Άρθρο 28: Διοικητικές Κυρώσεις

Κύριοι καλημέρα,

Είμαι εργαζόμενος σε εταιρεία ιχθυοκαλλιέργειας. Μετά την αποφοίτησή μου από το τμήμα Ιχθυοκομίας – Αλιείας του ΤΕΙ Μεσολογγίου προχώρησα σε μεταπτυχιακές σπουδές στην Σκωτία. Τα τελευταία 12 χρόνια εργάζομαι στον κλάδο ιχθυοκαλλιεργειών ο οποίος παράγει προϊόντα υψηλότατης ποιότητας γεγονός που τον έχει φέρει στην πρώτη θέση στην Ευρώπη για τα είδη που παράγουμε. Το 90% των παραγόμενων προϊόντων εξάγεται σε περίπου 40 χώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση την Τελωνειακή Ένωση Ρωσίας, Β. Αμερική, Ασία και Αφρική.

Είμαι περήφανος για τον κλάδο αυτό:
• που συμβάλει σημαντικά στο εξαγώγιμο προϊόν της χώρας που είναι τόσο πολύ αναγκαίο, ιδιαίτερα στην οικονομική κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα
• προσφέρει πάνω από 10.000 θέσεις εργασίας σε ολόκληρη τη χώρα κυρίως σε περιοχές που δεν διαθέτουν βιομηχανική δραστηριότητα ή άλλη σημαντικό πεδίο εργασίας
• είναι πρωτοποριακός σε και εξάγει know-how σε άλλες χώρες της Ευρώπης, Β. Αφρικής, Αραβική χερσόνησο ακόμη και στην Νορβηγία

Η επιβολή προστίμων του ύψους που αναφέρονται σε αυτό το σχέδιο, θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην διακοπή των εργασιών πολλών εταιρειών μικρών και μεγάλων ενώ τα πόσα θα είναι τόσο μεγάλα που δεν θα μπορούν καν να πληρωθούν. Τη στιγμή που ως κλάδος υπερέχουμε σε παραγωγή σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ένωση και την Τουρκία μια τέτοια κίνηση θα στερήσει τις πολυπόθητες εξαγωγές αλλά θα ωθήσει και το εξειδικευμένο προσωπικό του τομέα και κυρίως το επιστημονικό προσωπικό στην ανεργία.

Ελπίζω να μην προχωρήσει η διαδικασία των προστίμων αυτών γιατί αλλιώς πρέπει όλοι μας να ετοιμαζόμαστε για το εξωτερικό τη στιγμή που έχουμε επενδύσει σε χρόνο και σπουδές για να μπορούμε να εργαζόμαστε στον πιο παραγωγικό κλάδο της Ελλάδας.

Γ. Σπηλιόπουλος

Η ιχθυοκαλλιέργεια στην ΕΛΛΆΔΑ, αναπτύχθηκε τα τελευταία 30 χρόνια και έφτασε να είναι πρώτη δύναμη στην Μεσογειακή ιχθυοκαλλιέργεια με 130.000 τν (μέγιστη παραγωγή το 2010) που αντιστοιχεί στο 50%. Το κράτος άλλοτε στάθηκε αρωγός στη προσπάθεια, κυρίως με τις επιδοτήσεις και σε άλλες περιπτώσεις απέναντι κυρίως με την πολυνομία. Αν κάνουμε μια χρονική αναδρομή θα πρέπει να σταθούμε στον Κο Φλώρο Κωνσταντίνου υφυπουργό Γεωργίας ο οποίος το 1992 υπέγραψε στην ΕΕ, πλαφόν 30.000 τν στην παραγωγή της ΕΛΛΑΔΑΣ υποσκάπτοντας τα θεμέλια σε ένα κλάδο που είχε ξεκινήσει δυναμικά. Στην πορεία υπήρξε απαγόρευση νέων αδειών για τσιπούρα λαυράκι και οι μόνες που επιτρεπόταν ήταν για τα νέα είδη τα οποία όμως δεν μπορούσαν να παραχθούν γιατί δεν είχαν λυθεί τα βιολογικά τους προβλήματα. Οπότε οι ιχθυοκαλλιεργητές για να μπορέσουν να μεγαλώσουν την παραγωγή τους έπαιρναν άδειες για νέα είδη και παρήγαγαν τσιπούρα και λαυράκι. Παράλληλα η τεχνολογία εξελίχθηκε και εκεί που σε 100 στρέμματα παρήγαμε 500 τν ετησίως τώρα παράγουμε 1500τν και πλέον στον ίδιο αριθμό κλωβών. Παράλληλα οι ανταγωνίστριες χώρες Τουρκία και Ισπανία αναπροσάρμοσαν τις αδειοδοτήσεις και στα 100 στρέμματα οι άδειες τους είναι 1500 και 2000 τόνους. Το 2009 με την κοινή Εγκύκλιο 121570/1866/12-6-2009 ΥΠΑΤ & ΥΠΕΧΩΔΕ περί φέρουσας ικανότητας δόθηκε η δυνατότητα να γίνει αναπροσαρμογή και επικαιροποιήση της δυναμικότητας που όμως εφαρμόστηκε σε κάποιες περιοχές ενώ σε άλλες ανεστάλη και θα εφαρμοσθεί όταν γίνουν οι ΠΟΑΥ. Αποτέλεσμα η πλειοψηφία των μονάδων να μην έχει καταφέρει να νομιμοποιήσει την παραγωγή για λόγους ανεξάρτητους της θέλησης τους. Κύριε ΥΠΟΥΡΓΕ:
τα πρόστιμα που προβλέπονται με το προσχέδιο νόμου είναι εξοντωτικά. Οδηγούν στον αφανισμό του κλάδου. Μην συνδέσετε το όνομα σας με την καταστροφή ενός κλάδου που είναι τρίτος σε εξαγωγές. Γιατί στα 100 στρέμματα στη Τουρκία να παράγουν 2000 -2500 τν και στην Ελλάδα 500τν? Θα πρέπει τα εξοντωτικά πρόστιμα να μειωθούν στο 1% των αναγραφομένων και να δοθεί περίοδος προσαρμογής μέχρι να γίνουν οι ΠΟΑΥ και να βγουν οι μεταβατικές διατάξεις
Παναγιώτης Κολιός

1. Με το υπόψη άρθρο θεσπίζεται μια ακόμα κατηγορία κυρώσεων για την υδατοκαλλιεργητική δραστηριότητα, πέραν αυτών που προβλέπονται και επιβάλλονται με την ισχύουσα νομοθεσία, χωρίς μάλιστα να γίνεται συσχετισμός ή / και διαφοροποίηση, με συνέπεια για μια παράβαση σε μονάδα υδατοκαλλιέργειας μπορεί να επιβάλλονται κυρώσεις π.χ. με βάση τις διατάξεις του Ν. 2971/2001 (άρθρο 29), τις διατάξεις του Ν. 1650/1986 (άρθρο 30), όπως τροποποιήθηκαν και ισχύουν και επιπρόσθετα με τις διατάξεις του προτεινόμενου νόμου.
Πρόκειται για μια νομοθετική πρωτοβουλία εξόντωσης ενός κλάδου και μάλιστα σε μια περίοδο σοβαρής κρίσης που διέρχεται η Ελληνική ιχθυοκαλλιέργεια, αλλά και διάταξης που βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με τον τίτλο του Σχεδίου Νόμου και τις εξαγγελίες του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων για «Ανάπτυξη των Υδατοκαλλιεργειών».

2. Όσον αφορά τις επιμέρους διατάξεις του άρθρου μεταξύ των άλλων παρατηρούνται τα εξής:

α. Τα ποσά των προστίμων είναι αυθαίρετα και για ορισμένες παραβάσεις εξοντωτικά.
Γίνεται αναφορά για πρόστιμα της τάξεως των 100.000 € ακόμα και των 500.000 € γεγονός που δείχνει άγνοια της οικονομικής κατάστασης των επιχειρήσεων του κλάδου.

β. Στην παράγραφο 4α, αναφέρεται ότι: «Αυθαίρετη κατάληψη νοείται και η μη ελεύθερη απόδοση στο Ελληνικό Δημόσιο των υδάτινων εκτάσεων», (προφανώς μετά τη λήξη της προθεσμίας της παραγράφου 3 του άρθρου 23), και ο φορέας υποχρεούται να προβεί σε προθεσμία είκοσι (20) ημερών, στην ελεύθερη απόδοση των υδάτινων εκτάσεων.
Πρόκειται για ανέφικτη προθεσμία και αυθαίρετη, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη, το μέγεθος των εγκαταστάσεων και οι απρόβλεπτες συνθήκες που μπορεί να προκύψουν, με συνέπεια τη βέβαιη οικονομική επιβάρυνση των φορέων (500 € για κάθε ημέρα εκπρόθεσμης «απόδοσης της υδάτινης έκτασης»).

γ. Οι παραβάτες στους οποίους αναφέρεται η παράγραφος 5 (δηλαδή της παραγράφου 6 του άρθρου 11) αντιμετωπίζονται ως ειδική περίπτωση, ενώ σύμφωνα με τα αναφερόμενα στην παράγραφο 4, και οι περιπτώσεις αυτές αποτελούν «αυθαίρετη κατάληψη».

Να διευκρινισθεί η έννοια της διάταξης αυτής.

δ. Η οριζόμενη ποινή, της λύσης της μίσθωσης στην παράγραφο 6β αγγίζει τα όρια της υπερβολής.
Μπορεί να εξαντληθεί η αυστηρότητα με χρηματικό πρόστιμο.
Πρόκειται για φορείς μονάδων που δεν επιτρέπουν την είσοδο στη μονάδα εκπροσώπων των αρμόδιων Υπηρεσιών, κ.λπ.
Επίσης, θα πρέπει να σημειωθεί ότι, περιλαμβάνεται η περίπτωση αυτή στο άρθρο των κυρώσεων, χωρίς να αναφέρεται στις περιπτώσεις των υποχρεώσεων του μισθωτή (άρθρο 11).
Όσον αφορά την έννοια της υποτροπής θα πρέπει να αναφερθεί το χρονικό διάστημα εντός του οποίου νέα παράβαση θεωρείται υποτροπή: (αφορά και την παράγραφο 3).

ε. Στην παράγραφο 11, ορίζεται ότι η ένσταση των φορέων των μονάδων κατά των αποφάσεων επιβολής του προστίμου εξετάζεται από το Εθνικό Συμβούλιο Υδατοκαλλιεργειών (Ε.Σ.ΥΔ.) του άρθρου 3 του Νομοσχεδίου.
Η διάταξη χαρακτηρίζεται το λιγότερο από έλλειψη ρεαλισμού και σε κάθε περίπτωση είναι αναποτελεσματική.
Πως είναι δυνατόν ένα όργανο πολιτικής (υψηλού επιπέδου, όπως περιγράφεται στο άρθρο 3) εντεκαμελές, το οποίο πέραν των άλλων δεν έχει στη σύνθεσή του νομικό, να εξετάζει ενστάσεις για παραβάσεις μονάδων υδατοκαλλιέργειας.

Η πρότασή μας είναι, το άρθρο 28 να αντικατασταθεί και να περιορισθεί μόνο σε παραβάσεις για τις οποίες από την ισχύουσα νομοθεσία δεν προβλέπονται κυρώσεις, όπως:

– των παραγράφων 2 και 3 του άρθρου 19 και
– της παραγράφου 6α (του άρθρου 28) – όπως έχει προστεθεί ως νέα παράγραφος 6 στο άρθρο 11 (Υποχρεώσεις μισθωτή).

Ενδεικτικά, προτείνονται τα ακόλουθα:

– για παραβάσεις της παραγράφου 2 του άρθρου 19, να έχουν εφαρμογή οι διατάξεις του άρθρου 11 του Ν.Δ. 420/70 (Αλιευτικός Κώδικας), όπως έχουν τροποποιηθεί και ισχύουν, (άρθρο 3 Ν.1740/87 και άρθρο 9 παραγρ.2 Ν.2040/1992)
– για παραβάσεις της παραγράφου 3 του άρθρου 19, να έχουν εφαρμογή διατάξεις του Γενικού Κανονισμού Λιμένων και
– για παραβάσεις της προτεινόμενης νέας παραγράφου 6 του άρθρου 11 να ορισθεί πρόστιμο 1.000 € στον φορέα της μονάδας, το οποίο σε περίπτωση υποτροπής, εντός δύο (2) ετών, να διπλασιάζεται. Σε περίπτωση τρίτης παράβασης εντός του παραπάνω διαστήματος των δύο (2) ετών, το πρόστιμο να πενταπλασιάζεται.
Τα πρόστιμα να επιβάλλονται με απόφαση, είτε του Γενικού Γραμματέα της οικείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης μετά από εισήγηση της Δ/νσης Αγροτικών Υποθέσεων, είτε της αρμόδιας Υπηρεσίας του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής.
Κατά των αποφάσεων επιβολής των προστίμων, ο φορέας να μπορεί να υποβάλλει ένσταση στον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.

ΝΙΚΟΣ ΑΝΑΓΝΟΠΟΥΛΟΣ – ΠΡΟΕΔΡΟΣ & Δ/ΝΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ APC S.A.

Στο άρθρο 28 προβλέπονται οι διοικητικές κυρώσεις που επιβάλλονται στις επιχειρήσεις του κλάδου σε περίπτωση παράβασης των όρων των αδειών λειτουργίας των μονάδων υδατοκαλλιέργειας. Τα προβλεπόμενα πρόστιμα είναι εξοντωτικά λαμβάνοντας υπόψη την παρούσα οικονομική κρίση, ενώ προστίθενται σε αυτά που για τις ίδιες παραβάσεις επιβάλλονται ήδη με βάση το ν.2971/2001 και αυτά που αφορούν την παραβίαση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας.

Στο άρθρο 28 προβλέπονται οι διοικητικές κυρώσεις που επιβάλλονται στις επιχειρήσεις του κλάδου σε περίπτωση παράβασης των όρων των αδειών λειτουργίας των μονάδων υδατοκαλλιέργειας. Τα προβλεπόμενα πρόστιμα κρίνονται εξοντωτικά λαμβάνοντας υπόψη την παρούσα οικονομική συγκυρία, ενώ προστίθενται σε αυτά -που για τις ίδιες παραβάσεις επιβάλλονται ήδη με βάση το ν.2971/2001- και αυτά που αφορούν την παραβίαση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας.
Η πρόταση μας συνοψίζεται στα παρακάτω:
α) Ενοποίηση των προστίμων τα οποία θα επιβάλλονται αποκλειστικά από μία ελεγκτική αρχή.
β) Να ανασταλεί η επιβολή προστίμων που αφορούν την υπέρβαση της δυναμικότητας μέχρι την ίδρυση των ΠΟΑΥ και την εφαρμογή της υπ’ αριθμό 121570/1866/12-6-2009 κοινής εγκυκλίου του ΥΠΕΚΑ και του ΥΠΑΑΤ, καθώς και να δοθεί ο απαιτούμενος χρόνος στις επιχειρήσεις να προσαρμοσθούν στα δεδομένα που θα προκύψουν από την ίδρυση των ΠΟΑΥ.
γ) Δραστική μείωση των προστίμων ως εξής:
– έως 3.000 ευρώ, αν η υπέρβαση της εγκεκριμένης δυναμικότητας είναι από 25% – 50%,
– έως 5.000 ευρώ, αν η υπέρβαση είναι από 50% – 100%,
– έως 10.000 ευρώ, αν η υπέρβαση είναι άνω του 100%.
δ) Να απαλειφτούν οι διατάξεις που αφορούν τον διπλασιασμό των προστίμων και της ανάκλησης της άδειας λειτουργίας σε περίπτωση υποτροπής. Πρέπει να δοθεί ο απαραίτητος χρόνος συμμόρφωσης με δεδομένο την ιδιαιτερότητα του κλάδου.

Οι προβλεπόμενες κυρώσεις κρίνονται εξοντωτικές λαμβάνοντας υπόψη την παρούσα οικονομική συγκυρία, ενώ προστίθενται σε αυτές που για τις ίδιες παραβάσεις επιβάλλονται ήδη με βάση το ν.2971/2001 και σε αυτές που αφορούν την παραβίαση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας.
Προτείνεται:
α) Ενοποίηση των προστίμων τα οποία θα επιβάλλονται αποκλειστικά από μία ελεγκτική αρχή.
β) Να ανασταλεί η επιβολή προστίμων που αφορούν την υπέρβαση της δυναμικότητας μέχρι την ίδρυση των ΠΟΑΥ και την εφαρμογή της υπ’ αριθμό 121570/1866/12-6-2009 κοινής εγκυκλίου του ΥΠΕΚΑ και του ΥΠΑΑΤ, καθώς και να δοθεί ο απαιτούμενος χρόνος στις επιχειρήσεις να προσαρμοσθούν στα δεδομένα που θα προκύψουν από την ίδρυση των ΠΟΑΥ.
γ) Δραστική μείωση των προστίμων
δ) Να απαλειφτούν οι διατάξεις που αφορούν τον διπλασιασμό των προστίμων και της ανάκλησης της άδειας λειτουργίας σε περίπτωση υποτροπής. Πρέπει να δοθεί ο απαραίτητος χρόνος συμμόρφωσης με δεδομένη την ιδιαιτερότητα του κλάδου.

ΤΑ ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΜΑΛΛΟΝ ΕΧΟΥΝ ΩΣ ΣΤΟΧΟ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΝ ΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ.
Η ΤΕΧΝΩΓΝΟΣΙΑ ΕΞΕΛΙΣΕΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΔΙΑΡΚΩΣ ΑΛΛΑΖΕΙ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΕΓΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗΣ ΣΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΘΑΛΛΑΣΙΟ ΠΑΡΚΟ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ.
ΑΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟ ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΙΜΩΡΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ?

Α. ΤΑ ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΣΤΑΛΟΥΝ ΕΩΣ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΩΝ Π.Ο.Α.Υ.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΣΤΑ ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ.

Β. ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΕΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΕΡΒΑΛΟΥΣΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ.

Γ. Ο ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΒΟΛΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΤΙΜΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ Η ΚΑΘΕ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΛΛΑ Η ΣΤΡΕΜΜΑΤΙΚΗ ΕΚΤΑΣΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΤΗΣ ΕΧΕΙ ΜΙΣΘΩΘΕΙ Η ΕΧΕΙ ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΕΚΤΑΣΗΣ.

Δ. ΤΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΑ ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΩΘΟΥΝ ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟ ΚΛΑΔΟ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΩΝ.

Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι η κατάταξη της καλλιέργειας αλγών ΄(σπειρουλίνας και άλλων), μετά απο πολλά χρόνια αναμονής, στις υδατοκαλλιέργειες και με δεδομένη την έλλειψη γνώσης και εμπειρίας των στελεχών της δημόσιας διοίκησης, σε ότι καινούργιο και καινοτόμο, όχι μόνο δεν έχει συμβάλει στην ανάπτυξη αυτής, αλλά αντιθέτως έχει δημιουργήσει πολλά γραφειοκρατικά προβλήματα, στους ελάχιστους που επιχειρούν (είμαστε μόλις 3-4 ).

Επειδή σε ολόκληρο το κείμενο του προς διαβούλευση νομοσχεδίου, πουθενά να αναφέρεται το παραμικρό σχετικά με την παραγωγή των αλγών, μιάς και ουσιαστικά είναι άγνωστη η προσπάθεια μας.
Επειδή τα γραφειοκρατικά προβλήματα που μας έχει δημιουργήσει,η απόφαση για την ένταξη στις υδατοκαλλιέργιες, ύστερα απο 10 και πλέον χρόνια συστηματικής αγνόησης μας.
Επειδή η εθνική οικονομία μας υποχρεώνει να κατακτήσουμε άμεσα γρήγορους ρυθμούς ανάπτυξης με το μικρότερο δυνατό κόστος και χωρίς αυτό να είναι εις βάρος του περιβάλλοντος και όχι την ένταξη καινοτόμων προσπαθειών σε αντιπαραγωγικές γραφειοκρατικές δομές.

Πιστεύουμε ότι θα πρέπει να εξαιρεθεί απο τις υδατοκαλλιέργειες η καλλιέργεια των αλγών, καθόσον δεν διαφέρει σε τίποτα απο μιά υδροπονική καλλιέργεια ντομάτας, ή να ενταχθούν στις υδατοκαλλιέργειες και όλες οι υδροπονικές καλλιέργειες.

Οπως η κάθε υδροπονική καλλιέργεια δεν απαιτεί καμμία ειδικότερη γραφειοκρατία,κανένα επι μέρους χωροταξικό σχεδιασμό, έτσι και η καλλιέργεια των αλγών, εφόσον γίνεται σε χερσαίους και κλειστούς θερμοκηπιακούς χώρους (όπως γίνεται επι 15 έτη στην Ελλάδα) δεν έχει ανάγκη απο την ένταξη στον προτεινόμενο χωροταξικό σχεδιασμό.

ΠΡΟΤΑΣΗ: Να προστεθεί στο παρόν νομοσχέδιο ένα άρθρο στο οποίο θα αναγράφεται ότι:

Η καλλιέργεια αλγών, εφόσον γίνεται σε θερμοκηπιακές εγκαταστάσεις σε συνθήκες υδροπονικής καλλιέργειας, δεν υποκειται στις διατάξεις του παρόντος νομοσχεδίου,αλλά στις διατάξεις που αφορούν τις υδροπονικές καλλιέργειες.
Οσες επενδυτικές προτάσεις έχουν υποβληθεί μέχρι την δημοσίευση του παρόντος νόμου στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Αλιείας εξακολουθούν να αξιολογούνται σύμφωνα με τις διατάξεις που αφορούν τις υδροπονικές καλλιέργειες.

Είναι αυτονόητο ότι πρέπει να ανασταλεί η επιβολή προστίμων που αφορούν την υπέρβαση της δυναμικότητας μέχρι την ίδρυση των ΠΟΑΥ. Επίσης θα πρέπει να δοθεί ο απαιτούμενος χρόνος στις επιχειρήσεις να προσαρμοσθούν στα δεδομένα που θα προκύψουν από την ίδρυση των ΠΟΑΥ.
Ο κύκλος παραγωγής των ψαριών είναι πολύ μεγάλος και ως εκ τούτου η ταχύτητα προσαρμογής των μονάδος είναι πολύ μικρή. Τα πρόστιμα είναι όντως εξοντωτικά για τις μονάδες και μπορεί να «χρησιμοποιηθούν» από συμφέροντα που πολεμούν τις υδατοκαλλιέργειες με στόχο να βλάψουν τον κλάδο και όχι να προστατευόσουν το περιβάλλον. Τα υπερβολικά μεγάλα πρόστιμα μπορούν επίσης να υποστηρίξουν φαινόμενα διαφθοράς ή και επιείκειας (αλλά και να μην εισπράττονται με προσφυγές στα δικαστήρια) όπως είδαμε στην πράξη να συμβαίνει σε άλλες δραστηριότητες με αποτέλεσμα σήμερα να διορθώνονται προς χαμηλότερα και ρεαλιστικότερα επίπεδα.
Η υπέρβαση της δυναμικότητας σε μια μονάδα έως και 30 % δεν θα πρέπει να επισείει κανένα πρόστιμο γιατί μιλάμε για ζωντανό προϊόν το οποίο αναπτύσσεται με διαφορετικούς και συχνά απρόβλεπτους ρυθμούς ανάλογα με την θερμοκρασία του νερού το διαθέσιμο οξυγόνο κλπ. Επίσης τα ψάρια διατίθενται φρέσκα στην κατανάλωση και η ζήτηση καθώς και οι τιμές του τελικού προϊόντος εμφανίζουν έντονες διακυμάνσεις που δεν μπορούν να προβλεφτούν. Θα πρέπει να δοθεί η δυνατότητα στους παραγωγούς να μπορούν να αυξομειώσουν την αλίευση των ψαριών και την διάθεση τους στην αγορά ανάλογα με τις συνθήκες αυτής, δηλαδή την ζήτηση και τις τιμές, προκειμένου να προστατευτεί ο κλάδος από πιθανή υπερπροσφορά και τιμές κάτω του κόστους.
Η τοποθέτηση νέου γόνου στις μονάδες θα πρέπει να έχει προγραμματιστεί τουλάχιστον 6 μήνες ενωρίτερα από τις μονάδες (με συμβόλαια από τους προμηθευτές) και συνεπώς δεν υπάρχει πρακτικά η δυνατότητα διόρθωσης της δυναμικότητας με καθυστέρηση της εισαγωγής νέου γόνου που θα δημιουργούσε επίσης και πρόβλημα στην ομαλή συνέχισης της παραγωγικής διαδικασίας.

Στο άρθρο 28 προβλέπονται πρόστιμα, για υπέρβαση της εγκεκριμένης δυναμικότητας, από 10.000 – 500.000 ευρώ και σε περίπτωση μη συμμόρφωσης διατάσσεται η λύση της μίσθωσης και η ελεύθερη απόδοση της υδάτινης έκτασης. Επιπλέον για τις αυθαίρετες εγκαταστάσεις, εκτός από το πρόστιμο, προβλέπεται κατάσχεση των εγκαταστάσεων του μυδοτροφείου και εκποίηση υπέρ του δημοσίου.
Ο νομοθέτης στο άρθρο φαίνεται να αγνοεί την πραγματικότητα που αφορά τις δεκάδες μονάδες μυδοκαλλιέργειας που λειτουργούν σήμερα χωρίς τις απαραίτητες άδειες, γιατί επί μια τουλάχιστον δεκαετία καθυστερεί η ΠΟΑΥ που θα βάλει μια τάξη στα μυδοτροφεία της περιοχής μας. Καταφεύγει λοιπόν στην εύκολη λύση της επιβολής αβάσταχτων προστίμων σε ανθρώπους που αποζούν από αυτή τη δραστηριότητα, καθώς δεν μπορεί να θεσμοθετήσει την ΠΟΑΥ, αν και υπάρχει εγκεκριμένο στο χωροταξικό. Αν και ζητήσαμε να μας δοθούν στίγματα για να ξεκινήσει η διαδικασία μετεγκατάστασης, εν τούτοις δεν έγινε τίποτα. Άραγε δεν σκέφτονται οι αρμόδιοι ότι σε μια χώρα που μαστίζεται από την ανεργία θα δημιουργήσουν και άλλους άνεργους καλλιεργητές; Σκέφτηκαν ή όχι, ότι σήμερα η μυδοκαλλιέργεια φέρνει εκατομμύρια ευρώ σε συνάλλαγμα, στη χώρα μας που τόσο το έχει ανάγκη;

Στο άρθρο 28 προβλέπονται πρόστιμα, για υπέρβαση της εγκεκριμένης δυναμικότητας, από 10.000 – 500.000 ευρώ και σε περίπτωση μη συμμόρφωσης διατάσσεται η λύση της μίσθωσης και η ελεύθερη απόδοση της υδάτινης έκτασης. Επιπλέον για τις αυθαίρετες εγκαταστάσεις, εκτός από το πρόστιμο, προβλέπεται κατάσχεση των εγκαταστάσεων του μυδοτροφείου και εκποίηση υπέρ του δημοσίου.
Ο νομοθέτης στο άρθρο φαίνεται να αγνοεί την πραγματικότητα που αφορά τις δεκάδες μονάδες που λειτουργούν σήμερα χωρίς τις απαραίτητες άδειες, γιατί επί μια τουλάχιστον δεκαετία καθυστερεί η ΠΟΑΥ που θα βάλει μια τάξη στα μυδοτροφεία της περιοχής μας. Καταφεύγει λοιπόν στην εύκολη λύση της επιβολής αβάσταχτων προστίμων σε ανθρώπους που αποζούν από αυτή τη δραστηριότητα, καθώς δεν μπορεί να θεσμοθετήσει την ΠΟΑΥ, αν και υπάρχει εγκεκριμένο στο χωροταξικό. Αν και ζητήσαμε να μας δοθούν στίγματα για να ξεκινήσει η διαδικασία μετεγκατάστασης, εν τούτοις δεν έγινε τίποτα. Άραγε δεν σκέφτονται οι αρμόδιοι ότι σε μια χώρα που μαστίζεται από την ανεργία θα δημιουργήσουν και άλλους άνεργους καλλιεργητές; Σκέφτηκαν ή όχι, ότι σήμερα η μυδοκαλλιέργεια φέρνει εκατομμύρια ευρώ σε συνάλλαγμα, στη χώρα μας που τόσο το έχει ανάγκη;

2. Διοικητικές κυρώσεις.
Στο άρθρο 28 προβλέπονται οι διοικητικές κυρώσεις που επιβάλλονται στις επιχειρήσεις του κλάδου σε περίπτωση παράβασης των όρων των αδειών λειτουργίας των μονάδων υδατοκαλλιέργειας. Τα προβλεπόμενα πρόστιμα κρίνονται εξοντωτικά λαμβάνοντας υπόψη την παρούσα οικονομική συγκυρία, ενώ προστίθενται σε αυτά που για τις ίδιες παραβάσεις επιβάλλονται ήδη με βάση το ν.2971/2001 και αυτά που αφορούν την παραβίαση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας.
Βασικές προτεραιότητες πρέπει είναι:
α) Ενοποίηση των προστίμων τα οποία θα επιβάλλονται αποκλειστικά από μία ελεγκτική αρχή.
β) Να ανασταλεί η επιβολή προστίμων που αφορούν την υπέρβαση της δυναμικότητας μέχρι την ίδρυση των ΠΟΑΥ και την εφαρμογή της υπ’ αριθμό 121570/1866/12-6-2009 κοινής εγκυκλίου του ΥΠΕΚΑ και του ΥΠΑΑΤ, καθώς και να δοθεί ο απαιτούμενος χρόνος στις επιχειρήσεις να προσαρμοσθούν στα δεδομένα που θα προκύψουν από την ίδρυση των ΠΟΑΥ.
γ) Δραστική μείωση των προστίμων ως εξής:
– έως 3.000 ευρώ, αν η υπέρβαση της εγκεκριμένης δυναμικότητας είναι από 25% – 50%,
– έως 5.000 ευρώ, αν η υπέρβαση είναι από 50% – 100%,
– έως 10.000 ευρώ, αν η υπέρβαση είναι άνω του 100%.
δ) Να απαλειφτούν οι διατάξεις που αφορούν τον διπλασιασμό των προστίμων και της ανάκλησης της άδειας λειτουργίας σε περίπτωση υποτροπής. Πρέπει να δοθεί ο απαραίτητος χρόνος συμμόρφωσης με δεδομένο την ιδιαιτερότητα του κλάδου
ε) Περιπτώσεις επανελέγχου θα πρέπει να λαμβάνουν υπ’ όψη το αντίστοιχο χρονικό διάστημα ανταπόκρισης λόγω εμπλοκής ζωικού πληθυσμού.

α. Η ΠΑΝΕΜΜΙ είναι τελείως αντίθετη στο προτεινόμενο άρθρο του Σχεδίου Νόμου.
Με την ισχύουσα νομοθεσία προβλέπονται κυρώσεις και μάλιστα αρκετά αυστηρές, όπως π.χ. με τις διατάξεις του Ν.2971/2001 (άρθρο 29) και τις διατάξεις του Ν.1650/1986 (άρθρο 30).
Δεν χρειάζεται μια ακόμα κατηγορία κυρώσεων.
β. Τα προτεινόμενα χρηματικά πρόστιμα είναι τελείως αυθαίρετα και εξοντωτικά.
Όταν προτείνονται πρόστιμα της τάξεως των 100.000 € ακόμα και των 500.000 €, οι συντάκτες του Σχεδίου Νόμου, εκτός των άλλων, έχουν πλήρη άγνοια της οικονομικής κατάστασης των επιχειρήσεων του κλάδου.

γ. Στην παράγραφο 4 ορίζεται ότι, η μη ελεύθερη απόδοση στο Ελληνικό Δημόσιο των υδάτινων εκτάσεων (σ.σ. μετά τη λήξη της προθεσμίας της παραγράφου 3 του άρθρου 23) νοείται αυθαίρετη κατάληψη και ο φορέας υποχρεούται, μέσα σε προθεσμία είκοσι (20) ημερών, να προβεί στην απομάκρυνση των εγκαταστάσεων.
Η προθεσμία δεν είναι επαρκής, ορίζεται χωρίς να λαμβάνει υπόψη το μέγεθος των εγκαταστάσεων και τις τυχόν δυσμενείς συνθήκες. Η προθεσμία θα πρέπει να ορίζεται κατά περίπτωση και σε καμία περίπτωση να μην είναι μικρότερη των 3 μηνών.
δ. Στους παραβάτες της παραγράφου 6 του άρθρου 11, ορίζεται πρόστιμο 1.000 – 2.000 € (παράγραφος 5), χωρίς να προκύπτει, ότι ισχύουν και για την περίπτωση αυτή, τα αναφερόμενα στην προηγούμενη παράγραφο 4 (προθεσμία 20 ημερών, 500€ για κάθε ημέρα μετά τη λήξη της προθεσμίας κ.λπ.).
Αν δηλαδή η περίπτωση αυτή αποτελεί διαφοροποίηση, ή όχι, ως προς την έννοια της «αυθαίρετης κατάληψης».
Να γίνουν οι αναγκαίες διευκρινίσεις.
ε. Στην παράγραφο 6β ορίζεται λύση της μίσθωσης αν ο φορέας της μονάδας δεν επιτρέψει την είσοδο στη μονάδα των εκπροσώπων των αρμόδιων Υπηρεσιών (υπότροπος για πάνω από τρεις φορές).
Πρόκειται για ακραίο μέτρο. Μπορεί η αυστηρότητα να εξαντληθεί με κλιμάκωση του χρηματικού προστίμου.
Επίσης να ορισθεί και το χρονικό διάστημα που η νέα παράβαση θεωρείται υποτροπή.
στ. Η παράγραφος 11 για την υποβολή ένστασης, κατά των αποφάσεων επιβολής του προστίμου, είναι ελλιπής και αναποτελεσματική.
Καταρχήν το Εθνικό Συμβούλιο Υδατοκαλλιεργειών δεν είναι το κατάλληλο όργανο για την εξέταση των ενστάσεων, κρίνοντας από το σκοπό και τη σύνθεσή του, όπως ορίζονται στο άρθρο 3 (συλλογικό όργανο πολιτικής, πολυμελές, χωρίς νομικό στη σύνθεσή του).
Είναι ελλιπής η διάταξη, γιατί υπάρχουν θέματα τα οποία δεν είναι δυνατόν να ρυθμίζονται με απόφαση του Υπουργού (ανίσχυρη νομικά), όπως π.χ. αν με την υποβολή της ένστασης αναστέλλεται η καταβολή του προστίμου, αλλά και άλλα θέματα σχετικά με την ουσιαστική κατοχύρωση του δικαιώματος της ένστασης.
Ζητάμε τη διαγραφή του άρθρου 28 στο σύνολο του.

ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΧΕΚΙΜΟΓΛΟΥ – ΠΡΟΕΔΡΟΣ