• Σχόλιο του χρήστη 'ΗΧ' | 9 Ιουνίου 2022, 21:39

    Στο άρθρο 140 πρέπει να διευκρινιστεί ξεκάθαρα το πλαίσιο των ήδη υπηρετούντων επί θητεία Επίκουρων Καθηγητών. Θα πρέπει υποχρεωτικά στις μεταβατικές διατάξεις να αναφέρεται ρητά ότι όσοι έχουν ήδη διοριστεί ως επίκουροι επί 3ετή θητεία, θα έχουν δικαίωμα αίτησης μονιμοποίησης με βάση τον προηγούμενο νόμο, οτιδήποτε διαφορετικό θεωρώ πως είναι άκρως αντισυνταγματικό και θα οδηγήσει σε άδικες και πολυετείς δικαστικές προσφυγές και διαμάχες, ανθρώπων που ψάχνουν να βρουν το δίκαιο και το αυτονόητο. Μιλάμε για ένα μικρό αριθμό ανθρώπων, καταξιωμένων διεθνώς επιστημόνων που οι περισσότεροι έχουν έρθει από το εξωτερικό, με πλούσιο ερευνητικό έργο (κατά μέσο όρο τουλάχιστον 30 πρωτότυπων ερευνητικών δημοσιεύσεων), άφησαν μόνιμες δουλειές τους εκεί και προγραμμάτισαν να επανεκκινήσουν τη ζωή τους στην Ελλάδα, φέρνοντας τις οικογένειες τους. Εκλέχτηκαν και κρίθηκαν δικαίως στη θέση του Επίκουρου από το ανεξάρτητο εκλεκτορικό σώμα μέσα σε ένα άκρως ανταγωνιστικό περιβάλλον (περίπου 30 υποψηφιότητες ανά θέση). Άρα μιλάμε για ανθρώπους σε ηλικία τουλάχιστον 40 ετών, με περγαμηνές, που όσοι εξ’ αυτών έτυχε και να εκλεγούν σε Τμήματα (των πρώην ΤΕΙ) τα οποία είναι υποστελεχωμένα, έρχονται αντιμέτωποι με το να κάνουν τουλάχιστον 15 ώρες ανά εξάμηνο μάθημα, να επιβλέπουν ένα τεράστιο αριθμό πτυχιακών εργασιών, να είναι επιπρόσθετα φορτωμένοι με αρκετές ώρες διοικητικού έργου και να πρέπει σύμφωνα με το νέο νόμο πλαίσιο για την Παιδεία να παράξουν άμεσα και εκβιαστικά μέσα σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και ερευνητικό έργο σε ένα περιβάλλον, όπου δεν υπάρχουν καν ερευνητικά εργαστήρια, δεν υπάρχουν επιστημονικά όργανα ή όποια ελάχιστα υπάρχουν να αποτελούν μουσειακά εκθέματα (τουλάχιστον 30ετίας προς απόσυρση), για να μην κινδυνέψουν να χάσουν τη θέση τους και βρεθούν στην καλύτερη να εργάζονται σε κάποιο σχολείο (θα μπορούσε εδώ να τους δίνει το δικαίωμα ο νομοθέτης αν δεν εξελιχθούν στη βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή να μπορούν να διορίζονται στην Πανεπιστημιακή Αστυνομία μιας και θα έχουν την εμπειρία και θα είναι γνώστες του χώρου των πανεπιστημίων, του προσωπικού και των φοιτητών), ώστε να μην βρεθούν άνεργοι. Επίσης κυρίως στα Τμήματα (των πρώην ΤΕΙ), αλλά και στα υπόλοιπα Τμήματα, υπάρχουν ήδη μόνιμοι επί αρκετά χρόνια Επίκουροι, αλλά και Λέκτορες με ισχνό ή/και μηδενικό ερευνητικό έργο, οπότε εκ των πραγμάτων δημιουργούνται αδίκως ανισότητες, προστριβές, συγκρούσεις, αλλά και δύο και τριών ταχυτήτων μέλη ΔΕΠ. Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα και μέσα σ ένα τέτοιο αντιακαδημαϊκό περιβάλλον, καλούνται τα νέοεκλεγμένα μέλη Επίκουρων Καθηγητών, με ικανότητες και περγαμηνές, να παράξουν άμεσα ερευνητικό έργο βρισκόμενοι έωλοι, μετέωροι και εργασιακά αβέβαιοι. Οι θέσεις μελών ΔΕΠ δεν μπορεί και δεν πρέπει να λειτουργούν εκβιαστικά, κάτι τέτοιο το μόνο που θα επιφέρει στα ήδη ΄ταλαιπωρημένα’ ΑΕΙ είναι το να αναδυθούν και να οξυνθούν φαινόμενα παθογένειας, τα οποία και θα πρέπει διαπαντός να εκριζωθούν και να μείνουν μακριά από τα νέα και πλήρως εκσυγχρονισμένα πανεπιστήμια.