Αρχική Νέο πλαίσιο για την ευζωία των ζώων συντροφιάς - Πρόγραμμα ‘‘ΆΡΓΟΣ’’Άρθρο 5 Υποχρεώσεις ιδιοκτήτη δεσποζόμενου ζώου συντροφιάςΣχόλιο του χρήστη Ανδρονίκη Πριμηκύρη, κτηνίατρος | 20 Μαΐου 2021, 16:26
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ανδρονίκη Πριμηκύρη, κτηνίατρος' | 20 Μαΐου 2021, 16:26

    Λύση του προβλήματος των αδεσπότων δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την διάθεση εκ μέρους της πολιτείας των απαραίτητων χρημάτων και την δημιουργία των κατάλληλων υποδομών για την υποδοχή και την φιλοξενία τους, τα οποία θα πρέπει να είναι σύμφωνα με τις κατάλληλες προδιαγραφές και στελεχωμένα με εξειδικευμένο προσωπικό (Association of Shelter Veterinarians: https://www.sheltervet.org/). Με μόνον επικοινωνιακή διαχείριση, περίπλοκα μητρώα, δημιουργία εντυπώσεων και ασάφειες, το πρόβλημα όχι μόνον δεν πρόκειται να λυθεί αλλά θα γίνει ακόμα χειρότερο. Η στείρωση είναι ένα ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΝΑΓΚΑΙΟ κακό για την αντιμετώπιση του υπερπληθυσμού των ζώων συντροφιάς. Πρέπει να ενθαρρύνεται με επιμορφωτικές εκστρατείες και να εκτελείται με τις σωστές προϋποθέσεις από κατάλληλα εκπαιδευμένους κτηνίατρους, ούτως ώστε να έχει το ελάχιστο ρίσκο για τα ζώα (βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα). Μεταξύ των προϋποθέσεων είναι συνήθως (αν και όχι πάντοτε) ο προεγχειρητικός ιατρικός έλεγχος των ζώων που πρόκειται να στειρωθούν. Μόνος αρμόδιος να αποφασίσει για το ΑΝ και το ΠΟΤΕ θα πραγματοποιηθεί η επέμβαση είναι ο κτηνίατρος, σε συμφωνία με τον κηδεμόνα του ζώου. Η ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΔΙΑ ΝΟΜΟΥ στείρωση είναι μέτρο αντιεπιστημονικό, ηθικά απαράδεκτο, αναποτελεσματικό (όπως έχει αποδειχθεί όπου εφαρμόστηκε), και επίσης φασιστικό. Το γεγονός ορισμένοι κτηνίατροι (όπως και πλήθος άλλων επιστημόνων είτε σε ατομικό είτε σε συλλογικό επίπεδο) δεν στέκονται πάντοτε στο ύψος τους, δεν νομιμοποιεί τα φιλοζωικά σωματεία και οποιονδήποτε άλλον αρέσκεται να θεωρεί τον εαυτό του "σωτήρα των ζώων" να έχει άποψη και διεκδικήσεις που ξεπερνούν τις αρμοδιότητες και τα όρια των γνωστικών του δυνατοτήτων.