1. Οι παράγραφοι 3, 4 και 5 του άρθρου 26 αντικαθίστανται ως εξής:
«3. Οποιοσδήποτε από τους διαδίκους μπορεί, με δικόγραφο κοινοποιούμενο στους αντιδίκους δεκαπέντε (15) τουλάχιστον ημέρες πριν από την συζήτηση της, κατά το άρθρο 18 και επόμενα του παρόντος, αίτησης για τον προσωρινό ή οριστικό καθορισμό της αποζημίωσης, να ζητήσει την αναγνώριση των δικαιούχων της αποζημίωσης με την ίδια απόφαση. Η αίτηση, επί ποινή απαραδέκτου συνοδεύεται με βεβαίωση του Προϊσταμένου της Κτηματικής Υπηρεσίας περί προβολής ή μη των δικαιωμάτων του Δημοσίου στο απαλλοτριούμενο και βεβαίωση της αρμόδιας δασικής αρχής ότι το απαλλοτριούμενο δεν αποτελεί δημόσιο δάσος ή δημόσια δασική έκταση. Δεν είναι δυνατή η συζήτηση του αιτήματος αναγνώρισης, εφόσον α) εκκρεμεί αίτηση διόρθωσης ή συμπλήρωσης του κτηματολογικού διαγράμματος και πίνακα, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 16, ή β) αν δεν έχει υποβληθεί αίτηση διόρθωσης και το απαλλοτριούμενο, όπως περιγράφεται στην αίτηση, δεν συμπίπτει με τα στοιχεία του κτηματολογικού πίνακα και του διαγράμματος. Αν το Δικαστήριο απορρίψει το αίτημα, η αναγνώριση δικαιούχων γίνεται κατά το οριζόμενα στις επόμενες παραγράφους.
4. Η αίτηση για την αναγνώριση δικαιούχων κοινοποιείται, με επιμέλεια του ενδιαφερόμενου, στους Προϊσταμένους της αρμόδιας Κτηματικής Υπηρεσίας και της οικείας δασικής αρχής, οι οποίοι υποχρεούνται, εντός δύο (2) μηνών από την κοινοποίηση, να χορηγήσουν στον ενδιαφερόμενο ή να υποβάλλουν απευθείας στο Δικαστήριο έγγραφη βεβαίωση περί προβολής ή μη δικαιωμάτων του Δημοσίου στο απαλλοτριούμενο, σύμφωνα με τις ισχύουσες περί δημοσίων κτημάτων διατάξεις και περί του αν το απαλλοτριούμενο αποτελεί ή όχι δημόσιο δάσος ή δημόσια δασική έκταση. Η κοινοποιούμενη ως άνω αίτηση συνοδεύεται υποχρεωτικά με όλα τα απαιτούμενα για την απόδειξη του δικαιώματος ιδιοκτησίας του αιτούντος έγγραφα και διαγράμματα.
5. Η παράλειψη χορήγησης ή υποβολής των βεβαιώσεων από τα όργανα της προηγούμενης παραγράφου, εντός της προθεσμίας, συνιστά παράβαση καθήκοντος, σύμφωνα με τις διατάξεις του ισχύοντος κάθε φορά Υπαλληλικού Κώδικα.
2. Η παράγραφος 11 του άρθρου 26 του ν. 2882/2001 αντικαθίσταται ως εξής:
«11. Το δικαστήριο απέχει να εκδώσει απόφαση αναγνώρισης των δικαιούχων της αποζημίωσης: α) εάν η κυριότητα του απαλλοτριωμένου ή άλλο εμπράγματο δικαίωμα επ’ αυτού πιθανολογείται ότι ανήκει στο Δημόσιο, β) εάν η κυριότητα του απαλλοτριωμένου ή άλλο εμπράγματο δικαίωμα επ’ αυτού διεκδικείται από περισσότερους και είναι δυσχερής η διακρίβωση του δικαιούχου, γ) Εάν το αίτημα του αξιούντος την αναγνώριση δεν είναι σύμφωνο με τον κτηματολογικό πίνακα και διάγραμμα και δεν έχει υποβάλλει σχετικό αίτημα, προ τριμήνου, από την συζήτηση στην αρμόδια Υπηρεσία για την διόρθωση των κτηματολογικών στοιχείων, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από το άρθρο 16 και δ) εάν δεν αποδεικνύεται το δικαίωμα του αξιούντος να αναγνωρισθεί ως δικαιούχος της αποζημίωσης. Στην τελευταία αυτή περίπτωση ο επικαλούμενος νέα στοιχεία δύναται με αυτοτελή αίτηση να ζητήσει μόνο μια φορά ακόμη να αναγνωρισθεί ως δικαιούχος κατά τη διαδικασία του παρόντος άρθρου, επιτρεπομένης και πραγματογνωμοσύνης, που διατάσσεται και διεξάγεται κατ’ ανάλογη εφαρμογή της παραγράφου 7 του άρθρου 20. Εάν το δικαστήριο απόσχει να εκδώσει απόφαση αναγνώρισης του δικαιούχου της αποζημίωσης, η κυριότητα του απαλλοτριουμένου και τα άλλα εμπράγματα δικαιώματα επ’ αυτού, κρίνονται κατά την τακτική διαδικασία».
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα Στο "ΑΡΘΡΟ 11"
#1 Σχόλιο Από vasilis Στις 10 Οκτώβριος, 2011 @ 09:31
«Οποιοσδήποτε από τους διαδίκους μπορεί, με δικόγραφο κοινοποιούμενο στους αντιδίκους δεκαπέντε (15) τουλάχιστον ημέρες πριν από την συζήτηση της, κατά το άρθρο 18 και επόμενα του παρόντος»
άλλη μια διάταξη επιβαρυντική και αυξάνουσα τη «γραφειοκρατεία». Θεωρώ ότι η ισχύουσα διαδικασία είναι ευμενέστερη και ταχύτερη. Οι κοινοποιήσεις, αν μη τι άλλο, κοστίζουν αρκετά και οι αντίδικοι είναι τόσο μα τόσο πολλοί στις περισσότερες περιπτώσεις
#2 Σχόλιο Από Κώστας Δημητρίου Στις 11 Οκτώβριος, 2011 @ 16:27
ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΙΣΧΥΣΕΙ ΤΟ ΑΤΕΛΩΣ ΣΕ ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ … ΑΤΕΛΩΣ ΓΙΑ ΥΠΟΘΗΚΟΦΥΛΑΚΕΙΟ ΚΑΙ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΑΤΕΛΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ … ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕΙΣ .
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΣ ΣΟΒΑΡΕΤΕΥΤΕΙ ΛΙΓΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ !
#3 Σχόλιο Από Γιώργος Στις 18 Οκτώβριος, 2011 @ 13:24
Κατά τη γνώμη μου θα πρέπει ν’ απαγορεύεται η αναγνώριση των δικαιούχων, μαζί με τον προσωρινό καθορισμό για οικονομία της δίκης και την ταχύτερη έκδοση αυτής, προκειμένου να συντελεσθεί έγκαιρα η απαλλοτρίωση.
Αρκεί να φανταστεί κανείς σε υπόθεση καθορισμού προσωρινής αποζημίωσης 200 ακινήτων που συνήθως είναι οι απαλλοτριώσεις των μεγάλων έργων, ο ίδιος Δικαστής να προβεί και στην αναγνώριση ισάριθμων δικαιούχων και θα έχει ως αποτέλεσμα να εξαντλήσει κάθε χρονικό περιθώριο για την έκδοση της απόφασης (οκτάμηνο).
#4 Σχόλιο Από Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων Στις 18 Οκτώβριος, 2011 @ 22:37
Με το άρθρο αυτό περιπλέκεται και δυσχεραίνεται η διαδικασία αναγνώρισης δικαιούχου σε βάρος του πολίτη. Καθιερώνεται επιπλέον βεβαίωση από τη δασική υπηρεσία χωρίς να εξαιρούνται έστω οι εντός σχεδίου περιοχές, εμπλέκοντας τους πολίτες σε μία συναλλαγή με τα δασαρχεία τα οποία μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις, αρνούνται επί μήνες ή χρόνια την έκδοση των βεβαιώσεων αυτών, ή χαρακτηρίζουν ως δασικές, περιοχές που μπορεί να έχουν ενταχθεί από χρόνια στο σχέδιο πόλεως και να έχουν ανοικοδομηθεί, με βάση ακόμα και προπολεμικά στοιχεία! Υποχρεώνεται ο πολίτης να προσκομίσει στοιχεία που ζητούν οι υπηρεσίες αυτές κατά παράβαση των διατάξεων του νόμου και της νομολογίας, ενδεικτικά σημειώνεται ότι ενώ τα Δικαστήρια αρκούνται στον τίτλο του δικαιούχου και μόνο προκειμένου να τον αναγνωρίσουν ως δικαιούχο αποζημίωσης, η κτηματική υπηρεσία, ζητάει τίτλους ιδιοκτησίας 40 και πλέον ετών για να εκδώσει τη σχετική βεβαίωση, πρακτική που έχει αποδοκιμαστεί από τη νομολογία. Τέλος απαλείφονται οι διατάξεις σχετικά με την ευχέρεια που έχει το Δικαστήριο να εκδικάσει τη σχετική αίτηση ακόμα και χωρίς τις σχετικές βεβαιώσεις, όταν αυτές δεν έχουν εκδοθεί μέσα σε συγκεκριμένες προθεσμίες. Με τον τρόπο αυτό ο πολίτης εκτίθεται στο να μην μπορεί να αναγνωριστεί ποτέ δικαιούχος της αποζημίωσής του, όταν οι διάφορες δημόσιες υπηρεσίες (κτηματική υπηρεσία ή δασαρχείο) αρνούνται να εκδώσουν τις σχετικές βεβαιώσεις ή απαιτούν από τον πολίτη παράλογα δικαιολογητικά. Το γεγονός ότι η παράλειψη έκδοσης των βεβαιώσεων αυτών συνιστά πειθαρχικό παράπτωμα δεν αποτελεί λόγο επίσπευσης της διαδικασίας, δεδομένου ότι ουδέποτε έχουν επιβληθεί οποιουδήποτε είδους ποινές για τέτοια παραπτώματα σε όργανα της διοίκησης.