Σχέδιο Δράσης OGP OGP

  • Σχόλιο του χρήστη 'Χουρδάκης Ευστράτιος' | 3 Μαΐου 2013, 11:44

    Με αφορμή το συγκεκριμένο άρθρο, με το οποίο γίνεται σε διάστημα 14 μηνών αντικατάσταση της ίδιας διάταξης για τρίτη φορά, επισημαίνονται τα εξής: Με το ν.4057/2012 (ΦΕΚ 54Α’/14-3-2012) αντικαταστάθηκε η περίπτωση γ΄ της παρ.3 του άρθρου 103 του ν. 3528/2007. Η ίδια περίπτωση ρυθμίστηκε διαφορετικά (αντικαταστάθηκε) με το ν.4093/2012 (ΦΕΚ 222 Α’/12-11-2012) και αντικαθίσταται εκ νέου με το προτεινόμενο σχέδιο νόμου (Απρίλιος 2013). Ο νομοθέτης μπορεί να έχει λόγους να τροποποιεί και να αντικαθιστά ρυθμίσεις που δεν επιτυγχάνουν το σκοπό τους. Όμως, αν κατά την ψήφιση του ν.4057/2012 εφαρμόζονταν τα καθοριζόμενα στο ν.4048/2012 (ΦΕΚ 34 Α’/23-2-2012) «Αρχές καλής νομοθέτησης», περί ανάλυσης των συνεπειών της όποιας ρύθμισης, περί διοικητικών βαρών, περί ασφάλειας δικαίου, περί στάθμισης των εναλλακτικών επιλογών ρύθμισης κ.ο.κ. δεν θα εμφανίζονταν ο νομοθέτης να παλινδρομεί μεταξύ διαφορετικών ρυθμίσεων, χωρίς ανάλυση, χωρίς τεκμηρίωση και εν τέλει χωρίς ξεκάθαρο στόχο. Έτσι και στη συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά και γενικότερα στο πλαίσιο της διαβούλευσης, δεν γνωστοποιούνται οι ειδικότεροι λόγοι που επιβάλλουν στον νομοθέτη την εκ νέου αντικατάσταση της όποιας περίπτωσης μιας συγκεκριμένης νομοθετικής διάταξης. Συνέπεια αυτού, είναι να μη γνωρίζουν αυτοί που καλούνται να το ψηφίσουν (ή να πουν την άποψή τους) τούς λόγους για τους οποίους οι προηγούμενες τροποποιήσεις (αντικαταστάσεις) δεν πέτυχαν το σκοπό τους, και τι είναι αυτό που διορθώνεται ώστε να διασφαλιστεί, εν τέλει, η επίτευξή του. Με τον τρόπο αυτό δεν εστιάζεται η προσοχή του νομοθέτη (ή του συμμετέχοντος στη διαβούλευση) στο κρίσιμο εκείνο στοιχείο που δεν ελήφθη υπόψη κατά τις προηγούμενες τροποποιήσεις – αντικαταστάσεις, το οποίο λαμβάνεται υπόψη με το νέο σχέδιο νόμου. Η αποτίμηση των προηγούμενων ρυθμίσεων, ο εντοπισμός και η ανάλυση συγκεκριμένων αστοχιών και η εστίαση στην διόρθωσή τους, θα επέτρεπε σε όλους να συμβάλουν με την άποψη (ή την ψήφο) τους στη διαμόρφωση της βέλτιστης ρύθμισης, η οποία θα είναι επικεντρωμένη στην επίλυση των συγκεκριμένων αστοχιών και ασαφειών που επιδιώκεται να αρθούν.