Άρθρο 2 Σκοπός

Το σημείο (θ) καλύπτει ένα μόνο μέρος των προβλεπόμενων ενεργειών: εάν η προσέγγιση είναι περιοδική και όχι συνεχής, όπως προβλέπεται από τις αρχές διαχείρισης έργων, το διαχειριστικό αποτέλεσμα θα είναι πορισματικής υφής, άνευ ουσιαστικής χρηστικότητας και οικονομικής προστιθέμενης αξίας για το Ελληνικό Δημόσιο.

Η αναφερόμενη στο (θ) διαδικασία ακολουθεί τη λογική μιας Επιτροπής Παρακολούθησης και Παραλαβής και όχι, όπως θα έπρεπε, ενός Project Management Office: υπάρχει ανάγκη παραγωγής λύσεων, όχι απλά αποστασιοποιημένης διαπίστωσης των προβλημάτων.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΟΥΜΕ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗ ΡΥΠΑΝΣΗ
ΑΛΛΑ ΟΥΤΟΣ Η ΑΛΛΟΣ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΗ
ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΣΑΣ ΑΦΗΣΟΥΝ ΝΑ ΒΓΑΛΕΤΑΙ ΕΣΕΙΣ – ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΧΡΗΜΑ?
ΓΕΛΑΣΤΕ ΟΙΚΤΡΑ
ΤΟ ΕΧΕΤΑΙ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ………… ΚΟΚ.ΛΑΜΠΑΚΙ
ΤΟ ΟΛΟ ΘΕΜΑ
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΑΙ
ΕΝΑ ΜΠΑΜ

Ο σκοπός της εταιρείας θα έπρεπε να είναι ένας: Να αξιοποιήσει τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων, και να κάνει ότι χρειάζεται για αυτό. Τα υπόλοιπα (από το β έως το ιβ) είναι μόνο για να δημιουργηθούν παραθυράκια του τύπου «δεν είναι στο σκοπό της εταιρείας…» και να δημιουργηθεί πάλι το γνωστό χάος ..αναρμοδιότητας.

Το micro-management είναι θέμα της ίδιας της εταιρείας. Μην προσπαθείτε να το προδιαγράψετε, γιατί στο τέλος η εταιρεία θα κάνει ότι της προδιαγράψατε και όχι αυτό που απαιτείται (και κανένας λογικός άνθρωπος δεν το γνωρίζει μέχρι να συμβεί).

Επίσης, ο σκοπός της εταιρείας πρέπει να έχει μέσα και την ΛΥΣΗ της εταιρείας και ΑΠΟΛΥΣΗ του προσωπικού, όταν δεν έχει πλέον σκοπό ύπαρξης (πχ μόλις διαπιστωθεί ότι όλα τα κοιτάσματα έχουν χαρτογραφηθεί). Δεν θέλουμε άλλες αιώνιες επιτροπές του 2004.

§γ. Θα μπορεί ο εν λόγω φορέας από μόνος του, και όχι στο πλαίσιο πακέτων παραχώρησης, να προβαίνει, για παράδειγμα, σε ερευνητικές γεωτρήσεις σε άγνωστες περιοχές (wildcat wells) ή σε γεωφυσικές έρευνες? Το ερώτημα τίθεται επειδή η λέξη διερεύνηση μπορεί να ερμηνευθεί ποικιλοτρόπως. Εάν κάτι τέτοιο είναι εκτός των προβλέψεων του νομοθέτη προτείνεται, στο τέλος της παραγράφου να αναφερθεί «στη βάση των ήδη υπαρχόντων δεδομένων από έρευνες στον Ελλαδικό χώρο ή δεδομένων που θα προκύψουν από την εφαρμογή του παρόντος νόμου»

Μέσα στον σκοπό θα πρέπει να καταστεί ισχυρότερο το στοιχείο της έρευνας και εκμετάλευσης, είμαστε κυριάρχοι των κοιτασμάτων μας, ανήκουν σε εμάς. Είναι Ελληνικά βεβαίως υπάρχουν στοιχεία γεωπολιτικής στρατηγικής, όμως θα πρέπει η Ελλάδα με τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο να αναδειχθεί σε περιφερειακή δύναμη και να λειτουργήσει ως αντίπαλον δέος της Τουρκίας στην γεωπολιτική σκακιέρα.Να καλέσουμε Εθνικό Συναγερμό για τα πετρέλαια μας δίνεται λαμπρή ευκαιρία να πραγματώσουμε τα ιδανικά μας. Να κάνουμε συμμαχίες τέτοιες που να λειτουργήσουν εξισσοροπιστικά σε τυχόν ανατροπές που είναι πιθανόν να δημιουργηθούν λόγω της εισαγωγής νέων δεδομένων στην αγορά ενέργειας σε διεθνές επίπεδο. Με λίγα λόγια να συμμαχήσουμε με χώρες που πιθανόν να έρθουν σε αντίθεση με τα αντίπαλα συμφέροντα πχ Τουρκία.

Συμφωνώ με το πρώτο σχόλιο του ΟΥΜ ΟΣΜ. Η συνεχής όμως αναφορά και αίτηση εγκρίσεων προς την κεντρική διοίκηση (ΥΠΕΚΑ), όσο και αν φαίνεται αυτονόητη, θα δημιουργήσει πάμπολλες καθυστερήσεις στην λήψη αποφάσεων εκ μέρους της ΕΔΕΥ ΑΕ σε έναν επιχειρησιακό χώρο όπου δεν συγχωρούνται η γραφειοκρατεία και η απώλεια χρόνου. Η αντίστοιχη σχέση εγκρίσεων μεταξύ ΟΣΕ (μητρική) με ΕΡΓΟΣΕ (θυγατρική) που προκάλεσε σοβαρές καθυστερήσεις σε σχετικά θέματα μελλετών (πχ παράκαμψη Δερβενίου, θέση σταθμών, χαράξεις) ήταν προβληματική. Πρέπει σε θέματα ερευνών και μελετών να υπάρχει ευελιξία και σχετική αυτονομία εκ μέρους της ΕΔΕΥ ΑΕ.

Η πληρότητα της διατύπωσης των σκοπών του υπο σύσταση Φορέα στο Νομοσχέδιο είναι εντυπωσιακή.

Ιδιαίτερα σημαντικό είναι το γεγονός ότι διατυπώνεται η υποχρέωση αέναης,ενεργούς και σε βάθος εποπτείας όλων των φάσεων των συμβάσεων παραχώρησης και όλοκληρου του ετήσιου κύκλου εργασιών και προϋπολογισμών των αναδόχων….κάτι που νομίζω έλειπε ή προβλέπόταν χαλαρά σε ολόληρη την προγενέστερη σχετική νομοθεσία.

Σημαντική είναι και η στόχευση της συλλογής, επεξεργασίας, αποθήκευσης, αποτίμησης και διαχείρισης δεδομένων, παλαιοτέρων και μελλοντικών. Επιτέλους η χώρα θα αποκτήσει κεντρικό αποθετήριο ενιαίων επίσημων στοιχείων γιά τα κοιτάσμάτα και τις υδρογοναθρακοφόρες δεξαμενές της, ενά είδος data bank και knowledge bank μαζί, αναγκαίο γιά οποιαδήποτε περαιτέρω ανάπτυξη του ευρύτερου ενεργειακού κλάδου.

Παρατηρήσεις/σχόλια:

α) – Ως προς 2;1:α, στ,ζ, η, θ & ι
Πιστεύω ότι είναι απολύτως αναγκαίο – ιδίως όταν υπάρχει χρηματική συναλλαγή – η οποιανδήποτε σχέση μεταξύ του Φορέα και όσων μετέχουν της αγοράς E&P να διέπεται από τις αρχές αλλά και τις πρακτικές που ορίζονται στο EITI (Extractive Industries Transparency Initiative). Είναι ίσως η καλύτερη θεσμική προστασία ενάντια στην διαφθορά και την αδιαφάνεια που είναι ευρύτατα διαδεδομένη διεθνώς στον χώρο της εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων. Καλό θα ήταν επιπλέον να υπάρχει μνεία ως προς αυτή την συγκεκριμένη δέσμευση στο παρόν αρθρο του Νομοσχέδιο, και να διέπει άλλες παρεμφερείς διατάξεις που υπάρχουν στα άρθρα 3,5, 7 και 8.

β) – Ως προς το 2;1:β
ι) – Εδώ εστιάζει η υποβολή της κεντρικής αρχικής εισήγησης του Φορέα προς το ΥΕΠΚΑ. Τυπικά, πρόκειται για γνωμοδότηση αναβάθμισης και επικαιροποίησης της προηγούμενης σχετικής νομοθεσίας. Ουσιαστικά, είναι καθοριστική για την ανάπτυξη όλων των άλλων επιμέρους δράσεων του κλάδου Υ/Α στην Ελλάδα.
Αφορά την εισήγηση πλαισίου γιά την υπό προϋποθέσεις εκχώρηση μέρους των αποκλειστικών δικαιωμάτων του Δημοσίου προς τις ανάδοχες εταιρείες, πλαίσιο προϋποθέσεων που στοιχειοθετείται από τους όρους παραχώρησης και εκμετάλλευσης.

Στη διεθνή πρακτική υπάρχουν (με παραλλαγές) δύο βασικές προσεγγίσεις. Αυτή του ενιαίου Production Sharing Contract/Agreement – PSC, που είναι και η πίο διαδεδομένη, και αυτή των Διαδοχικών Αδειών (ΔΑ), που συνήθως οριοθετούν ξεχωριστές φάσεις αδειοδότησης δραστηρίοτήτων του Ε&P (μελέτης, εξερεύνησης, παραγωγής).

Χωρίς να είναι εδώ ο χώρος ανάπτυξης της σχετικής επιχειρηματολογίας, προσωπικά τάσομαι υπέρ του πλαισίου προϋποθέσεων που οικοδομείται μέσω του PSC (χωρις óμως να συνοδεύεται από κάποιο είδος τριτοκοσμικού signature bonus).

ιι) – Υπάρχει και ένα ζήτημα που βρίσκεται στην καρδιά τόσο του καθεστώτος PSC όσο και στο καθεστώς ΔΑ. Αφορά το ύψος των συνολικών απολαβών που θα δικαιούται να εισπράττει η Πολιτεία (εκτός από τα έσοδα των πλειοδοτικών γύρων).

Το βασικό (αλλά όχι μόνο) κριτήριο είναι κατά πόσο επιζητά ταχύρρθυμη αναζήτηση και – ελπίζεται – παραγωγή Υ/Α. Ουσιαστικά, εάν θέλει γρήγορα να δεί εσοδα από παραγωγή, οι οικονομικοί συντελεστές και όροι επιβάρυνσης των αναδόχων εταιρειών (φορολογία, τέλη, δικαιώματα, κτλ) δεν πρέπει να είναι υψηλοί.

Το σύνηθες ύψος σε χώρες της ΕΕ κυμαίνεται μεταξύ 40%-65% των συνολικών εσόδων / παραγωγής Υ/Α (στην Ρωσία, Νιγηρία, Ανγόλα, βρίσκεται στο ~80%, στην δε Βενεζουέλα ανέρχεται στο ~90%). Σε προγενέστερη Ελληνική νομοθεσία το ποσοστό αυτό, νομίζω, κυμαίνετο γύρω στο 60%. Περίπου το ίδιο μπορεί να ισχύει και τώρα…..ενδεχομένως οριακά χαμηλότερα.

ιιι) – Οτι πάντως αποφασισθεί και ως προς το καθεστώς των παραχωρήσεων και ως προς το ύψος των απαιτήσεων του κράτος, είναι απολύτως ανάγκη να διατυπωθούν και τα δύο ευθύς εξ αρχής και με απόλυτη σαφήνεια……Τόσο για να υπάρχει εγγύηση ασφάλειας δικαίου στις εταιρείες και να μη συρθεί η χώρα σε διεθνή οικονομικά δικαστήρια με εκ των υστέρων αποφάσεις (η μπλέξουμε όπως το Ισραήλ με γελοίες απόπειρες αλλαγής συμβατικών όρων μετά τις προσφατες γιγάντιες υποθαλάσσιες ανακαλύψεις φυσικού αερίου εκεί).

γ) – Ως προς το 2;1:δ
Ευελπιστώ ότι η επεξεργασία/καταγραφή των δεδομένων και η διαχείρηση/χρήση αυτών θα ακολουθήσει την τυποποίηση που βασίζεται σε διεθνώς καθιερωμένες προδιαγραφές του E&P κλάδου, δηλαδή του PRMS (Petroleum Resources Management System).

Ενα τέτοιο σύστημα καταγραφής όχι μόνο θα ενισχύσει την χρησιμότητα και αξιοπιστία των επίσημων Ελληνικών στατιστικών πηγών, μα θα θωρακίσει με φερεγγυότητα και τις δημόσιες αναφορές των ανάδοχων εταιρείων (πχ προς τους μετόχους των ή τις διάφορες χρηματηστηριακές αρχές των χωρών προέλευσής των),μιάς και εξυπακούεται ότι οι εταιρείες θα δεμεύονται και αυτές να τηρούν/ανακοινώνουν ιδίας τυποποίησης στοιχεία.

δ) – Ως προς το 2;1:ι
ι)- Προτείνεται να αναφερθεί στο παρόν λήμμα ότι η κατάρτιση εθνικών κανονισμών ασφαλείας/προστασίας του περιβάλλοντος στην Ε&P/YA (βάσει των οποίων θα εγκρίνοναι τα λεγόμενα Detailed Environmental Impact Assessments-DEIA των αναδόχων εταιρειών) θα βασισθεί – κατά το ελάχιστον – στις σχετικές προδιαγραφές βέλτιστης πρακτικής της Παγκόσμιας Τράπεζας. (Είναι ομόλογες με τις κοινοτικές ρήτρες αλλά πιό διαδεδομένες διεθνώς)

ιι)- Ειδικά όμως για δραστηριότητες αναζήτησης/εκμετάλλευσης ΥΑ σε υποθαλάσσιες περιοχές (όπου δεν υπάρχει ακόμη πλήρως διαμορφωμένο κανονιστικό πλαίσιο στην ΕΕ), προτείνεται επιπρόσθετα η υιοθέτηση της προσέγγισης γνωστής διεθνώς ως “Safety Case”, η οποία ακολουθείται απο τις σοβαρότερες πετρελαιπαραγωγές χώρες (Νορβηγία, Ηνωμένο Βασιλειο, Αυστραλία, Καναδά….αλλά όχι τις ΗΠΑ).

Ουσιαστικά με το “Safety Case” αποφεύγεται το δαιδαλώδης και τελικά ατελέσφορο καθεστώς πληθώρας ρυθμίσεων (όπως το Αμερικανικό που αποδείχθηκε εντελώς αποτυχημένο με την πρόσφατη τραγωδία στον Κόλπο του Μεξικού). Συνίσταται στο να επιβαρύνονται, νομικά και υλικά οι εταιρείες ανάδοχοι, γιά οτιδήποτε μπορεί να πάει λάθος, υποδεικνύοντας στις αρμόδιες αρχές πως θα αποφύγουν ή θα διορθώσουν /αποζημιώσουν οι ίδιοι το λάθος.
Η ευθύνη των εταιρειών είναι δηλαδή εκ των προτέρων καθορισένη και καθολική, – πράγμα που τις κάνει πολυ πιο προσεχτικές – χωρίς βέβαια να απαλλάσονται της υποχρέωσης συμμόρφωσης με τις περιοδικές υποδείξεις των αρμοδίων κρατικών επιθεωρήσεων και ελέγχων.

ε) – Ως προς το 2;2
Να προστεθούν οι λέξεις της ημεδαπής και αλλοδαπής..ως ακολούθως:
«…καθώς και με άλλους σχετικούς με αυτά οργανισμούς της ημεδαπής και αλλοδαπής και..»

Προφανώς υπάρχουν οργανισμοί και υπηρεσίες που βρίσκονται εκτός εθνικής και κοινοτικής επικράτειας οι οποίοι έχουν υψηλή εξειδικευση σε ορισμένα τεχνικά θέματα ΥΑ.Επιπλέον, καλό είναι να διατυπώνεται σαφώς και διάθεση για εξωστρέφια στις δυνητικές επιδιωκόμενες συνεργασίες του Φορέα.

Μια απλή επισκόπηση της βιβλιογραφίας σχετικά με τη σχέση υδρογονανθράκων και άλλου ορυκτού πλούτου και της οικονομικής ανάπτυξης μιας χώρας καταδεικνύει ότι οι πόροι αυτοί βλάπτουν την ανάπτυξη αν δεν υπάρχει πολύ δυνατό θεσμικό πλαίσιο γύρω τους – όχι μόνο ως προς την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου αλλά και ως προς τη γενικότερη σύνδεσή του με την ευρύτερη οικονομία.

Η δε εύρεση ορυκτού πλούτου δυσχαιρένει καθαυτή τη βελτίωση των θεσμών και δομών του κράτους.

Η αίσθησή μου είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει ακόμη ολοκληρώσει τις μεταρρυθμίσεις εκείνες στη δημόσια διοίκηση που θα της επέτρεπαν να εκμεταλλευτεί τον όποιο ορυκτό της πλούτο χωρίς καταστροφικές συνέπειες.

Παραθέτω τις παρατηρήσεις μου και μια γρήγορη επισκόπηση της βιβλιογραφίας στην εξής καταχώρηση: ^[1]

Ο σκοπός της εταιρείας περιγράφεται με λεπτομέρεια και σαφήνεια και πρακτικά αποσαφηνίζεται με τις ειδικές ρυθμίσεις.Ομως το επιστημονικό προσωπικό που θα στελεχώσει την νέα εταιρεία πρέπει να προέρχεται κατά πολύ από την πρώην ΔΕΠ-ΕΚΥ ώστε η όλη κεκτημένη εμπειρία να εγγυηθεί την ανελλιπή συνέχιση της έρευνας.
Δεν ξεκινάμε τώρα αλλά συνεχίζουμε.Στο διάστημα 1975-1989 ο ελλαδικός χώρος και ιδιαίτερα ο χερσαίος ερευνήθηκε με σχετική ένταση.Στίς χερσαίες περιοχές της Ανατολικής Ελλάδας η έρευνα κατά πολύ ολοκληρώθηκε,εξαίρεση αποτελεί η γειτονική περιοχή του κοιτάσματος της Επανωμής που η έρευνα διεκόπη λόγω οικολογικών αντιδράσεων.Η Δυτική Ελλάδα λογω της εντονης τεκτονικής συμπίεσης θεωρείται πολύ δύσκολη στόν εντοπισμό κοιτασμάτων πετρελαίου. Αντίθετα η έρευνα προδιαγράφεται με ευνοικούς όρους για όλους τους θαλάσσιους χώρους τόσου του Αιγαίου όσου και του Ιονίου πελάγους.Προσοχή όμως μην προδιαγράψουμε κλίμα απείρου ευφορίας όπως στη δεκαετία το 70 με την μυθοποίηση του πετρελαίου γιατι γρήγορα θα οδηγηθούμε στην απαγοήτευση.
Τα μεγάλα βάθη του Ιονίου πελάγους καθιστούν την έρευνα δύσκολη και ακριβή.Το ίδιο ισχύει και για τα αναδυόμενα πρόσφατα κοιτάσματα αερίου στο Λιβθκό πέλαγος τα οποία πρέπει να ανακαλυφθούν σε μεγάλες ποσότητες για να είναι οικονομικά εκμεταλλεύσιμα.Δεδομένη πρέπει να θεωρείται η ανακάλυψη κοιτασμάτων πετρελαίου, τύπου Πρίνου, σε συγκεκριμένες λεκάνες του Αιγαίου.Εδώ η έρευνα θα μπορούσε να ξεκινήσει και από τα τωρινά χωρικά ύδατα των νησιών μας.

>Η αίσθησή μου είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει ακόμη ολοκληρώσει τις
>μεταρρυθμίσεις εκείνες στη δημόσια διοίκηση που θα της επέτρεπαν να
>εκμεταλλευτεί τον όποιο ορυκτό της πλούτο χωρίς καταστροφικές
>συνέπειες.

δεν έχει άδικο ο γράφων τα παραπάνω – μην ξεχνάμε το πέρασμα της TVXS από την Ελλάδα και τι έγινε με τα μεταλεία χρυσού (ή τι γίνεται με τα νταμάρια και τις πληγές που αφήνουν στο τοπίο [πέραν από τη σκόνη μεταφέροντας χύμα υλικά με ξεσκέπαστα φορτηγά μέσα από κατοικημένες περιοχές] που πολύ αργά αν ποτέ επουλώνονται)

Πως θα υλοποιηθεί ο σκοπός της εν λόγω Εταιρίας, χωρίς προηγουμένως να έχει ανακηρυχθεί και οριοθετηθεί η ΑΟΖ; Πως θα ασκηθούν τα διαχειριστικά δικαιώματα του Ελληνικού Δημοσίου και πως θα εκμεταλλευτεί τα τυχόν ανευρεθησόμενα κοιτάσματα υδρογονανθράκων; Και πως θα πεισθούν τα διάφορα διεθνή επενδυτικά σχήματα να συμμετάσχουν σε μια τέτοια προσπάθεια όταν δεν έχει οριοθετηθεί ούτε καν η ΑΟΖ με την Ιταλία; Χωρίς προηγούμενη ανακήρυξη και οριοθέτηση ΑΟΖ ο Νόμος αυτός κινδυνεύει να καταντήσει «νεκρό γράμμα»!

A very good initiative that should focus primarily on CO2 and gas exploration. Fifty years of company life are, however, too few to fully understand the hydrocarbon systems of offshore Greece.

Tiago M. Alves

1) άρθρο 2.1.α
να διαγραφεί η άσκηση και να παραμείνει η διαχείριση, σύμφωνα με τα ανωτέρω

2) άρθρο 2.1.β
να προστεθεί άσκηση και διαχείριση δικαιωμάτων, δεδομένου ότι αφορά μόνο γνωμοδότηση της ΕΔΑΥ στο δημόσιο.

3) Άρθρο 2.1.ε
αντί για «υπόγεια αποθήκευση αερίου και CO2» να αναγραφεί «υπόγεια αποθήκευση φυσικού αερίου, ή διοξειδίου του άνθρακα (CO2)

4) άρθρο 2.1.θ
Προτείνεται η πλήρης διαγραφή του άρθρου 2.1.θ, καθ’ ότι το ετήσιο πρόγραμμα εργασιών καθορίζεται από το πρόγραμμα των συμμετεχόντων εταιρειών στις έρευνες. Το θέμα αφορά καθαρά τις λειτουργικές διαδικασίες του φορέα, άρα δεν μπορεί να είναι άμεση αρμοδιότητα του ΥΠΕΚΑ.

Ινστιτούτο Ενέργειας ΝΑ Ευρώπης (ΙΕΝΕ)
^[2]

Ο νόμος 2289/95 ορίζει επακριβώς και με σαφήνεια τους όρους παροχής αδειών για την έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στην χώρα μας , πλήρως εναρμονισμένος με την σχετική οδηγία της Ε.Ε.
H επιτυχής εφαρμογή του στον Α’ διεθνή γύρο παραχωρήσεων ( 1995-97) , η άμεπτη και ταχεία διεξαγωγή του, χωρίς την παραμικρή διαμαρτυρία ή ένσταση των υποψήφιων επενδυτών και η υπογραφή 4 Συμβάσεων Έρευνας και Εκμετάλλευσης σε περιοχές της Δ. Ελλάδας με Διεθνής Πετρελαϊκές Εταιρείες (I.O.C.’s), τεκμηριώνουν πλήρως την διεθνή αποδοχή των διατάξεων του νόμου. Μετά την κατάργηση της ΔΕΠ-ΕΚΥ το 1998 ο νόμος έμεινε ανενεργός, και επήλθε σταδιακά η ολοκληρωτική παύση της ερευνητικής δραστηριότητας στη χώρα .
Ο σκοπός επομένως του φορέα θα πρέπει να είναι:
1. Η άμεση επανενεργοποίηση του νόμου για την επιτάχυνση των ερευνών με προσέλκυση επενδυτών οι οποίοι θα αναλάβουν το ρίσκο και το υψηλό κόστος των ερευνών, χωρίς καμία δαπάνη για το ελληνικό δημόσιο, με όρους ίσης πρόσβασης και διαφάνειας όπως σαφώς περιγράφονται στον νόμο.
2. Η παρακολούθηση των συμβάσεων και η διαχείριση της τυχών συμμετοχής του δημοσίου. Το άρθρο 11 του ν.2289 περιγράφει λεπτομερώς τις αρμοδιότητες που πρέπει να έχει ο φορέας και
3. Ο φορέας αυτός θα πρέπει να αποτελέσει το μακρύ χέρι του δημοσίου, που θα διασφαλίζει τα συμφέροντά του, χωρίς καμία επιχειρησιακή δραστηριότητα, που μπορεί να αλλοιώσει την φιλοσοφία της ύπαρξής του και να οδηγήσει και πάλι στην αδρανοποίηση της συνέχισης των δραστηριοτήτων αυτών στη χώρα μας. .

για τον σκοπό του φορέα, αναφορές όπως:
• σε νόμους που έχουν καταργηθεί ,
• στην διερεύνηση του δυναμικού της χώρας σε υδρογονάνθρακες ,
• στην έγκριση των ετήσιων προγραμμάτων των αναδόχων
• στην Διαχείριση Διακρατικών Συμβάσεων
• στην Συμμετοχή σε ερευνητικά και επιχειρησιακά προγράμματα
Πρέπει να επανεξεταστούν με την δέουσα προσοχή