• Σχόλιο του χρήστη 'Ιωάννης Μάργαρης, Αντιπρόεδρος ΔΕΔΔΗΕ' | 28 Μαρτίου 2016, 11:40

    Ως προς την παρ. 1 όπου αναφέρεται ο όρος «εκτελεστή διοικητική πράξη», πρέπει αυτός να διορθωθεί διότι οι αναθέτοντες φορείς που δεν είναι αναθέτουσες αρχές δεν εκδίδουν διοικητικές πράξεις. Θα αρκούσε στο σημείο αυτό να γίνει λόγος για εκτελεστή πράξη. Εξάλλου, προκαλεί σοβαρό προβληματισμό η διάταξη του β΄ εδαφίου της παρ. 3 του άρθρου 338, σύμφωνα με την οποία «Τα έννομα αποτελέσματα της απόφασης κατακύρωσης και ιδίως η σύναψη της σύμβασης επέρχονται από την άπρακτη πάροδο των προθεσμιών άσκησης των προβλεπόμενων από τις κείμενες διατάξεις ενδίκων βοηθημάτων και μέσων στο στάδιο της προδικαστικής και δικαστικής προστασίας και από τις τυχόν αποφάσεις αναστολών επί αυτών…». Κατ’ αρχάς, επισημαίνεται ότι οι δεν υπάρχουν ένδικα βοηθήματα και μέσα στην προδικαστική προστασία, πιθανότατα το σχέδιο ήθελε να αναφερθεί στην προδικαστική προσφυγή του άρθρου 4 του Ν. 3886/2010. Σε σχέση με την εξάντληση των ενδίκων βοηθημάτων και μέσων στη δικαστική προστασία, πρέπει να διευκρινιστεί αν αναφέρεται ο νόμος τόσο στην προσωρινή δικαστική προστασία στο στάδιο που προηγείται της σύναψης δημόσιας σύμβασης, που καθ’ ημάς πραγματώνεται με την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων του άρθρου 5 του Ν. 3886/2010, ή και την οριστική προστασία. Εφόσον ο νομοθέτης αναφέρεται και στην οριστική δικαστική προστασία, η θέση τέτοιου όρου του ενεργού της δήλωσης βούλησης του αναθέτοντος φορέα που ενσωματώνεται στην κατακυρωτική απόφαση μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή καθυστέρηση. Και τούτο διότι, προκειμένου περί συμβάσεων υπαγόμενων στο Ν. 3886/2010 η οριστική δικαστική προστασία πραγματώνεται με την αίτηση ακύρωσης πράξης ή παράλειψης του άρθρου 7 του νόμου αυτού, η οποία ασκείται εντός προθεσμίας 60 ημερών. Εξάλλου, προκειμένου για τις συμβάσεις που δεν υπάγονται στην Οδηγία 2014/25/ΕΕ ως υπολειπόμενες των ελάχιστων χρηματικών ορίων και προκειμένου περί αναθετόντων φορέων που έχουν τη νομική μορφή ανωνύμου εταιρείας, η δικαστική προστασία πραγματώνεται με αγωγή αναγνώρισης ακυρότητας ενώπιον των πολιτικών δικαστηρίων η οποία υπόκειται όχι σε σύντομη αποσβεστική προθεσμία αλλά σε παραγραφή.