1. Οι αρμόδιες Αρχές υποδοχής και φιλοξενίας μεριμνούν για την παροχή υλικών συνθηκών υποδοχής και υπηρεσιών στους αιτούντες διεθνή προστασία καθώς και στους ανήλικους πολίτες τρίτων χωρών ή ανιθαγενείς, ανεξάρτητα από το εάν έχουν υποβάλλει αίτημα διεθνούς προστασίας, οι οποίες θα πρέπει να τους εξασφαλίζουν ένα επαρκές βιοτικό επίπεδο, το οποίο εγγυάται τη συντήρησή τους και προστατεύει τη σωματική και ψυχική τους υγεία. Το ίδιο βιοτικό επίπεδο εξασφαλίζεται και στην περίπτωση ατόμων με ειδικές ανάγκες υποδοχής καθώς και στην περίπτωση των ατόμων που τελούν υπό κράτηση.
2. Οι διατάξεις του ν.δ. 57/1973 (ΦΕΚ Α’ 149), όπως κάθε φορά ισχύει, για την κοινωνική προστασία, εφαρμόζονται και στους αιτούντες διεθνή προστασία.
3. Οι διατάξεις του Ν. 4389/2016 (ΦΕΚ Α΄94), καθώς και κάθε μορφής κοινωνική προστασία που παρέχεται στους ημεδαπούς υπό μορφή οικονομικού βοηθήματος ή δελτίου, εφαρμόζεται και στους αιτούντες διεθνή προστασία κατά το μέρος που είναι αναγκαίο για την εξασφάλιση επαρκούς βιοτικού επιπέδου, υπό την επιφύλαξη κάλυψης μέρους των αναγκών αυτών με παροχές σε είδος, οπότε η παρεχόμενη προστασία δύναται να διαφοροποιείται κατά ανάλογο μέρος.
4. Η παροχή του συνόλου ή μέρους των υλικών συνθηκών υποδοχής τελεί υπό την προϋπόθεση ότι οι αιτούντες δεν διαθέτουν επαρκείς πόρους, που να τους εξασφαλίζουν κατάλληλο βιοτικό επίπεδο, επαρκές για τη διαφύλαξη της υγείας τους και της συντήρησής τους, σύμφωνα με τους όρους που ισχύουν για τους Έλληνες πολίτες. Εάν διαπιστωθεί ότι ο αιτών διέθετε επαρκείς κατά τα ανωτέρω πόρους, για την κάλυψη των υλικών συνθηκών υποδοχής και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης καθόσο χρόνο καλύπτονταν οι εν λόγω βασικές ανάγκες, οι χορηγούμενες παροχές διακόπτονται και οι αρμόδιες Αρχές δύνανται να ζητούν την επιστροφή της αποτιμώμενης δαπάνης από τον αιτούντα.