• Σχόλιο του χρήστη 'Γιάννης Γρετσίστας' | 29 Μαρτίου 2011, 12:41

    Η συμφιλιωτική διαδικασία έχει αποτύχει σε μεγάλο ποσοστό, τόσο ως προς το αποτέλεσμα, αφού είθισται να συνιστά τη δικαστική οδό, αφού μέσο πίεσης δεν διαθέτει ο συμφιλιωτής, όσο και από το ότι τα πρακτικά που συντάσσονται σπάνια έχουν κάποια χρησιμότητα στην αστική δίκη που ακολουθεί. Αν ο έχων άμεση αντίληψη κοινωνικός επιθεωρητής δεν εκφέρει άποψη, τότε τι ακριβώς ζητάμε από τα δικαστήρια; Να μαντέψουν ποιός μάρτυρας από τους αντίθετα καταθέτοντες λέει αλήθεια, όταν ο ένα είναι ο λογιστής και ο άλλος συνάδελφος συνήθως ενάγων κατά του ιδίου εργοδότη σε άλλη δίκη; Αν ο εργοδότης σε περίπτωση μη επίτευξης συμβιβασμού έμπαινε αυτοδίκαια σε λίστα δειγματοληπτικού ελέγχου θα είχε κάποια πίεση, αλλιώς γιατί να βιαστεί να κλείσει μιά υπόθεση που στην Αθήνα θα δικαστεί μετά 3-4 χρόνια και μπορεί τότε να συμβιβαστεί, αν ο ενάγων δεν εγκατέλειψε την υπόθεση...