Άρθρο 14 – Ασφάλιση έναντι τρίτων

Πρεπεί να γίνει περετέρω διαχωρισμός 1ον ως προς τα είδη ΣΜΗΕΑ: Δε μπορεί για παραδειγμά να απαιτείται τα ‘παιχνίδια’ βάρους κάτω του 1 κιλού και μέγιστης πτητικής εμβέλειας 80μέτρα να χρειάζονται εγγραφή σε μητρόω και ειδική άδεια.. Φυσικά αστική ευθύνη για περίπτωση μικροατυχημάτων εξακολουθεί να ισχύει.
2ον Ως προς την εμπορική εκμετάλευση υπάρχουν διάφορα έίδη εμπορικής εκμετάλευσης φωτογραφία, αγροτική κλπ. Δε μπορεί οι κανόνες για πτήση σε αγροτική περιοχή να είναι οι ίδοι με αυτούς σε αστικό περιβάλλον.

Δηλαδή ένα ΣμηΕΑ 20 γραμμαρίων (παιχνίδι) με μέγιστη εμβέλεια 25 Μέτρα των 12 ευρώ αξιά, το οποιό θεωρητικά ανήκει στην υποκατηγορία CAT01 < 1Kg θα χρειάζεται δήλωση στη ΥΠΑ και ασφάλιση??? τότε τι ασφάλεια πρέπει να πληρώνουν οι ποδηλάτες που δεν τηρούν των κοκ?
Το συγκεκριμένο άρθρο δημιουργεί σύγχυση σε σχέση με το άρθρο 6-θ.
Γιατι κάπιος που αγοράζει από το διαδίκτυο ένα παιχνίδι 20γραμμαρίων για δώρο θα πρέπει να ξέρει τι είναι ο αριθμός σειράς?

Δήλωση στην ΥΠΑ και ασφάλεια θα πρέπει να έχουν μόνο τα ΣμηΕΑ υποκατηγορίας cat A2 ΜΟΝΟ όταν έιναι για ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ χρήση, σε περίπτωση ζημιών προς τρίτους από ΣμηΕΑ μη ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΧΡΗΣΗΣ o ιδιοκτήτης οφείλει την αποκατάσταση των ζημιών όπως ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις. Τέτοιες προυποθέσεις θα αφανίσουν μια ανερχόμενη αγορά καθώς κανένας δεν θα μπει στην διαδικασία όχι τόσο της δήλωσης άλλα της ασφάλειας

Στο άρθρο 19 παρ. 1.5 αναφέρεται ότι ασφαλιστική κάλυψη απαιτείται για τα ΣμηΕΑ «Ανοικτής Κατηγορίας» μόνο σε περίπτωση επαγγελματικής χρήσης. Αυτό θα πρέπει να διευκρινίζεται και στο παρών άρθρο για να αποφεύγονται παρανοήσεις.

Παράμετρος που ενδιαφέρει την αγορά και ευρύτερα το Κοινό / τους Καταναλωτές, είναι η υποχρεωτική Ασφάλιση Αστικής Ευθύνης.

Πρόκειται για θεσμικό μέτρο που συνάδει και με την ευρωπαϊκή – διεθνή πρακτική γύρω από το το συγκεκριμένο τεχνολογικό θέμα των «Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών ή Ιπτάμενων Οχημάτων» (Unmanned Aerial Vehicles), διεθνώς UAV και γνωστών με την ονομασία «Drones».

Η υποχρέωση για ασφαλιστική κάλυψη της αστικής ευθύνης από τη χρήση των «drones», είναι προφανές πως εμπίπτει στην ίδια λογική που ισχύει στην περίπτωση των χερσαίων αυτοκινούμενων οχημάτων.
Ο εκάστοτε Χρήστης / Ιδιοκτήτης ενός «Μη Επανδρωμένου Ιπτάμενου Οχήματος» που έχει νόμιμη κατοχή και άδεια χρήσης του, τη στιγμή που υπάρχει η πιθανότητα να ζημιώσει Τρίτο/ους από αμέλεια κατά τη χρήση, όπως και ο Αστικός Κώδικας ορίζει, πρέπει να είναι σε θέση να αποζημιώνει. Σύμφωνα με την ισχύουσα διεθνή πρακτική ο μόνος αξιόπιστος τρόπος που διασφαλίζει κάτι τέτοιο είναι η υποχρεωτική Ιδιωτική Ασφάλιση με standard κριτήρια και αξιόπιστα ασφαλιστήρια χωρίς ασυνήθεις περιοριοστικούς όρους και καταχργηστικές εξαιρέσεις.

Βέβαια, η συγκεκριμένη Ασφάλιση δεν θα πρέπει εξαρχής να θεωρηθεί πως είναι μια απλή ευκαιρία για αμεση και εύκολη εμπορική εκμετάλλευση από την ασφαλιστική αγορά. Επισημαίνεται πως δεν μπορεί να ισχύσει η ίδια πρακτική και η νοοτροπία που εφαρμόζεται στον κλασικό κλάδο Ασφάλισης Αστικής Ευθύνης Αυτοκινήτων. . Αυτό γιατί η Ασφάλιση Αστικής Ευθύνης από τη χρήση Μη Επανδρωμένων Εναέριων Οχημάτων, εμπίπτει στην πρακτική που ισχύει και εφαρμόζεται διεθνώς στον Κλάδο Ασφάλισης κινδύνων Αεροπλοϊας (Aviation Liability Insurance).

Ουσιαστική παράμετρος που πρέπει ρητά να ενσωματωθεί στο συγκεκριμένο άρθρο του εν λόγω θεσμικού μέτρου, είναι η πρόβλεψη για υποχρεωτική ασφαλιστική κάλυψη Αστικής Ευθύνης έναντι Τρίτων με ελάχιστο όριο, τουλάχιστο το ποσό των 1,000,000€.
Σημείωση: Σχετικά, σημειώνεται πως κάτι τέτοιο έχει ήδη θεσμοθετηθεί στην Κύπρο με το ΚΔΠ 402 2015, Διαταγμα για μη επανδρωμένα αεροσκάφη. ( ^[1]…98iddL7PAhyGZQ).

Σήμερα διαμεσολαβούμε ασφαλίζοντας την αστική ευθύνη σε λογικά και ρεαλιστικά όρια. Τα όρια – κεφάλαια ευθύνης δεν θα πρέπει να είναι ενιαία ούτε υπερβολικά. Είναι λάθος ασφαλιστικά αλλά και άδικο για τον ασφαλισμένο, ένα μικρό – ελαφρύ drone να πληρώνει ασφάλιστρα για την πιθανότητα να προκαλέσει ζημιές πχ ενός εκατομμυρίου ευρώ. Μεγάλα όρια ευθύνης σε μικρά drone σημαίνει παραπάνω ασφάλιστρο για κίνδυνο και ζημιές που δεν θα πληρώσει ποτέ ο ασφαλιστής. Το σωστό είναι να υπάρξουν τουλάχιστον δύο κατηγορίες ελάχιστων υποχρεωτικών ορίων. Ευχαριστώ. Δημήτρης Κουτσονίκας.

Σήμερα, διαμεσολαβούμε ασφαλίζοντας την αστική ευθύνη σε λογικά και ρεαλιστικά όρια. Τα όρια – κεφάλαια ευθύνης δεν θα πρέπει να είναι ενιαία ούτε υπερβολικά. Είναι λάθος ασφαλιστικά αλλά και άδικο για τον ασφαλισμένο, ένα μικρό – ελαφρύ drone να πληρώνει ασφάλιστρα για την πιθανότητα να προκαλέσει ζημιές πχ ενός εκατομμυρίου ευρώ. Μεγάλα όρια ευθύνης σε μικρά drone σημαίνει παραπάνω ασφάλιστρο για κίνδυνο και ζημιές που δεν θα πληρώσει ποτέ ο ασφαλιστής. Το σωστό είναι να υπάρξουν τουλάχιστον δύο κατηγορίες ελάχιστων υποχρεωτικών ορίων. Ευχαριστώ. Δημήτρης Κουτσονίκας.

Το άρθρο 14 όπως είναι διατυπωμένο, επιβάλει την ασφάλιση όλων των ΣμηΕΑ ανεξαρτήτου χρήσεως, σε αντίθεση με τα άρθρα 6θ. & 19 1.5 που ορίζουν ρητώς ότι η ασφάλιση απαιτείται εφόσον πρόκειται για επαγγελματική χρήση. Μια διευκρίνηση επί του θέματος σας παρακαλώ.

Επιτρέψτε μου να κάνω το συνήγορο του διαβόλου και να πω το εξής; Ποιος ο λόγος ασφάλισης; Το οτι ένα drone μπορει να πέσει και τα προκαλέσει ζημιά;

1. Ας μην τα βάζουμε όλα στην ίδια κατηγορία παρακαλώ
Εχω ρίξει drone (βάρους 300γραμ) απο 100 μέτρα για δοκιμή και δεν συνέβη τίποτα, το σχήμα του και τα υλικά του βοηθάει στο να κόψει την πτώση ακόμα και η αντίσταση του αέρα. Το πολύ πολύ να χαλάσω ένα λουλούδι. Η ΛΟΓΙΚΗ της ασφάλισης στο αυτοκίνητο είναι πως αν γίνει ζημιά θα είναι ζημιά χιλιάδων ευρώ και πιθανών ο ευθυνών να μην τα έχει άμεσα να αποζημιώσει τον ζημιωμένο. Drone που να μπορεί να κάνει ΤΟΣΗ ζημιά είναι το πολύ 1 στα 100 που υπάρχουν. κάντε μια κατηγορία πχ πάνω απο 2 κιλά υποχρεούται ασφάλισης.

2. Δεν έχω ακούσει ατυχήματα τέτοια να έχουν συμβεί ποτέ (λογικά θα υπάρχουν λίγες εξαιρέσεις) αλλά έχω ακούσει και δει ατυχήματα με μπάλες ποδοσφαίρου πάνω σε τζάμια, αυτοκίνητα, ανθρώπους κτλ, και μάλιστα οι μπάλες τις παίζουν μικρά παιδιά συνήθως. Με την ίδια λογική να ασφαλίσω την μπάλα του πιτσιρικά μου; Τις ρακέτες που παίζω στην παραλία;

ΠΡΟΤΕΙΝΌΜΕΝΗ ΛΥΣΗ :

Οκ, δεκτό το να πληρώσω ζημιά αν και ποτέ κάνω αλλα πως θα ξέρει ο ζημιωμένος οτι ευθύνομαι εγώ; Απλο, ο καθένας μας θα έχει υποχρεωτικά κάποια στοιχεία μας αναγραφόμενα στο drone (πχ. Αρ. Δελ. Ταυτότητας)

ΓΕΝΙΚΗ ΣΚΕΨΗ :
Δεν μπορείτε να λέτε τον κόσμο να ασφαλίζει κάτι που έχει αξία 50-300 ευρώ με ποσά που θα είναι περίπου 250ε το χρόνο.

Υγ. το αγαπημένο drone του γιού μου είναι μήκους 4 εκατοστά και βάρους 21 γραμμάρια, να πάρω 250ε απο τον κουμπαρα του;

Στο άρθρο 6.1.θ αναφέρεται «Ο ιδιοκτήτης του ΣμηΕΑ είναι υπεύθυνος για ζημίες έναντι τρίτων, σε περίπτωση δε επαγγελματικής χρήσης, για την κάλυψη των ζημιών απαιτείται ασφαλιστήριο συμβόλαιο». Στο άρθρο 14 αναφέρεται ότι όλοι οι εκμεταλλευόμενοι ΣμηΕΑ οφείλουν να ασφαλίζουν τα αεροσκάφη τους. Θεωρώ ότι η ασφάλιση δεν είναι λογικό να απαιτείται για ερασιτεχνική χρήση.

Το αρθρο 14 προβλεπει την υποχρεωτικη ασφαλιση αστικης ευθυνης τριτων χωρις ομως να προσδιοριζει καποιο ελαχιστο κεφαλαιο. Η ελευθερη επιλογη κεφαλαιου αφηνει εκθετους τον εκμεταλλευτη του drone, τον ιδιοκτητη και τον χειριστη διοτι, προκειμενου να επιτυγχανουν χαμηλα ασφαλιστρα, θα μπορουν νομιμα να ασφαλιζονται με κεφαλαια της ταξης €1.000 – €10.000, τα οποια ειναι κατα τη γνωμη μου τελειως ανεπαρκη. Αρκει να αναλογισθουμε την αμεση ή εμμεση ζημια, την οποια μπορει να προκαλεσει μια μεταλλικη μαζα 1 – 2 κιλων, η οποια κινουμενη με ταχυτητα 60 – 70 χιλιομετρων την ωρα (το DJI Phantom 4 εχει μεγιστη ταχυτητα 44 μιλια την ωρα) προσκρουει π.χ. σε κινουμενο αυτοκινητο, το οποιο εκτρεπεται και με τη σειρα του προσκρουει σε αλλα οχηματα. Επισης μεγαλη, ακομα και θανατηφορα, μπορει να ειναι η ζημια που θα προκληθει απο προσκρουση του drone σε ανθρωπο.
Περαν ομως του ελαχιστου κεφαλαιου ασφαλισης, υπαρχει κενο και στην υποχρεωση καλυψης των κινδυνων πολεμου AVN52 (κακοβουλες ενεργειες, τρομοκρατια, αεροπειρατεια κλπ). Yπαρχει μεγαλος αριθμος ηλεκτρονικων συσκευων (drone defenders, hackers, jammers, hijackers κ.α), οι οποιες μπορουν να καταρριψουν, εκτρεψουν, κατευθυνουν ενα drone κακοβουλα ή μη εκτος της προγραμματισμενης πτησης τους και ειναι βεβαιον, οτι η πολιτεια θα χρειασθει συντομα να λαβει ειδικα νομοθετικα μετρα για το χωρο αυτο, οπως συμβαινει σε αλλες χωρες με μακροτερο βιο των drones. Τετοιες συσκευες μπορει κανεις ευκολα να τις αποκτησει με κοστος €100 – €200 ακομα και μεσω διαδικτυου. Η υποχρεωση λοιπον ασφαλισης πρεπει κατα τη γνωμη μου να περιλαμβανει και τους κινδυνους αυτους, αλλως ασφαλισμενος και ζημιουμενος μενουν ασφαλιστικα απροστατευτοι σε περιπτωση επελευσης του κινδυνου εκ του λογου αυτου.
Η θεσπιση λοιπον ενος ελαχιστου κεφαλαιου ειναι κατα τη γνωμη μου αναγκαια, διοτι ετσι θα αποφευχθει ενας προς τα κατω ανταγωνισμος των ασφαλιστικων εταιρειων (χαμηλοτερα κεφαλαια για χαμηλοτερα ασφαλιστρα) και κατ επεκταση θα αποφευχθει η πληρης υποβαθμιση της προστασιας ασφαλισμενων και ζημιουμενων. Αν παντως ενας λογος απελευθερωσης του κεφαλαιου ασφαλισης ειναι η προσδοκια επιτευξης χαμηλων ασφαλιστρων για τους ιδιοκτητες των drones, ας ληφθει υπ οψην, οτι η διεθνης αγορα προσφερει καλυψη αστικης ευθυνης τριτων, συμπεριλαμβανομενων των κινδυνων πολεμου, για κεφαλαια της ταξης €3.000.000 – €5.000.000 με ετησια ασφαλιστρα περιπου €500.
Κατοπιν αυτων προτεινω ελαχιστο κεφαλαιο αστικης ευθυνης τριτων και κινδυνων πολεμου €1.000.000, το οποιο μπορει να ισχυσει δοκιμαστικα για 2 – 3 χρονια και να οριστικοποιηθει στη συνεχεια, βαση των στατιστικων στοιχειων τα οποια θα προκυψουν.

Πρέπει να διασαφηνιστεί αυτό που επισημανθηκε και σε προηγούμενα σχόλια σχετικά με το άρθρο 14 και τα άρθρα 6θ. & 19 1.5.

Η ασφάλιση είναι ξεκάθαρο πως πρέπει να αφορά τους επαγγελματίες και όχι τους ερασιτέχνες. Έχει να κάνει τόσο με τον επαγγελματικό εξοπλισμό των πρώτων όσο και με την μεγαλύτερη έκθεσή τους σε κίνδυνο.

Η ασφάλεια δεν μπορεί να μπαίνει στον οποιονδήποτε με την λόγική της αποζημίωσης βλαβών μικρής έκτασης και κινδύνου. Με την ίδια έννοια ας ασφαλίσουμε και τα ποδήλατα μας αφού και αυτά μπορεί να προκαλέσουν ατύχημα ίσης ή και μεγαλύτερης έκτασης από ένα drone.

Λαμβάνοντας υπόψη σχετικά σχόλια που έχουν ήδη αναρτηθεί, συμπληρωματικά σημειώνω τα παρακάτω:

Τη στιγμή που κάποιος χρήστης drone ευθύνεται για ζημιά που σε ακραία περίπτωση μπορεί να προκαλέσει σοβαρή σωματική βλάβη / θάνατο, το έλάχιστο όριο υποχρεωτικής ασφάλισης, πρέπει να συγκλίνει με παρόμοιες αρχές κανονισμού στις άλλες χώρες της ΕΕ, όπου είναι ποσό της τάξεως των 1,000,000€.

Συμμερίζομαι τη λογική άποψη κάποιων σχετικά με την επικινδυνότατα μικρών drone που χρησιμοποιούνται από ερασιτέχνες και θα συμφωνούσα πως ο ασφαλιστέος κίνδυνος είναι αντικειμενικά μικρός. Ωστόσο, ποτέ δεν γνωρίζουμε τις συνθήκες χρήσης και τις διαθέσεις των χρηστών. Επιπλέον, ένα τυχαίο γεγονός (πχ πτώση του drone στο παρμπρίζ ενός διερχόμενου αυτοκινήτου), μπορεί να είναι αιτία για ένα σοβαρό συμβάν.
Είναι βέβαιο πως αυτό θα εκτιμηθεί από τις ασφαλιστικές εταιρείες οι οποίες σε μια γενικευμένη απαίτηση κάλυψης αστικής ευθύνης θα καθορίσουν το ασφάλιστρο σε λογικά – χαμηλά επίπεδα.

Η Ασφάλιση πρέπει να είναι υποχρεωτική για κάθε κατηγορία χρηστών / χρήσεων drone και ο αντίστοιχος Κανονισμός θα πρέπει να προσεγγίζει αρχές που αφορούν κινδύνους Αεροπλοϊας (Aviation Liability).

Δεν είναι λογικό να ασφαλίζονται drones για ερασιτεχνική χρήση. Διαβάζοντας θέση συνομιλούντα παρακάτω ( ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ) σχετικά με το σενάριο πρόσκρουσης μεταλική μαζας 1-2 κιλών με 40 μίλια την ώρα… Με αυτή την λογική να ασφαλιστουν και τα ποδήλατα που πρόκειται για μεταλική μάζα 15-20 κιλών που μπορεί να εκτραπει, να προσπέσει σε αυτοκίνητο… το οποίο με την σειρά του να μπει στο αντίθετο ρεύμα και έπειτα να προκαλέσει καραμπόλα αυτοκινήτων.. ΟΚ λοιπόν ας ασφαλίσουμε για 1.000.000 ευρώ ζημιές και τα ποδήλατα. Με αυτή τη λογική θα έπρεπε να ασφαλίσουμε κάθε αντικείμενο μεγαλύτερο του 1 κιλού που μπορεί να κινηθεί (από μπάλες μέχρι κινητά τηλέφωνα). Πόσο μάλλον όταν στην περίπτωση των drones δεν επιτρέπεται στον ερασιτέχνη να πετά κοντά σε πλήθος ή μεμονωμένα άτομα σε αποστάσεις <50 μέτρων.

Προτείνω:

*Για ερασιτεχνική χρήση κάτω του ενός κιλού

Τίποτα

*Για ερασιτεχνική χρήση άνω του 1 κιλού:

Εγγραφή σε μητρώα και πινακίδιο απλά για να υπάρχει μια σχετική καταγραφή και να βρίσκουμε τον υπέυθυνο (και αυτό είναι στα όρια του υπερβολικού) στην περίπτωση ατυχήματος και πτήση βάση όλων των περιορισμών που υπάρχουν (προσωπικά δεδομένα, μέγιστο ύψος κλπ). Σκεφτέιτε ότι και τα ποδήλατα μπορούν να προκαλέσουν θανατηφόρο ατύχημα αλλά δεν έχουν ούτε πινακίδες ούτε καταγράφονται σε μητρώα.

*Για επαγγελματική χρήση μέχρι 4 κιλά:

Όλα τα παραπάνω + ασφάλεια + σχέδιο πτήσης σε περίπτωση που η πτήση διεξάγεται σε πλήθος ή σε χώρους που δεν υπάρχει πρόσβαση χωρίς άδεια.

Για επαγγελματική χρήση άνω των 4 κιλών:

Όλα τα παραπάνω + δίπλωμα

Ενω σεβομαι τις ενστασεις, οι οποιες εν μερει ειναι δικαιολογημενες, νομιζω ειναι λαθος να συγκρινουμε drones με ποδηλατα,διοτι προκειται για δυο κινδυνους με τελειως διαφορετικα χαρακτηριστικα και παραμετρους λειτουργιας (πτηση, ελλειψη οπτικης επαφης, αδυναμια αμεσης διακοπης της κινησης για αποφυγη συγκρουσης, τηλεχειρισμος, ηλεκτρονικα μεσα, βλαβες, παρεμβολες κλπ). Παρα ταυτα θα ηταν λογικη η εξαιρεση καποιων drones στη βαση συγκεκριμενων κριτηριων μαζας, ταχυτητας κλπ. Παντως σε καμια περιπτωση δε θα ηθελα ως ιδιοκτητης, χειριστης ή operator να βρεθω ενωπιον δικαστικης διεκδικησης αστικης ευθυνης για καποια ζημια και να ειμαι ανασφαλιστος. Η προστασια των εμπλεκομενων λοιπον θα πρεπει κατα τη γνωμη μου να ειναι το κυριαρχο κριτηριο για την αναγκαιοτητα ή μη της ασφαλιστικης καλυψης.

Δεν είναι σαφές αν στην ανοικτή κατηγορία απαιτείται ασφάλιση. Αν ναι τότε αυτό το άρθρο «καταστρέφει» μια αναπτυσσόμενή αγορά.

Είδα προσφατα ένα διαφημιστικό προσχέδιο ασφαλιστικής περί ασφάλισης drones. Αναλόγως το βάρος τα ασφάλιστρα ήταν στη πλειοψηφία απο 80 – 140 ευρώ το χρόνο. Αλλά με ένα σωρό υποσημειώσεις για μη αποζημίωση. Ειτε σε παρατυπία του χειριστή είτε για άλλο λόγο. Πως θα προστατευθούν οι χειριστές από αρπαχτικές ασφλασιτικές χωρίς αντίκρυσμα; Θα πρέπει να υπάρχει έλεγχος και υποχρεώσεις στις ασφαλιστικές.

Αναφέρομαι στο θέμα, επικουρικά των σχολίων των κκ Επαμεινώνδα Παπαδόπουλου και Γιώργου Κουτίνα, που θεωρώ πως εκφράζουν υπεύθυνη και αξιόπιστη άποψη επί του εξειδικευμένου θέματος της ασφαλιστικής κάλυψης πτήσεων drones που φαίνεται πως κατέχουν.

– ο κίνδυνος από τη χρήση των μικρών drone από ερασιτέχνες είναι σχετικά μικρός. Ωστόσο, στην εκτίμηση της επικινδυνότητας δεν λαμβάνουμε υπόψη μόνο τη μικρή πιθανότητα επέλευσης του συμβάντος αλλά την επίπτωσή του η οποία μπορεί να είναι μεγάλη. Και εδώ δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την περίπτωση σοβαρού τραυματισμού ενός παιδιού που προφανώς δεν έχει την ίδια αντίληψη προφύλαξης με ένα ενήλικα.

– το ελάχιστο όριο υποχρεωτικής ασφάλισης, πρέπει να συγκλίνει με παρόμοιες αρχές κανονισμού στις άλλες χώρες της ΕΕ όπου, όταν μιλάμε για πιθανότητα σωματικής βλάβης ή θανάτου, είναι ποσό της τάξεως των 1,000,000€.

Αναφέρομαι στη θεση των κ.Επαμεινώνδα Παπαδόπουλου και κ. Κυριάκου Τσιφλάκου.

Δεν είναι δυνατόν (πόσο μάλλον να το ακούς από συναδέλφους) ότι πρέπει να ασφαλίζεται ότι κινείται με βάση «τραβηγμένα» σενάρια.

Και τοποθετούμαι στο παρακάτω σενάριο του κ. Τσιφλάκου:

Με την ίδια λογική ισχύει και το σενάριο κάποιος να ανέβει με το κινητό του τηλεφωνο στον Λευκό Πύργο και την ώρα που βγάζει φωτογραφία την θέα από ψηλά του γλυστρά το κινητό του τηλέφωνο, πέφτει επάνω σε μωρό το οποίο βρίσκεται στην αγκαλία της μητέρας του, πέφτει στον δρόμο χτυμημένο και παράλληλα οδηγεί σε καραμπόλα τα διερχόμενα αυτοκίνητα που προσπαθούν να αποφύγουν την σύγκρουση.

Συμπέρασμα: Νομοθετούμε και ασφαλίζουμε όλα τα κινητά και μάλιστα με μέγιστη αποζημίωση 1.000.000 ευρώ κατά τους προαναφερθέντες συνομιλητές.

Προφανώς καταλαβαίνετε ότι τέτοια σενάρια είναι όχι απλά είναι υπερβολικά αλλά και επικίνδυνα για κάποιον που νομοθετεί.

Η λογική όπως αναφέρθηκε και από κάποιους συνομιλητές εδώ, ορθώς, είναι η εξής:

Η ανοιχτή κατηγοριά από την στιγμή που δεν είναι επαγγελματικής φύσης αλλά ερασιτεχνικής και η χρήση του περιορίζεται -επαρκώς- από τους κανονισμούς του σχετικού άρθρου (μέγιστο ύψος 400π, απαγόρευση πτήσης σε πλήθος κόσμου και κινητή/ακίνητη ξένη περιουσία αλλά και μεμονωμένα άτομα καθώς και καταχώρηση σε μητρώα για να υπάρχει μια σχετική οργάνωση του ποιός πετάει και τι) παρέχει τον ερασιτέχνη ένα hobby στα πλαίσια του οποίου μπορεί άφοβα και με ασφάλεια να πετά το drone του ακολουθώντας τον νόμιμα υποδεχθέντα τρόπο. Φυσικά και προεραιτικά πάντα μπορεί αν επιθυμέι να κάνει οποιαδήποτε ασφάλεια για οποιοδήποτε λόγο.

Οι επαγγελματίες από την άλλη μεριά, οι οποίοι μπορούν να παίρνουν ακόμα και άδειες υψηλής επικινδυνότητας όπως αυτή της αεροβιντεοσκόπησης μίας συγκέντρωσης αυτονόητα και υποχρεωτικά πρέπει να ασφαλίζουν στο ΣμηΕΑ τους και από την άλλη η ασφάλιση μιάς και μιλάμε για ανθρώπινες ζωές να καλύπτει απόλυτα το κόστος (θα συμφωνήσουμε σε όρια της τάξης του 1.000.000 ευρώ).