1. Η παρούσα απόφαση εφαρμόζεται στις υπηρεσίες ύδατος (διυλισμένου ή αδιύλιστου), που αντιστοιχούν στις χρήσεις των υδάτων για ύδρευση, για αγροτική χρήση (άρδευση, κτηνοτροφία – πτηνοτροφία και λοιπές αγροτικές χρήσεις), για αναψυχή (πλην της ύδρευσης) και βιομηχανική χρήση, καθώς και στις υπηρεσίες αποχέτευσης και επεξεργασίας λυμάτων.
Οι υπηρεσίες αυτές δύναται να παρέχονται στα δημόσια, δημοτικά και ιδιωτικά οργανωμένα συλλογικά δίκτυα παροχής υπηρεσιών ύδατος (διυλισμένου ή αδιύλιστου), καθώς και στις εκτός οργανωμένων συλλογικών δικτύων (μεμονωμένες) υδρογεωτρήσεις.
2. Η παρούσα απόφαση δεν εφαρμόζεται:
α) στις υπηρεσίες ύδατος για ενεργειακή χρήση και
β) στις απολήψεις ύδατος από πηγάδια/φρέατα, εκτός των απολήψεων από γεωτρήσεις. Με τις κανονιστικές πράξεις που εκδίδονται σύμφωνα με τις ειδικότερες προβλέψεις του εδαφίου (ε) της παραγράφου 1 του άρθρου 4 του Ν. 3199/2003 που προστέθηκε με το άρθρο πέμπτο (παρ.1β) του Ν. 4117/2013, είναι δυνατόν να καθορίζεται ειδικότερα ποια πηγάδια/ φρέατα και με ποια κριτήρια εξαιρούνται από τις διατάξεις της παρούσας απόφασης.
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα Στο "Άρθρο 2 Πεδίο εφαρμογής"
#1 Σχόλιο Από Κώστας Τσιρογιάννης Στις 5 Σεπτέμβριος, 2016 @ 19:36
Δε μας βρίσκει σύμφωνους η εξαίρεση των ΥΗΣ από την ΚΥΑ, ιδίως όταν αφορά κοινούς ταμιευτήρες, με πολλαπλή χρησιμότητα. Για παράδειγμα στην ΠΕ Σερρών, η λίμνη Κερκίνη επιτελεί ρόλο τόσο για αντιπλημμυρική προστασία όσο και για άρδευση. Από δεκαπενταετίας και πλέον όμως λειτουργεί ΥΗΣ που απαιτεί για την μεγιστοποίηση της παραγωγής του μέχρι και 60 m3/s και υψηλή στάθμη στη λίμνη, γεγονός που εκθέτει τις περιοχές που αρδεύονται κατάντη σε κίνδυνο για πλημμύρα όταν απαιτείται η γρήγορη εκκένωση της λίμνης ή και έλλειψη νερού όταν λειτουργεί παράλληλα με τις αρδεύσεις. Αντίστοιχα η άρδευση ανέρχεται σε 45 m3/s μέγιστο. Ο ωφελούμενος παραγωγός, θα πληρώνει περιβαλλοντικό τέλος πληρώνοντας για την υπηρεσία μεταφοράς νερού, αλλά ο παραγωγός ενέργειας όχι ?
#2 Σχόλιο Από ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΧΟΝΔΡΟΥ (ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗ) Στις 6 Σεπτέμβριος, 2016 @ 12:31
Η τιμολόγηση νερού για οικιακή και βιομηχανική χρήση χαρακτηρίζεται από τιμολόγια σχεδιασμένα για την ανάκτηση μόνο του λειτουργικού κόστους και μικρού μόνο μέρους του κόστους των υποδομών. Το περιβαλλοντικό κόστος και το κόστος των φυσικών πόρων ανακτάται σε πολύ μικρό βαθμό, κυρίως μέσα από τη χρηματοδότηση των εγκαταστάσεων επεξεργασίας των αποβλήτων στη βιομηχανία. Η υπάρχουσα τιμολόγηση του νερού που χρησιμοποιείται για άρδευση επιτρέπει την περιορισμένη ανάκτηση μόνο του λειτουργικού κόστους. Ένα επιπλέον πρόβλημα είναι η μη-ακριβής μέτρηση της καταναλισκόμενης ποσότητας και η χρήση μεγάλου αριθμού ιδιωτικών γεωτρήσεων. Το κόστος στο περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους δεν ανακτάται καθόλου.
Στο πλαίσιο αυτό οι πολιτικές τιμολόγησης του νερού μπορούν να επιφέρουν σημαντική αύξηση των τιμών και κατά συνέπεια να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στους τομείς όπου θα εφαρμοστούν.
Βασικό κριτήριο για την ανάλυση των επιπτώσεων αυτών είναι η ελαστικότητα της ζήτησης νερού σε αυξήσεις των τιμών. Πιο συγκεκριμένα:
Στη γεωργία θεωρείται ότι υπάρχει σημαντική ελαστικότητα της ζήτησης. Κατά συνέπεια αύξηση των τιμών του νερού θα οδηγούσε σε αρδευτικές πρακτικές χαμηλών απωλειών νερού, οι οποίες όμως απαιτούν σημαντικές επενδύσεις από τους αγρότες. Δυνατή είναι επίσης, η υποκατάσταση των καλλιεργειών με άλλες, μικρότερων υδατικών απαιτήσεων. Σε κάθε περίπτωση όμως, και στα πλαίσια της γενικότερης αγροτικής πολιτικής, οι επιδοτήσεις προϊόντων υψηλής κατανάλωσης νερού πρέπει να αποφεύγονται. Σε περιπτώσεις καλλιεργειών όπου δεν υπάρχει ελαστικότητα της ζήτησης, έστω και μικρή αύξηση των τιμών νερού, θα έχει σημαντική επίπτωση στις τιμές των προϊόντων, την ανταγωνιστικότητα και το εισόδημα των αγροτών.
Στη βιομηχανία θεωρείται ότι υπάρχει δυνατότητα περαιτέρω μείωσης της ζήτησης δεδομένου ότι οι τιμές νερού είναι πολύ χαμηλές σε σχέση με το οικονομικό όφελος από τη χρήση του. Παρόλα αυτά αναμένεται μικρή μείωση της ζήτησης αν η αύξηση της τιμής του νερού δεν είναι σημαντική ενώ και το δυναμικό εξοικονόμησης σε σχέση με τη συνολική ζήτηση είναι μικρό.
Πρέπει να τονιστεί ότι οι βιομηχανίες καλύπτουν ήδη μέρος του περιβαλλοντικού κόστους,
καθώς είναι υποχρεωμένες να επεξεργάζονται τα απόβλητά τους. Αυστηρότεροι περιβαλλοντικοί στόχοι θα αυξήσουν σημαντικά το περιβαλλοντικό κόστος με σημαντικές επιπτώσεις στην ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων.
Στην οικιακή χρήση οι υφιστάμενες τιμές είναι πολύ χαμηλές στις περισσότερες περιοχές και η ζήτηση υπηρεσιών νερού αυξάνεται συνεχώς, ιδίως σε περιοχές με περιορισμένους διαθέσιμους υδατικούς πόρους. Η ελαστικότητα της ζήτησης δεν έχει αναλυθεί διεξοδικά σε όλες τις περιοχές αλλά εκτιμάται ότι υπάρχει σημαντικό δυναμικό μείωσης της ζήτησης, το οποίο είναι όμως άμεση συνάρτηση της γεωγραφικής περιοχής, της χρονικής περιόδου, του επιπέδου κατανάλωσης και της ενημέρωσης του κοινού.
#3 Σχόλιο Από SAVE GREEK WATER Στις 7 Σεπτέμβριος, 2016 @ 12:26
Αξίζει να σημειωθεί ότι από όλη την υπόθεση «ανάκτησης κόστους» εξαιρούνται όλες οι υπηρεσίες ύδατος για ενεργειακή χρήση (αρ. 2 παρ.2.α της ΥΑ) και φυσικά είναι προφανές το γιατί αν ρίξει κανείς μια ματιά στον τρόπο λειτουργίας του ενεργειακού κλάδου στην χώρα μας…
#4 Σχόλιο Από Μιχάλης Αναστασιάδης Στις 8 Σεπτέμβριος, 2016 @ 07:31
Παρ.1: το «…(μεμονωμένες) υδρογεωτρήσεις» πρέπει να αλλάξει σε «(μεμονωμένες) υδροληψίες» γιατί οι υδροληψίες ιδιωτών δεν είναι μόνο γεωτρήσεις αλλά είναι και απολήψεις από πηγές, υδατορέματα, κ.ά.
Παρ. 2:
– Μήπως χρειάζεται να προστεθεί ότι η απόφαση δεν θα εφαρμόζεται για απολήψεις ύδατος για πυρόσβεση;
– Κατά τη γνώμη μου πολύ κακώς εξαιρούνται της απόφασης οι υδροληψίες από πηγάδια / φρέατα. Η παραπομπή σε μελλοντικές αποφάσεις περιοριστικών μέτρων, πέραν του ότι παραπέμπει κάπου βαθιά στο μέλλον, δείχνει ότι ίσως είναι πρόθεση να εξαιρεθούν τα «αβαθή φρέατα» και να ενταχθούν τα πιο βαθιά που άλλοι λένε «μικρές γεωτρήσεις» (βλέπε παλιά κανονιστική Ν. Ηλίας) – υπάρχει ούτως ή άλλως ένα πρόβλημα καθολικού ορισμού τι είναι φρέαρ και τι όχι…
ΌΜΩΣ η πραγματικότητα είναι ότι στη χώρα υπάρχουν πολλά πηγάδια, τα οποία επηρεάζουν πολύ σημαντικά τη στάθμη των ποταμών επειδή αντλούν από το φρεάτιο ορίζοντα. Άρα αν μη τι άλλο η χρήση τους έχει περιβαλλοντικές επιπτώσεις.
Έτσι όπως είναι γραμμένη η απόφαση, η υδροληψία από ποτάμι θα τιμολογείται, ενώ υδροληψία ίδιων ποσοτήτων από πηγάδι δίπλα στο ποτάμι θα εξαιρείται, κάτι που είναι παράλογο!
#5 Σχόλιο Από Ε.Δ.Ε.Υ.Α. Στις 8 Σεπτέμβριος, 2016 @ 17:33
Ο όρος “ύδατος (διυλισμένου ή αδιύλιστου)” πρέπει να αλλάξει στο όρο ευρύτερου σκοπού “ύδατος (επεξεργασμένου ή ανεπεξέργαστου)”. Η διύλιση” είναι ένα πιθανό μέρος της επεξεργασίας του νερού. Το νερό που έχει υποστεί απολύμανση και δίνεται για ύδρευση μπορεί να μην είναι διυλισμένο αλλά είναι επεξεργασμένο. Το νερό που υφίσταται αερισμό πιθανόν για οξείδωση σιδήρου ή απομάκρυνση πτητικών ενώσεων δεν είναι διυλισμένο αλλά είναι επεξεργασμένο. Είναι σημαντικό να καταστεί σαφές ότι το νερό που δίνεται στον καταναλωτή είναι ένα προϊόν και είναι διαφορετικό από το νερό που λαμβάνεται από ένα ποτάμι ή μια γεώτρηση.
#6 Σχόλιο Από Δίκτυο ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS Στις 11 Σεπτέμβριος, 2016 @ 19:29
Με το παρόν άρθρο εξαιρούνται οι «υπηρεσίες ύδατος για ενεργειακή χρήση» από την εφαρμογή της απόφασης, αλλά και οι απολήψεις ύδατος από πηγάδια/ φρέατα, ενώ παράλληλα δεν υπάρχει καμία επί της ουσίας αναφορά μέσα στην ΚΥΑ για χρήσεις αναψυχής και βιομηχανική χρήση.
Η εξαίρεση αυτή είναι σαφές ότι αποτελεί μία προσπάθεια έμμεσης επιδότησης και κίνητρο για τη συνέχεια της εξόρυξης λιγνίτη και τη λειτουργία παλαιών και νέων λιγνιτικών μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, παραβλέποντας πως εξαφανίζονται ολόκληροι υδροφορείς από αυτή τη δραστηριότητα και δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι τα έργα αυτά δεν δημιουργούν προβλήματα και κατ’ επέκταση περιβαλλοντικό κόστος.
Επιπλέον, η εξαίρεση αυτή πριμοδοτεί τα παλαιά και καινούρια υδροηλεκτρικά φράγματα, μέσω της αποφυγής ανάκτησης του χρηματοοικονομικού και περιβαλλοντικού κόστους.
#7 Σχόλιο Από Ντόντος Παναγιώτης Στις 11 Σεπτέμβριος, 2016 @ 21:29
Είναι απορίας άξιο ο λόγος για τον οποίο εξαιρούνται τα πηγάδια/φρέατα από την κοστολόγηση υπηρεσιών ύδατος. Αυτός ο διαχωρισμός προκαλεί προβλήματα ίσης μεταχείρισης των πολιτών καθώς το περιβαλλοντικό κόστος δεν προκαλείται από το είδος της υδροληψίας αλλά από την ποσότητα που αντλείται.
#8 Σχόλιο Από Νικόλαος Αθανασάκης Στις 12 Σεπτέμβριος, 2016 @ 07:02
Σε καλής ποιοτικής και ποσοτικής κατάστασης Υδατικά Συστήματα (ΥΣ) προτείνω να μην τιμολογείται το αντλούμενο νερό από τις μεμονωμένες ιδιωτικές υδρογεωτρήσεις.
Επίσης, το περιβαλλοντικό κόστος και το κόστος πόρου θα πρέπει να καλύπτονται, κατά κύριο λόγο, από όσους ρυπαίνουν το περιβάλλον και από όσους κάνουν αδικαιολόγητες υπεραντλήσεις, με την επιβολή προστίμων σε αυτούς, και όχι αδιακρίτως από όλους τους χρήστες ύδατος. Αυτό όμως χρήζει περαιτέρω έρευνας, δεδομένου ότι πηγές ρύπανσης είναι δυνατόν να αποτελούν και τα αστικά λύματα, τα φυτοφάρμακα, τα λιπάσματα και άλλες.