• Σχόλιο του χρήστη 'Σωκράτης Δημητριάδης' | 14 Οκτωβρίου 2016, 19:24

    Η διδακτορική έρευνα είναι μια πραγματική εργασία που απαιτεί ατελείωτες ώρες σε εργαστήρια, σε βιβλιοθήκες και σε εξωτερικά πεδία. Όταν ένας υποψήφιος διδάκτορας, δηλαδή ένας εργάτης-ερευνητής, επιτρέπεται να εργάζεται χωρίς να πληρώνεται αυτό δημιουργεί αυτομάτως μια αλυσιδωτή και πολυεπίπεδη αντίδραση. Οι καθηγητές μπορούν να προσλάβουν όσους εργάτες θέλουν χωρίς να έχουν καμία οικονομική υποχρέωση απέναντί τους, με αποτέλεσμα να μην έχουν ισχυρό κίνητρο να φέρουν κονδύλια για να τους συντηρήσουν, και αυτό με τη σειρά του συνεπάγεται ότι δεν αναγκάζονται να κάνουν κορυφαία έρευνα προκειμένου να πάρουν τα λιγοστά ανταγωνιστικά κονδύλια. Από την άλλη, αν δεν πληρώνεις τον εργάτη σου δεν μπορείς να έχεις απαιτήσεις για το πόσο παράγει, ούτε και μπορείς να πείσεις κάποιον καλό εργάτη σου να μην βρει άλλη δουλειά ή να μη φύγει στο εξωτερικό. Κι αν δεν κρατήσεις τους καλούς εργάτες που θα σου κάνουν την καλή έρευνα για να πάρεις τα ανταγωνιστικά κονδύλια τότε δεν θα κρατήσεις και τους καλούς καθηγητές που θα σου φτιάξουν τα καλά πανεπιστήμια... κι ο φαύλος κύκλος μεγαλώνει. Το νομοσχέδιο πρέπει να ΑΠΟΑΓΟΡΕΨΕΙ ρητά την εγγραφή σε διδακτορικό πρόγραμμα όταν δεν είναι εξασφαλισμένη η χρηματοδότηση του υποψήφιου διδάκτορα. Μόνον όσα τμήματα ή καθηγητές έχουν εξασφαλισμένη χρηματοδότηση θα πρέπει να έχουν το διακαίωμα να προσφέρουν θέσεις διδακτορικών φιτητών.