• Σχόλιο του χρήστη 'Σπύρος' | 23 Ιανουαρίου 2011, 00:31

    Μάλιστα. Πρέπει δηλαδή να σας γράψουμε έκθεση ιδεών, πάνω σε ένα ερώτημα που εξ΄αρχής μας το δίνετε σαν κάτι το οποίο είναι τετελεσμένο και προαποφασισμένο. Με άλλα λόγια, μας ζητάτε να νομιμοποιήσουμε αυτά που ήδη έχετε προ-αποφασίσει, δίνοντας μια επίφαση «διαλόγου» με τους πολίτες στο διαδίκτυο, επιλογή εξαιρετικά ευφυής, μιας και είναι πασίγνωστο πως, ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΜΕΣΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΙ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΧΩΡΑ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΟΧΟΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ. Άσε δε που έχουμε και άπλετο χρόνο (4 μέρες) για να εκφράσουμε τις απόψεις μας. Μετά, οι «σοφοί» θα αξιολογήσουν το τι είναι «αληθές» και τι όχι, το «τι θέλει ο κόσμος» και θα «αποφασίσει». Ωραίο το παραμύθι, αλλά δεν έχει δράκο. Προσπαθείτε άτσαλα και χωρίς στάλα ντροπής να καλύψετε το ότι απλά ζητάτε από τους πολίτες να δώσουν άλλοθι «δημοκρατικότητας» σε –απ’ ότι μπορεί να καταλάβει κανείς- σχεδιασμούς «επί χάρτου», ανθρώπων που έχουν ευτελίσει την Παιδεία σε «εκπαίδευση», ανθρώπων που δεν έχουν κολλήσει ένα ένσημο στην ζωή τους και έχουν θαρρείς στο DNA τους το γονίδιο του χαρτογιακά-διεκπεραιωτή, ανθρώπων που δείχνουν να μην έχουν επαφή με την ελληνική πραγματικότητα των σχολείων της χώρας και του τρόπου λειτουργίας των, οικονομολόγων και τεχνοκρατών που βλέπουν και προσπαθούν να αποτιμήσουν την Παιδεία με «δείκτες παραγωγικότητας», με «σχέσεις κέρδους-κόστους», με την οπτική της προσαρμογής στις «επιταγές και τάσεις της αγοράς», με την λογική της «εξοικονόμησης και ορθολογιστικής χρήσης των πόρων». Το ζητάτε αυτό, δήθεν για την «αναβάθμιση» της Παιδείας, την ώρα που έχετε συμβάλλει ποικιλοτρόπως και εσείς στην απαξίωση και το τέλμα της ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ και την έχετε καταντήσει εμπόρευμα και εμπορευματική αξία, επενδυτική «ευκαιρία» και συναλλακτικό μέσο, απομυζώντας την ουσία της. Είμαι καθηγητής δευτεροβάθμιας, με 10ετή προηγούμενη εργασιακή εμπειρία εκτός Παιδείας και 13 μέσα σε αυτήν. Με μεταπτυχιακό που η ίδια η «υπηρεσία» πλήρωσε μέσω εκπαιδευτικής άδειας αλλα και που ποτέ δεν «αξιοποίησε», (κι ούτε που με ενδιαφέρει πλέον) επειδή ποτέ δεν χτύπησα «πόρτες», ούτε βρέθηκα σε προθαλάμους γραφείων και φυσικά δεν πρόκειται ποτέ να το πράξω. Λόγω (πρώιμης και αφελούς) συνδικαλιστικής ιδιότητας, βίωσα πολύ νωρίς την λογική του Υπουργείου και του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (και με τις δύο κυβερνήσεις), αλλά ακόμη και την συνδικαλιστική-συντεχνιακή λογική του ευρύτερου καθηγητικού κλάδου και γι’αυτά ακριβώς και παραιτήθηκα από όλα. Κύριοι, Ως απλό καθηγητή, με ενδιαφέρει πλέον μονάχα ένα: - Να μπορώ να κοιτάζω τους μαθητές μου στα μάτια. Αυτό και μόνο αυτό. Ευτυχώς που όλο και συχνότερα τον τελευταίο καιρό, ανακαλύπτω και άλλους συναδέλφους με την ίδια οπτική. Το παλεύουμε καθημερινά και αυτό είναι που δίνει -ψήγματα έστω- οράματος και ελπίδας σε εμάς και τους μαθητές μας. Όσες συγχωνεύσεις και καταργήσεις κι αν αποφασίσετε λοιπόν, κάποιοι από εμάς τους καθηγητές και τους δασκάλους, θα εξακολουθήσουμε να βασιζόμαστε στα χαμόγελα των μαθητών μας, να αναζητούμε και να παλεύουμε για το πραγματικό νόημα της Παιδείας μέσα στις αίθουσες που θα στοιβάζετε όλο και περισσότερες παιδικές ψυχές και όνειρα, με οδηγό και πυξίδα το φιλότιμό μας και την αξιοπρέπειά μας Μόνο αυτό μας έμεινε και θα συνεχίζουμε, να το πράττουμε, ακόμη κι αν έχουμε την τύχη των 40 συναδέλφων στα Γιαννιτσά που διώκονται γιατί λειτούργησαν σαν παιδαγωγοί και όχι σαν δημόσιοι υπάλληλοι. Δεν περιμένουμε τίποτα από εσάς, μας αρκεί η από καρδιάς καλημέρα των μαθητών μας κι όσο αντέξουμε. (Στα υπόλοιπα ερωτήματα του διαγωνίσματος-«διαβούλεσης» που βάλατε δεν θα απαντήσω, ελπίζω να πιάνω την βάση με τα προφορικά) Σπύρος Καθηγητής κάποιας ειδικότητας σε κάποιο ΕΠΑ.Λ. που λόγω μεγέθους, μάλλον δεν θα συγχωνευθεί