1. Σκοπός του παρόντος είναι η ρύθμιση θεμάτων που αφορούν στην εφαρμογή του Κανονισμού (EK) 1107/2006 (L 204/1/26.07.2006) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, σχετικά µε τα δικαιώματα των ατόμων µε αναπηρία και των ατόμων µε µειωµένη κινητικότητα, όταν ταξιδεύουν αεροπορικώς και ειδικότερα ο προσδιορισμός των οργάνων για την παροχή της συνδρομής, ο προσδιορισµός της δηµόσιας αρχής υπεύθυνης για την επιβολή της εφαρµογής του παρόντος Κανονισµού και η θέσπιση ή η εξειδίκευση διοικητικών διαδικασιών και η πρόβλεψη κυρώσεων.
2. Το παρόν προεδρικό διάταγμα εφαρµόζεται σε όλους τους ελληνικούς αερολιµένες και αφορά στις πτήσεις που αναχωρούν, διέρχονται ή αφικνούνται σε ελληνικό αερολιμένα, καθώς και στις πτήσεις κοινοτικών αερομεταφορέων, οι οποίες αναχωρούν από χώρες µη µέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης µε προορισμό ελληνικό αερολιμένα.
To κείμενο προτείνεται να τροποποιηθεί ως ακολούθως:
Άρθρο 1: Σκοπός-Πεδίο εφαρµογής
1. Σκοπός του παρόντος είναι η ρύθμιση θεμάτων που αφορούν στην εφαρμογή του Κανονισμού (EK) αριθμ. 1107/2006 (L 204/1/26.07.2006) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, σχετικά µε τα δικαιώματα των ατόμων µε αναπηρία και των ατόμων µε µειωµένη κινητικότητα, όταν ταξιδεύουν αεροπορικώς και ειδικότερα ο καθορισμός των λεπτομερειών αναφορικά με την παροχή συνδρομής όπως αυτή προβλέπεται στο Παράρτημα Ι και ΙΙ του ως άνω αναφερόμενου Κανονισμού, ο προσδιορισµός της δηµόσιας αρχής υπεύθυνης για την επιβολή της εφαρµογής του ως άνω αναφερόμενου Κανονισµού, η θέσπιση και εξειδίκευση διοικητικών διαδικασιών και η πρόβλεψη κυρώσεων.
2. Το παρόν προεδρικό διάταγμα εφαρµόζεται σε όλους τους ελληνικούς Αερολιµένες και αφορά στο σύνολο των πτήσεων που αναχωρούν, διέρχονται ή αφικνούνται σε ελληνικό Αερολιμένα καθώς και στις πτήσεις κοινοτικών Αερομεταφορέων, οι οποίες αναχωρούν από χώρες µη µέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης µε προορισμό ελληνικό Αερολιμένα, όπως ειδικότερα ρυθμίζεται στο άρθρο 1 παρ.3 του Κανονισμού (ΕΚ) αριθμ. 1107/2006. Των διατάξεων του παρόντος Προεδρικού Διατάγματος εξαιρούνται επιβάτες πάσχοντες μεταφερόμενοι/διακομιζόμενοι με ασθενοφόρα ή πτήσεις ειδικής νοσοκομειακής μεταφοράς.
Νομίζω ότι είναι αυτονόητο ότι θα έπρεπε να κάνουμε ότι περνάει απο το χέρι μας για να κάνουμε την ζωή και πόσο μάλλον τις μετακινήσεις αυτών των συνανθρώπων μας όσο γίνεται πιο εύκολη.
Έχω δεί άπειρες φορές προσωπικό εδάφους στο Ελευθέριος Βενιζέλος να βοηθάει κάποιον που είναι σε καροτσάκι. Δεν είμαι σίγουρη όμως ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει και στα περιφερειακά αεροδρόμια που το προσωπικό είναι αισθητά πιο περιορισμένο. Ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες.
Θα πρέπει να υπάρξει η σχετική έρευνα ότι τα μέτρα αυτά εφαρμόζονται και επαρκούν σε όλη την επικράτεια.
καλιο αργα παρα ποτε….και σιγουρα ειμαι υπερ της κοινωνθκής στηριξης ολων οσων εχουβ αναπηρίες. ετσι η κυβέρνηση εχει πετσοκόψει ολα τα επιδοματα ρων ατομων με αναπηριες…..
το δίλημα ειναι ήθα αντρεψουμε τον καπιταλισμό ή θα μας αναυρεψει αυτός….
Ως άτομο με πολύ μεγάλη αναπηρία στα μάτια, είμαι απογοητευμένος από το νομοσχέδιο. Εχω παραπονεθεί πάμπολλες φορές στο Ελευθέριος Βενιζέλος, αλλά απ’ ότι βλέπω τα παράπονά μου πάνε στο καλάθι.
Αιτία της διαμαρτυρίας μου είναι ότι οι πίνακες αφίξεων και αναχωρήσεων των αεροδρομίων είναι κρεμασμένοι ψηλά, και με μικρά γράμματα, με αποτέλεσμα να μη βλέπω τίποτα. Στο Μόναχο και στη Ρώμη – και πιθανότατα και σε άλλα αεροδρόμια που δεν έχω επισκεφτεί – οι πίνακες είναι στο ένα μέτρο από το έδαφος, με μεγάλα γράμματα, ώστε να εξυπηρετούμαστε και εμείς με τα προβλήματα όρασης, αλλά και όσοι είναι με αμαξίδια. Στην Ελλάδα, απ’ ότι βλέπω, ούτε τώρα θα αντιμετωπιστεί ένα ακόμη προφανές πρόβλημα…
Δεν με ενδιαφέρει να απασχολώ έναν υπάλληλο του αεροδρομίου κάθε φορά που το χρησιμοποιώ, δεν είναι λύση αυτό. Απαιτώ το κράτος να μου παρέχει κάθε δυνατή ευκολία για την αυτονομία μου. κι αυτό σημαίνει πίνακες στο επίπεδο του ανθρώπου με μεγάλα γράμματα…