• Σχόλιο του χρήστη 'Περιβαλλοντικές οργανώσεις Δίκτυο ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS και MOm/ Εταιρία για τη Μελέτη και Προστασία της Μεσογειακής Φώκιας' | 9 Νοεμβρίου 2012, 14:31

    Το Δίκτυο ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS και η MOm/ Εταιρία για τη Μελέτη και Προστασία της Μεσογειακής Φώκιας εκφράζουν την έντονη αντίθεσή τους με την άνευ όρων και fast track οικονομική εκμετάλλευση του παράκτιου μετώπου της Αττικής, όπως αυτή προωθείται μέσα από τις διατάξεις των Άρθρων 16, 17 και 18 του παρόντος νομοσχεδίου. Mε το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης και της ανάγκης τόνωσης της εθνικής οικονομίας, το παράκτιο μέτωπο της Αττικής αντιμετωπίζεται, για άλλη μια φορά, όχι ως φυσικός πόρος που χρήζει προστασίας και ορθής διαχείρισης, αλλά ως ιδιοκτησία της κεντρικής εξουσίας που διεκδικεί για τον εαυτό της το απόλυτο δικαίωμα να το διαχειρίζεται κατά βούληση, χωρίς συνεκτικό και ολοκληρωμένο περιβαλλοντικό και πολεοδομικό σχεδιασμό, αγνοώντας τις ανάγκες και τις προτεραιότητες των τοπικών κοινωνιών. Η παράκτια ζώνη της Αττικής θυσιάζεται στο βωμό του ευκαιριακού κέρδους βάσει του ίδιου αδιέξοδου και καταστρεπτικού μοντέλου, στο οποίο έχει βασιστεί η αναπτυξιακή πολιτική της χώρας εδώ και δεκαετίες. Επιπλέον, επιχειρείται, για άλλη μια φορά, η καταστρατήγηση του κοινόχρηστου χαρακτήρα του αιγιαλού και της παραλίας, ενώ ουδείς λόγος γίνεται για την, επίσης κατοχυρωμένη συνταγματικά, ανάγκη προστασίας, αποκατάστασης και ολοκληρωμένης διαχείρισης των παράκτιων οικοσυστημάτων. Το παρόν νομοσχέδιο συνεχίζει την «καλή παράδοση» του σταδιακού περιορισμού, στο όνομα της ιδιωτικής εκμετάλλευσης, του δημόσιου χώρου και της ελεύθερης πρόσβασης των πολιτών στον αιγιαλό και την παραλία, όπως αυτός σκιαγραφείται μέσα από νομοσχέδια που έχουν ψηφιστεί κατά το προηγούμενο διάστημα (π.χ. Ν. 3982/2011, Ν. 3986/2011, Ν. 4062/2012). Εκτός αυτού, είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η πολιτεία επιβραβεύει τους αυθαιρετούντες, δίνοντας τη δυνατότητα νομιμοποίησης παράνομων χρήσεων (Άρθρο 226, Ν. 4072/2012). Την ίδια ώρα που η προστασία του περιβάλλοντος παραμερίζεται συστηματικά, τα περιβαλλοντικά προβλήματα του λεκανοπεδίου διογκώνονται. Όπως έχουμε επισημάνει πολλές φορές, το παράκτιο μέτωπο της Αττικής χρήζει σημαντικής αναβάθμισης που μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από τη διαμόρφωση μιας ολοκληρωμένης πολιτικής που θα λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες του περιβάλλοντος, αλλά και των τοπικών κοινωνιών, θα προκύψει μέσα από συμμετοχικές διαδικασίες και θα έχει σαφείς στόχους, χρονοδιαγράμματα, μέτρα και ρυθμίσεις που θα καθορίζουν την ένταση και τη μορφή των παρεμβάσεων και οικονομικών δραστηριοτήτων στην ευαίσθητη αυτή ζώνη. Στόχος των όποιων παρεμβάσεων θα πρέπει να είναι η διατήρηση και η ανάδειξη των φυσικών οικοσυστημάτων και του πολιτισμικού πλούτου, η αποκατάσταση των περιοχών που έχουν υποστεί σημαντικές αλλοιώσεις, καθώς και η προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να αλλάξει σταδιακά η σημερινή κατάσταση που οφείλεται σε χρόνια κακοδιαχείριση και επί μακρόν λανθασμένες επιλογές και να αναβαθμιστεί η ποιότητα ζωής των κατοίκων. Η πλέον συνηθισμένη πρακτική της κατά περίπτωση σύστασης εταιρειών, όπως είναι και η «Παράκτιο Αττικό Μέτωπο Α.Ε.», η οποία σύμφωνα με το παρόν σχέδιο νόμου θα αναλάβει «τη διοίκηση, τη διαχείριση και την αξιοποίηση δημοσίων και ιδιωτικών εκτάσεων, κτιρίων και εγκαταστάσεων, καθώς και εκτάσεων, κτιρίων και εγκαταστάσεων ιδιοκτησίας ΝΠΔΔ, που βρίσκονται στην περιοχή μεταξύ του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας και του ακρωτηρίου Σουνίου» με καθαρά οικονομικά κριτήρια, ακυρώνει στην ουσία τη λειτουργία του Οργανισμού Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας (ΟΡΣΑ). Υπενθυμίζουμε ότι το Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας – Αττικής (ΡΣΑ2021), αν και έχει τεθεί σε εκτεταμένη δημόσια διαβούλευση, παραμένει στο συρτάρι του αρμόδιου Υπουργείου. Υπό το φως των εξελίξεων που δρομολογεί το παρόν σχέδιο νόμου, δημιουργείται μια έντονη ανησυχία σχετικά με το κατά πόσο το ΡΣΑ που θα προωθηθεί στη Βουλή θα περιλαμβάνει τα θετικά στοιχεία για την προστασία του περιβάλλοντος και του φυσικού χώρου της Αττικής του αρχικού κειμένου ή θα εξυπηρετεί μη βιώσιμες αναπτυξιακές και επενδυτικές βλέψεις. Η σημερινή κρίση μπορεί και πρέπει να αποτελέσει την ευκαιρία για μια ουσιαστικά μακροπρόθεσμη και βιώσιμη ανάπτυξη.