• Σχόλιο του χρήστη 'Χρήστος Κύρκογλου' | 27 Ιουλίου 2016, 13:42

    Στην παρ. 9 του Αρ. 2 του Νόμου δίνονται οι ορισμοί των ευάλωτων και των ειδικών ομάδων. Εφόσον γίνεται διάκριση μεταξύ ευάλωτων και ειδικών ομάδων, αυτή θεωρούμε ότι πρέπει να είναι καλύτερα τεκμηριωμένη, όπως στον προηγούμενο Νόμο 4019/2011 για την Κοινωνική Οικονομία που διαφοροποιούσε τα αίτια λόγω των οποίων εμποδίζεται η κοινωνικοοικονομική ένταξη των ατόμων. Ο νέος Νόμος δεν το κάνει αυτό, οπότε καθιστά μη τεκμηριωμένη/δικαιολογημένη τη διάκριση αυτή ανάμεσα στις δύο κατηγορίες. Οσον αφορά την κατηγοριοποίηση των επιμέρους ομάδων, εκθέτουμε τον προβληματισμό μας για τα παρακάτω σημεία, για τα οποία θεωρούμε ότι είναι σκόπιμο να επανεξεταστούν υπό το πρίσμα του αποτελεσματικότερου / ορθολογικότερου προσδιορισμού αυτών: - Oι οροθετικοί ανήκουν στα ΑΜΕΑ ως χρόνια πάσχοντες, άρα δεν υπάρχει λόγος να αποτελούν ξεχωριστή κατηγορία. - Αντίθετα τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας και παράνομης διακίνησης και εμπορίας ανθρώπων είναι σκόπιμο να αποτελούν δύο ξεχωριστές κατηγορίες. - Άποροι και άστεγοι : Θα πρέπει να είναι δύο κατηγορίες, και μάλιστα οι άποροι θα μπορούσαν να αναφέρονται ως «άτομα ή οικογένειες που διαβιούν σε συνθήκες φτώχειας ή/και ακραίας φτώχειας», αντίστοιχα με την αναφορά που γίνεται στο Ν.4320/2015 για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. - Τα άτομα με πολιτισμικές ιδιαιτερότητες προτείνεται να αποσαφηνιστεί ότι πρόκειται (και) για τους Ρομά. - Απουσιάζει από τις ειδικές ομάδες η κατηγορία της μειονότητας (μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης). - Θα μπορούσαν επίσης να προστεθούν στις ειδικές ομάδες α) τα άτομα με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο (όσοι δεν έχουν αποφοιτήσει από το δημοτικό σχολείο) και β) η κατηγορία «άτομα που ζουν σε νοικοκυριά ανέργων». Πέραν των παραπάνω, εκφράζουμε τον προβληματισμό μας για ορισμένους ορισμούς. Ειδικότερα: • Παράγραφος 5: Ο ορισμός της κοινωνικής καινοτομίας δεν αναφέρεται σε τίποτα καινοτόμο. Μοιάζει περισσότερο με τον ορισμό του κοινωνικού τομέα της οικονομίας • Στην Παράγραφο 8 αναφέρεται: «Ως «κοινωνική ένταξη» ορίζεται η διαδικασία ενσωμάτωσης στην κοινωνική και οικονομική ζωή ατόμων που ανήκουν στις "ευάλωτες" και τις "ειδικές" ομάδες, κυρίως μέσω της προώθησής τους στη μισθωτή εργασία.». Η κοινωνική ένταξη και η κοινωνική ενσωμάτωση δεν ταυτίζονται ως έννοιες, δεν σημαίνουν την ίδια διαδικασία ούτε έχουν το ίδιο αποτέλεσμα, καθώς (γενικά) η ένταξη σημαίνει συνύπαρξη ενώ η ενσωμάτωση σημαίνει αφομοίωση.