Άρθρο 38 Εκπαιδευτικός Eμπιστοσύνης

 

  1. Με απόφαση του Συντονιστή εκπαιδευτικού έργου, ο οποίος έχει την παιδαγωγική ευθύνη της σχολικής μονάδας, ύστερα από εισήγηση του Διευθυντή της σχολικής μονάδας και πρόταση του συλλόγου διδασκόντων, ορίζονται στην αρχή κάθε σχολικού έτους δύο (2) Εκπαιδευτικοί Εμπιστοσύνης ανά σχολική μονάδα. Με απόφαση του Συντονιστή εκπαιδευτικού έργου ύστερα από εισήγηση του Διευθυντή της σχολικής μονάδας, ο αριθμός των Εκπαιδευτικών Εμπιστοσύνης μπορεί να αυξομειώνεται ανάλογα με τον αριθμό των οργανικών θέσεων των εκπαιδευτικών και το μαθητικό δυναμικό της σχολικής μονάδας. Οι εκπαιδευτικοί που ορίζονται, αναλαμβάνουν υπό την ευθύνη τους συγκεκριμένο αριθμό τμημάτων και τάξεων μαθητών, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο παρόν.

 

  1. Οι εκπαιδευτικοί που αναλαμβάνουν καθήκοντα Εκπαιδευτικού Εμπιστοσύνης, επιμορφώνονται σε περιοδική βάση. Η επιμόρφωση γίνεται σε συνεργασία με το Ι.Ε.Π. και τους Συντονιστές εκπαιδευτικού έργου.

 

  1. Ο Εκπαιδευτικός Εμπιστοσύνης συνεπικουρείται στο έργο του από τον Συντονιστή εκπαιδευτικού έργου, ο οποίος έχει την παιδαγωγική ευθύνη της σχολικής μονάδας, τον Διευθυντή της σχολικής μονάδας, τα μέλη του συλλόγου διδασκόντων, τον Διευθυντή Εκπαίδευσης και το Κ.Ε.Σ.Υ..

 

  1. Ο Εκπαιδευτικός Εμπιστοσύνης παρεμβαίνει, καθοδηγεί και ενημερώνει μαθητές, γονείς και κηδεμόνες, σε θέματα παιδαγωγικής αντιμετώπισης ζητημάτων σε τομείς που απασχολούν τη σχολική μονάδα, όπως ενδεικτικά οι ακόλουθες: διαχείριση κρίσεων (σχολικός εκφοβισμός, επιθετικότητα), μαθησιακές δυσκολίες, προβλήματα συμπεριφοράς, πρόληψη σε θέματα ακραίων συμπεριφορών (ρατσισμός, διαφορετικότητα), συμπερίληψη και ενσωμάτωση, μαθητές με ιδιαίτερες δυνατότητες, κλίσεις και ταλέντα, μετάβαση σε άλλες βαθμίδες, σχολική κινητικότητα, συμβουλευτική και ομάδες γονέων. Ασκεί τα καθήκοντά του και λειτουργεί συμπληρωματικά και ενισχυτικά προς τους υφιστάμενους θεσμούς υποστήριξης των σχολικών μονάδων, χωρίς να υποκαθιστά τις αρμοδιότητες του συλλόγου διδασκόντων, του Διευθυντή και του Συντονιστή εκπαιδευτικού έργου της σχολικής μονάδας ή τις αρμοδιότητες υπερκείμενων σχολικών δομών.

 

  1. Ο Εκπαιδευτικός Εμπιστοσύνης βρίσκεται σε άμεση και διαρκή επικοινωνία με τους μαθητές της ευθύνης του, τον σύλλογο διδασκόντων και εκπαιδευτικό προσωπικό, όπως επίσης τους γονείς και κηδεμόνες. Ενεργεί όποτε αυτό του ζητηθεί, αλλά και με δική του πρωτοβουλία, εφόσον υποπέσει στην αντίληψή του κατάσταση η οποία χρήζει ιδιαίτερης αντιμετώπισης. Στο πλαίσιο επιτέλεσης του έργου του, συνεργάζεται με τις υποστηρικτικές δομές και δύναται να ζητήσει τη συνδρομή τους για την αντιμετώπιση μεμονωμένων περιστατικών ή ειδικών περιπτώσεων, όπως και να παραπέμψει τον χειρισμό τους αρμοδίως σε αυτές ή στον σύλλογο διδασκόντων, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους.

 

  1. Με απόφαση του Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων καθορίζεται κάθε ειδικότερο θέμα σχετικά με την επιλογή, τα καθήκοντα, τα προσόντα ορισμού έργο του Εκπαιδευτικού Εμπιστοσύνης και την εφαρμογή της παρούσας. Με όμοια απόφαση μπορεί να ορίζεται η πιλοτική εφαρμογή του παρόντος στη βάση συγκεκριμένων κριτηρίων (ιδίως γεωγραφική κατανομή, αριθμός μαθητών, βαθμίδες εκπαίδευσης), οι ειδικότερες προϋποθέσεις εφαρμογής και υλοποίησης καθώς και κάθε θέμα σχετικό με την πιλοτική αυτή εφαρμογή.
  • Ως προς την πρόβλεψη ορισμού Εκπαιδευτικού Εμπιστοσύνης, θα πρέπει να σας γνωρίσουμε ότι ο εν λόγω θεσμός δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να υποκαταστήσει την αναγκαιότητα θεσμικής σύστασης και διεπιστημονικής στελέχωσης Σχολικών Κοινωνικών Υπηρεσιών στη χώρα.
    Επιπρόσθετα η περιγραφή των αρμοδιοτήτων του «Εκπαιδευτικού Εμπιστοσύνης» όπως «διαχείριση κρίσεων (σχολικός εκφοβισμός, επιθετικότητα), προβλήματα συμπεριφοράς, πρόληψη σε θέματα ακραίων συμπεριφορών (ρατσισμός, διαφορετικότητα), συμπερίληψη και ενσωμάτωση, ……, συμβουλευτική και ομάδες γονέων» περιγράφονται με σαφήνεια στα καθήκοντα και τις αρμοδιότητες μελών του Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού και εν προκειμένω και των ΠΕ30 Κοινωνικών Λειτουργών. Η ανάθεση ανάλογων καθηκόντων σε εκπαιδευτικούς, τα οποία περιγράφονται με προεδρικά διατάγματα ως αρμοδιότητες άλλων κλάδων και ειδικοτήτων ενδέχεται να συνιστά αντιποίηση επαγγέλματος.

  • 5 Μαΐου 2020, 18:31 | Ευγενία Μπαρμπαγιαννη

    Πώς θα επιλέγεται αυτός; θα ανήκει στον σύλλογο διδασκόντων; ποιο το προσοντολογιο του; Στο δημοτικό θα πάψει ο δάσκαλος της τάξης να είναι το πρόσωπο εμπιστοσύνης; Σε ποιους θα αναφέρεται ο δάσκαλος εμπιστοσύνης; Στον Διευθυντη; Στον Σύμβουλο; Σαν δίκτυο παρακολούθησης μοιάζει.

  • 5 Μαΐου 2020, 18:16 | Βασιλική Ν.

    Με την καθιέρωση του θεσμού του εκπαιδευτικού εμπιστοσύνης, καταστρατηγείται ο θεσμός του σχολικού ψυχολόγου, που θα έπρεπε να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της σχολικής κοινότητας και ο οποίος είναι ο πλέον αρμόδιος για τη διαχείριση κρίσεων και καταστάσεων που άπτονται του αντικειμένου και ρόλου του, καθώς έχει κατάλληλη κατάρτιση και εμπειρία ενώ παράλληλα αποτελεί και τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στο σχολείο και στην οικογένεια-κοινωνία. Επιπλέον, ο ήδη επιβαρυμένος εκπαιδευτικός δεν μπορεί να λειτουργεί ως «πανεπιστήμονας» και εργαζόμενος «λάστιχο», καλύπτοντας με «μεσοβέζικες» λύσεις και πρόχειρες εκπαιδεύσεις «τρύπες» και διαρκείς ανάγκες του σχολείου. Αν θέλει το Υπουργείο να αντιμετωπίσει με σοβαρότητα, καθώς και με ορθότερο και πληρέστερο τρόπο τις ολοένα αυξανόμενες δυσκολίες και ανάγκες του σχολείου και των μαθητών θα πρέπει να τοποθετήσει τις κατάλληλες ειδικότητες σε μόνιμη βάση και όχι περιστασιακά.

  • 5 Μαΐου 2020, 17:36 | ΠΟΣΕΕΠΕΑ

    Άρθρο 39
    Άρθρο 39 «Λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού», ορίζεται ότι με απόφαση του Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων καθορίζονται όλα τα κατάλληλα διοικητικά, κοινωνικά και εκπαιδευτικά μέτρα, για την πρόληψη, αποτροπή και αντιμετώπιση του φαινομένου του σχολικού εκφοβισμού. Με απορία διαπιστώνουμε ότι το άρθρο είναι μικρό, ελλιπές και γενικόλογο με αποτέλεσμα ένα τόσο σημαντικό ζήτημα να αγγίζεται επιδερμικά και πέρα από την ουσία που θα οδηγούσε σε δυνατότητα λήψης μελλοντικών δράσεων.Ο σχολικός εκφοβισμός ως θέμα δεν μπορεί να διαχωρίζεται από άλλες σημαντικές παραμέτρους όπως η βία, οι εξαρτήσεις, η σχολική διαρροή κ.α.
    Με όμοια απόφαση, μπορεί να προβλέπεται η σύσταση επιτροπών ή ομάδων εργασίας για την εκτέλεση των σκοπών του προηγούμενου εδαφίου και να καθορίζονται οι αρμοδιότητες και ο τρόπος λειτουργίας τους.
    Τον συντονισμό, την εποπτεία, την επιμόρφωση αναλαμβάνει διεπιστημονική ομάδα πρόληψης και υποστήριξης φαινομένων σχολικού εκφοβισμού που θα έχει ως έδρα τα ΚΕΣΥ και θα συνεργάζεται με τις ΕΔΕΑΥ, τους εκπαιδευτικούς, το ειδικό εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό , καθώς και όλους τους άλλους φορείς της εκπαίδευσης οι οποίοι θα έχουν ως ευθύνη την εφαρμογή δράσεων πρόληψης και έγκαιρης παρέμβασης. Οι στόχοι θα περιλαμβάνουν την πρόληψη, έγκαιρη παρέμβαση και αντιμετώπιση φαινομένων σχολικής βίας, σχολικού εκφοβισμού, εθισμού σε ουσίες και διαδίκτυο καθώς και παρέμβαση σε περιπτώσεις, ρατσισμού, γονικής παραμέλησης ή/και κακοποίησης.
    Το πάγιο αίτημα της ΠΟΣΕΕΠΕΑ είναι ότι μόνο μέσω της σύστασης οργανικών θέσεων ΕΕΠ ΕΒΠ στη γενική εκπαίδευση θα μπορούμε να έχουμε ουσιαστική υποστήριξη της σχολικής κοινότητας. Ζητάμε να προβλεφθούν οργανικές θέσεις κοινωνικών λειτουργών και ψυχολόγων στα σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και ενίσχυση των ΕΔΕΑΥ με την πρόβλεψη και των άλλων κλάδων ΕΕΠ ΕΒΠ στη γενική εκπαίδευση πέρα από των ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών και τη σύσταση των αντίστοιχων οργανικών θέσεων.

  • 5 Μαΐου 2020, 17:26 | ΠΟΣΕΕΠΕΑ

    Άρθρο 38

    Άρθρο 38, θεσμοθέτηση του »εκπαιδευτικού εμπιστοσύνης», έτσι όπως περιγράφεται ο προτεινόμενος θεσμός, ένας οποιοσδήποτε εκπαιδευτικός δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να ανταποκριθεί στον ρόλο που θα του ανατεθεί διότι δεν είναι επιστημονικά καταρτισμένος και η όποια επιμόρφωση σε περιοδική βάση δεν μπορεί να καλύψει αυτό το κενό. Είναι απαραίτητο (παράγραφ. 1 του άρθρου) η επιλογή του προσωπικού να γίνεται βάσει των σπουδών, των προσόντων και της εμπειρίας στη διαχείριση τέτοιων θεμάτων. Ο εκπαιδευτικός δεν μπορεί να ασχολείται με όλα τα θέματα ή να επιμορφώνεται περιοδικά (παράγραφο 2 και 4) σε ένα τέτοιο εύρος θεμάτων.
    Ειδικότερα, οι αρμοδιότητες που ανατίθενται στον εκπαιδευτικό στην παράγραφο 4 του ιδίου άρθρου μόνο σύγχυση ρόλων και δυσλειτουργίες στο σχολικό πλαίσιο μπορεί να προκαλέσουν, αφού αυτές προβλέπονται στα καθηκοντολόγια του Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού.
    Προτείνεται να υπάρχουν εκπαιδευτικοί, οι οποίοι θα έχουν την αρμοδιότητα της διαμεσολάβησης των αιτημάτων των εκπαιδευτικών της σχολικής μονάδας μέσα από το σύλλογο διδασκόντων προς το ειδικά καταρτισμένο προσωπικό που θα έχει την βάση του στην σχολική μονάδα ή θα έχει συνεχή και σταθερή συνεργασία με τα μέλη της ΕΔΕΑΥ, το λοιπό ΕΕΠ που υπηρετεί στις σχολικές μονάδες και του ΚΕΣΥ έως ότου δημιουργηθούν οι απαραίτητες θέσεις ΕΕΠ στη γενική εκπαίδευση.
    Όσον αφορά την παράγραφο 1, η επιμόρφωση δεν πρέπει να γίνεται αποσπασματικά αλλά να περιλαμβάνει όλο το εκπαιδευτικό, ειδικό εκπαιδευτικό και ειδικό βοηθητικό προσωπικό και σημαντικό ρόλο σε αυτή πρέπει να παίζουν οι ειδικά καταρτισμένες επιτροπές.
    Σε σχέση με τον στόχο αυτό, ο οποίος περιγράφεται στην αιτιολογική έκθεση, πρέπει να τονιστεί ότι ο πρόσθετος και διαρκής μηχανισμός σε επίπεδο σχολικής μονάδας που θα συμβάλλει στην καλλιέργεια κλίματος εμπιστοσύνης μεταξύ των μελών της σχολικής κοινότητας και στην εμπέδωση των αρχών της εκπαίδευσης χωρίς αποκλεισμούς, πρέπει να απαρτίζεται από διεπιστημονική ομάδα που να τηρεί συγκεκριμένα και μετρήσιμα επιστημονικά κριτήρια. Σε αυτή πρέπει απαραιτήτως να συμπεριλαμβάνονται μέλη των ΕΔΕΑΥ και όλο το Ειδικό Εκπαιδευτικό και Βοηθητικό Προσωπικό που υπηρετεί στις σχολικές μονάδες.
    Η πρόληψη, η ανίχνευση και η παρέμβαση πρέπει να πραγματοποιείται από εξειδικευμένους επιστήμονες. Θέματα ψυχοκοινωνικής και συναισθηματικής ανάπτυξης παιδιών, πρόληψης παραβατικών συμπεριφορών και φαινομένων σχολικής βίας, διαμεσολάβηση μεταξύ οικογενειών και κοινότητας, σχεδιασμού και εφαρμογής προγραμμάτων πρόληψης και αντιμετώπισης δυσκολιών που ξεπερνούν την παιδαγωγική σχέση και εμπλέκουν γονείς και κοινότητα, η διαχείριση κρίσεων και όλα όσα συμπεριλαμβάνονται στα καθήκοντα του »εκπαιδευτικού εμπιστοσύνης» είναι αποκλειστικό αντικείμενο των Σχολικών κοινωνικών λειτουργών και των Σχολικών ψυχολόγων, για αυτό και πρέπει να υπάρχουν σε κάθε σχολείο.
    Συντασσόμαστε με τις θέσεις ΔΟΕ/ΟΛΜΕ ότι δεν λαμβάνεται κανένα ουσιαστικό μέτρο για την ενίσχυση των απαραίτητων υποστηρικτικών δομών του σχολείου για τη στελέχωσή τους με το αντίστοιχο προσωπικό, όπως κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχολόγους κ.α.

  • 5 Μαΐου 2020, 16:47 | Μαργαρίτα Γκούντρα

    Στο σχέδιο νόμου δεν γίνεται καμιά αναφορά στο έργο και στο ρόλο του Σχολικού Ψυχολόγου μέσα στο σχολείο, όπως άλλωστε αναμένεται σε ένα σύγχρονο σχολείο. Αντιθέτως, εισάγεται ο θεσμός του «εκπαιδευτικού εμπιστοσύνης» δημιουργώντας σύγχυση ρόλων και επιφορτίζοντας τον εκπαιδευτικό με επιπλέον αρμοδιότητες. Ως εκ τούτου, φαίνεται να μην αξιοποιείται το εξειδικευμένο προσωπικό που διαθέτει την ακαδημαϊκή επάρκεια, τις γνώσεις και τις δεξιότητες για την αντιμετώπιση των προκλήσεων αλλά επιβαρύνονται οι εκπαιδευτικοί με αυτά τα καθήκοντα. Έργο του Σχολικού Ψυχολόγου είναι τόσο η πρόληψη όσο και η παρέμβαση για την αντιμετώπιση των δυσκολιών όλων των μελών της σχολικής κοινότητας με στόχο την προαγωγή της μάθησης και τη σχολική επιτυχία όλων των μαθητών. Το έργο του Σχολικού Ψυχολόγου βασίζεται στη συνεργασία με όλα τα μέλη του σχολικού πλαισίου (μαθητές, εκπαιδευτικούς, γονείς) και παρεμβαίνει αποτελεσματικά μέσα στο σχολείο και όχι σε υπηρεσίες εκτός σχολείου. Είναι απαραίτητη λοιπόν η παρουσία του Σχολικού Ψυχολόγου μέσα στο σχολείο και η συνεργασία του με το εκπαιδευτικό προσωπικό συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο και στην υποστήριξη των εκπαιδευτικών στο δύσκολο έργο τους. Ας μην ξεχνάμε ότι ο κάθε εκπαιδευτικός αποτελεί εκπαιδευτικό εμπιστοσύνης για τον κάθε μαθητή του ξεχωριστά και δεν έχει ανάγκη για επιπλέον τίτλους που επιφορτίζουν και αποπροσανατολίζουν τον ουσιαστικό του ρόλο.

  • Τα ζητήματα που αναφέρονται στα πολυσχιδή καθήκοντα του/της «Εκπαιδευτικού Εμπιστοσύνης» αποτελούν μερικά από τα κρισιμότερα ζητήματα της σχολικής πραγματικότητας και βρίσκονται στην καρδιά της προσπάθειας για ένα σχολείο χωρίς βία και διακρίσεις, ως εκ τούτου θεωρούμε ότι επιτάσσουν μια πιο ολιστική αντιμετώπιση, η οποία:

    • να δίνει έμφαση στην πρόληψη και όχι μόνο στη διαχείριση κρίσεων και συμπεριφορών
    • να ορίζει διαδικασίες και πρωτόκολλα διαχείρισης κρίσεων και περιστατικών
    • να επενδύει στην επιμόρφωση όλων των εκπαιδευτικών στις ευαίσθητες αυτές θεματικές και όχι μόνο μιας μικρής υποομάδας αυτών
    • να επενδύει σε εξειδικευμένο προσωπικό που διαθέτει ακαδημαϊκή επάρκεια και εμπειρία στις θεματικές αυτές περιοχές εντός της σχολικής μονάδας αλλά και εκτός, με την ενίσχυση των υποστηρικτικών δομών

  • 5 Μαΐου 2020, 16:14 | Πανελλήνιος Σύλλογος Ασθενών με Νευροϊνωμάτωση

    Επικροτούμε την πρότασή σας για την παρουσία Εκπαιδευτικού Εμπιστοσύνης στις σχολικές μονάδες, ο οποίος θα πρέπει να διέρχεται συχνά από όλα τα τμήματα των τάξεων του σχολείου, ώστε να σχηματίζει συνολική εικόνα για τις επιδόσεις και τα προβλήματα του κάθε μαθητή. Ωστόσο θεωρούμε απαραίτητη την ιδιαίτερη κατάρτιση του Εκπαιδευτικού αυτού, που θα επιτελέσει αυτό το ρόλο, και την ειδική επιμόρφωση στην Ψυχολογία και στην Ειδική Αγωγή.

  • 5 Μαΐου 2020, 15:12 | Ελένη Μακρίδου

    Μέσα από το άρθρο αυτό, το υπουργείο επιδιώκει να αναβαθμίσει τον υποστηρικτικό ρόλο του σχολείου, χωρίς να επενδύει ουσιαστικά προς αυτήν την κατεύθυνση! Αντί να στηρίξει το δημόσιο σχολείο μέσα από τη στελέχωσή του με σχολικούς ψυχολόγους με την κατάλληλη μεταπτυχιακή εξειδίκευση, επιλέγει να επιμορφώσει σεμιναριακά ελάχιστους εκπαιδευτικούς και να τους επιβαρύνει με το έργο της «διαχείρισης κρίσεων», της «αντιμετώπισης ακραίων συμπεριφορών», της «συμβουλευτικής» και των «ομάδων γονέων». Σε ένα σχολείο που καλείται να διαχειριστεί πολλαπλές και σύνθετες προκλήσεις, όλοι οι εκπαιδευτικοί χρειάζεται να έχουν πρόσβαση σε διαρκή επιμόρφωση. Επιπλέον – όπως ορίζουν τα διεθνή πρότυπα και η σχετική βιβλιογραφία – είναι αναγκαία η παρουσία του σχολικού ψυχολόγου εντός του σχολικού πλαισίου, σε άμεση συνεργασία με το προσωπικό του σχολείου, με σκοπό τη συνδιαμόρφωση ενός θετικού ψυχολογικού κλίματος για όλους τους μαθητές και την αποτελεσματική παρέμβαση στην αντιμετώπιση σύνθετων προβλημάτων.

  • 5 Μαΐου 2020, 14:47 | Σοφία Τσιράκη

    Ο θεσμός του εκπαιδευτικού εμπιστοσύνης μοιάζει στα μάτια μου σαν μία προσπάθεια του Υπουργείου να δείξει στους πολίτες ότι εκσυγχρονίζει το σχολείο, μην κάνοντας ουσιαστικά τίποτα. Οι εκπαιδευτικοί σε όλες τις βαθμίδες είναι εκπαιδευτικοί εμπιστοσύνης. Αυτό που χρειάζονται οι εκπαιδευτικοί δεν είναι και άλλα καθήκοντα, που μάλιστα δεν τους είναι γνώριμα. Οι εκπαιδευτικοί χρειάζονται συνεργασία με άλλους ειδικούς, ώστε μαζί, ως ομάδα να πράττουν το βέλτιστο για κάθε μαθητή. Πολλές (αν όχι όλες) από τις αρμοδιότητες που αναφέρονται στο θεσμό αυτό είναι αρμοδιότητες του σχολικού ψυχολόγου, για ποιο ρόλο ο ρόλος του σχολικού ψυχολόγου δεν αναφέρεται πουθενά; Εάν -τελικά- το υπουργείο επιθυμεί τον εκσυγχρονισμό να διορίσει εξειδικευμένους ψυχολόγους στα σχολεία, οι οποίοι γνωρίζουν πως να χειριστούν τα λεπτά θέματα που προκύπτουν στο πλαίσιο (και μέσω του απόρρητου που τηρούν), μπορούν να πραγματοποιούν προγράμματα πρόληψης και ευαισθητοποίησης, να κάνουν ομάδες και πολλά ακόμα. Ας διερευνήσει λοιπόν το υπουργείο με ποιον τρόπο έχει τη δυνατότητα να αξιοποιήσει όλο το δυναμικό της χώρας του, και όχι να οδηγεί επαγγελματίες, όπως είναι οι εκπαιδευτικοί, σε εργασιακή εξουθένωση.

  • 5 Μαΐου 2020, 14:43 | Ζωή Αναστασιάδου

    Το σχολείο χρειάζεται άτομα εξειδικευμένα πάνω στο κομμάτι της ψυχολογίας, των κοινωνικών δεξιοτήτων και της αντιμετώπισης κρίσεων, και αυτά τα άτομα είναι οι σχολικοί ψυχολόγοι και οι κοινωνικοί λειτουργοί. Στα σχολεία που έχω δουλέψει είτε υπήρχαν στο χώρο μια φορά τη βδομάδα, είτε καθόλου. Δε γίνεται να κάνουμε εκπτώσεις σε άτομα που χρειάζονται σε καθημερινή βάση και αντί να γίνουν προσλήψεις αυτών των ειδικοτήτων σε όλα τα σχολεία , να δώσουμε τίτλο «εμπιστοσύνης» σε έναν εκπαιδευτικό, ο οποιος έχει δεν έχει κάποια επιμόρφωση πάνω στα θέματα που αφορούν την ψυχολογία των παιδιών , δεν είναι ειδικός!
    Το ζητούμενο είναι να αποσυρθεί το συγκεκριμένο άρθρο, να σταματήσει το συνήθειο του «κάνω τον δάσκαλο πρωινού και δάσκαλο ολοημέρου» «κάνω τον δάσκαλο πρωινού ψυχολόγο» κάνω το δάσκαλο πρωινού ειδικό στο σχολικό εκφοβισμό» κ.ο.κ. και να γίνουν προσλήψεις του καθενός στον τομέα του. Οι επιμορφώσεις , οι δωρεάν είναι ευπρόσδεκτες από όλους προς όλους, όμως ο καθένας καλό είναι να εργάζεται πάνω σε αυτό που έχει ειδικευθεί και μόνο..

  • 5 Μαΐου 2020, 13:51 | ΧΡΙΣΤΙΝΑ

    Κανένας εκπαιδευτικός δεν μπορεί να αναλάβει αποκλειστικά μόνος του τέτοιο σημαντικό και «βαρύ» ρόλο χωρίς μάλιστα να υπάρχει ένα ολόκληρο υποστηρικτικό νομοθετικό πλαίσιο. ‘Ηδη θα πρέπει να γνωρίζετε ότι οι εκπαιδευτικοί που παλεύουν να διαχειριστούν σοβαρά θέματα (π.χ. σε θέματα εκφοβισμού, οικογενειακής βίας) πολλές φορές μπαίνουν στο στόχαστρο γονέων με σοβαρές για τους ίδους επαγγελματικές και προσωπικές βλάβες και συνέπειες χωρίς να υπάρχει ουσιαστική υποστήριξη (δεδομένου ότι δεν διαθέτουμε νομική υποστήριξη από την Υπηρεσία μας). Ως εκ τούτου το να δίνετε σε ένα άτομο τέτοια θέση και τέτοιες ευθύνες σημαίνει ότι θα πρέπει να υπάρχει νομική υποστήριξη από τις σχετιζόμενες Υπηρεσίες και απόλυτη κάλυψη για την παρέμβασή τους αυτή.

  • Ως προς την εισαγωγή του «εκπαιδευτικού εμπιστοσύνης», αβίαστα μπορεί κάποιος να σκεφθεί ότι όλοι οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να είναι άξιοι εμπιστοσύνης, δηλ. να τους εμπιστεύονται οι μαθητές τους και να διατηρούν μια ζεστή, ανθρώπινη και παιδευτική στάση απέναντί τους. Όμως, πέραν τούτου διαπιστώνουμε ότι οι αρμοδιότητες που ανατίθενται στον εκπαιδευτικό εμπιστοσύνης: διαχείριση κρίσεων (σχολικός εκφοβισμός, επιθετικότητα), μαθησιακές δυσκολίες, προβλήματα συμπεριφοράς, πρόληψη σε θέματα ακραίων συμπεριφορών (ρατσισμός, διαφορετικότητα), συμπερίληψη και ενσωμάτωση, μαθητές με ιδιαίτερες δυνατότητες, κλίσεις και ταλέντα, μετάβαση σε άλλες βαθμίδες, σχολική κινητικότητα, συμβουλευτική και ομάδες γονέων, αφορούν στο σύνολό τους πεδία άλλων επιστημονικών ειδικοτήτων, ιδιαίτερα ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών.
    Από την επαγγελματική εμπειρία μας στην υποστήριξη των δημόσιων σχολείων, ως μέλη ΕΕΠ-ΕΒΠ, γνωρίζουμε ότι τα ψυχοκοινωνικά προβλήματα των σημερινών σχολείων είναι τόσο δύσκολα και περίπλοκα που κανένας εκπαιδευτικός από μόνος του, όση επιμόρφωση κι αν λάβει, δεν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει χωρίς την καθοδήγηση και συμβουλευτική ειδικών στα θέματα αυτά. Η λύση είναι η πρόβλεψη για την ύπαρξη Ψυχοκοινωνικής υπηρεσίας σε κάθε σχολική μονάδα ή η επέκταση των ΕΔΕΑΥ (Επιτροπές Διαγνωστικής Εκπαιδευτικής Αξιολόγησης και Υποστήριξης) και ενίσχυση του ρόλου τους με την προσθήκη και άλλων ειδικοτήτων, πέραν του ψυχολόγου και του κοινωνικού λειτουργού.
    Σημειώνεται επίσης ότι σύμφωνα με το συγκεκριμένο άρθρο, ο εκπαιδευτικό εμπιστοσύνης αυτονομείται από το Σύλλογο διδασκόντων και μπορεί αυτοβούλως να ζητήσει τη συνδρομή και του ΚΕΣΥ και να παραπέμψει σε αυτό. Καταστρατηγείται έτσι ο ν 4547, που ζητά την απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων για παρέμβαση του ΚΕΣΥ όπως και για την παραπομπή σε αυτό συγκεκριμένου μαθητή.

    ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΙΔΙΚΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

  • 5 Μαΐου 2020, 11:03 | Ράνια

    Από το σχέδιο νόμου απουσιάζει κάθε αναφορά στο θεσμό του σχολικού ψυχολόγου ως αναπόσπαστου μέλους της σχολικής μονάδας. Οι εκπαιδευτικοί επιφορτίζονται με την ευθύνη της «διδασκαλίας» θεματικών πρόληψης (όπως η «πρόληψη εξαρτήσεων», η «ψυχική υγεία», οι «κοινωνικές δεξιότητες») και εισάγεται ο θεσμός του «Εκπαιδευτικού Εμπιστοσύνης», με αρμοδιότητες όπως η «ειδική διαχείριση κρίσεων», η «πρόληψη και αντιμετώπιση ακραίων συμπεριφορών», η συμβουλευτική και οι «ομάδες γονέων». Ο ψυχολόγος, σε αντίθεση με τα σύγχρονα διεθνή πρότυπα, φαίνεται να τοποθετείται σε υποστηρικτικές δομές που λειτουργούν εκτός σχολείου και να περιορίζεται στη διαχείριση παραπομπών και στην αντιμετώπιση «ειδικών περιπτώσεων». Συγχρόνως,

    Παρόλο που η κυβέρνηση έχει επανειλημμένα αναγνωρίσει με δημόσιες δηλώσεις την αναγκαιότητα της ενίσχυσης των σχολείων με ψυχολόγους, με το παρόν νομοσχέδιο φαίνεται να κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Δεν αξιοποιεί το εξειδικευμένο προσωπικό, που διαθέτει την ακαδημαϊκή επάρκεια και την απαιτούμενη εμπειρία στην αντιμετώπιση σύνθετων προβλημάτων της σχολικής κοινότητας. Αντίθετα, αναθέτει τη διαχείρισή τους στους εκπαιδευτικούς, μία ενέργεια η οποία εγκυμονεί κινδύνους για τη διασφάλιση της ψυχικής υγείας των μαθητών και των κηδεμόνων τους και επιτείνει την επαγγελματική εξουθένωση των εκπαιδευτικών.Η θέση του σχολικού ψυχολόγου είναι μέσα στο σχολείο, σε άμεση συνεργασία με τα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας, με πρωταρχικό ρόλο στην πρόληψη, αλλά και διαχείριση των δυσκολιών που προκύπτουν, κατεξοχήν αντικείμενα της εξειδίκευσής του.

  • 5 Μαΐου 2020, 08:41 | Χριστίνα

    Ο θεσμός του εκπαιδευτικού εμπιστοσύνης οδηγεί σε σύγχηση ρόλων. Οι αρμοδιότητες που ανατίθενται στον εκπαιδευτικό εμπιστοσύνης αποτελούν αδιαμφισβήτητα καθηκοντα καιεπαγγελματικά δικαιώματα Ψυχολόγου. Η πρόσληψη Ψυχολόγων στα σχολεία είναι απαραίτητη και αυτό δεν μπορεί να καλυφθεί από άλλον κλάδο.

  • 5 Μαΐου 2020, 02:40 | Γρηγόριος Γιαμαλάκης

    Εκπαιδευτικός εμπιστοσύνης στο Δημοτικό σχολείο είναι ο εκπαιδευτικός της τάξης και στο Νηπιαγωγείο η Νηπιαγωγός.
    Αν θέλετε να στηρίξετε τα σχολεία, τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, τότε διορίστε ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς σε κάθε σχολική μονάδα.

  • 5 Μαΐου 2020, 00:26 | Maria_sar

    Αυτή είναι η δουλειά του Ψυχολόγου!!!

  • 5 Μαΐου 2020, 00:09 | Γεώργιος Γκ.

    Σημαντική φαίνεται η εισαγωγή του Εκπαιδευτικού Εμπιστοσύνης. Και ο εν λόγω τίτλος πετυχημένος, καθώς θα δημιουργήσει μια ελπίδα στη μαθητική κοινότητα ότι θα υπάρχει κάποιος ενήλικος που μπορούν να τον εμπιστευτούν.
    Ίσως θα έπρεπε να προβλεφθεί μείωση του ωραρίου του, έστω και κατά μια ώρα, με ταυτόχρονη απαίτηση για «χειροπιαστή» παροχή έργου. Π.χ. να υποβάλλει μια φορά τον μήνα μια έκθεση στον Δ/ντή της Σχολικής Μονάδας σχετικά με όσα διαπίστωσε.

  • 5 Μαΐου 2020, 00:07 | Θεοδώρα Αντωνίου

    Μας αναθέτετε επιπλέον καθήκοντα τα οποία μάλιστα δεν είμαστε ειδικοί να αναλάβουμε. Διορίστε προσωπικό εκείνων των ειδικοτήτων που θα μπορέσουν κατάλληλα να υποστηρίξουν τα παιδιά μας.

  • 5 Μαΐου 2020, 00:07 | ΣΟΦΙΑ ΣΑΡΡΗ

    Να διοριστούν σχολικοί ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί στα σχολεία που έχουν και την ανάλογη εξειδίκευση. Οι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να κάνουν όλες τις δουλειές και άλλωστε όλοι είναι άτομα εμπιστοσύνης.

  • 4 Μαΐου 2020, 23:51 | ΘΑΝΑΣΗΣ

    Ο εκπαιδευτικός εμπιστοσύνης θα πρέπει να επιλέγεται βάση αυξημένων προσόντων (μεταπτυχιακά, διδακτορικά) και εμπειρία στην συμβουλευτική και στη σχολική ψυχολογία.

  • 4 Μαΐου 2020, 23:00 | Κυρίτση Βασιλική

    Είναι προτιμότερη η σταθερή παρουσία σχολικού ψυχολόγου και κοινωνικού λειτουργού (όχι προσωρινά μέσω ΕΣΠΑ ή μόνο μέσω ΕΔΕΑΥ) σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης ώστε να γίνεται διεπιστημονικά και συνεργατικά με τον δάσκαλο της τάξης και το υπόλοιπο εκπαιδευτικό προσωπικό η πρόληψη – διαχείριση – αντιμετώπιση του φάσματος ψυχοκοινωνικών και συναισθηματικών αναγκών σε επίπεδο μαθητών – γονέων – μεταξύ συναδέλφων εκπαιδευτικών. Πιο πολύ διαφαίνεται η προσπάθεια να μειωθεί ο αριθμός των προσλήψεων αυτών των ειδικοτήτων. Όταν η σχολική πραγματικότητα μέσα στις τάξεις μας παρουσιάζει ένα ευρύ κι ανομοιογενές φάσμα αναγκών η σωστή επιστημονική και παιδαγωγική προσέγγιση δεν πρέπει να επιχειρείται με τέτοιου είδους «μπαλώματα».

  • 4 Μαΐου 2020, 22:58 | Τάσος

    Άρθρο 38
    Εκπαιδευτικός εμπιστοσύνης

    Ο νέος αυτός θεσμός θεμελιώνεται σε εσφαλμένη βάση, διότι του παραχωρούνται αρμοδιότητες και δικαιώματα που θα δημιουργήσουν προβλήματα παρά θα επιλύσουν. Δημιουργείται ένα παράκεντρο «εξουσίας» (sic) στο Σχολείο για θέματα που μπορούν να αντιμετωπιστούν επαρκέστατα, αποτελεσματικά και με «διακριτική» διαφάνεια από τα ήδη υφιστάμενα όργανα: Διεύθυνση, Σύλλογος διδασκόντων, συμβούλια Τάξης, μαθητικές κοινότητες, συντονιστές εκπαιδευτικού έργου κ.λπ. (ή να επιλυθούν κατόπιν συνεργασίας ορισμένων εκ των οργάνων αυτών). Εν πάση περιπτώσει, ο εκπαιδευτικός εμπιστοσύνης θα μπορούσε, υπό προϋποθέσεις και σύμφωνα με τα παραπάνω, να λειτουργήσει σε μεγάλες σχολικές μονάδες (άνω π.χ. των εκατόν πενήντα μαθητών).

  • 4 Μαΐου 2020, 21:51 | ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ

    ΣΧΟΛΙΟ:

    Μελετώντας την αιτιολογική έκθεση στεκόμαστε σε κάποια σημεία αυτής που χρήζουν σχολιασμού. Σε αυτήν αναφέρεται πως σκοπός δεν είναι να υποκαταστήσει υφιστάμενους θεσμούς αλλά να λειτουργήσει συμπληρωματικά και ενισχυτικά.
    Το σύνολο των αρμοδιοτήτων που παρατίθενται στη συνέχεια δείχνει πως ουσιαστικά σκοπός είναι να τους υποκαταστήσει και σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν συμπληρωματικές. Ακόμα όμως και αν δεχτούμε τη συμπληρωματική φύση του θεσμού αυτό σημαίνει πως εντοπίζονται αδυναμίες στους υφιστάμενους θεσμους τους οποίους όμως η πολιτεια προφανως δεν εχει σκοπό να ενισχύσει με τρόπο που να λειτουργούν πλέον απρόσκοπτα. Ενδεικτικό παράδειγμα θα μπορούσε να αποτελέσει το ΕΣΠΑ για πρόσληψη σχολικών ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών οι οποίοι συνδράμουν το εκπαιδευτικό έργο στην Αθμια και Βθμια Εκπ/ση με διεπιστημονική συνεργασία. Εφόσον αξιολογηθεί ότι το εν λόγω πρόγραμμα έχει θετικό αντίκτυπο σε μαθητές – εκπαιδευτικούς – γονείς οφείλει να παραταθεί βραχυπρόθεσμα η χρηματοδότησή του και να προταθεί για το εγγύς μέλλον, επίσης, η κατοχύρωση της παρουσίας των εν λόγω ειδικοτήτων σε μόνιμη βάση σε κάθε σχολείο, παρά να επιχειρείται έμμεσα να αντικατασταθεί από τον εκπαιδευτικό εμπιστοσύνης.
    Στη συνέχεια αναφέρεται πως στόχος είναι να καλλιεργηθούν πιο συστηματικά οι γνώσεις και δεξιότητες ορισμένων εκπαιδευτικών για την προληπτική ανίχνευση ή/και αμεσότερη και συνεκτικότερη παρακολούθηση και αντιμετώπιση παιδαγωγικών θεμάτων συνθετότερης φύσης… Οι δεξιότητες που αφήνει να εννοηθεί είναι απαραίτητες πλέον σε όλους τους εκπαιδευτικούς .Για ποιο λόγο περιορίζεται στην καλλιέργεια αυτών μόνο για ΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ εκπαιδευτικούς ;
    Περαιτέρω συνεχίζει και συμπληρώνει ότι οι δεξιότητες αυτές θα αφορούν την
    προληπτική ανίχνευση ή/και αμεσότερη και συνεκτικότερη παρακολούθηση και αντιμετώπιση παιδαγωγικών θεμάτων συνθετότερης φύσης…
    Η προληπτική ανίχνευση για τα θεματα που αναφέρει παρακάτω μπορεί να πραγματοποιείται από τον εκάστοτε εκπαιδευτικό τάξης και σίγουρα θα πρέπει πάντα να αφορά το σύνολο του προσωπικού του σχολείου.Η συνεκτική παρακολούθηση μπορεί να πραγματοποιηθεί με την παροχή πρωτοκόλλων παρατήρησης και παρακολούθησης προς τους εκπαιδευτικους. Στη συνέχεια τα στοιχεία αυτά μπορούν να αξιοποιηθούν από το σύλλογο διδασκόντων για τον σχεδιασμό προγραμμάτων πρόληψης είτε αυτα αφορούν ψυχοσυναισθηματικά θέματα είτε μαθησιακά. Στη συνέχεια ως προς τις αρμοδιότητες γράφει:
    Πρόκειται για εκπαιδευτικό της σχολικής μονάδας ευθύνης του, ο οποίος αναλαμβάνει καθήκοντα παροχής συμβουλών και παιδαγωγικής υποστήριξης προς τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς/κηδεμόνες, τα κρούσματα ενδοσχολικής βίας, θέματα ακραίων συμπεριφορών, συμπερίληψης και ενσωμάτωσης, μαθησιακών δυσκολιών…Ακυρώνεται ο ρολος του δασκάλου τάξης και ταυτοχρονα επιλέγεται ένα μοντέλο μη πρακτικό αφού είναι διαφορετικό να υποστηρίζει κάποιος 20-25 μαθητές με τους γονείς τους και άλλο τουλάχιστον 140 (ορίζονται δύο εκπαιδευτικοί με δυνατότητα αυξομείωσης). Επίσης. η επαφή μαθητή- δασκάλου και γονιού- δασκάλου είναι διαφορετικής φύσης από αυτήν που μπορεί να υπάρξει με οποιοδήποτε άλλο μέλος του προσωπικού. Ο μαθητής πρέπει να έχει την άνεση να απευθύνεται και να νιώθει ότι υποστηρίζεται από τον κάθε εκπαιδευτικό του σχολείου που φοιτά, ειδάλλως υπάρχει κίνδυνος για αρνητική διάκριση εις βάρος των υπόλοιπων εκπαιδευτικών καθώς και υποβάθμισης της σχέσης εμπιστοσύνης που οφείλει να δημιουργείται με κάθε εκπαιδευτικό ξεχωριστά. Επίσης, λαμβάνοντας υπόψη ότι πολλά σχολεία στελεχώνονται σε μεγάλο βαθμό από αναπληρωτές, υπάρχει ισχυρή πιθανότητα την επόμενη σχολική χρονιά ο εν λόγω επιμορφωμένος εκπαιδευτικός να μην υπηρετήσει στην ίδια σχολική μονάδα. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την ανάγκη έναρξης της όλης διαδικασίας από μηδενική βάση. Ο διευθυντής του σχολείου, ο υποδιευθυντής και ο δάσκαλος τμήματος μπορούν να αποτελούν ομάδα υποστήριξης όπως συμβαίνει και τώρα. Αν η πρόθεση είναι να υπάρξει συστηματικότερη αποτύπωση αυτών των προσπαθειών τα πρωτοκολλα καταγραφής μπορούν να αποτελέσουν οδηγό για όλους τους εκπαιδευτικούς.

    Όσον αφορά τα κρούσματα ενδοσχολικής βίας αυτά αντιμετωπίζονται με συγκεκριμένη σειρά ενεργειών από ολόκληρη τη σχολική μονάδα. Το πρώτο επίπεδο αντιμετώπισης είναι η πρόληψη. Για να είναι επιτυχημένη, απαιτείται η συμμετοχή όλου του προσωπικού ακόμα και του μη εκπαιδευτικού. Το δεύτερο επίπεδο αφορά την αντιμετώπιση. Ομοίως αναγκαία είναι η γνώση και συμμετοχή όλου του προσωπικού.Τα κρούσματα συμβαίνουν εντός και εκτός σχολείου. Στα διαλείμματα όπου παρατηρούνται τα περισσότερα κρούσματα υπεύθυνοι είναι όλοι οι εκπαιδευτικοί και όχι μεμονωμένα άτομα. Είναι διαφορετικός ο χειρισμός που μπορεί να πραγματοποιηθεί από τον/την δασκαλο/α ταξης με τον οποίο ήδη έχει χτιστεί σχέση εμπιστοσύνης. Αν αναφερόμαστε σε ακραίες περιπτώσεις εκφοβισμού τότε απαραίτητοι κρίνονται άλλοι θεσμοί όπως η εδεαυ και σίγουρα ειδικότητες ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών. Αν δούμε το προφίλ μαθητών που ασκούν ή δέχονται bullying σύμφωνα με ερευνητικά δεδομένα θα παρατηρήσουμε εύκολα πως πίσω από τον καθένα υπάρχουν κοινωνικοοικονομικές δυσκολίες αλλά και ενδοοικογενειακά προβλήματα με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Με τους όρους συμπερίληψη και ενσωμάτωση πλέον αναφερόμαστε σε συνολική ενσωμάτωση διαφορετικών ομάδων και όχι μόνο ΑμεΑ. Και πάλι όλο το προσωπικό οφείλει και πρέπει να μπορεί να τα διαχειριστεί μετά από κατάλληλη επιμόρφωση σε τέτοιου είδους ζητήματα. Ο τομέας της ανίχνευσης, αντιμετώπισης και λήψης αποφάσεων για μαθησιακά ζητήματα και ειδικότερα για μαθητές με εεα ή και αναπηρία δεν μπορεί να αποτελέσει αρμοδιότητα άλλου πέρα από τον εκπαιδευτικό του τμήματος ένταξης σε συνεργασία με τον εκάστοτε εκπαιδευτικό της τάξης του μαθητή. Ειναι οι μόνοι που έχουν πλήρη και σαφή εικόνα του μαθητή και οι εκπαιδευτικοί εαε είναι οι πλέον εξειδικευμένοι για την υποστήριξη μαθητών, εκπαιδευτικών και δασκάλων . Ο ρόλος τους πάντα ήταν και θα παραμείνει πολυδιάστατος στον τομέα αυτό όπως και ορίζεται από το καθηκοντολόγιο των εκπαιδευτικών εαε. Συνολικά οι αρμοδιότητες αυτές αποτελούν αρμοδιότητες άλλων ειδικοτήτων. Υπάρχουν θεσμοί που υπολειτουργούν αντί να ενισχυθούν και να επαναπροσδιοριστεί ο ρόλος τους.
    Τελευταίο σημείο σχολιασμού αποτελεί ο προσδιορισμός προσόντων, και καθηκόντων με υπουργικές αποφάσεις. Αυτό δείχνει πρόθεση για αποφάσεις κατά το δοκούν και όχι έναν οργανωμένο, μακροχρόνιο σχεδιασμό για την αντιμετώπιση των ζητημάτων που καλείται να διαχειριστεί ο εκπαιδευτικός εμπιστοσύνης.

  • 4 Μαΐου 2020, 17:57 | Ντριλόνα

    Είναι πολύ πρόχειρος ο θεσμός του «εκπαιδευτικού εμπιστοσύνης». Στην ουσία καλούνται εκπαιδευτικοι να αντιμετωπίσουν ζητήματα που δεν εμπίπτουν στον τομέα τους, υπόχρεώνοντας τους να αναλάβουν ένα έργο δύσκολο και άγνωστο γι’αυτους. Από την άλλη υποβιβαζεται η θέση του σχολικού ψυχολόγου καθώς τον ρόλο του θα αναλάβει ο εκπαιδευτικος «εμπιστοσυνης». Από τα χρόνια που έχει ξεκινήσει η ψυχολογική υποστήριξη στα δημόσια σχολεία, με τον θεσμό του σχολικού ψυχολόγου, έχει φανεί ότι ο ρόλος του είναι πολύ σημαντικός και αναντικαταστατος.

  • 4 Μαΐου 2020, 16:49 | Μαργαρίτα

    Είναι τεράστια η ευθύνη, ποιος θα την αναλάβει;
    Πρέπει να υπάρχει κοινή δράση κι αντιμετώπιση από το σύνολο των εκπαιδευτικών μιας μονάδας για την αντιμετώπιση δύσκολων καταστάσεων.

  • 4 Μαΐου 2020, 16:45 | Δημήτριος Παπαγεωργιου

    Διαφωνώ .
    Η επίλυση των προβλημάτων στην σχολική μονάδα χρειάζεται διεπιστημονική προσέγγιση .
    Αυτό που θα βοηθήσει πραγματικά είναι η επέκταση του θεσμού των ΕΔΕΑΥ

  • Οι διατάξεις του άρθρου, γενούν ερωτηματικά για το ρόλο και την αποτελεσματικότητα του θεσμού του «Εκπαιδευτικού Εμπιστοσύνης», στο σύνολο των μαθητών, κυρίως όμως για τους μαθητές και τις μαθήτριες με αναπηρία ή/και Ε.Ε.Α., δεδομένου ότι δεν είναι σαφές το εύρος, το πεδίο και το επίπεδο της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών που θα κληθούν να αναλάβουν το ρόλο αυτό, ποια τα κριτήρια και τα γνωσιακά και άλλα χαρακτηριστικά με βάση τα οποία θα επιλέγονται και θα ορίζονται οι «Εκπαιδευτικοί Εμπιστοσύνης» σε κάθε σχολική μονάδα, ποια θα είναι η σχέση του Εκπαιδευτικού Εμπιστοσύνης με τον εκπαιδευτικό/προσωπικό Π.Σ. των μαθητών με αναπηρία και Ε.Ε.Α. με τους οποίους οι μαθητές είναι ιδιαίτερα δεμένοι.
    Επίσης, στην παράγραφο 4, αναφέρεται ότι ο Εκπαιδευτικός Εμπιστοσύνης, θα καθοδηγεί και θα ενημερώνει μαθητές και γονείς για διάφορα θέματα παιδαγωγικής αντιμετώπισης ζητημάτων σε διάφορους τομείς, μεταξύ των οποίων δεν αναφέρονται θέματα αναπηρίας ή θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων ατόμων με αναπηρία.

  • 4 Μαΐου 2020, 13:54 | Παναγιώτα

    Διαφωνώ! Εμπιστοσύνη δεν μπορεί να υπάρχει σε ανθρώπους που δεν είναι επομορφωμενοι κατάλληλα. Δεν μπορεί ο καθένας να εμπλακεί σε ευαίσθητες διαδικασίες σχετικά με την ψυχολογία του παιδιού και κυρίως μόνιμοι εκπαιδευτικοί που έχουν τόσα προσωπικά προβλήματα και δεν έχουν ελεγχθεί ποτέ για την ψυχολογική τους ικανότητα να βρίσκονται σε τάξη! Μόνο στους αναπληρωτές ζητάτε κάθε χρόνο χαρτί ψυχιάτρου!! Στους μόνιμους ποτέ!

  • 4 Μαΐου 2020, 13:41 | ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ – ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΣΑΚΧΑΡΩΔΗ ΔΙΑΒΗΤΗ (ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ)

    Σημαντική είναι η θεσμοθέτηση του «Εκπαιδευτικού Εμπιστοσύνης», ο οποίος κατά τη γνώμη μας μπορεί να βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό τους μαθητές και να προωθήσει τις αξίες της ισότητας, της διαφορετικότητας και της καταπολέμησης του ρατσισμού. Στα πλαίσια αυτά θα πρέπει να δίνεται η δυνατότητα στον «Εκπαιδευτικό Εμπιστοσύνης» ώστε να συνεργάζεται με φορείς πασχόντων χρονίων παθήσεων και/ή αναπηριών με στόχο την ενημέρωση των μαθητών και των εκπαιδευτικών και την κατάρριψη του στίγματος που συνοδεύει σε πολλές περιπτώσεις μία χρόνια πάθηση και/ή αναπηρία. Για τον λόγο αυτό, στην παράγραφο 4 θα πρέπει να προστεθούν τα παρακάτω:

    4. Ο Εκπαιδευτικός Εμπιστοσύνης παρεμβαίνει, καθοδηγεί και ενημερώνει (…) συμβουλευτική και ομάδες γονέων. Ο Εκπαιδευτικός Εμπιστοσύνης έχει τη δυνατότητα να συνεργάζεται με φορείς της κοινωνίας των πολιτών, όπως είναι οι φορείς χρονίων πασχόντων και/ή αναπηριών (πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια σωματεία) ώστε να σχεδιάζονται και να υλοποιούνται στον χώρο του σχολείου, κατά τη διάρκεια του σχολικού ωραρίου ή πέραν αυτού, ενημερωτικές ομιλίες και δράσεις με στόχο την ενημέρωση μαθητών, εκπαιδευτικών και γονέων για σοβαρές χρόνιες παθήσεις και/ή αναπηρίες στα πλαίσια της καταπολέμησης του σχολικού εκφοβισμού και του ρατσισμού λόγω της παρουσίας της χρόνιας πάθησης και/ή της αναπηρίας, της διαφορετικότητας, αλλά και της ενσωμάτωσης των μαθητών αυτών στο σχολικό περιβάλλον. Ασκεί τα καθήκοντά του (…) υπερκείμενων σχολικών δομών.

  • Θέσεις ΣΕΨ για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας «Αναβάθμιση του σχολείου και άλλες διατάξεις»

    Ενημερωθήκαμε πρόσφατα για το πολυνομοσχέδιο που προτείνετε για την Παιδεία, με όλες τις ρυθμίσεις για την λειτουργία των σχολικών μονάδων της επικράτειας. Παρά το γεγονός ότι ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο έρχεται με τόση βιασύνη εν μέσω πανδημίας, χωρίς τον απαιτούμενο χρόνο για διάλογο με τους συλλογικούς φορείς ώστε να διασφαλιστεί στον μέγιστο βαθμό η απαιτούμενη συναίνεση για αποτελεσματική του εφαρμογή, θεωρούμε ότι πρέπει να τοποθετηθούμε ως ο επίσημος επιστημονικός-επαγγελματικός φορέας των ψυχολόγων (ΣΕΨ), ως προς τα θέματα αρμοδιότητάς μας, με την ελπίδα να εισακουστούν, πριν την τελική νομοθέτησή τους.

    Στο νομοσχέδιο που δόθηκε προς διαβούλευση επισημαίνουμε τα εξής:
    1. Διαπιστώνουμε την παντελή απουσία μνείας του ρόλου του ψυχολόγου στα σχολεία όλων των βαθμίδων, γεγονός ανεξήγητο, το οποίο μας προξένησε ιδιαιτέρως αλγεινή εντύπωση και αναρωτηθήκαμε για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό. Σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που αρμόζει στα σύγχρονα ευρωπαϊκά πρότυπα και στα διεθνή επιστημονικά δεδομένα, η αναγνώριση της συμβολής των ψυχολόγων και ιδιαίτερα των εξειδικευμένων στην Σχολική / Εκπαιδευτική Ψυχολογία στην αντιμετώπιση των ολοένα αυξανόμενων ψυχοκοινωνικών προβλημάτων των παιδιών και των οικογενειών τους, αποτελεί αδιαμφισβήτητη παραδοχή και αδήριτη ανάγκη. Ο ρόλος του ψυχολόγου στο σχολείο αποτελεί ένα πάγιο αίτημα της εκπαιδευτικής κοινότητας, ένα σημαντικό βήμα εκσυγχρονισμού και αναβάθμισης της σχολικής ζωής, που τα τελευταία χρόνια η σημασία του έχει επισημανθεί από όλα τα εκπαιδευτικά πλαίσια όλων των βαθμίδων.

    2. Η έως τώρα εφαρμογή του θεσμού του Ψυχολόγου στα σχολεία, παρά το γεγονός ότι ήταν αποσπασματική και χωρίς ουσιαστική νομοθέτηση, έχει αποδειχθεί καίριας σημασίας και έχει συμβάλει στην εύρυθμη λειτουργία του σχολείου, παρέχοντας ένα δίχτυ προστασίας στο τρίπτυχο εκπαιδευτικοί-μαθητές-γονείς, μέσα στο οποίο και οι εκπαιδευτικοί δραστηριοποιούνται με μεγαλύτερη ασφάλεια και αποτελεσματικότητα στον παιδαγωγικό τους ρόλο, και οι μαθητές έχουν έναν σύμβουλο προσωπικής τους ανάπτυξης, και οι γονείς ένα σημείο αναφοράς για ό,τι τους απασχολεί σχετικά με τα παιδιά τους.

    3. Από την σχολική περίοδο 2013-2014 ο ΣΕΨ παρείχε εθελοντικά εποπτεία στους νέους συναδέλφους Ψυχολόγους οι οποίοι, για πρώτη φορά στην χώρα μας, άρχισαν να εργάζονται στη δημόσια εκπαίδευση μέσω του προγράμματος «Προώθηση Απασχόλησης Κοινωφελούς Εργασίας» του Υπουργείου Παιδείας. Επίσης σύμφωνα με το «Σύμφωνο Συνεργασίας» που υπεγράφη το 2018 μεταξύ του Υπουργείου Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων και του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων (ΦΕΚ αρ.Φύλλου 135, 18 Μαρτίου 2019) ο ΣΕΨ ανέλαβε την υποστήριξη και εποπτεία του έργου των Ψυχολόγων που στελεχώνουν τα ΕΠΑ.Λ. όλης της χώρας στο πλαίσιο της πράξης «Μια Νέα Αρχή στα ΕΠΑ.Λ. – Υποστήριξη σχολικών μονάδων ΕΠΑ.Λ.». Η επιστημονική εποπτεία των νέων Ψυχολόγων οδήγησε στην πολύ σημαντική διαπίστωση ότι παιδιά και γονείς αντιμετωπίζουν σοβαρά ψυχοκοινωνικά προβλήματα ενώ ταυτόχρονα οι εκπαιδευτικοί αδυνατούν να τα διαχειριστούν.

    4. Ήδη στα σχόλια των εκπαιδευτικών για την προσπάθεια θεσμοθέτησης του εκπαιδευτικού εμπιστοσύνης (άρθρο 38 του πολυνομοσχεδίου) υπάρχει όχι απλά αίτημα για ψυχολόγους στα σχολεία αλλά ομοφωνία ως προς τη σημασία αυτού του θεσμού για την εκπαίδευση και φυσικά τη σημασία διάκρισης ρόλων και αρμοδιοτήτων εκπαιδευτικού και ψυχολόγου. Η εμπειρία των τελευταίων ετών αποδεικνύει τον θετικό αντίκτυπο που είχε η εργασία των ψυχολόγων στα σχολεία, παρά το γεγονός ότι διορίζονταν αργά κατά την σχολική χρονιά μέσα από προγράμματα ΕΣΠΑ, ως αναπληρωτές, και μόλις κατάφερναν να κτίσουν ένα κλίμα εμπιστοσύνης στα σχολεία τους, σταματούσε ο διορισμός τους, άλλαζαν σχολεία και ξανά από την αρχή.

    5. Ενημερωθήκαμε από την τοποθέτησή σας στη Βουλή, ότι προτίθεστε να προσλάβετε, μέσω χρηματοδότησης ΕΣΠΑ, 3200 ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς για την υποστήριξη σχολικών μονάδων Α΄ βάθμιας και Β΄ βάθμιας εκπαίδευσης. Είμαστε κάθετα αντίθετοι στην, για μια ακόμα φορά, ανάθεση του έργου μας σε προγράμματα με ολιγόμηνη εργασία των ψυχολόγων στα σχολεία και ημερομηνία λήξης, σε ένα καθεστώς αναπληρωτών, που έχει φανεί ότι υπονομεύει το έργο μας. Δεν μπορεί να εξαρτώνται οι εξυπηρετούμενοι από τον ψυχολόγο, από την εκάστοτε έγκριση ενός προγράμματος ΕΣΠΑ για να ολοκληρώσουν την ψυχολογική υποστήριξη που ξεκίνησαν με τόσο κόπο. Η εργασία του ψυχολόγου έχει μια τελείως διαφορετική χροιά που δεν μπορεί με καμία δύναμη να υποκαταστήσει μια λογική αποσπασματικής ανάθεσης έργου.

    6. Θεωρούμε ότι μόνον η ουσιαστική θεσμοθέτηση μόνιμων θέσεων ψυχολόγων στα σχολεία θα απαντήσει στο αίτημα της κοινωνίας για μια ολόπλευρη εκπαίδευση τόσο στον γνωστικό τομέα, όσο και στον ψυχοκοινωνικό. Εξ’ άλλου θεωρούμε ότι ο ψυχολόγος στο σχολείο δεν πρέπει να περιορίζεται στην διάγνωση και αντιμετώπιση των προβλημάτων σε ατομική βάση, αλλά να αποτελέσει ένα φορέα ευαισθητοποίησης και ενδυνάμωσης όλων των εμπλεκομένων στην σχολική κοινότητα, ενημέρωσης, συμβουλευτικής και οργάνωσης προγραμμάτων πρόληψης για την αποφυγή δυσλειτουργίας, πάντα σε συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς και τους αρμόδιους φορείς.

    Διαμαρτυρόμαστε έντονα, διότι το Υπουργείο συνεχίζει να μην λαμβάνει υπόψιν τα μακροχρόνια αιτήματα του κλάδου των Ψυχολόγων στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο και ζητούμε:
    α. Την δημιουργία μόνιμων θέσεων Ψυχολόγων σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, ανεξάρτητα από την εκάστοτε αποσπασματική πρόσληψη ψυχολόγων μέσω προγραμμάτων ΕΣΠΑ.
    β. Να σταματήσει η εκχώρηση επαγγελματικών δικαιωμάτων των Ψυχολόγων σε άλλους εμπλεκόμενους κλάδους στην εκπαίδευση, οι οποίοι δεν διαθέτουν ούτε τις απαραίτητες προπτυχιακές και μεταπτυχιακές ακαδημαϊκές γνώσεις και ούτε διαθέτουν μακρόχρονη κλινική άσκηση υπό εποπτεία στον τομέα των ψυχοκοινωνικών προβλημάτων της σχολικής κοινότητας.
    γ. Να αποσυρθεί τώρα το νομοσχέδιο, λόγω των συνθηκών της πανδημίας, ώστε να δοθεί χρόνος για ουσιαστικό διάλογο για την διευκρίνιση, τον καθορισμό και την εξειδίκευση των αρμοδιοτήτων του κλάδου των Ψυχολόγων στα εκπαιδευτικά πλαίσια όλων των βαθμίδων, με ξεκάθαρη οριοθέτηση έναντι όλων των εμπλεκομένων επαγγελμάτων και φυσικά με τη συνεργασία όλων των φορέων.

    Για το Διοικητικό Συμβούλιο,

    H Πρόεδρος, Βασιλική Δ. Μπουκουβάλα
    Η Γεν. Γραμματέας, Βασιλική Καραγιάννη

  • 4 Μαΐου 2020, 12:20 | Ευαγγελία Καραγιαννάκη

    Η θεσμοθέτηση ενός «εκπαιδευτικού εμπιστοσύνης» ηχεί πολύ παράξενα. Πώς θα μπορούσε να ξεχωρίσει αυτός ο εκπαιδευτικός από τους άλλους; Και τι θα μπορούσε να καταφέρει με κάποια επιφανειακή ολιγόωρη επιμόρφωση πάνω σε ξένα αντικείμενα…; Και οι ίδιοι οι μαθητές και οι μαθήτριες θα τον/την εμπιστεύονται; Και αν έχουν πρόβλημα μαζί του/της πού θα το λένε; Οι Ψυχολόγοι ξέρουμε πως οι διπλές σχέσεις τινάζουν τη δουλειά μας στον αέρα. Και για το απόρρητο μόνο και τον κώδικα δεοντολογίας αφιερώσαμε ένα ολόκληρο εξάμηνο στις μεταπτυχιακές μας σπουδές. Τα θέματα που βλέπουμε να υπάρχουν, δουλεύοντας στις ΕΔΕΑΥ, είναι σοβαρά και ευαίσθητα και με την ίδια σοβαρότητα και ευαισθησία θα πρέπει να αντιμετωπίζονται, με σεβασμό στον άνθρωπο και τον πόνο του. Και από την άλλη, γιατί ένας εκπαιδευτικός να εμπλακεί σε κάτι τέτοιο (και να το ήθελε, θα φαινόταν «παράξενο»). Είναι άδικο για όλους: για τους εκπαιδευτικούς, για τους Ψυχολόγους, αλλά κυρίως για τα παιδιά και τους γονείς. Είναι αναγκαία η στελέχωση και των γενικών σχολείων με Ψυχολόγους. Αλλά αυτό το ξέρετε ήδη…

    Το ιδανικό θα ήταν να υπάρχουν «σχολικές ψυχολογικές υπηρεσίες» αποτελούμενες από Ψυχολόγο, Παιδοψυχίατρο, Κοινωνικό Λειτουργό, Λογοθεραπευτή, Εργοθεραπευτή κοκ.(και ιατρικές βέβαια, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα από μόνο του), ώστε τα παιδιά να παρακολουθούνται πλήρως ενδοσχολικά και να δέχονται ολοκληρωμένη φροντίδα από τη διάγνωση έως τη θεραπεία. Ενδεικτικά: Χατζηχρήστου, Χ. (2011). Σχολική Ψυχολογία. Αθήνα: Τυπωθήτω.

  • 4 Μαΐου 2020, 11:19 | Λευθεριώτη Σπυριδούλα

    Το πιο θα εμπιστευτούν τα παιδιά και οι συνάδελφοι δε μπορεί να το ορίσει το κράτος. Εμπιστευόμαστε συναδέλφους που η πείρα και η δράση τους τους έχουν καταστήσει άξιους εμπιστοσύνης. Φυσικά δεν εννοώ ούτε τα σεμινάρια, ούτε τη συνδικαλιστική πορεία του καθενός. Αυτά δεν χρίζουν κάποιον καταλληλότερο από κάποιους άλλους.

  • 4 Μαΐου 2020, 08:44 | ΑΝΔΡΕΑΔΟΥ ΕΙΡΗΝΗ

    Δηλαδή στο δημοτικό το πρωτάκι θα φεύγει από την δασκάλα του να πάει σε άλλη δασκάλα να πει τον πόνο του; Στο δημοτικό ο εκπαιδευτικός εμπιστοσύνης είναι ο δάσκαλος της κάθε τάξης.

  • 4 Μαΐου 2020, 00:30 | Κατερίνα

    Εκπαιδευτικός εμπιστοσύνης είναι ο κάθε εκπαιδευτικός για τους μαθητές του. Κρίνεται απαραίτητο όμως να υπάρχουν σε κάθε σχολική μονάδα ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί.

  • 3 Μαΐου 2020, 23:55 | Κορίνα

    Χρειάζονται σχολικοί ψυχολόγοι σε κάθε σχολείο για να αναλάβουν αυτον τον ρόλο και οχι μια ημέρα την εβδομάδα, αλλά κάθε μέρα.

  • 3 Μαΐου 2020, 23:51 | ΔΗΜ. ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ

    Αρθρο 38, παρ. 2
    Με την προτεινόμενη διατύπωση, η επιμόρφωση ακολουθεί τον ορισμό, κατά συνέπεια ο (μη επιμορφωμένος) Ε.Ε. και για άγνωστο χρονικό διάστημα θα στερείται των κατάλληλων δεξιοτήτων και κατά τεκμήριο δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του.

  • 3 Μαΐου 2020, 22:44 | ΕΠ

    Η εμπιστοσύνη δεν είναι κάτι που επιβάλλεται με τίτλο, αλλά αναπτύσσεται μεταξύ μαθητών και οποιουδήποτε εκπαιδευτικού αυτοί νιώθουν ότι τους καταλαβαίνει και τους στηρίζει.
    Επιπλέον, τα καθήκοντα που ανατίθενται στον «Εκπαιδευτικό Εμπιστοσύνης» αφορούν αντικείμενο άλλου κλάδου, και απαιτούν εξειδικευμένες γνώσεις και ιδιαίτερους χειρισμούς.
    Για το λόγο αυτό εκείνο που χρειάζεται είναι η παρουσία σχολικών ψυχολόγων μέσα στο σύστημα του κάθε σχολείου (κι όχι διασκορπισμένοι σε 5 διαφορετικά σχολεία ο καθένας), ώστε να μπορούν να διαχειρίζονται τέτοια θέματα, αλλά και πολλά άλλα που προκύπτουν στην καθημερινή σχολική ζωή, καθώς και να μπορούν να έχουν σταθερή και εποικοδομητική συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς και τις άλλες ειδικότητες (διεπιστημονική ομάδα) και τους γονείς.
    Άλλωστε, κάθε φορά που προκύπτουν ‘ζητήματα’ σε σχολεία, το Υπουργείο θυμάται το ρόλο των Σχολικών Ψυχολόγων. Ας προχωρήσει σε πράξεις για να έχουν οι σχολικές μονάδες όλες τις απαραίτητες ειδικότητες και να μπορεί η κάθε μία από αυτές να αφοσιωθεί στο αντικείμενό της και να λειτουργήσει αποτελεσματικότερα.

  • 3 Μαΐου 2020, 22:02 | Σαββίδου Κατερίνα

    Είναι απαραίτητο ο εκπαιδευτικός εμπιστοσύνης να έχει πιστοποιημένες γνώσεις σχολικής ψυχολογίας (μεταπτυχιακό, διδακτορικό, όχι απλή επιμόρφωση!) και να μην αναλαμβάνουν εκπαιδευτικοί απλά και μόνο επειδή τους υπολείπεται ωράριο. Είναι απαραίτητο, στην επιλογή του εκπαιδευτικού εμπιστοσύνης να συμμετέχει και ο σύλλογος διδασκόντων του κάθε σχολείου.

  • 3 Μαΐου 2020, 21:30 | ΑΝΘΗ

    Ο ρόλος αυτός απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις που έχουν κοινωνιολόγοι και ψυχολόγοι. Οι εκπαιδευτικοί δεν μπορεί να κάνουν όλες τις δουλειές μέσα στο σχολείο: από γραμματειακή υποστήριξη αρκετές φορές μέχρι και να προσφέρουν ψυχολογική στήριξη σε παιδιά που αντιμετωπίζουν οικογενειακά και άλλα προβλήματα. Σίγουρα οι εκπαιδευτικοί είναι κοντά στους μαθητές και προσπαθούν να τους βοηθήσουν αλλά για να έχουμε όντως αποτελεσματική και ουσιαστική στήριξη χρειάζεται ψυχολόγος και κοινωνιολόγος σε κάθε σχολείο. Οτιδήποτε άλλο θα είναι αναποτελεσματικό.

  • 3 Μαΐου 2020, 20:05 | Παπα Χαρα

    Διαφωνουμε καθετα με τα αρθρα για τον εκπαιδευτικο εμπιστοσυνης,την αυξηση του αριθμου των μαθητων σε 26 που θα σημανει λιγοτερες θεσεις εργασιας,κλεισιμο σχολικων μοναδων,υποβαθμιση της εκπαιδευτικης διαδικασιας καθως και με την υποτιθεμενη αξιολογηση εκπαιδευτικων με μη αντικειμενικα κριτηρια απο εξωτερικους αξιολογητες που εχει καθαρα τιμωρητικο και οχι επιμορφωτικο χαρακτηρα και δεν εχει σαν σκοπο φυσικα την αναβαθμιση της παιδειας και το σεβασμο των εργασιακων δικαιωματων οπως διαφωνουμε και με τα αγγλικα στο νηπιαγωγειο που δεν στεκει παιδαγωγικα και επιστημονικα!να μην ψηφιστει ενα τετοιο απαραδεκτο νομοσχεδιο που ηρθε σε διαβουλευση εν μεσω καραντινας!!θελουμε καλυτερη δημοσια και δωρεαν παιδεια κι οχι υποβαθμιση της και σεβασμο σε εκπαιδευτικους και μαθητες απ’το υπουργειο παιδειας

  • 3 Μαΐου 2020, 19:38 | ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

    Θα πρέπει να ενταχθούν στα σχολεία ψυχολόγοι σε όλες τις βαθμίδες. Είναι εντυπωσιακό που δεν υπάρχει καμία αναφορά σε αυτό. Ο ψυχολόγος μπορεί να συνεργάζεται με 3 σχολεία μιας περιοχής. Είναι εκείνος που αναλαμβάνει παιδιά με ψυχοσωματικά προβλήματα, με προβλήματα συμπεριφοράς ή σχέσεων, για αντιμετώπιση εκφοβισμού κλπ.
    Οι ψυχολόγοι δεν είναι μόνο για τα ειδικά σχολεία ή τα ΚΕΔΔΥ.
    Νομίζω ότι θα πρέπει να συμπεριληφτούν στο νομοσχέδιο

  • 3 Μαΐου 2020, 18:00 | Αλεξάνδρα

    Δεν χρειάζονται χαφιέδες στην εκπαίδευση! Υπάρχει ο διευθυντής και ο σύλλογος διδασκόντων που με υπευθυνότητα και συνέπεια ρυθμίζουν τα θέματα λειτουργίας των σχολικών μονάδων. Να αποσυρθεί το συγκεκριμένο άρθρο

  • 3 Μαΐου 2020, 17:25 | Νίκη Παρασκευοπούλου

    Φορτώνετε δυσανάλογο βάρος στις πλάτες των ήδη εξουθενωμένων εκπαιδευτικών, οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι με εξαιρετικά πολλά και σημαντικά καθήκοντα. Εκπαιδευτικοί εμπιστοσύνης είμαστε όλοι, στελεχώστε τα σχολεία με εξειδικευμένο προσωπικό (Ψυχολόγους και Κοινωνικούς Λειτουργούς).

  • 3 Μαΐου 2020, 16:59 | ΘΕΟΔΩΡΑ ΣΕΪΤΑΝΙΔΟΥ

    Ο εκπαιδευτικός προσχολικής αγωγής καλείται να καλύψει πολλούς ρόλους στο ελληνικό νηπιαγωγείο. Σίγουρα ο κυριότερος είναι να είναι το πρόσωπο εμπιστοσύνης για τα παιδιά του.

    Το Νηπιαγωγείο είναι το πρώτο σχολείο για πολλά παιδιά, η πρώτη επαφή με μια ομάδα διαφορετική από την οικογένεια, η πρώτη μεγάλη έξοδος και βήμα αυτονομίας και ανεξαρτησίας του παιδιού προσχολικής ηλικίας. Είναι, επίσης, η μοναδική βαθμίδα στην εκπαίδευση στην οποία υπάρχει η δυνατότητα εξατομικευμένης προσέγγισης (κάτι το οποίο δυσχεραίνεται τόσο με τον ανώτατο αριθμό μαθητών στην τάξη που ισχύει μέχρι τώρα όσο και με την αύξηση του αριθμού αυτού) και προσοχής στις ανάγκες του παιδιού προσχολικής ηλικίας και της οικογένειάς του. Σκοπός του Νηπιαγωγείου, εκτός των άλλων, είναι και να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες έτσι ώστε το παιδί να αγαπήσει το σχολείο, τη μάθηση, τη γνώση.

    Ένα σχολείο πάντα θα κληθεί να αντιμετωπίσει μια κρίση – είτε ομαδική είτε ατομική. Σίγουρα οι εκπαιδευτικοί χρειάζονται υποστήριξη. Η διαφορά έγκειται στον επιστήμονα που δύναται να βοηθήσει. Στον επιστήμονα που θα έχει πανεπιστημιακή εκπαίδευση και όχι μια επιμόρφωση στα πλαίσια ενός κύκλου σεμιναρίων. Στον επιστήμονα που θα έχει εκπαιδευτεί για αυτόν ακριβώς το λόγο. Ένας ψυχολόγος ή ένας κοινωνικός λειτουργός θα έπρεπε να κατέχει αυτή τη θέση στο σχολείο, ο οποίος θα υποστήριζε με πολλαπλούς τρόπους το εκπαιδευτικό έργο καθώς θα είχε τις απαραίτητες γνώσεις να αντιμετωπίσει την ιδιάζουσα κατάσταση παρέχοντας συμβουλευτική σε μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς.

    Σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, διαφαίνεται, καθαρά, η ανάγκη μόνιμης συνεργασίας του ψυχολόγου ή του κοινωνικού λειτουργού με το σχολείο καθώς μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούν να επιτευχθούν τα μέγιστα αποτελέσματα’ όταν θα υπάρχει μια συνέχεια στην επαφή των ανωτέρω επιστημόνων με τη σχολική κοινότητα’ όταν ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί θα είναι αναπόσπαστο κομμάτι του κάθε σχολείου.

    Τέλος, θα πρέπει να γίνει αναφορά και στην ανάγκη για ψυχολογική υποστήριξη και συμβουλευτική όχι μόνο των μαθητών και των οικογενειών τους αλλά και των εκπαιδευτικών του σχολείου καθώς πάνω και πέρα από κάθε διδακτικό αντικείμενο, προέχει η ψυχοσυναισθηματική υγεία της σχολικής κοινότητας.

    Αν το Ελληνικό Κράτος επιθυμεί ώριμους, ενεργούς και σκεπτόμενους πολίτες, τότε θα πρέπει να ενισχύσει τα σχολεία – και δη τα Νηπιαγωγεία καθώς είναι η σημαντικότερη βαθμίδα της εκπαίδευσης – με τους σωστούς επιστήμονες.

  • 3 Μαΐου 2020, 14:10 | Λυδία

    Τα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (γενικής/ειδικής) χρειάζονται 3 συγκεκριμένες ειδικότητες για να λειτουργήσουν ολιστικά και για να εξυπηρετείται ο σκοπός τους που είναι ψυχοπαιδαγωγικός: σχολικούς ψυχολογους ΠΕ23, Επαγγελματικούς Συμβούλους ΠΕ22 και κοινωνικούς λειτουργούς ΠΕ30, ένας από κάθε ειδικότητα ανά σχολείο. Ολα τα άλλα, είναι περιττά. Μην πετάτε χρήματα σε επιμορφώσεις εκπαιδευτικών πάνω σε αρμοδιότητες υφιστάμενων ειδικοτήτων. Είναι αντιεπαγγελματική στάση.

  • 3 Μαΐου 2020, 13:49 | Μάγδα

    Εκπαιδευτικός εμπιστοσύνης στο δημοτικό είναι ο εκπαιδευτικός της τάξης.
    Αν θέλετε να στηρίξετε τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς, διορίστε ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς σε κάθε σχολική μονάδα.

  • 3 Μαΐου 2020, 12:20 | ANGELIKI

    Ποιος/ποια εκπαιδευτικός μπορεί να είναι πολυεργαλείο; Απαιτούνται γνώσεις και δεξιότητες από πολλά επιστημονικά πεδία…Σε ποιο χρόνο θα παρέχει αυτες τις υπηρεσίες; Δύσκολο να εφαρμοστεί στην πρωτοβάθμια..Τα παιδιά μπορούν να απευθύνονται στον/στην δάσκαλο/α της τάξης τους.

  • 3 Μαΐου 2020, 11:11 | Βασιλάκη Τερψιθέα

    Από το σχέδιο νόμου απουσιάζει κάθε αναφορά στο θεσμό του σχολικού ψυχολόγου ως αναπόσπαστου μέλους της σχολικής μονάδας.
    Παρόλο που η κυβέρνηση έχει επανειλημμένα αναγνωρίσει με δημόσιες δηλώσεις την αναγκαιότητα της ενίσχυσης των σχολείων με ψυχολόγους, με το παρόν νομοσχέδιο πράττει το αντίθετο. Δεν αξιοποιεί το εξειδικευμένο προσωπικό, που διαθέτει την ακαδημαϊκή επάρκεια και την απαιτούμενη εμπειρία στην αντιμετώπιση σύνθετων προβλημάτων της σχολικής κοινότητας. Αντίθετα, αναθέτει τη διαχείρισή τους στους εκπαιδευτικούς, μία ενέργεια η οποία εγκυμονεί κινδύνους για τη διασφάλιση της ψυχικής υγείας των μαθητών και των κηδεμόνων τους και επιτείνει την επαγγελματική εξουθένωση των εκπαιδευτικών.
    Η θέση του σχολικού ψυχολόγου είναι μέσα στο σχολείο, σε άμεση συνεργασία με τα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας, με πρωταρχικό ρόλο στην πρόληψη, αλλά και διαχείριση των δυσκολιών που προκύπτουν, κατεξοχήν αντικείμενα της εξειδίκευσής του.

  • 3 Μαΐου 2020, 09:39 | Βάγια

    Η στελέχωση των σχολείων με εξειδικευμένο προσωπικό (Ψυχολόγους και Κοινωνιολόγους) θα ενισχύσει το έργο του εκπαιδευτικού της τάξης και θα βοηθήσει ουσιαστικά σε ζητήματα που θα προκύπτουν κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς.Τόσο οι μαθητές όσο και οι εκπαιδευτικοί καθώς και οι γονείς έχουν ανάγκη την συμβολή και συμβουλή εξειδικευμένων επιστημόνων.Ξέρετε, ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι πολυδιάστατος…Δεν ασκεί μόνο το εκπαιδευτικό του έργο…καλείται να αντιμετωπίσει πολλά ζητήματα στην καθημερινότητα της σχολικής τάξης…από την ψυχολογική υποστήριξη ενός μαθητή μέχρι την επισκευή ενός υπολογιστή ή την αντικατάσταση ενός λαμπτήρα…..Χρειάζεται και ο εκπαιδευτικός ενίσχυση και υποστήριξη.Πολλές φορές επίσης, δε γνωρίζει ή νιώθει ανασφαλής στον τρόπο αντιμετώπισης μιας κατάστασης…Χρειάζεται κ εκείνος να συμβουλευτεί κάποιον και να στηρίξει το έργο του.

    Μήπως έφτασε η ώρα να δείξετε εμπιστοσύνη και εσείς στις απόψεις των εκπαιδευτικών, αφού εκείνοι βιώνουν, στηρίζουν, γνωρίζουν το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα;