• Σχόλιο του χρήστη 'Κίνηση Ανάπηρων Καλλιτεχνών' | 14 Ιανουαρίου 2021, 16:31

    Ακόμα μία «ανεξάρτητη» αρχή που θα έχει απλώς συμβουλευτικό χαρακτήρα για την προσβασιμότητα στο δομημένο περιβάλλον, η οποία δεν αποτελεί και το μόνο πρόβλημα στα θέματα αναπηρίας. Οι υποσχέσεις για προσβασιμότητα είναι κενό γράμμα. Το ακούμε για πολλά χρόνια και δεν έγινε πράξη ούτε καν μέχρι το 2020 που ήταν απαίτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο αποκλεισμός των ανάπηρων καλλιτέχνιδων/καλλιτεχνών δεν αφορά μόνο τις συνθήκες προσβασιμότητας στο δομημένο περιβάλλον. Οι ανάπηροι καλλιτέχνες αποκλείονται από την εκπαίδευση και από την εργασία στις τέχνες του πολιτισμού, με τη χρήση του όρου περί αρτιμέλειας σε προεδρικά διατάγματα. Το 2017 καταργήθηκε ο όρος της «αρτιμέλειας» από το Π.Δ. 370/1983, που απέκλειε τις/τους ανάπηρες/ους σπουδάστριες/στές από τις Δραματικές Σχολές στην Ελλάδα, το οποίο αφορά όμως μόνο τις ιδιωτικές σχολές. Ωστόσο, δεν αρκεί η κατάργηση ενός όρου για να συμπεριληφθούν στις σχολές οι ανάπηροι/ες. Χρειάζεται δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών. Χρειάζεται να γίνουν προσβάσιμες οι σχολές και εδώ εννοούμε καθολικά προσβάσιμες, όχι μόνο στο δομημένο περιβάλλον. Η καθολική προσβασιμότητα περιλαμβάνει όχι μόνο την αλυσίδα πρόσβασης στο δομημένο περιβάλλον (πάρκινγκ, πρόσβαση στο χώρο, WC αναπήρων κ.λπ.) αλλά και την πρόσβαση στο περιεχόμενο της τέχνης (υπότιτλοι για Κ/κωφές/ούς και βαρήκοες/ους και ακουστική περιγραφή για τυφλές/ούς και ανθρώπους με προβλήματα όρασης) στη διάχυση της πληροφορίας (προσβάσιμα τρέιλερ, προγράμματα στις προσβάσιμες μορφές, σε μεγαλογράμματη σειρά, σε γραφή Μπράιγ καθώς και στο διαδίκτυο με τη χρήση του κώδικα Qr) και τη συμπερίληψη και πρόβλεψη για τους σκύλους οδηγούς τυφλών και τις/τους χειρίστριές/στές τους. Σε μια εποχή που μπαίνουν όροι συμπερίληψης ως προαπαιτούμενο στην παραγωγή καλλιτεχνικών έργων στα μεγαλύτερα διεθνή φεστιβάλ (Oscar, BAFTA κ.λπ), εδώ στην Ελλάδα συνεχίζουμε να αποκλείουμε τους ανάπηρους ανθρώπους ήδη από το πρώτο στάδιο, αυτό της καλλιτεχνικής εκπαίδευσής τους. Οι ανάπηροι/ες στην Ελλάδα δεν επιθυμούμε να συμμετέχουμε στην τέχνη μόνο ως θεατές/τριες, αλλά και ως δημιουργοί. Επομένως, δεν αρκεί η πρόσβαση στο δομημένο περιβάλλον, χρειάζεται καθολική προσβασιμότητα και συμπερίληψη. Είναι καιρός επιτέλους να ληφθούν σοβαρά υπόψη τα θέματα των αναπήρων και να υπάρξει ένας κεντρικός σχεδιασμός και όχι αποσπασματικές ενέργειες από διάφορες αρχές αμφιβόλου επάρκειας και περιορισμένης δικαιοδοσίας και αρμοδιοτήτων. ΚΙΝΗΣΗ ΑΝΑΠΗΡΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ Ο πραγματικός καλλιτέχνης (ανάπηρος ή μη) δεν είναι αυτός/η που κατακρεουργείται από το “κτήνος”, αλλά αυτός/η που με κόπο καταφέρνει τελικά να το δαμάζει.