Στον ν. 4919/2022 (Α’ 71) προστίθεται άρθρο 56 Β ως εξής:
«Άρθρο 56 Β
Διάρκεια αποκλεισμού
(παρ. 1 άρθρου 13θ Οδηγίας 2017/1132/ΕΕ)
1. Η διάρκεια του αποκλεισμού είναι ανάλογη της βαρύτητας της παράβασης και ειδικότερα:
α) για τις περ. α) και β) της παρ. 1 του άρθρου 56 Α για όσο χρόνο υφίσταται ανικανότητα για δικαιοπραξία,
β) για τις περ. γ) και δ) της παρ. 1 του άρθρου 56 Α για όσο χρόνο ο Α.Φ.Μ. βρίσκεται σε κατάσταση αναστολής,
γ) για την περ. ε) της παρ. 1 του άρθρου 56 Α μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας πτώχευσης,
δ) για τις περ. στ), ιβ) και ιγ) της παρ. 1 του άρθρου 56 Α για τρία (3) έτη από τον χρόνο που η απόφαση κατέστη τελεσίδικη,
ε) για τις περ. ζ), ια) και ιδ) της παρ. 1 του άρθρου 56 Α για πέντε (5) έτη από τον χρόνο που η απόφαση κατέστη τελεσίδικη,
στ) για τις περ. η), θ) και ι) της παρ. 1 του άρθρου 56 Α για δεκαπέντε (15) έτη από τον χρόνο που η απόφαση κατέστη τελεσίδικη, και
ζ) για την περ. ιε) της παρ. 1 του άρθρου 56 Α για όσο χρόνο διαρκεί ο αποκλεισμός του προσώπου σε άλλο κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και πάντως όχι για μικρότερο χρονικό διάστημα σε σχέση με αυτό που απειλείται για την ίδια πράξη στην εσωτερική έννομη τάξη.
2. Μετά την ολοκλήρωση της διάρκειας αποκλεισμού της παρ. 1 το αποκλεισμένο φυσικό πρόσωπο διαγράφεται αυτοδίκαια από το μητρώο αποκλεισμένων διευθυντών του άρθρου 56 Α.».