• Σχόλιο του χρήστη 'Τάνια Σωτηροπούλου' | 25 Φεβρουαρίου 2011, 19:08

    Μετά από 15 χρόνια υιοθετούμε ως κράτος μέλος της ΕΕ τη συμβαση περι της διεθνους δικαιοδοσίας περι την λήψη μέτρων για την προστασία του παιδιού...Για την προστασία των δικαιωμάτων του παιδιού στην ελληνική επικράτεια, ποιά μέτρα έχουμε αληθεια πάρει; Θεωρειται αποτελεσματικη προστασία του βιοτικου επιπέδου και της φυσιολογικής αναπτυξης ενος παιδιου η εκ των ενόντων (πανω κατω) κριση ενος ποσού περι τα 300-500 Ευρω το μηνα σε περίπτωση διαστασεως ή διαζυγίου των γονιών του; Λαμβάνονται σοβαρά από την ελληνική πολιτεία τα δεδομένα της Ευρωπαϊκης ενωσης για την φτώχεια των μονογονεϊκών οικογενειών και τα δεδομενα για τις μειωμενες εξ αρχής ευκαιρίες εξέλιξης που έχουν τα παιδια αυτά...εξ αρχής καταδικασμένα; Σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακης βίας είμαστε ικανοποιημένοι από την προστασία του παιδιού; Σήμερα, σε δικαστικες υποθέσεις επιμέλειας και γονικής μέριμνας παίρνει περί τα 4-5 χρόνια μέχρι να αποφασισθούν ζητηματα περι της ψυχολογικής κατάστασης του παιδιού και της γονικής ικανότητας. ΄Οταν ο Εισαγγελέας Ανηλίκων για παράδειγμα διατασσει κοινωνικη έρευνα για σοβαρές ενδείξεις κακοποιησης, σωματικης η σεξουαλικής, αυτη διεκπεραιώνεται μετά απο καμποσους μηνες λόγω φόρτου εργασίας ως λέει η κοινωνικη υπηρεσια και καταληγει παντα στο ιδιο συμπερασμα της φόρτισης του παιδιού λόγω της έντασης στις σχέσεις των γονέων!!! Εαν δε ο γονιός καταγγείλει τέτοιες πράξεις απευθειας σε αστυνομική αρχή εισπρατει την απάντηση "έλα τώρα, όλοι τα ίδια λένε..." Και τι συμβαίνει όταν ένα μικρό παιδί βλεπει τη μανα του να ξυλοκοπειται από τον πατερα του; Στη Γερμανία π.χ. επεμβαινει κατόπιν κλησεως αστυνομικός ο οποιος απομακρύνει άνευ αλλου τινός τον βίαιο γονέα από το σπίτι ανεξαρτητως σε ποιον ανήκει αυτο. Περιγράφει με ασύλληπτη λεπτομέρεια ό,τι είδε και ό,τι του είπαν οι εμπλεκόμενοι παρατηρώντας και καταγράφοντας ακόμη και τους μορφασμούς και συσπάσεις των προσώπων. Με διάταξη που ακολουθει διαρκεί η απομάκρυνση του βίαιου γονέα από το σπιτι και χωρει αμέσως έρευνα από την κοινωνικη υπηρεσία και ψυχολογική υποστήριξη στην οικογένεια. Στην Ελλάδα, ο αστυνομικός που επιλαμβάνεται,ιδίως αν έχει επαναληφθει το επεισόδιο, κοιτάζει υποτιμητικά το θύμα μπροστά στο παιδι του, κάνει συστάσεις στον βιαιο γονιο, ασχολείται με τα ιδιοκτησιακά του σπιτιού και τέλος λέει στο θύμα οτι μπορεί να κάνει μήνυση...χωρίς να απομακρύνει τον δράστη και χωρις ποτέ μα ποτέ να εφαρμόζει το αυτόφωρο.. Τι κάθεσαι κι εσύ πια πάρε τα παιδιά σου και φυγε, πεταει στο θύμα, χωρίς να σκέφτεται αν έχει την δυνατότητα να το κανει... Κάθε κακοποιημενη γυναίκα μαθαίνει καλά σε κάποια στιγμη της περιπετειάς της ότι σε μεγάλο ποσοστο ο γιος της θα εχει την ιδια συμπεριφορα απέναντι στη γυναίκα του. Ποια είναι η αποτελεσματικη προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών μας σε τέτοιες περιπτώσεις; Δεν πρεπει καποτε να θεσπισουμε τα κατάλληλα μέτρα και να εξασφαλίσουμε την εφαρμογη τους από τους φορεις;