Αρχική Νέο πλαίσιο για την ευζωία των ζώων συντροφιάς - Πρόγραμμα ‘‘ΆΡΓΟΣ’’Άρθρο 1 Σκοπός – ΑντικείμενοΣχόλιο του χρήστη Μαρία Γκινάλα | 18 Μαΐου 2021, 20:27
  • Σχόλιο του χρήστη 'Μαρία Γκινάλα' | 18 Μαΐου 2021, 20:27

    Εκ μέρους της Ο.Μ.Μ.Α («Ομάδα Μελέτης και Μέριμνας για την Αλωπεκίδα») δηλώνουμε ότι το Σ/Ν είναι ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ και ζητούμε την άμεση απόσυρσή του γιατί προσβάλλει τις βασικές ελευθερίες ανθρώπων και ζώων και οδηγεί στην εξόντωση των αυτόχθονων ελληνικών φυλών σκύλων και γάτας. Γνωμοδότηση σχετικά με το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου «για τα ζώα συντροφιάς» του Δημητρίου Μπελαντή, Δικηγόρου παρ’ Αρείω Πάγω (ΑΜ ΔΣΑ 13652), Διδάκτορος Νομικής ΜΈΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ: 1. Ερώτημα Τρίτο Ιδιαίτερες αυτόχθονες φυλές σκύλων στην Ελλάδα και ειδική αντιμετώπισή τους Ιδιαίτερα και πολύ σημαντικά ζητήματα τίθενται όσον αφορά τις παλιές και αυτόχθονες φυλές σκύλων στην Ελλάδα, οι οποίες κυρίως ζούνε αστον αγροτικό και υπαίθριο χώρο1. Αναφέρουμε εδώ τις βασικές από αυτές : ΔΙΕΘΝΩΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΕΣ ΦΥΛΕΣ: Ελληνικός Ιχνηλάτης: αρχαίος σκύλος εργασίας, λαγόσκυλο (σκύλος δίωξης), απόγονος των αρχαίων Λαγωοθήρων (Λακωνικών) κυνών. Η μοναδική ελληνική φυλή διεθνώς αναγνωρισμένη από την Διεθνή Κυνολογική Ομοσπονδία. Λόγω της παροιμιώδους, ορμητικής και πολύ εκτεταμένης τους έρευνας, οι σκύλοι αυτοί, καλπαστές μεγάλων αποστάσεων, ενίοτε χάνονται και συλλαμβάνονται ως “αδέσποτοι”. Η αναγνώριση από τον Κ.Ο.Ε. δυστυχώς δεν προστατεύει τους ελληνικούς σκύλους από την εκστρατεία των μαζικών στειρώσεων χωρίς εξαίρεση. Πολλά φιλοζωικά σωματεία, εχθρικά προς το κυνήγι, προτιμούν να τους στειρώνουν παρά να απευθυνθούν στον όμιλο Φίλων Ελληνικού Ιχνηλάτη για να υιοθετηθούν από γνώστες. Είναι ευάριθμη φυλή αλλά και αυτή ακόμη πολύ κάτω από τα ιδανικά βιώσιμα όρια πληθυσμού. Το μέτρο της στείρωσης “δεσποζόμενων” σκύλων θα εξαφανίσει τη φυλή σε λίγα χρόνια, αφού δεν υπάρχει βιώσιμος πληθυσμός της εκτός Ελλάδος. https://web.archive.org/web/20130512060759/http://ellinikosihnilatis.info/site/modules/tinycontent1/index.php?id=1 ΕΘΝΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΕΣ ΦΥΛΕΣ Ανεγνωρισμένες από τον Κυνολογικό Όμιλο Ελλάδος: Ελληνικός Ποιμενικός: αρχαίος σκύλος εργασίας, φύλακας κοπαδιών αιγοπροβάτων και τσοπανόσκυλο. Ευάριθμη φυλή αλλά και αυτή ακόμη πολύ κάτω από τα ιδανικά βιώσιμα όρια πληθυσμού. Δυστυχώς δεν προστατεύεται από τις μαζικές στειρώσεις χωρίς εξαίρεση. Το μέτρο της στείρωσης “δεσποζόμενων” σκύλων θα εξαφανίσει τη φυλή σε λίγα χρόνια. http://www.ofep.gr/ Κοκόνι: αρχαίος σκύλος συντροφιάς και γενικής χρησιμότητας. Οι σκύλοι που στην επαρχία αποτελούνται “κοκόνια” συχνά ξεφεύγουν από το Πρότυπο του ΚΟΕ (δες “Μιλήσια”). Συναντώνται συχνά στην επαρχία, περισυλλέγονται ως αδέσποτα γιατί συχνότατα δεν έχουν σημανθεί και στειρώνονται χωρίς εξαίρεση. Πολύ κάτω από τα ιδανικά βιώσιμα όρια πληθυσμού. Το μέτρο της στείρωσης “δεσποζόμενων σκύλων” θα εξαφανίσει τη φυλή σε λίγα χρόνια. http://www.koe.gr/index.php/el/greekbreeds/kokoni Κρητικός Λαγωνικός: αρχαιότατος σκύλος εργασίας, λαγοκυνηγός διώξεως. Κάτω από τα ιδανικά βιώσιμα όρια πληθυσμού, <500 άτομα. Δυστυχώς δεν προστατεύεται από τις μαζικές στειρώσεις χωρίς εξαίρεση. Το μέτρο της στείρωσης “δεσποζόμενων” σκύλων θα εξαφανίσει τη φυλή σε λίγα χρόνια. https://www.cretandog.gr/ Λευκό Ελληνικό Τσοπανόσκυλο: αρχαίος σκύλος εργασίας, φύλακας και τσοπανόσκυλο προστασίας ποιμνίων. Πολύ κάτω από τα ιδανικά βιώσιμα όρια πληθυσμού. Δυστυχώς δεν προστατεύεται από τις μαζικές στειρώσεις χωρίς εξαίρεση. Το μέτρο της στείρωσης “δεσποζόμενων” σκύλων θα εξαφανίσει τη φυλή σε λίγα χρόνια. https://www.whiteshepherd.gr/ Μολοσσός της Ηπείρου: αρχαιότατος σκύλος εργασίας, φύλακας κοπαδιών. Έδωσε το όνομα του στη διεθνή βιβλιογραφία (“Μολοσσοί, μολοσσοειδείς” φυλές). Πολύ κάτω από τα ιδανικά βιώσιμα όρια πληθυσμού. Δυστυχώς δεν προστατεύεται από τις μαζικές στειρώσεις χωρίς εξαίρεση. Το μέτρο της στείρωσης “δεσποζόμενων” σκύλων θα εξαφανίσει τη φυλή σε λίγα χρόνια. http://www.koe.gr/index.php/el/greekbreeds/molosos-tis-hpeirou ΜΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΟΙ ΤΥΠΟΙ: Η Ελληνική Εταιρεία Διατήρησης Αυτοχθόνων Ζώων “Αμάλθεια” ιδρύθηκε το 2006 και εργάζεται προκειμένου να αντιστρέψει την ταχεία απώλεια του γενετικού πλούτου σε όλες τις ελληνικές αυτόχθονες φυλές κατοικιδίων ζώων και ζώων κτηνοτροφίας, προωθώντας την ευαισθητοποίηση σχετικά με την αξία τους και την επανένταξή τους στις δραστηριότητες των τοπικών κοινοτήτων. Η Αμάλθεια είναι ο εθνικός ελληνικός εταίρος της Διεθνούς Οργάνωσης SAVE Foundation, η οποία δραστηριοποιείται σε όλη την Ευρώπη για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, της βιοποικιλότητας και της ευζωίας των ζώων. Συμμετέχει στο διεθνές δίκτυο SAVE FOUNDATION (SAFEGUARD AGRICULTURAL VARIETIES IN EUROPE) και ενεργεί ως εκπρόσωπός του στην Ελλάδα. Η Αμάλθεια παρακολουθεί τους Αυτόχθονες τύπους και ποικιλίες σκύλων από την ίδρυσή της και διαθέτει σχετικό κατάλογο. http://www.amalthia.org/el/ 1. Αλωπεκίς – μικρόσωμος αρχαιότατος σκύλος εργασίας, πολλαπλής χρησιμότητας. Συνεργάζεται με μεγαλόσωμα τσοπανόσκυλα και φύλακες κοπαδιών σαν “ειδοποιητής”. Λόγω του ότι είναι πρωτόγονος τύπος σκύλου έχει ιδιαίτερα οξυμένες αισθήσεις και αστραπιαίες αντιδράσεις, είναι άγρυπνος τη νύχτα και αντιλαμβάνεται την προσέγγιση απειλής και άγριων ζώων πολύ νωρίτερα από άλλες φυλές που έχουν χάσει τα πρωτόγονα χαρακτηριστικά τους. Χρησιμοποιείται επίσης στην καθοδήγηση αγελών από βοοειδή και βουβάλια και άλογα. Παραδοσιακά διανυκτέρευε μέσα στον ορνιθώνα, προστατεύοντας τα πουλερικά (από αλεπούδες, ασβούς, κουνάβια, νυφίτσες, αρουραίους, κουκουβάγιες αλλά και φίδια. Την ημέρα τα προστατεύει από ιπτάμενα αρπακτικά όπως γεράκια. Είναι εξαιρετικός μικρόσωμος προειδοποιητικός φύλακας και σύντροφος. Το μικρό του μέγεθος δεν φοβίζει τα ζώα του σπιτιού, της αυλής και του αγροκτήματος, που τον δέχονται εύκολα, ακόμη και τα κουνέλια. Συχνά είναι ο μόνος τύπος σκύλου που μπορούν να συντηρήσουν μοναχικοί ηλικιωμένοι κάτοικοι της υπαίθρου και μικροαγροκτηματίες. Είναι ο αναντικατάστατος συνεργάτης των ασθενέστερων οικονομικά τάξεων της επαρχίας. Δυστυχώς δεν προστατεύεται από τις μαζικές στειρώσεις χωρίς εξαίρεση. Το μέτρο της στείρωσης “δεσποζόμενων” σκύλων θα εξαφανίσει τον τύπο σε λίγα χρόνια. Η Ομάδα Μελέτης & Μέριμνας για τις Αλωπεκίδες (Ο.Μ.Μ.Α) ιδρύθηκε το 2013. Ιδρυτικά μέλη είναι η Μαρία Γκινάλα (Διεθνής κριτής μορφολογίας σκύλων) η οποία συνέταξε την περιγραφή του γηγενούς αυτού ελληνικού τύπου σκύλων, βάσει μελετών και καταγραφής ατόμων του τύπου σε όλη την Ελλάδα, από την δεκαετία του 1980, και ο Δρ. Σπύρος Χλειουνάκης, ο οποίος μαζί με επιστημονική ομάδα διεξήγαγε έρευνα πεδίου από το 2005 έως το 2013, τα συμπεράσματα της οποίας δημοσιεύθηκαν σε επιστημονικά συνέδρια και στον τύπο. (Εργαστήριο Ανατομίας, Τμήμα Ζωικής Παραγωγής, Α.Τ.E.Ι. Θεσσαλονίκης, Δ/νση Κτηνιατρικής Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Σερρών, Εργαστήριο Ζωοτεχνίας, Τμήμα Αγροτικής Ανάπτυξης Δ.Π.Θ.). Η Ο.Μ.Μ.Α είναι υπό ίδρυση Νομικό Πρόσωπο για την Αλωπεκίδα και άλλους αυτόχθονους ελληνικούς τύπους που δεν αναγνωρίζονται από άλλο φορέα. https://greatdanegnosis.wixsite.com/alopekis 2. Γρύφος – συναντάται σε τρία μεγέθη, μικρό, μεσαίο και μεγάλο. Είναι φυσικό “νερόσκυλο” που συγγενικοί του τύποι συναντώνται ολόγυρα στη Μεσόγειο. Σκύλος γενικής χρησιμότητας στο αγρόκτημα, φύλακας, σύντροφος. Υπάρχει διαδεδομένος σε όλη την Ελλάδα, είναι ο πιο πολυάριθμος ελληνικός τύπος από τις μη αναγνωρισμένες φυλές. Δυστυχώς δεν προστατεύεται από τις μαζικές στειρώσεις χωρίς εξαίρεση. Το μέτρο της στείρωσης “δεσποζόμενων” σκύλων θα εξαφανίσει τον τύπο σε λίγα χρόνια. https://www.facebook.com/notes/elliniki-kynofilia-hellenic-dog-lovers-discussion-group/%CE%B3%CF%81%CF%8D%CF%86%CE%BF%CE%B9/10151471675479733/ 3. Ελληνικός Αγριοχοιροθήρας: σκύλος εργασίας, κυνηγόσκυλο αγριοχοίρου (Γουρουνόσκυλο). Συναντώνται αρκετά. Δεν προστατεύεται από τις μαζικές στειρώσεις χωρίς εξαίρεση. Το μέτρο της στείρωσης “δεσποζόμενων” σκύλων θα εξαφανίσει τον τύπο σε ελάχιστο χρόνο. 4. Ελληνικοί Ιχνηλάτες – άλλα χρώματα: Σκύλος εργασίας, κυνηγόσκυλο που χρησιμοποιείται για το κυνήγι λαγού και αγριοκούνελου. Μη αναγνωρισμένες χρωματικές ποικιλίες ελληνικού ιχνηλάτη (κόκκινο, τρίχρωμο, ραβδωτό κλπ). Υπάρχουν αρκετά. Δεν προστατεύεται από τις μαζικές στειρώσεις χωρίς εξαίρεση. Το μέτρο της στείρωσης “δεσποζόμενων” σκύλων θα εξαφανίσει τον τύπο σε λίγα χρόνια, πλήττοντας σημαντικά την γενετική παραλλακτικότητα του αναγνωρισμένου Ελληνικό Ιχνηλάτη. https://www.facebook.com/media/set/?set=oa.10151515461819733&type=3 5. Ελληνικοί Ποιμενικοί Συνοδείας: σκύλος εργασίας, τσοπανόσκυλο που χρησιμοποιείται για την συγκέντρωση και συνοδεία αιγοπροβάτων. Υπάρχουν αρκετά. Δεν προστατεύεται από τις μαζικές στειρώσεις χωρίς εξαίρεση. Το μέτρο της στείρωσης “δεσποζόμενων” σκύλων θα εξαφανίσει τον τύπο σε λίγα χρόνια https://www.facebook.com/media/set/?set=oa.10151264248284733&type=3 6. Ελληνικοί Φωλεοδύτες: σκύλος εργασίας, φωλεοδύτης, κυνηγός τρωκτικών, γενικής χρησιμότητας σκύλος αγροκτήματος. Λίγα. Δεν προστατεύεται από τις μαζικές στειρώσεις χωρίς εξαίρεση. Το μέτρο της στείρωσης “δεσποζόμενων” σκύλων θα εξαφανίσει τον τύπο άμεσα. 7. Ιχνηλάτης της Κεφαλληνίας: σκύλος εργασίας, κυνηγόσκυλο, ιχνηλάτης ιδιαίτερου φαινότυπου που αναπτύχθηκε τοπικά ιδαίτερα για το κυνήγι λαγού και αγριοκούνελου. Μικρός αριθμός εκτρεφόμενος ερασιτεχνικά. Δεν προστατεύεται από τις μαζικές στειρώσεις χωρίς εξαίρεση. Το μέτρο της στείρωσης “δεσποζόμενων” σκύλων θα εξαφανίσει τον τύπο άμεσα. http://www.amalthia.org/images/amaltheia_news/gr/15/AmalthiaNea15.pdf 8. Κορδολούρι: σκύλος εργασίας, τσοπανόσκυλο. To Κορλοδούρι είναι το παραδοσιακό ποιμενικό σκυλί της Σκύρου με ξεχωριστή ταυτότητα και εργασιακή εξειδίκευση. Είναι σκύλος «πιάστης». Στην τοπική ορολογία «πιάστες» είναι ειδικά σκυλιά που ακινητοποιούν αγροτικά ζώα (κυρίως αίγες), δαγκώνοντας ελαφρά τους αστραγάλους χωρίς να τα τραυματίζουν ώστε να περιέλθουν στον έλεγχο του ιδιοκτήτη. Στην Σκύρο, παραδοσιακά τα κοπάδια έβοσκαν όλα μαζί και ανακατεύονταν. Ωστόσο μία-δύο φορές τον χρόνο έπρεπε να διαχωρίζονται για πρακτικούς λόγους όπως πώληση, σφαγή, κούρεμα κλπ. Ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά, Κορδολούρια, βοηθούσαν στην συγκέντρωση και στο ξεχώρισμα των κοπαδιών. Είναι τα περίφημα «Μαζώχματα», σημαντική γιορτή της Σκύρου στην οποία συμμετείχαν οι κτηνοτρόφοι με τα Κορδολούρια τους και πολλοί άλλοι κάτοικοι. Σύμφωνα με μαρτυρίες Σκυριανών, τα Κορδολουριά αναγνωρίζουν τα ζώα του ιδιοκτήτη τους και με εντολές του μπορούν να «πιάνουν» συγκεκριμένα άτομα. Το Κορδολούρι μαζί με το Μικρόσωμο Άλογο της Σκύρου, ανήκει στην ιδιαίτερη αγρο-βιοποικιλότητα του νησιού. Απομένουν ελάχιστα δείγματα. Δεν προστατεύεται από τις μαζικές στειρώσεις χωρίς εξαίρεση. Το μέτρο της στείρωσης “δεσποζόμενων” σκύλων θα εξαφανίσει τον τύπο άμεσα. https://kynigetikes.selides.org/index.php?option=com_content&view=article&id=947:korlodoyri-paradosiakos-poimenikos-tis-skyrou&catid=63&Itemid=132 9. Κρικελιώτικο: σκύλος εργασίας, κυνηγόσκυλο. Μικρόσωμος πρωτόγονος τύπος ιχνηλάτη (λαγόσκυλου) από το Κρίκελο Ευρυτανίας. Σπάνια. Δεν προστατεύεται από τις μαζικές στειρώσεις χωρίς εξαίρεση. Το μέτρο της στείρωσης “δεσποζόμενων” σκύλων θα εξαφανίσει τον τύπο άμεσα. 10. Κυρήκι Ρόδου: σκύλος εργασίας, ιδιαίτερος τύπος τσοπανόσκυλου. Απομένουν ελάχιστα άτομα. Δεν προστατεύεται από τις μαζικές στειρώσεις χωρίς εξαίρεση. Το μέτρο της στείρωσης “δεσποζόμενων” σκύλων θα εξαφανίσει τον τύπο άμεσα. 11. Λακωνικός: ο αρχαίος Λακωνικός κύων, που έδωσε το όνομά του σε όλους τους λαωνικούς κύνες, έκανε και χρέη κυνηγετικού σκύλου εκτός από τσοπανόσκυλο. Πρωτόγονος σκύλος πολλαπλών καθηκόντων. Γνωστός τοπικά και ως "Μανιάτικο Σκυλί". Απομένουν ελάχιστα άτομα. Δεν προστατεύεται από τις μαζικές στειρώσεις χωρίς εξαίρεση. Το μέτρο της στείρωσης “δεσποζόμενων” σκύλων θα εξαφανίσει τον τύπο άμεσα. 12. Λαγωνικός Σάμου: σκύλος εργασίας, κυνηγόσκυλο, τύπος πρωτόγονου ιχνηλάτη σε δύο μεγέθη. Σπάνια. Δεν προστατεύεται από τις μαζικές στειρώσεις χωρίς εξαίρεση. Το μέτρο της στείρωσης “δεσποζόμενων” σκύλων θα εξαφανίσει τον τύπο άμεσα. 13. Λαγωνικός της Ρόδου: σκύλος εργασίας, κυνηγόσκυλο, πρωτόγονο λαγόσκυλο διώξεως. Υπάρχουν περίπου 150 άτομα στο νησί. Δεν προστατεύεται από τις μαζικές στειρώσεις χωρίς εξαίρεση. Το μέτρο της στείρωσης “δεσποζόμενων” σκύλων θα εξαφανίσει τον τύπο άμεσα. 14. Μαντρόσκυλα & Τσοπανόσκυλα Πελοποννήσου: σκύλοι εργασίας, συνοδείας και φύλαξης κοπαδιών. Το Μαντρόσκυλο ενεργεί κυρίως ως φύλακας αγροτικών εγκαταστάσεων. Οι Ποιμενικοί συνοδεύουν και προστατεύουν κοπάδια στην βοσκή. Δεν προστατεύεται από τις μαζικές στειρώσεις χωρίς εξαίρεση. Το μέτρο της στείρωσης “δεσποζόμενων” σκύλων θα εξαφανίσει τον τύπο σε λίγα χρόνια. 15. Μηλίσια: Γνωστά στην αρχαιότητα σαν Μελιταία κυνάρια. Μικρόσωμος σκύλος εργασίας, συντροφιάς και οικιακής χρησιμότητας στην πόλη και την εξοχή. Σήμερα χρησιμοποιείται σαν μικρόσωμος φύλακας αγροκτήματος και ζώων της αυλής και της αγροικίας. Διαδεδομένο κατά περιοχές. Είναι ο αγροτικός τύπος του Κοκονιού “εργασίας” πιο ρωμαλέο και λίγο μεγαλύτερο από το αναγνωρισμένο Κοκόνι. Το μέτρο της στείρωσης “δεσποζόμενων” σκύλων θα εξαφανίσει τον τύπο σε λίγα χρόνια, πλήττοντας σημαντικά την γενετική παραλλακτικότητα του αναγνωρισμένου Κοκονιού, αποκόπτοντας τα εγγεγραμμένα στον ΚΟΕ Κοκόνια από τη γενετική τους πηγή. 16. Μουστακάτο: σκύλος εργασίας, ιδιαίτερου τύπου τσοπανόσκυλο, συνήθως για αίγες. Μικρός αριθμός ατόμων. Δεν προστατεύεται από τις μαζικές στειρώσεις χωρίς εξαίρεση. Το μέτρο της στείρωσης “δεσποζόμενων” σκύλων θα εξαφανίσει τον τύπο σε ελάχιστα χρόνια. 17. Καρπάθου: σκύλος εργασίας, κυνηγόσκυλο. Ιδιαίτερος τύπος λαγωνικού. Πολύ σπάνιο. Δεν προστατεύεται από τις μαζικές στειρώσεις χωρίς εξαίρεση. Το μέτρο της στείρωσης “δεσποζόμενων” σκύλων θα εξαφανίσει τον τύπο άμεσα. 18. Καρύστου – Νότιας Εύβοιας: σκύλος εργασίας, τσοπανόσκυλο. Μικρός αριθμός. Δεν προστατεύεται από τις μαζικές στειρώσεις χωρίς εξαίρεση. Το μέτρο της στείρωσης “δεσποζόμενων” σκύλων θα εξαφανίσει τον τύπο σε ελάχιστο χρόνο. 19. Σητείας: σκύλος εργασίας, λαγοκυνηγός διώξεως. Ιδιαίτερος φαινότυπος Κρητικού Λαγωνικού. Συναντάται στην ανατολική Κρήτη. Σπάνιο. Δεν προστατεύεται από τις μαζικές στειρώσεις χωρίς εξαίρεση. Το μέτρο της στείρωσης “δεσποζόμενων” σκύλων θα εξαφανίσει τον τύπο άμεσα. 20. Σκύλος του Σουλίου: σκύλος εργασίας. Αρχαίος τύπος θηρευτικού μολοττικού, πολλαπλών καθηκόντων: φύλακας χώρου, φύλακας κοπαδιών, κυνηγόσκυλο μεγάλου θηράματος. Λίγα. Δεν προστατεύεται από τις μαζικές στειρώσεις χωρίς εξαίρεση. Το μέτρο της στείρωσης “δεσποζόμενων” σκύλων θα εξαφανίσει τον τύπο άμεσα. https://greatdanegnosis.wordpress.com/2016/05/04/the-dane-the-souliot-and-other-relationships/ 21. Σπαρτιάτης: σκύλος εργασίας, τσοπανόσκυλο. Ιδιαίτερος τύπος ποιμενικού, άσπρος με περιοχές άλλου χρώματος στα αυτιά. Δεν προστατεύεται από τις μαζικές στειρώσεις χωρίς εξαίρεση. Το μέτρο της στείρωσης “δεσποζόμενων” σκύλων θα εξαφανίσει τον τύπο άμεσα. 22. Συριανός Δείκτης: σκύλος εργασίας, κυνηγόσκυλο, κυρίως δείκτης (για φτερωτά θηράματα), αλλά και λαγό. Δεν προστατεύεται από τις μαζικές στειρώσεις χωρίς εξαίρεση. Το μέτρο της στείρωσης “δεσποζόμενων” σκύλων θα εξαφανίσει τον τύπο άμεσα. https://www.facebook.com/media/set/?set=oa.10151460238829733&type=3 Για τις άλλες φυλές δείτε: https://www.dogpark.gr/greek-dog-breeds/ Γάτα του Αιγαίου: η μοναδική ελληνική φυλή γάτας. Γάτα εργασίας (κυνηγός τρωκτικών) και συντροφιάς. Δεν προστατεύεται από τις μαζικές στειρώσεις χωρίς εξαίρεση. Το μέτρο της στείρωσης “δεσποζόμενων” γατών θα εξαφανίσει τον τύπο άμεσα. https://www.katoikidiaendrasi.gr/2018/07/04/i-gata-tou-aigaiou/ Όλες ανεξαιρέτως οι αυτόχθονες-γηγενείς ελληνικές φυλές σκύλων (και γάτας) είναι κάτω από τα ελάχιστα όρια βιώσιμου πληθυσμού (Minimum Viable Population - MVP*), ορισμένες δε, όπως η Αλωπεκίδα, το Μουστακάτο Ποιμενικό, το Κορδολούρι της Σκύρου, το Ροδίτικο Λαγωνικό, και άλλα, είναι ΚΡΙΣΙΜΩΣ απειλούμενες. Οι μαζικές στειρώσεις “αδέσποτων” και “δεσποζόμενων” σκύλων και γατών θα τις αφανίσουν εντελώς. Επιβάλλεται να εξαιρεθούν από την υποχρεωτική στείρωση, να τεθούν υπό την Προστασία της Πολιτείας (με την συνεργασία του ΚΟΕ / Ομίλου Γάτας του Αιγαίου όσον αφορά τις Αναγνωρισμένες, της “Αμάλθεια” και της Ο.Μ.Μ.Α. για τις μη αναγνωρισμένες), και όταν κάποια άτομα αυτών περισυλλέγονται ακηδεμόνευτα, να παραδίδονται στους φορείς αυτούς (ΚΟΕ / Όμιλος Γάτας του Αιγαίου / Αμάλθεια / Ο.Μ.Μ.Α.) ώστε να υιοθετηθούν από μέλη αυτών που είναι γνώστες και θιασώτες των συγκεκριμένων τύπων σκύλου. Αλλιώς είναι βέβαιο ότι θα εξαφανιστούν, μετά από χιλιάδες χρόνια ύπαρξης στον ελλαδικό χώρο και υπηρεσιών προς τον άνθρωπο. Αυτό θα ήταν καταστροφικό για την βιοποικιλλότητα, για την γενετική παραλλακτικότητα και επομένως την βιολογική υγεία και γονιδιακή δεξαμενή του είδους, αλλά και την τεράστια σημασία που έχει η γονιδιακή έρευνα γύρω από τις κληρονομικές παθήσεις του σκύλου για την ιατρική έρευνα για την θεραπεία και πρόληψη νοσημάτων στον άνθρωπο και στο σκύλο. *για να επιβιώσει ένα φυσικό είδος χερσαίου σπονδυλωτού χρειάζεται ένα συγκεκριμένο ελάχιστο αριθμό ατόμων (Minimum Viable Population - MVP), όπου ως "επιβίωση" νοείται ότι το είδος θα έχει δυνητικά την ικανότητα να υπάρχει για τουλάχιστον χίλια χρόνια χωρίς να καταρρεύσει από ενδογενείς παράγοντες (έλλειψη γονιδιακού εύρους). Αυτός ο ελάχιστος αριθμός ατόμων, χωρίς να λάβουμε υπόψη την ενδογαμία (αιμομιξία) ή την έκταση της αρχικής γενετικής σύστασης του θεμελιωτικού, ας το πούμε, πληθυσμού, είναι 500 άτομα. Αν υπολογίσουμε παράγοντες όπως κοντινή συγγένεια των ιδρυτικών ατόμων και απώλεια γονιδιακού πλούτου, ο ελάχιστος πληθυσμός που απαιτείται για να επιβιώσει ασφαλώς ένα είδος σε βάθος χρόνου ανέρχεται σε αρκετές χιλιάδες άτομα*. Είναι προφανές ότι για τις αυτόχθονες ελληνικές φυλές σκύλου και γάτας κάθε γόνιμο άτομο είναι πολύτιμο για την βιολογική υγεία και την επιβίωσή τους και κάθε υγιές άτομο που στειρώνεται συμβάλλει στον άμεσο κίνδυνο εξάλειψής τους αλλά και βλάπτει την γενετική υγεία του υπάρχοντος πληθυσμού. Στην πλειοψηφία τους σκύλοι εργασίας, οι αυτόχθονες ελληνικοί σκύλοι δεν είναι κατάλληλοι για σταυλισμό στα κλουβιά των κυνοστασίων: ο μόνιμος αυτός εγκλεισμός αποτελεί κακοποίηση για σκύλους εργασίας της υπαίθρου, οι οποίοι έχουν αυξημένες ανάγκες για άσκηση, συναναστροφή με το ποίμνιό τους και άλλους σκύλους, ελευθερία και δραστηριότητα, λόγω του ιδιαίτερου χαρακτήρα, ψυχολογίας και τάσεων συμπεριφοράς που έχει διαμορφωθεί επί αιώνες στη υπηρεσία του ανθρώπου σε συγκεκριμένα καθήκοντα ως σκύλοι αγροκτήματος και φύλαξης ποιμνίων. Εάν απαγορευθεί η ιδιωτική – ερασιτεχνική αναπαραγωγή τους, στην ουσία καταδικάζονται σε βέβαιο μαρασμό και θάνατο. Οι κυνηγοί, κτηνοτρόφοι και μικροαγροκτήμονες της υπαίθρου υφίστανται απώλειες σκύλων από φυσικούς εχθρούς αλλά και από άλλα αίτια (γεωργικά δηλητήρια & ατυχήματα, φόλες κ.λπ.). Οι Αλωπεκίδες μάλιστα διατηρούν το πρωτόγονο χαρακτηριστικό ότι τα θηλυκά έχουν οίστρο μία φορά το χρόνο και λόγω μικρού μεγέθους γεννούν ελάχιστα μικρά: αν δεν δικαιούνται οι κάτοχοί τους νομίμως να τους αναπαραγάγουν, από τις γραμμές αίματος που έχουν διαμορφωθεί σύμφωνα με τις ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε τόπου επί πολλές γενιές, πώς θα τους αντικαθιστούν; δεν υπάρχει δυνατότητα αγοραστούν από κάπου αλλού – οι δε τύποι που δεν είναι ακόμη ανεγνωρισμένοι είναι αποκλειστικά πληθυσμοί της ελληνικής υπαίθρου που δεν εκτρέφονται από κανέναν αδειούχο κυνοτρόφο στην Ελλάδα ή το εξωτερικό. Είναι αναντικατάστατοι. Η φυσική εξέλιξή τους διαρκεί χιλιάδες χρόνια στον ελλαδικό χώρο, είναι υγιέστατες, ικανότατες φυλές εργασίας με μεγάλη γενετική παραλλακτικότητα, και το έργο που επιτελούν είναι αδύνατο να αντικατασταθεί από ξένες, εισαγόμενες φυλές, οι οποίες είναι και ακατάλληλες για το ελληνικό έδαφος, κλίμα, ιδιαίτερη αγροκτηνοτροφική κουλτούρα και απαιτήσεις, αλλά και πάσχουν, σε μεγάλο ποσοστό, επειδή εκτρέφονται ευρέως από κερδοσκόπους και όχι ερασιτέχνες, από σοβαρότατες κληρονομικές παθήσεις και μορφολογικά προβλήματα, λόγω υπερτυπισμού (ακραία, προβληματικά και επίπονα για τους ίδιους τους σκύλους χαρακτηριστικά – των οποίων η αναπαραγωγή μάλιστα απαγορεύεται) και συστηματικής ενδογαμίας (κλειστής και περιορισμένης γενετικής δεξαμενής). Το παρόν σχέδιο νόμου δεν λαμβάνει υπ’ όψιν, κατά τρόπο αρνητικά εντυπωσιακό, ούτε κάνει καμία ειδική μνεία, όπως θα έπρεπε στις παλαιές ή και αρχαίες αυτόχθονες φυλές ζώων και ειδικότερα σκύλων στην Ελλάδα. Μην λαμβάνοντας καμία ειδική και εξαιρετική από τις γενικές διατάξεις μέριμνα, το σχέδιο νόμου οδηγεί στην περαιτέρω γονιδιακή ελάττωση-απομείωση και τελικά την εξαφάνιση αυτών των αυτοχθόνων φυλών. -Ιδίως, οι διατάξεις άρθρου 5 παρ. 1 α) και άρθρου 9 του σχεδίου νόμου για την υποχρεωτική στείρωση όλων των ζώων συντροφιάς, δεσποζομένων και αδεσπότων, πλην των κατεχομένων από το εμπορικό δίκτυο εκτροφής και εμπορίας ζώων, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην γενοκτονική εξαφάνιση των αυτοχθόνων ελληνικών φυλών, αφού είναι πλέον ή βέβαιο ότι αυτές οι φυλές δεν ενδιαφέρουν το δίκτυο εκτροφής εμπορίας ζώων. Όπως και ο περιορισμός κατά το άρθρο 6 του σχεδίου νόμου της εκτροφής και αναπαραγωγής στο εταιρικό δίκτυο εκτροφής-αναπαραγωγής-εμπορίας. Στο νομοσχέδιο θα πρέπει να διευκρινισθεί : 1) είτε ότι οι αυτόχθονες φυλές σκύλων δεν αποτελούν αντικείμενο του σχεδίου νόμου περί «ζώων συντροφιάς» και ρητώς εξαιρούνται από αυτό, υπαγόμενες πλέον ρητώς στο π.δ. 434/1995 (ΦΕΚ 248 Α’/1995) περί αυτοχθόνων αγροτικών ζώων και ειδικής μέριμνας για την προστασία και διατήρηση του γενετικού τους υλικού και την αναπαραγωγή τους από τους ιδιοκτήτες τους κατά τρόπο υποκείμενο στο π.δ. 434/1995. Στην περίπτωση αυτήν, οφείλεται να υπάρξει και ειδική προσθήκη νέας κατηγορίας αγροτικών ζώων στο π.δ. 434/1995,που να αφορά τις αυτόχθονες φυλές σκύλων. 2) Στο άρθρο 2 (Ορισμοί) καθώς και στο άρθρο 4 (Κατηγορίες ζωικού γενετικού υλικού) θα πρέπει να ενταχθούν σαφώς και ρητώς οι σκύλοι εργασίας καθώς και οι αυτόχθονες φυλές σκύλων (αναγνωρισμένες ή όχι ακόμη) με την διευκρίνιση ότι οι φυλές αυτές αποτελούν υποκατηγορία των σκύλων εργασίας. 3) Είτε, στην αντίθετη περίπτωση, αν εξακολουθήσουν να θεωρούνται ως «ζώα συντροφιάς» τα μέλη των αυτοχθόνων φυλών σκύλων θα πρέπει να εξαιρούνται ρητώς α) από την υποχρεωτική στείρωση του άρθρου 5 και β) να μπορούν να αποκτηθούν ελεύθερα από ιδιώτη ιδιοκτήτη σε άλλο ιδιώτη ιδιοκτήτη ή να μπορούν να περισυλλεχθούν, εκτραφούν και αναπαραχθούν σε αντίθεση με τα γενικώς οριζόμενα στα άρθρα 5, 6 και 9 του σχεδίου νόμου γ) δεν θα υπάγονται στην τόσο ευρεία διατύπωση περί αδεσπότων ζώων ούτε θα επιτρέπεται,αν έχουν αποδεδειγμένα κύριο, να αποσπασθούν από αυτόν και να τύχουν της αντιμετώπισης των αδεσπότων ζώων δ) θα σημαίνονται ηλεκτρονικά και θα υπάγονται σε Ειδικό Μητρώο Ζώων, διαφορετικό και διακριτό από το ΕΜΖΣ (Ενιαίο Μητρώο Ζώων Συντροφιάς). ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ -Οι ορισμοί του σχεδίου νόμου είναι κάθε άλλο παρά ικανοποιητικοί σε σχέση με την ευζωία των «ζώων συντροφιάς». Η έννοια της «αξιοπρέπειας» ή της «αξιοπρεπούς διαβίωσης» (Würde) των ζώων, όπως τίθεται στον ελβετικό νόμο για τα ζώα του 2006, καθώς και οι εκεί αναφερόμενες, εκδηλώσεις της, μπορούν να εμπλουτίσουν και να συμπληρώσουν την έννοια της «ευζωίας» των ζώων στο άρθρο περί «ορισμών» -Τα δεσποζόμενα ζώα θα ήταν προτιμότερο να ορίζονται ως κηδεμονευόμενα ζώα, δεδομένου ότι τα ζώα είναι έμβια όντα με συναισθηματικό και ψυχικό κόσμο και όχι απλώς «πράγματα». -Επίσης, οι ορισμοί για τα «αδέσποτα ζώα» και για τον «προσωρινό ιδιοκτήτη ζώων» είναι προβληματικοί, κατά τον τρόπο που προσδιορίζεται στο σώμα αυτής της εργασίας. Ιδίως το ζήτημα των αυτοχθόνων φυλών ή των αγροτικών σκυλιών εργασίας θα πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν ώστε να μην υπαχθούν αβάσιμα στα αδέσποτα ζώα αυτές οι κατηγορίες ζώων (σκυλιών κατά κανόνα και γάτας σε μια περίπτωση). Επίσης, τα δεσποζόμενα ζώα πρέπει σαφώς και ρητώς να περιλαμβάνουν και τα ζώα συντροφιάς που χρησιμεύουν για αγροτικές εργασίες, φύλαξη, βοήθεια σε άτομα χρήζοντα βοηθείας κ.λπ. - Οι διατάξεις του σχεδίου νόμου για την υποχρεωτική στείρωση των ζώων συντροφιάς και ιδίως των δεσποζομένων ζώων, αντιβαίνουν ευθέως στην ευζωία των ζώων συντροφιάς και στην βίωσή τους σύμφωνα με το είδος τους και την φυσική τους υπόσταση και προορισμό. Η σχετική διάταξη του άρθρου 5 σχεδίου νόμου πρέπει να απαλειφθεί ή πάντως να δοθεί η δυνατότητα πριν από την στείρωση ορισμένων ευκαιριών αναπαραγωγής του ζώου που ανήκει σε ιδιώτη ιδιοκτήτη-όπως εν μέρει συμβαίνει στο ισχύον δίκαιο. Ας ληφθεί εδώ υπόψιν ότι η στείρωση ζώου στο γερμανικό δίκαιο ζώων (Tierschutzgesetz) κατά κανόνα ταυτίζεται με τον παράνομο ακρωτηριασμό του ζώου. Επίσης, η παλαιότερη Ευρωπαϊκή Σύμβαση «για την Προστασία των Ζώων Συντροφιάς», την οποίαν η Ελλάδα υπέγραψε το 1987, απαγόρευε την αλλοίωση της εξωτερικής εμφάνισης των ζώων συντροφιάς με την εξαίρεση του θεραπευτικού σκοπού. Δεν προκύπτει ότι οι στειρώσεις χωρίς διάκριση όλων των δεσποζομένων ζώων υπηρετούν θεραπευτικούς σκοπούς υπέρ των ζώων. Επιπλέον, η υποχρεωτική στείρωση πέραν του καθαρά εμπορικού δικτύου ζώων συντροφιάς αντίκειται σαφώς στην αρχή της «βιώσιμης ανάπτυξης», της «αειφορίας» και της «αναπαραγωγής των βιοτικών πόρων» (Συνθήκη Ηνωμένων Εθνών του Ρίο 1992, καθώς και άλλες ΔΣ), η οποία αποτελεί βασική αρχή, εντεταγμένη στο εσωτερικό μας δίκαιο αλλά και στο δίκαιο της ΕΕ. Επίσης, αντιβαίνει σαφώς στην αρχή της βιοποικιλότητας, η οποία δεν αντιστοιχεί μόνο στην «άγρια φύση» και την «άγρια πανίδα και χλωρίδα» (Οδηγία 92/43 ΕΕ και ν. 3937/2011 για την «άγρια φύση», όπως τροποποιηθείς ισχύει), αλλά στην αρχή ικανοποιητικής αναπαραγωγής και μη εξαφάνισης όλων των κατηγοριών ζώων ως εμβίων όντων. Οι αρχές της αειφορίας, της βιώσιμης ανάπτυξης και της προστασίας-διαφύλαξης των βιοτικών πόρων για τις επόμενες γενεές αποτελούν βασικές αρχές του εθνικού, ενωσιακού και διεθνούς δικαίου, πέραν δε τούτου έχουν ενισχυθεί καθοριστικά την τελευταία εικοσαετία στην χώρα μας από την νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, ιδίως στο πεδίο του δικαίου προστασίας του περιβάλλοντος. Το καθεστώς αναπαραγωγής των ζώων συντροφιάς, όπως προκύπτει από τον συνδυασμό των άρθρων 5 και 6 του σχεδίου νόμου, οδηγεί στην αναπαραγωγή τους αποκλειστικά και μόνο από το εμπορικό δίκτυο εκτροφής-εμπορίας, πράγμα που μπορεί, με μεγάλο βαθμό πιθανότητας, να οδηγήσει στον αφανισμό ολόκληρων φυλών ή κατηγοριών ζώων συντροφιάς, εφόσον δεν προκύπτει καθαρά εμπορική ζήτηση για αυτές.. Η απόκτηση ζώων συντροφιάς κατά το άρθρο 6 και το άρθρο 9 του σχεδίου νόμου, επίσης είναι μη παραδεκτή από την οπτική της ευζωίας των ζώων. Θα μπορούσε να δοθεί η δυνατότητα κτήσης ζώων συντροφιάς από ιδιώτη σε ιδιώτη, ιδίως με την μορφή της δωρεάς, όπως συμβαίνει στο γερμανικό δίκαιο στην βάση των αρχών της αμοιβαίας εμπιστοσύνης χάριν του ζώου και μιας πιο προσωπικής σχέτισης ανθρώπου και ζώων. Το συνταγματικό μας δίκαιο μπορεί να μην γνωρίζει υποκειμενικά δικαιώματα των ίδιων των ζώων αλλά αναγνωρίζει σαφώς και προστατεύει τα δικαιώματα των ιδιοκτητών τους, χωρίς να διαφοροποιεί τους ιδιώτες ιδιοκτήτες από τους ιδιοκτήτες ζώων χάριν εμπορικών και κερδοσκοπικών δραστηριοτήτων. Από την άποψη των συνταγματικών δικαιωμάτων των ιδιωτών ιδιοκτητών ζώων, η υποχρεωτική στείρωση των δεσποζομένων ζώων οδηγεί σε δυσανάλογο περιορισμό και σε παραβίαση των δικαιωμάτων αυτών των ιδιοκτητών, ιδίως όσον αφορά τον δυσανάλογο περιορισμό της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάς τους (5 παρ. 1 Σ) α) με την έννοια της προσβολής της συναισθηματικής τους σχέτισης με το ζώο συντροφιάς που διατηρούν και που αφορά και την δυνατότητα, έστω με μέτρο, αναπαραγωγής του και β) με την έννοια της ευθύνης και εγγυητικής λειτουργίας του ιδιοκτήτη για την ευζωία του ζώου και την αξιοπρεπή του διαβίωση. Επίσης, στα ζώα συντροφιάς που είναι και ζώα εργασίας (σκύλοι φύλαξης, εργασίας κ.λπ.) η πλήρης αδυναμία και αποκλεισμός της αναπαραγωγής τους οδηγεί στην σοβαρή απομείωση της οικονομικής και επαγγελματικής δραστηριότητας του ιδιοκτήτη και άρα στην παραβίαση του άρθρου 5 παρ. 1 Σ και ως προς την οικονομική και επαγγελματική ελευθερία. Το άρθρο 17 παρ.1 Σ προσδίδει ερμηνευτικά ισχυρότερη προστασία στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας των ιδιωτών ιδιοκτητών ζώων συντροφιάς, ώστε το πρότυπο των άρθρων 5 και 6 του σχεδίου νόμου να διακυβεύει, να μην ανταποκρίνεται ή και να προσβάλλει ευθέως όλο το πλέγμα συνταγματικών διατάξεων των ιδιωτών ιδιοκτητών ζώων από τον συστηματικό συνδυασμό και ερμηνεία του 5 παρ. 1 Σ με το 17 παρ.1 Σ όσον φορά τους ιδιώτες ιδιοκτήτες ζώων συντροφιάς. -Η ρύθμιση του δικαιώματος ιδιοκτησίας, απόκτησης και αναπαραγωγής ζώων συντροφιάς μεταξύ των ιδιωτών ιδιοκτητών και των εταιρικών ιδιοκτητών του δικτύου εμπορίας-εκτροφής ζώων συντροφιάς δημιουργεί αρνητική διάκριση σε βάρος των τελευταίων και προνόμιο υπέρ του εμπορικού δικτύου, με αποτέλεσμα την παραβίαση της αρχής ίσης μεταχείρισης και της γενικής αρχής της ισότητας (4 παρ. 1 Σ) μεταξύ διαφορετικών κατηγοριών ιδιοκτητών ζώων συντροφιάς. Το «προνόμιο» αυτό δεν αίρεται από την ανόμοια μεταχείριση ανομοίων περιπτώσεων σε καμία περίπτωση, καθώς δεν δικαιολογείται σαφώς η ανομοιότητα των ρυθμιζομένων περιπτώσεων. ΟΙ αρχαίες αυτόχθονες φυλές σκυλιών στην Ελλάδα, αναγνωρισμένες ήδη σε εθνική ή διεθνή βάση, ή και μη ακόμη αναγνωρισμένες, όπως προσδιορίζονται επιστημονικά αλλά και από το φιλοζωικό κίνημα, οφείλουν να λάβουν ειδική προστασία και εξαιρετική ευνοϊκή ρύθμιση καθώς πληθυσμιακά απειλούνται με σοβαρή ελάττωση ή και με αφανισμό. Ειδικότερα: α) είτε πρέπει, καθώς κατά κανόνα πρόκειται για ζώα εργασίας της υπαίθρου, να εξαιρεθούν σαφώς από τον νόμο που θα ψηφισθεί και να υπαχθούν ρητώς στο π.δ. 434/1995 («Μέτρα για τη διατήρηση και προστασία των αυτοχθόνων φυλών των αγροτικών ζώων») ή, σε διαφορετική περίπτωση, β) πρέπει να διαμορφωθεί εντός των ζώων συντροφιάς ένα εξαιρετικό ευνοϊκό καθεστώς υπέρ της προστασίας τους. Θα πρέπει να ανήκουν σε ειδικό Μητρώο Ζώων, να εξαιρεθούν από την ισχύ διάταξης του 5 παρ. 1 στ. α) σχεδίου νόμου για την υποχρεωτική στείρωση, να δοθεί δυνατότητα απόκτησής τους από ιδιώτη σε ιδιώτη κατά εξαίρεση του άρθρου 6 παρ. 1 και 3 σχεδίου νόμου, να εξαιρεθούν από το καθεστώς των αδεσπότων, καθώς η λειτουργία τους στην ύπαιθρο και η μεγάλη κινητικότητά τους δεν επιτρέπει την συνεχή επίβλεψη του ιδιώτη ιδιοκτήτη πάνω σε αυτά, όπως συμβαίνει στις πόλεις, χωρίς όμως να υπάρχει σοβαρός κίνδυνος απώλειάς τους. Αθήνα, 17-05-2021 Ο Γνωμοδοτών https://greatdanegnosis.wixsite.com/alopekis