Άρθρο 8 Καταφύγια αδέσποτων ζώων

κκ Υπουργοί, κε Υπουργέ,

Με αφορμή το νομοσχέδιο για τα ζώα το οποίο βρίσκεται αυτή τη στιγμή προς διαβούλευση που αφορά τη χρηματοδότηση των Δήμων για την συντήρηση ή τη δημιουργία καταφυγίων για αδέσποτα ζώα και τις ανακοινώσεις που έχουν ήδη δημοσιευτεί είτε υπέρ της δημιουργίας δημοτικών καταφυγίων είτε κατά αυτών, θα θέλαμε να εκφράσουμε την άποψη μας επι του θέματος.

Η μέχρι σήμερα διαχείριση των αδέσποτων ζώων από τους Δήμους έχει αποδειχτεί εντελώς ανεπαρκής. Οι λόγοι είναι πάρα πολλοί αλλά θεμέλιο όλων είναι η αντιμετώπιση του ζητήματος των αδέσποτων ζώων ως αιτία κι οχι ως αποτέλεσμα, και τα ίδια τα ζώα όπως όλα τα άψυχα υλικά που έχουν να διαχειριστούν. Γι’ αυτό η πλειοψηφία των Δήμων
• Δεν διαθέτει καν αρμόδια υπηρεσία, όπου υπάρχει λειτουργεί με ωράριο δημοτικής υπηρεσίας (λες κι ας πούμε ένα τραυματισμένο ζώο μπορεί να περιμένει να πάει στον κτηνίατρο, όπως τα κομμένα κλαδιά να περισυλλεγούν)
• Υπογράφουν προγράμματα που οι υπερτιμολογημένες κτηνιατρικές υπηρεσίες δεν φτάνουν να καλύψουν 12 μήνες με αποτέλεσμα τα ζώα να παραμένουν αβοήθητα μέχρι να κινηθούν οι δυσκίνητες γραφειοκρατικές διαδικασίες για την υπογραφή νέου προγράμματος
• Tα καταφύγια- όπου υπάρχουν- καταλήγουν σε αποθήκες ψυχών, με ακατάλληλες εγκαταστάσεις, πλημμελή καθαριότητα και μηδενικό ενδιαφέρον για το γεγονός ότι εκεί μέσα ζουν ΣΥΝΑΙΣΘΑΝΟΜΕΝΑ πλάσματα με συγκεκριμένες ανάγκες που οφείλουν να καλύπτονται καθημερινά.
• Οι δε υιοθεσίες, εάν κι εφόσον γίνει προώθηση των έγκλειστων ζώων προς υιοθεσία (πράγμα γενικώς σπάνιο), περιορίζονται σε άλλη μια γραφειοκρατική διαδικασία όπου το «αντικείμενο» – ναι, το ζώο εννοούμε- απλά αλλάζει ιδιοκτησιακό καθεστώς χωρίς οι αρμόδιοι υποτίθεται δημοτικοί υπάλληλοι να ενδιαφέρονται για τις συνθήκες διαβίωσης του ζώου αυτού στη νέα οικογένεια.

Πώς δημιουργούνται τα αδέσποτα κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει ενδιαφερθεί να μάθει, ούτε φυσικά να λάβει μέτρα για να μην δημιουργούνται. Όταν όμως η πηγή είναι βρώμικη, δεν μπορείς να καθαρίσεις το ποτάμι. Η πηγή είναι μια και βρωμάει συμφέροντα: Τα δεσποζόμενα ζώα. Αυτά που αποκτήθηκαν μέσω του προσοδοφόρου εμπορίου ψυχών από τα pet shop, αυτά που παρέμειναν αστείρωτα και τα παιδιά τους είτε πετάχτηκαν είτε «μοιράστηκαν» – με ή χωρίς αντίτιμο, σε φίλους, συγγενείς, φίλους φίλων και γνωστούς. Που βρέθηκαν με ανθρώπους που καμία ηθική δέσμευση δεν ένοιωσαν απέναντί τους και με ευκολία τα πέταξαν στο δρόμο και τα έκαναν αδέσποτα. Αν αυτή η «πηγή» δεν καθαρίσει, ούτε οι στειρώσεις, ούτε τα καταφύγια θα είναι ποτέ αρκετά.
Μια ακόμη μεγάλη πληγή που γεμίζει την Ελλάδα αδέσποτα είναι οι κυνηγοί και οι κτηνοτρόφοι. Η επαρχία είναι γεμάτη ζώα πεταμένα σε χαράδρες και ρέματα γιατί δεν θέλουν να τα στειρώσουν ή τους είναι πλέον ακατάλληλα για κυνήγι.

Το άρθρο 18 προστατεύει τα ιπποειδή, τους σκύλους και τις γάτες από την εκτροφή τους για τη χρήση κρέατος, γούνας και δέρματος, τη στιγμή που εκατομμύρια ζώα ενός κατώτερου θεού εκτρέφονται, βιάζονται, κακοποιούνται και δολοφονούνται με βάναυσο τρόπο για να χαρίσουν απλόχερα στο ανθρώπινο είδος το κρέας τους, το δέρμα και τη γούνα τους, για να προσφέρουν θέαμα «εκπαιδευτικό», ζουν μαρτυρικά όλη την τους τη ζωή σε κλουβιά για να προσφέρουν «γνώση» σε παιδιά.
Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε ενα σκύλο και μια αλεπού; Σε μια γάτα και ένα πρόβατο; Σε έναν άνθρωπο και ένα μινκ; Η κακοποίηση είναι ίδια, ο πόνος είναι ίδιος, ο φόβος είναι ίδιος. Είτε είσαι άλογο, είτε «παραγωγικό» ζώο είτε άνθρωπος, υποφέρεις με τον ίδιο τρόπο, υποφέρεις απο τα ίδια συναισθήματα.
Ως πότε θα κλείνουμε τα μάτια στην εκμετάλλευση και την κακοποίηση; Ζητάμε το τέλος αυτής της βίας, ζητάμε ίδια και ίσα δικαιώματα για όλα τα ζώα, κάθε είδους.

Γι’ αυτό η δική μας γνώμη, η οποία έχει αποκρυσταλλωθεί από την εμπειρία μας στους δρόμους και την καθημερινή μας επαφή με τον κόσμο- και τον κοσμάκη που μας περιβάλλει κι απειλεί την ψυχική μας ισορροπία- είναι ότι ΝΑΙ οφείλει κάθε Δήμος να διαθέτει έναν ΝΟΜΙΜΟ και ΥΨΗΛΩΝ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ χώρο για την φιλοξενία των αδέσποτων ζώων, που θα διαθέτει χώρους τέτοιους που θα προστατεύουν πλήρως τα ζώα από τις καιρικές συνθήκες και χώρους προαυλισμού-παιχνιδιού. Χώρους που θα διαχειρίζονται από κοινού δημοτικοί υπάλληλοι και νόμιμα σωματεία εθελοντών πολιτών που αφ’ ενός θα εξασφαλίζουν την καλή διαβίωση των ζώων σε αυτά αφ’ ετέρου θα συνεισφέρουν στην καλή αποκατάσταση των ζώων σε οικογένειες μέσω αυστηρού ελέγχου των υιοθεσιών με κάθε νόμιμο μέσο. Κόντρα στα συμφέροντα που θέλουν τους αμιγώς αστικούς Δήμους όμηρους της νομοθεσίας για δημιουργία καταφυγίων στα όρη κι άγρια βουνά (άρα στην Αττική ΠΟΥΘΕΝΑ) προς όφελος των διαδημοτικών κέντρων που εκμεταλλεύονται τα ζώα αντί να τα προστατεύουν, τα σύγχρονα νόμιμα καταφύγια θα πρέπει να χωροθετούνται με τρόπο τέτοιο που να μην αντιμετωπίζονται τα αδέσποτα ζώα σαν απορρίμματα αλλά ως μέρος της κοινωνίας που τα παρήγαγε και πρέπει να φροντίσει την αποκατάστασή τους.

Απαραίτητα θα πρέπει να δημιουργηθούν μητρώα δεσποζόμενων ζώων σε κάθε δήμο και να δοθεί κίνητρο στους δημότες να στειρώνουν με χαμηλό κόστος τα δεσποζόμενα ζώα τους. Για τη στείρωση των αδέσποτων ζώων που είναι αυτονόητη δεν χρειάζεται να πούμε κάτι παραπάνω. Τέλος, σε κάθε Δήμο, να συστήνονται προγράμματα επιμόρφωσης των πολιτών και των μαθητών σε θέματα ζωοφιλίας.

Επίσης είναι αναγκαία η αυστηροποίηση και άρα ο περιορισμός εκτροφέων που με μοναδικό κίνητρο το κέρδος πωλούν άκριτα τα ζώα με αποτέλεσμα πάρα πολλά από αυτά να καταλήγουν αδέσποτα, να αναπαράγονται από παράνομους εκτροφείς και αδαείς πολίτες καθώς και να καταλήγουν ακόμα χειρότερα κακοποιημένα. Απαιτείται ο εξαιρετικά αυστηρός έλεγχος τους ώστε να διαπιστώνεται αν τηρούν τους κανόνες ευζωίας των ζώων, πόσο συχνά και σε τι συνθήκες τα αναπαράγουν και κυρίως σε ποιους τα πωλούν!Σε διαφορετική περίπτωση μιλάμε για μια διευκόλυνση παράνομου και ανήθικου εμπορίου ζώων.

Αν κάτι απ’ τα παραπάνω δεν ισχύσει, τότε είναι μάταιη κάθε προσπάθεια ελέγχου του αδέσποτου πληθυσμού και τα καταφύγια απλά θα λειτουργούν όπως μέχρι σήμερα σαν αποθήκες ψυχών και σε τίποτα δεν θα βοηθήσει η δημιουργία τους. Υπ’ αυτό το πρίσμα οι Φιλοζωικές Ομοσπονδίες δεν έχουν άδικο που βλέπουν τη δημιουργία καταφυγίων σαν μια προσπάθεια να εξοστρακιστούν τα αδέσποτα απ’ την ευαίσθητη ματιά των ψηφοφόρων φυλακισμένα χωρίς έγκλημα. Αλλά, γι’ αυτό είμαστε εδώ, για να απαιτήσουμε και να πάρουμε για χάρη τους ασφαλή κι αξιοπρεπή καταφύγια- γέφυρες προς τη νέα τους ζωή σε μια οικογένεια που θα τα σέβεται και θα τ’ αγαπάει.

ΜΦΧ
ΖΩΟΦΙΛΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ

7000 ATOMA ΜΕΣΑ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΛΕνΕ ΟΣΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ,ΟΧΙ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 8 ΣΤΟ PETITION ΠΦΠΟ

Πως είναι δυνατόν να προτείνεται η θεσμοθέτηση της εγκατάστασης και λειτουργίας καταφυγίων κάθε είδους αδέσποτων ζώων σε δασικές εκτάσεις και δημόσιες χορτολιβαδικές και βραχώδεις εκτάσεις, όπως στο άρθρο 8 του νομοσχεδίου σε διαβούλευση, γεγονός το οποίο καταδικάζει τα ζώα στην ουσιαστική τους εξορία τους εκτός οικιστικού ιστού και καθιστά εξαιρετικά προβληματική τη διαδικασία υιοθεσίας τους καθόσον μακριά από την επαφή με τις τοπικές κοινωνίες ; Πως είναι δυνατόν να προτείνεται το οποιοδήποτε παρόμοιο όταν οι σύγχρονες πρακτικές, στα χνάρια της αντιμετώπισης του οικολογικού ζητήματος και της οικοκεντρικής επανισορρόπησης των σχέσεων ανθρώπου και περιβάλλοντος, επιβάλλουν ακριβώς το αντίθετο ; Ιδού πως αντιμετωπίζει το θέμα η σχετική νομοθεσία άλλου κράτους μέλους της Ένωσης :
«Τα καταφύγια των αδέσποτων – είτε προσωρινής φιλοξενίας για υγειονομικούς λόγους, είτε μόνιμης φιλοξενίας έως την υιοθεσία – οφείλουν να διαμορφώνονται ως πραγματική υπηρεσία προς τον πολίτη, με στόχο την προαγωγή της υιοθεσίας, τη δημιουργία μιας ουσιαστικής σχέσης μεταξύ ανθρώπου και ζώου σε συνθήκες πραγματικής νηφαλιότητας – απαραίτητης σε αστικό περιβάλλον – και, έμμεσα, την υποστήριξη της κοινωνικότητας… Τα καταφύγια των αδέσποτων οφείλουν να παρέχουν την μέγιστη προσβασιμότητα και την ευχάριστη παραμονή του πολίτη, να παραμένουν ανοικτά έως και το Σαββατοκύριακο, να εγγυώνται την σύνδεση με ΜΜΜ, να παρέχουν υπηρεσίες υποστήριξης των επισκέψεων και των υιοθεσιών, αλλά και την δυνατότητα ψυχαγωγικής δραστηριότητας στα φιλοξενούμενα ζώα. Η χωροταξία τους οφείλει να πριμοδοτεί την άνεση τόσο από περιβαλλοντικής σκοπιάς (χώροι πράσινου κ.λπ..) όσο και από την σκοπιά του εξοπλισμού τους, έτσι ώστε να ενθαρρύνουν την επίσκεψη και την παραμονή του πολίτη. Η διαχείριση των καταφυγίων πρέπει να επαφίεται κατά κύριο λόγο στις οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στο πεδίο της προστασίας των ζώων, οι οποίες είναι καταγεγραμμένες στο αντίστοιχο Γενικό Μητρώο Εθελοντισμού.»

Χορτάσαμε από εκκλήσεις για «ενημέρωση των πολιτών» και από συνεχείς αναμασήσεις των συνήθων διαπιστώσεων περί έλλειψης κονδυλίων, εκπαιδευμένου προσωπικού, «κεντρικού συντονισμού», και «προγράμματος», όταν στην πράξη δεν εφαρμόζεται εγκληματικά ο υπάρχων νόμος και αυτοσχεδιάζονται αντ’αυτού ασυνάρτητες αντιφιλοζωικές τροποποιήσεις, παραβλέποντας αυτό που πραγματικά θα χρειαζόταν όπως :
– Η αυστηρή εφαρμογή του ισχύοντος νόμου – 4039/2012 και 4135/2014 – από όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης, ανάλογα με τις αρμοδιότητες τους – Κεντρική διακυβέρνηση, Περιφέρειες και Δήμοι.
– Η εφαρμογή ενός αποτελεσματικού προγράμματος στειρώσεων και ενός επιμέρους προγράμματος κινήτρων για υιοθεσία.
– Οι αυστηροί έλεγχοι για την τήρηση της απαγόρευσης εμπορίας κάθε είδους ζώων από πλανόδιους και υπαίθριους πωλητές.
– Η απαγόρευση της πώλησης ζώων από τα καταστήματα και αυστηρός έλεγχος εκτροφέων ζώων συντροφιάς.
– Η δημιουργία ειδικής υπηρεσίας για τα θέματα ζώων από τους Δήμους, που θα λειτουργεί σύμφωνα με όσα ορίζουν οι Νόμοι 4039 και 4235.
– Τα μαθήματα φιλοζωίας και περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης στα σχολεία.

Η «ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ» καλούμε την κυβέρνηση να αποσύρει πάραυτα τo άρθρo 8 του νομοσχεδίου σε διαβούλευση και να προχωρήσει στο άνοιγμα δημόσιου διαλόγου με τις φιλοζωικές οργανώσεις και τις Ομοσπονδίες τους, με στόχο την διεύρυνση του υπάρχοντος νόμου με ότι το πιο αποτελεσματικό μπορεί να προσφέρει η σύγχρονη οπτική περί διαχείρισης των δικαιωμάτων των ζώων. Και μια που άνοιξε η συζήτηση, καλούμε επίσης την κυβέρνηση να προχωρήσει άμεσα στην σύνταξη νομοσχεδίου για την «Απαγόρευση της Αιχμαλωσίας Κητωδών», δεδομένου ότι οι «παραστάσεις» στο μοναδικό Δελφινάριο της χώρας έχουν απαγορευθεί οριστικά, χάρη σε δική μας παρέμβαση στην Περιφέρεια Αττικής, έτσι ώστε η χώρα να είναι η πρώτη Ευρωπαϊκή που θα ανακηρυχθεί «Dolphin Free».

Κύριοι, προβείτε σε άμεση απόσυρση του άρθρου 8. Ολη η φιλοζωική κοινότητα της χώρας είναι απέναντί σας. Πρέπει να προχωρήστετε σε λύση και όχι σε εξορία των αδέσποτων. Πιέστε τους Δήμους να κάνουν προγράμματα εμβολιασμού, στείρωσης και περίθαλψης των ζώων χωρίς κενά ανάμεσα στα προγράμματα. Bάλτε τους εθελοντές των σωματείων στα σχολεία να εκπαιδεύσουν τους αυριανούς πολίτες. Κυνηγείστε τους κτηνοτρόφους και τους κυνηγούς γιατί από αυτούς προέρχεται το 80% των αδέσποτων ζώων. Σταματείστε την παράνομη εκτροφη και τα εισαγόμενα ρατσάτα κουτάβια.
Είναι παράλογο και ανηθικο να εξορίσετε τα αδέσποτα σε χορτολιβαδικές, δασικές και βραχώδεις περιοχές. Πώς θα πηγαίνουν οι εθελοντές να βοηθούν?? Πώς θα έρχονται οι ενδιαφερόμενοι για να υιοθετήσουν?? Πώς θα εξασφαλίσετε την ευημερία τους όταν κανείς δεν θα μπορεί να τα ελέγξει?? Πώς θα αποφύγετε τις ασθένειες που χτυπούν τα συσσωρευμένα ζώα (βλέπε τύφος). Πώς θα αποφύγετε τους καυγάδες που καταλήγουν πολύ συχνά σε θανάτους?? Πώς θα ελέγξετε την υπερπληρότητα όταν είναι κοινό μυστικό ότι οι Δήμοι τα στοιβάζουν αρκεί να μην ενοχλούνται οι δημότες??
ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΊ ΆΜΕΣΑ ΤΟ ΆΡΘΡΟ 8 !!!!!!!!

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 8
ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΑΜΕΣΑ

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ! Για ποιον λόγο και με ποια λογική θέλετε να επιτρέψετε στους Δήμους να ιδρύουν κυνοκομεια – καταφύγια σε απομακρυσμένες δασώδεις και βραχώδεις περιοχές ή μη μόνο για να γίνει δυσχερής έως αδύνατη η πρόσβαση των φιλόζωων ; Ήδη υπάρχουν Δήμοι που ετοιμάζονται να κάνουν κυνοκομεία κρυμμένα σε βουνά 30 και 40 χιλιόμετρα μακριά από τις πόλεις. Είναι που είναι τα περισσότερα δημοτικά κυνοκομεία της ντροπής, όπου παραβιάζονται βάναυσα οι διατάξεις περί ευζωίας και προστασίας των ζώων, αν κρυφτούν και σε μακρινές περιοχές θα γίνουν κρεματόρια. Ως αξιωματική αντιπολίτευση το είχατε κατακρίνει όταν προσπάθησε να περάσει πανομοιότυπη διάταξη ο Τσιρώνης, τώρα τι άλλαξε ; Γιατί παραβιάζετε τις υποσχέσεις που δώσατε στον φιλοζωικό κόσμο και σας εμπιστεύθηκε για κάτι καλύτερο; Γιατί μας κοροϊδεύετε; ΖΗΤΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΑΜΕΣΑ Η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΔΙΑΤΑΞΗ ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΤΗΝ ΦΙΛΟΖΩΙΑ ΠΟΛΛΆ ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΣΩ!!! Σύλλογος Ζωόφιλων Ημαθίας Ζω.Η.

Η διάταξη είχε κατατεθεί, ελαφρά διαφορετική, από την προηγούμενη πολιτική ηγεσία (από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων) και είχε αποσυρθεί και τις δύο φορές, υπό τη γενική κατακραυγή πολιτών και φορέων.
Η ρύθμιση θα μπορούσε να διευκολύνει, σε ελάχιστες περιπτώσεις, δήμους με μεγάλα αστικά κέντρα και περιορισμένες δυνατότητες για καταφύγια εντός των ορίων τους, αλλά ο οριζόντιος χαρακτήρας της διάταξης θα καταστήσει δυνατή, σε όλη την επικράτεια, την κατασκευή εγκαταστάσεων σε απομακρυσμένες και δυσπρόσιτες περιοχές, με μηδενική δυνατότητα παρακολούθησης της μοίρας των ζώων.
Με δεδομένο ότι τα αδέσποτα αντιμετωπίζονται ως ανεπιθύμητο βάρος από μεγάλο ποσοστό των δημοτικών αρχόντων και ότι οι συνθήκες που επικρατούν στο σύνολο σχεδόν των δημοτικών κυνοκομείων/καταφυγίων είναι τεκμηριωμένα απαράδεκτες, η διάταξη αυτή, ξεκάθαρα οπισθοδρομική, ανοίγει τον δρόμο που θα γυρίσει την Ελλάδα πίσω στην εφιαλτική εποχή του μπόγια, τότε που τα αδέσποτα ζώα αντιμετωπίζονταν σαν μπάζα. Όμως, εξαφανίζοντας τα αδέσποτα, δεν εξαφανίζεται το πρόβλημα. Αυτό που χάνεται είναι η δυνατότητα να συνειδητοποιήσουμε τις αιτίες του και να το αντιμετωπίσουμε, υπεύθυνα, στην ρίζα του.
Ο νόμος επιτάσσει, η παραμονή των αδέσποτων σε καταφύγια, να έχει προσωρινό χαρακτήρα. Δεν είναι παρά ένα στάδιο της διαχείρισής τους, η οποία συνίσταται στη βασική αλληλουχία περισυλλογή – στείρωση και υιοθεσία ή επαναφορά στο περιβάλλον.
Τα καταφύγια πρέπει να είναι εγκαταστάσεις ενταγμένες στην κοινότητα και εύκολα προσβάσιμες σε όλους: στις αρμόδιες Υπηρεσίες για λόγους εποπτείας και ελέγχων, στους κτηνίατρους για να προσφέρουν την απαραίτητη κτηνιατρική φροντίδα, στις τοπικές φιλοζωικές οργανώσεις για να ασκούν τον καταστατικό σκοπό τους και στους πολίτες για να διευκολύνεται η υιοθεσία των ζώων. Αυτό υπαγορεύει και η ευρωπαϊκή και διεθνής πρακτική, και όχι υπαίθριες αποθήκες ζώων.
Η προτεινόμενη ρύθμιση παραγνωρίζει εντελώς τα παραπάνω και δημιουργεί τις συνθήκες ίδρυσης καταφυγίων-στρατοπέδων θανάτου. Πρέπει να αποσυρθεί.

Γιατί προτείνετε την λειτουργία καταφυγίων σε δασικές και βραχώδεις εκτάσεις;
Με αυτό τον τρόπο ουσιαστικά τα «εξορίζετε» και δυσκολεύετε την διαδικασία της υιοθεσίας τους, για να μην συζητήσουμε τη δυσκολία που θα έχουν οι άνθρωποι που τα φροντίζουν οι οποίοι είναι όλοι εθελοντές.
Με το άρθρο αυτό δείχνετε ότι δεν έχετε καμία επαφή με την πραγματικότητα.

Είναι απαράδεκτο να επανέρχεται ένα κατάπτυστο νομοσχέδιο, που πολεμήθηκε από την φιλοζωική κοινότητα. Η λύση στο πρόβλημα των αδέσποτων, δεν είναι να τα εξορίζουμε στους βραχότοπους, να μην τα βλέπουμε, να μην βλέπουμε την κατάντια μας ως κοινωνία.
Για μια ακόμα φορά βλέπουμε τους αρμόδιους να επιδεικνύουν παντελή άγνοια και έλλειψη κατανόησης του προβλήματος των αδεσπότων. Όσα καταφύγια κι αν γεμίσετε, αν δεν προγραμματιστούν μαζικές στειρώσεις, αν δεν προγραμματιστεί η δημιουργία δημοτικών κτηνιατρείων που θα τις στηρίξουν, το πρόβλημα των αδέσποτων δεν λύνεται. Δημιουργώντας καταφύγια σε απομονωμένα μέρη τα ζώα αφήνονται ανυπεράσπιστα στις διαθέσεις του κάθε τυχόν ανευθυνουπεύθυνου.Η λύση για το πρόβλημα των αδέσποτων είναι να προωθηθούν οι μαζικές στειρώσεις, να επανεντάσσονται τα υγιή και φιλικά ζώα,να φροντίσουν οι Δήμοι να τοποθετηθούν ταΐστρες και ποτίστρες σε διάφορα σημεία, να δημιουργηθούν Δημοτικά κτηνιατρεία και προγράμματα υιοθεσιών και να αυστηροποιηθεί ο νόμος για την εγκατάλειψη και κακοποίηση τους.

Η διάταξη είχε κατατεθεί, ελαφρά διαφορετική, από την προηγούμενη πολιτική ηγεσία (από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων) και είχε αποσυρθεί, και τις δύο φορές, υπό τη γενική κατακραυγή πολιτών και φορέων.
Η ρύθμιση θα μπορούσε να διευκολύνει, σε ελάχιστες περιπτώσεις, δήμους με μεγάλα αστικά κέντρα και περιορισμένες δυνατότητες για καταφύγια εντός των ορίων τους, αλλά ο οριζόντιος χαρακτήρας της διάταξης θα καταστήσει δυνατή, σε όλη την επικράτεια, την κατασκευή εγκαταστάσεων σε απομακρυσμένες και δυσπρόσιτες περιοχές, με μηδενική δυνατότητα παρακολούθησης της μοίρας των ζώων.
Με δεδομένο ότι τα αδέσποτα αντιμετωπίζονται ως ανεπιθύμητο βάρος από μεγάλο ποσοστό των δημοτικών αρχόντων και ότι οι συνθήκες που επικρατούν στο σύνολο σχεδόν των δημοτικών κυνοκομείων/καταφυγίων είναι τεκμηριωμένα απαράδεκτες, η διάταξη αυτή, ξεκάθαρα οπισθοδρομική, ανοίγει τον δρόμο που θα γυρίσει την Ελλάδα πίσω στην εφιαλτική εποχή του μπόγια, τότε που τα αδέσποτα ζώα αντιμετωπίζονταν σαν μπάζα. Όμως, εξαφανίζοντας τα ζώα, δεν εξαφανίζεται το πρόβλημα. Αυτό που χάνεται, είναι η δυνατότητα να συνειδητοποιήσουμε τις αιτίες του και να το αντιμετωπίσουμε, υπεύθυνα, στην ρίζα του.
Ο νόμος επιτάσσει, η παραμονή των αδέσποτων σε καταφύγια, να έχει προσωρινό χαρακτήρα. Δεν είναι παρά ένα στάδιο της διαχείρισης τους, η οποία συνίσταται στη βασική αλληλουχία περισυλλογή- στείρωση-υιοθεσία ή επαναφορά στο περιβάλλον.
Τα καταφύγια πρέπει να είναι εγκαταστάσεις ενταγμένες στην κοινότητα και εύκολα προσβάσιμες σε όλους: στις αρμόδιες Υπηρεσίες για λόγους εποπτείας και ελέγχων, στους κτηνίατρους για να ασκούν τις απαραίτητες κτηνιατρικές εργασίες (στειρώσεις, εμβολιασμούς), στις τοπικές φιλοζωικές οργανώσεις για να ασκούν τον καταστατικό σκοπό τους και στους πολίτες για να διευκολύνεται η υιοθεσία των ζώων. Αυτό υπαγορεύει και η ευρωπαϊκή και διεθνής πρακτική και όχι υπαίθριες αποθήκες ζώων.
Η προτεινόμενη ρύθμιση παραγνωρίζει εντελώς τα παραπάνω και δημιουργεί τις συνθήκες ίδρυσης καταφυγίων-στρατοπέδων θανάτου. Πρέπει να αποσυρθεί.

Συμφωνούμε απόλυτα και συνυπογράφουμε τις προτάσεις της Ζωοφιλικής Ένωσης Ηλιούπολης

«Με αφορμή το νομοσχέδιο για τα ζώα το οποίο βρίσκεται αυτή τη στιγμή προς διαβούλευση που αφορά τη χρηματοδότηση των Δήμων για την συντήρηση ή τη δημιουργία καταφυγίων για αδέσποτα ζώα και τις ανακοινώσεις που έχουν ήδη δημοσιευτεί είτε υπέρ της δημιουργίας δημοτικών καταφυγίων είτε κατά αυτών, θα θέλαμε να εκφράσουμε την άποψη μας επι του θέματος.Η μέχρι σήμερα διαχείριση των αδέσποτων ζώων από τους Δήμους έχει αποδειχτεί εντελώς ανεπαρκής. Οι λόγοι είναι πάρα πολλοί αλλά θεμέλιο όλων είναι η αντιμετώπιση του ζητήματος των αδέσποτων ζώων ως αιτία κι οχι ως αποτέλεσμα, και τα ίδια τα ζώα όπως όλα τα άψυχα υλικά που έχουν να διαχειριστούν. Γι’ αυτό η πλειοψηφία των Δήμων
• Δεν διαθέτει καν αρμόδια υπηρεσία, όπου υπάρχει λειτουργεί με ωράριο δημοτικής υπηρεσίας (λες κι ας πούμε ένα τραυματισμένο ζώο μπορεί να περιμένει να πάει στον κτηνίατρο, όπως τα κομμένα κλαδιά να περισυλλεγούν)
• Υπογράφουν προγράμματα που οι υπερτιμολογημένες κτηνιατρικές υπηρεσίες δεν φτάνουν να καλύψουν 12 μήνες με αποτέλεσμα τα ζώα να παραμένουν αβοήθητα μέχρι να κινηθούν οι δυσκίνητες γραφειοκρατικές διαδικασίες για την υπογραφή νέου προγράμματος
• Tα καταφύγια- όπου υπάρχουν- καταλήγουν σε αποθήκες ψυχών, με ακατάλληλες εγκαταστάσεις, πλημμελή καθαριότητα και μηδενικό ενδιαφέρον για το γεγονός ότι εκεί μέσα ζουν ΣΥΝΑΙΣΘΑΝΟΜΕΝΑ πλάσματα με συγκεκριμένες ανάγκες που οφείλουν να καλύπτονται καθημερινά.
• Οι δε υιοθεσίες, εάν κι εφόσον γίνει προώθηση των έγκλειστων ζώων προς υιοθεσία (πράγμα γενικώς σπάνιο), περιορίζονται σε άλλη μια γραφειοκρατική διαδικασία όπου το «αντικείμενο» – ναι, το ζώο εννοούμε- απλά αλλάζει ιδιοκτησιακό καθεστώς χωρίς οι αρμόδιοι υποτίθεται δημοτικοί υπάλληλοι να ενδιαφέρονται για τις συνθήκες διαβίωσης του ζώου αυτού στη νέα οικογένεια.Πώς δημιουργούνται τα αδέσποτα κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει ενδιαφερθεί να μάθει, ούτε φυσικά να λάβει μέτρα για να μην δημιουργούνται. Όταν όμως η πηγή είναι βρώμικη, δεν μπορείς να καθαρίσεις το ποτάμι. Η πηγή είναι μια και βρωμάει συμφέροντα: Τα δεσποζόμενα ζώα. Αυτά που αποκτήθηκαν μέσω του προσοδοφόρου εμπορίου ψυχών από τα pet shop, αυτά που παρέμειναν αστείρωτα και τα παιδιά τους είτε πετάχτηκαν είτε «μοιράστηκαν» – με ή χωρίς αντίτιμο, σε φίλους, συγγενείς, φίλους φίλων και γνωστούς. Που βρέθηκαν με ανθρώπους που καμία ηθική δέσμευση δεν ένοιωσαν απέναντί τους και με ευκολία τα πέταξαν στο δρόμο και τα έκαναν αδέσποτα. Αν αυτή η «πηγή» δεν καθαρίσει, ούτε οι στειρώσεις, ούτε τα καταφύγια θα είναι ποτέ αρκετά.
Μια ακόμη μεγάλη πληγή που γεμίζει την Ελλάδα αδέσποτα είναι οι κυνηγοί και οι κτηνοτρόφοι. Η επαρχία είναι γεμάτη ζώα πεταμένα σε χαράδρες και ρέματα γιατί δεν θέλουν να τα στειρώσουν ή τους είναι πλέον ακατάλληλα για κυνήγι.Το άρθρο 18 προστατεύει τα ιπποειδή, τους σκύλους και τις γάτες από την εκτροφή τους για τη χρήση κρέατος, γούνας και δέρματος, τη στιγμή που εκατομμύρια ζώα ενός κατώτερου θεού εκτρέφονται, βιάζονται, κακοποιούνται και δολοφονούνται με βάναυσο τρόπο για να χαρίσουν απλόχερα στο ανθρώπινο είδος το κρέας τους, το δέρμα και τη γούνα τους, για να προσφέρουν θέαμα «εκπαιδευτικό», ζουν μαρτυρικά όλη την τους τη ζωή σε κλουβιά για να προσφέρουν «γνώση» σε παιδιά.
Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε ενα σκύλο και μια αλεπού; Σε μια γάτα και ένα πρόβατο; Σε έναν άνθρωπο και ένα μινκ; Η κακοποίηση είναι ίδια, ο πόνος είναι ίδιος, ο φόβος είναι ίδιος. Είτε είσαι άλογο, είτε «παραγωγικό» ζώο είτε άνθρωπος, υποφέρεις με τον ίδιο τρόπο, υποφέρεις απο τα ίδια συναισθήματα.
Ως πότε θα κλείνουμε τα μάτια στην εκμετάλλευση και την κακοποίηση; Ζητάμε το τέλος αυτής της βίας, ζητάμε ίδια και ίσα δικαιώματα για όλα τα ζώα, κάθε είδους.Γι’ αυτό η δική μας γνώμη, η οποία έχει αποκρυσταλλωθεί από την εμπειρία μας στους δρόμους και την καθημερινή μας επαφή με τον κόσμο- και τον κοσμάκη που μας περιβάλλει κι απειλεί την ψυχική μας ισορροπία- είναι ότι ΝΑΙ οφείλει κάθε Δήμος να διαθέτει έναν ΝΟΜΙΜΟ και ΥΨΗΛΩΝ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ χώρο για την φιλοξενία των αδέσποτων ζώων, που θα διαθέτει χώρους τέτοιους που θα προστατεύουν πλήρως τα ζώα από τις καιρικές συνθήκες και χώρους προαυλισμού-παιχνιδιού. Χώρους που θα διαχειρίζονται από κοινού δημοτικοί υπάλληλοι και νόμιμα σωματεία εθελοντών πολιτών που αφ’ ενός θα εξασφαλίζουν την καλή διαβίωση των ζώων σε αυτά αφ’ ετέρου θα συνεισφέρουν στην καλή αποκατάσταση των ζώων σε οικογένειες μέσω αυστηρού ελέγχου των υιοθεσιών με κάθε νόμιμο μέσο. Κόντρα στα συμφέροντα που θέλουν τους αμιγώς αστικούς Δήμους όμηρους της νομοθεσίας για δημιουργία καταφυγίων στα όρη κι άγρια βουνά (άρα στην Αττική ΠΟΥΘΕΝΑ) προς όφελος των διαδημοτικών κέντρων που εκμεταλλεύονται τα ζώα αντί να τα προστατεύουν, τα σύγχρονα νόμιμα καταφύγια θα πρέπει να χωροθετούνται με τρόπο τέτοιο που να μην αντιμετωπίζονται τα αδέσποτα ζώα σαν απορρίμματα αλλά ως μέρος της κοινωνίας που τα παρήγαγε και πρέπει να φροντίσει την αποκατάστασή τους.Απαραίτητα θα πρέπει να δημιουργηθούν μητρώα δεσποζόμενων ζώων σε κάθε δήμο και να δοθεί κίνητρο στους δημότες να στειρώνουν με χαμηλό κόστος τα δεσποζόμενα ζώα τους. Για τη στείρωση των αδέσποτων ζώων που είναι αυτονόητη δεν χρειάζεται να πούμε κάτι παραπάνω. Τέλος, σε κάθε Δήμο, να συστήνονται προγράμματα επιμόρφωσης των πολιτών και των μαθητών σε θέματα ζωοφιλίας.Επίσης είναι αναγκαία η αυστηροποίηση και άρα ο περιορισμός εκτροφέων που με μοναδικό κίνητρο το κέρδος πωλούν άκριτα τα ζώα με αποτέλεσμα πάρα πολλά από αυτά να καταλήγουν αδέσποτα, να αναπαράγονται από παράνομους εκτροφείς και αδαείς πολίτες καθώς και να καταλήγουν ακόμα χειρότερα κακοποιημένα. Απαιτείται ο εξαιρετικά αυστηρός έλεγχος τους ώστε να διαπιστώνεται αν τηρούν τους κανόνες ευζωίας των ζώων, πόσο συχνά και σε τι συνθήκες τα αναπαράγουν και κυρίως σε ποιους τα πωλούν!Σε διαφορετική περίπτωση μιλάμε για μια διευκόλυνση παράνομου και ανήθικου εμπορίου ζώων.Αν κάτι απ’ τα παραπάνω δεν ισχύσει, τότε είναι μάταιη κάθε προσπάθεια ελέγχου του αδέσποτου πληθυσμού και τα καταφύγια απλά θα λειτουργούν όπως μέχρι σήμερα σαν αποθήκες ψυχών και σε τίποτα δεν θα βοηθήσει η δημιουργία τους. Υπ’ αυτό το πρίσμα οι Φιλοζωικές Ομοσπονδίες δεν έχουν άδικο που βλέπουν τη δημιουργία καταφυγίων σαν μια προσπάθεια να εξοστρακιστούν τα αδέσποτα απ’ την ευαίσθητη ματιά των ψηφοφόρων φυλακισμένα χωρίς έγκλημα. Αλλά, γι’ αυτό είμαστε εδώ, για να απαιτήσουμε και να πάρουμε για χάρη τους ασφαλή κι αξιοπρεπή καταφύγια- γέφυρες προς τη νέα τους ζωή σε μια οικογένεια που θα τα σέβεται και θα τ’ αγαπάει»

ΑΧΑΪΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΡΙΜΝΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

Παρακαλούμε να αποσύρετε το Άρθρο 8. Καταδικάζετε τα ζώα σε απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης. Γνωρίζετε πολύ καλά τι γίνεται ήδη στα κυνοκομεία των δήμων, πως τα ζώα σκοτώνονται μεταξύ τους, πως αφήνονται άρρωστα και πεινασμένα γιατί κανένας υπάλληλος δεν θέλει να κάνει αυτή τη δουλειά. Αξιοποιήστε τους χιλιάδες ενεργούς φιλόζωους που προσφέρουν πραγματικό έργο και εγκαταλείψτε οποιοδήποτε σχέδιο εξαφάνισης των ζώων.

το υπουργειο σας ,ως αρμοδια ΑΡΧΗ για την προστασια των ζωων και την τηρηση
των κανονων ευζωιας τους,πως θα διαχειριστει το προβλημα της υποστελεχωσης των 
υπηρεσιων του δημοσιου τομεα ?με ποιον τροπο θα πραγματοποιηθουν προσληψεις κτηνιατρων στα δημοτικα καταφυγια?

Να αποσυρθεί άμεσα το άρθρο 8 που επιτρέπει στους Δήμους να ιδρύουν κυνοκομεια σε απομακρυσμένες και δυσπρόσιτες περιοχές όπως βουνά, δάση, βράχια, μέρη που κατά κανόνα είναι χιλιόμετρα μακρυά από τις πόλεις. Πρόκειται για ένα έγκλημα σε βάρος των ζώων και σε βάρος του περιβάλλοντος.
Από την εμπειρία χρόνων γνωρίζουμε ότι στα περισσότερα δημοτικά καταφύγια τα ζώα δεν έχουν καμία απολύτως ευζωία.
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται ανεξέλεγκτα κυνοκομεία στα βουνά και στα λαγκάδια. Τα κυνοκομεία, όπως εσείς τα σχεδιάζετε είναι τόπος κακοποίησης των σκύλων και κατασπατάλησης δημοσίου και ιδιωτικού χρήματος. Είναι μια μαύρη τρύπα για τον πολιτισμό και την οικονομία ενός τόπου.
Αυτό που χρειάζεται είναι να:
-Επικοινωνήστε με τις επίσημες φιλοζωικές ομοσπονδίες και να ακούστε τις προτάσεις τους,
-Επιβάλετε την υποχρεωτική στείρωση δεσποζόμενων ζώων χωρίς εξαιρέσεις,
-Επικεντρωθείτε στην ίδρυση δημοτικών κτηνιατρείων
-Ευαισθητοποιήστε – ενημερώστε τους πολίτες,
-Φροντίστε ώστε οι αρμόδιες αρχές να τηρούν τους ισχύοντες νόμους,
-Εισαγάγετε μάθημα φιλοζωίας στα σχολεία.
-Απαγορεύστε την πώληση ζώων από τα καταστήματα και να γίνεται αυστηρός έλεγχος εκτροφέων ζώων συντροφιάς.

Περιμένουμε επιτέλους να περάσει ο νόμος έτσι ώστε τα αδέποτα μας να ελέγχονται και να μην γίνονται βορά των αδίστακτων παράνομων διακινητών αδέσποτων ζώων.
ΦΤΆΝΕΙ ΠΙΑ!!!!!
Τα αδέσποτα ανήκουν στον στον κάθε Δήμο και ο Δήμος είναι υπεύθυνος μαζί με όλα τα φιλοζωικά σωματεία για την ευζωία τους και την νόμιμη υιοθεσία τους.
Επίσης αυστηρότεροι έλεγχοι σε όλες τις πύλες εξόδου της χώρα μας μήπως έτσι σταματήσουμε τις παράνομες μετακινήσεις των αδέσποτων ζώων από τη χώρα μας.

-ΟΠΟΙΟΣ ΚΤΥΠΆ ΖΏΑ ΜΕΤΆ ΘΑ ΚΤΥΠΆ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
-ΟΠΟΙΟΣ ΣΚΟΤΏΝΕΙ ΖΏΑ ΜΕΤΆ ΘΑ ΣΚΟΤΏΣΕΙ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
-ΟΠΟΙΟΣ ΕΜΠΟΡΕΥΕΤΕ ΖΩΑ ΜΕΤΑ ΘΑ ΕΜΠΟΡΕΥΤΕΙ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Αυτό το νομοσχέδιο πρέπει να καταργηθεί άμεσα. Δε γίνεται να μιλάμε για πολιτισμό όταν επικροτείται την εξορία των αδέσποτων ζώων στα βουνά απλά και μόνο για να κρύψετε το πρόβλημα. Χρειάζεται επέμβαση με στείρωση των αδέσποτων ζώων και προσπάθεια εύρεσης υιοθεσίας ή φιλοξενίας. Είναι δυνατόν να παίρνετε ένα ζώο που βρίσκεται στην πόλη και να το παρατάτε στο βουνό; Απορώ πως μπορεί κάποιος να ζει με τέτοια συνείδηση! Άμεση αναθεώρηση του νομοσχεδίου! Δεν υπάρχει περίπτωση να ψηφίσω άνθρωπο που υποστηρίζει τόσο οπισθοδρομικές και βλάχικές αντιλήψεις.

Όλοι οι Έλληνες λέμε ΝΑΙ στο άρθρο 8 ΓΙΑΤΊ
– Θα σταματήσει η Ελλάδα να γίνει ένα απέραντο παράνομο καταφύγιο
– Θα πάψουν να φυτρώνουν συνέχεια παράνομα καταφύγια σε βουνά και σε ρεματιές
– Θα πάψουν να πακετάρονται κοιμισμένα αδέσποτα ζώα προς παράνομες εξαγωγές και πωλήσεις
– Θα τσιπάρονται και όλοι θα γνωρίζουμε την πορεία των αδέσποτων κάτι που δεν θέλουν με τίποτα οι παράνομοι εξαγωγείς-πωλητές
-Θα πάψουν να εκβιάζονται οι Δήμοι της Ελλάδας από διάφορους παράνομους ότι θα γεμίσουν οι δρόμοι τους από αδέσποτα
Και επιτέλους οι παράνομοι θα πρέπει να καταλάβουν ότι τα δικά τους τα καταφύγια είναι σε πολύ άθλια κατάσταση και τα κολαστήρια των αδέσποτων και ΌΧΙ των Δήμων.

Η δυνατότητα ίδρυσης και λειτουργίας καταφυγίων αδέσποτων ζώων σε χορτολιβαδικές και δασικές εκτάσεις από τους Δήμους, προβλέπονταν από το Ν3170/2003, παρέμεινε σε ισχύ με τον Ν4039/12.

Επομένως την δυνατότητα αυτή που επαναφέρεται με την διάταξη αυτή την έχουν ψηφίσει όλα τα κόμματα διαχρονικά. Τα καταφύγια αποτελούν χώρους προσωρινής διαμονής και όχι χώροι ασυλοποίησης και εξορίας όπως αρέσκονται να προπαγανδίζουν οι αντιδρώντες.

Την ίδια αντίδραση που επιδεικνύουν σε οποιαδήποτε προσπάθεια κάνει η πολιτεία να εφαρμοστεί η νομοθεσία δεν την έχουν επιδείξει με τα παράνομα καταφύγια ιδιωτών και σωματείων, στα οποία βρίσκονται ασυλοποιημένα ζώα.

Υ.Γ μήπως οι αντιδρώντες να ζητήσουν και την κατάργηση της δυνατότητας παραχώρησης δασικών εκτάσεων και για άλλες δραστηριότητες όπως για παράδειγμα την δημιουργία κατασκηνώσεων η δεν μας ενοχλούν οι άλλες δραστηριότητες ; Υποκρισία….

Υ.Γ Καμία πρόταση δεν κατατίθεται μόνο στείρα άρνηση και αντίδραση. Γιατί άραγε;

Υ.Γ Ποια η λογική του να εξαναγκάζεις τους Δήμους να δαπανήσουν υπέρογκα ποσά για την αγορά οικοπέδου για την δημιουργία καταφυγίου αδέσποτων ζώων αντί ως κράτος να τους διευκολύνεις παραχωρώντας δημόσια έκταση για να εκπληρώσουν με αποτελεσματικότητα τα καθήκοντα τους ;

Λέμε ναι στο άρθρο 8!

ΕΝΩΣΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΔΕΣΠΟΤΩΝ
ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ

εκπροσωπούμενη από την ΕΥΑΓΓΕΛΙΔΟΥ

Ευμορφία

ΟΧΙ ΣΤΟ ΕΚΤΡΩΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΠΟΜΠΗΣ ΤΩΝ ΑΔΕΣΠΟΤΩΝ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ!!!

ΟΧΙ ΣΤΟ ΕΚΤΡΩΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΠΟΜΠΗΣ ΤΩΝ ΑΔΕΣΠΟΤΩΝ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ!!!

θεωρω απαραδεκτο εν ετη 2020 να μην μπορει το κρατος να διαχειριστει το πολυ σοβαρο ζητημα των αδεσποτων, οταν καθε χρονο διαχειριζονται τεραστια ποσα ακριβως για αυτο το ζητημα,το προβλημα ειναι τεραστιο σε καμια αλλη χωρα δεν υπαρχει τοσο μεγαλο προβλημα και να μην ξεχναμε οτι αν δεν υπηρχαν οι φιλοζωικες οργανωσεις και οι φιλοζωοι οι οποιοι κανουν υπερανθρωπες προσπαθειες τα πραγματα θα ηταν πολυ χειροτερα.Απαιτουμε το νομοσχεδιο να αποσυρθει και να αναλαβουν επιτελους οι υπευθυνοι δημοι της υποχρεωσεις τους γιατι για ολη αυτη την κατασταση ευθυνεται ο ανθρωπος και οχι τα ζωα.

Λέμε ναι στο άρθρο 8 και προσυπογραφούμε το δελτίου τύπου της Συνομοσπονδίας Ζωοφιλικών Σωματείων Ελλάδας το οποίο και παραθέτουμε.

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΖΩΟΦΙΛΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΑΜ 864
ΑΡ. Διαταγής Αναγνώρισης 31/2019

«ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΖΩΟΦΙΛΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
(Συ.Ζω.Σω.Ελ.)
Αρ. εγκρ. Πολ. Πρωτ. Αθηνών 2550/82
ΚΙΟΥΤΑΧΕΙΑ 21 Α Ν. ΙΩΝΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ
Ε mail: ^[1]
Αθήνα 30-6-2020
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ο φορέας μας, εκφράζει και δημόσια την ικανοποίηση του για την επαναφορά της
δυνατότητας ίδρυσης καταφυγίων αδέσποτων ζώων σε χορτολιβαδικές και δασικές εκτάσεις,
με το σχέδιο νόμου του ΥΠΑΑΤ για την απλοποίηση των διαδικασιών.
H δυνατότητα αυτή υπήρχε από το 1979 μέχρι και το 2014 και η εκ παραδρομής κατάργησή
της ήταν μια εσφαλμένη κίνηση. Για τον λόγο αυτό ως φορέας, όλα αυτά τα χρόνια με
συνέπεια και συνέχεια επιδιώξαμε την επαναφορά της. Διευκρινίζεται ότι η δυνατότητα αυτή
αποτελεί και ένα πάγιο αίτημα της ΚΕΔΕ, όπως αυτό αποτυπώθηκε πρόσφατα με σχετική
απόφαση του ΔΣ, άλλα και των πολιτικών κόμματων όπως αποτυπώθηκε με τις
κατατεθειμένες σχετικές ερωτήσεις στην Βουλή.
Με την επαναφορά της διάταξης αυτής, πολλοί Δήμοι ανά την Επικράτεια οι οποίοι
αδυνατούσαν να αξιοποιήσουν κατάλληλους χώρους για την ίδρυση και λειτουργία
καταφυγίων αδέσποτων ζώων, κάτι που δημιουργούσε και πρόβλημα στην απορρόφηση της
χρηματοδότησης από το πρόγραμμα «Φιλόδημος» του Υπουργείου Εσωτερικών, πλέον
μπορούν, σε συνδυασμό με την χρηματοδότηση από το πρόγραμμα «Αντώνης Τρίτσης», να
κάνουν χρήση αυτής της ρύθμισης.
Επιπρόσθετα, δύναται πλέον να παραχωρηθεί σε ενδιαφερόμενους δήμους η εγκατάσταση
καταφύγιου αδέσποτων ζώων, η οποία ιδρύθηκε και κατασκευάστηκε σε δασική έκταση στην
θέση πάτημα στο Ασπρόπυργο το 1985, και όλα αυτά τα χρόνια παραμένει αναξιοποίητη και
εγκαταλειμμένη.
Τα καταφύγια ορίζονται από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προστασία των Ζώων
Συντροφιάς (η οποία έχει κυρωθεί με τον ν.2017/1992), και μνημονεύονται και στις
κατευθυντήριες οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού για την Υγεία των Ζώων και αποτελούν
χώροι προσωρινής διαμονής με σκοπό την κτηνιατρική περίθαλψη.
Η ελληνική πολιτεία δείχνει σημάδια ότι αντιλαμβάνεται την σοβαρότητα του θέματος και
λαμβάνει κάποιες πρωτοβουλίες ώστε η χώρα μας, ως έχει υποχρέωση, να τηρήσει την
Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προστασία των ζώων και τις κατευθυντήριες οδηγίες του
Παγκόσμιου Οργανισμού για την Υγεία των Ζώων, με τελικό σκοπό τον περιορισμό του
αριθμού των αδέσποτων ζώων, αλλά και την προστασία τους από κινδύνους και
συμφέροντα.»

Απαράδεκτο το νομοσχέδιο. Η Ελλάδα έδωσε πολιτισμό στην υφήλιο και καθώς φαίνεται δεν κράτησε πολιτισμό για τον εαυτό της. Η αντιμετώπιση προς τα ζώα από πολλούς ανθρώπους δείχνει έλλειψη πολιτισμού, υψηλό ποσοστό κοινωνιοπάθειας στον πληθυσμό και τραγικά επίπεδα σπισισμού. Η «τουριστική»Ελλάδα είναι κατακριτέα για την κακοποίηση που υφίστανται τα ζώα. Όμως, το κράτος αντί για καμπάνιες ενημέρωσης και νομοθεσία ευρωπαϊκού τύπου, θέλει όπως φαίνεται να συνεχιστεί η πορεία προς τη λίθινη εποχή. Δεν είναι τα κυνοκομεία-Άουσβιτς που θέλετε να δημιουργήσετε η λύση για τα αδέσποτα. Γιατί να μαντρώσετε τα αθώα ζώα και δε μαντρώνεται τους ανεύθυνους πολίτες που τα πέταξαν στο δρόμο και τα έκαναν αδέσποτα; Γιατί δεν προστατεύεται τους αδύναμους δίνοντάς τους δίκαιη και με ανθρωπιά αντιμετώπιση; Γιατί είναι τόσο δύσκολο το κράτος να συνεργαστεί με τους υπάρχοντες εθελοντές που ήδη φιλοξενούν τεράστιο μέρος από τα αδέσποτα ζώα στα σπίτια τους, ώστε εκ του νόμου να τους καλύψει και να τους βοηθήσει με κτηνιατρικές υπηρεσίες και τροφή να συνεχίσουν το έργο τους προς όφελος της κοινωνίας και με τα ζώα να διαβιούν σε Οικογένεια; Γιατί τα εύκολα που συμβαίνουν εδώ και χρόνια σας είναι δύσκολα; Επειδή, αυτοί που μισούν τα ζώα δε θα τα δουν να εξαφανίζονται άμεσα; Επειδή, ίσως κάποιες κοινωνικές ομάδες να έχουν συμφέροντα; Κατανοητό… κυνηγοί και κτηνοτρόφοι είναι μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων, αλλά πλέον και οι φιλόζωοι είναι μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων, αποφασισμένη να προστατέψει τα ζώα.

Οχι στο αρθρο 8,δεν ειναι η λυση για τα αδεσποτα.Ποσα αδεσποτα θα κλεισετε στα «καταφυγια» και για ποσο καιρο;Αν θελετε πραγματικα να κανετε κατι ωστε να μειωθει σε βαθος χρονου ο αριθμος των αδεσποτων,ξεκινηστε να νομοθετειτε για τα δεσποζομενα.