• Σχόλιο του χρήστη 'Λεβέντης Γεώργιος,Φυσικός' | 31 Ιανουαρίου 2011, 12:23

    Πρέπει απαραίτητα να γίνει διαχωρισμός μεταξύ των προηγμένων εκπαιδευτικά κρατών και των μη προηγμένων. Για να γίνω σαφέστερος άλλη πολιτική πρέπει να ακολουθηθεί για τα Ελληνόπουλα που ζούνε στην Ευρώπη, USA, Αυστραλία, Καναδά κλπ και φυσικά άλλη για τα Ελληνόπουλα της Αφρικής και της Ασίας. Συνεπώς ο σχετικός νόμος πρέπει κατά την γνώμη μου να έχει άλλη φιλοσοφία για κάθε περίπτωση. Έτσι για την πρώτη περίπτωση (Ευρώπη, Καναδάς κλπ) πρέπει να στοχεύει στην ένταξη των παιδιών μας στην κοινωνία που ζούνε και όχι στον κακώς εννοούμενο επαναπατρισμό, όπως γινόταν μέχρι τώρα. Δίδασκα για μια πενταετία σε αμιγώς Ελληνικά σχολεία της Γερμανίας. Εκεί τα παιδιά ήταν πλήρως αποκομμένα από την Γερμανική πραγματικότητα, ήταν εξαιρετικά αδύνατοι μαθητές στα Ελληνικά, παρά το ότι γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Γερμανία, λόγω "γκετοποίησής τους" δεν μιλούσαν ούτε τα Γερμανικά καλά και λόγω του ευνοϊκού συστήματος εισαγωγής σε Ελληνικά ΑΕΙ, γύριζαν σχεδόν όλοι στην Ελλάδα, ξοδεύοντας τεράστια ποσά να σπουδάσουν και τελικά αποφοιτούσαν λιγότερο από το 3% ενώ οι υπόλοιποι ξαναγύριζαν στην Γερμανία, όπου βέβαια κατέληγαν να εργάζονται εδώ και εκεί, δεδομένου ότι δεν είχαν καμιά εξειδικευση. Το υπόλοιπο 3% έψαχνε μάταια για δουλειά, όπως και οι άλλοι χιλλιάδες πτυχιούχοι. Ουσιαστικά τα Ελληνικά σχολεία στην Γερμανία το μόνο που εξυπηρετούσαν ήταν πρώτον τον διακαή πόθο των ομογενών μας για επιστροφή στην πατρίδα (εμείς γεράσαμε στην ξενιτιά, τουλάχιστον να γυρίσουν τα παιδιά μας)και δεύτερον την οικονομική ευμάρεια των εκπαιδευτικών και των διαφόρων διοικητικών υπαλλήλων (μισθός στην Ελλάδα, έξτρα επιμίσθιο στην Γερμανία). Αντίθετα σε όσες περιπτώσεις τα Ελληνόπουλα πήγαιναν σε αμιγώς Γερμανικά σχολεία ή σε ενταγμένα στο Γερμανικό σύστημα Ελληνικά τμήματα, είχαν καλύτερη εξέλιξη. Πιστεύω λοιπόν ότι στην περίπτωση αυτή πρέπει να καταργηθούν τα αμιγώς Ελληνικά σχολεία και να δημιουργηθούν τμήματα ενταγμένα στο Γερμανικό σύστημα, όπου τα παιδιά θα διδάσκονται μόνον την Ελληνική γλώσσα, σαν επιπλέον στοιχείο εκπαίδευσης. Αντιθέτως για τα σχολεία της δεύτερης περίπτωσης κρατών (Αφρική κλπ) η παρεχόμενη εκπαίδευση πρέπει να είναι πλήρης και να στοχεύει όχι μόνο στην επιστροφή στην πατρίδα, αλλά στην κατάκτηση σημαντικών θέσεων στα κράτη που τα φιλοξενούν.