• Σχόλιο του χρήστη 'Μαρία Κασόλα (αρχιτ.μηχ.)' | 16 Μαρτίου 2015, 11:43

    Η τελευταία ρύθμιση ασφαλιστικών "οφειλών" που προσπάθησα να κάνω ήταν το 2010. Πλήρωσα στο ταμείο ποσό εφ'απαξ, και αντί να έρθουν με το ταχυδρομείο τα φύλλα των δόσεων ως είθισται, ήρθε μια επιστολή που έλεγε ότι η ρύθμιση σας δεν ισχύει γιατί άλλαξε ο νομος, και περάστε εκ νέου από το ταμείο. Μιας και είχα μόλις δόσει ότι χρήματα είχα, δεν μπορούσα να ενταχθώ στη νέα ρύθμιση με τους νέους όρους. Έκτοτε, όλες οι ρυθμίσεις έχουν προϋποθέσεις τις οποίες δεν πληρώ. Οπότε τρέχουν καλπάζοντας οι τόκοι, τα παλιά και τα τρέχοντα, όλα μαζί. Αρνούμαι πάντως να διαγραφτώ από το ΤΕΕ (που τυπικά δεν έχει σύστημα διαγραφών) να κλείσω τα βιβλία μου για να μπορέσω να διαγραφτώ και από το ΤΣΜΕΔΕ, γιατί δεν είναι αυτή ανθρώπινη λύση, είναι εκβιασμός, χώρια ότι οι τόκοι στις οφειλές συνεχίζουν να τρέχουν και μετά τη διαγραφή από το ΤΕΕ την εφορία και το ΤΣΜΕΔΕ. Εκτός των άλλων, αρνούμαι να υπογράψω "συγχωροχάρτι" που θα λέει ότι αποδέχομαι όλες τις χρεώσεις με τεράστια πανωτόκια λες και το ταμείο "κοινωνικής" ασφάλισης είναι πιστωτική κάρτα, αρνούμαι να μην έχω πρόσβαση στο σύστημα υγείας όταν τη χρειάζομαι ενώ εν τω μεταξύ χρεωνόμαστε γι αυτήν, αρνούμαι να αποδεχτώ ότι θα συνεχίζω να χρεώνομαι υπέρογκες εισφορές και φόρους δυσανάλογους με το εισόδημα μου και την οικονομική μου δυνατότητα, όταν δεν αναγνωρίζεται η οικονομική δυσπραγία ούτε το πραγματικό εισόδημα, και ούτε το τεράστιο ποσοστό ανεργίας που πλήττει τη χωρα εδώ και πολύ καιρό. Πολλώ δε μάλλον, όταν για να κουρεφτούν εν μία νυχτί 2 δις του ταμείου (PSI) και να ξοδεύει εκατοντάδες εκατομμύρια για να αγοράζει μετοχές και να στηρίξει τις ανακεφαλαιποιήσεις στην άττικα υπάρχουν λεφτά, ενώ για να υποστηρικτούν δικαίως και στοιχειωδώς τα μέλη του ταμείου δεν υπάρχουν... Αρνούμαι επίσης το γεγονός ότι χρήματα που θα λάμβανα για εργασία που έκανα από υπηρεσία του δημοσίου, τα έλαβα τρία χρόνια μετά ΑΤΟΚΑ με τεράστια ταλαιπωρία, ενώ είχα προγραμματίσει να εξοφλήσω τις εως τότε οφειλές ΤΣΜΕΔΕ μιας και εκείνο το διάστημα, τα οφειλόμενα σε εμένα από το δημόσιο ήταν ισόποσα με την οφειλή μου στο ταμείο. Όταν έλαβα τα χρήματα, ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ, εννοείται ότι δεν επαρκούσαν πλέον μιας και οι οφειλές μου είχαν διπλασιαστεί+, οι ρυθμίσεις δε ήταν απαράδεκτες και απρόσιτες, ενώ το εισόδημα μου προφανώς δεν επαρκούσε για να μπορώ να πληρώνω συστηματικά τέτοια υπέρογκα ποσά τρεχουσών και παλαιών οφειλών με τους ληστρικούς τους τόκους... Σημειωτέον επίσης ότι το ΤΣΜΕΔΕ δεν αναγνωρίζει το διάστημα φοίτησης σε ελληνικό μεταπτυχιακό πρόγραμμα(αναγνωρίζει μεταπτυχιακό στη Γαλλία και την Αμερική, όχι όμως στην Ελλάδα!) και δεν σε απαλάσσει ούτε με έκπτωση από τις εισφορές που συνεχίζουν να τρέχουν κανονικότατα, ενώ δεν υπάρχει πρόγραμμα σπουδών στο πολυτεχνείο για άτομα που εργάζονται, οπότε όσοι δεν έχουμε οικονομικές πλάτες, τελικά δεν μπορούμε να συνεχίσουμε ούτε τις σπουδές μας, μήπως και αποκτήσουμε εναλλακτικές. Μεγάλο ποσοστό των πολιτών έχει καταντήσει να είναι ο καθένας και από μια αποικία χρέους. Έτσι, δεν μπορούμε να πάμε πουθενά καλύτερα ως χώρα εκτός από τη σίγουρη συνεχιζομενη καταστροφή μας. Δεν γίνεται να μην έχουμε στον ήλιο μοίρα και να φυτοζωούμε μέσα σε τόση απαξία. Αν δεν αρχίσουν να λύνονται τα μεγάλα προβλήματα αντί να διαιωνίζονται αυξανόμενα, θα αναγκαστούμε να αποδημήσουμε στα εξωτερικά και όσοι απομείναμε ακόμα να διεκδικούμε προσπαθώντας να διασώσουμε οτιδήποτε έχει απομείνει από ορθολογισμό, ανθρώπινα, εργασιακά και συνταγματικά δικαιώματα σε αυτήν τη πολύπαθη χώρα με τους καταταλαιπωρημένους πολίτες.