• Σχόλιο του χρήστη 'ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ' | 22 Σεπτεμβρίου 2010, 18:02

    Επιπλέον, στα Μονομελή Πλημεμελιοδικεία παίζει ρόλο και το είναι του Δικαστή, η εμπειρία ή απειρία του κλπ. Προχθές, μετά την στάση εργασίας, Δικαστής, τυπολάτρις της δικονομίας, όπως φάνηκε στην διάρκεια της διαδικασίας, έδωσε τις αναβολές λόγω ωραρίου ακριβώς στις 3, επειδή φοβόταν μην πει ο Προϊστάμενος, ότι άρχισε να τις δίνει νωρίτερα. Η ίδια όμως, στην τελευταία υπόθεση που δίκασε, μη καταβολή διατροφής, δεν επέτρεψε την ερώτηση "τί δουλειά κάνει ο κατηγορούμενος και πόσα κερδίζει μηνιαίως", λέγοντας το καταπληκτικό "δεν με ενδιαφέρει τί μισθό παίρνει", αφού προσπαθούσε να ολοκληρώσει την υπόθεση τάχιστα γα να δώσει τις αναβολές. Άραγε, αν ο κατηγορούμενος δεν μπορούσε να διαθρέψει τον εαυτό του, μήπως η ερώτηση αυτή έδινε ελαφρυντικά; Αν πάλι έπαιρνε παχυλό μισθό μήπως θα έπρεπε να του επιβληθεί μια πιο σωστή ποινή (βαρύτερη); Θέλω να πω, ότι η αθρώα μεταφορά υποθέσεων από το Τριμελές στο Μονομελές, όπου ένας άνθρωπος κρίνει για σημαντικές υποθέσεις των κατηγορουμένων,  σε συνδυασμό με την αύξηση του ορίου της ποινής πάνω από την οποία μπορεί να ασκηθεί έφεση, μπορεί να οδηγήσει σε ανεπιθύμητα αποτελέσματα και χειρότερης ποιότητας Δικαιοσύνη, γιατί εγώ είμαι ο πρώτος που δέχομαι, ότι ο Δικαστής είναι και αυτός άνθρωπος, έχει και αυτός τα προβλήματά του, προσωπικά, οικογενειακά, υγείας, όπως όλοι μας, έχει κυρίως την κούραση από τον μεγάλο φόρτο εργασίας. Είναι φυσικό σε κάποιες ελάχιστες στιγμές να θολώσει άθελά του. Μην τους φορτώνετε με περισσότερη εργασία, δεν το αντέχουν. Αν πάλι αποφασίσετε να τους φορτώσετε (και κακώς θα κάνετε), φροντίστε, ώστε τα όποια απειροελάχιστα λάθη να μπορούν να διορθωθούν, δίνοντας δικαίωμα εφέσεως. Πρωτίστως όμως, αφήστε τις υποθέσεις τριμελούς στα τριμελή και μην αλλάζετε το όριο ποινής για εφέσεις.