ΑΡΘΡΟ 6 ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΔΣ

Στις αρμοδιότητες του Δ.Σ. αναφέρεται η εισήγηση για τον κανονισμό διοίκησης και λειτουργίας της Προστατευόμενης Περιοχής. Με ποιες γνώσεις τα μέλη του Δ.Σ. θα το κάνουν αυτό, όταν γι’ αυτό χρειάζονται ευρείες νομικές γνώσεις (περιβάλλον, εργατικό δίκαιο κ.λπ.) από μέλη, τα οποία μάλιστα είναι και άμισθα, και επιπλέον έχουν διαφορετικές εργασιακές υποχρεώσεις. Και επιπλέον πώς θα διασφαλίζεται η μη καταχρηστική αντιμετώπιση των εργαζομένων, είτε από παράληψη, είτε εσκεμμένως από τα μέλη του Δ.Σ.
Αναφέρονται μερικά παραδείγματα, από την πλευρά των εργαζομένων, που υπήρχαν εδώ και χρόνια, και θα συνεχίσουν με τον παρόντα νόμο να υφίστανται για άλλα τόσα.

Με την παρούσα κατάσταση οι νεαρές μητέρες, οι οποίες εργάζονται στους ΦΔ δεν είχαν ούτε το δικαίωμα της άδειας μητρότητας του δημόσιου τομέα (εννέα μήνες), ούτε την άδεια μητρότητας του ιδιωτικού τομέα (έξι μήνες), ασχέτως αν εργάζονται στο Φορέα για 5, 6, 7 και άνω συνεχή έτη. Δηλαδή οι εργαζόμενοι των ΦΔ δεν ανήκουν σε καμία κατηγορία υπαλλήλων. Το θέμα αυτό δεν επιλύθηκε ούτε στο Συνήγορο του Πολίτη.

Πώς θα οριστεί το σύστημα επιλογής Διευθυντών, ή προϊσταμένων.

Ποια θα είναι τα πειθαρχικά Συμβούλια;

Να μην αναφέρουμε τον όρο μετάθεση.

Αυτή η εργασιακή κατάσταση είναι ο ορισμός της εργασιακής ομηρίας.

Απαιτείται η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ των ΔΣ στη λειτουργία των ΦΔΠΠ.
Η κατ’ ελάχιστο αναγκαία ύπαρξη ΔΣ (με σύνθεση η οποία αναγκαστικά θα αλλάζει όλα τα μέλη κάθε δύο έτη) μπορεί να δικαιολογηθεί μόνο εάν έχει ρόλο εισηγητικό προς την υπηρεσία πλέον του εκάστοτε ΦΔΠΠ, ο οποίος θα αποφασίζει αν θα λάβει υπόψη ή όχι τις προτάσεις του ΔΣ. Οι ΦΔΠΠ πρέπει άμεσα να ενταχθούν στο οργανόγραμμα του ΥΠΕΝ, εντάσσοντας τους ως περιφερειακό τμήμα της διεύθυνσης βιοποικιλότητας του ΥΠΕΝ, ενώ οι υπάλληλοι των ΦΔΠΠ πρέπει να ενταχθούν στο προσωπικό του ΥΠΕΝ.
Πλέον, εντεταλμένα μέλη ΔΣ δεν μπορούν να αλλοιώνουν τον περιβαλλοντικό χαρακτήρα των ΦΔΠΠ. Κάθε μορφής κωλυσιεργία από ΦΔΠΠ στην πλήρη εκτέλεση των αρμοδιοτήτων

Οι αρμοδιότητες του ΔΣ φαίνεται να καλύπτουν σχεδόν πλήρως το έργο των ΦΔΠΠ, όμως αφορούν ένα σχήμα όπου το ΔΣ κάνει όλη τη δουλειά. Λείπουν παντελώς οι κανονισμοί:
1. Εκτέλεσης έργων, ανάθεσης και σύναψης συμβάσεων, μελετών και υπηρεσιών
2. Λειτουργίας υπηρεσιών και προσωπικού του Φορέα και
3. Οικονομικής διαχείρισης.
Επίσης δεν προβλέπεται πουθενά η σύσταση Οργανισμού του Φορέα, στον οποίο να φαίνονται οι θέσεις του προσωπικού. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση, ώστε να μπορέσουν κάποτε οι Φορείς να προσλάβουν προσωπικού με σύμβαση αορίστου χρόνου.

Άρθρο 6, παρ.1α. Το ΔΣ είναι αρμόδιο για τη στελέχωση του ΦΔ? Τι καλούνται να κάνουν δηλαδή? Να βγάλουν όσους εργαζόμενους δεν θέλουν, και να βάλουν δικά τους άτομα? Και μετά έχουμε την απαίτηση να λειτουργήσουν σωστά οι ΦΔ?

1) Παρ. 1 Θεωρούμε ότι η ισχύουσα διάταξη, παρ. 4δ, η οποία αντικαθίσταται με το παρόν είναι πλήρης χωρίς να υπάρχει αναλυτική παράθεση των αρμοδιοτήτων που δεν είναι εξαντλητική αλλά ενδεικτική αλλά δημιουργεί και προβλήματα ερμηνείας, όπως ποιος θα καταρτίζει την έκθεση που εγκρίνει το ΔΣ στην παρ. 1γ, εφόσον το σχέδιο νόμου δεν προσδιορίζει επαρκώς τη στελέχωση του προσωπικού.
Προτείνουμε να παραμείνει η ισχύουσα διάταξη ως έχει, δηλ. «4. δ. Το Διοικητικό Συμβούλιο είναι αρμόδιο για την άσκηση των αρμοδιοτήτων που αναφέρονται στην παράγραφο 2 [ του ισχύοντος νόμου που τροποποιείται]. Αποφασίζει επίσης για κάθε θέμα που αφορά τη διοίκηση και λειτουργία του οικείου φορέα, τη διαχείριση της περιουσίας και τη διάθεση των πόρων του, καθώς και για κάθε άλλο θέμα που ανάγεται στην εκπλήρωση των σκοπών του φορέα διαχείρισης και του προστατευόμενου αντικειμένου.»
Εφόσον επιλεγεί η παράθεση όλων των αρμοδιοτήτων αναλυτικά, θα πρέπει να καταργηθεί και η παρ. 8 του αρθ. 15 του ν. 2742, η οποία προβλέπει ότι «Το Δ.Σ. καταρτίζει εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας του φορέα διαχείρισης, κανονισμό υπηρεσιών και προσωπικού, εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας του Διοικητικού Συμβουλίου, κανονισμό οικονομικής διαχείρισης και προμηθειών, καθώς και κανονισμό ανάληψης ή εκτέλεσης για τρίτους ή ανάθεσης σε τρίτους επιστημονικών ή ερευνητικών προγραμμάτων, μελετών, υπηρεσιών τεχνικής βοήθειας και εν γένει έργων και υπηρεσιών. Οι παραπάνω κανονισμοί εγκρίνονται με αποφάσεις του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων που δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως».
Αναδιατύπωση των προβλέψεων σε συμμόρφωση με τις αλλαγές που έχουμε προτείνει στα λοιπά άρθρα του σχεδίου, όπως:
Παρ. 1β Να διαγραφεί η αναφορά στον «κανονισμό διοίκησης και λειτουργίας της προστατευόμενης περιοχής, καθώς η πρόβλεψη για τέτοιον κανονισμό έχει καταργηθεί από τον ν. 3937/2011.
Διαγραφή: «β) Tην εισήγηση στον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας του εσωτερικού κανονισμού λειτουργίας του ΔΣ του φορέα. Ο παραπάνω κανονισμοός εγκρίνεται με αποφάσεις του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας και δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.»
Παρ. 1δ. Να συμπληρωθεί παρ.1δ) «… και κάθε θέμα για το οποίο ορίζεται αρμόδιο από την πράξη χαρακτηρισμού μιας προστατευόμενης περιοχής που εμπίπτει στη χωρική του αρμοδιότητα.»

2) Παρ. 3. Να προστεθεί επιπλέον η εκχώρηση αρμοδιοτήτων στον Γραμματέα και στα στελέχη του ΦΔΠΠ.
«3. Το Δ.Σ. μπορεί με απόφασή του να εκχωρεί αρμοδιότητες, σαφώς ορισμένες, ιδίως στον Πρόεδρο και στον Αντιπρόεδρο, στον Γραμματέα ή σε στέλεχος του οικείου ΦΔΠΠ.»

3) Παρ. 4. Να προστεθεί ότι η επιστημονική επιτροπή είναι άμισθη.
«4. Το Δ.Σ. μπορεί με απόφασή του να συστήνει άμισθη Επιστημονική Επιτροπή…»

Οι αρμοδιότητες του ΔΣ αποτελούν αντικείμενο των Κανονισμών Λειτουργίας των ΔΣ . Δεν θα πρέπει να αναφέρονται σε ένα Νόμο – Προτείνεται να απαλειφθεί όλο το Άρθρο.

Παρ. 3: Να προβλέπεται η εκχώρηση σαφώς ορισμένων αρμοδιοτήτων και στον Διευθυντή για την εύρυθμη λειτουργία του ΦΔ

Αν οι αρμοδιότητες του ΔΣ δεν αποτελούν αντικείμενο των Κανονισμών Λειτουργίας των ΔΣ τότε αυτοί τι θα περιλαμβάνουν; Η αναλυτική παράθεση των αρμοδιοτήτων των ΔΣ δεν θα πρέπει να αναφέρονται σε ένα Νόμο. Οι αρμοδιότητες των ΔΣ περιέχονται ήδη στους Κανονισμούς Λειτουργίας των ΔΣ που έχουν ο ΦΔΠΠ.
Παρ. β). θα πρέπει να διαγραφεί η αναφορά σε Κανονισμό Διοίκησης και Λειτουργίας της Προστατευόμενης Περιοχής, καθώς η υποχρέωση σύνταξης αυτού του Κανονισμού, έχει καταργηθεί από το Ν. 3937/11, όπου το περιεχόμενό του, περιέχεται πλέον στα Σχέδια Διαχείρισης.
Η δε εξαντλητική αναφορά σε εκθέσεις παντός τύπου θα πρέπει να αναθεωρηθεί στο πλαίσιο όσων ειπώθηκαν κατά την τελευταία συνεδρίαση της «Ομάδας Εργασίας».
Σε κάθε περίπτωση προτείνεται να αφαιρεθεί όλο το Άρθρο και να παραμείνει ως έχει η Παρ. 4δ του άρθρ. 15 του 2742/99 καθώς οι διατάξεις του αποτελούν αντικείμενο των Κανονισμών Λειτουργίας των ΔΣ τω ΦΔΠΠ.

Η αποσπασματική αναφορά στις παραγράφους του άρθρου 4 δημιουργεί σύγχυση. Θα ήταν προτιμότερη μια γενικότερη αναφορά που να παραπέμπει στο άρθρο 4: π.χ. το ΔΣ είναι αρμόδιο για τα θέματα που αναφέρονται στα εδάφια του άρθρου 4.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ, ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΒΑΣ, ΔΡΟΣΟΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ
Εκπρόσωποι του ΔΙΚΤΥΟΥ των Φ.Δ. των Π.Π. στην Επιτροπή Εργασίας για το νέο ΣΝ για το Περιβάλλον του ΥΠΕΝ

Με την αρμοδιότητα του ΦΔ για “επικουρία των αρμόδιων διοικητικών και δικαστικών αρχών στον έλεγχο της εφαρμογής της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, της περί δασών, αλιείας και θήρας νομοθεσίας, των περιβαλλοντικών και πολεοδομικών όρων που ισχύουν για έργα ή δραστηριότητες που πραγματοποιούνται στις περιοχές ευθύνης τους. Για το σκοπό αυτό, οι ΦΔΠΠ εισηγούνται ή αναφέρουν, για τις περιοχές ευθύνης τους, προς τις αρμόδιες αρχές τις πράξεις ή παραλείψεις εκείνες που συνιστούν παράβαση των όρων και περιορισμών που καθορίζονται από τα προεδρικά διατάγματα.” παραμένει το θέμα των πολλών υπηρεσιών που έχουν αρμοδιότητα για αστυνόμευση, το οποίο θα μπορούσε να λυθεί με την δημιουργία μιας ενιαίας υπηρεσίας φυλάκων περιβάλλοντος που θα μπορούσε να ξεκινήσει από τη Δασική Υπηρεσία και την συνδρομή των υπηρεσιών Περιβάλλοντος της Περιφέρειας και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης. Μελλοντικά οι φύλακες περιβάλλοντος θα μπορούσαν να συνδράμουν και στο πρόγραμμα Περιβαλλοντικών Επιθεωρήσεων

Για την αρμοδιότητα των ΦΔ “Για την εκπλήρωση των αρμοδιοτήτων τους, οι ΦΔΠΠ συνεργάζονται με το ΥΠΕΝ, όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των διεθνών οργανισμών, τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου ημεδαπά ή αλλοδαπά, οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης και των δύο βαθμίδων, καθώς και κάθε άλλο οργανισμό του ευρύτερου δημόσιου τομέα ημεδαπό ή αλλοδαπό.” Δεν μπορεί ένας φορέας διαχείρισης να συνεργάζεται με τις άλλες υπηρεσίες για να εφαρμόσει τα μέτρα προστασίας για τα είδη που χρειάζονται προστασία, αλλά θα πρέπει να δίνει εντολή και να υλοποιούνται. Αν οι άλλες υπηρεσίες δεν συνεργάζονται τι θα γίνει; Η άμεση εφαρμογή της νομοθεσίας προστασίας του περιβάλλοντος, μπορεί να γίνει με τη συνδρομή των τοπικών δημόσιων υπηρεσιών.

Με ενδεχόμενη ψήφιση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου, που έθεσε σε διαβούλευση το Υπουργείο Περιβάλλοντος της Κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, των Ανεξαρτήτων Ελλήνων και των Οικολόγων πράσινων, θα ισχύσουν κατά τη γνώμη μας τα εξής:

1. Ιδιωτικοποιείται απόλυτα η διαχείριση στο σύνολο των προστατευόμενων περιοχών της Ελλάδας, οι οποίες περνάνε στα χέρια (Ν.Π.Ι.Δ.), όπως είναι οι Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων περιοχών.
Εκτάσεις εκατομμυρίων στρεμμάτων, το ένα τρίτο της Ελληνικής επικράτειας, τα «φιλέτα» του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας, περνάνε πλέον με νόμο της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και Οικολόγων Πράσινων σε ιδιωτική διαχείριση, χωρίς ουσιαστική συμμετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της καθ’ ύλη αρμόδιας Δασικής Υπηρεσίας. Χωρίς δηλαδή καμία θεσμική, επιστημονική και κοινωνική κατοχύρωση.

2. Οι Φορείς Διαχείρισης που θα έχουν τον έλεγχο των τεράστιων αυτών εκτάσεων, δεν είχαν και δεν προβλέπεται στο συγκεκριμένο Σχέδιο Νόμου, να έχουν καμία ουσιαστική θεσμική αρμοδιότητα. Σε περίπτωση για παράδειγμα που εντοπίσουν κάποια παράβαση στις περιοχές τις οποίες διαχειρίζονται, θα πρέπει να καλέσουν ανάλογα με την περίπτωση και την παράβαση, την αστυνομία, τη δασική υπηρεσία, τη θηροφυλακή των κυνηγετικών οργανώσεων ή το λιμενικό όταν πρόκειται για θαλάσσιες εκτάσεις, για την επιβολή των προβλεπόμενων κυρώσεων.
Αντί να λύσει το χρονίζον πρόβλημα στη θεσμική κατοχύρωση των Φορέων Διαχείρισης που έχει εντοπιστεί και καταγγελθεί από κάθε κατεύθυνση εδώ και χρόνια, ο κ. Φάμελλος με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, το πολλαπλασιάζει. Αυτό προκύπτει από το γεγονός πως το σύνολο των προστατευόμενων περιοχών της χώρας, που καταλαμβάνουν περισσότερο από το 30% της έκτασης της Ελλάδας, θα τεθούν υπό διαχείριση ιδιωτικών φορέων, οι οποίοι δε έχουν θεσμικά κατοχυρωμένες αρμοδιότητες, δεν έχουν κατοχυρωμένη χρηματοδότηση, δεν έχουν θεσμοθετημένους κανόνες εσωτερικής λειτουργίας, δε βασίζονται σε κάποιο περιβαλλοντικά ορθό και επιστημονικά τεκμηριωμένο σχέδιο και δεν έχουν κατά συνέπεια στην ουσία τη δυνατότητα να επιτελέσουν το σκοπό ίδρυσης και λειτουργίας τους.

3. Η τεράστια διεύρυνση των περιοχών ευθύνης των υφιστάμενων και των υπό ίδρυση Φορέων Διαχείρισης, η οποία σε πολλές περιπτώσεις ισοδυναμεί με εκατομμύρια στρέμματα ανά φορέα, σε συνδυασμό με την πρόβλεψη για συμμετοχή στο επταμελές διοικητικό συμβούλιο των φορέων αυτών, μόλις δύο εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης, (έναν από τους Δήμους και έναν από τις Περιφερειακές Ενότητες), και κανενός εκπροσώπου από τη Δασική Υπηρεσία, διαμορφώνουν συνθήκες στις οποίες οι Δήμοι, οι Περιφερειακές Ενότητες και οι Περιφέρειες της χώρας, αλλά και οι τοπικές δημόσιες δασικές αρχές δε θα εκπροσωπούνται πλέον ούτε στο ελάχιστο στη διαχείριση των «φιλέτων» του φυσικού περιβάλλοντος στις περιοχές ευθύνης τους.
Οι επαγγελματικές και άλλες δραστηριότητες, οι χρήσεις γης και πολλά άλλα που σήμερα λαμβάνουν χώρα εντός των περιοχών Natura, δε θα ρυθμίζονται ούτε από την τοπική αυτοδιοίκηση, ούτε από τη μοναδική αρμόδια δημόσια Δασική Υπηρεσία.
Αντίθετα, ιδιωτικοί φορείς, ξένοι και άσχετοι με τον τόπο και του κατοίκους του, θα αποφασίζουν για αυτούς χωρίς αυτούς και κυρίως χωρίς να είναι πρακτικά υπόλογοι σε κανέναν, αφού δεν ορίζονται σαφείς διαδικασίες ελέγχου αλλά και ευθύνης για τους Φορείς Διαχείρισης στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο.

4. Με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο και τη διεύρυνση ποσοτικά και ποιοτικά της αρμοδιότητας των φορέων διαχείρισης, απαξιώνεται με τον πλέον προκλητικό τρόπο η δημόσια Δασική Υπηρεσία.
Η Δασική Υπηρεσία, είναι η μοναδική που θα μπορούσε να εγγυηθεί την προστασία και τη διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών και η μοναδική που θα μπορούσαν να εμπιστευτούν οι Έλληνες πολίτες.
Παρά τη θεσμική απαξίωση και τον παροπλισμό που της επεφύλαξαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, η Δασική Υπηρεσία, εκτός από το γεγονός πως είναι δημόσια, έχει σαφές θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας, στελεχώνεται από ειδικούς επιστήμονες, μπορεί να ελέγχει και να παρεμβαίνει σε κάθε είδους περιβαλλοντική παράβαση με απόλυτα κατοχυρωμένες αρμοδιότητες (ανακριτικά καθήκοντα, δημόσιος κατήγορος κ.λ.π.), υπάγεται στις αποκεντρωμένες διοικήσεις (τοπική αυτοδιοίκηση), ενώ μπορεί να ελεγχθεί ως προς τη δράση και τη λειτουργία της. Το αντίθετο δηλαδή από αυτά που ισχύουν για τους φορείς διαχείρισης.

5. Οι φορείς διαχείρισης, στα δεκαπέντε χρόνια λειτουργίας τους, δεν αξιολογήθηκαν ενώ δεν προβλέπεται να αξιολογηθούν ούτε στο μέλλον σχετικά με τα αποτελέσματά τους με βάση το σκοπό ίδρυσης και λειτουργίας τους.
Η Πάρνηθα που κάηκε είχε φορέα διαχείρισης.
Η λίμνη Κορώνεια που «ξεράθηκε» και «δηλητηρίασε» εκατοντάδες σπάνια πτηνά το 2005, είχε Φορέα Διαχείρισης.
Η Κάρλα που με τόσο κόστος και κόπο τελικά ξανάγινε λίμνη και «σκοτώνει» τα δύο τελευταία Καλοκαίρια τα σπάνια πτηνά που γίνεται αγώνας να φωλιάσουν εκεί, έχει φορέα διαχείρισης.
Για τις παραπάνω καταστροφές δεν ανέλαβε κανείς την ευθύνη, ούτε είχε κανείς την ευθιξία να παραιτηθεί, είτε αιρετός, είτε εργαζόμενος στους φορείς διαχείρισης.
Τα παραπάνω παραδείγματα δίνουν το δικαίωμα σε κάθε ευαισθητοποιημένο περιβαλλοντικά πολίτη που παρακολουθεί τις σχετικές εξελίξεις, να πει πως οι φορείς διαχείρισης όπως ακριβώς και οι προστατευόμενες περιοχές, ιδρύονται και αυξάνονται ανεξέλεγκτα, για να εξυπηρετούν τους πολιτικούς και κάποιους από τους ανθρώπους που εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα με αυτούς, ανεξάρτητα από το αν και κατά πόσο επιτελούν το σκοπό τους που είναι να διαχειρίζονται και να προστατεύουν τις προστατευόμενες περιοχές της χώρας. Σε επίπεδο πολιτικών αποφάσεων καμία άλλη εξήγηση δε μπορεί να δοθεί για το πώς έχουμε φτάσει στο τέλμα που βρισκόμαστε σήμερα στη διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας, χαρακτηριστικό παράδειγμα του οποίου είναι η δεκαπενταετής αφανής παρουσία των φορέων διαχείρισης.

6. Το δικαίωμα στην εργασία θεωρούμε πως είναι αναφαίρετο. Δεν αρκεί όμως αυτό το θεμελιώδες δικαίωμα των εργαζόμενων στους φορείς διαχείρισης – ομήρων της εκάστοτε κυβέρνησης από το 2002 και έπειτα, για να δοθεί παράταση στη λειτουργία των φορέων διαχείρισης με τη μορφή, τη δομή και τη λειτουργία που έχουν σήμερα. Πόσο μάλλον δεν αρκεί για να διευρυνθούν οι αρμοδιότητες και οι περιοχές ευθύνης τους.
Στηρίζουμε τους εργαζόμενους στους φορείς διαχείρισης και προτείνουμε να μεταταχθούν στη Δασική Υπηρεσία όπως έγινε με τους αγροφύλακες παλαιότερα, ή να προσληφθούν με σημαντική μοριοδότηση στην εμπειρία τους για τις ανάγκες λειτουργίας των Κέντρων Ενημέρωσης, τα οποία στις περισσότερες περιπτώσεις παραμένουν κλειστά για να θυμίζουν σε όλους την εγκληματική αδιαφορία και την τεράστια υποκρισία των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, και πλέον και ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ ΕΛ- οικολόγων πράσινων σε οτιδήποτε έχει να κάνει με τη διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας.
Το νομοσχέδιο του ΥΠΕΝ, αντίθετα, με τις οκτάμηνες συμβάσεις και το ασαφές πλαίσιο μετάβασης στο νέο καθεστώς, απειλεί ακόμη και αυτά τα δικαιώματα των εργαζομένων στους Φορείς Διαχείρισης.

7. Όπως αναφέραμε παραπάνω, οι Φορείς Διαχείρισης υπάγονται απευθείας στο Υπουργείο Περιβάλλοντος.
Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ανάγκη για αποκέντρωση της διοίκησης και την ανάγκη της συμμετοχής των ανθρώπων που κατοικούν και δραστηριοποιούνται μέσα και γύρω από τις προστατευόμενες περιοχές στις διαδικασίες που σχετίζονται με τη διαχείριση και την προστασία τους. Μόνο μέσα από την ισχυρή σε επίπεδο πλειοψηφίας, συμμετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της Δασικής Υπηρεσίας στη διοίκηση των φορέων διαχείρισης μπορεί να εξασφαλιστεί η συμμετοχή των κατοίκων και των χρηστών των προστατευόμενων περιοχών.
Με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, διατηρείται η εξουσία του εκάστοτε Υπουργού περιβάλλοντος στη Διοίκηση των φορέων διαχείρισης και μηδενίζεται ο ρόλος και η συμμετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, της Δασικής Υπηρεσίας και κατ’ επέκταση των πολιτών.

8. Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ – οικολόγων πράσινων, με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο μηδενίζει τη συμμετοχή των παραγωγικών φορέων στις διαδικασίες που σχετίζονται με τη διαχείριση και προστασία των προστατευόμενων περιοχών, γεγονός που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με κάθε ορθή περιβαλλοντικά προσέγγιση που θέλει τους ανθρώπους της υπαίθρου κοινωνούς και άμεσα συμμέτοχους στη διαχείριση και την προστασία των περιοχών στις οποίες δραστηριοποιούνται.
Με πρόβλεψη για έναν εκπρόσωπο των παραγωγικών φορέων στο διοικητικό συμβούλιο κάθε φορέα διαχείρισης, μόνο αυτό μπορεί να εξαχθεί σαν συμπέρασμα, όταν οι φορείς διαχείρισης θα έχουν αρμοδιότητα πλέον σε δέκα, ως και είκοσι προστατευόμενες περιοχές, σε πολλούς διαφορετικούς Δήμους, σε διαφορετικές Περιφερειακές Ενότητες, σε διαφορετικές Περιφέρειες και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και σε διαφορετικά νησιά.
Οι παραγωγικοί φορείς είναι συγκεκριμένοι. Υπάρχουν οι φορείς των οποίων η δράση σχετίζεται άμεσα με το φυσικό περιβάλλον (αγρότες, κτηνοτρόφοι, υλοτόμοι, αλιείς, μελισσοκόμοι, κυνηγοί, ορειβάτες, χιονοδρόμοι, μανιταροσυλλέκτες, βοτανοσυλλέκτες κ.λ.π.) και υπάρχουν και φορείς των οποίων η δράση σχετίζεται έμμεσα με το φυσικό περιβάλλον και εστιάζεται κυρίως στη διάθεση και διαχείριση αποβλήτων κ.λ.π.
Το ερώτημα: ποιος από όλους τους παραπάνω φορείς, από ποιο Δήμο, από ποια Περιφερειακή Ενότητα, από ποια Περιφέρεια και από ποιο νησί στις θαλάσσιες περιπτώσεις, θα εκπροσωπήσει επαρκώς όλους τους άλλους παραγωγικούς φορείς στη διοίκηση κάθε Φορέα Διαχείρισης, μόνο η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ – οικολόγων πράσινων και ο κ. Φάμελλος θα μπορούσαν να το απαντήσουν.

9. Το δίκτυο των περιοχών natura 2000 στην Ελλάδα, ενώ είναι το μεγαλύτερο σαν ποσοστό έκτασης Ευρωπαϊκής χώρας, είναι το πλέον πρόχειρα, επιπόλαια και ανέξοδα διαμορφωμένο.
Χωρίς αντικειμενικά κριτήρια, χωρίς καταγραφή και ανάλυση δεδομένων, χωρίς εκτίμηση των πραγματικών δυνατοτήτων της χώρας, χωρίς καμία μέριμνα για την επίδραση στη ζωή, τις δραστηριότητες και τις περιουσίες των κατοίκων της υπαίθρου, χωρίς μέριμνα για αξιολόγηση της διαχείρισης και της προστασίας, και γενικά χωρίς κανένα σχέδιο, όραμα, επιστημονική γνώση και σύνδεση με τη σύγχρονη Ελληνική πραγματικότητα, κάποιοι αποφάσισαν να χαρακτηρίσουν τη μισή χώρα περιοχή natura 2000. Κάπως έτσι, ξεκίνησε ο Γολγοθάς τόσο για αυτές τις περιοχές που στα χαρτιά προστατεύονται και στη πράξη καταστρέφονται, όσο και για τους κατοίκους και τους χρήστες τους, που βλέπουν να περιορίζονται οι δραστηριότητες, οι περιουσίες και η ίδια τους η ζωή, χωρίς όμως να βελτιώνεται ούτε στο ελάχιστο η περιβαλλοντική κατάσταση της χώρας. Το αντίθετο.

Πριν λίγες μέρες, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψήφισε κατά πλειοψηφία υπέρ της χαλάρωσης της προστασίας των μεγάλων σαρκοφάγων και ειδικά του λύκου, με δεδομένο το ότι οι πληθυσμοί τους έχουν ανακάμψει και δε χρήζουν πλέον προστασίας αλλά διαχείρισης ( ^[1]).
Αυτή την εξέλιξη θα έπρεπε να την είχε προκαλέσει η επιστημονική κοινότητα, να την είχε ζητήσει το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, να την είχαν αναδείξει οι Περιβαλλοντικές ΜΚΟ και οι φορείς διαχείρισης στην Ελλάδα. Αυτό που συμβαίνει αντίθετα, είναι να απαξιώνεται από τους παραπάνω φορείς κάθε φωνή κτηνοτρόφου και κυνηγού που βλέπει την περιουσία του και τα ζώα του να χάνονται από τους λύκους.
Το συγκεκριμένο παράδειγμα είναι ενδεικτικό της κατάστασης και της προσέγγισης που επικρατεί από ιδρύσεως στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, στις Περιβαλλοντικές ΜΚΟ και στους Φορείς Διαχείρισης. Καθένας χωριστά, αλλά και όλοι μαζί λειτουργώντας σαν συγκοινωνούντα δοχεία, οι παραπάνω φορείς, θεσμικοί και μη, έχουν σα δόγμα την ανεξέλεγκτη αύξηση των προστατευόμενων περιοχών, από την οποία είναι προφανές πως κάποιοι έχουν ίδιο όφελος.
Εκτιμούμε πως αυτή η κατάσταση δε μπορεί να συνεχιστεί άλλο.
Στην προκειμένη περίπτωση, οι δυνάμεις των κυνηγών δεν αρκούν να τα βάλουν με το θηρίο της δημόσιας διοίκησης που ακούει στο όνομα Υπουργείο Περιβάλλοντος, στην προσπάθεια να σταματήσει έστω τώρα η περιβαλλοντική υποβάθμιση και το αντιδημοκρατικό στάτους που θα επικρατήσει εφόσον ψηφιστεί το συγκεκριμένο και οποιοδήποτε άλλο αντίστοιχο νομοσχέδιο, που δεν απαντά τουλάχιστον στα παραπάνω ζητήματα.
Είναι επιτακτική ανάγκη η τοπική αυτοδιοίκηση και η δασική υπηρεσία να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να προβούν σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες έτσι ώστε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο να αποσυρθεί οριστικά.
Τονίζουμε για μία ακόμη φορά πως με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο Ιδιωτικοποιείται η διαχείριση των περιβαλλοντικών «φιλέτων» της χώρας η έκταση των οποίων ξεπερνά πλέον το 30% της Ελληνικής επικράτειας.
Τονίζουμε για μία ακόμη φορά πως με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο μπαίνει ταφόπλακα στη Δασική Υπηρεσία η οποία σε λίγο δε θα έχει λόγο ύπαρξης.
Τονίζουμε για ακόμη μία φορά πως με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο απαξιώνεται πλήρως η Τοπική Αυτοδιοίκηση και κατ’ επέκταση οι πολίτες που ζούνε μέσα και κοντά στις προστατευόμενες περιοχές της χώρας οι οποίες αυθαίρετα καταλαμβάνουν έκταση ίση με το ένα τρίτο της χώρας.
Θα πρέπει λοιπόν να αποσυρθεί το νομοσχέδιο και να μην επανέλθει ο κ. Φάμελλος, αν δεν προηγηθεί εκτεταμένος διάλογος του Υπουργείου Περιβάλλοντος με τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης και τη Δασική Υπηρεσία της χώρας. Διάλογος στον οποίο θα τεθεί συνολικά το ζήτημα της περιβαλλοντικής διαχείρισης, θα εντοπιστούν τα προβλήματα, θα προταθούν λύσεις και θα προσδιοριστούν οι διαθέσιμοι ανθρώπινοι, τεχνικοί και οικονομικοί πόροι που θα εξασφαλίσουν επιτέλους τις έννοιες αειφορία, ανάπτυξη, προστασία και διαχείριση, οι οποίες τείνουν να εκφυλιστούν από την κατάχρηση και την εκμετάλλευση που υπόκεινται από τους πολιτικούς αλλά και τους κατά τόπους αυτόκλητους προστάτες της φύσης.

1.ι) «Την εισήγηση προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας για την ίδρυση και λειτουργία παραρτημάτων και κέντρων πληροφόρησης.»
-Τα υφιστάμενα Κέντρα Πληροφόρησης των Φ.Δ. θα λειτουργούν στις 2/1/2018 και έπειτα, ώστε να εξασφαλίσουν την ευαισθητοποίηση σε σχέση με τους σκοπούς του εκάστοτε Φ.Δ., την προβολή του προβλεπόμενου έργου, την επαφή με την τοπική κοινωνία και την ίδια την προστατευόμενη περιοχή;

ιγ) «Την έγκριση της ετήσιας έκθεσης της περίπτωσης 2 του άρθρου 4 του παρόντος και τη διαβίβασή της στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας.»
-Το περιεχόμενο της ετήσιας έκθεσης πώς θα είναι διαμορφωμένο για το 2018, σε σχέση με τα προηγούμενα έτη; Αυτή η διαφοροποίηση, όχι προς μια καλύτερη εικόνα, τι κόστος θα έχει και ποιος θα κληθεί να το επωμιστεί; Σίγουρα οι ίδιες οι προστατευόμενες περιοχές, οι μόνιμοι κάτοικοι, αλλά και οι επισκέπτες αυτών. Το αποτέλεσμα αυτής της αρνητικής διαφοροποίησης, ούτε καν σταθερής, έστω και στάσιμης, πορείας, θα είναι να χαθούν καλές πρακτικές χρόνων, απώλεια προγενέστερων θετικών αποτελεσμάτων, αδυναμία βελτίωσης των υπαρχουσών και δημιουργίας νέων, δηλαδή, οπισθοδρόμηση.

Οι αρμοδιότητες του ΔΣ αποτελούν αντικείμενο των Κανονισμών Λειτουργίας των ΔΣ . Δεν θα πρέπει να αναφέρονται σε ένα Νόμο – Προτείνεται να απαλειφθεί όλο το Άρθρο.

Αλλαγή του τίτλου του άρθρου σε: ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ και ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΔΣ

Συμφωνούμε απολύτως με το σχόλιο των ΜΚΟ (ΑΡΧΕΛΩΝ, Δίκτυο Μεσόγειος SOS, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Εταιρεία Προστασίας Πρεσπών, Kαλλιστώ, ΑΝΙΜΑ, MEDASSET, MΟm και WWF Ελλάς) όπως εξάλλου το αναπτύσσουμε διεξοδικά στην παρέμβαση μας στο άρθρο 1.