Αρχική Προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας προς την Οδηγία (ΕΕ) 2019/2161Άρθρο 23 Κυρώσεις – Τροποποίηση άρθρου 13α του ν. 2251/1994 (Άρθρο 1, παρ. 5 και 6 άρθρου 3, παρ. 13 άρθρου 4 της Οδηγίας 2161/2019)Σχόλιο του χρήστη George Arctouros | 9 Μαρτίου 2022, 23:22
  • Σχόλιο του χρήστη 'George Arctouros' | 9 Μαρτίου 2022, 23:22

    Θέλω κι εγώ να υποβάλω ορισμένες συμπληρωματικές παρατηρήσεις, εν είδει διαλόγου, και με αφορμή το σχόλιο με ημ/νία 6-3-2022, ώρα 22:59 (Panos). Επίσης, από την σύντομη εξέταση που έκανα στο νομοσχέδιο, δεν βρήκα κάποιο άρθρο στο οποίο να μπορώ να τις εντάξω, στοχευμένα. Όπως και να 'χει, θεωρώ το νομοσχέδιο εξαιρετικά πολύ ρηχό. Δεν αντιμετωπίζει σχεδόν καμία παθογένεια των καθημερινών μας συναλλαγών. Μια από αυτές, που θέλω πάρα πολύ να καταγγείλω, είναι και το επαίσχυντο κατ' εμέ κόστος αντικαταβολής, σε περίπτωση που επιλέξεις να πληρώσεις κατά την παραλαβή ενός προϊόντος από μια ταχυμεταφορική εταιρεία (που συνήθως δεν είναι καν της επιλογής σου). Τί ακριβώς εξυπηρετεί αυτό το κόστος, εκτός από την αισχροκέρδεια; Ποιά η νομική του βάση; Έχουμε ξεφύγει. Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες πληρώνεις περισσότερα για τα έξοδα μεταφοράς, παρά για το ίδιο το προϊόν που μεταφέρεται. Ένα άλλο θέμα, που επίσης με ανησυχεί, είναι το γεγονός ότι πολλές εταιρείες εφαρμόζουν σύστημα υπολογισμού των εξόδων αποστολής με το κιλό. Εγώ ήξερα ότι με το κιλό ψωνίζεις από την λαϊκή και το μανάβικο. Και δεν μιλάμε για μεταφορά βαρέων αντικειμένων, αλλά για υπολογιστές, τηλεοράσεις, κλπ. τέτοιας κλίμακας αντικείμενα. Ακόμα και υπέρβαρα, όμως, να είναι, τί στόχο έχει όλη αυτή η συστηματική επίθεση στην ανάγκη του πελάτη να παραλάβει αυτό που αγόρασε, το οποίο εν πολλοίς είναι ήδη υπερφορολογημένο και υπερκοστολογημένο, αν όχι και πάλι την αισχροκέρδεια; Για ποιόν λόγο, επίσης, υπάρχει κατώτατο χρηματικό όριο αγορών για τα "δωρεάν" μεταφορικά; Δηλαδή, αν αγοράσω ένα αντικείμενο που κάνει 70, κι αν αγοράσω ένα αντικείμενο που κάνει 20, δεν θα φύγει για τον προορισμό του μαζί με χιλιάδες άλλα αντικείμενα; Πώς αυτή η διαφορά από τα 20 στα 70, επί παραδείγματι, είναι ικανή να ζημιώσει την εταιρεία, εφόσον το δρομολόγιο της συνεργαζόμενης ταχυμεταφορικής θα κάψει την ίδια ποσότητα βενζίνης; Ας μην γελιόμαστε. Τα έξοδα μεταφοράς είναι πταίσματα, μπροστά στα τεράστια κέρδη πολλών εταιρειών. Μια σωστή εταιρεία πρέπει να στοχεύει στο συνολικό κέρδος, και όχι να μηχανεύεται τρόπους να σου κλέψει και το τελευταίο σου πενηντάλεπτο. Βγάζεις 10; Δώσε το 1 στα μεταφορικά, και κράτα για 'σένα τα 9. Αντιθέτως, όχι μόνο δεν δίνεις ούτε το 1, υπέρ του πελάτη σου, αλλά κοιτάς και πώς από τα 10 που κερδίζεις, θα φτάσεις στο τέλος να έχεις 11. Προσφάτως, εντόπισα σε μεγάλο όμιλο εταιρειών (QuestOnLine Μ.A.E.) ένα νέο κόστος παραλαβής (ύψους 1,5 ευρώ), εφόσον επιλέξεις να παραλάβεις από το φυσικό τους κατάστημα, και εφόσον η παραγγελία σου δεν αγγίζει τα 90 ευρώ. Κανονικό κόστος αντικαταβολής, με άλλα λόγια, επεκτεινόμενο σε περισσότερα σημεία παραλαβής.