιοχές και εξορυκτικές δραστηριότητες είναι έννοιες ασυμβίβαστες. Επιπλέον ως ιδιαίτερα επιβαρυντική αξιολογείται η συμπερίληψη χρήσεων όπως: τα τουριστικά καταλύματα, οι εγκαταστάσεις Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, οι εγκαταστάσεις αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου και οι κατασκηνώσεις.
Επιπλέον στις Ζώνες Απολύτου Προστασίας, ενώ μιλάμε για τον απόλυτο πυρήνα, τις πλέον ευάλωτες περιοχές στις οποίες θα έπρεπε να ελαχιστοποιείται η ανθρώπινη παρουσία και παρέμβαση, στο υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου περιλαμβάνονται χρήσεις όπως εγκαταστάσεις ύδρευσης, εγκαταστάσεις αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, καθώς επίσης και οι δραστηριότητες της ελεύθερης βόσκησης και της ερασιτεχνικής αλιείας. Μάλιστα ο τρόπος με τον οποίο διατυπώνεται η συμπερίληψη των χρήσεων της ελεύθερης βόσκησης και της ερασιτεχνικής αλιείας στις Ζώνες Απολύτου Προστασίας, καθιστά σαφές ότι αυτό θα είναι ο κανόνας και η απαγόρευσή τους θα μπορεί να ισχύει μόνο «εφόσον αυτό κρίνεται απαραίτητο για τη διασφάλιση της ακεραιότητας της περιοχής ως προς τις οικολογικές της λειτουργίες», χωρίς όμως να διευκρινίζεται σε ποιον εναπόκειται η αξιολόγηση αυτή. Επομένως θεωρούμε απαραίτητο να αποσυρθούν και αυτές οι διατάξεις και να διασφαλιστεί, ότι εφόσον επιτραπούν κάποιες χρήσεις στις Ζώνες Απολύτου Προστασίας, αυτές δε θα προκαλούν οποιαδήποτε όχληση στα οικοσυστήματα.
Πρόσφατα ενημερωθήκαμε ότι με διαδικασίες fasttrack προχωράει η αναθεώρηση του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΕΧΠ – ΑΠΕ), με στόχο να τεθεί σε ισχύ εντός του πρώτου τετραμήνου του 2023. Το ΕΧΠ-ΑΠΕ θα περιγράφει με σαφήνεια σε ποιες περιοχές θα απαγορεύεται και πού θα επιτρέπεται η χωροθέτηση σταθμών παραγωγής «πράσινης» ενέργειας. Το νέο ΕΧΠ για τις ΑΠΕ έχει λάβει υπόψη του μια σειρά από κριτήρια (περιοχές) αποκλεισμού, επιπλέον των όσων όριζε το ισχύον πλαίσιο. Μεταξύ αυτών των περιοχών αποκλεισμού μπορούμε να εστιάσουμε στις περιοχές που συνδέονται με τις προστατευόμενες περιοχές της χώρας. Έτσι λοιπόν διαβάζουμε πως το νέο ΕΧΠ για τις ΑΠΕ προτείνει την απαγόρευση αιολικών εγκαταστάσεων σε ζώνες απόλυτης προστασίας της φύσης και σε ζώνες προστασίας της φύσης καθώς και σε οικότοπους προτεραιότητας των ΕΖΔ του Δικτύου Naturaενώ για την εγκατάσταση των φωτοβολταϊκών πάρκων επίσης εξαιρούνται οι δύο πρώτες κατηγορίες περιοχών (απόλυτης προστασίας και προστασίας της φύσης). Στις λοιπές περιοχές του δικτύου Naturaθα πρέπει επίσης σύμφωνα με το ΕΧΠ να συνεκτιμάται η επίδραση των αιολικών πάρκων στην ορνιθοπανίδα (με κατάλληλη μελέτη αδειοδότησης).
Το παρόν νομοσχέδιο για το περιβάλλον, φαίνεται ωστόσο να ανατρέπει σε μεγάλο βαθμό πολλά από τα παραπάνω! Συγκεκριμένα, το παρόν νομοσχέδιο επιτρέπει σε ζώνες απόλυτης προστασίας της φύσης τις εγκαταστάσεις αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας! Επιτρέπει ακόμα στις ζώνες προστασίας της φύσης τις εγκαταστάσεις ΑΠΕ, όπως το ίδιο κάνει και στις Ζώνες Διατήρησης Οικοτόπων και ειδών των περιοχών Natura!
Η χρονική συγκυρία που γίνεται αυτή η αλλαγή του νόμου μοιάζει να έχει ως στόχο να προλάβει το νέο χωροταξικό πριν αυτό τεθεί σε ισχύ, αναγκάζοντας ακόμα και την αναθεώρηση των ήδη προτεινόμενων (στο σχέδιο Κοινής Υπουργικής Απόφασης) περιοχών αποκλεισμού αλλά και των κανόνων χωροθέτησης των ΑΠΕ. Είναι ωστόσο απορίας άξιο για ποιο λόγο να γίνει κάτι τέτοιο. Δεν θεωρείται ως η πλέον κατάλληλη και εξειδικευμένη για τις ανάγκες των ΑΠΕ μελέτη αυτή του ΕΧΠ; Μήπως πάλι δεν προκύπτει επαρκής έκταση σε όλη την ελληνική επικράτεια για τη χωροθέτηση νέων εγκαταστάσεων ΑΠΕ αν δεν «καταπατηθούν» οι πιο σημαντικά οικολογικές περιοχές της χώρας (όπως τις αναγνωρίζει και το νέο ΕΧΠ για τις ΑΠΕ); Σίγουρα δεν ισχύει κάτι τέτοιο καθώς θα αναιρούσε τον ίδιο το στόχο του ΕΧΠ. Άρα για ποιο λόγο γίνεται αυτή η άμεση αλλαγή του θεσμικού πλαισίου που θα φέρει σίγουρα αναταραχή στην κοινωνία και αντίδραση από περιβαλλοντικές ομάδες και οργανώσεις; Για ποιο λόγο καταργείται στην ουσία του η επιστημονική μεθοδολογία που θα είχε στόχο να εξορθολογήσει τη χωροθέτηση ΑΠΕ, προστατεύοντας το περιβάλλον (φυσικές και οικιστικές περιοχές) και περιορίζοντας στο ελάχιστο τις αναίτιες κοινωνικές αντιδράσεις;
Ξεκινώντας όμως από μια βάση που οι ΑΠΕ θα επιτρέπονται στις πιο σημαντικές περιοχές προστασίας, το ΕΧΠ θα χάσει εκ προοιμίου την δυνατότητα να θεωρηθεί ως ένα πολύ χρήσιμο και ουσιαστικό εργαλείο. Οι αντιδράσεις θα συνεχιστούν, όπως και η κακή χωροθέτηση (χωρίς προβλήματα πλέον στην αδειοδότηση) των νέων αιολικών και φωτοβολταϊκών πάρκων. Είναι λοιπόν απαραίτητο να αλλάξουν άμεσα οι συγκεκριμένες διατάξεις/άρθρα του νέου νόμου ώστε να μην ακυρώσει πριν καν έρθει σε ισχύ την δυναμική και την χρησιμότητα του νέου ΕΧΠ για τις ΑΠΕ.
Όλο το νομοσχέδιο είναι γεμάτο αντιφάσεις και προφανώς δεν έχει καμία πρόθεση προστασίας του περιβάλλοντος, αλλά πιάνομαι από τις ζώνες προστασίας της φύσης για το παράδειγμα. «Στις ζώνες αυτές προστατεύεται το φυσικό περιβάλλον από δραστηριότητες ή επεμβάσεις που μπορούν να μεταβάλουν ουσιωδώς προς το χειρότερο τη φυσική κατάσταση, σύνθεση ή εξέλιξή του.»
Όλες οι επεμβάσεις που αφορούν τις προτεινόμενες χρήσεις γης μεταβάλλουν ουσιωδώς προς το χειρότερο το φυσικό περιβάλλον, εκτός αν η εξαφάνιση του κάθε δέντρου που θα κοπεί, η εμφάνιση και αποσύνθεση εκεί του κάθε σκουπιδιού που θα παραχθεί ορίζονται ως σταθερότητα ή μεταβολές προς το καλύτερο. Ουσιώδης μεταβολή είναι: υπάρχει κάτι, είναι ον, ουσία (ένα δέντρο π.χ.) και μετά δεν υπάρχει. Ή το αντίθετο. Αναρωτιέμαι τι ορίζεται εδώ ως χειρότερο, θεωρώ ότι το να αντικαθίστανται κομμάτια του φυσικού περιβάλλοντος από τεχνητό είναι χειρότερο (τόσο για το φυσικό περιβάλλον και όσο και για τους ανθρώπους, είμαστε κομμάτι του για όποιον το ξέχασε) και ήδη συμβαίνει παντού. Καμιά μας δε χρειάζεται να γίνει πιο εύκολα και απλά, πόσο μάλλον σε όσες προστατευόμενες περιοχές απέμειναν.
Άρθρο 11
Επιτρεπόμενες χρήσεις γης στις ζώνες προστατευόμενων περιοχών του Δικτύου «Φύση 2000»
Είναι απαράδεκτο περιβαλλοντικά να ορίζεται ότι εντός των Ζώνων Απόλυτης Προστασίας της φύσης να επιτρέπονται:
(33) Εγκαταστάσεις ύδρευσης, εξαιρουμένης της αφαλάτωσης, εγκαταστάσεις αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, τηλεπικοινωνιών, σταθμών μέτρησης ατμοσφαιρικής ρύπανσης, θορύβου και μετεωρολογικών παραμέτρων, με τον αναγκαίο εξοπλισμό και τις συναφείς εγκαταστάσεις, υπέργειων ή υπόγειων.
Η επιλογή να επιτρέπεται εντός των Ζώνων Προστασίας της Φύσης η δημιουργία (15) Τουριστικά καταλύματα, και μάλιστα χωρίς όρια τετραγωνικών αλλά με μειωμένο συντελεστή 0,05 ουσιαστικά πριμοδοτεί οργανωμένες ξενοδοχειακές μονάδες με τις συνοδές τους εγκαταστάσεις εντός των Ζωνών Προστασίας της Φύσης έναντι μικρών ξενοδοχειακών μονάδων.
Επίσης δεν είναι κατανοητό τι προστατεύουν οι Ζώνες Προστασίας της Φύσης όταν επιτρέπονται (25) Εξορυκτικές δραστηριότητες έστω υπόγειες και (34) Εγκαταστάσεις Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ). Υπενθυμίζω ότι στη σελίδα του υπουργείου ορίζεται ότι «ως ζώνες προστασίας της φύσης ορίζονται εκτάσεις με τύπους φυσικών οικοτόπων, ή/και με ενδιαιτήματα ειδών, των οποίων η παρουσία και αντιπροσωπευτικότητα εκτιμάται ως υψηλή ή η κατάσταση των οποίων επιτάσσει αυστηρή προστασία.Στις ζώνες αυτές προστατεύεται το φυσικό περιβάλλον από δραστηριότητες ή επεμβάσεις που μπορούν να μεταβάλλουν ουσιωδώς προς το χειρότερο τη φυσική κατάσταση, σύνθεση ή εξέλιξή του. » https://ypen.gov.gr/perivallon/viopoikilotita/prostatevomenes-perioches/
Η εμπειρία και οι μελέτες οργανώσεων όπως η ΕΟΕ, το WFF και η ΕΠΠ σχετικά με τις επιπτώσεις των ΑΣΠΗΕ επί του πουλιών αμφισβητούν ευθέως επιστημονικά αυτή την απαράδεκτη ρύθμιση.
Άρθρο 13 (Τροποποίηση Άρθρου 10 παρ. 5 του ν. 4014/2011)
Σχόλιο:
Με βάση το αναφερόμενο άρθρο του νόμου 4014, η αδειοδοτούσα αρχή έχει δικαίωμα να ζητήσει πρόσθετα στοιχεία στην αδειοδότηση ενός έργου που είναι εκτός περιοχών ΝΑΤURA αλλά γειτνιάζει με αυτές. Θεωρούμε ότι με βάση τη ζωνοποίηση των περιοχών NATURA και τις προσδιοριζόμενες χρήσεις γης ανά ζώνη, η παράγραφος 5 του άρθρου 10 του ν. 4014/2011 πρέπει να διαγραφεί
Πρόταση:
Διαγραφή της παραγράφου 5 του άρθρου 10 του ν. 4014/2011
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, και έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές. Ήδη, μέσα σε ελάχιστες δεκαετίες έχουμε κάνει μεγάλες παρεμβάσεις και αλλοιώσεις στο φυσικό περιβάλλον εξυπηρετώντας κοντόφθαλμα πλάνα και πολιτικές. Θα πρέπει να διασφαλίσουμε ότι ένα μέρος της Φύσης θα παραμείνει ανέγγιχτο.
Ειδικά για τις ΑΠΕ, που υποτίθεται ότι δίνουν μια πιο οικολογική διέξοδο στις ακόρεστες ανάγκες μας για ενέργεια, το κράτος, αντί να διευκολύνει την καταστροφή προστατευόμενων περιοχών με τέτοια νομοσχέδια θα έπρεπε να στηρίζει νοικοκυριά και δήμους για να παράγουν ρεύμα από Ανανεώσιμες Πηγές σε κατοικίες και δημόσια κτήρια, χωρίς καταστροφή του περιβάλλοντος.
Εν γένει, η ύπαρξη καταλόγου χρήσεων γης στις ζώνες προστασίας των προστατευόμενων περιοχών είναι ούτως ή άλλως προβληματική. Σχετικά με τις επιτρεπόμενες χρήσεις γης στις ζώνες των προστατευόμενων περιοχών Natura 2000, το παρόν νομοσχέδιο επιτρέπει τις εξορυκτικές δραστηριότητες στις ζώνες προστασίας της φύσης (β΄ ζώνη), τις ήπιες τουριστικές εγκαταστάσεις, διευκολύνει περαιτέρω την εγκατάσταση ΑΠΕ, επιτρέπει τη διάνοιξη δρόμων κ.ο.κ. Στις ζώνες διατήρησης οικοτόπων (γ΄ ζώνη) καταργεί το μεγαλύτερο μέρος των υφιστάμενων περιορισμών. Στους πυρήνες (α΄ ζώνη) επιτρέπει τη διέλευση δικτύων μεταφοράς ενέργειας, τις οδούς μηχανοκίνητων μέσων και την κατασκευή πλατειών.
Την ίδια στιγμή, η Ευρωπαϊκή Στρατηγική για τη Βιοποικιλότητα με ορίζοντα το 2030, που αποτελεί μέρος της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας δεσμεύει τα κράτη μέλη να εντάξουν το ένα τρίτο (1/3) των περιοχών Natura 2000 ή/και των εθνικά προστατευόμενων περιοχών κάθε κράτους μέλους σε αυστηρό καθεστώς προστασίας, ήτοι το 10% της συνολικής τους έκτασης, με βάση τον αναθεωρημένο στόχο, δηλαδή ότι μέχρι το 2030 το 30% της έκτασης της ΕΕ θα έχει τεθεί σε καθεστώς προστασίας. Έτσι, η Ελλάδα, όχι μόνο πρέπει να χαρακτηρίσει/ανακοινώσει, μέσω των ΕΠΜ και ΠΔ, το 10% της έκτασης της ως αυστηρά προστατευόμενη, βάσει διεθνών κριτηρίων, αλλά και στην πράξη πρέπει να εξασφαλίσει αυτή την αυστηρή προστασία. Θα πρέπει, επιπλέον, να λάβει όλα τα ενδεδειγμένα μέτρα, ώστε να ελέγχει ότι όντως αυτή η αυστηρή προστασία διασφαλίζεται και καμία παράνομη δραστηριότητα δε λαμβάνει χώρα εντός των συγκεκριμένων περιοχών.
Με το παρόν ν/σ η προβληματική αυτή κατάσταση όχι μόνο δεν αλλάζει, αλλά επιδεινώνεται αφού η πλειοψηφία των πρόσθετων χρήσεων γης που προτείνονται ανά ζώνη προστασίας δεν αποτελούν χρήσεις συμβατές με την έννοια των προστατευόμενων περιοχών. Επιπλέον, οι διατάξεις του παρόντος δε φαίνεται να επιτρέπουν στην Ελλάδα να εξασφαλίσει αυτή την αυστηρή προστασία για την οποία δεσμευόμαστε ως κράτος μέλος. Ως εκ τούτου, προτείνουμε την πλήρη αναθεώρηση των συγκεκριμένων διατάξεων.
Άρθρο 13
Κατά την έννοια του άρθρου 10 της Οδηγίας 92/43/ΕΚ, και του άρθρου 2 του νόμου 3937/2011 (ΦΕΚ 60/Α/30-3-2011), από χωρική άποψη δύναται στις ΕΠΜ να ληφθούν υπόψη και περιοχές που λειτουργούν ως «οικολογικοί διάδρομοι», μεταξύ προστατευόμενων περιοχών, δηλαδή διάδρομοι γης που συνδέουν τις υπάρχουσες προστατευόμενες περιοχές και επιτρέπουν την ελευθεροεπικοινωνία των ειδών. Ένας οικολογικός διάδρομος πρέπει να παρέχει περιβάλλον παρόμοιο με εκείνο των δύο περιοχών που συνδέει. Ενώ η πρόβλεψη οικολογικού διαδρόμου μεταξύ δύο προστατευόμενων περιοχών, π.χ. μεταξύ δύο περιοχών Natura 2000, μετά από προσδιορισμό και εκτίμηση της σημασίας πιθανών αλληλεπιδράσεων με την ευρύτερη περιοχή μελέτης των ΕΠΜ και την αξιολόγηση των θετικών και αρνητικών συσχετίσεων και συνεργειών, θα ενίσχυε τη διατήρηση του προστατευτέου αντικειμένου και εν γένει τη διατήρηση συγκεκριμένων φυσικών στοιχείων στην ευρύτερη περιοχή, με το παρόν αφαιρείται η δυνατότητα ρύθμισης γειτονικών εκτάσεων.
Ως εκ τούτου, προτείνουμε την επαναφορά των υφιστάμενων διατυπώσεων του άρθρου 21, παρ. 4 του ν. 1650/1986 που δίνει τη δυνατότητα επέκτασης, αν απαιτείται, της υπό προστασία περιοχής σε γειτονικές περιοχές και καθορισμού σχετικών μέτρων, όρων και περιορισμών και η προσθήκη αντίστοιχης ρητής πρόβλεψης για τους οικολογικούς διαδρόμους που δύναται να οροθετούνται.
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Ο χρόνος της διαβούλευσης, για ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο, δεν είναι σε καμία περίπτωση επαρκής. Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας».
Μπορείς να δεις το σύνολο των σχολίων μας για το νομοσχέδιο εδώ. Ο Κώστας Σκρέκας επιχειρεί μεταξύ άλλων:
Την αλλοίωση των περιοχών απόλυτης προστασίας, επιτρέποντας κατασκευή πλατειών, ερασιτεχνική αλιεία, ελεύθερη βόσκηση, εγκαταστάσεις τηλεπικοινωνιών, κλπ.
Την επιβάρυνση όλων των προστατευόμενων περιοχών Natura 2000, προβλέποντας (σε όσες δεν επιτρεπόταν) κατασκευή τουριστικών καταλυμάτων, εγκατάσταση ΑΠΕ, μεταλλεία και εξορύξεις υδρογονανθράκων.
Την υποβάθμιση των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΜΠΕ), καθώς προβλέπει ότι οι αξιολογητές των ΜΠΕ θα αμείβονται απευθείας από τους φορείς των έργων που ελέγχουν.
Ευχαριστω
Η διάταξη της παραγράφου 2 του άρθρου 11 που δίνει την δυνατότητα ήπιας τουριστικής ανάπτυξης σε ΖΠΦ είναι ιδιαίτερα θετική. Για να είναι όμως βιώσιμες οι σχετικές επενδύσεις πρέπει ο συντελεστής δόμησης να αυξηθεί σε τουλάχιστον 0.07 καθώς στην αντίθετη περίπτωση τα γενικά έξοδα πλην δόμησης (γη, υποδομές, μελέτες κλπ.) κάνουν τις επενδύσεις ασύμφορες.
Απαιτούμε την ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ του απαράδεκτου και καταστροφικού για περιβάλλον νομοσχεδίου!
Καμία νέα επιτρεπόμενη χρήση γης σε σχέση με το ΠΔ 59/2018, αντίθετα αυστηροποίηση και αφαίρεση χρήσεων, καμία εγκατάσταση ΑΠΕ εντός περιοχών NATURA.
Σύμφωνα με την κοινή ανακοίνωση των 11 σημαντικότερων περιβαλλοντικών οργανώσεων της χώρας, το σχέδιο νόμου επιφέρει:
– Tην ακόμα εντονότερη αλλοίωση του διεθνώς αποδεκτού θεσμού των αυστηρά προστατευόμενων περιοχών (κατηγορία στην οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητά από τα κράτη μέλη να εντάξουν τουλάχιστον το 10% της επικράτειας). Συγκεκριμένα, επιτρέπει εντός των ορίων τους ακόμα περισσότερες δραστηριότητες που είναι ασύμβατες με κάθε έννοια αυστηρής προστασίας, όπως η κατασκευή πλατειών και «γραμμικών υποδομών μεταφορών» (δηλαδή δρόμων), οι εγκαταστάσεις αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και τηλεπικοινωνιών, η ερασιτεχνική αλιεία και η βόσκηση, κλπ.
– Την εξ αρχής επιβάρυνση όλων των ζωνών προστασίας των προστατευόμενων περιοχών Natura 2000 με νέες χρήσεις που δεν προβλέπονταν από το έτσι κι αλλιώς προβληματικό ισχύον καθεστώς. Χαρακτηριστικά, στις ζώνες προστασίας της φύσης (δεύτερη σε αυστηρότητα ζώνη προστασίας) προβλέπονται πλέον η κατασκευή και λειτουργία τουριστικών καταλυμάτων και άλλων τουριστικών υποδομών, εγκαταστάσεων ΑΠΕ, καθώς και κατασκηνώσεων, ενώ σε όλες τις κατηγορίες (πλην της “απόλυτης” προστασίας) προβλέπονται πλέον εξορυκτικές δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων των εξορύξεων υδρογονανθράκων.
– Την περαιτέρω υποβάθμιση του ήδη αναξιόπιστου θεσμού των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΜΠΕ), καθώς προβλέπει ότι οι αξιολογητές των ΜΠΕ θα αμείβονται απευθείας από τους φορείς των έργων που ελέγχουν, δημιουργώντας έτσι μια υπαλληλική σχέση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, η οποία ακυρώνει την ανεξαρτησία που πρέπει (σύμφωνα και με τη νομοθεσία της ΕΕ) να περιβάλλει το σύστημα αξιολόγησης των περιβαλλοντικών μελετών.
– Το νομοσχέδιο προεξοφλεί, επίσης, το περιεχόμενο των προεδρικών διαταγμάτων που η Ελλάδα σκανδαλωδώς καθυστερεί εδώ και 10 χρόνια να εκδώσει για την προστασία των περιοχών Natura 2000, προβλέποντας αποσπασματικές διαδικασίες για τη συνέχιση υφιστάμενων και την υλοποίηση νέων έργων και δραστηριοτήτων ανεξάρτητα από τις προβλέψεις των προεδρικών διαταγμάτων και τις οικολογικές ανάγκες οικοτόπων και ειδών.
Αυτό παραβιάζει ευθέως τη νομοθεσία της ΕΕ για την προστασία της φύσης, η οποία δίνει προτεραιότητα στη διατήρηση της βιοποικιλότητας και επιβάλλει τη θέσπιση των κατάλληλων μέτρων ώστε να αποφεύγεται η υποβάθμιση των φυσικών οικοσυστημάτων και των προστατευόμενων ειδών. Η αλλαγή της νομοθεσίας θα καθυστερήσει ακόμη περισσότερο την ολοκλήρωση των ήδη απαράδεκτα καθυστερημένων ΕΠΜ που είναι απαραίτητες για την έκδοση των προεδρικών διαταγμάτων.
Καμία έκπτωση στην ήδη ελλιπή προστασία των περιοχών του δικτύου NATURA, μετά μάλιστα και από την καταδίκη της Ελλάδας στις 17/12/2020 από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (C849/19), και ενώ έχει αποσταλεί στην Ελλάδα αίτημα EU Pilot (ΕUP(2021)9806) (‘αιτιολογημένη γνώμη’, δηλαδή ένα βήμα πριν από ακόμα μια παραπομπή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο) σχετικά με τη μη ορθή μεταφορά στην εθνική έννομη τάξη του άρθρου 6 παρ. 3 της οδηγίας
92/43/ΕΟΚ για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων.
Το νομοσχέδιο είναι ευθέως άλλη μία επιχείρηση κατάργηση της έννοιας τῆς περιβαλλοντικής προστασίας.
Ή είναι προστετευόμενη η περιοχή ή δεν είναι. Στο σύνολο της προστευόμενης περιοχής δεν θα πρέπει να επιτρέπεται ο,τιδήποτε επιφέρει φθορά του φυσικού περιβάλλοντο που ανήκει σε όλους προς όφελος μιας μειοψηφίαςέ
Όλες οι εγκαταστάσεις πρ´πει να είναι λυόμενες, προσωρινές και πλήρως αντιστρέψιμες.
Δεν θα πρέπει να επιτρέπονται (στο σύνολο!) της προστατευόμενης έκτασης:
τουριστικά καταλύμματα, εξορυκτικές δραστηριότητες επίγειες ή υπόγειες, ΑΠΕ,νέοι θρησκευτικοί χώροι, εστίαση, κάθε είδους εργαστηριακή δρστηριότητα πλην της πρωτογενούς αειφόρας συλλογής πόρων. Εκτός όλων των άλλων εγκυμονούν και κινδύνους καταστροφής πέραν της ζημιάς που προκαλεί και μόνο η ύπαρξή τους.
Οι εγκαταστάσεις ηλεκτρικής ενέργειαςα και τηλεπικοινωνιών ιδανικά θα έπρεπε να λείπουν, αλλά ενδεχομένως να μπορούν να γίνουν ανεκτές σε πολύ περιορισμένο βαθμό και μόνο αν δεν υπάρχει λύση εκτός της προστατευόμενης περιοχής.
Αναψυκτήρια τα ελάχιστα και σε αριθμό και σε μέγεθος και σε παρέμβαση εγκατάστασης.
ΑΠΕ με τις παραπάνω προσϋποθέσεις και υπο αυτές τις συνθήκες οι ανεμογεννήτριες δεν χωράνε.
Οι πλωτές υποδομές και οι μονάδες ψυχικής υγείας κάθε είδους με πού αυστηρούς όρους ως προς τις εγκαταστάσεις τους (μέγεθος, αντιστρεψιμότητα, διάρκεια χρήσης) κλπ.
Το «ειδικές» αθλητικές εγκατάστασις αφήνει περιθώριο για τα πάντα, πρέπει να απαληφθεί.
Αυτό το νομοσχέδιο και η νοοτροπία πίσω από αυτό είναι σαν φυλάει ο λύκος τα πρόβατα.
0. Εισαγωγή
Είναι προφανές ότι όλα τα θέματα του νομοσχεδίου πρέπει να κριθούν μέσα στο πλαίσιο των εξελίξεων που συμβαίνουν παγκόσμια και τη χώρα μας και αφορούν την οικονομία, την ενεργειακή κρίση και τις ανάγκες αντιμετώπισης που προκύπτουν από τις συνθήκες αυτές. Οι εξελίξεις αυτές είναι βέβαιο ότι θέτουν υπό κρίση και ορισμένες μόνιμες παθογένειες της περιβαλλοντικής αδειοδότησης, οι οποίες, ενώ πάντα ήταν αναγκαίο να αντιμετωπιστούν, τώρα είναι ακόμη πιο επείγον να αντιμετωπιστούν με θεσμικές παρεμβάσεις, που μπορούν να έχουν είτε προσωρινό χαρακτήρα (για τις άμεσες συνθήκες κρίσης) είτε και μόνιμο (μακροχρόνια διάρκεια), εφόσον έχουν επαρκώς ωριμάσει στον τρόπο και την ανάγκη επίλυσής τους. Είναι σαφές, κατά τη γνώμη μου, ότι η ανάπτυξη της χώρας πρέπει να προχωρήσει, παραμένοντας πάντα βιώσιμη. Την κατεύθυνση αυτή φαίνεται να υπηρετεί γενικά το παρόν νομοσχέδιο, στις περισσότερες πτυχές του, λαμβανομένων υπόψη και των σχολίων που θα διατυπωθούν από το κοινό και τους ασχολούμενους με το ζήτημα της ανάπτυξης και της προστασίας του περιβάλλοντος.
Στο παρόν κείμενο θα παραθέσω τις απόψεις μου σε επιμέρους θέματα και όχι διεξοδικά σε όλα τα άρθρα, καθώς είναι αδύνατον στο διαθέσιμο χρόνο μου να αναλύσω και να προτείνω βελτιώσεις ή και αντιρρήσεις στο σύνολο του πολύ μεγάλου αντικειμένου του νομοσχεδίου.
Οι προτάσεις του νομοσχεδίου (ΝΣ) μπορούν να ειδωθούν είτε από την οπτική γωνία της προστασίας του περιβάλλοντος και μόνο, είτε μόνο από την οπτική της ανάπτυξης και των εμποδίων που θέτει η σημερινή νομοθεσία και πρακτική σε αυτήν. Υπάρχει όμως και η ενδιάμεση λύση, της ταυτόχρονης θέασης και από τις δύο πλευρές, εξισορροπώντας τις δύο προσεγγίσεις. Κατά την εκτίμησή μου, το νομοσχέδιο προσπαθεί να σταθεί στην ενδιάμεση λύση, αν και δεν το επιτυγχάνει πάντα, είτε λόγω ελλείψεων είτε λόγω υπερβολών. Στη συνέχεια, θα παραθέσω προτάσεις για βελτιώσεις, προσπαθώντας να προσθέσω στην ενδιάμεση λύση, της ισόρροπης τροποποίησης του θεσμικού πλαισίου για την βιώσιμη ανάπτυξη και προστασία του περιβάλλοντος.
Ένα βασικό κεφάλαιο του νομοσχεδίου ουσιώδους σημασίας για τη βιώσιμη ανάπτυξη είναι το κεφάλαιο Γ, και ειδικά το άρθρο 11, για τις Επιτρεπόμενες χρήσεις στις ζώνες προστατευόμενων περιοχών Δικτύου Natura 2000. Με την ενασχόλησή μου με τις ΕΠΜ ως συντάκτης, διαπίστωσα τη θετική συμβολή του Ν. 4685/2020 στην προστασία του περιβάλλοντος των περιοχών NATURA 2000, διαπίστωσα όμως και πραγματικές ελλείψεις και αναγκαίες βελτιώσεις που πρέπει να γίνουν. Για παράδειγμα αναφέρω την ανάγκη εμπλουτισμού του καταλόγου των ειδικών χρήσεων που εμπεριέχονται σε όλες σχεδόν τις ζώνες προστασίας. Για παράδειγμα, στη ζώνη προστασίας της φύσης (ΖΠΦ), αλλά και στη ζώνη Διαχείρισης Οικοτόπων και Ειδών (ΖΔΟΕ) δεν περιλαμβάνεται στο Ν.4685/2020 η επεξεργασία υγρών και στερεών αποβλήτων. Ενας οικισμός για παράδειγμα που βρίσκεται στις ζώνες αυτές δεν μπορεί να έχει μια Εγκατάσταση Επεξεργασίας Λυμάτων (ΕΕΛ), ούτε χώρο μεταφόρτωσης στερεών αποβλήτων. Εντός της ΖΠΦ δεν μπορεί να υπάρχει νεκροταφείο, ούτε διέλευση γραμμών μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Χωρίς να σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχει υποχρεωτικά αυτή η δραστηριότητα ή χρήση σε όλες τις ζώνες αυτές, εν τούτοις πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα εφαρμογής της χρήσης αυτής και να κρίνεται κατά περίπτωση. Το ίδιο και για την τουριστική δραστηριότητα, απαγορεύεται πλήρως στη ΖΠΦ, ενώ περιορίζεται πολύ, έως τις 150 κλίνες στις ΖΔΟΕ. Εν τούτοις δεν τίθενται άλλα κριτήρια, πχ τι είδους τουρισμού μπορεί να επιτραπεί, αν μπορούν να τεθούν κριτήρια που να επιτρέπουν τις παραπάνω χρήσεις, με ποια ένταση, τι σημαίνει απαγόρευση διέλευσης γραμμών ρεύματος και υποδομών από μεγάλες εκτάσεις ΖΠΦ για την οικονομία και το κόστος και ποιότητα διαβίωσης του ανθρώπου της περιοχής, η ζωή του οποίου πλήττεται ιδιαίτερα από την κρίση. Η οριζόντια απαγόρευση χρήσεων, όπως ΑΠΕ και άλλων ανθρωπογενών δραστηριοτήτων, είναι μια οριζόντια απαγόρευση, που είναι απλή και εύκολη καταρχήν, αλλά είναι ίσως υπερπροστατευτική για το φυσικό περιβάλλον και τελικά μια απλουστευτική λύση, που τελικά μπορεί να βλάψει και το ανθρωπογενές περιβάλλον άμεσα αλλά και την ίδια τη βιοποικιλότητα έμμεσα, μέσω της επιδείνωσης της κλιματικής αλλαγής.
1. Σχετικά με το κεφάλαιο Β, ΑΠΛΟΠΟΙΗΣΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΕΛΕΓΧΩΝ
Το Άρθρο 5 «Καθορισμός αποδέκτη λυμάτων και βιομηχανικών αποβλήτων κατά την περιβαλλοντική αδειοδότηση – Τροποποίηση παρ. 1 άρθρου 12 ν. 4014/2011» είναι σωστό. Η διαδικασία καθορισμού αποδέκτη είναι πλέον ξεπερασμένη και περιττή, καθώς το θέμα μπορεί να αντιμετωπίζεται απλούστερα στο πλαίσιο της περιβαλλοντικής αδειοδότησης εντός της ΜΠΕ κάθε έργου. Φυσικά η κατάργηση της διαδικασίας του άρθρου 6 της Ε1β/1965 για τον καθορισμό αποδέκτη, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να τεκμηριώνεται επιστημονικά η απουσία επιπτώσεων στην ποιότητα του αποδέκτη. Αυτό πρέπει να γίνεται και να τεκμηριώνεται επισταμένα στη ΜΠΕ, συχνά με χρήση μαθηματικών μοντέλων διασποράς, κατά περίπτωση. Για παράδειγμα η διάθεση επεξεργασμένων λυμάτων σε αποδέκτες όπως ποτάμια ή θάλασσα, η διάθεση αλμόλοιπου κλπ θα πρέπει να περιλαμβάνει υπολογισμό των συγκεντρώσεων των ρύπων ή ουσιών ενδιαφέροντος που εμπεριέχονται στις εκπομπές στον αποδέκτη, μετά την περιοχή μίξης, και να αποδεικνύεται ότι η διάθεση δεν θα επηρεάσει σημαντικά την ποιότητα και κατάσταση διατήρησης καλής ποιότητας των νερών του αποδέκτη. Εν τούτοις η διαδικασία και ο υπολογισμός και έλεγχος αυτός σωστά, προτείνεται από το ΝΑ, να γίνεται κατά τη διαδικασία έγκρισης της ΜΠΕ και εντός αυτής, καταργώντας την ενδιάμεση διαδικασία καθορισμού αποδέκτη (του 1965!!!), μια διαδικασία που πολλές φορές έχει διαρκέσει περισσότερο από διάστημα ενός έτους, διάστημα που η ΜΠΕ δεν μπορεί να προχωρήσει.
2. Σχετικά με το ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ’, ΧΡΗΣΕΙΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ
Το άρθρο 11 αντιμετωπίζει θετικά γενικά τις σκέψεις που εξέφρασα στην εισαγωή και προτείνω επιπλέον τις παρακάτω προσθήκες ή διαφοροποιήσεις ή σχόλια:
2.1 Ως προς τις ειδικές χρήσει των ΖΠΦ
Αρθρο 11, εδάφιο 2, για τις ΖΠΦ, αναφέρεται η ειδική χρήση
«(26) Εγκαταστάσεις Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, με εξειδίκευση ανά υποκατηγορίες».
Σωστά αποδεσμεύονται από το σκοπό των εγκαταστάσεων αυτών, όπως αναφερόταν στο άρθρο 14β του ν.4685. Ταυτόχρονα, για εξασφάλιση της προστασίας του περιβάλλοντος προτείνω να αντικατασταθεί ως εξής:
«(26) Εγκαταστάσεις Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, με εξειδίκευση ανά υποκατηγορίες. Οι επιτρεπόμενες υποκατηγορίες να εξετάζονται στις ΕΠΜ και να εξειδικεύονται με κατάλληλη τεκμηρίωση ως προς την προστασία του περιβάλλοντος».
Αρθρο 11, εδάφιο 2, για τις ΖΠΦ, αναφέρεται η ειδική χρήση «(15) Τουριστικά καταλύματα, εγκαταστάσεις ειδικής τουριστικής υποδομής και λοιπές τουριστικές επιχειρήσεις του ν. 4276/2014 (Α’ 155), ήπιας τουριστικής ανάπτυξης, εφόσον εξυπηρετούν λειτουργικά μια ή περισσότερες μορφές θεματικού τουρισμού των άρθρων 4, 6, 13, 14, 15, 19 και 20 του ν. 4582/2018 (Α΄ 208), υπό τις ακόλουθες σωρευτικές προϋποθέσεις:
α. η πραγματοποιούμενη συνολικά δόμηση δεν υπερβαίνει το μηδέν κόμμα μηδέν πέντε (0,05) της επιφάνειας του γηπέδου, και
β. πληρούν ενεργειακά και περιβαλλοντικά κριτήρια της απόφασης της παρ. 1 του άρθρου 34 του ν. 4759/2020 (Α’ 245).
Τα τουριστικά καταλύματα, οι εγκαταστάσεις ειδικής τουριστικής υποδομής και οι λοιπές τουριστικές επιχειρήσεις δύνανται να αναπτύσσονται, υπό τις ως άνω προϋποθέσεις, και σε οργανωμένους υποδοχείς, με την επιφύλαξη της παρ. 2 του άρθρου 9 του ν. 3937/2011 (Α’ 60).»
Σωστά περιλαμβάνεται η ειδική αυτή χρήση, με την απαραίτητη βέβαια εξειδίκευση για τις συγκεκριμένες μορφές θεματικού τουρισμού (και όχι για κάθε μορφή τουρισμού) και τις σωρευτικές προϋποθέσεις για τη δόμηση και τα ενεργειακά και περιβαλλοντικά κριτήρια. Το θέμα της επιτρεπόμενης δόμησης αντιμετωπίζεται με αποδεκτή μετριότητα. Στην εκτός σχεδίου δόμηση επιτρεπόταν συντελεστής δόμησης ΣΔ=0,20 και αργότερα 0,18. Αυτό σημαίνει ότι σε ιδιοκτησία 10 στρεμμάτων επιτρεπόταν δόμηση 200 τ.μ. Με τον προτεινόμενο ΣΔ 0,05, θα επιτρέπεται δόμηση 50 μόνο τετραγωνικών μέτρων. Είναι προφανές ότι μικρότερος ΣΔ δεν θα μπορούσε να επιτρέψει καμία κατασκευή πρακτικά. Συνεπώς ο προτεινόμενος ΣΔ είναι ισορροπημένος, ώστε να επιτρέπει μεν κάποιες κατασκευές (εφόσον τηρούνται οι άλλες προϋποθέσει του ΝΣ), αλλά να περιορίζει το μέγεθος και ένταση της χρήσης για λόγους προστασίας.
Προτείνω στην ειδική αυτή χρήση να προστεθούν και οι αναγκαίες υποδομές-συνοδά έργα για την υλοποίηση της χρήσης (πχ ΕΕΛ, διαχείριση στερεών αποβλήτων με κομποστοποίηση κλπ).
Αρθρο 11, εδάφιο 2, για τις ΖΠΦ, αναφέρεται η ειδική χρήση «(33) Εγκαταστάσεις ύδρευσης, εξαιρουμένης της αφαλάτωσης, εγκαταστάσεις αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου, τηλεπικοινωνιών, σταθμών φόρτισης ηλεκτρικών».
Η αφαλάτωση αντιμετωπίζεται εδώ ως μια επιβαρυντική δραστηριότητα για το περιβάλλον, αυτό όμως είναι λάθος. Εφόσον υπάρχει ανάγκη εξεύρεσης πόσιμου νερού, αυτή η ανάγκη θα πρέπει να καλυφθεί είτε από περιορισμένους και πολύτιμους για τη φύση και τον άνθρωπο υδατικούς πόρους (ποτάμια, λίμνες, υπόγεια ύδατα) είτε από πρακτικά ανεξάντλητους, όπως από τη θάλασσα. Στην περίπτωση αυτή μοναδική μέθοδος είναι η αφαλάτωση, πλέον αποδεκτή παγκόσμια. Συνήθως η αφαλάτωση εγκαθίσταται σε ένα μικρό container (που μπορεί να είναι και μικρό και αισθητικά αποδεκτό κτίριο, ανάλογα με την περιοχή), καταλαμβάνει δηλαδή ελάχιστο χώρο. Δύο κυρίως ζητήματα πρέπει να εξετάζονται, η διάθεση του αλμόλοιπου και η ενεργειακή κατανάλωση. Η διάθεση του αλμόλοιπου προφανώς, αν γίνει υποθαλάσσια, δεν μπορεί να γίνει σε λιβάδια ποσειδωνίας, που είναι τύπος οικοτόπου προτεραιτότητας της οδηγία 92/43 και είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στην αλατότητα, ούτε σε περιοχές φωλεοποίησης Caretta caretta. Μπορεί όμως να γίνει εκτός περιοχών ποσειδωνίας, ακόμη και στην ακτή, υπό κατάλληλες προϋποθέσεις, κάτι που θα εξετάζεται στη μελέτη σχεδιασμού του κυρίως έργου (πχ τουριστικού ή άλλου δημόσιου κτηρίου) και τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, όπως και στην Ειδική Οικολογική Αξιολόγηση που επιβάλλεται από το νόμο 4014/2011. Το θέμα της ενεργειακής κατανάλωσης είναι μικρής σημασίας, εφόσον πρόκειται για μικρές μονάδες (μεγάλες δεν επιτρέπονται έτσι και αλλοιώς σε ΖΠΦ). Μπορεί όμως να αντιμετωπιστεί ακόμη καλύτερα και με την εγκατάσταση ενός μικρού φωτοβολταϊκού, εφόσον δεν θίγεται το προστατευτέο αντικείμενο της περιοχής. Και εδώ φαίνεται ότι είναι σωστή και ή άλλη ειδική χρήση που προτείνεται από το ΝΑ για τις ΑΠΕ, όπως θα τοποθετηθώ στη συνέχεια. Συνεπώς προτείνω η ειδική χρήση 33 του ΝΑ να αντικατασταθεί με την πρόταση:
«(33) Εγκαταστάσεις ύδρευσης, περιλαμβανομένης και της αφαλάτωσης για έργα κοινής ωφέλειας (δημόσια ή ιδιωτικά) εφόσον λαμβάνονται μέτρα προστασίας, εγκαταστάσεις αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου, τηλεπικοινωνιών, σταθμών φόρτισης ηλεκτρικών»
Σωστά προτείνεται ο όρος στις ΖΠΦ «Επιτρέπονται επίσης τα ορειβατικά καταφύγια της περ. ηη) της παρ. 3 του άρθρου 1 του ν. 4276/2014, καθώς και δραστηριότητες τύπου αναρρίχησης, η ιππασίας, περιήγησης σε σπήλαια, η κατάβαση ποταμού, ανεμοπορίας με αλεξίπτωτο πλαγιάς ή αιωροπτερισμός.» Μπορεί να προστεθεί και «το ορεινό ή μη τρέξιμο και η ποδηλασία».
Μπορούν επίσης να προστεθούν και άλλες ειδικές χρήσεις σε ΖΠΦ όπως:
«(32) Χώρος επεξεργασίας και διάθεσης λυμάτων (βιολογικός καθορισμός)». Οι ΕΕΛ είναι έργα προστασίας του περιβάλλοντος και με τα κατάλληλα μέτρα μπορούν να μην έχουν καμία πρακτικά επίπτωση σε καμία παράμετρο του περιβάλλοντος. Για παράδειγμα οι ΕΕΛ μπορεί να γίνουν υπόγειες (και να μην εκπέμπεται θόρυβος), μπορεί να επιλεγούν μέθοδοι επεξεργασίας και διάθεσης με τεχνητούς υγροτόπους, τα επεξεργασμένα υγρά μπορούν να διατεθούν σε φυσικούς υγροτόπους κατά περίπτωση, ή να επαναχρησιμοποιηθούν για άρδευση κλπ.
«(36.Α) Κέντρα Περίθαλψης Ειδών Άγριας Πανίδας (ΚΕΠΕΑΠ).»
«(48.2) Εγκαταστάσεις: α) κατασκευές δικτύων υποδομής και εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας, μετά των
παραρτημάτων αυτών, υπέργειων και υπόγειων,
β) εγκατάσταση σταθμών μέτρησης ατμοσφαιρικής ρύπανσης, θορύβου και μετεωρολογικών παραμέτρων με τον αναγκαίο εξοπλισμό τους,
γ) Υπέργειοι και υπόγειοι σταθμοί διανομής ή μέτρησης και ρύθμισης φυσικού αερίου.
ε) Η εγκατάσταση σταθμών φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων.
στ) Εγκατάσταση μονάδων αφαλάτωσης και λοιπών συστημάτων επεξεργασίας νερού για την υδροδότηση δημοτικών και ιδιωτικών δικτύων, μετά των συνοδών έργων που απαιτούνται, για την πλήρη λειτουργία αυτών.»
(30) Γωνιές ανακύκλωσης και πράσινα σημεία. Εφόσον λαμβάνονται κατάλληλα μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος, η χρήση αυτή βοηθά τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος.
Σχετικά με τις ΑΠΕ θα μπορούσαν να περιοριστούν μόνο σε φωτοβολταϊκά και γεωθερμία κατηγορίας Β (άρα μικρού μεγέθους), άρα να τεθεί
«(34) Εγκαταστάσεις Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ). Συγκεκριμένα φωτοβολταϊκά και γεωθερμία κατηγορίας Β ή και μικρότερα, μετά από λήψη μέτρων διαχείρισης βιοποικιλότητας»
2.2 Ως προς τις χρήσεις σε ΖΔΟΕ
Προτείνω Προσθήκη ειδικής χρήσης:
(3.2) (Εκπαίδευση) Πρωτοβάθμια (Δημοτικά)
Σχετικά με τη χρήσης (15) τουριστικών, επιτρέπεται και σήμερα με μόνο όριο τον αριθμό κλινών. Η διατύπωση του ΝΣ είναι σωστή, που θέτει όριο στο ΣΔ σε 0,07. Το όριο αυτό είναι ισορροπημένο όσον αφορά την προστασία αλλά και τη δυνατότητα κάποιας ανάπτυξης. Να προστεθούν στη χρήση και «οι αναγκαίες υποδομές-συνοδά έργα για την υλοποίηση της χρήσης (πχ ΕΕΛ, διαχείριση στερεών αποβλήτων με κομποστοποίηση κλπ)».όπως αναφέρθηκε και στις ΖΠΦ.
Μπορούν να προστεθούν και οι εξής:
«(21) Εγκαταστάσεις Εφοδιαστικής (ν. 4302/2014).»
«(21.Α) Κέντρα Δεδομένων και τεχνολογικής υποστήριξης επιχειρήσεων και λοιπές συνοδευτικές δραστηριότητες (Data Centres)»
«(29) Εγκαταστάσεις ανακύκλωσης συσκευασιών και υλικών»
«(30) Γωνιές ανακύκλωσης και πράσινα σημεία.»
«(32) Χώρος επεξεργασίας και διάθεσης λυμάτων (βιολογικός καθορισμός).» Όπως ανέφερα προηγουμένως, οι ΕΕΛ είναι έργα προστασίας του περιβάλλοντος.
(36.Α) Κέντρα Περίθαλψης Ειδών Άγριας Πανίδας (ΚΕΠΕΑΠ).
(38) Κοιμητήρια.
(39) Κέντρα αποτέφρωσης νεκρών (Κ.Α.Ν.) και οστών
(48.2) Εγκαταστάσεις: α) κατασκευές δικτύων υποδομής και εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας, μετά των
παραρτημάτων αυτών, υπέργειων και υπόγειων,
β) εγκατάσταση σταθμών μέτρησης ατμοσφαιρικής ρύπανσης, θορύβου και μετεωρολογικών παραμέτρων με τον αναγκαίο εξοπλισμό τους,
γ) Υπέργειοι και υπόγειοι σταθμοί διανομής ή μέτρησης και ρύθμισης φυσικού αερίου.
ε) Η εγκατάσταση σταθμών φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων.
στ) Εγκατάσταση μονάδων αφαλάτωσης και λοιπών συστημάτων επεξεργασίας νερού για την υδροδότηση δημοτικών και ιδιωτικών δικτύων, μετά των συνοδών έργων που απαιτούνται, για την πλήρη λειτουργία αυτών.»
Σωστά «Επιτρέπονται επίσης δραστηριότητες τύπου αναρρίχησης, ιππασίας, περιήγησης σε σπήλαια, κατάβαση ποταμού, ανεμοπορίας με αλεξίπτωτο πλαγιάς ή αιωροπτερισμός.» Μπορεί να προστεθεί και «το ορεινό ή μη τρέξιμο και η ποδηλασία».
2.3 Ως προς τις χρήσεις σε Ζώνες Βιώσιμης Διαχείρισης Φυσικών Πόρων (ΖΔΒΦΠ)
Σωστά αφαιρέθηκαν από τις απαγορεύσεις εκτός σχεδίου ή οιισμών οι χρήσεις του Ν. 4685, καθώς πολλές από αυτές δεν μπορούσαν να υλοποιηθούν σε εντός σχεδίου περιοχές, όπως η επεξεργασία στερών αποβλήτων, τα αεροδρόμια, ο ιππόδρομος κλπ. Είναι όμως πολλές φορές ανεκτό να υπάρχουν τέτοιες ανθρωπογενείς δραστηριότητες στην τελευταία αυτή κατηγορία ζώνης προστασίας, ειδικά σε έργα προστασίας του περιβάλλοντος, όπως η αποθήκευση και επεξεργασία στερεών αποβλήτων, αλλά και σε άλλες ανθρωπογενείς δραστηριότητες, όπως μεγάλα αθλητικά κέντρα, εμπορικά κέντρα κλπ. Ορισμένες δραστηριότητες καταρχήν φαίνονται δύσκολα αποδεκτές και σε ΖΒΔΦΠ, όπως τα αεροδρόμια, εν τούτοις, αναγνωρίζοντας ότι κάποιες περιοχές Natura είναι τεράστιας έκτασης, όπως η περιοχή του Θεσσαλικού κάμπου, φαίνεται πως θα πρέπει και η δραστηριότητα αυτή να εξετάζεται κατά περίπτωση. Αλλωστε μπορεί τα αεροδρόμια αυτά να είναι πολύ μικρού μεγέθους και να εξυπηρετούν πτήσεις ανεμόπτερων, υδροπλάνων ή ελικοφόρων και όχι αεριοθουμένων, οπότε οι επιπτώσεις τους να μην είναι σημαντικές. Συνεπώς, σωστά περιλαμβάνονται στις προτάσεις του ΝΣ. Φυσικά θα πρέπει να λαμβάνονται κατάλληλα μέτρα προστασίας, όπως θα εξετάζονται στις ΜΠΕ και τις ΕΟΑ.
3. Στο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ζ’, ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ
Το Άρθρο 39 Ειδικές διατάξεις για υδατορέματα – Τροποποίηση άρθρου 5 του ν. 4258/2014 είναι γενικα σωστό, αλλά διατυπωμένο κατά δυσνόητο τρόπο, κατά την εκτίμησή μου θα πρέπει να επαναδιατυπωθεί με μεγαλύτερη σαφήνεια.
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο, έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία! Ειδικότερα με το παρόν κεφάλαιο καταστρατηγείται έμμεσα η έννοια της προστατευόμενης περιοχής, επιτρέπεται ο κατακερματισμός ζωνών προστασίας και εν τέλη υποβαθμίζεται αυτό που θα έπρεπε να προστατεύεται: η βιοποικηλότητα!
«Το νομοσχέδιο επιτρέπει την επιβάρυνση όλων των ζωνών προστασίας των προστατευόμενων περιοχών Natura 2000 με νέες χρήσεις που δεν προβλέπονταν από το έτσι κι αλλιώς προβληματικό ισχύον καθεστώς. Χαρακτηριστικά, στις ζώνες προστασίας της φύσης (δεύτερη σε αυστηρότητα ζώνη προστασίας) προβλέπονται πλέον η κατασκευή και λειτουργία τουριστικών καταλυμάτων και άλλων τουριστικών υποδομών, εγκαταστάσεων ΑΠΕ, καθώς και κατασκηνώσεων, ενώ σε όλες τις κατηγορίες (πλην της “απόλυτης” προστασίας) προβλέπονται πλέον εξορυκτικές δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων των εξορύξεων υδρογονανθράκων.»
Ζητώ από την πολιτεία να προστατεύσει την φυσική μας κληρονομιά, την κληρονομιά των παιδιών μου και να μη γίνει για ακόμα μια φορά βορά στα ιδιωτικά συμφέροντα
-. Το νομοσχέδιο αυτό θεωρούμε ότι ολοκληρώνει την
λειτουργικότητα των περιοχών Νατούρα 2000,
ελευθερώνοντας και τις δυνατότητες τους για την ήπια,
βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη τους, η οποία έχει παραμέινει
ανενεργός, αλλά με την σειρά της θα βοηθήσει στην
καλλίτερη και εξειδικευμένη προστασία τους.
Επί πλέον συμβαδίζει με τις πρόσφατες απόψεις της
Ευρωπαίκής Επιτροπής, όπως αποτυπώνονται σε διάφορες
σχετικές δημοσιεύσεις της, όπως π.χ. η Αναφορά προς την
Επιτροπή του
THE N2K GROUP European Economic Interest Group
«SCOPING DOCUMENT ON THE MANAGEMENT OF TOURISM
AND RECREATIONAL ACTIVITIES IN NATURA 2000», Σεπτεμβερ
2019
Το πνεύμα του εγγράφου εκφράζεται συνοπτικά στην § 5.5. :
«5.5 Building partnerships with tourism sector business in
Natura 2000
“Involving relevant stakeholders is key for success when
implementing sustainable tourism in Natura 2000. This scoping
document presents several examples of stakeholders
participation from local authorities, businesses, tour operators,
NGOs and representatives from both the tourism industry and
nature conservation. One of the most important stakeholders
are tourism businesses. Some examples of successful
partnerships between tourism sector business and nature
conservation in Natura 2000.»
Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο
για την «απλοποίηση» της περιβαλλοντικής αδειοδότησης
και τη θέσπιση πλαισίου για την ανάπτυξη των Υπεράκτιων Αιολικών Πάρκων
Αξιοποιώντας για άλλη μια φορά, την τακτική που εφαρμόζεται πολλά χρόνια τώρα, όλα τα σοβαρά θέματα να ψηφίζονται από τη Βουλή το κατακαλόκαιρο με συνοπτικές διαδικασίας, το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας έθεσε σε προσχηματική διαβούλευση για μόλις μια εβδομάδα, σχέδιο νόμου που περιλαμβάνει διατάξεις για το «πλαίσιο ανάπτυξης υπεράκτιων αιολικών πάρκων», μαζί με «απλουστεύσεις» της περιβαλλοντικής διαδικασίας, ανάμεσα στις οποίες κορυφαίο ζήτημα είναι αυτό που αφορά στις «χρήσεις γης στις προστατευόμενες περιοχές».
Για το πλαίσιο ανάπτυξης υπεράκτιων αιολικών πάρκων, προφανώς δε συντρέχουν λόγοι κατεπείγουσας διαδικασίας. Τίθεται σε διαβούλευση ενάμιση χρόνο μετά από τη «διαβούλευση», που είχε γίνει με πρωτοβουλία της ΕΛΕΤΑΕΝ, εγκαινιάζοντας τότε, μια εποχή όπου επίσημα πλέον οι ίδιες οι εταιρείες ασκούν εθνικό ενεργειακό σχεδιασμό, κριτικάροντας μάλιστα το δημόσιο για τις ανεπάρκειές του, όπως είχαμε σχολιάσει σε δελτίο τύπου μας με θέμα «Θαλάσσια αιολικά: ένα νέο πεδίο εμπορευματοποίησης της ενέργειας και της θάλασσας», πριν από ένα χρόνο.
Η καθυστέρηση δεν οφείλεται σε προσπάθεια σύνταξης και έγκρισης Θαλάσσιου Χωροταξικού Πλαισίου, που η χώρα όφειλε να υλοποιήσει μέχρι το Μάρτιο του 2021, σύμφωνα με την Οδηγία 2014/89/ΕΕ «Περί Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού». Κι αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι αντί γι’ αυτό, το νομοσχέδιο υιοθετεί και εφαρμόζει το βραχυπρόθεσμο στόχο που είχε προτείνει η ΕΛΕΤΑΕΝ, για αποσπασματικό καθορισμό Περιοχών Οργανωμένης Ανάπτυξης Υπεράκτιων Αιολικών Πάρκων (ΠΟΑΥΑΠ), στο πρότυπο των Ειδικών Πολεοδομικών Σχεδίων.
Ο καθορισμός της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρίας Υδρογονανθράκων Α.Ε. ως φορέα Διαχείρισης για τα Υπεράκτια Αιολικά Πάρκα, επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις μας για τη συγγένεια που εμφανίζει η διαδικασία χωροθέτησης και αδειοδότησης των θαλάσσιων αιολικών με την παραχώρηση «οικοπέδων» για την έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων, αλλά και τα εμπόδια που συνιστούν η περιορισμένη στα έξι (6) ναυτικά μίλια αιγιαλίτιδα ζώνη και η έλλειψη καθορισμένης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στο Αιγαίο, εμπόδια που υπαγορεύουν και τις συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές. Παράλληλα, αναδεικνύει πόσο ο χαρακτήρας της υποτιθέμενης αποκεντρωμένης παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας είναι στην πραγματικότητα βαθειά συγκεντρωτικός, αφού για τη δημιουργία υπεράκτιων αιολικών σταθμών ενδιαφερόμενες είναι, εκτός από τις μεγάλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και όλες οι μεγάλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στις εξορύξεις υδρογονανθράκων.
Τελικά, το κατεπείγον της διαβούλευσης για το νομοσχέδιο φαίνεται να αφορά στις αλλαγές που επιχειρεί να κάνει στις χρήσεις γης στις προστατευόμενες περιοχές, δύο χρόνια μετά από τον καθορισμό τους από το νόμο Χατζηδάκη του 2020. Κι αυτό για να εξαναγκαστούν τα γραφεία μελετών που έχουν αναλάβει τη σύνταξη των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών των περιοχών Natura, να συμπεριλάβουν στις μελέτες τους διάφορα «αναπτυξιακά» έργα, κυρίως ενεργειακά αλλά και άλλα (τουριστικά), καθώς και υποδομές (νέους δρόμους), ως επιτρεπόμενες χρήσεις στις ζώνες προστασίας, που δεν είχαν συμπεριληφθεί στο νόμο Χατζηδάκη. Κατεπείγουσα «ανάγκη» είναι επίσης να προκαθοριστεί με νόμο η προοπτική επιβάρυνσης των περιοχών Natura με τέτοια έργα για να τα συμπεριλάβει και η μελέτη αναθεώρησης του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τις ΑΠΕ!
Σε μια συγκυρία όπου αναδεικνύονται κρίσεις, όπως αυτές που σχετίζονται με το περιβάλλον, τη βιοποικιλότητα, την υγεία και τη διατροφή και αναλαμβάνονται σχετικές πολιτικές πρωτοβουλίες, η ελληνική κυβέρνηση παραμένει εγκλωβισμένη σε παρωχημένους «αναπτυξιακούς στόχους», που αποτελούν μια από τις πιο σημαντικές αιτίες για την κακοδαιμονία της χώρας.
Ζητούμε να μπει ένα τέλος σε όλο αυτό!
Ζητούμε την απόσυρση του νομοσχεδίου και μια πραγματική διαβούλευση για εθνικό ενεργειακό σχεδιασμό, με την πραγματική συμμετοχή της κοινωνίας και την πραγματική προστασία του περιβάλλοντος!
Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο
για την «απλοποίηση» της περιβαλλοντικής αδειοδότησης
και τη θέσπιση πλαισίου για την ανάπτυξη των Υπεράκτιων Αιολικών Πάρκων
Αξιοποιώντας για άλλη μια φορά, την τακτική που εφαρμόζεται πολλά χρόνια τώρα, όλα τα σοβαρά θέματα να ψηφίζονται από τη Βουλή το κατακαλόκαιρο με συνοπτικές διαδικασίας, το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας έθεσε σε προσχηματική διαβούλευση για μόλις μια εβδομάδα, σχέδιο νόμου που περιλαμβάνει διατάξεις για το «πλαίσιο ανάπτυξης υπεράκτιων αιολικών πάρκων», μαζί με «απλουστεύσεις» της περιβαλλοντικής διαδικασίας, ανάμεσα στις οποίες κορυφαίο ζήτημα είναι αυτό που αφορά στις «χρήσεις γης στις προστατευόμενες περιοχές».
Για το πλαίσιο ανάπτυξης υπεράκτιων αιολικών πάρκων, προφανώς δε συντρέχουν λόγοι κατεπείγουσας διαδικασίας. Τίθεται σε διαβούλευση ενάμιση χρόνο μετά από τη «διαβούλευση», που είχε γίνει με πρωτοβουλία της ΕΛΕΤΑΕΝ, εγκαινιάζοντας τότε, μια εποχή όπου επίσημα πλέον οι ίδιες οι εταιρείες ασκούν εθνικό ενεργειακό σχεδιασμό, κριτικάροντας μάλιστα το δημόσιο για τις ανεπάρκειές του, όπως είχαμε σχολιάσει σε δελτίο τύπου μας με θέμα «Θαλάσσια αιολικά: ένα νέο πεδίο εμπορευματοποίησης της ενέργειας και της θάλασσας», πριν από ένα χρόνο.
Η καθυστέρηση δεν οφείλεται σε προσπάθεια σύνταξης και έγκρισης Θαλάσσιου Χωροταξικού Πλαισίου, που η χώρα όφειλε να υλοποιήσει μέχρι το Μάρτιο του 2021, σύμφωνα με την Οδηγία 2014/89/ΕΕ «Περί Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού». Κι αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι αντί γι’ αυτό, το νομοσχέδιο υιοθετεί και εφαρμόζει το βραχυπρόθεσμο στόχο που είχε προτείνει η ΕΛΕΤΑΕΝ, για αποσπασματικό καθορισμό Περιοχών Οργανωμένης Ανάπτυξης Υπεράκτιων Αιολικών Πάρκων (ΠΟΑΥΑΠ), στο πρότυπο των Ειδικών Πολεοδομικών Σχεδίων.
Ο καθορισμός της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρίας Υδρογονανθράκων Α.Ε. ως φορέα Διαχείρισης για τα Υπεράκτια Αιολικά Πάρκα, επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις μας για τη συγγένεια που εμφανίζει η διαδικασία χωροθέτησης και αδειοδότησης των θαλάσσιων αιολικών με την παραχώρηση «οικοπέδων» για την έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων, αλλά και τα εμπόδια που συνιστούν η περιορισμένη στα έξι (6) ναυτικά μίλια αιγιαλίτιδα ζώνη και η έλλειψη καθορισμένης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στο Αιγαίο, εμπόδια που υπαγορεύουν και τις συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές. Παράλληλα, αναδεικνύει πόσο ο χαρακτήρας της υποτιθέμενης αποκεντρωμένης παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας είναι στην πραγματικότητα βαθειά συγκεντρωτικός, αφού για τη δημιουργία υπεράκτιων αιολικών σταθμών ενδιαφερόμενες είναι, εκτός από τις μεγάλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και όλες οι μεγάλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στις εξορύξεις υδρογονανθράκων.
Τελικά, το κατεπείγον της διαβούλευσης για το νομοσχέδιο φαίνεται να αφορά στις αλλαγές που επιχειρεί να κάνει στις χρήσεις γης στις προστατευόμενες περιοχές, δύο χρόνια μετά από τον καθορισμό τους από το νόμο Χατζηδάκη του 2020. Κι αυτό για να εξαναγκαστούν τα γραφεία μελετών που έχουν αναλάβει τη σύνταξη των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών των περιοχών Natura, να συμπεριλάβουν στις μελέτες τους διάφορα «αναπτυξιακά» έργα, κυρίως ενεργειακά αλλά και άλλα (τουριστικά), καθώς και υποδομές (νέους δρόμους), ως επιτρεπόμενες χρήσεις στις ζώνες προστασίας, που δεν είχαν συμπεριληφθεί στο νόμο Χατζηδάκη. Κατεπείγουσα «ανάγκη» είναι επίσης να προκαθοριστεί με νόμο η προοπτική επιβάρυνσης των περιοχών Natura με τέτοια έργα για να τα συμπεριλάβει και η μελέτη αναθεώρησης του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τις ΑΠΕ!
Σε μια συγκυρία όπου αναδεικνύονται κρίσεις, όπως αυτές που σχετίζονται με το περιβάλλον, τη βιοποικιλότητα, την υγεία και τη διατροφή και αναλαμβάνονται σχετικές πολιτικές πρωτοβουλίες, η ελληνική κυβέρνηση παραμένει εγκλωβισμένη σε παρωχημένους «αναπτυξιακούς στόχους», που αποτελούν μια από τις πιο σημαντικές αιτίες για την κακοδαιμονία της χώρας.
Ζητούμε να μπει ένα τέλος σε όλο αυτό!
Ζητούμε την απόσυρση του νομοσχεδίου και μια πραγματική διαβούλευση για εθνικό ενεργειακό σχεδιασμό, με την πραγματική συμμετοχή της κοινωνίας και την πραγματική προστασία του περιβάλλοντος!
Η διάταξη της παρ. 2 του άρθρου 11 του υπό διαβούλευση Νομοσχεδίου σχετικά με την δυνατότητα ανέγερσης εγκαταστάσεων τουριστικών καταλυμάτων, εγκαταστάσεων ειδικής τουριστικής υποδομής και τουριστικές επιχειρήσεις του ν. 4276/2014 (Α’ 155), ήπιας τουριστικής ανάπτυξης, εντός προστατευόμενων ζωνών, είναι σαφές ότι έχει στόχο την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη των συγκεκριμένων περιοχών με ταυτόχρονη διαφύλαξη του φυσικού περιβάλλοντος (συμμόρφωση με τα ενεργειακά και περιβαλλοντικά κριτήρια της απόφασης της παρ. 1 του άρθρου 34 του ν.4759/2020 (Α’ 245).)
Παράλληλα όμως ο προτεινόμενος συντελεστής 0.05 δημιουργεί ερωτηματικά για το αν επιτρέπει τη δημιουργία βιώσιμων τουριστικών επιχειρήσεων, υψηλών προδιαγραφών. Οποιαδήποτε τουριστική επιχείρηση ιδρυόμενη σε Προστατευόμενη Περιοχή θα οφείλει παράλληλα με τις εγκαταστάσεις της, να συντηρεί, να προστατεύει και να αναδεικνύει επιτυχώς το περιβάλλον της δημιουργώντας λειτουργικά κόστη που είναι πολύ αμφίβολο εάν απορροφόνται από πολύ μικρές μονάδες. Ως εκ τούτου προκειμένου η διάταξη να έχει πρακτική εφαρμογή και τα επιθυμητά αποτελέσματα ο Σ.Δ. δεν θα πρέπει να ορίζεται σε ποσοστό μικρότερο του 8%.
Σχετικά με το σχέδιο νόμου για τις χρήσεις γης στις προστατευόμενες περιοχές (ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ), όπως προτείνονται οι χρήσεις αυτές, για το σύνολο των ζωνών που έχουν καθοριστεί, εκτιμώ ότι δεν πρέπει να υπάρχει απαγόρευση της δημιουργίας των εγκαταστάσεων αφαλάτωσης (χρήση γης με κωδικό 33) ακόμη και στις ζώνες προστασίας της φύσης. Σύμφωνα με τις χρήσεις γης που προτείνονται, για παράδειγμα των τουριστικών καταλυμάτων (χρήση γης με κωδικό 15), μια εγκατάσταση αφαλάτωσης δε θα επιβαρύνει καθόλου, ούτε τους υδατικούς πόρους της περιοχής (υπόγεια ή επιφανειακά νερά) ούτε τα δίκτυα ύδρευσης της περιοχής, εφόσον λαμβάνονται παράλληλα και τα κατάλληλα μέτρα στο στάδιο της περιβαλλοντικής μελέτης στη διάθεση του αλμόλοιπου.
Επιπλέον, στις ζώνες προστασίας της φύσης και στη ζώνη διατήρησης οικοτόπων και ειδών, θα συμφωνήσω με την πρόταση για τις χρήσεις γης με κωδικό 15 και κωδικό 34, με πρόσθετα μέτρα περιορισμών, όπως για παράδειγμα να τεθεί κάποια μέγιστη επιτρεπόμενη ισχύς ή μέγιστες εκτάσεις κατάληψης γης για τις εγκαταστάσεις των ΑΠΕ, ανάλογα και με το προστατευτέο αντικείμενο των εκάστοτε περιοχών.
Θα πρέπει όμως, κατά τη γνώμη μου, να εξεταστεί η συγκέντρωση πολλών και αντικρουόμενων χρήσεων γης στις ζώνες προστασίας της φύσης και στη ζώνη διατήρησης οικοτόπων και ειδών. Προσθέτοντας και τη χρήση γης των εξορύξεων (κωδικός χρήσης γης 25), ενδεχομένως προκαλούνται αθροιστικές επιπτώσεις, που σε συνδυασμό με τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις και αναπτυξιακές κατευθύνσεις των άλλων προτεινόμενων χρήσεων γης, είναι δυνατόν να επηρεαστούν τα υπό προστασία είδη στις ζώνες προστασίας και εκτός αυτών των ζωνών που θα πραγματοποιηθεί η εξόρυξη.
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο, διότι δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, ενώ παράλληλα προωθεί την υποβάθμιση των προστατευόμενων περιοχών, καθώς επιτρέπει πρακτικά την ελεύθερη εκμετάλλευσή τους, κάτι που αντιτίθεται στον ίδιο τον ορό «προστατευόμενες».
Επίσης είναι ιδιαίτερα προβληματικό το γεγονός ότι παρατίθεται μόνο μια εβδομάδα για να σχολιαστεί ένα τόσο εκτενές νομοσχέδιο. Είναι απαραίτητο για όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, έτσι ώστε οι αποφάσεις για τη προστασία του περιβάλλοντος και των υπηρεσιών που μας προσφέρει να λαμβάνονται δημοκρατικά και με βάση τα επιστημονικά δεδομένα.
Για το άρθρο 11, παραγρ 2 (Ζώνες Προστασίας της Φύσης):
Θετικά κρίνεται η πρόβλεψη του να δύναται να επιτρέπεται σε Ζώνες Προστασίας της Φύσης η ειδική κατηγορία χρήσεων (15) δεδομένου ότι βάσει της περιγραφής αφορά σε ήπια τουριστικά καταλύματα εναλλακτικών μορφών τουρισμού (τουρισμός υπαίθρου, αγροτουρισμός, οικοτουρισμός, πολιτιστικός τουρισμός, ιαματικός, κλπ). Προτείνεται αύξηση του μέγιστου επιτρεπόμενου συντελεστή δόμησης σε 0,08 της επιφάνειας του γηπέδου. Επίσης προτείνεται να αναγραφεί ρητά ότι επιτρέπονται και οι συνοδές περιβαλλοντικές υποδομές των καταλυμάτων αυτών όπως πχ. Εγκαταστάσεις Επεξεργασίας Λυμάτων (ΕΕΛ).
Επίσης προτείνεται στις Ζώνες Προστασίας της Φύσης να προστεθούν ως ειδικές κατηγορίες χρήσεων που δύναται να επιτρέπονται και οι εξής:
(36.Α) Κέντρα Περίθαλψης Ειδών Άγριας Πανίδας (ΚΕΠΕΑΠ).
(48.2) Εγκαταστάσεις: α) κατασκευές δικτύων υποδομής και εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας, μετά των
παραρτημάτων αυτών, υπέργειων και υπόγειων (ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΥΠΟΓΕΙΑ),
β) εγκατάσταση σταθμών μέτρησης ατμοσφαιρικής ρύπανσης, θορύβου και μετεωρολογικών παραμέτρων με τον αναγκαίο εξοπλισμό τους,
γ) Υπέργειοι και υπόγειοι σταθμοί διανομής ή μέτρησης και ρύθμισης φυσικού αερίου. (ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΥΠΟΓΕΙΑ),
ε) Η εγκατάσταση σταθμών φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων.
στ) Εγκατάσταση μονάδων αφαλάτωσης και λοιπών συστημάτων επεξεργασίας νερού για την υδροδότηση δημοτικών δικτύων, μετά των συνοδών έργων που απαιτούνται, για την πλήρη λειτουργία
αυτών.
Για το άρθρο 11, παραγρ 3 (Ζώνες Διατήρησης Οικοτόπων και ειδών):
Αντίστοιχα για τη χρήση (15) προτείνεται αύξηση του μέγιστου επιτρεπόμενου συντελεστή δόμησης σε 0,1 της επιφάνειας του γηπέδου. Επίσης προτείνεται να αναγραφεί ρητά ότι επιτρέπονται και οι συνοδές περιβαλλοντικές υποδομές των καταλυμάτων αυτών όπως πχ. Εγκαταστάσεις Επεξεργασίας Λυμάτων.
Επίσης προτείνεται στις Ζώνες Διατήρησης Οικοτόπων και ειδών να προστεθούν ως ειδικές κατηγορίες χρήσεων που δύναται να επιτρέπονται και οι εξής:
(29) Εγκαταστάσεις ανακύκλωσης συσκευασιών και υλικών
(32) Χώρος επεξεργασίας και διάθεσης λυμάτων (βιολογικός καθορισμός).
(36.Α) Κέντρα Περίθαλψης Ειδών Άγριας Πανίδας (ΚΕΠΕΑΠ).
(38) Κοιμητήρια.
(39) Κέντρα αποτέφρωσης νεκρών (Κ.Α.Ν.) και οστών
(48.1.γ) Υπέργειοι και υπόγειοι σταθμοί διανομής ή μέτρησης και ρύθμισης φυσικού αερίου. (ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΥΠΟΓΕΙΑ),
(48.1. ε) Η εγκατάσταση σταθμών φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων.
Το νομοσχέδιο που κατέθεσε η κυβέρνηση για τις περιοχές NATURA 2000 υποβαθμίζει την προστασία τους, καθώς επιτρέπει εξορύξεις, δρόμους, πλατείες και άλλα μεγάλα έργα μέσα στον πυρήνα των Προστατευόμενων Περιοχών NATURA 2000.
Το να επιτραπεί πχ μέσα στον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού Σαμαριάς η εξόρυξη υδρογονανθράκων ή χρυσού αναιρεί την όποια προστασία και μπορεί να είναι καταστροφικό τόσο για τη φύση όσο και για τους ανθρώπους, όπως μας δείχνουν τα παραδείγματα των εξορύξεων χρυσού στη Χαλκιδική και των εξορύξεων υδρογονανθράκων στο Νίγηρα (μόλυνση νερού, αέρα, εδάφους).
Εξίσου καταστροφικά για τις προστατευόμενες περιοχές θα είναι και τα διαβόητα «συνοδά έργα» πχ για τη μεταφορά υλικών από και προς τις περιοχές εξόρυξης.
Η δε χωροθέτηση Βιομηχανικών ΑΠΕ μέσα στον πυρήνα Προστατευόμενων Περιοχών NATURA 2000 μπορεί να προκαλέσει καταστροφές πχ με την κατασκευή τεράστιων δρόμων για τη μεταφορά γιγάντιων Ανεμογεννητριών. Αντί να προωθεί την καταστροφή προστατευόμενων περιοχών με τέτοια έργα, η κυβέρνηση θα έπρεπε να στηρίζει νοικοκυριά και δήμους για να παράγουν ρεύμα από Ανανεώσιμες Πηγές σε κατοικίες και δημόσια κτήρια, χωρίς καταστροφή του περιβάλλοντος.
Οι χρήσεις που προτείνεται να προστεθούν στις διάφορες ζώνες θα πρέπει να λάβουν αυστηρά όρια προκειμένου να διατηρηθεί ο χαρακτήρας της προστασίας του περιβάλλοντος. Σε αυτό το πλαίσιο ίσως θα ήταν φρόνιμο να επιτρέπεται και η χωροθέτηση εγκαταστάσεων αφαλάτωσης, δεδομένου ότι δεν επιβαρύνεται περαιτέρω ο υπόγειος υδροφόρος, καθώς και τα υφιστάμενα δίκτυα, ενώ παράλληλα θα εξυπηρετείται και ο γηγενής πληθυσμός (εκτός των ουριστών – επισκεπτών).
Διαφωνώ με τις αλλαγές-προσθήκες χρήσεων γης στις Ζώνες Βιώσιμης Διαχείρισης Φυσικών Πόρων, καθώς μεγαλώνει ο κίνδυνος αλλοιώσης του χαρακτήρα τους.
Θα μπορούσε κάποιος να μας εξηγήσει σε τι αποσκοπούν όλες αυτές οι προτεινόμενες αδειοδοτήσεις σε ζώνες απόλυτης φυσικής προστασίας;
Χώροι μέσων ΜΜΜ, θρησκευτικοί χώροι, τουριστικά καταλύματα, εξορύξεις, αθλητικοί χώροι κλπ.
Εμφανώς είναι μια κίνηση καταστροφής των λίγων απομείναντων φυσικών πόρων χάριν του κέρδους και της εκμετάλλευσης. Δε συμφωνώ καθόλου με οποιαδήποτε εκμετάλλευση αυτών των περιοχών κάτω από το προτεινόμενο πλάνο. Ακόμη και κάτω από ένα θεωρητικό ελεγχόμενο σχέδιο εκμετάλλευσης όλοι μας γνωρίζουμε πως λαμβάνονται οι αποφάσεις. Το αποτέλεσμα θα είναι καταστροφικό.
Χώρος για όλες τις κατασκευές και δραστηριότητες μπορούν άνετα να τεθούν εκτός περιοχών Natura 2000. Χώροι υπάρχουν και αν δεν υπάρχουν να μη γίνουν. Κινούμενος αντίθετα, θα έπρεπε να θεσπιστούν ελάχιστο ποσοστό πρασίνου και πάρκων στα αστικά κέντρα για την επαφή του κόσμου με τη φύση.
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο.Επι της ουσιας καταργειται η εννοια της Natura 2000. Ας αφισουμε ενα ελαχιστο τμημα της Υπαιθρου ανεγγικτο απο τις ανθρωπινες δραστηριοτητες. Ας εναρμονισθουμε μια φορα με την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Το νομοσχέδιο αυτό είναι απολύτως προς την σωστή
κατεύθυνση.
H Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπολογίζει και προωθεί την δημιουργία εσόδων
από την βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη των περιοχών Νατούρα 2000 και
προβαίνει στην αξιολόγηση τους.
Σχετικό και το έγγραφό της:
“Estimating the economic value of the benefits provided by the
tourism/recreation and Employment supported by Natura 2000 Final
Report European Commission
– DG Environment December 2011”
Σύμφωνα με αυτό το έγγραφο της Επιτροπής:
“Visitors to Natura 2000 sites purchase goods and services (e.g. entrance
fees to the natural area, bike renting, accommodation and catering).
Visitor spending generates additional income locally and causes
economic impacts at local and wider levels1, such as income and
employment. Hence, tourism and recreation activities undertaken in
Natura 2000 sites provide market benefits to the economy.“
“Natura 2000 sites receive between 1.2 and 2.2 billion visitor days per
annum. In 2006, total visitor spending was estimated between 50 and 90
billion Euros. This expenditure generated additional income which was
estimated in the range of 50 to 85 billion Euros.“
Επί τέλους, ας αρχίσει και η Ελλάδα να αξιοποιεί τις τουριστικές
δυνατότητες του δικτύου των περιοχών Νατούρα 2000, που
αποτελούν περίπου το 25% της Ελληνικής Επικράτειας.
Η αξιοποίηση αυτή θα συνεισφέρει και στην αποτελεσματικότερη
περιβαλλοντική τους προστασία…
Το νομοσχέδιο είναι σαφώς σύμφωνο με τα
προβλεπόμενα και επιτρεπόμενα από τις διατάξεις και
κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας για το περιβάλλον
και τις περιοχές Νατούρα 2000, ενώ η χώρα μας έχει πολύ
καθυστερήσει μέχρι σήμερα στην ευθυγράμμιση και
συμμόρφωση της με αυτά .
Ήδη από τον Δεκέμβριο του 1999 με το Σεμινάριο της
Λισαβώνας ετέθησαν οι βάσεις για την ανάπτυξη του βιώσιμου
τουρισμού ΕΝΤΟΣ των περιοχών Νατούρα 2000, σύμφωνα και
με το έργο/οδηγό :
«Sustainable tourism and Natura 2000
Guidelines, initiatives and good practices in Europe»,
που εκδόθηκε το 2000, βασιζόμενο σ’ αυτό
το Σεμινάριο.
Το έργο αυτό απευθύνεται σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη
[stakholders] που νοιάζονται για την ανάπτυξη βιώσιμου
τουρισμού εντός μιάς περιοχής Νατούρα 2000 και κατ’
επέκτασιν, μιας προστατευόμενης περιοχής γενικά. Αυτό
περιλαμβάνει διαχειριστές περιοχών Νατουρα 2000 ή
προστατευομένων περιοχών, προμηθευτές τοπικών
τουριστικών υπηρεσιών, τουρ οπερεϊτορς και τοπικές αρχές.
[This document is for all stakeholders concerned with the
development of sustainable tourism within a Natura 2000 site
and, by extension, in protected areas in general. These include
managers of Natura 2000 sites or protected areas, suppliers of
local tourism services, tour operators and local authorities.]
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, και έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές
Με το άρθρο 11 του σχεδίου νόμου προτείνονται αλλαγές στο υφιστάμενο νομικό πλαίσιο που ουσιαστικά
επιδεινώνουν το προστατευτικό καθεστώς σε όλες τις κατηγορίες ζωνών προστασίας και ιδίως σε αυτές
της αυστηρής προστασίας, ενισχύοντας τον προβληματικό χαρακτήρα των διατάξεων που είναι σήμερα σε ισχύ.
Το παρόν Νομοσχέδιο είναι πιό κοντά στην
Ευρωπαϊκή νομοθεσία για τις προστατευόμενες περιοχές
Νατούρα 2000 από οτιδήποτε ισχύει μέχρι σήμερα.
Η Οδηγία για τους Οικοτόπους στο Προοίμιο της συνδυάζει
την περιβαλλοντική προστασία με την κοινωνική και
οικονομική ανάπτυξη της περιοχής και το άρθρο 6 δεν θέτει
κανένα εκ των προτέρων περιορισμό στα επιτρεπόμενα έργα
και δραστηριότητες στις περιοχές αυτές, άρα ούτε και στα
τουριστικά καταλύματα, απλώς ζητά την εκτίμηση των
περιβαλλοντικών επιπτώσεων καθενός έργου χωριστά βάσει
της ειδικής Μελέτης.
Ο συντελεστής δόμησης που εισάγεται από το παρόν
Νομοσχέδιο προβλέπει μια υπερβολικά ήπια τουριστική
ανάπτυξη.
Θεωρούμε ότι και 0,07 ή 0,08 να ήταν πάλι εξαιρετικά ήπια
θα ήταν η κάλυψη και θα εξασφάλιζε τόσο την
περιβαλλοντική βιωσιμότητα των περιοχών, όσο και την
οικονομική βιωσιμότητα των έργων σε μιά σχέση ευνοϊκή
[win-win] για αμφότερα τα ζητούμενα, προστασία και
ανάπτυξη.
Αυτό δεν είναι ένα νομοσχέδιο για την προστασία του περιβάλλοντος, αλλά για την εκμετάλλευση του περιβάλλοντος. Να υπερασπιστούμε, να αγαπήσουμε όλο τον φυσικό πλούτο και να απομακρύνουμε οποιεσδήποτε ανθρώπινες επεμβάσεις «της προόδου» από όλους τους οικοτόπους της χώρας σεβόμενοι την διατήρηση της βιοποικιλότητας.