1. Ελλείψει απόφασης περί επάρκειας δυνάμει του άρθρου 36 παρ. 3 της Οδηγίας 680/2016 ή κατάλληλων εγγυήσεων δυνάμει του άρθρου 52 του παρόντος νόμου, μια διαβίβαση ή κατηγορία διαβιβάσεων δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα προς τρίτη χώρα ή διεθνή οργανισμό μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνον εφόσον η διαβίβαση είναι αναγκαία:
α) για την προστασία των ζωτικών συμφερόντων του υποκειμένου των δεδομένων ή άλλου προσώπου
β) για την προστασία έννομων συμφερόντων του υποκειμένου των δεδομένων
γ) για την πρόληψη άμεσης και σοβαρής απειλής για τη δημόσια ασφάλεια μιας χώρας
δ) σε μεμονωμένες περιπτώσεις για τους σκοπούς που ορίζονται στο άρθρο 2 παρ. 3 του παρόντος νόμου.
ε) σε μεμονωμένη περίπτωση για τη θεμελίωση, την άσκηση ή την υπεράσπιση νομικών αξιώσεων οι οποίες σχετίζονται με τους σκοπούς που ορίζονται στο 2 παρ. 3 του παρόντος νόμου.
2. Τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα δεν διαβιβάζονται, εάν η διαβιβάζουσα αρμόδια αρχή κρίνει ότι τα θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες του σχετικού υποκειμένου των δεδομένων υπερισχύουν του δημοσίου συμφέροντος για τη διαβίβαση που ορίζεται στην παράγραφο 1 στοιχεία δ) και ε).
3. Μια διαβίβαση που βασίζεται στην παράγραφο 1 τεκμηριώνεται και η τεκμηρίωση πρέπει να τίθεται στη διάθεση της Aρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα ή της αρμόδιας εποπτικής αρχής κατόπιν αιτήματος αυτής. Η τεκμηρίωση συμπεριλαμβάνει την ημερομηνία και τον χρόνο της διαβίβασης, πληροφορίες σχετικά με την αποδέκτρια αρμόδια αρχή, την αιτιολόγηση της διαβίβασης και τα διαβιβαζόμενα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα.