Άρθρο 38 Εκπαιδευτικός Eμπιστοσύνης
- Με απόφαση του Συντονιστή εκπαιδευτικού έργου, ο οποίος έχει την παιδαγωγική ευθύνη της σχολικής μονάδας, ύστερα από εισήγηση του Διευθυντή της σχολικής μονάδας και πρόταση του συλλόγου διδασκόντων, ορίζονται στην αρχή κάθε σχολικού έτους δύο (2) Εκπαιδευτικοί Εμπιστοσύνης ανά σχολική μονάδα. Με απόφαση του Συντονιστή εκπαιδευτικού έργου ύστερα από εισήγηση του Διευθυντή της σχολικής μονάδας, ο αριθμός των Εκπαιδευτικών Εμπιστοσύνης μπορεί να αυξομειώνεται ανάλογα με τον αριθμό των οργανικών θέσεων των εκπαιδευτικών και το μαθητικό δυναμικό της σχολικής μονάδας. Οι εκπαιδευτικοί που ορίζονται, αναλαμβάνουν υπό την ευθύνη τους συγκεκριμένο αριθμό τμημάτων και τάξεων μαθητών, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο παρόν.
- Οι εκπαιδευτικοί που αναλαμβάνουν καθήκοντα Εκπαιδευτικού Εμπιστοσύνης, επιμορφώνονται σε περιοδική βάση. Η επιμόρφωση γίνεται σε συνεργασία με το Ι.Ε.Π. και τους Συντονιστές εκπαιδευτικού έργου.
- Ο Εκπαιδευτικός Εμπιστοσύνης συνεπικουρείται στο έργο του από τον Συντονιστή εκπαιδευτικού έργου, ο οποίος έχει την παιδαγωγική ευθύνη της σχολικής μονάδας, τον Διευθυντή της σχολικής μονάδας, τα μέλη του συλλόγου διδασκόντων, τον Διευθυντή Εκπαίδευσης και το Κ.Ε.Σ.Υ..
- Ο Εκπαιδευτικός Εμπιστοσύνης παρεμβαίνει, καθοδηγεί και ενημερώνει μαθητές, γονείς και κηδεμόνες, σε θέματα παιδαγωγικής αντιμετώπισης ζητημάτων σε τομείς που απασχολούν τη σχολική μονάδα, όπως ενδεικτικά οι ακόλουθες: διαχείριση κρίσεων (σχολικός εκφοβισμός, επιθετικότητα), μαθησιακές δυσκολίες, προβλήματα συμπεριφοράς, πρόληψη σε θέματα ακραίων συμπεριφορών (ρατσισμός, διαφορετικότητα), συμπερίληψη και ενσωμάτωση, μαθητές με ιδιαίτερες δυνατότητες, κλίσεις και ταλέντα, μετάβαση σε άλλες βαθμίδες, σχολική κινητικότητα, συμβουλευτική και ομάδες γονέων. Ασκεί τα καθήκοντά του και λειτουργεί συμπληρωματικά και ενισχυτικά προς τους υφιστάμενους θεσμούς υποστήριξης των σχολικών μονάδων, χωρίς να υποκαθιστά τις αρμοδιότητες του συλλόγου διδασκόντων, του Διευθυντή και του Συντονιστή εκπαιδευτικού έργου της σχολικής μονάδας ή τις αρμοδιότητες υπερκείμενων σχολικών δομών.
- Ο Εκπαιδευτικός Εμπιστοσύνης βρίσκεται σε άμεση και διαρκή επικοινωνία με τους μαθητές της ευθύνης του, τον σύλλογο διδασκόντων και εκπαιδευτικό προσωπικό, όπως επίσης τους γονείς και κηδεμόνες. Ενεργεί όποτε αυτό του ζητηθεί, αλλά και με δική του πρωτοβουλία, εφόσον υποπέσει στην αντίληψή του κατάσταση η οποία χρήζει ιδιαίτερης αντιμετώπισης. Στο πλαίσιο επιτέλεσης του έργου του, συνεργάζεται με τις υποστηρικτικές δομές και δύναται να ζητήσει τη συνδρομή τους για την αντιμετώπιση μεμονωμένων περιστατικών ή ειδικών περιπτώσεων, όπως και να παραπέμψει τον χειρισμό τους αρμοδίως σε αυτές ή στον σύλλογο διδασκόντων, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους.
- Με απόφαση του Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων καθορίζεται κάθε ειδικότερο θέμα σχετικά με την επιλογή, τα καθήκοντα, τα προσόντα ορισμού έργο του Εκπαιδευτικού Εμπιστοσύνης και την εφαρμογή της παρούσας. Με όμοια απόφαση μπορεί να ορίζεται η πιλοτική εφαρμογή του παρόντος στη βάση συγκεκριμένων κριτηρίων (ιδίως γεωγραφική κατανομή, αριθμός μαθητών, βαθμίδες εκπαίδευσης), οι ειδικότερες προϋποθέσεις εφαρμογής και υλοποίησης καθώς και κάθε θέμα σχετικό με την πιλοτική αυτή εφαρμογή.
Πλοήγηση στη Διαβούλευση
- Άρθρο 38 Εκπαιδευτικός Eμπιστοσύνης
Απαράδεκτη σύγχυση ρόλων και καθηκόντων. Σημαντικό ζήτημα το απόρρητο των μαθητών σε ευαίσθητα ζητήματα. Καλό θα είναι να παραμείνουν οι ρολόι των εκπαιδευτικών ως έχουν όπως επίσης κ οι ρολόι των ψυχολογων και κοινωνικών λειτουργών. Με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο δημιουργούνται αντιπαλοτητες ειδικοτήτων και λογικό. Τι θα γίνει με το εεπ. Όπως επίσης εκπαιδευτικοι, ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί λαμβάνουν διαφορετική εκπαίδευση. Ας αφήσουμε τους εκπαιδευτικούς να τελεσουν το πολύτιμο μαθησιακό τους έργο και το εεπ στα δικά του καθήκοντα.
΄Οποιος δουλεύει χρόνια σε σχολείο γνωρίζει πολύ καλά ότιτο πλέον σημαντικό που ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ και είναι απόλυτης προτεραιότητας είναι όχι φυσικά τέτοιες επιπόλαιες κινήσεις εντυπωσιασμού αλλά να υπάρχει σε ΚΑΘΕ μονάδα ψυχολόγος και κοινωνικός λειτουργός για γονείς, εκπαιδευτικούς, μαθητές, είναι το πιο σημαντικό και το πιο αποτελεσματικό από όλα για την εύρυθμη λειτουργία ενός σχολείου, εννοείται μόνιμος, όλα τα άλλα είναι χαζομάρες
Από πότε ο εκπαιδευτικός αναλαμβάνει ρόλο κοινωνικού λειτουργού στο σχολείο;
Αυτό είναι ξεκάθαρα καθηκοντολόγιο κοινωνικού λειτουργού των ΕΔΕΑΥ και τα προγράμματα Έκο. Σαν να λέμε αντιποίηση επαγγέλματος.
Είναι ένας θεσμός που χρειάζεται κάποιον που θα απασχολείται για ολόκληρο το ωράριό του με τα ζητήματα των αρμοδιοτήτων του (οι οποίες δεν περιγράφονται σαφώς στο Ν/Σ). Επίσης, μολονότι η επικείμενη επιμόρφωση μπορεί να σχεδιαστεί άρτια και να πολλοί εκπαιδευτικοί να επικαιροποιήσουν τις γνώσεις τους μέσω αυτής, ένας μόνιμος σχολικός ψυχολόγος στη σχολική μονάδας μπορεί να ανταπεξέλθει στον ρόλο αυτό με περισσότερη αποτελεσματικότητα.
άλλη μια επιβάρυνση στους εκπαιδευτικούς των Λυκείων…
Τα σχολεία χρειάζονται ψυχολόγους ειδικευμένους στη σχολική ψυχολογία και την ψυχολογία των εφήβων
Απαράδεκτο το άρθρο 38. Υποβαθμίζεται ο ρόλος των ψυχολόγων και των κοινωνικών λειτουργών μέσω του θεσμού του Εκπαιδευτικού εμπιστοσύνης. Καμία επιμόρφωση δεν μπορεί να αντικαταστήσει τις βασικές και μεταπτυχιακές σπουδές των ψυχολόγων και των κοινωνικών λειτουργών. Ο μόνος τρόπος που θα μπορούσε να υλοποιηθεί, θα ήταν μέσω της εποπτείας των εκπαιδευτικών από τους ψυχολόγους και αυτό με προϋποθέσεις. Φαινόμενα σχολικού εκφοβισμού δεν δύναται να αντιμετωπιστούν από τους εκπαιδευτικούς. Καθίσταται αναγκαία η πρόσληψη ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών.
Ο «εκπαιδευτικός εμπιστοσύνης»
αντί να συσταθεί επιτέλους μια κοινωνική υπηρεσία σε κάθε σχολείο που θα αποτελείται από δυο – τρεις επιστήμονες( κοινωνιολόγο, ψυχολόγο, εκπαιδευτικό ειδικής αγωγής), οι οποίοι θα επιφορτιστούν με την διαχείριση κρίσεων, συγκρούσεων και προβληματικών καταστάσεων, αναθετεται και επίσημα στους εκπαιδευτικούς, τον ρόλο του ψυχολόγου, του κοινωνιολόγου και του τιμωρού, του εξομολόγου. Τι είδους επιμόρφωση θα καταστήσει έναν εκπαιδευτικο ψυχολόγο, κοινωνιολόγο η εκπαιδευτικό ειδικής αγωγής. Απαράδεκτη και αντιεπιστιμονικη προσέγγιση των πολυπλευρων προβλημάτων που εμφανίζονται στο σχολικό περιβάλλον.
Σωστή η σκέψη ως προς την αντιμετώπιση των προβλημάτων των μαθητών, των οικογενειών και των σχολικών μονάδων, αλλά κατά τη γνώμη μου υπάρχουν ήδη ειδικότητες που εκπαιδεύονται μακροχρόνια στις αρμοδιότητες που αναφέρεται ότι πρέπει να έχει ο εκπαιδευτικός εμπιστοσύνης, όπως οι σχολικοί ψυχολόγοι και οι κοινωνικοί λειτουργοί. Η συμμετοχή του εκπαιδευτικού είναι απόλυτα απαραίτητη και σημαντική στο έργο της υποστήριξης των μαθητών και των οικογενειών τους, αλλά για το συντονισμό του έργου αυτού, θεωρώ ότι πρέπει να εμπιστευτούμε τους ειδικούς. Ως μεταπτυχιακή φοιτήτρια Σχολικής Ψυχολογίας, με όνειρο να βοηθήσω όπως μπορώ και να εφαρμόσω τις πολύτιμες γνώσεις που παίρνω σε σχέση με την εκπαίδευση, αναρωτιέμαι πως θα μπορέσω να το κάνω, από τη στιγμή που βλέπω ότι ο κλάδος μας δεν αναφέρεται πουθενά.
Οι παρακάτω απόψεις των συναδέλφων που έχουν τοποθετηθεί παραπάνω είναι αυτό που στηρίζω:
Μαρία «Η τάση της αλληλοεπικάλυψης καθηκόντων φέρνει σύγχυση, ανταγωνισμό ειδικοτήτων και επιφανειακά αποτελέσματα. Κάθε εκπαιδευτικός χρειάζεται να έχει γνώσεις ψυχολογίας όπως και το ΕΕΠ στα σχολεία χρειάζεται να έχει γνώσεις εκπαιδευτικών – παιδαγωγικών θεμάτων.Τα παιδιά εμπιστεύονται τους εκπαιδευτικούς της τάξης τους, με δεδομένο ότι είναι πρόσωπα αναφοράς για εκείνα, ενώ αν κριθεί απαραίτητο ο εκπαιδευτικός συνήθως παραπέμπει σε ειδικούς. Η ασάφεια στους καθορισμένους ρόλους μπορεί να επιφέρει επικίνδυνες καταστάσεις ιδιαίτερα όπου συνυπάρχουν ειδικοί με παρεμφερές καθηκοντολόγιο όπως η επικείμενη συζήτηση για τον εκπαιδευτικό εμπιστοσύνης με τον ψυχολόγο στα σχολεία. Υπάρχει ζήτημα του «πόσο» ευθύνη θα αντιστοιχεί στον καθένα και ποιος τελικά θα πάρει την ευθύνη όταν τεθεί ένα σοβαρό ζήτημα.»
Άγις:»Διαφωνώ με τη συγκεκριμένη ρύθμιση. Μου δίνει την αίσθηση κίνησης εντυπωσιασμού και όχι ουσίας. Και εξηγούμαι:Ποιος εκπαιδευτικός γνωρίζει την ιδιοσυγκρασία, τις ιδιαιτερότητες, τις σχέσεις των μαθητών και τις συμπεριφορές των γονέων ενός τμήματος καλύτερα από τον εκπαιδευτικό του ίδιου του τμήματος; ΚΑΝΕΝΑΣ. Ο ίδιος ο εκπαιδευτικός εκ των πραγμάτων (DE FACTO) είναι και ο εκπαιδευτικός εμπιστοσύνης των μαθητών του και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει εκ του νόμου (DE JURE). Επιπλέον είναι σαν να υπονομεύεται και να αμφισβητείται η παιδαγωγική κατάρτιση των εκπαιδευτικών που εκ του νόμου δε θα είναι εκπαιδευτικοί εμπιστοσύνης. Μέρος της παιδαγωγικής και επιστημονικής μας κατάρτισης (ίσως το σημαντικότερο) είναι και η ψυχολογία (παιδαγωγική, κοινωνική, αναπτυξιακή, κλινική και όσες άλλες ψυχολογίες διδαχθήκαμε στα παιδαγωγικά τμήματα) και με αυτό το άρθρο είναι σαν να χάνουμε κομμάτι της επιστημοσύνης μας.Επιπλέον για τον εκ νόμου εκπαιδευτικό εμπιστοσύνης είναι μεγάλος φόρτος και ευθύνη να γνωρίζει όλες τις σημαντικές περιπτώσεις μαθητών ενός σχολείου και να δρα για όλες και μάλιστα, όπως καταλαβαίνω από το άρθρο, χωρίς κάποια μείωση διδακτικών ωρών.Ας μην περιπλέκουμε τα πράγματα για τα μάτια του κόσμου. Εκπαιδευτικοί εμπιστοσύνης είμαστε ΟΛΟΙ μας, ο καθένας για τους μαθητές του.»
Το άρθρο έχει πολλά κενά και δίνει περισσότερο την εντύπωση κίνησης εντυπωσιασμού παρά ουσιαστικής παρέμβασης για την βελτίωση της ποιότητας του παρεχόμενου παιδαγωγικού έργου. Τα περισσότερα αναπτύχθηκαν από τους προλαλήσαντες, όμως υπάρχουν δύο ακόμα, κατά τη γνώμη μου σημαντικότατα, ερωτήματα που συνδέονται άμεσα με την τωρινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η συντριπτική πλειοψηφία των δημόσιων σχολικών μονάδων, ειδικά της πρωτοβάθμιας:
1. Δύναται να αναλάβει καθήκοντα Εκπαιδευτικού Εμπιστοσύνης ένας αναπληρωτής που μπορεί να υπηρετεί πρώτη χρονιά σε μια σχολική μονάδα και, συνεπώς, δεν είναι εξοικειωμένος με το κλίμα και τις ιδιαιτερότητες του συλλόγου διδασκόντων, του μαθητικού δυναμικού και του συλλόγου γονέων της, όπως και με τα συμφραζόμενα της ευρύτερης κοινωνίας στην οποία αυτή εντάσσεται; Πολλώ δε μάλλον αν αυτός ο αναπληρωτής πρόκειται να διανύσει την παρθενική του χρονιά υπηρέτησης στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα γενικότερα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται από άποψη έλλειψης εμπειρίας ή/και επιμόρφωσης; Δεν θα έπρεπε να καταστεί σαφές ότι η επιλογή για τον συγκεκριμένο ρόλο θα γίνεται μόνο από τους μόνιμους εκπαιδευτικούς της μονάδας ή έστω από αναπληρωτές που έχουν συμπληρώσει ένα ικανό διάστημα (π.χ. 2 συνεχόμενα σχολικά έτη) σε αυτήν;
2. Πώς και από ποιον θα ορίζονται οι σχέσεις του Εκπαιδευτικού Εμπιστοσύνης με τον κάθε διδάσκοντα σε επίπεδο παρεμβάσεων; Πού τελειώνουν οι αρμοδιότητες του ενός και πού αρχίζουν του άλλου; Και τι προβλέπεται σε περίπτωση διάστασης απόψεων ως προς την διαχείριση και την αντιμετώπιση ενός ζητήματος π.χ. σχολικού εκφοβισμού; Ποιος θα είναι αρμόδιος να δώσει την τελική ετυμηγορία σε μια τέτοια περίπτωση;
Θεωρώ πως οι διατάξεις του συγκεκριμένου άρθρου θα έπρεπε, το λιγότερο, να επανεξεταστούν σε βάθος και να επαναδιατυπωθούν, αν όχι να αποσυρθεί το άρθρο στο σύνολο του. Υπάρχουν απείρως πιο φλέγοντα και χειροπιαστά ζητήματα, όπως η άμεση και συνολική κάλυψη των αναγκών των σχολικών μονάδων με ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς, η επίλυση των οποίων θα συνεπαγόταν ουσιαστική υποστήριξη του παιδαγωγικού ρόλου του σχολείου χωρίς να απαιτείται η καταφυγή σε αλχημείες τέτοιου τύπου.
Σωστη κίνηση. Υποτιθεται οτι στελνατε ΕΔΕΑΥ αλλα αλωνιζαν στα σχολεία και εγραφαν εγραφαν εγραφαν …..χωρις να βλεπουμε καποιο αποτελεσμα στα παιδια….
Δεν θέλουμε ψυχ κ κοινωνικούς λειτουργούς τι δεν καταλαβαινετε.
Στηριξτε τα ειδικα σχολεια με ειδικοτητες εργοθεραπευτη , φυσικοθεραπευτη κ λογοθεραπευτη. Ειναι απαραιτητοι!
Αρχικα θεωρω οτι ο τιτλος εχει μια προβληματικη διοτι δινει εσφαλμενα την εντυπωση οτι τα παιδια μπορουν να εμπιστευονται μονο τους συγκεκριμενους εκπαιδευτικους. Το σχολειο πρεπει να λειτουργει γενικοτερα μεσα σε ενα κλιμα εμπιστοσυνης και οφειλουμε να ενεργουμε προς αυτη τη κατευθυνση. Το Υπουργειο οφειλει να επιμορφωνει ολους τους εκπαιδευτικους. Διαφωνω γενικοτερα με το συγκεκριμενο θεσμο. Η προληψη, η ανιχνευση και η παρεμβαση σε τετοια ζητηματα πρεπει να γινεται απο ειδικους επιστημονες που ειναι στο γνωστικο τους αντικειμενι, δηλαδη απο κοινωνικους λειτουργους και ψυχολογους και οχι απο ατομα που απλα επιμορφωνονται, χωρις να γινεται σαφες το πως και το ποτε. Επιπλεον, η ενασχοληση με αυτο απαιτει χρονο τον οποιο οι εκπαιδευτικοι δεν εχουν καθως ηδη ειναι φορτωμενοι με πολλα γνωστικα αντικειμενα. Τελος, τιθονται και δεοντολογικα ζητηματα. Πως ενας εκπαιδευτικος θα εχει ταυτοχρονα ρολο εκπαιδευτικου και συμβουλου; Οι ρολοι οφειλουν να ειναι διακριτοι για να μην μπερδευονται τα παιδια και να διασφαλιζεται η προσβαση χωρις φοβο. Το σωστο θα ηταν η ενισχυση των ΕΔΕΑΥ και οχι ο εκπαιδευτικος- πολυεργαλειο, αλλιως δεν θα υπηρχαν οι αλλες επιστημες στο χωρο της εκπαιδευσης. Χαρακτηριστικο παραδειγμα αποτελει το κατωχηρωμενο επαγγελμα του κοινωνικου λειτουργου στο σχολειο εδω και πολλα χρονια τωρα. Ας μην παιζουμε με τη ψυχοσυνθεση των παιδιων και ας αναλογιστειτε αν θελετε ουσιαστικα αντιμετωπιση των ψυχοκοινωνικων ζητηματων ή πυροσβεση.
Αρχικα θεωρω οτι ο τιτλος εχει μια προβληματικη διοτι δινει εσφαλμενα την εντυπωση οτι τα παιδια μπορουν να εμπιστευονται μονο τους συγκεκριμενους εκπαιδευτικους. Το σχολειο πρεπει να λειτουργει γενικοτερα μεσα σε ενα κλιμα εμπιστοσυνης και οφειλουμε να ενεργουμε προς αυτη τη κατευθυνση. Το Υπουργειο οφειλει να επιμορφωνει ολους τους εκπαιδευτικους. Διαφωνω γενικοτερα με το συγκεκριμενο θεσμο. Η προληψη, η ανιχνευση και η παρεμβαση σε τετοια ζητηματα πρεπει να γινεται απο ειδικους επιστημονες που ειναι στο γνωστικο τους αντικειμενι, δηλαδη απο κοινωνικους λειτουργους και ψυχολογους και οχι απο ατομα που απλα επιμορφωνονται, χωρις να γινεται σαφες το πως και το ποτε. Επιπλεον, η ενασχοληση με αυτο απαιτει χρονο τον οποιο οι εκπαιδευτικοι δεν εχουν καθως ηδη ειναι «φορτωμενοι»με πολλα γνωστικα αντικειμενα. Τελος, τιθονται και δεοντολογικα ζητηματα. Πως ενας εκπαιδευτικος θα εχει ταυτοχρονα ρολο εκπαιδευτικου και συμβουλου; Οι ρολοι οφειλουν να ειναι διακριτοι για να μην μπερδευονται τα παιδια και να διασφαλιζεται η προσβαση χωρις φοβο. Το σωστο θα ηταν η ενισχυση των ΕΔΕΑΥ και οχι ο εκπαιδευτικος- πολυεργαλειο, αλλιως δεν θα υπηρχαν οι αλλες επιστημες στο χωρο της εκπαιδευσης. Χαρακτηριστικο παραδειγμα αποτελει το κατωχηρωμενο επαγγελμα του κοινωνικου λειτουργου στο σχολειο εδω και πολλα χρονια τωρα. Ας μην παιζουμε με τη ψυχοσυνθεση των παιδιων και ας αναλογιστειτε αν θελετε ουσιαστικα αντιμετωπιση των ψυχοκοινωνικων ζητηματων ή πυροσβεση.
Ο μόνος τρόπος για να νιώθουν οι μαθητές προστατευμένοι σε περίπτωση που δεχθούν σχολικό εκφιβισμό είναι να υπάρχει ένας καθηγητής ή δάσκαλος ή ψυχολόγος- κοινωνικός λειτουργός με μοναδική αρμοδιότητα την αντιμετωπιση του φαινομένου αυτού. Στο 99% των περιπτώσεων σχολικού εκφοβισμού, οι καθηγητές ή ακόμη και ο διευθυντής/ διευθύντρια αδρανούν αδικαιολόγητα. Πρέπει να υπάρχει κάποιος μέσα στο σχολείο που να μεριμνά για το bullying, αλλά να μην είναι καθηγητής.
Υπέροχη ιδέα ο θεσμός του Εκπαιδευτικού Εμπιστοσύνης σε συμφωνία με ό,τι ισχύει και σε άλλα ευρωπαϊκά σχολεία. Εύγε! Αυτά τα καθήκοντα, αναφορικά με τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, θα πρέπει να τα έχουν μόνο εκπαιδευτικοί (αναπληρωτές και μόνιμοι) απόφοιτοι Φ.Π.Ψ. και με προϋπηρεσία στα ΚΕ.ΣΥ. αφού έχουν ήδη τις γνώσεις για διαχείριση ψυχοπαιδαγωγικών ζητημάτων πάσης φύσεως. Οι εκπαιδευτικοί εμπιστοσύνης- απόφοιτοι Φ.Π.Ψ. γνωρίζουν ήδη πώς να λειτουργούν ως διαμεσολαβητές!!Μπράβο σας για το νέο αυτό θεσμό.
Όλες αυτές οι αρμοδιότητες μπορούν να ανατεθούν σε εκπαιδευτικούς που έχουν αποφοιτήσει από το μεταπτυχιακό Σχολική Συμβουλευτική και Καθοδήγηση του ΠΤΔΕ του ΕΚΠΑ και του τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου. Στην Κύπρο, υπάρχει σε κάθε σχολείο Δευτεροβάθμιας ένας Σχολικός Σύμβουλος, κατά βάση εκπαιδευτικός, με αυτό το μεταπτυχιακό ΚΑΙ ΜΟΝΟ με αυτό και ασκεί τα παραπάνω καθήκοντα. Αυτό το μεταπτυχιακό υπάρχει, ακριβώς για να μπορούν οι εκπαιδευτικοί να υποστηρίξουν τέτοιο έργο. Απλά θα λειτουργούν βοηθητικά, όπως και οι Σύμβουλοι Καθηγητές στα Επα.Λ.! Προσπαθείτε, άκομψα, να περάσετε τον θεσμό του Σχολικού Συμβούλου, όπως λειτουργεί στο εξωτερικό και που τον ασκεί εκπαιδευτικός. Στην ουσία, αξιολογεί πρώτος και ανάλογα παραπέμπει στον Σχολικό Ψυχολόγο και στον Σχολικό Κοινωνικό Λειτουργό, ώστε να μη φορτώνονται ο Σ.Ψυχολογος. και ο Σ.Κοινωνικός Λειτουργος όλη τη δουλειά.
Το λάθος για μένα είναι ότι δεν υπάρχουν κριτήρια επιλογής γι αυτή τη θέση και αρκούνται στην περιοδική επιμόρφωση.Μην υποβαθμιζετε τον ρολο του Κοινωνικπυ Λειτουργου κ του Ψυχολογου που με τοσο κοπο προσπαθουν να υποστηριξουν οικογενενειες και μαθητες.
Εξαιρετική ιδέα ο θεσμός του »Εκπαιδευτικού Εμπιστοσύνης» που έρχεται σε πλήρη συμφωνία με ό,τι ήδη ισχύει και στο εξωτερικό. Μόνο, μεριμνήστε ώστε αυτές τις ψυχοπαιδαγωγικές αρμοδιότητες του Εκπαιδευτικού Εμπιστοσύνης να τις λάβουμε μόνο οι Εκπαιδευτικοί απόφοιτοι Φ.Π.Ψ. των φιλοσοφικών σχολών καθώς είμαστε οι μόνοι που έχουμε διδαχθεί έναν πολύ μεγάλο αριθμό μαθημάτων πάνω στην Παιδαγωγική και την Ψυχολογία κι έτσι έχουμε την κατάρτιση- γνώση να διαχειριστούμε ψυχοπαιδωγικά ζητήματα της σχολικής κοινότητας.
Μπράβο σας!!
Εκπαιδευτικοί εμπιστοσύνης είμαστε όλοι, ο καθένας για τους μαθητές του! Μήπως να φροντίσετε να υπάρχουν σε όλα τα σχολεία ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί αλλά κάθε μέρα όχι μόνο μία φορά την εβδομάδα;
Η πρωτοβουλία αυτή θα μπορούσε δυνητικά να είναι σύμφωνη με τις καινούριες προσεγγίσεις για το σχολείο ως μία κοινότητα που νοιάζεται και φροντίζει τους μαθητές αλλά και σχετική με την επίλυση του σχολικού εκφοβισμού που είναι καλύτερο να γίνεται σε επίπεδο συστήματος. ΑΛΛΑ: είναι αδύνατο να υλοποιηθεί χωρίς την παρουσία ψυχολόγου στο σχολείο και δεν αναφέρεται πουθενά αυτή η συνεργασία. Δεν αρκούν οι επιμορφώσεις, ούτε η υποστήριξη του συντονιστή, χρειάζεται η κλινική εμπειρία ενός ψυχολόγου που θα συνεργάζεται- εποπτεύει τον εκπαιδευτικό εμπιστοσύνης για την καλύτερη αντιμετώπιση της κάθε διαφορετικής περίπτωσης χωριστά. Επίσης, ο εκπαιδευτικός εμπιστοσύνης, έτσι όπως παρουσιάζεται συγχέεται πολύ με το ρόλο του ψυχολόγου, δεν μπορεί να αναλάβει όλα αυτά τα ζητήματα, όλων των μαθητών του σχολείου παράλληλα με συμβουλευτική και ομάδες γονέων! Χρειάζεται να αφορά ΜΟΝΟ το φαινόμενου του σχολικού εκφοβισμού και να γίνεται σε συνεργασία με τον ψυχολόγο του συγκεκριμένου σχολείου και όχι τον ψυχολόγο κάποιας εξωτερικής δομής. Τα υπόλοιπα θέματα (εκτός του σχολικού εκφοβισμού)που αναφέρονται ως ευθύνη του εκπ/κού εμπιστοσύνης αφορούν τον ψυχολόγο και ειδικούς παιδαγωγούς που φυσικά συνεργάζονται με τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς για την επίλυσή τους. Επίσης, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την κρίση που περνάμε και την ανασφάλεια που φέρνει και για την επόμενη χρονιά, στην οποία είναι απαραίτητη η παρουσία ψυχολόγου στο κάθε σχολείο που θα συντονίζει σχετικές δράσεις. Τέλος, να αναφέρω την εμπειρία από το θεσμό του Συμβούλου Καθηγητή στα ΕΠΑΛ που θεωρώ έναν εξαιρετικό θεσμό και θυμίζει αυτόν του εκπ/κού εμπιστοσύνης: είναι πολύ δύσκολο να πείσεις τους εκπαιδευτικούς να πάρουν αυτό το ρόλο καθώς αισθάνονται ανεπαρκείς σε σχέση με το ρόλο αυτό (πολύ λογικό). Ο/η ψυχολόγος που συντονίζει τη δράση, επιμορφώνει και εποπτεύει το θεσμό είναι αυτός/η που καθιστά δυνατή την εφαρμογή του θεσμού και δίνει το κίνητρο στους εκπαιδευτικούς να συμμετάσχουν.
Ο εκπαιδευτικός εμπιστοσύνης θα πρέπει οπωσδήποτε να έχει περαιτέρω γνώσης ψυχολογίας και να επιμορφωθεί δωρεάν από το υπουργείο. Δυστυχώς αποκλείετε από αυτή την αρμοδιότητα τους εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων που για να συμπληρώσουν ωράριο πάνε μέχρι και σε 5 διαφορετικά σχολεία. Πάλι έχουμε εκπαιδευτικούς δυο ταχυτήτων…
Ειδικά για τα νηπιαγωγεία θα ήταν χρήσιμο αντί για εκπαιδευτικός εμπιστοσύνης να μπει κάποιος ψυχολόγος.
Εξαιρετική πρωτοβουλία. Αξίζει να διευκρινισθεί α. αν αυτός ο χρόνος θα λογίζεται ως διδακτικός, β. ποιες προϋποθέσεις/κριτήρια θα πληροί ο προς επιλογή υποψήφιος και γ. αν ο εκπαιδευτικός θα έχει και διδακτικά καθήκοντα (που καλό θα ήταν να έχει λίγες διδακτικές ώρες)
Τον ρόλο αυτό πρέπει να τον αναλάβουν Ψυχολόγοι ή Κοινωνικοί Λειτουργοί ή εκπαιδευτικοί με Πτυχίο ή Μεταπτυχιακό Ψυχολογίας και σίγουρα όλοι τους να έχουν Πτυχίο Ειδικής Αγωγής. Κατά την προσωπική μου άποψη δε, όποιος επιτελεί αυτό το ρόλο δεν θα πρέπει να ασχολείται με τίποτα άλλο μέσα στη σχολική μονάδα, ώστε να έχει χρόνο να προετοιμάζει την κάθε συνάντηση-συνεδρία. Είναι πολύ σοβαρή αυτή η δουλειά και σίγουρα οι μαθητές χρειάζονται περισσότερη στήριξη από όση φανταζόμαστε.
Πλαισίωση του εκπαιδευτικού εμπιστοσύνης με ψυχολόγο ο οποίος θα τον συνεπικουρεί, θα έχει τον επιστημονικό συντονισμό, θα παρέχει συμβουλές ή θα παρίσταται αυτοπροσώπως, εφόσον απαιτηθεί, σε αριθμό σχολείων που θα έχει υπό την εποπτεία του. Χρειάζεται ικανότητα, μεράκι και πολύς χρόνος από την μεριά του εκπαιδευτικού ώστε από μόνος του να φέρει εις πέρας μια τόσο λεπτή και δύσκολη δράση. Εδώ χρειάζεται σοβαρή δουλειά και όχι πασαλείμματα γιατί μιλάμε για πολύ σημαντικό θέμα.
θα έχει επίδομα υποδιευθυντή; Απαιτητικός ρόλος.
Η τάση της αλληλοεπικάλυψης καθηκόντων φέρνει σύγχυση, ανταγωνισμό ειδικοτήτων και επιφανειακά αποτελέσματα. Κάθε εκπαιδευτικός χρειάζεται να έχει γνώσεις ψυχολογίας όπως και το ΕΕΠ στα σχολεία χρειάζεται να έχει γνώσεις εκπαιδευτικών – παιδαγωγικών θεμάτων.Τα παιδιά εμπιστεύονται τους εκπαιδευτικούς της τάξης τους, με δεδομένο ότι είναι πρόσωπα αναφοράς για εκείνα, ενώ αν κριθεί απαραίτητο ο εκπαιδευτικός συνήθως παραπέμπει σε ειδικούς. Η ασάφεια στους καθορισμένους ρόλους μπορεί να επιφέρει επικίνδυνες καταστάσεις ιδιαίτερα όπου συνυπάρχουν ειδικοί με παρεμφερές καθηκοντολόγιο όπως η επικείμενη συζήτηση για τον εκπαιδευτικό εμπιστοσύνης με τον ψυχολόγο στα σχολεία. Υπάρχει ζήτημα του «πόσο» ευθύνη θα αντιστοιχεί στον καθένα και ποιος τελικά θα πάρει την ευθύνη όταν τεθεί ένα σοβαρό ζήτημα.
Η αναγνώριση από το Υπουργείο Παιδείας όσον αφορά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μαθητές και οικογένειές τους καθώς και η αντιμετώπισή τους, είναι ένα σημαντικό βήμα αλλά πιστεύω ότι ο εκπαιδευτικός εμπιστοσύνης θα πρέπει να συνεργάζεται με τους κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους αφού αυτές οι ειδικότητες διαθέτουν τα απαραίτητα επιστημονικά προσόντα και αναφέρεται ρητά στο καθηκοντολόγιο τους η αντιμετώπιση των δυσκολιών και η ψυχολογική υποστήριξη των μαθητών και των οικογενειών τους. Καλό είναι να αναδειχθεί ο χρήσιμος ρόλος των κοινωνικών λειτουργών και ψυχολόγων στα σχολεία κι όχι να υποβαθμιστεί. Η συνύπαρξη και η συνεργασία αυτών των δύο ειδικοτήτων με τον εκπαιδευτικό εμπιστοσύνης θα αποτελέσει μια ουσιαστική και ολοκληρωμένη παρέμβαση στα προβλήματα που εμφανίζονται στα σχολεία.
Πολυ δυσκολη η επιλογη εκπαιδευτικου εμπιστοσύνης. Ο εκπαιδευτικος της ταξης θεωρω οτι ηδη λειτουργεί η θα επρεπε να λειτουργεί ως εκπαιδευτικος εμπιστοσύνης.
Σε ολους τους εκπαιδευτικους πρεπει να γινει επιμόρφωση στο πως θα «παρεμβαίνει, καθοδηγεί και ενημερώνει μαθητές, γονείς και κηδεμόνες, σε θέματα παιδαγωγικής αντιμετώπισης ζητημάτων σε τομείς που απασχολούν τη σχολική μονάδα»
Προσωπικά θεωρώ ότι ο εκπαιδευτικός εμπιστοσύνης απαξιώνει και υποβαθμίζει τις ειδικότητες του σχολικού ψυχολόγου και κοινωνικού λειτουργού καθώς τα συγκεκριμένα θέματα που αναφέρονται στο άρθρο (διαχείριση κρίσεων, επιθετικότητα, προβλήματα συμπεριφοράς, συμβουλευτική προς μαθητές και γονείς, μαθησιακές δυσκολίες) άπτονται της επιστημονικής κατάρτισης και εξειδίκευσης των σχολικών ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών και όχι των εκπαιδευτικών. Θα μπορούσε ο εκπαιδευτικός εμπιστοσύνης να συνεργάζεται με τον σχολικό ψυχολόγο και τον κοινωνικό λειτουργό για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που ανακύπτουν σε κάθε σχολείο και να δρουν συνεπικουρικά για την αποτελεσματική υποστήριξη των μαθητών και των οικογενειών τους μαθαίνοντας ο ένας από τον άλλο και όχι αποκλείoντας ο ένας τον άλλο.
Παραπομπή στο καθηκοντολόγιο σχολικών ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών σε σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας γενικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης : ΦΕΚ Τεύχος Β΄3032/04.09.2017
Θεωρώ ότι θα ήταν πιο αποτελεσματική μια επιμόρφωση όλων των εκπαιδευτικών σε παιδαγωγικά και ψυχολογικά ζητήματα με συγκεκριμένα παραδείγματα και ορισμένο μοντέλο εύληπτη πρακτική και ουσιαστική. Κατά τη γνώμη μου δεν έχει νόημα να υπάρχει εκπαιδευτικός εμπιστοσύνης, όλοι οι εκπαιδευτικοί θα έπρεπε να είναι εκπαιδευτικοί εμπιστοσύνης. Με την ανάθεση αυτή σε δύο εκπαιδευτικούς θα μειωθεί η ήδη μειωμένη δυνατότητα ανάθεσης άλλων εργασιών (υποχρεωτικών και μη όπως erasmus κλπ) στους λιγοστούς μόνιμους εκπαιδευτικούς του σχολείου. Περνάμε και το μήνυμα ότι «κάντε εσείς ότι θέλετε συμπεριφερθείτε όπως νομίζετε μην ακούτε τους μαθητές σας μην ασχολείστε με τα προβλήματα των μαθητών και τα δικά σας προβλήματα σε σχέση με αυτούς και πως πρέπει να τα προσεγγίζετε με παιδαγωγικό τρόπο», θα το κάνει ο εκπαιδευτικός εμπιστοσύνης ή ακόμα χειρότερα ο ψυχολόγος. Ο μεγάλος ψυχολόγος Άλφρεντ Άντλερ όταν ρωτήθηκε πόσοι ψυχολόγοι θα χρειαζόντουσαν σε κάθε σχολείο , είπε κανένας ! Χρειάζεται να διδάξουμε τους εκπαιδευτικούς , βασικές παιδαγωγικές αρχές , διότι μόνο έτσι θα καλυτερεύσει ο κόσμος μας.
Είναι λυπηρό που το Υπουργείο δεν λαμβάνει υπόψη του την συσσωρευμένη εμπειριά δεκαετιών ως προς την αντιμετώπιση του φαινομένου του σχολικού εκφοβισμού . Είναι λυπηρό που αγνοεί τις προτάσεις θεσμικών οργάνων, επιστημονικών φορέων , συλλόγων διδασκόντων και γονέων . Είναι λυπηρό που δεν αντιλαμβάνεται τις ανάγκες του μαθητικού πληθυσμού και των οικογενειών τους. Είναι λυπηρό που προσπαθεί να βγάλει από την μύγα ξύγκι ανακαλύπτοντας εν έτη 2020 τον τροχό και αυτό με χαρακτηριστική αποτυχία. Το άρθρο κινείται στα όρια της αντιποιήσης επαγγέλματος αφού όλα όσα »ρυθμιζει» προβλέπονται στα καθηκοντολόγια των κοινωνικών λειτουργών και των ψυχολόγων απαξιώνοντας με αυτό τον τρόπο τα πτυχιά όσο των εκπαιδευτικών τόσο και του ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού. Ας αποσυρθεί το άρθρο , όπως και όλο το νομοσχέδιο και όταν υπάρξουν συνθήκες κανονικότητας που θα ευνοούν την εποικοδομητική ανταλλαγή καλών πρακτικών τεκμηριωμέων από επιστημονικής άποψης ας δούμε πως μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα νομοθετικό πλαίσιο που επιλύει ολιστικά τα προβλήματα.
Πολύ σωστό!
Απαιτείται όμως επιμόρφωση και μείωση ωραρίου για όποιον το αναλάβει, ειδικά σε μεγάλα σχολεία!
Ας σταματήσουν επιτέλους οι πειραματισμοί. Παρότι είχαμε τόσα πολλά κρούσματα σχολικού εκφοβισμού το Υπουργείο απ’ ότι φαίνεται αρνείται πεισματικά να ασχοληθεί σοβαρά με αυτό το φαινόμενο. Αντί να φορτώνει παραπάνω αρμοδιότητες στους εκπαιδευτικούς με σκοπό προφανώς να εξοικονομήσει πόρους ας δει λίγο τι γίνεται στο εξωτερικό κι εάν δεν μπορεί ας βάλει κάποιον να διαβάσει τα καθηκοντολογιο και τα προγράμματα σπουδών.
Είναι πολύ σημαντικός ο θεσμός του εκπαιδευτικού εμπιστοσύνης. Θεωρώ ότι πρέπει να καθιερωθεί στα σχολεία γενικής και ειδικής αγωγής. Υπάρχουν εκπαιδευτικοί με αυξημένα τυπικά προσόντα, σπουδές στην Ψυχολογία και επιμορφώσεις σχετικές, αλλά και με διάθεση να αναλάβουν τον συγκεκριμένο ρόλο.
Από κουβέντες που έκανα με συναδέλφους, δυστυχώς, οι ψυχολόγοι και οι κοινωνικοί λειτουργοί στα ειδικά σχολεία , παρόλο που το καθορίζει το καθηκοντολόγιο τους, δεν ανταποκρίνονται πολλές φορές στον ρόλο τους, με αποτέλεσμα αυτό το κενό να καλύπτεται από τους εκπαιδευτικούς του σχολείου, με τους οποίους τα παιδιά αναπτύσσουν σχέσεις εμπιστοσύνης.
Στα Γενικά σχολεία, οπωσδήποτε πρέπει να καθιερωθεί με ταυτόχρονη απαλλαγή από οποιαδήποτε άλλη εξωδιδακτική υποχρέωση, εκτός και αν ο ίδιος ο εκπαιδευτικός θέλει να αναλάβει κάποια.
Όλοι ξέρουμε, τέλος, ότι στα σχολεία αυτό που «κερδίζει» τα παιδιά δεν είναι η κατάρτιση του εκπαιδευτικού αλλά η προσωπικότητά του,το ενδιαφέρον και η αγάπη που εκδηλώνει σ’ αυτά.
Συμφωνώ απόλυτα με τον Δημήτριο Κασκάνη.
1. Πρέπει να μειωθεί το ωράριο του εκπαιδευτικού εμπιστοσύνης και να επιμορφωθεί.
2. Γιατί ο εκπαιδευτικός της τάξης και όχι ψυχολόγος;
Διαφωνώ με τη συγκεκριμένη ρύθμιση. Μου δίνει την αίσθηση κίνησης εντυπωσιασμού και όχι ουσίας. Και εξηγούμαι:
Ποιος εκπαιδευτικός γνωρίζει την ιδιοσυγκρασία, τις ιδιαιτερότητες, τις σχέσεις των μαθητών και τις συμπεριφορές των γονέων ενός τμήματος καλύτερα από τον εκπαιδευτικό του ίδιου του τμήματος; ΚΑΝΕΝΑΣ. Ο ίδιος ο εκπαιδευτικός εκ των πραγμάτων (DE FACTO) είναι και ο εκπαιδευτικός εμπιστοσύνης των μαθητών του και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει εκ του νόμου (DE JURE). Επιπλέον είναι σαν να υπονομεύεται και να αμφισβητείται η παιδαγωγική κατάρτιση των εκπαιδευτικών που εκ του νόμου δε θα είναι εκπαιδευτικοί εμπιστοσύνης. Μέρος της παιδαγωγικής και επιστημονικής μας κατάρτισης (ίσως το σημαντικότερο) είναι και η ψυχολογία (παιδαγωγική, κοινωνική, αναπτυξιακή, κλινική και όσες άλλες ψυχολογίες διδαχθήκαμε στα παιδαγωγικά τμήματα) και με αυτό το άρθρο είναι σαν να χάνουμε κομμάτι της επιστημοσύνης μας.
Επιπλέον για τον εκ νόμου εκπαιδευτικό εμπιστοσύνης είναι μεγάλος φόρτος και ευθύνη να γνωρίζει όλες τις σημαντικές περιπτώσεις μαθητών ενός σχολείου και να δρα για όλες και μάλιστα, όπως καταλαβαίνω από το άρθρο, χωρίς κάποια μείωση διδακτικών ωρών.
Ας μην περιπλέκουμε τα πράγματα για τα μάτια του κόσμου. Εκπαιδευτικοί εμπιστοσύνης είμαστε ΟΛΟΙ μας, ο καθένας για τους μαθητές του.
Ως σκέψη σωστή. Στα μεγάλα σχολεία πρέπει να δυο οι εκπαιδευτικοί (τουλάχιστον) και για να λειτουργήσει χρειάζεται ειδική επιμόρφωση και μείωση ωραρίου (2 ώρες και… ) . Αλλιώς και να θέλει δεν μπορεί…
Να αποφασιστεί ο διορισμός ψυχολόγων στις σχολικές μονάδες, όπου κάθε ψυχολόγος μπορεί να έχει 2 ή 3 σχολικές μονάδες στην εποπτεία του (ανάλογα και με το μέγεθος των σχολείων φυσικά). Για κάθε δουλεία υπάρχουν ειδικοί άνθρωποι, δεν μπορούν οι καθηγητές να έχουν τέτοιες γνώσεις.
Διαφαινεται ότι ο σκοπός είναι τον ρόλο της/του Ψυχολόγου και της/του Κοινωνικού Λειτουργού να τον κάνει ο x εκπαιδευτικός με μια περιοδική επιμορφωσουλα και την στήριξη του/της ΣΕΕ.Απαραδεκτο όταν μπορεί η δουλειά αυτή να γίνει από εξειδικευμένους επαγγελματιες.Η πρόταση γίνεται καθαρά με σκοπό την λιγότερη δαπάνη για το Δημόσιο και όχι για να έχουμε το βέλτιστο αποτέλεσμα στην σχολική κοινότητα.
Επίσης δεν διευκρινίζεται τι αντισταθμιστικά οφέλη θα έχει ο εκπαιδευτικός που θα αναλάβει όλο αυτό το εξωδιδακτικο έργο.
Πώς θα διαμορφωθεί το ωρολόγιο πρόγραμμα από τη στιγμή που θα συνεχίσει να έχει πλήρες διδακτικό ωραριο.Ως τι θα λογίζονται αυτές οι έξτρα ώρες που θα εργάζεται εκτός τάξης,διοικητική εμπειρία?Θα απαλλάσσεται από άλλες εργασίες όπως πχ υπεύθυνος τμήματος,γραμματεία κλπ.
Πολύ αόριστο το πλαίσιο και δύσκολο στην εφαρμογή του έτσι όπως έχει δοθεί.
Ο ρόλος του Εκπαιδευτικού Εμπιστοσύνης είναι θεμελιώδης και ιδιαίτερα απαιτητικός στο σύγχρονο σχολείο. Προφανώς απαιτείται σοβαρή και έγκαιρη επιμόρφωση, όχι (πάλι) σε βάρος του ελεύθερου χρόνου των εκπαιδευτικών.
Θα απαλλάσσεται ο Ε.Ε. από άλλες εξωδιδακτικές εργασίες – αρμοδιότητες; Νομίζω πως θα έπρεπε…
Η στήριξη στα θέματα αυτά από τους άλλους φορείς εκτός σχολείου, συνήθως είναι ελάχιστη /εξαίρεση -ας μην εθελοτυφλούμε!
Θεωρώ οτι η στοιχειώδης επιστημονική προσέγγιση του θεσμού απαιτεί το πρόσωπο που θα αναλάβει έναν τέτοιο ρόλο να μη εμπλέκεται με αυτόν του εκπαιδευτικού για τους εξής λόγους:
1) Δεν μπορεί να υπάρχει εξάρτηση μαθητή με τον εκπαιδευτικό εμπιστοσύνης (βαθμολογία, επιδόσεις στην τάξη, ανάθεση καθηκόντων και ρόλων)
2) Δεν πρέπει να βρίσκεται μόνιμα στο χώρο και να ποτελεί μέρος του συστήματος του σχολείου γιατί δυσκολεύει την απόκτηση της εμπιστοσύνης όχι μόνο των μαθητών, αλλά και του συχνά εμπλεκομένου συτήματος της οικογενείας τους.
3) Είναι προτιμότερο το ρόλο αυτό να τον αναλαμβάνει εξωγενής παράγοντας που έχει συχνή επαφή με το σχολείο, αλλά όχι μόνιμη, δεν επηρεάζεται από τις παγιωμένες συνθήκες του σχολείου, τις συμμαχίες που έχουν αναπτυχθεί, και δεν «κουβαλάει» την ψυχολογική κούραση των εκπαιδευτικών και το επιβαρυμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα τους.
4) Παρόλο που πολλά ζητήματα δυσκολιών των μαθητών στο σχολείο, μπορούν, ευαισθητοποιημένοι εκπαιδευτικοί να τα υποστηρίξουν ικανοποιητικά, ο ψυχολόγος είναι ο καταλληλότερος να παρέχει συμβουλευτική και ψυχολογική υποστήριξη στους μαθητές, τέτοια που να είναι αποτελεσματική και να εχει περισσότερες πιθανότητες να γίνει αποδεκτή από τους μαθητές. Και αυτό γιατί αυτή η υποστήριξη,θα παρέχεται από εξειδικευμένο επιστήμονα και όχι από τον εκπαιδευτικό που στα μάτια των παιδιών διαδραματίζει έναν άλλο ρόλο
5) Για πολλά ζητήματα σχολικών προβλημάτων, δυστυχώς καμία εξειδίκευση και κατάρτιση δεν αρκεί για να αντιμετωπιστούν, εντός του συτήματος του σχολείου, προβλήματα εξειδικευμένα που απαιτούν επιστημονική γνώση και εμπειρία σε θέματα ψυχολογικής υποστήριξης
Για όλους τους παραπάνω λόγους πιστεύω πως πέρα από την ευαισθητοποίηση και την απαραίτητη κατάρτιση για όλους τους εκπαιδευτικούς σε θέματα σχολικού εκφοβισμού, προκειμένου να αντιλαμβάνονται έγκαιρα και σωστά τα φαινόμενα αυτά, η εξειδικευμένη και πολυδιάστατη αντιμετώπισή τους, θα πρέπει να γίνεται από Ψυχολόγο.
Ο συγκεκριμένος θεσμός είναι προς τη λάθος κατεύθυνση:
-Μεγάλη επιβάρυνση για τον ήδη επιβαρυμένο εκπαιδευτικό κόσμο η επιφόρτιση με όλες αυτές τις υποχρεώσεις, εκτός και αν προβλεφθεί κάποια μείωση ωραρίου για τον εκπαιδευτικό που θα αναλάβει αυτό τον ρόλο.
-Διευρύνεται το χάσμα μεταξύ μόνιμων και αναπληρωτών (εκπαιδευτικοί δυο ταχυτήτων) καθώς ο αναπληρωτής δεν μπορεί , εκ των πραγμάτων να αναλάβει αυτό τον ρόλο(οι αναπληρωτές είναι συνήθως για λίγους μήνες στο σχολείο και μετα φεύγουν , οπότε δεν μπορούν να γνωρίζουν στο βάθος που απαιτεί ένας τέτοιος θεσμός τις ανάγκες του σχολείου ενώ πολλοί εργάζονται σε 3-4-5 σχολεία).
-Διχασμός και μεταξύ μόνιμων εκπαιδευτικών-δεν είναι όλοι άραγε οι εκπαιδευτικοί εμπιστοσύνης για τους μαθητές που το χρειάζοται;
-Η εμπιστοσύνη μεταξύ μαθητή -εκπαιδευτικού , γονέα-εκπαιδευτικού δε διασφαλίζεται με την επιβολή αντίστοιχου ρόλου σε κάποιον εκπαιδευτικό αλλά είναι αποτέλεσμα αμοιβαίας κατανόησης και δημιουργικής συνεργασίας , κάτι το οποίο μπορεί να αναπτυχθεί με τον εκπαιδευτικό που ο γονιός/ μαθητής αιθάνεται ότι συνεγάζεται αποτελεσματικότερα και όχι με κάποιον που θα του επιβληθεί θεσμικά.
Τι παραπάνω θα κάνει ο εκ/κος εμπιστοσύνης απ’ τον εκάστοτε εκ/κο που εφημερεύει και διαχειρίζεται τις κρίσεις καθημερινά;Ποιές είναι δηλαδή οι αρμοδιότητές του και ποιά τα όπλα στην φαρέτρα του;Η επιμόρφωση;Θεσμός του φαίνεσθαι είναι,δε θα δώσει λύσεις. Ας επιμορφωθούν όλοι οι εκπαιδευτικοί πάνω στο θέμα δίνοντάς τους πρακτικές λύσεις,όχι θεωρίες.
Οι εκπαιδευτικοί εμπιστοσύνης μπορούν να λειτουργήσουν ως ενδιάμεσοι για την επαφή των παιδιών που χρειάζονται βοήθεια με τους ειδικούς, ψυχολόγους ή κοινωνιολόγους. Παρόλα αυτά οι εκπαιδευτικοί εμπιστοσύνης πρέπει να λάβουν κάποιας μορφής επιμόρφωση για να μπορέσουν να ανταποκριθούν. Επειδή όλο αυτό σημαίνει χρόνος και κόπος, λήψη πρωτοκόλλων κ.τ.λ. ίσως πρέπει να ληφθεί μέριμνα κάποιας μείωσης ωραρίου σε όποιον αναλαμβάνει.
Δεν θα περπατήσει ο θεσμός έτσι.
1. Πρέπει να μειωθεί το ωράριο του εκπαιδευτικού εμπιστοσύνης και να επιμορφωθεί. Πόσα ακόμη να κάνει ο εκπαιδευτικός της τάξης;
2. Γιατί ο εκπαιδευτικός της τάξης και όχι ψυχολόγος; Ο κάθε ειδικός στο ρόλο του.
Να μην είναι θεσμός του φαίνεσθαι , άλλα θεσμός με απτά αποτελέσματα.
Επανδρώστε τα σχολεία με ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς και μην προσπαθείτε να βάλετε τους εκπαιδευτικούς να κάνουν τα πάντα.
Να ληφθεί ειδική μέριμνα για τις ΣΜΕΑΕ οι οποίες έχουν ψυχολόγους & κοινωνικούς λειτουργούς. Τα αναφερόμενα στο άρθρο πεδία, καλύπτονται εκ του καθηκοντολογίου από τις ειδικότοτες αυτές, οπότε θα υπάρχει σύγκρουση & σύγχιση ρόλων με αποτέλεσμα αρνητικό αν οριστεί αι άλλος εκπαιδευτικός ως εμπιστοσύνης τη στιγμή που ήδη υπάρχουν οι ειδικοί μέσα στο σχολείο!
Σωστότατο. Οι εκπαιδευτικοί εμπιστοσύνης θα χρειαστούν να περάσουν από κάποια επιμόρφωση. Υπάρχει κενό εδώ. Δεν επαρκεί η στήριξη από τον Συντονιστή Εκπαιδευτικού Έργου.
Πρέπει να καθοριστεί ο εβδομαδιαίος αριθμός ωρών που οι εκπαιδευτικοί της σχ. μονάδας θα απασχολούνται ως Εκπαιδευτικοί Εμπιστοσύνης.
Έχοντας εμπειρία αρκετών ετών στα Δημοτικά Σχολεία, δεν βλέπω πραγματικά το λόγο – ρόλο ύπαρξης τέτοιου εκπαιδευτικού «εμπιστοσύνης». Η πράξη έχει δείξει πως ο δάσκαλος κάθε τμήματος έχει πλήρη γνώση του τί συμβαίνει στους μαθητές του, οι οποίοι κατά κανόνα τον εμπιστεύονται σε διάφορες καταστάσεις όπως αυτές που περιγράφονται στο νομοσχέδιο. Ο δε υπεύθυνος τμήματος έρχεται σε επαφή με το σύλλογο διδασκόντων,διεύθυνση, συντονιστή, συναδέλφους και γονείς προκειμένου να επέμβει σε καταστάσεις που ξεπερνούν τα στενά όρια της τάξης του. Επομένως, ο τίτλος αυτός θα μείνει κατά πάσα πιθανότητα ένα κενό γράμμα στον νόμο. Πόσω δε μάλλον, όταν τα παιδιά έχουν αναπτύξει έναν δεσμό με τον δάσκαλό τους, πολύ δύσκολα θα απευθυνθούν σε έναν άλλο «δάσκαλο εμπιστοσύνης» για κάποιο πρόβλημά τους.