1. Οι Ο.Τ.Α. α’ και β’ βαθμού και τα πάσης φύσεως νομικά πρόσωπα αυτών μπορούν να μην ασκήσουν ή να παραιτηθούν από ήδη ασκηθέντα ένδικα μέσα κατά αποφάσεων, με τις οποίες διατάσσεται η παραμονή ή η επάνοδος εργαζομένων στην εργασία τους, εφόσον οι ως άνω εργαζόμενοι έχουν παραιτηθεί από οποιαδήποτε χρηματική αξίωση κατά των Ο.Τ.Α. α’ και β’ βαθμού και των νομικών προσώπων αυτών, με απόφαση του καθ’ ύλην αρμόδιου οργάνου τους και κατά παρέκκλιση των άρθρων 72 και 176 του ν. 3852/2010. Στην περίπτωση αυτή, η απόφαση περί της παραίτησης από τα ένδικα μέσα, η οποία πρέπει να αναφέρεται ειδικώς στην ύπαρξη πιστώσεων στον προϋπολογισμό του φορέα για την κάλυψη της δαπάνης που προκύπτει από την άμεση συμμόρφωση προς τη δικαστική απόφαση, λαμβάνεται ύστερα από γνωμοδότηση δικηγόρου και του προϊσταμένου της οικονομικής υπηρεσίας του φορέα.
2. Αποφάσεις περί μη άσκησης ή περί παραίτησης από ένδικο μέσο στις περιπτώσεις του πρώτου εδαφίου της προηγούμενης παραγράφου, που εκδόθηκαν ως την έναρξη ισχύος του παρόντος, θεωρούνται ως προς όλες τις συνέπειές τους, νόμιμες.
3. Αποφάσεις των αρμόδιων οργάνων των Ο.Τ.Α. α’ και β’ βαθμού και των πάσης φύσεως νομικών προσώπων αυτών περί υποβολής προσφυγών σε διοικητικές αρχές, άσκηση, μη άσκηση ή παραίτηση από οποιοδήποτε ένδικο βοήθημα ή μέσο, δικαστικό ή εξώδικο συμβιβασμό ή κατάργηση δίκης δεν εμπίπτουν στον υποχρεωτικό έλεγχο νομιμότητας του άρθρου 225 παρ. 1 του ν. 3852/2010 (Α’ 87).