Άρθρο 02: Καθορισμός χρήσεων νερού και έργων αξιοποίησης υδατικών πόρων για τα οποία απαιτείται άδεια – Συσχέτιση με την περιβαλλοντική αδειοδότηση

Στην παρ. 3.2 του αρθ. 2 προβλέπεται, κατά παρέκκλιση της ΚΥΑ 171923/2013, η υπαγωγή σε Π.Π.Δ. των έργων και δραστηριοτήτων της Β κατηγορίας της ΚΥΑ 1958/2012 από τη Δ/νση Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού της Περιφέρειας μετά από σύμφωνη γνώμη της Διεύθυνσης Υδάτων της Αποκεντρωμένης και όχι απ’ ευθείας από την Δ.Υ. της Αποκεντρωμένης.
Δεν κατανοώ γιατί να προχωρά σε ΠΠΔ μια υπηρεσία που ούτε τη συνολική εικόνα των έργων και δραστηριοτήτων που υπάρχουν και σχεδιάζονται έχει, ούτε τα κατάλληλα εργαλεία και τις βάσεις δεδομένων, και φυσικά ούτε η πάταξη της γραφειοκρατίας επιτυγχάνεται αφού για την ίδια υπόθεση θα απασχοληθεί και η Δ.Υ. της Αποκεντρωμένης και η Δ/νση Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού της Περιφέρειας.
ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΜΕΙΩΣΕΤΕ ΤΗΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ!
Επίσης αν υπάρξει και θεσμοθετηθεί ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΕΩΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΥΔΡΟΛΗΨΙΑ που θα είναι αρμόδιος για την αδειοδότηση θα μπορούσε άνετα να αποφορτίσει τις υπηρεσίες από τεράστιο όγκο δουλειάς και να φέρει την ευθύνη με τον εκάστοτε ιδιοκτήτη σε περίπτωση ψευδών δηλώσεων.

Ο νόμος δεν έχει πρακτική εφαρμογή καθώς οι υπηρεσίες στους δήμους και γενικότερα δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις ημερομηνίες. Είναι αστείο να υποστηρίζονται χρόνοι έως 10 ημέρες..
Επίσης στο βωμό της απλοποίησης καταργήσατε τις ΜΠΕ και αναλύσεις νερού, αναγκαίες επιστημονικά και αφήνεται όλες τις γραφειοκρατικές διαδικασίες συμβόλαια κτλπ, για να ταλαιπωρείται ο κόσμος στους δικηγόρους και συμβολαιογράφους.

Στην παρ.(2) του αρ.(2) θα πρέπει να προστεθεί και ένα ακόμα έργο αξιοποίησης υδατικού πόρου ως ακολούθως : η) Υδροληψία από θάλασσα.

Στην παρ.(3.1) να προστεθεί « ….για τα αξιοποίησης επιφανειακών και υπόγειων υδάτων.» διότι εκ παραδρομής λείπει των υπόγειων υδάτων.

Για την παρ.(3.2) του άρ.(2) :
Α) δεν είναι κατανοητό ποια έργα υπάγονται σε αυτή την κατηγορία! Θα πρέπει να αποσαφηνιστεί ποια έργα αφορά.
Β) η παράγραφος αυτή μπορεί να φέρει σοβαρά προβλήματα εφαρμογής της διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης, διότι ενδεχομένως να υπάρξουν έργα που πέρα από την άδεια χρήσης νερού να αδειοδοτούνται περιβαλλοντικά από άλλες υπηρεσίες που προβλέπονται σε άλλες ΚΥΑ των ΠΠΔ και δεν έγινε αντιληπτό στο παρόν σχέδιο της ΚΥΑ.
Γ) τα όποια έργα ανήκουν (άγνωστο ποιά) που αδειοδοτεί η Δ/νση Υδάτων (άδεια χρήσης νερού) ορίζει ότι την υπαγωγή σε ΠΠΔ θα την κάνει η Δ/νση ΠΕΧΩΣ της οικείας Περιφέρειας κατά παρέκκλιση της ΚΥΑ 171923/13. Στην ουσία η παρέκκλιση δεν αφορά την ΚΥΑ 171923/13 αλλά το αρ.8 του Ν.4014/11.
Είναι δυνατόν η ΚΥΑ να καταργεί σαφή διάταξη νόμου;

Στην παρ.(3.2.1) αναφέρεται ότι εξαιρούνται από περιβαλλοντική αδειοδότηση όλα τα έργα και οι δραστηριότητες Β΄ κατηγορίας του αρ.(2), παρ.(2) του σχεδίου της ΚΥΑ όπως προβλέπεται στην ΚΥΑ 1958/12. Προσοχή, αυτό ισχύει μόνον για τις υδρογεωτρήσεις με α/α (6) του Παρατήματος ΙΙ, Ομάδα 2 «Υδραυλικά Έργα» και όχι για τα υπόλοιπα έργα. Στην περίπτωση αυτή η γενίκευση, για όλα τα έργα της παρ.(2) αποτελεί τροποποίηση της ΚΥΑ 1958/12.

Στην παρ. (3.3) ορίζεται ότι δεν θεωρείται προαπαιτούμενη η έκδοση ΑΕΠΟ ή ΠΠΔ για τη χορήγηση άδεια χρήσης νερού για τα υφιστάμενα έργα ή δραστηριότητες αξιοποίησης υδατικών πόρων Α και Β κατηγορίας. Αλλά :
– Σύμφωνα με την παρ.(10) του αρ.(2) του Ν.4014/11 «Η ΑΕΠΟ αποτελεί προϋπόθεση για την έκδοση κάθε διοικητικής πράξης που απαιτείται κατά περίπτωση, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις για την πραγματοποίηση ή λειτουργία του έργου ή της δραστηριότητας».
– Σύμφωνα με την παρ.(4) του αρ.(8) του Ν. 4014/11 «Οι ΠΠΔ αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα των απαιτούμενων, κατά περίπτωση, αδειών που προβλέπονται για την κατασκευή, εγκατάσταση ή λειτουργία του εν λόγω έργου ή δραστηριότητας».
Είναι δυνατόν η ΚΥΑ να καταργεί σαφείς διατάξεις νόμου;

Προκειμένου να τηρούνται τα χρονικά περιθώρια που θέτει ο Ν. 4014/2011 (όπως έχει τροποποιηθεί – συμπληρωθεί και ισχύει), προτείνεται η εξής συμπλήρωση στο τέλος της παραγράφου 3.1:
Η γνωμοδότηση της αρμόδιας Διεύθυνσης Υδάτων της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, όπως ορίζεται στην ισχύουσα περιβαλλοντική νομοθεσία, οφείλει να έχει σταλεί στην Αδειοδοτούσα Αρχή εντός συγκεκριμένης προθεσμίας που ορίζει ο νόμος, ειδάλλως θεωρείται θετική και η διαδικασία έκδοσης Α.Ε.Π.Ο. δεν αναστέλλεται.

Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις υφιστάμενων μονάδων που λόγω ανυπαρξίας υπογείων υδάτων σε κατάλληλο βάθος εντός του αγροκτήματός τους, καλύπτουν τις υδροδοτικές τους ανάγκες από υδροληψία που βρίσκεται σε άλλο αγρόκτημα στην ευρύτερη περιοχή, το οποίο μάλιστα μπορεί να βρίσκεται εντός δασικής ή αναδασωτέας έκτασης. Σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα το αγρόκτημα της γεώτρησης απέχει μεγάλη απόσταση από αυτό της μονάδας. Είναι σαφές λοιπόν ότι στις περιπτώσεις αυτές, οι αγωγοί μεταφορά του νερού, σε κάποια τμήματά τους μπορεί να διέρχονται από δασικές ή αναδασωτέες περιοχές.
Κατά τη διαδικασία λήψης ή ανανέωσης άδειας χρήσης νερού τέτοιων περιπτώσεων, η αρμόδια αδειοδοτούσα αρχή (ΑΑΑ) ζητάει ως δικαιολογητικό, άδεια από το αρμόδιο Δασαρχείο τόσο για την υδροληψία, όσο και για τη διέλευση των αγωγών από δασικές ή αναδασωτέες εκτάσεις, ανεξαρτήτως παλαιότητας της υδροληψίας.
Λαμβάνοντας υπ’ όψη ότι :
α) Έργο υδροληψίας δεν μπορεί να ανωριχθεί σε οποιαδήποτε θέση γιατί ο υπόγειος υδροφορέας δεν βρίσκεται παντού σε αξιοποιήσιμο βάθος,
β) Το κόστος ανώριξης νέας γεώτρησης είναι μεγάλο και σε πολλές περιπτώσεις απαγορευτικό και
γ) Ότι η ύπαρξη γεώτρησης ή αγωγών εντός δασικής ή αναδασωτέας έκτασης μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στην αντιμετώπιση πιθανής πυρκαγιάς, τόσο κατά το χρονικό διάστημα που θα κάνουν τα πυροσβεστικά οχήματα να φτάσουν στην περιοχή, όσο και στον ανεφοδιασμό τους,
θεωρώ αναγκαία τη θεσμοθέτηση κατάλληλου νομοθετικού πλαισίου ώστε να επιτρέπεται η λειτουργία υφιστάμενων γεωτρήσεων και οι αγωγών μεταφοράς του νερού που βρίσκονται εντός δασικών και αναδασωτέων περιοχών και εξυπηρετούν κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις, ώστε να μπορούν να αδειοδοτηθούν και να συνεχίσουν τη λειτουργία τους νόμιμα πλέον.

Άρθρο 2 παρ. 3.2 . Για νέα έργα και δραστηριότητες της κατηγορίας Β για τα οποία δεν προβλέπεται άδεια εκτέλεσης έργου, αλλά μόνο η έκδοση άδειας χρήσης νερού, η αρμοδιότητα για την υπαγωγή σε Π.Π.Δ. μεταφέρεται στη ΔΙ.ΠΕ.ΧΩ.Σ. της Περιφέρειας και γίνεται μετά από γνώμη της αρμόδιας Δ/νσης Υδάτων.
Κατά την άποψη της Υπηρεσίας μας:
1. Η ρύθμιση αυτή έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το Ν. 4014/11 (άρθρο 8) σύμφωνα με το οποίο η υπαγωγή σε Π.Π.Δ. γίνεται από την υπηρεσία που χορηγεί την άδεια λειτουργίας έργου ή δραστηριότητας (στην προκείμενη περίπτωση την άδεια χρήσης νερού). Η διαδικασία αυτή εκτός των άλλων, σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του Ν. 4014/11 (άρθ. 16 σελ. 11) υιοθετήθηκε επειδή «… η διαδικασία αυτή εξυπηρετεί πλήρως τις ανάγκες λειτουργίας μιας εφαρμογής τύπου «Υπηρεσίας Μίας Στάσης» (one-stop-shop) στην περίπτωση που αποφασιστεί κάτι τέτοιο, επιδιώκοντας τα ακόλουθα αποτελέσματα:
μείωση των σημείων διεπαφής μεταξύ των ενδιαφερόμενων επενδυτών ή κυρίων έργου και της Δημόσιας Διοίκησης (με την χρήση outsourcing)
διασφάλιση διαδικασιών διαφάνειας
ελαχιστοποίηση απαιτούμενου χρόνου για ολοκλήρωση της διαδικασίας (συγκέντρωση και έλεγχος απαιτούμενων εγγράφων και δικαιολογητικών κλπ».
2. Δεν παράγει κανένα έργο ουσιαστικά εφόσον σύμφωνα με την επίμαχη παράγραφο η υπαγωγή σε Π.Π.Δ. από τις ΔΙ.ΠΕ.ΧΩ.Σ. θα γίνεται μετά από γνώμη της αρμόδιας Δ/νσης υδάτων η οποία θα προτείνει όρους προκειμένου να είναι συμβατό το έργο με το σχέδιο διαχείρισης της περιοχής. Με την προτεινόμενη διαδικασία και παράβαση του Ν. 4014/11 έχουμε, όπως προαναφέραμε, και ταλαιπωρία του πολίτη με την επαναφορά του συστήματος των πολλών φακέλων σε πολλές υπηρεσίες αλλά και η Δ/νση υδάτων δεν απαλλάσσεται από την ανάμιξή της στην περιβαλλοντική αδειοδότηση.

ΠΑΡ.3.1.: Πρέπει να προστεθεί « … και υπόγειων υδάτων.»
ΠΑΡ.3.3.: «…. δεν θεωρείται προαπαιτούμενη η έκδοση Α.Ε.Π.Ο. και Π.Π.Δ. αντίστοιχα» : θα πρέπει να διατυπωθεί σαφέστερα: «δεν απαιτείται η έκδοση Α.Ε.Π.Ο. και Π.Π.Δ. αντίστοιχα».

Στην παράγραφο 2 δεν αναφέρονται οι υδροληψίες από θάλασσα με δεδομένο ότι τα τελευταία χρόνια γίνεται συστηματική αξιοποίηση με μονάδες αφαλάτωσης.

Επίσης στο παράρτημα Ι (Βασικές Κατηγορίες Χρήσης Νερού) στην παράγραφο 2 Αγροτική Χρήση, θα πρέπει να αποτελέσει ειδική κατηγορία η άρδευση Θερμοκηπίων – Διχτυοκηπίων και γενικά νέων μεθόδων καλλιέργειας βιολογικών προϊόντων, στα οποία η χρήση νερού δεν περιορίζεται μόνο στην άρδευση αλλά και στη διαμόρφωση του μικροκλίματος (ειδικές προδιαγραφές θερμοκρασίας και υγρασίας του Διχτυοκηπίου κλπ). Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει τα δικαιολογητικά να συνοδεύονται από τεχνική περιγραφή ΓΕΩΠΟΝΟΥ ως προς τις απαιτούμενες ποσότητες νερού και ανά περίοδο).

Στην παράγραφο 3.2.1 και γενικά όπου υπάρχει η αναφορά στα Εγκεκριμένα Σχέδια Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών θα πρέπει να δημοσιευτούν στο διαδίκτυο τα σαφή και διορθωμένα χωροταξικά δεδομένα σε σύστημα αναφοράς ΕΓΣΑ ’87 (μορφή CAD), ώστε ο φορέας ή/και ο μελετητής να γνωρίζει με σαφήνεια που εντάσσεται το υφιστάμενο ή νέο έργο.

Στην παράγραφο 5 οι τυχόν συμπληρωματικές εκθέσεις – μελέτες θα πρέπει να περιλαμβάνουν ΓΕΩΛΟΓΙΚΗ-ΥΔΡΟΓΕΩΛΟΓΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ που θα συνοδεύει την Τεχνική Έκθεση των ΠΠΔ ή τα σχετικά υδρογεωλογικά στοιχεία της υποβληθήσας Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων να συντάσσονται και να υπογράφονται από γεωλόγο.

Το θεωρώ τουλάχιστον άκαιρο και άκυρο να εξαιρεθεί η διαδικασία της περιβαλλοντικής αδειοδότησης στις περιπτώσεις των υφιστάμενων γεωτρήσεων. Όπως αναφέρθηκε ορθώς σε ανωτέρω σχόλιο, δεν είναι δυνατόν μία ΚΥΑ να υποσκελίζει έναν νόμο (Ν. 4014/11).
Οι συντάκτες της ΚΥΑ, θεωρεούν ότι εξαιρώντας την περιβαλλοντική αδειοδότηση, βοηθά στην μείωση της γραφειοκρατίας; Πως είναι δυνατόν να ισχύει αυτό όταν και πάλι απαιτείται η γνωμοδότηση της Αρχαιολογίας και των Δασών; Μα αυτές είναι και οι υπηρεσίες που γνωμοδοτούν και στην περίπτωσης της περιβαλλοντικής αδειοδότησης. Και μάλιστα στην περίπτωση των αρχαιολογιών είναι δυνατόν να απαιτείται η γνωμοδότηση δύο (2) υπηρεσιών (π.χ. Κλασσικών αρχαιοτήτων και Βυζαντινών Αρχαιοτήτων).
Επίσης πως είναι δυνατόν να μη υπάρχει περιβαλλοντική αδειοδότηση για γεωτρήσεις οι οποίες αντλούν τόσο μεγάλες ποσότητες νερού; Να στηριχθούμε στα Διαχειριστικά; Τα οποία με τη σειρά τους στηρίχθηκαν σε στοιχεία παλαιότερων δεκαετιών; Και εφόσον είναι σίγουροι ότι έχει γίνει η καταγραφή όλων των υφιστάμενων (τα οποία λήφθηκαν υπόψιν στη σύνταξη των Διαχειριστικών και έχουν γίνει προτάσεις ) τότε ποιος ο λόγος θεσμοθέτησης του ΕΜΣΥ; Όπου θα πρέπει να υπάρξει η καταγραφή των σημείων υδροληψίας ακόμα και αν δεν γίνεται χρήση;
Κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Παντού, οι επιπτώσεις ενός έργου λαμβάνονται υπόψιν στο σχεδιασμό και την λειτουργία του. Δεν είναι η περιβαλλοντική αδειοδότηση το πρόβλημα αλλά η διαδικασία η οποία ακολουθείται και είναι χρονοβόρα.

Άλλη μια ΚΥΑ που καταπατά τα δικαιώματα των γεωλόγων.
Υπεύθυνος για τα χαρακτηριστικά της γεώτρησης είναι αποκλειστικά και μόνο ο γεωλόγος. (Δεν αναφέρεται πουθενά, ενώ κανονικά έπρεπε να απαιτείται).

Γενικά ο νόμος έχει πολλές ασάφειες:
Άρθρο 2, παράγραφος 3,2
Δεν διευκρινίζετε ξεκαθαρα ποιά έργα ανήκουν σε αυτή την κατηγορία.
Τι γίνεται στις περιοχές όπου έχουν εγκριθεί τα σχέδια διαχείρισης και τα έργα υπάγονται περιβαλλοντικά στη κατηγορία Α;
Άρθρο 2 , παράγραφος 3,3
Τι σημαίνει η έκφραση «…δεν θεωρείται προαπαιτούμενη η έκδοση Α.Ε.Π.Ο και Π.Π.Δ»;
Άρθρο 2, παραγραφος 5
α)με ποιο νόμο θα απαιτήσει η αρμόδια Διεύθυνση Υδάτων συμπληρωματικές εκθέσεις – μελέτες και βεβαιώσεις; (δεν έπρεπε να αναφέρονται σε αυτή την ΚΥΑ);
β)οι όροι αυτοί πότε θα διευκρινιστούν ;σε άλλη ΚΥΑ;

Άρθρο 2. §3.3. «Για υφιστάμενα έργα και δραστηριότητες αξιοποίησης υδατικών πόρων κατηγορίας Α και Β, τα οποία αφορούν σε απολήψεις από επιφανειακά και υπόγεια ύδατα περιοχών με εγκεκριμένο Σχέδιο Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών, για τη χορήγηση άδειας χρήσης νερού δεν θεωρείται προαπαιτούμενη η έκδοση Α.Ε.Π.Ο. και Π.Π.Δ. αντίστοιχα.»

Δηλαδή οι υφιστάμενοι αγωγοί μεταφοράς νερού, που εξυπηρετούν έργα απολήψεων από επιφανειακά και υπόγεια ύδατα, ακολουθούν περιβαλλοντική αδειοδότηση (???).

Το σύνολο του άρθρου, θα πρέπει να αναδιατυπωθεί. Υπάρχουν σημαντικά λάθη στη δομή και αντιφάσεις, ενώ το περιεχόμενό του αντίκειται σε διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας. Το εν λόγω άρθρο, όχι μόνο καθορίζει διαδικασίες που αντιβαίνουν στις διατάξεις υπουργικών αποφάσεων, χωρίς να τις τροποποιεί, αλλά έρχεται σε αντίθεση και με τον Ν. 4014/2011 που διέπει την περιβαλλοντική αδειοδότηση. Η συσχέτιση δε των χρήσεων και έργων αξιοποίησης των υδατικών πόρων για τα οποία απαιτείται άδεια, με την περιβαλλοντική αδειοδότηση, κατά τη γνώμη μας δεν έπρεπε να γίνει καθόλου, καθώς η περιβαλλοντική αδειοδότηση καλύπτεται ήδη από την υφιστάμενη νομοθεσία.
Αναλυτικά σημειώνουμε τα ακόλουθα:
1.Η αρίθμηση των στοιχείων της παραγράφου 2 δεν είναι σωστή. Ο αριθμός 6 αντιστοιχεί στο στ) και όχι στο ζ).
2.Η παράγραφος 3, αναφέρεται μόνο σε έργα που αφορούν σε απολήψεις από επιφανειακά και υπόγεια ύδατα, και συνεπώς, θα έπρεπε να αφορά αποκλειστικά και μόνο αυτά τα έργα.
3.Η υποπαράγραφος 3.1 της ανωτέρω παραγράφου, που αφορά τα νέα έργα της κατηγορίας Α, και η οποία όπως είναι αριθμημένη θα έπρεπε να αναφέρεται σε ένα τμήμα των έργων της παραγράφου 3, αναφέρεται γενικότερα σε έργα αξιοποίησης επιφανειακών υδάτων. Προφανώς έχει γίνει παράληψη αναφοράς των υπόγειων. Επιπλέον δεν είναι κατανοητό γιατί σε αυτά τα έργα εκδίδεται αποκλειστικά ενιαία άδεια εκτέλεσης έργου και αξιοποίησης υδατικών πόρων και χρήσης. Δεν υπάρχουν έργα που κατατάσσονται στην Α κατηγορία της ΥΑ 1958/2012 για τα οποία να απαιτείται η έκδοση μόνο άδειας χρήσης νερού ή μόνο άδεια εκτέλεσης έργου αξιοποίησης υδατικών πόρων;
4.Η υποπαράγραφος 3.2, αναφέρεται σε νέα έργα και δραστηριότητες της κατηγορίας Β, εκτός αυτών που προβλέπονται στην ανωτέρω παράγραφο 2, δηλαδή εκτός των έργων αξιοποίησης υδατικών πόρων για τα οποία απαιτείται η έκδοση άδειας εκτέλεσης έργου αξιοποίησης υδατικών πόρων. Επομένως, η πρώτη πρόταση της παραγράφου είναι πλεονασμός. Δηλαδή, το ότι δεν απαιτείται η έκδοση άδειας εκτέλεσης έργου αξιοποίησης υδατικών πόρων, αλλά μόνο η έκδοση άδειας χρήσης νερού. Εφόσον δε, τα έργα αυτά δεν περιλαμβάνονται στα έργα της παραγράφου 2 και επομένως δεν απαιτείται η έκδοση άδειας, ποιες απαιτήσεις που προβλέπονται θα ενσωματωθούν στις ΠΠΔ; Εξ’ άλλου, δεν προβλέπεται από την ΚΥΑ 171923/2013 η προσθήκη τέτοιων όρων, και προϋποθέσεων. Τέλος, η εν λόγω υποπαράγραφος, αντιβαίνει ρητά τις διατάξεις του Ν. 4014/2011, στο άρθρο 8 του οποίο ορίζεται ότι «Οι ΠΠΔ αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα των απαιτούμενων, κατά περίπτωση, αδειών που προβλέπονται για την κατασκευή, εγκατάσταση ή λειτουργία του εν λόγω έργου ή δραστηριότητας», και όχι το αντίστροφο. Εξ’ άλλου, η διαδικασία υπαγωγής σε ΠΠΔ, των έργων που υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής της παρούσας, καθώς και οι αρμόδιες Υπηρεσίες καθορίζονται ρητά από τις διατάξεις της ΚΥΑ 171923/2013, την οποία η παρούσα δεν τροποποιεί.
5.Η επόμενη υποπαράγραφος, 3.2.1, αφορά σε έργα που δεν περιλαμβάνονται στην 3.2 και συνεπώς η αρίθμηση δεν είναι σωστή. Σύμφωνα με τα προβλεπόμενα σε αυτή, τα έργα της παραγράφου 2 που κατατάσσονται στην Β κατηγορία της ΥΑ 1958/2012 εξαιρούνται από την υποχρέωση υπαγωγής σε ΠΠΔ, κατά παράβαση των διατάξεων του ν. 4014/2011 (άρθρο 1 και άρθρο 8). Κατά την άποψή μας, για να μπορεί να εξαιρεθούν από περιβαλλοντική αδειοδότηση τα εν λόγω έργα, θα έπρεπε να τροποποιηθεί η ΥΑ 1958/2012, ώστε να μην περιλαμβάνονται στους πίνακές της.
6.Επιπλέον, παράβαση των διατάξεων του ν.4014/2011, αποτελεί και η παράγραφος 3.3, στην οποία ορίζεται ότι δεν θεωρείται προαπαιτούμενη η έκδοση ΑΕΠΟ ή ΠΠΔ για υφιστάμενα έργα που βρίσκονται σε περιοχές με εγκεκριμένο Σχέδιο Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών, ενώ στην παρ. 10 του άρθρου 2 του ν. 4014/2011 προβλέπεται ρητά, ότι «Η ΑΕΠΟ αποτελεί προϋπόθεση για την έκδοση κάθε διοικητικής πράξης που απαιτείται κατά περίπτωση, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις για την πραγματοποίηση ή λειτουργία του έργου ή της δραστηριότητας». Επίσης για τα υφιστάμενα έργα στερούμενα περιβαλλοντικών όρων, η διαδικασία καθορίζεται από τις διατάξεις του άρθρου 9 του ανωτέρω νόμου.
7.Δεν είναι κατανοητό, γιατί για τα έργα που δεν περιλαμβάνονται στους πίνακες της 1958/2012 (έργα της παραγράφου 4), και συνεπώς είναι έργα που δεν έχουν επιπτώσεις στο περιβάλλον, καθώς σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 1 του ν.4014/2011 «Τα έργα και οι δραστηριότητες των οποίων η κατασκευή ή λειτουργία δύναται να έχουν επιπτώσεις στο περιβάλλον, κατατάσσονται σε δύο κατηγορίες (Α και Β)», αντιμετωπίζονται με αυστηρότερο τρόπο, από τα αντίστοιχα έργα που κατατάσσονται στην κατηγορία Β.
8.Όσον αφορά την παράγραφο 5, και δεδομένου ότι η κείμενη νομοθεσία καθορίζει ρητά τα εκάστοτε απαιτούμενα δικαιολογητικά, δεν κατανοούμε γιατί θα πρέπει να αναγράφονται αυτά στη γνωμοδότηση της Δ/νσης Υδάτων και κατ’ επέκταση να προστίθενται ως όροι στις ΑΕΠΟ. Εξ’ άλλου, η Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών αποτελεί προϋπόθεση για την έκδοση των απαιτούμενων αδειών και οι όροι που τίθενται σ’ αυτή αφορούν τις υποχρεώσεις του ενδιαφερομένου, κατά την φάση κατασκευής και λειτουργίας του έργου, με σκοπό την προστασία του περιβάλλοντος.

A. ΑΡΘΡΟ 2.
Παράγραφο 3.2.
α) Να αποσαφηνιστεί για ποια έργα δεν απαιτείται άδεια εκτέλεσης έργου αλλά μόνον άδεια χρήσης νερού.
β) Οι απαιτήσεις για την έκδοση άδειας εκτέλεσης έργου, οι προθεσμίες εκτέλεσης και οι παρατάσεις προθεσμίας εκτέλεσης ενσωματώνονται στις ΠΠΔ και αρμόδια για την υπα-γωγή είναι η Δ/νση Περιβάλλοντος & Χωρικού Σχεδιασμού της Περιφέρειας κατά παρέκ-κλιση της ΚΥΑ 171923/2013 (ΦΕΚ 3071Β΄/2013). Το συγκεκριμένο αποτελεί κατά κύριο λόγο παρέκκλιση του Ν. 4014/2011 άρθρου 8 εάν δεχθούμε ότι η άδεια χρήσης νερού αντι-στοιχεί σε άδεια λειτουργίας του έργου. Σε όλες τις κατηγορίες έργων (μη υδραυλικών) για τα οποία έχουν εκδοθεί ΠΠΔ αυτές ενσωματώνεται στις άδειες λειτουργίας τους. Για ποιο λόγο τα Υδραυλικά Έργα να αποτελούν εξαίρεση.
Παράγραφος 3.3.
Για υφιστάμενα έργα κατηγορίας Α & Β που αφορούν σε απολήψεις επιφανειακών και υ-πόγειων υδάτων περιοχών με Εγκεκριμένο Σχέδιο Διαχείρισης Λεκανών δεν θεωρείται προαπαιτούμενη η έκδοση ΑΕΠΟ και ΠΠΔ. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να λειτουργούν έργα χωρίς περιβαλλοντικούς όρους και δεσμεύσεις ?. Καταργούνται δηλαδή έμμεσα δια-τάξεις της περιβαλλοντικής νομοθεσίας? Επιπλέον οι απολήψεις υδάτων συνήθως συνο-δεύονται με αγωγούς μεταφοράς, δεξαμενές κλπ. τι θα ισχύει για τις περιπτώσεις αυτές.

Παράγραφος 3.1. γίνεται αναφορά μόνο στα έργα αξιοποίησης επιφανειακών υδάτων. Δηλαδή για τα έργα αξιοποίησης υπογείων υδάτων θα ακολουθείται άλλη διαδικασία; Και εάν ναι ποια θα είναι αυτή;
Παράγραφος 3.2. Δεν προκύπτει ο τρόπος με τον οποίο θα λαμβάνει χώρα η ενσωμάτωση των τιθέμενων παραμέτρων. Θα αποτελεί δηλαδή αντικείμενο της κρίσης της Δ/νσης Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού της Περιφέρειας ανεξάρτητα των οριζομένων από το κανονιστικό πλαίσιο των πρότυπων περιβαλλοντικών δεσμεύσεων;
Παράγραφος 3.2.1. Η περιβαλλοντική αξιολόγηση αυτών των έργων πως θα γίνεται; Ιδιαίτερη βαρύτητα θα πρέπει να δοθεί στις περιοχές που τελούν υπό ειδικό καθεστώς προστασίας και περιλαμβάνονται στο περιεχόμενο του Ν.3937/11 για τη βιοποικιλότητα.
Παράγραφος 3.3. προκύπτει και στη περίπτωση αυτή το ερώτημα που διατυπώθηκε στη παράγραφο 3.2.1.. Αποτελεί θέμα ιδιαίτερο προβληματισμού το κατά πόσο μια προπαρασκευαστική διοικητική πράξη που εκδίδεται από συγκεκριμένο φορέα και καλείται να αξιολογήσει το σύνολο των επιδράσεων της εγκατάστασης και της λειτουργίας ενός έργου, ιδίως για τα έργα Α κατηγορίας σύμφωνα με την ΥΑ 1958/12 όπως αυτή τροποποιήθηκε και ισχύει σήμερα θα ενσωματωθεί σε μια εκτελεστή διοικητική πράξη που εκδίδει υπηρεσία με άλλο αντικείμενο και για τη χορήγηση της το έργο αξιολογείται μονοδιάστατα δηλαδή μόνο ως προς τη προστασία των υδατικών πόρων.
Στο σημείο αυτό κρίνουμε σκόπιμο να επισημάνουμε ότι με την εισαγωγή αυτής της διάταξης τίθεται ζήτημα σε σχέση με τα οριζόμενα του Ν.4014/11 αναφορικά με τις ΑΕΠΟ και τις ΠΠΔ.
Παράγραφος 5 (α) η αναγκαιότητα σύνταξης «τυχόν συμπληρωματικών εκθέσεων – μελετών κτλ» που πιθανά να απαιτηθούν θα πρέπει να αξιολογηθεί σε διαφορετικό χρόνο από αυτόν της έγκρισης των περιβαλλοντικών όρων ενός έργου από την αρμόδια Δ/νση Υδάτων. Δηλαδή στο χρόνο υποβολής του σχετικού αιτήματος στην προαναφερθείσα υπηρεσία.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι πιθανά κατά τη διαδικασία της περιβαλλοντικής αδειοδότησης τόσο τα τεχνικά χαρακτηριστικά όσο και το φυσικό αντικείμενο του έργου να μεταβληθούν προκειμένου αυτό να εναρμονιστεί με τους στόχους της προστασίας του περιβάλλοντος και της αειφορικής διαχείρισης των φυσικών πόρων.

Άρθρο 2, παρ. 3. Πρέπει να προηγείται η περιβαλλοντική κατάταξη του έργου σε κάποια κατηγορία από τη Δ/νση Περιβάλλοντος ή θα το κάνουν οι Δ/νσεις Υδάτων και οι Υπηρεσίες Υποδοχής;

Γενικά για τα έργα αξιοποίησης υδατικών πόρων

Θα πρέπει στο πλαίσιο αυτής της ΚΥΑ να μπει και κάποια παράγραφος η οποία θα καθιστά σαφές, ότι η κάθε αίτηση για την εκτέλεση νέου έργου, θα πρέπει να τηρεί και κάποια ελάχιστα λογικά τεχνικοοικονομικά κριτήρια. Αν υπάρχει κάποια χρήση νερού, η οποία στην πράξη απαιτεί πολύ λίγο νερό δηλαδή κάποια λίγα κυβικά, να μην χορηγείται άδεια εκτέλεσης έργου, αλλά το νερό να εξασφαλίζεται από μια μόνιμη δεξαμενή. Π.χ. έως σήμερα μπορούσε να έρθει κάποιος και να πει ότι επειδή θέλω να πλένω το φωτοβολταϊκό πάνελ μου (το οποίο στην πράξη είναι κάποια λίγα τετραγωνικά μέτρα) θέλω γεώτρηση βιομηχανικής χρήσης. Έτσι λοιπόν στην ουσία, για 1-2 κυβικά, αιτείται ένα έργο γεώτρησης άνω των 15000€, ενώ ως κόστος μια απλής δεξαμενής που θα τον κάλυπτε, είναι 100€. Στην πράξη βέβαια η γεώτρηση αυτή χρησιμοποιείται για άλλο σκοπό. Θα πρέπει λοιπόν να μπει κάποια τέτοια παράγραφος, για να μην αφήνονται “παραθυράκια” παρατυπιών.

Με την απαλλαγή έκδοσης Α.Ε.Π.Ο. και Π.Π.Δ. για μια σειρά έργων, παρατηρείται συστηματική υποβάθμιση του καθεστώτος περιβαλλοντικής αδειοδότησης στις απολήψεις υδάτων (παρ. 3.2 & 3.3).

ΠΥΡΑΣΦΑΛΕΙΑ

Όμοια περίπτωση «παραθύρου» για την χορήγηση αδειών εκτέλεσης έργου, αποτελούσε η Πυρασφάλεια. Επικαλούνταν συχνά μόνο και μόνο για να χορηγηθεί άδεια ανόρυξης έργου, όταν δεν τηρούνταν τα περιοριστικά στην περιοχή.
Οι πραγματικές ποσότητες που απαιτούνται για την πυρόσβεση είναι της τάξεως των λίγων κυβικών και αυτό για 2 λόγους:

1ον) Η ποσότητα που χρησιμοποιείται για πυρόσβεση σε περίπτωση πυρκαγιάς, είναι έως την άφιξη του Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, η οποία είναι η αρμόδια Υπηρεσία. Στον χρόνο αυτό 15,30 λεπτά ο ενδιαφερόμενος δεν μπορεί να ρίξει πάνω από 1-3 κυβικά. Άρα του αρκεί μια απλή δεξαμενή και όχι γεώτρηση.

2ον) Η δυνατότητα να ρίξει κάποιος μεγάλες ποσότητες νερού σε περίπτωση πυρκαγιάς, είναι ανάλογη των μηχανημάτων που διαθέτει. Συνήθως αυτά δεν μπορούν να ξεπεράσουν όρια πολύ χαμηλότερα από αυτά των πυροσβεστικών οχημάτων. Άρα η ποσότητα πάλι παραμένει μικρή (έως την άφιξη πυροσβεστικού οχήματος) και μπορεί να καλυφθεί από δεξαμενή.

Έτσι η Πυρασφάλεια έχει νόημα μόνο στην περίπτωση μεγάλων έργω Π.Χ. Φράγματα, λιμνοδεξαμενές, πυροσβεστικό δίκτυο σε δάση και οικισμούς κλπ. Μόνο δηλαδή σε περίπτωση φορέων.