1. Το άρθρο 54 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
«Η διάρκεια του περιορισμού σε ειδικό κατάστημα κράτησης νέων δεν υπερβαίνει τα δέκα έτη ούτε είναι μικρότερη από δύο».
2. Το άρθρο 56 ΠΚ τροποποιείται και αναδιατυπώνεται ως εξής:
«Άρθρο 56. Με ιδιαίτερους νόμους κανονίζεται ο τρόπος της εκτέλεσης των ποινών, που προβλέπουν τα άρθρα 38 και 51-55 καθώς επίσης και των μέτρων ασφάλειας που προβλέπουν τα άρθρα 69-72. Εκείνος που καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης ή κάθειρξης έως δέκα ετών και έχει υπερβεί το εβδομηκοστό πέμπτο έτος της ηλικίας του, εκτίει την ποινή ή το υπόλοιπο της ποινής στην κατοικία του, εκτός αν με ειδική αιτιολογία κριθεί ότι η έκτιση της ποινής σε κατάστημα κράτησης είναι απολύτως αναγκαία για να αποτραπεί από την τέλεση άλλων αντίστοιχης βαρύτητας εγκλημάτων. Εάν το πιο πάνω όριο ηλικίας έχει συμπληρωθεί κατά την εκδίκαση της υπόθεσης, αποφασίζει το δικαστήριο που επιβάλλει την ποινή. Σε κάθε άλλη περίπτωση, αποφασίζει το συμβούλιο πλημμελειοδικών μετά από αίτηση του καταδικασμένου. Στην περίπτωση αυτή, οι καταδικασθέντες υποχρεούνται να εμφανίζονται το πρώτο πενθήμερο κάθε μήνα στο αστυνομικό τμήμα του τόπου κατοικίας τους. Αν παραλείψουν την υποχρέωση τους αυτή, ο εισαγγελέας έκτισης της ποινής, εκτιμώντας τη συχνότητα των παραλείψεων και τους λόγους στους οποίους οφείλονται, μπορεί να: α) προβαίνει σε συστάσεις, β) διατάξει την έκτιση μέρους της ποινής τους που δεν μπορεί να υπερβαίνει τον ένα μήνα στο κατάστημα κράτησης ή γ) διατάξει την έκτιση της ποινής τους στο κατάστημα κράτησης. Η διάταξη του άρθρου 105 έχει και εδώ ανάλογη εφαρμογή. Οι διατάξεις για την κατ’ οίκον έκτιση της ποινής έχουν εφαρμογή και: α) στους καταδίκους με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω, β) στους καταδίκους με ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω εφόσον διακριβωθεί με τη διαδικασία της ειδικής πραγματογνωμοσύνης της παραγράφου 3 του άρθρου 110 Α ότι η παραμονή τους στο κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης».
3. Το άρθρο 74 ΠΚ τροποποιείται ως εξής:
«1. Με την επιφύλαξη των σχετικών διατάξεων που περιλαμβάνονται σε διεθνείς συμβάσεις που έχουν κυρωθεί από τη χώρα, το δικαστήριο μπορεί να διατάξει την απέλαση αλλοδαπού που καταδικάσθηκε σε κάθειρξη, εάν κρίνει ότι η παραμονή του αλλοδαπού στη χώρα δεν συμβιβάζεται προς τους όρους της κοινωνικής συμβίωσης, λαμβάνοντας υπόψη ιδίως το είδος του εγκλήματος για το οποίο καταδικάστηκε, το βαθμό της υπαιτιότητας του αλλοδαπού, τις ειδικές συνθήκες τέλεσης της πράξης, τις συνέπειες αυτής, το χρόνο παραμονής του αλλοδαπού στο ελληνικό έδαφος, τη νομιμότητα ή μη της παραμονής του, την εν γένει συμπεριφορά, τον επαγγελματικό προσανατολισμό, την ύπαρξη οικογένειας και γενικότερα το βαθμό ένταξης αυτού στην ελληνική κοινωνία. Αν ο αλλοδαπός κατά το χρόνο τέλεσης της πράξης ήταν ανήλικος, για την απέλαση του λαμβάνεται υπόψη και η τυχόν νόμιμη εγκατάσταση και παραμονή της οικογένειας του στη χώρα ή στην περίπτωση που η οικογένεια του διαμένει στην αλλοδαπή, ο υφιστάμενος στη χώρα προορισμού σοβαρός κίνδυνος κατά της ζωής, της σωματικής ακεραιότητας ή της προσωπικής ή γενετήσιας ελευθερίας του. Η απέλαση εκτελείται αμέσως μετά την έκτιση της ποινής ή την απόλυση από τις φυλακές. Το ίδιο ισχύει και όταν η απέλαση επιβλήθηκε από το δικαστήριο ως παρεπόμενη ποινή.
2. Το δικαστήριο μπορεί επίσης να διατάξει την απέλαση από τη χώρα κάθε αλλοδαπού στον οποίο επιβλήθηκε μέτρο ασφάλειας των άρθρων 69, 71 και 72. Σ` αυτή την περίπτωση, η απέλαση μπορεί να διαταχθεί, σε αντικατάσταση αυτών των μέτρων.
3. Το δικαστήριο που αποφασίζει την απέλαση του αλλοδαπού δράστη επιβάλλει σε αυτόν απαγόρευση επανεισόδου του στη χώρα, για χρονικό διάστημα έως δέκα (10) ετών. Το συμβούλιο πλημμελειοδικών του τόπου του δικαστηρίου που επέβαλε την απέλαση, μετά από γνώμη της αρμόδιας αστυνομικής αρχής, μπορεί να επιτρέψει την επιστροφή του αλλοδαπού στη χώρα ύστερα από αίτηση του, αφού περάσει μια τριετία από την εκτέλεση της απέλασης, με την επιφύλαξη των διατάξεων του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο χρονικός περιορισμός του προηγούμενου εδαφίου δεν ισχύει σε περίπτωση αλλοδαπού ο οποίος έχει τελέσει γάμο με Έλληνα υπήκοο, για όσο χρονικό διάστημα διαρκεί ο γάμος, καθώς και σε περίπτωση παλιννοστούντος ελληνικής καταγωγής. Το συμβούλιο αποφαίνεται αμετάκλητα και μπορεί να εξετάσει νέα αίτηση για επιστροφή μόνο μετά την πάροδο ενός έτους από την απόρριψη της προηγούμενης.
4. α. Η απέλαση εκτελείται με ενέργειες των αρμόδιων αστυνομικών αρχών, σύμφωνα με την οικεία νομοθεσία περί αλλοδαπών καθώς και τους κανόνες του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου. Πέντε μήνες πριν από τη συμπλήρωση του χρόνου για την υφ΄ όρον απόλυση του κρατούμενου, ο διευθυντής του καταστήματος κράτησης υποχρεούται να ενημερώνει σχετικά τον εισαγγελέα πλημμελειοδικών του τόπου κράτησης, ώστε ο τελευταίος να παραγγείλει άμεσα στην αστυνομική αρχή τη διερεύνηση του εφικτού της απέλασης και την προετοιμασία για την υλοποίησή της. Τουλάχιστον ένα μήνα πριν από τη συμπλήρωση του χρόνου για την υφ’ όρον απόλυση, η αρμόδια αστυνομική αρχή αναφέρει, με αιτιολογημένη έκθεσή της, στον εισαγγελέα του τόπου κράτησης εάν η απέλαση είναι εφικτή. Σε περίπτωση που η απέλαση είναι εφικτή, εκτελείται αμέσως μετά την υφ’ όρον απόλυση ή την έκτιση της ποινής του κρατουμένου. Με αιτιολογημένη διάταξη του εισαγγελέα πλημμελειοδικών του τόπου κράτησης, η κράτηση μπορεί να παραταθεί για ένα μήνα μόνο εφόσον η διαδικασία απέλασης έχει ξεκινήσει και πρόκειται να εκτελεστεί μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα. Μετά την παρέλευση του χρόνου αυτού και εφόσον η απέλαση δεν έχει πραγματοποιηθεί, με διάταξη του εισαγγελέα πλημμελειοδικών του τόπου κράτησης αναστέλλεται υποχρεωτικά η απέλαση του αλλοδαπού, του επιβάλλονται όρος ή όροι από τους προβλεπόμενους στην παρ. 3 του άρθρου 100 του παρόντος και ο κρατούμενος απολύεται αμέσως.
β. Σε περίπτωση που ο αλλοδαπός παρεμποδίζει την προετοιμασία της απομάκρυνσής του αρνούμενος να συνεργαστεί με τις αρχές και να αποκαλύψει τα πραγματικά του στοιχεία, ο εισαγγελέας πλημμελειοδικών του τόπου κράτησης μπορεί να παρατείνει την κράτηση μέχρι και τρεις μήνες από το χρόνο της υφ’ όρον απόλυσης ή έκτισης της ποινής. Στην περίπτωση αυτή, όπως και στην περίπτωση του προηγούμενου εδαφίου, ο αλλοδαπός παραμένει μέχρι την εκτέλεση της απέλασής του σε ειδικό χώρο του καταστήματος κράτησης ή του θεραπευτικού καταστήματος ή σε ειδικό χώρο των αστυνομικών αρχών που δημιουργούνται για το σκοπό αυτό, με εντολή του εισαγγελέα πλημμελειοδικών του τόπου κράτησης. Κατά της εισαγγελικής διάταξης που παρατείνει την κράτηση, ο κρατούμενος μπορεί να υποβάλει προσφυγή, για την οποία αποφαίνεται αμετάκλητα ο αρμόδιος εισαγγελέας εφετών μέσα σε προθεσμία δεκαπέντε ημερών. Μετά την παρέλευση του τριμήνου, με διάταξη του εισαγγελέα πλημμελειοδικών του τόπου κράτησης αναστέλλεται υποχρεωτικά η απέλαση, επιβάλλονται στον κρατούμενο όρος ή όροι από τους προβλεπόμενους στην παρ. 3 του άρθρου 100 του παρόντος και απολύεται αμέσως.
γ. Οποτεδήποτε η απέλαση καταστεί εφικτή κατά την αιτιολογημένη γνώμη της αστυνομικής αρχής, η χορηγηθείσα αναστολή απέλασης ανακαλείται με την ίδια διαδικασία που εκδόθηκε και διατάσσεται η κράτηση του αλλοδαπού για την πραγματοποίησή της για χρονικό διάστημα το πολύ δεκαπέντε ημερών».
5. Εάν, σύμφωνα με την αιτιολογημένη έκθεση της αστυνομικής αρχής κατά την παρ. 4 α’ του παρόντος, η απέλαση δεν είναι εφικτή για οποιονδήποτε λόγο και ιδίως επειδή α) ο αλλοδαπός είναι ανιθαγενής, ή αιτών διεθνούς προστασίας ή απολαμβάνει διεθνή προστασία, β) δεν λειτουργεί ή δεν συνεργάζεται η προξενική αρχή της χώρας καταγωγής του, γ) η χώρα του δεν συνιστά ασφαλή προορισμό ή τυχόν επιστροφή συνιστά παραβίαση του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ, ή δ) δεν τον δέχεται η χώρα καταγωγής του, τότε, μετά την υφ’ όρον απόλυση ή την έκτιση ποινής, ο εισαγγελέας πλημμελειοδικών του τόπου κράτησης αναστέλλει υποχρεωτικά με διάταξη τη δικαστική απέλαση, επιβάλλει όρο ή όρους του άρθρου 100 παρ. 3 ΠΚ και ο κρατούμενος απολύεται αμέσως. Οποτεδήποτε η απέλαση καταστεί εφικτή, εφαρμόζεται αναλόγως το εδάφιο γ΄ της προηγούμενης παραγράφου.
6. Σε περίπτωση παραβίασης του όρου ή των όρων που έχουν τεθεί από τον εισαγγελέα πλημμελειοδικών κατά την αναστολή της δικαστικής απέλασης, εφαρμόζεται αναλόγως το άρθρο 182 παρ. 1 ΠΚ».
4. Στο άρθρο 94 ΠΚ προστίθεται παρ. 4 ως εξής:
«4. Ποινές οι οποίες επιβάλλονται για κακουργήματα ή εκ δόλου τελούμενα πλημμελήματα με άσκηση σωματικής βίας, τα οποία έχουν διαπραχθεί από κρατούμενους εντός των καταστημάτων κράτησης κατά άλλων κρατουμένων ή σωφρονιστικών υπαλλήλων ή κατά τη διάρκεια άδειας, εκτίονται ολόκληρες μετά την έκτιση της ποινής που επιβλήθηκε ή που θα επιβληθεί για την πράξη για την οποία ήταν κρατούμενος ο υπαίτιος».
5. Η παρ. 2 του άρθρου 105 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
«2. Το χρονικό διάστημα των τριών πέμπτων περιορίζεται στα δύο πέμπτα της ποινής που επιβλήθηκε και προκειμένου για ισόβια κάθειρξη, τα είκοσι έτη περιορίζονται σε δεκαπέντε έτη, αν ο κατάδικος έχει υπερβεί το εβδομηκοστό έτος της ηλικίας του. Το χρονικό διάστημα των δεκαπέντε ετών προσαυξάνεται κατά τα δύο πέμπτα των λοιπών ποινών που τυχόν έχουν επιβληθεί, στην περίπτωση που αυτές συντρέχουν σωρευτικά. Σε κάθε περίπτωση όμως, ο κατάδικος μπορεί να απολυθεί, αν έχει εκτίσει δεκαεννέα έτη. Μετά τη συμπλήρωση του εξηκοστού πέμπτου έτους της ηλικίας του καταδίκου, κάθε ημέρα παραμονής του σε σωφρονιστικό κατάστημα υπολογίζεται ευεργετικά ως δύο ημέρες εκτιόμενης ποινής. Αν ο κατάδικος εργάζεται, κάθε ημέρα απασχόλησης υπολογίζεται ως επιπλέον μισή ημέρα εκτιόμενης ποινής. Αν για τους καταδίκους αυτούς προκύπτει από άλλες διατάξεις ευνοϊκότερος υπολογισμός, εφαρμόζονται εκείνες. Οι διατάξεις της παρούσας παραγράφου δεν εφαρμόζονται σε καταδίκους για το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας, για τους οποίους εξακολουθεί να ισχύει η παράγραφος 2 του άρθρου 105 του ν. 1492/1950 Κύρωση του Ποινικού Κώδικα».
6. Η παρ. 6 του άρθρου 105 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
«6. Για τη χορήγηση της υπό όρο απόλυσης, ως ποινή που εκτίθηκε θεωρείται αυτή που υπολογίστηκε ευεργετικά σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις. Προκειμένου για ποινές κάθειρξης δεν μπορεί να χορηγηθεί πάντως στον κατάδικο η υπό όρο απόλυση, αν δεν έχει παραμείνει στο σωφρονιστικό κατάστημα για χρονικό διάστημα ίσο με το ένα τρίτο της ποινής που του επιβλήθηκε και, σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης, δεκαπέντε έτη. Το χρονικό διάστημα των δύο πέμπτων ή, σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης, των δεκαπέντε ετών, προσαυξάνεται κατά τα δύο πέμπτα των λοιπών ποινών που τυχόν έχουν επιβληθεί, στην περίπτωση που αυτές συντρέχουν σωρευτικά. Σε κάθε περίπτωση όμως ο κατάδικος μπορεί να απολυθεί αν έχει εκτίσει δεκαεννέα έτη. Οι διατάξεις της παρούσας παραγράφου δεν εφαρμόζονται σε όσους καταδικάσθηκαν για το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας, για τους οποίους εξακολουθεί να ισχύει το άρθρο 5 του ν. 2058/1952. Επίσης, οι διατάξεις της παρούσας παραγράφου δεν εφαρμόζονται σε όσους καταδικάσθηκαν για το έγκλημα της παραγράφου 1 του άρθρου 299, εφόσον η πράξη τελέσθηκε κατά τη διάρκεια της κράτησής τους σε σωφρονιστικό κατάστημα».
7. Η παρ. 7 του άρθρου 105 ΠΚ αντικαθίσταται ως εξής:
«7. Κάθε ημέρα κράτησης κρατουμένων που πάσχουν από ημιπληγία ή παραπληγία, σκλήρυνση κατά πλάκας ή έχουν υποβληθεί σε επέμβαση μεταμόσχευσης καρδιάς, ήπατος, νεφρού ή μυελού ή είναι φορείς του συνδρόμου επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή πάσχουν από κακοήθη νεοπλάσματα ή από νεφρική ανεπάρκεια για την οποία γίνεται τακτική αιμοκάθαρση ή από φυματίωση κατά τη διάρκεια της θεραπείας της, υπολογίζεται ευεργετικά ως δύο ημέρες εκτιόμενης ποινής. Το ίδιο ισχύει και για: α) κρατούμενους με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω, β) κρατούμενους με ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω, που δεν μπορούν να εργαστούν, εφόσον διακριβωθεί με τη διαδικασία της ειδικής πραγματογνωμοσύνης της παραγράφου 3 του άρθρου 110Α ότι η παραμονή τους στο κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής λόγω της κατάστασης της υγείας τους, γ) κρατούμενους στους οποίους απαγορεύεται ύστερα από γνωμάτευση του ιατρού του καταστήματος η ανάληψη εργασίας ή απασχόλησης που μπορεί βάσιμα να προκαλέσει σοβαρή και μόνιμη βλάβη στην υγεία τους, δ) κρατούμενες μητέρες για όσο διάστημα έχουν μαζί τους τα ανήλικα τέκνα τους, ε) κρατούμενους που συμμετέχουν σε θεραπευτικό πρόγραμμα ψυχικής απεξάρτησης από ναρκωτικά αναγνωρισμένου κατά το άρθρο 51 οργανισμού. Ο ευεργετικός υπολογισμός διενεργείται από τον αρμόδιο δικαστικό λειτουργό κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 46 παρ. 1 του Σωφρονιστικού Κώδικα».
8. Μετά την παρ. 7 του άρθρου 105 ΠΚ προστίθεται παράγραφος 8, ως εξής:
«8. Σε κάθε περίπτωση, η προσμέτρηση για τον ευεργετικό υπολογισμό των ημερών ποινής των καταδίκων ή υποδίκων δεν διακόπτεται λόγω νοσηλείας στο Νοσοκομείο Κρατουμένων, στο Ψυχιατρείο Κρατουμένων Κορυδαλλού καθώς και σε οποιοδήποτε άλλο νοσηλευτικό ίδρυμα».
9. Το άρθρο 110 Α ΠΚ τροποποιείται ως εξής:
«1. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται ανεξαρτήτως της συνδρομής των προϋποθέσεων των άρθρων 105 και 106, εφόσον ο κατάδικος νοσεί από σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και υποβάλλεται σε τακτική αιμοκάθαρση ή από ανθεκτική φυματίωση ή είναι τετραπληγικός ή έχει υποστεί μεταμόσχευση ήπατος, μυελού και καρδιάς ή πάσχει από κακοήθη νεοπλάσματα ή από κίρρωση του ήπατος με αναπηρία στις παραπάνω νόσους άνω του εξήντα επτά τοις εκατό (67%) ή από γεροντική άνοια έχοντας υπερβεί το ογδοηκοστό έτος της ηλικίας.
2. Η απόλυση χορηγείται, ανεξαρτήτως της συνδρομής των προϋποθέσεων των άρθρων 105 και 106 και στις πιο κάτω ειδικές περιπτώσεις: α) στους καταδίκους με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω, β) στους καταδίκους με ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω εφόσον διακριβωθεί με τη διαδικασία της ειδικής πραγματογνωμοσύνης της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου ότι η παραμονή τους στο κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης. Σε περίπτωση πρόσκαιρης κάθειρξης, απαιτείται να έχει εκτιθεί με οποιονδήποτε τρόπο το ένα πέμπτο της ποινής. Σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης η απόλυση χορηγείται μόνο εφόσον ο κρατούμενος έχει εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο δέκα έτη και διαθέτει ποσοστό αναπηρίας 80% ή παραπάνω.
3. Η διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 γίνεται μετά από αίτηση του καταδίκου από το αρμόδιο συμβούλιο πλημμελειοδικών. Ο εισαγγελέας διατάσσει, μετά την υποβολή της αίτησης, ειδική πραγματογνωμοσύνη για τη διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 και την πιστοποίηση του ποσοστού αναπηρίας, αν αυτό δεν έχει βεβαιωθεί από το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ). Την κατά τα άνω ειδική πραγματογνωμοσύνη ή την βεβαίωση από το ΚΕΠΑ υποβάλλει στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών μαζί με την πρότασή του. Η υπ’ αριθμόν 164484/18-12-2009 (ΦΕΚ Β΄52/25-01-2010) Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης εφαρμόζεται αναλόγως.
4. Με την επιφύλαξη των άρθρων 107 και 108, η απόλυση υπό όρο κατά τις παραγράφους 1 και 2 σημειώνεται στο Ποινικό Μητρώο του καταδίκου, χορηγείται μόνο μια φορά και επεκτείνεται αυτοδικαίως σε όλες τις συντρέχουσες στην έκτιση ποινές, για τις οποίες μπορεί να καθοριστεί συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
5. Η καταδίκη κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας για πράξη που τελέστηκε πριν την έναρξη της έκτισης της ποινής, για την οποία χορηγήθηκε η απόλυση υπό όρο, δεν επιφέρει την ανάκληση της απόλυσης.
6. Σε όλες τις ανωτέρω περιπτώσεις δύναται να επιβληθεί μόνο ο όρος της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα. Ανάκληση απόλυσης για παραβίαση όρου δεν χωρεί όταν αυτή προκλήθηκε από λόγους υγείας».
10. Προστίθεται παρ. 4 και αναριθμείται η παρ. 4 σε 5 του άρθρου 124 του Ποινικού Κώδικα, ως εξής:
«4. Το δικαστήριο δύναται να αντικαταστήσει το αναμορφωτικό μέτρο του υπό στοιχ. ιβ’ της παρ. 1 του άρθρου 122 που έχει επιβληθεί για πράξη την οποία εάν τελούσε ενήλικος θα ήταν κακούργημα και εμπεριέχει στοιχεία βίας, με περιορισμό σε ειδικό κατάστημα κράτησης νέων, εφόσον: α) ο ανήλικος διαφεύγει επανειλημμένα από το ίδρυμα αγωγής και ο ποινικός σωφρονισμός κρίνεται απολύτως αναγκαίος, ή β) τελέσει εκ νέου πράξη, που εάν την τελούσε ενήλικος θα ήταν κακούργημα που εμπεριέχει στοιχεία βίας».
11. Η παρ. 1 του άρθρου 126 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
«Η αξιόποινη πράξη που τελέστηκε από ανήλικο οκτώ έως δεκαπέντε ετών δεν καταλογίζεται σε αυτόν».
12. Η παρ. 1 του άρθρου 127 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
«Περιορισμός σε ειδικό κατάστημα κράτησης νέων επιβάλλεται μόνο σε ανηλίκους που έχουν συμπληρώσει το δέκατο πέμπτο έτος της ηλικίας, εφόσον η πράξη τους, αν την τελούσε ενήλικος, θα ήταν κακούργημα απειλούμενο με την ποινή της ισόβιας κάθειρξης, με την επιφύλαξη της παραγράφου 4 του άρθρου 124 του Ποινικού Κώδικα».
13. Το άρθρο 130 παρ. 1 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
«1. Η διάταξη του άρθρου 127 παρ. 1 εφαρμόζεται και για τους ανηλίκους που τέλεσαν αξιόποινη πράξη μετά τη συμπλήρωση του δέκατου πέμπτου έτους της ηλικίας τους και εισάγονται σε δίκη μετά τη συμπλήρωση του δέκατου όγδοου έτους. Στην περίπτωση αυτή τα αναμορφωτικά μέτρα παύουν αυτοδικαίως όταν ο υπαίτιος συμπληρώσει το εικοστό πέμπτο έτος της ηλικίας του. Στην περίπτωση του αναμορφωτικού μέτρου υπό στοιχείο ιβ’ της παρ. 1 του άρθρου 122 παύει αυτοδίκαια όταν ο υπαίτιος συμπληρώσει το δέκατο όγδοο έτος της ηλικίας του. Αν το δικαστήριο κρίνει ότι η επιβολή αναμορφωτικών ή θεραπευτικών μέτρων δεν είναι επαρκής και ότι ο περιορισμός σε ειδικό κατάστημα κράτησης νέων, μολονότι αναγκαίος δεν είναι πλέον σκόπιμος, μπορεί να επιβάλει την ποινή που προβλέπεται για την πράξη που τελέστηκε, ελαττωμένη σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 83».
14. Το άρθρο 312 του Ποινικού Κώδικα και ο τίτλος του αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 312. Πρόκληση βλάβης με συνεχή σκληρή συμπεριφορά.
1. Αν δεν συντρέχει περίπτωση βαρύτερης αξιόποινης πράξης, τιμωρείται με φυλάκιση όποιος με συνεχή σκληρή συμπεριφορά προξενεί σε τρίτον σωματική κάκωση ή άλλη βλάβη της σωματικής ή ψυχικής υγείας.
2. Αν το θύμα δεν συμπλήρωσε ακόμη το δέκατο όγδοο έτος της ηλικίας του ή δεν μπορεί να υπερασπίσει τον εαυτό του και ο δράστης το έχει στην επιμέλεια ή στην προστασία του ή ανήκει στο σπίτι του δράστη ή έχει μαζί του σχέση εργασίας ή υπηρεσίας ή που του το έχει αφήσει στην εξουσία του ο υπόχρεος για την επιμέλειά του ή που του το έχουν εμπιστευθεί για ανατροφή, διδασκαλία, επίβλεψη, ή φύλαξη έστω προσωρινή επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών. Με την ίδια ποινή τιμωρείται όποιος με παραμέληση των υποχρεώσεών του προς τα προαναφερόμενα πρόσωπα γίνεται αιτία να πάθουν σωματική κάκωση ή βλάβη της σωματικής ή ψυχικής τους υγείας.
Ο πατέρας μου είναι κρατούμενος με ποινή ισόβιας κάθειρξης με τον νόμο 1608/1950 γιά κατάχρηση εις βάρος ιδιωτικής Τράπεζας. Κύριε Υπουργέ, παρακαλώ θερμά να είστε ο πρώτος και ίσως ο μόνος που θα τολμήσει να καταργήσει αυτόν τον αναχρονιστικό νόμο, αφού εσείς δεν χρωστάτε τίποτα και σε καμμία Τραπεζα και έτσι έχετε την δυνατότητα να σηκώσετε ανάστημα και να σπάσετε τα δεσμά που οι τράπεζες επέβαλαν, ελέγχοντας την εκάστοτε κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ασκεί κοινωνική πολιτική, αλλά στην πραγματικότητα να υπηρετεί τους τραπεζίτες, κάτι που συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα και πουθενά αλλού στον κόσμο.
Ενόψει του θλιβερού προνομίου που κατέχει η χώρα μας, να είναι πρώτη σε αριθμό εγκληματικών οργανώσεων, είναι πιά επιτακτική ανάγκη να καταργηθεί η διάταξη του άρθρου 187 ΠΚ, δεδομένου ότι έχουμε φθάσει στο σημείο να χαρακτηρίζςεται ως εγκληματική οργάνωση οποιαδήποτε συνάθροιση 3 και πλέον ατόμων που συνδέονται με επαγγελματική, προσωπική, φιλική ακόμα και οικογενειακή σχέση. Εχουμε φθάσει στο σημείο να κινδυνεύει να κατηγορηθεί γιά ένταξη σε εγκληματική οργάνωση ακόμα και ο νεοπροσληφθείς υπάλληλος εταιρείας, της οποίας οι εκπρόσωποι κατηγορούνται ως διευθυντές εγκληματικής οργάνωσης, επειδή δεν εγνώριζε τις δραστηριότητές της και εκτέλεσε εργασίες αναγόμενες στον κύκλο των καθηκόντων του.
Νομίζω ότι θα πρέπει να περιορισθεί η δυνατότητα άρσεως του απορρήτου των τηλεφωνικών συνομιλιών μόνο σε περιπτώσεις προστασίας της εθνικής ασφαλείας. Εχουμε φθάσει πλέον στο σημείο να φοβάται ο πατέρας να μιλήσει με το παιδί του στο τηλέφωνο, επειδή είχε την ατυχία να είναι κατηγορούμενος εξαιτίας της παρακολούθησης των τηλεφωνικών συνομιλιών τους, χωρίς κανένα άλλο πραγματικό περιστατικό που να συνδέεται με τις συζητήσεις στο τηλέφωνο. Τελικά, η μοναδική περίπτωση που θα πρέπει να γίνεται χρήση των απομαγνητοφωνημένων τηλεφωνικών συνομιλιών είναι όταν αυτές επιβεβαιώνουν γεγονότα που έχουν συμβεί.Αντίθετα σήμερα, βλέπουμε όχι μόνο να κατασκευάζονται δικογραφίες αλλά και να καταδικάζονται άτομα απο δικαστήρια που κάνουν χρήση τέτοιων απομαγνητοφωνημένων συνομιλιών, που στηρίζονται σε σκέψεις, αστεϊσμούς, ακόμα και συζητήσεις καφενείου, χωρίς πραγματικό υπόβαθρο.
Σε θετική κατεύθυνση οι περισσότερες διατάξεις. Έχω μία επιφύλαξη για την τροποποίηση του άρθρου 127 παρ. 1 ΠΚ. Το άρθρο αυτό τροποποιήθηκε πρόσφατα (το 2010) και έχει λειτουργήσει θετικά μέχρι στιγμής, αφού προβλέπει τη δυνατότητα περιορισμού του (άνω των 15 ετών) ανηλίκου κατηγορουμένου σε ΕΚΚΝ, σε περιπτώσεις κακουργημάτων (αν είχαν τελεστεί από ενήλικα) που εμπεριέχουν στοιχεία βίας, στρεφόμενα κατά της ζωής και κατά της σωματικής ακεραιότητας ή τελούμενα κατ’επάγγελμα ή κατ’εξακολούθηση και εφόσον το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν είναι επαρκής η λήψη αναμορφωτικών ή θεραπευτικών μέτρων στη συγκεκριμένη περίπτωση με βάση την προσωπικότητα του ανηλίκου και τις ιδιαίτερες συνθήκες τέλεσης της πράξης. Υπήρχε δηλαδή ένα πλέγμα προϋποθέσεων που οδηγούσε σε περιορισμό ορισμένες μόνο περιπτώσεις (αρκετά σοβαρές), δίνοντας πάντα το περιθώριο στο Δικαστήριο να επιβάλει αναμορφωτικά μέτρα ακόμα και σε περιπτώσεις π.χ. ανθρωποκτονίας με πρόθεση. Με την προτεινόμενη μορφή του άρθρου 127 παρ. 1 ΠΚ φαίνεται σαν να καταργείται η δυνατότητα του Δικαστηρίου να επιλέξει την επιβολή αναμορφωτικών μέτρων σε περίπτωση που ο ανήλικος έχει τελέσει ανθρωποκτονία ή άλλο αδίκημα που προβλέπει ποινή ισόβιας κάθειρξης για τους ενήλικες(και ας είναι η εξέλιξη της προσωπικότητάς του θετική μετά την πράξη). Αντίθετα δεν υπάρχει καμία δυνατότητα περιορισμού σε ΕΚΚΝ σε περίπτωση π.χ. κατά συρροή βιασμών ή ληστειών κλπ, παρά μόνο δια μέσω της προτεινόμενης αλλαγής του άρθρου 124 π. 4, πρόβλεψη η οποία όμως δεν είναι επαρκής, αφού θα πρέπει πρώτα να οδηγηθεί ο κατηγορούμενος σε ίδρυμα αγωγής ανηλίκων (υπάρχει μόνο ένα στο Βόλο, μόνο για αγόρια το οποίο είναι ήδη υπερκορεσμένο)και να αποδράσει από αυτό ή να τελέσει νέο αντίστοιχο κακούργημα (αλήθεια αν ο βιασμός είχε τελεστεί στο ανωτέρω Ίδρυμα- υπήρξε τέτοια περίπτωση) πως θα οδηγηθεί πάλι εκεί ο κατηγορουμενος;- γιατί να μην μπορεί να οδηγηθεί σε ΕΚΚΝ απευθείας όπως με το προηγούμενο καθεστώς, εφόσον βέβαια το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν επαρκούν στην περίπτωση αυτή τα αναμορφωτικά ή θεραπευτικά μέτρα;)
Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε οι Πολίτες αισθάνονται ανυπεράσπιστοι στα χέρια των αδίστακτων κακοποιών. Η Αστυνομία κάνει τη δουλειά της (όσο μπορεί και της το επιτρέπουν οι συνθήκες) αλλά οι κακοποιοί δεν τιμωρούνται παραδειγματικά. Αντί να σωφρονίζονται γίνονται χειρότεροι, βγαίνουν σύντομα έξω, είναι ακόμη πιο επικίνδυνοι και με ισχυρά κυκλώματα. Τα ισόβια είναι μόνο στη λέξη. Όλο το σύστημα είναι χάλια, θέλει αναθεώρηση από την αρχή.
Παρακαλώ πολύ μια ερώτηση-τροφή για σκέψη: κάποιος ανήλικος 17 ετών επιδίδεται κατ’ επανάληψη σε πράξεις βιασμού ή ληστειών ή πώλησης ναρκωτικών ή ή ή ή …. (στο κενό συμπληρώστε ένα κακούργημα που δεν τιμωρείται με ισόβια) και παρά του ότι συλλαμβάνεται και νουθετείται, δεν μετανιώνει και συνεχίζει. Ποια λύση προβλέπει το νομοθέτημα; Εάν είναι παρέα 3-10 ατόμων; Διότι ένας ανήλικος 17 χρονών, δεν είναι παιδί αλλά έφηβος στα όρια της ενηλικίωσης.
ΣύνδεσμοςΟΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΑΙΤΗΜΑΤΑ που προτείνουμε,σε σχέση με το νέο νομοσχέδιο,είναι τα κάτωθι:ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ:1)Στο άρθρο 56 Π.Κ. να προστεθεί παράγραφος ως εξής:
«Η ρύθμιση του παρόντος εφαρμόζεται και στους καταδίκους που εκτίουν συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κ.Π.Δ. ή εκτίουν περισσότερες ποινές κατ’ άρθρο 105 παρ. 3 Π.Κ.,χωρίς να έχει γίνει καθορισμός συνολικής ποινής,εφόσον καμιά από τις συντρέχουσες ποινές δεν υπερβαίνει τα δέκα ετή κάθειρξη»2)Στο άρθρο 105 να προστεθούν τα εξής:α)Στην παράγραφο 2 να προστεθεί στο τέλος του α’ εδάφιου το εξής εδάφιο:
«…ή έχει υπαχθεί στις περιπτώσεις της παρ.7 του παρόντος και δεν απολύεται κατά τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ..Η εφαρμογή της παρ.6 του παρόντος αποκλείεται.»β)Να προστεθεί στο άρθρο 105 παρ.7 περίπτωση στ’ ως εξής:
«στ)για κρατούμενους που παραμένουν και νοσηλεύονται σε Θεραπευτικά καταστήματα ή Νοσοκομεία για όσο διαρκεί η νοσηλεία τους,εφόσον αυτό το ευεργέτημα δεν τους χορηγείται για άλλον λόγο.»γ)Κατάργηση ΟΛΗΣ της παρ.8.Δεν έχει λόγω ύπαρξης εφόσον μπήκε ο όρος «κάθε ήμερα κράτησης» αντί του όρου «κάθε μέρα παραμονής σε σωφρονιστικό κατάστημα» στην αρχή της παραγράφου 7 του άρθρου 105.Δεν χρήζει περαιτέρω διευκρίνησης με την παρ.8.Τα καλύπτει όλα.Θα μπορούσε ακόμη και να αντικατασταθεί με την παράγραφο 8 των μεταβατικών διατάξεων του νομοσχεδίου όπως προτείνουμε όμως παρακάτω στις μεταβατικές διατάξεις.9.Το άρθρο 110Α’ Π.Κ. τροποποιείται ως εξής:
«1. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται ανεξαρτήτως της συνδρομής των προϋποθέσεων των άρθρων 105,106 και 107,εφόσον ο κατάδικος νοσεί από σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και υποβάλλεται σε τακτική αιμοκάθαρση ή από ανθεκτική φυματίωση ή είναι τετραπληγικός ή από κακοήθη νεοπλάσματα ή έχει υποστεί μεταμόσχευση καρδιάς,ήπατος ή μυελού, καθώς και από γεροντική άνοια έχοντας υπερβεί το εβδομηκοστοπέμπτο έτος της ηλικίας του ή κίρρωση του ήπατος με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω.
2. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται χωρίς την συνδρομή των άρθρων 105 και 106 και στους καταδίκους οι οποίοι:α)εκτίουν ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης,έχουν αναπηρία με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω ή έχουν ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω εφόσον διακριβωθεί με τη διαδικασία της ειδικής πραγματογνωμοσύνης της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου ότι η παραμονή τους στο κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης τους και έχουν εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο το ένα πέμπτο της ποινής τους.Σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης η απόλυση χορηγείται μόνο εφόσον ο κρατούμενος έχει εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο δέκα έτη και διαθέτει ποσοστό αναπηρίας 80% ή παραπάνω.
3.Η διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 γίνεται μετά από αίτηση του καταδίκου από το αρμόδιο συμβούλιο πλημμελειοδικών. Ο εισαγγελέας διατάσσει, μετά την υποβολή της αίτησης, ειδική πραγματογνωμοσύνη για τη διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 και την πιστοποίηση του ποσοστού αναπηρίας, αν αυτό δεν έχει βεβαιωθεί από το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ). Την κατά τα άνω ειδική πραγματογνωμοσύνη ή την βεβαίωση από το ΚΕΠΑ υποβάλλει στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών μαζί με την πρότασή του. Η υπ’ αριθμόν 164484/18-12-2009 (ΦΕΚ Β΄52/25-01-2010) Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης εφαρμόζεται αναλόγως.
4.Η απόλυση υπό όρο κατά τις παραγράφους 1 και 2,σημειώνεται στο Ποινικό Μητρώο του καταδίκου,χορηγείται μόνο μια φορά και επεκτείνεται αυτοδικαίως σε όλες τις συντρέχουσες στην έκτιση ποινές,για τις οποίες μπορεί να καθοριστεί συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
5.Η καταδίκη κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας για πράξη που τελέστηκε πριν την έναρξη της έκτισης της ποινής,για την οποία χορηγήθηκε η απόλυση υπό όρο,δεν επιφέρει την ανάκληση της απόλυσης.
6.Στις περιπτώσεις της παραγράφου 2 του παρόντος δύναται να επιβληθεί ο όρος της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα.Ανάκληση απόλυσης για παραβίαση του όρου αυτού δεν χωρεί όταν αυτή προκλήθηκε για λόγους υγείας.Στις ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ (άρθρο 9 του νομοσχεδίου) να προστεθούν τα εξής:1)Η παράγραφος 8 αντικαθίσταται και συμπληρώνεται ως εξής:«Η διάταξη της παραγράφου 7 του άρθρου 105 Π.Κ. εφαρμόζεται αναδρομικά από την έναρξη ύπαρξης των λόγων χόρήγησης του ευργετικού υπολογισμού,δεν εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 46 παρ.3 του Ν.2776/1999 και ησύμπλήρωση ολόκληρου του χρόνου έκτισης της ποινής με τον μερικό ή ολικό συνυπολογισμό του άνω ευεργετήματος επιφέρει την πλήρη απότιση της.»2)Να προστεθεί παράγραφος 9 στις μεταβατικές διατάξεις ως εξής:«Στους καταδίκους που κατά το παρελθόν απολύθηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ. και η απόλυση έχει ανάκληθεί κατ’αρθρον 107 Π.Κ.,οι ανακλήσεις αυτές ανακαλούνται αυτοδικαίως και θεωρούνται ως μη γενόμενες.»
ΟΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΑΙΤΗΜΑΤΑ που προτείνουμε,σε σχέση με το νέο νομοσχέδιο,είναι τα κάτωθι:ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ:1)Στο άρθρο 56 Π.Κ. να προστεθεί παράγραφος ως εξής:
«Η ρύθμιση του παρόντος εφαρμόζεται και στους καταδίκους που εκτίουν συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κ.Π.Δ. ή εκτίουν περισσότερες ποινές κατ’ άρθρο 105 παρ. 3 Π.Κ.,χωρίς να έχει γίνει καθορισμός συνολικής ποινής,εφόσον καμιά από τις συντρέχουσες ποινές δεν υπερβαίνει τα δέκα ετή κάθειρξη»2)Στο άρθρο 105 να προστεθούν τα εξής:α)Στην παράγραφο 2 να προστεθεί στο τέλος του α’ εδάφιου το εξής εδάφιο:
«…ή έχει υπαχθεί στις περιπτώσεις της παρ.7 του παρόντος και δεν απολύεται κατά τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ..Η εφαρμογή της παρ.6 του παρόντος αποκλείεται.»β)Να προστεθεί στο άρθρο 105 παρ.7 περίπτωση στ’ ως εξής:
«στ)για κρατούμενους που παραμένουν και νοσηλεύονται σε Θεραπευτικά καταστήματα ή Νοσοκομεία για όσο διαρκεί η νοσηλεία τους,εφόσον αυτό το ευεργέτημα δεν τους χορηγείται για άλλον λόγο.»γ)Κατάργηση ΟΛΗΣ της παρ.8.Δεν έχει λόγω ύπαρξης εφόσον μπήκε ο όρος «κάθε ήμερα κράτησης» αντί του όρου «κάθε μέρα παραμονής σε σωφρονιστικό κατάστημα» στην αρχή της παραγράφου 7 του άρθρου 105.Δεν χρήζει περαιτέρω διευκρίνησης με την παρ.8.Τα καλύπτει όλα.Θα μπορούσε ακόμη και να αντικατασταθεί με την παράγραφο 8 των μεταβατικών διατάξεων του νομοσχεδίου όπως προτείνουμε όμως παρακάτω στις μεταβατικές διατάξεις.9.Το άρθρο 110Α’ Π.Κ. τροποποιείται ως εξής:
«1. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται ανεξαρτήτως της συνδρομής των προϋποθέσεων των άρθρων 105,106 και 107,εφόσον ο κατάδικος νοσεί από σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και υποβάλλεται σε τακτική αιμοκάθαρση ή από ανθεκτική φυματίωση ή είναι τετραπληγικός ή από κακοήθη νεοπλάσματα ή έχει υποστεί μεταμόσχευση καρδιάς,ήπατος ή μυελού, καθώς και από γεροντική άνοια έχοντας υπερβεί το εβδομηκοστοπέμπτο έτος της ηλικίας του ή κίρρωση του ήπατος με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω.
2. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται χωρίς την συνδρομή των άρθρων 105 και 106 και στους καταδίκους οι οποίοι:α)εκτίουν ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης,έχουν αναπηρία με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω ή έχουν ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω εφόσον διακριβωθεί με τη διαδικασία της ειδικής πραγματογνωμοσύνης της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου ότι η παραμονή τους στο κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης τους και έχουν εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο το ένα πέμπτο της ποινής τους.Σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης η απόλυση χορηγείται μόνο εφόσον ο κρατούμενος έχει εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο δέκα έτη και διαθέτει ποσοστό αναπηρίας 80% ή παραπάνω.
3.Η διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 γίνεται μετά από αίτηση του καταδίκου από το αρμόδιο συμβούλιο πλημμελειοδικών. Ο εισαγγελέας διατάσσει, μετά την υποβολή της αίτησης, ειδική πραγματογνωμοσύνη για τη διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 και την πιστοποίηση του ποσοστού αναπηρίας, αν αυτό δεν έχει βεβαιωθεί από το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ). Την κατά τα άνω ειδική πραγματογνωμοσύνη ή την βεβαίωση από το ΚΕΠΑ υποβάλλει στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών μαζί με την πρότασή του. Η υπ’ αριθμόν 164484/18-12-2009 (ΦΕΚ Β΄52/25-01-2010) Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης εφαρμόζεται αναλόγως.
4.Η απόλυση υπό όρο κατά τις παραγράφους 1 και 2,σημειώνεται στο Ποινικό Μητρώο του καταδίκου,χορηγείται μόνο μια φορά και επεκτείνεται αυτοδικαίως σε όλες τις συντρέχουσες στην έκτιση ποινές,για τις οποίες μπορεί να καθοριστεί συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
5.Η καταδίκη κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας για πράξη που τελέστηκε πριν την έναρξη της έκτισης της ποινής,για την οποία χορηγήθηκε η απόλυση υπό όρο,δεν επιφέρει την ανάκληση της απόλυσης.
6.Στις περιπτώσεις της παραγράφου 2 του παρόντος δύναται να επιβληθεί ο όρος της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα.Ανάκληση απόλυσης για παραβίαση του όρου αυτού δεν χωρεί όταν αυτή προκλήθηκε για λόγους υγείας.Στις ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ (άρθρο 9 του νομοσχεδίου) να προστεθούν τα εξής:1)Η παράγραφος 8 αντικαθίσταται και συμπληρώνεται ως εξής:«Η διάταξη της παραγράφου 7 του άρθρου 105 Π.Κ. εφαρμόζεται αναδρομικά από την έναρξη ύπαρξης των λόγων χόρήγησης του ευργετικού υπολογισμού,δεν εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 46 παρ.3 του Ν.2776/1999 και ησύμπλήρωση ολόκληρου του χρόνου έκτισης της ποινής με τον μερικό ή ολικό συνυπολογισμό του άνω ευεργετήματος επιφέρει την πλήρη απότιση της.»2)Να προστεθεί παράγραφος 9 στις μεταβατικές διατάξεις ως εξής:«Στους καταδίκους που κατά το παρελθόν απολύθηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ. και η απόλυση έχει ανάκληθεί κατ’αρθρον 107 Π.Κ.,οι ανακλήσεις αυτές ανακαλούνται αυτοδικαίως και θεωρούνται ως μη γενόμενες.»
Αρχικα θα ηθελα να αναφερθω στην λεξη «σωφρονισμος»..Αυτη η λεξη εχει χαθει εξαιτιας των τεραστιων ποινων που καταδικαζονται συμπολιτες μας για πραγματικα μικρες πραξεις..Εχουμε περισσοτερους ισοβιτες απ’οτι η Ε.Ε.στο συνολο της..Αυτο φυσικα δεν συμβαινει επειδη οι Ελληνες εχουν ταση προς την παρανομια..Οταν θες να σωφρονισεις εναν ανθρωπο δεν τον αποκοβεις απ’την κοινωνια 10 και 15 χρονια με αποτελεσμα να του προκληθει ιδρυματισμος και οταν αποφυλακιστει συντομα να ξαναμπει..Η Δημοκρατια δεν εκδικειται..
Οσον αφορα τις φυλακες τυπου Γ δηλαδη την φυλακη μες στην φυλακη ειναι κατι απαραδεκτο,εκδικητικο που μονο αρνητικα αποτελεσματα μπορει να επιφερει..
Επισης δεν γινεται να διαχωριζεις με νομους τους κρατουμενους..Ο 187 & 187Α ειναι δυο αδικοι κατα την αποψη μου νομοι που μπορουν να καταδικασουν εναν ανθρωπο σε πολυετη καθειρξη χωρις να χει διατελεσει οποιαδηποτε πραξη !
Η δικαιοσυνη δεν δικαζει την προθεση αλλα την πραξη με αποδιξεις..
Τελος οσον αφορα τις αποδιξεις αυτες δεν μπορει να προερχονται π.χ απο το dna που ενα μεγαλο κομματι απο το dna καποιου ανθρωπου μπορει να ταιριαζει με αλλους 1000…Εχει διαφορα με το αποτυπωμα που ναι μοναδικο και πραγματι αποτελει σοβαρο στοιχειο..
Ευχαριστω για το βημα που δινετε στον καθενα μας και μπορει να εκφρασει τις αποψεις του..
Επίσης θα μπορούσε να προστεθεί και η μη φυλάκιση σε εκείνους που έχουν καταδικαστεί στον πρώτο βαθμό έως 10 έτη καθείρξης για οικονομικά εφόσον έχουν ασκήσει έφεση.
Σχόλια και ερωτήματα σχετικά με το άρθρο 74ΠΚ
α) Στο τροποποιημένο παρόν άρθρο 74 παρ.1 ΠΚ έχει αφαιρεθεί η διάταξη που αφορά στην απέλαση αλλοδαπού ως παρεπόμενη ποινή από το Δικαστήριο, στην περίπτωση που αυτός καταδικαστεί για πλημμέλημα δηλ. σε ποινή φυλάκισης. Πώς δικαιολογείται το γεγονός αλλοδαποί που έχουν καταδικαστεί για σοβαρά πλημμελήματα, δηλ. για αυτά που επισύρουν ποινή φυλάκισης άνω των τριών (3) ετών ή πλημμελήματα όπως η βαριά σωματική βλάβη (ΠΚ 310), η αρπαγή ανηλίκων (ΠΚ 324 παρ.1), η προσβολή γεννετήσιας αξιοπρέπειας (ΠΚ 337), η κατάχρηση ανηλίκων σε ασέλγεια (ΠΚ 342), η πορνογραφία ανηλίκων (ΠΚ 348Α) και διάφορα άλλα σχετικά, τα οποία έχουν ιδιαίτερη ηθική απαξία, να μην μπαίνουν καν στη διαδικασία πιθανής απέλασης; Νομίζω ότι είναι σκόπιμο να αναμορφωθεί η προτεινόμενη διάταξη και να προστεθούν στα εγκληματα που μπορούν να επισύρουν απέλαση και τα πλημμελήματα που επισύρουν ποινή φυλάκισης άνω των τριών (3) ετών καθώς και αυτά που έχουν τόσο για το νομκό πολιτισμό μας όσο και για το κοινό περί δικαίου αίσθημα ιδιαίτερη ηθική απαξία όπως τα προπεργραφόμενα.
β) Στην ίδια διάταξη (ΠΚ 74 παρ.1) τίσημαίνει ότι λαμβάνεται υπ΄όψιν «ο βαθμός υπαιτιότητας» του αλλοδαπού; Όταν καποιος έχει καταδικαστεί για κακούργημα έχει συγκεκριμένο βαθμό υπαιτιότητας.Νομίζω ότι ο όρος αυτός πρέπει να απαλειφθεί ως μη ορθός.
γ) ποιά η σκοπιμότητα θεσης ανώτατου χρονικού ορίου (έως 10 έτη) της απέλασης που προβλέπεται στο τροποποιημένο άρθρο 74 παρ.3; Στις περιπτώσεις κατά τις οποίες επιβάλλεται απέλαση σε καταδικασθέντα αλλοδαπό, ο οποίος δεν βρίσκεται με νόμιμο τρόπο στη χώρα, η συγκεκριμένη διάταξη που προτείνεται παρουσιάζεται ωσάν το Δικαστήριο να του λέει ότι μετά από δέκα π.χ. χρόνια μπορεί να προσπαθήσει να εισέλθει εκ νέου χωρίς νόμιμο τρόπο στην χώρα. Η νομοπαρασκευαστική επιτροπή έλαβε υπ΄όψιν της τις αντίστοιχες προς το θέμα αυτό διατάξεις των υπολοίπων Κρατών-Μελών της Ε.Ε.;
ΣύνδεσμοςΟΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΑΙΤΗΜΑΤΑ που προτείνουμε,σε σχέση με το νέο νομοσχέδιο,είναι τα κάτωθι:ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ:1)Στο άρθρο 56 Π.Κ. να προστεθεί παράγραφος ως εξής:
«Η ρύθμιση του παρόντος εφαρμόζεται και στους καταδίκους που εκτίουν συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κ.Π.Δ. ή εκτίουν περισσότερες ποινές κατ’ άρθρο 105 παρ. 3 Π.Κ.,χωρίς να έχει γίνει καθορισμός συνολικής ποινής,εφόσον καμιά από τις συντρέχουσες ποινές δεν υπερβαίνει τα δέκα ετή κάθειρξη»2)Στο άρθρο 105 να προστεθούν τα εξής:α)Στην παράγραφο 2 να προστεθεί στο τέλος του α’ εδάφιου το εξής εδάφιο:
«…ή έχει υπαχθεί στις περιπτώσεις της παρ.7 του παρόντος και δεν απολύεται κατά τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ..Η εφαρμογή της παρ.6 του παρόντος αποκλείεται.»β)Να προστεθεί στο άρθρο 105 παρ.7 περίπτωση στ’ ως εξής:
«στ)για κρατούμενους που παραμένουν και νοσηλεύονται σε Θεραπευτικά καταστήματα ή Νοσοκομεία για όσο διαρκεί η νοσηλεία τους,εφόσον αυτό το ευεργέτημα δεν τους χορηγείται για άλλον λόγο.»γ)Κατάργηση ΟΛΗΣ της παρ.8.Δεν έχει λόγω ύπαρξης εφόσον μπήκε ο όρος «κάθε ήμερα κράτησης» αντί του όρου «κάθε μέρα παραμονής σε σωφρονιστικό κατάστημα» στην αρχή της παραγράφου 7 του άρθρου 105.Δεν χρήζει περαιτέρω διευκρίνησης με την παρ.8.Τα καλύπτει όλα.Θα μπορούσε ακόμη και να αντικατασταθεί με την παράγραφο 8 των μεταβατικών διατάξεων του νομοσχεδίου όπως προτείνουμε όμως παρακάτω στις μεταβατικές διατάξεις.9.Το άρθρο 110Α’ Π.Κ. τροποποιείται ως εξής:
«1. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται ανεξαρτήτως της συνδρομής των προϋποθέσεων των άρθρων 105,106 και 107,εφόσον ο κατάδικος νοσεί από σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και υποβάλλεται σε τακτική αιμοκάθαρση ή από ανθεκτική φυματίωση ή είναι τετραπληγικός ή από κακοήθη νεοπλάσματα ή έχει υποστεί μεταμόσχευση καρδιάς,ήπατος ή μυελού, καθώς και από γεροντική άνοια έχοντας υπερβεί το εβδομηκοστοπέμπτο έτος της ηλικίας του ή κίρρωση του ήπατος με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω.
2. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται χωρίς την συνδρομή των άρθρων 105 και 106 και στους καταδίκους οι οποίοι:α)εκτίουν ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης,έχουν αναπηρία με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω ή έχουν ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω εφόσον διακριβωθεί με τη διαδικασία της ειδικής πραγματογνωμοσύνης της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου ότι η παραμονή τους στο κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης τους και έχουν εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο το ένα πέμπτο της ποινής τους.Σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης η απόλυση χορηγείται μόνο εφόσον ο κρατούμενος έχει εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο δέκα έτη και διαθέτει ποσοστό αναπηρίας 80% ή παραπάνω.
3.Η διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 γίνεται μετά από αίτηση του καταδίκου από το αρμόδιο συμβούλιο πλημμελειοδικών. Ο εισαγγελέας διατάσσει, μετά την υποβολή της αίτησης, ειδική πραγματογνωμοσύνη για τη διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 και την πιστοποίηση του ποσοστού αναπηρίας, αν αυτό δεν έχει βεβαιωθεί από το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ). Την κατά τα άνω ειδική πραγματογνωμοσύνη ή την βεβαίωση από το ΚΕΠΑ υποβάλλει στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών μαζί με την πρότασή του. Η υπ’ αριθμόν 164484/18-12-2009 (ΦΕΚ Β΄52/25-01-2010) Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης εφαρμόζεται αναλόγως.
4.Η απόλυση υπό όρο κατά τις παραγράφους 1 και 2,σημειώνεται στο Ποινικό Μητρώο του καταδίκου,χορηγείται μόνο μια φορά και επεκτείνεται αυτοδικαίως σε όλες τις συντρέχουσες στην έκτιση ποινές,για τις οποίες μπορεί να καθοριστεί συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
5.Η καταδίκη κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας για πράξη που τελέστηκε πριν την έναρξη της έκτισης της ποινής,για την οποία χορηγήθηκε η απόλυση υπό όρο,δεν επιφέρει την ανάκληση της απόλυσης.
6.Στις περιπτώσεις της παραγράφου 2 του παρόντος δύναται να επιβληθεί ο όρος της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα.Ανάκληση απόλυσης για παραβίαση του όρου αυτού δεν χωρεί όταν αυτή προκλήθηκε για λόγους υγείας.Στις ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ (άρθρο 9 του νομοσχεδίου) να προστεθούν τα εξής:1)Η παράγραφος 8 αντικαθίσταται και συμπληρώνεται ως εξής:«Η διάταξη της παραγράφου 7 του άρθρου 105 Π.Κ. εφαρμόζεται αναδρομικά από την έναρξη ύπαρξης των λόγων χόρήγησης του ευργετικού υπολογισμού,δεν εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 46 παρ.3 του Ν.2776/1999 και ησύμπλήρωση ολόκληρου του χρόνου έκτισης της ποινής με τον μερικό ή ολικό συνυπολογισμό του άνω ευεργετήματος επιφέρει την πλήρη απότιση της.»2)Να προστεθεί παράγραφος 9 στις μεταβατικές διατάξεις ως εξής:«Στους καταδίκους που κατά το παρελθόν απολύθηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ. και η απόλυση έχει ανάκληθεί κατ’αρθρον 107 Π.Κ.,οι ανακλήσεις αυτές ανακαλούνται αυτοδικαίως και θεωρούνται ως μη γενόμενες.»
Είναι δίκαιο να αναθεωρήσετε τον αναχρονιστικό Νόμο 1608/1950 (άρθρο 333) της μεταπολεμικής περιόδου. Δεν είναι δυνατόν τα οικονομικά εγκλήματα να τιμωρούνται πιο βαριά από τα εγκλήματα κατά ζωής. Το αντίθετο πρέπει να ισχύει.
Κύριε Υπουργέ
η διάταξη περί προστασία μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος πρέπει να επεκταθεί και να χορηγείται από τον εισαγγελέα εγκλημάφων διαφθοράς του εφετείου από τον εισαγγελέα Αρείου Πάγου και από τον αρμόδιο υπουργό. Δεν χορηγείται η προστσία μάδτυρα και όλοι οι απατεώνες αλωνίζουν Πώς να το πούμε όπως σε κάθε επάγγελμα υπάρχουν ανίκανοι υπάδχουν και συην δικαιοσύνη. Αν ένας πολίτης πάει να καταγγείλει διαφθορά θα βρει τον μπελά του
Κυριε υπουργέ
η δικαιοσύνη δεν δουλεύει. … ας αντικατασταθούν από ενόρκους και οι εισαγγελείς και οι δικαστσα σε θσματα διαφθοράς. .. γελάει ο κόσμος… τα παραδικαστικά συνσχίζουν να υπάρχουν με συνεργάτες των πρκηγουμένων… έλεος βοά η κοινωνία..
ΣύνδεσμοςΟΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΑΙΤΗΜΑΤΑ που προτείνουμε,σε σχέση με το νέο νομοσχέδιο,είναι τα κάτωθι:ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ:1)Στο άρθρο 56 Π.Κ. να προστεθεί παράγραφος ως εξής:
«Η ρύθμιση του παρόντος εφαρμόζεται και στους καταδίκους που εκτίουν συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κ.Π.Δ. ή εκτίουν περισσότερες ποινές κατ’ άρθρο 105 παρ. 3 Π.Κ.,χωρίς να έχει γίνει καθορισμός συνολικής ποινής,εφόσον καμιά από τις συντρέχουσες ποινές δεν υπερβαίνει τα δέκα ετή κάθειρξη»2)Στο άρθρο 105 να προστεθούν τα εξής:α)Στην παράγραφο 2 να προστεθεί στο τέλος του α’ εδάφιου το εξής εδάφιο:
«…ή έχει υπαχθεί στις περιπτώσεις της παρ.7 του παρόντος και δεν απολύεται κατά τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ..Η εφαρμογή της παρ.6 του παρόντος αποκλείεται.»β)Να προστεθεί στο άρθρο 105 παρ.7 περίπτωση στ’ ως εξής:
«στ)για κρατούμενους που παραμένουν και νοσηλεύονται σε Θεραπευτικά καταστήματα ή Νοσοκομεία για όσο διαρκεί η νοσηλεία τους,εφόσον αυτό το ευεργέτημα δεν τους χορηγείται για άλλον λόγο.»γ)Κατάργηση ΟΛΗΣ της παρ.8.Δεν έχει λόγω ύπαρξης εφόσον μπήκε ο όρος «κάθε ήμερα κράτησης» αντί του όρου «κάθε μέρα παραμονής σε σωφρονιστικό κατάστημα» στην αρχή της παραγράφου 7 του άρθρου 105.Δεν χρήζει περαιτέρω διευκρίνησης με την παρ.8.Τα καλύπτει όλα.Θα μπορούσε ακόμη και να αντικατασταθεί με την παράγραφο 8 των μεταβατικών διατάξεων του νομοσχεδίου όπως προτείνουμε όμως παρακάτω στις μεταβατικές διατάξεις.9.Το άρθρο 110Α’ Π.Κ. τροποποιείται ως εξής:
«1. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται ανεξαρτήτως της συνδρομής των προϋποθέσεων των άρθρων 105,106 και 107,εφόσον ο κατάδικος νοσεί από σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και υποβάλλεται σε τακτική αιμοκάθαρση ή από ανθεκτική φυματίωση ή είναι τετραπληγικός ή από κακοήθη νεοπλάσματα ή έχει υποστεί μεταμόσχευση καρδιάς,ήπατος ή μυελού, καθώς και από γεροντική άνοια έχοντας υπερβεί το εβδομηκοστοπέμπτο έτος της ηλικίας του ή κίρρωση του ήπατος με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω.
2. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται χωρίς την συνδρομή των άρθρων 105 και 106 και στους καταδίκους οι οποίοι:α)εκτίουν ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης,έχουν αναπηρία με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω ή έχουν ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω εφόσον διακριβωθεί με τη διαδικασία της ειδικής πραγματογνωμοσύνης της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου ότι η παραμονή τους στο κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης τους και έχουν εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο το ένα πέμπτο της ποινής τους.Σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης η απόλυση χορηγείται μόνο εφόσον ο κρατούμενος έχει εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο δέκα έτη και διαθέτει ποσοστό αναπηρίας 80% ή παραπάνω.
3.Η διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 γίνεται μετά από αίτηση του καταδίκου από το αρμόδιο συμβούλιο πλημμελειοδικών. Ο εισαγγελέας διατάσσει, μετά την υποβολή της αίτησης, ειδική πραγματογνωμοσύνη για τη διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 και την πιστοποίηση του ποσοστού αναπηρίας, αν αυτό δεν έχει βεβαιωθεί από το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ). Την κατά τα άνω ειδική πραγματογνωμοσύνη ή την βεβαίωση από το ΚΕΠΑ υποβάλλει στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών μαζί με την πρότασή του. Η υπ’ αριθμόν 164484/18-12-2009 (ΦΕΚ Β΄52/25-01-2010) Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης εφαρμόζεται αναλόγως.
4.Η απόλυση υπό όρο κατά τις παραγράφους 1 και 2,σημειώνεται στο Ποινικό Μητρώο του καταδίκου,χορηγείται μόνο μια φορά και επεκτείνεται αυτοδικαίως σε όλες τις συντρέχουσες στην έκτιση ποινές,για τις οποίες μπορεί να καθοριστεί συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
5.Η καταδίκη κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας για πράξη που τελέστηκε πριν την έναρξη της έκτισης της ποινής,για την οποία χορηγήθηκε η απόλυση υπό όρο,δεν επιφέρει την ανάκληση της απόλυσης.
6.Στις περιπτώσεις της παραγράφου 2 του παρόντος δύναται να επιβληθεί ο όρος της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα.Ανάκληση απόλυσης για παραβίαση του όρου αυτού δεν χωρεί όταν αυτή προκλήθηκε για λόγους υγείας.Στις ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ (άρθρο 9 του νομοσχεδίου) να προστεθούν τα εξής:1)Η παράγραφος 8 αντικαθίσταται και συμπληρώνεται ως εξής:«Η διάταξη της παραγράφου 7 του άρθρου 105 Π.Κ. εφαρμόζεται αναδρομικά από την έναρξη ύπαρξης των λόγων χόρήγησης του ευργετικού υπολογισμού,δεν εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 46 παρ.3 του Ν.2776/1999 και ησύμπλήρωση ολόκληρου του χρόνου έκτισης της ποινής με τον μερικό ή ολικό συνυπολογισμό του άνω ευεργετήματος επιφέρει την πλήρη απότιση της.»2)Να προστεθεί παράγραφος 9 στις μεταβατικές διατάξεις ως εξής:«Στους καταδίκους που κατά το παρελθόν απολύθηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ. και η απόλυση έχει ανάκληθεί κατ’αρθρον 107 Π.Κ.,οι ανακλήσεις αυτές ανακαλούνται αυτοδικαίως και θεωρούνται ως μη γενόμενες.»
ΣύνδεσμοςΟΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΑΙΤΗΜΑΤΑ που προτείνουμε,σε σχέση με το νέο νομοσχέδιο,είναι τα κάτωθι:ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ:1)Στο άρθρο 56 Π.Κ. να προστεθεί παράγραφος ως εξής:
«Η ρύθμιση του παρόντος εφαρμόζεται και στους καταδίκους που εκτίουν συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κ.Π.Δ. ή εκτίουν περισσότερες ποινές κατ’ άρθρο 105 παρ. 3 Π.Κ.,χωρίς να έχει γίνει καθορισμός συνολικής ποινής,εφόσον καμιά από τις συντρέχουσες ποινές δεν υπερβαίνει τα δέκα ετή κάθειρξη»2)Στο άρθρο 105 να προστεθούν τα εξής:α)Στην παράγραφο 2 να προστεθεί στο τέλος του α’ εδάφιου το εξής εδάφιο:
«…ή έχει υπαχθεί στις περιπτώσεις της παρ.7 του παρόντος και δεν απολύεται κατά τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ..Η εφαρμογή της παρ.6 του παρόντος αποκλείεται.»β)Να προστεθεί στο άρθρο 105 παρ.7 περίπτωση στ’ ως εξής:
«στ)για κρατούμενους που παραμένουν και νοσηλεύονται σε Θεραπευτικά καταστήματα ή Νοσοκομεία για όσο διαρκεί η νοσηλεία τους,εφόσον αυτό το ευεργέτημα δεν τους χορηγείται για άλλον λόγο.»γ)Κατάργηση ΟΛΗΣ της παρ.8.Δεν έχει λόγω ύπαρξης εφόσον μπήκε ο όρος «κάθε ήμερα κράτησης» αντί του όρου «κάθε μέρα παραμονής σε σωφρονιστικό κατάστημα» στην αρχή της παραγράφου 7 του άρθρου 105.Δεν χρήζει περαιτέρω διευκρίνησης με την παρ.8.Τα καλύπτει όλα.Θα μπορούσε ακόμη και να αντικατασταθεί με την παράγραφο 8 των μεταβατικών διατάξεων του νομοσχεδίου όπως προτείνουμε όμως παρακάτω στις μεταβατικές διατάξεις.9.Το άρθρο 110Α’ Π.Κ. τροποποιείται ως εξής:
«1. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται ανεξαρτήτως της συνδρομής των προϋποθέσεων των άρθρων 105,106 και 107,εφόσον ο κατάδικος νοσεί από σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και υποβάλλεται σε τακτική αιμοκάθαρση ή από ανθεκτική φυματίωση ή είναι τετραπληγικός ή από κακοήθη νεοπλάσματα ή έχει υποστεί μεταμόσχευση καρδιάς,ήπατος ή μυελού, καθώς και από γεροντική άνοια έχοντας υπερβεί το εβδομηκοστοπέμπτο έτος της ηλικίας του ή κίρρωση του ήπατος με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω.
2. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται χωρίς την συνδρομή των άρθρων 105 και 106 και στους καταδίκους οι οποίοι:α)εκτίουν ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης,έχουν αναπηρία με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω ή έχουν ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω εφόσον διακριβωθεί με τη διαδικασία της ειδικής πραγματογνωμοσύνης της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου ότι η παραμονή τους στο κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης τους και έχουν εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο το ένα πέμπτο της ποινής τους.Σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης η απόλυση χορηγείται μόνο εφόσον ο κρατούμενος έχει εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο δέκα έτη και διαθέτει ποσοστό αναπηρίας 80% ή παραπάνω.
3.Η διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 γίνεται μετά από αίτηση του καταδίκου από το αρμόδιο συμβούλιο πλημμελειοδικών. Ο εισαγγελέας διατάσσει, μετά την υποβολή της αίτησης, ειδική πραγματογνωμοσύνη για τη διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 και την πιστοποίηση του ποσοστού αναπηρίας, αν αυτό δεν έχει βεβαιωθεί από το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ). Την κατά τα άνω ειδική πραγματογνωμοσύνη ή την βεβαίωση από το ΚΕΠΑ υποβάλλει στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών μαζί με την πρότασή του. Η υπ’ αριθμόν 164484/18-12-2009 (ΦΕΚ Β΄52/25-01-2010) Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης εφαρμόζεται αναλόγως.
4.Η απόλυση υπό όρο κατά τις παραγράφους 1 και 2,σημειώνεται στο Ποινικό Μητρώο του καταδίκου,χορηγείται μόνο μια φορά και επεκτείνεται αυτοδικαίως σε όλες τις συντρέχουσες στην έκτιση ποινές,για τις οποίες μπορεί να καθοριστεί συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
5.Η καταδίκη κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας για πράξη που τελέστηκε πριν την έναρξη της έκτισης της ποινής,για την οποία χορηγήθηκε η απόλυση υπό όρο,δεν επιφέρει την ανάκληση της απόλυσης.
6.Στις περιπτώσεις της παραγράφου 2 του παρόντος δύναται να επιβληθεί ο όρος της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα.Ανάκληση απόλυσης για παραβίαση του όρου αυτού δεν χωρεί όταν αυτή προκλήθηκε για λόγους υγείας.Στις ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ (άρθρο 9 του νομοσχεδίου) να προστεθούν τα εξής:1)Η παράγραφος 8 αντικαθίσταται και συμπληρώνεται ως εξής:«Η διάταξη της παραγράφου 7 του άρθρου 105 Π.Κ. εφαρμόζεται αναδρομικά από την έναρξη ύπαρξης των λόγων χόρήγησης του ευργετικού υπολογισμού,δεν εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 46 παρ.3 του Ν.2776/1999 και ησύμπλήρωση ολόκληρου του χρόνου έκτισης της ποινής με τον μερικό ή ολικό συνυπολογισμό του άνω ευεργετήματος επιφέρει την πλήρη απότιση της.»2)Να προστεθεί παράγραφος 9 στις μεταβατικές διατάξεις ως εξής:«Στους καταδίκους που κατά το παρελθόν απολύθηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ. και η απόλυση έχει ανάκληθεί κατ’αρθρον 107 Π.Κ.,οι ανακλήσεις αυτές ανακαλούνται αυτοδικαίως και θεωρούνται ως μη γενόμενες.»
Επίσης κινείται σε καλή κατεύθυνση το άρθρο αυτό, αφού ευεργετεί υπερήλικες, ανήλικες και άτομα περιορισμένης κινητικότητας
περιέχει ευεργετικές διατάξεις για ευπαθείς ομάδες, όπως οι υπερήλικες και τα άτομα περιορισμένης κινητικότητας. Επίσης είναι θετικό το γεγονός του μη καταλογισμού εγκλήματος σε παιδιά έως 17 ετών (οπότε σε αυτή την περίπτωση την ευθύνη την έχουν οι γονείς και κηδεμόνες)
1)Για το 110Α Π.Κ.:
α)Κατάργηση,για τις περιπτώσεις που υπάγονται στη ρύθμιση του άρθρου 110Α,της προσθήκης ορίων έκτισης ποινής,επιβολής περιοριστικού όρου και δυνατότητας ανάκλησης.Επαναφορά της εφ’άπαξ χορήγησης.
Προκειται για μια διάταξη ανθρωπιστικού χαρακτήρα που χορηγεί απόλυση υπό όρο,σε βαριά πάσχοντες,χωρίς περιορισμούς και χορηγείται μόνο μια φορά.Η απολύση υπό όρο κατ’ άρθρο 110Α’ χορηγείται αποκλειστικά καί μόνο υπό τον όρο ΤΗΣ ΑΡΣΗΣ(άρθρο 108).
Στο επίμαχο άρθρο ο νομοθέτης έχει κάνει αυτή την πρόβλεψη να μην συντρέχουν δηλαδή οι άλλες προυποθέσεις των άρθρων 105(όρια ποινής) και 106(επιβολή περιοριστικών όρων)για να δώσει μια και μοναδική ευκαιρία στον κατάδικο(γι αυτό έλεγε ότι χορηγείται άπαξ και σημειώνεται στο Ποινικό μητρώο του),ο οποίος νοσεί από σοβαρές ασθένειες,να αντιμετωπίσει την ασθένεια του εκτός φυλακής ή να μην πεθάνει σε μέσα αυτήν.Με το νέο όμως νόμο αν υποτεθεί ότι κάποιος νοσεί απο μια ασθένεια όπως η νεφρική ανεπάρκεια θα πρέπει να εκτίσει το ένα πέμπτο(σε περίπτωση 15 ετών ποινής δηλαδή 3 ολόκληρα χρόνια)
Αντικατάσταση της παραγράφου 2 του 110Α’ ως εξής:
********************************************************
Για την χορήγηση της απόλυσης υπό όρο αποφαίνεται το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών του τόπου έκτισης της ποινής μετά από την αίτηση του καταδίκου.
Ο Εισαγγελέας υποχρεούται αμέσως μετά την υποβολή της αίτησης να διατάξει ειδική πραγματογνωμοσύνη για την διακρίβωση της συνδρομής των προϋποθέσεων της παραγράφου 1 του παρόντος και την πιστοποίηση του ποσοστού αναπηρίας αν αυτό δεν έχει βεβαιωθεί από το Κ.Ε.Π.Α.Την κατά τα άνω ειδική πραγματογνωμοσύνη ή την βεβαίωση από το Κ.Ε.Π.Α. υποβάλλει στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών μαζί με την πρόταση του.Η υπ’αριθμόν 164484/18-12-2009 κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης και Υγείας,Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων εφαρμόζεται αναλόγως.
Αυτό γιατί απο την απλή ανάγνωση στο σχέδιο νόμου προκύπτει ότι ειδική πραγματογνωμοσύνη αφορά μόνον αυτούς που χρειάζονται την πιστοποίηση ποσοστού αναπηρίας καί κανενός άλλου.Επίσης θα χρειαστεί εκ νέου έκδοση κοινής Υπουργικής Απόφασης έτσι όπως είναι τώρα διαμορφωμένο.
Η προηγούμενη έκανε ένα χρόνο να εκδοθεί.Να προστεθούν στην παρ.7 του άρθρου 107 Π.Κ. τα εξής:
**********************************************************************
α)Να αντικατασταθεί στην αρχή της παραγράφου ο όρος «….κάθε ημέρα παραμονής σε σωφρονιστικό κατάστημα κράτησης….» με τον όρο «Κάθε ημέρα ΚΡΑΤΗΣΗΣ….. Ετσι δεν αδικούνται και όσοι κρατούνται μακροχρόνια σε Αστυνομικά τμήματα,Τμήματα Μεταγωγών κ.λ.π.
β)Να προστεθεί περίπτωση στ’ ως εξής:για κρατούμενους που παραμένουν και νοσηλεύονται σε Θεραπευτικά καταστήματα ή Νοσοκομεία για όσο διαρκεί η νοσηλεία τους,εφόσον αυτό το ευεργέτημα δεν τους χορηγείται για άλλον λόγο.
Αυτό διασφαλίζει π.χ. κάποιον ο οποίος νοσηλεύεται μακροχρόνια στο Νοσοκομείο για οποιαδήποτε αιτία.Αυτούς δηλ.που έχουν ποσοστά αναπηρίας από 67% και κάτω ή και 50% και κάτω εφόσον δέν είναι επαχθής η κράτηση τους αλλά επιβάλλεται νοσηλεία για έναν χρόνο ας πούμε.
Οπως ένας κινητικά ανάπηρος που απαιτείται να διαβιεί σε συνθήκες για ΑΜΕΑ που εντός φυλακής υπάρχουν μόνο στα θεραπευτικά καταστήματα ή Νοσοκομεία.
γ)Να προστεθεί εδάφιο ως εξής:
Ο ευεργετικός υπολογισμός των ημερών κράτησης ισχύει και χορηγείται ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ από την οποτεδήποτε έναρξη και ύπαρξη τον λόγων και προϋποθέσεων που ορίζονται εδώ.
Αναδρομική εφαρμογή για όλους όσους υπάγονται στις περιπτώσεις του ευργετικού υπολογισμού για να συμπεριληφθούν αυτοί που νοσηλεύονται για ασθένειες που αναφέραμε στην προηγούμενη αυτοί με κινητικά ΑΜΕΑ και αυτοί που θα έχουν τώρα για πρώτη φορά το δικαίωμα ευργετικού υπολογισμού για πρώτη φορά αλλά πληρούσαν τις προυποθέσεις από παλιότερα.
3)Αυτοί που δεν υπάγονται στο άρθρο 110Α αλλά υπάγονται στο άρθρο 105 παρ.7 να εκτίουν την ποινή τους με δυο πέμπτα καθ’οιονδήποτε τρόπο
Ετσι εξασφαλίζεται μια δίκαιη αντιμετώπιση ανάλογη με τους υγιείς κρατούμενους,που προωθείται με το παρόν νομοσχέδιο,με διαβαθμίσεις δύο επιπέδων,τους βαριά πάσχοντες του 110Α,αλλα,και αυτούς που είναι ασθενείς και δεν υπάγονται σε αυτό,και πρέπει να τους δωθεί η ευκαιρία να εκτίσουν την ποινή τους λίγο γρηγορότερα από τους υπολοίπους υγιείς
ΟΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΑΙΤΗΜΑΤΑ που προτείνουμε,σε σχέση με το νέο νομοσχέδιο,είναι τα κάτωθι:
ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ:
1)Στο άρθρο 56 Π.Κ. να προστεθεί παράγραφος ως εξής:
«Η ρύθμιση του παρόντος εφαρμόζεται και στους καταδίκους που εκτίουν συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κ.Π.Δ. ή εκτίουν περισσότερες ποινές κατ’ άρθρο 105 παρ. 3 Π.Κ.,χωρίς να έχει γίνει καθορισμός συνολικής ποινής,εφόσον καμιά από τις συντρέχουσες ποινές δεν υπερβαίνει τα δέκα ετή κάθειρξη»
2)Στο άρθρο 105 να προστεθούν τα εξής:
α)Στην παράγραφο 2 να προστεθεί στο τέλος του α’ εδάφιου το εξής εδάφιο:
«…ή έχει υπαχθεί στις περιπτώσεις της παρ.7 του παρόντος και δεν απολύεται κατά τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ..Η εφαρμογή της παρ.6 του παρόντος αποκλείεται.»
β)Να προστεθεί στο άρθρο 105 παρ.7 περίπτωση στ’ ως εξής:
«στ)για κρατούμενους που παραμένουν και νοσηλεύονται σε Θεραπευτικά καταστήματα ή Νοσοκομεία για όσο διαρκεί η νοσηλεία τους,εφόσον αυτό το ευεργέτημα δεν τους χορηγείται για άλλον λόγο.»
γ)Κατάργηση ΟΛΗΣ της παρ.8.Δεν έχει λόγω ύπαρξης εφόσον μπήκε ο όρος «κάθε ήμερα κράτησης» αντί του όρου «κάθε μέρα παραμονής σε σωφρονιστικό κατάστημα» στην αρχή της παραγράφου 7 του άρθρου 105.Δεν χρήζει περαιτέρω διευκρίνησης με την παρ.8.Τα καλύπτει όλα.Θα μπορούσε ακόμη και να αντικατασταθεί με την παράγραφο 8 των μεταβατικών διατάξεων του νομοσχεδίου όπως προτείνουμε όμως παρακάτω στις μεταβατικές διατάξεις.
9.Το άρθρο 110Α’ Π.Κ. τροποποιείται ως εξής:
«1. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται ανεξαρτήτως της συνδρομής των προϋποθέσεων των άρθρων 105,106 και 107,εφόσον ο κατάδικος νοσεί από σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και υποβάλλεται σε τακτική αιμοκάθαρση ή από ανθεκτική φυματίωση ή είναι τετραπληγικός ή από κακοήθη νεοπλάσματα ή έχει υποστεί μεταμόσχευση καρδιάς,ήπατος ή μυελού, καθώς και από γεροντική άνοια έχοντας υπερβεί το εβδομηκοστοπέμπτο έτος της ηλικίας του ή κίρρωση του ήπατος με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω.
2. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται χωρίς την συνδρομή των άρθρων 105 και 106 και στους καταδίκους οι οποίοι:α)εκτίουν ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης,έχουν αναπηρία με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω ή έχουν ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω εφόσον διακριβωθεί με τη διαδικασία της ειδικής πραγματογνωμοσύνης της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου ότι η παραμονή τους στο κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης τους και έχουν εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο το ένα πέμπτο της ποινής τους.Σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης η απόλυση χορηγείται μόνο εφόσον ο κρατούμενος έχει εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο δέκα έτη και διαθέτει ποσοστό αναπηρίας 80% ή παραπάνω.
3.Η διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 γίνεται μετά από αίτηση του καταδίκου από το αρμόδιο συμβούλιο πλημμελειοδικών. Ο εισαγγελέας διατάσσει, μετά την υποβολή της αίτησης, ειδική πραγματογνωμοσύνη για τη διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 και την πιστοποίηση του ποσοστού αναπηρίας, αν αυτό δεν έχει βεβαιωθεί από το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ). Την κατά τα άνω ειδική πραγματογνωμοσύνη ή την βεβαίωση από το ΚΕΠΑ υποβάλλει στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών μαζί με την πρότασή του. Η υπ’ αριθμόν 164484/18-12-2009 (ΦΕΚ Β΄52/25-01-2010) Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης εφαρμόζεται αναλόγως.
4.Η απόλυση υπό όρο κατά τις παραγράφους 1 και 2,σημειώνεται στο Ποινικό Μητρώο του καταδίκου,χορηγείται μόνο μια φορά και επεκτείνεται αυτοδικαίως σε όλες τις συντρέχουσες στην έκτιση ποινές,για τις οποίες μπορεί να καθοριστεί συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
5.Η καταδίκη κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας για πράξη που τελέστηκε πριν την έναρξη της έκτισης της ποινής,για την οποία χορηγήθηκε η απόλυση υπό όρο,δεν επιφέρει την ανάκληση της απόλυσης.
6.Στις περιπτώσεις της παραγράφου 2 του παρόντος δύναται να επιβληθεί ο όρος της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα.Ανάκληση απόλυσης για παραβίαση του όρου αυτού δεν χωρεί όταν αυτή προκλήθηκε για λόγους υγείας.
Στις ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ (άρθρο 9 του νομοσχεδίου) να προστεθούν τα εξής:
1)Η παράγραφος 8 αντικαθίσταται και συμπληρώνεται ως εξής:
«Η διάταξη της παραγράφου 7 του άρθρου 105 Π.Κ. εφαρμόζεται αναδρομικά από την έναρξη ύπαρξης των λόγων χόρήγησης του ευργετικού υπολογισμού,δεν εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 46 παρ.3 του Ν.2776/1999 και ησύμπλήρωση ολόκληρου του χρόνου έκτισης της ποινής με τον μερικό ή ολικό συνυπολογισμό του άνω ευεργετήματος επιφέρει την πλήρη απότιση της.»
2)Να προστεθεί παράγραφος 9 στις μεταβατικές διατάξεις ως εξής:
«Στους καταδίκους που κατά το παρελθόν απολύθηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ. και η απόλυση έχει ανάκληθεί κατ’αρθρον 107 Π.Κ.,οι ανακλήσεις αυτές ανακαλούνται αυτοδικαίως και θεωρούνται ως μη γενόμενες.»
Από Ένωση Αθέων
Ζητούμε την προσθήκη άρθρου που θα καταργεί από τον ποινικό κώδικα τα αναχρονιστικά άρθρα:
Άρθρο: 198 – Κακόβουλη βλασφημία
Άρθρο: 199 – Καθύβριση θρησκευμάτων
τα οποία έχουν γίνει αφορμή για την σύλληψη ή/και δικαστική δίωξη, ακόμα και καταδίκη, πολιτών, καλλιτεχνών και θεατρικών συντελεστών, κωμικών, bloggers, ακόμα και λεξικογράφων σε πολυάριθμες περιπτώσεις στη χώρα μας (Φίλιππος Λοίζος-Γέρων Παστίτσιος, Corpus Cristi, Καβαλλιεράτος, Gerhard Harderer-«Η ζωή του Χριστού», Outlook, M.Scorcese-Τελευταίος Πειρασμός, slang.gr κ.α.).
Τα άρθρα αυτά αντί να προστατεύουν την κοινωνική ειρήνη, τελικά την διαταράσσουν σφόδρα καθώς νομιμοποιούν την βία του όχλου και προσβάλλουν ευθέως το ανθρώπινο δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης. Το πρόσφατο παράδειγμα της καταδίκης του Φίλιππου Λοΐζου δείχνει ότι γίνονται ακόμα και εργαλείο για να προστατεύονται θρησκευτικοί παράγοντες από την νόμιμη και απαραίτητη κριτική για αθέμιτες πρακτικές που εφαρμόζονται καθημερινά, όπως η διασπορά ψευδών ειδήσεων και η εκμετάλλευση της ευπιστίας των πολιτών.
Να σημειωθεί τέλος ότι η Βλασφημία τιμωρείται σε ελάχιστες χώρες στον κόσμο, και από τις Ευρωπαϊκές χώρες πλέον μόνο στην Ελλάδα, την Ρουμανία, και την Ιρλανδία.
Η βλασφημία είναι ένα έγκλημα χωρίς θύμα, και βλάσφημη από μόνη της για το υπέρτατο ον, αν υπήρχε: αλίμονο αν το υποτιθέμενο υπέρτατο ον χρειάζεται τη νομοθεσία του (Ελληνικού) Κράτους για να προστατευθεί.
Θα πρέπει επιτέλους να σταματήσει η Εισαγγελία να λειτουργεί σύμφωνα με τα έθιμα και τις παραδόσεις και να επιβληθεί πλέον νομοθετικό πλαίσιο γιά τις συγχωνεύσεις των ποινών, ώστε να έχει ο κρατούμενος ίδια δικαιώματα με τον μη κρατούμενο και να μπορεί να συγχωνεύει πλημμεληματικές ποινές χωριστά και κακουργηματικές ποινές χωριστά και να μπορεί να ζητάει κοινωφελή εργασία ή και δοσοποίηση των πλημμεληματικών ποινών ακόμα και πριν από την απόλυσή του από την φυλακή, τις οποίες θα εκτελεί αμέσως μετά από την έκτιση της ποινής του.
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΑΡΣΕΝΙΑ Αθήνα: 26/3/2015
ΠΑΙΔΟΨΥΧΙΑΤΡΟΣ
Δ/ΝΤΡΙΑ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΕΦΗΒΩΝ
ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΟΥ ΒΟΥΛΑΣ
Τηλ. 2132163912
Προς: κ. Παρασκευόπουλο
Υπουργό Δικαιοσύνης
Αξιότιμε κ. Υπουργέ,
Με αφορμή, την Αντικατάσταση της παρ. 1 του άρθρου 126 του Ποινικού Κώδικα ως εξής: «Η αξιόποινη πράξη που τελέστηκε από ανήλικο οκτώ έως δεκαπέντε ετών δεν καταλογίζεται σ’ αυτόν» , σπουδαία κίνηση, Είναι Απόλυτα Αναγκαίο τα παιδιά έως 15 ετών, να έχουν:
1. Σταθερή ψυχοθεραπευτική παρακολούθηση επί 2 χρόνια, τουλάχιστον, ώστε να ΑΝΑΔΥΘΟΥΝ οι ικανότητες του παιδιού, ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ που ανεστάλησαν, λόγω πλημμελούς γονεϊκής Φροντίδας, λόγω, αθέλητης παραμέλησης ή λόγω ΨΥΧΙΚΗΣ ΒΙΑΣ.
2. Η ψυχοθεραπευτική παρέμβαση ΑΠΑΙΤΕΙ έμπειρο, ικανό θεραπευτή, ώστε να ΔΟΜΗΘΕΙ Σχέση Εμπιστοσύνης – Σχέση Ζωής.
ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΣΥΝΘΗΚΗ και ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΤΩ ΑΡΧΩΝ, ΕΙΝΑΙ:
– Το ΣΧΟΛΕΙΟ σε όποια ΜΟΡΦΗ έχει Ανάγκη το παιδί- Ανάδειξη των ικανοτήτων του.
– Ασφάλεια του ΠΑΙΔΙΟΥ, σε Δομημένο πρόγραμμα ( αθλητισμός, κατασκευές κ.τ.λ.), με εποπτεία Φροντιστική, ΟΡΙΑ, τα οποία, δεν ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΤΙΜΩΡΙΑ.
Για τους εφήβους 15-18 ετών, οι ίδιες παρατηρήσεις, δηλαδή να Αναγνωρίζουμε το ιδιαίτερο κάθε «εφήβου», με ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ Κοινωνική Εργασία, ως ΤΙΜΗΜΑ στο Κοινωνικό Σύνολο και ΤΙΜΗ στον ίδιο τον έφηβο.
Η παραβατικότητα των παιδιών- εφήβων, αξίζει την προσοχή ΟΛΩΝ μας.
Ένα ευχαριστώ από καρδιάς,
Παπανικολάου Παρσένια
ΟΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΑΙΤΗΜΑΤΑ που προτείνουμε,σε σχέση με το νέο νομοσχέδιο,είναι τα κάτωθι:ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ:1)Στο άρθρο 56 Π.Κ. να προστεθεί παράγραφος ως εξής:
«Η ρύθμιση του παρόντος εφαρμόζεται και στους καταδίκους που εκτίουν συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κ.Π.Δ. ή εκτίουν περισσότερες ποινές κατ’ άρθρο 105 παρ. 3 Π.Κ.,χωρίς να έχει γίνει καθορισμός συνολικής ποινής,εφόσον καμιά από τις συντρέχουσες ποινές δεν υπερβαίνει τα δέκα ετή κάθειρξη»2)Στο άρθρο 105 να προστεθούν τα εξής:α)Στην παράγραφο 2 να προστεθεί στο τέλος του α’ εδάφιου το εξής εδάφιο:
«…ή έχει υπαχθεί στις περιπτώσεις της παρ.7 του παρόντος και δεν απολύεται κατά τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ..Η εφαρμογή της παρ.6 του παρόντος αποκλείεται.»β)Να προστεθεί στο άρθρο 105 παρ.7 περίπτωση στ’ ως εξής:
«στ)για κρατούμενους που παραμένουν και νοσηλεύονται σε Θεραπευτικά καταστήματα ή Νοσοκομεία για όσο διαρκεί η νοσηλεία τους,εφόσον αυτό το ευεργέτημα δεν τους χορηγείται για άλλον λόγο.»γ)Κατάργηση ΟΛΗΣ της παρ.8.Δεν έχει λόγω ύπαρξης εφόσον μπήκε ο όρος «κάθε ήμερα κράτησης» αντί του όρου «κάθε μέρα παραμονής σε σωφρονιστικό κατάστημα» στην αρχή της παραγράφου 7 του άρθρου 105.Δεν χρήζει περαιτέρω διευκρίνησης με την παρ.8.Τα καλύπτει όλα.Θα μπορούσε ακόμη και να αντικατασταθεί με την παράγραφο 8 των μεταβατικών διατάξεων του νομοσχεδίου όπως προτείνουμε όμως παρακάτω στις μεταβατικές διατάξεις.9.Το άρθρο 110Α’ Π.Κ. τροποποιείται ως εξής:
«1. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται ανεξαρτήτως της συνδρομής των προϋποθέσεων των άρθρων 105,106 και 107,εφόσον ο κατάδικος νοσεί από σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και υποβάλλεται σε τακτική αιμοκάθαρση ή από ανθεκτική φυματίωση ή είναι τετραπληγικός ή από κακοήθη νεοπλάσματα ή έχει υποστεί μεταμόσχευση καρδιάς,ήπατος ή μυελού, καθώς και από γεροντική άνοια έχοντας υπερβεί το εβδομηκοστοπέμπτο έτος της ηλικίας του ή κίρρωση του ήπατος με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω.
2. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται χωρίς την συνδρομή των άρθρων 105 και 106 και στους καταδίκους οι οποίοι:α)εκτίουν ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης,έχουν αναπηρία με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω ή έχουν ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω εφόσον διακριβωθεί με τη διαδικασία της ειδικής πραγματογνωμοσύνης της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου ότι η παραμονή τους στο κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης τους και έχουν εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο το ένα πέμπτο της ποινής τους.Σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης η απόλυση χορηγείται μόνο εφόσον ο κρατούμενος έχει εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο δέκα έτη και διαθέτει ποσοστό αναπηρίας 80% ή παραπάνω.
3.Η διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 γίνεται μετά από αίτηση του καταδίκου από το αρμόδιο συμβούλιο πλημμελειοδικών. Ο εισαγγελέας διατάσσει, μετά την υποβολή της αίτησης, ειδική πραγματογνωμοσύνη για τη διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 και την πιστοποίηση του ποσοστού αναπηρίας, αν αυτό δεν έχει βεβαιωθεί από το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ). Την κατά τα άνω ειδική πραγματογνωμοσύνη ή την βεβαίωση από το ΚΕΠΑ υποβάλλει στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών μαζί με την πρότασή του. Η υπ’ αριθμόν 164484/18-12-2009 (ΦΕΚ Β΄52/25-01-2010) Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης εφαρμόζεται αναλόγως.
4.Η απόλυση υπό όρο κατά τις παραγράφους 1 και 2,σημειώνεται στο Ποινικό Μητρώο του καταδίκου,χορηγείται μόνο μια φορά και επεκτείνεται αυτοδικαίως σε όλες τις συντρέχουσες στην έκτιση ποινές,για τις οποίες μπορεί να καθοριστεί συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
5.Η καταδίκη κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας για πράξη που τελέστηκε πριν την έναρξη της έκτισης της ποινής,για την οποία χορηγήθηκε η απόλυση υπό όρο,δεν επιφέρει την ανάκληση της απόλυσης.
6.Στις περιπτώσεις της παραγράφου 2 του παρόντος δύναται να επιβληθεί ο όρος της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα.Ανάκληση απόλυσης για παραβίαση του όρου αυτού δεν χωρεί όταν αυτή προκλήθηκε για λόγους υγείας.Στις ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ (άρθρο 9 του νομοσχεδίου) να προστεθούν τα εξής:1)Η παράγραφος 8 αντικαθίσταται και συμπληρώνεται ως εξής:«Η διάταξη της παραγράφου 7 του άρθρου 105 Π.Κ. εφαρμόζεται αναδρομικά από την έναρξη ύπαρξης των λόγων χόρήγησης του ευργετικού υπολογισμού,δεν εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 46 παρ.3 του Ν.2776/1999 και ησύμπλήρωση ολόκληρου του χρόνου έκτισης της ποινής με τον μερικό ή ολικό συνυπολογισμό του άνω ευεργετήματος επιφέρει την πλήρη απότιση της.»2)Να προστεθεί παράγραφος 9 στις μεταβατικές διατάξεις ως εξής:«Στους καταδίκους που κατά το παρελθόν απολύθηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ. και η απόλυση έχει ανάκληθεί κατ’αρθρον 107 Π.Κ.,οι ανακλήσεις αυτές ανακαλούνται αυτοδικαίως και θεωρούνται ως μη γενόμενες.»
ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ:1)Στο άρθρο 56 Π.Κ. να προστεθεί παράγραφος ως εξής:
«Η ρύθμιση του παρόντος εφαρμόζεται και στους καταδίκους που εκτίουν συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κ.Π.Δ. ή εκτίουν περισσότερες ποινές κατ’ άρθρο 105 παρ. 3 Π.Κ.,χωρίς να έχει γίνει καθορισμός συνολικής ποινής,εφόσον καμιά από τις συντρέχουσες ποινές δεν υπερβαίνει τα δέκα ετή κάθειρξη»2)Στο άρθρο 105 να προστεθούν τα εξής:α)Στην παράγραφο 2 να προστεθεί στο τέλος του α’ εδάφιου το εξής εδάφιο:
«…ή έχει υπαχθεί στις περιπτώσεις της παρ.7 του παρόντος και δεν απολύεται κατά τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ..Η εφαρμογή της παρ.6 του παρόντος αποκλείεται.»β)Να προστεθεί στο άρθρο 105 παρ.7 περίπτωση στ’ ως εξής:
«στ)για κρατούμενους που παραμένουν και νοσηλεύονται σε Θεραπευτικά καταστήματα ή Νοσοκομεία για όσο διαρκεί η νοσηλεία τους,εφόσον αυτό το ευεργέτημα δεν τους χορηγείται για άλλον λόγο.»γ)Κατάργηση ΟΛΗΣ της παρ.8.Δεν έχει λόγω ύπαρξης εφόσον μπήκε ο όρος «κάθε ήμερα κράτησης» αντί του όρου «κάθε μέρα παραμονής σε σωφρονιστικό κατάστημα» στην αρχή της παραγράφου 7 του άρθρου 105.Δεν χρήζει περαιτέρω διευκρίνησης με την παρ.8.Τα καλύπτει όλα.Θα μπορούσε ακόμη και να αντικατασταθεί με την παράγραφο 8 των μεταβατικών διατάξεων του νομοσχεδίου όπως προτείνουμε όμως παρακάτω στις μεταβατικές διατάξεις.9.Το άρθρο 110Α’ Π.Κ. τροποποιείται ως εξής:
«1. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται ανεξαρτήτως της συνδρομής των προϋποθέσεων των άρθρων 105,106 και 107,εφόσον ο κατάδικος νοσεί από σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και υποβάλλεται σε τακτική αιμοκάθαρση ή από ανθεκτική φυματίωση ή είναι τετραπληγικός ή από κακοήθη νεοπλάσματα ή έχει υποστεί μεταμόσχευση καρδιάς,ήπατος ή μυελού, καθώς και από γεροντική άνοια έχοντας υπερβεί το εβδομηκοστοπέμπτο έτος της ηλικίας του ή κίρρωση του ήπατος με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω.
2. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται χωρίς την συνδρομή των άρθρων 105 και 106 και στους καταδίκους οι οποίοι:α)εκτίουν ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης,έχουν αναπηρία με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω ή έχουν ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω εφόσον διακριβωθεί με τη διαδικασία της ειδικής πραγματογνωμοσύνης της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου ότι η παραμονή τους στο κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης τους και έχουν εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο το ένα πέμπτο της ποινής τους.Σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης η απόλυση χορηγείται μόνο εφόσον ο κρατούμενος έχει εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο δέκα έτη και διαθέτει ποσοστό αναπηρίας 80% ή παραπάνω.
3.Η διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 γίνεται μετά από αίτηση του καταδίκου από το αρμόδιο συμβούλιο πλημμελειοδικών. Ο εισαγγελέας διατάσσει, μετά την υποβολή της αίτησης, ειδική πραγματογνωμοσύνη για τη διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 και την πιστοποίηση του ποσοστού αναπηρίας, αν αυτό δεν έχει βεβαιωθεί από το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ). Την κατά τα άνω ειδική πραγματογνωμοσύνη ή την βεβαίωση από το ΚΕΠΑ υποβάλλει στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών μαζί με την πρότασή του. Η υπ’ αριθμόν 164484/18-12-2009 (ΦΕΚ Β΄52/25-01-2010) Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης εφαρμόζεται αναλόγως.
4.Η απόλυση υπό όρο κατά τις παραγράφους 1 και 2,σημειώνεται στο Ποινικό Μητρώο του καταδίκου,χορηγείται μόνο μια φορά και επεκτείνεται αυτοδικαίως σε όλες τις συντρέχουσες στην έκτιση ποινές,για τις οποίες μπορεί να καθοριστεί συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
5.Η καταδίκη κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας για πράξη που τελέστηκε πριν την έναρξη της έκτισης της ποινής,για την οποία χορηγήθηκε η απόλυση υπό όρο,δεν επιφέρει την ανάκληση της απόλυσης.
6.Στις περιπτώσεις της παραγράφου 2 του παρόντος δύναται να επιβληθεί ο όρος της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα.Ανάκληση απόλυσης για παραβίαση του όρου αυτού δεν χωρεί όταν αυτή προκλήθηκε για λόγους υγείας.Στις ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ (άρθρο 9 του νομοσχεδίου) να προστεθούν τα εξής:1)Η παράγραφος 8 αντικαθίσταται και συμπληρώνεται ως εξής:«Η διάταξη της παραγράφου 7 του άρθρου 105 Π.Κ. εφαρμόζεται αναδρομικά από την έναρξη ύπαρξης των λόγων χόρήγησης του ευργετικού υπολογισμού,δεν εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 46 παρ.3 του Ν.2776/1999 και ησύμπλήρωση ολόκληρου του χρόνου έκτισης της ποινής με τον μερικό ή ολικό συνυπολογισμό του άνω ευεργετήματος επιφέρει την πλήρη απότιση της.»2)Να προστεθεί παράγραφος 9 στις μεταβατικές διατάξεις ως εξής:«Στους καταδίκους που κατά το παρελθόν απολύθηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ. και η απόλυση έχει ανάκληθεί κατ’αρθρον 107 Π.Κ.,οι ανακλήσεις αυτές ανακαλούνται αυτοδικαίως και θεωρούνται ως μη γενόμενες.»
Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΩΝ ΠΟΥ Η ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΒΑΙΝΕΙ ΤΟ 75ο ΕΤΟΣ Ή ΕΊΝΑΙ ΑΝΑΠΗΡΟΙ ΜΕ ΠΟΣΟΣΤΟ ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ ΑΝΩ ΤΟΥ 67% Η ΚΑΙ ΤΟΥ 50% ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ, Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΔΙΑΤΑΞΕΩΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 56 ΠΚ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΟΜΙΔΗ ΑΠΛΟΥ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΚΑΘΑΡΟΓΡΑΜΜΕΝΗ ΑΠΟΦΑΣΗ, ΜΕ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΟΤΙ Η ΚΑΘΑΡΟΓΡΑΦΗ ΣΠΑΝΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΟΡΙΟ ΤΩΝ 3 ΜΗΝΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΘΥΣΤΕΡΕΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΥΓΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΕΚΤΙΣΕΩΣ ΤΗΣ ΠΟΙΝΗΣ
ΟΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΑΙΤΗΜΑΤΑ που προτείνουμε,σε σχέση με το νέο νομοσχέδιο,είναι τα κάτωθι:ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ:1)Στο άρθρο 56 Π.Κ. να προστεθεί παράγραφος ως εξής:
«Η ρύθμιση του παρόντος εφαρμόζεται και στους καταδίκους που εκτίουν συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κ.Π.Δ. ή εκτίουν περισσότερες ποινές κατ’ άρθρο 105 παρ. 3 Π.Κ.,χωρίς να έχει γίνει καθορισμός συνολικής ποινής,εφόσον καμιά από τις συντρέχουσες ποινές δεν υπερβαίνει τα δέκα ετή κάθειρξη»2)Στο άρθρο 105 να προστεθούν τα εξής:α)Στην παράγραφο 2 να προστεθεί στο τέλος του α’ εδάφιου το εξής εδάφιο:
«…ή έχει υπαχθεί στις περιπτώσεις της παρ.7 του παρόντος και δεν απολύεται κατά τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ..Η εφαρμογή της παρ.6 του παρόντος αποκλείεται.»β)Να προστεθεί στο άρθρο 105 παρ.7 περίπτωση στ’ ως εξής:
«στ)για κρατούμενους που παραμένουν και νοσηλεύονται σε Θεραπευτικά καταστήματα ή Νοσοκομεία για όσο διαρκεί η νοσηλεία τους,εφόσον αυτό το ευεργέτημα δεν τους χορηγείται για άλλον λόγο.»γ)Κατάργηση ΟΛΗΣ της παρ.8.Δεν έχει λόγω ύπαρξης εφόσον μπήκε ο όρος «κάθε ήμερα κράτησης» αντί του όρου «κάθε μέρα παραμονής σε σωφρονιστικό κατάστημα» στην αρχή της παραγράφου 7 του άρθρου 105.Δεν χρήζει περαιτέρω διευκρίνησης με την παρ.8.Τα καλύπτει όλα.Θα μπορούσε ακόμη και να αντικατασταθεί με την παράγραφο 8 των μεταβατικών διατάξεων του νομοσχεδίου όπως προτείνουμε όμως παρακάτω στις μεταβατικές διατάξεις.9.Το άρθρο 110Α’ Π.Κ. τροποποιείται ως εξής:
«1. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται ανεξαρτήτως της συνδρομής των προϋποθέσεων των άρθρων 105,106 και 107,εφόσον ο κατάδικος νοσεί από σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και υποβάλλεται σε τακτική αιμοκάθαρση ή από ανθεκτική φυματίωση ή είναι τετραπληγικός ή από κακοήθη νεοπλάσματα ή έχει υποστεί μεταμόσχευση καρδιάς,ήπατος ή μυελού, καθώς και από γεροντική άνοια έχοντας υπερβεί το εβδομηκοστοπέμπτο έτος της ηλικίας του ή κίρρωση του ήπατος με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω.
2. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται χωρίς την συνδρομή των άρθρων 105 και 106 και στους καταδίκους οι οποίοι:α)εκτίουν ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης,έχουν αναπηρία με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω ή έχουν ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω εφόσον διακριβωθεί με τη διαδικασία της ειδικής πραγματογνωμοσύνης της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου ότι η παραμονή τους στο κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης τους και έχουν εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο το ένα πέμπτο της ποινής τους.Σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης η απόλυση χορηγείται μόνο εφόσον ο κρατούμενος έχει εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο δέκα έτη και διαθέτει ποσοστό αναπηρίας 80% ή παραπάνω.
3.Η διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 γίνεται μετά από αίτηση του καταδίκου από το αρμόδιο συμβούλιο πλημμελειοδικών. Ο εισαγγελέας διατάσσει, μετά την υποβολή της αίτησης, ειδική πραγματογνωμοσύνη για τη διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 και την πιστοποίηση του ποσοστού αναπηρίας, αν αυτό δεν έχει βεβαιωθεί από το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ). Την κατά τα άνω ειδική πραγματογνωμοσύνη ή την βεβαίωση από το ΚΕΠΑ υποβάλλει στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών μαζί με την πρότασή του. Η υπ’ αριθμόν 164484/18-12-2009 (ΦΕΚ Β΄52/25-01-2010) Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης εφαρμόζεται αναλόγως.
4.Η απόλυση υπό όρο κατά τις παραγράφους 1 και 2,σημειώνεται στο Ποινικό Μητρώο του καταδίκου,χορηγείται μόνο μια φορά και επεκτείνεται αυτοδικαίως σε όλες τις συντρέχουσες στην έκτιση ποινές,για τις οποίες μπορεί να καθοριστεί συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
5.Η καταδίκη κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας για πράξη που τελέστηκε πριν την έναρξη της έκτισης της ποινής,για την οποία χορηγήθηκε η απόλυση υπό όρο,δεν επιφέρει την ανάκληση της απόλυσης.
6.Στις περιπτώσεις της παραγράφου 2 του παρόντος δύναται να επιβληθεί ο όρος της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα.Ανάκληση απόλυσης για παραβίαση του όρου αυτού δεν χωρεί όταν αυτή προκλήθηκε για λόγους υγείας.Στις ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ (άρθρο 9 του νομοσχεδίου) να προστεθούν τα εξής:1)Η παράγραφος 8 αντικαθίσταται και συμπληρώνεται ως εξής:«Η διάταξη της παραγράφου 7 του άρθρου 105 Π.Κ. εφαρμόζεται αναδρομικά από την έναρξη ύπαρξης των λόγων χόρήγησης του ευργετικού υπολογισμού,δεν εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 46 παρ.3 του Ν.2776/1999 και ησύμπλήρωση ολόκληρου του χρόνου έκτισης της ποινής με τον μερικό ή ολικό συνυπολογισμό του άνω ευεργετήματος επιφέρει την πλήρη απότιση της.»2)Να προστεθεί παράγραφος 9 στις μεταβατικές διατάξεις ως εξής:«Στους καταδίκους που κατά το παρελθόν απολύθηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ. και η απόλυση έχει ανάκληθεί κατ’αρθρον 107 Π.Κ.,οι ανακλήσεις αυτές ανακαλούνται αυτοδικαίως και θεωρούνται ως μη γενόμενες.»
94 ΠΚ προστίθεται παρ. 4 ως εξής:
«4. Ποινές οι οποίες επιβάλλονται για κακουργήματα ή εκ δόλου τελούμενα πλημμελήματα με άσκηση σωματικής βίας, τα οποία έχουν διαπραχθεί από κρατούμενους εντός των καταστημάτων κράτησης κατά άλλων κρατουμένων ή σωφρονιστικών υπαλλήλων ή κατά τη διάρκεια άδειας, εκτίονται ολόκληρες μετά την έκτιση της ποινής που επιβλήθηκε ή που θα επιβληθεί
ΕΡΩΤΗΜΑ
Η άσκηση σωματικής βίας, αφορά μόνο τα πλημμελήματα ή και τα κακουργήματα;
Για την προτεινόμενη τροποποίηση του άρθρου 74 ΠΚ. Είναι στη σωστή κατεύθυνση, λαμβάνοντας υπόψη τα δικαιώματα των υπό απέλαση αλλοδαπών, και απαλλάσσει το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών από όγκο εργασίας. Παρά το ότι είναι προφανές ότι η σχετική Διάταξη του ΕισΠλημ, που προβλέπεται με τη νέα διάταξη του άρθρου 74§4α εδ. ε΄ ΠΚ, θα εκδίδεται μετά την υφ’ όρον απόλυση του αλλοδαπού με σχετικό βούλευμα του ΣυμβΠλημ, θα ήταν προτιμότερο να τεθεί ρητά προς αποφυγή παρερμηνειών.
ΟΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΑΙΤΗΜΑΤΑ που προτείνουμε,σε σχέση με το νέο νομοσχέδιο,είναι τα κάτωθι:ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ:1)Στο άρθρο 56 Π.Κ. να προστεθεί παράγραφος ως εξής:
«Η ρύθμιση του παρόντος εφαρμόζεται και στους καταδίκους που εκτίουν συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κ.Π.Δ. ή εκτίουν περισσότερες ποινές κατ’ άρθρο 105 παρ. 3 Π.Κ.,χωρίς να έχει γίνει καθορισμός συνολικής ποινής,εφόσον καμιά από τις συντρέχουσες ποινές δεν υπερβαίνει τα δέκα ετή κάθειρξη»2)Στο άρθρο 105 να προστεθούν τα εξής:α)Στην παράγραφο 2 να προστεθεί στο τέλος του α’ εδάφιου το εξής εδάφιο:
«…ή έχει υπαχθεί στις περιπτώσεις της παρ.7 του παρόντος και δεν απολύεται κατά τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ..Η εφαρμογή της παρ.6 του παρόντος αποκλείεται.»β)Να προστεθεί στο άρθρο 105 παρ.7 περίπτωση στ’ ως εξής:
«στ)για κρατούμενους που παραμένουν και νοσηλεύονται σε Θεραπευτικά καταστήματα ή Νοσοκομεία για όσο διαρκεί η νοσηλεία τους,εφόσον αυτό το ευεργέτημα δεν τους χορηγείται για άλλον λόγο.»γ)Κατάργηση ΟΛΗΣ της παρ.8.Δεν έχει λόγω ύπαρξης εφόσον μπήκε ο όρος «κάθε ήμερα κράτησης» αντί του όρου «κάθε μέρα παραμονής σε σωφρονιστικό κατάστημα» στην αρχή της παραγράφου 7 του άρθρου 105.Δεν χρήζει περαιτέρω διευκρίνησης με την παρ.8.Τα καλύπτει όλα.Θα μπορούσε ακόμη και να αντικατασταθεί με την παράγραφο 8 των μεταβατικών διατάξεων του νομοσχεδίου όπως προτείνουμε όμως παρακάτω στις μεταβατικές διατάξεις.9.Το άρθρο 110Α’ Π.Κ. τροποποιείται ως εξής:
«1. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται ανεξαρτήτως της συνδρομής των προϋποθέσεων των άρθρων 105,106 και 107,εφόσον ο κατάδικος νοσεί από σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και υποβάλλεται σε τακτική αιμοκάθαρση ή από ανθεκτική φυματίωση ή είναι τετραπληγικός ή από κακοήθη νεοπλάσματα ή έχει υποστεί μεταμόσχευση καρδιάς,ήπατος ή μυελού, καθώς και από γεροντική άνοια έχοντας υπερβεί το εβδομηκοστοπέμπτο έτος της ηλικίας του ή κίρρωση του ήπατος με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω.
2. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται χωρίς την συνδρομή των άρθρων 105 και 106 και στους καταδίκους οι οποίοι:α)εκτίουν ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης,έχουν αναπηρία με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω ή έχουν ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω εφόσον διακριβωθεί με τη διαδικασία της ειδικής πραγματογνωμοσύνης της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου ότι η παραμονή τους στο κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης τους και έχουν εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο το ένα πέμπτο της ποινής τους.Σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης η απόλυση χορηγείται μόνο εφόσον ο κρατούμενος έχει εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο δέκα έτη και διαθέτει ποσοστό αναπηρίας 80% ή παραπάνω.
3.Η διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 γίνεται μετά από αίτηση του καταδίκου από το αρμόδιο συμβούλιο πλημμελειοδικών. Ο εισαγγελέας διατάσσει, μετά την υποβολή της αίτησης, ειδική πραγματογνωμοσύνη για τη διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 και την πιστοποίηση του ποσοστού αναπηρίας, αν αυτό δεν έχει βεβαιωθεί από το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ). Την κατά τα άνω ειδική πραγματογνωμοσύνη ή την βεβαίωση από το ΚΕΠΑ υποβάλλει στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών μαζί με την πρότασή του. Η υπ’ αριθμόν 164484/18-12-2009 (ΦΕΚ Β΄52/25-01-2010) Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης εφαρμόζεται αναλόγως.
4.Η απόλυση υπό όρο κατά τις παραγράφους 1 και 2,σημειώνεται στο Ποινικό Μητρώο του καταδίκου,χορηγείται μόνο μια φορά και επεκτείνεται αυτοδικαίως σε όλες τις συντρέχουσες στην έκτιση ποινές,για τις οποίες μπορεί να καθοριστεί συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
5.Η καταδίκη κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας για πράξη που τελέστηκε πριν την έναρξη της έκτισης της ποινής,για την οποία χορηγήθηκε η απόλυση υπό όρο,δεν επιφέρει την ανάκληση της απόλυσης.
6.Στις περιπτώσεις της παραγράφου 2 του παρόντος δύναται να επιβληθεί ο όρος της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα.Ανάκληση απόλυσης για παραβίαση του όρου αυτού δεν χωρεί όταν αυτή προκλήθηκε για λόγους υγείας.Στις ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ (άρθρο 9 του νομοσχεδίου) να προστεθούν τα εξής:1)Η παράγραφος 8 αντικαθίσταται και συμπληρώνεται ως εξής:«Η διάταξη της παραγράφου 7 του άρθρου 105 Π.Κ. εφαρμόζεται αναδρομικά από την έναρξη ύπαρξης των λόγων χόρήγησης του ευργετικού υπολογισμού,δεν εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 46 παρ.3 του Ν.2776/1999 και ησύμπλήρωση ολόκληρου του χρόνου έκτισης της ποινής με τον μερικό ή ολικό συνυπολογισμό του άνω ευεργετήματος επιφέρει την πλήρη απότιση της.»2)Να προστεθεί παράγραφος 9 στις μεταβατικές διατάξεις ως εξής:«Στους καταδίκους που κατά το παρελθόν απολύθηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ. και η απόλυση έχει ανάκληθεί κατ’αρθρον 107 Π.Κ.,οι ανακλήσεις αυτές ανακαλούνται αυτοδικαίως και θεωρούνται ως μη γενόμενες.»
ΟΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΑΙΤΗΜΑΤΑ που προτείνουμε,σε σχέση με το νέο νομοσχέδιο,είναι τα κάτωθι:ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ:1)Στο άρθρο 56 Π.Κ. να προστεθεί παράγραφος ως εξής:
«Η ρύθμιση του παρόντος εφαρμόζεται και στους καταδίκους που εκτίουν συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κ.Π.Δ. ή εκτίουν περισσότερες ποινές κατ’ άρθρο 105 παρ. 3 Π.Κ.,χωρίς να έχει γίνει καθορισμός συνολικής ποινής,εφόσον καμιά από τις συντρέχουσες ποινές δεν υπερβαίνει τα δέκα ετή κάθειρξη»2)Στο άρθρο 105 να προστεθούν τα εξής:α)Στην παράγραφο 2 να προστεθεί στο τέλος του α’ εδάφιου το εξής εδάφιο:
«…ή έχει υπαχθεί στις περιπτώσεις της παρ.7 του παρόντος και δεν απολύεται κατά τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ..Η εφαρμογή της παρ.6 του παρόντος αποκλείεται.»β)Να προστεθεί στο άρθρο 105 παρ.7 περίπτωση στ’ ως εξής:
«στ)για κρατούμενους που παραμένουν και νοσηλεύονται σε Θεραπευτικά καταστήματα ή Νοσοκομεία για όσο διαρκεί η νοσηλεία τους,εφόσον αυτό το ευεργέτημα δεν τους χορηγείται για άλλον λόγο.»γ)Κατάργηση ΟΛΗΣ της παρ.8.Δεν έχει λόγω ύπαρξης εφόσον μπήκε ο όρος «κάθε ήμερα κράτησης» αντί του όρου «κάθε μέρα παραμονής σε σωφρονιστικό κατάστημα» στην αρχή της παραγράφου 7 του άρθρου 105.Δεν χρήζει περαιτέρω διευκρίνησης με την παρ.8.Τα καλύπτει όλα.Θα μπορούσε ακόμη και να αντικατασταθεί με την παράγραφο 8 των μεταβατικών διατάξεων του νομοσχεδίου όπως προτείνουμε όμως παρακάτω στις μεταβατικές διατάξεις.9.Το άρθρο 110Α’ Π.Κ. τροποποιείται ως εξής:
«1. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται ανεξαρτήτως της συνδρομής των προϋποθέσεων των άρθρων 105,106 και 107,εφόσον ο κατάδικος νοσεί από σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και υποβάλλεται σε τακτική αιμοκάθαρση ή από ανθεκτική φυματίωση ή είναι τετραπληγικός ή από κακοήθη νεοπλάσματα ή έχει υποστεί μεταμόσχευση καρδιάς,ήπατος ή μυελού, καθώς και από γεροντική άνοια έχοντας υπερβεί το εβδομηκοστοπέμπτο έτος της ηλικίας του ή κίρρωση του ήπατος με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω.
2. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται χωρίς την συνδρομή των άρθρων 105 και 106 και στους καταδίκους οι οποίοι:α)εκτίουν ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης,έχουν αναπηρία με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω ή έχουν ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω εφόσον διακριβωθεί με τη διαδικασία της ειδικής πραγματογνωμοσύνης της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου ότι η παραμονή τους στο κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης τους και έχουν εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο το ένα πέμπτο της ποινής τους.Σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης η απόλυση χορηγείται μόνο εφόσον ο κρατούμενος έχει εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο δέκα έτη και διαθέτει ποσοστό αναπηρίας 80% ή παραπάνω.
3.Η διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 γίνεται μετά από αίτηση του καταδίκου από το αρμόδιο συμβούλιο πλημμελειοδικών. Ο εισαγγελέας διατάσσει, μετά την υποβολή της αίτησης, ειδική πραγματογνωμοσύνη για τη διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 και την πιστοποίηση του ποσοστού αναπηρίας, αν αυτό δεν έχει βεβαιωθεί από το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ). Την κατά τα άνω ειδική πραγματογνωμοσύνη ή την βεβαίωση από το ΚΕΠΑ υποβάλλει στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών μαζί με την πρότασή του. Η υπ’ αριθμόν 164484/18-12-2009 (ΦΕΚ Β΄52/25-01-2010) Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης εφαρμόζεται αναλόγως.
4.Η απόλυση υπό όρο κατά τις παραγράφους 1 και 2,σημειώνεται στο Ποινικό Μητρώο του καταδίκου,χορηγείται μόνο μια φορά και επεκτείνεται αυτοδικαίως σε όλες τις συντρέχουσες στην έκτιση ποινές,για τις οποίες μπορεί να καθοριστεί συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
5.Η καταδίκη κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας για πράξη που τελέστηκε πριν την έναρξη της έκτισης της ποινής,για την οποία χορηγήθηκε η απόλυση υπό όρο,δεν επιφέρει την ανάκληση της απόλυσης.
6.Στις περιπτώσεις της παραγράφου 2 του παρόντος δύναται να επιβληθεί ο όρος της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα.Ανάκληση απόλυσης για παραβίαση του όρου αυτού δεν χωρεί όταν αυτή προκλήθηκε για λόγους υγείας.Στις ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ (άρθρο 9 του νομοσχεδίου) να προστεθούν τα εξής:1)Η παράγραφος 8 αντικαθίσταται και συμπληρώνεται ως εξής:«Η διάταξη της παραγράφου 7 του άρθρου 105 Π.Κ. εφαρμόζεται αναδρομικά από την έναρξη ύπαρξης των λόγων χόρήγησης του ευργετικού υπολογισμού,δεν εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 46 παρ.3 του Ν.2776/1999 και ησύμπλήρωση ολόκληρου του χρόνου έκτισης της ποινής με τον μερικό ή ολικό συνυπολογισμό του άνω ευεργετήματος επιφέρει την πλήρη απότιση της.»2)Να προστεθεί παράγραφος 9 στις μεταβατικές διατάξεις ως εξής:«Στους καταδίκους που κατά το παρελθόν απολύθηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ. και η απόλυση έχει ανάκληθεί κατ’αρθρον 107 Π.Κ.,οι ανακλήσεις αυτές ανακαλούνται αυτοδικαίως και θεωρούνται ως μη γενόμενες.»
Αξιότιμε Υπουργέ, κ. Παρασκευόπουλε,
Στο άρθρο 2 του, υπό διαβούλευση, σχεδίου νόμου με τίτλο: «Μεταρρυθμίσεις ποινικών διατάξεων, κατάργηση των καταστημάτων κράτησης Γ’ τύπου και άλλες διατάξεις», προτείνετε τροποποιήσεις άρθρων του Ποινικού Κώδικα.
Παρατήρησα ωστόσο ότι δεν έχετε συμπεριλάβει σε αυτές μια ουσιώδη και κεφαλαιώδους σημασίας κατάργηση άρθρων, αυτή των άρθρων 198 & 199 (κακόβουλη βλασφημία και καθύβριση θρησκευμάτων), την οποία και επιβάλλεται να συμπεριλάβετε στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο.
Όπως είναι γνωστό, στις 21 Σεπτεμβρίου του 2012, ο 27χρονος ημεδαπός Φίλιππος Λοΐζος, ο οποίος διατηρούσε χιουμοριστική σελίδα στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης, Facebook με τον τίτλο «Γέροντας Παστίτσιος/Elder Pastitsios», συνελήφθη και κατηγορήθηκε (εν συνεχεία, τον Ιανουάριο του 2014, κρίθηκε ένοχος) για κακόβουλη βλασφημία και καθύβριση θρησκευμάτων εναντίον του Γέροντα Παΐσιου και του Ορθόδοξου Χριστιανισμού, επειδή στην πραγματικότητα απλώς ασκούσε κριτική-σάτιρα στην εκμετάλλευση των προφητειών του Παϊσίου από ιστοσελίδες ορθόδοξου περιεχομένου.
(βλ. ιστοτοπο ΕΛ.ΑΣ.: http://www.astynomia.gr/index.php?option=ozo_content&lang=%27..%27&perform=view&id=20338&Itemid=965&lang )
Ας μην ξεχάσουμε όμως ότι την ίδια περίοδο (11.10.2012) διαπράχθηκαν επιθέσεις, προπηλακισμοί και κατηγορίες περί βλασφημίας κατά του σκηνοθέτη, κ. Λαέρτη Βασιλείου, και των συντελεστών της θεατρικής παράστασης «Corpus Christi» στο Θέατρο Χυτήριο. Επιθετικές ενέργειες εναντίον μιας καλλιτεχνικής δημιουργίας η οποία, ως τέτοια, δεν νοείται να υπόκειται σε οποιουσδήποτε περιορισμούς ως προς την ελευθερία της δημιουργίας, με βάση το Σύνταγμα της χώρας (άρθρο 16, παρ. 1).
Η προαναφερθείσα σύλληψη, βασίσθηκε στα άρθρα 198 και 199 του ΠΚ (ν. 1492 ΦΕΚ 182 Α΄-17.08.1950). Παρατίθενται τα σχετικά άρθρα:
Αρθρο: 198 – Κακόβουλη βλασφημία
1. Με φυλάκιση μέχρι δύο ετών τιμωρείται όποιος δημόσια και κακόβουλα βρίζει με οποιονδήποτε τρόπο το Θεό.
2. Όποιος, εκτός από την περίπτωση της παραγράφου 1, εκδηλώνει δημόσια με βλασφημία έλλειψη σεβασμού προς τα θεία, τιμωρείται με κράτηση έως έξι (6) μήνες ή με πρόστιμο έως τρεις χιλιάδες (3.000) ευρώ.
Αρθρο: 199 – Καθύβριση θρησκευμάτων
Όποιος δημόσια και κακόβουλα καθυβρίζει με οποιονδήποτε τρόπο την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού ή άλλη θρησκεία ανεκτή στην Ελλάδα τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών.
(Βλ. ιστότοπο Υπουργείου Δικαιοσύνης > Κώδικες > ΠΚ: http://www.ministryofjustice.gr/site/kodikes/%CE%95%CF%85%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%BF/%CE%A0%CE%9F%CE%99%CE%9D%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%A3%CE%9A%CE%A9%CE%94%CE%99%CE%9A%CE%91%CE%A3/tabid/432/language/en-US/Default.aspx )
Τα άνωθι άρθρα θα πρέπει να ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ, κατά την παρούσα τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα, (ή έστω σύντομα, σε μια επόμενη νομοθέτηση), για τους εξής λόγους:
1) Διότι τέτοιες τακτικές παραβιάζουν το συνταγματικώς κατοχυρωμένο δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης (άρθρο 14, παρ. 1 Συντάγματος) και οδηγούν αυτόματα σε φαινόμενα λογοκρισίας τα οποία είναι επίσης αντισυνταγματικά (άρθρο 14, παρ. 2 Συντάγματος). (βλ. http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-14/ )
2) Η ελευθερία της έκφρασης είναι δικαίωμα του ανθρώπου και θεμελιώδης ελευθερία, με βάση το άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ, 1950) του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Παρατίθεται το άρθρο:
«Άρθρον 10 – Ελευθερία έκφρασης
1. Παν πρόσωπον έχει δικαίωμα εις την ελευθερίαν εκφράσεως. Το δικαίωμα τούτο περιλαμβάνει την ελευθερίαν γνώμης ως και την ελευθερίαν λήψεως ή μεταδόσεως πληροφοριών ή ιδεών, άνευ επεμβάσεως δημοσίων αρχών και ασχέτως συνόρων. Το παρόν άρθρον δεν κωλύει τα Κράτη από του να υποβάλωσι τας επιχειρήσεις ραδιοφωνίας κινηματογράφου ή τηλεοράσεως εις κανονισμούς εκδόσεως αδειών λειτουργίας.
2. Η άσκησις των ελευθεριών τούτων, συνεπαγομένων καθήκοντα και ευθύνας δύναται να υπαχθή εις ωρισμένας διατυπώσεις, όρους, περιορισμούς ή κυρώσεις, προβλεπομένους υπό του νόμου και αποτελούντας αναγκαία μέτρα εν δημοκρατική κοινωνία δια την εθνικήν ασφάλειαν, την εδαφικήν ακεραιότητα ή την δημοσίαν ασφάλειαν την προάσπισιν της τάξεως και πρόληψιν του εγκλήματος, την προστασίαν της υγείας ή της ηθικής, την προστασίαν της υπολήψεως ή των δικαιωμάτων των τρίτων, την παρεμπόδισιν της κοινολογήσεως εμπιστευτικών πληροφοριών ή την διασφάλισιν του κύρους και αμεροληψίας της δικαστικής εξουσίας.»
(βλ. τη Σύμβαση εδώ: https://justiceforgreece.wordpress.com/2013/12/09/%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CF%8D%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%89%CE%BC%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BD/ )
3) Στις 11 Σεπτεμβρίου του 2011, το Γραφείο της Ύπατης Αρμοστεία για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (Ο.Η.Ε.), εξέδωσε Γενικό Σχόλιο 34 (βλ. σελ. 12 του αρχείου: http://tbinternet.ohchr.org/_layouts/treatybodyexternal/Download.aspx?symbolno=CCPR%2fC%2fGC%2f34&Lang=en ) ερμηνεύοντας το άρθρο 19 (περί της «Ελευθερίας της Γνώμης και της Έκφρασης»), της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, με ιδιαίτερη έμφαση στους ανεκτούς περιορισμούς στο Διαδίκτυο.
Στη βάση αυτή και με την επιφύλαξη των διατάξεων της παραγράφου 2 του άρθρου 20 του «Διεθνούς Συμφώνου των Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων» του Ο.Η.Ε. (βλ. http://www.unric.org/el/index.php?option=com_content&view=article&id=26230&Itemid=33 , όπου υπάρχει απαγόρευση στην επίκληση εθvικoύ, φυλετικoύ ή θρησκευτικoύ μίσoυς, πoυ απoτελεί υπoκίvηση διακρίσεωv, εχθρότητας ή βίας), στην παράγραφο 48 του Γενικού Σχολίου 34, αναφέρεται το εξής:
«48. Οι απαγορεύσεις στις δηλώσεις ασέβειας για μια θρησκεία ή για ένα άλλο σύστημα πίστεως, όπως οι νόμοι περί βλασφημίας, είναι ασύμβατοι με το Σύμφωνο, εκτός από τις ειδικές περιστάσεις που περιγράφονται στο άρθρο 20, παράγραφο 2, του Συμφώνου. Τέτοιοι περιορισμοί πρέπει επίσης να τηρούν τις αυστηρές προϋποθέσεις του άρθρου 19, παραγραφο 3, όπως κι αυτές των άρθρων 2, 5, 17, 18 και 26. Έτσι, για παράδειγμα, δεν θα ήταν επιτρεπτό αυτοί οι νόμοι να επιβάλλουν διακρίσεις υπέρ ή εναντίον μίας ή ορισμένων θρησκειών ή συστημάτων πίστεως, ή των υποστηρικτών τους έναντι άλλων, ή των πιστών τους έναντι των μη-πιστών. Ούτε θα ήταν επιτρεπτό τέτοιες απαγορεύσεις να χρησιμοποιούνται για να αποτραπεί ή για να τιμωρηθεί η επίκριση θρησκευτικών ηγετών ή ο σχολιασμός θρησκευτικού δόγματος και δογμάτων πίστης.»
4) Οι επίσημες ανακοινώσεις και -ειδικότερα- οι απόψεις στελεχών τού ΣΥΡΙΖΑ για τη σύλληψη και την καταδίκη του 27χρονου ήταν οι ακόλουθες. Δεν χρειάζεται να αναφέρω ότι συμφωνώ με τις απόψεις αυτές, τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον είναι ηθικά υποχρεωμένος να εφαρμόσει στην πράξη.
α) 25/09/2012
«Αποσπάσματα συνέντευξης Δημ. Παπαδημούλη στο ΒΗΜΑ FM
Κίνδυνος για τη δημοκρατία η δίωξη απόψεων και όχι πράξεων
Όσοι συγχέουν το σεβασμό στο θρησκευτικό συναίσθημα με τη σύλληψη του 27χρονου από τα Ψαχνά Ευβοίας είτε δεν είναι καλά πληροφορημένοι, είτε ψαρεύουν σκόπιμα στα θολά νερά. Το να συλλαμβάνεις έναν άνθρωπο με την κατηγορία της κακόβουλης βλασφημίας παραβιάζοντας μάλιστα και το απόρρητο, το οποίο αίρεται μόνο σε περίπτωση κακουργήματος, μας πάει πολύ πίσω, σε εποχές μεσαιωνικού σκοταδισμού που θυμίζουν Τεχεράνη και όχι Αθήνα. Είναι κίνδυνος για τη δημοκρατία και κακό σημάδι να ενεργοποιείται ο κρατικός μηχανισμός βάσει μιας αναχρονιστικής νομοθεσίας που πρέπει επειγόντως να αλλάξει. Σημασία έχει να βάλουμε ένα φραγμό όλοι, θρησκευόμενοι και μη, σε έναν κίνδυνο: τον κίνδυνο να πηγαίνει κάποιος φυλακή επειδή διατυπώνει την άποψή του, έστω και αιχμηρά, να διώκονται δηλαδή οι απόψεις του και όχι οι πράξεις του.»
(βλ. http://www.syriza.gr/article/id/47426/Apospasmata-synenteykshs-Dhm.-Papadhmoylh-sto–BHMA-FM.html#.VRINOOFvrIW )
β) 16/01/2014
«Δήλωση Β. Κατριβάνου για την καταδίκη του «Γέροντα Παστίτσιου»
Η σημερινή καταδίκη του 27χρονου διαχειριστή της ιστοσελίδας «Γέρων Παστίτσιος», Φίλιππου Λοΐζου, σε δεκάμηνη φυλάκιση με αναστολή για καθύβριση θρησκεύματος κατʼ εξακολούθηση πλήττει στην καρδιά της την ελευθερία της έκφρασης. Ταυτόχρονα, αποτελεί νίκη των πιο σκοταδιστικών και ακροδεξιών κύκλων που ζήτησαν, και τελικά πέτυχαν, τη λογοκρισία και την ποινική καταδίκη της σάτιρας και του λόγου.
Ο «Παστίτσιος» δεν προσέβαλε το θρησκευτικό αίσθημα, ούτε τις αξίες του ανθρωπισμού και της ανεκτικότητας που πρεσβεύει η χριστιανική πίστη. Αντίθετα, η σάτιρά του έθιξε πρώτα τη νεοναζιστική (και παγανιστική) Χρυσή Αυγή, η οποία έφερε πρώτη το θέμα στη Βουλή, υποδυόμενη τη θεοσεβούμενη, στην πραγματικότητα για λόγους ψηφοθηρίας. Αντί η υπόθεση να τεθεί κατευθείαν στο αρχείο, οι διωκτικοί μηχανισμοί ανταποκρίθηκαν πρόθυμα στο αίτημα των κύκλων αυτών, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε περιπτώσεις όπου πράγματι απειλούνται έννομα αγαθά ή και ανθρώπινες ζωές, πλην όμως Αστυνομία και Δικαιοσύνη δεν δείχνουν παρόμοιο ζήλο.
Η σημερινή καταδικαστική απόφαση αποτελεί ντροπή και για την ελευθερία και για τη δημοκρατία. Και, ταυτόχρονα, μια ευκαιρία για να ξανατεθεί επιτακτικά το ζήτημα της κατάργησης του αδικήματος της βλασφημίας και της καθύβρισης θρησκευμάτων. Πρόκειται για κραυγαλέο νομικό αναχρονισμό. Ο θεός, όπως επανειλημμένα έχουν τεκμηριώσει διαπρεπείς επιστήμονες, πιστοί και άπιστοι, δεν έχει ανάγκη από εισαγγελείς, τακτικούς ή αυτόκλητους.
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ»
(βλ. http://www.syriza.gr/article/Dhlwsh-B.-Katribanoy-gia-thn-katadikh-toy-Geronta-Pastitsioy.html#.VRIMneFvrIW )
β) 17/01/2014
«ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΣΥΡΙΖΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ «ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΣΤΙΤΣΙΟΥ» ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΑΤΙΡΑ
Το Τμήμα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει την ανησυχία του για το πλήγμα που δέχτηκε το συνταγματικά κατοχυρωμένο αγαθό της ελευθερίας της έκφρασης ύστερα από την καταδίκη σε 10 μήνες φυλάκιση με αναστολή του Φίλιππου Λοϊζου, δημιουργού της σατιρικής φιγούρας του Γέροντα Παστίτσιου.
Το δικαίωμα στην άσκηση ελεύθερης σάτιρας, σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αποτελεί ουσιώδες κεκτημένο του ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού. Η παραβίασή του θέτει σε κίνδυνο τις ατομικές και πολιτικές ελευθερίες.»
(βλ. http://www.syriza.gr/article/ANAKOINWSH-TOY-TMHMATOS-DIKAIWMATWN-SYRIZA-SCHETIKA-ME-THN-KATADIKH-TOY-GERONTA-PASTITSIOY-KAI-THN-PARABIASH-TOY-DIKAIWMATOS-STHN-ELEYThERH-SATIRA.html#.VRIL5-FvrIW )
Βλ. ενδεικτικά και τα: «Σε τακτική δίκη ο διαχειριστής της σελίδας «Γέροντας Παστίτσιος»»: http://www.topontiki.gr/article/40619/se-taktiki-diki-o-diaheiristis-tis-selidas-gerontas-pastitsios και «Ελευθερώστε τον Παστίτσιο, λέει ο ΣΥΡΙΖΑ»: http://www.protothema.gr/politics/article/225250/eleytheroste-ton-pastitsio_-leei-o-syriza-/
5) Επιπλέον, τον Σεπτέμβριο του 2012, ξεκίνησε από τον χρήστη Eliza Goroya, με την υποστήριξη της Ένωσης Ουμανιστών/-τριών Ελλάδας (ΕΝΩ.ΟΥΜ.Ε), μια ηλεκτρονική εκστρατεία συλλογής υπογραφών/υποστηρικτών, με αίτημα την απελευθέρωση του τότε κρατούμενου «Γέροντα Παστίτσιου» αλλά και την κατάργηση των επίμαχων άρθρων, 198 και 199 του ΠΚ. Οι υπογραφές έχουν ανέλθει μέχρι σήμερα (25/3/2015) στις 10.971 υπογραφές.
Βλ., το αίτημα εδώ: https://www.change.org/p/greek-parliament-free-geron-pastitsios-and-abolish-greek-anti-blasphemy-laws?utm_campaign=url_share_before_sign&utm_medium=url_share&utm_source=share_petition
6) Με αφορμή τη σύλληψη αυτή, δημοσιεύθηκαν Ανακοινώσεις και οργανώθηκαν ενέργειες συμπαράστασης από Μ.Κ.Ο., οι οποίες υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία του λόγου και της θρησκείας όλων των πολιτών:
α) από τη Διεθνή Αμνηστία, (βλ. http://www.amnesty.org.gr/blogger-pastitsios ),
β) Από την Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη,(βλ. http://www.hlhr.gr/index.php?MDL=pages&SiteID=223 ), η οποία οργάνωσε και σχετική εκδήλωση (βλ. http://www.hlhr.gr/index.php?MDL=pages&SiteID=859 ), και
γ) από την Ένωση Αθέων, (βλ. http://union.atheia.gr/%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%84%CE%AF%CE%BF-%CF%84%CF%8D%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%8D%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CF%88%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B2%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%86/ και http://union.atheia.gr/%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%84%CE%AF%CE%BF-%CF%84%CF%8D%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%AF%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83/ ).
Είναι ευνόητο ότι η παρούσα συγκυρία είναι από τις πλέον κατάλληλες αλλά και πιο επιτακτικές για την κατάργηση των εν λόγω απαρχαιωμένων και μεσαιωνικών διατάξεων.
Προς την κατεύθυνση αυτή, προσδοκώ ότι θα προβείτε άμεσα στις απαραίτητες ενέργειες και διαβουλεύσεις στη Βουλή των Ελλήνων, ώστε να καταργηθούν τα επίμαχα και αναχρονιστικά, εν έτει 2015, άρθρα 198 & 199 του Ποινικού Κώδικα.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Κύριε Υπουργέ
επειδή πολλοί πολίτες δυσανασχετούν ότι οι κλέφτες του δημοσίου χρήματος, πρέπει κατά την άποψή μου να εισάγονται απευθείας σε δίκη και ΠΟΤΕ να μην μπαίνουν στο αρχείο….. ακόμα και με καμία ένδειξη αν εισαχθούν σε δίκη θα προκύψουν ενδείξεις και αποδείξεις…ο νοών νοήτω….
Κύριε Υπουργέ,
οι κλέφτες του δημοσίου χρήματος γνωρίζουν από πριν ότι δεν θα διωχθούν ποτέ. Για τον λόγο αυτό η κλοπή του δημοσίου χρήματος συνεχίζεται με ιλιγγιώδη ρυθμό.Είναι λυπηρό αλλά αφού αυτοί που έχουν οριστεί κατ’επάγγελμα να υπηρετούν την δικαιοσύνη εμφανίζονται να μην μπορούν να υπερασπιστούν το δημόσιο, πρέπει να βρεθούν άλλες λύσεις.
Να θεσπιστεί νόμος ότι όσοι έχουν έστω και κατ’υποψίαν τελέσει αδίκημα ή έστω αν υπάρχει καταγγελία ενυπόγραφη για ατασθαλία κατά δημοσίου έρχονται αυτόματα στο ακροατήριο και η υπόθεση δεν αρχειοθετείται ποτέ
Αυτό θα σταματήσει την συστηματική αρχειοθέτηση των παρανομιών… είναι λυπηρό αυτή είναι η αλήθεια. Όποιος τολμάει να καταγγείλει κλέφτη δημοσίου όχι μόνο δεν τον ευχαριστούν αλλά την υπόθεση απάτης την βάζουν στο αρχείο και ΔΕΧΟΝΤΑΙ ευχάριστα την αντιμήνυση που καταθέτει ο απατεώνας κατά του εντίμου. επίσης παίζεται το παιγνίδι δεν είμαι εγώ ο υπεύθυνος…..
Αυτή είναι η αλήθεια είτε την δέχεστε είτε όχι και όλος ο κόσμος γελάει με αυτήν την δήθεν δικαιοσύνη…
ΣύνδεσμοςΟΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΑΙΤΗΜΑΤΑ που προτείνουμε,σε σχέση με το νέο νομοσχέδιο,είναι τα κάτωθι:ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ:1)Στο άρθρο 56 Π.Κ. να προστεθεί παράγραφος ως εξής:
«Η ρύθμιση του παρόντος εφαρμόζεται και στους καταδίκους που εκτίουν συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κ.Π.Δ. ή εκτίουν περισσότερες ποινές κατ’ άρθρο 105 παρ. 3 Π.Κ.,χωρίς να έχει γίνει καθορισμός συνολικής ποινής,εφόσον καμιά από τις συντρέχουσες ποινές δεν υπερβαίνει τα δέκα ετή κάθειρξη»2)Στο άρθρο 105 να προστεθούν τα εξής:α)Στην παράγραφο 2 να προστεθεί στο τέλος του α’ εδάφιου το εξής εδάφιο:
«…ή έχει υπαχθεί στις περιπτώσεις της παρ.7 του παρόντος και δεν απολύεται κατά τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ..Η εφαρμογή της παρ.6 του παρόντος αποκλείεται.»β)Να προστεθεί στο άρθρο 105 παρ.7 περίπτωση στ’ ως εξής:
«στ)για κρατούμενους που παραμένουν και νοσηλεύονται σε Θεραπευτικά καταστήματα ή Νοσοκομεία για όσο διαρκεί η νοσηλεία τους,εφόσον αυτό το ευεργέτημα δεν τους χορηγείται για άλλον λόγο.»γ)Κατάργηση ΟΛΗΣ της παρ.8.Δεν έχει λόγω ύπαρξης εφόσον μπήκε ο όρος «κάθε ήμερα κράτησης» αντί του όρου «κάθε μέρα παραμονής σε σωφρονιστικό κατάστημα» στην αρχή της παραγράφου 7 του άρθρου 105.Δεν χρήζει περαιτέρω διευκρίνησης με την παρ.8.Τα καλύπτει όλα.Θα μπορούσε ακόμη και να αντικατασταθεί με την παράγραφο 8 των μεταβατικών διατάξεων του νομοσχεδίου όπως προτείνουμε όμως παρακάτω στις μεταβατικές διατάξεις.9.Το άρθρο 110Α’ Π.Κ. τροποποιείται ως εξής:
«1. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται ανεξαρτήτως της συνδρομής των προϋποθέσεων των άρθρων 105,106 και 107,εφόσον ο κατάδικος νοσεί από σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και υποβάλλεται σε τακτική αιμοκάθαρση ή από ανθεκτική φυματίωση ή είναι τετραπληγικός ή από κακοήθη νεοπλάσματα ή έχει υποστεί μεταμόσχευση καρδιάς,ήπατος ή μυελού, καθώς και από γεροντική άνοια έχοντας υπερβεί το εβδομηκοστοπέμπτο έτος της ηλικίας του ή κίρρωση του ήπατος με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω.
2. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται χωρίς την συνδρομή των άρθρων 105 και 106 και στους καταδίκους οι οποίοι:α)εκτίουν ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης,έχουν αναπηρία με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω ή έχουν ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω εφόσον διακριβωθεί με τη διαδικασία της ειδικής πραγματογνωμοσύνης της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου ότι η παραμονή τους στο κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης τους και έχουν εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο το ένα πέμπτο της ποινής τους.Σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης η απόλυση χορηγείται μόνο εφόσον ο κρατούμενος έχει εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο δέκα έτη και διαθέτει ποσοστό αναπηρίας 80% ή παραπάνω.
3.Η διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 γίνεται μετά από αίτηση του καταδίκου από το αρμόδιο συμβούλιο πλημμελειοδικών. Ο εισαγγελέας διατάσσει, μετά την υποβολή της αίτησης, ειδική πραγματογνωμοσύνη για τη διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 και την πιστοποίηση του ποσοστού αναπηρίας, αν αυτό δεν έχει βεβαιωθεί από το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ). Την κατά τα άνω ειδική πραγματογνωμοσύνη ή την βεβαίωση από το ΚΕΠΑ υποβάλλει στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών μαζί με την πρότασή του. Η υπ’ αριθμόν 164484/18-12-2009 (ΦΕΚ Β΄52/25-01-2010) Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης εφαρμόζεται αναλόγως.
4.Η απόλυση υπό όρο κατά τις παραγράφους 1 και 2,σημειώνεται στο Ποινικό Μητρώο του καταδίκου,χορηγείται μόνο μια φορά και επεκτείνεται αυτοδικαίως σε όλες τις συντρέχουσες στην έκτιση ποινές,για τις οποίες μπορεί να καθοριστεί συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
5.Η καταδίκη κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας για πράξη που τελέστηκε πριν την έναρξη της έκτισης της ποινής,για την οποία χορηγήθηκε η απόλυση υπό όρο,δεν επιφέρει την ανάκληση της απόλυσης.
6.Στις περιπτώσεις της παραγράφου 2 του παρόντος δύναται να επιβληθεί ο όρος της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα.Ανάκληση απόλυσης για παραβίαση του όρου αυτού δεν χωρεί όταν αυτή προκλήθηκε για λόγους υγείας.Στις ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ (άρθρο 9 του νομοσχεδίου) να προστεθούν τα εξής:1)Η παράγραφος 8 αντικαθίσταται και συμπληρώνεται ως εξής:«Η διάταξη της παραγράφου 7 του άρθρου 105 Π.Κ. εφαρμόζεται αναδρομικά από την έναρξη ύπαρξης των λόγων χόρήγησης του ευργετικού υπολογισμού,δεν εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 46 παρ.3 του Ν.2776/1999 και ησύμπλήρωση ολόκληρου του χρόνου έκτισης της ποινής με τον μερικό ή ολικό συνυπολογισμό του άνω ευεργετήματος επιφέρει την πλήρη απότιση της.»2)Να προστεθεί παράγραφος 9 στις μεταβατικές διατάξεις ως εξής:«Στους καταδίκους που κατά το παρελθόν απολύθηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ. και η απόλυση έχει ανάκληθεί κατ’αρθρον 107 Π.Κ.,οι ανακλήσεις αυτές ανακαλούνται αυτοδικαίως και θεωρούνται ως μη γενόμενες.»
ΑΙΤΗΜΑΤΑ:ΟΠΟΙΟΣ ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΣΤΑΡΕΙ ΣΤΟ opengov #kolastirio
ΣύνδεσμοςΟΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΑΙΤΗΜΑΤΑ που προτείνουμε,σε σχέση με το νέο νομοσχέδιο,είναι τα κάτωθι:ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ:1)Στο άρθρο 56 Π.Κ. να προστεθεί παράγραφος ως εξής:
«Η ρύθμιση του παρόντος εφαρμόζεται και στους καταδίκους που εκτίουν συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κ.Π.Δ. ή εκτίουν περισσότερες ποινές κατ’ άρθρο 105 παρ. 3 Π.Κ.,χωρίς να έχει γίνει καθορισμός συνολικής ποινής,εφόσον καμιά από τις συντρέχουσες ποινές δεν υπερβαίνει τα δέκα ετή κάθειρξη»2)Στο άρθρο 105 να προστεθούν τα εξής:α)Στην παράγραφο 2 να προστεθεί στο τέλος του α’ εδάφιου το εξής εδάφιο:
«…ή έχει υπαχθεί στις περιπτώσεις της παρ.7 του παρόντος και δεν απολύεται κατά τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ..Η εφαρμογή της παρ.6 του παρόντος αποκλείεται.»β)Να προστεθεί στο άρθρο 105 παρ.7 περίπτωση στ’ ως εξής:
«στ)για κρατούμενους που παραμένουν και νοσηλεύονται σε Θεραπευτικά καταστήματα ή Νοσοκομεία για όσο διαρκεί η νοσηλεία τους,εφόσον αυτό το ευεργέτημα δεν τους χορηγείται για άλλον λόγο.»γ)Κατάργηση ΟΛΗΣ της παρ.8.Δεν έχει λόγω ύπαρξης εφόσον μπήκε ο όρος «κάθε ήμερα κράτησης» αντί του όρου «κάθε μέρα παραμονής σε σωφρονιστικό κατάστημα» στην αρχή της παραγράφου 7 του άρθρου 105.Δεν χρήζει περαιτέρω διευκρίνησης με την παρ.8.Τα καλύπτει όλα.Θα μπορούσε ακόμη και να αντικατασταθεί με την παράγραφο 8 των μεταβατικών διατάξεων του νομοσχεδίου όπως προτείνουμε όμως παρακάτω στις μεταβατικές διατάξεις.9.Το άρθρο 110Α’ Π.Κ. τροποποιείται ως εξής:
«1. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται ανεξαρτήτως της συνδρομής των προϋποθέσεων των άρθρων 105,106 και 107,εφόσον ο κατάδικος νοσεί από σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και υποβάλλεται σε τακτική αιμοκάθαρση ή από ανθεκτική φυματίωση ή είναι τετραπληγικός ή από κακοήθη νεοπλάσματα ή έχει υποστεί μεταμόσχευση καρδιάς,ήπατος ή μυελού, καθώς και από γεροντική άνοια έχοντας υπερβεί το εβδομηκοστοπέμπτο έτος της ηλικίας του ή κίρρωση του ήπατος με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω.
2. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται χωρίς την συνδρομή των άρθρων 105 και 106 και στους καταδίκους οι οποίοι:α)εκτίουν ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης,έχουν αναπηρία με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω ή έχουν ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω εφόσον διακριβωθεί με τη διαδικασία της ειδικής πραγματογνωμοσύνης της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου ότι η παραμονή τους στο κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης τους και έχουν εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο το ένα πέμπτο της ποινής τους.Σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης η απόλυση χορηγείται μόνο εφόσον ο κρατούμενος έχει εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο δέκα έτη και διαθέτει ποσοστό αναπηρίας 80% ή παραπάνω.
3.Η διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 γίνεται μετά από αίτηση του καταδίκου από το αρμόδιο συμβούλιο πλημμελειοδικών. Ο εισαγγελέας διατάσσει, μετά την υποβολή της αίτησης, ειδική πραγματογνωμοσύνη για τη διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 και την πιστοποίηση του ποσοστού αναπηρίας, αν αυτό δεν έχει βεβαιωθεί από το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ). Την κατά τα άνω ειδική πραγματογνωμοσύνη ή την βεβαίωση από το ΚΕΠΑ υποβάλλει στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών μαζί με την πρότασή του. Η υπ’ αριθμόν 164484/18-12-2009 (ΦΕΚ Β΄52/25-01-2010) Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης εφαρμόζεται αναλόγως.
4.Η απόλυση υπό όρο κατά τις παραγράφους 1 και 2,σημειώνεται στο Ποινικό Μητρώο του καταδίκου,χορηγείται μόνο μια φορά και επεκτείνεται αυτοδικαίως σε όλες τις συντρέχουσες στην έκτιση ποινές,για τις οποίες μπορεί να καθοριστεί συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
5.Η καταδίκη κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας για πράξη που τελέστηκε πριν την έναρξη της έκτισης της ποινής,για την οποία χορηγήθηκε η απόλυση υπό όρο,δεν επιφέρει την ανάκληση της απόλυσης.
6.Στις περιπτώσεις της παραγράφου 2 του παρόντος δύναται να επιβληθεί ο όρος της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα.Ανάκληση απόλυσης για παραβίαση του όρου αυτού δεν χωρεί όταν αυτή προκλήθηκε για λόγους υγείας.Στις ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ (άρθρο 9 του νομοσχεδίου) να προστεθούν τα εξής:1)Η παράγραφος 8 αντικαθίσταται και συμπληρώνεται ως εξής:«Η διάταξη της παραγράφου 7 του άρθρου 105 Π.Κ. εφαρμόζεται αναδρομικά από την έναρξη ύπαρξης των λόγων χόρήγησης του ευργετικού υπολογισμού,δεν εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 46 παρ.3 του Ν.2776/1999 και ησύμπλήρωση ολόκληρου του χρόνου έκτισης της ποινής με τον μερικό ή ολικό συνυπολογισμό του άνω ευεργετήματος επιφέρει την πλήρη απότιση της.»2)Να προστεθεί παράγραφος 9 στις μεταβατικές διατάξεις ως εξής:«Στους καταδίκους που κατά το παρελθόν απολύθηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ. και η απόλυση έχει ανάκληθεί κατ’αρθρον 107 Π.Κ.,οι ανακλήσεις αυτές ανακαλούνται αυτοδικαίως και θεωρούνται ως μη γενόμενες.»
ΣύνδεσμοςΟΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΑΙΤΗΜΑΤΑ που προτείνουμε,σε σχέση με το νέο νομοσχέδιο,είναι τα κάτωθι:ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ:1)Στο άρθρο 56 Π.Κ. να προστεθεί παράγραφος ως εξής:
«Η ρύθμιση του παρόντος εφαρμόζεται και στους καταδίκους που εκτίουν συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κ.Π.Δ. ή εκτίουν περισσότερες ποινές κατ’ άρθρο 105 παρ. 3 Π.Κ.,χωρίς να έχει γίνει καθορισμός συνολικής ποινής,εφόσον καμιά από τις συντρέχουσες ποινές δεν υπερβαίνει τα δέκα ετή κάθειρξη»2)Στο άρθρο 105 να προστεθούν τα εξής:α)Στην παράγραφο 2 να προστεθεί στο τέλος του α’ εδάφιου το εξής εδάφιο:
«…ή έχει υπαχθεί στις περιπτώσεις της παρ.7 του παρόντος και δεν απολύεται κατά τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ..Η εφαρμογή της παρ.6 του παρόντος αποκλείεται.»β)Να προστεθεί στο άρθρο 105 παρ.7 περίπτωση στ’ ως εξής:
«στ)για κρατούμενους που παραμένουν και νοσηλεύονται σε Θεραπευτικά καταστήματα ή Νοσοκομεία για όσο διαρκεί η νοσηλεία τους,εφόσον αυτό το ευεργέτημα δεν τους χορηγείται για άλλον λόγο.»γ)Κατάργηση ΟΛΗΣ της παρ.8.Δεν έχει λόγω ύπαρξης εφόσον μπήκε ο όρος «κάθε ήμερα κράτησης» αντί του όρου «κάθε μέρα παραμονής σε σωφρονιστικό κατάστημα» στην αρχή της παραγράφου 7 του άρθρου 105.Δεν χρήζει περαιτέρω διευκρίνησης με την παρ.8.Τα καλύπτει όλα.Θα μπορούσε ακόμη και να αντικατασταθεί με την παράγραφο 8 των μεταβατικών διατάξεων του νομοσχεδίου όπως προτείνουμε όμως παρακάτω στις μεταβατικές διατάξεις.9.Το άρθρο 110Α’ Π.Κ. τροποποιείται ως εξής:
«1. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται ανεξαρτήτως της συνδρομής των προϋποθέσεων των άρθρων 105,106 και 107,εφόσον ο κατάδικος νοσεί από σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και υποβάλλεται σε τακτική αιμοκάθαρση ή από ανθεκτική φυματίωση ή είναι τετραπληγικός ή από κακοήθη νεοπλάσματα ή έχει υποστεί μεταμόσχευση καρδιάς,ήπατος ή μυελού, καθώς και από γεροντική άνοια έχοντας υπερβεί το εβδομηκοστοπέμπτο έτος της ηλικίας του ή κίρρωση του ήπατος με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω.
2. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται χωρίς την συνδρομή των άρθρων 105 και 106 και στους καταδίκους οι οποίοι:α)εκτίουν ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης,έχουν αναπηρία με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω ή έχουν ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω εφόσον διακριβωθεί με τη διαδικασία της ειδικής πραγματογνωμοσύνης της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου ότι η παραμονή τους στο κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης τους και έχουν εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο το ένα πέμπτο της ποινής τους.Σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης η απόλυση χορηγείται μόνο εφόσον ο κρατούμενος έχει εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο δέκα έτη και διαθέτει ποσοστό αναπηρίας 80% ή παραπάνω.
3.Η διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 γίνεται μετά από αίτηση του καταδίκου από το αρμόδιο συμβούλιο πλημμελειοδικών. Ο εισαγγελέας διατάσσει, μετά την υποβολή της αίτησης, ειδική πραγματογνωμοσύνη για τη διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 και την πιστοποίηση του ποσοστού αναπηρίας, αν αυτό δεν έχει βεβαιωθεί από το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ). Την κατά τα άνω ειδική πραγματογνωμοσύνη ή την βεβαίωση από το ΚΕΠΑ υποβάλλει στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών μαζί με την πρότασή του. Η υπ’ αριθμόν 164484/18-12-2009 (ΦΕΚ Β΄52/25-01-2010) Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης εφαρμόζεται αναλόγως.
4.Η απόλυση υπό όρο κατά τις παραγράφους 1 και 2,σημειώνεται στο Ποινικό Μητρώο του καταδίκου,χορηγείται μόνο μια φορά και επεκτείνεται αυτοδικαίως σε όλες τις συντρέχουσες στην έκτιση ποινές,για τις οποίες μπορεί να καθοριστεί συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
5.Η καταδίκη κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας για πράξη που τελέστηκε πριν την έναρξη της έκτισης της ποινής,για την οποία χορηγήθηκε η απόλυση υπό όρο,δεν επιφέρει την ανάκληση της απόλυσης.
6.Στις περιπτώσεις της παραγράφου 2 του παρόντος δύναται να επιβληθεί ο όρος της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα.Ανάκληση απόλυσης για παραβίαση του όρου αυτού δεν χωρεί όταν αυτή προκλήθηκε για λόγους υγείας.Στις ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ (άρθρο 9 του νομοσχεδίου) να προστεθούν τα εξής:1)Η παράγραφος 8 αντικαθίσταται και συμπληρώνεται ως εξής:«Η διάταξη της παραγράφου 7 του άρθρου 105 Π.Κ. εφαρμόζεται αναδρομικά από την έναρξη ύπαρξης των λόγων χόρήγησης του ευργετικού υπολογισμού,δεν εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 46 παρ.3 του Ν.2776/1999 και ησύμπλήρωση ολόκληρου του χρόνου έκτισης της ποινής με τον μερικό ή ολικό συνυπολογισμό του άνω ευεργετήματος επιφέρει την πλήρη απότιση της.»2)Να προστεθεί παράγραφος 9 στις μεταβατικές διατάξεις ως εξής:«Στους καταδίκους που κατά το παρελθόν απολύθηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ. και η απόλυση έχει ανάκληθεί κατ’αρθρον 107 Π.Κ.,οι ανακλήσεις αυτές ανακαλούνται αυτοδικαίως και θεωρούνται ως μη γενόμενες.»
Δύο συμπληρωματικές παρατηρήσεις για τον Ποινικό Κώδικα:
Άρθρο 130 παρ. 1:
«Στην περίπτωση αυτή τα αναμορφωτικά μέτρα παύουν αυτοδικαίως όταν ο υπαίτιος συμπληρώσει το εικοστό πέμπτο έτος της ηλικίας του. Στην περίπτωση του αναμορφωτικού μέτρου υπό στοιχείο ιβ’ της παρ. 1 του άρθρου 122 παύει αυτοδίκαια όταν ο υπαίτιος συμπληρώσει…»
Η λέξη «αυτοδίκαια» μετά τη λέξη «παύει» πρέπει να γραφτεί «αυτοδικαίως». Αυτή άλλωστε η λέξη υπάρχει ορθώς και μετά τη λέξη «παύουν» στην αμέσως προηγούμενη πρόταση
Άρθρο 312 παρ. 2:
Εδώ υπάρχει συντακτικό πρόβλημα με τη λέξη «που» στη φράση «ή που του το έχει αφήσει […] ή που του το έχουν εμπιστευθεί». Το «που» θα πρέπει να διαγραφεί και η φράση να γραφτεί ως εξής: «ή του το έχει αφήσει στην εξουσία του ο υπόχρεος ή του το έχουν εμπιστευθεί για…»
ΟΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΑΙΤΗΜΑΤΑ που προτείνουμε,σε σχέση με το νέο νομοσχέδιο,είναι τα κάτωθι:ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ:1)Στο άρθρο 56 Π.Κ. να προστεθεί παράγραφος ως εξής:
«Η ρύθμιση του παρόντος εφαρμόζεται και στους καταδίκους που εκτίουν συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κ.Π.Δ. ή εκτίουν περισσότερες ποινές κατ’ άρθρο 105 παρ. 3 Π.Κ.,χωρίς να έχει γίνει καθορισμός συνολικής ποινής,εφόσον καμιά από τις συντρέχουσες ποινές δεν υπερβαίνει τα δέκα ετή κάθειρξη»2)Στο άρθρο 105 να προστεθούν τα εξής:α)Στην παράγραφο 2 να προστεθεί στο τέλος του α’ εδάφιου το εξής εδάφιο:
«…ή έχει υπαχθεί στις περιπτώσεις της παρ.7 του παρόντος και δεν απολύεται κατά τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ..Η εφαρμογή της παρ.6 του παρόντος αποκλείεται.»β)Να προστεθεί στο άρθρο 105 παρ.7 περίπτωση στ’ ως εξής:
«στ)για κρατούμενους που παραμένουν και νοσηλεύονται σε Θεραπευτικά καταστήματα ή Νοσοκομεία για όσο διαρκεί η νοσηλεία τους,εφόσον αυτό το ευεργέτημα δεν τους χορηγείται για άλλον λόγο.»γ)Κατάργηση ΟΛΗΣ της παρ.8.Δεν έχει λόγω ύπαρξης εφόσον μπήκε ο όρος «κάθε ήμερα κράτησης» αντί του όρου «κάθε μέρα παραμονής σε σωφρονιστικό κατάστημα» στην αρχή της παραγράφου 7 του άρθρου 105.Δεν χρήζει περαιτέρω διευκρίνησης με την παρ.8.Τα καλύπτει όλα.Θα μπορούσε ακόμη και να αντικατασταθεί με την παράγραφο 8 των μεταβατικών διατάξεων του νομοσχεδίου όπως προτείνουμε όμως παρακάτω στις μεταβατικές διατάξεις.9.Το άρθρο 110Α’ Π.Κ. τροποποιείται ως εξής:
«1. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται ανεξαρτήτως της συνδρομής των προϋποθέσεων των άρθρων 105,106 και 107,εφόσον ο κατάδικος νοσεί από σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και υποβάλλεται σε τακτική αιμοκάθαρση ή από ανθεκτική φυματίωση ή είναι τετραπληγικός ή από κακοήθη νεοπλάσματα ή έχει υποστεί μεταμόσχευση καρδιάς,ήπατος ή μυελού, καθώς και από γεροντική άνοια έχοντας υπερβεί το εβδομηκοστοπέμπτο έτος της ηλικίας του ή κίρρωση του ήπατος με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω.
2. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται χωρίς την συνδρομή των άρθρων 105 και 106 και στους καταδίκους οι οποίοι:α)εκτίουν ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης,έχουν αναπηρία με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω ή έχουν ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω εφόσον διακριβωθεί με τη διαδικασία της ειδικής πραγματογνωμοσύνης της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου ότι η παραμονή τους στο κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης τους και έχουν εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο το ένα πέμπτο της ποινής τους.Σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης η απόλυση χορηγείται μόνο εφόσον ο κρατούμενος έχει εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο δέκα έτη και διαθέτει ποσοστό αναπηρίας 80% ή παραπάνω.
3.Η διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 γίνεται μετά από αίτηση του καταδίκου από το αρμόδιο συμβούλιο πλημμελειοδικών. Ο εισαγγελέας διατάσσει, μετά την υποβολή της αίτησης, ειδική πραγματογνωμοσύνη για τη διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 και την πιστοποίηση του ποσοστού αναπηρίας, αν αυτό δεν έχει βεβαιωθεί από το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ). Την κατά τα άνω ειδική πραγματογνωμοσύνη ή την βεβαίωση από το ΚΕΠΑ υποβάλλει στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών μαζί με την πρότασή του. Η υπ’ αριθμόν 164484/18-12-2009 (ΦΕΚ Β΄52/25-01-2010) Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης εφαρμόζεται αναλόγως.
4.Η απόλυση υπό όρο κατά τις παραγράφους 1 και 2,σημειώνεται στο Ποινικό Μητρώο του καταδίκου,χορηγείται μόνο μια φορά και επεκτείνεται αυτοδικαίως σε όλες τις συντρέχουσες στην έκτιση ποινές,για τις οποίες μπορεί να καθοριστεί συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
5.Η καταδίκη κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας για πράξη που τελέστηκε πριν την έναρξη της έκτισης της ποινής,για την οποία χορηγήθηκε η απόλυση υπό όρο,δεν επιφέρει την ανάκληση της απόλυσης.
6.Στις περιπτώσεις της παραγράφου 2 του παρόντος δύναται να επιβληθεί ο όρος της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα.Ανάκληση απόλυσης για παραβίαση του όρου αυτού δεν χωρεί όταν αυτή προκλήθηκε για λόγους υγείας.Στις ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ (άρθρο 9 του νομοσχεδίου) να προστεθούν τα εξής:1)Η παράγραφος 8 αντικαθίσταται και συμπληρώνεται ως εξής:«Η διάταξη της παραγράφου 7 του άρθρου 105 Π.Κ. εφαρμόζεται αναδρομικά από την έναρξη ύπαρξης των λόγων χόρήγησης του ευργετικού υπολογισμού,δεν εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 46 παρ.3 του Ν.2776/1999 και ησύμπλήρωση ολόκληρου του χρόνου έκτισης της ποινής με τον μερικό ή ολικό συνυπολογισμό του άνω ευεργετήματος επιφέρει την πλήρη απότιση της.»2)Να προστεθεί παράγραφος 9 στις μεταβατικές διατάξεις ως εξής:«Στους καταδίκους που κατά το παρελθόν απολύθηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ. και η απόλυση έχει ανάκληθεί κατ’αρθρον 107 Π.Κ.,οι ανακλήσεις αυτές ανακαλούνται αυτοδικαίως και θεωρούνται ως μη γενόμενες.»
Για να μπορέσει να λειτουργήσει το προτεινόμενο σύστημα θα πρέπει να ληφθεί παράλληλη πρόνοια για τη δημιουργία περισσότερων Ιδρυμάτων Αγωγής Ανηλίκων, διότι εξ όσων γνωρίζω λειτουργεί μόνο ένα στο Βόλο και αυτό δεν θα μπορέσει να υποδεχθεί τον αριθμό ανηλίκων που θα διατάσσεται πλέον η εκεί τοποθέτηση. Μόλις χρειάζεται δε να σημειωθεί ότι κανένας δεν θα ήθελε να δει συνωστισμό ανηλίκων υπο συνθήκες που πρακτικά θα τους εξωθούσαν σε διαφυγές από ένα ούτως ή άλλως χαλαρότερο σύστημα φύλαξης σε σχέση με αυτό των σωφρωνιστικών καταστημάτων. Επίσης, θα πρέπει να αυξηθεί και ο αριθμός των ειδικών επιστημόνων που θα παρέχουν τις υπηρεσίες τους στα Ιδρύματα αυτά, προκειμένου να υπάρχει καλύτερο υποστηρικτικό περιβάλλον για τους ανήλικους. Μάλιστα, καλό θα είναι, όταν θα κρίνεται το ενδεχόμενο αντικατάστασης της τοποθέτησης σε Ίδρυμα Αγωγής Ανηλίκων με περιορισμό σε ειδικό κατάστημα κράτησης ανηλίκων λόγω επανειλημμένων διαφυγών (προτεινόμενο 124 παρ. 4 περ. α ΠΚ), υποχρεωτικά να λαμβάνεται υπόψη και έκθεση τέτοιων ειδικών επιστημόνων, προκειμένου το Δικαστήριο που θα κρίνει σχετικά να έχει μια εκτίμηση ειδικού επιστήμονα για το πως βίωνε ο ανήλικος την τοποθέτησή του, ούτως ώστε να κρίνει ασφαλέστερα αν μια τέτοια αντικατάσταση είναι αναγκαία.
ΣύνδεσμοςΟΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΑΙΤΗΜΑΤΑ που προτείνουμε,σε σχέση με το νέο νομοσχέδιο,είναι τα κάτωθι:ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ:1)Στο άρθρο 56 Π.Κ. να προστεθεί παράγραφος ως εξής:
«Η ρύθμιση του παρόντος εφαρμόζεται και στους καταδίκους που εκτίουν συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κ.Π.Δ. ή εκτίουν περισσότερες ποινές κατ’ άρθρο 105 παρ. 3 Π.Κ.,χωρίς να έχει γίνει καθορισμός συνολικής ποινής,εφόσον καμιά από τις συντρέχουσες ποινές δεν υπερβαίνει τα δέκα ετή κάθειρξη»2)Στο άρθρο 105 να προστεθούν τα εξής:α)Στην παράγραφο 2 να προστεθεί στο τέλος του α’ εδάφιου το εξής εδάφιο:
«…ή έχει υπαχθεί στις περιπτώσεις της παρ.7 του παρόντος και δεν απολύεται κατά τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ..Η εφαρμογή της παρ.6 του παρόντος αποκλείεται.»β)Να προστεθεί στο άρθρο 105 παρ.7 περίπτωση στ’ ως εξής:
«στ)για κρατούμενους που παραμένουν και νοσηλεύονται σε Θεραπευτικά καταστήματα ή Νοσοκομεία για όσο διαρκεί η νοσηλεία τους,εφόσον αυτό το ευεργέτημα δεν τους χορηγείται για άλλον λόγο.»γ)Κατάργηση ΟΛΗΣ της παρ.8.Δεν έχει λόγω ύπαρξης εφόσον μπήκε ο όρος «κάθε ήμερα κράτησης» αντί του όρου «κάθε μέρα παραμονής σε σωφρονιστικό κατάστημα» στην αρχή της παραγράφου 7 του άρθρου 105.Δεν χρήζει περαιτέρω διευκρίνησης με την παρ.8.Τα καλύπτει όλα.Θα μπορούσε ακόμη και να αντικατασταθεί με την παράγραφο 8 των μεταβατικών διατάξεων του νομοσχεδίου όπως προτείνουμε όμως παρακάτω στις μεταβατικές διατάξεις.9.Το άρθρο 110Α’ Π.Κ. τροποποιείται ως εξής:
«1. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται ανεξαρτήτως της συνδρομής των προϋποθέσεων των άρθρων 105,106 και 107,εφόσον ο κατάδικος νοσεί από σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και υποβάλλεται σε τακτική αιμοκάθαρση ή από ανθεκτική φυματίωση ή είναι τετραπληγικός ή από κακοήθη νεοπλάσματα ή έχει υποστεί μεταμόσχευση καρδιάς,ήπατος ή μυελού, καθώς και από γεροντική άνοια έχοντας υπερβεί το εβδομηκοστοπέμπτο έτος της ηλικίας του ή κίρρωση του ήπατος με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω.
2. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται χωρίς την συνδρομή των άρθρων 105 και 106 και στους καταδίκους οι οποίοι:α)εκτίουν ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης,έχουν αναπηρία με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω ή έχουν ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω εφόσον διακριβωθεί με τη διαδικασία της ειδικής πραγματογνωμοσύνης της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου ότι η παραμονή τους στο κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης τους και έχουν εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο το ένα πέμπτο της ποινής τους.Σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης η απόλυση χορηγείται μόνο εφόσον ο κρατούμενος έχει εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο δέκα έτη και διαθέτει ποσοστό αναπηρίας 80% ή παραπάνω.
3.Η διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 γίνεται μετά από αίτηση του καταδίκου από το αρμόδιο συμβούλιο πλημμελειοδικών. Ο εισαγγελέας διατάσσει, μετά την υποβολή της αίτησης, ειδική πραγματογνωμοσύνη για τη διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 και την πιστοποίηση του ποσοστού αναπηρίας, αν αυτό δεν έχει βεβαιωθεί από το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ). Την κατά τα άνω ειδική πραγματογνωμοσύνη ή την βεβαίωση από το ΚΕΠΑ υποβάλλει στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών μαζί με την πρότασή του. Η υπ’ αριθμόν 164484/18-12-2009 (ΦΕΚ Β΄52/25-01-2010) Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης εφαρμόζεται αναλόγως.
4.Η απόλυση υπό όρο κατά τις παραγράφους 1 και 2,σημειώνεται στο Ποινικό Μητρώο του καταδίκου,χορηγείται μόνο μια φορά και επεκτείνεται αυτοδικαίως σε όλες τις συντρέχουσες στην έκτιση ποινές,για τις οποίες μπορεί να καθοριστεί συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
5.Η καταδίκη κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας για πράξη που τελέστηκε πριν την έναρξη της έκτισης της ποινής,για την οποία χορηγήθηκε η απόλυση υπό όρο,δεν επιφέρει την ανάκληση της απόλυσης.
6.Στις περιπτώσεις της παραγράφου 2 του παρόντος δύναται να επιβληθεί ο όρος της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα.Ανάκληση απόλυσης για παραβίαση του όρου αυτού δεν χωρεί όταν αυτή προκλήθηκε για λόγους υγείας.Στις ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ (άρθρο 9 του νομοσχεδίου) να προστεθούν τα εξής:1)Η παράγραφος 8 αντικαθίσταται και συμπληρώνεται ως εξής:«Η διάταξη της παραγράφου 7 του άρθρου 105 Π.Κ. εφαρμόζεται αναδρομικά από την έναρξη ύπαρξης των λόγων χόρήγησης του ευργετικού υπολογισμού,δεν εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 46 παρ.3 του Ν.2776/1999 και ησύμπλήρωση ολόκληρου του χρόνου έκτισης της ποινής με τον μερικό ή ολικό συνυπολογισμό του άνω ευεργετήματος επιφέρει την πλήρη απότιση της.»2)Να προστεθεί παράγραφος 9 στις μεταβατικές διατάξεις ως εξής:«Στους καταδίκους που κατά το παρελθόν απολύθηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ. και η απόλυση έχει ανάκληθεί κατ’αρθρον 107 Π.Κ.,οι ανακλήσεις αυτές ανακαλούνται αυτοδικαίως και θεωρούνται ως μη γενόμενες.»
ΟΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΑΙΤΗΜΑΤΑ που προτείνουμε,σε σχέση με το νέο νομοσχέδιο,είναι τα κάτωθι:ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ:1)Στο άρθρο 56 Π.Κ. να προστεθεί παράγραφος ως εξής:
«Η ρύθμιση του παρόντος εφαρμόζεται και στους καταδίκους που εκτίουν συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κ.Π.Δ. ή εκτίουν περισσότερες ποινές κατ’ άρθρο 105 παρ. 3 Π.Κ.,χωρίς να έχει γίνει καθορισμός συνολικής ποινής,εφόσον καμιά από τις συντρέχουσες ποινές δεν υπερβαίνει τα δέκα ετή κάθειρξη»2)Στο άρθρο 105 να προστεθούν τα εξής:α)Στην παράγραφο 2 να προστεθεί στο τέλος του α’ εδάφιου το εξής εδάφιο:
«…ή έχει υπαχθεί στις περιπτώσεις της παρ.7 του παρόντος και δεν απολύεται κατά τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ..Η εφαρμογή της παρ.6 του παρόντος αποκλείεται.»β)Να προστεθεί στο άρθρο 105 παρ.7 περίπτωση στ’ ως εξής:
«στ)για κρατούμενους που παραμένουν και νοσηλεύονται σε Θεραπευτικά καταστήματα ή Νοσοκομεία για όσο διαρκεί η νοσηλεία τους,εφόσον αυτό το ευεργέτημα δεν τους χορηγείται για άλλον λόγο.»γ)Κατάργηση ΟΛΗΣ της παρ.8.Δεν έχει λόγω ύπαρξης εφόσον μπήκε ο όρος «κάθε ήμερα κράτησης» αντί του όρου «κάθε μέρα παραμονής σε σωφρονιστικό κατάστημα» στην αρχή της παραγράφου 7 του άρθρου 105.Δεν χρήζει περαιτέρω διευκρίνησης με την παρ.8.Τα καλύπτει όλα.Θα μπορούσε ακόμη και να αντικατασταθεί με την παράγραφο 8 των μεταβατικών διατάξεων του νομοσχεδίου όπως προτείνουμε όμως παρακάτω στις μεταβατικές διατάξεις.9.Το άρθρο 110Α’ Π.Κ. τροποποιείται ως εξής:
«1. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται ανεξαρτήτως της συνδρομής των προϋποθέσεων των άρθρων 105,106 και 107,εφόσον ο κατάδικος νοσεί από σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και υποβάλλεται σε τακτική αιμοκάθαρση ή από ανθεκτική φυματίωση ή είναι τετραπληγικός ή από κακοήθη νεοπλάσματα ή έχει υποστεί μεταμόσχευση καρδιάς,ήπατος ή μυελού, καθώς και από γεροντική άνοια έχοντας υπερβεί το εβδομηκοστοπέμπτο έτος της ηλικίας του ή κίρρωση του ήπατος με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω.
2. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται χωρίς την συνδρομή των άρθρων 105 και 106 και στους καταδίκους οι οποίοι:α)εκτίουν ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης,έχουν αναπηρία με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω ή έχουν ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω εφόσον διακριβωθεί με τη διαδικασία της ειδικής πραγματογνωμοσύνης της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου ότι η παραμονή τους στο κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης τους και έχουν εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο το ένα πέμπτο της ποινής τους.Σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης η απόλυση χορηγείται μόνο εφόσον ο κρατούμενος έχει εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο δέκα έτη και διαθέτει ποσοστό αναπηρίας 80% ή παραπάνω.
3.Η διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 γίνεται μετά από αίτηση του καταδίκου από το αρμόδιο συμβούλιο πλημμελειοδικών. Ο εισαγγελέας διατάσσει, μετά την υποβολή της αίτησης, ειδική πραγματογνωμοσύνη για τη διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 και την πιστοποίηση του ποσοστού αναπηρίας, αν αυτό δεν έχει βεβαιωθεί από το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ). Την κατά τα άνω ειδική πραγματογνωμοσύνη ή την βεβαίωση από το ΚΕΠΑ υποβάλλει στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών μαζί με την πρότασή του. Η υπ’ αριθμόν 164484/18-12-2009 (ΦΕΚ Β΄52/25-01-2010) Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης εφαρμόζεται αναλόγως.
4.Η απόλυση υπό όρο κατά τις παραγράφους 1 και 2,σημειώνεται στο Ποινικό Μητρώο του καταδίκου,χορηγείται μόνο μια φορά και επεκτείνεται αυτοδικαίως σε όλες τις συντρέχουσες στην έκτιση ποινές,για τις οποίες μπορεί να καθοριστεί συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
5.Η καταδίκη κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας για πράξη που τελέστηκε πριν την έναρξη της έκτισης της ποινής,για την οποία χορηγήθηκε η απόλυση υπό όρο,δεν επιφέρει την ανάκληση της απόλυσης.
6.Στις περιπτώσεις της παραγράφου 2 του παρόντος δύναται να επιβληθεί ο όρος της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα.Ανάκληση απόλυσης για παραβίαση του όρου αυτού δεν χωρεί όταν αυτή προκλήθηκε για λόγους υγείας.Στις ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ (άρθρο 9 του νομοσχεδίου) να προστεθούν τα εξής:1)Η παράγραφος 8 αντικαθίσταται και συμπληρώνεται ως εξής:«Η διάταξη της παραγράφου 7 του άρθρου 105 Π.Κ. εφαρμόζεται αναδρομικά από την έναρξη ύπαρξης των λόγων χόρήγησης του ευργετικού υπολογισμού,δεν εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 46 παρ.3 του Ν.2776/1999 και ησύμπλήρωση ολόκληρου του χρόνου έκτισης της ποινής με τον μερικό ή ολικό συνυπολογισμό του άνω ευεργετήματος επιφέρει την πλήρη απότιση της.»2)Να προστεθεί παράγραφος 9 στις μεταβατικές διατάξεις ως εξής:«Στους καταδίκους που κατά το παρελθόν απολύθηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ. και η απόλυση έχει ανάκληθεί κατ’αρθρον 107 Π.Κ.,οι ανακλήσεις αυτές ανακαλούνται αυτοδικαίως και θεωρούνται ως μη γενόμενες.»
ΣύνδεσμοςΟΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΑΙΤΗΜΑΤΑ που προτείνουμε,σε σχέση με το νέο νομοσχέδιο,είναι τα κάτωθι:ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ:1)Στο άρθρο 56 Π.Κ. να προστεθεί παράγραφος ως εξής:
«Η ρύθμιση του παρόντος εφαρμόζεται και στους καταδίκους που εκτίουν συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κ.Π.Δ. ή εκτίουν περισσότερες ποινές κατ’ άρθρο 105 παρ. 3 Π.Κ.,χωρίς να έχει γίνει καθορισμός συνολικής ποινής,εφόσον καμιά από τις συντρέχουσες ποινές δεν υπερβαίνει τα δέκα ετή κάθειρξη»2)Στο άρθρο 105 να προστεθούν τα εξής:α)Στην παράγραφο 2 να προστεθεί στο τέλος του α’ εδάφιου το εξής εδάφιο:
«…ή έχει υπαχθεί στις περιπτώσεις της παρ.7 του παρόντος και δεν απολύεται κατά τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ..Η εφαρμογή της παρ.6 του παρόντος αποκλείεται.»β)Να προστεθεί στο άρθρο 105 παρ.7 περίπτωση στ’ ως εξής:
«στ)για κρατούμενους που παραμένουν και νοσηλεύονται σε Θεραπευτικά καταστήματα ή Νοσοκομεία για όσο διαρκεί η νοσηλεία τους,εφόσον αυτό το ευεργέτημα δεν τους χορηγείται για άλλον λόγο.»γ)Κατάργηση ΟΛΗΣ της παρ.8.Δεν έχει λόγω ύπαρξης εφόσον μπήκε ο όρος «κάθε ήμερα κράτησης» αντί του όρου «κάθε μέρα παραμονής σε σωφρονιστικό κατάστημα» στην αρχή της παραγράφου 7 του άρθρου 105.Δεν χρήζει περαιτέρω διευκρίνησης με την παρ.8.Τα καλύπτει όλα.Θα μπορούσε ακόμη και να αντικατασταθεί με την παράγραφο 8 των μεταβατικών διατάξεων του νομοσχεδίου όπως προτείνουμε όμως παρακάτω στις μεταβατικές διατάξεις.9.Το άρθρο 110Α’ Π.Κ. τροποποιείται ως εξής:
«1. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται ανεξαρτήτως της συνδρομής των προϋποθέσεων των άρθρων 105,106 και 107,εφόσον ο κατάδικος νοσεί από σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και υποβάλλεται σε τακτική αιμοκάθαρση ή από ανθεκτική φυματίωση ή είναι τετραπληγικός ή από κακοήθη νεοπλάσματα ή έχει υποστεί μεταμόσχευση καρδιάς,ήπατος ή μυελού, καθώς και από γεροντική άνοια έχοντας υπερβεί το εβδομηκοστοπέμπτο έτος της ηλικίας του ή κίρρωση του ήπατος με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω.
2. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται χωρίς την συνδρομή των άρθρων 105 και 106 και στους καταδίκους οι οποίοι:α)εκτίουν ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης,έχουν αναπηρία με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω ή έχουν ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω εφόσον διακριβωθεί με τη διαδικασία της ειδικής πραγματογνωμοσύνης της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου ότι η παραμονή τους στο κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης τους και έχουν εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο το ένα πέμπτο της ποινής τους.Σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης η απόλυση χορηγείται μόνο εφόσον ο κρατούμενος έχει εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο δέκα έτη και διαθέτει ποσοστό αναπηρίας 80% ή παραπάνω.
3.Η διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 γίνεται μετά από αίτηση του καταδίκου από το αρμόδιο συμβούλιο πλημμελειοδικών. Ο εισαγγελέας διατάσσει, μετά την υποβολή της αίτησης, ειδική πραγματογνωμοσύνη για τη διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 και την πιστοποίηση του ποσοστού αναπηρίας, αν αυτό δεν έχει βεβαιωθεί από το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ). Την κατά τα άνω ειδική πραγματογνωμοσύνη ή την βεβαίωση από το ΚΕΠΑ υποβάλλει στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών μαζί με την πρότασή του. Η υπ’ αριθμόν 164484/18-12-2009 (ΦΕΚ Β΄52/25-01-2010) Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης εφαρμόζεται αναλόγως.
4.Η απόλυση υπό όρο κατά τις παραγράφους 1 και 2,σημειώνεται στο Ποινικό Μητρώο του καταδίκου,χορηγείται μόνο μια φορά και επεκτείνεται αυτοδικαίως σε όλες τις συντρέχουσες στην έκτιση ποινές,για τις οποίες μπορεί να καθοριστεί συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
5.Η καταδίκη κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας για πράξη που τελέστηκε πριν την έναρξη της έκτισης της ποινής,για την οποία χορηγήθηκε η απόλυση υπό όρο,δεν επιφέρει την ανάκληση της απόλυσης.
6.Στις περιπτώσεις της παραγράφου 2 του παρόντος δύναται να επιβληθεί ο όρος της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα.Ανάκληση απόλυσης για παραβίαση του όρου αυτού δεν χωρεί όταν αυτή προκλήθηκε για λόγους υγείας.Στις ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ (άρθρο 9 του νομοσχεδίου) να προστεθούν τα εξής:1)Η παράγραφος 8 αντικαθίσταται και συμπληρώνεται ως εξής:«Η διάταξη της παραγράφου 7 του άρθρου 105 Π.Κ. εφαρμόζεται αναδρομικά από την έναρξη ύπαρξης των λόγων χόρήγησης του ευργετικού υπολογισμού,δεν εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 46 παρ.3 του Ν.2776/1999 και ησύμπλήρωση ολόκληρου του χρόνου έκτισης της ποινής με τον μερικό ή ολικό συνυπολογισμό του άνω ευεργετήματος επιφέρει την πλήρη απότιση της.»2)Να προστεθεί παράγραφος 9 στις μεταβατικές διατάξεις ως εξής:«Στους καταδίκους που κατά το παρελθόν απολύθηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ. και η απόλυση έχει ανάκληθεί κατ’αρθρον 107 Π.Κ.,οι ανακλήσεις αυτές ανακαλούνται αυτοδικαίως και θεωρούνται ως μη γενόμενες.»
ΟΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΑΙΤΗΜΑΤΑ που προτείνουμε,σε σχέση με το νέο νομοσχέδιο,είναι τα κάτωθι:ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ:1)Στο άρθρο 56 Π.Κ. να προστεθεί παράγραφος ως εξής:
«Η ρύθμιση του παρόντος εφαρμόζεται και στους καταδίκους που εκτίουν συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κ.Π.Δ. ή εκτίουν περισσότερες ποινές κατ’ άρθρο 105 παρ. 3 Π.Κ.,χωρίς να έχει γίνει καθορισμός συνολικής ποινής,εφόσον καμιά από τις συντρέχουσες ποινές δεν υπερβαίνει τα δέκα ετή κάθειρξη»2)Στο άρθρο 105 να προστεθούν τα εξής:α)Στην παράγραφο 2 να προστεθεί στο τέλος του α’ εδάφιου το εξής εδάφιο:
«…ή έχει υπαχθεί στις περιπτώσεις της παρ.7 του παρόντος και δεν απολύεται κατά τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ..Η εφαρμογή της παρ.6 του παρόντος αποκλείεται.»β)Να προστεθεί στο άρθρο 105 παρ.7 περίπτωση στ’ ως εξής:
«στ)για κρατούμενους που παραμένουν και νοσηλεύονται σε Θεραπευτικά καταστήματα ή Νοσοκομεία για όσο διαρκεί η νοσηλεία τους,εφόσον αυτό το ευεργέτημα δεν τους χορηγείται για άλλον λόγο.»γ)Κατάργηση ΟΛΗΣ της παρ.8.Δεν έχει λόγω ύπαρξης εφόσον μπήκε ο όρος «κάθε ήμερα κράτησης» αντί του όρου «κάθε μέρα παραμονής σε σωφρονιστικό κατάστημα» στην αρχή της παραγράφου 7 του άρθρου 105.Δεν χρήζει περαιτέρω διευκρίνησης με την παρ.8.Τα καλύπτει όλα.Θα μπορούσε ακόμη και να αντικατασταθεί με την παράγραφο 8 των μεταβατικών διατάξεων του νομοσχεδίου όπως προτείνουμε όμως παρακάτω στις μεταβατικές διατάξεις.9.Το άρθρο 110Α’ Π.Κ. τροποποιείται ως εξής:
«1. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται ανεξαρτήτως της συνδρομής των προϋποθέσεων των άρθρων 105,106 και 107,εφόσον ο κατάδικος νοσεί από σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και υποβάλλεται σε τακτική αιμοκάθαρση ή από ανθεκτική φυματίωση ή είναι τετραπληγικός ή από κακοήθη νεοπλάσματα ή έχει υποστεί μεταμόσχευση καρδιάς,ήπατος ή μυελού, καθώς και από γεροντική άνοια έχοντας υπερβεί το εβδομηκοστοπέμπτο έτος της ηλικίας του ή κίρρωση του ήπατος με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω.
2. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται χωρίς την συνδρομή των άρθρων 105 και 106 και στους καταδίκους οι οποίοι:α)εκτίουν ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης,έχουν αναπηρία με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω ή έχουν ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω εφόσον διακριβωθεί με τη διαδικασία της ειδικής πραγματογνωμοσύνης της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου ότι η παραμονή τους στο κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης τους και έχουν εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο το ένα πέμπτο της ποινής τους.Σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης η απόλυση χορηγείται μόνο εφόσον ο κρατούμενος έχει εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο δέκα έτη και διαθέτει ποσοστό αναπηρίας 80% ή παραπάνω.
3.Η διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 γίνεται μετά από αίτηση του καταδίκου από το αρμόδιο συμβούλιο πλημμελειοδικών. Ο εισαγγελέας διατάσσει, μετά την υποβολή της αίτησης, ειδική πραγματογνωμοσύνη για τη διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 και την πιστοποίηση του ποσοστού αναπηρίας, αν αυτό δεν έχει βεβαιωθεί από το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ). Την κατά τα άνω ειδική πραγματογνωμοσύνη ή την βεβαίωση από το ΚΕΠΑ υποβάλλει στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών μαζί με την πρότασή του. Η υπ’ αριθμόν 164484/18-12-2009 (ΦΕΚ Β΄52/25-01-2010) Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης εφαρμόζεται αναλόγως.
4.Η απόλυση υπό όρο κατά τις παραγράφους 1 και 2,σημειώνεται στο Ποινικό Μητρώο του καταδίκου,χορηγείται μόνο μια φορά και επεκτείνεται αυτοδικαίως σε όλες τις συντρέχουσες στην έκτιση ποινές,για τις οποίες μπορεί να καθοριστεί συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
5.Η καταδίκη κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας για πράξη που τελέστηκε πριν την έναρξη της έκτισης της ποινής,για την οποία χορηγήθηκε η απόλυση υπό όρο,δεν επιφέρει την ανάκληση της απόλυσης.
6.Στις περιπτώσεις της παραγράφου 2 του παρόντος δύναται να επιβληθεί ο όρος της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα.Ανάκληση απόλυσης για παραβίαση του όρου αυτού δεν χωρεί όταν αυτή προκλήθηκε για λόγους υγείας.Στις ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ (άρθρο 9 του νομοσχεδίου) να προστεθούν τα εξής:1)Η παράγραφος 8 αντικαθίσταται και συμπληρώνεται ως εξής:«Η διάταξη της παραγράφου 7 του άρθρου 105 Π.Κ. εφαρμόζεται αναδρομικά από την έναρξη ύπαρξης των λόγων χόρήγησης του ευργετικού υπολογισμού,δεν εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 46 παρ.3 του Ν.2776/1999 και ησύμπλήρωση ολόκληρου του χρόνου έκτισης της ποινής με τον μερικό ή ολικό συνυπολογισμό του άνω ευεργετήματος επιφέρει την πλήρη απότιση της.»2)Να προστεθεί παράγραφος 9 στις μεταβατικές διατάξεις ως εξής:«Στους καταδίκους που κατά το παρελθόν απολύθηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ. και η απόλυση έχει ανάκληθεί κατ’αρθρον 107 Π.Κ.,οι ανακλήσεις αυτές ανακαλούνται αυτοδικαίως και θεωρούνται ως μη γενόμενες.»
ΚΑΤΑΡΓΗΣΣΗ ΤΟΥ 187 ΚΑΙ 187 Α ΚΑΤΑΡΓΗΣΣΗ ΚΟΥΚΟΥΛΟΝΟΜΟΥ ΚΑΤΑΡΓΗΣΣΗ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΥ ΑΜΕΣΣΗ ΑΠΟΦΥΛΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΞΗΡΟΥ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΥΓΕΙΑΣ
ΟΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΑΙΤΗΜΑΤΑ που προτείνουμε,σε σχέση με το νέο νομοσχέδιο,είναι τα κάτωθι:ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ:1)Στο άρθρο 56 Π.Κ. να προστεθεί παράγραφος ως εξής:
«Η ρύθμιση του παρόντος εφαρμόζεται και στους καταδίκους που εκτίουν συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κ.Π.Δ. ή εκτίουν περισσότερες ποινές κατ’ άρθρο 105 παρ. 3 Π.Κ.,χωρίς να έχει γίνει καθορισμός συνολικής ποινής,εφόσον καμιά από τις συντρέχουσες ποινές δεν υπερβαίνει τα δέκα ετή κάθειρξη»2)Στο άρθρο 105 να προστεθούν τα εξής:α)Στην παράγραφο 2 να προστεθεί στο τέλος του α’ εδάφιου το εξής εδάφιο:
«…ή έχει υπαχθεί στις περιπτώσεις της παρ.7 του παρόντος και δεν απολύεται κατά τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ..Η εφαρμογή της παρ.6 του παρόντος αποκλείεται.»β)Να προστεθεί στο άρθρο 105 παρ.7 περίπτωση στ’ ως εξής:
«στ)για κρατούμενους που παραμένουν και νοσηλεύονται σε Θεραπευτικά καταστήματα ή Νοσοκομεία για όσο διαρκεί η νοσηλεία τους,εφόσον αυτό το ευεργέτημα δεν τους χορηγείται για άλλον λόγο.»γ)Κατάργηση ΟΛΗΣ της παρ.8.Δεν έχει λόγω ύπαρξης εφόσον μπήκε ο όρος «κάθε ήμερα κράτησης» αντί του όρου «κάθε μέρα παραμονής σε σωφρονιστικό κατάστημα» στην αρχή της παραγράφου 7 του άρθρου 105.Δεν χρήζει περαιτέρω διευκρίνησης με την παρ.8.Τα καλύπτει όλα.Θα μπορούσε ακόμη και να αντικατασταθεί με την παράγραφο 8 των μεταβατικών διατάξεων του νομοσχεδίου όπως προτείνουμε όμως παρακάτω στις μεταβατικές διατάξεις.9.Το άρθρο 110Α’ Π.Κ. τροποποιείται ως εξής:
«1. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται ανεξαρτήτως της συνδρομής των προϋποθέσεων των άρθρων 105,106 και 107,εφόσον ο κατάδικος νοσεί από σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και υποβάλλεται σε τακτική αιμοκάθαρση ή από ανθεκτική φυματίωση ή είναι τετραπληγικός ή από κακοήθη νεοπλάσματα ή έχει υποστεί μεταμόσχευση καρδιάς,ήπατος ή μυελού, καθώς και από γεροντική άνοια έχοντας υπερβεί το εβδομηκοστοπέμπτο έτος της ηλικίας του ή κίρρωση του ήπατος με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω.
2. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται χωρίς την συνδρομή των άρθρων 105 και 106 και στους καταδίκους οι οποίοι:α)εκτίουν ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης,έχουν αναπηρία με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω ή έχουν ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω εφόσον διακριβωθεί με τη διαδικασία της ειδικής πραγματογνωμοσύνης της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου ότι η παραμονή τους στο κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης τους και έχουν εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο το ένα πέμπτο της ποινής τους.Σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης η απόλυση χορηγείται μόνο εφόσον ο κρατούμενος έχει εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο δέκα έτη και διαθέτει ποσοστό αναπηρίας 80% ή παραπάνω.
3.Η διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 γίνεται μετά από αίτηση του καταδίκου από το αρμόδιο συμβούλιο πλημμελειοδικών. Ο εισαγγελέας διατάσσει, μετά την υποβολή της αίτησης, ειδική πραγματογνωμοσύνη για τη διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 και την πιστοποίηση του ποσοστού αναπηρίας, αν αυτό δεν έχει βεβαιωθεί από το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ). Την κατά τα άνω ειδική πραγματογνωμοσύνη ή την βεβαίωση από το ΚΕΠΑ υποβάλλει στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών μαζί με την πρότασή του. Η υπ’ αριθμόν 164484/18-12-2009 (ΦΕΚ Β΄52/25-01-2010) Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης εφαρμόζεται αναλόγως.
4.Η απόλυση υπό όρο κατά τις παραγράφους 1 και 2,σημειώνεται στο Ποινικό Μητρώο του καταδίκου,χορηγείται μόνο μια φορά και επεκτείνεται αυτοδικαίως σε όλες τις συντρέχουσες στην έκτιση ποινές,για τις οποίες μπορεί να καθοριστεί συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
5.Η καταδίκη κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας για πράξη που τελέστηκε πριν την έναρξη της έκτισης της ποινής,για την οποία χορηγήθηκε η απόλυση υπό όρο,δεν επιφέρει την ανάκληση της απόλυσης.
6.Στις περιπτώσεις της παραγράφου 2 του παρόντος δύναται να επιβληθεί ο όρος της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα.Ανάκληση απόλυσης για παραβίαση του όρου αυτού δεν χωρεί όταν αυτή προκλήθηκε για λόγους υγείας.Στις ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ (άρθρο 9 του νομοσχεδίου) να προστεθούν τα εξής:1)Η παράγραφος 8 αντικαθίσταται και συμπληρώνεται ως εξής:«Η διάταξη της παραγράφου 7 του άρθρου 105 Π.Κ. εφαρμόζεται αναδρομικά από την έναρξη ύπαρξης των λόγων χόρήγησης του ευργετικού υπολογισμού,δεν εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 46 παρ.3 του Ν.2776/1999 και ησύμπλήρωση ολόκληρου του χρόνου έκτισης της ποινής με τον μερικό ή ολικό συνυπολογισμό του άνω ευεργετήματος επιφέρει την πλήρη απότιση της.»2)Να προστεθεί παράγραφος 9 στις μεταβατικές διατάξεις ως εξής:«Στους καταδίκους που κατά το παρελθόν απολύθηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ. και η απόλυση έχει ανάκληθεί κατ’αρθρον 107 Π.Κ.,οι ανακλήσεις αυτές ανακαλούνται αυτοδικαίως και θεωρούνται ως μη γενόμενες.»
Σε ό,τι αφορά τις τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα υπάρχει πλήθος γλωσσικών προβλημάτων, τα οποία προτείνω να θεραπευθούν ως ακολούθως. Ειδικότερα:
Άρθρο 54
«Η διάρκεια του περιορισμού σε ειδικό κατάστημα κράτησης νέων δεν υπερβαίνει τα δέκα έτη ούτε είναι μικρότερη από δύο».
Αντί της φράσης αυτής προτείνεται η ακόλουθη, η οποία έχει το ίδιο ακριβώς νόημα, αλλά χαρακτηρίζεται από περισσότερο δόκιμη επιστημονική διατύπωση (η φράση «ούτε είναι μικρότερη από δύο» δεν συνηθίζεται στον Ποινικό Κώδικα):
«Ο περιορισμός σε ειδικό κατάστημα κράτησης νέων μπορεί να έχει διάρκεια από δύο έως δέκα έτη».
Άρθρο 56
Είναι αδόκιμος νεοελληνισμός να γίνεται λόγος για μέτρα ασφάλειας και όχι για μέτρα ασφαλείας. Κανείς δεν θα έλεγε ότι γράφει με «στυλό διάρκειας». Ομοίως κανείς δεν θα έκανε λόγο για πρόσδεση οδηγού με ζώνη ασφάλειας. Συνήθως κάνουμε λόγο για ζώνες ασφαλείας. Πρέπει οπωσδήποτε να διορθωθεί λοιπόν η φράση μέτρων ασφάλειας σε μέτρων ασφαλείας.
Στο εδ. δ΄ γίνεται λόγος για «αίτηση του καταδικασμένου». Θα ήταν ορθότερο να γίνεται λόγος για «αίτηση του καταδικασθέντος». Άλλωστε αμέσως μετά, στο εδ. ε΄, αναφέρεται ορθώς η φράση: «Στην περίπτωση αυτή, οι καταδικασθέντες…» και όχι οι καταδικασμένοι.
Στο ίδιο άρθρο στο εδ. στ΄, αναγράφεται: «Αν παραλείψουν την υποχρέωση τους αυτή, ο εισαγγελέας έκτισης της ποινής, εκτιμώντας τη συχνότητα των παραλείψεων και τους λόγους στους οποίους οφείλονται, μπορεί να:» και ακολουθούν τρεις περιπτώσεις με α), β) και γ).
Πρώτη παρατήρηση: Είναι ορθότερο για την ελληνική γλώσσα να μην προταχθεί η λέξη «να» των α), β) και γ), αλλά να επαναληφθεί μετά από αυτά το «να», το οποίο δεν μπορεί να διαβαστεί αποκομμένα από τα ρήματα «προβαίνει» και «διατάξει», που έπονται των α), β) και γ). Συνεπώς, η φράση πρέπει να γραφτεί ως εξής: «Αν παραλείψουν την υποχρέωσή τους αυτή, ο εισαγγελέας έκτισης της ποινής, εκτιμώντας τη συχνότητα των παραλείψεων και τους λόγους στους οποίους οφείλονται, μπορεί: α) να προβαίνει σε συστάσεις, β) να διατάξει την έκτιση μέρους της ποινής τους που δεν μπορεί να υπερβαίνει τον ένα μήνα στο κατάστημα κράτησης ή γ) να διατάξει…
Δεύτερη παρατήρηση: Στην λέξη «υποχρέωση» της φράσης «Αν παραλείψουν την υποχρέωση τους αυτή» πρέπει να τεθεί δεύτερος τόνος στο καταληκτικό ήτα. Επομένως: «υποχρέωσή τους»
Στο τελευταίο εδάφιο, περίπτωση β΄, πρέπει να τεθεί κόμμα πριν από τη λέξη «εφόσον» [«διακριβωθεί με τη διαδικασία της ειδικής πραγματογνωμοσύνης …»]
Άρθρο 74
Παρ. 1: «που περιλαμβάνονται σε διεθνείς συμβάσεις που έχουν». Η τόσο κοντινή επανάληψη των δύο «που» μπορεί να αποφευχθεί με την αντικατάσταση ενός εκ των δύο «που» με το «οι οποίες».
Από τις φράσεις: «για την απέλαση του λαμβάνεται υπόψη» και «στην περίπτωση που η οικογένεια του διαμένει» λείπει ο τόνος στο καταληκτικό ήτα της λέξης «απέλαση» (άρα να γραφτεί: «απέλασή του») και στο καταληκτικό άλφα της λέξης «οικογένεια» (άρα να γραφτεί: «οικογένειά του»)
Παρ. 2: «Σ` αυτή την περίπτωση».
Είναι αδόκιμο για τον Ποινικό Κώδικα να χρησιμοποιούνται απόστροφοι σε προθέσεις στο πλαίσιο του φαινομένου της έκθλιψης. Μπορεί στον προφορικό λόγο χάριν ταχύτητος να είναι συχνή η έκκρουση των φωνηέντων, όχι όμως και στον γραπτό και δη στον επιστημονικό λόγο. Συνεπώς, να γραφτεί: «Σε αυτή την περίπτωση»
Στην ίδια παράγραφο, από την φράση «η απέλαση μπορεί να διαταχθεί, σε αντικατάσταση» πρέπει να αφαιρεθεί το κόμμα μετά τη λέξη «διαταχθεί».
Παρ. 3: «έως δέκα (10) ετών». Είναι εντελώς περιττή η αριθμητική αναφορά του δέκα. Συνεπώς να γραφτεί: «έως δέκα ετών». Άλλωστε και στις περιγραφόμενες ποινές, πουθενά στον Ποινικό Κώδικα δεν αναφέρεται εντός παρενθέσεως και ο αριθμός των ετών!
Στην ίδια παράγραφο στη φράση «ύστερα από αίτηση του» πρέπει να τεθεί τόνος στο καταληκτικό ήτα. Συνεπώς να γραφτεί: «ύστερα από αίτησή του».
Στην ίδια παράγραφο αντί της φράσης «αποφαίνεται αμετάκλητα» να γραφτεί: «αποφαίνεται αμετακλήτως». Η ίδια παρατήρηση ισχύει και για την παράγραφο 4 β ως προς τη φράση «για την οποία αποφαίνεται αμετάκλητα ο αρμόδιος εισαγγελέας εφετών»
Παρ. 4 α εδάφιο β΄: «για την υφ΄ όρον απόλυση του κρατούμενου, …». Αντί «κρατούμενου» να γραφτεί «κρατουμένου». Άλλωστε και παρακάτω, στο εδάφιο δ΄ αναγράφεται ορθώς: «ή την έκτιση της ποινής του κρατουμένου».
«να ενημερώνει σχετικά τον εισαγγελέα…» Αντί «σχετικά» να γραφτεί «σχετικώς».
«για ένα μήνα μόνο εφόσον…». Να τεθεί κόμμα πριν από τη λέξη «μόνο».
«του επιβάλλονται όρος ή όροι». Αντί της φράσης «του επιβάλλονται» να γραφτεί «επιβάλλονται σε αυτόν».
Επίσης, εδώ κατ’ εξαίρεισν γίνεται λόγος για «υφ’ όρον απόλυση» ενώ κατά τα λοιπά επιλέγεται η φράση «υπό όρο απόλυση»!
Παρ. 5: Είναι αδόκιμο ο Ποινικός Κώδικας να περιέχει συντομογραφίες. Θα πρέπει αντί «ΕΣΔΑ» να γραφεί το ανάπτυγμά της ολογράφως
Άρθρο 94
«τα οποία έχουν διαπραχθεί από κρατούμενους εντός των καταστημάτων κράτησης κατά άλλων κρατουμένων». Αντί της λέξης «κρατούμενους» να γραφτεί η λέξη «κρατουμένους».
Άρθρο 105
Παρ. 6:
«Προκειμένου για ποινές κάθειρξης δεν μπορεί να χορηγηθεί πάντως στον κατάδικο η υπό όρο απόλυση…». Η λέξη «πάντως» πρέπει να προταχθεί. Παράβαλε άρθρα 38 παρ. 3 εδ. β΄, 39 παρ. 3 και 91 παρ. 3 ισχύοντος Ποινικού Κώδικα, όπου αντιστοίχως η λέξη «πάντως» προτάσσεται στην αρχή της πρότασης! Επομένως, η ανωτέρω φράση πρέπει να γραφτεί ως εξής: «Πάντως, προκειμένου για ποινές κάθειρξης δεν μπορεί να χορηγηθεί στον κατάδικο η υπό όρο απόλυση…»
Παρ. 7:
«Κάθε ημέρα κράτησης κρατουμένων που πάσχουν από ημιπληγία ή παραπληγία, σκλήρυνση κατά πλάκας ή έχουν υποβληθεί σε επέμβαση μεταμόσχευσης καρδιάς, ήπατος, νεφρού ή μυελού ή είναι φορείς του συνδρόμου επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή πάσχουν από κακοήθη νεοπλάσματα ή από νεφρική ανεπάρκεια για την οποία γίνεται τακτική αιμοκάθαρση ή από φυματίωση κατά τη διάρκεια της θεραπείας της, υπολογίζεται ευεργετικά ως δύο ημέρες εκτιόμενης ποινής»
Δεδομένου ότι η τελευταία φράση «υπολογίζεται ευεργετικά ως δύο ημέρες εκτιόμενης ποινής» βρίσκεται πολύ μακριά από την αρχική «Κάθε ημέρα κράτησης», διότι έχει παρεμβληθεί η περιοριστική αναφορική πρόταση με τους πολλούς όρους προτείνω να γίνει η ακόλουθη τροποποίηση, ώστε η κύρια πρόταση να εμφανίζεται συμπληρωμένη και να ακολουθεί η μεγάλη αναφορική πρόταση:
«Κάθε ημέρα κράτησης υπολογίζεται ευεργετικά ως δύο ημέρες εκτιόμενης ποινής για κρατουμένους που πάσχουν από ημιπληγία ή παραπληγία, σκλήρυνση κατά πλάκας ή έχουν υποβληθεί σε επέμβαση μεταμόσχευσης καρδιάς, ήπατος, νεφρού ή μυελού ή είναι φορείς του συνδρόμου επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή πάσχουν από κακοήθη νεοπλάσματα ή από νεφρική ανεπάρκεια για την οποία γίνεται τακτική αιμοκάθαρση ή από φυματίωση κατά τη διάρκεια της θεραπείας της».
Περιπτώσεις α΄, β΄, γ΄, ε΄: Η λέξη «κρατούμενους» που υπάρχει σε αυτές τις περιπτώσεις να γραφτεί ως «κρατουμένους».
Άρθρο 110Α
Παρ. 1: «νοσεί από σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια». Αντί της λέξης «νοσεί» να γραφτεί «πάσχει».
«άνω του εξήντα επτά τοις εκατό (67%)». Η αναφορά του 67 % και ολογράφως είναι περιττή. Αρκεί η αριθμητική αναφορά. Άλλωστε στην παράγραφο 2 υπάρχει ορθώς μόνο η αριθμητική αναφορά.
Παρ. 2: «β) στους καταδίκους με ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω εφόσον…». Να τεθεί κόμμα πριν από τη λέξη «εφόσον».
Άρθρο 124
Παρ. 4:
«για πράξη την οποία εάν τελούσε ενήλικος θα ήταν κακούργημα». Εδώ υπάρχει ασυνταξία! Η φράση αυτή πρέπει να γραφτεί ορθώς ως εξής: «για πράξη η οποία, αν τελείτο [ορθότερα: είχε τελεσθεί] από ανήλικο, θα ήταν κακούργημα». Αντιστοίχως στην περίπτωση β΄ υπάρχει η φράση «ή β) τελέσει εκ νέου πράξη, που εάν την τελούσε ενήλικος θα ήταν κακούργημα». Και αυτή η φράση θα πρέπει να διατυπωθεί ως εξής: «ή β) τελέσει εκ νέου πράξη η οποία, αν είχε τελεσθεί από ενήλικο θα ήταν κακούργημα»
«διαφεύγει επανειλημμένα». Αντί «επανειλημμένα» να γραφτεί «επανειλημμένως»
ΟΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΑΙΤΗΜΑΤΑ που προτείνουμε,σε σχέση με το νέο νομοσχέδιο,είναι τα κάτωθι:ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ:1)Στο άρθρο 56 Π.Κ. να προστεθεί παράγραφος ως εξής:
«Η ρύθμιση του παρόντος εφαρμόζεται και στους καταδίκους που εκτίουν συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κ.Π.Δ. ή εκτίουν περισσότερες ποινές κατ’ άρθρο 105 παρ. 3 Π.Κ.,χωρίς να έχει γίνει καθορισμός συνολικής ποινής,εφόσον καμιά από τις συντρέχουσες ποινές δεν υπερβαίνει τα δέκα ετή κάθειρξη»2)Στο άρθρο 105 να προστεθούν τα εξής:α)Στην παράγραφο 2 να προστεθεί στο τέλος του α’ εδάφιου το εξής εδάφιο:
«…ή έχει υπαχθεί στις περιπτώσεις της παρ.7 του παρόντος και δεν απολύεται κατά τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ..Η εφαρμογή της παρ.6 του παρόντος αποκλείεται.»β)Να προστεθεί στο άρθρο 105 παρ.7 περίπτωση στ’ ως εξής:
«στ)για κρατούμενους που παραμένουν και νοσηλεύονται σε Θεραπευτικά καταστήματα ή Νοσοκομεία για όσο διαρκεί η νοσηλεία τους,εφόσον αυτό το ευεργέτημα δεν τους χορηγείται για άλλον λόγο.»γ)Κατάργηση ΟΛΗΣ της παρ.8.Δεν έχει λόγω ύπαρξης εφόσον μπήκε ο όρος «κάθε ήμερα κράτησης» αντί του όρου «κάθε μέρα παραμονής σε σωφρονιστικό κατάστημα» στην αρχή της παραγράφου 7 του άρθρου 105.Δεν χρήζει περαιτέρω διευκρίνησης με την παρ.8.Τα καλύπτει όλα.Θα μπορούσε ακόμη και να αντικατασταθεί με την παράγραφο 8 των μεταβατικών διατάξεων του νομοσχεδίου όπως προτείνουμε όμως παρακάτω στις μεταβατικές διατάξεις.9.Το άρθρο 110Α’ Π.Κ. τροποποιείται ως εξής:
«1. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται ανεξαρτήτως της συνδρομής των προϋποθέσεων των άρθρων 105,106 και 107,εφόσον ο κατάδικος νοσεί από σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και υποβάλλεται σε τακτική αιμοκάθαρση ή από ανθεκτική φυματίωση ή είναι τετραπληγικός ή από κακοήθη νεοπλάσματα ή έχει υποστεί μεταμόσχευση καρδιάς,ήπατος ή μυελού, καθώς και από γεροντική άνοια έχοντας υπερβεί το εβδομηκοστοπέμπτο έτος της ηλικίας του ή κίρρωση του ήπατος με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω.
2. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται χωρίς την συνδρομή των άρθρων 105 και 106 και στους καταδίκους οι οποίοι:α)εκτίουν ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης,έχουν αναπηρία με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω ή έχουν ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω εφόσον διακριβωθεί με τη διαδικασία της ειδικής πραγματογνωμοσύνης της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου ότι η παραμονή τους στο κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης τους και έχουν εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο το ένα πέμπτο της ποινής τους.Σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης η απόλυση χορηγείται μόνο εφόσον ο κρατούμενος έχει εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο δέκα έτη και διαθέτει ποσοστό αναπηρίας 80% ή παραπάνω.
3.Η διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 γίνεται μετά από αίτηση του καταδίκου από το αρμόδιο συμβούλιο πλημμελειοδικών. Ο εισαγγελέας διατάσσει, μετά την υποβολή της αίτησης, ειδική πραγματογνωμοσύνη για τη διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 και την πιστοποίηση του ποσοστού αναπηρίας, αν αυτό δεν έχει βεβαιωθεί από το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ). Την κατά τα άνω ειδική πραγματογνωμοσύνη ή την βεβαίωση από το ΚΕΠΑ υποβάλλει στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών μαζί με την πρότασή του. Η υπ’ αριθμόν 164484/18-12-2009 (ΦΕΚ Β΄52/25-01-2010) Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης εφαρμόζεται αναλόγως.
4.Η απόλυση υπό όρο κατά τις παραγράφους 1 και 2,σημειώνεται στο Ποινικό Μητρώο του καταδίκου,χορηγείται μόνο μια φορά και επεκτείνεται αυτοδικαίως σε όλες τις συντρέχουσες στην έκτιση ποινές,για τις οποίες μπορεί να καθοριστεί συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
5.Η καταδίκη κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας για πράξη που τελέστηκε πριν την έναρξη της έκτισης της ποινής,για την οποία χορηγήθηκε η απόλυση υπό όρο,δεν επιφέρει την ανάκληση της απόλυσης.
6.Στις περιπτώσεις της παραγράφου 2 του παρόντος δύναται να επιβληθεί ο όρος της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα.Ανάκληση απόλυσης για παραβίαση του όρου αυτού δεν χωρεί όταν αυτή προκλήθηκε για λόγους υγείας.Στις ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ (άρθρο 9 του νομοσχεδίου) να προστεθούν τα εξής:1)Η παράγραφος 8 αντικαθίσταται και συμπληρώνεται ως εξής:«Η διάταξη της παραγράφου 7 του άρθρου 105 Π.Κ. εφαρμόζεται αναδρομικά από την έναρξη ύπαρξης των λόγων χόρήγησης του ευργετικού υπολογισμού,δεν εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 46 παρ.3 του Ν.2776/1999 και ησύμπλήρωση ολόκληρου του χρόνου έκτισης της ποινής με τον μερικό ή ολικό συνυπολογισμό του άνω ευεργετήματος επιφέρει την πλήρη απότιση της.»2)Να προστεθεί παράγραφος 9 στις μεταβατικές διατάξεις ως εξής:«Στους καταδίκους που κατά το παρελθόν απολύθηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ. και η απόλυση έχει ανάκληθεί κατ’αρθρον 107 Π.Κ.,οι ανακλήσεις αυτές ανακαλούνται αυτοδικαίως και θεωρούνται ως μη γενόμενες.»
ευχαριστω.
ΟΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΑΙΤΗΜΑΤΑ που προτείνουμε,σε σχέση με το νέο νομοσχέδιο,είναι τα κάτωθι:
ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ:
1)Στο άρθρο 56 Π.Κ. να προστεθεί παράγραφος ως εξής:
«Η ρύθμιση του παρόντος εφαρμόζεται και στους καταδίκους που εκτίουν συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κ.Π.Δ. ή εκτίουν περισσότερες ποινές κατ’ άρθρο 105 παρ. 3 Π.Κ.,χωρίς να έχει γίνει καθορισμός συνολικής ποινής,εφόσον καμιά από τις συντρέχουσες ποινές δεν υπερβαίνει τα δέκα ετή κάθειρξη»
2)Στο άρθρο 105 να προστεθούν τα εξής:
α)Στην παράγραφο 2 να προστεθεί στο τέλος του α’ εδάφιου το εξής εδάφιο:
«…ή έχει υπαχθεί στις περιπτώσεις της παρ.7 του παρόντος και δεν απολύεται κατά τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ..Η εφαρμογή της παρ.6 του παρόντος αποκλείεται.»
β)Να προστεθεί στο άρθρο 105 παρ.7 περίπτωση στ’ ως εξής:
«στ)για κρατούμενους που παραμένουν και νοσηλεύονται σε Θεραπευτικά καταστήματα ή Νοσοκομεία για όσο διαρκεί η νοσηλεία τους,εφόσον αυτό το ευεργέτημα δεν τους χορηγείται για άλλον λόγο.»
γ)Κατάργηση ΟΛΗΣ της παρ.8.Δεν έχει λόγω ύπαρξης εφόσον μπήκε ο όρος «κάθε ήμερα κράτησης» αντί του όρου «κάθε μέρα παραμονής σε σωφρονιστικό κατάστημα» στην αρχή της παραγράφου 7 του άρθρου 105.Δεν χρήζει περαιτέρω διευκρίνησης με την παρ.8.Τα καλύπτει όλα.Θα μπορούσε ακόμη και να αντικατασταθεί με την παράγραφο 8 των μεταβατικών διατάξεων του νομοσχεδίου όπως προτείνουμε όμως παρακάτω στις μεταβατικές διατάξεις.
9.Το άρθρο 110Α’ Π.Κ. τροποποιείται ως εξής:
«1. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται ανεξαρτήτως της συνδρομής των προϋποθέσεων των άρθρων 105,106 και 107,εφόσον ο κατάδικος νοσεί από σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ή από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και υποβάλλεται σε τακτική αιμοκάθαρση ή από ανθεκτική φυματίωση ή είναι τετραπληγικός ή από κακοήθη νεοπλάσματα ή έχει υποστεί μεταμόσχευση καρδιάς,ήπατος ή μυελού, καθώς και από γεροντική άνοια έχοντας υπερβεί το εβδομηκοστοπέμπτο έτος της ηλικίας του ή κίρρωση του ήπατος με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω.
2. Η απόλυση υπό όρο χορηγείται χωρίς την συνδρομή των άρθρων 105 και 106 και στους καταδίκους οι οποίοι:α)εκτίουν ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης,έχουν αναπηρία με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω ή έχουν ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω εφόσον διακριβωθεί με τη διαδικασία της ειδικής πραγματογνωμοσύνης της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου ότι η παραμονή τους στο κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης τους και έχουν εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο το ένα πέμπτο της ποινής τους.Σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης η απόλυση χορηγείται μόνο εφόσον ο κρατούμενος έχει εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο δέκα έτη και διαθέτει ποσοστό αναπηρίας 80% ή παραπάνω.
3.Η διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 γίνεται μετά από αίτηση του καταδίκου από το αρμόδιο συμβούλιο πλημμελειοδικών. Ο εισαγγελέας διατάσσει, μετά την υποβολή της αίτησης, ειδική πραγματογνωμοσύνη για τη διακρίβωση των προϋποθέσεων των παραγράφων 1 και 2 και την πιστοποίηση του ποσοστού αναπηρίας, αν αυτό δεν έχει βεβαιωθεί από το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ). Την κατά τα άνω ειδική πραγματογνωμοσύνη ή την βεβαίωση από το ΚΕΠΑ υποβάλλει στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών μαζί με την πρότασή του. Η υπ’ αριθμόν 164484/18-12-2009 (ΦΕΚ Β΄52/25-01-2010) Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης εφαρμόζεται αναλόγως.
4.Η απόλυση υπό όρο κατά τις παραγράφους 1 και 2,σημειώνεται στο Ποινικό Μητρώο του καταδίκου,χορηγείται μόνο μια φορά και επεκτείνεται αυτοδικαίως σε όλες τις συντρέχουσες στην έκτιση ποινές,για τις οποίες μπορεί να καθοριστεί συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
5.Η καταδίκη κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας για πράξη που τελέστηκε πριν την έναρξη της έκτισης της ποινής,για την οποία χορηγήθηκε η απόλυση υπό όρο,δεν επιφέρει την ανάκληση της απόλυσης.
6.Στις περιπτώσεις της παραγράφου 2 του παρόντος δύναται να επιβληθεί ο όρος της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα.Ανάκληση απόλυσης για παραβίαση του όρου αυτού δεν χωρεί όταν αυτή προκλήθηκε για λόγους υγείας.
Στις ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ (άρθρο 9 του νομοσχεδίου) να προστεθούν τα εξής:
1)Η παράγραφος 8 αντικαθίσταται και συμπληρώνεται ως εξής:
«Η διάταξη της παραγράφου 7 του άρθρου 105 Π.Κ. εφαρμόζεται αναδρομικά από την έναρξη ύπαρξης των λόγων χόρήγησης του ευργετικού υπολογισμού,δεν εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 46 παρ.3 του Ν.2776/1999 και ησύμπλήρωση ολόκληρου του χρόνου έκτισης της ποινής με τον μερικό ή ολικό συνυπολογισμό του άνω ευεργετήματος επιφέρει την πλήρη απότιση της.»
2)Να προστεθεί παράγραφος 9 στις μεταβατικές διατάξεις ως εξής:
«Στους καταδίκους που κατά το παρελθόν απολύθηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 110Α’ Π.Κ. και η απόλυση έχει ανάκληθεί κατ’αρθρον 107 Π.Κ.,οι ανακλήσεις αυτές ανακαλούνται αυτοδικαίως και θεωρούνται ως μη γενόμενες.»
Είναι καλά σαν πρώτο βήμα όλα αυτά. Θεωρώ ότι πρέπει να γίνει μια αποσυμφωρηση του πινακιου και να μετατραπούν κάποια κακουργηματα σε πλημμεληματα ιδιαίτερα στα οικονομικά αδικήματα με μια ανά προσαρμογή των ποσών, απο τις 30.000 στις 60.000 και απο τις 120.000 στις 150.000.Η οικονομία της χώρας είναι διαφορετική με εκείνη του 2012. Θα πρέπει αυτά να αυξηθούν και κάποια κακουργηματα να αλλάξουν μορφή. Ο δε θεσμός της ποινικης συνδιαλλαγής θα πρέπει να εφαρμοστεί. Οι ποινές που θα επιβάλει το δικαστήριο δεν θα πρέπει να γραφούν στο ποινικό μητρώο και να γίνει πλήρης απαλλαγη του κατηγορουμενου όπως σε χώρες του εξωτερικού σε περίπτωση πλήρους ιικανοποίησης του παθοντος.θα πρέπει να δοθεί η δυνατότητα να γίνεται αποσυμφωρηση των πινακιων στην προδικασια για τα οικονομικά αδικήματα.
Στην περίπτωση που το θύμα καταλήξει, λόγω των προαναφερόμεννων στο Αρθ.312, υπάρχει μέριμνα για ανάλογη ποινή;