Δημόσια Ηλεκτρονική Διαβούλευση «Υπηρεσιακές Μεταβολές του Εκπαιδευτικού Προσωπικού – Κρίση και την Επιλογή των Στελεχών της Εκπαίδευσης»

Σε συνέχεια της Διαβούλευσης για τις Υπηρεσιακές Μεταβολές του Εκπαιδευτικού Προσωπικού-Κρίση και την Επιλογή των Στελεχών της Εκπαίδευσης, σας ενημερώνουμε ότι  η πληθώρα των μηνυμάτων και σχολίων  σας συνέβαλε στην κατάρτιση του τελικού σχεδίου του νόμου για την Αναβάθμιση του Εκπαιδευτικού-καθιέρωση κανόνων αξιολόγησης και αξιοκρατίας στην εκπαίδευση και λοιπές διατάξεις. Το Νόμο μπορείτε να τον βρείτε εδώ http://www.ypaideias.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=596:nomo-3848-19-05-10&catid=103:-2010&lang=el
Σας ευχαριστούμε για την ενεργή συμμετοχή σας στο δημόσιο διάλογο.

Δημόσια Ηλεκτρονική Διαβούλευση «Υπηρεσιακές Μεταβολές του Εκπαιδευτικού Προσωπικού – Κρίση και την Επιλογή των Στελεχών της Εκπαίδευσης»

Η φετινή σχολική χρονιά, όπως και οι προηγούμενες, ξεκίνησε με πολλά προβλήματα εξαιτίας των ελλείψεων σε διδακτικό προσωπικό. Στις 7 Οκτωβρίου βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ανορθολογικές καταστάσεις και αδιέξοδα, που σ’ ένα βαθμό εξακολουθούν να επηρεάζουν αρνητικά τη λειτουργία των σχολείων και την εκπαίδευση των μαθητών.

Η διαχρονικά θετική παρουσία του εκπαιδευτικού, ο οποίος παρά τις δύσκολες συνθήκες έδωσε και δίνει τη μάχη στο δημόσιο σχολείο, με εντυπωσιακά πολλές φορές αποτελέσματα, δεν αρκεί για να διασφαλιστεί η ποιότητα που απαιτεί σήμερα το σύγχρονο σχολείο. Η πολιτεία εκτιμά και σέβεται το έργο του και αναγνωρίζει την προσφορά του στην κοινωνία, αλλά οφείλει με τη δική του θετική συμβολή να διορθώσει όλες τις διαστρεβλώσεις που έχει συσσωρεύσει το σύστημα.

Η έως τώρα εμπειρία κατέδειξε ότι το σύστημα διορισμών, μεταθέσεων, αποσπάσεων, αναπληρώσεων και μετατάξεων των εκπαιδευτικών, αλλά και της επιλογής των στελεχών διοίκησης πάσχει σοβαρά.

Διεθνείς έρευνες, με πιο χαρακτηριστική αυτή του ΟΟΣΑ, που δημοσιοποιήθηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο, κατέδειξαν ότι η Ελλάδα ανήκει στις χώρες με την καλύτερη αναλογία μαθητών ανά εκπαιδευτικό και ταυτόχρονα με τις μικρότερες επιδόσεις των μαθητών. Η κατανομή του εκπαιδευτικού δυναμικού της χώρας είναι προβληματική, με αποτέλεσμα να συνυπάρχουν πλεονασματικές και ελλειμματικές περιοχές σε εκπαιδευτικό προσωπικό.

Τα δεδομένα αυτά αναδεικνύουν το σοβαρό διαχειριστικό πρόβλημα όλου του πλέγματος των υπηρεσιακών μεταβολών των εκπαιδευτικών και ενδεχομένως την παθογένεια του σχετικού θεσμικού πλαισίου που όμως δημιουργεί σοβαρό πρόβλημα στην ποιότητα της εκπαίδευσης. Επί πλέον η έλλειψη ενός σταθερού συστήματος οργάνωσης και διοίκησης της εκπαίδευσης με εξειδικευμένο και μόνιμο προσωπικό υποβαθμίζει το εκπαιδευτικό έργο.

Το Υπουργείο Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων οφείλει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα και να δώσει λύσεις, οι οποίες θα υπηρετούν την αρχή «ΠΡΩΤΑ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ » και βέβαια δεν θα αγνοούν όλους τους συντελεστές του εκπαιδευτικού έργου.

Με βάση τα παραπάνω θέτουμε υπόψη των εκπαιδευτικών, των μαθητών, των γονέων και των πολιτών τις αρχές, το πλαίσιο και τις κατ’ αρχήν προτάσεις μας, προκειμένου αυτές να αποτελέσουν αντικείμενο δημόσιας διαβούλευσης.

*Η διαβούλευση θα διαρκέσει μέχρι την Παρασκευή 4-12-2009.


Άννα Διαμαντοπούλου
Υπουργός Παιδείας , Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων

  • 8 Δεκεμβρίου 2009, 11:53 | Μαθητές/τριες 1ου ΕΠΑ.Λ. ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ

    Είμαστε 18 μαθητές/τριες του 1ου ΕΠΑ.Λ. Ελευσίνας του τομέα Υγείας Πρόνοιας. Διανύουμε ήδη το τρίτο μήνα λειτουργίας του σχολείου και ο τομέας μας δεν έχει ακόμα διδαχθεί τα μαθήματα της ειδικότητας του λόγω έλλειψης καθηγητού ειδικότητας ΠΕ14 (Ιατρός ή Νοσηλευτής). Θεωρούμε ότι είμαστε οι αδικημένοι του σχολείου γιατί μετά από τις προσπάθειες της Δ/νσης του σχολείου για την ίδρυση του συγκεκριμένου τομέα, τον οποίο όπως φαίνεται από τον αριθμό των μαθητών /τριων δέχθηκε και τον είχε ανάγκη η τοπική κοινωνία, να βρισκόμαστε για 3 μήνες χωρίς εκπαιδευτικούς της ειδικότητας.
    Ευχαριστούμε που μας διαβάσατε και παρακαλούμε για την βοήθεια σας για την επίλυση του προβλήματος μας.

  • Κα Υπουργέ

    αρχικά να σας συγχαρώ και για την εκλογή σας και για την πρόθεσή σας να βρείτε από κοινού λύσεις για τα προβλήματα της Παιδείας με όλους τους εμπλεκόμενους σε αυτήν κι αμέσως μετά να περάσω σε ένα θέμα που νομίζω πως πρέπει να διαχειριστήτε με ιδιαίτερη ευαισθησία.

    Αναφέρομαι στο motο «πάνω από όλα ο μαθητής».
    Αντιλαμβάνομαι το πνεύμα με το οποίο το λέτε και συμμερίζομαι τη θέση αυτή, γιατί εκτός από εκπαιδευτικός είμαι και μητέρα.
    Το ερώτημα για μένα είναι πως καταλήγει τελικά αυτό το «πάνω από όλα ο μαθητής» στον ίδιον τον μαθητή. Ίσως θα έπρεπε να γράφω «μαθητή» αντί μαθητή, επειδή στην πλειοψηφία των παιδιών μας η ιδιότητα του μαθητή τύποις υπάρχει. Η ευθύνη βεβαίως βαραίνει εμάς και όχι τα ίδια τα παιδιά για την όποια παραπλανητική κατάσταση επικρατεί στα σχολεία μας είτε με τις πολύ υψηλές βαθμολογίες είτε με την παντελή έλειψη οποιασδήποτε ποινής είτε με την ανοχή όλων μας σε κάθε μορφής παραβατικότητα, όπως το να μην έρχονται πολλοί στο σχολείο την πρώτη ώρα επειδή προτιμούν το κρεβάτι τους ή το να έρχονται στο σχολείο με αυτοκίνητο που οδηγούν οι ίδιοι στα δεκαέξι χωρίς δίπλωμα!
    Δεν αναφέρομαι σε θέματα συμπεριφοράς στο ίδιο το μάθημα, το οποίο -στο Λύκειο τουλάχιστον- απαξιώνεται από την πλειοψηφία των μαθητών, αφού το σχολείο λειτουργεί ως πάρεργο στον αντίποδα του φροντιστηρίου που είναι το κυρίως έργο.
    Μετά από μια εικοσαετία υπερεντατικής εργασίας στο χώρο της «παραπαιδείας» διορίστηκα με τον ΑΣΕΠ του 2007. Εργάζομαι για τρίτη χρονιά σε τρίτο διαφορετικό σχολείο κι αντιμετωπίζω ακριβώς τα ίδια φαινόμενα. Πρέπει να δώσω δίμηνη μάχη στην αρχή της χρονιάς για να πείσω τους μαθητές για το αυτονόητο: Στο σχολείο κάνουμε πολύ αποτελεσματικό -για τις πανελλαδικές τους- μάθημα!
    Θα προτιμούσα βέβαια να μην έχουμε κατά νου τις πανελλαδικές, αλλά αφού, προς το παρόν τουλάχιστον το Λύκειο αυτόν τον ρόλο παίζει, τι άλλο να κάνουμε;
    Αυτό που παρατηρώ όμως και είναι το πιο ανησυχητικό είναι ότι τα παιδιά δεν προσπαθούν ουσιαστικά ούτε στο χώρο του σχολείου ούτε στο χώρο του φροντιστηρίου, γιατί απλά χρόνο με το χρόνο το «μαθαίνω» και το «προσπαθώ» ευτελίζονται. Από την άλλη δεν παύουμε να τους δίνουμε έτοιμα άλλοθι με την τάση μας να δικαιολογούμε κάθε συμπεριφορά τους. Άκουσα παιδί Γυμνασίου να λέει: «Αφού στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο δεν ξέρουν τι τους γίνεται, σιγά μην κάτσω να διαβάσω αυτήν την ιστορία» ή ακόμη χειρότερα από παιδί Β’ Δημοτικού να λέει: «το μισώ το σχολείο κι εγώ κι όλοι οι συμμαθητές μου»! Παιδιά ηλικίας επτά ετών έχουν επίγνωση του συναισθήματος αυτού; Και όμως για το σχολείο διατείνονται πως νιώθουν μίσος. Προφανώς όπως μας λένε οι σχολικοί σύμβουλοι είναι σημεία των καιρών και-επίσης προφανώς- γνωρίζετε καλύτερα από μένα τα αίτια που έχουν οδηγήσει τους νέους μας σε αυτήν την κατάσταση. Το θέμα είναι πως όλο αυτό είναι σε βάρος τους και θα πρέπει όποιος λέει συνθήματα του στυλ: «πάνω από όλα ο μαθητής», να αναλογίζεται το πως θα το εκλάβει ο κάθε μαθητής και πόσο αρνητικά θα επιδράσει επάνω του.
    Λέω, ξανά, πως πραγματικά ανησυχώ για τα παιδιά μας και για το κακό που τους κάνουμε καλλιεργώντας τους την αυταπάτη πως είναι οι καλύτεροι όλων και αυτοί που αξίζουν τα πάντα και θα τα κερδίσουν, χωρίς να κουνήσουν το δαχτυλάκι τους.
    Πιστεύω πως ουσιαστικά πρέπει να είναι «πάνω από όλα ο μαθητής» με όποιο κόστος για τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς και όχι για να εξαγοράζουμε την ησυχία της συνείδησής μας.
    Σε λίγο θα πρέπει να βάλω βαθμούς και θα αναγκαστώ να ακολουθήσω το γενικότερο ρεύμα του «+5 με 6 μονάδες στον πραγματικό βαθμό τους, κανείς κάτω από τη βάση κλπ». Παιδιά που έρχονται χωρίς τετράδιο, χωρίς βιβλίο, χωρίς κίνητρο, χωρίς ενδιαφέρον, χωρίς σεβασμό και αρκετά από αυτά χωρίς αυτοσεβασμό, θα ανταμειφθούν από όλους μας με υψηλούς βαθμούς, θα πάρουν στη συνέχεια σχεδόν τα μισά από αυτά τα αριστεία τους και μετά θα τους ανοίξουμε την πόρτα του σχολείου και θα τα βγάλουμε στην κοινωνία.
    Εκεί το «πάνω από όλα ο μαθητής» δυστυχώς δεν ισχύει και ο κάθε απόφοιτος θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια πολύ σκληρή πραγματικότητα.
    Στον έξω από το σχολείο χώρο εκτός από τα δικαιώματα θα έχουν να αντιμετωπίσουν και τις υποχρεώσεις τους.
    Θα σταματήσω εδώ και ελπίζω μιας και κάνετε χρήση του «πάνω από όλα ο μαθητής», να φροντίσετε ώστε να επαναπροσδιοριστεί η σημασία της λέξης «μαθητής», για να αποκτήσουν τα του σχολείου το νόημά τους.

    Καλή δύναμη στην προσπάθειά σας

    Με ιδιαίτερη εκτίμηση
    Κατερίνα Καλφοπούλου ΠΕ03

  • 28 Νοεμβρίου 2009, 23:26 | Γιαννης Χ

    Αξιότιμη κ. Υπουργέ

    Σέβομαι και εκτιμώ τη προσπαθεια διαβούλευσης του Υπουργείου σας.
    Στα πλαισια αυτής της διαβούλευσης ρωτώ:

    Χρειάζονται περισσότεροι από Δέκα λόγοι για να δικαιολογήσεις το αυτονόητο???!!!

    Γιατί δεν αναγνωρίζεται η διδακτική προυπηρεσία της Γ-βαθμιας Εκπαίδευσης στη Β-βαθμια?

    1. Οι συμβασιούχοι διδάσκοντες στα Πανεπιστήμια με το ΠΔ 407/80, καθώς και Επιστημονικοί και οι Εργαστηριακοί Συνεργάτες των ΤΕΙ έχουν υψηλά προσόντα, όπως κατοχή διδακτορικού διπλώματος, ή μεταπτυχιακού διπλώματος ειδίκευσης, δημοσιεύσεις εργασιών σε διεθνή περιοδικά, συγγραφή σημειώσεων, μονογραφίες κ.λ.π.

    2. Οι παραπάνω διδάσκοντες επιλέγονται, μετά από αξιολόγηση, να διδάξουν αυτοδύναμα και όχι από κάποια επετηρίδα. (διδασκαλία καθώς και διενέργεια τελικών εξετάσεων μαθημάτων του προγράμματος σπουδών του εκάστοτε τμήματος ΑΕΙ ή ΤΕΙ). Πρέπει ένας διαγωνισμός ΑΣΕΠ να το πιστοποιήσει τη καταλληλότητα ….

    3. Συμβάλλουν στη διαμόρφωση των πτυχίων πολλών από εκείνους οι οποίοι στη συνέχεια διδάσκουν ως αναπληρωτές ή ως μόνιμοι στη Β/βάθμια Εκπαίδευση, των οποίων όμως η προϋπηρεσία προσμετράται για πρόσληψη στη Β/βάθμια!

    4. Οι απαιτήσεις διδασκαλίας στη Γ/βάθμια εκπαίδευση είναι σαφώς υψηλότερες και επομένως οι διδάσκοντες σε αυτή είναι τουλάχιστον εξίσου ικανοί να διδάσκουν και στη Β/βάθμια.

    5. Οι παραπάνω διδάσκοντες γιατί δεν πρέπει να έχουν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν τα αυξημένα προσόντα τους τόσο στη Γ/βάθμια όσο και στη Β/βάθμια εκπαίδευση? Είναι μειονέκτημα τα πρόσθετα προσόντα? Αν όχι γιατί δεν αναγνωρίζονται?

    6. Ο αριθμός των παραπάνω διδασκόντων που πιθανώς θα χρησιμοποιήσουν το δικαίωμα (αν τους δοθεί) να εργασθούν στη Β/βάθμια εκπαίδευση είναι αρκετά μικρός (και επιμερίζεται σε διάφορα γνωστικά αντικείμενα) και θα επηρεάσει αμελητέα τους διορισμούς από τους πίνακες αναπληρωτών. Φυσικά, η αναγνώριση μπορεί να γίνει θεσμικά ή έστω μέσω μιας αντιστοίχισης της διδακτικής τους απασχόλησης από τη Γ-βάθμια Εκπ/ση στη Β-βάθμια.

    7. Επιστήμονες με αυξημένα προσόντα είναι αναγκαίοι και στη Β/βάθμια εκπαίδευση όχι μόνο για διδασκαλία αλλά και για τη αξιοποίησή τους σε ειδικά σεμινάρια-διαλέξεις τόσο προς τους συναδέλφους τους όσο και τους μαθητές των σχολείων της ευρύτερης περιφέρειας τους και ακόμη και τη συμβολή τους σε απαιτήσεις σχολικών βιβλιοθηκών, του παιδαγωγικού ινστιτούτου, ακόμη και του ίδιου του Υπουργείου Παιδείας αν τους χρειαστεί.

    8. Υπάρχει ήδη (εδώ και χρόνια) μια διάταξη η οποία επιτρέπει σε κατόχους μεταπτυχιακού τίτλου (αρκεί επιπέδου master) οι οποίοι έχουν διδάξει 5-6 χρόνια σε ιδιωτικό σχολείο να πηγαίνουν στη συνέχεια σε Δημόσιο σχολείο και μάλιστα σε περιφέρεια της αρεσκείας τους!!

    9. Γιατί δεν είναι επιθυμητό και λογικό όσοι έχουν πρόσθετα προσόντα να διεκδικούν (όταν το θελήσουν) δουλειά και σε θέσεις όπου απαιτούνται λιγότερα προσόντα? Δεν γίνεται λόγος για Αρεστούς αλλά για…Άριστους!!! Μήπως όσοι διδασκουν στη Γ-βαθμια Εκπ/ση κάνουν «κατάρτιση» και όχι εκπαίδευση??

    10. Ως πότε τα περισσότερα προσόντα θα μας καθιστούν ζητιάνους? Το αυτονόητο ζητάμε!!

    Με τιμη
    Γιάννης Χ.
    Δρ Μαθηματικός