• Σχόλιο του χρήστη 'Nikos' | 22 Νοεμβρίου 2011, 19:35

    Η εξαγορά των μη κεφαλαιουχικών μεριδίων μέσω καταβολής μετρητών, μπορεί να είναι η πιο απλή (μεταβάλει ευρώ προς ευρώ άυλα πάγια και υποχρεώσεις σε κεφαλαιακά), αλλά θα λειτουργήσει αποτρεπτικά στη συγκέντρωση ικανοποιητικών παγίων για τις εν λόγω εταιρείες - 2 από τα 3 είδη μεριδιούχων θα έχουν απαίτηση μόνο στις ταμειακές ροές και όχι στα πάγια της εταιρείας. Αυτό σημαίνει ότι ο πάροχος υπηρεσίας (κομπιουτεράς, δικηγόρος, λογιστής, σύμβουλος επιχειρήσεων) που θα δεχτεί να αμοιφθεί με μερίδια, θα περιμένει να λάβει την αμοιβή του μέσα στην 12ετία μέσω διανεμόμενων κερδών και μόνο. Πιθανή αύξηση στην αξία του μεριδίου του (υπεραξία) δεν θα είναι προσβάσιμη, αφού στη λύση δεν θα παίρνει τίποτα. Σε πιθανή δευτερογενή αγορά μη κεφαλαιουχικών μεριδίων (πριν τη λύση), αυτά θα έχουν μεγάλη έκπτωση στη τιμή τους σε σχέση με (α) τα κεφαλαιουχικά, (β) με την "ονομαστική" αξία (αρχικό κόστος προσφερόμενης υπηρεσίας). Άρα τα συμφέροντα των μεριδιούχων θα διαφέρουν και αυτό μπορεί να δημιουργήσει στρεβλώσεις στις αποφάσεις που θα λαμβάνονται για τη στρατηγική της εταιρείας. Προτείνω, αντί της καταβολής μετρητών, να δίνεται η δυνατότητα μετατροπής βάσει κανόνων ή μηχανισμών που θα έχουν προαποφασίσει στο καταστατικό οι μεριδιούχοι από τις μη κεφαλαιουχικές μορφές στη κεφαλαιουχική μορφή, ώστε όλοι οι μεριδιούχοι να είναι πραγματικά ίσοι στη λύση, ανάλογα με τα κεφαλαιουχικά τους μερίδια (ή την αντιστοιχία σε αυτά, έστω και αν είναι κάτοχοι μη κεφαλαιουχικών).