• Σχόλιο του χρήστη 'filippos' | 14 Σεπτεμβρίου 2011, 16:41

    Ακόμα και στις ΗΠΑ το κατάλαβαν !!!!! Παρέμβαση του κυρίου Lyndon Hermyle LaRouche Junior υπερ των Ιταλων ταξιτζηδων.(Η απελευθερωση δεν εγινε Lyndon Hermyle LaRouche Junior e’ un attivista politico statunitense . Dirige varie organizzazioni politiche negli Stati Uniti e in altri Paesi, fra cui l'Italia dove θ attivo il "Movimento Internazionale per i Diritti Civili - Solidarietΰ". Fonte wikipedia http://it.wikipedia.org/wiki/Lyndon_LaRouche, Sul suo sito, a questo indirizzo: http://www.larouchepac.com/pages/breaking_news/2007/05/21/italy_taxi.shtml troverete in versione originale (inglese) l'articolo che qui sotto riportiamo tradotto in italiano. Buona lettura e buona diffusione. 21 Maggio 2007– Leesburg State of Virginia. Οι Ιταλοί ταξιτζήδες αγωνίζονται σκληρά για να αντιπαρατεθούν στο πρόγραμμα της απελευθέρωσης του κλάδου τους, που ενισχύθηκε έντονα από την σημερινή κεντροαριστερή κυβέρνηση, η οποία τους έχει κάνει στόχο μιας εκστρατείας δυσφήμησης στα μέσα ενημέρωσης για να υποστηρίξει την «ελεύθερη αγορά» που θα οδηγήσει σύμφωνα με αυτούς σε νέες ανταγωνιστικές τιμές. Υποστηρίζοντας ότι τα κόμιστρα στα ιταλικά ταξί κοστίζουν παραπάνω από ό,τι άλλων ευρωπαϊκών πόλεων, και υποσχόμενοι να καταστήσουν «ευέλικτο» τον κλάδο, αυξάνοντας τις θέσεις εργασίας διανέμοντας άδειες σε νέους οδηγούς, η προαναφερόμενη απελευθέρωση ανοίγει (εκ τω πραγμάτων)αποδεδειγμένα τις πόρτες σε μια προφανή επιδείνωση της υπηρεσίας, σε υψηλά κόμιστρα και πάνω απ' όλα στον πραγματικό στόχο (σκοπό) όλων αυτών, να μπορεί επιτέλους να ασκήσει όπως και σε άλλους τομείς ένα πραγματικό(γνήσιο) ιδιωτικό μονοπώλιο. Ένα άρθρο που καταγγέλλει τις πραγματικές προθέσεις της Ιταλικής Κυβέρνησης να υποστηρίξει τις ισχυρές οικονομικές δυνάμεις, που γράφτηκε από τον Claudio Giudici του ιταλικού κινήματος LaRouche και δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα web Movisol, άρχισε να κυκλοφορεί μεταξύ των οργανώσεων των ταξιτζήδων της Ρώμης, του Μιλάνου και της Φλωρεντίας και ελήφθη ως μοντέλο για να αντιμετωπίσουν αυτήν την καμπάνια που είναι δυσφημιστική για τον κλάδο και παραπλανητική για τον «πολίτη καταναλωτή ». Για το σκοπό αυτό, το άρθρο εξετάζει προσεκτικά τη μελέτη ενός ιταλικού ινστιτούτου τράπεζας πολύ «κοντινού» σε ανώτατα στελέχη της κυβέρνησης (Τράπεζα της Ιταλίας), την οποία χειρίζεται επιδέξια ο Τύπος για τα μέσα ενημέρωσης ώστε να πετύχει σίγουρο αντίκτυπο στην κοινή γνώμη, αποκαλύπτει (το άρθρο) το πώς στην πραγματικότητα δεν αληθεύει ότι ένα ταξί στη Ρώμη ή το Μιλάνο κοστίζει παραπάνω σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές πόλεις όπου μια παρόμοια απελευθέρωση έχει ήδη εφαρμοστεί. Το κλειδί της ανάγνωσης(Η οπτική γωνία) που αντιθέτως τονίζεται από αυτή την μελέτη, είναι πως δεν υπήρξε ανάπτυξη στις αστικές δημόσιες συγκοινωνίες στης μεγάλες ιταλικές πόλεις, αλλά αντίθετα έχει προωθηθεί η ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα (και εδώ επιστρέφουμε στην συμπαιγνία μεταξύ Ιταλών πολιτικών και βιομηχάνων). Το σχέδιο αυτό της ανεξέλεγκτης απελευθέρωσης θυμίζει αυτό που υλοποιήθηκε τα χρόνια του 80 και 90 σε χώρες όπως η Μεγάλη Βρετανία, ακόμα και οι ΗΠΑ όπου η τότε εγκωμιασμένη ''μαγεία της ελεύθερης αγοράς'' οδήγησε στην καταστροφή του συστήματος των σιδηροδρομικών μεταφορών των ΗΠΑ, στην πτώχευση πολλών αεροπορικών εταιρειών και της κατακριτέας παρακμής των βρετανικών σιδηροδρόμων υπεύθυνων, μεταξύ άλλων, και πολλών θυμάτων. Η θεμελίωση αυτών των «μεταρρυθμίσεων» ήταν αυτό το ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι περισσότερο αποτελεσματικός τον δημόσιο, αλλά η πραγματικότητα των γεγονότων απέδειξε σε μεγάλο βαθμό(έντονα) ότι εν ελλείψει μιας συγκεκριμένης ρύθμισης σε έναν τομέα όπως αυτός των μεταφορών τα κερδοσκοπικά συμφέροντα υπερισχύουν των συμφερόντων των χρηστών αφήνοντας επιχειρήσεις και υπηρεσίες στην άβυσσο της πτώχευσης. Αυτή η εκστρατεία της ανεξέλεγκτης απελευθέρωσης του κλάδου των μεταφορών στην Ιταλία είναι δυστυχώς ένα σαφές παράδειγμα για το πώς καθοδηγώντας τη διάθεση της κοινής γνώμης και χειραγωγώντας με τέχνη την πληροφόρηση, προχωρούν με την ατζέντα της παγκοσμιοποίησης: υποσχόμενοι εξοικονόμηση μερικών ευρώ (ενδεχομένως) ένα κομμάτι των χρηστών του, όπως αυτό των ταξί το οποίο στην Ιταλία η ίδιες κυβερνητικές μελέτες το εκτιμούν γύρω στο 1% των χρηστών των τοπικών δημόσιων συγκοινωνιών ξεγυμνώνοντας τον πραγματικό στόχο που είναι, μέσα από μια σειρά μεταρρυθμίσεων που παρουσιάζονται στα μάτια των ανθρώπων ως "απαραίτητες", ώστε να ανοίξει τους ακόμα ρυθμιζόμενους τομείς της οικονομίας στις μεγάλες οικονομικές δυνάμεις. Il Movimento di Solidarietΰ (Το Κίνημα Αλληλεγγύης) κρίνει ότι μόνο μέσω των μαζικών επενδύσεων του κράτους στις υποδομές του, μπορεί να επιτευχθεί αποτελεσματικότητα στις δημόσιες υπηρεσίες προωθώντας παράλληλα την παραγωγικότητα της ελεύθερης επιχειρηματικής δραστηριότητας. Lyndon LaRouche Political Action Committee