Υπουργείο Ανάπτυξης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Έρη' | 3 Μαρτίου 2017, 14:28

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Όλα τα προηγούμενα σχόλια γράφηκαν από επιτυχόντες του τελευταίου διαγωνισμού ειρηνοδικών, που εκφράζονται όχι αντικειμενικά, αλλά στο πλαίσιο της προσωπικής ιδιοτέλειας, αφού με κάθε τρόπο κυνηγούν να πιάσουν κι αυτοί μια καρέκλα. Και ως προς αυτούς, είναι εύλογες οι κινήσεις τους… Από εκεί και πέρα, καθένας πρέπει να επωμίζεται το βάρος του ρόλου του… Επί της ουσίας: 1. Ουδεμία νομική , τεχνική, ούτε κάθε άλλου είδους συνάφεια έχουν τα δύο συγκρινόμενα νομοθετήματα, αυτό του ν.3869/2010 για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά με αυτό του νόμου που σχεδιάστηκε για τις επιχειρήσεις. Μόνο ως προς γενικές έννοιες, όπως αυτή του ‘υπερχρεωμένου’, του ‘κουρέματος’, των δόσεων μοιάζουν (από αυτές οι δυο πρώτες είναι έννοιες μπακάλικες και ούτε καν απαντώνται στα κείμενα των νόμων). Ένας μη νομικός θα έλεγε ότι μοιάζουν∙ και οι δυο ‘χαρίζουν’ χρέη στους υπερχρεωμένους∙ όμως οι νομικοί δε δικαιολογούνται να το κάνουν αυτό. Μια απλή κάθετη ανάγνωση των δύο νομοθετημάτων αρκεί για να διαπιστώσει κανείς ότι είναι παντελώς ανόμοιες και αναντίστοιχες όλες οι διαδικασίες, οι προϋποθέσεις, η διάκριση περιπτώσεων, οι νομικές και οικονομικές ορολογίες που χρησιμοποιούνται (κυρίως η ιδιαιτερότητα αυτών στο επίμαχο νομοσχέδιο και οι οποίες ξεφεύγουν από την ‘απλότητα’ που χαρακτηρίζει –και έτσι πρέπει- τις υποθέσεις που υπάγονται στα ειρηνοδικεία, όπως είναι αυτονόητο). 2. Άλλωστε, τα οικονομικά μεγέθη που σχετίζονται με αυτές τις υποθέσεις (εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια ευρώ οφειλών) απαγορεύουν οποιαδήποτε σκέψη για ενασχόληση του ειρηνοδικείου με αυτές. Η ενασχόληση του ειρηνοδικείου με τέτοιες βαρύνουσες, πολυδιάστατες και με μεγάλο οικονομικό αντίκτυπο υποθέσεις φαίνεται ακόμη πιο ‘τραγική’ και απαράδεκτη, με τη σκέψη ότι οι εφέσεις επί των αποφάσεων των Eιρηνοδικείων θα εκδικάζονται από τα Μονομελή Πρωτοδικεία…! (Για το ενδεχόμενο κάποιος να χρειάζεται να αναλυθεί και αυτό για να το κατανοήσει: τα μονομελή πρωτοδικεία συντίθενται από τους νεαρότερους δικαστές –έναν μόνο-, οι οποίοι μάλιστα είναι συνήθως κατά πολύ απειρότεροι, λόγω μικρότερης ηλικίας και νομικής τριβής, από τους σε πρώτο βαθμό δικάσαντες ειρηνοδίκες. Η ανάθεση της εκδίκασης σε β΄βαθμό των αποφάσεων των Ειρηνοδικείων στα Μονομελή Πρωτοδικεία αιτιολογείται, γενικά, στη βάση της μικρής σημασίας των υποθέσεων που υπάγονται στα Ειρηνοδικεία, διαφορετικά υπάρχει, πολύπλευρα, μείζον ζήτημα συνταγματικότητας. Αυτά αρκούν για το παρόν, ας μην αναλυθούν άλλο, παρότι το ζήτημα είναι βαθύ όμως όχι του παρόντος). 3. Τα Ειρηνοδικεία –και ιδίως τα μεγάλα της χώρας τα οποία κυρίως θα επιβαρυνθούν από μια ενδεχόμενη τέτοια αρμοδιότητα- πνίγονται από τους φακέλους οι οποίοι πλέον, ελλείψει αέρα αναγκαίου για αναπνοή στα γραφεία, έχουν φτάσει να στοιβάζονται στις αίθουσες των ακροατηρίων πίσω από τα καθίσματα της έδρας, οι δε Ειρηνοδίκες και οι γραμματείς των ειρηνοδικείων έχουν προ πολλού ξεπεράσει τα όρια της σωματικής, πνευματικής και ψυχικής αντοχής τους. Τέτοιες συνθήκες ούτε κατ’ υπόνοια δεν απαντώνται στα ανώτερα Δικαστήρια…! Παραπέρα, μια μελέτη του Υπουργείου για τις χρεώσεις των Δικαστών ανά κατηγορία και Δικαστήριο και τις επιμέρους συνθήκες εργασίας θα απαντήσει αντικειμενικά στις προηγούμενες τοποθετήσεις. 4. Το κόστος απονομής της Δικαιοσύνης ορίζεται από το νόμο τόσο ανώτερο, όσο ανώτερο είναι το Δικαστήριο που δικάζει έκαστη υπόθεση. Και έκαστη υπόθεση υπάγεται σε ανώτερο Δικαστήριο –για τα πρωτοβάθμια ο λόγος προφανώς-, ανάλογα με τη βαρύτητά της και τα οικονομικά μεγέθη που αφορά. Το συμπέρασμα που ολοκληρώνει το ως άνω επιχείρημα είναι αυτονόητο και κάθε σχόλιο περιττεύει. Αυτό που μπορεί να συμπληρωθεί είναι ότι το τρομερό αυτό υψηλότερο κόστος του ανώτερου Δικαστηρίου ίσως, ίσως, ανακόψει προσχηματικές και εξόφθαλμα προβληματικές αιτήσεις, διότι στην περίπτωση του ν. 3869/2010 η εύκολη και φθηνή πρόσβαση στα Ειρηνοδικεία –μαζί και με άλλους…παράγοντες- έχουν οδηγήσει στη σωρηδόν υποβολή ‘κοροϊδίστικων’ (ας μου συγχωρεθεί η έκφραση αλλά έτσι είναι η πραγματικότητα) αιτήσεων. 5. Αν οι Ειρηνοδίκες είναι οι Υπερδικαστές παντός καιρού και τύπου, γιατί έχουν κατώτερους μισθούς και γενικά είναι στην πράξη, από κάθε άποψη, κατώτεροι από τους λοιπούς; Είναι δυνατό να προβάλλεται το επιχείρημα ότι είναι προτιμότερη η εύκολη και φτηνή λύση των Ειρηνοδικών που θα διοριστούν αμέσως απαίδευτοι, παρότι ο νόμος άλλο προβλέπει –σε σύγκριση με τους Πρωτοδίκες που εκπαιδεύονται στην ΕΣΔΙ- και έτσι απαίδευτοι θα πιάσουν να δικάζουν τέτοιες σοβαρές και βαριές υποθέσεις που καθεμιά τους μάλιστα θα αφορά εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια ευρώ;!!! Και για τους Δικαστές των Πολυμελών Πρωτοδικείων τι υπονοούν οι προηγούμενοι γράφοντες, ότι οι Ειρηνοδίκες είναι αξιότεροι από κάθε άποψη να δικάσουν και καλύτερα γιατί είναι τι; Πιο καταρτισμένοι στο εμπορικό; Πιο ικανοί να τηρούν τις προθεσμίες έκδοσης αποφάσεων που ο νόμος θέτει; Πιο γρήγοροι, πιο έξυπνοι, πιο έμπειροι, λιγότερο φορτωμένοι με δουλειά; Αυτά είναι και προκλητικά και ψευδή. Ψεύδονται όσοι αναφέρονται στο φόρτο εργασίας και κάνουν συγκρίσεις αντίστροφες με την πραγματικότητα. Ειπώθηκε μάλιστα ότι το 2018 δε θα μπορούν πια να υποβάλλονται αιτήσεις του ν.3869/2010 (…!!!!!) και μετά οι Ειρηνοδίκες τι θα δικάζουν... Όποιος γνωρίζει να διαβάζει νόμους και έχει κοινό νου, καταλαβαίνει τι ισχύει και γιατί τα Ειρηνοδικεία θα δικάζουν υπερχρεωμένα για πολλά πολλά χρόνια ακόμη. Αλλά ακόμη κι όπως ειπώθηκε να ήταν, τότε, αν έρθουν στα Ειρηνοδικεία τα επιχειρηματικά δάνεια, και συνεπώς προσληφθούν πολλοί πολλοί ακόμη Ειρηνοδίκες, όταν τελειώσουν και αυτά τα επιχειρηματικά δάνεια, τι θα τους κάνει τόσους Ειρηνοδίκες το Κράτος μετά;;;; Μήπως να καταργήσει τα υπόλοιπα πρωτοβάθμια δικαστήρια, αφού τελικά τα ειρηνοδικεία είναι από όλες τις απόψεις, σύμφωνα με τους γράφοντες εδώ, τα καλύτερα; Ας σοβαρευτούμε επιτέλους έστω λίγο σε αυτή τη χώρα, την έρμη, τη δύστυχη, την ταλαιπωρημένη από αυτούς που φρόντισαν να επιβληθούν όσα προήγαγαν τα ίδι-α προσωπικά και συντεχνιακά συμφέροντα…