Η σήμανση των ορειβατικών – πεζοπορικών μονοπατιών είναι πολύ σημαντική. Πρέπει να είναι επαρκής, κατατοπιστική, αμφίδρομη και το ίδιο πυκνή. Επίσης πρέπει να παρέχει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες στον επισκέπτη που έχουν σχέση με το ορειβατικό μονοπάτι, τόσο στην ελληνική όσο και στην αγγλική γλώσσα. Η σήμανση των μονοπατιών πρέπει να εξυπηρετεί τους πιο κάτω σκοπούς :
– Τον προσανατολισμό του περιπατητή (πινακίδες κατεύθυνσης και θέσης) δημιουργώντας έτσι ένα αίσθημα ασφάλειας στον επισκέπτη, επιτρέποντάς του να προγραμματίζει την πορεία του.
– Πληροφόρηση και εκπαίδευση για την παροχή ενημέρωσης και ενδιαφέροντος του περιπατητή.
– Πληροφορίες για βασικούς κανόνες συμπεριφοράς.
– Προειδοποίηση για πιθανούς κινδύνους (γκρεμοί, διασταυρώσεις ποταμών κτλ).
Κατά τη σήμανση των μονοπατιών πρέπει να χρησιμοποιούνται τα γεωμετρικά σχήματα και χρώματα των Άρθρων 11 και 12 της παρούσης. Η κωδικοποίηση με βάση του νομούς της χώρας παρουσιάζεται στο Παράρτημα IV της παρούσης. Όπου είναι εφικτό, συνίσταται η χρήση πινακίδων με εικόνες και σήματα, προκειμένου να αποφεύγεται η κατασκευή μεγάλων πινακίδων που θα αναγράφουν την πληροφορία με πολλούς χαρακτήρες (βλ. Εικόνα 23, 24, Παράρτημα ΙΙ). Οι πινακίδες τοποθετούνται σε εμφανή σημεία, σε τέτοιο ύψος ώστε να διακρίνονται από απόσταση. Η απόσταση που πρέπει να τοποθετούνται οι πινακίδες εξαρτάται από το ανάγλυφο και τη βλάστηση.
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα Στο "Άρθρο 08 – Σήμανση μονοπατιών"
#1 Σχόλιο Από ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ Στις 2 Αύγουστος, 2016 @ 10:48
Επισημαίνω και εδώ ότι πρέπει να υπάρχει πληροφόρηση στον χρήστη συν τοις άλλοις, για την υψομετρική διαφορά που πρόκειται να καλύψει, για την προβλεπόμενη χρονική διάρκεια, για την ύπαρξη ή μη νερού στην διαδρομή.
Επίσης και εδώ θα πρέπει να ληφθούν υπόψη η εμπειρία και οι προδιαγραφές της Ε.Ο.Ο.Α.
#2 Σχόλιο Από Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία Στις 4 Αύγουστος, 2016 @ 12:17
6.Το άρθρο 8 «Σήμανση μονοπατιών» προτείνουμε να διαμορφωθεί ως εξής (βλ. κείμενο με έντονους χαρακτήρες): «Η σήμανση των ορειβατικών – πεζοπορικών μονοπατιών είναι πολύ σημαντική. Πρέπει να είναι επαρκής, κατατοπιστική, αμφίδρομη και το ίδιο πυκνή. Επίσης πρέπει να παρέχει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες στον επισκέπτη, συμπεριλαμβανομένου του επισκέπτη με προβλήματα όρασης, που έχουν σχέση με το ορειβατικό μονοπάτι, τόσο στην ελληνική όσο και στην αγγλική γλώσσα καθώς και σε μορφή προσβάσιμη σε άτομα με προβλήματα όρασης. Η σήμανση των μονοπατιών πρέπει να εξυπηρετεί τους πιο κάτω σκοπούς […]». Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημάνουμε ότι επισκέπτες με προβλήματα όρασης μπορούν να περιηγηθούν σε όλους τους τύπους μονοπατιών, συνοδευόμενοι εφόσον η δυσκολία του μονοπατιού το απαιτεί, οπότε η σήμανση θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να ικανοποιεί και τις δικές τους ανάγκες. Προς τούτο πρέπει η σήμανση να λαμβάνει υπόψη και τις Οδηγίες Σχεδιασμού «Σχεδιάζοντας για Όλους», κεφάλαιο 6 – “Σήμανση” προσαρμοσμένο ανάλογα στο φυσικό περιβάλλον.
#3 Σχόλιο Από Γιάννης Μιχαήλ Στις 12 Αύγουστος, 2016 @ 14:27
ΑΡΘΡΑ 8 – 9 – 10 – 11
Η σήμανση μονοπατιών θα πρέπει με τον λιτότερο τρόπο να αντιμετωπίζει το κύριο θέμα που είναι ο προσανατολισμός, δηλαδή το ρόλο ως κατευθυντήριο σύμβολο.
Οι υπόλοιπες λειτουργίες (πληροφορίες, οδηγίες κλπ) μπορούν να περιορισθούν στις πύλες εισόδου.
Θα πρέπει η Υ.Α να αναφερθεί διεξοδικά στον ρόλο των σύγχρονων τεχνολογιών που διαθέτει πλέον το ευρύ κοινό με πρόσβαση στον προσανατολισμό με GPS αλλά και συνοπτικούς ηλεκτρονικούς χάρτες και λοιπά στοιχεία που έχει στη διάθεσή του ο πεζοπόρος.
Η πυκνότητα πινακίδων δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μόνη ένδειξη μια και ένα μονοπάτι ακόμα και μη πιστοποιημένο αναγνωρίζεται από την υφή του εδάφους, την έλλειψη βλάστησης και άλλα στοιχεία γεωμορφολογίας.
Γενικά παρατηρείται μια αρκετά καθοριστική προδιαγραφή που, από πρώτη ανάγνωση, φαίνεται ότι επιβάλλεται υποχρεωτικά για την πιστοποίηση η οποία σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να υποβαθμίσει τον χώρο. Θεωρούμε ότι η σηματοδότηση των μονοπατιών θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από ευελιξία, με την απαραίτητη προϋπόθεση να τηρούνται οι ακόλουθες βασικές αρχές: χρήση υλικών φιλικών προς το περιβάλλον, σεβασμός στο τοπίο, λιτότητα παρεμβάσεων και ελάχιστη εισαγωγή ξένων στοιχείων στο τοπίο που τα «φιλοξενεί», είτε ο χώρος είναι το δάσος, ο αγροτικός χώρος ή τα παράλια. Το μονοπάτι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αποπνέει αίσθηση βιομηχανικού ή αστικού χώρου.
#4 Σχόλιο Από Γιώργος Τούλης Στις 17 Αύγουστος, 2016 @ 14:09
Θα μιλήσω για τον Όλυμπο καθώς γνωρίζω τι συμβαίνει στην περιοχή. ϊσως βέβαια συμβαίνει κι αλλού.
Στον Όλυμπο διεξάγονται πολλοί αγώνες ορεινού τρεξίματος οι οποίοι χρησιμοποιούν τα ύπάρχοντα μονοπάτια ή και ανοίγουν νέα (παλιά μονοπάτια που είχαν κλείσει λόγω μη χρησιμοποίησης τους).
Κάθε διοργανωτής προκειμένου να διευκολύνει τους αγωνιζόμενους σηματοδοτεί με όποιο τρόπο αυτός θεωρεί καλύτερο τη διαδρομή του.
Έτσι παρουσιάζεται το φαινόμενο σε ένα μονοπάτι εκτός από τα σημάδια του μονοπατιού να συναντάς και 2-3 διαφορετικά είδη σήμανσης που αντιστοιχούν στον αγώνα που χρησιμοποιεί το συγκεκριμέν μονοπάτι.
Τις περισσότερες φορές τα σημάδια των αγώνων υπερτερούν των σημαδιών του μονοπατιού (οι διοργανωτές φροντίζουν να προσφέρουν καλή σήμανση στους αγωνιζόμενους).
Τελικά όμως δημιουργείται ένα μπάχαλο γιατί οι διαδρομές των αγώνων κινούνται σε διαφορετικά μονοπάτια και έτσι ο πεζοπόρος βρίσκεται σε σύγχυση καθώς συναντά το ίδιο σημάδι σε διαφορετικά μονοπάτια.
Ας προτείνουν όσοι γνωρίζουν τη λύση (πχ να μπαίνουν τα σημάδια πριν τον αγώνα και να βγαίνουν αμέσως μετά ή να έχουν εντελώς διαφορετικό σχήμα – χρώμα – διακριτικό ή να μειωθεί ο αριθμός των αγώνων/διοργανωτών ώστε αυτοί που θα συνεχίσουν να υπάρχουν να έχουν το δικαίωμα μόνιμης σηματοδότησης ή κάτι άλλο που πιθανόν μου διαφεύγει).
#5 Σχόλιο Από ΜΑΙΝΑΛΟΝ ΚΟΙΝΣΕΠ Στις 19 Αύγουστος, 2016 @ 22:51
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΩΝ ΤΩΝ ΔΥΟ ΗΔΗ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΜΕΝΩΝ (ΜΑΙΝΑΛΟΝ, ΑΝΔΡΟΣ) ΚΑΙ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΥΠΟ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ (ΜΕΤΣΟΒΟ, ΣΚΙΑΘΟΣ, ΧΙΟΣ, ΞΑΝΘΗ) ΑΠΟ ΤΗΝ «ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΠΕΖΟΠΟΡΩΝ» ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΜΟΝΟΠΑΤΙΩΝ
Άρθρα 8-11
– από το άρθρο 8 και μέχρι τέλους παραλείπεται ο όρος πεζοπορικά μονοπάτια και γίνεται αποκλειστική αναφορά στα ορειβατικά. Είναι σημαντικό να υπάρχει ο όρος αλλά και η περιγραφή ουσίας που διαφοροποιεί τον ένα όρο από τον άλλο καθώς υπάρχει πληθώρα πεζοπορικών διαδρομών στη χώρα μας που δεν έχουν ορειβατικό χαρακτήρα αλλά προσφέρονται για πεζοπορία από ένα ευρύτερο κοινό που δεν είναι απαραίτητο να κατέχει γνώσεις ορειβασίας
– είναι χρήσιμο να ληφθεί υπόψη εδώ η εμπειρία από χώρες του εξωτερικού όπου διαθέτουν μακρά παράδοση στην πεζοπορία, όπως είναι η Αυστρία και η Γερμανία. Στις χώρες αυτές δεν ισχύουν τόσο αυστηρά καθορισμένα συστήματα σήμανσης καθώς αφήνεται στη διακριτική ευχέρεια της κάθε περιοχής να επιλέξει το συγκεκριμένο σύμβολο με το οποίο θα σημάνει τις διαδρομές της, ανάλογα με το μήνυμα που επιθυμεί να επικοινωνήσει και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της
– η διάκριση δε σε μονοπάτια αναψυχής, εκπαιδευτικά-θεματικά, αθλητικά και διαβίωσης στις περισσότερες περιπτώσεις απλά θα γεννήσει την ανάγκη για πολλαπλές σημάνσεις αφού μια διαδρομή στην πλειοψηφία των περιπτώσεων επιτελεί περισσότερες από μια αν όχι όλες τις παραπάνω λειτουργίες (εκτός της περίπτωσης ΑμεΑ)
#6 Σχόλιο Από Κοιν.Σ.Επ. Μονοπάτια της Ελλάδας Στις 21 Αύγουστος, 2016 @ 17:49
Η σήμανση των μονοπατιών, όπως δείχνει η πληθώρα πρακτικών σε παγκόσμιο επίπεδο, έχει τρεις βασικούς κανόνες:
α) να παρέχει ασφάλεια στον πεζοπόρο όσον αφορά στην πορεία του (να μην αισθάνεται ο πεζοπόρος πως έχει χαθεί),
β) να είναι εύκολα κατανοητή από τον πεζοπόρο (πινακιδάκια χωρίς βέλος για παράδειγμα, ή στρογγυλά σήματα με χρώμα μπορεί να προκαλέσουν σύγχυση)
και γ) να υπακούν σε κάποιους κανόνες αισθητικής και λιτής παρέμβασης στο τοπία (π.χ. το τρύπημα βράχων για μεταλλικά πινακιδάκια είναι οριακά μια μόνιμη αλλοίωση του τοπίου).
Για τα Ευρωπαϊκά και για τα Εθνικά μονοπάτια καλό είναι να υπάρχουν συγκεκριμένες προδιαγραφές σήμανσης, καθότι αποτελούν ενιαία δίκτυα διαδρομών. Για τα μικρότερα μονοπάτια ή τοπικά δίκτυα διαδρομών η σήμανση δεν είναι εφικτό, αλλά ούτε και θεμιτό να ελέγχεται κεντρικά. Το κάθε τοπικό δίκτυο μονοπατιών καλό είναι να έχει τη δική του ταυτότητα. Η πράξη μας έχει διδάξει πως όταν όλα τα μονοπάτια τοποθετηθούν κάτω από την ίδια “ομπρέλα”, χάνουν πολύ σε δυναμική προβολής, άρα και προσέλκυσης επισκεπτών.