Αρχική Αναβάθμιση του Σχολείου και άλλες διατάξειςΆρθρο 05 – Αναγραφή χαρακτηρισμού διαγωγής στους τίτλους σπουδών

Άρθρο 05 – Αναγραφή χαρακτηρισμού διαγωγής στους τίτλους σπουδών

Ο χαρακτηρισμός της διαγωγής μαθητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης αναγράφεται στους τίτλους σπουδών, συμπεριλαμβανομένων των απολυτηρίων, των αποδεικτικών απόλυσης και λοιπών αποδεικτικών και πιστοποιητικών σπουδών.

Σχόλια 1 2 3 4 5
  • 6 Μαΐου 2020, 02:37 | ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

    Διαφωνώ με την αναγραφή της διαγωγής στους τίτλους των μαθητών. Είναι σαν να καταδικάζουμε ενα παιδί για όλη του την ζωή να φέρει μια ‘ετικέττα’ που σίγουρα το πληγώνει αλλά και το στιγματίζει ,μπορούμε να βρούμε τρόπους και να ενισχύουμε τις θετικές συμπεριφορές των μαθητών .

  • 6 Μαΐου 2020, 02:06 | Διοικητικό Συμβούλιο Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων Προτύπου Γενικού Λυκείου Βαρβακείου Σχολής

    Διοικητικό Συμβούλιο Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων Προτύπου Γενικού Λυκείου Βαρβακείου Σχολής

    Η επαναφορά της διαγωγής στους τίτλους είναι αναχρονιστική. Επιχειρείται μέσω του φόβου να συνετιστούν οι μαθητές όταν αυτό θα πρέπει να γίνεται μέσω της πειθούς. Οδηγεί σε στιγματισμό και μάλιστα διαρκείας εφόσον το απολυτήριο αποτελεί έγγραφο που χρησιμοποιείται ευρέως στη ζωή κάθε ανθρώπου.

  • 6 Μαΐου 2020, 01:32 | Κατερίνα

    Τελείως αναχρονιστικό μέτρο. Ποτέ η ταμπέλα δεν έλυσε κανένα πρόβλημα!!

  • 6 Μαΐου 2020, 00:32 | Γεωργία

    Άκρως αναχρονιστικό και αντιπαιδαγωγικό μέτρο.

  • 6 Μαΐου 2020, 00:30 | Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού

    Η αναγραφή του χαρακτηρισμού διαγωγής του μαθητή στους τίτλους σπουδών έρχεται σε αντίθεση με τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού (αρ. 28, παρ. 2). Δεν αποτελεί κατάλληλο μέτρο σχολικής πειθαρχίας, καθώς ουσιαστικά θίγει την αξιοπρέπεια του παιδιού και αντιβαίνει σε όσα η σύγχρονη παιδαγωγική και ψυχολογία διδάσκουν. Πρόκειται για ένα τιμωρητικό μέτρο το οποίο ουδόλως υποστηρίζει το παιδί να βελτιωθεί. Αντιθέτως, η πρακτική της αναγραφής της διαγωγής στιγματίζει το παιδί και μπορεί να αποτελέσει έναυσμα για περιθωριοποίηση και bullying.

  • 6 Μαΐου 2020, 00:23 | ΒΕΡΟΝΙΚΑ ΡΟΥΛΑ

    Ο χαρακτηρισμός των παιδιών είναι ακριβώς αυτό που κάνει to bullying και πρέπει πάση θυσία αποφευχθεί. Τα παιδιά έχουν ανάγκη απο αποδοχή και υποστήριξη στο σχολικό περιβάλλον και όχι άλλη μια «ταμπέλα»

  • 6 Μαΐου 2020, 00:21 | ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

    ΑΠΟΡΙΑ ,

    Ο συντακτης της εισηγητικης εκθεσης
    Εχει πανεπιστημιακο πτυχιο;
    Μηπως εγινε κάποια παρανοηση και νομιζε οτι κανει εισηγηση για σωφρονιστικα καταστηματα;
    Εχει ανοιξει ποτε του ενα παιδαγωγικο βιβλιο ;

  • 6 Μαΐου 2020, 00:09 | ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΕΩΠΟΝΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ

    Πρόκειται για αναίτια εκπαιδευτική οπισθοχώρηση. Το σχολείο πρέπει να διδάσκει την ανοχή, την ικανότητα εγκόλπωσης, τις συνεχόμενες ευκαιρίες επανόρθωσης και βελτίωσης χαρακτήρα και στάσης ιδιαίτερα στην κρίσιμη παιδαγωγικά και ψυχολογικά ηλικία της πρώιμης εφηβείας. Όπως είναι γνωστό και δεδομένο σ’ όλους τους μαχόμενους εκπαιδευτικούς ο Σύλλογος διδασκόντων καταγράφει σ’ όλες τις παιδαγωγικές του συνεδριάσεις και θέματα συμπεριφοράς και διαγωγής που παίζουν ρόλο στην τελική συνολική εικόνα του μαθητή. Δεν υπάρχει λόγος επαναφοράς τελικά διακρίσεων ατόμων σε μια άγουρη ηλικία που μόνο τραύματα επιφέρουν στον ψυχικό και κοινωνικό κόσμο των παιδιών. Τα μελανά στοιχεία και παραδείγματα από άλλες χώρες με σειρά ειδεχθών εγκλημάτων και δολοφονιών χρειάζεται να μας βοηθήσουν να αντιληφθούμε ότι η εκτροπή του σχολείου από παιδαγωγικό σε άτυπο δικαστικό οργανισμό δεν βοηθά ούτε την εκπαίδευση, ούτε την δικαιοσύνη αλλά ούτε και τελικά την ασφάλεια της κοινωνίας.

  • 5 Μαΐου 2020, 23:43 | Μαρία Αντωνάκη

    διαφωνώ με την πρόταση αυτή, δεν θεωρώ ότι έχει να προσφέρει κάτι ο χαρακτηρισμός αυτός, ειδικά όσο έχουμε να κάνουμε με μη ολοκληρωμένες προσωπικότητες, οι οποίες είναι ακόμα υπό διαμόρφωση. Ακόμα και η όποια ένταση ή παρέκκλιση από το μη φυσιολογικό οφείλουμε να το διαχειριζόμαστε με τρόπο που να βοηθάμε το παιδί και όχι να το χαρακτηρίζουμε εις αεί.στο σχολείου του 2020 θα έπρεπε να μιλάμε για μια προσπάθεια συμπερίληψης και άμβλυνσης των διαφορών σύμφωνα με τη συνθήκη της Σαλαμάμγκας και την UNESCO, και όχι την ετικετοποίηση και τον στιγματισμό.

  • 5 Μαΐου 2020, 22:31 | Ελένη Κοφίνη

    Η αναγραφή του χαρακτηρισμού της διαγωγής μάλλον χαρακτήρα στιγματισμού έχει και όχι παιδαγωγικό. Πού είναι ο σχολικός ψυχολόγος, ο οποίος θα ασχοληθεί με μαθητές που έχουν προβλήματα συμπεριφοράς και θα τους βοηθήσει να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που έχουν να διαχειριστούν; Τα “Εργαστήρια Δεξιοτήτων” θα μπορούσαν επίσης να συμβάλουν στη διαχείριση κρίσεων και στην αντιμετώπιση προβλημάτων – ιδανικά ίσως με τη συνεργασία ψυχολόγου. Η επιστημονική κοινότητα μπορεί να προτείνει λύσεις και με ανάλογη θεωρητική υποστήριξη, η οποία φαίνεται να λείπει στο παρόν άρθρο. Ο παιδαγωγικός χαρακτήρας του χαρακτηρισμού της διαγωγής είναι πολύ αναχρονιστικός και ίσως καθόλου παιδαγωγικός. Ας ξαναδούμε τι χρειάζονται οι μαθητές με προβλήματα σε ένα σύγχρονο σχολείο ώστε να βοηθηθούν και αυτοί αλλά και οι εκπαιδευτικοί ταυτόχρονα. Πόσοι ψυχολόγοι περιμένουν να απασχοληθούν στα σχολεία και πόσο τους χρειάζοναι τα σχολεία!

  • 5 Μαΐου 2020, 22:23 | Χατζηβασιλειάδου Δέσποινα

    Οι μαθητές δεν έχουν να αποκομίσουν τίποτα θετικό από αυτό το μέτρο. Παιδαγωγικά και μόνο δεν νοείται ο εκπαιδευτικός να χαρακτηρίσει την διαγωγή του μαθητή αρνητικά και να τον συνοδεύει αυτό σε όλη του τη ζωή. Σημασία έχει να εντοπιστούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο μαθητής και να υποστηριχθεί από τον-την ψυχολόγο του σχολείου. Αυτό βέβαια προϋποθέτει να προσληφθούν σε μόνιμη βάση ψυχολόγοι στα σχολεία και είναι σταθεροί ώστε οι μαθητές να αναπτύσσουν σχέση εμπιστοσύνης. Βέβαια αυτό είναι δαπανηρό, οπότε φαίνεται ότι προτιμάται απλά η τιμωρία των μαθητών με έναν χαρακτηρισμό.

  • 5 Μαΐου 2020, 21:28 | Βασίλης Πετρομελίδης

    Η επαναφορά μεγάλων ποινών και του χαρακτηρισμού της διαγωγής αποσκοπεί στην αυστηροποίηση του σχολείου και παραπέμπει σε άλλες εποχές. Μόνο ως σύγχρονο μέτρο δε μπορεί να χαρακτηριστεί.

  • 5 Μαΐου 2020, 21:16 | Κωτσόπουλος Πέτρος

    ΕΠΙΣΤΟΛΗ-ΣΧΟΛΙΑ ΠΡΟς ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΊΟ ΠΑΙΔΕΙΑς.

    Με το παρόν κείμενο-σχόλιο οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων των όμορων σχολείων της περιοχής μας (Πλατεία Βαρναβα-Αθήνα) 17ου Γυμνασίου, 3ου Δημοτικού, 13ου Δημοτικού ( η έλλειψη χρόνου δεν μας επέτρεψε να προλάβουμε να συγκεντρώσουμε περισσότερα όμορα σχολεία), εκφράζουμε την έκπληξή μας για την κατάθεση σχεδίου νόμου με σημαντικές αλλαγές στα της Παιδείας σε συνθήκες εγκλεισμού και πανδημίας. Σε αυτές τις συνθήκες ως γονείς πρωτίστως νοιαζόμαστε για τη σωματική αλλά και ψυχική υγεία των παιδιών μας και επίσης ενδιαφερόμαστε για την ασφαλή επαναφορά τους στο σχολικό περιβάλλον. Συνεπώς αναμένουμε το υπουργείο Παιδείας να εργάζεται σε αυτή την κατεύθυνση και να αναβάλει τα νομοθετικά σχέδια για το μέλλον, όταν θα βρισκόμαστε σε συνθήκες κανονικότητας και θα υπάρχει η δυνατότητα του δημόσιου διαλόγου και της αντιπαράθεσης μεταξύ όλων των ενδιαφερομένων (καθηγητές, γονείς, μαθητές, Υπουργείο) ώστε να προκύψει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Το σύνολο των καθηγητών μέσω της ΟΛΜΕ έχει ήδη τοποθετηθεί ανάλογα. Η δική μας θέση αντίστοιχα είναι – έστω και τώρα – η κυρία Υπουργός να αποσύρει ολο το νομοσχέδιο σε μελλοντικό χρόνο, ώστε να έχουμε την δυνατότητα και εμείς να εκφράσουμε τις θέσεις μας. Στην παρούσα φάση, οι προτάσεις μας στα αντίστοιχα άρθρα (ταξινομημένα κατά αύξοντα αριθμό άρθρου) είναι οι ακόλουθες:

    Άρθρο 5: Αναγραφή χαρακτηρισμού διαγωγής στους τίτλους σπουδών
    Η αναγραφή του χαρακτηρισμού της διαγωγής μαθητών στον τίτλο σπουδών θεωρούμε ότι είναι μία αναχρονιστική επιλογή που δε συμβάλλει στην ορθή διαπαιδαγώγηση των μαθητών και μπορεί να στιγματίσει για μία ζωή έναν/μία έφηβο/η. Επίσης αντιτασσόμαστε στην επαναφορά αυστηρών ποινών. Οι νέοι σήμερα αντιμετωπίζουν πολλές προκλήσεις και μόνο με τη συνδρομή ειδικών (ψυχολόγων, κοινωνιολόγων, κοινωνικών λειτουργών) μπορεί να υπάρξει η κατανόηση των προβλημάτων και η αντιμετώπιση φαινομένων βίας και παραβατικής συμπεριφοράς.

    Ως συνέπεια των ανωτέρω, επαναλαμβάνουμε την θέση μας πως το νομοσχέδιο θα πρέπει στο σύνολο του να αποσυρθεί σε μέλλοντα χρόνο. Είναι πολλά και σημαντικά τα θέματα τα οποία ως γονείς (άμεσα ενδιαφερόμενοι) θέλουμε να συζητήσουμε εκτενώς με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς των Καθηγητών, των Ειδικών Επιστημόνων και άλλων παραγόντων και να εχουμε έτσι την δυνατότητα να κατανοήσουμε και να τοποθετηθούμε για το καλύτερο αποτέλεσμα πρός όφελος όλων μας.

    Περιμένουμε την θετική απάντηση της Υπουργού.

  • 5 Μαΐου 2020, 19:36 | ActionAid Hellas

    Το άρθρο 5 επαναφέρει την αναγραφή της διαγωγής των μαθητών και των μαθητριών στα απολυτήρια, στα εκπαιδευτικά απόλυσης και λοιπά αποδεικτικά και πιστοποιητικά σπουδών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, πρακτική η οποία είχε νομοθετηθεί δεκαετίες πριν. Η εξέλιξη των παιδαγωγικών μεθόδων και της εκπαίδευσης εν γένει έχει δείξει ότι οι μαθητές και οι μαθήτριες θα πρέπει να ενθαρρύνονται να συμμετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία και όχι να αποθαρρύνονται και να στιγματίζονται από μεθόδους και μέτρα που καταλήγουν να λειτουργούν ως εμπόδια στην περαιτέρω εξέλιξή τους. Η επαναφορά της διαγωγής στα απολυτήρια αποτελεί σίγουρα ένα αναχρονιστικό μέτρο, ενώ τα κριτήρια με βάση τα οποία αξιολογείται και αποφασίζεται ο χαρακτηρισμός της διαγωγής είναι ασαφή. Αυτή η ανέκαθεν ισχύουσα ασάφεια αναφορικά με τα σχετικά κριτήρια και τις διαδικασίες δεν είναι βέβαιο ότι ανταποκρίνεται στον σκοπό που αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση και δεν ταιριάζει στο πνεύμα του σχεδίου νόμου αναφορικά με την αναβάθμιση του σχολείου. Η ουσιαστική αναβάθμιση επιδιώκει την ενεργή συμμετοχή των μαθητών και των μαθητριών και την παροχή υγιών κινήτρων εξέλιξης. Η αναγραφή της διαγωγής στα απολυτήρια και στα λοιπά πιστοποιητικά, όπως έχει αποδειχθεί μέχρι σήμερα φαίνεται να έχει περισσότερο τιμωρητικό παρά παιδευτικό χαρακτήρα και κατατάσσει τους μαθητές και τις μαθήτριες σε κατηγορίες.

    Σε συμφωνία με τα σχόλια που έχουν ήδη κατατεθεί, δεν παρέχονται διαδικαστικές εγγυήσεις σχετικά με την προστασία των μαθητών και των μαθητριών από κρίσεις σχετικά με τη διαγωγή, που ενδέχεται να πλήττουν άλλα δικαιώματά τους, όπως η ελευθερία της έκφρασης. Παράλληλα, με δεδομένο ότι το απολυτήριο λυκείου χρησιμοποιείται σε πολλές περιπτώσεις για τη συμμετοχή σε διαγωνισμούς προσλήψεων ή για πλείστες άλλες χρήσεις στην ενήλικη ζωή των μαθητών και των μαθητριών, πώς θα εξασφαλιστεί ότι η αναγραφή αυτού του δεδομένου -που αντιπροσωπεύει μια πολύ συγκεκριμένη περίοδο της ζωής ενός ανθρώπου- δε θα αποτελέσει τη βάση για δυσμενείς διακρίσεις; Με άλλα λόγια, είναι δυνατό η επιλογή του νομοθέτη να στιγματίσει ένα πρόσωπο σε ενέργειες της ζωής του που έχουν αποσυνδεθεί πλήρως με τα τεκταινόμενα στην εκπαίδευση.

    Τέλος, παραθέτουμε απόσπασμα από την Απόφαση 28/2019 της Αρχής Προστασίας Δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, η οποία μολονότι αφορά στην αναγραφή του θρησκεύματος και όχι της διαγωγής, αναφέρει ρητά ποιος είναι ο ρόλος που επιτελούν τα απολυτήρια και τα υπόλοιπα έγγραφα: «[…] σκοπός της σχετικής επεξεργασίας είναι αποκλειστικά και μόνον η επίσημη βεβαίωση ότι ο κάτοχος του απολυτηρίου περάτωσε επιτυχώς τον αντίστοιχο εκπαιδευτικό κύκλο, επιτυγχάνοντας την σημειούμενη επίδοση (βαθμό) σε καθένα από τα μαθήματα του υποχρεωτικού προγράμματος διδασκαλίας. […]».

    Με βάση τα παραπάνω, προτείνουμε να αποσυρθεί η διάταξη.

  • 5 Μαΐου 2020, 18:48 | ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ

    Η προτεινόμενη αναγραφή της διαγωγής στους τίτλους σπουδών συντελεί στο στιγματισμό του /της μαθητή/τριας , στον τραυματισμό της αυτοεικόνας και του ψυχισμού του και επίσης ενδέχεται να οδηγήσει σε κοινωνικό αποκλεισμό και περιθωριοποίηση στην μετέπειτα ενήλικη ζωή του.
    Το σχολείο ως σύστημα που περιλαμβάνει και εξειδικευμένους επαγγελματίες οφείλει να λειτουργεί προληπτικά ώστε να αποφεύγεται παγίωση τυχόν αποκλίνουσας συμπεριφοράς αξιοποιώντας κατάλληλες παρεμβάσεις στο εσωτερικό της σχολικής κοινότητας καθώς και πηγές και μέσα που υπάρχουν στην ευρύτερη κοινότητα.

  • 5 Μαΐου 2020, 18:45 | AA

    ρίζονται εξετάσεις για την εισαγωγή στα πρότυπα λύκεια που θα δίνουν και οι απόφοιτοι μαθητές των πρότυπων γυμνασίων, με αποτέλεσμα οι μαθητές και οι γονείς να επιβαρύνονται οικονομικά και ψυχολογικά προκειμένου να προετοιμαστούν για τις εξετάσεις μετάβασης, εφόσον θα προσφεύγουν σε ενισχυτικά μαθήματα προετοιμασίας, απαξιώνονται οι »βέλτιστες εκπαιδευτικές μέθοδοι» και καταστρατηγείται στην πράξη »η καλλιέργεια της αριστείας» σε ό,τι αφορά τα πρότυπα γυμνάσια που ευαγγελίζονται τα άρθρα 10 και 11 του ίδιου νομοσχεδίου, ενώ δεν προβλέπεται δωρεάν μετακίνηση από και προς το σχολείο όσων μένουν μακριά .

    EINAI ΑΔΙΚΟ ΚΑΙ ΨΥΧΟΦΘΟΡΟ ΝΑ ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΤΥΠΩΝ ΓΥΜΝΑΣΙΩΝ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΟΥΝ ΜΕ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΟ ΛΥΚΕΙΟ, ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΝΑ ΑΝΤΑΠΕΞΕΛΘΟΥΝ ΣΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ.
    ΤΟΣΟ Η ΙΔΙΑ Η Γ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΠΑΞΙΩΝΕΤΑΙ, ΑΦΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΕΝΑΣ ΕΞΑΝΤΛΗΤΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΟΣΟ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ.

  • 5 Μαΐου 2020, 18:32 | ΑΑ

    «Το απολυτήριο είναι επίσημο έγγραφο που ακολουθεί τον πολίτη σε όλη του τη ζωή» .
    Πώς διασφαλίζεται ότι η αντικειμενικά τόσο ιδιαίτερη εφηβική συμπεριφορά δεν θα αξιολογηθεί υποκειμενικά, άδικα ή υπερβολικά από έναν ενήλικα της σχολικής κοινότητας που θα εξαντλήσει όλη του την αυστηρότητα, γιατί δεν θα έχει την κατάλληλη γνώση ή διάθεση να χειριστεί την κατάσταση ή θα το κάνει ακόμη και προς παραδειγματισμό;
    Ας μην ξεχνάμε ότι όταν θέλουμε ένα καταλυτικό αποτέλεσμα, για την μεμπτή συμπεριφορά που θα πρέπει να διορθωθεί ή τιμωρηθεί, υπάρχουν πάντα οι αρμόδιοι φορείς.

  • 5 Μαΐου 2020, 18:27 | Ευτυχία Μαρκουτσάκη

    Εργάζομαι εδώ και 17 χρόνια σε σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και αδυνατώ να καταλάβω πώς η αναγραφή του χαρακτηρισμού της διαγωγής ενός εφήβου στο απολυτήριό του θα τον βοηθήσει μακροπρόθεσμα να «βελτιώσει τη συμπεριφορά του». Αμφιβάλλω, επίσης, αν μέτρα σαν και αυτό θα βελτιώσουν τη δική μου εργασία μέσα στη σχολική τάξη. Τέτοιες πρακτικές στερούνται επιστημονικής στήριξης, παραπέμπουν σε παλιότερες εποχές και μετατρέπουν τους καθηγητές από παιδαγωγούς σε δικαστές.

  • 5 Μαΐου 2020, 18:07 | Ομάδα Αναπληρωτών Βιολόγων

    Η Ομάδα Αναπληρωτών Βιολόγων, εκπροσωπώντας το μεγαλύτερο μέρος των αναπληρωτών βιολόγων με τις αρκετές εκατοντάδες μέλη της, νιώθει την ανάγκη και την υποχρέωση να τοποθετηθεί στη διαβούλευση για το προτεινόμενο νομοσχέδιο της Παιδείας.

    Παρατηρείται μια προσπάθεια αυστηροποίησης του σχολείου, με επαναφορά μεγάλων ποινών και του χαρακτηρισμού της διαγωγής που παραπέμπει σε άλλες εποχές.

  • 5 Μαΐου 2020, 17:48 | Ευγενία Μπαρμπαγιαννη

    Θα έπρεπε να επικεντρωθεί το σχολείο στην απόκτηση εσωτερικών υποστηρικτικών δομών πρόληψης της παραβατικης συμπεριφοράς αλλά και αντιμετώπισης της ηδη υπάρχουσας. Τα σχολεία χρειάζονται ψυχολόγος, προγράμματα υγείας,στηριξει των ευπαθών ομαδων(οικονομικά, πολιτιστικά, κοινωνικα). Η μείωση της διαγωγής ως φόβητρο λίγη σημασία θα έχει στην τροποποίηση της συμπεριφοράς και στην αυτορυθμιση των μαθητών και μελλοντικών πολιτών.

  • 5 Μαΐου 2020, 17:48 | Κατερίνα Μουστακάτου

    Θεωρώ ότι η διαγωγή του μαθητών/τριών είναι βασικό στοιχείο της συμπεριφοράς και των αξιών που φέρουν. Τις τελευταίες δεκαετίες όμως φτάσαμε στο σημείο να σημειώνουμε «διαγωγή : Κοσμιωτάτη’σε όλους και όλες ανεξαιρέτως και ανεξαρτήτως ουσιαστικά της συμπεριφοράς τους. Είμαι της άποψης να σημειώνεται ο χαρακτηρισμός, μόνο όταν συντείνουν οι λόγοι εκείνοι που κάνουν ένα παιδί να ξεχωρίζει για το ήθος του, για τις αρχές σε καθημερινή βάση ή σε ιδιαίτερες περιπτώσεις όπως σε πράξεις εθελοντισμού, αλληλεγγύης κτλ. Θα μπορούσαν να υπάρχουν και πιστωτικές μονάδες για αυτά που θα συνοδεύουν το βιογραφικό του. Με αυτό τον τρόπό δείχνουμε το σεβασμό μας στις αξίες και στους άξιους, που μέχρι πρότινος ήταν «ρετσινιά». Ειδάλλως, να υπάρχει διαβάθμιση στους χαρακτηρισμούς,ώστε και πάλι να ξεχωρίζουν οι καλύτεροι.

  • 5 Μαΐου 2020, 17:40 | Φρόσω Καββαδία

    Είναι δυνατόν να επαναφέρεται μια τόσο αναχρονιστική ρύθμιση; Σε μια εποχή όπου ο σχολικός εκφοβισμός αποτελεί ένα σοβαρό πρόβλημα, θα έπρεπε να αναζητηθούν πιο ενεργητικές πολιτικές για την αντιμετώπιση αυτών των συμπεριφορών στα σχολεία. Η απλή αναγραφή στο απολυτήριο της κακής διαγωγής στιγματίζει για μια ζωή παιδιά που σε πολλές περιπτώσεις έχουν υπάρξει θύματα σχολικού εκφοβισμού. Αυτό που πρέπει να επιδιώκουμε ως μια σύγχρονη κοινωνία είναι η μείωση τέτοιων φαινομένων και όχι απλώς να διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν αναγράφοντας στο απολυτήριο διαγωγή «επίμεμπτη». Εύκολες λύσεις σε δύσκολα προβλήματα, απλά για να ικανοποιηθούν οι πιο συντηρητικές φωνές αυτού του τόπου.

  • 5 Μαΐου 2020, 17:30 | ΠΟΣΕΕΠΕΑ

    Το Άρθρο 5 που αφορά την αναχρονιστική αναγραφή της «Διαγωγής» στους τίτλους σπουδών, η οποία θα συνοδεύει το νέο άνθρωπο στη μελλοντική του ζωή και σε κάθε προσπάθεια ανεύρεσης εργασίας, αποτελεί κοινωνικό στιγματισμό. Πρωταρχικός ρόλος της πολιτείας είναι η εξασφάλιση της ισονομίας και της άρσης διακρίσεων. Η επιστροφή της αναγραφής της διαγωγής μόνο αναβάθμιση του σχολείου δεν αποτελεί, είναι τιμωρία, δείχνει άγνοια των σύνθετων συναισθηματικών, κοινωνικοοικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ελληνική οικογένεια και των δυσκολιών που ανακύπτουν κατά την εφηβική ηλικία κι έρχεται σε πλήρη αντίθεση μ΄ ένα δημοκρατικό σχολείο.

  • 5 Μαΐου 2020, 17:28 | Αλέξανδρος Μπινόπουλος

    Η αναγραφή του χαρακτηρισμού της διαγωγής μαθητών στον τίτλο σπουδών θεωρούμε ότι είναι μία αναχρονιστική επιλογή που δε συμβάλλει στην ορθή διαπαιδαγώγηση των μαθητών και μπορεί να στιγματίσει για μία ζωή έναν/μία έφηβο/η. Επίσης αντιτασσόμαστε στην επαναφορά αυστηρών ποινών. Οι νέοι σήμερα αντιμετωπίζουν πολλές προκλήσεις και μόνο με τη συνδρομή ειδικών (ψυχολόγων, κοινωνιολόγων, κοινωνικών λειτουργών) μπορεί να υπάρξει η κατανόηση των προβλημάτων και η αντιμετώπιση φαινομένων βίας και παραβατικής συμπεριφοράς.

    Ως συνέπεια των ανωτέρω, επαναλαμβάνουμε τη θέση μας πως το νομοσχέδιο θα πρέπει να αποσυρθεί σε μέλλοντα χρόνο. Είναι πολλά και σημαντικά τα θέματα τα οποία ως γονείς (άμεσα ενδιαφερόμενοι) θέλουμε να συζητήσουμε εκτενώς με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς των Καθηγητών, των Ειδικών Επιστημόνων και άλλων παραγόντων και να έχουμε έτσι τη δυνατότητα να κατανοήσουμε και να τοποθετηθούμε για το καλύτερο αποτέλεσμα προς όφελος όλων μας.

    Πρόεδρος Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων 3ου ΔΣ Αθήνας

  • 5 Μαΐου 2020, 17:16 | ΕΥΦΗΜΙΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ

    Θα συμφωνήσω με τους περισσότερους που θεωρούν το μέτρο αναχρονιστικό και αντιπαιδαγωγικό. Οι περισσότεροι μαθητές που παρουσιάζουν προβλήματα συμπεριφοράς συνήθως προέρχονται από δυσλειτουργικά περιβάλλοντα. Δηλαδή η συμπεριφορά τους είναι αποτέλεσμα χρόνιων προβλημάτων. Το σωστό θα είναι να στελεχωθούν οι εκπαιδευτικές δομές στο σύνολό τους με ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς ώστε τα παιδιά αυτά και το περιβάλλον τους να έχουν μια ευκαιρία αλλαγής και προσαρμογής. Κατανόηση και σωστή αντιμετώπιση χρειάζονται οι μαθητές με παραβατική συμπεριφορά, όχι στοχοποίηση και αποκλεισμό.

  • 5 Μαΐου 2020, 16:05 | Σύλλογος Γονέων & Κηδεμόνων 3ου ΔΣ Αθήνας

    Η αναγραφή του χαρακτηρισμού της διαγωγής μαθητών στον τίτλο σπουδών θεωρούμε ότι είναι μία αναχρονιστική επιλογή που δε συμβάλλει στην ορθή διαπαιδαγώγηση των μαθητών και μπορεί να στιγματίσει για μία ζωή έναν/μία έφηβο/η. Επίσης αντιτασσόμαστε στην επαναφορά αυστηρών ποινών. Οι νέοι σήμερα αντιμετωπίζουν πολλές προκλήσεις και μόνο με τη συνδρομή ειδικών (ψυχολόγων, κοινωνιολόγων, κοινωνικών λειτουργών) μπορεί να υπάρξει η κατανόηση των προβλημάτων και η αντιμετώπιση φαινομένων βίας και παραβατικής συμπεριφοράς.

    Ως συνέπεια των ανωτέρω, επαναλαμβάνουμε τη θέση μας πως το νομοσχέδιο θα πρέπει να αποσυρθεί σε μέλλοντα χρόνο. Είναι πολλά και σημαντικά τα θέματα τα οποία ως γονείς (άμεσα ενδιαφερόμενοι) θέλουμε να συζητήσουμε εκτενώς με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς των Καθηγητών, των Ειδικών Επιστημόνων και άλλων παραγόντων και να έχουμε έτσι τη δυνατότητα να κατανοήσουμε και να τοποθετηθούμε για το καλύτερο αποτέλεσμα προς όφελος όλων μας.

  • 5 Μαΐου 2020, 15:57 | Γκίνη Μαργαρίτα

    Άρθρο 5:
    Η αναγραφή της διαγωγής στον τίτλο σπουδών δεν κατανοώ σε τι αποσκοπεί. Το σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα θέλει οι μαθητές να βοηθηθούν ή να χαρακτηριστούν; Η διαγωγή είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων (ιατρικών, οικογενειακών, ψυχολογικών) και ο μαθητής που θα χαρακτηριστεί ως ανάγωγος είναι ο τελευταίος που έχει την ευθύνη. Αντί να σπεύσει το υπουργείο να χαρακτηρίσει τη διαγωγή, καλό θα ήταν να λάβει σοβαρά υπόψη του τη στελέχωση των Σχολικών Μονάδων με κοινωνικούς λειτουργούς που είναι οι αρμόδιοι και για κατ΄οικον επισκέψεις στα σπίτια των μαθητών ώστε να αξιολογούνται τα προβλήματα που οδηγούν σε διαταραχές διαγωγής. Επίσης θεωρώ εμπαιγμό των εκπαιδευτικών αλλά και των γονέων, να στέλνεται ένας ψυχολόγος για μια φορά την εβδομάδα σε κάθε Σχολική Μονάδα και να αναλαμβάνει υπηρεσία το μήνα Νοέμβριο.

  • 5 Μαΐου 2020, 14:48 | Εφη Χαραλαμπίδου πε71

    Η αναγραφή της διαγωγής σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί παιδαγωγικό μέτρο ούτε εντοπισμού ούτε αντιμετώπισης μη επιθυμητών συμπεριφορών από τους μαθητές. Αντιθέτως μπορεί να οδηγήσει σε ετικετοποίηση. Κανένα επιστημονικό δεδομένο δεν αποδεικνύει πως οι χαρακτηρισμοί βοηθούν στη διαχείριση προβληματικών συμπεριφορών. Αν δούμε το προφίλ των μαθητών που εμφανίζουν τέτοιες συμπεριφορές εύκολα θα διαπιστώσουμε ότι προέρχονται από οικογένειες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες σε όλα τα επίπεδα. Στήριξη των εκπαιδευτικών και των μαθητών με τις οικογένειες τους με ουσιώδεις ρυθμίσεις,με ενίσχυση ψυχοκοινωνικών δομών εντός και εκτός σχολείου και όχι ανούσιες νομοθετικές παρεμβάσεις για άλλη μια φορά.

  • 5 Μαΐου 2020, 13:35 | ΧΡΙΣΤΙΝΑ

    To μέτρο δυστυχώς είναι εξαιρετικά αναχρονιστικό και παιδαγωγικά αβάσιμο ιδίως για το δημοτικό. Στιγματίζει μια ομάδα ανθρώπων για μια ζωή κάτι που για την εκπαιδευτική κοινότητα είναι πραγματικά αδιανόητο. Νομίζω ότι το συγκεκριμένο μέτρο δεν βοηθά κανένα μαθητή και δεν θα οδηγήσει σε διαμόρφωση χαρακτήρων και συμπεριφορών γιατί από μόνη της η «διαγωγή κοσμία» δεν μπορεί να αποτελέσει στόχο για τα παιδιά που κάτι τα βασανίζει.

  • 5 Μαΐου 2020, 13:27 | Σεβαστή Τζιαφέρη

    Συμφωνώ.
    Οι μαθητές πρέπει να οδηγούνται προς την υπευθυνότητα. Ούτως ή άλλως οι σύλλογοι διδασκόντων έχουν τη δέουσα ευαισθησία για να χειριστούν αυτό το θέμα.
    Σεβαστή Τζιαφέρη, εκπαιδευτικός

  • 5 Μαΐου 2020, 12:45 | ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΙΔΙΚΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

    Ως προς την αναχρονιστική αναγραφή της «Διαγωγής» στους τίτλους σπουδών, η οποία θα συνοδεύει το νέο άνθρωπο στη μελλοντική του ζωή και σε κάθε προσπάθεια ανεύρεσης εργασίας, θεωρούμε ότι αποτελεί οπισθοδρόμηση και επαναφέρει το σχολείο σε μια λογική αυστηροποίησης, αυταρχισμού και έλλειψης ενσυναίσθησης για τις εξαιρετικά αντίξοες ψυχοκοινωνικές συνθήκες που βιώνει σήμερα μεγάλο ποσοστό των μαθητών. Ιδιαίτερα στην εφηβική ηλικία, κατά την οποία οι δυσκολίες συμπεριφοράς και η αποκλίνουσα στάση δεν είναι σπάνιες, η αναγραφή της διαγωγής που θα συνοδεύει δια βίου το μαθητή, έχει εκδικητικό χαρακτήρα, δείχνει αναλγησία και άγνοια για τη συγκεκριμένη ηλικιακή φάση, καθώς και για τη σημερινή σχολική πραγματικότητα.

  • 5 Μαΐου 2020, 12:43 | Κρυστάλλω Τσελίκη

    Απλά απαράδεκτο και αναχρονιστικό

  • 5 Μαΐου 2020, 12:28 | Κωνσταντίνος Γκίζης

    Θα ήθελα να ρωτήσω την κυρία Υπουργό, με ποιον τρόπο κρίνει ότι η αναγραφή του χαρακτηρισμού διαγωγής στους τίτλους σπουδών συνιστά παιδαγωγικό μέτρο, και ποια κρίνει ότι είναι τα προσδοκώμενα οφέλη, λαμβάνοντας υπόψιν μάλιστα πως στην περίπτωση των τίτλων σπουδών, η αναγραφή και η παραλαβή τους γίνεται αφού ο μαθητής ολοκληρώσει την φοίτησή του.

    Επίσης δεδομένου ότι οι εν λόγω τίτλοι σπουδών αποτελούν έγγραφα που συνοδεύουν έναν άνθρωπο στην υπόλοιπη ζωή του, θα ήταν σκόπιμο να αξιολογηθεί το ενδεχόμενο στιγματισμού των μαθητών – αποφοίτων από την κοινωνία, μελλοντικούς εργοδότες κλπ. (το οποίο κατά την προσωπική μου άποψη αποτελεί ένα σοβαρό ενδεχόμενο), σε συνάρτηση με τα προαναφερθέντα προσδοκώμενα οφέλη.

  • 5 Μαΐου 2020, 12:25 | Όλγα Χριστινάκη

    ΕΝΩΣΗ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΓΟΝΕΩΝ & ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΔΑΦΝΗΣ ΥΜΗΤΤΟΥ

    ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

    Το ΔΣ της Ένωσης Συλλόγων Γονέων Δάφνης Υμηττού σε συνεδρίασή του και με ομόφωνη απόφαση των παρόντων (8/9) μελών επιθυμεί να δηλώσει δημόσια την αντίθεσή του με το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας που κατατέθηκε προς διαβούλευση εν μέσω της πανδημίας και των απαγορευτικών μέτρων. Ειδικότερα:

    Η επιλογή της Υπουργού να φέρει στον δημόσιο διάλογο ένα νομοσχέδιο με σημαντικές αλλαγές για την Παιδεία, σε μια περίοδο που η κοινή γνώμη είναι προσανατολισμένη στα ζητήματα του κορωνοϊού (υγείας, οικονομικά, κοινωνικά κ.ά) και με υποχρεωτικό εγκλεισμό στα σπίτια μας, δηλαδή μακριά από κοινωνικές ζυμώσεις και χωρίς δυνατότητα δημόσιων εκφράσεων αντιθέσεων -ή και συμφωνιών- με αυτό, αποτελεί από μόνη της ικανό λόγο να ζητάμε το άμεσο «πάγωμά» του. Η καταληκτική ημερομηνία της δημόσιας διαβούλευσης (6/5/2020) βρίσκει τα σχολεία μας κλειστά και την ευρύτερη σχολική κοινότητα σε αναταραχή για όσα έχουν συμβεί και, κυρίως, για όσα επίκεινται. Είναι δε αδιανόητο για εμάς να συζητάμε για το πως θα μοιραστούν οι μαθητές σε 15αρια τμήματα (αριθμός αυξημένος κατά 50%+ από τον προβλεπόμενο για άλλους κλειστούς χώρους) και την ίδια ώρα να κατατίθεται ένα νομοσχέδιο βάσει του οποίου από τον ερχόμενο Σεπτέμβρη αυξάνεται ο αριθμός των μαθητών δημοτικών και νηπιαγωγείων μέχρι και 26 ανά τμήμα (από 22 που είναι σήμερα).

    Ένα νομοσχέδιο που:
    – αυξάνει τον αριθμό των μαθητών ανά τμήμα παρά το πάγιο αίτημά μας για μείωση του
    – αναδεικνύει ως σωφρονιστικό σύστημα τιμωρητικές ποινές, που θα ακολουθούν μάλιστα τον μαθητή εφ’ όρου ζωής, αγνοώντας επιδεικτικά τα αίτια και τους τρόπους πρόληψης μη επιθυμητών συμπεριφορών και «ποντάροντας» σε κάποιον μη ειδικό «Εκπαιδευτικό Εμπιστοσύνης»
    – διπλασιάζει σχεδόν τα εξεταζόμενα μαθήματα, εκτρέφοντας την παραπαιδεία και τον εξεταστοκεντρικό χαρακτήρα του σχολείου
    – επαναφέρει την αποδεδειγμένη στην πράξη «καρμανιόλα» της Τράπεζας Θεμάτων
    – εφευρίσκει «κόντρα» μαθήματα για την πολύπαθη Γ Λυκείου
    – αποκλείει από τα Επαγγελματικά Λύκεια όποιον έχει συμπληρώσει το 17ο έτος της ηλικίας του, στέλνοντας τη συντριπτική πλειοψηφία όσων φοιτούν σήμερα σε ΕΠΑΛ στην ιδιωτική εκπαίδευση
    και ρυθμίζει ένα σωρό σοβαρά θέματα που χρήζουν βαθειάς και ειλικρινούς διαβούλευσης (Λατινικά αντί Κοινωνιολογίας, αξιολόγηση, θεματικές νηπιαγωγείων, αύξηση βάσεων κ.ά.) ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΩΣ ΚΛΕΦΤΗΣ ΠΡΟΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗ!

    ΖΗΤΑΜΕ να μην κλέψει κανείς το μέλλον των παιδιών μας!

    ΚΑΛΟΥΜΕ την Κυβέρνηση να αποσύρει ΤΩΡΑ το νομοσχέδιο και να μη μας ειρωνεύεται ότι είχαμε περισσότερο χρόνο να το «μελετήσουμε» με κλειστά σχολεία!

    ΟΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟΝ ΑΝΟΙΚΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ, ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΘΑ ΧΕΙ!

  • 5 Μαΐου 2020, 10:49 | Παναγιωτης Α.

    Το υπουργείο αφού δεν έχει σκοπό να αναβαθμίσει την παιδεία -το αντίθετο μαλιστα, τιμωρεί και αυτό το αποκαλεί αναβάθμιση. Κανένα παιδαγωγικό κίνητρο, μονο τιμωρία. Αντί να προσλάβει ψυχολογους , κοινωνικούς λειτουργούς και οποιους ακομη χρειαζονται για την υποβοηθηση και ενσωμάτωση μαθητών και γονεων στο σχολικό περιβαλλον, τιμωρεί με κάθε τροπο οπως και με αναγραφή της διαγωγής. Ίσως να ξανασκεφτοσασταν και την βέργα κύρια υπουργε; Καλά δεν ηταν τοτε που την εφάρμοζαν; ελπίζω να μην δίνω ιδέες.
    Αποσυρετε το νομοσχέδιο τώρα και φυσικά και το εξευτελιστικο άρθρο 5. Διαβούλευση στην σύνταξη του με ολους τους εμπλεκόμενους φορείς που ειναι και σαφως πιο αρμοδιοι για τα θεματα της παιδειας και μετα διαβούλευση με την κοινωνία.

  • 5 Μαΐου 2020, 00:20 | Γεώργιος Γκ.

    Ας το δούμε και πρακτικά το θέμα:

    Μέχρι πριν λίγα χρόνια, σε μαθητές που γρονθοκοπούσαν συμμαθητές τους, έβριζαν σκαιώς δασκάλους τους, προβαίναν σε βανδαλισμούς εντός του σχολικού χώρου, απουσίαζαν συστηματικά, παρακώλυαν την διεξαγωγή του μαθήματος, αρνούνταν να λάβουν οποιαδήποτε συμβουλή, δεν τροποποιούσαν επ’ ουδενί τη στάση τους, αυθαδίαζαν και άλλα πολλά, ποιο ήταν το αποτέλεσμα;
    ΔΙΑΓΩΓΗ: ΚΟΣΜΙΟΤΑΤΗ.
    Όμως με τις προηγούμενες Υ.Α., της προηγούμενης ηγεσίας του ΥΠ.Π.Ε.Θ. για πρώτη φορά, εξορθολογίστηκε κάπως η διαδικασία και μοναδική φορά στην σχολική ιστορία που επιτέλους οι Σύλλογοι Διδασκόντων πήραν την απόφαση και δεν χαρακτήρισαν τον βίαιο νεαρό ως έχοντα ΚΟΣΜΙΟΤΑΤΗ διαγωγή!!! Αλλά την αμέσως επόμενη διαβάθμιση. Διότι πλέον γνώριζαν ότι αυτό δεν θα εξαχθεί εκτός σχολικής κοινότητας.
    Φρονώ ότι πρέπει να επανέλθει αυτούσιο.

  • 5 Μαΐου 2020, 00:06 | ΓΙΑΝΝΗΣ

    Εντυπωσιακά αναχρονιστικό, αχρείαστο μέτρο.

  • 4 Μαΐου 2020, 23:35 | ΣΟΦΙΑ ΣΑΡΡΗ

    Διαφωνώ γιατί πρόκειται για παρωχημένη και αψυχολόγητη διάταξη και δεν είναι σωστό και δίκαιο μια κακή διαγωγή να ακολουθεί το άτομο σε όλη την ενήλικη ζωή του.Έχουμε δει πολύ συχνά πως κατά την ενηλικίωση του αλλάζει συμπεριφορά, ωριμάζει, δεν κάνει επιπολαιότητες όπως στην εφηβεία κι ένα άτομο με μεμπτή διαγωγή στο σχολείο, μπορεί να γίνει ένας υποδειγματικός ενήλικος! Γιατί πρέπει λοιπόν να στιγματίζεται σε όλη του την επαγγελματική και κοινωνική ζωή;

  • 4 Μαΐου 2020, 22:55 | Τάσος

    Άρθρο 5
    ΠΡΟΣΟΧΗ
    Η Υ. Α. 10645/ΓΔ4/2018 (ΦΕΚ 120 Β΄/2018) προέβλεπε για τη διαγωγή:
    Άρθρο 32
    Διαγωγή
    1. Η συμπεριφορά των μαθητών/τριών, που εκδηλώνεται με οποιοδήποτε τρόπο εντός ή εκτός του σχολείου με πράξεις ή παραλείψεις, συνιστά τη διαγωγή τους.
    ΑΛΛΑ
    Η Υ. Α. 79942/ΓΔ4/2019 (ΦΕΚ 2005 Β΄/2019) προβλέπει:
    Άρθρο 32
    Διαγωγή
    1) Η συμπεριφορά των μαθητών/τριών, που εκδηλώνεται με οποιοδήποτε τρόπο, με πράξεις ή παραλείψεις, συνιστά τη διαγωγή τους.

    ΠΡΟΤΑΣΗ: Να προστεθεί στο άρθρο 32 της ΥΑ του 2019 το σκοπίμως παραληφθέν: «εντός ή εκτός σχολείου».

  • 4 Μαΐου 2020, 22:23 | Ευθυμία

    Αναχρονιστικό και χωρίς κανένα επιστημονικό υπόβαθρο το άρθρο. Στιγματίζει ανηλίκους δια βίου. Αντί για αποβολές και αναγραφόμενη διαγωγή καλύτερα θα ήταν να στελεχώσετε τα σχολεία με μόνιμο προσωπικό και ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής, λογοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, νοσηλευτές και όλες τις υποδομές που χρειάζεται ένα σύγχρονο σχολείο.

  • 4 Μαΐου 2020, 21:50 | ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ

    ΣΧΟΛΙΟ:

    Η επαναφορά της διαγωγής στα απολυτήρια αναφέρεται ως παιδαγωγικό μέτρο για τον εντοπισμό προβλημάτων συμπεριφοράς και συμβάλλει στην παιδαγωγική αντιμετώπιση.
    Αυτό το μέτρο σίγουρα δεν αποτελεί παιδαγωγικό. Ο εντοπισμός των προβλημάτων συμπεριφοράς και πολύ περισσότερο η αντιμετώπισή τους πραγματοποιείται με πολύ στοχευμένα και οργανωμένα προγράμματα βασισμένα στην παιδαγωγική έρευνα, κάτι που ο συντάκτης της έκθεσης μαλλον αγνοεί. Αυτό το μέτρο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τους σκοπούς περί αντιμετώπισης και πρόληψης προβληματικής συμπεριφοράς στο άρθρο 38 του νομοσχεδίου. Δεν υπάρχει κανένα επιστημονικό δεδομένο που να υποστηρίζει πως η απομάκρυνση από το σχολείο οδηγεί σε βελτίωση της ανεπιθύμητης συμπεριφοράς των μαθητών.

  • 4 Μαΐου 2020, 21:22 | Irene

    Επαναφέρονται παιδαγωγικές πρακτικές που έχουν πια ξεπεραστεί και που πλήττουν τους μαθητές με ΔΕΠ-Υ. Ο χαρακτηρισμός διαγωγής σύμφωνα με την ελληνική και διεθνή βιβλιογραφία αποτελεί απαρχαιωμένη πρακτική. Ειδικότερα για τους μαθητές με ΔΕΠ-Υ & Μαθησιακές Δυσκολίες, οι οποίοι λόγω της ιδιαιτερότητας τους συχνά γίνονται δέκτες αποβολών αποτελεί μια μέθοδος στοχοποίησης αυτών, εφόσον δεν τους δίνεται η ευκαιρία τροποποίησης αυτού του χαρακτηρισμού, που θα τους συνοδεύει σε όλη τους τη ζωή. Λόγω του ότι οι καθηγητές δεν είναι καταλλήλως ή επαρκώς ενημερωμένοι για τα συμπτώματα της ΔΕΠ-Υ, οι μαθητές αυτοί είναι οι πρώτοι που παίρνουν αποβολές συχνά χωρίς αυτό να έχει κανένα νόημα ούτε για τους ίδιους, ούτε για το σχολείο. Η παιδαγωγική της πρόληψης ανεπιθύμητων συμπεριφορών φαίνεται να μην λαμβάνεται υπόψη. Ας γίνουν προτάσεις από τις ΕΔΕΑΥ και από ΚΕΣΥ στην αρχή της χρονιάς καθώς και ενημέρωση στον αντίστοιχο σύλλογο διδασκόντων, για την προληπτική παιδαγωγική.

  • 4 Μαΐου 2020, 19:26 | Νεκτάριος Κολετζάκης

    Συμφωνώ με την πλειοψηφία των συμμετεχόντων οι οποίοι δηλώνουν την αντίθεσή τους σε αυτό το άρθρο.
    Το συγκεκριμένο μέτρο στερείται οποιασδήποτε σύγχρονης επιστημονικής τεκμηρίωσης. Αποτελεί ένα απαρχαιωμένο μέτρο το οποίο όπως όλοι έχουμε καταλάβει δεν έχει φέρει κανένα αποτέλεσμα.
    Η διαγωγή των μαθητών καθορίζεται από πολλούς παράγοντες. Μία αποκλίνουσα ή παραβατική συμπεριφορά δεν αντιμετωπίζεται με τέτοιου είδους μέτρα. Αντιθέτως, η σχολική κοινότητα οφείλει να λάβει όλα τα απαιτούμενα μέτρα της για την πρόληψη της εμφάνισης αυτής της συμπεριφοράς. Η εμφάνιση αυτής της συμπεριφοράς είναι αποτέλεσμα πολλών και διαφορετικών κοινωνικών, οικογενειακών, οικονομικών παραγόντων συμπεριλαμβανομένων του σχολικού περιβάλλοντος και της σχολικής κουλτούρας που επικρατεί σε κάθε σχολική μονάδα. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και προκαλείται από ένα πλέγμα αυτών των παραγόντων. Αυτοί λοιπόν οι παράγοντες αλλά και τα συμπτώματά τους δεν πρόκειται να εξαφανιστούν ή να μειωθούν με ένα τέτοιο μέτρο. Αντίθετα θα στιγματίσουν την πορεία της ζωής ενός εφήβου και είναι πιθανό να δυσκολέψουν ακόμα και την ομαλή επαγγελματική του ένταξη. Εξάλλου μια αποκλίνουσα ή παραβατική συμπεριφορά μπορεί να προκύψει κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες οι οποίες έτυχε να εμφανιστούν σε κάποια φάση της ζωής του μαθητή όπου από εκεί και πέρα και χωρίς την ύπαρξή τους η συμπεριφορά του να είναι τελείως διαφορετική ή «αποδεκτή (?)».
    Το πράγμα γίνεται πάρα πολύ σοβαρό εάν λάβουμε υπόψη ότι ο χαρακτηρισμός αυτός γίνεται από εκπαιδευτικούς-διευθυντές με όλον τον υποκειμενισμό που μπορεί αυτό να κρύβει και πιθανόν να πρόκειται για μία συμπεριφορά που να είναι λίγο διαφορετική από την τρέχουσα σε εκείνη τη χρονική στιγμή και περιοχή, γεγονός το οποίο μπορεί να αρχίζει να προκαλέσει αλυσιδωτές δράσεις-αντιδράσεις μεταξύ του μαθητή και συμμαθητών ή εκπαιδευτικών με αποτέλεσμα μία έκρηξη ή κάποια αντίδραση. Όλο αυτό κρύβει υποκειμενισμό και πολλούς παράγοντες για να επαφίεται στην απλή κρίση και είναι κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε πιθανά ολέθρια απόφαση για το μέλλον ενός παιδιού.
    Το παρελθόν έδειξε ότι αυτό το μέτρο δεν είχε κανένα αποτέλεσμα ούτε υπάρχουν κάποιες μελέτες που να υποδεικνύουν ότι με την άρση του τα φαινόμενα αυξήθηκαν. Φυσικά όλες οι αποκλίνουσες ή παραβατικές συμπεριφορές ενηλίκων δεν γίνονται από αυτούς που είχαν διαγωγή «κοσμία» ή «επίμεμπτη» αντιθέτως…….

  • 4 Μαΐου 2020, 19:03 | Evagelia

    Ζω στο 2020 και θα ήθελα να μου δοθεί ένας λόγος για τον οποίο η διαγωγή του μαθητή θα πρέπει να αναγράφεται στον απολυτήριο τίτλο.
    Κύριοι αν ενδιαφέρεστε για τη διαγωγή των παιδιών, αναζητήστε τους λόγους για τους οποίους κάποιοι μαθητές δε μπορούν να ακολουθήσουν τους κανόνες του σχολείου. Μπορείτε να δημιουργήσετε στα σχολεία υπηρεσίες ψυχοκοινωνικής στήριξης, στελεχωμένες από σχολικούς ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς, οι οποίοι -σε συνεργασία πάντοτε με τον εκπαιδευτικό- να προστατεύουν και να βοηθούν τα παιδιά με διαγωγή «μεμπτή» να ενταχθούν στη σχολική κοινότητα και στην κοινωνία- μακροπρόθεσμα.
    Ευχαριστώ.

  • 4 Μαΐου 2020, 18:48 | Χατζηθεοδώρου Ιάσονας

    Η αιτιολογική έκθεση αναφέρει την αναγραφή του χαρακτηρισμού ως αμιγώς παιδαγωγικό μέτρο, χωρίς όμως να συσχετίζει την όποια παιδαγωγική διαδικασία ή ωφέλεια με την αναγραφή, ή να προβλέπει τη χρήση αυτής. Αντιθέτως το ίδιο το άρθρο, δεν προβλέπει ή περιορίζει την χρήση του χαρακτηρισμού εντός του παιδαγωγικού πεδίου, παρά μόνο προβλέπει την αναγραφή του. Το άρθρο λοιπόν όχι μόνο είναι αόριστο και αναιτιολόγητο, αλλά ανοίγει την κερκόπορτα σε δια βίου στιγματισμό ανηλίκων, και την χρήση του χαρακτηρισμού για διακρίσεις εντός του κοινωνικού και δημόσιου βίου. Είναι γελοίο σε μια δημοκρατία που ορθώς υπό όρους δίνει το δικαίωμα σε πολίτες κατόπιν αιτήσεως να διαγράψουν το ποινικό τους μητρώο, να καταγράφει και διατηρεί εσαεί την κατά το νόμο ακαταλόγιστη και ακαταδιώκτη συμπεριφορά εφήβων. Προβληματικές και αντικοινωνικές ενδοσχολικές συμπεριφορές δεν αντιμετωπίζονται με τέτοιες ιδεοληπτικές προχειρότητες, αλλά αντιθέτως τις ανατροφοδοτούν και τις εντείνουν.

  • 4 Μαΐου 2020, 18:06 | Νίκος Σαρρής

    Μέτρο αναχρονιστικό, βαθύτατα αντιπαιδαγωγικό, θυμίζει άλλες εποχές. Στην εποχή μας που όλες οι θεωρίες στην εκπαίδευση αναφέρονται στην συμπερίληψη, στην ενσωμάτωση, στην αποδοχή η επαναφορά της διαγωγής δεν χωρά. Οι μαθητές με παραβατική συμπεριφορά έχουν ανάγκη από αγάπη, υπομονή, κατανόηση, όχι στιγματισμό για όλη τους τη ζωή. Η ψυχολογική στήριξη μαθητών και οικογενειών είναι η λύση, όχι ο στιγματισμός και η περιθωριοποίηση. Η ύπαρξη ψυχολόγων στις σχολικές μονάδες θα έπρεπε να είναι προτεραιότητα για το ΥΠΑΙΘ , όχι επαναφορά της διαγωγής.

  • 4 Μαΐου 2020, 16:31 | Spyros Balos

    Αναχρονιστική, αναίτια, αντιπαιδαγωγική και εκτός σύγχρονης πραγματικότητας. Σε καμία περίπτωση επιβολές ποινών και μάλιστα χωρίς σαφώς καθορισμένου πλαισίου σχετικά με γραπτούς κανόνες ελέγχου, ξεκάθαρους ρόλους, καθώς και πραγματικό πνεύμα και πρακτικές σωφρονισμού δεν θα έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα της βελτίωσης των συμπεριφορών στο πλαίσιο του σχολείου. Εξαιρετικά απλοϊκή, μονοδιάστατη προσέγγιση που αγνοεί τους σύνθετους παράγοντες, που προκαλούν παραβατικές ή αποκλίνουσες συμπεριφορές στην παιδική και εφηβική ηλικία.

  • 4 Μαΐου 2020, 15:44 | Μαρία Χαρίτου

    Δεν υπάρχει καμία άλλη πληθυσμιακή ομάδα στη σύγχρονη ιστορία της χώρας που να κατηγοριοποιείται βάσει διαγωγής ή άλλης υποκειμενικής αξιολογικής κρίσης.
    α) Από ποιον κρίνεται η διαγωγή και με ποια κριτήρια; Ποιος θα ελέγχει αν ο κριτής αυθαιρετεί ή χρησιμοποιεί το μέσο αυτό για να περιστείλει την ελευθερία έκφρασης των μαθητών που δεν είναι της αρεσκείας του;
    β) Το απολυτήριο είναι επίσημο έγγραφο που ακολουθεί τον πολίτη σε όλη του τη ζωή, αποτελεί δικαιολογητικό συμμετοχής στις εξετάσεις για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση καθώς και σε προκηρύξεις προσλήψεων τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Ακόμα και το ποινικό μητρώο, διαγράφεται μετά από ένα ορισμένο διάστημα. Το απολυτήριο δεν αλλάζει ποτέ.
    γ) Πρόκειται για σαφή και απαράδεκτη διάκριση εις βάρος του μαθητικού πληθυσμού, για ένα μέτρο άκρως αναχρονιστικό και αντιπαιδαγωγικό. Η παιδαγωγική δεν έχει καμία σχέση με τιμωρητικές και σωφρονιστικές πρακτικές. Οι μαθητές μας χρειάζονται αγάπη και καθοδήγηση, όχι διακρίσεις και στιγματισμό.
    Ζητείται η απόσυρση του άρθρου, διότι στερείται αιτιολόγησης, αντιβαίνει στις αρχές της παιδαγωγικής και αποτελεί διάκριση σε βάρος μιας και μοναδικής πληθυσμιακής ομάδας μέσα στην ελληνική κοινωνία, αυτής των μαθητών.

  • 4 Μαΐου 2020, 15:04 | ΠΛ

    ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ
    Αν και έχω εντρυφήσει σε όλες τις παιδαγωγικές θεωρίες, όταν μπαίνεις σε μία σχολική τάξη ειδικά για λίγες ώρες, στην οποία τάξη αυτή υπάρχουν πολλοί μαθητές/τριες με παραβατική συμπεριφορά, δύσκολα εφαρμόζεις τις παιδαγωγικές θεωρίες που γνωρίζεις (δημιουργία εσωτερικών κινήτρων κ.α.) και από παιδαγωγός καταντάς θηριοδαμαστής προσπαθώντας να γίνει διδασκαλία και μάθημα, έστω και με δασκαλοκεντρικό τρόπο.Το ζήτημα της πειθαρχίας στο σχολείο και των σχολικών ποινών είναι τεράστιο και πολυδιάστατο και είναι θέμα ταμπού που και οι ακαδημαϊκοί αποφεύγουν να τοποθετηθούν ευρέως. Είναι όμως πάρα πολύ σημαντικό, έως και υπαρξιακό για τη λειτουργία της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Μία σχολική τάξη, χωρίς τάξη, είναι πλέον σχολική αταξία. Οι δικοί μας δάσκαλοι με 60 μαθητές στην τάξη κατάφερναν να κάνουν μάθημα και συχνά ποιοτικό μάθημα. Εμείς σήμερα με 20-24 παιδιά, αν υπάρχουν αρκετοί μαθητές/τριες με παραβατική συμπεριφορά, τρώμε τον μισό χρόνο διδασκαλίας σε παρατηρήσεις. Μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ να ξαναγυρίσουμε επουδενί στη βέργα και στις προσβολές και στις αυταρχικές συμπεριφορές, εξάλλου η βία μόνο βία φέρνει. Όμως όταν ήμασταν εμείς μαθητές υπήρχαν όρια στα παιδιά από τις οικογένειες. Υπήρχε σεβασμός προς τος εκπαιδευτικούς από μαθητές και γονείς. Ίσως να υπήρχε και λίγο φόβος, αλλά νομίζω ότι στις μικρές ηλικίες ή στους ανώριμους έφηβους όπου ένα παιδί λειτουργεί όχι εντελώς συνειδητά, ο φόβος και ο σεβασμός είναι συνυφασμένα. Το κλειδί λοιπόν είναι να μπαίνουν όρια από το σπίτι και να υπάρχει καλή συνεργασία σχολείου-γονέων. Βλέπουμε γονείς σήμερα παραδωμένους πλήρως στις απαιτήσεις και τα «θέλω» των παιδιών τους που τα έχουν σαν πρίγκιπες στον θρόνο και τα προσκυνούν. Τα παρακαλούν να διαβάσουν, τα παρακαλούν να είναι φρόνιμα και συνεργάσιμα… Όταν αυτά τα παιδιά έρθουν στο Νήπιο ή στο Δημοτικό έχουν από το σπίτι τον «τσαμπουκά» ότι εγώ είμαι μονοκράτορας και θα κάνω ό,τι θέλω. Στο σχολείο όμως που υπάρχουν άλλα 24 τέτοια παιδιά, μέσα από την κοινωνικοποίηση πρέπει όλοι να μάθουν να συμβιβάζονται. Διαβάζω στα σχόλια για τους μαθητές με ΔΕΠ-Υ & Μαθησιακές Δυσκολίες… είναι όμως στ’ αλήθεια όλοι οι παραβατικοί μαθητές, μαθητές με ΔΕΠ-Υ & Μαθησιακές Δυσκολίες. Όχι ένα ελάχιστο ποσοστό κατά την ταπεινή μου γνώμη. Όλους τους μαθητές χωρίς όρια, χωρίς σεβασμό, χωρίς ευγένεια και καλούς τρόπους, με επιθετική συμπεριφορά απέναντι στους δασκάλους τους, αλλά και στους συμμαθητές τους, παιδιά χειριστικά με θράσος και διάφορα συμπλέγματα, όλους τους βαφτίσαμε «μαθητές με ΔΕΠ-Υ & Μαθησιακές Δυσκολίες». Οι δομές Ειδικής Αγωγής πρέπει να υποστηριχθούν σε αυτόν τον τομέα. Από την άλλη σε ένα πτωχευμένο κράτος, μπορούμε σε ένα 12θέσιο σχολείο, να έχουμε άλλο ένα 9θέσιο από 9 δασκάλους παράλληλης στήριξης; γιατί αυτό γίνεται σήμερα..
    Το ιδανικό θα ήταν να ζούμε σε έναν κόσμο χωρίς την ανάγκη επιβολής ποινών. Όμως παρόλες τις πάμπολλες παιδαγωγικές θεωρίες και ο κόσμος εμάς των ενηλίκων λειτουργεί ευρέως με το αναχρονιστικό συμπεριφοριστικό μοντέλο Αμοιβή – Ποινή, Μπαστούνι & Καρότο. Αναλογιστείτε το, από τον μικρόκοσμο της εργασίας μας, στη διοίκηση του κράτους, στην επιβολή της δημόσιας τάξης, μέχρι τον μακρόκοσμο των παγκοσμιοποιημένων ΔΝΤ, Ε.Ε., Παγκόσμια Τράπεζα κ.α. με την επιβολή κυρώσεων και μνημονίων.
    Συχνά αμφισβητείται η αποτελεσματικότητα της επιβολής ποινών και γίνεται μεγάλη συζήτηση για το ποια ποινή είναι η πιο κατάλληλη. Έχω κι εγώ σοβαρές αμφιβολίες για το αν ο χαρακτηρισμός διαγωγής θα λειτουργήσει παιδαγωγικά, αφού σύμφωνα με την ελληνική και διεθνή βιβλιογραφία αποτελεί απαρχαιωμένη πρακτική. Εξάλλου, σύμφωνα με την Παιδαγωγική, η συνέπεια της πράξης – ποινή πρέπει να έχει αμεσότητα και χρονική εγγύτητα με την τελεσθείσα παραβατική πράξη, αλλιώς δεν έχει ανατροφοδοτική αξία.
    Αυτό που με ενοχλεί κυρίως δεν είναι το «ποια ποινή είναι η πιο κατάλληλη», αλλά γιατί θεσμοθετείται μία ποινή μόνο για τη Δυτεροβάθμια Εκπ/ση και όχι και για την Πρωτοβάθμια. Στην Πρωτοβάθμια Εκπ/ση είμαστε οι εκπαιδευτικοί εντελώς ανίσχυροι,γιατί αν διαβάσεις τη νομοθεσία ουσιαστικά δεν υπάρχει καμία ποινή. Δεν υπάρχουν αποβολές ούτε μονόωρες ούτε ημερήσιες, δεν μένεις από απουσίες λιγότερες από 2/3. Η απαρχαιωμένη πρακτική να σηκωθεί ένα παιδί τιμωρία στον τοίχο, αποφεύγεται ως εξεφτελιστική. Η απαρχαιωμένη πρακτική να γράψει ένα παιδί τιμωρία ένα κείμενο, αποφεύγεται ως αντιπαιδαγωγική. Μόνο να αλλάξει ένα παιδί τμήμα με απόφαση Σ.Δ. επιτρέπεται, αλλά και αυτή η λύση αποφεύγεται αφού στοχοποιεί το παιδί και μεταθέτει το πρόβλημα στο άλλο τμήμα. ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠ/ΣΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΙΣΧΥΡΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΑΙΘ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΣΕΙ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΜΑΣ ΜΕ ΚΑΘΕ ΠΡΟΣΦΟΡΟ ΜΕΣΟΝ.

  • 4 Μαΐου 2020, 14:50 | Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (Ε.Σ.Α.μεΑ.)

    Οι διατάξεις του άρθρου 5, αλλά και της παρ.1 του άρθρου 55, είναι αναχρονιστικές και χωρίς επιστημονικό υπόβαθρο που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες εκπαιδευτικές ανάγκες και σύγχρονες μεθόδους εκπαίδευσης και που εύκολα μπορούν να αναχαιτίσουν την προσωπική, κοινωνική κι επαγγελματική εξέλιξη του/της μαθητή/ μαθήτριας, μέσω του στίγματος που θα επιφέρουν στα άτομα που αφορούν και των οποίων, λόγω της ηλικίας τους, η προσωπικότητά τους τελεί ακόμα υπό διαμόρφωση.
    Χαρακτηρισμός διαγωγής, σημαίνει ετικετοποίηση, στοχοποίηση, στιγματισμό, εντείνει τον ανταγωνισμό και τον αποκλεισμό, ενισχύει τις αρνητικές στάσεις και αντιλήψεις των μαθητών για το σχολείο, κι εν τέλει, σημαίνει περιθωριοποίηση για τον/την μαθητή/μαθήτρια.
    Ένα σχολείο που δεν εμβαθύνει στα αίτια της συμπεριφοράς, στην ψυχο-κοινωνική στήριξη και βοήθεια του μαθητή και του περιβάλλοντός του, αλλά αρκείται μόνο στο να βάζει μία ταμπέλα στο μαθητή, όχι μόνο δεν τον βοηθάει, αλλά εντείνει τις αρνητικές συμπεριφορές στο σχολικό περιβάλλον.
    Αντίθετα με τη λογική του άρθρου 5, σε ένα σύγχρονο δημόσιο σχολείο, είναι αναγκαία η στελέχωση των σχολικών μονάδων ειδικής και γενικής εκπαίδευσης με ψυχολόγους, εργοθεραπευτές, κοινωνικούς λειτουργούς, σχολικούς νοσηλευτές κ.α. και ειδικό βοηθητικό προσωπικό για την υποστήριξη μαθητών με αναπηρία, ειδικότητες οι οποίες μπορούν να συμβάλλουν τα μέγιστα σε προγράμματα πρόληψης, πρώιμης παρέμβασης και τέλος αντιμετώπισης της σχολικής βίας και του εκφοβισμού.

Σχόλια 1 2 3 4 5